1
Ćwiczenie 56
Wyznaczanie współczynnika załamania i kąta minimalnego odchylenia
pryzmatu
I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania
1. Podstawowe pojęcia i prawa optyki geometrycznej.
2. Bieg promieni świetlnych przez pryzmat, kąt łamiący, kąt najmniejszego
odchylenia.
3. Współczynnik załamania.
II. Wprowadzenie
Podstawowe zjawiska optyki geometrycznej to odbicie i załamanie światła
(rys. 1).
α
α’
β
promień
padający
promień
odbity
promień
załamany
1
2
ośrodek
ośrodek
Rys. 1. Odbicie i załamanie światła na granicy dwóch ośrodków
α-kąt padania, α’–kąt odbicia, β-kąt załamania
Prawa rządzące odbiciem i załamaniem:
- promień odbity i załamany leżą w jednej płaszczyźnie utworzonej przez promień
padający i normalną do powierzchni w punkcie padania,
- kąt padania jest równy kątowi odbicia
α
=
α
’,
- stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest równy
współczynnikowi załamania ośrodka załamującego 2 względem ośrodka
otaczającego 1.
1
2
21
2
1
sin
sin
n
n
n
v
v
=
=
=
β
α
(1)
gdzie:
21
n
- współczynnik załamania ośrodka 2 względem 1,
n
1
, n
2
– bezwzględne współczynniki załamania ośrodków 1 i 2
v
1
, v
2
– prędkość światła odpowiednio w ośrodku 1 i 2.
Symetryczny bieg promieni w pryzmacie przedstawia rysunek 2.
Z rys. 2 wynika:
ϕ
β
2
1
=
,
(
)
β
α
ε
−
= 2
2
ϕ
A
B
C
α
ε
β
β
α−β
α−β
α
szkło
pro
mie
ń
pad
ają
cy
prom
ień
wych
odzą
cy
Rys. 2. Bieg światła w pryzmacie.
α - kąt padania, β - kąt załamania, ϕ- kąt łamiący pryzmatu, ε- kąt odchylenia
Z powyższych związków obliczymy:
(
)
ϕ
ε
α
+
=
2
1
Z prawa Snelliusa:
(
)
ϕ
ϕ
ε
β
α
β
α
2
1
sin
2
1
sin
sin
sin
sin
sin
+
=
=
⇒
=
sp
s
p
n
n
n
(2)
gdzie
p
n
- bezwzględny współczynnik załamania powietrza,
s
n - bezwzględny współczynnik załamania szkła,
sp
n
- współczynnik załamania szkła względem powietrza.
Współczynnik załamania szkła, z którego wykonano pryzmat można wyznaczyć
z zależności (2) mierząc kąt odchylenia
ε
i kąt łamiący pryzmatu
ϕ
.
III. Wykonanie ćwiczenia
Przyrządy pomiarowe: pryzmat, kartka papieru, ołówek, szpilki, kątomierz, linijka.
1. Położyć pryzmat na kartce papieru, oświetlić lampką i obrysować kontur pryzmatu.
2. Wbić szpilki przy krawędzi pryzmatu po przeciwległych stronach pryzmatu tak, aby
linia łącząca szpilki była równoległa do podstawy pryzmatu.
3. Patrząc przez pryzmat ustawić następną szpilkę tak, aby znajdowała się w linii
prostej z dwiema pozostałymi.
4. Ustawić czwartą szpilkę, tak, aby znalazła się w linii prostej z pozostałymi (przy
obserwacji szpilek przez pryzmat).
5. Zdjąć pryzmat z kartki papieru i przy pomocy linijki narysować bieg promieni
świetlnych - połączyć punkty, w których znajdowały się szpilki.
6. Narysować kąt najmniejszego odchylenia
ε
i zmierzyć go kątomierzem.
7. Zmierzyć kątomierzem kąt łamiący
ϕ pryzmatu.
Tabela pomiarowa
ϕ
ε
n
n
±∆
n
[ ]
[ ]
[ ]
[ ]
3
8. Oszacować błędy
∆ϕ
,
∆ε
.
9. Obliczyć współczynnik załamania szkła na podstawie wzoru (2).
10. Maksymalny błąd współczynnika załamania można obliczyć metodą różniczki
zupełnej.
Literatura
M. Leśniak,
Fizyka. Laboratorium, wydanie II, Oficyna Wydawnicza PRz, 2002
J. Massalski, M. Massalska,
Fizyka dla inżynierów, t.1, WNT, Warszawa 1980
J. Orear,
Fizyka, WNT, Warszawa 1990
R. Resnick, D. Halliday,
Fizyka, t. I, PWN, Warszawa 1997
I. W. Sawieliew,
Kurs Fizyki, t.1, PWN, Warszawa 1994