(Microsoft PowerPoint - ECiUL_wyk\263ad

Podział układów

sekwencyjne

kombinacyjne

Układy logiczne

Układ

kombinacyjny

Hierarchia projektowa

ródło: Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów

Symbol układu

bloki

Hierarchia - diagram

ródło: Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów

bloki elementarne

(ang. primitive blocks)

A to też?

Projektowanie – metoda

zstępująca (ang. top down)

Funkcja układu określona za pomocą

tekstu lub języka opisu sprzętu (HDL)

Informacja o ograniczeniach związanych z

kosztami, szybkością pracy, możliwością

ponownego wykorzystania bloków

Podział na bloki

Projekt logiczny

rę

aut

Synteza „ręczna”

Kombinacyjny

układ

logiczny

otrzymujemy

łącząc

bramki

(elementarne układy logiczne). Synteza układu kombinacyjnego może

być podzielona na następujące etapy:

Określenie funkcji logicznej rozpatrywanego problemu

Minimalizacja funkcji logicznej

Sporządzenie schematu układu logicznego realizującego
zminimalizowaną funkcję logiczną

Weryfikacja schematu układu logicznego

Projektowanie wspomagane komputerowo

(CAD – computer-aided design)

Narzędzia do graficznego

wprowadzania schematów

(ang. schematic capture)

Biblioteki symboli

graficznych bloków

elementarnych i

funkcjonalnych

Modele umożliwiające

zweryfikowanie działania i

zależności czasowych

poszczególnych bloków

Symulator logiczny

Programy

syntezy

logicznej

Optymalizacja

projektów

generowanych

automatycznie na

podstawie

specyfikacji w

HDL

Synteza logiczna

ustalenie wspólnych

fragmentów opisu

logicznego

połączenia bramek

i elementów

bloki logiczne i ich

połączenia

ródło: na podstawie „Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów”

Opis układu w

języku HDL

Ograniczenia projektowe:

elektronika, szybkość pracy

i powierzchnia układu

Biblioteka

technologii

Translacja

Reprezentacja

pośrednia

Optymalizacja

wstępna

Optymalizacja

właściwa

Wybór technologii

realizacji

Lista połączeń (ang. netlist)

zastępowanie

AND, OR, NOT

bramkami z danej

technologii

Układ cyfrowy

Układ cyfrowy

– układ skonstruowany

układów scalonych

Układ scalony

Układ scalony

– (ang. intergrated circuit, chip)

(potocznie: kość, kostka) – kawałek krzemowej płytki
półprzewodnikowej,

zminiaturyzowany

układ

elektroniczny zawierający w swym wnętrzu od kilku
do

setek

milionów

podstawowych

elementów

elektronicznych,

takich

jak

tranzystory,

diody,

rezystory, kondensatory.
Zwykle zamknięty w hermetycznej obudowie –
szklanej, metalowej, ceramicznej lub wykonanej z
tworzywa sztucznego, a połączenia zewnętrzne są
wyprowadzona poza obudowę.

Układ i struktura

Półprzewodnikowy układ scalony

– układ

scalony, którego elementy są wykonane w
objętości

powierzchni

podłoża

krzemowego.

Struktura półprzewodnikowa

– tranzystor,

dioda lub półprzewodnikowy układ scalony bez
obudowy.

Podział układów scalonych

Ze względu na sposób wykonania rozróżnia się układy:

• monolityczne

, w których wszystkie elementy wykonane są w

monokrystalicznej strukturze półprzewodnika

• hybrydowe

- na płytki wykonane z izolatora nanoszone są

warstwy przewodnika oraz materiału rezystywnego, które
następnie są wytrawiane, tworząc układ połączeń elektrycznych
oraz rezystory. Do tak utworzonych połączeń dołącza się
indywidualne, miniaturowe elementy elektroniczne (w tym
układy monolityczne).

Ze względu na grubość warstw rozróżnia się układy:

• cienkowarstwowe

(warstwy ok. 2 mikrometrów)

• grubowarstwowe

(warstwy od 5 do 50 mikrometrów)

Większość stosowanych obecnie układów

scalonych jest wykonana w technologii

monolitycznej.

Podział układów scalonych

• W układach

monolitycznych

praktycznie wszystkie elementy wykonuje

się jako tranzystory, odpowiednio tylko przyłączając ich końcówki,

dlatego też często mówi się o

gęstości upakowania tranzystorów

na mm

• W dominującej

obecnie technologii

wytwarzania monolitycznych

układów scalonych (technologia CMOS) często używanym wskaźnikiem

technicznego

zawansowania

procesu

oraz

gęstości

upakowania

elementów układów scalonych jest

minimalna długość bramki

tranzystora

wyrażona w mikrometrach lub nanometrach.

• Im mniejsza jest "liczba technologii”, tym upakowanie tranzystorów oraz

ich szybkość działania jest większe.

• W najnowszych technologiach, w których m.in. produkowane są

procesory firm Intel i AMD, minimalna długość bramki wynosi 45nm.

Podział układów scalonych

Podział ze względu na stopień

scalenia

• małej skali integracji

(SSI – small scale of integration)

liczba bramek jest zwykle mniejsza od 10 i ograniczona liczbą dostępnych
zacisków zewnętrznych

• średniej skali integracji

(MSI – medium scale of integr.)

około 10-100 bramek w jednej obudowie

• dużej skali integracji

(LSI – large scale of integration)

od 100 do kilku tysięcy bramek; małe procesory, małe pamięci, moduły
programowalne

• wielkiej skali integracji

(VLSI – very large scale of int.)

od kilku tysięcy do dziesiątek milionów bramek; mikroprocesory, cyfrowe
procesory sygnałowe

• ultrawielkiej skali integracji

(ULSI – ultra large scale of

integration

)

Technologie wytwarzania

• TTL (Transistor-Transistor Logic)

– oznacza

technologię, w której do budowy pojedynczego
obwodu logicznego stosuje się wiele tranzystorów
scalonych w jeden układ. Większość układów
TTL

czternasto-

lub

szesnastonóżkową

obudowę typu DIL.

• CMOS

(Complementary

Metal

Oxide

Semiconductor

)

–stosuje się dwa komplementarne

tranzystory polowe MOS; tylko jeden z nich może
być w stanie przewodzenia.

Klasy układów cyfrowych

• TTL (Transistor – Transistor - Logic) – układy TTL,
• ECL (Emiter – Coupled Logic) – układy o sprzężeniu

emiterowym,

• MOS (Metal – Oxide - Semiconductor) – układy MOS,
• CMOS

(Complementary

MOS)

–

układy

komplementarne MOS,

• BiCMOS

(Bipolar

CMOS)

–

układy

,,mieszane”,

bipolarne CMOS,

• I2L (Integrated Injection Logic) – układy iniekcyjne,
• CTD (Charge Transfer Device) – układy o sprzężeniu

ładunkowym,

• GaAs MESFET – układy GaAs.

Czas życia różnych technologii

• Układy TTL ustępują miejsca nowszym technologiom

CMOS i BiCMOS, zwłaszcza niskonapięciowym (LV –
Low Voltage)

Parametry

• Obciążalność wejściowa bramki

określa liczbę dostępnych wejść bramki, często ograniczona do nie
więcej niż 4 lub 5

• Obciążalność wyjściowa bramki

określa liczbę wejść bramki, które można dołączyć do wyjścia
danej bramki

• Margines zakłóceń

Maksymalne

zewnętrzne

napięcie,

które

nie

spowoduje

niepożądanych zmian na wyjściu układu

• Opóźnienie propagacji

czas przeniesienia sygnału wejściowego na wyjście układu

• Moc rozpraszania

określana przez moc pobieraną ze źródła i traconą przez bramkę

Obciążalność wejściowa

Obciążalność wyjściowa

Przykład:

Obliczyć obciążenie 4-wejściowej bramki NAND jeżeli

jej wyjście jest połączone z następującymi wejściami bramek:

4-wejściowy NOR – 0,8 standardowego obciążenia
3-wejściowy NAND – 1,0 standardowego obciążenia
inwerter – 1,0 standardowego obciążenia

= 0,07 + 0,021 * SL [ns]

= 0,07 + 0,021 * (0,80+1,00+1,00) = 129 ns

Suma standardowych

obciążeń sterowanych przez

bramkę

Każde wejście bramki sterowanej stanowi obciążenie

wyjścia bramki sterującej, mierzone w standardowych

jednostkach

Opóźnienie propagacji

czas propagacji

sygnału do stanu

wysokiego na wyjściu

czas propagacji

sygnału do stanu

niskiego na wyjściu

czas propagacji

sygnału

(opóźnienie)

ródło: na podstawie „Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów”

Modele opóźnień

• Opóźnienie transportowe

(ang. transport delay – TD)

zmiana sygnału wyjściowego stanowiąca odpowiedź na
zmianę

sygnału

wejściowego

pojawia

się

określonym opóźnieniu propagacji.

• Opóźnienie inercyjne

(ang. inertial delay – ID)

podobne do TD, z wyjątkiem sytuacji, gdy zmiana
wejścia powodowałaby konieczność zmiany stanu na
wyjściu dwukrotnie w przedziale czasu mniejszym niż
tzw.

czas pochłaniania

(ang. rejection time), wówczas

pierwsza z tych zmian nigdy nie wystąpi na wyjściu.

Modele opóźnień

Opóźnienie

propagacji

Czas

pochłaniania

ródło: „Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów”

Układy TTL

• Układy TTL (Transistor-Transistor Logic) zbudowane

z bipolarnych tranzystorów, są zasilane napięciem
stałym 5 V.

• Sygnał TTL jest niski (logiczne "0"), gdy potencjał ma

wartość od 0 V do 0,8 V w odniesieniu do masy,
wysoki (logiczna "1") przy wartości potencjału między
2 a 5 V.

• Większość współcześnie produkowanych układów TTL

jest

oparta

diodach

Schottky'ego,

nie

tranzystorach i powinna być raczej zaliczana do DTL
(Diode-Transistor Logic).

Odmiany układów TTL

• L

(Low power) – wersja o małym poborze mocy, ale wolniejsza

od standardowej; nigdy nie zyskała popularności, gdyż została
niemal natychmiast zastąpiona układami CMOS serii 4000.

• H

(High speed) – wersja szybsza od standardowej, ale o

większym poborze mocy niż standardowa. Większą szybkość
uzyskano przez zastosowanie 2x mniejszych rezystorów, co
spowodowało szybsze przełączanie tranzystorów.

• S

(Schottky) – odmiana szybka, której tranzystory zawierają

dodatkową diodę Schottky’ego włączoną równolegle do złącza
kolektor-baza i zabezpieczającą tranzystor przed nasyceniem, co
powoduje dużo szybsze przechodzenie tranzystora ze stanu
przewodzenia do zatkania.

Odmiany układów TTL

• AS

(Advanced

Schottky)

–

ulepszona

seria

charakteryzuje

się

jeszcze

większą

szybkością

działania.

• LS

(Low power Schottky) – wersja S o znacznie

niższym poborze prądu, zbliżonym do standardowej
bramki; główna seria układów TTL, stosowana w
większości zastosowań.

• ALS

(Advanced

Low

power

Schottky)

–

unowocześniona seria LS, z mniejszym poborem mocy.

• F

(Fast) – nowoczesna, najszybsza seria TTL.

Częstotliwości graniczne układów

cyfrowych

– bardzo szybka (Schottky)

- małej mocy, bardzo szybka

(Low power Schottky)

– bardzo bardzo szybka (Fast)

– ulepszona, bardzo szybka

(Advanced Schottky)

ALS

- ulepszona małej mocy,

bardzo szybka
(Advanced Low power Schottky)

Odmiany układów

• Układy w technologii CMOS produkowane są zgodnie

końcówkowo z TTL, o takich samych oznaczeniach,
wyróżniane literami C, AC, HCT, HC itp., np.:
74HC00.

• Dodatkowo układy CMOS HCT mają takie same

poziomy stanów logicznych jak TTL, przez co można
je łączyć ze sobą.

Układy TTL mają większy pobór prądu niż układy

wykonane w technologii CMOS

Układy TTL są szybsze od układów CMOS

Oznaczenia układów CMOS

Przykład: HCA712S34

Pierwsza litera

oznaczenia określa sposób wykonania

według następujących reguł:

- układ półprzewodnikowy, monolityczny, bipolarny,

- układ hybrydowy,

- układ półprzewodnikowy, monolityczny, unipolarny.

Druga litera

oznaczenia określa rodzaj ogólnej funkcji

układu scalonego:

- układy cyfrowe,

- układy analogowe,

- inne układy scalone.

Oznaczenia układów scalonych

Trzecia litera

określa przeznaczenie układu scalonego:

- do zastosowań specjalnych,

- do zastosowań profesjonalnych,

- do zastosowań profesjonalnych o podwyższonej

niezawodności,

- do zastosowań specjalnych o podwyższonej

niezawodności,

- prototypowe, doświadczalne lub na zamówienia.

brak litery do zastosowań w sprzęcie powszechnego
użytku.

Oznaczenia układów scalonych

Pierwsza cyfra

określa zakres dopuszczalnej temperatury

otoczenia podczas pracy w °C:

- od -55 do +85

- od -35 do +125

- od -40 do +85

- od 0 do +70

- od -25 do +85

Oznaczenia układów scalonych

Druga

trzecia

czwarta

lub

piąta

cyfra stanowią liczbę

porządkową określającą dany typ układu.

Po drugiej cyfrze

oznaczeniach monolitycznych

cyfrowych układów scalonych mogą być wprowadzone
litery określające serię układu:

- seria szybka,

- seria bardzo szybka,

brak litery

- seria standardowa

Zakłócenia w systemie cyfrowym

• Zakłóceniami

nazywamy

niepożądane

sygnały

elektryczne

występujące na połączeniach w systemie.

• Powstają na wskutek przełączania bramek, a przenoszone są

poprzez promieniowanie elektromagnetyczne albo przez związane
z przełączaniem fluktuacje napięcia zasilającego.

• Źródło zakłóceń może być poza systemem.

• Układy cyfrowe muszą być niewrażliwe na zakłócenia o pewnym

poziomie i powinny pracować poprawnie przy ich występowaniu.

• Margines zakłóceń

jest wartością zakłóceń, które nie powodują

błędnej pracy elementów systemu. Jest to dopuszczalna wartość
napięcia

zakłóceń,

wyznaczona

różnicy

odpowiednich

gwarantowanych

wartości

napięć

wyjściowych

bramki

akceptowanych dla danych stanów logicznych wartości stanów
wejściowych.

Źródła zakłóceń

• napięcia zasilającego,

• uziemieniowe,

• przesłuchowe w liniach transmisyjnych,

• odbiciowe w liniach transmisyjnych,

• zewnętrzne.

Marginesy zakłóceń

Marginesy zakłóceń wskazują, jaki poziom zakłóceń nie spowoduje

błędnego odczytu sygnału wejściowego w najgorszym przypadku.

stany wyjściowe

stany wejściowe

CMOS

= + 5 V

HO min

-U

HI min

- margines zakłóceń stanu wysokiego

LI max

-U

LO max

- margines zakłóceń stanu niskiego

Napięcia progowe i odporność na

zakłócenia

Poziomy napięć układów TTL

• Wartości gwarantowane poziomów napięć logicznych na wejściu i

wyjściu układów TTL, U

– próg przełączania bramki

Charakterystyki przejściowe

bramek TTL