1
T1:DYNAMIKA ZBIOROWO
Ś
CI. ZACHOWANIE VERSUS DZIAŁANIE ZBIOROWE.
Edmunt Wnuk-Lipi
ń
ski „Socjologia
ż
ycia publicznego”
•
Ka
ż
de działanie zbiorowe zachodzi w pewnej przestrzeni społecznej( metafora przestrzeni jako areny)
•
5 aren, których istnienie jest niezb
ę
dne dla skonsolidowanego systemu demokratycznego: (1) społ.
obywatelskie - podstawow
ą
zasad
ą
funkcjonowania jest swoboda stowarzyszania si
ę
i komunikacji; (2)
społ. polityczne; (3) rz
ą
dy prawa, opieraj
ą
ce si
ę
na skodyfikowanej konstytucji; (4) aparat pa
ń
stwowy; (5)
społ. gospodarcze.
•
metafora przestrzeni nawi
ą
zuj
ą
ca do poj
ę
cia aren akcentuje fakt, i
ż
realne działania społ. musz
ą
„
gdzie
ś
” zachodzi
ć
, musz
ą
by
ć
umiejscowione w sieci relacji społecznych.
•
W demokracji mo
ż
na analitycznie wyodr
ę
bni
ć
przynajmniej cztery, typologicznie odmienne rodzaje
przestrzeni społecznej: (1) aksjologiczn
ą
- tu rodz
ą
si
ę
normy zwyczajowe i sformalizowane, tutaj tez
ustalone zostaj
ą
hierarchie warto
ś
ci. W przestrzeni tej działaj
ą
przede wszystkim tacy aktorzy zbiorowi
jak ko
ś
cioły i zwi
ą
zki wyznaniowe, org. Kulturalne czy ruchy i grupy etosowe; (2) polityczna – tu rodz
ą
si
ę
ideologie, maj
ą
ce legitymizowa
ć
roszczenia do władzy, programy polityczne i obietnice wyborcze.
Domena partii polit. ; (3) cywilna – domena działalno
ś
ci trzeciego sektora, czyli pozarz
ą
dowych org.
Społ; (4) gospodarcza – miejsce uzgadniania interesów ró
ż
nych grup i ich agregacji w wi
ę
ksze cało
ś
ci.
Obowi
ą
zuj
ą
tu zasady rynkowe, aktorem zbiorowym s
ą
zwi
ą
zki pracodawców, korporacje gosp., zw.
zawodowe, zw. producentów a tak
ż
e nieformalne grypy interesu.
•
Uprzywilejowany układ sił
- je
ś
li w grupie centralna pozycj
ę
zajmuj
ą
aktorzy, którzy s
ą
silnie
zainteresowani w wytworzeniu okre
ś
lonego dobra zbiorowego i zarazem kontroluj
ą
zasoby grupy
•
Upo
ś
ledzony układ sił
- centralne poło
ż
enie i zasoby s
ą
wprawdzie pozytywnie skorelowane, ale
jednostki dysponuj
ą
ce najwi
ę
kszym wpływem i najwi
ę
kszymi zasobami indywidualnymi s
ą
w niewielkim
stopniu zainteresowani wytworzeniem okre
ś
lonego dobra zbiorowego.
•
Wyobcowany układ sił
- aktorzy silnie zainteresowani wytworzeniem dobra publicznego dysponuj
ą
wprawdzie zasobami, ale sa wyobcowani i ich wpływ na innych członków grupy jest znikomy.
•
Rebeliancki typ zbiorowo
ś
ci
- aktorzy zajmuj
ą
cy centraln
ą
pozycj
ę
w zbiorowo
ś
ci s
ą
wprawdzie silnie
zainteresowani wytworzeniem dobra publicznego, ale dysponuj
ą
niewielkimi zasobami.
•
TYPY AKTORÓW ZBIOROWYCH: 1.tłum
2. ruch społeczny 3. grupy interesu 4. obywatelskie
organizacje pozarz
ą
dowe 5. partie polityczne
( dalej opisze co to ten tłum, w sztompce, i wezm
ę
troch
ę
od tego wnuka
☺
)
Piotr Sztompka „ Od działa
ń
masowych do ruchów społecznych”
•
Trzy rodzaje aktywno
ś
ci zbiorowej: 1. działania masowe, 2. zachowania zbiorowe, 3. działania
zbiorowe.
DZIAŁANIA MASOWE- ludzie działaj
ą
jeszcze pojedynczo, ka
ż
dy dla jakich
ś
swoich własnych, prywatnych celów,
kieruj
ą
c si
ę
indywidualnymi motywacjami, racjami i intencjami. Np. kiedy rodzina decyduje si
ę
czy mie
ć
1 dziecko, 2
czy wi
ę
cej nie kieruje si
ę
tym,
ż
e od tego w skali masowej zalez
ą
istotne tendencje demograficzne
ZACHOWANIA ZBIOROWE- działaj
ą
cy ludzie mog
ą
by
ć
zgromadzeni w jednej przestrzeni, a tak
ż
e do
ś
wiadcze
ń
tej
samej sytuacji, ci
ą
gle jeszcze działaj
ą
c jednak w pojedynk
ę
( niejako obok siebie, a nie wspólnie). Klasyczna „
wzorcowa” odmiana zachowa
ń
zbiorowych wyst
ę
puje w tłumie-.to zgromadzenie znacznej liczby zachowuj
ą
cych si
ę
podobnie, podejmuj
ą
cych działania w swojej współobecno
ś
ci „równolegle” do siebie. W tłumie jednostki działaj
ą
bardziej emocjonalnie, bezkrytycznie, bezrefleksyjnie, spontanicznie, zawieszaj
ą
c wszelkie kalkulacje i my
ś
lenie
racjonalne. Ich działanie ma charakter ekspresyjny, a nie celowy. Ludzie zawieszaj
ą
normalne reguły moralne i
obyczajowe; łatwo ulegaj
ą
sugestiom i naciskom demagogów; na
ś
laduj
ą
zachowania innych. Nast
ę
pna odmiana
audytorium(widownia) – działanie ludzi zebranych razem, aby bra
ć
udział w przedstawieniu teatralnym, koncercie,
seansie filmowym, meczu piłkarskim itp. S
ą
to jednak kontakty chwilowe, przelotne, pozbawione gł
ę
bszej tre
ś
ci. Po
wyj
ś
ciu z sali czy stadionu uczestnicy znów staj
ą
si
ę
anonimowi .Inna odmiana zachowa
ń
zbiorowych to publiczno
ść
(istotne podobie
ń
stwo działa
ń
i sytuacji,
ś
wiadomo
ść
,
ż
e wielu innych działa podobnie. Brak tu blisko
ś
ci w przestrzeni,
a nawet w pewnych przypadkach równoczesno
ś
ci działa
ń
np. ogl
ą
damy telewizje *nie ma współobecno
ś
ci
przestrzennej*, fani jednej ksi
ąż
ki * brak równoczesno
ś
ci działa
ń
*). Ł
ą
czy ich opinia. Czwarta odmiana to pokolenie –
zbiorowo
ść
ludzi, którzy do
ś
wiadczyli takich samych, wa
ż
nych wydarze
ń
historycznych, prze
ż
yli te same sytuacje, ale
do
ś
wiadczali tego wszystkiego osobno, ka
ż
dy nieco inaczej.
DZIAŁANIA ZBIOROWE- forma aktywno
ś
ci zbiorowej , któr
ą
cechuje to,
ż
e jest wspólna, bardziej trwała i celowo,
strategicznie motywowana. wspólna aktywno
ść
pojawia si
ę
wtedy kiedy ludzie zdaj
ą
sobie spraw
ę
,
ż
e cele jaki sobie
postawili, nie dadz
ą
si
ę
zrealizowa
ć
w pojedynk
ę
, a jedynie razem z innymi; potrzebne nast
ę
puj
ą
ce czynniki a)
wyra
ź
na artykulacja celów działania; b) okre
ś
lenie strategii post
ę
powania; c) podział funkcji mi
ę
dzy uczestników; d)
2
koordynacja ró
ż
nych funkcji; e) wyłonienie si
ę
przywództwa. Np. rozróby kibiców piłkarskich s
ą
przykładem
zachowania zbiorowego, a demonstracje antyglobalizacyjne przykładem działa
ń
zbiorowych
•
RUCHY SPOŁECZNE
- akcje zbiorowe zmierzaj
ą
ce do wywołania lub powstrzymania zmiany
społecznej. S
ą
ukierunkowane na szczególny cel, jakim jest zrealizowanie jakiego
ś
rodzaju zmiany
społecznej. A po drugie, przebiegaj
ą
w ramach niezinstytucnjonalizowanych i niesformalizowanych. W
tym sensie s
ą
czym
ś
po
ś
rednim mi
ę
dzy zachowaniami zbiorowymi, a działalno
ś
ci
ą
zawodow
ą
.
Przyczyny formowania si
ę
ruchów; urbanizacja, industrializacja, umasowienie edukacji, nowoczesne
technologie, pula niezadowolenia, re
ż
im demokratyczny,
-
Ruchy reformatorskie- zorientowane na normy, pragn
ą
dokona
ć
modyfikacji zastanych sposobów
post
ę
powania, w szczególno
ś
ci przez zmian
ę
norm reguluj
ą
cych post
ę
powanie wła
ś
ciwe czy
po
żą
dane. Np. zmiana prawa pracy w kierunki wi
ę
kszych przywilejów pracowniczych
-
Ruchy radykalne – „zorientowane na warto
ść
”,akcje zbiorowe, których celem jest zmiana
fundamentów panuj
ą
cego ustroju, a w szczególno
ś
ci dominuj
ą
cych warto
ś
ci. Np. ruch Solidarno
ść
-
„Nowe ruchy społeczne”- rekrutuj
ą
swoich członków i zwolenników w poprzek normalnych podziałów
klasowych,
warstwowych
czy
zawodowych.
Walcz
ą
o
rwalizacj
ę
uniwersalnych,
postmaterialistycznych warto
ś
ci; harmonii z przyrod
ą
, ochrony
ś
rodowiska, pokoju, emancypacji
kobiet itp.
-
Ruchy antyglobalizacyjne- pojawiły si
ę
na przłopmie XX i XXI w., przeciw dominacji wielkich korporacji
i centrów finansowych, konsumpcyjnemu stylowi
ż
ycia itp.
WARUNKI, ABY RUCH MÓGŁ POWSTAC: ( Neil Smelser)
1. musi wytworzy
ć
si
ę
sprzyjaj
ą
cy kontekst strukturalny np. zakorzeniona w kulturze i mentalno
ś
ci
zbiorowej, przekazywana przez wieki, tradycja kontestacji
2. pojawienie si
ę
„ strukturalnego napi
ę
cia”- w społ. pojawi
ć
si
ę
musz
ą
sprzeczno
ś
ci interesów i warto
ś
ci
pomi
ę
dzy jego ró
ż
nymi segmentami oraz zwi
ą
zane z tym antagonizmy i konflikty.
3. pojawi
ć
si
ę
musza„uogólnione przekonania”. Rozbie
ż
no
ść
interesów czy warto
ś
ci musi zosta
ć
dostrze
ż
ona, zdefiniowana, zinterpretowana, prze
ż
yta emocjonalnie. Porównywanie własnej sytuacji z
sytuacj
ą
innych
4. „ zdarzenie inicjuj
ą
ce”- stanowi wstrz
ą
s dla zbiorowo
ś
ci, „wyprowadza ludzi na ulic
ę
”. Zdarzenie
inicjuj
ą
ce doprowadza do przełamania pluralistycznej ignorancji( nie
ś
wiadomo
ść
pogl
ą
dów i postaw
innych członków zbiorowosci czy całego społ.), nagle okazuje si
ę
,
ż
e tak jak ja, my
ś
l
ą
i czuj
ą
inni.
Mo
ż
na wi
ę
c działa
ć
razem.
5. mobilizacja działania- w tym procesie mobilizacji du
żą
rol
ę
odgrywa przywódca
6. działanie kontroli społecznej( policja, s
ą
dy, prasa, autorytety religijne, przywódcy wspólnot id.)
Rekrutacja członków:
a. „model wulkaniczny”- rekrutacja odbywa si
ę
spontanicznie,
ż
ywiołowo, oddolnie. Ruch „wybucha” pod
presj
ą
gromadz
ą
cych si
ę
, masowych, oddalonych napi
ęć
. Ludzie przył
ą
czaj
ą
si
ę
lawinowo.
b. „model mobilizacji zasobów”- du
żą
rol
ę
odgrywaj
ą
animatorzy ruchu, zach
ę
caj
ą
do przyst
ą
pienia.
Rekrutacja organizowana.
„Syndrom pasa
ż
era na gap
ę
”-
je
ś
li ruch walczy o publiczne dobra czy warto
ś
ci, je
ś
li ruch wygra, odnios
ę
i tak korzy
ś
ci
a je
ś
li przegra nie ponios
ę
ż
adnych konsekwencji, nie dotkn
ą
mnie represje, a najwy
ż
ej nic si
ę
nie zmieni. Wi
ę
c dla
wielu to zbyt mała motywacja, wol
ą
przybra
ć
postaw
ę
„poczekamy, zobaczymy” . Pozostaj
ą
biernymi pasa
ż
erami na
gap
ę
, w nadziei „załapania si
ę
” na wszelkie korzy
ś
ci, bez
ż
adnych kosztów.
Dwie fale rekrutacji:
Rekrutacja pierwotna- obejmuj
ą
ca tych, którzy przył
ą
czaj
ą
si
ę
do ruchu z pobudek
ideologicznych czy moralnych. Wa
ż
ne s
ą
dla nich cele jaki ruch obiecuje osi
ą
gn
ąć
. Rekrutacja wtórna- gdy ruch ju
ż
istnieje a co wi
ę
cej odnosi sukcesy, sama przynale
ż
no
ść
staje si
ę
atrakcyjna „autotelicznie”, niezale
ż
nie od
instrumentalnych celów ruchu.
RELATYWNA DEPRYWACJA
– odczuwana jako niesprawiedliwa i niesłuszna, rozbie
ż
no
ść
mi
ę
dzy rzeczywistymi
osi
ą
gni
ę
ciami a aspiracjami w dziedzinie standardu
ż
ycia, zarobków, władzy czy presti
ż
u
3
Notatki z
ć
wicze
ń
:
1.charakterystyka tłumu- zanik
ś
wiadomo
ś
ci „ ja”, podatno
ść
na sugestie, „zbiorowa dusza”, poczucie pot
ę
gi,
popadanie w stan fascynacji, człowiek nie
ś
wiadomy swoich działa
ń
zerowy poziom instytucjonalno
ś
ci
2.zachowanie zbiorowe- krótkotrwałe, niezorganizowane, nieracjonalne
działanie zbiorowe – długotrwałe, zorganizowane(uzgodnione), racjonalne(celowe)
działanie masowe – suma indywidualnych działa
ń
ruch społ.- celem zmiana społeczna
publiczno
ść
- „ pokrewie
ń
stwo umysłowe”
Blumer 4 typy tłumu:
1.przypadkowy – chwilowe zainteresowanie jakim
ś
zdarzeniem ( wyst
ę
py ulicznego artysty)
2.konwencjonalny- zachowanie w przyj
ę
ty, społecznie uregulowany sposób ( mecz na stadionie)
3.ekspresywny ( „ ta
ń
cz
ą
cy”)-sensem zaistnienia wyra
ż
enie emocji, ekscytacja wyra
ż
ana rytmicznym ruchem,
bez okre
ś
lonego celu ( celem jest samo wyra
ż
enie emocji)- karnawał, rytuał religijny
2. aktywny- aktywno
ść
ukierunkowana na okre
ś
lony cel ( rewolucja, samos
ą
d)
masa- heterogeniczny zbiór jednostek, nie wchodz
ą
ze sob
ą
( wg Blumera) w interakcje
ruch społeczny – ewoluuj
ą
od bardziej spontanicznych do bardziej zorganizowanych
Piotr Sztompka "Od działa
ń
masowych do ruchów społecznych"
ZACHOWANI
Ę
ZBIOROWE - gdy wielu ludzi działa w pojedynk
ę
, na własn
ą
r
ę
k
ę
, ale w blisko
ś
ci
przestrzennej z
innymi w tych samych warunkach sytuacyjnych.
l
OZIAtA'NIA MASOWE - gdy wielu ludzi, w podobnym czasie, ale osobno i dla indywidualnych celów,
podejmuje podobne działania, które przynosz
ą
zagregowane i skumulowane skutki wykraczaj
ą
ce
poza zakres prywatny i jednostkowy, a uzyskuj
ą
cy znaczenie ogólnospołeczne.
ZACHOWANIA ZBIOROWE:
1. Tłum
2. Audytorium (widownia)
3. Publiczno
ść
4. Pokolenia - wspólnota prze
ż
y
ć
RUCHY SPOŁECZNE- rodzaj działania zbiorowego ukierunkowanego na szczególny cel (zrealizowanie
jakiego
ś
rodzaju
zmiany
społecznej)
przebiegaj
ą
cy
w
ramach
niezinstytucjonalizowanych
i
niesformalizowanych.
SPRZYJAJ
Ą
CE WARUNKI FORMOWANIA SI
Ę
, MOBILIZOWANIA I ROZWIJANIA RUCHÓW
SPOŁECZNYCH:
1. Proces urbanizacii
•
powstawanie wielkich skupisk ludzko
ś
ci na stosunkowo niewielkiej przestrzeni
•
miasto - teren intensywnych kontaktów, interakcji i komunikacji pomi
ę
dzy licznymi
jednostkami • formułowanie si
ę
zbiorowych pogl
ą
dów, artykułowanie wspólnych warto
ś
ci i
ideologii.
2. Proces industrializacii
•
gromadzenie w fabrykach czy przyfabrycznych osiedlach wielkich mas pracowników
•
formułowanie si
ę
wspólnych opinii, uzgadnianie strategii walki i podejmowanie
zbiorowych protestów - podobne problemy, podobne aspiracje
3. Umasowienie edukacii
•
gromadzenie razem wielkich mas uczniów i studentów
•
lepsze dostrzeganie i definiowanie spraw publicznych
•
rozwija wra
ż
liwo
ść
na krzywd
ę
i niesprawiedliwo
ść
, poszerza wyobra
ź
ni
ę
na
Temat strategii wspólnego działania
4. Rozwój nowoczesnych technologii
•
ś
rodki masowego przekazu pozwalaj
ą
na kształtowanie opinii publicznej i
wytwarzanie poczucia wspólnoty w skali ponadlokalnej
•
telekomunikacja, sieci komórkowe pozwalaj
ą
na błyskawiczn
ą
komunikacj
ę
niezale
ż
nie
od fizycznej blisko
ś
ci
S. Nowoczesne społecze
ń
stwo mieiskie i przemysłowe
•
ro
ś
nie
pula
niezadowolenia,
populacja
upo
ś
ledzonych
6.
Ideologia
aktywistyczna
i
4
progresywistyczna
• podkre
ś
lenie wagi i potrzeby zmian
7. Re
ż
im demokratyczny
•
konstytucyjne zagwarantowanie wolno
ś
ci słowa, zrzeszania si
ę
,
zgromadze
ń
• liberalizacja polityczna
8. Pula wolnego czasu i energii uczestników.
DYNAMIKA RUCHÓW SPOŁECZNYCH
"sprzyjaj
ą
cy kontekst strukturalny" "struktural~ napi
ę
cie"
"uogólnione przekonania"
"zdarzenie inicjuj
ą
ce"
PURALlSTVCZNA IGNORANCJA (GORDON ALLPORT) - nie
ś
wiadomo
ść
pogl
ą
dów i postaw innych
członków zbiorowo
ś
ci
zbiorowo
ś
ci czy całego społecze
ń
stwa, niepewno
ść
czy nie jeste
ś
my sami w naszym niezadowoleniu,
prote
ś
cie stanowi czynnik parali
ż
uj
ą
cy, powstrzymuj
ą
cy od działania.
REKRUTACJA CZŁONKÓW:
a. model mobilizacii zasobów ,
•
przekonanie,
ż
e ruch społeczny jest efektem manipulatorskich zabiegów działaczy czy
ideologów, którzy propaguj
ą
ideologi
ę
kontensacji i mobilizuj
ą
bierne sk
ą
din
ą
d i
nie
ś
wiadome masy społeczne do działa
ń
zbiorowych
b. model wulkaniczny ruchu społecznego
•
przekonanie,
ż
e ruch społeczny wybucha oddolnie, na skutek nagromadzenia
napi
ę
cia i niezadowolenia w
ś
ród mas społecznych
c. syndrom pasa
ż
era na gap
ę
•
powstrzymywanie si
ę
od wspierania działa
ń
zbiorowych zmierzaj
ą
cych do zdobywania dóbr
publicznych, oparte na egoistycznie racjonalnej kalkulacji, w my
ś
l której ryzyko działania jest
nieopłacalne, gdy wywalczenie tych dóbr przez innych i taki przyniesie równe korzy
ś
ci tak
ż
e
biernym.
DWIE FALE REKRUTACJI:
1. rekrutacja pierwotna - przyst
ą
pienie do ruchu społecznego z autentycznych pobudek ideowych i
ch
ę
ci walki o realizacj
ę
celów ruchu
2. rekrutacja wtórna - przyst
ą
pienie do ruchu społecznego, który si
ę
rozwija i odnosi sukcesy, w
poszukiwaniu satysfakcji wspólnotowych i towarzyskich, a tak
ż
e spełnienia własnych egoistycznych
celów karierowych
KARIERA RUCHU:
- ruch społeczny w jakim
ś
momencie si
ę
ko
ń
czy; jego kres mo
ż
e w naturalny sposób przynie
ść
zwyci
ę
stwo, osi
ą
gni
ę
cie tych zmian społ., reform czy rewolucyjnych przekształce
ń
, o które ruch
walczył.
a ... kryzys wiktorii"
•
Demobilizacja ruchu
• Rozproszenie jego członków
--e ~Rozpad struktur organizacyjnych
• Dezaktywacja ideologii
- gdy ruch ponosi kl
ę
sk
ę
i nie udaje mu si
ę
zrealizowa
ć
celów b .•• kryzys przegranej"
•
Narastaj
ą
ce rozczarowanie
• Dekompozycja, zamieranie aktywno
ś
ci, odpływ zwolenników
- kres mo
ż
e by efektem silnych represji, jakie ruch reformatorski czy rewolucyjny napotyka ze strony
władzy pa
ń
stwowej, albo przeciwdziałania ze strony kontr ruchów mobilizuj
ą
cych si
ę
w celu obrony
status quo
- gdy ruch zwyci
ęż
a mo
ż
e przekształci si
ę
w parti
ę
polityczn
ą
, ruch ko
ń
czy si
ę
a jego idee czy cele zostaj
ą
legitymizowane w postaci statutu partii.
'
SKŁADNIKI DZIAŁANIA SPOŁ. (N.J. SMELSER)
a. Warto
ś
ci - ogólne
ź
ródła legitymizacji
b. Normy - standardy reguluj
ą
ce integracj
ę
c. Mobilizacja indvwidualnej motvwacii do zorganizowanego działania w rolach i zbiorowo
ś
ciach
5
d. Udogodnienia sytuacyjne - instytucje, umiej
ę
tno
ś
ci, narz
ę
dzia i przeszkody w d
ąż
eniu do konkretnych celów.
TVPY ZACHOWA
Ń
(N.J. SMELSER)
•
Reakcja paniki
•
Reakcja terroru (cykl mody, przelotna moda, poruszenie religijne boom finansowy)
•
Wybuch wrogo
ś
ci
•
Ruch zorientowany normatywnie
•
Ruch zorientowany na warto
ś
ci
Temat 3
Konflikt jako
ź
ródło zmiany społecznej
Wnuk- Lipi
ń
ski konflikty społeczny
Pytania jakie podawała do tego tekstu:
1.Jakie miejsce konflikt zajmuje w systemie społecznym?
2.Jak Marks i Simmel rozumiej
ą
dialektyk
ę
?
3.Co jest głównym przedmiotem zainteresowania ka
ż
dego z nich?
Teorie konfliktu ,zarówno klasyczne(Marksa i Simmela) jak współczesne (Dahrendorf Wrigh i Coser ) s
ą
punktem
wyj
ś
cia do sprecyzowania samego poj
ę
cia konfliktu W ka
ż
dym społecze
ń
stwie wyst
ę
puj
ę
konflikt. Jest to
immanentna(nieuchronna ) wła
ś
ciwo
ść
wszystkich systemów społecznych .
Klasyczne teorie konfliktu społecznego (dwie zupełnie odmienne teorie)
Karol Marks(1818-18883)
George Simmel(1858-1918)
•1
Toczył spór z pogl
ą
dami innych i st
ą
d
czerpał
inspiracje
do
formułowania
własnego stanowiska
Dialektyka(ka
ż
da
rzecz
ma
swoje
przeciwie
ń
stwo)
•2
Historia jest nap
ę
dzana walk
ą
klas .
Ka
ż
da formacja społeczna wytwarza
klas
ę
która jest motorem zmiany, bowiem
znajdujemy si
ę
w strukturalnym konflikcie
z klasami „starymi”, sprzeczno
ść
•3
jest wpisana w stosunki społeczne
,konflikt
zaczyna
zmiany
całego
społecze
ń
stwa, konflikty interesu
•4
Społecze
ń
stwo składa si
ę
z ;bazy i
nadbudowy (baza determinuje to co w
nadbudowie)
•1
Wszechstronnie
wykształcony
błyskotliwy,interesował si
ę
problemami
nie pogl
ą
dami
•2
S
ą
dził
ż
e sensownie da si
ę
zbada jedynie
fragmenty
ż
ycia społecznego (te które
wi
ążą
si
ę
z relacjami miedzy ludzkimi)
Dialektyka(ka
ż
da
rzecz
ma
swoje
przeciwie
ń
stwo)
•1
Konflikt
nie
obejmuje
całego
społecze
ń
stwa, nie jest gwałtowny
(ró
ż
ne stopnie gwałtowno
ś
ci).nie
musi prowadzi do radykalnej zmiany
,przyczynia
si
ę
do
integracji
systemu, dynamizuje społecze
ń
stwo
Marks skupia si
ę
na przyczynach konfliktu a Simmel skupia si
ę
na skutkach owych zjawisk.
Współczesne teorie konfliktu społecznego
Mo
ż
na wyró
ż
ni dwa paradygmaty teoretyczne;
1.konflikt ujmowany jako pewien sposób realizacji funkcji adaptacyjnych i integracyjnych funkcji systemu
społecznego.(podej
ś
cie Simmla),nacisk na zmiany ewolucyjne. Dobrym przykładem jest teoria konfliktu Lewisa A.
Cosera
Dahrendorf pierwszy typ podej
ś
cia do konfliktów lokuje w integracyjnej teorii społecze
ń
stwa
W integracyjnej teorii społecze
ń
stwa konflikty sa równie
ż
dostrzegane, ale traktuje si
ę
je nie tylko jako zjawisko
zagra
ż
aj
ą
ce trwało
ś
ci i stabilno
ś
ci systemu , ile raczej jako mechanizm wewn
ą
trz systemowy , u
ż
yteczny dla
wytworzenia zdolno
ś
ci adaptacyjnych systemu do nowych warunków
2.konflikt jest siła rozsadzaj
ą
c
ą
pewien system społeczny , by stworzy pole do nowego systemu społecznego
(podej
ś
cie Marksa) nacisk na przełomy o charakterze ewolucyjnemu .
Dahrendorf drugi typ podej
ś
cia do konfliktów lokuje w ramach korelacyjnej teorii społecze
ń
stwa .w tej teorii kluczem
do zrozumienia istoty konfliktu s
ą
stosunki władzy .Władza jest rzadkim dobrem i dlatego wywołuje konflikt
DEFINICJA KONFLIKTU SPOŁECZNEGO –ISTNIEJE WIELE DEFINICJI
6
Konflikt jest zjawiskiem społecznym ,w którym uczestniczy musi przynajmniej dwóch aktorów społecznych. Je
ś
li s
ą
to
aktorzy indywidualni, mamy do czynienia z konfliktem miedzy ludzkim , je
ś
li zas s
ą
to aktorzy zbiorowi mamy do
czynienia z konfliktem grup społecznych. Konflikt jest wi
ę
c pewna klasa relacji społecznych , która wi
ąż
e aktorów
zmierzaj
ą
cych do nie jednakowych lub nawet wykluczaj
ą
cych si
ę
celów.
Typy konfliktów
2
Jawny-ukryty
2
O charakterze aksjologicznym- dotycze tego co w danym systemie oznacza dobro b
ą
d
ź
zło np.
sprzeczno
ść
przeciwników aborcji ,eutanazji
3
Interesów
4
Wokół dost
ę
pu do władzy politycznej –władza daje dominacje na polach konfliktowych
5
Na tle reguły – toczy si
ę
o to jakie reguły gry w
ż
yciu publicznym maj
ą
funkcjonowa
ć
6
Odmiennych to
ż
samo
ś
ci społecznych – konflikty na tle etnicznym i religijnym
7
Odmiennych pami
ę
ci historycznych-odmienna interpretacja przeszło
ś
i (cz
ę
sto nakłada si
ę
na
wcze
ś
niejszy konflikt)
KONFLIKTY SPOŁECZNE W POLSCE PO II WOJNIE
Ś
WIATOWEJ
Polskie
ż
ycie publiczne w tym okresie było arena wielu konfliktów .
1
Narzucenie komunizmu POLSCE – Wojan domowa ,konflikt który wynikał z niezgody czynnej na
rozstrzygni
ę
cie politycznego losu Polski
2
Reforma rolna
3
Konflikty mi
ę
dzy studentami a inteligencj
ą
4
Robotnicy a komunistyczna władza
Tekst nr 2 Coser Lewis SPOŁECZNE FUNKCJE KONFLIKTU
1
To czy konflikt b
ę
dzie sprzyjał wewn
ę
trznemu przystosowaniu czy nie zale
ż
y od typu problemu ,a tak
ż
e
struktury społecznej, wewn
ą
trz której si
ę
pojawił .(oba te czyniki s
ą
zmiennymi niezale
ż
nymi)
2
Wewn
ę
trzne konflikty społeczne,dotycz
ą
ce celów,warto
ś
ci lub interesów niesprzeczne z podstawowymi
zało
ż
eniami, na których opieraj
ą
si
ę
stosunki społeczne s
ą
zazwyczaj funkcjonalne w sensie pozytywnym
wobec struktury społecznej
3
Wewn
ę
trzne konflikty ,w których zwalczaj
ą
ce si
ę
strony przestaj
ą
uznawa
ć
podstawowe warto
ś
ci
warunkuj
ą
ce prawomocno
ść
systemu społecznego , gro
żą
zniszczenie m struktury
4
Im bardziej zintegrowana grupa , tym bardziej gwałtowny jest konflikt. Je
ż
eli w grupach ,w których
uczestnictwo anga
ż
uje cała osobowo
ść
członków , konflikty za
ś
s
ą
tłumione mimo to konflikt wybuchnie to
zagra
ż
a on samym podstawom istnienia grupy. Natomiast gdy członkowie anga
ż
uj
ą
si
ę
tylko po cz
ęś
ci to
zniszczenie grupy jest mało prawdopodobne.
5
grupy uwikłane w ci
ą
gła walk
ę
wymagaj
ą
od swoich członków całkowite zaanga
ż
owania osobowo
ś
ci ,a
co za tym idzie konflikt wewn
ę
trzny poci
ą
ga za sob
ą
mobilizacje całej energii grupy (takie grupy rzadko
toleruje nawet najmniejsze naruszenia jedno
ś
ci grupy)tendencje do tłumienia konfliktu ale jak wyst
ą
pi to
rozbija grup
ę
6
grupy ,które nie s
ą
zaanga
ż
owane w ci
ą
gła walk
ę
ze
ś
rodowiskiem wewn
ę
trznym, nie
żą
daj
ą
od członków
całkowitego uwikłania osobowo
ś
ci. Wyst
ę
puje w nich wi
ę
ksza elastyczno
ść
struktury(stabilizuj
ą
)
7
konflikty z jednymi prowadz
ą
do stowarzyszania si
ę
lub koalicji z innymi (tworzy si
ę
wi
ęź
społeczna)
8
system społeczny dysponuje mechanizmami do kanalizowania niezadowolenia i wrogo
ś
ci , przy
jednoczesnym utrzymaniu niezmienionego układu stosunków Mechanizm te n funkcjonuje dzi
ę
ki
„wentylom bezpiecze
ń
stwa”, które dostarczaj
ą
wrogich uczu
ć
jaki
ś
rodków do rozładowania agresywnych
d
ąż
e
ń
.
9
Instytucje wentyli bezpiecze
ń
stwa mog
ą
słu
ż
y
ć
utrzymaniu zarówno struktury społecznej jak i poczucia
bezpiecze
ń
stwa jednostek
Tekst nr3 TEORIA KONFLIKTU W SPOŁECZE
Ń
STWIE PRZEMYSŁOWYM
Wiem
ż
e tego strasznie du
ż
o ale tekst długi .Lepiej wi
ę
cej przeczyta
ć
a zrozumie
ć
. Troch
ę
si
ę
powtarza z
wcze
ś
niejszymi tekstami Wszystkie główne tytuły z tekstu s
ą
omówione
Teoria konfliktu w społecze
ń
stwie przemysłowym”- RALF DARENDORF
Integracja i warto
ś
ci a przymus i interesy: dwa oblicza społecze
ń
stwa
7
Przez cał
ą
histori
ę
my
ś
li politycznej przewija si
ę
konflikt mi
ę
dzy dwoma sposobami widzenia społecze
ń
stwa:
1. porz
ą
dek społeczny wynika z ogólnej zgody, co do warto
ś
ci- utopi
ś
ci
2. spójno
ść
i porz
ą
dek w społecze
ń
stwie opiera si
ę
na sile i przymusie, na dominacji jednych i podległo
ś
ci
innych- racjonali
ś
ci
We współczesnej socjologii wyró
ż
niamy dwie zasadnicze teorie
1. integracyjna teoria społecze
ń
stwa- struktura społeczna to funkcjonalnie zintegrowany system utrzymywany w
równowadze przez pewne ustalone i powtarzaj
ą
ce si
ę
procesy
2. koercyjna teoria społecze
ń
stwa- struktura społeczna to forma organizacji utrzymywanej przez sił
ę
i przymus,
kształtowane przez ni
ą
siły utrzymuj
ą
j
ą
w ci
ą
głym procesie zmiany
Najwybitniejszym teoretykiem integracji spo
ś
ród socjologów jest Talcott Parsons. Jego badania opieraj
ą
si
ę
na
analizie w kategoriach warto
ś
ci i norm. Zajmował si
ę
on utopijn
ą
, czyli integracyjn
ą
teori
ą
społecze
ń
stwa.
Struktura społeczna to kompozycja pierwiastka moralnego i rzeczowego, poziomu normatywnego i
instytucjonalnego, a w kategoriach Marksa Bazy i nadbudowy.
Integracyjna teoria społecze
ń
stwa
2. ka
ż
de społecze
ń
stwo jest wzgl
ę
dnie trwał
ą
, stabiln
ą
struktur
ą
elementów-stabilno
ść
3. ka
ż
de społecze
ń
stwo jest dobrze zintegrowan
ą
struktur
ą
elementów-integracja
4. ka
ż
dy element społecze
ń
stwa jest funkcjonalny- przyczynia si
ę
do utrzymania społecze
ń
stwa jako systemu-
koordynacja funkcjonalna
5. ka
ż
da istniej
ą
ca struktura społeczna opiera si
ę
na zgodnym podzielaniu przez jej członków warto
ś
ci-
consensus
Koercyjna teoria społecze
ń
stwa
1. ka
ż
de społecze
ń
stwo w ka
ż
dym momencie podlega procesom zmiany- zmiana jest wszechobecna
2. w ka
ż
dym społecze
ń
stwie w ka
ż
dym momencie wyst
ę
puje niezgoda i konflikt- konflikt społeczny jest
wszechobecny
3. ka
ż
dy element w społecze
ń
stwie przyczynia si
ę
do jego dezintegracji i zmiany
4. ka
ż
de społecze
ń
stwo opiera si
ę
na przymusie stosowanym przez jednych członków w stosunku do innych
W kontek
ś
cie socjologicznym
ż
aden z tych modeli nie mo
ż
e by
ć
przyj
ę
ty jako jedynie słuszny lub jedynie stosowany.
S
ą
one uzupełniaj
ą
cymi si
ę
aspektami struktury społecze
ń
stw globalnych.
Władza i zwierzchnictwo
Na gruncie integracyjnej teorii społecznej jednostkami analizy socjologicznej s
ą
dobrowolne zwi
ą
zki ludzi,
którzy podzielaj
ą
pewne warto
ś
ci i tworz
ą
instytucje dla zapewnienia sprawnej współpracy. Z punktu widzenia teorii
korelacyjnej to narzucony przymus pozwala na uzyskanie spójno
ś
ci organizacji społecznej. W ka
ż
dej organizacji
społecznej pewne pozycje zwi
ą
zane s
ą
ze sprawowaniem kontroli nad innymi pozycjami dla zapewnienia
skutecznego przymusu. Oznacza to zró
ż
nicowan
ą
dystrybucj
ę
władzy i zwierzchnictwa.
Zró
ż
nicowanie dystrybucji władzy zwierzchniej staje si
ę
czynnikiem determinuj
ą
cym stały konflikt społeczny
typu zbli
ż
onego do konfliktu klasowego w tradycyjnym sensie.
Ź
ródła tego konfliktu trzeba szuka
ć
w układzie ról
społecznych i zwi
ą
zanych z nimi oczekiwa
ń
dotycz
ą
cych dominacji i podległo
ś
ci.
Stosunek władzy jest tylko stosunkiem rzeczowym.
Natomiast zwierzchnictwo okre
ś
la prawomocny stosunek nadrz
ę
dno
ś
ci i podrz
ę
dno
ś
ci. W tym sensie mo
ż
e
by
ć
ono traktowane jako władza zwierzchnia. Stanowi ono cz
ęść
struktury społecznej. Pozwala na wyprowadzenie
konfliktów grupowych z organizacji społecze
ń
stw globalnych i zwi
ą
zków istniej
ą
cych w ich ramach.
Konflikty grupowe pojawiaj
ą
si
ę
wsz
ę
dzie tam, gdzie sprawowana jest władza zwierzchnia, czyli we
wszystkich społecze
ń
stwach:
1. stosunki zwierzchnictwa s
ą
zawsze stosunkami nad- i podrz
ę
dno
ś
ci
2. ram, gdzie wyst
ę
puj
ą
stosunki zwierzchnictwa, element nadrz
ę
dny kontroluje, za pomoc
ą
polece
ń
i rozkazów,
ostrze
ż
e
ń
i zakazów, zachowanie elementu podległego
3. oczekiwani te wi
ążą
si
ę
z trwałymi pozycjami społecznymi, a nie cechami charakteru jednostki
4. okre
ś
laj
ą
one zawsze wyró
ż
nione osoby, które podlegaj
ą
kontroli i sfery, w których kontrola jest dozwolona
5. brak posłusze
ń
stwa wobec polece
ń
mo
ż
e by
ć
karalny, jedn
ą
z funkcji systemu prawnego jest podtrzymywanie
skutecznego sprawowania prawomocnego zwierzchnictwa
Z poj
ę
ciem zwierzchnictwa ł
ą
czy si
ę
poj
ę
cie „dominacji” i „podległo
ś
ci”.
Przy analizie konfliktu autor zajmuje si
ę
tworzeniem si
ę
grup konfliktowych w rezultacie stosunków
zwierzchnictwa zwi
ą
zanych z istnieniem zwi
ą
zku opartego na panowaniu. Panowanie, lub inaczej zwierzchnictwo, jest
typem stosunków społecznych wyst
ę
puj
ą
cych w ka
ż
dej mo
ż
liwej organizacji społecznej, dlatego autor okre
ś
la je jako
„zwi
ą
zki” (zorganizowane agregaty oparte na dominacji i uległo
ś
ci), np. Ko
ś
ciół, pa
ń
stwo, przedsi
ę
biorstwo, partia
polityczna, zwi
ą
zek zawodowy.
8
Zwierzchnictwo jest uniwersalnym elementem struktury społecznej. Stosunki zwierzchnictwa pojawiaj
ą
si
ę
zawsze, kiedy ludzie w swych działaniach podlegaj
ą
prawomocnym i usankcjonowanym przepisom ustalonym poza
nimi, ale w ramach struktury społecznej. Dominacja i podległo
ść
jest wspóln
ą
cech
ą
wszystkich typów zwierzchnictwa
i wszystkich typów zwi
ą
zków oraz organizacji. Zwierzchnictwo jest
ź
ródłem konflikty, ale te
ż
„ułatwieniem
zapewniaj
ą
cym wykonywanie funkcji w społecze
ń
stwie i dla społecze
ń
stwa jako systemu”.
„Gra o sumie zerowej” –Parsons, z punktu widzenia dezintegracyjnych funkcji władzy zwierzchniej, wyst
ę
puj
ą
dwie
grupy osób, z których jedna posiada władz
ę
w tej mierze, w jakiej druga jest jej pozbawiona.. zgodnie z koercyjn
ą
teori
ą
społecze
ń
stwa z zwi
ą
zkach opartych na panowaniu zawsze istnieje dychotomia pozycji ze wzgl
ę
du na
dystrybucj
ę
władzy zwierzchniej. Empirycznie nie zawsze jest łatwo okre
ś
li
ć
granic
ę
miedzy dominacj
ą
i podległo
ś
ci
ą
.
Hierarchie władzy, wyst
ę
puj
ą
ce np. w statutach organizacyjnych, s
ą
hierarchiami strony „dodatniej”
zwierzchnictwa, tzn. zró
ż
nicowaniem dominacji, ale w ka
ż
dym zwi
ą
zku wyst
ę
puje tak
ż
e strona „ujemna”, po której
znajduj
ą
si
ę
ci, którzy podlegaj
ą
władzy zwierzchniej a nie uczestnicz
ą
w jej sprawowaniu.
Dominacja w jednym zwi
ą
zku nie poci
ą
ga za sob
ą
dominacji w innych, do których jednostka nale
ż
y, podobnie
jest z podległo
ś
ci
ą
, np. wyborca mo
ż
e zajmowa
ć
pozycj
ę
zwierzchni
ą
w swoim przedsi
ę
biorstwie.
W socjologicznej analizie konfliktu grupowego jednostk
ą
analizy jest zawsze okre
ś
lony zwi
ą
zek i wyst
ę
puj
ą
ca
w jego ramach dychotomia pozycji. Elementarn
ą
struktur
ą
konfliktu grup jest kategoria władzy zwierzchniej
sprawowanej w zwi
ą
zkach opartych na panowaniu. Władza zwierzchnia jest bardzo wa
ż
nym stosunkiem społecznym.
Istotnym aspektem zwierzchnictwa w modelu społecze
ń
stwa rozpatrywanego w aspekcie przymusu s
ą
jego
konsekwencje „dezintegracyjne” i konfliktowe:
1. podział zwierzchnictwa w zwi
ą
zkach jest podstawow
ą
przyczyn
ą
powstawania grup konfliktowych
2. w ka
ż
dym zwi
ą
zku powstaj
ą
tylko dwie grupy konfliktowe
Pierwsze stwierdzenie jest podstaw
ą
teorii naukowej i dlatego jest zało
ż
eniem logicznym. Drugie to twierdzenie
analityczne.
Interesy jawne i utajone
Konflikt grupowy wynika z dychotomicznej dystrybucji władzy zwierzchniej w zwi
ą
zkach opartych na
panowaniu. Zró
ż
nicowanie pod wzgl
ę
dem władzy zwierzchniej zwi
ą
zanej z poszczególnymi pozycjami rodzi
sprzeczno
ść
interesów osób zajmuj
ą
cych te pozycje. Pewne interesy osób zajmuj
ą
cych pozycje dominacji oraz osób
zajmuj
ą
cych pozycje uległo
ś
ci s
ą
sprzeczne co do istoty i kierunku.
Model formowania si
ę
grup konfliktowych zawiera twierdzenia mówi
ą
c,
ż
e z dwu zbiorów pozycji, które mo
ż
na
wyró
ż
ni
ć
w ka
ż
dym zwi
ą
zku, jedne-pozycje dominacji- charakteryzuje interes polegaj
ą
cy na utrzymaniu struktury
społecznej zapewniaj
ą
cej im władz
ę
zwierzchni
ą
, podczas gdy inne- pozycje podległo
ś
ci- interes polegaj
ą
cy na
zmianie warunków społecznych, pozbawiaj
ą
cych władzy osoby zajmuj
ą
ce te pozycje.
Konflikt grupowy- konflikt dotycz
ą
cy prawomocno
ś
ci stosunków władzy zwierzchniej. W ka
ż
dym zwi
ą
zku interesy
grupy panuj
ą
cej wyra
ż
aj
ą
warto
ś
ci stanowi
ą
ce ideologi
ę
, która nadaje prawomocno
ść
ich panowaniu, podczas gdy
interesy grup podlegaj
ą
cych stanowi
ą
zagro
ż
enie dla tej ideologii i stosunków, których ona strze
ż
e.
Rola- zespół oczekiwa
ń
zwi
ą
zanych z dan
ą
rol
ą
, układ oczekiwa
ń
okre
ś
laj
ą
cy prawidłowe zachowanie osób
pełni
ą
cych okre
ś
lone role (Parsons).
Interes „obiektywny”- interesy ról, oczekiwane orientacje dotycz
ą
ce zachowania zwi
ą
zanego z rolami w strukturze
zwierzchnictwa zwi
ą
zku opartego na panowaniu.
Interesy zwi
ą
zane z rol
ą
s
ą
, z punktu widzenia pełni
ą
cego rol
ę
, interesami utajonymi, to znaczy ukrytym
nurtem jego zachowania z góry narzuconym na czas pełnienia danej roli i niezale
ż
nym od jego
ś
wiadomej orientacji..
mog
ą
one sta
ć
si
ę
u
ś
wiadomionymi celami, które nazywaj
ą
si
ę
interesami jawnymi. Stanowi
ą
one rzeczywisto
ść
psychologiczn
ą
. Wskazuj
ą
na fakt,
ż
e uczucia, wola i pragnienia jednostki skierowane s
ą
ku jednemu celowi. Składaj
ą
si
ę
na program zorganizowanej grupy. S
ą
one podobne do poj
ę
cia „
ś
wiadomo
ś
ci klasowej” spotykanego u Marksa.
Quasi-grupy i grupy interesu
Grupy konfliktowe nie s
ą
zjawiskami normatywnymi (normatywny-podlegaj
ą
cy normom, nauki normatywne-ich
głównym zadaniem jest ustalenie tego, co by
ć
powinno, a nie to, co jest), lecz zbiorowo
ś
ciami rzeczywistymi, które
stanowi
ą
cz
ęść
podło
ż
a społecznego.
Struktur
ę
ról w zwi
ą
zkach opartych na panowaniu charakteryzuje konfliktowa orientacja interesów utajonych.
Oznacza to,
ż
e z pozycjami zwierzchnictwa wi
ążą
si
ę
oczekiwane interesy oraz,
ż
e osoby zajmuj
ą
ce pozycje
identyczne znajduj
ą
si
ę
we wspólnej sytuacji. Zł
ą
czone t
ą
wspóln
ą
cech
ą
stanowi
ą
co
ś
wi
ę
cej ni
ż
niespójna mas
ę
.
Czynnikiem konstytuuj
ą
cym grup
ę
jest poczucie przynale
ż
no
ś
ci członków i minimum zaanga
ż
owania.
ś
aden z
tych czynników nie jest wymagany by mówi
ć
o interesie utajonym. Zbiorowo
ś
ci osobników zajmuj
ą
cych pozycje o
identycznych interesach zwi
ą
zanych z rol
ą
stanowi
ą
co najwy
ż
ej grup
ę
potencjaln
ą
- quasi-grup
ę
(M. Ginsberg).
Grupy- s
ą
to zbiory ludzi b
ę
d
ą
ce ze sob
ą
w trwałej ł
ą
czno
ś
ci lub kontakcie i posiadaj
ą
ce wyra
ź
n
ą
struktur
ę
.
9
Klasy społeczne, nie b
ę
d
ą
c grup
ą
, stanowi
ą
obszar rekrutacji dla grup, ich członkowie maj
ą
pewne wspólne wzory
zachowa
ń
.
Elementem konstytuuj
ą
cym quasi-grupy jest wspólnota pewnych interesów. Interesy utajone nie s
ą
zjawiskami
psychologicznymi. , wi
ę
c oparte na nich quasi-grupy s
ą
jedynie konstrukcj
ą
teoretyczn
ą
. S
ą
to „twory teoretyczne”-
narz
ę
dzia słu
żą
ce do wyja
ś
niania zagadnie
ń
konfliktu społecznego.
Wspólne wzory zachowa
ń
charakteryzuj
ą
grupy interesu, rekrutuj
ą
ce si
ę
z szerszych quasi-grup. S
ą
to
grupy socjologiczne. Stanowi
ą
one rzeczywiste czynniki konfliktu grupowego. Maj
ą
struktur
ę
, form
ę
organizacji,
program lub cel oraz personel zło
ż
ony z członków. . s
ą
„grupami wtórnymi”., ich członkowie s
ą
ze sob
ą
w kontakcie
tylko przez fakt członkostwa albo przez wybranych lub mianowanych przedstawiciel.
Quasi-grupy i grupy interesu bior
ą
swój pocz
ą
tek w strukturze zwierzchnictwa z zwi
ą
zkach. Wynika ona z
formalnej cechy interesów, jawnych czy utajonych. Le
żą
cych u podło
ż
a tych grup, jako interesów zwi
ą
zanych z
prawomocno
ś
ci
ą
stosunków dominacji i podległo
ś
ci. Grupy interesu s
ą
zawsze w
ęż
sze ni
ż
quasi-grupy, z których si
ę
rekrutuj
ą
. S
ą
one podzbiorami zbiorów, które stanowi
ą
quasi-grupy. Quasi-grupy, b
ę
d
ą
c konstrukcjami teoretycznymi,
s
ą
zdefiniowane jednoznacznie, to zorganizowane grupy interesu mog
ą
uzupełnia
ć
interesy wynikaj
ą
ce ze struktury
zwierzchnictwa wieloma innymi, niezale
ż
nymi celami i orientacjami.
Empiryczne warunki formowania si
ę
grup konfliktowych
Kategorie utajonego i jawnego interesu, quasi-grupy i grupy interesu stanowi
ą
elementy formowania si
ę
grupy
konfliktowej.
Grupy konfliktowe potrzebuj
ą
„karty” (zasady naczelnej), personelu, norm działania,
ś
rodków
materialnych, stałych powtarzalnych działa
ń
i „obiektywnej” funkcji. Warunki te okre
ś
la si
ę
jako techniczne warunki
organizacji. Bez nich grupy interesu nie mog
ą
si
ę
uformowa
ć
, nawet przy zało
ż
eniu istnienia quasi-grup.
„Karta” organizacji jest „systemem warto
ś
ci, dla realizacji których ludzie organizuj
ą
si
ę
”. W przypadku grup
konfliktowych s
ą
to interesy jawne.
Po to, by z quasi-grupy powstała grupa interesu, potrzebni s
ą
ludzie, którzy postawi
ą
sobie za zadanie stworzenie
organizacji, rozwi
ążą
problemy praktyczne i przejm
ą
przewodnictwo. Ka
ż
da partia potrzebuje zało
ż
ycieli. W tym
modelu „poda
ż
” zało
ż
ycieli nie jest zmienn
ą
. Jest to dodatkowy warunek empiryczny formowania si
ę
grupy
konfliktowej. Potencjalni organizatorzy czy zało
ż
yciele s
ą
warunkiem technicznym do stworzenia grupy interesu.
Ideologie nie tworz
ą
grup konfliktowych. Jednak s
ą
one niezb
ę
dne dla ich powstania.
Drug
ą
grup
ę
warunków wst
ę
pnych, które musz
ą
by
ć
spełnione po to, by pojawiła si
ę
organizacja,
nazywamy politycznymi warunkami organizacji. Pa
ń
stwo totalitarne jest najlepszym przykładem sytuacji
społecznej, w której warunki te nie s
ą
spełnione, mimo istnienia quasi-grup i ukrytych interesów opozycyjne grupy
interesu nie mog
ą
si
ę
uformowa
ć
.
Poza warunkami technicznymi i politycznymi nale
ż
y wymieni
ć
warunki społeczne. Je
ż
eli jaka
ś
zbiorowo
ść
w ramach zwi
ą
zku jest wspólnot
ą
utajonych interesów, dysponuje technicznymi i politycznym
mo
ż
liwo
ś
ciami organizacji, ale jest rozproszona, przez co nie istniej
ą
trwałe zwi
ą
zki miedzy członkami zbiorowo
ś
ci, to
jest bardzo mało prawdopodobne by powstała grupa interesu.
Tworzenie si
ę
grup interesu jest mo
ż
liwe, gdy przynale
ż
no
ść
do quasi-grup jest nast
ę
pstwem układu
strukturalnego, a nie przypadku.
Nat
ęż
enie i gwałtowno
ść
: zmienno
ść
konfliktu klasowego
Grupy konfliktowe po osi
ą
gni
ę
ciu pewnego stadium anga
ż
uj
ą
si
ę
w konflikty, których wynikiem s
ą
zmiany
strukturalne.
Poj
ę
cie nat
ęż
enia odnosi si
ę
do wydatkowania energii i stopnia uwikłania stron w konflikt. Konflikt ma
nat
ęż
enie wysokie, gdy koszt zwyci
ę
stwa lub przegranej jest dla stron wysoki. Im wi
ę
ksz
ą
wag
ę
uczestnicy
przywi
ą
zuj
ą
do kwestii zwi
ą
zanych z sytuacj
ą
konfliktu i do jej istoty, tym wi
ę
ksze nat
ęż
enie ma konflikt.
Gwałtowno
ść
konfliktu wi
ąż
e si
ę
z jego przejawami., nie z przyczynami. Jest to problem
ś
rodków
zastosowanych przez grupy pozostaj
ą
ce w konflikcie dla wyra
ż
enie swojej wrogo
ś
ci.. skala gwałtowno
ś
ci obejmuje
dyskusj
ę
, i debat
ę
, spór i rywalizacj
ę
, walk
ę
i wojn
ę
.
Gwałtowno
ść
i nat
ęż
enie konfliktu zmieniaj
ą
si
ę
niezale
ż
nie od siebie.
Je
ż
eli grupa była w stanie zorganizowa
ć
si
ę
to wykluczona zostaje najbardziej niekontrolowana forma
konfliktu- wojna partyzancka.
Pluralizm a nakładanie si
ę
Jeden z najwa
ż
niejszych elementów teorii konfliktu grupowego polega na
ś
cisłym powi
ą
zaniu konfliktu
z konkretnym zwi
ą
zkiem. Ka
ż
dy konflikt mo
ż
e by
ć
wyja
ś
niony tylko w odniesieniu do zwi
ą
zku, w którym si
ę
pojawił.
Społecze
ń
stwa to mozaika ró
ż
norodnych konfliktów i grup konfliktowych. Model dwuklasowy nie odnosi si
ę
do
społecze
ń
stw globalnych, ale do specyficznych zwi
ą
zków w tych społecze
ń
stwach.
10
Ró
ż
ne konflikty nakładaj
ą
si
ę
na siebie tak,
ż
e wielo
ść
istniej
ą
cych frontów konfliktu sprowadzona zostaje do
paru konfliktów dominuj
ą
cych. W ten sposób tworzy si
ę
skala „pluralizm- nakładanie si
ę
” konfliktów, posiadaj
ą
ca dwa
wymiary. Jeden odnosi si
ę
do rozdzielenia, drugi do ł
ą
czenia si
ę
konfliktów typu klasowego w ró
ż
nych zwi
ą
zkach.
Konflikty klasowe w ró
ż
nych zwi
ą
zkach nakładaj
ą
si
ę
na siebie. Przeciwnicy z jednego zwi
ą
zku spotykaj
ą
si
ę
ponownie, by
ć
mo
ż
e z innymi tytułami, w innych zwi
ą
zkach. Skład osobowy w ró
ż
nych zwi
ą
zkach jest ten sam.
Zjawisko nakładania si
ę
konfliktu oznacza,
ż
e ci sami ludzie spotykaj
ą
si
ę
w ró
ż
nych kontekstach i s
ą
identycznie
wobec siebie usytuowani.
Problem nagród i ułatwie
ń
mo
ż
e by
ć
rozpatrywany w aspekcie opozycji: rozbie
ż
no
ść
- równoległo
ść
lub pluralizm- nakładanie si
ę
.
Status ekonomiczny- status okre
ś
lony
ś
ci
ś
le przez nagrody uzyskiwane w zamian za wykonanie zawodu- zarobki,
pewno
ść
pracy, ogólna pewno
ść
pozycji społecznej zwi
ą
zana z pozycja zawodow
ą
. Ci, którzy zajmuj
ą
pozycje
dominacji ciesz
ą
si
ę
nieco wy
ż
szym statusem ekonomicznym. Te dwa atrybuty pozycji społecznej nakładaj
ą
si
ę
na
siebie. Mo
ż
na jednak wskaza
ć
pewne przykłady rozbie
ż
no
ś
ci miedzy nimi- w Ko
ś
ciele rzymskokatolickim władza
zwierzchnia powinna wi
ą
za
ć
si
ę
z niskim statusem ekonomicznym. Rozbie
ż
no
ś
ci pozycji wida
ć
, gdy zestawimy
pozycje w strukturze władzy ze społecznym statusem ludzi w sensie presti
ż
u przypisanego tym pozycjom przez nich
samych i przez innych.
Nast
ę
puje zjawisko deprywacji, czyli sytuacji, w której ludzie podlegaj
ą
cy władzy s
ą
jednocze
ś
nie gorzej usytuowani w
płaszczy
ź
nie statusu socjo-ekonomicznego. Deprywacja wzgl
ę
dna wpływa na nat
ęż
enie konfliktu a nie na jego
gwałtowno
ść
. Je
ż
eli zajmuj
ą
cy pozycje podległe uzyskuje zado
ść
uczynienie przez wzgl
ę
dnie wysoki status socjo-
ekonomiczny, to nie b
ę
dzie si
ę
anga
ż
owa
ć
w konflikt klasowy.
Pluralizm przyczynia si
ę
do spadku nat
ęż
enia konfliktu, a nakładanie si
ę
lub zgodno
ść
do wzrostu nat
ęż
enia. Im
słabsza korelacja mi
ę
dzy pozycj
ą
w hierarchii władzy zwierzchniej a innymi aspektami statusu socjo-ekonomicznego,
tym mniejsze nat
ęż
enie konfliktów klasowych i odwrotnie.
Ruchliwo
ść
społeczna a konflikt
Ruchliwo
ść
społeczna wpływa na nat
ęż
enie konfliktu. Mi
ę
dzy stopniem otwarto
ś
ci klasy a nat
ęż
eniem
konfliktu klasowego istnieje stosunek odwrotnie proporcjonalny. Im wi
ę
ksza ruchliwo
ść
hierarchii społecznej, tym
mniejszy zakres i siła konfliktu klasowego. Ze wzrostem ruchliwo
ś
ci solidarno
ść
grupowa jest coraz bardziej
wypierana przez współzawodnictwo miedzy jednostkami i energia zaanga
ż
owania przez jednostki w konflikt klasowy
zmniejsza si
ę
.
Regulacja konfliktu to najwa
ż
niejszy czynnik wpływaj
ą
cy na przebieg konfliktu klasowego.
Regulacja- takie formy kontroli konfliktu, które odnosz
ą
si
ę
do przejawów konfliktu, a nie do jego przyczyn, zakładaj
ą
trwałe istnienie sprzeczno
ś
ci interesów i grup interesów.
Czynniki:
1. obie strony konfliktu musz
ą
uzna
ć
potrzeb
ę
istnienia regulacji konfliktu i rzeczywiste istnienie sytuacji
konfliktowej
2.organizacja grupy interesu
3.strony w konflikcie musza zgodzi
ć
si
ę
na formalne reguły gry, które b
ę
d
ą
stanowi
ć
podstaw
ę
ich stosunków
trwały konflikt mi
ę
dzy grupami prowadzi do zrutynizowania interakcji.
Główne typy regulacji konfliktów;
1. pojednanie
2. po
ś
rednictwo
3. arbitra
ż
Zmiany struktury zachodz
ą
ce w wyniku konfliktu klasowego:
1. całkowita wymiana osób zajmuj
ą
cych pozycje dominacji w zwi
ą
zku
2. cz
ęś
ciowa wymian osób zajmuj
ą
cych pozycje dominacji (zmiana ewolucyjna, np. koalicja polityczna)
3. nie wyst
ę
puj
ą
ż
adne zmiany personalne (zmiana struktury w kierunku zgodnym z d
ąż
eniami grupy podległej
bez przenikni
ę
cia jej członków do grupy dominuj
ą
cej)
Raptowno
ść
i radykalizm zmiany struktury s
ą
wymiarami niezale
ż
nymi od siebie. Im bardziej gwałtowne s
ą
konflikty
klasowe, tym bardziej raptowne b
ę
d
ą
wywołane p
Temat IV. Rewolucja demokratyczna w Polsce. Społecze
ń
stwo polskie w czasie przemian.
T1: Wnuk Lipi
ń
ski Edmund Socjologia
ż
ycia publicznego (teorie przej
ś
cia do demokracji)
•
„Transformacja”
przemiana systemowa o nieznanym rezultacie; fundamentalne przekształcenie starego
systemu bez mo
ż
liwo
ś
ci jego kontynuacji
11
- nie ma jasno sprecyzowanego celu do którego zmierzaj
ą
zmiany
- punktem odniesienia dla oceny przebiegu transformacji jest punkt startu
•
„Przej
ś
cie”
zmiany systemowe, które prowadz
ą
do pewnego modelu systemu społecznego
-punktem odniesienia dla oceny przebiegu, ale te
ż
kierunku zmian jest punkt doj
ś
cia
Sfera polityczna
Sfera ekonomiczna
Sfera społeczna
Punkty odniesienia
Transformacja
System monopartyjny
Gospodarka
nakazowo- rozdzielcza
Społecze
ń
stwo
zamkni
ę
te
Przej
ś
cie
do
demokracji
Demokracja liberalna
Wolny rynek
Społecze
ń
stwo otwarte
Paradygmat transformacyjny:
- wyj
ś
ciowym zało
ż
eniem jest teza,
ż
e stary system sko
ń
czył si
ę
, gdy
ż
uruchomione zostały procesy, które
uniemo
ż
liwiaj
ą
jego stabilizacje i reprodukcj
ę
, ale nie jest oczywiste do czego owe procesy transformacyjne
doprowadz
ą
- zmiany, ich tempo i kierunek badamy bior
ą
c pod uwag
ę
punkty odniesienia
punkt startu
•
w sferze politycznej: bada si
ę
na ile zmiany systemu politycznego ró
ż
ne SA od punktu startu(system
monopartyjny)
•
w sferze gospodarczej: stopie
ń
odej
ś
cia od reguł, instytucji oraz postaw i zachowa
ń
typowych dla
gospodarki nakazowo- rozdzielczej
•
w
ż
yciu społecznym: na ile generalne wzory postaw i zachowa
ń
społecznych odbiegaj
ą
od postaw i
zachowa
ń
typowych dla społecze
ń
stwa zamkni
ę
tego
Paradygmat „tranzytologiczny”:
- jako punkty odniesienia: aspekty demokracji
•
w sferze politycznej: na ile zmiany zmierzaj
ą
do demokracji liberalnej
•
w sferze gospodarczej: stopie
ń
regulowania gospodarki przez mechanizm rynkowy
•
w sferze społecznej: na ile zmiany zbli
ż
yły okre
ś
lone społecze
ń
stwo do do idealnego typu społecze
ń
stwa
otwartego
CZYNNIKI UPADKU RE
ś
IMÓW NIEDEMOKRATYCZNYCH
:
•
deficyt legitymizacyjny- załamanie wiary w prawomocno
ść
systemu w
ś
ród ludzi w tym systemie
ż
yj
ą
cych
•
podział w elicie władzy( w wyniku np.
ś
mierci rz
ą
dz
ą
cego despoty, kryzysu ekonomicznego) i rozpocz
ę
cie
my
ś
lenia w kategoriach alternatywy wobec tego, co ju
ż
było
•
kiedy władcy podejmuj
ą
prób
ę
reform, zakładaj
ą
cych w pewnym stopniu liberalizacj
ę
, wówczas
monolityczna elita starego systemu ró
ż
nicuje si
ę
ze wzgl
ę
du na stosunek do wprowadzanych reform, a w
masach upowszechnia si
ę
my
ś
lenie,
ż
e skoro jest co
ś
zmieniane to by
ć
mo
ż
e zmiany mog
ą
pój
ść
dalej,
ż
e
reguły gry obecne w
ż
yciu publicznym nie s
ą
a
ż
tak nienaruszalne
ELITA(starego systemu)
”twardogłowi” & „reformatorzy”
Podobie
ń
stwa:
- chc
ą
zachowa
ć
stary system, ale wiedz
ą
,
ż
e bez gł
ę
bokiej zmiany nie da si
ę
tego osi
ą
gn
ąć
Ró
ż
nice:
- Twardogłowi: przekonani,
ż
e uratowac system mo
ż
e powrót do ortodoksji doktrynalnej
- Reformatorzy: system mog
ą
uratowac gł
ę
bokie reformy, system jest w kryzysie na skutek zbytniego trzymania si
ę
dogmatów ideologicznych
KONTRELITA(starego systemu)
„umiarkowani”& „radykałowie”
Podobie
ń
stwa:
- zast
ą
pienie starego systemu nowym
Ró
ż
nice:
Umiarkowani: nie nale
ż
y lekcewa
ż
y
ć
siły starego systemu, do celu generalnego d
ąż
y
ć
„małymi kroczkami”
Radykałowie: system jest ju
ż
zbyt słaby,
ż
eby mógł si
ę
podnie
ść
z upadku, obalenie starej elity władzy w sposób
gwałtowny, przy u
ż
yciu siły
FAZY TRANSFORMACJI:
1) Faza pocz
ą
tkowa
•
Ostry deficyt legitymizacyjny starego systemu
•
Masowe wycofanie lojalno
ś
ci wobec instytucji i reguł gry dawnego systemu
12
•
Pojawienie si
ę
ruchów społecznych, wyst
ę
puj
ą
cych w opozycji do władzy
2) Faza mi
ę
dzysystemowa
•
Reguły gry s
ą
niejasne, a granica mi
ę
dzy tym co dozwolone a niedozwolone jest płynna, stare reguły gry
jeszcze działaj
ą
, a nowe reguły gry nie s
ą
jeszcze zdefiniowane
•
Ruch społeczny zaczyna si
ę
ró
ż
nicowa
ć
3) Faza konsolidacji
•
Nowy system stabilizuje si
ę
•
Obowi
ą
zuj
ą
ce w nowym systemie reguły gry s
ą
praktycznie jedynym, dost
ę
pnym w
ż
yciu publicznym
sposobem gry interesów i warto
ś
ci
T2: Staniszkis Jadwiga: „ Dylematy okresu przej
ś
ciowego”
1) PA
Ń
STWO KORPORACYJNE
•
Rzeczywistym centrum władzy stał si
ę
aparat wykonawczy (np. organy administracji:
NBP, Ministerstwo Finansów)
dominacja
•
ograniczenie roli organizmów przedstawicielskich
Parlamentu i partii politycznych
•
Rosn
ą
ce rozproszenie o
ś
rodków decyzyjnych
•
Polskie pa
ń
stwo korporacyjne
aparat wykonawczy , przechwytuj
ą
cy funkcje decyzyjne i inicjatyw
ę
legislacyjn
ą
jest wypadkow
ą
3 czynników:
- sprzeczno
ś
ci mi
ę
dzy szybkim umi
ę
dzynaradawianiem
ż
ycia gospodarczego a lokalnym charakterem
instytucji demokracji przedstawicielskiej
- napi
ęć
społecznych, towarzysz
ą
cych przechodzeniu od socjalizmu do gospodarki rynkowej
- konieczno
ś
ci stworzenia swoistego amortyzatora, który by zapewnił ci
ą
gło
ść
zmian, mimo zwrotów na publicznej scenie
•
1990, 1991r.
rozkład i anarchizacja pa
ń
stwa korporacyjnego w Polsce
- nasilenie si
ę
korupcji i afer gospodarczych
- brak sprawnie działaj
ą
cego systemu kontroli
- spadek zainteresowania ze strony pa
ń
stw zachodnich
•
Pa
ń
stwo korporacyjne
swoisty system „ władzy bez polityki”( depolityzacja i technokratyzacja rz
ą
dzenia)
•
Dwuznaczno
ść
prawna
•
Sytuacja braku odpowiedzialno
ś
ci
•
Zatarcie granicy mi
ę
dzy władz
ą
ustawodawcz
ą
a wykonawcz
ą
•
Pa
ń
stwowy charakter pa
ń
stwa korporacyjnego
tryb podejmowania decyzji w aparacie pa
ń
stwa, mniejsze
zainteresowanie organizacj
ą
społecze
ń
stwa i sposobem artykulacji jego interesów
•
Autorytarny charakter pa
ń
stwu nadaje wymykanie si
ę
spod kontroli parlamentu oraz brak odpowiedzialno
ś
ci,
wynikaj
ą
cy z przechwycenia przez aparat wykonawczy decyzji, przysługuj
ą
cym normalnie wybieralnym elitom
politycznym
•
Pa
ń
stwo cechuje swoista ci
ą
gło
ść
ze starym re
ż
imem: ci
ą
gło
ść
sposobu artykułowania interesów , a tak
ż
e
ci
ą
gło
ść
personalna
2) KAPITALIZM POLITYCZNY
I etap(lata 1987- 1989):
•
Przesuwanie kapitału z sektora „tradycyjnego”( pa
ń
stwowego) do „nowoczesnego” ( prywatnego)
•
Procesy nieformalnej prywatyzacji cz
ęś
ci przedsi
ę
biorstw pa
ń
stwowych
maj
ą
tek pa
ń
stwa był przejmowany
w sposób ukryty przez podmioty prywatne
•
Ł
ą
czenie stanowiska dyrektora przedsi
ę
biorstwa pa
ń
stwowego z pozycj
ą
wła
ś
ciciela spółki prywatnej
•
Struktury kapitalizmu politycznego ulokowały si
ę
w sferze produkcji: było to racjonalne w warunkach głodu
towarów(gospodarka niedoborów)
•
„spieni
ęż
enie” władzy
pracownicy administracji pa
ń
stwowej wchodzili do spółek prywatnych daj
ą
c jako swój
wkład dost
ę
p do deficytowych surowców, półproduktów, obietnic
ę
parasola politycznego
•
Tworzenie podstaw dla zachowania uprzywilejowanego statusu aparatu: prywatyzacja maj
ą
tku partii
politycznych i organizacji społecznych
II etap (lata 1990-1991)
Plan stabilizacji:
•
podniesienie cen, tzw. Twarde finansowanie
•
wprowadzenie wewn
ę
trznej wymienialno
ś
ci złotówki na dolara
•
działania te zredukowały popyt, zmieniaj
ą
c sytuacj
ę
z rynku producenta na rynek konsumenta
•
przej
ś
cie ze sfery produkcji do sfery handlu i obiegu pieni
ą
dza
•
lokalne zyski to przede wszystkim prowizje od kapitału formowanego poza granicami
•
internalizacja korzy
ś
ci i eksternalizacja kosztów działalno
ś
ci gospodarczej
13
•
powstanie klasy transferowej
ludzie bogac
ą
cy si
ę
w tej fazie; wykorzystuj
ą
oni otwarcie gospodarki, nisk
ą
jako
ść
prawa, słabo
ść
struktur kontroli, brak przygotowania nowych elit politycznych oraz zatarcie granicy
mi
ę
dzy interesem prywatnym i publicznym; zmniejszaj
ą
oni szanse udanej transformacji ustrojowej
Skutki:
1. nasila si
ę
sprzeczno
ść
mi
ę
dzy stabilizacj
ą
ekonomiczn
ą
a transformacj
ą
2. powstaje bogactwo ale jest ono rezultatem prowizji od kapitału formowanego poza granicami
ów
proces formowania przyczynia si
ę
do anarchizacji pa
ń
stwa i
ż
eruje na niej
3. w polityce: wyra
ź
ne rozchodzenie si
ę
rynku i demokracji( czasem dla wprowadzenia rynku
ograniczeniu ulega demokracja)
4. korupcjogenno
ś
c elity politycznej
3) ZAGRO
ś
ENIE DLA RODZ
Ą
CEJ SI
Ę
DEMOKRACJI
•
Konieczno
ść
demobilizacji tych samych form masowej artykulacji politycznej, które były w pierwszej fazie
zmian nieuchronne i konieczne dla zapocz
ą
tkowania procesu transformacji
•
Konieczno
ść
wprowadzenia wielu zmian „ od góry” (np. prywatyzacja, trzeba stworzy
ć
role społeczne,
instytucje, interesy)
•
Płynno
ść
relacji mi
ę
dzy rz
ą
dem a urz
ę
dem prezydenta
•
Wra
ż
enie nierealno
ś
ci transformacji
•
Paradoks imponuj
ą
cego zaufania do rz
ą
du przy braku poparcia dla jego polityki
4) DROGA DO KAPITALIZMU
I podej
ś
cie
•
Traktowanie kapitalizmu jako struktury zindywidualizowanych i zbywalnych praw własno
ś
ci
•
Główne dyskusje dotycz
ą
dróg prywatyzacji, tempa operacji, formy kontroli politycznej, wyceny maj
ą
tku
II podej
ś
cie
•
Kapitalizm traktuje si
ę
jako szczególn
ą
sytuacj
ę
formowania kapitału i szczególny typ wzrostu gospodarczego
•
Wa
ż
ne jest tworzenie nowych powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy sektorami gospodarczym
5) DYLEMATY POLITYKI
•
Sprzeczno
ść
mi
ę
dzy dylematami budowania demokracji przy słabo rozwini
ę
tym społecze
ń
stwie i przy
konieczno
ś
ci odgórnego budowania nowych rozwi
ą
za
ń
strukturalnych
•
Napi
ę
cie mi
ę
dzy ide
ą
consensusu a ide
ą
partycypacji
•
Brak
ś
wiadomej polityki wzmacniania struktur administracyjnych przez now
ą
elit
ę
•
Brak otwartej debaty nad zakresem obecno
ś
ci pa
ń
stwa oraz charakterem struktur i instytucji, które musi
stworzy
ć
T3: Piotr Sztompka: „Kłopotliwa <<mentalno
ść
socjalistyczna>>”
„MENTALNO
Ś
C SOCJALISTYCZNA” („homo sovieticus”, „zniewolony umysł”)
1) Swoje pi
ę
tno odciskały socjalistyczne instytucje, formy i struktury organizacyjne
•
Indoktrynacja, „kontrola my
ś
lenia”, zaszczepianie w umysłach ludzi fałszywej „rzeczywisto
ś
ci
ideologicznej”
2) Po
ś
redni mechanizm powstawania „reakcji adaptacyjnych” lub mechanizmów obronnych, tworzonych przez
ludzi jako sposoby radzenia sobie z socjalistycznymi warunkami(osadzenie form i mechanizmów adaptacyjnych w
ludzkiej
ś
wiadomo
ś
ci, trwało
ść
realnego socjalizmu w sferze umysłu)
Sfera publiczna a sfera prywatna:
- Ró
ż
ne nastawienie do pracy: niedbalstwo, nieefektywno
ść
, absencja- typowe dla pracowników przedsi
ę
biorstw
pa
ń
stwowych, kontrastuj
ą
z dyscyplin
ą
, dbało
ś
ci
ą
i pracowito
ś
ci
ą
przejawiana przez ludzi zatrudnionych w sektorze
prywatnym
- Obszar pracy a
ż
ycie osobiste: wyuczona bezradno
ść
, niech
ęć
do podejmowania decyzji, przenoszenie
odpowiedzialno
ś
ci, egoistyczne korzy
ś
ci dominuj
ą
ce w publicznych instytucjach kontrastuj
ą
z samodzielno
ś
ci
ą
,
inicjatyw
ą
, innowacyjno
ś
ci
ą
, gotowo
ś
ci
ą
do ryzyka, altruizmem przejawianymi w relacjach z rodzin
ą
lub domem
- W
ś
rodowisku fizycznym: zaniedbywanie, lekcewa
ż
enie pa
ń
stwowej lub publicznej wspólnej własno
ś
ci, a troska i
zainteresowanie własno
ś
ci
ą
prywatn
ą
- W obszarze aspiracji, ambicji, nadziei: konformizm, pasywizm, uległo
ść
i przeci
ę
tno
ść
w rolach
publicznych(postawa „poczekamy zobaczymy”, syndrom „pasa
ż
era na gap
ę
”, „syndrom liliputa”
ludzie nie anga
ż
uj
ą
si
ę
w
ż
ycie publiczne, bo nie widz
ą
realnego sposobu w jaki mogliby cokolwiek zmieni
ć
), a nastawienie na sukces,
samorealizacj
ę
, indywidualne osi
ą
gni
ę
cia w
ż
yciu prywatnym
- W obszarze polityki: powszechna nieufno
ść
wobec o
ś
wiadcze
ń
publicznych, krytycyzm wobec mass mediów,
sceptycyzm wobec apeli politycznych
14
- Władza: zarówno centraln
ą
jak i lokaln
ą
widzi si
ę
jako obce i wrogie, rz
ą
d jako arena spisków, oszustwa, cynizmu,
głupoty, niekompetencji, a jednocze
ś
nie przecenia si
ę
i idealizuje prywatne koneksje, kontakty i lojalno
ść
w pracy,
mi
ę
dzy przyjaciółmi, w domu
Wzory działania w społecze
ń
stwach komunistycznych:
- ró
ż
nica mi
ę
dzy tym co si
ę
głosi, a tym, jak si
ę
działa
- działania fałszywe lub pozorne
niezrozumiałe działania o charakterze rytualnym, pozbawione w ogóle
jakiegokolwiek wewn
ę
trznego znaczenia lub celu.(takich zachowa
ń
wymagały te
ż
władze) np. raporty z wykonania
planów produkcyjnych- przesadzone
- „pustosłowie”
rozdział mi
ę
dzy tym co si
ę
mówi na forum publicznym, a tym co mówi si
ę
prywatnie
- próby przechytrzenia systemu, „wygrania z systemem”- np. poszukiwanie luk w regulacjach prawnych,
powszechno
ść
postawy „łap i uciekaj!”- ludzie próbuj
ą
osi
ą
gn
ą
c cele wbrew systemowi
- niech
ęć
do podejmowania odpowiedzialnych decyzji, „zrzucanie odpowiedzialno
ś
ci na innych”
- prymitywny egalitaryzm- „ wszyscy ludzie maj
ą
jednakowe
ż
oł
ą
dki”;), działania w celu uniemo
ż
liwienia innym
osi
ą
gni
ę
cia sukcesu, nadmiernych zysków
Niektóre nastroje społeczne przypominaj
ą
dawny sposób my
ś
lenia i działania
Składaj
ą
si
ę
one na trwaj
ą
ce ci
ą
gle dziedzictwo realnego socjalizmu.
Makrostruktury społeczne.
Temat5
Piotr Sztompka „Socjologia. Analiza społecze
ń
stwa.” Rozdział 14
Nierówno
ść
stanowi niezwykłe istotn
ą
cech
ę
społecze
ń
stwa ludzkiego.
NIERÓWNO
ŚĆ
SPOŁECZNA- wynika z przynale
ż
no
ść
do ró
ż
nych grup albo z zajmowania ró
ż
nych pozycji
społecznych, a nie z racji jakichkolwiek cech cielesnych czy psychicznych. Jest to nierówno
ść
dost
ę
pu czy te
ż
szans
dost
ę
pu do społecznie cenionych dóbr.
SPOŁECZNIE CENNIONE DOBRA – to dobra powszechnie upragnione, których zasób jest ograniczony.
Najwa
ż
niejsze to: władza, bogactwo, presti
ż
1. BOGACTWO (dobra materialne)
-
niezb
ę
dne do zaspokajania elementarnych potrzeb i wymogów
ż
ywieniowych (po
ż
ywienia, ubrania
itp.)
-
ich posiadanie jest wymogiem kultury (pieni
ą
dze maj
ą
warto
ść
kulturow
ą
)
-
pomagaj
ą
zdoby
ć
inne cenione przez ludzi warto
ś
ci (panowanie nad innymi, sław
ę
)
-
s
ą
nie tyle ograniczone w sensie absolutnym, bo jest ich sko
ń
czona ilo
ść
, ale przede wszystkim w
sensie relatywnym, w stosunku do stale rosn
ą
cego na nie zapotrzebowania
2. WŁADZA
-
posiadanie władzy daje poczucie władzy, siły, pot
ę
gi, znaczenia
-
władza jest wymienialna na inne dobra, przede wszystkim ekonomiczne
-
przynosi wiele korzy
ś
ci
3. WYKSZTAŁCENIE
-
warto
ść
autoteliczna- satysfakcja jak
ą
daje wiedza zaspokaja typowy dla ludzi impuls ciekawo
ś
ci
-
warto
ść
instrumentalna – jest jednym z najwy
ż
ej cenionych i uznanych społecznie mechanizmów
awansu maj
ą
tkowego
-
pomaga w uzyskaniu władzy (władza eksperta)
-
kluczowy warunek zdobycia sławy i presti
ż
u
4. PRESTI
ś
-
ludzie wyrabiaj
ą
sobie mniemanie o sobie patrz
ą
c na to jak ceni
ą
nas inni
-
jest wymienialny na władz
ę
5. ZDROWIE I SPRAWNO
ŚĆ
FIZYCZNA
KONWERSJA KAPITAŁU – zdobycie lub podwy
ż
szenie przez jednostk
ę
lub grup
ę
społecznie cenionych zasobów
jednego rodzaju dzi
ę
ki posiadaniu zasobów innego rodzaju (np. wykorzystanie władzy i presti
ż
u do osi
ą
gni
ę
cia
korzy
ś
ci materialnych)
SZANSE
ś
YCIOWE – prawdopodobie
ń
stwo uzyskania społecznie cenionych dóbr
STRATYFIKACJA SPOŁECZNA – (uwarstwienie) hierarchia warstw społecznych o wi
ę
kszych lub mniejszych
szansach dost
ę
pu do jakiego
ś
społecznie cenionego dobra
-
ZBIE
ś
NO
ŚĆ
HIERARCHII STRATYFIKACYJNYCH – sytuacja, w której wysoka (b
ą
d
ź
niska) pozycja jednostki
lub grupy na jednej z drabin nierówno
ś
ci społecznej odpowiada wysokiej (b
ą
d
ź
niskiej) pozycji w ramach innych
hierarchii stratyfikacyjnych
15
-
ROZBIE
ś
NO
ŚĆ
HIERARCHII STARTYFIKACYJNYCH – sytuacja, w której okre
ś
lona pozycja jednostki lub grupy
na jednej z drabin nierówno
ś
ci nie oznacza podobnej pozycji w obr
ę
bie innych hierarchii stratyfikacyjnych.
WARSTWY SPOŁECZNE – kategorie i grupy społeczne powi
ą
zane realn
ą
wi
ę
zi
ą
subiektywn
ą
i obiektywn
ą
, ró
ż
nice
mi
ę
dzy sob
ą
zbiorowymi szansami osi
ą
gania społecznie cenionych dóbr – bogactwa, władzy, presti
ż
u, edukacji itp.
oraz wynikaj
ą
cym z tego poziomem i stylem
ż
ycia, typow
ą
ideologi
ą
i obyczajami.
RUCHLIWO
ŚĆ
SPOŁECZNA – przemieszczanie si
ę
pomi
ę
dzy pozycjami i grupami ulokowanymi na ró
ż
nych
szczeblach hierarchii stratyfikacyjnych
•
PIONOWA – przemieszczanie si
ę
jednostek lub zbiorowo
ś
ci pomi
ę
dzy szczeblami drabiny stratyfikacji: awans
lub degradacja
•
POZIOMA – przemieszczanie si
ę
ludzi w przestrzeni (migracja, podró
ż
e, turystyka)
•
MI
Ę
DZYPOKOLENIOWA – awans lub degradacja jednostki lub grupy w długim okresie obejmuj
ą
cym
ż
ycie
dwóch lub wi
ę
cej pokole
ń
•
WEWN
Ą
TRZPOKOLENIOWA – awans lub degradacja jednostki lub grupy w toku
ż
ycia jednego pokolenia
SPOŁECZE
Ń
STWO OTWARTE – takie, w którym awans jednostkowy lub grupowy jest nie tylko w szerokim zakresie
mo
ż
liwy, ale silnie kulturowo oczekiwany i wymagany
SPOŁECZE
Ń
STWO ZAMKNI
Ę
TE – takie, które ogranicza lub całkowicie zamyka mo
ż
liwo
ść
awansu społecznego
Formy dyskryminacji:
•
Segregacja zawodowa
•
Ograniczanie szans edukacyjnych
•
Pułap stratyfikacyjny (jawna lub utajona, ale realna granica awansu dost
ę
pnego dla pewnych kategorii
społecznych czy grup np. mniejszo
ś
ci rasowe czy etniczne)
KANAŁY RUCHLIWO
Ś
CI SPOŁECZNEJ – typowe scenariusze awansu lub kariery otwarte w danym społecze
ń
stwie
2 WIZJE NIERÓWNO
ŚĆ
SPOŁECZNEJ:
1. DYCHOTOMICZNA WIZJA NIERÓWNO
Ś
CI – obraz społecze
ń
stwa, w którym podkre
ś
la si
ę
przeciwstawno
ś
ci dwóch klas społecznych:
•
Wła
ś
cicieli
ś
rodków produkcji i pracowników pozbawionych własno
ś
ci
KLASA SPOŁECZNA – wielki segment społecze
ń
stwa obejmuj
ą
cy osoby o podobnej sytuacji
własno
ś
ciowej (zwłaszcza w zakresie posiadania kapitału ekonomicznego)
WARTO
ŚĆ
DODATKOWA – zysk wła
ś
ciciela
ś
rodków produkcji wynikaj
ą
cy z zawłaszczenia ró
ż
nicy
mi
ę
dzy warto
ś
ci
ą
produktu wytworzonego przez pracownika, a jego płac
ą
RELACJA EKSPLOATATORSKA – wyzysk najemnych pracowników przez wła
ś
cicieli
ś
rodków produkcji
KLASA W SOBIE – klasa społeczna w pocz
ą
tkowym momencie krystalizacji, gdy du
ż
y segment
społecze
ń
stwa posiada obiektywnie wspólny interes ekonomiczny, nie jest jednak tego
ś
wiadomy
Ś
WIADOMO
ŚĆ
KLASOWA – rozpowszechniona w
ś
ród członków zbiorowo
ś
ci o podobnych interesach
ekonomicznych artykulacja ideologiczna tych interesów, rozpoznanie zagra
ż
aj
ą
cych tym interesom
wrogów klasowych oraz pojawiaj
ą
ca si
ę
na tym tle silna to
ż
samo
ść
grupowa i gotowo
ść
do walki o
realizacje klasowych celów
KLASA DLA SIEBIE – klasa społeczna w ko
ń
cowym momencie krystalizacji, gdy obok wspólnoty
interesów ekonomicznych dysponuje rozwini
ę
t
ą
ś
wiadomo
ś
ci
ą
klasow
ą
i formami organizacyjnymi
pozwalaj
ą
cymi na prowadzenie walki klasowej
•
Grupy wi
ę
kszo
ś
ciowej i mniejszo
ś
ciowej
-
stereotypy etniczne lub narodowe
-
przes
ą
dy
-
ASYMILACJA – roztopienie si
ę
mniejszo
ś
ci etnicznej czy rasowej w grupie wi
ę
kszo
ś
ciowej i tym
samym uzyskanie pełnej partycypacji w jej szansach
ż
yciowych
•
Grupy m
ęż
czyzn i kobiet
-
interpretacja kulturowa płci – płe
ć
to co
ś
wi
ę
cej ni
ż
ró
ż
nice biologiczne, jest to tak
ż
e ró
ż
nica
kulturowa
gender (płe
ć
kulturowa)
-
segregacja zawodowa ze wzgl
ę
du na płe
ć
(dyskryminacja)
Piotr Sztompka „Socjologia. Analiza społecze
ń
stwa.” Rozdział 15
IDEOLOGIE NIERÓWNO
Ś
CI:
1. IDEOLOGIA ELITARYSTYCZNA (arystokratyczna)
o
istniej
ą
takie grupy, które z samej swojej natury s
ą
„wy
ż
sze” od innych i dlatego musz
ą
mie
ć
wy
ż
sz
ą
pozycj
ę
w społecze
ń
stwie, co wyra
ż
a si
ę
w ich całkowicie uzasadnionych przywilejach (poprzez urodzenie,
szczególne predyspozycje tj. talent, m
ą
dro
ść
, blisko
ść
Boga)
16
2. IDEOLOGIA EGALITARNA
I RADYKALNA:
-
żą
dały IDENTYCZNYCH WARUNKÓW
ś
YCIA dla wszystkich
-
były najcz
ęś
ciej formułowane przez grupy uciskowe b
ą
d
ź
w ich imieniu
-
sprzeciwiały si
ę
wszelkim nierówno
ś
ciom i przywilejom społecznym
II REALISTYCZNA:
-
biologiczne podobie
ń
stwo w obr
ę
bie gatunku ludzkiego, implikowało to i
ż
ludzie maj
ą
takie same
potrzeby i wobec tego nale
ż
ało wszystkim ludziom IDENTYCZNY MINIMALNY POZIOM
ZASPOKOJENIA POTRZEB (zaspokojenie potrzeb wy
ż
ywienia, ubrania, schronienia, pracy,
bezpiecze
ń
stwa)
III postulowali RÓWNO
ŚĆ
SZANS OSI
Ą
GNI
Ę
CIA (równy start, równe mo
ż
liwo
ś
ci dost
ę
pu do społecznie
po
żą
danego dobra)
IV postulowali RÓWNO
ŚĆ
WOBEC PRAWA
V postulowali RÓWNO
ŚĆ
PRAW PODMIOTOWYCH (tzn. gwarantowania ka
ż
demu realizacji uprawnie
ń
przysługuj
ą
cych niezale
ż
nie od poło
ż
enia społecznego)
3. IDEOLOGIA MERYTOKRATYCZNA
•
nierówno
ś
ci s
ą
na tyle usprawiedliwione o ile s
ą
efektem własnych zasług
•
2 czynniki na to wpływaj
ą
ce:
1) stopie
ń
własnego wysiłku, nakładu pracy
2) wkład jaki dana grupa wnosi do społecze
ń
stwa jako cało
ś
ci, stopie
ń
w jakim zaspokaja jego potrzeby,
korzy
ś
ci czy stratyfikacji
•
nierówno
ść
społeczna jest swoistym słusznym wynagrodzeniem za własny wysiłek i społeczn
ą
przydatno
ść
•
KA
ś
DEMU WEDŁUG JEGO ZASŁUG
•
Skala nierówno
ś
ci
TEORIE NIERÓWNO
Ś
CI:
1. FUNKCJONALNA TEORIA NIERÓWNO
Ś
CI
•
Wi
ąż
e nierówno
ść
z koniecznymi imperatywami organizacyjnymi
ż
ycia zbiorowego
•
Nierówno
ść
społeczna – zjawisko odwieczne, nieusuwalne, niezb
ę
dne do istnienia i funkcjonowania
społecze
ń
stwa
Teoria Davisa i Moore’a (1945r.)
-
wszelkie społecze
ń
stwa cechuj
ą
si
ę
nierówno
ś
ci
ą
społeczn
ą
dotyczy to tera
ź
niejszo
ś
ci i nie mo
ż
na
stwierdza
ć
jak b
ę
dzie w przyszło
ś
ci; nie stwierdza to tak
ż
e faktu,
ż
e jest ona konieczna, uniwersalna i
wieczna
-
opracowana na nierówno
ś
ci zawodów (ale mo
ż
na j
ą
stosowa
ć
do wszelkiej nierówno
ś
ci)
a) Ró
ż
ne zawody wykonywane w społecze
ń
stwie maj
ą
ró
ż
ne doniosło
ś
ci funkcjonalne tzn. w ró
ż
nym
stopniu przyczyniaj
ą
si
ę
do zaspokojenia „wymogów funkcjonalnych społecze
ń
stwa”
b) Ró
ż
ne zawody wymagaj
ą
wi
ę
kszych lub mniejszych zdolno
ś
ci, talentów, wrodzonych
predyspozycji, a ponad to dłu
ż
szego b
ą
d
ź
krótszego kształcenia i treningu daj
ą
cego niezb
ę
dne
umiej
ę
tno
ś
ci i kompetencje
c) Kształcenie i trening oznacza ponoszenie pewnych kosztów i wyrzecze
ń
d) Jedyny sposób aby skłoni
ć
ludzi do podj
ę
cia szczególnych stara
ń
i poniesienia kosztów zwi
ą
zanych
z osi
ą
gni
ę
ciem bardziej wymagaj
ą
cego, a zarazem bardziej funkcjonalnie wa
ż
nego zawodu, to
zwi
ą
zanie z nim szczególnych przywilejów: lepsze zarobki, wi
ę
ksza pula władzy czy presti
ż
u
e) Obsadzenie wa
ż
nych funkcjonalnie zawodów predysponowanymi i przygotowanymi jednostkami
jest
imperatywem
funkcjonalnym,
swoistym
metawymogiem
funkcjonowania
ka
ż
dego
społecze
ń
stwa. Bez tego społecze
ń
stwo nie mogłoby istnie
ć
-
konkluzja: tylko istnienie nierówno
ś
ci społecznych zapewnia motywacje niezb
ę
dnego kształcenia i
treningu, co dostarcza pul
ę
kandydatów do wykonania wymagaj
ą
cych zawodów, których wykonanie w
społecze
ń
stwie danego typu konieczne, by mogło ono istnie
ć
. NIERÓWNO
ŚĆ
SPOŁECZNA JEST
CZYM
Ś
KONIECZNYM,
UNIWERSALNYM
I
WIECZNYM
SKŁADNIKIEM
KA
ś
DEGO
SPOŁECZE
Ń
STWA!!!
-
Krytyka: 1. doniosło
ść
funkcjonalna: ró
ż
ne zawody s
ą
wzajemnie komplementarne (uzupełniaj
ą
si
ę
wi
ę
c trudno znale
źć
ten najwa
ż
niejszy) 2. model teorii funkcjonalnej działa tylko w takim
społecze
ń
stwie, w którym wszyscy mieliby zapewniony równy start (a nigdy tak nie jest) 3. ludzie nie
tylko kieruj
ą
si
ę
motywacjami instrumentalnymi, ale tak
ż
e autotelicznymi i robi
ą
co
ś
bezinteresownie
dla własnej przyjemno
ś
ci
2. TEORIA SKOMULOWANYCH PRZEWAG
-
ź
ródło nierówno
ś
ci widzi w dominacji i władzy
-
nierówno
ść
to efekt szczególnych warunków historycznych, które mog
ą
by
ć
zniesione w przyszło
ś
ci;
nierówno
ść
czynnik konfliktogenny, dezorganizuj
ą
cy
ż
ycie społeczne
-
dziedziczenie pozycji społecznych – uzyskiwane od rodziny – bez własnych zasług - zasobów
maj
ą
tkowych, władzy, presti
ż
u, kapitału kulturowego, kapitału społecznego – co stwarza lepsze
warunki startu
ż
yciowego (b
ą
d
ź
odwrotnie: dziedziczenie biedy, zacofania, marginalizacji społecznej)
17
-
dziedziczeniu podlega kapitał w sensie dosłownym, jak i kapitał kulturowy (nawyki, umiej
ę
tno
ś
ci,
sposób codziennego zachowania si
ę
i mówienia itp.) oraz kapitał społeczny (sie
ć
kontaktów,
znajomo
ś
ci, powi
ą
za
ń
, przynale
ż
no
ś
ci do organizacji i stowarzysze
ń
, które stwarza jednostce lepsze
mo
ż
liwo
ś
ci uzyskiwania innych społecznie cenionych zasobów – bogactwa, władzy, presti
ż
u)
DETERMINIZM TECHNOLOGICZNY – pogl
ą
d, ze głównym czynnikiem decyduj
ą
cym o rozwoju społecze
ń
stw i
znacz
ą
cym kolejne fazy historii ludno
ś
ci s
ą
odkrycia, wynalazki i innowacje techniczne
AKUMULACJA PRZEWAG I UPO
Ś
LEDZENIA – tendencja do podwy
ż
szenia raz osi
ą
gni
ę
tej wy
ż
szej pozycji
społecznej oraz przeciwnie do pogł
ę
bienia si
ę
degradacji, gdy spadło si
ę
na pozycje niskie
Henryk Doma
ń
ski „Struktura społeczna” rozdział 2
ZRÓ
ś
NICOWANIE SPOŁECZNE – 1. jest negacj
ą
identyczno
ś
ci i odpowiednikiem szczegółowego podziału 2. jako
proces jest wyłanianiem si
ę
nowych podziałów i ról
Zró
ż
nicowanie społeczne jest podstawowym aspektem ka
ż
dej struktury społecznej:
1) ka
ż
da istota ludzka pełni jak
ąś
rol
ę
i mo
ż
na j
ą
sklasyfikowa
ć
w ramach okre
ś
lonego podziału
2) zró
ż
nicowanie społeczne tkwi u podło
ż
a zjawiska role-set (R. Merton) czyli wielo
ś
ci ról
3) podział pracy to podstawa funkcjonowania wszystkich instytucji społecznych – rodzaj zró
ż
nicowania
społecznego
NIERÓWNO
Ś
CI SPOŁECZNE
1. RÓWNO
ŚĆ
WOBEC PRAWA
-
ka
ż
dy człowiek podlega tym samym regułom i powinien by
ć
karany w ten sam sposób, niezale
ż
nie od
pochodzenia społecznego, narodowo
ś
ci, wyznania czy płci
-
koncepcja prawa naturalnego J.J. Rousseau
naturalnym stanem rodzaju ludzkiego jest równo
ść
-
Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela (Rewolucja Francuska)
„ludzie rodz
ą
si
ę
i pozostaj
ą
wolni i
równi pod wzgl
ę
dem ich praw...”
2. RÓWNO
ŚĆ
SZANS
-
hasło wykreowane przez teoretyków liberalizmu
-
ten sam start, a co potem zale
ż
y od zasług
-
nagrody rozdzielane według zasług
-
MERYTOKRACJA- ka
ż
demu według zasług
-
Wykorzystywanie tego modelu nierówno
ś
ci w badaniach nad ruchliwo
ś
ci
ą
społeczn
ą
3. MODEL NIERÓWNO
Ś
CI OPARTY NA ZAKWESTIONOWANIU RÓWNO
Ś
CI SZANS
-
oparty na prywatnej warto
ś
ci i ideologii sukcesu
-
marksi
ś
ci i my
ś
liciele socjalistyczni
postulowali oni równo
ść
warunków
ka
ż
da jednostka powinna
tym samym stopniu uczestniczy
ć
w podziale dóbr, niezale
ż
nie od wydatkowanych przez siebie
nakładów oraz posiadanego talentu, zasług i własnych zdolno
ś
ci
-
krytyka merytokracji
oferuje ludziom równo
ść
szans by ich usytuowa
ć
w hierarchii
-
poj
ę
cie „równo
ś
ci szans” wykorzystuje si
ę
w badaniach nad ruchliwo
ś
ci
ą
społeczn
ą
Henryk Doma
ń
ski „Struktura społeczna” rozdział 3
Stratyfikacja jest form
ą
nierówno
ś
ci!!!
Stratyfikacja społeczna wg Bergela
-
stratyfikacja jest obiektywnym rezultatem oceny
-
stratyfikacja wskazuje porz
ą
dek, relatywn
ą
pozycje rang i ich dystrybucj
ę
w systemie oceny. Je
ż
eli
oceniane s
ą
jednostki bez wzgl
ę
du na ich przynale
ż
no
ść
grupow
ą
, mo
ż
emy mówi
ć
o stratyfikacji
indywidualnej, je
ż
eli grupy s
ą
elementem oceny mówimy o stratyfikacji grupowej.
Barber:
-
„stratyfikacja „produkt interakcji” zachodz
ą
cej mi
ę
dzy zró
ż
nicowaniem a ocen
ą
społeczn
ą
”
-
zjawisko ugruntowane na wspólnocie moralnej
2 ROZUMIENIA STRATYFIKACJI:
1. STATYCZNE
„wzór” kategorii zró
ż
nicowanych pod wzgl
ę
dem przywilejów społecznych
2. PROCES
proces wyznaczaj
ą
cy ludziom ich miejsce w hierarchii statusu
Trzy tradycje bada
ń
nad stratyfikacj
ą
społeczn
ą
:
18
WEBER
-
wielowymiarowe podej
ś
cie do stratyfikacji
-
„Wirtschaft und Gesellschaft” – klasy, stany i partie
-
definicja klasy społecznej wg Webera:
„ o klasie mówimy tam, gdzie: 1. wielu ludziom wspólny jest swoisty element determinuj
ą
cy ich szanse
ż
yciowe, o ile 2. elementów okre
ś
lony jest wł
ą
czenie przez ekonomiczne interesy wi
ążą
ce si
ę
z
posiadaniem dóbr oraz interesy zarobkowe i to 3. w warunkach rynku – dóbr lub pracy”
-
zakłada on wyst
ę
powanie uniwersalnych mechanizmów wymiany rynkowej
-
szerokie rozumienie własno
ś
ci
-
wyznacznik pozycji społecznej:
1. monopolizacja szans rynkowych przez ró
ż
ne klasy społeczne (wykorzystał to pó
ź
niej Parkin
poj
ę
cie „zamykania si
ę
” grup uprzywilejowanych, podejmowanego w odpowiedzi na
strategie „uzurpacji” ze strony klas ni
ż
szych)
2. wymiar presti
ż
u
3. stratyfikacja presti
ż
u (hierarchia) rodzi si
ę
w
ś
wiadomo
ś
ci, a uzewn
ę
trznia si
ę
w
zachowaniach i gestach
•
koniecznym warunkiem wyłaniania si
ę
hierarchii presti
ż
u stanowi wspólnota warto
ś
ci i norm
•
wspólnotowy charakter grupy zespala członków i mobilizuje do działania
•
władza to 3 podstawowy wymiar stratyfikacji społecznej (2 rodzaje władzy: ekonomiczna oraz
uwarunkowana „honorem”)
-
podkre
ś
la niezale
ż
ny charakter nierówno
ś
ci oparty na władzy
-
rozpatrywał nierówno
ść
władzy jako odzwierciedlenie systemu organizacji społecznej
-
nierówno
ść
zwi
ą
zana z władz
ą
staje si
ę
coraz wa
ż
niejsza (bo w rozwini
ę
tych społecze
ń
stwach
rynkowych nierówno
ś
ci społeczne w coraz wi
ę
kszym stopniu b
ę
d
ą
si
ę
koncentrowały wokół systemu
politycznego i władzy, inaczej ni
ż
w społecze
ń
stwach stanowych i kastowych, gdzie najwa
ż
niejsza
była struktura klasowa)
WARSZTATY BADA
Ń
TERENOWYCH:
-
USA – ojczyzna bada
ń
nad stratyfikacj
ą
-
AMERICAN DREAM
okazał si
ę
tylko nierealnym snem, to spowodowało,
ż
e badania nad
stratyfikacj
ą
zacz
ę
to realizowa
ć
według pewnego schematu – zaczynaj
ą
c od zdefiniowania
problemów socjalnych, wynikaj
ą
cych z urbanizacji, masowego napływu imigrantów i rozwoju
przemysłu – stworzenie siatki poj
ę
ciowej i kategorii interpretacji tych zjawisk
-
Badania nad struktur
ą
społeczn
ą
przeprowadzone w społeczno
ś
ciach lokalnych
•
Robert i Helen Lynd w Middletown (techniki badawcze: wywiad, obserwacja, analiza materiałów
ź
ródłowych); stwierdzili obecno
ść
2 klas: klasy „robotniczej” i klasy „ludzi biznesu”; najwa
ż
niejszy
czynnik stratyfikacji – zasoby materialne i władza.
•
W latach 1945-53 opublikowano 333 artykułów i ksi
ąż
ek omawiaj
ą
cych wyniki community studies
•
Warner, miasto Janesville; status
kluczowy element stratyfikacji społecznej, który definiowali
jako „najogólniejsze poj
ę
cie, odnosz
ą
ce si
ę
do usytuowania zachowa
ń
lub pozycji jednostek w
ka
ż
dej grupie społecznej”; wielowymiarowe podej
ś
cie
społecze
ń
stwa s
ą
wypadkow
ą
wielu
rankingów i analiza ka
ż
dego z nich wymaga odniesienia do innych wymiarów;
Metoda „oceniaj
ą
cego uczestnictwa”
Evaluated Participation (E.P.) składa si
ę
z takich bada
ń
jak: matched agreement (odtwarzanie z relacji informatorów ich subiektywnych map hierarchii
społecznej), ocena symbolicznego usytuowania respondentów, ocena społecznej reputacji, ocena
statusu przez porównanie jednych respondentów z innymi, proste zakwalifikowanie do klasy
społecznej (simple assingment) oraz ocena ze wzgl
ę
du na instytucjonalne oceniane uczestnictwo
(stowarzyszenia, kliki, ko
ś
cioły); prowadz
ą
cy badanie mili z góry narzucany scenariusz wywiadu;
wniosek: Jonesville jest skrystalizowanym układem klasowym, 5 kategorii: klasa wy
ż
sza, klasa
wy
ż
sza
ś
rednia, klasa ni
ż
sza
ś
rednia, klasa wy
ż
sza ni
ż
sza, klasa ni
ż
sza ni
ż
sza.
FUNKCJONALNA TEORIA ODNIESIENIA:
Kingsley Davis i Wilibert E. Moore
-
Nierówno
ś
ci s
ą
koniecznym warunkiem normalnego funkcjonowania organizmów społecznych i musi
istnie
ć
gdy
ż
zaspokajaj
ą
ż
ywotne potrzeby i s
ą
warunkiem zdrowia ka
ż
dego systemu
1. Funkcjonowanie społecze
ń
stwa opiera si
ę
na podziale pracy, którego podstaw
ą
jest hierarchia
stanowisk i pozycji zawodowych o niejednakowej wa
ż
no
ś
ci
2. Wi
ę
ksza wa
ż
no
ść
podnosi rang
ę
pozycji, ale z kolei wy
ż
sze pozycje poci
ą
gaj
ą
za sob
ą
konieczno
ść
ponoszenia odpowiednio wy
ż
szych nakładów
3. Warunkiem efektywno
ś
ci systemu jest osadzenie wy
ż
szych i ni
ż
szych pozycji przez odpowiednie
jednostki. Musi istnie
ć
mechanizm wynagrodzenia: zapewnia optymaln
ą
selekcje kandydatów,
motywacja ludzi.
4. Mechanizm wynagrodzenia istnieje, a jest nim dystrybucja rzadkich dóbr oraz uprawnie
ń
5. Efektem działa
ń
tych mechanizmów jest: stratyfikacja społeczna oraz skuteczna metoda
wyłaniania utalentowanych jednostek
19
Parsons
-
stratyfikacja społeczna to rezultat i odzwierciedlenie wspólnego systemu warto
ś
ci, co wynika z
przyj
ę
cia fundamentalnych przesłanek,
ż
e wszystkie działania zorientowane s
ą
na osi
ą
ganie celów, a
w zwi
ą
zku z tym maj
ą
charakter normatywny i podlegaj
ą
ocenie
-
orientacje tworz
ą
zintegrowany system warto
ś
ci
-
stratyfikacja jest nie tylko aspektem
ś
wiadomo
ś
ci, ale norm
ą
i zobowi
ą
zaniem moralnym
-
STRATYFIKACJA – w aspekcie oceny: zaszeregowanie jednostek składowych systemu zgodnie z
normami wspólnego systemu warto
ś
ci
-
Po
ś
wi
ę
cił osobn
ą
uwag
ę
klasyfikacji społecze
ń
stw pod k
ą
tem przypisania ich do ró
ż
nych syndromów
warto
ś
ci. Nadrz
ę
dne syndromy warto
ś
ci zwi
ą
zane s
ą
z:
a) Adaptacj
ą
b) Osi
ą
ganiem celów
c) Integracj
ą
d) Podtrzymywaniem wzorów
Temat VI: RUCHLIWO
ŚĆ
SPOŁCZNA I JEJ BARIERY.
PIOTR SZTOMPKA: „SOCJOLOGIA”
Rozdział: „Nierówno
ś
ci społeczne”
Ruchliwo
ść
pozioma- np. migracje,turystyka
Ruchliwo
ść
społeczna pionowa- ludzie zmieniaj
ą
pozycje społeczne i przynale
ż
no
ść
grupow
ą
, gdy przemieszczaj
ą
si
ę
na ró
ż
nych szczeblach stratyfikacji społecznej:
•
Awans zawodowy-wej
ś
cie do wy
ż
szej grupy zawodowej.Jest to zmiana, która przynosi wy
ż
szy presti
ż
,
zarobki, wi
ę
cej władzy
•
Degradacja- zej
ś
cie na ni
ż
sz
ą
pozycje, mo
ż
e to by
ć
opuszczenie danej grupy zawodowej.
-kariera -sekwencja nast
ę
puj
ą
cych po sobie awansów
♦
Ruchliwo
ść
mo
ż
e polega
ć
na zmianie samych hierarchii stratyfikacyjnych, dzi
ę
ki czemu grupy znajduj
ą
si
ę
na innej
pozycji (szczeblu)
•
Zmiana skal stratyfikacyjnych- dokonuje si
ę
jako efekt szerokich i radykalnych zmian społecznych, rewolucji,
przewrotów. Wówczas jedne stanowiska mog
ą
zyska
ć
szybszy dost
ę
p do wy
ż
szych zarobków, władzy,
presti
ż
u, inne za
ś
- mog
ą
traci
ć
swoj
ą
pozycj
ę
.
♦
Awans zawodowy- mo
ż
e obejmowa
ć
całe kategorie społeczne- w procesie modernizacji było to typowe dla
ludno
ś
ci wiejskiej, migruj
ą
cej do miast- osi
ą
gniecie wy
ż
szych zarobków, presti
ż
u
•
Po II wojnie
ś
wiatowej-awans zawodowy i edukacyjny chłopów
•
Awans pokolenia- gdy otwieraja si
ę
mo
ż
liwo
ś
ci szybszego podnoszenia swojej pozycji społecznej
przez ludzi w podobnym wieku
ZMIANA SKAL STRATYFIKACYJNYCH:
Polska po 1989 roku:
Np.: stanowiska prawnicze- wy
ż
szy status (ze wzgl
ę
du na zmiany technologiczne, gospodarcze)
- zmiany te mog
ą
by
ć
za równo wewn
ą
trzpokoleniowe jak i miedzy-
-awans edukacyjny- charakterystyczny dla ruchliwo
ś
ci mi
ę
dzypokoleniowej; w Polsce po II wojnie
ś
wiatowej- rodzice
pracuj
ą
cy na roli, syn- in
ż
ynier
-
ś
ydzi podczas II wojny
ś
wiatowej
-kobiety, gdy uzyskały prawo głosu
♦
Społecze
ń
stwa:
•
Otwarte- awans społeczny grupowy czy jednostkowy mo
ż
liwy a nawet wymagany np. Ameryka
•
Zamkni
ę
te- ograniczaj
ą
lub wykluczaj
ą
mo
ż
liwo
ść
ruchliwo
ś
ci społecznej – np. społecze
ń
stwa feudalne-
warstwy zamkni
ę
te (kasty)
Pomi
ę
dzy nimi wyst
ę
puj
ą
społecze
ń
stwa po
ś
rednie:
1. drabiny stosunkowo plastyczne- pod uwag
ę
berze si
ę
wyj
ą
tkowe osi
ą
gni
ę
cia
2. drabiny bardzo rygorystyczne- podkre
ś
lenie wysługi lat”, do
ś
wiadczenia
W ruchliwo
ś
ci społecznej ujawniaj
ą
si
ę
:
1. stereotypy
Każdemu z nich odpowiada
inny kształt stratyfikacji
społecznej
20
2. przes
ą
dy
3. praktyki dyskryminacji:
•
skrajne- całkowite wył
ą
czenie danej społeczno
ś
ci od mo
ż
liwo
ś
ci awansu
•
cz
ęś
ciej wyst
ę
puje- zamkni
ę
ta szansa awansu na pozycje najwy
ż
sze- pułap osi
ą
gni
ęć
Odsuni
ę
cie od pewnych kanałów ruchliwo
ś
ci cz
ę
sto prowadzi do poszukiwania kanałów alternatywnych- czasami
metody kulturowo i prawnie uznane(np. kariera w sporcie) lub tez nie- zorganizowana przest
ę
pczo
ść
.
HENRYK ROMA
Ń
SKI „STRUKTURY SPOŁECZNE”
Rozdz. 12 „Funkcje ruchliwo
ś
ci”
RUCHLIWO
ŚĆ
SPOŁECZNA- ka
ż
da zmiana pozycji w strukturze społecznej(def. Sformułował Pitrim Sorokin w
1927r)
I. Wpływ ruchliwo
ś
ci na formowanie si
ę
struktury społecznej:
-teza „ ruchliwo
ść
jest czynnikiem formowania si
ę
barier społecznych” jest zasług
ą
Maksa Webera
-zbiorowo
ść
jest klas
ą
, je
ż
eli zmiana pozycji jest w jej ramach łatwiejsza od ruchliwo
ś
ci mi
ę
dzy pozycjami
przypisanymi do ró
ż
nych klas. Posługuj
ą
c si
ę
tym kryterium Weber wyró
ż
nił: klas
ę
robotnicz
ą
, drobn
ą
bur
ż
uazj
ę
,
najemnych pracowników umysłowych i wła
ś
cicieli wielkich firm.
#Zagadnienia te rozwin
ą
ł Sorokin:
•
wprowadził poj
ę
cie „przestrze
ń
społeczna”-jest to wypadkowa stosunków ł
ą
cz
ą
cych jednostki z :
a)członkami grupy społecznej (zawodowej,religijnej, narodowej i In.)
b) innymi grupami
c)innymi populacjami w uniwersum
ś
wiatowym
- im wi
ę
ksza jest blisko
ść
mi
ę
dzy zawodami tym wi
ę
ksze jest nat
ęż
enie wzajemnej wymiany ich członków i odwrotnie
(wi
ę
ksza (lub mniejsza) wymiana mi
ę
dzy kategoriami jest wyznacznikiem odpowiednio, mniejszych i wi
ę
kszych
dystansów)
-wysoka ruchliwo
ść
osłabia podziały społeczne, niska zaostrza
-wysoka ruchliwo
ść
przeciwdziała tworzeniu si
ę
podziałów klasowych,poniewa
ż
stosunek do
ś
rodków produkcji
przestaje odgrywa
ć
role głównego czynnika (towarzyszy temu wzrost a
Aspiracji)
# Giddens wprowadził poj
ę
cie capacitie- mo
ż
liwo
ś
ci rynkowych, o których decyduj
ą
tzw. zasoby (takie jak poziom
wykształcenia) i nagrody jednostek (np. zarobki). Trzy główne rodzaje tych mo
ż
liwo
ś
ci to:
1. własno
ść
Ś
ródków produkcji
2. posiadanie kwalifikacji
3. własno
ść
siły roboczej
„ Zamykanie si
ę
” w ramach jednej kategorii o podobnych mo
ż
liwo
ś
ciach rynkowych traktuje Giddens jako czynnik
formowania si
ę
klas
- Zale
ż
no
ść
ta mo
ż
e mie
ć
miejsce zarówno w kategoriach uprzywilejowanych, jak i kategoriach o niskim
statusie
- wzory ruchliwo
ś
ci - tak wewn
ą
trz-, jak i mi
ę
dzypokoleniowej - s
ą
mechanizmami sprzyjaj
ą
cymi
utrzymywaniu si
ę
odr
ę
bno
ś
ci trzech głównych klas: wy
ż
szej,
ś
redniej i robotniczej.
#Parkin
- strukturotwórcza rola ruchliwo
ś
ci społecznej jest rezultatem aktywno
ś
ci jednostek i kategorii, głównie grup
zawodowych
-grupy uprzywilejowane, o wysokim statusie społecznym monopolizuj
ą
dost
ę
p do cennych dóbr
-ruchliwo
ść
wewn
ą
trzpokoleniowa jako czynnik wzmacniaj
ą
cy podziały formuj
ą
ce si
ę
na bazie mi
ę
dzypokoleniowego
dziedziczenia pozycji (np. korzy
ś
ci wynikaj
ą
ce z przynale
ż
no
ś
ci do zwi
ą
zków zawodowych, która na ogół zwi
ę
ksza
szanse zatrudnienia i kontynuowania kariery)
- ruchliwo
ść
absolutna - sum
ę
wszystkich przemieszcze
ń
, wynikaj
ą
cych min ze zmian liczebno
ś
ci kategorii
zachodz
ą
cych pomi
ę
dzy pokoleniami rodziców i dzieci-ruchliwo
ść
wzgl
ę
dna- informuje o otwarto
ś
ci struktury
społecznej
- To
ż
samo
ść
, demograficzna jest jakby pierwszym etapem formowania si
ę
klas okre
ś
lonym
przez procesy napływu i dziedziczenia pozycji, gdzie oczywi
ś
cie mniejszy napływ i odpływ sprzyjaj
ą
odpowiednio
wi
ę
kszej zwarto
ś
ci.
- Bariery ruchliwo
ś
ci sprzyjaj
ą
formowaniu si
ę
ś
wiadomo
ś
ci klasowej, czego efektem mo
ż
e by
ć
przekształcanie si
ę
kategorii z mniej dojrzałego stanu "klasy w sobie" w "klas
ę
dla siebie"
II. Wpływ na stabilno
ść
polityczn
ą
- oqraniczenie szans ruchliwo
ś
ci mo
ż
e b
ć
ź
ródłem destabilizacji systemu jako czynnik kreuj
ą
cy masowe
niezadowolenie aspołeczne
•
Wieksza ruchliwo
ść
wpływa na redukcje konfliktów
21
-wysoka ruchliwo
ść
zmniejsza ostro
ść
podziałów społ.
- wi
ę
ksza ruchliwo
ść
otwiera klasom ni
ż
szym mo
ż
liwo
ś
ci awansu
-przypadki awansu dotycz
ą
. Najcz
ęś
ciej ludzi ambitnych i zdolnych. Powoduje to,
ż
e klasy ni
ż
sze opuszczaj
ą
ludzie
najbardziej aktywni, obdarzeni talentem i zaradni
ż
yciowo, a co najwa
ż
niejsze - stanowi
ą
cy potencjalne zarzewie
konfliktów
•
Czynniki ograniczaj
ą
ce pozytywny wpływ ruchliwo
ś
ci społecznej na stabilno
ść
systemu:
- mechanizmy dziedziczenia pozycji. W
ż
adnym kraju procesy odpływu z klas ni
ż
szych nie s
ą
tak du
ż
e, aby całkowicie
zlikwidowa
ć
potencjał napi
ęć
społecznych
-ruchliwo
ść
nie zawsze neutralizuje poczucie zablokowania szans w klasach ni
ż
szych
- przypadki ruchliwo
ś
ci w dól s
ą
mniej liczne ni
ż
w gor
ę
( zwi
ą
zane ze na zwi
ę
kszaniu si
ę
liczebno
ś
ci kategorii
zawodowych o wysokim statusie)
III. Wpływ na efektywno
ść
ekonomiczna
- Ruchliwo
ść
traktowana jest tu jako jeden z warunków efektywno
ś
ci
- wy
ż
sza ruchliwo
ść
jest po
żą
danym zjawiskiem, jako czynnik sprzyjaj
ą
cy optymalnej alokacji jednostek
- Mo
ż
na powiedzie
ć
,
ż
e ruchliwo
ść
jest mechanizmem zapewniaj
ą
cym realizacj
ę
zasady "wła
ś
ciwi ludzie na
wła
ś
ciwych pozycjach" wyznacza kanały dro
ż
no
ś
ci i w tym sensie decyduje o efektywno
ś
ci systemu
# Vilfredo Pareto
- jego wkład do zagadnie
ń
zwi
ą
zanych ze struktur
ą
społeczn
ą
to teoria "kr
ąż
enia elit", w której procesy ruchliwo
ś
ci
traktowane s
ą
jako mechanizm regulacji dopływu kompetentnych jednostek do klasy rz
ą
dz
ą
cej. Celem rozwa
ż
a
ń
w
teorii- okre
ś
lenie warunków zapewniaj
ą
cych trwała równowage systemom społecznym
*podstawowa- wymiana jednostek mi
ę
dzy społecze
ń
stwem a kategori
ą
rz
ą
dz
ą
cych(z elity eliminowane
jednostki bierne i nieefektywne- rentierzy, na ich miejsce wchodz
ą
najlepsi przedstawiciele społecze
ń
stwa-
spekulatorzy)
-Pareto zwrócił uw
ę
g
ę
na istnienie wyra
ź
nie' korelacji mi
ę
dzy rosn
ą
c
ą
ruchliwo
ś
ci
ą
a rozwojem gospodarczym i
wzrostem stopy
ż
yciowej
IV Wpływ na funkcjonowanie jednostek
- Zmiana pozycji społecznej powinna znale
źć
odzwierciedlenie w stylu
ż
ycia, zachowaniach i sposobie my
ś
lenia
-
ż
e usytuowanie w strukturze społecznej nale
ż
y rozpatrywa
ć
jako wypadkow
ą
pozycji zajmowanych w ró
ż
nego rodzaju
rankingach (przynale
ż
no
ść
klasowa, udział we władzy i poło
ż
enie stanowe - s
ą
niezale
ż
nymi wyznacznikami pozycji
jednostek.)
♦
konsekwencje ruchliwo
ś
ci
- wi
ę
ksz
ą
skłonno
ść
do akceptacji zmian przez "ruchliwe" jednostki. Ruchliwo
ść
powinna sprzyja
ć
tolerancji dla innych
pogl
ą
dów
-zderzenie si
ę
ró
ż
nych idei i wielo
ść
bod
ź
ców pobudzaj
ą
cych do innowacyjno
ś
ci.
- Zmiana pozycji kojarzy si
ę
przede wszystkim ze stresem. . Ludziom wywodz
ą
cym si
ę
z klas ni
ż
szych zale
ż
y na
podkre
ś
laniu swej przynale
ż
no
ś
ci do kategorii o wy
ż
szym statusie społecznym
<>ostateczn
ą
miar
ą
sukcesu jest akceptacja towarzyska
-jednostki ruchliwe charakteryzuj
ą
si
ę
wi
ę
kszym poczuciem niepewno
ś
ci i l
ę
ku
-: autorom wi
ę
kszo
ś
ci analiz nie udało si
ę
uchwyci
ć
statystycznie znacz
ą
cego wpływu ruchliwo
ś
ci na rozpatrywane
postawy i zachowania jednostek
♦
W SKRÓCIE:
- ograniczenie szans ruchliwo
ś
ci mo
ż
e by
ć
ź
ródłem destabilizacji systemu
-wysoka ruchliwo
ść
zmniejsza ostro
ść
podziałów społecznych, co redukuje potencjał napi
ęć
- niska ruchliwo
ść
jest czynnikiem konfliktogennym
- Ruchliwo
ść
traktowana jest tu jako jeden z warunków efektywno
ś
ci. Wa
ż
ne s
ą
: przenikalno
ść
barier społecznych i to, czy
jednostki dysponuj
ą
ce odpowiednimi kwalifikacjami obsadzaj
ą
wła
ś
ciwe pozycje
- zmiana pozycji społecznej powinna uwidacznia
ć
si
ę
w stylu
ż
ycia, zachowaniach, sposobie my
ś
lenia
Rozdział 13 „WYNIKI BADA
Ń
NAD RUCHLIWO
Ś
CI
Ą
”
-systematyczne badania ruchliwo
ś
ci społecznej rozpocz
ę
to po II wojnie
ś
wiatowej
Badania nad ruchliwo
ś
ci
ą
dziel
ą
si
ę
na dwa nurty. Celem pierwszego- jest ustalenie rozmiarów ruchliwo
ś
ci i
otwarto
ś
ci struktury społecznej; drugim nurtem jest analiza wzorów.
Teza głosz
ą
ca,
ż
e ruchliwo
ść
jest procesem towarzysz
ą
cym uprzemysłowieniu i generalny jej wzór jest we
wszystkich krajach zbli
ż
ony" - niezale
ż
nie od systemu politycznego i kr
ę
gu kultury
Wzory ruchliwo
ś
ci, definiowane jako układ barier i kanałów przemieszczania si
ę
jednostek mi
ę
dzy
poszczególnymi segmentami struktury społecznej
22
Z
ć
wicze
ń
:
-szanse
ż
yciowe- mo
ż
liwo
ść
ludzi w zakresie zapewnienia sobie dogodnych warunków
ż
ycia i pozytywnych
do
ś
wiadcze
ń
ż
yciowych
-status społeczny- wypadkowa czynników osi
ą
ganych i przypisanych(urodzenie)
Status
a) przypisany:
– niezale
ż
ny od wysiłków jednostki
-jest funkcja urodzenia
-nie jest przedmiotem wyboru
b)osi
ą
gany
-zale
ż
ny od wysiłku jednostki
-jest funkcj
ą
zasług
-jest przedmiotem wyboru
-migracje- mog
ą
by
ć
zwi
ą
zane z ruchliwo
ś
ci
ą
społeczn
ą
,ale tez tylko z przemieszczaniem si
ę
RUCHLIWO
ŚĆ
:
•
PRZESTRZENNA:
-migracje
-pozycje
•
Społeczna:
-pozioma- na równoległe pozycje-(w innym miejscu lub na podobnym szczeblu w hierarchii społecznej,
presti
ż
u)
-pionowa- w góre (awans) lub w dół (degradacja)
-wewn
ą
trzpokoleniowa- zmiana pozycji w strukturze społecznej w kolejnych punktach biografii
-mi
ę
dzypokoleniowa-kolejne pokolenia na wy
ż
szym szczeblu
RUCHLIWO
ŚĆ
ABSOLUTNA I WZGL
Ę
DNA:
•
ABSOLUTNA- wszystkie przemiesczenia w strukturze, bez wzgl
ę
du na przyczyny
•
WZGL
Ę
DNA—bierzemy pod uwag
ę
,gł. Czynnikiem liczebno
ść
kategorii społeczno zawodowej (przepływ)
Ruchliwo
ść
społeczna jest czynnikiem klasotwórczym
•
Wska
ź
nikiem społecznego dystansu mi
ę
dzy klasami (ostro
ść
podziałów społecznych)
•
Czynnikiem zamykania si
ę
klas społecznych i reprodukcji
# zamykanie si
ę
klas –tworzenie si
ę
barier
-reprodukuje si
ę
do
ś
wiadczenie
ż
yciowe, dziedziczenie ubóstwa (pozycji ale te
ż
syndromu kulturowego)
- ruchliwo
ś
c wska
ź
nikiem dystansu pomiedzy klasami- sorokin
#Michels- w pewnym momencie elita zaczyna d
ąż
yc do własnych interesów, staje si
ę
bierna, nieefektywna
a
-rozbie
ż
no
ść
norm
-asymilacja kulturowa
-poczucie ni
ż
szo
ś
ci
-„inteligencja ludowa’
-degradacja kulturowa inteligencji
-Piere Burdieu- zinternalizujemy kapitał kulturowy tego społecze
ń
stwa w którym si
ę
wychowujemy(system norm,
postawy, kod j
ę
zykowy)
- przemoc symboliczna- szkoła utrudnia awans społeczny w róznych grupach
TEMAT 9: KLASA
Ś
REDNIA
Co to jest klasa
ś
rednia?:
Klasa
ś
rednia ta taka, która w stratyfikacji społecze
ń
stwa znajduje si
ę
pomi
ę
dzy klas
ą
wy
ż
sz
ą
(arystokracja) a
klas
ą
ni
ż
sz
ą
(robotnicy). W społecze
ń
stwach nowoczesnych klasa
ś
rednia stanowi wi
ę
kszo
ść
populacji, jest liczebnie
dominuj
ą
c
ą
klas
ą
w społecze
ń
stwie (50%). Składa si
ę
w przedsi
ę
biorców i pracowników umysłowych. Charakteryzuje
j
ą
wysoki poziom
ż
ycia, szanse
ż
yciowe, awans społeczny oraz d
ąż
enie do ci
ą
głego demonstrowania swojego
23
statusu, a członkowie funkcjonuj
ą
w przekonaniu o własnej wy
ż
szo
ś
ci, jednak wymaga to nieustannego
demonstrowania dowodów własnego sukcesu. Członkowie rywalizuj
ą
o presti
ż
, uznanie społeczne, pozycj
ę
ekonomiczn
ą
i władz
ę
, dlatego cz
ę
sto mówi si
ę
,
ż
e jest ona „motorem” gospodarki społecze
ń
stwa.
Najwi
ę
ksz
ą
osobliwo
ś
ci
ą
klasy
ś
redniej jest to,
ż
e nazywana jest klas
ą
, mimo
ż
e obejmuje ludzi o ró
ż
nym poziomie
wykształcenia, niejednakowym standardzie materialnym, uzyskuj
ą
cych niejednakowe dochody, maj
ą
cych ró
ż
ne
preferencje w zakresie konsumpcji i obdarzonych niejednakow
ą
estym
ą
(powa
ż
aniem, szacunkiem). Klasa
ś
rednia
pobudza do efektywno
ś
ci i jest czynnikiem stabilno
ś
ci systemu.
Geneza klasy
ś
redniej i droga jej rozwoju:
Klasa
ś
rednia wyłoniła si
ę
wraz z rozwojem kapitalistycznego rynku pracy- uprzemysłowienia, urbanizacji... Kapitalizm
nie mo
ż
e istnie
ć
bez ludzi przedsi
ę
biorczych, z instynktem nieustannego pomna
ż
ania dóbr oraz bez rozwoju
przemysły. Czynnikiem formułowania si
ę
klasy
ś
redniej stał si
ę
wzrost zapotrzebowania na nowe zawody, w których
bardziej ni
ż
pochodzenie społeczne liczyły si
ę
specjalistyczne klasyfikacje, inwencja i pomysłowo
ść
wymagaj
ą
ca
odwagi (tak wi
ę
c warunkiem rozwoju klasy
ś
redniej było wyłonienie si
ę
pozycji zawodowych z charakterystycznymi dla
kapitalistycznego rynku pracy mechanizmami rekrutacji, awansu i wynagrodze
ń
). Drugim wa
ż
nym czynnikiem było
kształtowanie si
ę
nowej mentalno
ś
ci, stylów
ż
ycia i postaw ludno
ś
ci. Du
ż
y wpływ na to wywarła religia protestancka
nie pot
ę
piaj
ą
ca a wr
ę
cz chlubi
ą
ca d
ąż
enie do wzbogacania si
ę
czy gromadzenia maj
ą
tku, a tak
ż
e ideologia liberalna.
Klasa
ś
rednia rekrutuje si
ę
z mieszcza
ń
stwa i cz
ęś
ciowo z bur
ż
uazji. Klasa
ś
rednia zacz
ę
ła tworzy
ć
si
ę
w kr
ę
gu
drobnych kupców i wła
ś
cicieli warsztatów rzemie
ś
lniczych. Zasadniczym impulsem stał si
ę
rozwój kupiectwa,
bankierów, wła
ś
cicieli składów i wszystkich ludzi obracaj
ą
cych du
ż
ymi sumami pieni
ę
dzy. Powstanie
absolutystycznych monarchii dostarczyło kolejnego impulsu, stwarzaj
ą
c zapotrzebowanie na kadry administracyjne,
intendentów, rachmistrzów i pisarzy (z procesów biurokratyzacji). Cz
ęś
ci
ą
nowej klasy stało si
ę
wyedukowane
mieszcza
ń
stwo, obejmuj
ą
ce lekarzy, prawników, nauczycieli akademickich i sygnatariuszy umów handlowych. Tym co
ł
ą
czyło jej członków było prowadzenie własnego biznesu. Własno
ść
jest fundamentem społecze
ń
stwa klasy
ś
redniej.
Maj
ą
c własno
ść
- firmy, kapitału czy rzadkich i poszukiwanych na rynku pracy kwalifikacji eksperta- ludzie staj
ą
si
ę
inni, zaczynaj
ą
patrze
ć
w przyszło
ść
z wi
ę
ksz
ą
pewno
ś
ci
ą
siebie i zaufaniem do własnych sił. Polska klasa
ś
rednia
składa si
ę
z zarówno z przedsi
ę
biorców, wykonuj
ą
cych samodzielnie okre
ś
lone profesje, zawody oraz równocze
ś
nie z
managerowie - zajmuj
ą
cy si
ę
prac
ą
umysłow
ą
, co odró
ż
nia t
ą
klas
ą
od klasy robotniczej. Formułowanie si
ę
klasy
ś
redniej było równoznaczne z powstawaniem nowych pozycji; gospodarka wkraczaj
ą
ca na tory rozwoju nie mogła
funkcjonowa
ć
bez kadry in
ż
ynierskiej, managerów i wyspecjalizowanych pracowników biurowych, a administracja
rz
ą
dowa bez kompetentnego korpusu słu
ż
by cywilnej i oficerów obsadzanych drog
ą
konkursu a nie kupowanych
urz
ę
dów. Profesjonalizm staje si
ę
te
ż
miernikiem rozwoju kultury, a na stra
ż
y codziennych potrzeb, od których
zaspokojenia zale
ż
y dobre samopoczucie jednostek, stan
ę
li profesjonali
ś
ci
ś
wiadcz
ą
cy wyspecjalizowane usługi.
Pozycje zwi
ą
zane z klas
ą
ś
redni
ą
mogły dopiero powsta
ć
w społecze
ń
stwie konsumpcji masowej.
Rozpowszechnienie si
ę
mentalno
ś
ci posiadacza było najwa
ż
niejszym czynnikiem formułowania si
ę
społecze
ń
stwa
klasy
ś
redniej.
Jakie s
ą
wyznaczniki przynale
ż
no
ś
ci do klasy
ś
redniej?:
Własno
ść
jest fundamentem społecze
ń
stwa klasy
ś
redniej. Nic tak skutecznie nie motywuje do wysiłku,
wyt
ęż
onej pracy, inwestowania w swój rozwój jak pomna
ż
anie swojego maj
ą
tku i awans społeczny. Wa
ż
nymi cechami
jednostek stał si
ę
indywidualizm, przedsi
ę
biorczo
ść
oraz rywalizacja.
Drugim wyznacznikiem klasy
ś
redniej jest zamo
ż
no
ść
i wysoka stopa
ż
yciowa. Członkowie klasy
ś
redniej
funkcjonuj
ą
w przekonaniu o własnej wy
ż
szo
ś
ci, jednak wymaga to nieustannego demonstrowania dowodów
własnego sukcesu. Bez w
ą
tpienia własny dom jest wykładnikiem mo
ż
liwo
ś
ci i aspiracji do wy
ż
szego statusu. Ludzie
zaopatruj
ą
si
ę
w dobra luksusowe, d
ążą
do pomna
ż
ania swojego maj
ą
tku, do utrzymana wysokiego standardu
materialnego i konsumpcyjnego oraz demonstrowania powodzenia, demonstrowania swojego maj
ą
tku, zabiegaj
ą
o
wysokie uznanie społeczne oraz presti
ż
. Stan posiadania, dochody i inne wyznaczniki materialnego statusu zaczynaj
ą
identyfikowa
ć
przynale
ż
no
ść
do klasy
ś
redniej.
Trzeci
ą
cecha jest wysoka pozycja zawodowa – wykonywany zawód jest najbardziej czytelnym atrybutem
klasy
ś
redniej. Przekonanie o tym,
ż
e niezale
ż
nie od pochodzenia, rasy czy płci, ka
ż
dy ma równe szanse do
odniesienia sukcesu, tote
ż
sukces powinien by
ć
rezultatem zdolno
ś
ci, zaanga
ż
owania i wysiłku jednostek
1
(
indywidualizm- ka
ż
dy jest kowalem swojego losu), w my
ś
l zasady fair play niedozwolone s
ą
oszustwa, intrygi,
korzystanie ze znajomo
ś
ci itp. Rodzi to ostr
ą
rywalizacj
ę
zawodow
ą
, orientacj
ę
na wykształcenie i awans zawodowy
tzw. „wy
ś
cig szczurów”
Wreszcie tym, co identyfikuje członków klasy
ś
redniej na co dzie
ń
, jest ich wygl
ą
d, specyficzny styl
ż
ycia w
sferze prywatnej i orientacje
ż
yciowe. Reprezentuje ona dominuj
ą
ce, nowoczesne i najbardziej cenione wzory;
pod
ąż
anie za mod
ą
, udział w kulturze, aktywne sp
ę
dzanie czasu wolnego, chodzenie go teatru, opery czy muzeum,
słuchanie klasycznej muzyki, interesowanie si
ę
sztuk
ą
, aktywno
ść
obywatelska, zaanga
ż
owanie w sprawy publiczne,
umiarkowane pogl
ą
dy, zachowawczo
ść
, tolerancja, dbało
ść
o zdrowie, wygl
ą
d, kondycj
ę
fizyczn
ą
(aerobik, siłownia,
1
MEROKRATYZACJA- każdemu według zasług
24
SPA, o
ś
rodki odnowy biologicznej itp.), demonstrowanie swojego powodzenia, zaopatrywanie si
ę
w dobra luksusowe
(kupno domu, samochodu, nowego telewizora czy kosiarki do trawy), z drugiej strony ci
ą
gły po
ś
piech, stres,
pracoholizm, wieczne d
ąż
enie do awansu, do lepszych kwalifikacji. Z jednej strony „wy
ś
cig szczurów” a z drugiej
tworzenie organizacji, nowych ruchów społecznych. itd., itp.
Rola klasy
ś
redniej:
Demonstrowanie dowodów własnego sukcesu, co jest charakterystyczne dla klasy
ś
redniej z jednej strony
symbolizuje powodzenie
ż
yciowe, z drugiej za
ś
ż
yje si
ę
pod przymusem dostarczania oznak powodzenia sobie i
innym. Mechanizm ten sprzyja efektywno
ś
ci, poniewa
ż
zmusza jednostki do doskonalenia kwalifikacji
zawodowych, bogacenia si
ę
i nieustannego rozwoju. Klasa
ś
rednia jest wi
ę
c motorem rozwoju ekonomicznego
kraju.
Korzy
ś
ci z posiadania klasy
ś
redniej maj
ą
jeszcze kilka innych aspektów. Poza tym,
ż
e pozwala ona zaspokoi
ć
potrzeb
ę
wy
ż
szo
ś
ci, odgrywa rol
ę
u
ś
mierzania w
ą
tpliwo
ś
ci i napi
ęć
. Ulegaj
ą
c ideologii równych szans, ka
ż
dy ma
prawo uwierzy
ć
,
ż
e je
ś
li nie jest milionerem, to zostanie nim przynajmniej w przyszło
ś
ci. Do przeci
ę
tnego obywatela
docieraj
ą
podnosz
ą
ce na duchu przykłady oszałamiaj
ą
cych karier i tego, co nazywane jest łutem szcz
ęś
cia.
Stabilizuje sytuacj
ę
mi
ę
dzy klas
ą
ni
ż
sza a wy
ż
sz
ą
Negatywne aspekty
Klasa
ś
rednia krytykowana była od narodzin przez arystokracj
ę
i szlacht
ę
, rywalizuj
ą
ce z ni
ą
o presti
ż
, pozycj
ę
ekonomiczn
ą
i władz
ę
.
-doprowadziła do upadku kultury i elit
-indywidualizm i materializm ( indywidualizm niszczy
ż
ycie rodzinne i s
ą
siedzkie, zagra
ż
a podstawowym warto
ś
ciom
- d
ąż
enie do nieproduktywnej konsumpcji
Kierunki zmian
Albo zacieranie si
ę
ró
ż
nic pomi
ę
dzy klasami
Albo tworzenie si
ę
coraz bardziej wyra
ź
nych podziałów klasowych (polaryzacja)
Sławomir Łodzi
ń
ski „Mi
ę
dzy polsko
ś
ci
ą
...”
•
Etniczno
ść
:
-
„pierwotna”- w tym uj
ę
ciu etniczno
ść
traktowana jest jako przyrodzona, naturalna i niezbywalna, ma
charakter „pierwszego” uczestnictwa jednostki w grupie, które w sposób decyduj
ą
cy okre
ś
la jej
to
ż
samo
ść
i wi
ążę
si
ę
z takimi kryteriami jak pokrewie
ń
stwo biologiczne, j
ę
zyk, rasa, religia itp.
-
Instrumentalna (sytuacyjna)- etniczno
ść
w tym uj
ę
ciu staj
ę
si
ę
rodzajem kapitału symbolicznego,
stosowanego jako
ś
rodek mobilizacji grupy do działa
ń
na rzecz jej okre
ś
lonych celów. Du
ż
a rola elit
przywódczych intelektualnych, które tworz
ą
i artykułuj
ą
etniczne (narodowe) ideologie grupowe, a
nast
ę
pnie próbuj
ą
je upowszechni
ć
w danej zbiorowo
ś
ci.
Podej
ś
cia te nale
ż
y rozumie
ć
jako uzupełniaj
ą
ce si
ę
: pierwsze zwraca na aspekty
przynale
ż
no
ś
ci do grupy i ich kryteria, drugie-
ż
e etniczno
ść
nie pojawia si
ę
bez celu , lecz
zawsze po co
ś
, spełnia okre
ś
lone funkcje i potrzebuje trwałych form organizowania si
ę
•
Sytuacja mniejszo
ś
ci narodowych w Polsce przed 1989r. :
-
brak publicznego eksponowania problemów mniejszo
ś
ci
-
jedyn
ą
mo
ż
liwo
ś
ci
ą
utrzymania to
ż
samo
ś
ci narodowej przez mniejszo
ś
ci było szkolnictwo w ich
ojczystych j
ę
zykach i lokalna działalno
ść
kulturalna (gł. folklor)
-
dla du
ż
ej cz
ęś
ci mniejszo
ś
ci instytucjami przetrwania stały si
ę
instytucje religijne
-
publiczna marginalizacja mniejszo
ś
ci rodziła zjawisko ukrytego pluralizmu etnicznego (utrzymywanie
poczucia swojej inno
ś
ci, ale w sposób niewidoczny dla otoczenia)
-
obowi
ą
zywał syndrom zastraszenia, obaw przed publicznym deklarowaniem swojej narodowo
ś
ci.
Syndrom ten wykształcił w
ś
ród przedstawicieli mniejszo
ś
ci strategie pragmatycznego przystosowania-
obl
ęż
onej twierdzy (tendencja do zamykania si
ę
we własnym
ś
rodowisku- getcie- dla obrony i
utrzymania swoich warto
ś
ci narodowych) i ukrycia(gł
ę
bokie skrywanie swojej narodowo
ś
ci i
pragmatyczne przystosowania w tym wzgl
ę
dzie do otoczenia polskiego)
•
Sytuacja mniejszo
ś
ci narodowych w Polsce po 1989r.:
-
pojawienie si
ę
nowych instytucji i sytuacji społecznych, w których przedstawiciele mniejszo
ś
ci mogli
publicznie zaistnie
ć
, zostały przyj
ę
te regulacje prawne i polityczne sprzyjaj
ą
ce utrzymaniu przez
mniejszo
ś
ci własnej to
ż
samo
ś
ci etnicznej
-
o
ż
ywienie działalno
ś
ci mniejszo
ś
ci
25
-
profesjonalizacja elit działaczy towarzystw mniejszo
ś
ciowych , wi
ę
ksza wra
ż
liwo
ść
pa
ń
stwa na
potrzeby mniejszo
ś
ci
•
du
ż
y wpływ na utrzymanie to
ż
samo
ś
ci przez mniejszo
ść
odgrywa własna, „zagraniczna ojczyzna”, czyli
pa
ń
stwo tworzone przez naród, z którym dana mniejszo
ść
odczuwa wspólnot
ę
etniczn
ą
-
obecno
ść
własnego pa
ń
stwa mo
ż
e wzmacnia
ć
pozycj
ę
danej mniejszo
ś
ci lub j
ą
ogranicza
ć
•
Asymilacja to porzucenie przez przedstawicieli mniejszo
ś
ci własnych warto
ś
ci i upodobnienie si
ę
do
dominuj
ą
cej wi
ę
kszo
ś
ci. Ró
ż
ne wymiary asymilacji:
-
kulturowy- polega na zaniku u
ż
ywania j
ę
zyka mniejszo
ś
ci na rzecz polskiego
-
demograficzny- przejawiaj
ą
cy si
ę
w braku ludzi młodych i mał
ż
e
ń
stwach mieszanych
-
etniczny- dotyczy sporów o status narodowy grupy
-
globalizacyjny- zwi
ą
zany z dominacj
ą
kultury masowej w j
ę
zykach polskim i angielskim
•
Integracja oznacza akceptacj
ę
przez mniejszo
ś
ci głównych instytucji i warto
ś
ci danego kraju ,a jednocze
ś
nie
podtrzymywanie swojej odr
ę
bno
ś
ci. Jest to proces obustronny, obejmuj
ą
cy tak
ż
e wi
ę
kszo
ść
- kompromis
mi
ę
dzy postulatami obywateli nale
żą
cych do mniejszo
ś
ci a wymogami pa
ń
stwa i społecznymi oczekiwaniami
wi
ę
kszo
ś
ci do manifestowania swojego przywi
ą
zania do warto
ś
ci narodowych.
•
Strategie integracji mniejszo
ś
ci:
1) etniczna (narodowa) praca organiczna- polega na utrzymaniu i rozwoju własnej kultury głównie dzi
ę
ki
osobistemu zaanga
ż
owaniu członków mniejszo
ś
ci, a w mniejszym stopniu liczeniu na pomoc pa
ń
stwa.
2) modernizacji i stabilizacji- dotyczy tylko grupy romskiej, liderzy tej gr formułuj
ą
program stabilizacji i
wzmocnienia swojej pozycji w społecze
ń
stwie polskim, a przez to zmniejszenie tendencji Romów do migracji
z kraju.
3) obywatelskie traktowanie mniejszo
ś
ci- polega na oczekiwaniu od pa
ń
stwa realizacji nale
ż
nych praw,
wi
ę
kszego zaanga
ż
owania w sprawy mniejszo
ś
ci i traktowania ich jako co
ś
normalnego a nie „dziwnego”.
4) współpracy i wychodzenia na zewn
ą
trz- polega na aktywnym uczestnictwie w
ż
yciu publicznym i
gospodarczym regionu i kraju, przy zachowaniu jednak swojej odr
ę
bno
ś
ci.
5) etnicznego uprzywilejowania (separacji)- polega na wycofaniu si
ę
z kontaktów ze
ś
rodowiskiem polskim i
rozwoju poczucia syndromu „obl
ęż
onej twierdzy”
6) bycie mniejszo
ś
ci
ą
w wi
ę
kszo
ś
ci- polega na utrzymaniu własnej odr
ę
bno
ś
ci, która nie b
ę
dzie budziła
ż
adnych
negatywnych ocen, a jednocze
ś
nie pozwoli na korzystanie bez przeszkód z wszystkich praw i przywilejów
wi
ę
kszo
ś
ci
Hanna Bojar „Mniejszo
ś
ci narodowe..”
•
po ’89 – rosn
ą
ca aktywno
ść
mniejszo
ś
ci jest odpowiedzi
ą
na zmian
ę
ogólnej sytuacji społeczno-
politycznej, która umo
ż
liwia ujawnianie si
ę
tłumionych wcze
ś
niej aspiracji i potrzeb mniejszo
ś
ci i
reakcj
ą
na stworzenie odpowiednich warunków prawno- instytucjonalnych umo
ż
liwiaj
ą
cych
mniejszo
ś
ciom podejmowanie publicznych i zinstytucjonalizowanych działa
ń
.
•
Kwestia mniejszo
ś
ci narodowych pojawiła si
ę
w polu działa
ń
politycznych, a problemy mniejszo
ś
ci s
ą
rozwi
ą
zywane za pomoc
ą
regulacji na poziomie pa
ń
stwa.
•
Mniejszo
ś
ci narodowe w PRL:
-
oficjalna propaganda popularyzowała pogl
ą
d o wy
ż
szo
ś
ci pa
ń
stwa jednonarodowego nad
wielonarodowym i dowodziła,
ż
e Polska dzi
ę
ki korzystnym zmianom terytorialnym osi
ą
gn
ę
ła jedno
ść
etniczn
ą
.
-
Całkowita eliminacja problematyki mniejszo
ś
ci ze sfery publicznej oraz polityka asymilacyjna,
charakteryzuj
ą
ca si
ę
wysok
ą
represyjno
ś
ci
ą
i ograniczeniem aktywno
ś
ci pozostałych w Polsce
mniejszo
ś
ci narodowych do w
ą
skiego i kontrolowanego przez pa
ń
stwo obszaru działalno
ś
ci
folklorystycznej.
-
Awans poprzez uczestnictwo w instytucjach kształcenia oraz mo
ż
liwo
ść
zajmowania okre
ś
lonych
stanowisk czy pełnienia ról społeczno-zawodowych mo
ż
liwy był jedynie pod warunkiem wyrzeczenia
si
ę
lub zatajenia swojej to
ż
samo
ś
ci narodowej, natomiast uczestnictwo w strukturach politycznych
traktowane było cz
ę
sto jako dowód lojalno
ś
ci wobec pa
ń
stwa i gwarancja ochrony przed
dyskryminacj
ą
.
-
W ko
ń
cowym okresie PRL coraz wyra
ź
niej ujawniały si
ę
d
ąż
enia mniejszo
ś
ci narodowych do
wychodzenia poza w
ą
skie ramy działalno
ś
ci kulturalno-folklorystycznej i do stawania si
ę
w sferze
publicznej aktywnym podmiotem
26
•
Do najliczniejszych mniejszo
ś
ci narodowych w Polsce nale
żą
Ukrai
ń
cy, Niemcy oraz Białorusini. Poza
tym w Polsce wyst
ę
puj
ą
tak
ż
e: Łemkowie,
ś
ydzi, Litwini, Romowie, Rosjanie, Słowacy, Czesi, Grecy i
Macedo
ń
czycy, Ormianie, Tatarzy, Karaimi
•
Czynniki ró
ż
nicuj
ą
ce sytuacj
ę
poszczególnych mniejszo
ś
ci narodowych oraz charakter ich działa
ń
:
-
liczebno
ść
mniejszo
ś
ci
-
lokalizacja mniejszo
ś
ci w pa
ń
stwie
-
zbiorowe do
ś
wiadczenia wynikaj
ą
ce z historycznych i obecnych relacji pomi
ę
dzy wi
ę
kszo
ś
ci
ą
i
mniejszo
ś
ciami
-
istnienie pa
ń
stwa, które reprezentuje b
ą
d
ź
wspiera interesy mniejszo
ś
ci w pa
ń
stwie zamieszkania
•
Czynniki zewn
ę
trzne wzmacniaj
ą
ce sił
ę
mniejszo
ś
ci:
-
podpisanie przez Polsk
ę
Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolno
ś
ci
-
przyst
ą
pienie do Rady Europy
-
przyst
ą
pienie do UE
-
uznanie kompetencji Trybunału w Strasburgu
-
nawi
ą
zanie przez przedstawicieli Polski kontaktów z ró
ż
nymi organizacjami mi
ę
dzynarodowymi oraz
uczestnictwo w ich pracach
Ewa Nowicka, Sławomir Łodzi
ń
ski „Zmieniaj
ą
cy si
ę
stosunek Polaków do obcych..”
•
Sytuacja w Polsce po ‘89:
-
zwi
ę
kszyła si
ę
wielokrotnie liczba osób przyje
ż
d
ż
aj
ą
cych i wyje
ż
d
ż
aj
ą
cych z Polski (tzw. OSOBOWY
RUCH GRANICZNY)
-
pojawił si
ę
problem uchod
ź
ców i cudzoziemców próbuj
ą
cych przekroczy
ć
nielegalnie granice kraju
-
rozwin
ą
ł si
ę
handel bazarowy i otworzył si
ę
rynek pracy dla cudzoziemców
-
problem cudzoziemców stracił charakter marginalny i wymagało to od władz wprowadzenia zmian:
podpisanie podstawowych mi
ę
dzynarodowych konwencji i umów gwarantuj
ą
cych ochron
ę
praw cudzoziemców
powołanie instytucji rz
ą
dowych i pozarz
ą
dowych podejmuj
ą
cych problematyk
ę
cudzoziemców
•
4 podej
ś
cia do to
ż
samo
ś
ci narodowej wyst
ę
puj
ą
ce w
ś
ród Polaków:
a) koncentracja na opisie kompetencji j
ę
zykowej i historyczno-kulturowej jednostki (Polakiem
jest si
ę
dzi
ę
ki znajomo
ś
ci j
ę
zyka, historii i kultury polskiej)
b) urodzenie si
ę
na okre
ś
lonym terytorium i wyznawanie wiary katolickiej
c) miejsce zamieszkania i posiadanie polskiego obywatelstwa
d) lojalno
ść
wobec abstrakcyjnej i tradycyjnie wa
ż
nej koncepcji Polski i polsko
ś
ci oraz wokół
polskiej obyczajowo
ś
ci
•
cudzoziemcy z egzotycznych i niecodziennych go
ś
ci stali si
ę
„naszymi” obywatelami, chc
ą
utrzymywa
ć
swoj
ą
inno
ść
kulturow
ą
i by
ć
za ni
ą
szanowani w społecze
ń
stwie polskim
•
z drugiej strony cudzoziemcy traktowani jako rywale na krajowym rynku pracy i w dost
ę
pie do cennych
zasobów społecznych
•
3 typy nastawie
ń
w ramach „otwarto
ś
ci” wobec cudzoziemców:
-
zamkni
ę
ty- to ci, którzy nie popieraj
ą
przyjazdów cudzoziemców do Polski oraz ich osiedlania si
ę
w
kraju, twierdz
ą
,
ż
e obcokrajowcy mog
ą
stanowi
ć
zagro
ż
enie dla społecze
ń
stwa i oczekuj
ą
od nich
dostosowania si
ę
do naszej kultury oraz
żą
daj
ą
ogranicze
ń
mo
ż
liwo
ś
ci zawierania mał
ż
e
ń
stw
mieszanych
-
otwarty- ci, którzy popieraj
ą
cz
ę
stsze przyjazdy do Polski cudzoziemców oraz ich osiedlanie si
ę
w
kraju, a tak
ż
e nie uwa
ż
aj
ą
,
ż
e obcokrajowcy mog
ą
stanowi
ć
zagro
ż
enie dla społecze
ń
stwa, nie
oczekuj
ą
dostosowania si
ę
do naszej kultury oraz s
ą
za zniesieniem ogranicze
ń
wobec mał
ż
e
ń
stw
mieszanych
-
umiarkowanie otwarty- oboj
ę
tny stosunek wobec cz
ę
stszych przyjazdów cudzoziemców, s
ą
za
wprowadzeniem pewnych ogranicze
ń
wobec osiedlania si
ę
obcokrajowców, ale za zmniejszeniem
ogranicze
ń
wobec zawierania mał
ż
e
ń
stw mieszanych, ponadto oczekuj
ą
dostosowania do norm
kulturowych, ale gł. w sferze zewn
ę
trznej.
•
Czynniki wpływaj
ą
ce na postawy Polaków wobec cudzoziemców to przede wszystkim kraj pochodzenia i
narodowo
ść
(cudzoziemcy z Zachodu dobrzy, ze Wschodu-
ź
li)
•
Cudzoziemcy centralni- pochodz
ą
cy z krajów Europy Zachodniej i USA
•
Cudzoziemcy peryferyjni- pochodz
ą
cy z krajów Europy Wschodniej i Rumunii
27
•
Cudzoziemcy bliscy- pochodz
ą
z obu cz
ęś
ci Europy (Wsch. I Zach.), wiemy jak wobec nich post
ę
powa
ć
, jak
si
ę
zachowywa
ć
i czego mo
ż
emy si
ę
po nich spodziewa
ć
•
Cudzoziemcy dalecy- odmienni rasowo, pochodz
ą
z krajów egzotycznych i zacofanych, wobec nich nie ma
rozwini
ę
tych, ugruntowanych i powszechnie podzielanych postaw, a nastawienia bazuj
ą
gł. na stereotypach
Asymilacja podporz
ą
dkowana jest zało
ż
eniu,
ż
e migranci stan
ą
si
ę
pełnymi obywatelami danego kraju, z czasem
upodobni
ą
si
ę
do rodzimej populacji kraju przyjmuj
ą
cego oraz zaczn
ą
podziela
ć
wspólne warto
ś
ci obywatelskie.
Proces ten ma z reguły charakter jednostronnej adaptacji i absorpcji, w którym migranci przejmuj
ą
j
ę
zyk, normy oraz
zachowania społecze
ń
stwa przyjmuj
ą
cego, bez analogicznego dostosowania ze strony społecze
ń
stwa przyjmuj
ą
cego
Integracja, w przeciwie
ń
stwie do asymilacji, zakłada,
ż
e proces wzajemnego dostosowania si
ę
imigrantów i
społecze
ń
stwa przyjmuj
ą
cego ma charakter dwustronny. Obie te grupy nie tylko akceptuj
ą
wspóln
ą
kultur
ę
, lecz
wnosz
ą
w ni
ą
równie
ż
własny wkład. W tym samym czasie, kiedy ludzie pochodz
ą
cy z ró
ż
nych kultur ucz
ą
si
ę
od
siebie nawzajem odmiennych kultur, ka
ż
da jednostka lub grupa zachowuje poczucie kulturowej ró
ż
norodno
ś
ci oraz
ś
wiadomo
ść
swojego kulturowego dziedzictwa
Mniejszo
ść
narodowa to grupa etniczno-narodowa nie posiadaj
ą
ca własnej formy pa
ń
stwowo
ś
ci lub posiadaj
ą
ca j
ą
,
ale zamieszkuj
ą
ca w granicach innego pa
ń
stwa. Typy mniejszo
ś
ci wyró
ż
niamy w oparciu o kryteria: aspiracji (do
utworzenia pa
ń
stwa), identyfikacji z krajem zamieszkania, miejsca zamieszkania, poło
ż
enia prawnego. Członkowie
mniejszo
ś
ci pragn
ą
zachowa
ć
swoj
ą
odr
ę
bno
ść
i przekaza
ć
j
ą
dzieciom.
Relatywizm kulturowy - pogl
ą
d głosz
ą
cy, i
ż
ż
adna praktyka kulturowa nie jest dobra ani zła sama w sobie, ale musi
by
ć
oceniona w kontek
ś
cie w jakim funkcjonuje. Relatywizm kulturowy odrzuca wi
ę
c mo
ż
liwo
ść
warto
ś
ciowania obcej
kultury przez pryzmat własnych warto
ś
ci, prowadz
ą
c do wi
ę
kszego obiektywizmu w postrzeganiu "swojej" i "obcej"
kultury.
Pluralizm kulturowy - taka sytuacja społeczna, w której grupy mniejszo
ś
ciowe uczestnicz
ą
w pełni w dominuj
ą
cym
społecze
ń
stwie
, zachowuj
ą
c przy tym swoje
kulturowe
ró
ż
nice, swoj
ą
to
ż
samo
ść
i odr
ę
bno
ść
od innych
grup
.
Jedyna ró
ż
nica miedzy mniejszo
ś
ciami narodowymi i etnicznymi polega na tym,
ż
e mniejszo
ść
narodowa
”uto
ż
samia si
ę
z narodem zorganizowanym we własnym pa
ń
stwie”, a mniejszo
ś
ci etniczne nie maj
ą
swojego pa
ń
stwa
ale mog
ą
d
ąż
y
ć
do jego utworzenia.
1. Kultura masowa- Dominic Strinati
-kulturowe wytwory poprzez zastosowanie technik masowych staj
ą
si
ę
jak ka
ż
dy inny komercyjny produkt; nie s
ą
sztuk
ą
(bo straciły autentyczno
ść
) ani nie s
ą
kult. ludow
ą
(bo nie s
ą
tworem ludzi)
-re
ż
imy polityczne wykorzystywały radio, pras
ę
do masowej propagandy; wi
ę
c społecze
ń
stwa totalitarne, razem z
demokracjami liberalnymi postrzegane były jako typy społecze
ń
stw masowych
-industrializacja, urbanizacja, zmechanizowana produkcja
destabilizacja i erozja wcze
ś
niejszych społecznych struktur społecznych i warto
ś
ci
atomizacja –wzajemne relacje mi
ę
dzyludzkie s
ą
czysto umowne, przelotne, sporadyczne, przypadkowe kontakty
którym brak gł
ę
bszego sensu moralnej integralno
ś
ci
społecze
ń
stwo masowe nie mo
ż
e dostarczy
ć
podstaw trwałego ładu społecznego i harmonii moralnej, nie jest w
stanie wytworzy
ć
to
ż
samo
ś
ci, zdefiniowa
ć
zachowa
ć
i ukształtowa
ć
moralno
ść
(tak jak np. tradycyjna wie
ś
)
-kultura masowa traktowana jest jako jedno z głównych
ź
ródeł zast
ę
pczej i nie efektywnej moralno
ś
ci- moralne
placebo społecze
ń
stwa masowego; jednostki s
ą
podatne na manipulacje przez massmedia – nie istnieje
ż
aden ład
moralny, który by je przed ni
ą
zabezpieczał
-brak religijnej pewno
ś
ci i praw społecznych
amoralny indywidualizm,
ś
wiecka anonimowo
ść
-demokratyzacja - przyczyniły si
ę
do patologicznej budowy społ. masowego ; sprowadzanie wszystkich problemów do
jednego mianownika, dominacja wi
ę
kszo
ś
ci nad mniejszo
ś
ci
ą
, zlikwidowanie tradycyjnych hierarchii klasowych
(ujednolicenie społecze
ń
stwa);
-edukacja- pozwala do
ś
wiadcza
ć
kultury wszystkim, wi
ę
c zostaje ona ujednolicona (trywalizacja z powodu masowego
bezgu
ś
cia- wspólny mianownik przeci
ę
tno
ś
ci masy)
-teoria kultury masowej jest prób
ą
wskazania na mo
ż
liwo
ść
u
ż
ycia przez elit
ę
massmediów w celu przypodobania si
ę
,
perswadowania, manipulowania i eksploatowania ludzi w sposób bardziej systematyczny i wszechstronny, ni
ż
to było
mo
ż
liwe wcze
ś
niej
-kultura masowa rozprzestrzenia si
ę
jako
ś
miertelne opary dusz
ą
ce kultur
ę
ludow
ą
i zagra
ż
aj
ą
ce integralno
ś
ci sztuki
-kultura ludowa-spontaniczna, oddolna, ekspresja ludu, powstaje poza oddziaływaniem elity, odpowiada potrzebom
ludu
28
-kultura masowa- narzucona z góry, twór techników wynaj
ę
tych przez biznesmenów, odbiorcy s
ą
biernymi
konsumentami, wci
ą
ga masy w zdegradowan
ą
form
ę
kultury wy
ż
szej
2. Ramy społeczne kultury masowej- Kłoskowska Antonina
-definicja kultury masowej- odnosi si
ę
do zjawisk współczesnego przekazywania wielkim masom odbiorców
identycznych lub analogicznych tre
ś
ci płyn
ą
cych z nielicznych
ź
ródeł oraz do jednolitych form zabawowej,
rozrywkowej działalno
ś
ci wielkich mas ludzkich
-masowe
ś
rodki komunikacji – kryterium ilo
ś
ci i kryterium standaryzacji
-publiczno
ść
- rezultat umysłowego oddziaływania powoduj
ą
cego zjednoczenie psychiczne ludzi bez zbli
ż
ania si
ę
do
siebie; lu
ź
ne ugrupowanie, heterogeniczno
ść
, rozproszenie przestrzenne, kształtuje si
ę
w wyniku oddziaływania tych
samych podniet o szerokim zasi
ę
gu , jak prasa, radio; Liczne, wielotysi
ę
czne zbiory publiczno
ś
ci mog
ą
powstawa
ć
tyko na gruncie wielkich społecze
ń
stw
-powstanie publiczno
ś
ci uwarunkowane
ś
rodkami technicznymi, liczne urz
ą
dzenia odbiorcze – zwielokrotnienie,
umo
ż
liwiaj
ą
równoczesno
ść
odbioru
-przekaz -kultura masowa charakteryzuje si
ę
sformalizowaniem i urzeczowieniem dróg przekazu – brak
bezpo
ś
redniego kontaktu ; zast
ą
pienie bezpo
ś
redniego audytorium przez publiczno
ść
masowa wymaga u
ż
ycia
skomplikowanej aparatury i zło
ż
onej organizacji
-zmiana charakteru wi
ę
zi społecznej
-produkcja -okre
ś
la organizacj
ę
wytwarzania i przekazywania tre
ś
ci kultury – kultura jako towar; wyspecjalizowane
organizacje produkcji i dystrybucji
-dyfuzja - kultura masowa zrodziła si
ę
w krajach zurbanizowanych i rozwini
ę
tych, potem promieniowała na kraje słabo
rozwini
ę
te
-druk- upowszechnienie o
ś
wiaty, demokratyzacja społecze
ń
stw -> ukształtowanie si
ę
typu ”masowego odbiorcy”->
powstanie masowego rynku-> trzeba było zapewni
ć
czas wolny odbiorcom
ż
eby mieli czas na kultur
ę
, post
ę
p
techniczny pozwolił na redukcje czasu pracy tym samym zwi
ę
kszył si
ę
czas wolny- kultura symboliczna rozwin
ę
ła si
ę
najwcze
ś
niej jako kultura słowa
-Kiedy powstała -kraje Zachodniej Europy i w Ameryce Północnej –rewolucja przemysłowa XVIII i pocz
ą
tek XIX
-kultura masowa reprezentuje typ kultury wytworzonej w naszych czasach, jest to zjawisko o doniosłym znaczeniu
historycznym.
3. Bunt mas – Jose Ortega y Gasset
a) anatonia człowieka masowego
- łatwo
ść
rozwi
ą
zywania problemów ekonomicznych, człowiek codziennie si
ę
bogaci, nie jest za to wdzi
ę
czny, wr
ę
cz
uwa
ż
a to za swoje prawo
-komfort i porz
ą
dek publiczny-
ż
ycie jawi si
ę
jako pozbawione problemów i trudno
ś
ci
-sfera prawno-obywatelska – brak ogranicze
ń
w formach
ż
ycia publicznego, wszyscy s
ą
równi wobec siebie
-zmiany kondycji ludzkiej umo
ż
liwiły: liberalna demokracja, badania naukowe, industrializacja
-
ś
wiat XIX/XX wieku utwierdza ludzi w przekonaniu ,
ż
e jutro b
ę
d
ą
jeszcze bogatsi i
ż
e
ż
y
ć
b
ę
d
ą
pełniej -> swobodna
ekspansja
ż
yciowych
żą
da
ń
i potrzeb, brak wdzi
ę
czno
ś
ci
b) Człowiek wybitny vs. Człowiek masowy
ś
ycie szlachetne-człowiek wybitny
ś
ycie pospolite- człowiek masowy, pospolity
-ma du
ż
e wymagania wobec siebie samego
-
ż
yje w prawdziwym podda
ń
stwie,
ż
ycie nie
ma dla niego smaku, je
ż
eli nie ma w nim
czego
ś
transcendentnego
(dlatego
nie
odbieraj
ą
tego jako ucisk)
-
ż
ycie rozumiane jako narzucona sobie
dyscyplina( gdy im brakuje tego czego
ś
„wy
ż
szego” odczuwaj
ą
niepokój i wynajduj
ą
nowe normy, bardziej wymagaj
ą
ce, które
znowu b
ę
d
ą
ich gn
ę
bi
ć
)
-posiadane
przez
nich
prawa
s
ą
wyznacznikiem ich wysiłków(by je zdoby
ć
)
-szlachectwo to synonim
ż
ycia pełnego trudu
i
wyrzecze
ń
,
zawsze
gotowego
do
doskonalenia si
ę
-spontaniczno
ść
i luksus wysiłku (porównanie
do ascety)
-nigdy
nie
odwołuj
ę
si
ę
do
czynników
zewn
ę
trznych , o ile nie zmusz
ą
go do tego
okoliczno
ś
ci;
niezdolny
do
uznawania
zewn
ę
trznych autorytetów
-czuje si
ę
panem swojego
ż
ycia, niczego od
siebie nie wymaga b
ę
d
ą
c zadowolonym z tego
czym jest
-prawa powszechne- s
ą
biernym posiadaniem,
czyst
ą
korzy
ś
ci
ą
,
szczodrym
darem
losu,
własno
ść
ka
ż
dego, nie ł
ą
czy si
ę
z wysiłkiem
-
ż
ycie bezwładne, ograniczaj
ą
ce si
ę
do siebie
samego ,skazane na wieczne zaskorupienie w
sobie
-hermetycznie zamkni
ę
ta, nie troszczy si
ę
o nic i
nikogo, wierzy w swoj
ą
samowystraczalno
ść
,
staje si
ę
niesforna i nieokiełznana
c)bunt mas
-paradoks –
ś
wiat stoi otworem przed mas
ą
a masa zaskorupia si
ę
w sobie(zamkni
ę
cie si
ę
duszy przeci
ę
tnego
człowieka)
-człowiek masowy jest bystrzejszy i inteligentniejszy ni
ż
w poprzednich epokach, jednak ma niejasn
ą
ś
wiadomo
ść
tych umiej
ę
tno
ś
ci, przez to jeszcze bardziej si
ę
zamyka w sobie
cały swój dorobek (idee, przes
ą
dy, puste słowa)
uwa
ż
a za niezmienne i trwa przy nich; panowanie pospolito
ś
ci intelektualnej
29
- człowiek zatracił umiej
ę
tno
ść
słuchania innych, bo po co? Teraz jest czas na mówienie, s
ą
dzenie, wyrokowanie, nie
ma
ż
ycia publicznego na które nie miałoby wpływu pospólstwo, jakkolwiek byłoby
ś
lepe i głuche , narzucaj
ą
c
wszystkim swe „pogl
ą
dy”
-gdy nie ma norm to nie ma kultury, wtedy mamy do czynienia z barbarzy
ń
stwem
-przyzwolenie na bezpodstawno
ść
– masy zdecydowane s
ą
kierowa
ć
społecze
ń
stwem nie maj
ą
c ku temu ani
zdolno
ś
ci ani kwalifikacji
-człowiek przeci
ę
tny ma w swojej duszy zestaw gotowych my
ś
li, a brak mu umiej
ę
tno
ś
ci my
ś
lenia
-niech
ęć
do dyskusji – my
ś
lenie oznacza odwoływanie si
ę
do wy
ż
szej instancji(rozumu) i uznawanie jej nadrz
ę
dno
ś
ci
ale człowiek pospolity tego nie potrafi
-bezpo
ś
rednia akcja – sposób działania mas, gdy wkraczaj
ą
w
ż
ycie publiczne
-redukcja norm, obyczajów, sprawiedliwo
ś
ci , rozumu do poj
ę
cia cywilizacji; cywilizacja (civis-obywatel) umo
ż
liwia
istnienie jakiegokolwiek współ
ż
ycia mi
ę
dzy lud
ź
mi, jest wol
ą
współ
ż
ycia; im wi
ę
cej człowiek przeci
ę
tny pozbywa si
ę
współ
ż
ycia tym bardziej staje si
ę
barbarzy
ń
ski
-demokracja liberalna- reprezentuje najwy
ż
szy poziom woli współ
ż
ycia, najwy
ż
sza forma wspaniałomy
ś
lno
ś
ci, jest
prawem które wi
ę
kszo
ść
nadaje mniejszo
ś
ciom, proklamuje współ
ż
ycie z wrogiem nawet słabszym od siebie
wr
ę
cz
niemo
ż
liwa sytuacja dla człowieka przeci
ę
tnego
coraz mniej pa
ń
stw dopuszcza do głosu opozycj
ę
, jednorodna masa ci
ś
nie na władz
ę
publiczn
ą
, masa nie chce
współ
ż
ycia z nikim, kto do niej nie nale
ż
y, ona nienawidzi , wszystkiego co nie jest ni
ą
d) pa
ń
stwo – najwi
ę
ksze niebezpiecze
ń
stwo
- masa jest po to, by ni
ą
kierowano
-bunt mas – zach
ę
canie mas, by działały same z siebie , jest równoznaczne z buntowaniem ich przeciw ich własnemu
przeznaczeniu (bunt polegaj
ą
cy na nieakceptacji własnego przeznaczenia i zbuntowaniu si
ę
przeciwko samemu
sobie)
-gdy masa działa sama z siebie to robi to tylko w jeden sposób :linczuje (uznawanie przemocy za norm
ę
)
-pa
ń
stwo – wytwór cywilizacji, człowiek masowy widzie je :
*jako cos zastane, cos co zapewnia mu bezpieczne
ż
ycie,
*ale nie zdaje sobie sprawy
ż
e to wytwór ludzki, konsekwencj
ą
dawnych cnót i zało
ż
e
ń
*jako anonimowa władza, a poniewa
ż
sam czuje si
ę
istot
ą
anonimow
ą
to traktuje pa
ń
stwo jak co
ś
, co do niego nale
ż
y
-interwencjonizm pa
ń
stwowy- gdy powstaj
ą
konflikty człowiek pospolity domaga si
ę
by pa
ń
stwo temu sprostało i
pomogło mu
oznacza to wchłoni
ę
cie przez pa
ń
stwo wszelkiej ludzkiej spontaniczno
ś
ci , unicestwienie historycznej
ż
ywiołowo
ś
ci (człowiek zamiast sam rozwi
ą
zywa
ć
problemy zwraca si
ę
do pa
ń
stwa)
brak inicjatywy człowieka
przeczy cywilizacji
-problem w tym,
ż
e człowiek nie zdaje sobie z tego sprawy, my
ś
li
ż
e pa
ń
stwo to on i to on jest aktywny (a tak nie jest)
-paradoks: gdy pa
ń
stwo wyssie z człowiek wszelkie oznaki
ż
ycia , samo istnienie pa
ń
stwa nie b
ę
dzie miało sensu;
społecze
ń
stwo musi
ż
y
ć
dla pa
ń
stwa
e)moralno
ść
i młodo
ść
-przekonanie o posiadaniu wszelkich praw i ignorowanie obowi
ą
zków
-młodo
ść
– jako glówny punkt odniesienia, młodym si
ę
du
ż
o wybacza, nie maj
ą
obowi
ą
zków, maj
ą
prawa, zjawisko
nazwane przez autora: „fałszywe, ironiczne prawa, które doro
ś
li przyznaj
ą
młodym”; stała si
ę
ś
rodkiem szanta
ż
u
(obok przemocy i humoru); za pomoc
ą
tego szanta
ż
u człowiek pospolity mo
ż
e czu
ć
si
ę
wyzwolony spod wszelkiego
podporz
ą
dkowania.
-nie ma ju
ż
moralno
ś
ci; niemoralno
ść
stała si
ę
rzecz
ą
tani
ą
i ka
ż
dy mo
ż
e si
ę
ni
ą
dzisiaj chełpi
ć
; moralno
ść
równa si
ę
poczuciu podporz
ą
dkowania si
ę
czemu
ś
,
ś
wiadomo
ś
ci
ą
słu
ż
by i zobowi
ą
zania
-istnieje moralno
ść
negatywna – je
ś
li nie chcesz podporz
ą
dkowywa
ć
si
ę
ż
adnej normie to musisz podporz
ą
dkowa
ć
si
ę
normie nieuznawania wszelkiej moralno
ś
ci
30
Temat 7: Struktura klasowo - warstwowa. Koncepcje teoretyczne
Henryk Domański roz. 4 „Klasy społeczne”
Definiowanie klasy społecznej
W najszerszym rozumieniu pojęcie klasy pokrywa się z pozycją zajmowaną przez daną kategorię w
systemie uwarstwienia lub w hierarchii społecznej.
o
w Stanach Zjednoczonych zrodziła się praktyka utożsamiania przynależności klasowej ze stratyfikacją
społeczną. W USA nie było walki klas (zdaniem obywateli i wielu badaczy), było to społeczeństwo
otwarte, gdzie zajmowane przez jednostki pozycje stanowiły wykładniach ich zdolności, kwalifikacji
zawodowych i woli osiągania sukcesu.
o
definicja E. T. Hillera: „klasą społeczną jest każdy stosunkowo trwały podział społeczeństwa, który
wyodrębnia się ze względu na utrzymujące się różnice zajmowanej pozycji (rank) i oddzielony jest od
innych warstw dystansem społecznym”
o
Hiller: wyznacznikiem klasy społ jest bliskość opierająca się na przyjaźni, utrzymywaniu częstych
kontaktów i wspólnocie wartości; dystans społ jest za równo symbolem jak i narzędziem podtrzymywania
nierówności w społ rankingu”
o
J. Dollard: charakterystyka stosunków między klasami ujmowanymi w kategoriach psychologicznego
dystansu, który zdefiniowano jako emocjonalne podstawy wyższości-niższości tworzące sieć nierówności,
nakładających się na strukturę warstwową;
o
G. Sjoberg: dystanse są traktowane w jego analizach jako jedna z konsekwencji podziałów klasowych;
stawia znak równości między stratyfikacją a strukturą klasową;
o
M. Weber: zwartość klas wzmacniały stosunki towarzyskie, jako czynniki sprzyjające samoidentyfikacji i
poczuciu łączności;
o
L. W. Warner: przedstawiciele różnych klas należeli do różnych kręgów towarzyskich;
o
Schatzman i Strauss: definiowali oni klasę społ jako układ stosunków towarzyskich, których wpływ na
funkcjonowanie jednostek polegał m.in. na kształtowaniu określonych zasad komunikacji wymiany
poglądów; klasy społ jako zbiorowości jednostek połączonych wspólnotą pewnych cech;
o
A. Davis, B. Gardnem, M. Garder.: “klasa jest kategorią złożoną z rodzin i klik. Wzajemne stosunki
między rodzinami i klikami na gruncie nieformalnych dziedzin aktywności (…) składają się na funkcje
klas”
Elementy łączące różne ujęcia, w których stawia się znak równości między miejscem w strukturze społ a
klasą społ:
a)
do klas społecznych zaliczane są wielkie tj. najbardziej liczne zbiorowości
b)
atrybut „klasy” przysługuje kategoriom usytuowanym w określonych relacjach do innych klas (z
czego wynika że struktura klasowa jest układem stosunków)
c)
między klasami zachodzą stosunki podporządkowania i nadrzędności (struktura klasowa ma postać
hierarchii)
d)
wyznacznikiem przynależności do klas jest ciągłość w czasie (niełatwo jest wyjść i wejść do danej
klasy)
e)
określona kategoria tylko wtedy jest klasą gdy składa się z jednostek usytuowanych na podobnych
pozycjach, a równocześnie różniących się od członków innych klas
Marks i Weber
Różnice
31
Krystalizac
ja
struktury
klasowej:
1.
Punk
tem
wyjś
cia
jest
zary
sowa
nie
się
ostry
ch
podz
iałó
w
społ
ecznych (klasy funkcjonują w stanie utajonym)
2.
Różnice coraz bardziej się zaostrzają, powodując wzrost wielkości dystansów (przejawem
zaawansowania tego procesu może być homogamia klasowa)
3.
Wytworzenie się świadomości klasowej (punkt zwrotny) (u Marksa przeobrażenie się „klasy w
sobie” w „klasę dla siebie”)
4.
Zorganizowanie się klas w działające aktywne podmioty (moment kulminacyjny)
Stanisław Ossowski „O strukturze społecznej”
Roz 2 Dychotomiczne wizje struktury klasowej
Uwarstwienie klas społecznych – przedstawia społ jako zespół ludzi z których jedni są na górze, inni na dole
Zasadnicze aspekty dychotomii klasowej:
1.
rządzący i rządzeni („klasy panujące” i „klasy podporządkowane”) (stosunek władzy)
2.
bogaci i biedni („klasy posiadające” i „klasy nieposiadające”) (stosunek ekonomiczny)
3.
ci, na których się pracuje, i ci, którzy pracują („klasy uciskające” i „klasy uciskane”) (stosunek
eksploatacji cudzej pracy)
Pszczoły i trutnie (Saint-Simon):
o
pszczoły – ci którzy pracują
o
trutnie – ci na których się pracuje (ci którzy nie pracują)
Przymus ekonomiczny i niewolnictwo:
o
Arystoteles: podział na wolnych i niewolników
o
Starożytna Grecja i Italia: podział na pana i niewolnika
o
Imperium Rzymskie: podział na posiadających i nie posiadających
o
Ś
w. Augustyn, pisarze chrześcijańscy: podział na bogatych i biednych
Typy ujmowania przeciwstawieństw (dychotomii) klasowych:
Marks
Weber
o
nowe struktury, które zaczęto z czasem
określać mianem klasowych, wyłoniły się
na
bazie
rozwoju
kapitalistycznych
stosunków produkcji
o
podstawowym czynnikiem klasotwórczym
był antagonizm między kapitałem a pracą
o
umiejscowienie klas w ramach systemu
kapitalistycznego
o
klasy
są
zjawiskami
o
określonych
wyznacznikach przestrzenno-czasowych,
ich fundamentem jest własność środków
produkcji, a główną osią podział na
właścicieli fabryk i robotników najemnych
o
klasa społ jest elementem zapisu historii
osadzonym w konkretnej rzeczywistości
społ stosowanym do interpretacji wydarzeń
o
aktorami były zbiorowe podmioty
o
w jego teorii klasy są kategoriami
charakteryzującymi się wspólnotą szans
ż
yciowych, określonych przez interesy
ekonomiczne związane z posiadaniem dóbr
i uzyskiwaniem zarobków
o
struktura klasowa nie zaistnieje bez
możliwości
„spożytkowania
dóbr”
w
warunkach wolnej wymiany rynkowej
o
klasy społeczne były zagregowanymi
kategoriami
jednostek,
połączonych
wspólnotą warunków rynkowych
o
dana
zbiorowość
spełnia
warunek
„klasowości” jeżeli zmiana pozycji w jej
ramach jest łatwiejsza niż ruchliwość
między
pozycjami
przypisanymi
do
różnych klas
o
aktorami byli ludzie
32
1.
uwydatnienie antagonistycznych stosunków w społ, stosunków gdzie jedna strona jest „na górze” druga
„na dole”, jedna eksploatuje drugą, jedna rządzi druga słucha, przy czym nie zakłada się że są to dwie
wielkie klasy, które przeciwstawiają się sobie jako całości
2.
traktowanie całego społ jako zbiorowości o strukturze dwuwarstwowej
Dychotomiczna koncepcja struktury społ to uogólnienie na całe społeczeństwo stosunku dwuczłonowego
asymetrycznego, gdzie jedna strona jest uprzywilejowana kosztem drugiej. Społeczeństwo w tej koncepcji
rozpada się na dwie klasy korelatywne i przeciwstawne w ten sposób, że każdą z nich charakteryzuje
stosunek każdego jej członka do osobników klasy przeciwnej.
Kryteria podziału dychotomicznego w marksistowskiej koncepcji:
o
posiadanie lub nie posiadanie środków produkcji
o
zatrudnianie lub nie zatrudnianie najemnej siły roboczej
o
posiadanie środków produkcji, ale nie zatrudnianie siły najemnej
Dwie kategorie okoliczności sprzyjających:
o
cechy struktury społ, które sprawiają że pewne społeczeństwa są obiektywnie bliższe schematu
dwudzielnego niż inne. (np. w ustroju niewolniczym będzie to wielki dystans pozycji społecznej
pomiędzy niewolnikami a ludnością wolna; w społ nowoczesnych jest to wysoki stopień polaryzacji
ekonomicznej, współistnienie bogactwa i nędzy)
o
okoliczności które sprawiają, że obraz dwudzielności struktury społ przemawia do pewnych klas społ
albo sprzyja ich interesom
Warunki sprzyjające koncepcjom dychotomicznym:
1.
w społeczeństwach, które charakteryzuje dotkliwe uciemiężenie lub wyzysk jednej klasy przez drugą,
antagonistyczny stosunek łatwo przesłania klasie upośledzonej istnienie innych grup i innych
konfliktów. Ten stosunek antagonistyczny uogólnia się na całe społeczeństwo (inne grupy o których
wiadomo spychane są na margines świadomości)
2.
w klasach uprzywilejowanych, gdy dominacja klasy jest mocno ustalona, a bariery są sztywne i mało
przenikalne i oddzielają ją od innych warstw,, ostre przeciwstawienie własnej klasy reszcie
społeczeństwa może być wyrazem dążeń do zwiększenia dystansu w stosunku do wszystkich innych klas
(w tych warunkach zwiększenie dystansu prowadzi do rozszerzenia zakresu własnych przywilejów)
3.
w okresach walk społecznych tendencja ujmowania istniejącego ustroju w schemat dychotomiczny,
odwracania uwagi od pozycji pośrednich pomiędzy ścierającymi się grupami staje się ważnym
czynnikiem propagandy ze strony tych, którym strategia walki sugeruje uwydatnienie jednej tylko linii
frontu
Roz 3 Schemat gradacji
Klasy pośrednie w dwojakiej interpretacji
Oprócz dwóch głównych klas (skrajnych) istnieją jeszcze inne klasy (pośrednie). I tak:
o
u Marksa: występują dwie klasy skrajne (właściciele fabryk i robotnicy najemni) oraz klasa średnia
(mniej ważna, mniej stała, jest typową klasą pogranicza)
o
u Arystotelesa: istnieją bogaci i biedni (klasy te są odchyleniem od pozycji normalnych) oraz klasa
pośrednia (jest to postulat dobrego ustroju, jest klasą najlepszą)
o
u św. Jana Chryzostoma: występują bogaci i biedni oraz klasa średnia (jest to klasa żyjąca skromnie
ale nie cierpiąca głodu)
Schemat gradacji – jest to schemat wieloczłonowy; społeczeństwo przedstawia się tutaj w postaci
warstwowego układu trzech lub większej liczby klas, z których każda jest pod takim samym względem
33
wyższa lub niższa od innych. Również tutaj każda klasa jest określana przez swój stosunek do innych klas,
ale stosunek ten nie jest pojmowany jako stosunek zależności, tylko jako stosunek porządkujący.
Gradacja prosta:
o
taki aspekt struktury społ, gdzie system wyższych i niższych klas jest oparty na stopniowaniu jakiejś
obiektywnie wymierzalnej cechy
o
w tej koncepcji o przynależności do klasy decyduje stopień zamożności i stopień zamożności wyznacza
poszczególnym klasom odpowiednie piętra układu pionowego
o
w schemacie tym można zastosować również inne kryterium niż kryterium ekonomiczne (np. stopień
wykształcenia)
o
jednak mówiąc o schemacie gradacji prostej w koncepcjach struktury społ mamy na myśli jedynie schemat
ekonomiczny
o
timokracja – struktura oparta na zasadzie gradacji ekonomicznej, cezusie majątkowym, zamożności
o
stopień zamożności może wyznaczać różne role społ ludziom tego samego zawodu
o
schemat gradacji prostej dzielił społeczność chłopską na kategorie kmieci, zagrodników i dziadów (tutaj
gradacja mienia była głównie gradacją morgów lub hektarów posiadanej ziemi)
o
ma zastosowanie przy ustawowym tworzeniu grup o różnych prawach politycznych
Gradacja syntetyczna:
o
taki aspekt struktury społ, gdzie system wyższych i niższych klas nie jest oparty na stopniowaniu jakiejś
obiektywnie wymierzalnej cechy
o
rozróżnienie pomiędzy klasą ekonomiczną i klasą społ w ramach schematu gradacji opiera się na
założeniu, że o pozycji społ decyduje równocześnie kilka czynników i że mogą się one w pewnych
przynajmniej granicach kompensować (braki wykształcenia można okupić potęgą ekonomiczną,
niedostateczne dochody może odkupić zaszczytne stanowisko społ)
o
Wrner i Lunt: stwierdzają wysoki stopień korelacji pomiędzy pozycją klasową i typem zawodu
o
Klasy społ stanowią system ze względu na zachodzące między nimi stosunki zależności jednostronnej lub
zależności wzajemnej, rozumianej w obu wypadkach jako zależność oparta na związkach przyczynowych
o
L. Rissman ustala przynależność klasową za pomocą trzech czynników: zawód, dochód, wykształcenie
o
W badaniach Centersa respondenci za główne kryterium przynależności klasowej podało styl życia
o
Ocena syntetyczna: występuje gdy rozbieżności pomiędzy pozycjami jednostki na poszczególnych
prostszych skalach nie są zbyt wielkie (pozycja spol jednostki zależy nie tylko od każdego czynnika oceny
z osobna; czynnikiem pozycji społ jest również stopień zharmonizowania tych czynników prestiżu)
o
Skala syntetyczna informuje nas o środowisku oceniającym o jego systemach wartości (stratyfikacja społ
dotyczy społecznej świadomości)
o
Występuje związek między gradacja syntetyczną a hierarchią sfer towarzyskich
o
Przywileje mienia w gradacji syntetycznej:
o
Styl życia nie podlega stopniowaniu, ale styl życia jako cecha klasowa to przede wszystkim rozmiary i
forma konsumpcji (styl życia znajduje odbicie w budżecie)
o
Wysokość dochodu może być traktowana jako zewnętrzny objaw roli społecznej, którą się pełni (każdy
otrzymuje według zasług)
Rozróżnienie Alaina Tourainea:
o
Klasy społ – grupy wyznaczone przez ich sytuację w społecznym procesie produkcji; świadomość
klasowa kształtuje się w walkach politycznych
o
Warstwa – ogół jednostek porównywalnych z punktu widzenia jednego lub kilku obiektywnych
kryteriów klasyfikowania
34
Roz 10 Typy interpretowania struktury społecznej. Próba klasyfikacji
Dwie interpretacje zależności wzajemnej:
1.
Zależność „organiczna” (grupy są sobie nawzajem potrzebne, gdyż każda wypełnia inne zadania)
2.
negatywna zależność interesów (sukcesy jednej klasy są niepowodzeniami drugiej)
Kryteria wewnętrznej integralności:
o
kryterium komunikatywności
o
ś
wiadomość społeczna
o
kultura kasowa
Atrybuty przeciwstawne - czynią klasy w schemacie dychotomicznym członami stosunku asymetrycznego,
charakteryzowanego jako zależność jednostronna typu władzy lub przemożnego wpływania na czyjeś losy.
Atrybuty klas w wieloczłonowym schemacie funkcjonalnym sugerują zależności wzajemne, a nadają się
szczególnie do uwydatniania zależności opartej na współdziałaniu i podziale zadań (w schemacie Adama
Schmita są to posiadacze ziemi, posiadacze kapitału i posiadacze siły mięśniowej). W schemacie Schmita
podział ze względu na funkcje jest również od razu podziałem ze względu na źródła dochodu (renta
ziemska, zysk, płaca robocza), a odmienność ta prowadzi do przeciwstawieństw interesów.
Klasyczny schemat marksowski – wynik skrzyżowania się trzech dychotomii; koncepcja struktury
klasowej jako jedna dychotomia oparta na trzech kryteriach podziału (dwie zasadnicze klasy
przeciwstawiają się sobie ze względu na trzy pary przeciwstawnych atrybutów: klasa ludzi, którzy posiadają
ś
rodki produkcji, posługują się siłą najemną i nie pracują przeciwstawia się klasie tych którzy nie posiadają
ś
rodków produkcji, nie posługują się najemną siłą natomiast sami pracują jako najemnicy).
Ten idealny typ dychotomicznej struktury społeczeństwa kapitalistycznego nie znajduje realizacji w świecie,
z którym Marks i jego następcy mają do czynienia.
Typy interpretowania struktury klasowej
Postulat równości wśród nierównych:
o
ludzie są równi, jeżeli nierówności międzyludzkie nie stanowią kryterium przynależności do odrębnych
kategorii społecznych, jeżeli nie stanowią podstawy do podziałów na grupy zbliżone do modelu klasy społ
(bezklasowość nieegalitarna)
o
najprostszym wskaźnikiem stosunków równości i nierówności są bariery klasowe (członkowie tej samej
klasy są pod pewnym względem równi między sobą i pod tym samym względem nierówni w stosunku do
członków innych klas)
Schematy oparte na
stosunkach zależności (klasy
różnią się atrybutami)
Schematy oparte na stosunkach
porządkujących (klasy różnią się
stopniem wartości zmiennej)
Schemat funkcjonalny
(schemat zależności
wzajemnych)
Schemat dychotomiczny
o atrybutach
przeciwstawnych
(schemat zależności
jednostronnej)
Schemat
gradacji prostej
Schemat
gradacji
syntetycznej
Dychotomia prosta
Skrzyżowanie dwóch lub
trzech dychotomicznych
podziałów (klasyczny
schemat marksistowski)
35
Krystyna Janicka, Włodzimierz Wesołowski „Obrazy struktury społecznej i indywidualne lokalizacje”
Percepcję struktury determinują: (elementy samoidentyfikacji)
o
ogólna wiedza o społ.
o
doświadczenia osobiste
o
nacisk informacyjny i interpretacyjny, który dociera z zewnątrz
o
ewolucja lub stagnacja własnej kariery zawodowej
Dwie metody odkrywania samoidentyfikacji w socjologii (R. Center):
o
reguła odkrywania potocznego nazewnictwa
o
reguła teoretyzującego nazewnictwa
Wiążę się to z tym, że robiąc badanie nie należy narzucać badanym wyboru klasy w pytaniach zamkniętych
tylko należy stosować pytania otwarte (lub ewentualnie duży wybór klas w pytaniach zamkniętych).
Powinno się stosować pytania o samoidentyfikację bez jej narzucenia.
Powiązania z metodami samoidentyfikacji:
o
potoczna świadomość ma bardziej zróżnicowany system samoidentyfikacji niż przewidują to zbyt
uniwersalizujące teorie
o
system potocznych nazw nie da się przedstawić według jednego koherentnego (spójnego,
podobnego) schematu teoretycznego
o
spontaniczne samoidentyfikacje wskazują odmienne zestawy klas i proporcje liczbowe między nimi
(można je nazwać historycznością lub partykularyzmem w świadomości dotyczącej klas)
Z badań przeprowadzonych w Anglii (przez Robertsona i innych) wynika, że dyferencjacja obiektywnego
położenia w najróżnorodniejszych strukturach instytucjonalnych oraz przemiany w podziale pracy i nowe
zawody – rozmywają samoidentyfikację klasową.
Polskie badania nad samoidentyfikacją:
o
posługiwanie się pytaniami otwartymi
o
duże konsekwencje dla wyrażania swych samoidentyfikacji przez zwykłych ludzi ma ostrość
postrzegania struktury i odczuwania „namacalności” własnego położenia społecznego (pozytywna
lub negatywna)
o
sprzyja to kształtowaniu się poczucia „my” (dla wystąpienia samoidentyfikacji potrzebne jest
poczucie świadomości grupowej)
o
w badaniach nad świadomością nie wszyscy respondenci jasno coś ujawnią i bez trudu określą swą
przynależność klasową
Ujawniona dzięki pytaniom otwartym „społeczna konstrukcja rzeczywistości społ” ukazuje sposób w jaki
ludzie myślą o problemach społecznych, wskazuje na zjawiska, które ci ludzie rzeczywiście sobie
uświadamiają, i mówi jaka faktycznie jest percepcja struktury społ.
Badania:
o
w badaniach z połowy lat 60 dane dotyczące psychologicznych aspektów struktury społ. wskazywały
na powszechność schematu: „inteligencja – klasa robotnicza – chłopstwo”
o
analizy prowadzone na początku lat 80 ujawniały nowe tendencje w postrzeganiu struktury
społecznej: wyznacznikami pozycji w strukturze społ był zawód, wykształcenie i stanowisko
o
dane z połowy lat 90 wykazują iż w okresie transformacji ustrojowej i gospodarczej w świadomości
społ dokonał się podział na „bogaci – średnio bogaci – biedni”;
o
u schyłku lat 90 respondenci okazali się bardziej skłonni do wielopłaszczyznowego postrzegania
struktur klasowych
Kategorie analizy:
o
„czyste” (jednorodne) wizje podziałów – podział występujący w odpowiedzi respondentów jako
jedyna zasada strukturyzacji (respondent stosował jedno kryterium, postrzega on tylko jedną
płaszczyznę zróżnicowania i odwołuje się do jednego tylko podziału)
36
o
„mieszane” wizje podziałów – współwystępowanie co najmniej dwóch różnych kryteriów podziału
w jednej odpowiedzi (jest to typ niejednorodnych schematów percepcji)
Korelaty postrzegania schematów struktur klasowych:
o
Wykształcenie
o
Wiek
o
Zadowolenie z sytuacji materialnej
o
Poczucie fatalizmu
o
Aktywny stosunek do rzeczywistości (kontrola nad własnym losem)
o
Postawy wobec liberalizmu gospodarczego
37
TEMAT XIII : LOKALIZM
Społeczność lokalna-istnieje wiele definicji ale w każdej chodzi o to że jest to system powiązanych
ze sobą różnych mniejszych grup , organizacji formalnych i nieformalnych czy też instytucji albo siatek
stosunków społecznych nakładających się na siebie wiążących ze sobą ludzi zamieszkujących na pewnym
określonym wspólnym terytorium .
Trzy elementy społeczności lokalnej ( C.Bell, H.Newby)
•
Terytorium zamieszkane przez ludność i traktowane jako „ jej „ obszar
•
Kompleks instytucji działających na tym obszarze
•
Poczucie przynależności (sens of belonging)
Koncepcje teoretyczne :
•
Stanowisko ekologiczne ( przestrzeń determinuje zjawiska społeczne )
•
Stanowisko funkcjonalno-struktralne (każdy ma jakąś funkcje oraz wyst. Struktury )
•
Stanowisko interakcyjne (oddziaływanie obiektów na siebie )
•
Stanowisko teorii działania (Weber działania ludzi zorientowane na innych)
Teoria zaćmienia –społeczność lokalna nie zamiera jako efektywna grupa ale zmienia swą strukturę i
funkcję dostosowując się do współczesnego rozwoju
Społeczności „bezlokalne”- powstaje wiele różnych społeczności o określonych wąskich celach przy czym
tracących swój lokalny zasięg i charakter.(nie ograniczają się do określonego wyodrębnionego obszaru)
Teorie transformacji stwierdzają :
•
Uniwersalny charakter społ. Lokalnych
•
Rozpad tradycyjnej (sąsiedzko-krewniaczej) organizacji społ. utrzymywanie się lokalnych
•
Utrzymywanie się jednak w pewnym stopniu tych tradycyjnych elementów
•
Współistnienie obok formalnych organizacji org. Nieformalnych ( przewaga formalnych
•
Rozszerzenie się zarówno terytorialne jak i liczebne w stos. Do epoki przed industrialnej
•
Różnicowanie się miejskich społ. Lokalnych na małomiejskie i wielkomiejskie zbiorowości
terytorialne
Lokalizm:
-substytut społ. obywatelskiego
-realizacja interesów zbiorowych
-związek z dziedzictwem przeszłości
-rozwiązywanie miejscowych problemów
-lokalna zbiorowa tożsamość
-dualizm sfery oficjalnej i nieoficjalnej
-zdolność do mobilizacji gdy sytuacja tego wymaga
-zbieżność interesu zbiorowego z interesem prywatnym
38
-społeczny aktywizm
-stowarzyszenia i fundacje
Zasoby lokalne ( community capacity )- zdolność mieszkańców do organizacji i mobilizacji środków do
osiągania uzgodnionych celów. Jest to połączenie:
•
kapitału ludzkiego (talenty, umiejętności, )
•
społecznego( więzi i zaufanie)
•
zasobów organizacyjnych(instytucje lokalne)
Jest to także zaangażowanie w działania lokalne , organizacje pozarządowe które mają wpływ na społ.
lokalne ,istnienie przywództwa lokalnego (lidera , władzy lokalnej, zbiorowego lidera), dostęp do środków
materialno-technologicznych (pieniądze , urządzenia , budynki).