Optoelektronika
12
3. Złącza światłowodowe
3.1. Rodzaje złącz
W liniach telekomunikacyjnych kable składają się z odcinków o długości typowej 1-2km.
Z kolei w sieciach lokalnych mamy dużą liczbę rozgałęzień i połączeń. Pojawia się, zatem
problem łączenia światłowodów jako czynnik wyznaczający parametry transmisyjne goto-
wych sieci. Sprzęganie światłowodów realizowane jest w postaci połączeń stałych i rozłą-
czalnych. Połączenia stałe ze względu na małe straty i wysoką odporność mechaniczną
używane są w łączeniu linii dalekosiężnych. Tłumienie złącz stałych zawiera się w granicach
0.01-0.1dB i polega na sklejeniu lub zespawaniu ze sobą włókien (np. w łuku elektrycznym)
a następnie zabezpieczeniu miejsca połączenia. Oprócz niskiej tłumienności takiego po-
prawnie wykonanego złącza jego zaletą jest również odporność na zmiany czynników ze-
wnętrznych. W przypadku sieci lokalnych wygodne w stosowaniu są połączenia rozłączalne.
Do najbardziej rozpowszechnionych z nich zaliczają się trzy typy: ST(bagnetowe), FC (wkrę-
cane rys. 3.1) i SC (wsuwane).
Rys. 3.1. Przekrój złącza FC
Wszystkie z nich bazują na tulejach, wykonanych z ceramiki (alundowej lub cyrkoniowej), lub
stalowych. Tuleje są bardzo precyzyjnie wykonane, tak by umieszczony w nich światłowód
jednomodowy był ustawiony centralnie z dokładnością nie gorszą niż 1-2 mikrometra! Umoż-
liwiają one szybkie łączenie ze sobą światłowodów, a także sprzęgania ze światłowodami
ź
ródeł światła, bądź detektorów. Tłumienie tego typu łącz wynosi od 0.3 do 1.5 dB. Współ-
czynnik tłumienia wyraża się wzorem:
[ ]
dB
P
P
S
wy
we
log
10
=
.
(3.1)
Przy czym
we
P
− oznacza moc wejściową wiązki, natomiast
wy
P
− moc wyjściową. Ich wadą
jest istnienie odbić wstecznych na granicy szkło-powietrze i powietrze-szkło. Na każdym ta-
kim przejściu ok. 4% energii wejściowej ulega odbiciu wstecznemu, które propagując się w
ś
wiatłowodzie może dodatkowo zaburzać sygnał właściwy. Mierząc w decybelach stosunek
mocy docierającej do złącza światłowodu do mocy ulegającej wstecznemu odbiciu uzyskamy
w takim przypadku wartość ok. 10 dB. Istnieją jednak lepsze sposoby łączenia światłowo-
dów, polegające na fizycznym kontakcie (ang. PC: Physical Contact) końcówek światłowo-
dów, wśród których w zależności od sposobu obróbki końcówki rozróżnia się odmiany Super
PC ( 40dB), Ultra PC (50dB) i Angled PC (60dB).
3.2. Parametry określające sprawność połączenia
Jeśli przyjmiemy, że rozpatrujemy połączenie dwóch światłowodów
1
S
i
2
S
, a wiązka
propaguje się ze światłowodu
1
S
do
2
S
to sprawnością połączenia nazwiemy stosunek mocy
wchodzącej do światłowodu
2
S
do mocy wychodzącej ze światłowodu
1
S
:
wy
we
P
P
1
2
/
=
η
.
(3.2)
Optoelektronika
13
3.2.1. Przesunięcie osi światłowodów jednomodowych
Zakładając, że osie światłowodów są względem siebie równolegle przesunięte sprawność
połączenia wyniesie
1
:
)
2
exp(
)
(
4
2
2
2
1
2
2
2
2
2
1
2
1
w
w
d
w
w
w
w
+
−
+
=
η
,
(3.3)
gdzie przesunięcie osi wyznacza
2
0
2
0
y
x
d
+
=
,
a średnice pól modowych w odpowiednich światłowodach wynoszą:
2
1
, w
w
.
Z analizy zależności (3.3) wynika, że w celu uzyskania strat niższych niż 0.2 dB średnice
pól modalnych mogą być różne o nie więcej niż 20% i przesunięcie
d
również nie może
przekraczać 20% średnicy pola modalnego (przy założeniu
2
1
w
w
=
). Konsekwencją tego
jest stosowanie do łączenia takich samych światłowodów w przypadku światłowodów
jednomodowych. Światłowody wielomodowe nie stawiają już tak krytycznych wymagań.
3.2.2. Różnica średnic rdzeni światłowodów wielomodowych
Zakładamy, że osie światłowodów pokrywają się, średnice ich rdzeni wynoszą
1
a
i
2
a
,
apertury numeryczne są takie same, a rozkład współczynników załamania skokowy i taki
sam w obydwu przypadkach.
Możliwe są dwie sytuacje:
1.
2
1
a
a
>
, wówczas straty są proporcjonalne do stosunku pól powierzchni obydwu
rdzeni i wynoszą
2
:
)
log(
20
2
1
a
a
L
=
;
(3.4)
2.
2
1
a
a
<
, wtedy cała energia jest akceptowana przez światłowód
2
S
.
3.2.3. Różnica apertur numerycznych światłowodów wielomodowych
Dla dwóch takich samych światłowodów o aperturach numerycznych
1
NA
i
2
NA
, jeśli
2
1
NA
NA
<
wówczas cała wiązka wychodząca zostanie zaakceptowana przez światłowód
2
S
(patrz rys. 3.2).
Rys. 3.2. Światłowody o różnej aperturze numerycznej
W przeciwnym przypadku sprawność będzie zależała od kwadratów kątów akceptacji:
(
)
2
1
/
log
20
NA
NA
L
=
.
(3.5)
1
J. Siuzdak Wstęp do współczesnej telekomunikacji światłowodowej -WKiŁ, W-wa 1997, wyd I, str. 103
2
Strona: 13
J. Siuzdak Wstęp do współczesnej telekomunikacji światłowodowej -WKiŁ, W-wa 1997, wyd I, str. 104
Optoelektronika
14
3.2.4. Przesunięcie poprzeczne światłowodów wielomodowych
Jeśli osie dwóch takich samych światłowodów o średnicy rdzenia
a
2
rozsuniemy o odle-
głość
d
(rys. 3.3), wówczas sprzężenie będzie zachodziło tylko w obszarze wspólnym oby-
dwu rdzeni, stąd wiadomo, że d nie powinno być większe niż 0,5a. Sprawność można wów-
czas wyznaczyć z przybliżonego równania:
a
d
π
η
2
1
−
=
.
(3.6)
Rys. 3.3. Przesunięcie poprzeczne osi światłowodów
3.3. Ćwiczenie
W ramach ćwiczenia należy dokonać pomiaru tłumienności złącza światłowodowego han-
dlowego i dwóch rodzajów "połączeń" zrealizowanych samodzielnie: pierwsze polegać bę-
dzie na zbliżeniu dwóch końcówek światłowodów i wyjustowaniu przy pomocy układów regu-
lacyjnych. Drugie połączenie wiązać się będzie z przygotowaniem prostego uchwytu pomoc-
niczego (patrz powiększony detal na rys. 3.4).
3.3.1. Lista potrzebnych elementów
L.P. Opis
il.szt.
1
Płyta podstawy
1
2
Pręt mocujący
5
3
Kolumna zwykła
4
4
Pochylny uchwyt elementów płaskich 2
5
Uchwyt małych elementów okrągłych 2
6
Moduł lasera
1
7
Moduł kolimatora
1
8
Moduł detektora
1
9
Uchwyt światłowodu
4
11A Światłowód wielomodowy 2m
1
11B Światłowód wielomodowy 2m
1
12
Kolumna z mikroprzesuwem
1
13
Pozycjoner XZ
3