Kodeks Postepowania W Sprawach Nieznany

background image

USTAWA

z dnia 24 sierpnia 2001 r.

Kodeks post

ę

powania w sprawach o wykroczenia

(Dz.U. z 2008 r., Nr 133, poz. 848, zm.: Dz.U. z 2008 r., Nr 214, poz. 1344; Dz.U. z 2008 r., Nr 237, poz.

1651; Dz.U. z 2009 r., Nr 178, poz. 1375; Dz.U. z 2009 r., Nr 190, poz. 1474)

DZIAŁ I

Zasady ogólne

Art. 1. [Stosowanie przepisów kodeksu, stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego]

§ 1. Post

ę

powanie w sprawach o wykroczenia toczy si

ę

według przepisów niniejszego kodeksu.

§ 2. W post

ę

powaniu, o którym mowa w § 1, przepisy Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

jedynie, gdy niniejszy kodeks tak stanowi.

Art. 2. [Rodzaje post

ę

powa

ń

, grzywna w postaci mandatu karnego] § 1. Orzekanie nast

ę

puje w

post

ę

powaniu:

1) zwyczajnym;

2) przyspieszonym;

3) nakazowym.

§ 1a. Orzekanie w post

ę

powaniu zwyczajnym nast

ę

puje wówczas, gdy brak jest podstaw do

rozpoznania sprawy w post

ę

powaniu przyspieszonym albo nakazowym.

§ 2. W wypadkach wskazanych w ustawie i na zasadach w niej okre

ś

lonych uprawniony organ mo

ż

e

nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w drodze mandatu karnego.

Art. 3. [Zawiadomienie o uchybieniu instytucji lub organu sprawuj

ą

cego nadzór] W razie

stwierdzenia w toku post

ę

powania istotnego uchybienia w czynno

ś

ciach instytucji pa

ń

stwowej, samorz

ą

dowej

lub społecznej, sprzyjaj

ą

cego naruszeniom prawa, s

ą

d, a w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych organ je

prowadz

ą

cy, zawiadamia o stwierdzonym uchybieniu t

ę

instytucj

ę

b

ą

d

ź

organ powołany do sprawowania nad

ni

ą

nadzoru.

Art. 4. [Prawo do obrony obwinionego] Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym do

korzystania z pomocy jednego obro

ń

cy, o czym nale

ż

y go pouczy

ć

.

Art. 5. [Przesłanki procesowe] § 1. Nie wszczyna si

ę

post

ę

powania, a wszcz

ę

te umarza, gdy:

1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniaj

ą

cych podejrzenie jego popełnienia;

2) czyn nie zawiera znamion wykroczenia albo ustawa stanowi,

ż

e sprawca nie popełnia wykroczenia;

3) ustawa stanowi,

ż

e sprawca nie podlega karze;

4) nast

ą

piło przedawnienie orzekania;

5) obwiniony zmarł;

6) obwiniony jest:

a) uwierzytelnionym w Rzeczypospolitej Polskiej, szefem przedstawicielstwa dyplomatycznego pa

ń

stwa

obcego,

b) osob

ą

nale

żą

c

ą

do personelu dyplomatycznego tego przedstawicielstwa,

c) osob

ą

nale

żą

c

ą

do personelu administracyjnego lub technicznego tego przedstawicielstwa,

d) członkiem rodziny osób wymienionych w lit. a–c i pozostaje z nimi we wspólnocie domowej,

e) inn

ą

osob

ą

korzystaj

ą

c

ą

z immunitetu dyplomatycznego, na podstawie ustaw, umów lub powszechnie

uznanych zwyczajów mi

ę

dzynarodowych,

f) kierownikiem urz

ę

du konsularnego lub innym urz

ę

dnikiem konsularnym pa

ń

stwa obcego albo inn

ą

osob

ą

zrównan

ą

z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów

mi

ę

dzynarodowych;

7) obwiniony z mocy przepisów szczególnych nie podlega orzecznictwu na podstawie niniejszego kodeksu;

8) post

ę

powanie co do tego samego czynu obwinionego zostało prawomocnie zako

ń

czone lub wcze

ś

niej

Dziennik Ustaw Rok 2008 Nr 133 poz. 848
wersja obowi

ą

zuj

ą

ca od 31.03.2010 do 07.06.2010

(Tekst opracowany przez INFOR)

Page 1 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

wszcz

ę

te, toczy si

ę

;

9) brak jest skargi uprawnionego oskar

ż

yciela albo

żą

dania

ś

cigania pochodz

ą

cego od osoby uprawnionej

lub zezwolenia na

ś

ciganie, gdy ustawa tego wymaga;

10) zachodzi inna okoliczno

ść

wył

ą

czaj

ą

ca z mocy ustawy orzekanie w post

ę

powaniu na podstawie

niniejszego kodeksu.

§ 2. Przepisu § 1 pkt 6 nie stosuje si

ę

:

1) do osób w nim wymienionych, je

ż

eli s

ą

obywatelami polskimi lub maj

ą

w Polsce miejsce stałego

zamieszkania, przy czym osoby, o których mowa w lit. f, nie podlegaj

ą

orzecznictwu na podstawie

niniejszego kodeksu, tylko w zakresie czynno

ś

ci pełnionych w toku i w wykonaniu funkcji urz

ę

dowych;

2) je

ż

eli umowa mi

ę

dzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stron

ą

, stanowi inaczej.

§ 3. Przepisu § 1 pkt 6 mo

ż

na nie stosowa

ć

do obywatela pa

ń

stwa obcego, z którym nie ma w tym

przedmiocie umowy, a pa

ń

stwo to nie zapewnia wzajemno

ś

ci.

§ 4. Do chwili otrzymania wymaganego przez ustaw

ę

zezwolenia na

ś

ciganie lub

żą

dania

ś

cigania organ

prowadz

ą

cy czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce mo

ż

e dokonywa

ć

czynno

ś

ci niecierpi

ą

cych zwłoki w celu zabezpieczenia

ś

ladów i dowodów, a tak

ż

e czynno

ś

ci zmierzaj

ą

cych do wyja

ś

nienia, czy

żą

danie b

ę

dzie zło

ż

one lub

zezwolenie b

ę

dzie wydane.

Art. 6. [

śą

danie

ś

cigania] § 1. W sprawach o wykroczenia

ś

cigane na

żą

danie pokrzywdzonego

wyst

ę

puj

ą

cy z wnioskiem o ukaranie, je

ż

eli nie jest nim pokrzywdzony, powinien uzyska

ć

wymagane

żą

danie

od osoby uprawnionej do jego zło

ż

enia.

śą

danie mo

ż

e by

ć

zło

ż

one na pi

ś

mie albo zgłoszone ustnie do

protokołu.

§ 2.

śą

danie zło

ż

one co do niektórych tylko współdziałaj

ą

cych w popełnieniu czynu pozostaje skuteczne

tak

ż

e wobec osób niewskazanych w

żą

daniu, je

ż

eli nie s

ą

to osoby najbli

ż

sze dla pokrzywdzonego, o czym

nale

ż

y pouczy

ć

składaj

ą

cego

żą

danie przed jego przyj

ę

ciem.

§ 3.

śą

danie mo

ż

e by

ć

cofni

ę

te. Niedopuszczalne jest cofni

ę

cie

żą

dania wobec niektórych tylko

współdziałaj

ą

cych w popełnieniu czynu, chyba

ż

e s

ą

to osoby najbli

ż

sze dla pokrzywdzonego. Cofni

ę

cie

mo

ż

e nast

ą

pi

ć

do momentu rozpocz

ę

cia przewodu s

ą

dowego na pierwszej rozprawie. W razie cofni

ę

cia

żą

dania ponowne jego zło

ż

enie jest niedopuszczalne.

§ 4. Je

ż

eli wniosek o ukaranie pochodzi od pokrzywdzonego, odst

ą

pienie przez niego od popierania

takiego wniosku oznacza tak

ż

e odst

ą

pienie przez niego od popierania

żą

dania

ś

cigania.

Art. 7. [Wykonywanie polece

ń

s

ą

du, czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce] Policja i inne organy w zakresie

post

ę

powania w sprawach o wykroczenia wykonuj

ą

polecenia s

ą

du oraz prowadz

ą

w granicach okre

ś

lonych

w ustawie czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce.

Art. 8. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] W post

ę

powaniu uregulowanym w

niniejszym kodeksie stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 2, 4, 5, 7–9, 13, 14, art. 15 § 2 i 3, art. 16, art. 18 §

2, art. 20 i 23 Kodeksu post

ę

powania karnego.

DZIAŁ II

S

ą

d

Rozdział 1

Wła

ś

ciwo

ść

i skład s

ą

du

Art. 9. [Wła

ś

ciwo

ść

rzeczowa s

ą

du rejonowego] § 1. W sprawach o wykroczenia w pierwszej instancji

orzeka s

ą

d rejonowy, z zastrze

ż

eniem spraw okre

ś

lonych w art. 10.

§ 2. S

ą

d wła

ś

ciwy do rozpoznania sprawy rozpoznaje tak

ż

e

ś

rodki zaskar

ż

enia w wypadkach

wskazanych w ustawie oraz przeprowadza inne czynno

ś

ci, gdy ustawa to przewiduje.

Art. 10. [Wła

ś

ciwo

ść

rzeczowa wojskowych s

ą

dów garnizonowych] § 1. W sprawach o wykroczenia

popełnione przez:

1)

ż

ołnierzy w czynnej słu

ż

bie wojskowej:

a) przeciwko organowi wojskowemu lub innemu

ż

ołnierzowi,

b) podczas lub w zwi

ą

zku z pełnieniem obowi

ą

zków słu

ż

bowych, w obr

ę

bie obiektu wojskowego lub

wyznaczonego miejsca przebywania, na szkod

ę

wojska lub z naruszeniem obowi

ą

zku wynikaj

ą

cego

ze słu

ż

by wojskowej,

c) za granic

ą

, podczas u

ż

ycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami

pa

ń

stwa, w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach u

ż

ycia lub pobytu Sił Zbrojnych

Page 2 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami pa

ń

stwa (Dz.U. Nr 162, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 210, poz.

2135),

2)

ż

ołnierzy sił zbrojnych pa

ń

stw obcych, przebywaj

ą

cych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

członków ich personelu cywilnego, je

ż

eli pozostaj

ą

w zwi

ą

zku z pełnieniem obowi

ą

zków słu

ż

bowych, o

ile ustawa lub umowa mi

ę

dzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stron

ą

, nie stanowi inaczej

– orzekaj

ą

w pierwszej instancji wojskowe s

ą

dy garnizonowe.

§ 2. Przepis art. 9 § 2 stosuje si

ę

odpowiednio do s

ą

dów wojskowych.

Art. 11. [Przekazanie sprawy] § 1. Przy ustalaniu wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

du stosuje si

ę

odpowiednio przepisy

art. 31, 32, 33 § 1, art. 34–36, 39 i 43 Kodeksu post

ę

powania karnego, a w odniesieniu do s

ą

du, o którym

mowa w art. 10, tak

ż

e art. 651 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. S

ą

d okr

ę

gowy mo

ż

e z inicjatywy wła

ś

ciwego s

ą

du przekaza

ć

spraw

ę

do rozpoznania innemu

s

ą

dowi równorz

ę

dnemu w ramach okr

ę

gu tego samego s

ą

du okr

ę

gowego, je

ż

eli wymaga tego dobro wymiaru

sprawiedliwo

ś

ci.

§ 3. Przepis § 2 stosuje si

ę

odpowiednio do wojskowego s

ą

du okr

ę

gowego, w wypadku, w którym

inicjatywa pochodzi od wojskowego s

ą

du garnizonowego.

Art. 12. [Rozstrzyganie sporów o wła

ś

ciwo

ść

mi

ę

dzy s

ą

dami] § 1. Spory o wła

ś

ciwo

ść

mi

ę

dzy

s

ą

dami rejonowymi rozstrzyga s

ą

d okr

ę

gowy, wła

ś

ciwy dla okr

ę

gu, w którym działa s

ą

d, który pierwszy

wszcz

ą

ł spór.

§ 2. Spory o wła

ś

ciwo

ść

mi

ę

dzy wojskowymi s

ą

dami garnizonowymi rozstrzyga wojskowy s

ą

d okr

ę

gowy,

nadrz

ę

dny nad s

ą

dem, który pierwszy wszcz

ą

ł spór.

Art. 13. [Orzekanie i skład s

ą

du] § 1. S

ą

d rejonowy orzeka na rozprawie i na posiedzeniu

jednoosobowo.

§ 2. Przepis § 1 stosuje si

ę

odpowiednio do wojskowego s

ą

du garnizonowego oraz do s

ą

du

orzekaj

ą

cego w sprawach, o którym mowa w art. 12 § 1 i 2.

Art. 14. [Wła

ś

ciwe s

ą

dy odwoławcze, skład s

ą

dów] § 1. S

ą

dem odwoławczym w sprawach o

wykroczenia podlegaj

ą

cych wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

dów powszechnych, je

ż

eli ustawa nie stanowi inaczej, jest:

1) s

ą

d okr

ę

gowy do rozpoznania apelacji oraz za

ż

ale

ń

na postanowienia i zarz

ą

dzenia zamykaj

ą

ce drog

ę

do wydania wyroku;

2) s

ą

d rejonowy w innym równorz

ę

dnym składzie do rozpoznania pozostałych za

ż

ale

ń

.

§ 2. S

ą

dem odwoławczym w sprawach o wykroczenia podlegaj

ą

cych wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

dów wojskowych,

je

ż

eli ustawa nie stanowi inaczej, jest wojskowy s

ą

d okr

ę

gowy.

§ 3. S

ą

d okr

ę

gowy i wojskowy s

ą

d okr

ę

gowy ponadto rozpoznaj

ą

sprawy przekazane im przez ustaw

ę

.

§ 4. W sprawach okre

ś

lonych w § 1 i 2 s

ą

dy w nich wskazane orzekaj

ą

na rozprawie i na posiedzeniu

jednoosobowo.

§ 5. W sprawach okre

ś

lonych w § 3 s

ą

dy orzekaj

ą

jednoosobowo, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej albo

prezes s

ą

du zarz

ą

dzi orzekanie w składzie trzech s

ę

dziów.

Art. 15. [Wła

ś

ciwo

ść

rzeczowa s

ą

du apelacyjnego i S

ą

du Najwy

ż

szego, skład s

ą

dów] § 1. S

ą

d

apelacyjny rozpoznaje

ś

rodki odwoławcze od orzecze

ń

i zarz

ą

dze

ń

wydawanych w pierwszej instancji przez

s

ą

d okr

ę

gowy oraz inne sprawy przekazane mu przez ustaw

ę

.

§ 2. S

ą

d Najwy

ż

szy rozpoznaje kasacje i inne sprawy przekazane mu przez ustaw

ę

.

§ 3. W sprawach, w których orzekały s

ą

dy wojskowe, uprawnienia s

ą

du okr

ę

gowego ma wojskowy s

ą

d

okr

ę

gowy, a uprawnienia s

ą

du apelacyjnego i S

ą

du Najwy

ż

szego ma S

ą

d Najwy

ż

szy – Izba Wojskowa.

§ 4. S

ą

dy wskazane w § 1–3 orzekaj

ą

jednoosobowo, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej albo prezes

s

ą

du lub Prezes S

ą

du Najwy

ż

szego zarz

ą

dzi orzekanie w składzie trzech s

ę

dziów.

Rozdział 2

Wył

ą

czenie s

ę

dziego

Art. 16. [Tryb wył

ą

czenia s

ę

dziego] § 1. Do wył

ą

czenia s

ę

dziego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art.

40, 41 i 42 § 1–3 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. O wył

ą

czeniu s

ę

dziego rozstrzyga inny równorz

ę

dny skład s

ą

du, przed którym sprawa si

ę

toczy. W

razie niemo

ż

no

ś

ci utworzenia takiego składu o wył

ą

czeniu orzeka s

ą

d wy

ż

szego rz

ę

du.

DZIAŁ III

Page 3 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Strony, obro

ń

cy i pełnomocnicy

Rozdział 3

Oskar

ż

yciel publiczny

Art. 17. [Oskar

ż

yciel publiczny] § 1. Oskar

ż

ycielem publicznym we wszystkich sprawach o

wykroczenia jest Policja, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

§ 2. W sprawach o wykroczenia przeciwko prawom pracownika okre

ś

lonych w Kodeksie pracy, w

sprawach o wykroczenia okre

ś

lonych w art. 119–123 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji

zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 i Nr 70, poz. 416), a tak

ż

e w

sprawach o inne wykroczenia zwi

ą

zane z wykonywaniem pracy zarobkowej, je

ż

eli ustawa tak stanowi,

oskar

ż

ycielem publicznym jest inspektor pracy.

§ 3. Organom administracji rz

ą

dowej i samorz

ą

dowej, organom kontroli pa

ń

stwowej i kontroli samorz

ą

du

terytorialnego oraz stra

ż

om gminnym (miejskim) uprawnienia oskar

ż

yciela publicznego przysługuj

ą

tylko

wówczas, gdy w zakresie swego działania ujawniły wykroczenie i wyst

ą

piły z wnioskiem o ukaranie.

§ 4. Rada Ministrów mo

ż

e, w drodze rozporz

ą

dzenia, nada

ć

w sprawach o wykroczenia uprawnienia

oskar

ż

yciela publicznego tak

ż

e innym instytucjom pa

ń

stwowym, samorz

ą

dowym lub społecznym, okre

ś

laj

ą

c

zakres spraw, w których w ramach swego działania mog

ą

wyst

ę

powa

ć

z wnioskiem o ukaranie za ujawnione

przez siebie wykroczenia, maj

ą

c na wzgl

ę

dzie zakres ustawowych uprawnie

ń

takich instytucji oraz potrzeb

ę

ochrony dóbr szczególnie nara

ż

onych na naruszenia ze strony sprawców wykrocze

ń

.

§ 5. Udział w sprawie organu, który zło

ż

ył wniosek o ukaranie, wył

ą

cza Policj

ę

od udziału w sprawie.

Art. 18. [Udział prokuratora] § 1. W ka

ż

dej sprawie o wykroczenie wniosek o ukaranie mo

ż

e wnie

ść

prokurator, staj

ą

c si

ę

oskar

ż

ycielem publicznym.

§ 2. Prokurator mo

ż

e tak

ż

e wst

ą

pi

ć

do post

ę

powania wszcz

ę

tego na podstawie wniosku o ukaranie

wniesionego przez innego oskar

ż

yciela.

§ 3. W wypadkach wskazanych w § 1 i 2 udział prokuratora wył

ą

cza udział innego oskar

ż

yciela

publicznego.

Art. 19. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] § 1. Przepisy art. 40 § 1 pkt 1–4 i

6, § 2 oraz art. 41 i 42 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio do oskar

ż

yciela publicznego.

§ 2. W sprawie wył

ą

czenia orzeka organ bezpo

ś

rednio przeło

ż

ony nad osob

ą

podlegaj

ą

c

ą

wył

ą

czeniu.

Przepis art. 48 § 2 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Rozdział 4

Obwiniony i jego obro

ń

ca

Art. 20. [Definicja obwinionego] § 1. Obwinionym jest osoba, przeciwko której wniesiono wniosek o

ukaranie w sprawie o wykroczenie.

§ 2. Je

ż

eli obwiniony nie zna j

ę

zyka polskiego, wniosek o ukaranie oraz rozstrzygni

ę

cia podlegaj

ą

ce

zaskar

ż

eniu lub ko

ń

cz

ą

ce post

ę

powanie ogłasza si

ę

lub dor

ę

cza obwinionemu wraz z tłumaczeniem.

§ 3. Do obwinionego stosuje si

ę

odpowiednio art. 74 § 1 i 2, art. 75, 76 i 175 Kodeksu post

ę

powania

karnego.

Art. 21. [Obowi

ą

zkowy udział obro

ń

cy w post

ę

powaniu] § 1. W post

ę

powaniu w sprawie o

wykroczenia obwiniony musi mie

ć

obro

ń

c

ę

przed s

ą

dem, je

ż

eli:

1) jest głuchy, niemy lub niewidomy;

2) zachodzi uzasadniona w

ą

tpliwo

ść

co do jego poczytalno

ś

ci.

§ 2. W wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, obowi

ą

zek korzystania z pomocy obro

ń

cy ustaje, je

ż

eli

powołany biegły stwierdzi,

ż

e poczytalno

ść

obwinionego nie budzi w

ą

tpliwo

ś

ci, chyba

ż

e s

ą

d postanowi

inaczej.

§ 3. W wypadkach, o których mowa w § 1, udział obro

ń

cy w rozprawie jest obowi

ą

zkowy, a w

posiedzeniu, je

ż

eli ustawa tak stanowi.

§ 4. Je

ż

eli w wypadkach, o których mowa w § 1, obwiniony nie ma obro

ń

cy z wyboru, wyznacza mu si

ę

obro

ń

c

ę

z urz

ę

du.

Art. 22. [Przesłanki wyznaczenia obrony z urz

ę

du] Gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwo

ś

ci,

obwinionemu, który nie ma obro

ń

cy z wyboru, wyznacza si

ę

na jego wniosek obro

ń

c

ę

z urz

ę

du, je

ż

eli w

sposób nale

ż

yty wyka

ż

e,

ż

e nie jest w stanie ponie

ść

kosztów obrony bez powa

ż

nego uszczerbku dla

niezb

ę

dnego utrzymania siebie i rodziny. Przepis art. 78 § 2 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

.

Page 4 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Art. 23. [Tryb wyznaczenia obrony z urz

ę

du] Obro

ń

c

ę

z urz

ę

du wyznacza prezes s

ą

du wła

ś

ciwego do

rozpoznania sprawy.

Art. 24. [Obro

ń

ca] § 1. Obro

ń

c

ą

w sprawach o wykroczenia mo

ż

e by

ć

adwokat albo radca prawny.

§ 2. Do obro

ń

cy obwinionego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 83–86 Kodeksu post

ę

powania

karnego.

§ 3. Ilekro

ć

w przepisach Kodeksu post

ę

powania karnego stosowanych na podstawie art. 1 § 2 mówi si

ę

o obro

ń

cy albo o adwokacie, rozumie si

ę

przez to tak

ż

e radc

ę

prawnego.

Rozdział 5

Pokrzywdzony, oskar

ż

yciel posiłkowy i pełnomocnicy

Art. 25. [Definicja pokrzywdzonego] § 1. Pokrzywdzonym jest ten, czyje dobro prawne zostało

bezpo

ś

rednio naruszone lub zagro

ż

one przez wykroczenie.

§ 2. W razie

ś

mierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mog

ą

wykonywa

ć

osoby

najbli

ż

sze.

§ 3. Do pokrzywdzonego stosuje si

ę

odpowiednio art. 49 § 3 oraz art. 51 Kodeksu post

ę

powania

karnego.

§ 4. Pokrzywdzony mo

ż

e działa

ć

jako strona w charakterze oskar

ż

yciela posiłkowego obok oskar

ż

yciela

publicznego lub zamiast niego.

Art. 26. [Zawiadomienie pokrzywdzonego o przesłaniu wniosku o ukaranie] § 1. O przesłaniu

wniosku o ukaranie oskar

ż

yciel publiczny zawiadamia ujawnionego pokrzywdzonego, wskazuj

ą

c s

ą

d, do

którego wniosek skierowano, i pouczaj

ą

c go o uprawnieniach, o których mowa w § 3.

§ 2. (uchylony).

§ 3. Pokrzywdzony mo

ż

e w terminie 7 dni od zawiadomienia, o którym mowa w § 1, o

ś

wiadczy

ć

,

ż

e

b

ę

dzie działa

ć

obok oskar

ż

yciela publicznego jako oskar

ż

yciel posiłkowy; po upływie tego terminu

uprawnienie wygasa.

§ 4. (uchylony).

§ 5. Art. 54 § 2 i art. 56 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 27. [Wniosek pokrzywdzonego o ukaranie jako oskar

ż

yciela posiłkowego] § 1. W sprawach o

wykroczenia

ś

cigane na

żą

danie pokrzywdzonego, pokrzywdzony mo

ż

e samodzielnie wnie

ść

wniosek o

ukaranie jako oskar

ż

yciel posiłkowy.

§ 2. W sprawach o wykroczenia inne ni

ż

okre

ś

lone w § 1, pokrzywdzony mo

ż

e samodzielnie wnie

ść

wniosek o ukaranie jako oskar

ż

yciel posiłkowy, je

ż

eli w ci

ą

gu miesi

ą

ca od powiadomienia o wykroczeniu

organu uprawnionego do wyst

ę

powania w tych sprawach w charakterze oskar

ż

yciela publicznego nie

zostanie powiadomiony o wniesieniu przez ten organ wniosku o ukaranie albo otrzyma zawiadomienie, o
którym mowa w art. 54 § 2.

§ 3. Je

ż

eli pokrzywdzony zło

ż

ył wniosek o ukaranie, pomimo

ż

e oskar

ż

yciel publiczny tak

ż

e zło

ż

ył taki

wniosek, wniosek pokrzywdzonego traktuje si

ę

jako o

ś

wiadczenie wskazane w art. 26 § 3.

§ 4. Prezes s

ą

du zawiadamia o wniesieniu wniosku o ukaranie, o którym mowa w § 1 i 2, wła

ś

ciwego

oskar

ż

yciela publicznego. Je

ż

eli oskar

ż

yciel ten w ci

ą

gu 14 dni od otrzymania zawiadomienia wniesie w

sprawie o ten sam czyn tej samej osoby publiczny wniosek o ukaranie, wniosek pokrzywdzonego traktuje si

ę

jak o

ś

wiadczenie wskazane w art. 26 § 3.

§ 5. Art. 55 § 3 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

.

Art. 28. [Odst

ą

pienie oskar

ż

yciela posiłkowego od oskar

ż

enia] § 1. Odst

ą

pienie oskar

ż

yciela

posiłkowego, o którym mowa w art. 27 § 1 i 2, od oskar

ż

enia, powoduje umorzenie post

ę

powania.

§ 2. Odst

ą

pienie oskar

ż

yciela posiłkowego, o którym mowa w art. 26 § 3, od oskar

ż

enia nie tamuje

rozpoznania sprawy. Art. 57 § 1 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 29. [Niestawiennictwo pokrzywdzonego i oskar

ż

yciela posiłkowego] § 1. Niestawiennictwo

prawidłowo powiadomionego pokrzywdzonego i oskar

ż

yciela posiłkowego na rozpraw

ę

lub posiedzenie nie

tamuje toku sprawy, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Niestawiennictwo oskar

ż

yciela posiłkowego, o którym mowa w art. 27 § 1 i 2, bez usprawiedliwienia,

uwa

ż

a si

ę

za odst

ą

pienie od oskar

ż

enia; w takim przypadku s

ą

d umarza post

ę

powanie.

Art. 30. [Pomoc pełnomocnika] § 1. Pokrzywdzony i oskar

ż

yciel posiłkowy mo

ż

e korzysta

ć

z pomocy

jednego pełnomocnika. Pełnomocnikiem mo

ż

e by

ć

adwokat, radca prawny, a w wypadku, gdy

Page 5 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

pokrzywdzonym jest instytucja pa

ń

stwowa, samorz

ą

dowa lub społeczna, tak

ż

e pracownik tej instytucji

lub jej organu nadrz

ę

dnego.

§ 2. Do pełnomocnika stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 22 i 23 niniejszego kodeksu oraz art. 83, 84,

86 § 2 i art. 89 Kodeksu post

ę

powania karnego.

Art. 31. [

Ś

mier

ć

oskar

ż

yciela posiłkowego] § 1. W razie

ś

mierci oskar

ż

yciela posiłkowego, o którym

mowa w art. 27 § 1 i 2, s

ą

d zawiesza post

ę

powanie, a osoby najbli

ż

sze mog

ą

wst

ą

pi

ć

w prawa zmarłego.

Je

ż

eli w terminie zawitym miesi

ą

ca od dnia

ś

mierci oskar

ż

yciela osoba uprawniona nie wst

ą

pi w prawa

zmarłego, s

ą

d umarza post

ę

powanie.

§ 2. W razie

ś

mierci oskar

ż

yciela posiłkowego, wskazanego w art. 26 § 3, osoby najbli

ż

sze mog

ą

przyst

ą

pi

ć

do post

ę

powania w ka

ż

dym jego stadium.

DZIAŁ IV

Czynno

ś

ci procesowe

Art. 32. [Rodzaje rozstrzygni

ęć

] § 1. Rozstrzygni

ę

cia zapadaj

ą

w postaci orzecze

ń

, zarz

ą

dze

ń

albo

mandatów karnych.

§ 2. Orzeczenie wydaje si

ę

w formie wyroku lub postanowienia. Postanowieniem rozstrzyga si

ę

, gdy

ustawa nie wymaga wydania wyroku.

§ 3. Postanowienie wydaje s

ą

d, prezes s

ą

du i upowa

ż

niony s

ę

dzia, a w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych

równie

ż

organ prowadz

ą

cy te czynno

ś

ci. W kwestii niewymagaj

ą

cej postanowienia wydaje si

ę

zarz

ą

dzenie.

§ 4. W sprawach osób podlegaj

ą

cych orzecznictwu s

ą

dów wojskowych przepis § 3 odnosi si

ę

tak

ż

e do

prokuratora wojskowego.

§ 5. Przepisy art. 94, 95 i 97 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 33. [Udział stron w posiedzeniu] Strony mog

ą

uczestniczy

ć

w posiedzeniu, je

ż

eli ustawa to

przewiduje albo gdy prezes s

ą

du lub s

ą

d tak zarz

ą

dzi.

Art. 34. [Podstawa orzeczenia] Podstaw

ę

orzeczenia mo

ż

e stanowi

ć

tylko całokształt okoliczno

ś

ci

ujawnionych w post

ę

powaniu, maj

ą

cych znaczenie dla rozstrzygni

ę

cia.

Art. 35. [Dor

ę

czanie wyroków i uzasadnie

ń

] § 1. Wyrok s

ą

du pierwszej instancji uzasadnia si

ę

i

dor

ę

cza stronie wraz z uzasadnieniem jedynie na jej

żą

danie zgłoszone w zawitym terminie 7 dni od daty jego

ogłoszenia, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Wyrok zaoczny dor

ę

cza si

ę

z urz

ę

du obwinionemu i jego obro

ń

cy, je

ż

eli został ustanowiony; termin

do

żą

dania dor

ę

czenia uzasadnienia tego wyroku biegnie od daty jego dor

ę

czenia.

§ 3. Wyrok wydany na posiedzeniu dor

ę

cza si

ę

stronie z urz

ę

du, gdy nie uczestniczyła ona w

posiedzeniu; termin do

żą

dania dor

ę

czenia uzasadnienia wyroku biegnie wówczas od daty jego dor

ę

czenia.

Art. 36. [Uzasadnianie postanowie

ń

, zarz

ą

dze

ń

, orzecze

ń

wydanych w wyniku rozpoznania

ś

rodka zaskar

ż

enia] § 1. Postanowienie i zarz

ą

dzenie uzasadnia si

ę

jedynie, gdy podlega ono zaskar

ż

eniu.

Uzasadnienie sporz

ą

dza si

ę

wówczas z urz

ę

du i dor

ę

cza si

ę

je wraz z rozstrzygni

ę

ciem osobom, którym

przysługuje

ś

rodek odwoławczy, je

ż

eli nie brały udziału w rozprawie lub posiedzeniu albo nie były obecne

przy ogłoszeniu rozstrzygni

ę

cia, chyba

ż

e oddaliły si

ę

samowolnie.

§ 2. Orzeczenie wydane w wyniku rozpoznania

ś

rodka zaskar

ż

enia uzasadnia si

ę

z urz

ę

du, chyba

ż

e

ustawa stanowi inaczej.

Art. 37. [Utrwalanie czynno

ś

ci] § 1. Protokół spisuje si

ę

z ka

ż

dej czynno

ś

ci maj

ą

cej istotne znaczenie

dla sprawy, a w szczególno

ś

ci z rozprawy i posiedzenia, a tak

ż

e z dokonanych poza rozpraw

ą

czynno

ś

ci

dowodowych, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Czynno

ś

ci, z których nie sporz

ą

dza si

ę

protokołu, a tak

ż

e inne zdarzenia, które maj

ą

znaczenie dla

post

ę

powania, utrwala si

ę

w aktach w formie notatki urz

ę

dowej podpisanej przez osob

ę

, która dokonała tych

czynno

ś

ci.

§ 3. Przebieg czynno

ś

ci protokołowanych mo

ż

e by

ć

utrwalony ponadto za pomoc

ą

urz

ą

dzenia

rejestruj

ą

cego obraz lub d

ź

wi

ę

k, o czym nale

ż

y uprzedzi

ć

osoby uczestnicz

ą

ce w czynno

ś

ci. Zapis taki i jego

przekład, je

ż

eli został sporz

ą

dzony, s

ą

zał

ą

cznikami do protokołu.

§ 4. Strony i osoby maj

ą

ce w tym interes prawny mog

ą

zło

ż

y

ć

wniosek o sprostowanie protokołu

rozprawy lub posiedzenia, wskazuj

ą

c na nie

ś

cisło

ś

ci i opuszczenia. W przedmiocie sprostowania protokołu

rozstrzyga, po wysłuchaniu protokolanta, s

ę

dzia, który prowadził czynno

ść

.

§ 5. Do protokołów stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 144–146, 147 § 3, art. 148, 149 § 1 i 2, art. 150,

151, 153 § 3 i 4, art. 154 oraz art. 155 Kodeksu post

ę

powania karnego oraz przepisy wydane na podstawie

Page 6 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

art. 147 § 5 Kodeksu post

ę

powania karnego.

Art. 38. [Adres do dor

ę

cze

ń

, stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] § 1. Do

czynno

ś

ci procesowych prowadzonych w post

ę

powaniu w sprawach o wykroczenia stosuje si

ę

odpowiednio

tak

ż

e przepisy art. 95, 100 § 1 i 6 zdanie pierwsze, art. 105, 107, 108, 116–134, 136–142, 156 § 1–4, art.

157, 158, 160–166, 476 § 2 Kodeksu post

ę

powania karnego, a gdy s

ą

d orzeka jednoosobowo, równie

ż

przepisy art. 109–114 i 115 § 1, § 2 zdanie pierwsze oraz § 3 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. Przy pierwszym wysłuchaniu oraz w wypadku, o którym mowa w art. 54 § 7, osoba podejrzana o

popełnienie wykroczenia ma obowi

ą

zek wskaza

ć

adres dla dor

ę

cze

ń

w kraju; w razie nieuczynienia tego

pismo wysłane pod ostatnio znanym adresem w kraju albo je

ż

eli adresu tego nie ma, zał

ą

czone do akt

sprawy, uwa

ż

a si

ę

za dor

ę

czone, o czym nale

ż

y j

ą

pouczy

ć

. Pouczenie to odnotowuje si

ę

w protokole, o

którym mowa w art. 54 § 6, lub w notatce wskazanej w art. 54 § 7.

DZIAŁ V

Dowody

Rozdział 6

Przepisy ogólne

Art. 39. [Wniosek dowodowy, dopuszczenie dowodu, pierwsze

ń

stwo dowodów z wyja

ś

nie

ń

i

zezna

ń

] § 1. Dowody przeprowadza si

ę

na wniosek stron albo z urz

ę

du. Przepis art. 168 Kodeksu

post

ę

powania karnego stosuje si

ę

.

§ 2. Do wniosku dowodowego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 169 i 170 Kodeksu post

ę

powania

karnego, a przy przeprowadzaniu dowodu tak

ż

e art. 171–173 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 3. Poza rozpraw

ą

o dopuszczeniu dowodu lub o jego zabezpieczeniu rozstrzyga prezes s

ą

du, s

ą

d albo

organ prowadz

ą

cy czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce, a w sprawach osób podlegaj

ą

cych orzecznictwu s

ą

dów

wojskowych tak

ż

e prokurator wojskowy.

§ 4. Dowodu z wyja

ś

nie

ń

lub zezna

ń

nie wolno zast

ę

powa

ć

tre

ś

ci

ą

pism, zapisków lub notatek

urz

ę

dowych, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

Art. 40. [O

ś

wiadczenie na pi

ś

mie] § 1. Na wniosek osoby przesłuchiwanej przyjmuje si

ę

od niej

o

ś

wiadczenie na pi

ś

mie.

§ 2. W wypadku, o którym mowa w § 1, nale

ż

y umo

ż

liwi

ć

tej osobie sporz

ą

dzenie o

ś

wiadczenia w

warunkach uniemo

ż

liwiaj

ą

cych porozumienie si

ę

z innymi osobami, a nast

ę

pnie przesłucha

ć

j

ą

w celu

wyja

ś

nienia, uzupełnienia lub u

ś

ci

ś

lenia okoliczno

ś

ci zawartych w o

ś

wiadczeniu pisemnym. O

ś

wiadczenie

pisemne stanowi zał

ą

cznik do protokołu.

§ 3. Wyja

ś

nienia lub zeznania, zło

ż

one w formie o

ś

wiadczenia pisemnego w post

ę

powaniu przed

s

ą

dem, odczytuje si

ę

.

Rozdział 7

Przeprowadzanie poszczególnych dowodów. Przeszukanie

Art. 41. [Dowód z zezna

ń

ś

wiadka] § 1. Przy przeprowadzaniu dowodu z zezna

ń

ś

wiadka stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 177, 178, 182, 183, 185–190,191 § 1 i 2 oraz art. 192 Kodeksu post

ę

powania

karnego.

§ 2. Osoby obowi

ą

zane do zachowania tajemnicy pa

ń

stwowej mog

ą

by

ć

przesłuchane co do

okoliczno

ś

ci, na które rozci

ą

ga si

ę

ten obowi

ą

zek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowi

ą

zku zachowania

tajemnicy przez uprawniony organ przeło

ż

ony.

§ 3. Osoby obowi

ą

zane do zachowania tajemnicy słu

ż

bowej lub tajemnicy zwi

ą

zanej z wykonywaniem

zawodu lub funkcji mog

ą

odmówi

ć

zezna

ń

co do okoliczno

ś

ci, na które rozci

ą

ga si

ę

ten obowi

ą

zek, chyba

ż

e

s

ą

d zwolni te osoby od obowi

ą

zku zachowania tajemnicy. Na postanowienie s

ą

du słu

ż

y za

ż

alenie.

§ 4. S

ą

d nie mo

ż

e zwolni

ć

jednak od obowi

ą

zku zachowania tajemnicy zwi

ą

zanej z wykonywaniem

zawodu adwokata, radcy prawnego, lekarza lub dziennikarza.

§ 5. W wypadkach wskazanych w § 2 i 3 s

ą

d przesłuchuje tak

ą

osob

ę

na rozprawie z wył

ą

czeniem

jawno

ś

ci. Przepisy wydane na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 42. [Dowód z opinii biegłego] § 1. Przy przeprowadzaniu dowodu z opinii biegłego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 193–201 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. W razie uzasadnionych w

ą

tpliwo

ś

ci co do stanu zdrowia psychicznego obwinionego s

ą

d lub

prokurator działaj

ą

cy na podstawie art. 56 § 1 powołuje biegłego psychiatr

ę

. Przepis art. 202 § 4 Kodeksu

Page 7 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

§ 3. Do tłumacza i specjalistów stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 204–206 Kodeksu post

ę

powania

karnego.

Art. 43. [Ogl

ę

dziny i eksperyment procesowy] Przy przeprowadzaniu ogl

ę

dzin i eksperymentu

procesowego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 207, 208, 211 i 212 Kodeksu post

ę

powania karnego.

Art. 44. [Przeszukanie] § 1. W celu znalezienia i zatrzymania przedmiotów podlegaj

ą

cych ogl

ę

dzinom

lub mog

ą

cych stanowi

ć

dowód rzeczowy, Policja, a w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych równie

ż

inne organy je

prowadz

ą

ce, mog

ą

dokona

ć

przeszukania pomieszcze

ń

i innych miejsc, je

ż

eli istniej

ą

uzasadnione podstawy

do przypuszczenia,

ż

e przedmioty te lub dowody tam si

ę

znajduj

ą

.

§ 2. Przepis § 1 stosuje si

ę

odpowiednio do przeszukania osoby, jej odzie

ż

y lub podr

ę

cznych

przedmiotów.

§ 3. Przeszukanie nast

ę

puje na mocy postanowienia prokuratora lub s

ą

du.

§ 4. W wypadkach niecierpi

ą

cych zwłoki, je

ż

eli postanowienie nie mogło by

ć

uprzednio wydane, mo

ż

na

przeprowadzi

ć

przeszukanie bez takiego postanowienia, jednak organ dokonuj

ą

cy tej czynno

ś

ci zobowi

ą

zany

jest nast

ę

pnie zwróci

ć

si

ę

niezwłocznie do prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Na

żą

danie osoby, u

której dokonano przeszukania, dor

ę

cza si

ę

jej w terminie 14 dni postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia

przeszukania. O prawie wyst

ą

pienia z takim

żą

daniem nale

ż

y j

ą

pouczy

ć

.

§ 5. Przy przeprowadzaniu przeszukania i zatrzymania przedmiotów stosuje si

ę

odpowiednio przepisy

art. 217, 221–234 i 236 Kodeksu post

ę

powania karnego.

DZIAŁ VI

Ś

rodki przymusu

Rozdział 8

Zatrzymanie

Art. 45. [Prawo zatrzymania] § 1. Policja ma prawo zatrzyma

ć

osob

ę

uj

ę

t

ą

na gor

ą

cym uczynku

popełnienia wykroczenia lub bezpo

ś

rednio potem, je

ż

eli:

1) zachodz

ą

podstawy do zastosowania wobec niej post

ę

powania przyspieszonego;

2) nie mo

ż

na ustali

ć

jej to

ż

samo

ś

ci.

§ 2. Art. 243 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 46. [Tryb zatrzymania] § 1. Zatrzymanego nale

ż

y natychmiast poinformowa

ć

o przyczynach

zatrzymania i o przysługuj

ą

cych mu uprawnieniach oraz wysłucha

ć

go.

§ 2. Z zatrzymania sporz

ą

dza si

ę

protokół, którego odpis dor

ę

cza si

ę

zatrzymanemu za pokwitowaniem.

W protokole nale

ż

y poda

ć

imi

ę

i nazwisko oraz funkcj

ę

osoby dokonuj

ą

cej zatrzymania, imi

ę

i nazwisko

zatrzymanego, a w razie niemo

ż

no

ś

ci ustalenia to

ż

samo

ś

ci – rysopis tej osoby, a ponadto dzie

ń

, godzin

ę

,

miejsce i przyczyn

ę

zatrzymania z okre

ś

leniem wykroczenia, w zwi

ą

zku z którym została zatrzymana. Nale

ż

y

równie

ż

zapisa

ć

zło

ż

one przez zatrzymanego o

ś

wiadczenia i zaznaczy

ć

udzielenie mu informacji o

przysługuj

ą

cych prawach.

§ 3. Na

żą

danie zatrzymanego zawiadamia si

ę

o zatrzymaniu osob

ę

najbli

ż

sz

ą

, a tak

ż

e pracodawc

ę

. O

zatrzymaniu osoby wskazanej w art. 10 § 1 zawiadamia si

ę

niezwłocznie wła

ś

ciwego dowódc

ę

jednostki

wojskowej, nawet gdy zatrzymany tego nie

żą

da.

§ 4. Zatrzymanemu nale

ż

y na jego

żą

danie umo

ż

liwi

ć

nawi

ą

zanie w dost

ę

pnej formie kontaktu z

adwokatem albo z radc

ą

prawnym oraz zapewni

ć

mo

ż

liwo

ść

bezpo

ś

redniej z nim rozmowy; zatrzymuj

ą

cy

mo

ż

e zastrzec,

ż

e b

ę

dzie przy niej obecny.

§ 5. Zatrzymanego nale

ż

y natychmiast zwolni

ć

, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a tak

ż

e z upływem

czasu zatrzymania.

§ 6. Czas zatrzymania osoby liczy si

ę

od chwili jej uj

ę

cia i nie mo

ż

e przekroczy

ć

24 godzin, a w

wypadkach wskazanych w art. 45 § 1 pkt 1 – 48 godzin.

Art. 47. [Za

ż

alenie na zatrzymanie] § 1. Zatrzymanemu przysługuje za

ż

alenie na zatrzymanie do s

ą

du.

W za

ż

aleniu zatrzymany mo

ż

e domaga

ć

si

ę

zbadania zasadno

ś

ci, legalno

ś

ci oraz prawidłowo

ś

ci

zatrzymania.

§ 2. Za

ż

alenie przekazuje si

ę

niezwłocznie s

ą

dowi rejonowemu miejsca zatrzymania, który równie

ż

niezwłocznie je rozpoznaje.

§ 3. Przy rozpoznawaniu za

ż

alenia s

ą

d stosuje odpowiednio przepisy art. 246 § 3 i 4 Kodeksu

Page 8 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

post

ę

powania karnego.

§ 4. W razie uznania zatrzymania za niew

ą

tpliwie niesłuszne zatrzymanemu przysługuje odszkodowanie,

którego mo

ż

e dochodzi

ć

w trybie okre

ś

lonym w dziale XII niniejszego kodeksu.

Rozdział 9

Zabezpieczenie i zaj

ę

cie przedmiotów

Art. 48. [Zaj

ę

cie przedmiotu, zabezpieczenie maj

ą

tkowe, przepadek przedmiotu] § 1. Policja i inne

organy uprawnione do prowadzenia czynno

ś

ci okre

ś

lonych w dziale VII mog

ą

dokona

ć

tymczasowego zaj

ę

cia

przedmiotu, je

ż

eli w zakresie swego działania dowiedziały si

ę

lub ujawniły wykroczenie zagro

ż

one

przepadkiem przedmiotów, a zaj

ę

cie takie jest niezb

ę

dne dla zabezpieczenia wykonania tego przepadku. Z

czynno

ś

ci zaj

ę

cia sporz

ą

dza si

ę

protokół.

§ 2. Tymczasowe zaj

ę

cie upada, je

ż

eli w ci

ą

gu 7 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane

postanowienie o zabezpieczeniu albo rozstrzygni

ę

cie orzekaj

ą

ce przepadek. Postanowienie o zabezpieczeniu

wydaje s

ą

d wła

ś

ciwy do rozpoznania sprawy; dor

ę

cza si

ę

je niezwłocznie osobie, u której dokonano zaj

ę

cia.

§ 3. Zabezpieczenie mo

ż

e nast

ą

pi

ć

tak

ż

e na mocy postanowienia s

ą

du po wszcz

ę

ciu post

ę

powania w

sprawie o wykroczenie zagro

ż

one przepadkiem przedmiotów, je

ż

eli nie dokonano tymczasowego zaj

ę

cia.

Postanowienie to wykonuje Policja, stosuj

ą

c odpowiednio przepisy o przeszukaniu i dor

ę

czaj

ą

c

postanowienie osobie, u której dokonuje zaj

ę

cia.

§ 4. Na postanowienia, o których mowa w § 2 i 3, przysługuje za

ż

alenie osobie, której prawa zostały

naruszone.

§ 5. Przy dokonywaniu czynno

ś

ci, o których mowa w § 1–3, stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 44.

§ 6. Zabezpieczenie maj

ą

tkowe upada, je

ż

eli nie zostanie prawomocnie orzeczony przepadek

przedmiotów.

Rozdział 10

Kary porz

ą

dkowe i pozostałe

ś

rodki przymusu

Art. 49. [Kara porz

ą

dkowa, odpowiedzialno

ść

dyscyplinarna] § 1. Na

ś

wiadka, biegłego, tłumacza

lub specjalist

ę

, który bez usprawiedliwienia nie stawił si

ę

na wezwanie uprawnionego organu lub bez

zezwolenia tego organu samowolnie wydalił si

ę

z miejsca czynno

ś

ci przed jej zako

ń

czeniem albo

bezpodstawnie odmówił zło

ż

enia zezna

ń

, wykonania czynno

ś

ci biegłego, tłumacza lub specjalisty, mo

ż

na

nało

ż

y

ć

kar

ę

porz

ą

dkow

ą

do 250 złotych, a w razie ponownego niezastosowania si

ę

do wezwania do 500

złotych.

§ 2. Przepis § 1 stosuje si

ę

równie

ż

do osoby, która b

ę

d

ą

c obowi

ą

zana do okazania albo wydania

przedmiotu ogl

ę

dzin lub dowodu rzeczowego odmówiła jego okazania lub wydania; nie dotyczy to osoby,

której przysługuje prawo odmowy zezna

ń

.

§ 3. Nało

ż

on

ą

kar

ę

nale

ż

y uchyli

ć

, je

ż

eli osoba ukarana w ci

ą

gu 7 dni od daty dor

ę

czenia lub ogłoszenia

jej postanowienia o nało

ż

eniu kary porz

ą

dkowej dostatecznie usprawiedliwi swoje niestawiennictwo,

samowolne oddalenie si

ę

, odmow

ę

zło

ż

enia zezna

ń

albo wykonania innego obowi

ą

zku, o którym mowa w§ 1

lub 2.

§ 4. W przypadku uchybienia obowi

ą

zkom wskazanym w § 1 lub 2 przez

ż

ołnierza w czynnej słu

ż

bie

wojskowej, s

ą

d wyst

ę

puje do dowódcy jednostki wojskowej, w której

ż

ołnierz pełni słu

ż

b

ę

, o poci

ą

gni

ę

cie go

do odpowiedzialno

ś

ci dyscyplinarnej.

§ 5. Przepis § 4 stosuje si

ę

, cho

ć

by za uchybienie, którego dopu

ś

cił si

ę

ż

ołnierz przed wst

ą

pieniem do

wojska, była mu poprzednio wymierzona kara porz

ą

dkowa, lecz nie została do tego czasu wykonana.

Art. 50. [Przymusowe doprowadzenie przez Policj

ę

, odebranie przedmiotu ogl

ę

dzin] § 1. W razie

niestawienia si

ę

ś

wiadka na wezwanie bez usprawiedliwienia mo

ż

na, niezale

ż

nie od nało

ż

enia kary

porz

ą

dkowej, zarz

ą

dzi

ć

jego przymusowe doprowadzenie przez Policj

ę

.

§ 2. W razie nieusprawiedliwionej odmowy okazania albo wydania przedmiotu ogl

ę

dzin lub dowodu

rzeczowego mo

ż

na zarz

ą

dzi

ć

jego odebranie przez Policj

ę

.

Art. 51. [Organy stosuj

ą

ce

ś

rodki przymusu, stosowanie przepisów o post

ę

powaniu

egzekucyjnym w administracji] § 1.

Ś

rodki przymusu, o których mowa w art. 49 i 50, stosuje s

ą

d wła

ś

ciwy

do rozpoznania sprawy, a w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych tak

ż

e prokurator, je

ż

eli prowadzi te czynno

ś

ci. W

toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych, prowadzonych przez organ inny ni

ż

prokurator,

ś

rodki przymusu, o których

mowa w art. 50 § 1, stosuje s

ą

d wła

ś

ciwy do rozpoznania sprawy na wniosek organu dokonuj

ą

cego tych

czynno

ś

ci, a pozostałe

ś

rodki przymusu – organ dokonuj

ą

cy czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych.

§ 2. Kar

ę

porz

ą

dkow

ą

wskazan

ą

w art. 49 § 1 i 2 uchyla odpowiednio s

ą

d lub organ przeło

ż

ony nad

Page 9 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

organem, który dan

ą

kar

ę

nało

ż

ył.

§ 3. Na postanowienie odmawiaj

ą

ce uchylenia kary porz

ą

dkowej przysługuje ukaranemu za

ż

alenie;

je

ż

eli postanowienie wydano w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych, za

ż

alenie rozpoznaje s

ą

d wła

ś

ciwy do

rozpoznania sprawy.

§ 4. Kary porz

ą

dkowe nało

ż

one w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych

ś

ci

ą

ga si

ę

w trybie przepisów o

post

ę

powaniu egzekucyjnym w administracji. Kary te stanowi

ą

dochód bud

ż

etu pa

ń

stwa.

Art. 52. [Zatrzymanie w celu wykonania zarz

ą

dzenia o przymusowym doprowadzeniu

obwinionego lub

ś

wiadka] Wykonuj

ą

c zarz

ą

dzenie o przymusowym doprowadzeniu obwinionego lub

ś

wiadka, Policja mo

ż

e, gdy jest to niezb

ę

dne, zatrzyma

ć

osob

ę

, któr

ą

ma doprowadzi

ć

na czas konieczny do

wykonania zarz

ą

dzenia. Art. 46 i 47 nie stosuje si

ę

.

Art. 53. [Ustalenie miejsca pobytu osoby podejrzanej] Je

ż

eli miejsce pobytu osoby podejrzanej o

popełnienie wykroczenia nie jest znane, s

ą

d mo

ż

e zarz

ą

dzi

ć

ustalenie miejsca jej pobytu przez Policj

ę

.

Policja ustala te

ż

miejsce pobytu z własnej inicjatywy albo na wniosek organu dokonuj

ą

cego czynno

ś

ci

wyja

ś

niaj

ą

cych. S

ą

d mo

ż

e zarz

ą

dzi

ć

przymusowe doprowadzenie obwinionego.

DZIAŁ VII

Czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce

Art. 54. [Cel przeprowadzenia czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych] § 1. W celu ustalenia, czy istniej

ą

podstawy do wyst

ą

pienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebrania danych niezb

ę

dnych do sporz

ą

dzenia

wniosku o ukaranie, Policja przeprowadza czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce. Czynno

ś

ci te w miar

ę

mo

ż

no

ś

ci nale

ż

y

podj

ąć

w miejscu popełnienia czynu bezpo

ś

rednio po jego ujawnieniu i zako

ń

czy

ć

w ci

ą

gu miesi

ą

ca.

§ 2. Je

ż

eli czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce nie dostarczyły podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie,

zawiadamia si

ę

o tym ujawnionych pokrzywdzonych oraz osob

ę

, o której mowa w art. 56a, wskazuj

ą

c

przyczyn

ę

niewniesienia wniosku o ukaranie.

§ 3. Je

ż

eli okoliczno

ś

ci czynu nie budz

ą

w

ą

tpliwo

ś

ci, utrwalenie czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych mo

ż

na

ograniczy

ć

do sporz

ą

dzenia notatki urz

ę

dowej, zawieraj

ą

cej ustalenia niezb

ę

dne do sporz

ą

dzenia wniosku o

ukaranie. Notatka powinna zawiera

ć

wskazanie rodzaju czynno

ś

ci, czasu i miejsca oraz osób

uczestnicz

ą

cych, a tak

ż

e krótki opis przebiegu czynno

ś

ci i podpis osoby, która sporz

ą

dziła notatk

ę

.

§ 4. Je

ż

eli okoliczno

ś

ci czynu budz

ą

w

ą

tpliwo

ś

ci, dla realizacji celu okre

ś

lonego w § 1 mo

ż

na

przeprowadzi

ć

odpowiedni dowód. Utrwalenie takiej czynno

ś

ci nast

ę

puje w formie protokołu ograniczonego

do zapisu najbardziej istotnych o

ś

wiadcze

ń

osób bior

ą

cych udział w czynno

ś

ci.

§ 5. W stosunku do osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art.

74 § 3 i art. 308 § 1 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 6. Nale

ż

y niezwłocznie przesłucha

ć

osob

ę

, co do której istnieje uzasadniona podstawa do

sporz

ą

dzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Osoba taka ma prawo odmówi

ć

zło

ż

enia wyja

ś

nie

ń

oraz

zgłosi

ć

wnioski dowodowe, o czym nale

ż

y j

ą

pouczy

ć

. Przesłuchanie tej osoby zaczyna si

ę

od powiadomienia

jej o tre

ś

ci zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania; przepis § 4 zdanie drugie stosuje si

ę

.

§ 7. Od przesłuchania osoby, o której mowa w § 6, mo

ż

na odst

ą

pi

ć

, je

ż

eli byłoby ono poł

ą

czone ze

znacznymi trudno

ś

ciami; osoba ta mo

ż

e nadesła

ć

wyja

ś

nienia do wła

ś

ciwego organu w terminie 7 dni od

odst

ą

pienia od przesłuchania, o czym nale

ż

y j

ą

pouczy

ć

. Odst

ą

pienie od przesłuchania oraz pouczenie

dokumentuje si

ę

notatk

ą

urz

ę

dow

ą

.

Art. 55. [Uzupełnienie lub sprawdzenie faktów podanych we wniosku o ukaranie] § 1. Czynno

ś

ci

wyja

ś

niaj

ą

ce przeprowadza si

ę

tak

ż

e w celu uzupełnienia lub sprawdzenia faktów podanych we wniosku o

ukaranie w wypadku wskazanym w art. 60 § 1 pkt 6.

§ 2. Czynno

ś

ci wskazane w § 1 nale

ż

y przeprowadzi

ć

w terminie oraz w zakresie okre

ś

lonym

poleceniem s

ą

du, chyba

ż

e w toku wykonywania tych czynno

ś

ci wyjd

ą

na jaw okoliczno

ś

ci wymagaj

ą

ce

utrwalenia dowodu, którego nie b

ę

dzie mo

ż

na powtórzy

ć

przed s

ą

dem, lub znalezienia i zatrzymania

przedmiotu.

§ 3. W razie przesłuchiwania w ramach czynno

ś

ci, o których mowa w § 1, obwinionego wskazanego we

wniosku o ukaranie, przepisy art. 54 § 6 stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 56. [Uprawnienie do przeprowadzenia czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych, nadzór] § 1. Czynno

ś

ci

wyja

ś

niaj

ą

ce, o których mowa w art. 54, mo

ż

e tak

ż

e przeprowadzi

ć

prokurator lub zleci

ć

je Policji.

§ 2. Przepisy art. 54 i 55 stosuje si

ę

odpowiednio do organów wskazanych w art. 17 § 2 i 3, w granicach

ich wła

ś

ciwo

ś

ci, a tak

ż

e do innych organów, gdy ustawa tak stanowi.

§ 3. Instytucje, którym nadano uprawnienia oskar

ż

yciela publicznego w drodze rozporz

ą

dzenia

okre

ś

lonego w art. 17 § 4, mog

ą

w sprawie, w której ujawniły wykroczenie, zwraca

ć

si

ę

do Policji o

Page 10 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

przeprowadzenie czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych w zakresie niezb

ę

dnym do ustalenia, czy istniej

ą

podstawy

do wyst

ą

pienia z wnioskiem o ukaranie oraz do zebrania danych koniecznych do sporz

ą

dzenia wniosku o

ukaranie.

§ 4. Nadzór nad czynno

ś

ciami wyja

ś

niaj

ą

cymi sprawuje organ nadrz

ę

dny nad organem prowadz

ą

cym te

czynno

ś

ci.

Art. 56a. [Za

ż

alenie na niewniesienie wniosku o ukaranie] Je

ż

eli nie zachodz

ą

okoliczno

ś

ci

okre

ś

lone w art. 27, osobie, która zło

ż

yła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia, przysługuje za

ż

alenie do

organu nadrz

ę

dnego na niewniesienie wniosku o ukaranie.

DZIAŁ VIII

Post

ę

powanie zwyczajne

Rozdział 11

Wszcz

ę

cie post

ę

powania. Orzekanie przed rozpraw

ą

Art. 57. [Wniosek o ukaranie] § 1. Podstaw

ę

do wszcz

ę

cia post

ę

powania stanowi wniosek o ukaranie

zło

ż

ony przez organ uprawniony do wyst

ę

powania w charakterze oskar

ż

yciela publicznego w danej sprawie,

a w wypadkach okre

ś

lonych w art. 27 § 1 i 2 tak

ż

e wniosek zło

ż

ony przez pokrzywdzonego.

§ 2. Wniosek o ukaranie powinien zawiera

ć

:

1) imi

ę

i nazwisko oraz adres obwinionego, a tak

ż

e inne dane niezb

ę

dne do ustalenia jego to

ż

samo

ś

ci;

2) okre

ś

lenie zarzucanego obwinionemu czynu ze wskazaniem miejsca, czasu, sposobu i okoliczno

ś

ci jego

popełnienia;

3) wskazanie dowodów;

4) imi

ę

i nazwisko oraz podpis sporz

ą

dzaj

ą

cego wniosek, a tak

ż

e adres gdy wniosek pochodzi od

pokrzywdzonego.

§ 3. Wniosek o ukaranie składany przez oskar

ż

yciela publicznego powinien ponadto zawiera

ć

wskazanie:

1) przepisów, pod które zarzucany czyn podpada;

2) miejsca zatrudnienia obwinionego oraz, w miar

ę

mo

ż

no

ś

ci, danych o jego warunkach materialnych,

rodzinnych i osobistych;

3) pokrzywdzonych, o ile takich ujawniono;

4) wysoko

ś

ci wyrz

ą

dzonej szkody;

5) stanowiska osoby sporz

ą

dzaj

ą

cej wniosek;

6) s

ą

du wła

ś

ciwego do rozpoznania sprawy;

7) danych dotycz

ą

cych uprzedniego skazania obwinionego za podobne przest

ę

pstwo lub wykroczenie,

je

ż

eli oskar

ż

yciel powołuje si

ę

na t

ę

okoliczno

ść

.

§ 4. Do wniosku o ukaranie oskar

ż

yciel publiczny doł

ą

cza materiały czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych lub

post

ę

powania przygotowawczego, a tak

ż

e, do wiadomo

ś

ci s

ą

du, adresy

ś

wiadków i pokrzywdzonych oraz po

jednym odpisie wniosku dla ka

ż

dego z obwinionych.

§ 5. W razie wniesienia wniosku o ukaranie przez pokrzywdzonego, prezes s

ą

du przesyłaj

ą

c

wła

ś

ciwemu oskar

ż

ycielowi publicznemu zawiadomienie, o którym mowa w art. 27 § 4, wzywa go

jednocze

ś

nie do nadesłania w terminie 7 dni materiału dowodowego w razie niewnoszenia przez niego

wniosku o ukaranie, je

ż

eli w sprawie przeprowadzono czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

ce lub dochodzenie, albo do

nadesłania o

ś

wiadczenia o braku takiego materiału.

Art. 58. [Wniosek o skazanie obwinionego za zarzucany mu czyn bez przeprowadzania rozprawy]

§ 1. Oskar

ż

yciel publiczny mo

ż

e, za zgod

ą

obwinionego, przesłuchanego uprzednio w toku czynno

ś

ci

wyja

ś

niaj

ą

cych w trybie art. 54 § 6, umie

ś

ci

ć

we wniosku o ukaranie wniosek o skazanie obwinionego za

zarzucany mu czyn bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie mu okre

ś

lonej kary lub

ś

rodka karnego albo

odst

ą

pienie od wymierzenia kary lub

ś

rodka karnego.

§ 2. Wniosek o skazanie, o którym mowa w § 1, jest mo

ż

liwy tylko wówczas, gdy w

ś

wietle zebranych

dowodów wyja

ś

nienia obwinionego oraz okoliczno

ś

ci popełnienia wykroczenia nie budz

ą

w

ą

tpliwo

ś

ci, a cele

post

ę

powania zostan

ą

osi

ą

gni

ę

te mimo nieprzeprowadzenia rozprawy.

§ 3. Obwiniony, je

ż

eli nie dotyczy go wniosek o skazanie, mo

ż

e po wezwaniu na rozpraw

ę

lub

zawiadomieniu o jej terminie wyst

ą

pi

ć

z wnioskiem o skazanie w okre

ś

lony sposób bez przeprowadzania

rozprawy.

Page 11 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Art. 59. [Zwrot wniosku w celu usuni

ę

cia braków, wszcz

ę

cie post

ę

powania, odmowa wszcz

ę

cia

post

ę

powania] § 1. Je

ż

eli wniosek o ukaranie nie odpowiada warunkom formalnym wskazanym w art. 57 §

2–4, prezes s

ą

du zwraca wniosek w celu usuni

ę

cia braków w terminie 7 dni.

§ 2. Je

ż

eli wniosek o ukaranie odpowiada warunkom formalnym, prezes s

ą

du, wszczynaj

ą

c

post

ę

powanie zarz

ą

dzeniem, kieruje spraw

ę

do rozpoznania na rozprawie lub na posiedzeniu albo – w razie

stwierdzenia okoliczno

ś

ci wył

ą

czaj

ą

cych post

ę

powanie lub wskazanych w art. 61 § 1 – orzekaj

ą

c

jednoosobowo, odmawia wszcz

ę

cia post

ę

powania. Na postanowienie o odmowie wszcz

ę

cia post

ę

powania

słu

ż

y za

ż

alenie osobie, która zło

ż

yła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia, ujawnionemu

pokrzywdzonemu oraz organowi, który wniósł wniosek o ukaranie.

§ 3. W razie zło

ż

enia wniosku o ukaranie przez oskar

ż

yciela posiłkowego, w przedmiocie wszcz

ę

cia

rozstrzyga si

ę

po przekazaniu przez oskar

ż

yciela publicznego materiału dowodowego lub o

ś

wiadczenia, o

którym mowa w art. 57 § 5.

Art. 60. [Skierowanie sprawy na posiedzenie] § 1. Prezes s

ą

du, po wszcz

ę

ciu post

ę

powania, kieruje

spraw

ę

na posiedzenie, je

ż

eli:

1) oskar

ż

yciel publiczny wyst

ą

pił z wnioskiem o skazanie obwinionego bez przeprowadzania rozprawy;

2) obwiniony, po wezwaniu go na rozpraw

ę

lub zawiadomieniu o jej terminie, wyst

ą

pił z wnioskiem o

skazanie bez przeprowadzania rozprawy;

3) zostały stwierdzone przed rozpraw

ą

okoliczno

ś

ci wył

ą

czaj

ą

ce post

ę

powanie;

4) zachodzi potrzeba wydania postanowienia o niewła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

du;

5) zachodzi potrzeba umorzenia post

ę

powania z powodu oczywistego braku podstaw obwinienia;

6) w sprawie, w której wniosek o ukaranie zło

ż

ył oskar

ż

yciel posiłkowy, niezb

ę

dne jest polecenie Policji lub

innemu organowi dokonania okre

ś

lonych czynno

ś

ci dowodowych;

7) zachodzi mo

ż

liwo

ść

wydania wyroku nakazowego;

8) zachodzi potrzeba wydania innego rozstrzygni

ę

cia przekraczaj

ą

cego uprawnienia prezesa.

§ 2. O terminie posiedzenia w wypadkach wskazanych w § 1 pkt 1, 2, 3 i 5 powiadamia si

ę

strony i ich

przedstawicieli procesowych. Niestawiennictwo prawidłowo powiadomionych osób nie tamuje toku
post

ę

powania. Udział obro

ń

cy, o którym mowa w art. 21 § 1, jest jednak obowi

ą

zkowy w posiedzeniu

okre

ś

lonym w § 1 pkt 1 i 2.

§ 3. W wypadku wskazanym w § 1 pkt 2 prezes s

ą

du mo

ż

e zarz

ą

dzi

ć

rozpoznanie wniosku obwinionego

na rozprawie, je

ż

eli przyspieszy to bieg post

ę

powania. Wniosek ten rozpoznaje si

ę

wówczas przed

rozpocz

ę

ciem przewodu s

ą

dowego.

§ 4. W dalszym post

ę

powaniu s

ą

d nie jest zwi

ą

zany ocen

ą

faktyczn

ą

ani prawn

ą

przyj

ę

t

ą

za podstaw

ę

rozstrzygni

ęć

wydanych w trybie okre

ś

lonym w § 1–3.

Art. 61. [Przesłanki odmowy wszcz

ę

cia i umorzenia post

ę

powania] § 1. Mo

ż

na odmówi

ć

wszcz

ę

cia

post

ę

powania, a wszcz

ę

te umorzy

ć

, tak

ż

e wtedy, je

ż

eli:

1) w sprawie o ten sam czyn, jako maj

ą

cy jednocze

ś

nie znamiona przest

ę

pstwa i wykroczenia,

post

ę

powanie karne zostało ju

ż

prawomocnie zako

ń

czone orzeczeniem skazuj

ą

cym lub toczy si

ę

post

ę

powanie karne z oskar

ż

enia publicznego;

2) wobec sprawcy zastosowano

ś

rodek oddziaływania w postaci pouczenia, zwrócenia uwagi lub

ostrze

ż

enia albo

ś

rodek przewidziany w przepisach o odpowiedzialno

ś

ci dyscyplinarnej lub porz

ą

dkowej,

a

ś

rodek ten jest wystarczaj

ą

c

ą

reakcj

ą

na wykroczenie.

§ 2. Na postanowienie o umorzeniu post

ę

powania z przyczyn wskazanych w § 1 przysługuje za

ż

alenie.

§ 3. W sprawie o wykroczenie, w której odmówiono wszcz

ę

cia post

ę

powania lub je umorzono, mo

ż

na

podj

ąć

post

ę

powanie w terminie 3 miesi

ę

cy od uprawomocnienia si

ę

orzeczenia w sprawie o przest

ę

pstwo,

je

ż

eli orzeczeniem tym uniewinniono oskar

ż

onego lub umorzono post

ę

powanie, a nie ustała jeszcze

karalno

ść

wykroczenia.

Art. 62. [Uwzgl

ę

dnianie z urz

ę

du okoliczno

ś

ci wył

ą

czaj

ą

cych orzekanie] § 1. Okoliczno

ś

ci

wył

ą

czaj

ą

ce orzekanie na podstawie niniejszego kodeksu uwzgl

ę

dnia si

ę

z urz

ę

du w ka

ż

dym stadium

post

ę

powania.

§ 2. W razie stwierdzenia okoliczno

ś

ci wył

ą

czaj

ą

cych orzekanie po wszcz

ę

ciu post

ę

powania, s

ą

d wydaje

postanowienie o jego umorzeniu, a je

ż

eli rozpocz

ę

to ju

ż

przewód s

ą

dowy – wyrok o umorzeniu

post

ę

powania, z wyj

ą

tkiem okre

ś

lonym w § 3. Na postanowienie o umorzeniu przysługuje za

ż

alenie.

§ 3. W razie stwierdzenia okoliczno

ś

ci, o których mowa w art. 5 § 1 pkt 1 i 2, po rozpocz

ę

ciu przewodu

Page 12 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

s

ą

dowego s

ą

d wydaje wyrok uniewinniaj

ą

cy, chyba

ż

e sprawca był w chwili czynu niepoczytalny.

Art. 63. [Uwzgl

ę

dnienie wniosku oskar

ż

yciela publicznego o skazanie obwinionego za zarzucany

mu czyn bez przeprowadzania rozprawy] § 1. Uwzgl

ę

dniaj

ą

c wniosek oskar

ż

yciela publicznego, o którym

mowa w art. 58 § 1, s

ą

d uznaje za ujawnione dowody doł

ą

czone do wniosku o ukaranie.

§ 2. S

ą

d mo

ż

e uzale

ż

ni

ć

uwzgl

ę

dnienie wniosku od dokonania w nim okre

ś

lonych przez siebie zmian.

Wniosek ze zmianami nie mo

ż

e zosta

ć

uwzgl

ę

dniony, je

ż

eli obwiniony, nale

ż

ycie o zmianach tych

powiadomiony, zgłosi wobec nich sprzeciw w terminie okre

ś

lonym przez s

ą

d.

§ 3. Wniosek nie mo

ż

e zosta

ć

uwzgl

ę

dniony, je

ż

eli w terminie okre

ś

lonym przez s

ą

d zgłosi wobec niego

sprzeciw pokrzywdzony, który zło

ż

ył ju

ż

o

ś

wiadczenie o przył

ą

czeniu si

ę

do post

ę

powania w charakterze

oskar

ż

yciela posiłkowego.

§ 4. S

ą

d uwzgl

ę

dniaj

ą

c wniosek skazuje obwinionego wyrokiem.

§ 5. Je

ż

eli s

ą

d uzna,

ż

e nie ma podstaw do uwzgl

ę

dnienia wniosku, sprawa podlega rozpoznaniu na

zasadach ogólnych.

Art. 64. [Rozpoznawanie wniosku obwinionego o skazanie go bez przeprowadzania rozprawy] § 1.

Przy rozpoznawaniu wniosku obwinionego o skazanie go w okre

ś

lony sposób bez przeprowadzania

rozprawy, zgłoszonego przed jej rozpocz

ę

ciem, s

ą

d stosuje odpowiednio art. 63.

§ 2. S

ą

d mo

ż

e uwzgl

ę

dni

ć

wniosek, o którym mowa w § 1, je

ż

eli nie zgłosił wobec niego sprzeciwu

oskar

ż

yciel publiczny, a tak

ż

e oskar

ż

yciel posiłkowy, gdy wyst

ę

puje w sprawie i jedynie wtedy, gdy

okoliczno

ś

ci popełnienia czynu oraz wyja

ś

nienia obwinionego w

ś

wietle ujawnionego materiału dowodowego

nie budz

ą

w

ą

tpliwo

ś

ci.

§ 3. Je

ż

eli obwiniony nie był przesłuchany w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych, s

ą

d przesłuchuje go na

posiedzeniu, chyba

ż

e obwiniony bez usprawiedliwienia nie stawił si

ę

na posiedzenie albo nadesłał swoje

wyja

ś

nienia na pi

ś

mie w trybie okre

ś

lonym w art. 67 § 3.

§ 4. Brak stanowiska oskar

ż

yciela w przedmiocie sprzeciwu, o którym mowa w § 2, nie stoi na

przeszkodzie uwzgl

ę

dnieniu wniosku, je

ż

eli oskar

ż

yciel prawidłowo powiadomiony o terminie posiedzenia nie

stawił si

ę

bez usprawiedliwienia.

Rozdział 12

Przygotowanie do rozprawy

Art. 65. [Zawiadomienie o miejscu i terminie rozprawy, wezwanie obwinionego do osobistego

stawiennictwa] § 1. Prezes s

ą

du, kieruj

ą

c spraw

ę

na rozpraw

ę

, zarz

ą

dza zawiadomienie o jej miejscu i

terminie oskar

ż

yciela, pokrzywdzonego i obwinionego oraz obro

ń

c

ę

i pełnomocnika, gdy zostali ustanowieni;

zarz

ą

dza on tak

ż

e wezwanie na rozpraw

ę

ś

wiadków oraz sprowadzenie innych dowodów.

§ 2. Oskar

ż

yciela publicznego zawiadamia si

ę

o rozprawie i posiedzeniu przez dostarczenie mu wykazu

spraw, które maj

ą

by

ć

rozpoznane w danym dniu.

§ 3. Je

ż

eli prezes s

ą

du lub s

ą

d uzna udział obwinionego na rozprawie za niezb

ę

dny, zarz

ą

dzaj

ą

c

zawiadomienie go o jej miejscu i terminie, zarz

ą

dza jednocze

ś

nie wezwanie obwinionego do osobistego

stawiennictwa, pod rygorem przymusowego doprowadzenia. Przepis ten stosuje si

ę

odpowiednio do

posiedze

ń

.

Art. 66. [Wył

ą

czenie stosowania

ś

rodków przymusu, porozumiewanie za po

ś

rednictwem Ministra

Sprawiedliwo

ś

ci] § 1. Osoby wymienione w art. 5 § 1 pkt 6 lit. a–e nie s

ą

obowi

ą

zane do składania zezna

ń

w

charakterze

ś

wiadka lub do wyst

ę

powania w charakterze biegłego, mo

ż

na jednak zwróci

ć

si

ę

o wyra

ż

enie

przez te osoby zgody na zło

ż

enie zezna

ń

lub wyst

ą

pienie w charakterze biegłego. W razie wyra

ż

enia zgody,

wezwania dla tych osób nie mog

ą

zawiera

ć

zagro

ż

enia zastosowania

ś

rodków przymusu, a w razie

niestawiennictwa na wezwanie lub odmowy zło

ż

enia zezna

ń

nie mo

ż

na do nich stosowa

ć

tych

ś

rodków.

§ 2. Do osób wymienionych w art. 5 § 1 pkt 6 lit. f stosuje si

ę

odpowiednio § 1, je

ż

eli okoliczno

ś

ci,

których zeznania lub opinie maj

ą

dotyczy

ć

, zwi

ą

zane s

ą

z wykonywaniem przez te osoby funkcji urz

ę

dowych

lub słu

ż

bowych.

§ 3. Do osób, o których mowa w § 1 i 2, przepisy art. 5 § 2 i 3 stosuje si

ę

odpowiednio.

§ 4. Z osobami, o których mowa w § 1 i 2, organy prowadz

ą

ce post

ę

powanie porozumiewaj

ą

si

ę

we

wszystkich wypadkach, w tym równie

ż

przy dor

ę

czaniu pism procesowych, za po

ś

rednictwem Ministra

Sprawiedliwo

ś

ci, a ten w razie potrzeby przez Ministra Spraw Zagranicznych. Przepis art. 613 § 2 Kodeksu

post

ę

powania karnego stosuje si

ę

.

Art. 67. [Zawiadomienie obwinionego o terminie pierwszej rozprawy lub posiedzeniu] § 1.

Zawiadamiaj

ą

c obwinionego o terminie pierwszej rozprawy lub posiedzeniu, o którym mowa w art. 60 § 1 pkt

1, doł

ą

cza si

ę

do zawiadomienia odpis wniosku o ukaranie.

Page 13 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

§ 2. Zawiadomienie obwinionego o terminie pierwszej rozprawy powinno zawiera

ć

pouczenie o tym,

ż

e

mo

ż

e on sprowadzi

ć

na rozpraw

ę

ś

wiadków i przedstawi

ć

inne dowody na swoj

ą

obron

ę

lub wskaza

ć

je

s

ą

dowi w takim czasie, aby dowody te mogły by

ć

przeprowadzone na rozprawie, nie pó

ź

niej jednak ni

ż

w

terminie 7 dni od dor

ę

czenia zawiadomienia, a tak

ż

e o przysługuj

ą

cym mu prawie do odmowy zło

ż

enia

wyja

ś

nie

ń

lub udzielenia odpowiedzi na pytanie i do korzystania z pomocy obro

ń

cy oraz o prawie

przegl

ą

dania akt sprawy, jak równie

ż

o obowi

ą

zku powiadomienia s

ą

du o ka

ż

dej zmianie miejsca pobytu lub

zamieszkania na okres dłu

ż

szy ni

ż

7 dni, a w razie pobytu za granic

ą

– o konieczno

ś

ci wskazania w kraju

adresu dla dor

ę

cze

ń

i o konsekwencjach uchybienia tym obowi

ą

zkom. W zawiadomieniu nale

ż

y pouczy

ć

obwinionego o przysługuj

ą

cym mu prawie wyst

ą

pienia z wnioskiem, o którym mowa w art. 58 § 3.

Zawiadomienie lub wezwanie powinno tak

ż

e zawiera

ć

pouczenie, i

ż

rozprawa mo

ż

e by

ć

prowadzona pod

nieobecno

ść

obwinionego jako zaoczna oraz pouczenie o mo

ż

liwo

ś

ci przymusowego doprowadzenia

obwinionego na rozpraw

ę

.

§ 3. Zawiadomienie kierowane do obwinionego, którego obecno

ś

ci na rozprawie nie uznano za

obowi

ą

zkow

ą

, powinno zawiera

ć

pouczenie,

ż

e mo

ż

e on nie stawiaj

ą

c si

ę

do s

ą

du nadesła

ć

swoje

wyja

ś

nienia. Wyja

ś

nienia te podlegaj

ą

odczytaniu na rozprawie. Rozprawa ma wówczas charakter zaoczny.

§ 4. W zawiadomieniu kierowanym do oskar

ż

yciela posiłkowego nale

ż

y pouczy

ć

go o obowi

ą

zku

powiadomienia s

ą

du o zmianie miejsca zamieszkania oraz podania adresu dla dor

ę

cze

ń

w czasie pobytu za

granic

ą

i konsekwencjach niedopełnienia tego obowi

ą

zku, a w zawiadomieniu kierowanym do

pokrzywdzonego – o uprawnieniach, o których mowa w art. 26 § 3.

§ 5. S

ą

d mo

ż

e, uznaj

ą

c obecno

ść

obwinionego na rozprawie za obowi

ą

zkow

ą

mimo wcze

ś

niejszego

uznania jej za nieobowi

ą

zkow

ą

, wezwa

ć

obwinionego, odraczaj

ą

c w tym celu rozpraw

ę

.

Art. 68. [Przesłuchanie przez s

ą

d, na którego terenie mieszkaj

ą

obwiniony lub

ś

wiadek] § 1. Je

ż

eli

obwiniony lub

ś

wiadek mieszka poza miejscowo

ś

ci

ą

, w której ma siedzib

ę

wła

ś

ciwy s

ą

d, prezes s

ą

du lub s

ą

d

mo

ż

e zwróci

ć

si

ę

do s

ą

du, na którego terenie działania mieszkaj

ą

te osoby, o przesłuchanie ich co do

wskazanych okoliczno

ś

ci.

§ 2. Przepis § 1 stosuje si

ę

odpowiednio do obwinionego lub

ś

wiadka pozbawionego wolno

ś

ci.

Art. 69. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] Przy przygotowaniu do rozprawy

stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 348, 349, 350, 352 i 353 Kodeksu post

ę

powania karnego.

Rozdział 13

Rozprawa

Art. 70. [Ustno

ść

i jawno

ść

rozprawy] § 1. Rozprawa odbywa si

ę

ustnie i jawnie.

§ 2. S

ą

d wył

ą

cza jawno

ść

cało

ś

ci lub cz

ęś

ci rozprawy, je

ż

eli jawno

ść

mogłaby obra

ż

a

ć

dobre obyczaje,

wywoła

ć

zakłócenie spokoju publicznego lub gdy wa

ż

ny interes prywatny tego wymaga. S

ą

d wył

ą

cza jawno

ść

w cało

ś

ci lub cz

ęś

ci rozprawy, tak

ż

e wówczas, gdy ustawa tak stanowi.

§ 3. W razie wył

ą

czenia jawno

ś

ci na rozprawie mog

ą

by

ć

obecni, poza osobami bior

ą

cymi udział w

post

ę

powaniu, po jednej osobie wskazanej przez ka

ż

d

ą

ze stron, chyba

ż

e zachodzi obawa ujawnienia

tajemnicy pa

ń

stwowej. S

ą

d mo

ż

e zezwoli

ć

poszczególnym osobom na obecno

ść

na rozprawie prowadzonej z

wył

ą

czeniem jawno

ś

ci.

§ 4. Rozstrzygni

ę

cie ogłasza si

ę

jawnie. Je

ż

eli jawno

ść

rozprawy wył

ą

czono w cało

ś

ci lub cz

ęś

ci, ustne

podanie motywów rozstrzygni

ę

cia mo

ż

e nast

ą

pi

ć

równie

ż

z wył

ą

czeniem jawno

ś

ci.

§ 5. Przepisy art. 357, 358, 362, 363, 366 i 367 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 71. [Skutki nieobecno

ś

ci uczestników na rozprawie] § 1. Rozpraw

ę

rozpoczyna wywołanie

sprawy. Nast

ę

pnie s

ą

d sprawdza, czy wszyscy wezwani i zawiadomieni o terminie rozprawy stawili si

ę

oraz

czy nie ma przeszkód do rozpoznania sprawy.

§ 2. Je

ż

eli oskar

ż

yciel publiczny, oskar

ż

yciel posiłkowy, pokrzywdzony lub obwiniony nie stawił si

ę

na

rozpraw

ę

i w aktach sprawy brak jest dowodu dor

ę

czenia im wezwania lub zawiadomienia, rozpraw

ę

odracza

si

ę

, przy czym s

ą

d mo

ż

e, je

ż

eli uzna to za celowe, przeprowadzi

ć

post

ę

powanie dowodowe, a w

szczególno

ś

ci przesłucha

ć

ś

wiadków, którzy stawili si

ę

na rozpraw

ę

. Na nast

ę

pnej rozprawie dowody te

przeprowadza si

ę

ponownie tylko, je

ż

eli za

żą

da tego strona nieobecna na poprzedniej rozprawie, chyba

ż

e

była o jej terminie prawidłowo powiadomiona.

§ 3. Przepis § 2 stosuje si

ę

odpowiednio w razie niestawiennictwa prawidłowo powiadomionego obro

ń

cy,

gdy jego stawiennictwo jest obowi

ą

zkowe.

§ 4. W razie nieusprawiedliwionej nieobecno

ś

ci obwinionego, któremu dor

ę

czono wezwanie na

rozpraw

ę

, przeprowadza si

ę

rozpraw

ę

zaocznie, chocia

ż

by nie był on przesłuchany w toku czynno

ś

ci

wyja

ś

niaj

ą

cych, chyba

ż

e s

ą

d uzna udział obwinionego za konieczny i rozpraw

ę

odroczy, po ewentualnym

Page 14 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

przeprowadzeniu post

ę

powania dowodowego, w szczególno

ś

ci po przesłuchaniu

ś

wiadków, którzy

stawili si

ę

na rozpraw

ę

. Je

ż

eli jednak obecno

ść

obwinionego jest konieczna, a nie stawił si

ę

on bez

usprawiedliwienia, s

ą

d mo

ż

e zarz

ą

dzi

ć

jego zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie przez Policj

ę

.

§ 5. W razie usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego, któremu dor

ę

czono wezwanie, stosuje

si

ę

odpowiednio § 2.

Art. 72. [Rozpocz

ę

cie przewodu s

ą

dowego] § 1. Przewód s

ą

dowy rozpoczyna si

ę

od odczytania

wniosku o ukaranie.

§ 2. Wniosek o ukaranie odczytuje oskar

ż

yciel publiczny, je

ż

eli bierze udział w rozprawie, a w innym

wypadku protokolant.

§ 3. Je

ż

eli obwiniony przyznaje si

ę

do winy, a jego wyja

ś

nienia nie budz

ą

w

ą

tpliwo

ś

ci, mo

ż

na nie

przeprowadza

ć

dalszych dowodów, w razie gdy

ż

adna z obecnych stron temu si

ę

nie sprzeciwia.

Art. 73. [Wniosek obwinionego o skazanie go w okre

ś

lony sposób bez przeprowadzania

post

ę

powania dowodowego] Do chwili zako

ń

czenia pierwszego przesłuchania na rozprawie obwiniony

mo

ż

e zło

ż

y

ć

wniosek o skazanie go w okre

ś

lony sposób bez przeprowadzania post

ę

powania dowodowego.

Przy rozpoznawaniu tego wniosku stosuje si

ę

odpowiednio art. 64.

Art. 74. [Odczytywanie wcze

ś

niej zło

ż

onych wyja

ś

nie

ń

obwinionego] § 1. Je

ż

eli obwiniony odmawia

zło

ż

enia wyja

ś

nie

ń

albo wyja

ś

nia odmiennie ni

ż

poprzednio lub o

ś

wiadcza,

ż

e pewnych okoliczno

ś

ci nie

pami

ę

ta, wolno odczytywa

ć

w odpowiednim zakresie jego wyja

ś

nienia zło

ż

one poprzednio w trybie art. 54 § 6

lub 7, a tak

ż

e jego wyja

ś

nienia zło

ż

one w charakterze obwinionego albo oskar

ż

onego przed s

ą

dem w tej lub

innej sprawie albo w innym post

ę

powaniu przewidzianym przez ustaw

ę

. Po odczytaniu protokołu s

ą

d wzywa

obecnego obwinionego do wypowiedzenia si

ę

co do tre

ś

ci protokołu i do wyja

ś

nienia zachodz

ą

cych

sprzeczno

ś

ci.

§ 2. Na rozprawie zaocznej zło

ż

one uprzednio przez obwinionego w tej sprawie wyja

ś

nienia podlegaj

ą

odczytaniu.

Art. 75. [Odczytywanie zezna

ń

ś

wiadków] § 1. Przepis art. 74 § 1 stosuje si

ę

odpowiednio do

ś

wiadka,

który bezpodstawnie odmawia zło

ż

enia zezna

ń

, zeznaje odmiennie ni

ż

poprzednio lub o

ś

wiadcza,

ż

e

pewnych okoliczno

ś

ci nie pami

ę

ta.

§ 2. Na rozprawie wolno te

ż

odczytywa

ć

protokoły zezna

ń

ś

wiadków, je

ż

eli bezpo

ś

rednie

przeprowadzenie dowodu jest niemo

ż

liwe lub utrudnione.

§ 3. Protokoły, o których mowa w § 2, mo

ż

na uzna

ć

za ujawnione bez odczytywania. Nale

ż

y je jednak

odczyta

ć

, je

ż

eli którakolwiek z obecnych stron o to wnosi.

§ 4. Protokoły zezna

ń

ś

wiadków wolno odczytywa

ć

równie

ż

, gdy bezpo

ś

rednie przesłuchanie

ś

wiadka

na rozprawie nie jest niezb

ę

dne, je

ż

eli

ż

adna z obecnych stron temu si

ę

nie sprzeciwia; sprzeciw strony,

której zeznania nie dotycz

ą

, nie stoi na przeszkodzie odczytaniu protokołów. Przepis § 3 stosuje si

ę

odpowiednio.

§ 5. W wypadkach wskazanych w § 1 i 2 wolno równie

ż

odczytywa

ć

protokoły wyja

ś

nie

ń

zło

ż

onych

poprzednio przez

ś

wiadka w charakterze obwinionego lub oskar

ż

onego.

Art. 76. [Odczytywanie innych protokołów, dokumentów, notatek] § 1. S

ą

d mo

ż

e odczytywa

ć

na

rozprawie protokoły ogl

ę

dzin, przeszukania, zaj

ę

cia, zatrzymania przedmiotów, opinie, notatki urz

ę

dowe, o

których mowa w art. 37 § 2, oraz inne dokumenty znajduj

ą

ce si

ę

w aktach sprawy lub przedkładane przez

strony; mo

ż

na je uzna

ć

za ujawnione bez odczytywania, je

ż

eli

ż

adna z obecnych stron temu si

ę

nie

sprzeciwia. Sprzeciw strony, której dowody lub dokumenty nie dotycz

ą

, nie stoi na przeszkodzie ich uznaniu

za ujawnione bez odczytywania.

§ 2. Przepis § 1 stosuje si

ę

tak

ż

e do notatek urz

ę

dowych, o których mowa w art. 54 § 3, z tym

ż

e na

żą

danie strony s

ą

d przeprowadza na rozprawie czynno

ś

ci dowodowe, których dotyczy notatka, chyba

ż

e

stwierdza ona okoliczno

ś

ci, którym obwiniony w wyja

ś

nieniach swych nie zaprzeczał.

Art. 77. [Zadawanie pyta

ń

] Obwinionemu,

ś

wiadkom i biegłym zarówno s

ą

d, jak i strony zadaj

ą

pytania

bezpo

ś

rednio, chyba

ż

e s

ą

d zarz

ą

dzi inaczej. S

ą

d uchyla pytania nieistotne dla sprawy lub sugeruj

ą

ce tre

ść

odpowiedzi albo które z innych powodów uznaje za niestosowne.

Art. 78. [Skutki wypowiedzenia stosunku obro

ń

czego] Je

ż

eli po rozpocz

ę

ciu rozprawy obwiniony lub

obro

ń

ca wypowiedział stosunek obro

ń

czy w sprawie, w której obwiniony nie musi mie

ć

obro

ń

cy, s

ą

d na

uzasadniony wniosek obwinionego zakre

ś

la mu termin do ustanowienia nowego obro

ń

cy i w razie potrzeby

rozpraw

ę

przerywa lub odracza, podejmuj

ą

c jednocze

ś

nie decyzj

ę

, czy dotychczasowy obro

ń

ca mo

ż

e bez

naruszenia prawa obwinionego do obrony pełni

ć

swe obowi

ą

zki do czasu podj

ę

cia obrony przez nowego

obro

ń

c

ę

. Po bezskutecznym upływie tego terminu rozpraw

ę

mo

ż

na prowadzi

ć

bez udziału obro

ń

cy. W

sprawach, w których obwiniony musi mie

ć

obro

ń

c

ę

lub korzysta z obro

ń

cy z urz

ę

du, art. 378 Kodeksu

post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

Page 15 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Art. 79. [Przerwa, odroczenie rozprawy] § 1. S

ą

d mo

ż

e zarz

ą

dzi

ć

przerw

ę

w rozprawie w celu

doprowadzenia obwinionego, sprowadzenia dowodu, dla wypoczynku lub z innej wa

ż

nej przyczyny.

Ka

ż

dorazowa przerwa nie mo

ż

e trwa

ć

dłu

ż

ej ni

ż

21 dni; w razie przekroczenia tego terminu rozpraw

ę

uwa

ż

a

si

ę

za odroczon

ą

.

§ 2. Zarz

ą

dzaj

ą

c przerw

ę

, oznacza si

ę

czas i miejsce dalszego ci

ą

gu rozprawy, a osoby obecne na

rozprawie

poucza

si

ę

o

obowi

ą

zku

stawiennictwa

bez

wezwania

oraz

o

konsekwencjach

nieusprawiedliwionego niestawiennictwa.

§ 3. S

ą

d odracza rozpraw

ę

, gdy ustawa tak stanowi, a tak

ż

e gdy zarz

ą

dzenie przerwy nie byłoby

wystarczaj

ą

ce. W razie odroczenia rozprawy na okre

ś

lony termin przepis § 2 stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 80. [Kontynuacja rozprawy przerwanej lub odroczonej] Rozpraw

ę

przerwan

ą

lub odroczon

ą

prowadzi si

ę

w dalszym ci

ą

gu, chocia

ż

by skład s

ą

du uległ zmianie, chyba

ż

e s

ą

d po wysłuchaniu stron

obecnych postanowi inaczej.

Art. 81. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] Przy przeprowadzaniu rozprawy

stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 369, 371, 372, 374 § 2, art. 375–377, 379, 384, 386, 395, 396, 399,

405– 407

[1]

Kodeksu post

ę

powania karnego.

Art. 82. [Sporz

ą

dzenie wyroku, zaliczenie okresu zatrzymania, natychmiastowa wykonalno

ść

wyroku] § 1. Po wysłuchaniu głosów stron s

ą

d sporz

ą

dza wyrok na pi

ś

mie. Przepisy art. 409–411, 413 § 1,

art. 418 § 1 i 3, art. 418a, art. 419, 422–424 Kodeksu post

ę

powania karnego stosuje si

ę

odpowiednio.

§ 2. Wyrok skazuj

ą

cy powinien zawiera

ć

tak

ż

e:

1) dokładne okre

ś

lenie przypisanego obwinionemu czynu oraz jego kwalifikacj

ę

prawn

ą

;

2) rozstrzygni

ę

cie co do kary i

ś

rodków karnych, a w razie potrzeby co do zaliczenia na poczet zakazu

prowadzenia pojazdów okresu zatrzymania dokumentu stwierdzaj

ą

cego uprawnienie do ich prowadzenia

oraz zaliczenie okresu zatrzymania na poczet wymierzonej kary aresztu lub grzywny.

§ 3. Okres zatrzymania zalicza si

ę

na poczet wymierzonej kary aresztu i kary ograniczenia wolno

ś

ci,

przyjmuj

ą

c jeden dzie

ń

zatrzymania, z zaokr

ą

gleniem do pełnego dnia, za równowa

ż

ny jednemu dniowi kary

aresztu i dwóm dniom kary ograniczenia wolno

ś

ci, a na poczet grzywny – przyjmuj

ą

c za równowa

ż

ny

grzywnie w wysoko

ś

ci 200 zł.

§ 4. Je

ż

eli obwiniony jest osob

ą

czasowo przebywaj

ą

c

ą

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie

ma na nim stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, mo

ż

na orzec natychmiastow

ą

wykonalno

ść

wyroku skazuj

ą

cego, gdy zachodzi uzasadniona obawa,

ż

e jego wykonanie b

ę

dzie niemo

ż

liwe

lub znacznie utrudnione. Orzeczenie takie podlega wykonaniu z chwil

ą

wydania.

§ 5. W wypadku wskazanym w § 4 s

ą

d:

1) wobec osoby czasowo przebywaj

ą

cej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zarz

ą

dza zatrzymanie jej

paszportu lub innego dokumentu uprawniaj

ą

cego do przekroczenia granicy, na czas do stawienia si

ę

do

wykonania kary lub uiszczenia grzywny w terminie 3 dni, pod rygorem wykonania zast

ę

pczej kary

aresztu, któr

ą

na wypadek nieuiszczenia grzywny w terminie orzeka, stosuj

ą

c odpowiednio przepis pkt 3;

2) wobec osoby niemaj

ą

cej stałego miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej, skazanej na kar

ę

aresztu, zarz

ą

dza natychmiastowe osadzenie jej w zakładzie karnym;

3) wobec osoby, o której mowa w pkt 2, skazanej na kar

ę

grzywny, orzeka zast

ę

pcz

ą

kar

ę

aresztu,

przyjmuj

ą

c 1 dzie

ń

aresztu za równowa

ż

ny grzywnie od 20 zł do 150 zł, przy czym kara zast

ę

pcza nie

mo

ż

e przekroczy

ć

30 dni aresztu; zarz

ą

dza ponadto, na wypadek nieuiszczenia grzywny w terminie 3

dni, natychmiastowe wykonanie kary zast

ę

pczej.

Art. 83. [Umorzenie post

ę

powania w razie niedor

ę

czenia obwinionemu wyroku zaocznego] W

razie niedor

ę

czenia obwinionemu wyroku zaocznego, w terminie 3 miesi

ę

cy od dnia wydania, s

ą

d mo

ż

e

umorzy

ć

post

ę

powanie, je

ż

eli upłyn

ą

ł ju

ż

termin przedawnienia karalno

ś

ci wykroczenia.

Art. 84. [Rozstrzyganie na posiedzeniu] § 1. Je

ż

eli w wyroku nie rozstrzygni

ę

to lub rozstrzygni

ę

to

wadliwie o zaliczeniu na poczet kar lub

ś

rodków karnych okresów, o których mowa w art. 82 § 2 pkt 2, albo

odno

ś

nie dowodów rzeczowych, s

ą

d rozstrzyga o tym postanowieniem na posiedzeniu. Nie mo

ż

na jednak

orzec przepadku przedmiotów.

§ 2. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, przysługuje za

ż

alenie. W razie zło

ż

enia apelacji, za

ż

alenie

to rozpoznaje ł

ą

cznie z apelacj

ą

wła

ś

ciwy s

ą

d odwoławczy.

Rozdział 14

Post

ę

powanie w sprawach osób podlegaj

ą

cych orzecznictwu s

ą

dów wojskowych

Art. 85. [Wszcz

ę

cie post

ę

powania przed s

ą

dem wojskowym, uprawnienia organów wojskowych] §

Page 16 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

1. W post

ę

powaniu przed s

ą

dem wojskowym podstaw

ę

do wszcz

ę

cia post

ę

powania stanowi wniosek o

ukaranie sporz

ą

dzony lub zatwierdzony przez prokuratora wojskowego.

§ 2.

ś

andarmerii Wojskowej, w stosunku do osoby wskazanej w art. 10 § 1, która popełniła wykroczenie

podlegaj

ą

ce orzecznictwu s

ą

dów wojskowych, przysługuj

ą

uprawnienia i obowi

ą

zki procesowe Policji

wynikaj

ą

ce z niniejszego kodeksu, z tym

ż

e oskar

ż

ycielem publicznym jest wył

ą

cznie prokurator wojskowy.

§ 3. Prawo zatrzymania osoby wskazanej w art. 10 § 1 przysługuje tak

ż

e wojskowym organom

porz

ą

dkowym oraz przeło

ż

onemu wojskowemu.

§ 4. Przymusowego doprowadzenia osoby, o której mowa w art. 10 § 1, je

ż

eli zachodzi przypadek

wymieniony w art. 50 § 1, art. 52, 53, 71 § 4, dokonuj

ą

wła

ś

ciwe organy wojskowe, chyba

ż

e wa

ż

ne powody

stoj

ą

temu na przeszkodzie.

Art. 86. [Zawiadomienie prokuratora wojskowego oraz dowódcy jednostki wojskowej] § 1. O

popełnieniu przez osob

ę

wskazan

ą

w art. 10 § 1 wykroczenia podlegaj

ą

cego orzecznictwu s

ą

dów

wojskowych, w tym tak

ż

e o odmowie przyj

ę

cia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny

nało

ż

onej w drodze mandatu zaocznego, zawiadamia si

ę

prokuratora wojskowego.

§ 2. O wszcz

ę

ciu post

ę

powania przeciwko

ż

ołnierzowi powiadamia si

ę

wła

ś

ciwego dowódc

ę

jednostki

wojskowej.

§ 3. W stosunku do osób, o których mowa w art. 10 § 1 pkt 2, stosuje si

ę

odpowiednio art. 649 Kodeksu

post

ę

powania karnego.

Art. 86a. [

Ś

ciganie wykroczenia popełnionego przez

ż

ołnierza] § 1.

Ś

ciganie wykroczenia

popełnionego przez

ż

ołnierza, o którym mowa w art. 10 § 1 pkt 1, nast

ę

puje na

żą

danie dowódcy jednostki

wojskowej lub kierownika instytucji cywilnej, w której

ż

ołnierz pełni słu

ż

b

ę

wojskow

ą

, z zastrze

ż

eniem § 3 i 4.

§ 2. W razie odst

ą

pienia od

żą

dania

ś

cigania wykroczenia dowódca jednostki wojskowej lub kierownik

instytucji cywilnej, wszczyna wobec sprawcy tego czynu post

ę

powanie dyscyplinarne albo wydaje polecenie

wszcz

ę

cia post

ę

powania dyscyplinarnego, b

ą

d

ź

wyst

ę

puje z wnioskiem w tej sprawie do innego

przeło

ż

onego dyscyplinarnego.

§ 3. W przypadku popełnienia przez

ż

ołnierza wykroczenia, za które mo

ż

na orzec albo orzeka si

ę

ś

rodki

karne zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku przedmiotów lub nawi

ą

zki, nie wszczyna si

ę

post

ę

powania

dyscyplinarnego, a stosuje si

ę

przepis art. 86 § 1.

§ 4. W czasie pełnienia słu

ż

by wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, w stanach nadzwyczajnych, w

czasie wojny, a tak

ż

e podczas wykonywania zada

ń

słu

ż

bowych w strefie działa

ń

wojennych oraz w

przypadku u

ż

ycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami pa

ń

stwa, udziału w akcjach

humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych, jak równie

ż

w warunkach, o których mowa w art. 10 § 1

pkt 1 lit. c, w stosunku do

ż

ołnierza, który popełnił wykroczenie, stosuje si

ę

wył

ą

cznie § 2.

Art. 87. [Odmowa wszcz

ę

cia post

ę

powania, umorzenie post

ę

powania, przekazanie sprawy

dowódcy] § 1. S

ą

d wojskowy mo

ż

e odmówi

ć

wszcz

ę

cia post

ę

powania, a wszcz

ę

te umorzy

ć

i spraw

ę

przekaza

ć

wła

ś

ciwemu dowódcy z wnioskiem o wymierzenie kary przewidzianej w wojskowych przepisach

dyscyplinarnych, je

ż

eli uzna to za wystarczaj

ą

c

ą

reakcj

ę

na wykroczenie.

§ 2. Na postanowienie wskazane w § 1 przysługuje za

ż

alenie.

§ 3. Przed zło

ż

eniem wniosku o ukaranie uprawnienie do przekazania sprawy, o którym mowa w § 1,

przysługuje prokuratorowi wojskowemu. Za

ż

alenie na postanowienie prokuratora rozpoznaje wojskowy s

ą

d

garnizonowy.

Art. 88. [Korzystanie przez pokrzywdzonego z praw oskar

ż

yciela posiłkowego] Pokrzywdzony

mo

ż

e korzysta

ć

przed s

ą

dem wojskowym z praw oskar

ż

yciela posiłkowego jedynie w sytuacjach okre

ś

lonych

w art. 26 § 3 i art. 27 § 2.

DZIAŁ IX

Post

ę

powania szczególne

Rozdział 15

Post

ę

powanie przyspieszone

Art. 89. [Stosowanie przepisów o post

ę

powaniu zwyczajnym] W post

ę

powaniu przyspieszonym

stosuje si

ę

przepisy o post

ę

powaniu zwyczajnym, je

ż

eli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowi

ą

inaczej.

Art. 90. [Stosowanie post

ę

powania przyspieszonego] § 1. Post

ę

powanie przyspieszone stosuje si

ę

do osób niemaj

ą

cych stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, je

ż

eli zachodzi uzasadniona

obawa,

ż

e rozpoznanie sprawy w post

ę

powaniu zwyczajnym b

ę

dzie niemo

ż

liwe lub znacznie utrudnione.

§ 2. Post

ę

powanie przyspieszone stosuje si

ę

równie

ż

do osób przebywaj

ą

cych jedynie czasowo na

Page 17 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, je

ż

eli zachodzi uzasadniona obawa,

ż

e rozpoznanie sprawy w

post

ę

powaniu zwyczajnym b

ę

dzie niemo

ż

liwe lub znacznie utrudnione.

§ 3. Post

ę

powanie przyspieszone stosuje si

ę

tak

ż

e wobec sprawców wykrocze

ń

o charakterze

chuliga

ń

skim.

§ 4. Post

ę

powanie przyspieszone stosuje si

ę

ponadto, gdy ustawa tak stanowi.

§ 5. Post

ę

powania przyspieszonego nie stosuje si

ę

wobec osób podlegaj

ą

cych orzecznictwu s

ą

dów

wojskowych.

Art. 91. [Post

ę

powanie przyspieszone wobec sprawcy uj

ę

tego na gor

ą

cym uczynku lub

bezpo

ś

rednio po popełnieniu wykroczenia] § 1. W wypadkach, o których mowa w art. 90, w post

ę

powaniu

przyspieszonym orzeka si

ę

tylko wówczas, gdy sprawca został uj

ę

ty na gor

ą

cym uczynku lub bezpo

ś

rednio

po popełnieniu wykroczenia i niezwłocznie doprowadzono go do s

ą

du.

§ 2. Policja lub inny organ, któremu szczególne ustawy powierzaj

ą

zadania w zakresie ochrony porz

ą

dku

lub bezpiecze

ń

stwa publicznego, w wypadku schwytania na gor

ą

cym uczynku lub bezpo

ś

rednio potem

sprawcy wykroczenia, o którym mowa w art. 90, mo

ż

e go zatrzyma

ć

i doprowadzi

ć

do s

ą

du.

§ 3. Organ okre

ś

lony w § 2 mo

ż

e odst

ą

pi

ć

od zatrzymania i przymusowego doprowadzenia sprawcy do

s

ą

du, zobowi

ą

zuj

ą

c go do stawienia si

ę

w s

ą

dzie w wyznaczonym czasie i miejscu ze skutkami wezwania, o

których mowa w art. 71 § 4. Wydanego wówczas pod nieobecno

ść

obwinionego wyroku nie uwa

ż

a si

ę

za

zaoczny.

§ 4. W wypadku wskazanym w § 3 Policja i Stra

ż

Graniczna mog

ą

zatrzyma

ć

sprawcy paszport lub inny

dokument uprawniaj

ą

cy do przekroczenia granicy, który wraz z wnioskiem o ukaranie przekazuj

ą

s

ą

dowi.

Zwrotu dokumentu dokonuje s

ą

d, nie pó

ź

niej ni

ż

przy wydaniu orzeczenia albo z chwil

ą

zmiany trybu

post

ę

powania.

§ 5. Osoba wezwana przez organ, o którym mowa w § 2, do stawienia si

ę

w s

ą

dzie w charakterze

ś

wiadka obowi

ą

zana jest stawi

ć

si

ę

we wskazanym czasie i miejscu; art. 49 i art. 50 § 1 stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 92. [Tryb post

ę

powania przyspieszonego] § 1. W post

ę

powaniu przyspieszonym:

1) wniosek o ukaranie mo

ż

e ograniczy

ć

si

ę

do wymogów wskazanych w art. 57 § 2 i § 3 pkt 1 i 3; mo

ż

e te

ż

by

ć

zło

ż

ony ustnie do protokołu;

2) s

ą

d bez zb

ę

dnej zwłoki przyst

ę

puje do rozpoznania sprawy, zaznaczaj

ą

c w protokole,

ż

e prowadzi j

ą

w

trybie przyspieszonym oraz odnotowuj

ą

c godzin

ę

doprowadzenia obwinionego;

3) s

ą

d zobowi

ą

zuje obwinionego do pozostania do dyspozycji s

ą

du do zako

ń

czenia rozprawy pod rygorem

wydania orzeczenia pod jego nieobecno

ść

; tak wydanego wyroku nie uwa

ż

a si

ę

za zaoczny;

4) w razie przerwania rozprawy na okres dłu

ż

szy ni

ż

3 dni spraw

ę

rozpoznaje si

ę

w post

ę

powaniu

zwyczajnym;

5) w razie wydania wyroku pod nieobecno

ść

obwinionego w wypadkach, o których mowa w pkt 3 albo w art.

91 § 3, uzasadnienie wyroku sporz

ą

dza si

ę

z urz

ę

du, w pozostałych wypadkach uzasadnienie wyroku

sporz

ą

dza si

ę

tylko na wniosek strony zło

ż

ony ustnie do protokołu rozprawy bezpo

ś

rednio po ogłoszeniu

wyroku;

6) termin do wniesienia

ś

rodka odwoławczego wynosi 3 dni od daty ogłoszenia rozstrzygni

ę

cia, gdy

uzasadnienie sporz

ą

dza si

ę

z urz

ę

du, a w pozostałych przypadkach – 3 dni od daty dor

ę

czenia wyroku z

uzasadnieniem;

7) s

ą

d odwoławczy rozpoznaje spraw

ę

najpó

ź

niej w ci

ą

gu miesi

ą

ca od daty jej wpływu do tego s

ą

du.

§ 2. S

ą

d sporz

ą

dza uzasadnienie w terminie 3 dni od daty ogłoszenia wyroku.

§ 3. W razie ustalenia,

ż

e brak jest warunków uzasadniaj

ą

cych prowadzenie sprawy w trybie

przyspieszonym:

1) prezes s

ą

du przed wszcz

ę

ciem post

ę

powania zwraca oskar

ż

ycielowi wniosek o ukaranie do uzupełnienia

braków formalnych, gdy wniosek ten ograniczał si

ę

do wymogów wskazanych w § 1 pkt 1, je

ż

eli jednak

wniosek o ukaranie odpowiada wymogom okre

ś

lonym w art. 57 § 2–4, rozpoznaje si

ę

go w

post

ę

powaniu zwyczajnym;

2) s

ą

d wydaje postanowienie o zmianie trybu na zwyczajny, gdy brak podstaw do prowadzenia

post

ę

powania przyspieszonego ustalono po wszcz

ę

ciu post

ę

powania.

Rozdział 16

Post

ę

powanie nakazowe

Page 18 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Art. 93. [Przesłanki wydania wyroku nakazowego] § 1. S

ą

d na posiedzeniu mo

ż

e wyda

ć

wyrok

nakazowy w sprawach o wykroczenia, w których wystarczaj

ą

ce jest wymierzenie nagany, grzywny albo kary

ograniczenia wolno

ś

ci. S

ą

d orzeka bez udziału stron.

§ 2. Orzekanie w post

ę

powaniu nakazowym mo

ż

e nast

ą

pi

ć

, je

ż

eli okoliczno

ś

ci czynu i wina obwinionego

nie budz

ą

w

ą

tpliwo

ś

ci. Wydaj

ą

c wyrok nakazowy, s

ą

d uznaje za ujawnione dowody doł

ą

czone do wniosku o

ukaranie.

§ 3. Wyrokiem nakazowym mo

ż

na orzec równie

ż

ś

rodek karny.

§ 4. Post

ę

powanie nakazowe jest niedopuszczalne, je

ż

eli zachodz

ą

okoliczno

ś

ci okre

ś

lone w art. 21 § 1.

Art. 94. [Prawomocno

ść

wyroku nakazowego, stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania

karnego] § 1. Do wyroku nakazowego stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 504 i 505 z wył

ą

czeniem zdania

drugiego, a tak

ż

e art. 506 § 1–3, § 5 i 6 Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. Na zarz

ą

dzenie odmawiaj

ą

ce przyj

ę

cia sprzeciwu przysługuje za

ż

alenie.

§ 3. Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofni

ę

to, staje si

ę

prawomocny.

Rozdział 17

Post

ę

powanie mandatowe

Art. 95. [Organy uprawnione do prowadzenia post

ę

powania mandatowego] § 1. Post

ę

powanie

mandatowe prowadzi Policja, a inne organy, gdy przepis szczególny tak stanowi.

§ 2. (uchylony).

§ 3. W sprawach okre

ś

lonych w art. 17 § 2 post

ę

powanie mandatowe prowadzi inspektor pracy.

Inspektor pracy mo

ż

e nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w drodze mandatu karnego tak

ż

e po przeprowadzeniu czynno

ś

ci

wyja

ś

niaj

ą

cych, je

ż

eli uzna,

ż

e kara ta b

ę

dzie wystarczaj

ą

ca.

§ 4. Je

ż

eli uprawnienie dla funkcjonariuszy okre

ś

lonego organu do nakładania grzywien wynika z innej

ustawy, a ustawa ta nie okre

ś

la wykrocze

ń

, do których stosuje si

ę

post

ę

powanie mandatowe, zakres

wykrocze

ń

, za które mo

ż

na nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w drodze mandatu karnego, okre

ś

li, w drodze rozporz

ą

dzenia,

wła

ś

ciwy minister, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwo

ś

ci, maj

ą

c na wzgl

ę

dzie konieczno

ść

zapewnienia szybkiej reakcji na fakt popełnienia wykroczenia, a tak

ż

e potrzeb

ę

nale

ż

ytej ochrony dóbr

szczególnie nara

ż

onych na naruszenia ze strony sprawców wykrocze

ń

. Rozporz

ą

dzenie to okre

ś

la

jednocze

ś

nie warunki i sposób wydawania upowa

ż

nie

ń

do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego.

§ 5. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra wła

ś

ciwego do spraw wewn

ę

trznych, zło

ż

ony w

porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwo

ś

ci, mo

ż

e nada

ć

, w drodze rozporz

ą

dzenia, uprawnienia do

nakładania grzywien w drodze mandatu karnego funkcjonariuszom innych organów, okre

ś

laj

ą

c jednocze

ś

nie

wykaz wykrocze

ń

, za które funkcjonariusze ci uprawnieni s

ą

do nakładania grzywien, oraz zasady i sposób

wydawania upowa

ż

nie

ń

do nakładania grzywien, maj

ą

c na wzgl

ę

dzie zakres ustawowych uprawnie

ń

takich

organów, potrzeb

ę

szybkiej reakcji na fakt popełnienia wykroczenia oraz potrzeb

ę

ochrony dóbr szczególnie

nara

ż

onych na naruszenia ze strony sprawców wykrocze

ń

.

§ 6. W celu ujednolicenia sposobu reakcji organów uprawnionych do nakładania grzywien w drodze

mandatu karnego za okre

ś

lone wykroczenia Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra wła

ś

ciwego do

spraw wewn

ę

trznych, zło

ż

ony w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwo

ś

ci, okre

ś

li, w drodze

rozporz

ą

dzenia, zró

ż

nicowan

ą

wysoko

ść

mandatów karnych za wybrane rodzaje wykrocze

ń

, uwzgl

ę

dniaj

ą

c

rodzaj naruszonego lub zagro

ż

onego dobra oraz stopie

ń

szkodliwo

ś

ci poszczególnych czynów.

Art. 96. [Wysoko

ś

ci grzywien w post

ę

powaniu mandatowym] § 1. W post

ę

powaniu mandatowym

mo

ż

na nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w wysoko

ś

ci do 500 zł, a w przypadku, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu

wykrocze

ń

– do 1 000 zł.

§ 1a. W post

ę

powaniu mandatowym, w sprawach, w których oskar

ż

ycielem publicznym jest wła

ś

ciwy

organ Pa

ń

stwowej Inspekcji Pracy, mo

ż

na nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w wysoko

ś

ci do 2 000 zł.

§ 1b. Je

ż

eli ukarany co najmniej dwukrotnie za wykroczenie przeciwko prawom pracownika okre

ś

lone w

Kodeksie pracy popełnia w ci

ą

gu dwóch lat od dnia ostatniego ukarania takie wykroczenie, wła

ś

ciwy organ

Pa

ń

stwowej Inspekcji Pracy mo

ż

e w post

ę

powaniu mandatowym nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w wysoko

ś

ci do 5 000 zł.

§ 2. W drodze mandatu karnego nie nakłada si

ę

grzywny za wykroczenia, za które nale

ż

ałoby orzec

ś

rodek karny, a tak

ż

e w wypadku okre

ś

lonym w art. 10 § 1 Kodeksu wykrocze

ń

. W sytuacji okre

ś

lonej w art. 9

§ 1 Kodeksu wykrocze

ń

nało

ż

enie grzywny w drodze mandatu karnego jest mo

ż

liwe jedynie, gdy w zakresie

wszystkich naruszonych przepisów post

ę

powanie mandatowe jest dopuszczalne.

§ 3. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporz

ą

dzenia, okre

ś

li wzory formularzy mandatu karnego oraz

szczegółowy sposób nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, maj

ą

c na wzgl

ę

dzie potrzeb

ę

ujednolicenia zasad wymierzania przez funkcjonariuszy uprawnionych organów grzywny w drodze mandatu

Page 19 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

karnego, a tak

ż

e pouczenia osób ukaranych mandatem o ich prawach i obowi

ą

zkach.

Art. 97. [Warunki nało

ż

enia grzywny w drodze mandatu karnego] § 1. W post

ę

powaniu

mandatowym, je

ż

eli ustawa nie stanowi inaczej, funkcjonariusz uprawniony do nakładania grzywny w drodze

mandatu karnego mo

ż

e j

ą

nało

ż

y

ć

jedynie, gdy:

1) schwytano sprawc

ę

wykroczenia na gor

ą

cym uczynku lub bezpo

ś

rednio po popełnieniu wykroczenia,

2) stwierdzi popełnienie wykroczenia naocznie pod nieobecno

ść

sprawcy albo za pomoc

ą

urz

ą

dzenia

pomiarowego lub kontrolnego, a nie zachodzi w

ą

tpliwo

ść

co do osoby sprawcy czynu

– w tym tak

ż

e, w razie potrzeby, po przeprowadzeniu w niezb

ę

dnym zakresie czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych,

podj

ę

tych niezwłocznie po ujawnieniu wykroczenia. Nało

ż

enie grzywny w drodze mandatu karnego nie mo

ż

e

nast

ą

pi

ć

po upływie 14 dni od daty ujawnienia czynu w wypadku, o którym mowa w pkt 1, i 30 dni w

wypadku, o którym mowa w pkt 2.

§ 2. Sprawca wykroczenia mo

ż

e odmówi

ć

przyj

ę

cia mandatu karnego.

§ 3. Funkcjonariusz nakładaj

ą

cy grzywn

ę

obowi

ą

zany jest okre

ś

li

ć

jej wysoko

ść

, wykroczenie zarzucone

sprawcy oraz poinformowa

ć

sprawc

ę

wykroczenia o prawie odmowy przyj

ę

cia mandatu karnego i o skutkach

prawnych takiej odmowy.

Art. 98. [Rodzaje mandatów karnych] § 1. W post

ę

powaniu mandatowym mo

ż

na nakłada

ć

grzywn

ę

w

drodze mandatu karnego:

1) wydawanego ukaranemu po uiszczeniu grzywny bezpo

ś

rednio funkcjonariuszowi, który j

ą

nało

ż

ył;

2) kredytowanego, wydawanego ukaranemu za potwierdzeniem odbioru;

3) zaocznego.

§ 2. Mandatem karnym, o którym mowa w § 1 pkt 1, mo

ż

e by

ć

nało

ż

ona grzywna jedynie wobec osoby

czasowo przebywaj

ą

cej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub niemaj

ą

cej stałego miejsca zamieszkania

albo pobytu. Mandat taki staje si

ę

prawomocny z chwil

ą

uiszczenia grzywny funkcjonariuszowi, który j

ą

nało

ż

ył.

§ 3. Mandatem karnym, o którym mowa w § 1 pkt 2, mo

ż

e by

ć

nało

ż

ona grzywna jedynie wobec osoby

innej ni

ż

wymieniona w § 2. Mandat powinien zawiera

ć

pouczenie o obowi

ą

zku uiszczenia grzywny w terminie

7 dni od daty przyj

ę

cia mandatu oraz o skutkach nieuiszczenia grzywny w terminie. Staje si

ę

on prawomocny

z chwil

ą

pokwitowania jego odbioru przez ukaranego.

§ 4. Mandatem karnym zaocznym mo

ż

na nało

ż

y

ć

grzywn

ę

w razie stwierdzenia wykroczenia, którego

sprawcy nie zastano na miejscu jego popełnienia, gdy nie zachodzi w

ą

tpliwo

ść

co do osoby tego sprawcy;

mandat taki pozostawia si

ę

wówczas w takim miejscu, aby sprawca mógł go niezwłocznie odebra

ć

.

§ 5. Mandat karny, o którym mowa w § 1 pkt 3, powinien wskazywa

ć

, gdzie w terminie 7 dni od daty jego

wystawienia ukarany mo

ż

e ui

ś

ci

ć

grzywn

ę

, oraz informowa

ć

o skutkach jej nieuiszczenia w tym terminie.

Staje si

ę

on prawomocny z chwil

ą

uiszczenia grzywny we wskazanym miejscu i terminie.

Art. 99. [Wniosek do s

ą

du o ukaranie w razie odmowy przyj

ę

cia mandatu karnego lub

nieuiszczenia grzywny] W razie odmowy przyj

ę

cia mandatu karnego lub nieuiszczenia w wyznaczonym

terminie grzywny nało

ż

onej mandatem zaocznym, organ, którego funkcjonariusz nało

ż

ył grzywn

ę

, wyst

ę

puje

do s

ą

du z wnioskiem o ukaranie. We wniosku tym nale

ż

y zaznaczy

ć

,

ż

e obwiniony odmówił przyj

ę

cia

mandatu albo nie ui

ś

cił grzywny nało

ż

onej mandatem zaocznym, a w miar

ę

mo

ż

no

ś

ci poda

ć

tak

ż

e przyczyny

odmowy.

Art. 100. [Stosowanie przepisów o post

ę

powaniu egzekucyjnym w administracji]

Ś

ci

ą

ganie

grzywny nało

ż

onej w drodze mandatu karnego nast

ę

puje w trybie przepisów o post

ę

powaniu egzekucyjnym w

administracji. Grzywna ta stanowi dochód bud

ż

etu pa

ń

stwa, a gdy nało

ż

y j

ą

funkcjonariusz organu

podległego władzom jednostki samorz

ą

du terytorialnego – stanowi dochód tej jednostki samorz

ą

du.

Art. 101. [Uchylenie mandatu karnego] § 1. Prawomocny mandat karny podlega uchyleniu, je

ż

eli

grzywn

ę

nało

ż

ono za czyn nieb

ę

d

ą

cy czynem zabronionym jako wykroczenie. Uchylenie nast

ę

puje na

wniosek ukaranego zło

ż

ony w zawitym terminie 7 dni od daty uprawomocnienia si

ę

mandatu lub z urz

ę

du.

§ 2. Uprawniony do uchylenia prawomocnego mandatu karnego jest s

ą

d wła

ś

ciwy do rozpoznania

sprawy, na którego obszarze działania została nało

ż

ona grzywna. W przedmiocie uchylenia mandatu karnego

s

ą

d orzeka na posiedzeniu. W posiedzeniu ma prawo uczestniczy

ć

ukarany, organ, który lub którego

funkcjonariusz nało

ż

ył grzywn

ę

w drodze mandatu, albo przedstawiciel tego organu oraz ujawniony

pokrzywdzony. Przed wydaniem postanowienia s

ą

d mo

ż

e zarz

ą

dzi

ć

stosowne czynno

ś

ci w celu sprawdzenia

podstaw do uchylenia mandatu karnego.

§ 3. Uchylaj

ą

c mandat karny nakazuje si

ę

podmiotowi, na rachunek którego pobrano grzywn

ę

, zwrot

uiszczonej kwoty.

Page 20 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Art. 102. [Nadzór nad post

ę

powaniem mandatowym] Nadzór nad post

ę

powaniem mandatowym

sprawuje minister wła

ś

ciwy do spraw wewn

ę

trznych, a w sprawach, o których mowa w art. 95 § 3 – Główny

Inspektor Pracy.

DZIAŁ X

Ś

rodki odwoławcze

Art. 103. [Rodzaje

ś

rodków odwoławczych] § 1.

Ś

rodkami odwoławczymi s

ą

apelacja i za

ż

alenie.

§ 2. Od wyroku s

ą

du pierwszej instancji słu

ż

y stronom apelacja, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

§ 3. Za

ż

alenie przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie. Przysługuje ono stronom, a tak

ż

e

osobie, której postanowienie, zarz

ą

dzenie lub inne czynno

ś

ci bezpo

ś

rednio dotycz

ą

.

§ 4. Orzeczenie mo

ż

na zaskar

ż

y

ć

w cało

ś

ci lub cz

ęś

ci.

Art. 104. [Przesłanki uchylenia zaskar

ż

onego orzeczenia] § 1. S

ą

d odwoławczy uchyla na

posiedzeniu zaskar

ż

one orzeczenie, niezale

ż

nie od granic zaskar

ż

enia, podniesionych zarzutów i wpływu

uchybienia na tre

ść

orzeczenia, je

ż

eli:

1) orzeczenie wydała osoba nieuprawniona do orzekania albo s

ę

dzia podlegaj

ą

cy wył

ą

czeniu z mocy prawa

lub niezdolny do orzekania;

2) s

ą

d był nienale

ż

ycie obsadzony lub orzeczenie nie zostało podpisane;

3) s

ą

d powszechny orzekł w sprawie nale

żą

cej do wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

du wojskowego albo s

ą

d wojskowy orzekł

w sprawie nale

żą

cej do wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

du powszechnego;

3a) s

ą

d ni

ż

szego rz

ę

du orzekł w sprawie nale

żą

cej do wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

du wy

ż

szego rz

ę

du;

4) orzeczono kar

ę

lub

ś

rodek karny nieznany ustawie;

5) zachodzi sprzeczno

ść

w tre

ś

ci orzeczenia uniemo

ż

liwiaj

ą

ca jego wykonanie;

6) obwiniony nie miał obro

ń

cy w wypadkach okre

ś

lonych w art. 21 § 1 lub obro

ń

ca nie brał udziału w

czynno

ś

ciach, w których jego udział był obowi

ą

zkowy;

7) zachodzi jedna z okoliczno

ś

ci wył

ą

czaj

ą

cych post

ę

powanie, okre

ś

lonych w art. 5 § 1 pkt 4–10.

§ 1a. Uchylenie orzeczenia jedynie z powodów okre

ś

lonych w § 1 pkt 6 oraz w art. 5 § 1 pkt 4 i 5 mo

ż

e

nast

ą

pi

ć

tylko na korzy

ść

obwinionego.

§ 2. S

ą

d odwoławczy mo

ż

e orzec surowsz

ą

kar

ę

aresztu tylko wtedy, gdy nie zmienia ustale

ń

faktycznych przyj

ę

tych za podstaw

ę

zaskar

ż

onego wyroku.

Art. 105. [Termin wniesienia apelacji, przekazanie akt sprawy s

ą

dowi odwoławczemu] § 1.

Apelacj

ę

wnosi si

ę

na pi

ś

mie w terminie 7 dni od daty otrzymania wyroku wraz z uzasadnieniem, chyba

ż

e

ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Wniesienie apelacji przed upływem terminu do zło

ż

enia wniosku o uzasadnienie orzeczenia

wywołuje skutki wskazane w art. 35 § 1 i podlega rozpoznaniu; mo

ż

na j

ą

uzupełni

ć

w terminie wskazanym w

§ 1.

§ 3. O przyj

ę

ciu apelacji zawiadamia si

ę

strony, obro

ń

ców i pełnomocników, po czym akta przekazuje si

ę

niezwłocznie s

ą

dowi odwoławczemu.

Art. 106. [Uczestnictwo stron i przedstawicieli procesowych w post

ę

powaniu odwoławczym] § 1.

Strony maj

ą

prawo uczestniczy

ć

w rozprawie i w posiedzeniu s

ą

du odwoławczego. Udział stron nie jest

obowi

ą

zkowy, chyba

ż

e prezes s

ą

du lub s

ą

d tak zarz

ą

dzi. Obowi

ą

zkowy jest jednak udział obro

ń

cy w

wypadku okre

ś

lonym w art. 21 § 1.

§ 2. S

ą

d odwoławczy na

żą

danie obwinionego pozbawionego wolno

ś

ci zarz

ą

dza jego sprowadzenie na

rozpraw

ę

, chyba

ż

e uzna za wystarczaj

ą

cy udział w rozprawie jego obro

ń

cy. Je

ż

eli obwiniony nie ma

obro

ń

cy, wyznacza si

ę

obro

ń

c

ę

z urz

ę

du.

§ 3. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych o terminie stron i ich przedstawicieli procesowych nie

tamuje rozpoznania sprawy, chyba

ż

e stawiennictwo było obowi

ą

zkowe.

Art. 106a. [Przeprowadzenie dowodu przed s

ą

dem odwoławczym] S

ą

d odwoławczy mo

ż

e, uznaj

ą

c

potrzeb

ę

uzupełnienia przewodu s

ą

dowego, przeprowadzi

ć

dowód na rozprawie, je

ż

eli przyczyni si

ę

to do

przy

ś

pieszenia post

ę

powania, a nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w cało

ś

ci lub w

znacznej cz

ęś

ci. Dowód mo

ż

na dopu

ś

ci

ć

równie

ż

przed rozpraw

ą

.

Art. 107. [Uzasadnienie wyroku s

ą

du odwoławczego] § 1. Uzasadnienie wyroku s

ą

d odwoławczy

sporz

ą

dza w terminie 7 dni.

Page 21 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

§ 2. Uzasadnienie wyroku utrzymuj

ą

cego w mocy wyrok s

ą

du pierwszej instancji sporz

ą

dza si

ę

wył

ą

cznie na

żą

danie strony, zło

ż

one w terminie zawitym 7 dni od daty wydania wyroku przez s

ą

d

odwoławczy.

§ 3. W uzasadnieniu nale

ż

y poda

ć

, czym kierował si

ę

s

ą

d wydaj

ą

c wyrok oraz dlaczego zarzuty i wnioski

apelacji s

ą

d uznał za zasadne albo niezasadne.

Art. 108. [Termin wniesienia za

ż

alenia] Za

ż

alenie wnosi si

ę

na pi

ś

mie w terminie 7 dni od daty

ogłoszenia rozstrzygni

ę

cia albo ustnie do protokołu rozprawy lub posiedzenia, a gdy podlega ono dor

ę

czeniu,

od daty dor

ę

czenia lub od daty dokonania zaskar

ż

onej czynno

ś

ci, chyba

ż

e ustawa stanowi inaczej.

Art. 109. [Stosowanie przepisów dotycz

ą

cych post

ę

powania przed s

ą

dem pierwszej instancji oraz

Kodeksu post

ę

powania karnego] § 1. W post

ę

powaniu odwoławczym stosuje si

ę

odpowiednio przepisy

dotycz

ą

ce post

ę

powania przed s

ą

dem pierwszej instancji, chyba

ż

e przepisy niniejszego rozdziału stanowi

ą

inaczej.

§ 2. Przy rozpoznawaniu

ś

rodka odwoławczego stosuje si

ę

odpowiednio tak

ż

e przepisy art. 425 § 3 i 4,

art. 426, 427, 429–438, 440–443, 447, 449, 453, 454 § 1, art. 455, 456, 462, 463 § 1, art. 465 § 1 i 2, art. 466
i 467 Kodeksu post

ę

powania karnego.

DZIAŁ XI

Nadzwyczajne

ś

rodki zaskar

ż

enia

Rozdział 18

Kasacja

Art. 110. [Organy uprawnione do wniesienia kasacji] § 1.

[2]

Kasacj

ę

w sprawach o wykroczenia

mo

ż

e wnie

ść

wył

ą

cznie Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw Obywatelskich, a w sprawach

podlegaj

ą

cych orzecznictwu s

ą

dów wojskowych tak

ż

e Naczelny Prokurator Wojskowy. Kasacj

ę

mo

ż

na wnie

ść

od ka

ż

dego prawomocnego orzeczenia ko

ń

cz

ą

cego post

ę

powanie s

ą

dowe.

§ 2. Niedopuszczalne jest uwzgl

ę

dnienie kasacji na niekorzy

ść

obwinionego wniesionej po upływie 3

miesi

ę

cy od daty uprawomocnienia si

ę

orzeczenia.

§ 3. Kasacj

ę

wnosi si

ę

bezpo

ś

rednio do S

ą

du Najwy

ż

szego.

Art. 111. [Przesłanki wniesienia kasacji] Kasacja mo

ż

e by

ć

wniesiona tylko z powodu uchybie

ń

wskazanych w art. 104 § 1 lub innego ra

żą

cego naruszenia prawa, je

ż

eli mogło ono mie

ć

istotny wpływ na

tre

ść

orzeczenia; kasacja nie mo

ż

e by

ć

wniesiona wył

ą

cznie z powodu niewspółmierno

ś

ci kary.

Art. 112. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] W post

ę

powaniu w przedmiocie

kasacji stosuje si

ę

odpowiednio przepisy działu X niniejszego kodeksu oraz art. 522, 526 § 1, art. 529, 530 §

2 i 3, art. 531 § 1, art. 532 § 1, art. 534 § 2, art. 535–537, 538 § 1 oraz art. 539 Kodeksu post

ę

powania

karnego.

Rozdział 19

Wznowienie post

ę

powania

Art. 113. [Wniosek o wznowienie post

ę

powania, wła

ś

ciwo

ść

i skład s

ą

du, stosowanie przepisów

Kodeksu post

ę

powania karnego] § 1. Do wznowienia post

ę

powania prawomocnie zako

ń

czonego w trybie

przepisów niniejszego kodeksu stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 540–542, 544 § 2 i 3 oraz art. 545–548

Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. Do wniosku o wznowienie post

ę

powania strona nieb

ę

d

ą

ca prokuratorem doł

ą

cza dowód wniesienia

opłaty s

ą

dowej; opłata ta podlega zwrotowi w razie uwzgl

ę

dnienia wniosku.

§ 3. W kwestii wznowienia orzeka na posiedzeniu jednoosobowo s

ą

d okr

ę

gowy, a w sprawie

zako

ń

czonej orzeczeniem tego s

ą

du – jednoosobowo s

ą

d apelacyjny.

§ 4. W sprawach nale

żą

cych do wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

dów wojskowych w kwestii wznowienia orzeka na

posiedzeniu jednoosobowo wojskowy s

ą

d okr

ę

gowy, a w sprawie zako

ń

czonej orzeczeniem tego s

ą

du lub

S

ą

du Najwy

ż

szego orzeka S

ą

d Najwy

ż

szy – Izba Wojskowa.

DZIAŁ XII

Post

ę

powanie po uprawomocnieniu si

ę

orzeczenia

Rozdział 20

Odszkodowanie za niesłuszne ukaranie lub zatrzymanie

Art. 114. [Odszkodowanie i zado

ść

uczynienie za niesłuszne wykonanie kary,

ś

rodka karnego,

niesłuszne zatrzymanie oraz osadzenie w zakładzie karnym] § 1. Obwinionemu, który w wyniku kasacji

Page 22 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

lub wznowienia post

ę

powania został nast

ę

pnie uniewinniony albo wobec którego umorzono

post

ę

powanie wskutek okoliczno

ś

ci nieuwzgl

ę

dnionych we wcze

ś

niejszym post

ę

powaniu, przysługuje od

Skarbu Pa

ń

stwa odszkodowanie za poniesion

ą

szkod

ę

oraz zado

ść

uczynienie za doznan

ą

krzywd

ę

, wynikł

ą

z wykonania wzgl

ę

dem niego w cało

ś

ci lub cz

ęś

ci kary lub

ś

rodka karnego, których nie powinien był ponie

ść

.

§ 2. Odszkodowanie i zado

ść

uczynienie przysługuje tak

ż

e osobie niew

ą

tpliwie niesłusznie zatrzymanej

oraz osobie osadzonej w zakładzie karnym na podstawie art. 82 § 5 pkt 2 albo pkt 3, która nast

ę

pnie została

prawomocnie uniewinniona albo wobec której prawomocnie umorzono post

ę

powanie.

§ 3. W razie

ś

mierci obwinionego, który

żą

danie odszkodowania i zado

ść

uczynienia zgłosił za

ż

ycia,

prawa jego przechodz

ą

na mał

ż

onka, dzieci i rodziców.

Art. 115. [Post

ę

powanie w sprawie o odszkodowanie i zado

ść

uczynienie, przedawnienie

roszcze

ń

] § 1. Roszczenie o odszkodowanie i zado

ść

uczynienie nale

ż

y zgłosi

ć

w s

ą

dzie okr

ę

gowym, w

okr

ę

gu którego wydano orzeczenie w pierwszej instancji lub w którym nast

ą

piło zwolnienie zatrzymanego.

§ 2. Roszczenia, o których mowa w § 1, przedawniaj

ą

si

ę

po upływie 6 miesi

ę

cy od daty

uprawomocnienia si

ę

orzeczenia uniewinniaj

ą

cego lub umarzaj

ą

cego post

ę

powanie, o którym mowa w art.

114 § 1, albo od daty zwolnienia zatrzymanego.

§ 3. W przedmiocie roszczenia orzeka jednoosobowo wyrokiem s

ą

d okr

ę

gowy na rozprawie.

Post

ę

powanie w sprawie o odszkodowanie i zado

ść

uczynienie za niesłuszne ukaranie oraz za niew

ą

tpliwie

niesłuszne zatrzymanie wolne jest od kosztów.

§ 4.

śą

daj

ą

cy odszkodowania mo

ż

e ustanowi

ć

pełnomocnika, którym mo

ż

e by

ć

adwokat lub radca

prawny. Przepis art. 30 § 2 stosuje si

ę

odpowiednio.

Art. 116. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] Przy rozpoznawaniu roszcze

ń

o

odszkodowanie oraz zado

ść

uczynienie stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 553, 556 § 4 i art. 557–559

Kodeksu post

ę

powania karnego.

Dział Xlla

Post

ę

powanie w sprawach ze stosunków mi

ę

dzynarodowych

Rozdział 20a

Wyst

ą

pienie do pa

ń

stwa członkowskiego Unii

Europejskiej o wykonanie postanowienia

o zatrzymaniu dowodów lub maj

ą

cego na celu

zabezpieczenie mienia oraz wykonanie

orzeczenia s

ą

du lub innego organu pa

ń

stwa

członkowskiego Unii Europejskiej

o zatrzymaniu dowodów lub maj

ą

cego na celu

zabezpieczenie mienia

Art. 116a. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] Do wyst

ą

pienia do pa

ń

stwa

członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub maj

ą

cego na celu

zabezpieczenie mienia oraz do wykonania orzeczenia s

ą

du lub innego organu pa

ń

stwa członkowskiego Unii

Europejskiej o zatrzymaniu dowodów lub maj

ą

cego na celu zabezpieczenie mienia stosuje si

ę

odpowiednio

przepisy rozdziałów 62a i 62b Kodeksu post

ę

powania karnego.

Rozdział 20b

Wyst

ą

pienie do pa

ń

stwa członkowskiego Unii

Europejskiej o wykonanie grzywny,

ś

rodków

karnych w postaci nawi

ą

zki lub obowi

ą

zku naprawienia

szkody lub te

ż

orzeczenia zas

ą

dzaj

ą

cego koszty post

ę

powania oraz wykonanie

orzeczenia s

ą

du lub innego organu pa

ń

stwa członkowskiego

Unii Europejskiej o karach o charakterze pieni

ęż

nym

Art. 116b. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego oraz ustawy o post

ę

powaniu

egzekucyjnym w administracji] § 1. Do wyst

ą

pienia do pa

ń

stwa członkowskiego Unii Europejskiej o

wykonanie grzywny,

ś

rodków karnych w postaci nawi

ą

zki lub obowi

ą

zku naprawienia szkody lub orzeczenia

zas

ą

dzaj

ą

cego koszty post

ę

powania oraz do wykonania orzeczenia s

ą

du lub innego organu pa

ń

stwa

członkowskiego Unii Europejskiej o karach o charakterze pieni

ęż

nym stosuje si

ę

odpowiednio przepisy

rozdziałów 66a i 66b Kodeksu post

ę

powania karnego.

§ 2. W post

ę

powaniu mandatowym o wykonanie grzywny nało

ż

onej mandatem karnym kredytowanym

do wła

ś

ciwego s

ą

du lub innego organu pa

ń

stwa członkowskiego Unii Europejskiej wyst

ę

puje wierzyciel

uprawniony według przepisów o post

ę

powaniu egzekucyjnym w administracji.

DZIAŁ XIII

Page 23 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...

background image

Koszty post

ę

powania

Art. 117. [Tymczasowe pokrycie wydatków przez Skarb Pa

ń

stwa, koszty obro

ń

cy i pełnomocnika]

§ 1. Wszelkie wydatki w toku post

ę

powania w sprawach o wykroczenia wykłada tymczasowo Skarb Pa

ń

stwa.

§ 2. Koszty obro

ń

cy i pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła. Koszty obro

ń

cy wyznaczonego

w sytuacji okre

ś

lonej w art. 21 § 1 i art. 22 wykłada tymczasowo Skarb Pa

ń

stwa.

Art. 118. [Pokrycie kosztów w zale

ż

no

ś

ci od wyniku post

ę

powania] § 1. W razie skazania,

obwinionego obci

ąż

a si

ę

zryczałtowanymi wydatkami post

ę

powania oraz innymi nale

ż

no

ś

ciami, o których

mowa w § 3, je

ż

eli nale

ż

no

ś

ci takie powstały w post

ę

powaniu.

§ 2. W razie uniewinnienia obwinionego lub umorzenia post

ę

powania w sprawie, w której wniosek o

ukaranie zło

ż

ył oskar

ż

yciel publiczny, koszty post

ę

powania ponosi Skarb Pa

ń

stwa, a gdy wniosek taki zło

ż

oskar

ż

yciel posiłkowy – ten oskar

ż

yciel; w razie jednak umorzenia post

ę

powania w wypadku okre

ś

lonym w

art. 31 § 1 koszty post

ę

powania ponosi Skarb Pa

ń

stwa.

§ 3. Wydatki wykładane przez Skarb Pa

ń

stwa maj

ą

charakter zryczałtowany. Zryczałtowane wydatki

post

ę

powania nie obejmuj

ą

jednak nale

ż

no

ś

ci dla osób, zakładów, instytutów i instytucji powołanych do

wydania opinii oraz nale

ż

no

ś

ci ustanowionych z urz

ę

du obro

ń

cy i pełnomocnika.

§ 4. Wysoko

ść

zryczałtowanych wydatków post

ę

powania, a tak

ż

e opłaty, o której mowa w art. 113 § 2,

okre

ś

li, w drodze rozporz

ą

dzenia, Minister Sprawiedliwo

ś

ci, uwzgl

ę

dniaj

ą

c realnie ponoszone koszty

poszczególnych czynno

ś

ci.

Art. 119. [Stosowanie przepisów Kodeksu post

ę

powania karnego] Do kosztów post

ę

powania

stosuje si

ę

odpowiednio przepisy art. 616, 617, 618 § 1 i 3, art. 623, 624 § 1, art. 625–627, 630, 633–635, 636

§ 1 i 2, art. 637–639 i 641 Kodeksu post

ę

powania karnego, przy czym wydatkami Skarbu Pa

ń

stwa s

ą

tak

ż

e

wydatki ponoszone w toku czynno

ś

ci wyja

ś

niaj

ą

cych.

[1]

Art. 407 uchylony przez art. 1 pkt 168 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy – Kodeks

post

ę

powania karnego, ustawy – Przepisy wprowadzaj

ą

ce Kodeks post

ę

powania karnego, ustawy o

ś

wiadku

koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 17, poz. 155), która weszła w

ż

ycie 1 lipca

2003 r.

[2]

Art. 110 § 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 11 ustawy z dnia 9 pa

ź

dziernika 2009 r. o zmianie ustawy o

prokuraturze oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 178, poz. 1375). Zmiana weszła w

ż

ycie 31 marca 2010

r.

Page 24 of 24

INFOR

2010-04-01

cdweb:/taweb-cgi/taweb.exe?x=d&o=d&i=512&d=IB&v=IB&q=(GP201003301500...


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron