2 Dynamika zbiorowosci Zachowa Nieznany (2)

background image

1

T1:DYNAMIKA ZBIOROWO

Ś

CI. ZACHOWANIE VERSUS DZIAŁANIE ZBIOROWE.



Edmunt Wnuk-Lipi

ń

ski „Socjologia

ż

ycia publicznego”

Ka

ż

de działanie zbiorowe zachodzi w pewnej przestrzeni społecznej( metafora przestrzeni jako areny)

5 aren, których istnienie jest niezb

ę

dne dla skonsolidowanego systemu demokratycznego: (1) społ.

obywatelskie - podstawow

ą

zasad

ą

funkcjonowania jest swoboda stowarzyszania si

ę

i komunikacji; (2)

społ. polityczne; (3) rz

ą

dy prawa, opieraj

ą

ce si

ę

na skodyfikowanej konstytucji; (4) aparat pa

ń

stwowy; (5)

społ. gospodarcze.

metafora przestrzeni nawi

ą

zuj

ą

ca do poj

ę

cia aren akcentuje fakt, i

ż

realne działania społ. musz

ą

gdzie

ś

” zachodzi

ć

, musz

ą

by

ć

umiejscowione w sieci relacji społecznych.

W demokracji mo

ż

na analitycznie wyodr

ę

bni

ć

przynajmniej cztery, typologicznie odmienne rodzaje

przestrzeni społecznej: (1) aksjologiczn

ą

- tu rodz

ą

si

ę

normy zwyczajowe i sformalizowane, tutaj tez

ustalone zostaj

ą

hierarchie warto

ś

ci. W przestrzeni tej działaj

ą

przede wszystkim tacy aktorzy zbiorowi

jak ko

ś

cioły i zwi

ą

zki wyznaniowe, org. Kulturalne czy ruchy i grupy etosowe; (2) polityczna – tu rodz

ą

si

ę

ideologie, maj

ą

ce legitymizowa

ć

roszczenia do władzy, programy polityczne i obietnice wyborcze.

Domena partii polit. ; (3) cywilna – domena działalno

ś

ci trzeciego sektora, czyli pozarz

ą

dowych org.

Społ; (4) gospodarcza – miejsce uzgadniania interesów ró

ż

nych grup i ich agregacji w wi

ę

ksze cało

ś

ci.

Obowi

ą

zuj

ą

tu zasady rynkowe, aktorem zbiorowym s

ą

zwi

ą

zki pracodawców, korporacje gosp., zw.

zawodowe, zw. producentów a tak

ż

e nieformalne grypy interesu.

Uprzywilejowany układ sił

- je

ś

li w grupie centralna pozycj

ę

zajmuj

ą

aktorzy, którzy s

ą

silnie

zainteresowani w wytworzeniu okre

ś

lonego dobra zbiorowego i zarazem kontroluj

ą

zasoby grupy

Upo

ś

ledzony układ sił

- centralne poło

ż

enie i zasoby s

ą

wprawdzie pozytywnie skorelowane, ale

jednostki dysponuj

ą

ce najwi

ę

kszym wpływem i najwi

ę

kszymi zasobami indywidualnymi s

ą

w niewielkim

stopniu zainteresowani wytworzeniem okre

ś

lonego dobra zbiorowego.

Wyobcowany układ sił

- aktorzy silnie zainteresowani wytworzeniem dobra publicznego dysponuj

ą

wprawdzie zasobami, ale sa wyobcowani i ich wpływ na innych członków grupy jest znikomy.

Rebeliancki typ zbiorowo

ś

ci

- aktorzy zajmuj

ą

cy centraln

ą

pozycj

ę

w zbiorowo

ś

ci s

ą

wprawdzie silnie

zainteresowani wytworzeniem dobra publicznego, ale dysponuj

ą

niewielkimi zasobami.

TYPY AKTORÓW ZBIOROWYCH: 1.tłum

2. ruch społeczny 3. grupy interesu 4. obywatelskie

organizacje pozarz

ą

dowe 5. partie polityczne

( dalej opisze co to ten tłum, w sztompce, i wezm

ę

troch

ę

od tego wnuka

)


Piotr Sztompka „ Od działa

ń

masowych do ruchów społecznych”

Trzy rodzaje aktywno

ś

ci zbiorowej: 1. działania masowe, 2. zachowania zbiorowe, 3. działania

zbiorowe.

DZIAŁANIA MASOWE- ludzie działaj

ą

jeszcze pojedynczo, ka

ż

dy dla jakich

ś

swoich własnych, prywatnych celów,

kieruj

ą

c si

ę

indywidualnymi motywacjami, racjami i intencjami. Np. kiedy rodzina decyduje si

ę

czy mie

ć

1 dziecko, 2

czy wi

ę

cej nie kieruje si

ę

tym,

ż

e od tego w skali masowej zalez

ą

istotne tendencje demograficzne

ZACHOWANIA ZBIOROWE- działaj

ą

cy ludzie mog

ą

by

ć

zgromadzeni w jednej przestrzeni, a tak

ż

e do

ś

wiadcze

ń

tej

samej sytuacji, ci

ą

gle jeszcze działaj

ą

c jednak w pojedynk

ę

( niejako obok siebie, a nie wspólnie). Klasyczna „

wzorcowa” odmiana zachowa

ń

zbiorowych wyst

ę

puje w tłumie-.to zgromadzenie znacznej liczby zachowuj

ą

cych si

ę

podobnie, podejmuj

ą

cych działania w swojej współobecno

ś

ci „równolegle” do siebie. W tłumie jednostki działaj

ą

bardziej emocjonalnie, bezkrytycznie, bezrefleksyjnie, spontanicznie, zawieszaj

ą

c wszelkie kalkulacje i my

ś

lenie

racjonalne. Ich działanie ma charakter ekspresyjny, a nie celowy. Ludzie zawieszaj

ą

normalne reguły moralne i

obyczajowe; łatwo ulegaj

ą

sugestiom i naciskom demagogów; na

ś

laduj

ą

zachowania innych. Nast

ę

pna odmiana

audytorium(widownia) – działanie ludzi zebranych razem, aby bra

ć

udział w przedstawieniu teatralnym, koncercie,

seansie filmowym, meczu piłkarskim itp. S

ą

to jednak kontakty chwilowe, przelotne, pozbawione gł

ę

bszej tre

ś

ci. Po

wyj

ś

ciu z sali czy stadionu uczestnicy znów staj

ą

si

ę

anonimowi .Inna odmiana zachowa

ń

zbiorowych to publiczno

ść

(istotne podobie

ń

stwo działa

ń

i sytuacji,

ś

wiadomo

ść

,

ż

e wielu innych działa podobnie. Brak tu blisko

ś

ci w przestrzeni,

a nawet w pewnych przypadkach równoczesno

ś

ci działa

ń

np. ogl

ą

damy telewizje *nie ma współobecno

ś

ci

przestrzennej*, fani jednej ksi

ąż

ki * brak równoczesno

ś

ci działa

ń

*). Ł

ą

czy ich opinia. Czwarta odmiana to pokolenie

zbiorowo

ść

ludzi, którzy do

ś

wiadczyli takich samych, wa

ż

nych wydarze

ń

historycznych, prze

ż

yli te same sytuacje, ale

do

ś

wiadczali tego wszystkiego osobno, ka

ż

dy nieco inaczej.

DZIAŁANIA ZBIOROWE- forma aktywno

ś

ci zbiorowej , któr

ą

cechuje to,

ż

e jest wspólna, bardziej trwała i celowo,

strategicznie motywowana. wspólna aktywno

ść

pojawia si

ę

wtedy kiedy ludzie zdaj

ą

sobie spraw

ę

,

ż

e cele jaki sobie

postawili, nie dadz

ą

si

ę

zrealizowa

ć

w pojedynk

ę

, a jedynie razem z innymi; potrzebne nast

ę

puj

ą

ce czynniki a)

wyra

ź

na artykulacja celów działania; b) okre

ś

lenie strategii post

ę

powania; c) podział funkcji mi

ę

dzy uczestników; d)

background image

2

koordynacja ró

ż

nych funkcji; e) wyłonienie si

ę

przywództwa. Np. rozróby kibiców piłkarskich s

ą

przykładem

zachowania zbiorowego, a demonstracje antyglobalizacyjne przykładem działa

ń

zbiorowych

RUCHY SPOŁECZNE

- akcje zbiorowe zmierzaj

ą

ce do wywołania lub powstrzymania zmiany

społecznej. S

ą

ukierunkowane na szczególny cel, jakim jest zrealizowanie jakiego

ś

rodzaju zmiany

społecznej. A po drugie, przebiegaj

ą

w ramach niezinstytucnjonalizowanych i niesformalizowanych. W

tym sensie s

ą

czym

ś

po

ś

rednim mi

ę

dzy zachowaniami zbiorowymi, a działalno

ś

ci

ą

zawodow

ą

.

Przyczyny formowania si

ę

ruchów; urbanizacja, industrializacja, umasowienie edukacji, nowoczesne

technologie, pula niezadowolenia, re

ż

im demokratyczny,

-

Ruchy reformatorskie- zorientowane na normy, pragn

ą

dokona

ć

modyfikacji zastanych sposobów

post

ę

powania, w szczególno

ś

ci przez zmian

ę

norm reguluj

ą

cych post

ę

powanie wła

ś

ciwe czy

po

żą

dane. Np. zmiana prawa pracy w kierunki wi

ę

kszych przywilejów pracowniczych

-

Ruchy radykalne – „zorientowane na warto

ść

”,akcje zbiorowe, których celem jest zmiana

fundamentów panuj

ą

cego ustroju, a w szczególno

ś

ci dominuj

ą

cych warto

ś

ci. Np. ruch Solidarno

ść

-

„Nowe ruchy społeczne”- rekrutuj

ą

swoich członków i zwolenników w poprzek normalnych podziałów

klasowych,

warstwowych

czy

zawodowych.

Walcz

ą

o

rwalizacj

ę

uniwersalnych,

postmaterialistycznych warto

ś

ci; harmonii z przyrod

ą

, ochrony

ś

rodowiska, pokoju, emancypacji

kobiet itp.

-

Ruchy antyglobalizacyjne- pojawiły si

ę

na przłopmie XX i XXI w., przeciw dominacji wielkich korporacji

i centrów finansowych, konsumpcyjnemu stylowi

ż

ycia itp.


WARUNKI, ABY RUCH MÓGŁ POWSTAC: ( Neil Smelser)

1. musi wytworzy

ć

si

ę

sprzyjaj

ą

cy kontekst strukturalny np. zakorzeniona w kulturze i mentalno

ś

ci

zbiorowej, przekazywana przez wieki, tradycja kontestacji

2. pojawienie si

ę

„ strukturalnego napi

ę

cia”- w społ. pojawi

ć

si

ę

musz

ą

sprzeczno

ś

ci interesów i warto

ś

ci

pomi

ę

dzy jego ró

ż

nymi segmentami oraz zwi

ą

zane z tym antagonizmy i konflikty.

3. pojawi

ć

si

ę

musza„uogólnione przekonania”. Rozbie

ż

no

ść

interesów czy warto

ś

ci musi zosta

ć

dostrze

ż

ona, zdefiniowana, zinterpretowana, prze

ż

yta emocjonalnie. Porównywanie własnej sytuacji z

sytuacj

ą

innych

4. „ zdarzenie inicjuj

ą

ce”- stanowi wstrz

ą

s dla zbiorowo

ś

ci, „wyprowadza ludzi na ulic

ę

”. Zdarzenie

inicjuj

ą

ce doprowadza do przełamania pluralistycznej ignorancji( nie

ś

wiadomo

ść

pogl

ą

dów i postaw

innych członków zbiorowosci czy całego społ.), nagle okazuje si

ę

,

ż

e tak jak ja, my

ś

l

ą

i czuj

ą

inni.

Mo

ż

na wi

ę

c działa

ć

razem.

5. mobilizacja działania- w tym procesie mobilizacji du

żą

rol

ę

odgrywa przywódca

6. działanie kontroli społecznej( policja, s

ą

dy, prasa, autorytety religijne, przywódcy wspólnot id.)


Rekrutacja członków:

a. „model wulkaniczny”- rekrutacja odbywa si

ę

spontanicznie,

ż

ywiołowo, oddolnie. Ruch „wybucha” pod

presj

ą

gromadz

ą

cych si

ę

, masowych, oddalonych napi

ęć

. Ludzie przył

ą

czaj

ą

si

ę

lawinowo.

b. „model mobilizacji zasobów”- du

żą

rol

ę

odgrywaj

ą

animatorzy ruchu, zach

ę

caj

ą

do przyst

ą

pienia.

Rekrutacja organizowana.

„Syndrom pasa

ż

era na gap

ę

”-

je

ś

li ruch walczy o publiczne dobra czy warto

ś

ci, je

ś

li ruch wygra, odnios

ę

i tak korzy

ś

ci

a je

ś

li przegra nie ponios

ę

ż

adnych konsekwencji, nie dotkn

ą

mnie represje, a najwy

ż

ej nic si

ę

nie zmieni. Wi

ę

c dla

wielu to zbyt mała motywacja, wol

ą

przybra

ć

postaw

ę

„poczekamy, zobaczymy” . Pozostaj

ą

biernymi pasa

ż

erami na

gap

ę

, w nadziei „załapania si

ę

” na wszelkie korzy

ś

ci, bez

ż

adnych kosztów.

Dwie fale rekrutacji:

Rekrutacja pierwotna- obejmuj

ą

ca tych, którzy przył

ą

czaj

ą

si

ę

do ruchu z pobudek

ideologicznych czy moralnych. Wa

ż

ne s

ą

dla nich cele jaki ruch obiecuje osi

ą

gn

ąć

. Rekrutacja wtórna- gdy ruch ju

ż

istnieje a co wi

ę

cej odnosi sukcesy, sama przynale

ż

no

ść

staje si

ę

atrakcyjna „autotelicznie”, niezale

ż

nie od

instrumentalnych celów ruchu.

RELATYWNA DEPRYWACJA

odczuwana jako niesprawiedliwa i niesłuszna, rozbie

ż

no

ść

mi

ę

dzy rzeczywistymi

osi

ą

gni

ę

ciami a aspiracjami w dziedzinie standardu

ż

ycia, zarobków, władzy czy presti

ż

u



background image

3



Notatki z

ć

wicze

ń

:

1.charakterystyka tłumu- zanik

ś

wiadomo

ś

ci „ ja”, podatno

ść

na sugestie, „zbiorowa dusza”, poczucie pot

ę

gi,

popadanie w stan fascynacji, człowiek nie

ś

wiadomy swoich działa

ń

zerowy poziom instytucjonalno

ś

ci

2.zachowanie zbiorowe- krótkotrwałe, niezorganizowane, nieracjonalne
działanie zbiorowe – długotrwałe, zorganizowane(uzgodnione), racjonalne(celowe)
działanie masowe – suma indywidualnych działa

ń

ruch społ.- celem zmiana społeczna
publiczno

ść

- „ pokrewie

ń

stwo umysłowe”


Blumer 4 typy tłumu:
1.przypadkowy – chwilowe zainteresowanie jakim

ś

zdarzeniem ( wyst

ę

py ulicznego artysty)

2.konwencjonalny- zachowanie w przyj

ę

ty, społecznie uregulowany sposób ( mecz na stadionie)

3.ekspresywny ( „ ta

ń

cz

ą

cy”)-sensem zaistnienia wyra

ż

enie emocji, ekscytacja wyra

ż

ana rytmicznym ruchem,

bez okre

ś

lonego celu ( celem jest samo wyra

ż

enie emocji)- karnawał, rytuał religijny

2. aktywny- aktywno

ść

ukierunkowana na okre

ś

lony cel ( rewolucja, samos

ą

d)


masa- heterogeniczny zbiór jednostek, nie wchodz

ą

ze sob

ą

( wg Blumera) w interakcje

ruch społeczny – ewoluuj

ą

od bardziej spontanicznych do bardziej zorganizowanych

Piotr Sztompka "Od działa

ń

masowych do ruchów społecznych"

ZACHOWANI

Ę

ZBIOROWE - gdy wielu ludzi działa w pojedynk

ę

, na własn

ą

r

ę

k

ę

, ale w blisko

ś

ci

przestrzennej z

innymi w tych samych warunkach sytuacyjnych.

l

OZIAtA'NIA MASOWE - gdy wielu ludzi, w podobnym czasie, ale osobno i dla indywidualnych celów,
podejmuje podobne działania, które przynosz

ą

zagregowane i skumulowane skutki wykraczaj

ą

ce

poza zakres prywatny i jednostkowy, a uzyskuj

ą

cy znaczenie ogólnospołeczne.

ZACHOWANIA ZBIOROWE:

1. Tłum
2. Audytorium (widownia)
3. Publiczno

ść

4. Pokolenia - wspólnota prze

ż

y

ć

RUCHY SPOŁECZNE- rodzaj działania zbiorowego ukierunkowanego na szczególny cel (zrealizowanie
jakiego

ś

rodzaju

zmiany

społecznej)

przebiegaj

ą

cy

w

ramach

niezinstytucjonalizowanych

i

niesformalizowanych.

SPRZYJAJ

Ą

CE WARUNKI FORMOWANIA SI

Ę

, MOBILIZOWANIA I ROZWIJANIA RUCHÓW

SPOŁECZNYCH:

1. Proces urbanizacii

powstawanie wielkich skupisk ludzko

ś

ci na stosunkowo niewielkiej przestrzeni

miasto - teren intensywnych kontaktów, interakcji i komunikacji pomi

ę

dzy licznymi

jednostkami • formułowanie si

ę

zbiorowych pogl

ą

dów, artykułowanie wspólnych warto

ś

ci i

ideologii.

2. Proces industrializacii

gromadzenie w fabrykach czy przyfabrycznych osiedlach wielkich mas pracowników

formułowanie si

ę

wspólnych opinii, uzgadnianie strategii walki i podejmowanie

zbiorowych protestów - podobne problemy, podobne aspiracje

3. Umasowienie edukacii

gromadzenie razem wielkich mas uczniów i studentów

lepsze dostrzeganie i definiowanie spraw publicznych

rozwija wra

ż

liwo

ść

na krzywd

ę

i niesprawiedliwo

ść

, poszerza wyobra

ź

ni

ę

na

Temat strategii wspólnego działania

4. Rozwój nowoczesnych technologii

ś

rodki masowego przekazu pozwalaj

ą

na kształtowanie opinii publicznej i

wytwarzanie poczucia wspólnoty w skali ponadlokalnej

telekomunikacja, sieci komórkowe pozwalaj

ą

na błyskawiczn

ą

komunikacj

ę

niezale

ż

nie

od fizycznej blisko

ś

ci

S. Nowoczesne społecze

ń

stwo mieiskie i przemysłowe

ro

ś

nie

pula

niezadowolenia,

populacja

upo

ś

ledzonych

6.

Ideologia

aktywistyczna

i

background image

4

progresywistyczna

• podkre

ś

lenie wagi i potrzeby zmian

7. Re

ż

im demokratyczny

konstytucyjne zagwarantowanie wolno

ś

ci słowa, zrzeszania si

ę

,

zgromadze

ń

• liberalizacja polityczna

8. Pula wolnego czasu i energii uczestników.

DYNAMIKA RUCHÓW SPOŁECZNYCH

"sprzyjaj

ą

cy kontekst strukturalny" "struktural~ napi

ę

cie"

"uogólnione przekonania"
"zdarzenie inicjuj

ą

ce"



PURALlSTVCZNA IGNORANCJA (GORDON ALLPORT) - nie

ś

wiadomo

ść

pogl

ą

dów i postaw innych

członków zbiorowo

ś

ci

zbiorowo

ś

ci czy całego społecze

ń

stwa, niepewno

ść

czy nie jeste

ś

my sami w naszym niezadowoleniu,

prote

ś

cie stanowi czynnik parali

ż

uj

ą

cy, powstrzymuj

ą

cy od działania.

REKRUTACJA CZŁONKÓW:

a. model mobilizacii zasobów ,

przekonanie,

ż

e ruch społeczny jest efektem manipulatorskich zabiegów działaczy czy

ideologów, którzy propaguj

ą

ideologi

ę

kontensacji i mobilizuj

ą

bierne sk

ą

din

ą

d i

nie

ś

wiadome masy społeczne do działa

ń

zbiorowych

b. model wulkaniczny ruchu społecznego

przekonanie,

ż

e ruch społeczny wybucha oddolnie, na skutek nagromadzenia

napi

ę

cia i niezadowolenia w

ś

ród mas społecznych

c. syndrom pasa

ż

era na gap

ę

powstrzymywanie si

ę

od wspierania działa

ń

zbiorowych zmierzaj

ą

cych do zdobywania dóbr

publicznych, oparte na egoistycznie racjonalnej kalkulacji, w my

ś

l której ryzyko działania jest

nieopłacalne, gdy wywalczenie tych dóbr przez innych i taki przyniesie równe korzy

ś

ci tak

ż

e

biernym.

DWIE FALE REKRUTACJI:

1. rekrutacja pierwotna - przyst

ą

pienie do ruchu społecznego z autentycznych pobudek ideowych i

ch

ę

ci walki o realizacj

ę

celów ruchu

2. rekrutacja wtórna - przyst

ą

pienie do ruchu społecznego, który si

ę

rozwija i odnosi sukcesy, w

poszukiwaniu satysfakcji wspólnotowych i towarzyskich, a tak

ż

e spełnienia własnych egoistycznych

celów karierowych

KARIERA RUCHU:
- ruch społeczny w jakim

ś

momencie si

ę

ko

ń

czy; jego kres mo

ż

e w naturalny sposób przynie

ść

zwyci

ę

stwo, osi

ą

gni

ę

cie tych zmian społ., reform czy rewolucyjnych przekształce

ń

, o które ruch

walczył.

a ... kryzys wiktorii"

Demobilizacja ruchu

• Rozproszenie jego członków

--e ~Rozpad struktur organizacyjnych

• Dezaktywacja ideologii

- gdy ruch ponosi kl

ę

sk

ę

i nie udaje mu si

ę

zrealizowa

ć

celów b .•• kryzys przegranej"

Narastaj

ą

ce rozczarowanie

• Dekompozycja, zamieranie aktywno

ś

ci, odpływ zwolenników

- kres mo

ż

e by efektem silnych represji, jakie ruch reformatorski czy rewolucyjny napotyka ze strony

władzy pa

ń

stwowej, albo przeciwdziałania ze strony kontr ruchów mobilizuj

ą

cych si

ę

w celu obrony

status quo
- gdy ruch zwyci

ęż

a mo

ż

e przekształci si

ę

w parti

ę

polityczn

ą

, ruch ko

ń

czy si

ę

a jego idee czy cele zostaj

ą

legitymizowane w postaci statutu partii.

'

SKŁADNIKI DZIAŁANIA SPOŁ. (N.J. SMELSER)

a. Warto

ś

ci - ogólne

ź

ródła legitymizacji

b. Normy - standardy reguluj

ą

ce integracj

ę

c. Mobilizacja indvwidualnej motvwacii do zorganizowanego działania w rolach i zbiorowo

ś

ciach

background image

5

d. Udogodnienia sytuacyjne - instytucje, umiej

ę

tno

ś

ci, narz

ę

dzia i przeszkody w d

ąż

eniu do konkretnych celów.

TVPY ZACHOWA

Ń

(N.J. SMELSER)

Reakcja paniki

Reakcja terroru (cykl mody, przelotna moda, poruszenie religijne boom finansowy)

Wybuch wrogo

ś

ci

Ruch zorientowany normatywnie

Ruch zorientowany na warto

ś

ci



Temat 3
Konflikt jako

ź

ródło zmiany społecznej


Wnuk- Lipi

ń

ski konflikty społeczny

Pytania jakie podawała do tego tekstu:

1.Jakie miejsce konflikt zajmuje w systemie społecznym?
2.Jak Marks i Simmel rozumiej

ą

dialektyk

ę

?

3.Co jest głównym przedmiotem zainteresowania ka

ż

dego z nich?



Teorie konfliktu ,zarówno klasyczne(Marksa i Simmela) jak współczesne (Dahrendorf Wrigh i Coser ) s

ą

punktem

wyj

ś

cia do sprecyzowania samego poj

ę

cia konfliktu W ka

ż

dym społecze

ń

stwie wyst

ę

puj

ę

konflikt. Jest to

immanentna(nieuchronna ) wła

ś

ciwo

ść

wszystkich systemów społecznych .


Klasyczne teorie konfliktu społecznego (dwie zupełnie odmienne teorie)

Karol Marks(1818-18883)

George Simmel(1858-1918)

•1

Toczył spór z pogl

ą

dami innych i st

ą

d

czerpał

inspiracje

do

formułowania

własnego stanowiska

Dialektyka(ka

ż

da

rzecz

ma

swoje

przeciwie

ń

stwo)

•2

Historia jest nap

ę

dzana walk

ą

klas .

Ka

ż

da formacja społeczna wytwarza

klas

ę

która jest motorem zmiany, bowiem

znajdujemy si

ę

w strukturalnym konflikcie

z klasami „starymi”, sprzeczno

ść

•3

jest wpisana w stosunki społeczne
,konflikt

zaczyna

zmiany

całego

społecze

ń

stwa, konflikty interesu

•4

Społecze

ń

stwo składa si

ę

z ;bazy i

nadbudowy (baza determinuje to co w
nadbudowie)

•1

Wszechstronnie

wykształcony

błyskotliwy,interesował si

ę

problemami

nie pogl

ą

dami

•2

S

ą

dził

ż

e sensownie da si

ę

zbada jedynie

fragmenty

ż

ycia społecznego (te które

wi

ążą

si

ę

z relacjami miedzy ludzkimi)


Dialektyka(ka

ż

da

rzecz

ma

swoje

przeciwie

ń

stwo)

•1

Konflikt

nie

obejmuje

całego

społecze

ń

stwa, nie jest gwałtowny

(ró

ż

ne stopnie gwałtowno

ś

ci).nie

musi prowadzi do radykalnej zmiany
,przyczynia

si

ę

do

integracji

systemu, dynamizuje społecze

ń

stwo




Marks skupia si

ę

na przyczynach konfliktu a Simmel skupia si

ę

na skutkach owych zjawisk.

Współczesne teorie konfliktu społecznego

Mo

ż

na wyró

ż

ni dwa paradygmaty teoretyczne;

1.konflikt ujmowany jako pewien sposób realizacji funkcji adaptacyjnych i integracyjnych funkcji systemu
społecznego.(podej

ś

cie Simmla),nacisk na zmiany ewolucyjne. Dobrym przykładem jest teoria konfliktu Lewisa A.

Cosera

Dahrendorf pierwszy typ podej

ś

cia do konfliktów lokuje w integracyjnej teorii społecze

ń

stwa

W integracyjnej teorii społecze

ń

stwa konflikty sa równie

ż

dostrzegane, ale traktuje si

ę

je nie tylko jako zjawisko

zagra

ż

aj

ą

ce trwało

ś

ci i stabilno

ś

ci systemu , ile raczej jako mechanizm wewn

ą

trz systemowy , u

ż

yteczny dla

wytworzenia zdolno

ś

ci adaptacyjnych systemu do nowych warunków

2.konflikt jest siła rozsadzaj

ą

c

ą

pewien system społeczny , by stworzy pole do nowego systemu społecznego

(podej

ś

cie Marksa) nacisk na przełomy o charakterze ewolucyjnemu .

Dahrendorf drugi typ podej

ś

cia do konfliktów lokuje w ramach korelacyjnej teorii społecze

ń

stwa .w tej teorii kluczem

do zrozumienia istoty konfliktu s

ą

stosunki władzy .Władza jest rzadkim dobrem i dlatego wywołuje konflikt


DEFINICJA KONFLIKTU SPOŁECZNEGO –ISTNIEJE WIELE DEFINICJI

background image

6

Konflikt jest zjawiskiem społecznym ,w którym uczestniczy musi przynajmniej dwóch aktorów społecznych. Je

ś

li s

ą

to

aktorzy indywidualni, mamy do czynienia z konfliktem miedzy ludzkim , je

ś

li zas s

ą

to aktorzy zbiorowi mamy do

czynienia z konfliktem grup społecznych. Konflikt jest wi

ę

c pewna klasa relacji społecznych , która wi

ąż

e aktorów

zmierzaj

ą

cych do nie jednakowych lub nawet wykluczaj

ą

cych si

ę

celów.

Typy konfliktów

2

Jawny-ukryty

2

O charakterze aksjologicznym- dotycze tego co w danym systemie oznacza dobro b

ą

d

ź

zło np.

sprzeczno

ść

przeciwników aborcji ,eutanazji

3

Interesów

4

Wokół dost

ę

pu do władzy politycznej –władza daje dominacje na polach konfliktowych

5

Na tle reguły – toczy si

ę

o to jakie reguły gry w

ż

yciu publicznym maj

ą

funkcjonowa

ć

6

Odmiennych to

ż

samo

ś

ci społecznych – konflikty na tle etnicznym i religijnym

7

Odmiennych pami

ę

ci historycznych-odmienna interpretacja przeszło

ś

i (cz

ę

sto nakłada si

ę

na

wcze

ś

niejszy konflikt)


KONFLIKTY SPOŁECZNE W POLSCE PO II WOJNIE

Ś

WIATOWEJ

Polskie

ż

ycie publiczne w tym okresie było arena wielu konfliktów .

1

Narzucenie komunizmu POLSCE – Wojan domowa ,konflikt który wynikał z niezgody czynnej na
rozstrzygni

ę

cie politycznego losu Polski

2

Reforma rolna

3

Konflikty mi

ę

dzy studentami a inteligencj

ą

4

Robotnicy a komunistyczna władza





Tekst nr 2 Coser Lewis SPOŁECZNE FUNKCJE KONFLIKTU

1

To czy konflikt b

ę

dzie sprzyjał wewn

ę

trznemu przystosowaniu czy nie zale

ż

y od typu problemu ,a tak

ż

e

struktury społecznej, wewn

ą

trz której si

ę

pojawił .(oba te czyniki s

ą

zmiennymi niezale

ż

nymi)

2

Wewn

ę

trzne konflikty społeczne,dotycz

ą

ce celów,warto

ś

ci lub interesów niesprzeczne z podstawowymi

zało

ż

eniami, na których opieraj

ą

si

ę

stosunki społeczne s

ą

zazwyczaj funkcjonalne w sensie pozytywnym

wobec struktury społecznej

3

Wewn

ę

trzne konflikty ,w których zwalczaj

ą

ce si

ę

strony przestaj

ą

uznawa

ć

podstawowe warto

ś

ci

warunkuj

ą

ce prawomocno

ść

systemu społecznego , gro

żą

zniszczenie m struktury

4

Im bardziej zintegrowana grupa , tym bardziej gwałtowny jest konflikt. Je

ż

eli w grupach ,w których

uczestnictwo anga

ż

uje cała osobowo

ść

członków , konflikty za

ś

s

ą

tłumione mimo to konflikt wybuchnie to

zagra

ż

a on samym podstawom istnienia grupy. Natomiast gdy członkowie anga

ż

uj

ą

si

ę

tylko po cz

ęś

ci to

zniszczenie grupy jest mało prawdopodobne.

5

grupy uwikłane w ci

ą

gła walk

ę

wymagaj

ą

od swoich członków całkowite zaanga

ż

owania osobowo

ś

ci ,a

co za tym idzie konflikt wewn

ę

trzny poci

ą

ga za sob

ą

mobilizacje całej energii grupy (takie grupy rzadko

toleruje nawet najmniejsze naruszenia jedno

ś

ci grupy)tendencje do tłumienia konfliktu ale jak wyst

ą

pi to

rozbija grup

ę

6

grupy ,które nie s

ą

zaanga

ż

owane w ci

ą

gła walk

ę

ze

ś

rodowiskiem wewn

ę

trznym, nie

żą

daj

ą

od członków

całkowitego uwikłania osobowo

ś

ci. Wyst

ę

puje w nich wi

ę

ksza elastyczno

ść

struktury(stabilizuj

ą

)

7

konflikty z jednymi prowadz

ą

do stowarzyszania si

ę

lub koalicji z innymi (tworzy si

ę

wi

ęź

społeczna)

8

system społeczny dysponuje mechanizmami do kanalizowania niezadowolenia i wrogo

ś

ci , przy

jednoczesnym utrzymaniu niezmienionego układu stosunków Mechanizm te n funkcjonuje dzi

ę

ki

„wentylom bezpiecze

ń

stwa”, które dostarczaj

ą

wrogich uczu

ć

jaki

ś

rodków do rozładowania agresywnych

d

ąż

e

ń

.

9

Instytucje wentyli bezpiecze

ń

stwa mog

ą

słu

ż

y

ć

utrzymaniu zarówno struktury społecznej jak i poczucia

bezpiecze

ń

stwa jednostek



Tekst nr3 TEORIA KONFLIKTU W SPOŁECZE

Ń

STWIE PRZEMYSŁOWYM

Wiem

ż

e tego strasznie du

ż

o ale tekst długi .Lepiej wi

ę

cej przeczyta

ć

a zrozumie

ć

. Troch

ę

si

ę

powtarza z

wcze

ś

niejszymi tekstami Wszystkie główne tytuły z tekstu s

ą

omówione

Teoria konfliktu w społecze

ń

stwie przemysłowym”- RALF DARENDORF



Integracja i warto

ś

ci a przymus i interesy: dwa oblicza społecze

ń

stwa

background image

7

Przez cał

ą

histori

ę

my

ś

li politycznej przewija si

ę

konflikt mi

ę

dzy dwoma sposobami widzenia społecze

ń

stwa:

1. porz

ą

dek społeczny wynika z ogólnej zgody, co do warto

ś

ci- utopi

ś

ci

2. spójno

ść

i porz

ą

dek w społecze

ń

stwie opiera si

ę

na sile i przymusie, na dominacji jednych i podległo

ś

ci

innych- racjonali

ś

ci

We współczesnej socjologii wyró

ż

niamy dwie zasadnicze teorie

1. integracyjna teoria społecze

ń

stwa- struktura społeczna to funkcjonalnie zintegrowany system utrzymywany w

równowadze przez pewne ustalone i powtarzaj

ą

ce si

ę

procesy

2. koercyjna teoria społecze

ń

stwa- struktura społeczna to forma organizacji utrzymywanej przez sił

ę

i przymus,

kształtowane przez ni

ą

siły utrzymuj

ą

j

ą

w ci

ą

głym procesie zmiany

Najwybitniejszym teoretykiem integracji spo

ś

ród socjologów jest Talcott Parsons. Jego badania opieraj

ą

si

ę

na

analizie w kategoriach warto

ś

ci i norm. Zajmował si

ę

on utopijn

ą

, czyli integracyjn

ą

teori

ą

społecze

ń

stwa.


Struktura społeczna to kompozycja pierwiastka moralnego i rzeczowego, poziomu normatywnego i
instytucjonalnego, a w kategoriach Marksa Bazy i nadbudowy.

Integracyjna teoria społecze

ń

stwa

2. ka

ż

de społecze

ń

stwo jest wzgl

ę

dnie trwał

ą

, stabiln

ą

struktur

ą

elementów-stabilno

ść

3. ka

ż

de społecze

ń

stwo jest dobrze zintegrowan

ą

struktur

ą

elementów-integracja

4. ka

ż

dy element społecze

ń

stwa jest funkcjonalny- przyczynia si

ę

do utrzymania społecze

ń

stwa jako systemu-

koordynacja funkcjonalna

5. ka

ż

da istniej

ą

ca struktura społeczna opiera si

ę

na zgodnym podzielaniu przez jej członków warto

ś

ci-

consensus


Koercyjna teoria społecze

ń

stwa

1. ka

ż

de społecze

ń

stwo w ka

ż

dym momencie podlega procesom zmiany- zmiana jest wszechobecna

2. w ka

ż

dym społecze

ń

stwie w ka

ż

dym momencie wyst

ę

puje niezgoda i konflikt- konflikt społeczny jest

wszechobecny

3. ka

ż

dy element w społecze

ń

stwie przyczynia si

ę

do jego dezintegracji i zmiany

4. ka

ż

de społecze

ń

stwo opiera si

ę

na przymusie stosowanym przez jednych członków w stosunku do innych


W kontek

ś

cie socjologicznym

ż

aden z tych modeli nie mo

ż

e by

ć

przyj

ę

ty jako jedynie słuszny lub jedynie stosowany.

S

ą

one uzupełniaj

ą

cymi si

ę

aspektami struktury społecze

ń

stw globalnych.


Władza i zwierzchnictwo

Na gruncie integracyjnej teorii społecznej jednostkami analizy socjologicznej s

ą

dobrowolne zwi

ą

zki ludzi,

którzy podzielaj

ą

pewne warto

ś

ci i tworz

ą

instytucje dla zapewnienia sprawnej współpracy. Z punktu widzenia teorii

korelacyjnej to narzucony przymus pozwala na uzyskanie spójno

ś

ci organizacji społecznej. W ka

ż

dej organizacji

społecznej pewne pozycje zwi

ą

zane s

ą

ze sprawowaniem kontroli nad innymi pozycjami dla zapewnienia

skutecznego przymusu. Oznacza to zró

ż

nicowan

ą

dystrybucj

ę

władzy i zwierzchnictwa.

Zró

ż

nicowanie dystrybucji władzy zwierzchniej staje si

ę

czynnikiem determinuj

ą

cym stały konflikt społeczny

typu zbli

ż

onego do konfliktu klasowego w tradycyjnym sensie.

Ź

ródła tego konfliktu trzeba szuka

ć

w układzie ról

społecznych i zwi

ą

zanych z nimi oczekiwa

ń

dotycz

ą

cych dominacji i podległo

ś

ci.

Stosunek władzy jest tylko stosunkiem rzeczowym.
Natomiast zwierzchnictwo okre

ś

la prawomocny stosunek nadrz

ę

dno

ś

ci i podrz

ę

dno

ś

ci. W tym sensie mo

ż

e

by

ć

ono traktowane jako władza zwierzchnia. Stanowi ono cz

ęść

struktury społecznej. Pozwala na wyprowadzenie

konfliktów grupowych z organizacji społecze

ń

stw globalnych i zwi

ą

zków istniej

ą

cych w ich ramach.

Konflikty grupowe pojawiaj

ą

si

ę

wsz

ę

dzie tam, gdzie sprawowana jest władza zwierzchnia, czyli we

wszystkich społecze

ń

stwach:

1. stosunki zwierzchnictwa s

ą

zawsze stosunkami nad- i podrz

ę

dno

ś

ci

2. ram, gdzie wyst

ę

puj

ą

stosunki zwierzchnictwa, element nadrz

ę

dny kontroluje, za pomoc

ą

polece

ń

i rozkazów,

ostrze

ż

e

ń

i zakazów, zachowanie elementu podległego

3. oczekiwani te wi

ążą

si

ę

z trwałymi pozycjami społecznymi, a nie cechami charakteru jednostki

4. okre

ś

laj

ą

one zawsze wyró

ż

nione osoby, które podlegaj

ą

kontroli i sfery, w których kontrola jest dozwolona

5. brak posłusze

ń

stwa wobec polece

ń

mo

ż

e by

ć

karalny, jedn

ą

z funkcji systemu prawnego jest podtrzymywanie

skutecznego sprawowania prawomocnego zwierzchnictwa


Z poj

ę

ciem zwierzchnictwa ł

ą

czy si

ę

poj

ę

cie „dominacji” i „podległo

ś

ci”.

Przy analizie konfliktu autor zajmuje si

ę

tworzeniem si

ę

grup konfliktowych w rezultacie stosunków

zwierzchnictwa zwi

ą

zanych z istnieniem zwi

ą

zku opartego na panowaniu. Panowanie, lub inaczej zwierzchnictwo, jest

typem stosunków społecznych wyst

ę

puj

ą

cych w ka

ż

dej mo

ż

liwej organizacji społecznej, dlatego autor okre

ś

la je jako

„zwi

ą

zki” (zorganizowane agregaty oparte na dominacji i uległo

ś

ci), np. Ko

ś

ciół, pa

ń

stwo, przedsi

ę

biorstwo, partia

polityczna, zwi

ą

zek zawodowy.

background image

8

Zwierzchnictwo jest uniwersalnym elementem struktury społecznej. Stosunki zwierzchnictwa pojawiaj

ą

si

ę

zawsze, kiedy ludzie w swych działaniach podlegaj

ą

prawomocnym i usankcjonowanym przepisom ustalonym poza

nimi, ale w ramach struktury społecznej. Dominacja i podległo

ść

jest wspóln

ą

cech

ą

wszystkich typów zwierzchnictwa

i wszystkich typów zwi

ą

zków oraz organizacji. Zwierzchnictwo jest

ź

ródłem konflikty, ale te

ż

„ułatwieniem

zapewniaj

ą

cym wykonywanie funkcji w społecze

ń

stwie i dla społecze

ń

stwa jako systemu”.


„Gra o sumie zerowej” –Parsons, z punktu widzenia dezintegracyjnych funkcji władzy zwierzchniej, wyst

ę

puj

ą

dwie

grupy osób, z których jedna posiada władz

ę

w tej mierze, w jakiej druga jest jej pozbawiona.. zgodnie z koercyjn

ą

teori

ą

społecze

ń

stwa z zwi

ą

zkach opartych na panowaniu zawsze istnieje dychotomia pozycji ze wzgl

ę

du na

dystrybucj

ę

władzy zwierzchniej. Empirycznie nie zawsze jest łatwo okre

ś

li

ć

granic

ę

miedzy dominacj

ą

i podległo

ś

ci

ą

.


Hierarchie władzy, wyst

ę

puj

ą

ce np. w statutach organizacyjnych, s

ą

hierarchiami strony „dodatniej”

zwierzchnictwa, tzn. zró

ż

nicowaniem dominacji, ale w ka

ż

dym zwi

ą

zku wyst

ę

puje tak

ż

e strona „ujemna”, po której

znajduj

ą

si

ę

ci, którzy podlegaj

ą

władzy zwierzchniej a nie uczestnicz

ą

w jej sprawowaniu.

Dominacja w jednym zwi

ą

zku nie poci

ą

ga za sob

ą

dominacji w innych, do których jednostka nale

ż

y, podobnie

jest z podległo

ś

ci

ą

, np. wyborca mo

ż

e zajmowa

ć

pozycj

ę

zwierzchni

ą

w swoim przedsi

ę

biorstwie.

W socjologicznej analizie konfliktu grupowego jednostk

ą

analizy jest zawsze okre

ś

lony zwi

ą

zek i wyst

ę

puj

ą

ca

w jego ramach dychotomia pozycji. Elementarn

ą

struktur

ą

konfliktu grup jest kategoria władzy zwierzchniej

sprawowanej w zwi

ą

zkach opartych na panowaniu. Władza zwierzchnia jest bardzo wa

ż

nym stosunkiem społecznym.

Istotnym aspektem zwierzchnictwa w modelu społecze

ń

stwa rozpatrywanego w aspekcie przymusu s

ą

jego

konsekwencje „dezintegracyjne” i konfliktowe:

1. podział zwierzchnictwa w zwi

ą

zkach jest podstawow

ą

przyczyn

ą

powstawania grup konfliktowych

2. w ka

ż

dym zwi

ą

zku powstaj

ą

tylko dwie grupy konfliktowe

Pierwsze stwierdzenie jest podstaw

ą

teorii naukowej i dlatego jest zało

ż

eniem logicznym. Drugie to twierdzenie

analityczne.


Interesy jawne i utajone

Konflikt grupowy wynika z dychotomicznej dystrybucji władzy zwierzchniej w zwi

ą

zkach opartych na

panowaniu. Zró

ż

nicowanie pod wzgl

ę

dem władzy zwierzchniej zwi

ą

zanej z poszczególnymi pozycjami rodzi

sprzeczno

ść

interesów osób zajmuj

ą

cych te pozycje. Pewne interesy osób zajmuj

ą

cych pozycje dominacji oraz osób

zajmuj

ą

cych pozycje uległo

ś

ci s

ą

sprzeczne co do istoty i kierunku.

Model formowania si

ę

grup konfliktowych zawiera twierdzenia mówi

ą

c,

ż

e z dwu zbiorów pozycji, które mo

ż

na

wyró

ż

ni

ć

w ka

ż

dym zwi

ą

zku, jedne-pozycje dominacji- charakteryzuje interes polegaj

ą

cy na utrzymaniu struktury

społecznej zapewniaj

ą

cej im władz

ę

zwierzchni

ą

, podczas gdy inne- pozycje podległo

ś

ci- interes polegaj

ą

cy na

zmianie warunków społecznych, pozbawiaj

ą

cych władzy osoby zajmuj

ą

ce te pozycje.

Konflikt grupowy- konflikt dotycz

ą

cy prawomocno

ś

ci stosunków władzy zwierzchniej. W ka

ż

dym zwi

ą

zku interesy

grupy panuj

ą

cej wyra

ż

aj

ą

warto

ś

ci stanowi

ą

ce ideologi

ę

, która nadaje prawomocno

ść

ich panowaniu, podczas gdy

interesy grup podlegaj

ą

cych stanowi

ą

zagro

ż

enie dla tej ideologii i stosunków, których ona strze

ż

e.

Rola- zespół oczekiwa

ń

zwi

ą

zanych z dan

ą

rol

ą

, układ oczekiwa

ń

okre

ś

laj

ą

cy prawidłowe zachowanie osób

pełni

ą

cych okre

ś

lone role (Parsons).

Interes „obiektywny”- interesy ról, oczekiwane orientacje dotycz

ą

ce zachowania zwi

ą

zanego z rolami w strukturze

zwierzchnictwa zwi

ą

zku opartego na panowaniu.

Interesy zwi

ą

zane z rol

ą

s

ą

, z punktu widzenia pełni

ą

cego rol

ę

, interesami utajonymi, to znaczy ukrytym

nurtem jego zachowania z góry narzuconym na czas pełnienia danej roli i niezale

ż

nym od jego

ś

wiadomej orientacji..

mog

ą

one sta

ć

si

ę

u

ś

wiadomionymi celami, które nazywaj

ą

si

ę

interesami jawnymi. Stanowi

ą

one rzeczywisto

ść

psychologiczn

ą

. Wskazuj

ą

na fakt,

ż

e uczucia, wola i pragnienia jednostki skierowane s

ą

ku jednemu celowi. Składaj

ą

si

ę

na program zorganizowanej grupy. S

ą

one podobne do poj

ę

cia „

ś

wiadomo

ś

ci klasowej” spotykanego u Marksa.



Quasi-grupy i grupy interesu

Grupy konfliktowe nie s

ą

zjawiskami normatywnymi (normatywny-podlegaj

ą

cy normom, nauki normatywne-ich

głównym zadaniem jest ustalenie tego, co by

ć

powinno, a nie to, co jest), lecz zbiorowo

ś

ciami rzeczywistymi, które

stanowi

ą

cz

ęść

podło

ż

a społecznego.


Struktur

ę

ról w zwi

ą

zkach opartych na panowaniu charakteryzuje konfliktowa orientacja interesów utajonych.

Oznacza to,

ż

e z pozycjami zwierzchnictwa wi

ążą

si

ę

oczekiwane interesy oraz,

ż

e osoby zajmuj

ą

ce pozycje

identyczne znajduj

ą

si

ę

we wspólnej sytuacji. Zł

ą

czone t

ą

wspóln

ą

cech

ą

stanowi

ą

co

ś

wi

ę

cej ni

ż

niespójna mas

ę

.

Czynnikiem konstytuuj

ą

cym grup

ę

jest poczucie przynale

ż

no

ś

ci członków i minimum zaanga

ż

owania.

ś

aden z

tych czynników nie jest wymagany by mówi

ć

o interesie utajonym. Zbiorowo

ś

ci osobników zajmuj

ą

cych pozycje o

identycznych interesach zwi

ą

zanych z rol

ą

stanowi

ą

co najwy

ż

ej grup

ę

potencjaln

ą

- quasi-grup

ę

(M. Ginsberg).

Grupy- s

ą

to zbiory ludzi b

ę

d

ą

ce ze sob

ą

w trwałej ł

ą

czno

ś

ci lub kontakcie i posiadaj

ą

ce wyra

ź

n

ą

struktur

ę

.

background image

9

Klasy społeczne, nie b

ę

d

ą

c grup

ą

, stanowi

ą

obszar rekrutacji dla grup, ich członkowie maj

ą

pewne wspólne wzory

zachowa

ń

.

Elementem konstytuuj

ą

cym quasi-grupy jest wspólnota pewnych interesów. Interesy utajone nie s

ą

zjawiskami

psychologicznymi. , wi

ę

c oparte na nich quasi-grupy s

ą

jedynie konstrukcj

ą

teoretyczn

ą

. S

ą

to „twory teoretyczne”-

narz

ę

dzia słu

żą

ce do wyja

ś

niania zagadnie

ń

konfliktu społecznego.


Wspólne wzory zachowa

ń

charakteryzuj

ą

grupy interesu, rekrutuj

ą

ce si

ę

z szerszych quasi-grup. S

ą

to

grupy socjologiczne. Stanowi

ą

one rzeczywiste czynniki konfliktu grupowego. Maj

ą

struktur

ę

, form

ę

organizacji,

program lub cel oraz personel zło

ż

ony z członków. . s

ą

„grupami wtórnymi”., ich członkowie s

ą

ze sob

ą

w kontakcie

tylko przez fakt członkostwa albo przez wybranych lub mianowanych przedstawiciel.

Quasi-grupy i grupy interesu bior

ą

swój pocz

ą

tek w strukturze zwierzchnictwa z zwi

ą

zkach. Wynika ona z

formalnej cechy interesów, jawnych czy utajonych. Le

żą

cych u podło

ż

a tych grup, jako interesów zwi

ą

zanych z

prawomocno

ś

ci

ą

stosunków dominacji i podległo

ś

ci. Grupy interesu s

ą

zawsze w

ęż

sze ni

ż

quasi-grupy, z których si

ę

rekrutuj

ą

. S

ą

one podzbiorami zbiorów, które stanowi

ą

quasi-grupy. Quasi-grupy, b

ę

d

ą

c konstrukcjami teoretycznymi,

s

ą

zdefiniowane jednoznacznie, to zorganizowane grupy interesu mog

ą

uzupełnia

ć

interesy wynikaj

ą

ce ze struktury

zwierzchnictwa wieloma innymi, niezale

ż

nymi celami i orientacjami.


Empiryczne warunki formowania si

ę

grup konfliktowych

Kategorie utajonego i jawnego interesu, quasi-grupy i grupy interesu stanowi

ą

elementy formowania si

ę

grupy

konfliktowej.

Grupy konfliktowe potrzebuj

ą

„karty” (zasady naczelnej), personelu, norm działania,

ś

rodków

materialnych, stałych powtarzalnych działa

ń

i „obiektywnej” funkcji. Warunki te okre

ś

la si

ę

jako techniczne warunki

organizacji. Bez nich grupy interesu nie mog

ą

si

ę

uformowa

ć

, nawet przy zało

ż

eniu istnienia quasi-grup.

„Karta” organizacji jest „systemem warto

ś

ci, dla realizacji których ludzie organizuj

ą

si

ę

”. W przypadku grup

konfliktowych s

ą

to interesy jawne.

Po to, by z quasi-grupy powstała grupa interesu, potrzebni s

ą

ludzie, którzy postawi

ą

sobie za zadanie stworzenie

organizacji, rozwi

ążą

problemy praktyczne i przejm

ą

przewodnictwo. Ka

ż

da partia potrzebuje zało

ż

ycieli. W tym

modelu „poda

ż

” zało

ż

ycieli nie jest zmienn

ą

. Jest to dodatkowy warunek empiryczny formowania si

ę

grupy

konfliktowej. Potencjalni organizatorzy czy zało

ż

yciele s

ą

warunkiem technicznym do stworzenia grupy interesu.

Ideologie nie tworz

ą

grup konfliktowych. Jednak s

ą

one niezb

ę

dne dla ich powstania.

Drug

ą

grup

ę

warunków wst

ę

pnych, które musz

ą

by

ć

spełnione po to, by pojawiła si

ę

organizacja,

nazywamy politycznymi warunkami organizacji. Pa

ń

stwo totalitarne jest najlepszym przykładem sytuacji

społecznej, w której warunki te nie s

ą

spełnione, mimo istnienia quasi-grup i ukrytych interesów opozycyjne grupy

interesu nie mog

ą

si

ę

uformowa

ć

.

Poza warunkami technicznymi i politycznymi nale

ż

y wymieni

ć

warunki społeczne. Je

ż

eli jaka

ś

zbiorowo

ść

w ramach zwi

ą

zku jest wspólnot

ą

utajonych interesów, dysponuje technicznymi i politycznym

mo

ż

liwo

ś

ciami organizacji, ale jest rozproszona, przez co nie istniej

ą

trwałe zwi

ą

zki miedzy członkami zbiorowo

ś

ci, to

jest bardzo mało prawdopodobne by powstała grupa interesu.

Tworzenie si

ę

grup interesu jest mo

ż

liwe, gdy przynale

ż

no

ść

do quasi-grup jest nast

ę

pstwem układu

strukturalnego, a nie przypadku.


Nat

ęż

enie i gwałtowno

ść

: zmienno

ść

konfliktu klasowego


Grupy konfliktowe po osi

ą

gni

ę

ciu pewnego stadium anga

ż

uj

ą

si

ę

w konflikty, których wynikiem s

ą

zmiany

strukturalne.

Poj

ę

cie nat

ęż

enia odnosi si

ę

do wydatkowania energii i stopnia uwikłania stron w konflikt. Konflikt ma

nat

ęż

enie wysokie, gdy koszt zwyci

ę

stwa lub przegranej jest dla stron wysoki. Im wi

ę

ksz

ą

wag

ę

uczestnicy

przywi

ą

zuj

ą

do kwestii zwi

ą

zanych z sytuacj

ą

konfliktu i do jej istoty, tym wi

ę

ksze nat

ęż

enie ma konflikt.

Gwałtowno

ść

konfliktu wi

ąż

e si

ę

z jego przejawami., nie z przyczynami. Jest to problem

ś

rodków

zastosowanych przez grupy pozostaj

ą

ce w konflikcie dla wyra

ż

enie swojej wrogo

ś

ci.. skala gwałtowno

ś

ci obejmuje

dyskusj

ę

, i debat

ę

, spór i rywalizacj

ę

, walk

ę

i wojn

ę

.

Gwałtowno

ść

i nat

ęż

enie konfliktu zmieniaj

ą

si

ę

niezale

ż

nie od siebie.

Je

ż

eli grupa była w stanie zorganizowa

ć

si

ę

to wykluczona zostaje najbardziej niekontrolowana forma

konfliktu- wojna partyzancka.


Pluralizm a nakładanie si

ę


Jeden z najwa

ż

niejszych elementów teorii konfliktu grupowego polega na

ś

cisłym powi

ą

zaniu konfliktu

z konkretnym zwi

ą

zkiem. Ka

ż

dy konflikt mo

ż

e by

ć

wyja

ś

niony tylko w odniesieniu do zwi

ą

zku, w którym si

ę

pojawił.

Społecze

ń

stwa to mozaika ró

ż

norodnych konfliktów i grup konfliktowych. Model dwuklasowy nie odnosi si

ę

do

społecze

ń

stw globalnych, ale do specyficznych zwi

ą

zków w tych społecze

ń

stwach.

background image

10

ż

ne konflikty nakładaj

ą

si

ę

na siebie tak,

ż

e wielo

ść

istniej

ą

cych frontów konfliktu sprowadzona zostaje do

paru konfliktów dominuj

ą

cych. W ten sposób tworzy si

ę

skala „pluralizm- nakładanie si

ę

” konfliktów, posiadaj

ą

ca dwa

wymiary. Jeden odnosi si

ę

do rozdzielenia, drugi do ł

ą

czenia si

ę

konfliktów typu klasowego w ró

ż

nych zwi

ą

zkach.

Konflikty klasowe w ró

ż

nych zwi

ą

zkach nakładaj

ą

si

ę

na siebie. Przeciwnicy z jednego zwi

ą

zku spotykaj

ą

si

ę

ponownie, by

ć

mo

ż

e z innymi tytułami, w innych zwi

ą

zkach. Skład osobowy w ró

ż

nych zwi

ą

zkach jest ten sam.

Zjawisko nakładania si

ę

konfliktu oznacza,

ż

e ci sami ludzie spotykaj

ą

si

ę

w ró

ż

nych kontekstach i s

ą

identycznie

wobec siebie usytuowani.

Problem nagród i ułatwie

ń

mo

ż

e by

ć

rozpatrywany w aspekcie opozycji: rozbie

ż

no

ść

- równoległo

ść

lub pluralizm- nakładanie si

ę

.

Status ekonomiczny- status okre

ś

lony

ś

ci

ś

le przez nagrody uzyskiwane w zamian za wykonanie zawodu- zarobki,

pewno

ść

pracy, ogólna pewno

ść

pozycji społecznej zwi

ą

zana z pozycja zawodow

ą

. Ci, którzy zajmuj

ą

pozycje

dominacji ciesz

ą

si

ę

nieco wy

ż

szym statusem ekonomicznym. Te dwa atrybuty pozycji społecznej nakładaj

ą

si

ę

na

siebie. Mo

ż

na jednak wskaza

ć

pewne przykłady rozbie

ż

no

ś

ci miedzy nimi- w Ko

ś

ciele rzymskokatolickim władza

zwierzchnia powinna wi

ą

za

ć

si

ę

z niskim statusem ekonomicznym. Rozbie

ż

no

ś

ci pozycji wida

ć

, gdy zestawimy

pozycje w strukturze władzy ze społecznym statusem ludzi w sensie presti

ż

u przypisanego tym pozycjom przez nich

samych i przez innych.
Nast

ę

puje zjawisko deprywacji, czyli sytuacji, w której ludzie podlegaj

ą

cy władzy s

ą

jednocze

ś

nie gorzej usytuowani w

płaszczy

ź

nie statusu socjo-ekonomicznego. Deprywacja wzgl

ę

dna wpływa na nat

ęż

enie konfliktu a nie na jego

gwałtowno

ść

. Je

ż

eli zajmuj

ą

cy pozycje podległe uzyskuje zado

ść

uczynienie przez wzgl

ę

dnie wysoki status socjo-

ekonomiczny, to nie b

ę

dzie si

ę

anga

ż

owa

ć

w konflikt klasowy.

Pluralizm przyczynia si

ę

do spadku nat

ęż

enia konfliktu, a nakładanie si

ę

lub zgodno

ść

do wzrostu nat

ęż

enia. Im

słabsza korelacja mi

ę

dzy pozycj

ą

w hierarchii władzy zwierzchniej a innymi aspektami statusu socjo-ekonomicznego,

tym mniejsze nat

ęż

enie konfliktów klasowych i odwrotnie.



Ruchliwo

ść

społeczna a konflikt


Ruchliwo

ść

społeczna wpływa na nat

ęż

enie konfliktu. Mi

ę

dzy stopniem otwarto

ś

ci klasy a nat

ęż

eniem

konfliktu klasowego istnieje stosunek odwrotnie proporcjonalny. Im wi

ę

ksza ruchliwo

ść

hierarchii społecznej, tym

mniejszy zakres i siła konfliktu klasowego. Ze wzrostem ruchliwo

ś

ci solidarno

ść

grupowa jest coraz bardziej

wypierana przez współzawodnictwo miedzy jednostkami i energia zaanga

ż

owania przez jednostki w konflikt klasowy

zmniejsza si

ę

.

Regulacja konfliktu to najwa

ż

niejszy czynnik wpływaj

ą

cy na przebieg konfliktu klasowego.

Regulacja- takie formy kontroli konfliktu, które odnosz

ą

si

ę

do przejawów konfliktu, a nie do jego przyczyn, zakładaj

ą

trwałe istnienie sprzeczno

ś

ci interesów i grup interesów.

Czynniki:
1. obie strony konfliktu musz

ą

uzna

ć

potrzeb

ę

istnienia regulacji konfliktu i rzeczywiste istnienie sytuacji

konfliktowej
2.organizacja grupy interesu
3.strony w konflikcie musza zgodzi

ć

si

ę

na formalne reguły gry, które b

ę

d

ą

stanowi

ć

podstaw

ę

ich stosunków

trwały konflikt mi

ę

dzy grupami prowadzi do zrutynizowania interakcji.

Główne typy regulacji konfliktów;

1. pojednanie
2. po

ś

rednictwo

3. arbitra

ż


Zmiany struktury zachodz

ą

ce w wyniku konfliktu klasowego:

1. całkowita wymiana osób zajmuj

ą

cych pozycje dominacji w zwi

ą

zku

2. cz

ęś

ciowa wymian osób zajmuj

ą

cych pozycje dominacji (zmiana ewolucyjna, np. koalicja polityczna)

3. nie wyst

ę

puj

ą

ż

adne zmiany personalne (zmiana struktury w kierunku zgodnym z d

ąż

eniami grupy podległej

bez przenikni

ę

cia jej członków do grupy dominuj

ą

cej)

Raptowno

ść

i radykalizm zmiany struktury s

ą

wymiarami niezale

ż

nymi od siebie. Im bardziej gwałtowne s

ą

konflikty

klasowe, tym bardziej raptowne b

ę

d

ą

wywołane p


Temat IV. Rewolucja demokratyczna w Polsce. Społecze

ń

stwo polskie w czasie przemian.



T1: Wnuk Lipi

ń

ski Edmund Socjologia

ż

ycia publicznego (teorie przej

ś

cia do demokracji)


„Transformacja”









przemiana systemowa o nieznanym rezultacie; fundamentalne przekształcenie starego

systemu bez mo

ż

liwo

ś

ci jego kontynuacji

background image

11

- nie ma jasno sprecyzowanego celu do którego zmierzaj

ą

zmiany

- punktem odniesienia dla oceny przebiegu transformacji jest punkt startu

„Przej

ś

cie”









zmiany systemowe, które prowadz

ą

do pewnego modelu systemu społecznego

-punktem odniesienia dla oceny przebiegu, ale te

ż

kierunku zmian jest punkt doj

ś

cia

Sfera polityczna

Sfera ekonomiczna

Sfera społeczna

Punkty odniesienia

Transformacja

System monopartyjny

Gospodarka
nakazowo- rozdzielcza

Społecze

ń

stwo

zamkni

ę

te

Przej

ś

cie

do

demokracji

Demokracja liberalna

Wolny rynek

Społecze

ń

stwo otwarte


Paradygmat transformacyjny:
- wyj

ś

ciowym zało

ż

eniem jest teza,

ż

e stary system sko

ń

czył si

ę

, gdy

ż

uruchomione zostały procesy, które

uniemo

ż

liwiaj

ą

jego stabilizacje i reprodukcj

ę

, ale nie jest oczywiste do czego owe procesy transformacyjne

doprowadz

ą

- zmiany, ich tempo i kierunek badamy bior

ą

c pod uwag

ę

punkty odniesienia



punkt startu

w sferze politycznej: bada si

ę

na ile zmiany systemu politycznego ró

ż

ne SA od punktu startu(system

monopartyjny)

w sferze gospodarczej: stopie

ń

odej

ś

cia od reguł, instytucji oraz postaw i zachowa

ń

typowych dla

gospodarki nakazowo- rozdzielczej

w

ż

yciu społecznym: na ile generalne wzory postaw i zachowa

ń

społecznych odbiegaj

ą

od postaw i

zachowa

ń

typowych dla społecze

ń

stwa zamkni

ę

tego

Paradygmat „tranzytologiczny”:
- jako punkty odniesienia: aspekty demokracji

w sferze politycznej: na ile zmiany zmierzaj

ą

do demokracji liberalnej

w sferze gospodarczej: stopie

ń

regulowania gospodarki przez mechanizm rynkowy

w sferze społecznej: na ile zmiany zbli

ż

yły okre

ś

lone społecze

ń

stwo do do idealnego typu społecze

ń

stwa

otwartego

CZYNNIKI UPADKU RE

ś

IMÓW NIEDEMOKRATYCZNYCH

:

deficyt legitymizacyjny- załamanie wiary w prawomocno

ść

systemu w

ś

ród ludzi w tym systemie

ż

yj

ą

cych

podział w elicie władzy( w wyniku np.

ś

mierci rz

ą

dz

ą

cego despoty, kryzysu ekonomicznego) i rozpocz

ę

cie

my

ś

lenia w kategoriach alternatywy wobec tego, co ju

ż

było

kiedy władcy podejmuj

ą

prób

ę

reform, zakładaj

ą

cych w pewnym stopniu liberalizacj

ę

, wówczas

monolityczna elita starego systemu ró

ż

nicuje si

ę

ze wzgl

ę

du na stosunek do wprowadzanych reform, a w

masach upowszechnia si

ę

my

ś

lenie,

ż

e skoro jest co

ś

zmieniane to by

ć

mo

ż

e zmiany mog

ą

pój

ść

dalej,

ż

e

reguły gry obecne w

ż

yciu publicznym nie s

ą

a

ż

tak nienaruszalne


ELITA(starego systemu)

twardogłowi” & „reformatorzy”

Podobie

ń

stwa:

- chc

ą

zachowa

ć

stary system, ale wiedz

ą

,

ż

e bez gł

ę

bokiej zmiany nie da si

ę

tego osi

ą

gn

ąć

ż

nice:

- Twardogłowi: przekonani,

ż

e uratowac system mo

ż

e powrót do ortodoksji doktrynalnej

- Reformatorzy: system mog

ą

uratowac gł

ę

bokie reformy, system jest w kryzysie na skutek zbytniego trzymania si

ę

dogmatów ideologicznych

KONTRELITA(starego systemu)
„umiarkowani”& „radykałowie”
Podobie

ń

stwa:

- zast

ą

pienie starego systemu nowym

ż

nice:

Umiarkowani: nie nale

ż

y lekcewa

ż

y

ć

siły starego systemu, do celu generalnego d

ąż

y

ć

„małymi kroczkami”

Radykałowie: system jest ju

ż

zbyt słaby,

ż

eby mógł si

ę

podnie

ść

z upadku, obalenie starej elity władzy w sposób

gwałtowny, przy u

ż

yciu siły

FAZY TRANSFORMACJI:

1) Faza pocz

ą

tkowa

Ostry deficyt legitymizacyjny starego systemu

Masowe wycofanie lojalno

ś

ci wobec instytucji i reguł gry dawnego systemu

background image

12

Pojawienie si

ę

ruchów społecznych, wyst

ę

puj

ą

cych w opozycji do władzy

2) Faza mi

ę

dzysystemowa

Reguły gry s

ą

niejasne, a granica mi

ę

dzy tym co dozwolone a niedozwolone jest płynna, stare reguły gry

jeszcze działaj

ą

, a nowe reguły gry nie s

ą

jeszcze zdefiniowane

Ruch społeczny zaczyna si

ę

ż

nicowa

ć

3) Faza konsolidacji

Nowy system stabilizuje si

ę

Obowi

ą

zuj

ą

ce w nowym systemie reguły gry s

ą

praktycznie jedynym, dost

ę

pnym w

ż

yciu publicznym

sposobem gry interesów i warto

ś

ci



T2: Staniszkis Jadwiga: „ Dylematy okresu przej

ś

ciowego”

1) PA

Ń

STWO KORPORACYJNE

Rzeczywistym centrum władzy stał si

ę

aparat wykonawczy (np. organy administracji:

NBP, Ministerstwo Finansów)



dominacja

ograniczenie roli organizmów przedstawicielskich



Parlamentu i partii politycznych

Rosn

ą

ce rozproszenie o

ś

rodków decyzyjnych

Polskie pa

ń

stwo korporacyjne



aparat wykonawczy , przechwytuj

ą

cy funkcje decyzyjne i inicjatyw

ę

legislacyjn

ą

jest wypadkow

ą

3 czynników:

- sprzeczno

ś

ci mi

ę

dzy szybkim umi

ę

dzynaradawianiem

ż

ycia gospodarczego a lokalnym charakterem

instytucji demokracji przedstawicielskiej
- napi

ęć

społecznych, towarzysz

ą

cych przechodzeniu od socjalizmu do gospodarki rynkowej

- konieczno

ś

ci stworzenia swoistego amortyzatora, który by zapewnił ci

ą

gło

ść

zmian, mimo zwrotów na publicznej scenie

1990, 1991r.



rozkład i anarchizacja pa

ń

stwa korporacyjnego w Polsce

- nasilenie si

ę

korupcji i afer gospodarczych

- brak sprawnie działaj

ą

cego systemu kontroli

- spadek zainteresowania ze strony pa

ń

stw zachodnich

Pa

ń

stwo korporacyjne



swoisty system „ władzy bez polityki”( depolityzacja i technokratyzacja rz

ą

dzenia)

Dwuznaczno

ść

prawna

Sytuacja braku odpowiedzialno

ś

ci

Zatarcie granicy mi

ę

dzy władz

ą

ustawodawcz

ą

a wykonawcz

ą

Pa

ń

stwowy charakter pa

ń

stwa korporacyjnego



tryb podejmowania decyzji w aparacie pa

ń

stwa, mniejsze

zainteresowanie organizacj

ą

społecze

ń

stwa i sposobem artykulacji jego interesów

Autorytarny charakter pa

ń

stwu nadaje wymykanie si

ę

spod kontroli parlamentu oraz brak odpowiedzialno

ś

ci,

wynikaj

ą

cy z przechwycenia przez aparat wykonawczy decyzji, przysługuj

ą

cym normalnie wybieralnym elitom

politycznym

Pa

ń

stwo cechuje swoista ci

ą

gło

ść

ze starym re

ż

imem: ci

ą

gło

ść

sposobu artykułowania interesów , a tak

ż

e

ci

ą

gło

ść

personalna


2) KAPITALIZM POLITYCZNY

I etap(lata 1987- 1989):

Przesuwanie kapitału z sektora „tradycyjnego”( pa

ń

stwowego) do „nowoczesnego” ( prywatnego)

Procesy nieformalnej prywatyzacji cz

ęś

ci przedsi

ę

biorstw pa

ń

stwowych



maj

ą

tek pa

ń

stwa był przejmowany

w sposób ukryty przez podmioty prywatne

Ł

ą

czenie stanowiska dyrektora przedsi

ę

biorstwa pa

ń

stwowego z pozycj

ą

wła

ś

ciciela spółki prywatnej

Struktury kapitalizmu politycznego ulokowały si

ę

w sferze produkcji: było to racjonalne w warunkach głodu

towarów(gospodarka niedoborów)

„spieni

ęż

enie” władzy



pracownicy administracji pa

ń

stwowej wchodzili do spółek prywatnych daj

ą

c jako swój

wkład dost

ę

p do deficytowych surowców, półproduktów, obietnic

ę

parasola politycznego

Tworzenie podstaw dla zachowania uprzywilejowanego statusu aparatu: prywatyzacja maj

ą

tku partii

politycznych i organizacji społecznych


II etap (lata 1990-1991)

Plan stabilizacji:

podniesienie cen, tzw. Twarde finansowanie

wprowadzenie wewn

ę

trznej wymienialno

ś

ci złotówki na dolara

działania te zredukowały popyt, zmieniaj

ą

c sytuacj

ę

z rynku producenta na rynek konsumenta

przej

ś

cie ze sfery produkcji do sfery handlu i obiegu pieni

ą

dza

lokalne zyski to przede wszystkim prowizje od kapitału formowanego poza granicami

internalizacja korzy

ś

ci i eksternalizacja kosztów działalno

ś

ci gospodarczej

background image

13

powstanie klasy transferowej









ludzie bogac

ą

cy si

ę

w tej fazie; wykorzystuj

ą

oni otwarcie gospodarki, nisk

ą

jako

ść

prawa, słabo

ść

struktur kontroli, brak przygotowania nowych elit politycznych oraz zatarcie granicy

mi

ę

dzy interesem prywatnym i publicznym; zmniejszaj

ą

oni szanse udanej transformacji ustrojowej


Skutki:

1. nasila si

ę

sprzeczno

ść

mi

ę

dzy stabilizacj

ą

ekonomiczn

ą

a transformacj

ą

2. powstaje bogactwo ale jest ono rezultatem prowizji od kapitału formowanego poza granicami



ów

proces formowania przyczynia si

ę

do anarchizacji pa

ń

stwa i

ż

eruje na niej

3. w polityce: wyra

ź

ne rozchodzenie si

ę

rynku i demokracji( czasem dla wprowadzenia rynku

ograniczeniu ulega demokracja)

4. korupcjogenno

ś

c elity politycznej

3) ZAGRO

ś

ENIE DLA RODZ

Ą

CEJ SI

Ę

DEMOKRACJI

Konieczno

ść

demobilizacji tych samych form masowej artykulacji politycznej, które były w pierwszej fazie

zmian nieuchronne i konieczne dla zapocz

ą

tkowania procesu transformacji

Konieczno

ść

wprowadzenia wielu zmian „ od góry” (np. prywatyzacja, trzeba stworzy

ć

role społeczne,

instytucje, interesy)

Płynno

ść

relacji mi

ę

dzy rz

ą

dem a urz

ę

dem prezydenta

Wra

ż

enie nierealno

ś

ci transformacji

Paradoks imponuj

ą

cego zaufania do rz

ą

du przy braku poparcia dla jego polityki


4) DROGA DO KAPITALIZMU

I podej

ś

cie

Traktowanie kapitalizmu jako struktury zindywidualizowanych i zbywalnych praw własno

ś

ci

Główne dyskusje dotycz

ą

dróg prywatyzacji, tempa operacji, formy kontroli politycznej, wyceny maj

ą

tku

II podej

ś

cie

Kapitalizm traktuje si

ę

jako szczególn

ą

sytuacj

ę

formowania kapitału i szczególny typ wzrostu gospodarczego

Wa

ż

ne jest tworzenie nowych powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy sektorami gospodarczym

5) DYLEMATY POLITYKI

Sprzeczno

ść

mi

ę

dzy dylematami budowania demokracji przy słabo rozwini

ę

tym społecze

ń

stwie i przy

konieczno

ś

ci odgórnego budowania nowych rozwi

ą

za

ń

strukturalnych

Napi

ę

cie mi

ę

dzy ide

ą

consensusu a ide

ą

partycypacji

Brak

ś

wiadomej polityki wzmacniania struktur administracyjnych przez now

ą

elit

ę

Brak otwartej debaty nad zakresem obecno

ś

ci pa

ń

stwa oraz charakterem struktur i instytucji, które musi

stworzy

ć




T3: Piotr Sztompka: „Kłopotliwa <<mentalno

ść

socjalistyczna>>”


„MENTALNO

Ś

C SOCJALISTYCZNA” („homo sovieticus”, „zniewolony umysł”)

1) Swoje pi

ę

tno odciskały socjalistyczne instytucje, formy i struktury organizacyjne

Indoktrynacja, „kontrola my

ś

lenia”, zaszczepianie w umysłach ludzi fałszywej „rzeczywisto

ś

ci

ideologicznej”

2) Po

ś

redni mechanizm powstawania „reakcji adaptacyjnych” lub mechanizmów obronnych, tworzonych przez

ludzi jako sposoby radzenia sobie z socjalistycznymi warunkami(osadzenie form i mechanizmów adaptacyjnych w
ludzkiej

ś

wiadomo

ś

ci, trwało

ść

realnego socjalizmu w sferze umysłu)

Sfera publiczna a sfera prywatna:
-

ż

ne nastawienie do pracy: niedbalstwo, nieefektywno

ść

, absencja- typowe dla pracowników przedsi

ę

biorstw

pa

ń

stwowych, kontrastuj

ą

z dyscyplin

ą

, dbało

ś

ci

ą

i pracowito

ś

ci

ą

przejawiana przez ludzi zatrudnionych w sektorze

prywatnym
- Obszar pracy a

ż

ycie osobiste: wyuczona bezradno

ść

, niech

ęć

do podejmowania decyzji, przenoszenie

odpowiedzialno

ś

ci, egoistyczne korzy

ś

ci dominuj

ą

ce w publicznych instytucjach kontrastuj

ą

z samodzielno

ś

ci

ą

,

inicjatyw

ą

, innowacyjno

ś

ci

ą

, gotowo

ś

ci

ą

do ryzyka, altruizmem przejawianymi w relacjach z rodzin

ą

lub domem

- W

ś

rodowisku fizycznym: zaniedbywanie, lekcewa

ż

enie pa

ń

stwowej lub publicznej wspólnej własno

ś

ci, a troska i

zainteresowanie własno

ś

ci

ą

prywatn

ą

- W obszarze aspiracji, ambicji, nadziei: konformizm, pasywizm, uległo

ść

i przeci

ę

tno

ść

w rolach

publicznych(postawa „poczekamy zobaczymy”, syndrom „pasa

ż

era na gap

ę

”, „syndrom liliputa”



ludzie nie anga

ż

uj

ą

si

ę

w

ż

ycie publiczne, bo nie widz

ą

realnego sposobu w jaki mogliby cokolwiek zmieni

ć

), a nastawienie na sukces,

samorealizacj

ę

, indywidualne osi

ą

gni

ę

cia w

ż

yciu prywatnym

- W obszarze polityki: powszechna nieufno

ść

wobec o

ś

wiadcze

ń

publicznych, krytycyzm wobec mass mediów,

sceptycyzm wobec apeli politycznych

background image

14

- Władza: zarówno centraln

ą

jak i lokaln

ą

widzi si

ę

jako obce i wrogie, rz

ą

d jako arena spisków, oszustwa, cynizmu,

głupoty, niekompetencji, a jednocze

ś

nie przecenia si

ę

i idealizuje prywatne koneksje, kontakty i lojalno

ść

w pracy,

mi

ę

dzy przyjaciółmi, w domu


Wzory działania w społecze

ń

stwach komunistycznych:

- ró

ż

nica mi

ę

dzy tym co si

ę

głosi, a tym, jak si

ę

działa

- działania fałszywe lub pozorne



niezrozumiałe działania o charakterze rytualnym, pozbawione w ogóle

jakiegokolwiek wewn

ę

trznego znaczenia lub celu.(takich zachowa

ń

wymagały te

ż

władze) np. raporty z wykonania

planów produkcyjnych- przesadzone
- „pustosłowie”



rozdział mi

ę

dzy tym co si

ę

mówi na forum publicznym, a tym co mówi si

ę

prywatnie

- próby przechytrzenia systemu, „wygrania z systemem”- np. poszukiwanie luk w regulacjach prawnych,
powszechno

ść

postawy „łap i uciekaj!”- ludzie próbuj

ą

osi

ą

gn

ą

c cele wbrew systemowi

- niech

ęć

do podejmowania odpowiedzialnych decyzji, „zrzucanie odpowiedzialno

ś

ci na innych”

- prymitywny egalitaryzm- „ wszyscy ludzie maj

ą

jednakowe

ż

ą

dki”;), działania w celu uniemo

ż

liwienia innym

osi

ą

gni

ę

cia sukcesu, nadmiernych zysków


Niektóre nastroje społeczne przypominaj

ą

dawny sposób my

ś

lenia i działania

Składaj

ą

si

ę

one na trwaj

ą

ce ci

ą

gle dziedzictwo realnego socjalizmu.

Makrostruktury społeczne.

Temat5

Piotr Sztompka „Socjologia. Analiza społecze

ń

stwa.” Rozdział 14


Nierówno

ść

stanowi niezwykłe istotn

ą

cech

ę

społecze

ń

stwa ludzkiego.


NIERÓWNO

ŚĆ

SPOŁECZNA- wynika z przynale

ż

no

ść

do ró

ż

nych grup albo z zajmowania ró

ż

nych pozycji

społecznych, a nie z racji jakichkolwiek cech cielesnych czy psychicznych. Jest to nierówno

ść

dost

ę

pu czy te

ż

szans

dost

ę

pu do społecznie cenionych dóbr.


SPOŁECZNIE CENNIONE DOBRA – to dobra powszechnie upragnione, których zasób jest ograniczony.
Najwa

ż

niejsze to: władza, bogactwo, presti

ż

1. BOGACTWO (dobra materialne)

-

niezb

ę

dne do zaspokajania elementarnych potrzeb i wymogów

ż

ywieniowych (po

ż

ywienia, ubrania

itp.)

-

ich posiadanie jest wymogiem kultury (pieni

ą

dze maj

ą

warto

ść

kulturow

ą

)

-

pomagaj

ą

zdoby

ć

inne cenione przez ludzi warto

ś

ci (panowanie nad innymi, sław

ę

)

-

s

ą

nie tyle ograniczone w sensie absolutnym, bo jest ich sko

ń

czona ilo

ść

, ale przede wszystkim w

sensie relatywnym, w stosunku do stale rosn

ą

cego na nie zapotrzebowania

2. WŁADZA

-

posiadanie władzy daje poczucie władzy, siły, pot

ę

gi, znaczenia

-

władza jest wymienialna na inne dobra, przede wszystkim ekonomiczne

-

przynosi wiele korzy

ś

ci

3. WYKSZTAŁCENIE

-

warto

ść

autoteliczna- satysfakcja jak

ą

daje wiedza zaspokaja typowy dla ludzi impuls ciekawo

ś

ci

-

warto

ść

instrumentalna – jest jednym z najwy

ż

ej cenionych i uznanych społecznie mechanizmów

awansu maj

ą

tkowego

-

pomaga w uzyskaniu władzy (władza eksperta)

-

kluczowy warunek zdobycia sławy i presti

ż

u

4. PRESTI

ś

-

ludzie wyrabiaj

ą

sobie mniemanie o sobie patrz

ą

c na to jak ceni

ą

nas inni

-

jest wymienialny na władz

ę

5. ZDROWIE I SPRAWNO

ŚĆ

FIZYCZNA


KONWERSJA KAPITAŁU – zdobycie lub podwy

ż

szenie przez jednostk

ę

lub grup

ę

społecznie cenionych zasobów

jednego rodzaju dzi

ę

ki posiadaniu zasobów innego rodzaju (np. wykorzystanie władzy i presti

ż

u do osi

ą

gni

ę

cia

korzy

ś

ci materialnych)


SZANSE

ś

YCIOWE – prawdopodobie

ń

stwo uzyskania społecznie cenionych dóbr


STRATYFIKACJA SPOŁECZNA – (uwarstwienie) hierarchia warstw społecznych o wi

ę

kszych lub mniejszych

szansach dost

ę

pu do jakiego

ś

społecznie cenionego dobra

-

ZBIE

ś

NO

ŚĆ

HIERARCHII STRATYFIKACYJNYCH – sytuacja, w której wysoka (b

ą

d

ź

niska) pozycja jednostki

lub grupy na jednej z drabin nierówno

ś

ci społecznej odpowiada wysokiej (b

ą

d

ź

niskiej) pozycji w ramach innych

hierarchii stratyfikacyjnych

background image

15

-

ROZBIE

ś

NO

ŚĆ

HIERARCHII STARTYFIKACYJNYCH – sytuacja, w której okre

ś

lona pozycja jednostki lub grupy

na jednej z drabin nierówno

ś

ci nie oznacza podobnej pozycji w obr

ę

bie innych hierarchii stratyfikacyjnych.


WARSTWY SPOŁECZNE – kategorie i grupy społeczne powi

ą

zane realn

ą

wi

ę

zi

ą

subiektywn

ą

i obiektywn

ą

, ró

ż

nice

mi

ę

dzy sob

ą

zbiorowymi szansami osi

ą

gania społecznie cenionych dóbr – bogactwa, władzy, presti

ż

u, edukacji itp.

oraz wynikaj

ą

cym z tego poziomem i stylem

ż

ycia, typow

ą

ideologi

ą

i obyczajami.


RUCHLIWO

ŚĆ

SPOŁECZNA – przemieszczanie si

ę

pomi

ę

dzy pozycjami i grupami ulokowanymi na ró

ż

nych

szczeblach hierarchii stratyfikacyjnych

PIONOWA – przemieszczanie si

ę

jednostek lub zbiorowo

ś

ci pomi

ę

dzy szczeblami drabiny stratyfikacji: awans

lub degradacja

POZIOMA – przemieszczanie si

ę

ludzi w przestrzeni (migracja, podró

ż

e, turystyka)

MI

Ę

DZYPOKOLENIOWA – awans lub degradacja jednostki lub grupy w długim okresie obejmuj

ą

cym

ż

ycie

dwóch lub wi

ę

cej pokole

ń

WEWN

Ą

TRZPOKOLENIOWA – awans lub degradacja jednostki lub grupy w toku

ż

ycia jednego pokolenia


SPOŁECZE

Ń

STWO OTWARTE – takie, w którym awans jednostkowy lub grupowy jest nie tylko w szerokim zakresie

mo

ż

liwy, ale silnie kulturowo oczekiwany i wymagany

SPOŁECZE

Ń

STWO ZAMKNI

Ę

TE – takie, które ogranicza lub całkowicie zamyka mo

ż

liwo

ść

awansu społecznego


Formy dyskryminacji:

Segregacja zawodowa

Ograniczanie szans edukacyjnych

Pułap stratyfikacyjny (jawna lub utajona, ale realna granica awansu dost

ę

pnego dla pewnych kategorii

społecznych czy grup np. mniejszo

ś

ci rasowe czy etniczne)


KANAŁY RUCHLIWO

Ś

CI SPOŁECZNEJ – typowe scenariusze awansu lub kariery otwarte w danym społecze

ń

stwie


2 WIZJE NIERÓWNO

ŚĆ

SPOŁECZNEJ:

1. DYCHOTOMICZNA WIZJA NIERÓWNO

Ś

CI – obraz społecze

ń

stwa, w którym podkre

ś

la si

ę

przeciwstawno

ś

ci dwóch klas społecznych:

Wła

ś

cicieli

ś

rodków produkcji i pracowników pozbawionych własno

ś

ci

KLASA SPOŁECZNA – wielki segment społecze

ń

stwa obejmuj

ą

cy osoby o podobnej sytuacji

własno

ś

ciowej (zwłaszcza w zakresie posiadania kapitału ekonomicznego)

WARTO

ŚĆ

DODATKOWA – zysk wła

ś

ciciela

ś

rodków produkcji wynikaj

ą

cy z zawłaszczenia ró

ż

nicy

mi

ę

dzy warto

ś

ci

ą

produktu wytworzonego przez pracownika, a jego płac

ą

RELACJA EKSPLOATATORSKA – wyzysk najemnych pracowników przez wła

ś

cicieli

ś

rodków produkcji

KLASA W SOBIE – klasa społeczna w pocz

ą

tkowym momencie krystalizacji, gdy du

ż

y segment

społecze

ń

stwa posiada obiektywnie wspólny interes ekonomiczny, nie jest jednak tego

ś

wiadomy

Ś

WIADOMO

ŚĆ

KLASOWA – rozpowszechniona w

ś

ród członków zbiorowo

ś

ci o podobnych interesach

ekonomicznych artykulacja ideologiczna tych interesów, rozpoznanie zagra

ż

aj

ą

cych tym interesom

wrogów klasowych oraz pojawiaj

ą

ca si

ę

na tym tle silna to

ż

samo

ść

grupowa i gotowo

ść

do walki o

realizacje klasowych celów
KLASA DLA SIEBIE – klasa społeczna w ko

ń

cowym momencie krystalizacji, gdy obok wspólnoty

interesów ekonomicznych dysponuje rozwini

ę

t

ą

ś

wiadomo

ś

ci

ą

klasow

ą

i formami organizacyjnymi

pozwalaj

ą

cymi na prowadzenie walki klasowej

Grupy wi

ę

kszo

ś

ciowej i mniejszo

ś

ciowej

-

stereotypy etniczne lub narodowe

-

przes

ą

dy

-

ASYMILACJA – roztopienie si

ę

mniejszo

ś

ci etnicznej czy rasowej w grupie wi

ę

kszo

ś

ciowej i tym

samym uzyskanie pełnej partycypacji w jej szansach

ż

yciowych

Grupy m

ęż

czyzn i kobiet

-

interpretacja kulturowa płci – płe

ć

to co

ś

wi

ę

cej ni

ż

ż

nice biologiczne, jest to tak

ż

e ró

ż

nica

kulturowa



gender (płe

ć

kulturowa)

-

segregacja zawodowa ze wzgl

ę

du na płe

ć

(dyskryminacja)



Piotr Sztompka „Socjologia. Analiza społecze

ń

stwa.” Rozdział 15


IDEOLOGIE NIERÓWNO

Ś

CI:


1. IDEOLOGIA ELITARYSTYCZNA (arystokratyczna)

o

istniej

ą

takie grupy, które z samej swojej natury s

ą

„wy

ż

sze” od innych i dlatego musz

ą

mie

ć

wy

ż

sz

ą

pozycj

ę

w społecze

ń

stwie, co wyra

ż

a si

ę

w ich całkowicie uzasadnionych przywilejach (poprzez urodzenie,

szczególne predyspozycje tj. talent, m

ą

dro

ść

, blisko

ść

Boga)

background image

16

2. IDEOLOGIA EGALITARNA

I RADYKALNA:

-

żą

dały IDENTYCZNYCH WARUNKÓW

ś

YCIA dla wszystkich

-

były najcz

ęś

ciej formułowane przez grupy uciskowe b

ą

d

ź

w ich imieniu

-

sprzeciwiały si

ę

wszelkim nierówno

ś

ciom i przywilejom społecznym

II REALISTYCZNA:

-

biologiczne podobie

ń

stwo w obr

ę

bie gatunku ludzkiego, implikowało to i

ż

ludzie maj

ą

takie same

potrzeby i wobec tego nale

ż

ało wszystkim ludziom IDENTYCZNY MINIMALNY POZIOM

ZASPOKOJENIA POTRZEB (zaspokojenie potrzeb wy

ż

ywienia, ubrania, schronienia, pracy,

bezpiecze

ń

stwa)

III postulowali RÓWNO

ŚĆ

SZANS OSI

Ą

GNI

Ę

CIA (równy start, równe mo

ż

liwo

ś

ci dost

ę

pu do społecznie

po

żą

danego dobra)

IV postulowali RÓWNO

ŚĆ

WOBEC PRAWA

V postulowali RÓWNO

ŚĆ

PRAW PODMIOTOWYCH (tzn. gwarantowania ka

ż

demu realizacji uprawnie

ń

przysługuj

ą

cych niezale

ż

nie od poło

ż

enia społecznego)

3. IDEOLOGIA MERYTOKRATYCZNA

nierówno

ś

ci s

ą

na tyle usprawiedliwione o ile s

ą

efektem własnych zasług

2 czynniki na to wpływaj

ą

ce:

1) stopie

ń

własnego wysiłku, nakładu pracy

2) wkład jaki dana grupa wnosi do społecze

ń

stwa jako cało

ś

ci, stopie

ń

w jakim zaspokaja jego potrzeby,

korzy

ś

ci czy stratyfikacji

nierówno

ść

społeczna jest swoistym słusznym wynagrodzeniem za własny wysiłek i społeczn

ą

przydatno

ść

KA

ś

DEMU WEDŁUG JEGO ZASŁUG

Skala nierówno

ś

ci


TEORIE NIERÓWNO

Ś

CI:

1. FUNKCJONALNA TEORIA NIERÓWNO

Ś

CI

Wi

ąż

e nierówno

ść

z koniecznymi imperatywami organizacyjnymi

ż

ycia zbiorowego

Nierówno

ść

społeczna – zjawisko odwieczne, nieusuwalne, niezb

ę

dne do istnienia i funkcjonowania

społecze

ń

stwa



Teoria Davisa i Moore’a (1945r.)

-

wszelkie społecze

ń

stwa cechuj

ą

si

ę

nierówno

ś

ci

ą

społeczn

ą



dotyczy to tera

ź

niejszo

ś

ci i nie mo

ż

na

stwierdza

ć

jak b

ę

dzie w przyszło

ś

ci; nie stwierdza to tak

ż

e faktu,

ż

e jest ona konieczna, uniwersalna i

wieczna

-

opracowana na nierówno

ś

ci zawodów (ale mo

ż

na j

ą

stosowa

ć

do wszelkiej nierówno

ś

ci)

a) Ró

ż

ne zawody wykonywane w społecze

ń

stwie maj

ą

ż

ne doniosło

ś

ci funkcjonalne tzn. w ró

ż

nym

stopniu przyczyniaj

ą

si

ę

do zaspokojenia „wymogów funkcjonalnych społecze

ń

stwa”

b) Ró

ż

ne zawody wymagaj

ą

wi

ę

kszych lub mniejszych zdolno

ś

ci, talentów, wrodzonych

predyspozycji, a ponad to dłu

ż

szego b

ą

d

ź

krótszego kształcenia i treningu daj

ą

cego niezb

ę

dne

umiej

ę

tno

ś

ci i kompetencje

c) Kształcenie i trening oznacza ponoszenie pewnych kosztów i wyrzecze

ń

d) Jedyny sposób aby skłoni

ć

ludzi do podj

ę

cia szczególnych stara

ń

i poniesienia kosztów zwi

ą

zanych

z osi

ą

gni

ę

ciem bardziej wymagaj

ą

cego, a zarazem bardziej funkcjonalnie wa

ż

nego zawodu, to

zwi

ą

zanie z nim szczególnych przywilejów: lepsze zarobki, wi

ę

ksza pula władzy czy presti

ż

u

e) Obsadzenie wa

ż

nych funkcjonalnie zawodów predysponowanymi i przygotowanymi jednostkami

jest

imperatywem

funkcjonalnym,

swoistym

metawymogiem

funkcjonowania

ka

ż

dego

społecze

ń

stwa. Bez tego społecze

ń

stwo nie mogłoby istnie

ć

-

konkluzja: tylko istnienie nierówno

ś

ci społecznych zapewnia motywacje niezb

ę

dnego kształcenia i

treningu, co dostarcza pul

ę

kandydatów do wykonania wymagaj

ą

cych zawodów, których wykonanie w

społecze

ń

stwie danego typu konieczne, by mogło ono istnie

ć

. NIERÓWNO

ŚĆ

SPOŁECZNA JEST

CZYM

Ś

KONIECZNYM,

UNIWERSALNYM

I

WIECZNYM

SKŁADNIKIEM

KA

ś

DEGO

SPOŁECZE

Ń

STWA!!!

-

Krytyka: 1. doniosło

ść

funkcjonalna: ró

ż

ne zawody s

ą

wzajemnie komplementarne (uzupełniaj

ą

si

ę

wi

ę

c trudno znale

źć

ten najwa

ż

niejszy) 2. model teorii funkcjonalnej działa tylko w takim

społecze

ń

stwie, w którym wszyscy mieliby zapewniony równy start (a nigdy tak nie jest) 3. ludzie nie

tylko kieruj

ą

si

ę

motywacjami instrumentalnymi, ale tak

ż

e autotelicznymi i robi

ą

co

ś

bezinteresownie

dla własnej przyjemno

ś

ci


2. TEORIA SKOMULOWANYCH PRZEWAG

-

ź

ródło nierówno

ś

ci widzi w dominacji i władzy

-

nierówno

ść

to efekt szczególnych warunków historycznych, które mog

ą

by

ć

zniesione w przyszło

ś

ci;

nierówno

ść

czynnik konfliktogenny, dezorganizuj

ą

cy

ż

ycie społeczne

-

dziedziczenie pozycji społecznych – uzyskiwane od rodziny – bez własnych zasług - zasobów
maj

ą

tkowych, władzy, presti

ż

u, kapitału kulturowego, kapitału społecznego – co stwarza lepsze

warunki startu

ż

yciowego (b

ą

d

ź

odwrotnie: dziedziczenie biedy, zacofania, marginalizacji społecznej)

background image

17

-

dziedziczeniu podlega kapitał w sensie dosłownym, jak i kapitał kulturowy (nawyki, umiej

ę

tno

ś

ci,

sposób codziennego zachowania si

ę

i mówienia itp.) oraz kapitał społeczny (sie

ć

kontaktów,

znajomo

ś

ci, powi

ą

za

ń

, przynale

ż

no

ś

ci do organizacji i stowarzysze

ń

, które stwarza jednostce lepsze

mo

ż

liwo

ś

ci uzyskiwania innych społecznie cenionych zasobów – bogactwa, władzy, presti

ż

u)


DETERMINIZM TECHNOLOGICZNY – pogl

ą

d, ze głównym czynnikiem decyduj

ą

cym o rozwoju społecze

ń

stw i

znacz

ą

cym kolejne fazy historii ludno

ś

ci s

ą

odkrycia, wynalazki i innowacje techniczne


AKUMULACJA PRZEWAG I UPO

Ś

LEDZENIA – tendencja do podwy

ż

szenia raz osi

ą

gni

ę

tej wy

ż

szej pozycji

społecznej oraz przeciwnie do pogł

ę

bienia si

ę

degradacji, gdy spadło si

ę

na pozycje niskie



Henryk Doma

ń

ski „Struktura społeczna” rozdział 2


ZRÓ

ś

NICOWANIE SPOŁECZNE – 1. jest negacj

ą

identyczno

ś

ci i odpowiednikiem szczegółowego podziału 2. jako

proces jest wyłanianiem si

ę

nowych podziałów i ról


Zró

ż

nicowanie społeczne jest podstawowym aspektem ka

ż

dej struktury społecznej:

1) ka

ż

da istota ludzka pełni jak

ąś

rol

ę

i mo

ż

na j

ą

sklasyfikowa

ć

w ramach okre

ś

lonego podziału

2) zró

ż

nicowanie społeczne tkwi u podło

ż

a zjawiska role-set (R. Merton) czyli wielo

ś

ci ról

3) podział pracy to podstawa funkcjonowania wszystkich instytucji społecznych – rodzaj zró

ż

nicowania

społecznego


NIERÓWNO

Ś

CI SPOŁECZNE


1. RÓWNO

ŚĆ

WOBEC PRAWA

-

ka

ż

dy człowiek podlega tym samym regułom i powinien by

ć

karany w ten sam sposób, niezale

ż

nie od

pochodzenia społecznego, narodowo

ś

ci, wyznania czy płci

-

koncepcja prawa naturalnego J.J. Rousseau



naturalnym stanem rodzaju ludzkiego jest równo

ść

-

Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela (Rewolucja Francuska)



„ludzie rodz

ą

si

ę

i pozostaj

ą

wolni i

równi pod wzgl

ę

dem ich praw...”

2. RÓWNO

ŚĆ

SZANS

-

hasło wykreowane przez teoretyków liberalizmu

-

ten sam start, a co potem zale

ż

y od zasług

-

nagrody rozdzielane według zasług

-

MERYTOKRACJA- ka

ż

demu według zasług

-

Wykorzystywanie tego modelu nierówno

ś

ci w badaniach nad ruchliwo

ś

ci

ą

społeczn

ą

3. MODEL NIERÓWNO

Ś

CI OPARTY NA ZAKWESTIONOWANIU RÓWNO

Ś

CI SZANS

-

oparty na prywatnej warto

ś

ci i ideologii sukcesu

-

marksi

ś

ci i my

ś

liciele socjalistyczni



postulowali oni równo

ść

warunków



ka

ż

da jednostka powinna

tym samym stopniu uczestniczy

ć

w podziale dóbr, niezale

ż

nie od wydatkowanych przez siebie

nakładów oraz posiadanego talentu, zasług i własnych zdolno

ś

ci

-

krytyka merytokracji



oferuje ludziom równo

ść

szans by ich usytuowa

ć

w hierarchii

-

poj

ę

cie „równo

ś

ci szans” wykorzystuje si

ę

w badaniach nad ruchliwo

ś

ci

ą

społeczn

ą


Henryk Doma

ń

ski „Struktura społeczna” rozdział 3


Stratyfikacja jest form

ą

nierówno

ś

ci!!!


Stratyfikacja społeczna wg Bergela

-

stratyfikacja jest obiektywnym rezultatem oceny

-

stratyfikacja wskazuje porz

ą

dek, relatywn

ą

pozycje rang i ich dystrybucj

ę

w systemie oceny. Je

ż

eli

oceniane s

ą

jednostki bez wzgl

ę

du na ich przynale

ż

no

ść

grupow

ą

, mo

ż

emy mówi

ć

o stratyfikacji

indywidualnej, je

ż

eli grupy s

ą

elementem oceny mówimy o stratyfikacji grupowej.


Barber:

-

„stratyfikacja „produkt interakcji” zachodz

ą

cej mi

ę

dzy zró

ż

nicowaniem a ocen

ą

społeczn

ą

-

zjawisko ugruntowane na wspólnocie moralnej


2 ROZUMIENIA STRATYFIKACJI:

1. STATYCZNE



„wzór” kategorii zró

ż

nicowanych pod wzgl

ę

dem przywilejów społecznych

2. PROCES



proces wyznaczaj

ą

cy ludziom ich miejsce w hierarchii statusu

Trzy tradycje bada

ń

nad stratyfikacj

ą

społeczn

ą

:

background image

18



WEBER

-

wielowymiarowe podej

ś

cie do stratyfikacji

-

„Wirtschaft und Gesellschaft” – klasy, stany i partie

-

definicja klasy społecznej wg Webera:

„ o klasie mówimy tam, gdzie: 1. wielu ludziom wspólny jest swoisty element determinuj

ą

cy ich szanse

ż

yciowe, o ile 2. elementów okre

ś

lony jest wł

ą

czenie przez ekonomiczne interesy wi

ążą

ce si

ę

z

posiadaniem dóbr oraz interesy zarobkowe i to 3. w warunkach rynku – dóbr lub pracy”

-

zakłada on wyst

ę

powanie uniwersalnych mechanizmów wymiany rynkowej

-

szerokie rozumienie własno

ś

ci

-

wyznacznik pozycji społecznej:

1. monopolizacja szans rynkowych przez ró

ż

ne klasy społeczne (wykorzystał to pó

ź

niej Parkin



poj

ę

cie „zamykania si

ę

” grup uprzywilejowanych, podejmowanego w odpowiedzi na

strategie „uzurpacji” ze strony klas ni

ż

szych)

2. wymiar presti

ż

u

3. stratyfikacja presti

ż

u (hierarchia) rodzi si

ę

w

ś

wiadomo

ś

ci, a uzewn

ę

trznia si

ę

w

zachowaniach i gestach

koniecznym warunkiem wyłaniania si

ę

hierarchii presti

ż

u stanowi wspólnota warto

ś

ci i norm

wspólnotowy charakter grupy zespala członków i mobilizuje do działania

władza to 3 podstawowy wymiar stratyfikacji społecznej (2 rodzaje władzy: ekonomiczna oraz
uwarunkowana „honorem”)

-

podkre

ś

la niezale

ż

ny charakter nierówno

ś

ci oparty na władzy

-

rozpatrywał nierówno

ść

władzy jako odzwierciedlenie systemu organizacji społecznej

-

nierówno

ść

zwi

ą

zana z władz

ą

staje si

ę

coraz wa

ż

niejsza (bo w rozwini

ę

tych społecze

ń

stwach

rynkowych nierówno

ś

ci społeczne w coraz wi

ę

kszym stopniu b

ę

d

ą

si

ę

koncentrowały wokół systemu

politycznego i władzy, inaczej ni

ż

w społecze

ń

stwach stanowych i kastowych, gdzie najwa

ż

niejsza

była struktura klasowa)



WARSZTATY BADA

Ń

TERENOWYCH:

-

USA – ojczyzna bada

ń

nad stratyfikacj

ą

-

AMERICAN DREAM



okazał si

ę

tylko nierealnym snem, to spowodowało,

ż

e badania nad

stratyfikacj

ą

zacz

ę

to realizowa

ć

według pewnego schematu – zaczynaj

ą

c od zdefiniowania

problemów socjalnych, wynikaj

ą

cych z urbanizacji, masowego napływu imigrantów i rozwoju

przemysłu – stworzenie siatki poj

ę

ciowej i kategorii interpretacji tych zjawisk

-

Badania nad struktur

ą

społeczn

ą

przeprowadzone w społeczno

ś

ciach lokalnych

Robert i Helen Lynd w Middletown (techniki badawcze: wywiad, obserwacja, analiza materiałów

ź

ródłowych); stwierdzili obecno

ść

2 klas: klasy „robotniczej” i klasy „ludzi biznesu”; najwa

ż

niejszy

czynnik stratyfikacji – zasoby materialne i władza.

W latach 1945-53 opublikowano 333 artykułów i ksi

ąż

ek omawiaj

ą

cych wyniki community studies

Warner, miasto Janesville; status



kluczowy element stratyfikacji społecznej, który definiowali

jako „najogólniejsze poj

ę

cie, odnosz

ą

ce si

ę

do usytuowania zachowa

ń

lub pozycji jednostek w

ka

ż

dej grupie społecznej”; wielowymiarowe podej

ś

cie



społecze

ń

stwa s

ą

wypadkow

ą

wielu

rankingów i analiza ka

ż

dego z nich wymaga odniesienia do innych wymiarów;

Metoda „oceniaj

ą

cego uczestnictwa”



Evaluated Participation (E.P.) składa si

ę

z takich bada

ń

jak: matched agreement (odtwarzanie z relacji informatorów ich subiektywnych map hierarchii
społecznej), ocena symbolicznego usytuowania respondentów, ocena społecznej reputacji, ocena
statusu przez porównanie jednych respondentów z innymi, proste zakwalifikowanie do klasy
społecznej (simple assingment) oraz ocena ze wzgl

ę

du na instytucjonalne oceniane uczestnictwo

(stowarzyszenia, kliki, ko

ś

cioły); prowadz

ą

cy badanie mili z góry narzucany scenariusz wywiadu;

wniosek: Jonesville jest skrystalizowanym układem klasowym, 5 kategorii: klasa wy

ż

sza, klasa

wy

ż

sza

ś

rednia, klasa ni

ż

sza

ś

rednia, klasa wy

ż

sza ni

ż

sza, klasa ni

ż

sza ni

ż

sza.



FUNKCJONALNA TEORIA ODNIESIENIA:



Kingsley Davis i Wilibert E. Moore

-

Nierówno

ś

ci s

ą

koniecznym warunkiem normalnego funkcjonowania organizmów społecznych i musi

istnie

ć

gdy

ż

zaspokajaj

ą

ż

ywotne potrzeby i s

ą

warunkiem zdrowia ka

ż

dego systemu

1. Funkcjonowanie społecze

ń

stwa opiera si

ę

na podziale pracy, którego podstaw

ą

jest hierarchia

stanowisk i pozycji zawodowych o niejednakowej wa

ż

no

ś

ci

2. Wi

ę

ksza wa

ż

no

ść

podnosi rang

ę

pozycji, ale z kolei wy

ż

sze pozycje poci

ą

gaj

ą

za sob

ą

konieczno

ść

ponoszenia odpowiednio wy

ż

szych nakładów

3. Warunkiem efektywno

ś

ci systemu jest osadzenie wy

ż

szych i ni

ż

szych pozycji przez odpowiednie

jednostki. Musi istnie

ć

mechanizm wynagrodzenia: zapewnia optymaln

ą

selekcje kandydatów,

motywacja ludzi.

4. Mechanizm wynagrodzenia istnieje, a jest nim dystrybucja rzadkich dóbr oraz uprawnie

ń

5. Efektem działa

ń

tych mechanizmów jest: stratyfikacja społeczna oraz skuteczna metoda

wyłaniania utalentowanych jednostek

background image

19



Parsons

-

stratyfikacja społeczna to rezultat i odzwierciedlenie wspólnego systemu warto

ś

ci, co wynika z

przyj

ę

cia fundamentalnych przesłanek,

ż

e wszystkie działania zorientowane s

ą

na osi

ą

ganie celów, a

w zwi

ą

zku z tym maj

ą

charakter normatywny i podlegaj

ą

ocenie

-

orientacje tworz

ą

zintegrowany system warto

ś

ci

-

stratyfikacja jest nie tylko aspektem

ś

wiadomo

ś

ci, ale norm

ą

i zobowi

ą

zaniem moralnym

-

STRATYFIKACJA – w aspekcie oceny: zaszeregowanie jednostek składowych systemu zgodnie z
normami wspólnego systemu warto

ś

ci

-

Po

ś

wi

ę

cił osobn

ą

uwag

ę

klasyfikacji społecze

ń

stw pod k

ą

tem przypisania ich do ró

ż

nych syndromów

warto

ś

ci. Nadrz

ę

dne syndromy warto

ś

ci zwi

ą

zane s

ą

z:

a) Adaptacj

ą

b) Osi

ą

ganiem celów

c) Integracj

ą

d) Podtrzymywaniem wzorów







Temat VI: RUCHLIWO

ŚĆ

SPOŁCZNA I JEJ BARIERY.


PIOTR SZTOMPKA: „SOCJOLOGIA”
Rozdział: „Nierówno

ś

ci społeczne”


Ruchliwo

ść

pozioma- np. migracje,turystyka

Ruchliwo

ść

społeczna pionowa- ludzie zmieniaj

ą

pozycje społeczne i przynale

ż

no

ść

grupow

ą

, gdy przemieszczaj

ą

si

ę

na ró

ż

nych szczeblach stratyfikacji społecznej:

Awans zawodowy-wej

ś

cie do wy

ż

szej grupy zawodowej.Jest to zmiana, która przynosi wy

ż

szy presti

ż

,

zarobki, wi

ę

cej władzy

Degradacja- zej

ś

cie na ni

ż

sz

ą

pozycje, mo

ż

e to by

ć

opuszczenie danej grupy zawodowej.

-kariera -sekwencja nast

ę

puj

ą

cych po sobie awansów

Ruchliwo

ść

mo

ż

e polega

ć

na zmianie samych hierarchii stratyfikacyjnych, dzi

ę

ki czemu grupy znajduj

ą

si

ę

na innej

pozycji (szczeblu)

Zmiana skal stratyfikacyjnych- dokonuje si

ę

jako efekt szerokich i radykalnych zmian społecznych, rewolucji,

przewrotów. Wówczas jedne stanowiska mog

ą

zyska

ć

szybszy dost

ę

p do wy

ż

szych zarobków, władzy,

presti

ż

u, inne za

ś

- mog

ą

traci

ć

swoj

ą

pozycj

ę

.

Awans zawodowy- mo

ż

e obejmowa

ć

całe kategorie społeczne- w procesie modernizacji było to typowe dla

ludno

ś

ci wiejskiej, migruj

ą

cej do miast- osi

ą

gniecie wy

ż

szych zarobków, presti

ż

u

Po II wojnie

ś

wiatowej-awans zawodowy i edukacyjny chłopów

Awans pokolenia- gdy otwieraja si

ę

mo

ż

liwo

ś

ci szybszego podnoszenia swojej pozycji społecznej

przez ludzi w podobnym wieku


ZMIANA SKAL STRATYFIKACYJNYCH:

Polska po 1989 roku:
Np.: stanowiska prawnicze- wy

ż

szy status (ze wzgl

ę

du na zmiany technologiczne, gospodarcze)

- zmiany te mog

ą

by

ć

za równo wewn

ą

trzpokoleniowe jak i miedzy-

-awans edukacyjny- charakterystyczny dla ruchliwo

ś

ci mi

ę

dzypokoleniowej; w Polsce po II wojnie

ś

wiatowej- rodzice

pracuj

ą

cy na roli, syn- in

ż

ynier

-

ś

ydzi podczas II wojny

ś

wiatowej

-kobiety, gdy uzyskały prawo głosu

Społecze

ń

stwa:

Otwarte- awans społeczny grupowy czy jednostkowy mo

ż

liwy a nawet wymagany np. Ameryka

Zamkni

ę

te- ograniczaj

ą

lub wykluczaj

ą

mo

ż

liwo

ść

ruchliwo

ś

ci społecznej – np. społecze

ń

stwa feudalne-

warstwy zamkni

ę

te (kasty)

Pomi

ę

dzy nimi wyst

ę

puj

ą

społecze

ń

stwa po

ś

rednie:

1. drabiny stosunkowo plastyczne- pod uwag

ę

berze si

ę

wyj

ą

tkowe osi

ą

gni

ę

cia

2. drabiny bardzo rygorystyczne- podkre

ś

lenie wysługi lat”, do

ś

wiadczenia


W ruchliwo

ś

ci społecznej ujawniaj

ą

si

ę

:

1. stereotypy

Każdemu z nich odpowiada
inny kształt stratyfikacji
społecznej

background image

20

2. przes

ą

dy

3. praktyki dyskryminacji:

skrajne- całkowite wył

ą

czenie danej społeczno

ś

ci od mo

ż

liwo

ś

ci awansu

cz

ęś

ciej wyst

ę

puje- zamkni

ę

ta szansa awansu na pozycje najwy

ż

sze- pułap osi

ą

gni

ęć

Odsuni

ę

cie od pewnych kanałów ruchliwo

ś

ci cz

ę

sto prowadzi do poszukiwania kanałów alternatywnych- czasami

metody kulturowo i prawnie uznane(np. kariera w sporcie) lub tez nie- zorganizowana przest

ę

pczo

ść

.



HENRYK ROMA

Ń

SKI „STRUKTURY SPOŁECZNE”

Rozdz. 12 „Funkcje ruchliwo

ś

ci”


RUCHLIWO

ŚĆ

SPOŁECZNA- ka

ż

da zmiana pozycji w strukturze społecznej(def. Sformułował Pitrim Sorokin w

1927r)

I. Wpływ ruchliwo

ś

ci na formowanie si

ę

struktury społecznej:

-teza „ ruchliwo

ść

jest czynnikiem formowania si

ę

barier społecznych” jest zasług

ą

Maksa Webera

-zbiorowo

ść

jest klas

ą

, je

ż

eli zmiana pozycji jest w jej ramach łatwiejsza od ruchliwo

ś

ci mi

ę

dzy pozycjami

przypisanymi do ró

ż

nych klas. Posługuj

ą

c si

ę

tym kryterium Weber wyró

ż

nił: klas

ę

robotnicz

ą

, drobn

ą

bur

ż

uazj

ę

,

najemnych pracowników umysłowych i wła

ś

cicieli wielkich firm.

#Zagadnienia te rozwin

ą

ł Sorokin:

wprowadził poj

ę

cie „przestrze

ń

społeczna”-jest to wypadkowa stosunków ł

ą

cz

ą

cych jednostki z :

a)członkami grupy społecznej (zawodowej,religijnej, narodowej i In.)
b) innymi grupami
c)innymi populacjami w uniwersum

ś

wiatowym

- im wi

ę

ksza jest blisko

ść

mi

ę

dzy zawodami tym wi

ę

ksze jest nat

ęż

enie wzajemnej wymiany ich członków i odwrotnie

(wi

ę

ksza (lub mniejsza) wymiana mi

ę

dzy kategoriami jest wyznacznikiem odpowiednio, mniejszych i wi

ę

kszych

dystansów)
-wysoka ruchliwo

ść

osłabia podziały społeczne, niska zaostrza

-wysoka ruchliwo

ść

przeciwdziała tworzeniu si

ę

podziałów klasowych,poniewa

ż

stosunek do

ś

rodków produkcji

przestaje odgrywa

ć

role głównego czynnika (towarzyszy temu wzrost a

Aspiracji)

# Giddens wprowadził poj

ę

cie capacitie- mo

ż

liwo

ś

ci rynkowych, o których decyduj

ą

tzw. zasoby (takie jak poziom

wykształcenia) i nagrody jednostek (np. zarobki). Trzy główne rodzaje tych mo

ż

liwo

ś

ci to:

1. własno

ść

Ś

ródków produkcji

2. posiadanie kwalifikacji
3. własno

ść

siły roboczej


„ Zamykanie si

ę

” w ramach jednej kategorii o podobnych mo

ż

liwo

ś

ciach rynkowych traktuje Giddens jako czynnik

formowania si

ę

klas

- Zale

ż

no

ść

ta mo

ż

e mie

ć

miejsce zarówno w kategoriach uprzywilejowanych, jak i kategoriach o niskim

statusie

- wzory ruchliwo

ś

ci - tak wewn

ą

trz-, jak i mi

ę

dzypokoleniowej - s

ą

mechanizmami sprzyjaj

ą

cymi

utrzymywaniu si

ę

odr

ę

bno

ś

ci trzech głównych klas: wy

ż

szej,

ś

redniej i robotniczej.


#Parkin
- strukturotwórcza rola ruchliwo

ś

ci społecznej jest rezultatem aktywno

ś

ci jednostek i kategorii, głównie grup

zawodowych
-grupy uprzywilejowane, o wysokim statusie społecznym monopolizuj

ą

dost

ę

p do cennych dóbr

-ruchliwo

ść

wewn

ą

trzpokoleniowa jako czynnik wzmacniaj

ą

cy podziały formuj

ą

ce si

ę

na bazie mi

ę

dzypokoleniowego

dziedziczenia pozycji (np. korzy

ś

ci wynikaj

ą

ce z przynale

ż

no

ś

ci do zwi

ą

zków zawodowych, która na ogół zwi

ę

ksza

szanse zatrudnienia i kontynuowania kariery)
- ruchliwo

ść

absolutna - sum

ę

wszystkich przemieszcze

ń

, wynikaj

ą

cych min ze zmian liczebno

ś

ci kategorii

zachodz

ą

cych pomi

ę

dzy pokoleniami rodziców i dzieci-ruchliwo

ść

wzgl

ę

dna- informuje o otwarto

ś

ci struktury

społecznej

- To

ż

samo

ść

, demograficzna jest jakby pierwszym etapem formowania si

ę

klas okre

ś

lonym

przez procesy napływu i dziedziczenia pozycji, gdzie oczywi

ś

cie mniejszy napływ i odpływ sprzyjaj

ą

odpowiednio

wi

ę

kszej zwarto

ś

ci.

- Bariery ruchliwo

ś

ci sprzyjaj

ą

formowaniu si

ę

ś

wiadomo

ś

ci klasowej, czego efektem mo

ż

e by

ć

przekształcanie si

ę

kategorii z mniej dojrzałego stanu "klasy w sobie" w "klas

ę

dla siebie"


II. Wpływ na stabilno

ść

polityczn

ą

- oqraniczenie szans ruchliwo

ś

ci mo

ż

e b

ć

ź

ródłem destabilizacji systemu jako czynnik kreuj

ą

cy masowe

niezadowolenie aspołeczne

Wieksza ruchliwo

ść

wpływa na redukcje konfliktów

background image

21

-wysoka ruchliwo

ść

zmniejsza ostro

ść

podziałów społ.

- wi

ę

ksza ruchliwo

ść

otwiera klasom ni

ż

szym mo

ż

liwo

ś

ci awansu

-przypadki awansu dotycz

ą

. Najcz

ęś

ciej ludzi ambitnych i zdolnych. Powoduje to,

ż

e klasy ni

ż

sze opuszczaj

ą

ludzie

najbardziej aktywni, obdarzeni talentem i zaradni

ż

yciowo, a co najwa

ż

niejsze - stanowi

ą

cy potencjalne zarzewie

konfliktów

Czynniki ograniczaj

ą

ce pozytywny wpływ ruchliwo

ś

ci społecznej na stabilno

ść

systemu:

- mechanizmy dziedziczenia pozycji. W

ż

adnym kraju procesy odpływu z klas ni

ż

szych nie s

ą

tak du

ż

e, aby całkowicie

zlikwidowa

ć

potencjał napi

ęć

społecznych

-ruchliwo

ść

nie zawsze neutralizuje poczucie zablokowania szans w klasach ni

ż

szych

- przypadki ruchliwo

ś

ci w dól s

ą

mniej liczne ni

ż

w gor

ę

( zwi

ą

zane ze na zwi

ę

kszaniu si

ę

liczebno

ś

ci kategorii

zawodowych o wysokim statusie)

III. Wpływ na efektywno

ść

ekonomiczna

- Ruchliwo

ść

traktowana jest tu jako jeden z warunków efektywno

ś

ci

- wy

ż

sza ruchliwo

ść

jest po

żą

danym zjawiskiem, jako czynnik sprzyjaj

ą

cy optymalnej alokacji jednostek

- Mo

ż

na powiedzie

ć

,

ż

e ruchliwo

ść

jest mechanizmem zapewniaj

ą

cym realizacj

ę

zasady "wła

ś

ciwi ludzie na

wła

ś

ciwych pozycjach" wyznacza kanały dro

ż

no

ś

ci i w tym sensie decyduje o efektywno

ś

ci systemu


# Vilfredo Pareto
- jego wkład do zagadnie

ń

zwi

ą

zanych ze struktur

ą

społeczn

ą

to teoria "kr

ąż

enia elit", w której procesy ruchliwo

ś

ci

traktowane s

ą

jako mechanizm regulacji dopływu kompetentnych jednostek do klasy rz

ą

dz

ą

cej. Celem rozwa

ż

a

ń

w

teorii- okre

ś

lenie warunków zapewniaj

ą

cych trwała równowage systemom społecznym

*podstawowa- wymiana jednostek mi

ę

dzy społecze

ń

stwem a kategori

ą

rz

ą

dz

ą

cych(z elity eliminowane

jednostki bierne i nieefektywne- rentierzy, na ich miejsce wchodz

ą

najlepsi przedstawiciele społecze

ń

stwa-

spekulatorzy)
-Pareto zwrócił uw

ę

g

ę

na istnienie wyra

ź

nie' korelacji mi

ę

dzy rosn

ą

c

ą

ruchliwo

ś

ci

ą

a rozwojem gospodarczym i

wzrostem stopy

ż

yciowej


IV Wpływ na funkcjonowanie jednostek

- Zmiana pozycji społecznej powinna znale

źć

odzwierciedlenie w stylu

ż

ycia, zachowaniach i sposobie my

ś

lenia

-

ż

e usytuowanie w strukturze społecznej nale

ż

y rozpatrywa

ć

jako wypadkow

ą

pozycji zajmowanych w ró

ż

nego rodzaju

rankingach (przynale

ż

no

ść

klasowa, udział we władzy i poło

ż

enie stanowe - s

ą

niezale

ż

nymi wyznacznikami pozycji

jednostek.)

konsekwencje ruchliwo

ś

ci

- wi

ę

ksz

ą

skłonno

ść

do akceptacji zmian przez "ruchliwe" jednostki. Ruchliwo

ść

powinna sprzyja

ć

tolerancji dla innych

pogl

ą

dów

-zderzenie si

ę

ż

nych idei i wielo

ść

bod

ź

ców pobudzaj

ą

cych do innowacyjno

ś

ci.

- Zmiana pozycji kojarzy si

ę

przede wszystkim ze stresem. . Ludziom wywodz

ą

cym si

ę

z klas ni

ż

szych zale

ż

y na

podkre

ś

laniu swej przynale

ż

no

ś

ci do kategorii o wy

ż

szym statusie społecznym

<>ostateczn

ą

miar

ą

sukcesu jest akceptacja towarzyska

-jednostki ruchliwe charakteryzuj

ą

si

ę

wi

ę

kszym poczuciem niepewno

ś

ci i l

ę

ku

-: autorom wi

ę

kszo

ś

ci analiz nie udało si

ę

uchwyci

ć

statystycznie znacz

ą

cego wpływu ruchliwo

ś

ci na rozpatrywane

postawy i zachowania jednostek

W SKRÓCIE:

- ograniczenie szans ruchliwo

ś

ci mo

ż

e by

ć

ź

ródłem destabilizacji systemu

-wysoka ruchliwo

ść

zmniejsza ostro

ść

podziałów społecznych, co redukuje potencjał napi

ęć

- niska ruchliwo

ść

jest czynnikiem konfliktogennym

- Ruchliwo

ść

traktowana jest tu jako jeden z warunków efektywno

ś

ci. Wa

ż

ne s

ą

: przenikalno

ść

barier społecznych i to, czy

jednostki dysponuj

ą

ce odpowiednimi kwalifikacjami obsadzaj

ą

wła

ś

ciwe pozycje

- zmiana pozycji społecznej powinna uwidacznia

ć

si

ę

w stylu

ż

ycia, zachowaniach, sposobie my

ś

lenia


Rozdział 13 „WYNIKI BADA

Ń

NAD RUCHLIWO

Ś

CI

Ą

-systematyczne badania ruchliwo

ś

ci społecznej rozpocz

ę

to po II wojnie

ś

wiatowej

Badania nad ruchliwo

ś

ci

ą

dziel

ą

si

ę

na dwa nurty. Celem pierwszego- jest ustalenie rozmiarów ruchliwo

ś

ci i

otwarto

ś

ci struktury społecznej; drugim nurtem jest analiza wzorów.

Teza głosz

ą

ca,

ż

e ruchliwo

ść

jest procesem towarzysz

ą

cym uprzemysłowieniu i generalny jej wzór jest we

wszystkich krajach zbli

ż

ony" - niezale

ż

nie od systemu politycznego i kr

ę

gu kultury


Wzory ruchliwo

ś

ci, definiowane jako układ barier i kanałów przemieszczania si

ę

jednostek mi

ę

dzy

poszczególnymi segmentami struktury społecznej

background image

22



Z

ć

wicze

ń

:

-szanse

ż

yciowe- mo

ż

liwo

ść

ludzi w zakresie zapewnienia sobie dogodnych warunków

ż

ycia i pozytywnych

do

ś

wiadcze

ń

ż

yciowych

-status społeczny- wypadkowa czynników osi

ą

ganych i przypisanych(urodzenie)

Status

a) przypisany:
– niezale

ż

ny od wysiłków jednostki

-jest funkcja urodzenia
-nie jest przedmiotem wyboru
b)osi

ą

gany

-zale

ż

ny od wysiłku jednostki

-jest funkcj

ą

zasług

-jest przedmiotem wyboru


-migracje- mog

ą

by

ć

zwi

ą

zane z ruchliwo

ś

ci

ą

społeczn

ą

,ale tez tylko z przemieszczaniem si

ę


RUCHLIWO

ŚĆ

:

PRZESTRZENNA:

-migracje
-pozycje

Społeczna:

-pozioma- na równoległe pozycje-(w innym miejscu lub na podobnym szczeblu w hierarchii społecznej,
presti

ż

u)

-pionowa- w góre (awans) lub w dół (degradacja)

-wewn

ą

trzpokoleniowa- zmiana pozycji w strukturze społecznej w kolejnych punktach biografii

-mi

ę

dzypokoleniowa-kolejne pokolenia na wy

ż

szym szczeblu


RUCHLIWO

ŚĆ

ABSOLUTNA I WZGL

Ę

DNA:

ABSOLUTNA- wszystkie przemiesczenia w strukturze, bez wzgl

ę

du na przyczyny

WZGL

Ę

DNA—bierzemy pod uwag

ę

,gł. Czynnikiem liczebno

ść

kategorii społeczno zawodowej (przepływ)


Ruchliwo

ść

społeczna jest czynnikiem klasotwórczym

Wska

ź

nikiem społecznego dystansu mi

ę

dzy klasami (ostro

ść

podziałów społecznych)

Czynnikiem zamykania si

ę

klas społecznych i reprodukcji


# zamykanie si

ę

klas –tworzenie si

ę

barier

-reprodukuje si

ę

do

ś

wiadczenie

ż

yciowe, dziedziczenie ubóstwa (pozycji ale te

ż

syndromu kulturowego)

- ruchliwo

ś

c wska

ź

nikiem dystansu pomiedzy klasami- sorokin

#Michels- w pewnym momencie elita zaczyna d

ąż

yc do własnych interesów, staje si

ę

bierna, nieefektywna

a
-rozbie

ż

no

ść

norm

-asymilacja kulturowa
-poczucie ni

ż

szo

ś

ci

-„inteligencja ludowa’
-degradacja kulturowa inteligencji
-Piere Burdieu- zinternalizujemy kapitał kulturowy tego społecze

ń

stwa w którym si

ę

wychowujemy(system norm,

postawy, kod j

ę

zykowy)


- przemoc symboliczna- szkoła utrudnia awans społeczny w róznych grupach

TEMAT 9: KLASA

Ś

REDNIA


Co to jest klasa

ś

rednia?:

Klasa

ś

rednia ta taka, która w stratyfikacji społecze

ń

stwa znajduje si

ę

pomi

ę

dzy klas

ą

wy

ż

sz

ą

(arystokracja) a

klas

ą

ni

ż

sz

ą

(robotnicy). W społecze

ń

stwach nowoczesnych klasa

ś

rednia stanowi wi

ę

kszo

ść

populacji, jest liczebnie

dominuj

ą

c

ą

klas

ą

w społecze

ń

stwie (50%). Składa si

ę

w przedsi

ę

biorców i pracowników umysłowych. Charakteryzuje

j

ą

wysoki poziom

ż

ycia, szanse

ż

yciowe, awans społeczny oraz d

ąż

enie do ci

ą

głego demonstrowania swojego

background image

23

statusu, a członkowie funkcjonuj

ą

w przekonaniu o własnej wy

ż

szo

ś

ci, jednak wymaga to nieustannego

demonstrowania dowodów własnego sukcesu. Członkowie rywalizuj

ą

o presti

ż

, uznanie społeczne, pozycj

ę

ekonomiczn

ą

i władz

ę

, dlatego cz

ę

sto mówi si

ę

,

ż

e jest ona „motorem” gospodarki społecze

ń

stwa.

Najwi

ę

ksz

ą

osobliwo

ś

ci

ą

klasy

ś

redniej jest to,

ż

e nazywana jest klas

ą

, mimo

ż

e obejmuje ludzi o ró

ż

nym poziomie

wykształcenia, niejednakowym standardzie materialnym, uzyskuj

ą

cych niejednakowe dochody, maj

ą

cych ró

ż

ne

preferencje w zakresie konsumpcji i obdarzonych niejednakow

ą

estym

ą

(powa

ż

aniem, szacunkiem). Klasa

ś

rednia

pobudza do efektywno

ś

ci i jest czynnikiem stabilno

ś

ci systemu.



Geneza klasy

ś

redniej i droga jej rozwoju:


Klasa

ś

rednia wyłoniła si

ę

wraz z rozwojem kapitalistycznego rynku pracy- uprzemysłowienia, urbanizacji... Kapitalizm

nie mo

ż

e istnie

ć

bez ludzi przedsi

ę

biorczych, z instynktem nieustannego pomna

ż

ania dóbr oraz bez rozwoju

przemysły. Czynnikiem formułowania si

ę

klasy

ś

redniej stał si

ę

wzrost zapotrzebowania na nowe zawody, w których

bardziej ni

ż

pochodzenie społeczne liczyły si

ę

specjalistyczne klasyfikacje, inwencja i pomysłowo

ść

wymagaj

ą

ca

odwagi (tak wi

ę

c warunkiem rozwoju klasy

ś

redniej było wyłonienie si

ę

pozycji zawodowych z charakterystycznymi dla

kapitalistycznego rynku pracy mechanizmami rekrutacji, awansu i wynagrodze

ń

). Drugim wa

ż

nym czynnikiem było

kształtowanie si

ę

nowej mentalno

ś

ci, stylów

ż

ycia i postaw ludno

ś

ci. Du

ż

y wpływ na to wywarła religia protestancka

nie pot

ę

piaj

ą

ca a wr

ę

cz chlubi

ą

ca d

ąż

enie do wzbogacania si

ę

czy gromadzenia maj

ą

tku, a tak

ż

e ideologia liberalna.

Klasa

ś

rednia rekrutuje si

ę

z mieszcza

ń

stwa i cz

ęś

ciowo z bur

ż

uazji. Klasa

ś

rednia zacz

ę

ła tworzy

ć

si

ę

w kr

ę

gu

drobnych kupców i wła

ś

cicieli warsztatów rzemie

ś

lniczych. Zasadniczym impulsem stał si

ę

rozwój kupiectwa,

bankierów, wła

ś

cicieli składów i wszystkich ludzi obracaj

ą

cych du

ż

ymi sumami pieni

ę

dzy. Powstanie

absolutystycznych monarchii dostarczyło kolejnego impulsu, stwarzaj

ą

c zapotrzebowanie na kadry administracyjne,

intendentów, rachmistrzów i pisarzy (z procesów biurokratyzacji). Cz

ęś

ci

ą

nowej klasy stało si

ę

wyedukowane

mieszcza

ń

stwo, obejmuj

ą

ce lekarzy, prawników, nauczycieli akademickich i sygnatariuszy umów handlowych. Tym co

ł

ą

czyło jej członków było prowadzenie własnego biznesu. Własno

ść

jest fundamentem społecze

ń

stwa klasy

ś

redniej.

Maj

ą

c własno

ść

- firmy, kapitału czy rzadkich i poszukiwanych na rynku pracy kwalifikacji eksperta- ludzie staj

ą

si

ę

inni, zaczynaj

ą

patrze

ć

w przyszło

ść

z wi

ę

ksz

ą

pewno

ś

ci

ą

siebie i zaufaniem do własnych sił. Polska klasa

ś

rednia

składa si

ę

z zarówno z przedsi

ę

biorców, wykonuj

ą

cych samodzielnie okre

ś

lone profesje, zawody oraz równocze

ś

nie z

managerowie - zajmuj

ą

cy si

ę

prac

ą

umysłow

ą

, co odró

ż

nia t

ą

klas

ą

od klasy robotniczej. Formułowanie si

ę

klasy

ś

redniej było równoznaczne z powstawaniem nowych pozycji; gospodarka wkraczaj

ą

ca na tory rozwoju nie mogła

funkcjonowa

ć

bez kadry in

ż

ynierskiej, managerów i wyspecjalizowanych pracowników biurowych, a administracja

rz

ą

dowa bez kompetentnego korpusu słu

ż

by cywilnej i oficerów obsadzanych drog

ą

konkursu a nie kupowanych

urz

ę

dów. Profesjonalizm staje si

ę

te

ż

miernikiem rozwoju kultury, a na stra

ż

y codziennych potrzeb, od których

zaspokojenia zale

ż

y dobre samopoczucie jednostek, stan

ę

li profesjonali

ś

ci

ś

wiadcz

ą

cy wyspecjalizowane usługi.

Pozycje zwi

ą

zane z klas

ą

ś

redni

ą

mogły dopiero powsta

ć

w społecze

ń

stwie konsumpcji masowej.

Rozpowszechnienie si

ę

mentalno

ś

ci posiadacza było najwa

ż

niejszym czynnikiem formułowania si

ę

społecze

ń

stwa

klasy

ś

redniej.



Jakie s

ą

wyznaczniki przynale

ż

no

ś

ci do klasy

ś

redniej?:

Własno

ść

jest fundamentem społecze

ń

stwa klasy

ś

redniej. Nic tak skutecznie nie motywuje do wysiłku,

wyt

ęż

onej pracy, inwestowania w swój rozwój jak pomna

ż

anie swojego maj

ą

tku i awans społeczny. Wa

ż

nymi cechami

jednostek stał si

ę

indywidualizm, przedsi

ę

biorczo

ść

oraz rywalizacja.

Drugim wyznacznikiem klasy

ś

redniej jest zamo

ż

no

ść

i wysoka stopa

ż

yciowa. Członkowie klasy

ś

redniej

funkcjonuj

ą

w przekonaniu o własnej wy

ż

szo

ś

ci, jednak wymaga to nieustannego demonstrowania dowodów

własnego sukcesu. Bez w

ą

tpienia własny dom jest wykładnikiem mo

ż

liwo

ś

ci i aspiracji do wy

ż

szego statusu. Ludzie

zaopatruj

ą

si

ę

w dobra luksusowe, d

ążą

do pomna

ż

ania swojego maj

ą

tku, do utrzymana wysokiego standardu

materialnego i konsumpcyjnego oraz demonstrowania powodzenia, demonstrowania swojego maj

ą

tku, zabiegaj

ą

o

wysokie uznanie społeczne oraz presti

ż

. Stan posiadania, dochody i inne wyznaczniki materialnego statusu zaczynaj

ą

identyfikowa

ć

przynale

ż

no

ść

do klasy

ś

redniej.

Trzeci

ą

cecha jest wysoka pozycja zawodowa – wykonywany zawód jest najbardziej czytelnym atrybutem

klasy

ś

redniej. Przekonanie o tym,

ż

e niezale

ż

nie od pochodzenia, rasy czy płci, ka

ż

dy ma równe szanse do

odniesienia sukcesu, tote

ż

sukces powinien by

ć

rezultatem zdolno

ś

ci, zaanga

ż

owania i wysiłku jednostek

1

(

indywidualizm- ka

ż

dy jest kowalem swojego losu), w my

ś

l zasady fair play niedozwolone s

ą

oszustwa, intrygi,

korzystanie ze znajomo

ś

ci itp. Rodzi to ostr

ą

rywalizacj

ę

zawodow

ą

, orientacj

ę

na wykształcenie i awans zawodowy

tzw. „wy

ś

cig szczurów”

Wreszcie tym, co identyfikuje członków klasy

ś

redniej na co dzie

ń

, jest ich wygl

ą

d, specyficzny styl

ż

ycia w

sferze prywatnej i orientacje

ż

yciowe. Reprezentuje ona dominuj

ą

ce, nowoczesne i najbardziej cenione wzory;

pod

ąż

anie za mod

ą

, udział w kulturze, aktywne sp

ę

dzanie czasu wolnego, chodzenie go teatru, opery czy muzeum,

słuchanie klasycznej muzyki, interesowanie si

ę

sztuk

ą

, aktywno

ść

obywatelska, zaanga

ż

owanie w sprawy publiczne,

umiarkowane pogl

ą

dy, zachowawczo

ść

, tolerancja, dbało

ść

o zdrowie, wygl

ą

d, kondycj

ę

fizyczn

ą

(aerobik, siłownia,

1

MEROKRATYZACJA- każdemu według zasług

background image

24

SPA, o

ś

rodki odnowy biologicznej itp.), demonstrowanie swojego powodzenia, zaopatrywanie si

ę

w dobra luksusowe

(kupno domu, samochodu, nowego telewizora czy kosiarki do trawy), z drugiej strony ci

ą

gły po

ś

piech, stres,

pracoholizm, wieczne d

ąż

enie do awansu, do lepszych kwalifikacji. Z jednej strony „wy

ś

cig szczurów” a z drugiej

tworzenie organizacji, nowych ruchów społecznych. itd., itp.


Rola klasy

ś

redniej:


Demonstrowanie dowodów własnego sukcesu, co jest charakterystyczne dla klasy

ś

redniej z jednej strony

symbolizuje powodzenie

ż

yciowe, z drugiej za

ś

ż

yje si

ę

pod przymusem dostarczania oznak powodzenia sobie i

innym. Mechanizm ten sprzyja efektywno

ś

ci, poniewa

ż

zmusza jednostki do doskonalenia kwalifikacji

zawodowych, bogacenia si

ę

i nieustannego rozwoju. Klasa

ś

rednia jest wi

ę

c motorem rozwoju ekonomicznego

kraju.
Korzy

ś

ci z posiadania klasy

ś

redniej maj

ą

jeszcze kilka innych aspektów. Poza tym,

ż

e pozwala ona zaspokoi

ć

potrzeb

ę

wy

ż

szo

ś

ci, odgrywa rol

ę

u

ś

mierzania w

ą

tpliwo

ś

ci i napi

ęć

. Ulegaj

ą

c ideologii równych szans, ka

ż

dy ma

prawo uwierzy

ć

,

ż

e je

ś

li nie jest milionerem, to zostanie nim przynajmniej w przyszło

ś

ci. Do przeci

ę

tnego obywatela

docieraj

ą

podnosz

ą

ce na duchu przykłady oszałamiaj

ą

cych karier i tego, co nazywane jest łutem szcz

ęś

cia.

Stabilizuje sytuacj

ę

mi

ę

dzy klas

ą

ni

ż

sza a wy

ż

sz

ą



Negatywne aspekty

Klasa

ś

rednia krytykowana była od narodzin przez arystokracj

ę

i szlacht

ę

, rywalizuj

ą

ce z ni

ą

o presti

ż

, pozycj

ę

ekonomiczn

ą

i władz

ę

.

-doprowadziła do upadku kultury i elit
-indywidualizm i materializm ( indywidualizm niszczy

ż

ycie rodzinne i s

ą

siedzkie, zagra

ż

a podstawowym warto

ś

ciom

- d

ąż

enie do nieproduktywnej konsumpcji



Kierunki zmian

Albo zacieranie si

ę

ż

nic pomi

ę

dzy klasami

Albo tworzenie si

ę

coraz bardziej wyra

ź

nych podziałów klasowych (polaryzacja)

Sławomir Łodzi

ń

ski „Mi

ę

dzy polsko

ś

ci

ą

...”

Etniczno

ść

:

-

„pierwotna”- w tym uj

ę

ciu etniczno

ść

traktowana jest jako przyrodzona, naturalna i niezbywalna, ma

charakter „pierwszego” uczestnictwa jednostki w grupie, które w sposób decyduj

ą

cy okre

ś

la jej

to

ż

samo

ść

i wi

ążę

si

ę

z takimi kryteriami jak pokrewie

ń

stwo biologiczne, j

ę

zyk, rasa, religia itp.

-

Instrumentalna (sytuacyjna)- etniczno

ść

w tym uj

ę

ciu staj

ę

si

ę

rodzajem kapitału symbolicznego,

stosowanego jako

ś

rodek mobilizacji grupy do działa

ń

na rzecz jej okre

ś

lonych celów. Du

ż

a rola elit

przywódczych intelektualnych, które tworz

ą

i artykułuj

ą

etniczne (narodowe) ideologie grupowe, a

nast

ę

pnie próbuj

ą

je upowszechni

ć

w danej zbiorowo

ś

ci.



Podej

ś

cia te nale

ż

y rozumie

ć

jako uzupełniaj

ą

ce si

ę

: pierwsze zwraca na aspekty

przynale

ż

no

ś

ci do grupy i ich kryteria, drugie-

ż

e etniczno

ść

nie pojawia si

ę

bez celu , lecz

zawsze po co

ś

, spełnia okre

ś

lone funkcje i potrzebuje trwałych form organizowania si

ę

Sytuacja mniejszo

ś

ci narodowych w Polsce przed 1989r. :

-

brak publicznego eksponowania problemów mniejszo

ś

ci

-

jedyn

ą

mo

ż

liwo

ś

ci

ą

utrzymania to

ż

samo

ś

ci narodowej przez mniejszo

ś

ci było szkolnictwo w ich

ojczystych j

ę

zykach i lokalna działalno

ść

kulturalna (gł. folklor)

-

dla du

ż

ej cz

ęś

ci mniejszo

ś

ci instytucjami przetrwania stały si

ę

instytucje religijne

-

publiczna marginalizacja mniejszo

ś

ci rodziła zjawisko ukrytego pluralizmu etnicznego (utrzymywanie

poczucia swojej inno

ś

ci, ale w sposób niewidoczny dla otoczenia)

-

obowi

ą

zywał syndrom zastraszenia, obaw przed publicznym deklarowaniem swojej narodowo

ś

ci.

Syndrom ten wykształcił w

ś

ród przedstawicieli mniejszo

ś

ci strategie pragmatycznego przystosowania-

obl

ęż

onej twierdzy (tendencja do zamykania si

ę

we własnym

ś

rodowisku- getcie- dla obrony i

utrzymania swoich warto

ś

ci narodowych) i ukrycia(gł

ę

bokie skrywanie swojej narodowo

ś

ci i

pragmatyczne przystosowania w tym wzgl

ę

dzie do otoczenia polskiego)

Sytuacja mniejszo

ś

ci narodowych w Polsce po 1989r.:

-

pojawienie si

ę

nowych instytucji i sytuacji społecznych, w których przedstawiciele mniejszo

ś

ci mogli

publicznie zaistnie

ć

, zostały przyj

ę

te regulacje prawne i polityczne sprzyjaj

ą

ce utrzymaniu przez

mniejszo

ś

ci własnej to

ż

samo

ś

ci etnicznej

-

o

ż

ywienie działalno

ś

ci mniejszo

ś

ci

background image

25

-

profesjonalizacja elit działaczy towarzystw mniejszo

ś

ciowych , wi

ę

ksza wra

ż

liwo

ść

pa

ń

stwa na

potrzeby mniejszo

ś

ci

du

ż

y wpływ na utrzymanie to

ż

samo

ś

ci przez mniejszo

ść

odgrywa własna, „zagraniczna ojczyzna”, czyli

pa

ń

stwo tworzone przez naród, z którym dana mniejszo

ść

odczuwa wspólnot

ę

etniczn

ą

-

obecno

ść

własnego pa

ń

stwa mo

ż

e wzmacnia

ć

pozycj

ę

danej mniejszo

ś

ci lub j

ą

ogranicza

ć

Asymilacja to porzucenie przez przedstawicieli mniejszo

ś

ci własnych warto

ś

ci i upodobnienie si

ę

do

dominuj

ą

cej wi

ę

kszo

ś

ci. Ró

ż

ne wymiary asymilacji:

-

kulturowy- polega na zaniku u

ż

ywania j

ę

zyka mniejszo

ś

ci na rzecz polskiego

-

demograficzny- przejawiaj

ą

cy si

ę

w braku ludzi młodych i mał

ż

e

ń

stwach mieszanych

-

etniczny- dotyczy sporów o status narodowy grupy

-

globalizacyjny- zwi

ą

zany z dominacj

ą

kultury masowej w j

ę

zykach polskim i angielskim

Integracja oznacza akceptacj

ę

przez mniejszo

ś

ci głównych instytucji i warto

ś

ci danego kraju ,a jednocze

ś

nie

podtrzymywanie swojej odr

ę

bno

ś

ci. Jest to proces obustronny, obejmuj

ą

cy tak

ż

e wi

ę

kszo

ść

- kompromis

mi

ę

dzy postulatami obywateli nale

żą

cych do mniejszo

ś

ci a wymogami pa

ń

stwa i społecznymi oczekiwaniami

wi

ę

kszo

ś

ci do manifestowania swojego przywi

ą

zania do warto

ś

ci narodowych.

Strategie integracji mniejszo

ś

ci:

1) etniczna (narodowa) praca organiczna- polega na utrzymaniu i rozwoju własnej kultury głównie dzi

ę

ki

osobistemu zaanga

ż

owaniu członków mniejszo

ś

ci, a w mniejszym stopniu liczeniu na pomoc pa

ń

stwa.

2) modernizacji i stabilizacji- dotyczy tylko grupy romskiej, liderzy tej gr formułuj

ą

program stabilizacji i

wzmocnienia swojej pozycji w społecze

ń

stwie polskim, a przez to zmniejszenie tendencji Romów do migracji

z kraju.

3) obywatelskie traktowanie mniejszo

ś

ci- polega na oczekiwaniu od pa

ń

stwa realizacji nale

ż

nych praw,

wi

ę

kszego zaanga

ż

owania w sprawy mniejszo

ś

ci i traktowania ich jako co

ś

normalnego a nie „dziwnego”.

4) współpracy i wychodzenia na zewn

ą

trz- polega na aktywnym uczestnictwie w

ż

yciu publicznym i

gospodarczym regionu i kraju, przy zachowaniu jednak swojej odr

ę

bno

ś

ci.

5) etnicznego uprzywilejowania (separacji)- polega na wycofaniu si

ę

z kontaktów ze

ś

rodowiskiem polskim i

rozwoju poczucia syndromu „obl

ęż

onej twierdzy”

6) bycie mniejszo

ś

ci

ą

w wi

ę

kszo

ś

ci- polega na utrzymaniu własnej odr

ę

bno

ś

ci, która nie b

ę

dzie budziła

ż

adnych

negatywnych ocen, a jednocze

ś

nie pozwoli na korzystanie bez przeszkód z wszystkich praw i przywilejów

wi

ę

kszo

ś

ci


Hanna Bojar „Mniejszo

ś

ci narodowe..”

po ’89 – rosn

ą

ca aktywno

ść

mniejszo

ś

ci jest odpowiedzi

ą

na zmian

ę

ogólnej sytuacji społeczno-

politycznej, która umo

ż

liwia ujawnianie si

ę

tłumionych wcze

ś

niej aspiracji i potrzeb mniejszo

ś

ci i

reakcj

ą

na stworzenie odpowiednich warunków prawno- instytucjonalnych umo

ż

liwiaj

ą

cych

mniejszo

ś

ciom podejmowanie publicznych i zinstytucjonalizowanych działa

ń

.

Kwestia mniejszo

ś

ci narodowych pojawiła si

ę

w polu działa

ń

politycznych, a problemy mniejszo

ś

ci s

ą

rozwi

ą

zywane za pomoc

ą

regulacji na poziomie pa

ń

stwa.

Mniejszo

ś

ci narodowe w PRL:

-

oficjalna propaganda popularyzowała pogl

ą

d o wy

ż

szo

ś

ci pa

ń

stwa jednonarodowego nad

wielonarodowym i dowodziła,

ż

e Polska dzi

ę

ki korzystnym zmianom terytorialnym osi

ą

gn

ę

ła jedno

ść

etniczn

ą

.

-

Całkowita eliminacja problematyki mniejszo

ś

ci ze sfery publicznej oraz polityka asymilacyjna,

charakteryzuj

ą

ca si

ę

wysok

ą

represyjno

ś

ci

ą

i ograniczeniem aktywno

ś

ci pozostałych w Polsce

mniejszo

ś

ci narodowych do w

ą

skiego i kontrolowanego przez pa

ń

stwo obszaru działalno

ś

ci

folklorystycznej.

-

Awans poprzez uczestnictwo w instytucjach kształcenia oraz mo

ż

liwo

ść

zajmowania okre

ś

lonych

stanowisk czy pełnienia ról społeczno-zawodowych mo

ż

liwy był jedynie pod warunkiem wyrzeczenia

si

ę

lub zatajenia swojej to

ż

samo

ś

ci narodowej, natomiast uczestnictwo w strukturach politycznych

traktowane było cz

ę

sto jako dowód lojalno

ś

ci wobec pa

ń

stwa i gwarancja ochrony przed

dyskryminacj

ą

.

-

W ko

ń

cowym okresie PRL coraz wyra

ź

niej ujawniały si

ę

d

ąż

enia mniejszo

ś

ci narodowych do

wychodzenia poza w

ą

skie ramy działalno

ś

ci kulturalno-folklorystycznej i do stawania si

ę

w sferze

publicznej aktywnym podmiotem

background image

26

Do najliczniejszych mniejszo

ś

ci narodowych w Polsce nale

żą

Ukrai

ń

cy, Niemcy oraz Białorusini. Poza

tym w Polsce wyst

ę

puj

ą

tak

ż

e: Łemkowie,

ś

ydzi, Litwini, Romowie, Rosjanie, Słowacy, Czesi, Grecy i

Macedo

ń

czycy, Ormianie, Tatarzy, Karaimi

Czynniki ró

ż

nicuj

ą

ce sytuacj

ę

poszczególnych mniejszo

ś

ci narodowych oraz charakter ich działa

ń

:

-

liczebno

ść

mniejszo

ś

ci

-

lokalizacja mniejszo

ś

ci w pa

ń

stwie

-

zbiorowe do

ś

wiadczenia wynikaj

ą

ce z historycznych i obecnych relacji pomi

ę

dzy wi

ę

kszo

ś

ci

ą

i

mniejszo

ś

ciami

-

istnienie pa

ń

stwa, które reprezentuje b

ą

d

ź

wspiera interesy mniejszo

ś

ci w pa

ń

stwie zamieszkania

Czynniki zewn

ę

trzne wzmacniaj

ą

ce sił

ę

mniejszo

ś

ci:

-

podpisanie przez Polsk

ę

Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolno

ś

ci

-

przyst

ą

pienie do Rady Europy

-

przyst

ą

pienie do UE

-

uznanie kompetencji Trybunału w Strasburgu

-

nawi

ą

zanie przez przedstawicieli Polski kontaktów z ró

ż

nymi organizacjami mi

ę

dzynarodowymi oraz

uczestnictwo w ich pracach



Ewa Nowicka, Sławomir Łodzi

ń

ski „Zmieniaj

ą

cy si

ę

stosunek Polaków do obcych..”

Sytuacja w Polsce po ‘89:

-

zwi

ę

kszyła si

ę

wielokrotnie liczba osób przyje

ż

d

ż

aj

ą

cych i wyje

ż

d

ż

aj

ą

cych z Polski (tzw. OSOBOWY

RUCH GRANICZNY)

-

pojawił si

ę

problem uchod

ź

ców i cudzoziemców próbuj

ą

cych przekroczy

ć

nielegalnie granice kraju

-

rozwin

ą

ł si

ę

handel bazarowy i otworzył si

ę

rynek pracy dla cudzoziemców

-

problem cudzoziemców stracił charakter marginalny i wymagało to od władz wprowadzenia zmian:



podpisanie podstawowych mi

ę

dzynarodowych konwencji i umów gwarantuj

ą

cych ochron

ę

praw cudzoziemców



powołanie instytucji rz

ą

dowych i pozarz

ą

dowych podejmuj

ą

cych problematyk

ę

cudzoziemców

4 podej

ś

cia do to

ż

samo

ś

ci narodowej wyst

ę

puj

ą

ce w

ś

ród Polaków:

a) koncentracja na opisie kompetencji j

ę

zykowej i historyczno-kulturowej jednostki (Polakiem

jest si

ę

dzi

ę

ki znajomo

ś

ci j

ę

zyka, historii i kultury polskiej)

b) urodzenie si

ę

na okre

ś

lonym terytorium i wyznawanie wiary katolickiej

c) miejsce zamieszkania i posiadanie polskiego obywatelstwa
d) lojalno

ść

wobec abstrakcyjnej i tradycyjnie wa

ż

nej koncepcji Polski i polsko

ś

ci oraz wokół

polskiej obyczajowo

ś

ci

cudzoziemcy z egzotycznych i niecodziennych go

ś

ci stali si

ę

„naszymi” obywatelami, chc

ą

utrzymywa

ć

swoj

ą

inno

ść

kulturow

ą

i by

ć

za ni

ą

szanowani w społecze

ń

stwie polskim

z drugiej strony cudzoziemcy traktowani jako rywale na krajowym rynku pracy i w dost

ę

pie do cennych

zasobów społecznych

3 typy nastawie

ń

w ramach „otwarto

ś

ci” wobec cudzoziemców:

-

zamkni

ę

ty- to ci, którzy nie popieraj

ą

przyjazdów cudzoziemców do Polski oraz ich osiedlania si

ę

w

kraju, twierdz

ą

,

ż

e obcokrajowcy mog

ą

stanowi

ć

zagro

ż

enie dla społecze

ń

stwa i oczekuj

ą

od nich

dostosowania si

ę

do naszej kultury oraz

żą

daj

ą

ogranicze

ń

mo

ż

liwo

ś

ci zawierania mał

ż

e

ń

stw

mieszanych

-

otwarty- ci, którzy popieraj

ą

cz

ę

stsze przyjazdy do Polski cudzoziemców oraz ich osiedlanie si

ę

w

kraju, a tak

ż

e nie uwa

ż

aj

ą

,

ż

e obcokrajowcy mog

ą

stanowi

ć

zagro

ż

enie dla społecze

ń

stwa, nie

oczekuj

ą

dostosowania si

ę

do naszej kultury oraz s

ą

za zniesieniem ogranicze

ń

wobec mał

ż

e

ń

stw

mieszanych

-

umiarkowanie otwarty- oboj

ę

tny stosunek wobec cz

ę

stszych przyjazdów cudzoziemców, s

ą

za

wprowadzeniem pewnych ogranicze

ń

wobec osiedlania si

ę

obcokrajowców, ale za zmniejszeniem

ogranicze

ń

wobec zawierania mał

ż

e

ń

stw mieszanych, ponadto oczekuj

ą

dostosowania do norm

kulturowych, ale gł. w sferze zewn

ę

trznej.

Czynniki wpływaj

ą

ce na postawy Polaków wobec cudzoziemców to przede wszystkim kraj pochodzenia i

narodowo

ść

(cudzoziemcy z Zachodu dobrzy, ze Wschodu-

ź

li)

Cudzoziemcy centralni- pochodz

ą

cy z krajów Europy Zachodniej i USA

Cudzoziemcy peryferyjni- pochodz

ą

cy z krajów Europy Wschodniej i Rumunii

background image

27

Cudzoziemcy bliscy- pochodz

ą

z obu cz

ęś

ci Europy (Wsch. I Zach.), wiemy jak wobec nich post

ę

powa

ć

, jak

si

ę

zachowywa

ć

i czego mo

ż

emy si

ę

po nich spodziewa

ć

Cudzoziemcy dalecy- odmienni rasowo, pochodz

ą

z krajów egzotycznych i zacofanych, wobec nich nie ma

rozwini

ę

tych, ugruntowanych i powszechnie podzielanych postaw, a nastawienia bazuj

ą

gł. na stereotypach


Asymilacja podporz

ą

dkowana jest zało

ż

eniu,

ż

e migranci stan

ą

si

ę

pełnymi obywatelami danego kraju, z czasem

upodobni

ą

si

ę

do rodzimej populacji kraju przyjmuj

ą

cego oraz zaczn

ą

podziela

ć

wspólne warto

ś

ci obywatelskie.

Proces ten ma z reguły charakter jednostronnej adaptacji i absorpcji, w którym migranci przejmuj

ą

j

ę

zyk, normy oraz

zachowania społecze

ń

stwa przyjmuj

ą

cego, bez analogicznego dostosowania ze strony społecze

ń

stwa przyjmuj

ą

cego


Integracja, w przeciwie

ń

stwie do asymilacji, zakłada,

ż

e proces wzajemnego dostosowania si

ę

imigrantów i

społecze

ń

stwa przyjmuj

ą

cego ma charakter dwustronny. Obie te grupy nie tylko akceptuj

ą

wspóln

ą

kultur

ę

, lecz

wnosz

ą

w ni

ą

równie

ż

własny wkład. W tym samym czasie, kiedy ludzie pochodz

ą

cy z ró

ż

nych kultur ucz

ą

si

ę

od

siebie nawzajem odmiennych kultur, ka

ż

da jednostka lub grupa zachowuje poczucie kulturowej ró

ż

norodno

ś

ci oraz

ś

wiadomo

ść

swojego kulturowego dziedzictwa


Mniejszo

ść

narodowa to grupa etniczno-narodowa nie posiadaj

ą

ca własnej formy pa

ń

stwowo

ś

ci lub posiadaj

ą

ca j

ą

,

ale zamieszkuj

ą

ca w granicach innego pa

ń

stwa. Typy mniejszo

ś

ci wyró

ż

niamy w oparciu o kryteria: aspiracji (do

utworzenia pa

ń

stwa), identyfikacji z krajem zamieszkania, miejsca zamieszkania, poło

ż

enia prawnego. Członkowie

mniejszo

ś

ci pragn

ą

zachowa

ć

swoj

ą

odr

ę

bno

ść

i przekaza

ć

j

ą

dzieciom.


Relatywizm kulturowy - pogl

ą

d głosz

ą

cy, i

ż

ż

adna praktyka kulturowa nie jest dobra ani zła sama w sobie, ale musi

by

ć

oceniona w kontek

ś

cie w jakim funkcjonuje. Relatywizm kulturowy odrzuca wi

ę

c mo

ż

liwo

ść

warto

ś

ciowania obcej

kultury przez pryzmat własnych warto

ś

ci, prowadz

ą

c do wi

ę

kszego obiektywizmu w postrzeganiu "swojej" i "obcej"

kultury.

Pluralizm kulturowy - taka sytuacja społeczna, w której grupy mniejszo

ś

ciowe uczestnicz

ą

w pełni w dominuj

ą

cym

społecze

ń

stwie

, zachowuj

ą

c przy tym swoje

kulturowe

ż

nice, swoj

ą

to

ż

samo

ść

i odr

ę

bno

ść

od innych

grup

.



Jedyna

ż

nica miedzy mniejszo

ś

ciami narodowymi i etnicznymi polega na tym,

ż

e mniejszo

ść

narodowa

”uto

ż

samia si

ę

z narodem zorganizowanym we własnym pa

ń

stwie”, a mniejszo

ś

ci etniczne nie maj

ą

swojego pa

ń

stwa

ale mog

ą

d

ąż

y

ć

do jego utworzenia.


1. Kultura masowa- Dominic Strinati
-kulturowe wytwory poprzez zastosowanie technik masowych staj

ą

si

ę

jak ka

ż

dy inny komercyjny produkt; nie s

ą

sztuk

ą

(bo straciły autentyczno

ść

) ani nie s

ą

kult. ludow

ą

(bo nie s

ą

tworem ludzi)

-re

ż

imy polityczne wykorzystywały radio, pras

ę

do masowej propagandy; wi

ę

c społecze

ń

stwa totalitarne, razem z

demokracjami liberalnymi postrzegane były jako typy społecze

ń

stw masowych

-industrializacja, urbanizacja, zmechanizowana produkcja



destabilizacja i erozja wcze

ś

niejszych społecznych struktur społecznych i warto

ś

ci



atomizacja –wzajemne relacje mi

ę

dzyludzkie s

ą

czysto umowne, przelotne, sporadyczne, przypadkowe kontakty

którym brak gł

ę

bszego sensu moralnej integralno

ś

ci



społecze

ń

stwo masowe nie mo

ż

e dostarczy

ć

podstaw trwałego ładu społecznego i harmonii moralnej, nie jest w

stanie wytworzy

ć

to

ż

samo

ś

ci, zdefiniowa

ć

zachowa

ć

i ukształtowa

ć

moralno

ść

(tak jak np. tradycyjna wie

ś

)

-kultura masowa traktowana jest jako jedno z głównych

ź

ródeł zast

ę

pczej i nie efektywnej moralno

ś

ci- moralne

placebo społecze

ń

stwa masowego; jednostki s

ą

podatne na manipulacje przez massmedia – nie istnieje

ż

aden ład

moralny, który by je przed ni

ą

zabezpieczał

-brak religijnej pewno

ś

ci i praw społecznych



amoralny indywidualizm,

ś

wiecka anonimowo

ść

-demokratyzacja - przyczyniły si

ę

do patologicznej budowy społ. masowego ; sprowadzanie wszystkich problemów do

jednego mianownika, dominacja wi

ę

kszo

ś

ci nad mniejszo

ś

ci

ą

, zlikwidowanie tradycyjnych hierarchii klasowych

(ujednolicenie społecze

ń

stwa);

-edukacja- pozwala do

ś

wiadcza

ć

kultury wszystkim, wi

ę

c zostaje ona ujednolicona (trywalizacja z powodu masowego

bezgu

ś

cia- wspólny mianownik przeci

ę

tno

ś

ci masy)

-teoria kultury masowej jest prób

ą

wskazania na mo

ż

liwo

ść

u

ż

ycia przez elit

ę

massmediów w celu przypodobania si

ę

,

perswadowania, manipulowania i eksploatowania ludzi w sposób bardziej systematyczny i wszechstronny, ni

ż

to było

mo

ż

liwe wcze

ś

niej

-kultura masowa rozprzestrzenia si

ę

jako

ś

miertelne opary dusz

ą

ce kultur

ę

ludow

ą

i zagra

ż

aj

ą

ce integralno

ś

ci sztuki

-kultura ludowa-spontaniczna, oddolna, ekspresja ludu, powstaje poza oddziaływaniem elity, odpowiada potrzebom
ludu

background image

28

-kultura masowa- narzucona z góry, twór techników wynaj

ę

tych przez biznesmenów, odbiorcy s

ą

biernymi

konsumentami, wci

ą

ga masy w zdegradowan

ą

form

ę

kultury wy

ż

szej

2. Ramy społeczne kultury masowej- Kłoskowska Antonina
-definicja kultury masowej- odnosi si

ę

do zjawisk współczesnego przekazywania wielkim masom odbiorców

identycznych lub analogicznych tre

ś

ci płyn

ą

cych z nielicznych

ź

ródeł oraz do jednolitych form zabawowej,

rozrywkowej działalno

ś

ci wielkich mas ludzkich

-masowe

ś

rodki komunikacji – kryterium ilo

ś

ci i kryterium standaryzacji

-publiczno

ść

- rezultat umysłowego oddziaływania powoduj

ą

cego zjednoczenie psychiczne ludzi bez zbli

ż

ania si

ę

do

siebie; lu

ź

ne ugrupowanie, heterogeniczno

ść

, rozproszenie przestrzenne, kształtuje si

ę

w wyniku oddziaływania tych

samych podniet o szerokim zasi

ę

gu , jak prasa, radio; Liczne, wielotysi

ę

czne zbiory publiczno

ś

ci mog

ą

powstawa

ć

tyko na gruncie wielkich społecze

ń

stw

-powstanie publiczno

ś

ci uwarunkowane

ś

rodkami technicznymi, liczne urz

ą

dzenia odbiorcze – zwielokrotnienie,

umo

ż

liwiaj

ą

równoczesno

ść

odbioru

-przekaz -kultura masowa charakteryzuje si

ę

sformalizowaniem i urzeczowieniem dróg przekazu – brak

bezpo

ś

redniego kontaktu ; zast

ą

pienie bezpo

ś

redniego audytorium przez publiczno

ść

masowa wymaga u

ż

ycia

skomplikowanej aparatury i zło

ż

onej organizacji

-zmiana charakteru wi

ę

zi społecznej

-produkcja -okre

ś

la organizacj

ę

wytwarzania i przekazywania tre

ś

ci kultury – kultura jako towar; wyspecjalizowane

organizacje produkcji i dystrybucji
-dyfuzja - kultura masowa zrodziła si

ę

w krajach zurbanizowanych i rozwini

ę

tych, potem promieniowała na kraje słabo

rozwini

ę

te

-druk- upowszechnienie o

ś

wiaty, demokratyzacja społecze

ń

stw -> ukształtowanie si

ę

typu ”masowego odbiorcy”->

powstanie masowego rynku-> trzeba było zapewni

ć

czas wolny odbiorcom

ż

eby mieli czas na kultur

ę

, post

ę

p

techniczny pozwolił na redukcje czasu pracy tym samym zwi

ę

kszył si

ę

czas wolny- kultura symboliczna rozwin

ę

ła si

ę

najwcze

ś

niej jako kultura słowa

-Kiedy powstała -kraje Zachodniej Europy i w Ameryce Północnej –rewolucja przemysłowa XVIII i pocz

ą

tek XIX

-kultura masowa reprezentuje typ kultury wytworzonej w naszych czasach, jest to zjawisko o doniosłym znaczeniu
historycznym.

3. Bunt mas – Jose Ortega y Gasset

a) anatonia człowieka masowego

- łatwo

ść

rozwi

ą

zywania problemów ekonomicznych, człowiek codziennie si

ę

bogaci, nie jest za to wdzi

ę

czny, wr

ę

cz

uwa

ż

a to za swoje prawo

-komfort i porz

ą

dek publiczny-

ż

ycie jawi si

ę

jako pozbawione problemów i trudno

ś

ci

-sfera prawno-obywatelska – brak ogranicze

ń

w formach

ż

ycia publicznego, wszyscy s

ą

równi wobec siebie

-zmiany kondycji ludzkiej umo

ż

liwiły: liberalna demokracja, badania naukowe, industrializacja

-

ś

wiat XIX/XX wieku utwierdza ludzi w przekonaniu ,

ż

e jutro b

ę

d

ą

jeszcze bogatsi i

ż

e

ż

y

ć

b

ę

d

ą

pełniej -> swobodna

ekspansja

ż

yciowych

żą

da

ń

i potrzeb, brak wdzi

ę

czno

ś

ci

b) Człowiek wybitny vs. Człowiek masowy

ś

ycie szlachetne-człowiek wybitny

ś

ycie pospolite- człowiek masowy, pospolity

-ma du

ż

e wymagania wobec siebie samego

-

ż

yje w prawdziwym podda

ń

stwie,

ż

ycie nie

ma dla niego smaku, je

ż

eli nie ma w nim

czego

ś

transcendentnego

(dlatego

nie

odbieraj

ą

tego jako ucisk)

-

ż

ycie rozumiane jako narzucona sobie

dyscyplina( gdy im brakuje tego czego

ś

„wy

ż

szego” odczuwaj

ą

niepokój i wynajduj

ą

nowe normy, bardziej wymagaj

ą

ce, które

znowu b

ę

d

ą

ich gn

ę

bi

ć

)

-posiadane

przez

nich

prawa

s

ą

wyznacznikiem ich wysiłków(by je zdoby

ć

)

-szlachectwo to synonim

ż

ycia pełnego trudu

i

wyrzecze

ń

,

zawsze

gotowego

do

doskonalenia si

ę

-spontaniczno

ść

i luksus wysiłku (porównanie

do ascety)

-nigdy

nie

odwołuj

ę

si

ę

do

czynników

zewn

ę

trznych , o ile nie zmusz

ą

go do tego

okoliczno

ś

ci;

niezdolny

do

uznawania

zewn

ę

trznych autorytetów

-czuje si

ę

panem swojego

ż

ycia, niczego od

siebie nie wymaga b

ę

d

ą

c zadowolonym z tego

czym jest
-prawa powszechne- s

ą

biernym posiadaniem,

czyst

ą

korzy

ś

ci

ą

,

szczodrym

darem

losu,

własno

ść

ka

ż

dego, nie ł

ą

czy si

ę

z wysiłkiem

-

ż

ycie bezwładne, ograniczaj

ą

ce si

ę

do siebie

samego ,skazane na wieczne zaskorupienie w
sobie
-hermetycznie zamkni

ę

ta, nie troszczy si

ę

o nic i

nikogo, wierzy w swoj

ą

samowystraczalno

ść

,

staje si

ę

niesforna i nieokiełznana

c)bunt mas
-paradoks –

ś

wiat stoi otworem przed mas

ą

a masa zaskorupia si

ę

w sobie(zamkni

ę

cie si

ę

duszy przeci

ę

tnego

człowieka)
-człowiek masowy jest bystrzejszy i inteligentniejszy ni

ż

w poprzednich epokach, jednak ma niejasn

ą

ś

wiadomo

ść

tych umiej

ę

tno

ś

ci, przez to jeszcze bardziej si

ę

zamyka w sobie



cały swój dorobek (idee, przes

ą

dy, puste słowa)

uwa

ż

a za niezmienne i trwa przy nich; panowanie pospolito

ś

ci intelektualnej

background image

29

- człowiek zatracił umiej

ę

tno

ść

słuchania innych, bo po co? Teraz jest czas na mówienie, s

ą

dzenie, wyrokowanie, nie

ma

ż

ycia publicznego na które nie miałoby wpływu pospólstwo, jakkolwiek byłoby

ś

lepe i głuche , narzucaj

ą

c

wszystkim swe „pogl

ą

dy”

-gdy nie ma norm to nie ma kultury, wtedy mamy do czynienia z barbarzy

ń

stwem

-przyzwolenie na bezpodstawno

ść

– masy zdecydowane s

ą

kierowa

ć

społecze

ń

stwem nie maj

ą

c ku temu ani

zdolno

ś

ci ani kwalifikacji

-człowiek przeci

ę

tny ma w swojej duszy zestaw gotowych my

ś

li, a brak mu umiej

ę

tno

ś

ci my

ś

lenia

-niech

ęć

do dyskusji – my

ś

lenie oznacza odwoływanie si

ę

do wy

ż

szej instancji(rozumu) i uznawanie jej nadrz

ę

dno

ś

ci

ale człowiek pospolity tego nie potrafi
-bezpo

ś

rednia akcja – sposób działania mas, gdy wkraczaj

ą

w

ż

ycie publiczne

-redukcja norm, obyczajów, sprawiedliwo

ś

ci , rozumu do poj

ę

cia cywilizacji; cywilizacja (civis-obywatel) umo

ż

liwia

istnienie jakiegokolwiek współ

ż

ycia mi

ę

dzy lud

ź

mi, jest wol

ą

współ

ż

ycia; im wi

ę

cej człowiek przeci

ę

tny pozbywa si

ę

współ

ż

ycia tym bardziej staje si

ę

barbarzy

ń

ski

-demokracja liberalna- reprezentuje najwy

ż

szy poziom woli współ

ż

ycia, najwy

ż

sza forma wspaniałomy

ś

lno

ś

ci, jest

prawem które wi

ę

kszo

ść

nadaje mniejszo

ś

ciom, proklamuje współ

ż

ycie z wrogiem nawet słabszym od siebie



wr

ę

cz

niemo

ż

liwa sytuacja dla człowieka przeci

ę

tnego



coraz mniej pa

ń

stw dopuszcza do głosu opozycj

ę

, jednorodna masa ci

ś

nie na władz

ę

publiczn

ą

, masa nie chce

współ

ż

ycia z nikim, kto do niej nie nale

ż

y, ona nienawidzi , wszystkiego co nie jest ni

ą


d) pa

ń

stwo – najwi

ę

ksze niebezpiecze

ń

stwo

- masa jest po to, by ni

ą

kierowano

-bunt mas – zach

ę

canie mas, by działały same z siebie , jest równoznaczne z buntowaniem ich przeciw ich własnemu

przeznaczeniu (bunt polegaj

ą

cy na nieakceptacji własnego przeznaczenia i zbuntowaniu si

ę

przeciwko samemu

sobie)
-gdy masa działa sama z siebie to robi to tylko w jeden sposób :linczuje (uznawanie przemocy za norm

ę

)

-pa

ń

stwo – wytwór cywilizacji, człowiek masowy widzie je :

*jako cos zastane, cos co zapewnia mu bezpieczne

ż

ycie,

*ale nie zdaje sobie sprawy

ż

e to wytwór ludzki, konsekwencj

ą

dawnych cnót i zało

ż

e

ń

*jako anonimowa władza, a poniewa

ż

sam czuje si

ę

istot

ą

anonimow

ą

to traktuje pa

ń

stwo jak co

ś

, co do niego nale

ż

y

-interwencjonizm pa

ń

stwowy- gdy powstaj

ą

konflikty człowiek pospolity domaga si

ę

by pa

ń

stwo temu sprostało i

pomogło mu



oznacza to wchłoni

ę

cie przez pa

ń

stwo wszelkiej ludzkiej spontaniczno

ś

ci , unicestwienie historycznej

ż

ywiołowo

ś

ci (człowiek zamiast sam rozwi

ą

zywa

ć

problemy zwraca si

ę

do pa

ń

stwa)



brak inicjatywy człowieka

przeczy cywilizacji
-problem w tym,

ż

e człowiek nie zdaje sobie z tego sprawy, my

ś

li

ż

e pa

ń

stwo to on i to on jest aktywny (a tak nie jest)

-paradoks: gdy pa

ń

stwo wyssie z człowiek wszelkie oznaki

ż

ycia , samo istnienie pa

ń

stwa nie b

ę

dzie miało sensu;

społecze

ń

stwo musi

ż

y

ć

dla pa

ń

stwa


e)moralno

ść

i młodo

ść

-przekonanie o posiadaniu wszelkich praw i ignorowanie obowi

ą

zków

-młodo

ść

– jako glówny punkt odniesienia, młodym si

ę

du

ż

o wybacza, nie maj

ą

obowi

ą

zków, maj

ą

prawa, zjawisko

nazwane przez autora: „fałszywe, ironiczne prawa, które doro

ś

li przyznaj

ą

młodym”; stała si

ę

ś

rodkiem szanta

ż

u

(obok przemocy i humoru); za pomoc

ą

tego szanta

ż

u człowiek pospolity mo

ż

e czu

ć

si

ę

wyzwolony spod wszelkiego

podporz

ą

dkowania.

-nie ma ju

ż

moralno

ś

ci; niemoralno

ść

stała si

ę

rzecz

ą

tani

ą

i ka

ż

dy mo

ż

e si

ę

ni

ą

dzisiaj chełpi

ć

; moralno

ść

równa si

ę

poczuciu podporz

ą

dkowania si

ę

czemu

ś

,

ś

wiadomo

ś

ci

ą

słu

ż

by i zobowi

ą

zania

-istnieje moralno

ść

negatywna – je

ś

li nie chcesz podporz

ą

dkowywa

ć

si

ę

ż

adnej normie to musisz podporz

ą

dkowa

ć

si

ę

normie nieuznawania wszelkiej moralno

ś

ci


















background image

30

Temat 7: Struktura klasowo - warstwowa. Koncepcje teoretyczne

Henryk Domański roz. 4 „Klasy społeczne”

Definiowanie klasy społecznej
W najszerszym rozumieniu pojęcie klasy pokrywa się z pozycją zajmowaną przez daną kategorię w
systemie uwarstwienia lub w hierarchii społecznej.

o

w Stanach Zjednoczonych zrodziła się praktyka utożsamiania przynależności klasowej ze stratyfikacją
społeczną. W USA nie było walki klas (zdaniem obywateli i wielu badaczy), było to społeczeństwo
otwarte, gdzie zajmowane przez jednostki pozycje stanowiły wykładniach ich zdolności, kwalifikacji
zawodowych i woli osiągania sukcesu.

o

definicja E. T. Hillera: „klasą społeczną jest każdy stosunkowo trwały podział społeczeństwa, który
wyodrębnia się ze względu na utrzymujące się różnice zajmowanej pozycji (rank) i oddzielony jest od
innych warstw dystansem społecznym”

o

Hiller: wyznacznikiem klasy społ jest bliskość opierająca się na przyjaźni, utrzymywaniu częstych
kontaktów i wspólnocie wartości; dystans społ jest za równo symbolem jak i narzędziem podtrzymywania
nierówności w społ rankingu”

o

J. Dollard: charakterystyka stosunków między klasami ujmowanymi w kategoriach psychologicznego
dystansu, który zdefiniowano jako emocjonalne podstawy wyższości-niższości tworzące sieć nierówności,
nakładających się na strukturę warstwową;

o

G. Sjoberg: dystanse są traktowane w jego analizach jako jedna z konsekwencji podziałów klasowych;
stawia znak równości między stratyfikacją a strukturą klasową;

o

M. Weber: zwartość klas wzmacniały stosunki towarzyskie, jako czynniki sprzyjające samoidentyfikacji i
poczuciu łączności;

o

L. W. Warner: przedstawiciele różnych klas należeli do różnych kręgów towarzyskich;

o

Schatzman i Strauss: definiowali oni klasę społ jako układ stosunków towarzyskich, których wpływ na
funkcjonowanie jednostek polegał m.in. na kształtowaniu określonych zasad komunikacji wymiany
poglądów; klasy społ jako zbiorowości jednostek połączonych wspólnotą pewnych cech;

o

A. Davis, B. Gardnem, M. Garder.: “klasa jest kategorią złożoną z rodzin i klik. Wzajemne stosunki
między rodzinami i klikami na gruncie nieformalnych dziedzin aktywności (…) składają się na funkcje
klas”


Elementy łączące różne ujęcia, w których stawia się znak równości między miejscem w strukturze społ a
klasą społ:

a)

do klas społecznych zaliczane są wielkie tj. najbardziej liczne zbiorowości

b)

atrybut „klasy” przysługuje kategoriom usytuowanym w określonych relacjach do innych klas (z
czego wynika że struktura klasowa jest układem stosunków)

c)

między klasami zachodzą stosunki podporządkowania i nadrzędności (struktura klasowa ma postać
hierarchii)

d)

wyznacznikiem przynależności do klas jest ciągłość w czasie (niełatwo jest wyjść i wejść do danej
klasy)

e)

określona kategoria tylko wtedy jest klasą gdy składa się z jednostek usytuowanych na podobnych
pozycjach, a równocześnie różniących się od członków innych klas







Marks i Weber

Różnice

background image

31

Krystalizac

ja

struktury

klasowej:

1.

Punk

tem

wyjś

cia

jest

zary

sowa

nie

się

ostry

ch

podz

iałó

w

społ

ecznych (klasy funkcjonują w stanie utajonym)

2.

Różnice coraz bardziej się zaostrzają, powodując wzrost wielkości dystansów (przejawem
zaawansowania tego procesu może być homogamia klasowa)

3.

Wytworzenie się świadomości klasowej (punkt zwrotny) (u Marksa przeobrażenie się „klasy w
sobie” w „klasę dla siebie”)

4.

Zorganizowanie się klas w działające aktywne podmioty (moment kulminacyjny)



Stanisław Ossowski „O strukturze społecznej”
Roz 2 Dychotomiczne wizje struktury klasowej

Uwarstwienie klas społecznych – przedstawia społ jako zespół ludzi z których jedni są na górze, inni na dole

Zasadnicze aspekty dychotomii klasowej:

1.

rządzący i rządzeni („klasy panujące” i „klasy podporządkowane”) (stosunek władzy)

2.

bogaci i biedni („klasy posiadające” i „klasy nieposiadające”) (stosunek ekonomiczny)

3.

ci, na których się pracuje, i ci, którzy pracują („klasy uciskające” i „klasy uciskane”) (stosunek
eksploatacji cudzej pracy)


Pszczoły i trutnie (Saint-Simon):

o

pszczoły – ci którzy pracują

o

trutnie – ci na których się pracuje (ci którzy nie pracują)



Przymus ekonomiczny i niewolnictwo:

o

Arystoteles: podział na wolnych i niewolników

o

Starożytna Grecja i Italia: podział na pana i niewolnika

o

Imperium Rzymskie: podział na posiadających i nie posiadających

o

Ś

w. Augustyn, pisarze chrześcijańscy: podział na bogatych i biednych


Typy ujmowania przeciwstawieństw (dychotomii) klasowych:

Marks

Weber

o

nowe struktury, które zaczęto z czasem
określać mianem klasowych, wyłoniły się
na

bazie

rozwoju

kapitalistycznych

stosunków produkcji

o

podstawowym czynnikiem klasotwórczym
był antagonizm między kapitałem a pracą

o

umiejscowienie klas w ramach systemu
kapitalistycznego

o

klasy

zjawiskami

o

określonych

wyznacznikach przestrzenno-czasowych,
ich fundamentem jest własność środków
produkcji, a główną osią podział na
właścicieli fabryk i robotników najemnych

o

klasa społ jest elementem zapisu historii
osadzonym w konkretnej rzeczywistości
społ stosowanym do interpretacji wydarzeń

o

aktorami były zbiorowe podmioty

o

w jego teorii klasy są kategoriami
charakteryzującymi się wspólnotą szans
ż

yciowych, określonych przez interesy

ekonomiczne związane z posiadaniem dóbr
i uzyskiwaniem zarobków

o

struktura klasowa nie zaistnieje bez
możliwości

„spożytkowania

dóbr”

w

warunkach wolnej wymiany rynkowej

o

klasy społeczne były zagregowanymi
kategoriami

jednostek,

połączonych

wspólnotą warunków rynkowych

o

dana

zbiorowość

spełnia

warunek

„klasowości” jeżeli zmiana pozycji w jej
ramach jest łatwiejsza niż ruchliwość
między

pozycjami

przypisanymi

do

różnych klas

o

aktorami byli ludzie

background image

32

1.

uwydatnienie antagonistycznych stosunków w społ, stosunków gdzie jedna strona jest „na górze” druga
„na dole”, jedna eksploatuje drugą, jedna rządzi druga słucha, przy czym nie zakłada się że są to dwie
wielkie klasy, które przeciwstawiają się sobie jako całości

2.

traktowanie całego społ jako zbiorowości o strukturze dwuwarstwowej


Dychotomiczna koncepcja struktury społ to uogólnienie na całe społeczeństwo stosunku dwuczłonowego
asymetrycznego, gdzie jedna strona jest uprzywilejowana kosztem drugiej. Społeczeństwo w tej koncepcji
rozpada się na dwie klasy korelatywne i przeciwstawne w ten sposób, że każdą z nich charakteryzuje
stosunek każdego jej członka do osobników klasy przeciwnej.

Kryteria podziału dychotomicznego w marksistowskiej koncepcji:

o

posiadanie lub nie posiadanie środków produkcji

o

zatrudnianie lub nie zatrudnianie najemnej siły roboczej

o

posiadanie środków produkcji, ale nie zatrudnianie siły najemnej


Dwie kategorie okoliczności sprzyjających:

o

cechy struktury społ, które sprawiają że pewne społeczeństwa są obiektywnie bliższe schematu
dwudzielnego niż inne. (np. w ustroju niewolniczym będzie to wielki dystans pozycji społecznej
pomiędzy niewolnikami a ludnością wolna; w społ nowoczesnych jest to wysoki stopień polaryzacji
ekonomicznej, współistnienie bogactwa i nędzy)

o

okoliczności które sprawiają, że obraz dwudzielności struktury społ przemawia do pewnych klas społ
albo sprzyja ich interesom


Warunki sprzyjające koncepcjom dychotomicznym:
1.

w społeczeństwach, które charakteryzuje dotkliwe uciemiężenie lub wyzysk jednej klasy przez drugą,
antagonistyczny stosunek łatwo przesłania klasie upośledzonej istnienie innych grup i innych
konfliktów. Ten stosunek antagonistyczny uogólnia się na całe społeczeństwo (inne grupy o których
wiadomo spychane są na margines świadomości)

2.

w klasach uprzywilejowanych, gdy dominacja klasy jest mocno ustalona, a bariery są sztywne i mało
przenikalne i oddzielają ją od innych warstw,, ostre przeciwstawienie własnej klasy reszcie
społeczeństwa może być wyrazem dążeń do zwiększenia dystansu w stosunku do wszystkich innych klas
(w tych warunkach zwiększenie dystansu prowadzi do rozszerzenia zakresu własnych przywilejów)

3.

w okresach walk społecznych tendencja ujmowania istniejącego ustroju w schemat dychotomiczny,
odwracania uwagi od pozycji pośrednich pomiędzy ścierającymi się grupami staje się ważnym
czynnikiem propagandy ze strony tych, którym strategia walki sugeruje uwydatnienie jednej tylko linii
frontu






Roz 3 Schemat gradacji

Klasy pośrednie w dwojakiej interpretacji
Oprócz dwóch głównych klas (skrajnych) istnieją jeszcze inne klasy (pośrednie). I tak:

o

u Marksa: występują dwie klasy skrajne (właściciele fabryk i robotnicy najemni) oraz klasa średnia
(mniej ważna, mniej stała, jest typową klasą pogranicza)

o

u Arystotelesa: istnieją bogaci i biedni (klasy te są odchyleniem od pozycji normalnych) oraz klasa
pośrednia (jest to postulat dobrego ustroju, jest klasą najlepszą)

o

u św. Jana Chryzostoma: występują bogaci i biedni oraz klasa średnia (jest to klasa żyjąca skromnie
ale nie cierpiąca głodu)


Schemat gradacji – jest to schemat wieloczłonowy; społeczeństwo przedstawia się tutaj w postaci
warstwowego układu trzech lub większej liczby klas, z których każda jest pod takim samym względem

background image

33

wyższa lub niższa od innych. Również tutaj każda klasa jest określana przez swój stosunek do innych klas,
ale stosunek ten nie jest pojmowany jako stosunek zależności, tylko jako stosunek porządkujący.

Gradacja prosta:

o

taki aspekt struktury społ, gdzie system wyższych i niższych klas jest oparty na stopniowaniu jakiejś
obiektywnie wymierzalnej cechy

o

w tej koncepcji o przynależności do klasy decyduje stopień zamożności i stopień zamożności wyznacza
poszczególnym klasom odpowiednie piętra układu pionowego

o

w schemacie tym można zastosować również inne kryterium niż kryterium ekonomiczne (np. stopień
wykształcenia)

o

jednak mówiąc o schemacie gradacji prostej w koncepcjach struktury społ mamy na myśli jedynie schemat
ekonomiczny

o

timokracja – struktura oparta na zasadzie gradacji ekonomicznej, cezusie majątkowym, zamożności

o

stopień zamożności może wyznaczać różne role społ ludziom tego samego zawodu

o

schemat gradacji prostej dzielił społeczność chłopską na kategorie kmieci, zagrodników i dziadów (tutaj
gradacja mienia była głównie gradacją morgów lub hektarów posiadanej ziemi)

o

ma zastosowanie przy ustawowym tworzeniu grup o różnych prawach politycznych


Gradacja syntetyczna:

o

taki aspekt struktury społ, gdzie system wyższych i niższych klas nie jest oparty na stopniowaniu jakiejś
obiektywnie wymierzalnej cechy

o

rozróżnienie pomiędzy klasą ekonomiczną i klasą społ w ramach schematu gradacji opiera się na
założeniu, że o pozycji społ decyduje równocześnie kilka czynników i że mogą się one w pewnych
przynajmniej granicach kompensować (braki wykształcenia można okupić potęgą ekonomiczną,
niedostateczne dochody może odkupić zaszczytne stanowisko społ)

o

Wrner i Lunt: stwierdzają wysoki stopień korelacji pomiędzy pozycją klasową i typem zawodu

o

Klasy społ stanowią system ze względu na zachodzące między nimi stosunki zależności jednostronnej lub
zależności wzajemnej, rozumianej w obu wypadkach jako zależność oparta na związkach przyczynowych

o

L. Rissman ustala przynależność klasową za pomocą trzech czynników: zawód, dochód, wykształcenie

o

W badaniach Centersa respondenci za główne kryterium przynależności klasowej podało styl życia

o

Ocena syntetyczna: występuje gdy rozbieżności pomiędzy pozycjami jednostki na poszczególnych
prostszych skalach nie są zbyt wielkie (pozycja spol jednostki zależy nie tylko od każdego czynnika oceny
z osobna; czynnikiem pozycji społ jest również stopień zharmonizowania tych czynników prestiżu)

o

Skala syntetyczna informuje nas o środowisku oceniającym o jego systemach wartości (stratyfikacja społ
dotyczy społecznej świadomości)

o

Występuje związek między gradacja syntetyczną a hierarchią sfer towarzyskich

o


Przywileje mienia w gradacji syntetycznej:

o

Styl życia nie podlega stopniowaniu, ale styl życia jako cecha klasowa to przede wszystkim rozmiary i
forma konsumpcji (styl życia znajduje odbicie w budżecie)

o

Wysokość dochodu może być traktowana jako zewnętrzny objaw roli społecznej, którą się pełni (każdy
otrzymuje według zasług)


Rozróżnienie Alaina Tourainea:

o

Klasy społ – grupy wyznaczone przez ich sytuację w społecznym procesie produkcji; świadomość
klasowa kształtuje się w walkach politycznych

o

Warstwa – ogół jednostek porównywalnych z punktu widzenia jednego lub kilku obiektywnych
kryteriów klasyfikowania





background image

34


Roz 10 Typy interpretowania struktury społecznej. Próba klasyfikacji

Dwie interpretacje zależności wzajemnej:
1.

Zależność „organiczna” (grupy są sobie nawzajem potrzebne, gdyż każda wypełnia inne zadania)

2.

negatywna zależność interesów (sukcesy jednej klasy są niepowodzeniami drugiej)


Kryteria wewnętrznej integralności:

o

kryterium komunikatywności

o

ś

wiadomość społeczna

o

kultura kasowa


Atrybuty przeciwstawne - czynią klasy w schemacie dychotomicznym członami stosunku asymetrycznego,
charakteryzowanego jako zależność jednostronna typu władzy lub przemożnego wpływania na czyjeś losy.

Atrybuty klas w wieloczłonowym schemacie funkcjonalnym sugerują zależności wzajemne, a nadają się
szczególnie do uwydatniania zależności opartej na współdziałaniu i podziale zadań (w schemacie Adama
Schmita są to posiadacze ziemi, posiadacze kapitału i posiadacze siły mięśniowej). W schemacie Schmita
podział ze względu na funkcje jest również od razu podziałem ze względu na źródła dochodu (renta
ziemska, zysk, płaca robocza), a odmienność ta prowadzi do przeciwstawieństw interesów.

Klasyczny schemat marksowski – wynik skrzyżowania się trzech dychotomii; koncepcja struktury
klasowej jako jedna dychotomia oparta na trzech kryteriach podziału (dwie zasadnicze klasy
przeciwstawiają się sobie ze względu na trzy pary przeciwstawnych atrybutów: klasa ludzi, którzy posiadają
ś

rodki produkcji, posługują się siłą najemną i nie pracują przeciwstawia się klasie tych którzy nie posiadają

ś

rodków produkcji, nie posługują się najemną siłą natomiast sami pracują jako najemnicy).

Ten idealny typ dychotomicznej struktury społeczeństwa kapitalistycznego nie znajduje realizacji w świecie,
z którym Marks i jego następcy mają do czynienia.

Typy interpretowania struktury klasowej


















Postulat równości wśród nierównych:

o

ludzie są równi, jeżeli nierówności międzyludzkie nie stanowią kryterium przynależności do odrębnych
kategorii społecznych, jeżeli nie stanowią podstawy do podziałów na grupy zbliżone do modelu klasy społ
(bezklasowość nieegalitarna)

o

najprostszym wskaźnikiem stosunków równości i nierówności są bariery klasowe (członkowie tej samej
klasy są pod pewnym względem równi między sobą i pod tym samym względem nierówni w stosunku do
członków innych klas)

Schematy oparte na
stosunkach zależności (klasy
różnią się atrybutami)

Schematy oparte na stosunkach
porządkujących (klasy różnią się
stopniem wartości zmiennej)

Schemat funkcjonalny
(schemat zależności
wzajemnych)

Schemat dychotomiczny
o atrybutach
przeciwstawnych
(schemat zależności
jednostronnej)

Schemat
gradacji prostej

Schemat
gradacji
syntetycznej

Dychotomia prosta

Skrzyżowanie dwóch lub
trzech dychotomicznych
podziałów (klasyczny
schemat marksistowski)

background image

35



Krystyna Janicka, Włodzimierz Wesołowski „Obrazy struktury społecznej i indywidualne lokalizacje”

Percepcję struktury determinują: (elementy samoidentyfikacji)

o

ogólna wiedza o społ.

o

doświadczenia osobiste

o

nacisk informacyjny i interpretacyjny, który dociera z zewnątrz

o

ewolucja lub stagnacja własnej kariery zawodowej


Dwie metody odkrywania samoidentyfikacji w socjologii (R. Center):

o

reguła odkrywania potocznego nazewnictwa

o

reguła teoretyzującego nazewnictwa

Wiążę się to z tym, że robiąc badanie nie należy narzucać badanym wyboru klasy w pytaniach zamkniętych
tylko należy stosować pytania otwarte (lub ewentualnie duży wybór klas w pytaniach zamkniętych).
Powinno się stosować pytania o samoidentyfikację bez jej narzucenia.
Powiązania z metodami samoidentyfikacji:

o

potoczna świadomość ma bardziej zróżnicowany system samoidentyfikacji niż przewidują to zbyt
uniwersalizujące teorie

o

system potocznych nazw nie da się przedstawić według jednego koherentnego (spójnego,
podobnego) schematu teoretycznego

o

spontaniczne samoidentyfikacje wskazują odmienne zestawy klas i proporcje liczbowe między nimi
(można je nazwać historycznością lub partykularyzmem w świadomości dotyczącej klas)

Z badań przeprowadzonych w Anglii (przez Robertsona i innych) wynika, że dyferencjacja obiektywnego
położenia w najróżnorodniejszych strukturach instytucjonalnych oraz przemiany w podziale pracy i nowe
zawody – rozmywają samoidentyfikację klasową.

Polskie badania nad samoidentyfikacją:

o

posługiwanie się pytaniami otwartymi

o

duże konsekwencje dla wyrażania swych samoidentyfikacji przez zwykłych ludzi ma ostrość
postrzegania struktury i odczuwania „namacalności” własnego położenia społecznego (pozytywna
lub negatywna)

o

sprzyja to kształtowaniu się poczucia „my” (dla wystąpienia samoidentyfikacji potrzebne jest
poczucie świadomości grupowej)

o

w badaniach nad świadomością nie wszyscy respondenci jasno coś ujawnią i bez trudu określą swą
przynależność klasową


Ujawniona dzięki pytaniom otwartym „społeczna konstrukcja rzeczywistości społ” ukazuje sposób w jaki
ludzie myślą o problemach społecznych, wskazuje na zjawiska, które ci ludzie rzeczywiście sobie
uświadamiają, i mówi jaka faktycznie jest percepcja struktury społ.
Badania:

o

w badaniach z połowy lat 60 dane dotyczące psychologicznych aspektów struktury społ. wskazywały
na powszechność schematu: „inteligencja – klasa robotnicza – chłopstwo”

o

analizy prowadzone na początku lat 80 ujawniały nowe tendencje w postrzeganiu struktury
społecznej: wyznacznikami pozycji w strukturze społ był zawód, wykształcenie i stanowisko

o

dane z połowy lat 90 wykazują iż w okresie transformacji ustrojowej i gospodarczej w świadomości
społ dokonał się podział na „bogaci – średnio bogaci – biedni”;

o

u schyłku lat 90 respondenci okazali się bardziej skłonni do wielopłaszczyznowego postrzegania
struktur klasowych


Kategorie analizy:

o

„czyste” (jednorodne) wizje podziałów – podział występujący w odpowiedzi respondentów jako
jedyna zasada strukturyzacji (respondent stosował jedno kryterium, postrzega on tylko jedną
płaszczyznę zróżnicowania i odwołuje się do jednego tylko podziału)

background image

36

o

„mieszane” wizje podziałów – współwystępowanie co najmniej dwóch różnych kryteriów podziału
w jednej odpowiedzi (jest to typ niejednorodnych schematów percepcji)


Korelaty postrzegania schematów struktur klasowych:

o

Wykształcenie

o

Wiek

o

Zadowolenie z sytuacji materialnej

o

Poczucie fatalizmu

o

Aktywny stosunek do rzeczywistości (kontrola nad własnym losem)

o

Postawy wobec liberalizmu gospodarczego





















































background image

37





TEMAT XIII : LOKALIZM


Społeczność lokalna-istnieje wiele definicji ale w każdej chodzi o to że jest to system powiązanych
ze sobą różnych mniejszych grup , organizacji formalnych i nieformalnych czy też instytucji albo siatek
stosunków społecznych nakładających się na siebie wiążących ze sobą ludzi zamieszkujących na pewnym
określonym wspólnym terytorium .


Trzy elementy społeczności lokalnej ( C.Bell, H.Newby)

Terytorium zamieszkane przez ludność i traktowane jako „ jej „ obszar

Kompleks instytucji działających na tym obszarze

Poczucie przynależności (sens of belonging)




Koncepcje teoretyczne :

Stanowisko ekologiczne ( przestrzeń determinuje zjawiska społeczne )

Stanowisko funkcjonalno-struktralne (każdy ma jakąś funkcje oraz wyst. Struktury )

Stanowisko interakcyjne (oddziaływanie obiektów na siebie )

Stanowisko teorii działania (Weber działania ludzi zorientowane na innych)



Teoria zaćmienia –społeczność lokalna nie zamiera jako efektywna grupa ale zmienia swą strukturę i
funkcję dostosowując się do współczesnego rozwoju


Społeczności „bezlokalne”- powstaje wiele różnych społeczności o określonych wąskich celach przy czym
tracących swój lokalny zasięg i charakter.(nie ograniczają się do określonego wyodrębnionego obszaru)


Teorie transformacji stwierdzają :

Uniwersalny charakter społ. Lokalnych

Rozpad tradycyjnej (sąsiedzko-krewniaczej) organizacji społ. utrzymywanie się lokalnych

Utrzymywanie się jednak w pewnym stopniu tych tradycyjnych elementów

Współistnienie obok formalnych organizacji org. Nieformalnych ( przewaga formalnych

Rozszerzenie się zarówno terytorialne jak i liczebne w stos. Do epoki przed industrialnej

Różnicowanie się miejskich społ. Lokalnych na małomiejskie i wielkomiejskie zbiorowości
terytorialne


Lokalizm:
-
substytut społ. obywatelskiego
-realizacja interesów zbiorowych
-związek z dziedzictwem przeszłości
-rozwiązywanie miejscowych problemów
-lokalna zbiorowa tożsamość
-dualizm sfery oficjalnej i nieoficjalnej
-zdolność do mobilizacji gdy sytuacja tego wymaga
-zbieżność interesu zbiorowego z interesem prywatnym

background image

38

-społeczny aktywizm
-stowarzyszenia i fundacje


Zasoby lokalne ( community capacity )- zdolność mieszkańców do organizacji i mobilizacji środków do
osiągania uzgodnionych celów. Jest to połączenie:

kapitału ludzkiego (talenty, umiejętności, )

społecznego( więzi i zaufanie)

zasobów organizacyjnych(instytucje lokalne)

Jest to także zaangażowanie w działania lokalne , organizacje pozarządowe które mają wpływ na społ.
lokalne ,istnienie przywództwa lokalnego (lidera , władzy lokalnej, zbiorowego lidera), dostęp do środków
materialno-technologicznych (pieniądze , urządzenia , budynki).


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron