P

P

R

R

O

O

R

R

O

O

C

C

T

T

W

W

A

A

K

K

R

R

Ó

Ó

L

L

O

O

W

W

E

E

J

J

M

M

I

I

C

C

H

H

A

A

L

L

D

D

Y

Y

P

P

R

R

Z

Z

E

E

P

P

O

O

W

W

I

I

E

E

D

D

N

N

I

I

E

E

K

K

R

R

Ó

Ó

L

L

O

O

W

W

E

E

J

J

S

S

A

A

B

B

Y

Y

S

S

Ł

Ł

O

O

W

W

O

O

W

W

S

S

T

T

Ę

Ę

P

P

N

N

E

E

Michalda - Królowa ze Saby była trzynastą z rzędu wieszczką przyszłości i
przybyła do Jeruzalem do Króla Salomona w roku 875 przed Narodzeniem
Chrystusa Pana, by słuchad jego słynnej mądrości.

Rozmowy Królowej ze Saby z Salomonem, spisane w IX księgach
przyniosła do Rzymu podczas panowania Tarkwiniusza - zwanego
Pysznym, siódmego i ostatniego króla łacioskiego i rzymskiego,
stara i nieznajoma niewiasta, którą zwano Sybillą Kumaoską i
ceniąc je królowi oznajmiła jemu; zważ królu o ich proroczej treści.

Opierały się one na radzie Boskiej Mądrości i zawierały proroctwo przyszłości.
Gdy wspomniała na bardzo znaczną kwotę kupna (300 filipów monety złotej) a
król jej wypłacid nie chciał, tedy spaliła pierwsze trzy księgi i zażądała za
pozostałe sześd tę samą sumę pieniężną. A gdy król mniemając, że nierozsądnie
za sześd tyle płacid ile miał poprzednio za dziewięd ksiąg zapłacid, do tegoż
kupna przystąpid nie chciał, wówczas owa niewiasta spaliła dalsze trzy księgi;
wzywając króla na nowo, aby ostatnie trzy księgi sławnego proroctwa Królowej
Michaldy ze Saby za tę samą cenę zakupił. Król po namyśle; ostatnie trzy księgi
za wspomnianą wyżej ogromną sumę kupił, za którą mógł początkowo dziewięd
ksiąg zakupid. Niewiasta nieznajoma odeszła i nie była nigdy więcej widziana.

Król, jako rychło owe księgi sławnego proroctwa przeczytał; a coraz więcej w
nich się miłowad począł a ową sprzedawczynię sławną do siebie doprowadzid
rozkazał, aby ją szczodrze obdarowad, ale jej więcej nie znaleziono.

Proroctwo niniejsze zawiera trzy księgi, czyli spis trzech rozmów proroctw
danych Królowi Salomonowi przez królową Michaldę.

Przepowiednia poniższa została spisana pierwotnie w języku hebrajskim, z tego
tłumaczone było na język greckim starożytny, a z tego na języka na łacioski
klasyczny, potem z tego języka na język polski i wydrukowane przez Braci
Zakonnych w Supraślu w 1753 roku.

***

K

K

S

S

I

I

Ę

Ę

G

G

A

A

P

P

I

I

E

E

R

R

W

W

S

S

Z

Z

A

A

Za panowania Salomona mądrośd tego króla znana była już wszędzie poza
granicami paostwa. Królowa Saby imieniem Michalda, kobieta roztropna,
mądra, dowiedziała się też o mądrości Salomona i postanowiła go odwiedzid.
Jakoż wybrała się w podróż do Jerozolimy, biorąc ze sobą mnóstwo poddanych i
niezliczoną liczbę bogactw i kosztowności.

Do Jerozolimy podróż trwad musiała długo, droga zaś prowadziła przez Egipt
słoocem spalony, odnogi Czerwonego morza i przez niezmierzone arabskie
pustynie. Po wielu trudach, niewygodach i przeciwnościach, dotarła wreszcie
do Jerozolimy gdzie ją król Salomon wspaniale przyjmował.

Działo się to w roku 875 przed narodzeniem Chrystusa. Józef Klaudiusz w
księdze swej mówi, a my możemy się powoład na jego słowa, że królowa
Michalda pochodziła ze stron murzyoskich, leżących o 240 mil od Jerozolimy. To
samo potwierdza biblia Żydowska, że w stronach murzyoskich panował długi
szereg królów mądrych i dobrych. Także znajduje się wzmianka w rozdziale
ósmym Dziejów Apostolskich, że św. Filip zaczął głosid wiarę i chrzcid w tamtych
stronach.

W Piśmie Św. w innych księgach również znajduje się wiadomośd, że Królowa
Saby była w Jerozolimie i przepowiadała to wszystko królowi Salomonowi, co tu
znajduje się wydrukowane. Wtedy też były one spisane i odpisywane, ale
dopiero w roku 174 po Narodzeniu Chrystusa zostały wśród innych pism i ksiąg
znalezione i odpisane na inne języki.

Królowa Saby znała dobrze Pismo Św. i wyznawała je zupełnie, dlatego też
przybywszy do Jerozolimy, zdjęła obuwie i szła boso, bowiem uznawała, że po
Ziemi Świętej inaczej chodzid się nie godzi. Tak idąc boso doszła do potoku
Cedron, pod górę Oliwną, a tam przyklęknęła i całowała drzewo święte, poczym
padła na ziemię i trzy godziny krzyżem leżała, całując tę ziemię, która potem
miała byd miejscem męki pierwszej Chrystusa.

Potem wstała i ze łzami zawołała „Bądźcie pozdrowione, święte miejsca, bo do
kooca świata świętymi zostaniecie”. To uczyniwszy przyszła do Jerozolimy,
gdzie miał ją przyjąd Salomon. Przybywszy do króla, długo z nim rozmawiała,
bowiem ujrzała, że chod sława jego wielką była, ale mądrośd Salomona
przewyższała wszystko, co do niej doszło ze słyszenia.

Swą mądrą królewską i przemyślaną mową król uczynił na niej wielkie wrażenie.
To też zdumiona jego wielkością, potęgą i mądrością, rzekła: „O królu, chwalid

należy Boga, że ciebie i obywateli twoich wzniósł tak wysoko i obdarzył tak
wielką łaską „.

Poczym kazała przynieśd swe dary, których moc wielka i kosztownośd budziła
zdumienie, ważyły one sto dwadzieścia cetnarów, a były ze szczerego złota i
drogich kamieni. Niektóre z nich były wprost bezcenne, gdyż nigdzie ich, prócz
na ziemi murzyoskiej nie było, a wszystkich ich nie dałoby się nawet oszacowad.

Pismo Św. również potwierdza, że dary te były bez miary i bez ceny, a
znajdowały się między nimi też niektóre rośliny wydające balsamiczne soki, a
służące w celach leczniczych. Salomon posadził je w ogrodzie zwanym Eugada,
niedaleko swego pałacu. W zamian za to dał jej wspaniałe pokoje i zaopatrzył
wszystkim, co tak potężnej królowej przystoi.

Królowa Saby, pomimo, iż pochodziła z ziemi murzyoskiej, wyznawała jedynego
Boga, godnego czci i miłości. Mawiała też nieraz Salomonowi, że „ On to jest
Bóg, będzie na drzewie krzyżowym rozpięty, a przez jego śmierd zginie i
zniszczonym będzie królestwo żydowskie „.

Mówiąc o drzewie, myślała o tym, które znajdowało się na górze Oliwnej i przed
którym z wielką czcią i miłością krzyżem leżała. Królowa ta, nie oddając się
rozkoszom cielesnym i nie dbając o przyjemności zwykłe miała duszę i myśl
pełną Boga, Jego wielkości, a naukę swą i umiejętności widzenia rzeczy
przyszłych czerpała z gwiazd, z których czytad umiała.

Salomon, wiedząc też o jej mądrości zapytał jej, w jakim celu przybyła do
Jerozolimy.

Na to Saba odrzekła: ”Przybyłam słuchad Ciebie, wielki królu, i napawad się twą
mądrością, którą Bóg obdarzył cię nad miarę „.

Poznawszy się, oboje uczuli wzajemną i głęboką przyjaźo tak, że królowa
Michalda pozostawała w Jerozolimie przez dziewięd miesięcy.

Salomon, dowiedziawszy się o mądrości królowej i o tym, że umie widzied
rzeczy przyszłe, zwrócił się do niej, żeby powiedziała mu coś o przyszłości.
Królestwo twoje, wielki Salomonie, potężne jest i w szczęście obfitujące, jednak
wiedz, że po śmierci twej rozdzieli się ono na dwie części a każda od drugiej
odpadnie, bowiem lud twój, obecnie chluba twoja, stanie się złym, zapanuje w
nim nieposłuszeostwo królom, gdyż poganie zawładną całym światem, a dwaj
ostatni królowie izraelscy będą wzięci do niewoli, oczy im wyłupią, a potem
wraz z ludem swoim zaprowadzeni będą daleko, do pogaoskiego miasta Troi, a
stamtąd aż do Babilonu, gdzie aż do śmierci przebywad będą. I spadnie ten
gniew straszliwy Boga na lud twój za to, iż nie będzie strzegł praw i przykazao
Boga. Zaś Ziemię Świętą posiądzie lud obcy, który przyniesie bogów cudzych,

ale lud ten dojdzie potem do tego, że i w swoich bogów wierzyd nie będzie, a
wtedy zapanuje zupełna bezbożnośd.

Po czym przyjdą nowe ludy, które trapid ich będą okrutnie, aż w tej ciężkiej
niewoli się nawrócą, poznają prawdziwego Boga i wtedy zwrócą swe modły i
prośby do Niego. Wtedy dopiero zlituje się Bóg i ześle na ziemię, między swój
lud wybrany, proroków, którzy wielkim głosem woład będą o rychłej zgubie i
karad złych, a uczyd będą lub postępowad podług przykazao Bożych, lecz lud
twój za nic ich sobie mied będzie, proroctw ich słuchad nikt nie zechce, a trwad
będzie dalej w grzechu, lecz kara Boża spadnie nao i dosięgnie straszliwą
zemstę. Ród i królowie zaginą, królestwa znikną z powierzchni ziemi, a
świątynia na cześd Boga zbudowana, i miasta z ziemią zrównane będą. Dopiero
po wielu latach, gdy po ciężkiej karze, lud izraelski wróci do Boga, wtedy znów
wejdzie w posiadanie miasta, lecz już nie tak potężnego jak twoje i niedługo,
gdyż wkrótce popadną pod panowanie Rzymian i poganin całkowicie rządzid
będzie.

Wiedz, potężny i mądry królu, że ziemia ta, około Jerozolimy, święta jest, gdyż
na niej urodzi się Mesjasz, i lud z niewoli szatana wybawi. Urodzi się on
niedaleko Jerozolimy, a życie swe poświęci dla ludu, nauczając i opowiadając
mu prawdziwą naukę, lecz lud go nie uzna i cudów jego nie ulęknie się, a
ukrzyżuje na krzyżu, dając mu najhaniebniejszą śmierd. Tu nad Cedronem, koło
góry Oliwnej, znajdzie się to drzewo, na którym zawiśnie umęczone ciało
Mesjasza.

Po śmierci Zbawiciela zasłynie na cały świat wiele z miast i miasteczek, jako
święte i cudami obfite, i wiele ogrodów, gdyż wydadzą niezliczoną ilośd owocu;
podobającego się Panu.

Więc góra Kalwaryjska zasłynie, jako święta, gdyż na niej umęczony będzie
Mesjasz, spłynie ona krwią jego serdeczną i potem bolesnym, a na niej ducha
swego wyzionie i odda w ręce Pana. A w nim błogo sławieni i jako święci
zasłyną ci, którzy naukę jego uznają i zachowywad będą pomimo cierpieo i
trudów za nią poniesionych.

Będzie jednak wielu, a po śmierci Mesjasza jeszcze więcej takich, którzy za
Niego śmierd poniosą, przedtem męki straszliwe przecierpiawszy, ci odziedziczą
koronę chwaty niebieskiej. Straszliwy dzieo będzie ten, kiedy Mesjasz umierad
będzie na krzyżu. Chciałabym wtedy żyd i własnymi oczyma patrzed na to, co się
w Jeruzalem dziad wtedy będzie, gdyż staną się wtedy cuda, jakich od początku
świata nie było, a niektórzy, lękiem przejęci i strwożeni, wiarę jego przyjmowad
będą. Słooce ściemnieje, blask ustąpi miejsca ciemności, księżyc zniknie
zupełnie, straszliwa noc pokryje całą ziemię, skały popękają i otworzą się groby,
a z nich powstaną umarli...

Salomon spytał się Sybilli: Jeżeli umarli z grobów powstaną, to wówczas nastąpi
sądny dzieo ostateczny sąd nad żywymi i umarłymi?...

Sybilla odrzekła: Sąd ostateczny wtedy jeszcze nie będzie, bo nie wszyscy z
grobów swych powstaną, tylko ci, duchy, których w ciemnościach pozostali, ci
tylko, którym Bóg obiecał Mesjasza, więc Abrahamowi i wielu innym Świętym
ojcom i patriarchom.

Mesjasz zawezwie tych ludzi sprawiedliwych czekających z utęsknieniem w
ciemnościach na Niego, pójdzie z nimi do bram piekielnych, otworzy je, diabła
zwycięży, śmiercią swą wielką władzę nad duszami sprawiedliwymi, jęczącymi
w ciemnościach, posiądzie diabłu moc i potęgę złamie i odbierze, a lud swój
sprawiedliwy, czyli ojców świętych, zaprowadzi przed tron Boga, do chwały
wiekuistej. Zaś lud, który go ukrzyżuje, srodze ukarany będzie. Po śmierci
Mesjasza spadnie na Jerozolimę straszliwa kara Boża, paostwo będzie
zniszczone już na zawsze, miasto z ziemią zrównane, iż kamieo na kamieniu nie
pozostanie, a lud izraelski rozsypie się na wszystkie strony, iż nie uwierzył w
Mesjasza i na śmierd go poprowadził.

Wszystkie naczynia twe, które ofiarowałeś świątyni i wszystkie klejnoty święte
przejdą do Rzymu i tam już zawsze pozostaną, gdyż Rzym wtedy stanie się
słupem Mojżeszowym. Jerozolimę zaś posiądzie lud pogaoski, ale cenid będzie
ziemię tę więcej, niźli lud izraelski, gdyż uzna Mesjasza, jako proroka wielkiego,
to też grób jego w staraniu utrzymywad będą i bronid aż do ostatniej kropli
krwi.

Po śmierci zaś Mesjasza, nauka jego wejdzie między wszystkie ludy i wszyscy
uwierzą weo. Cały świat żyd będzie pod świętym wezwaniem Mesjasza, a wiele
krajów, królów i ludów bronid swej nauki będzie wszystkimi siłami, chociaż
powstanie i wiele takich, którzy będą chcieli ją zgubid... Ale nie zgubią.

Bowiem Bóg sprawiedliwy i wielki nie dopuści do tego, żeby obroocy wiary
Mesjasza upaśd mieli, a wraz z nimi i nauka. Nauka ta rozszerzad się będzie
coraz więcej, a trwad aż do skooczenia świata, a błogosławieni będą ci, którzy
potrafią zachowad ją w sercach, a obudzid w duszy wielką cześd i miłośd ku niej,
błogosławieni będą i czekad ich będzie szczęście niezmierne.

Wtedy Salomon spytał: A wiele jeszcze czasu upłynie, zanim narodzi się?

Z górą 800 lat, gdyż narodzenie jego nastąpi w ósmym stuleciu, a śmierd jego
będzie spełniona pod panowaniem Rzymian. Gdyż wtedy to jest za osiem
stuleci, cała Jerozolima i lud izraelski będzie we władzy niepodzielnej Rzymian.
Zaś dzieo sądu ostatecznego nastąpi jeszcze za długi, długi szereg stuleci, a
przed nim ogromne się zmiany poczynią na ziemi. Będzie wielu cesarzy i królów,
długi niezliczony szereg imion, których nie wiem, to tytko mogę ci powiedzied,

że nad miastem Bożym i nad innymi miastami będzie długo rządził cesarz, aż,
gdy skooczy się dwa tysiące lat po śmierci Mesjasza. Wtedy od zachodu słooca
przyjdzie wielki i potężny król, który zdobędzie i zagarnie wszystkie miejsca
święte i on sprowadzi i nakłoni pogan do prawdziwej wiary i nauki Mesjasza.
Król ten swym bogobojnym życiem sprawi, że wszystkie skarby, dotąd
ukrywane w ziemi będą znalezione i lud cały, zwróci się na drogę cnoty a przez
to znajdzie i posiądzie szczęście. Lecz nie długo to trwad będzie, po śmierci tego
króla znów nastąpi bezrząd, bezbożnośd i odstępstwa od prawdziwej wiary.

Gniew Boży znów spadnie na ludzi. W jakiś niedługo czas potem ześle Bóg
dwóch mężów błogosławionych, a zwad się oni będą: Enoch i Eliasz, a od Boga
zesłani będą po to, żeby świadczyd o prawdziwej wierze i aby byli żywymi
świadectwami wiary Mesjaszowej. Oni to przyprowadzą lud do jednej wiary w
jednego prawdziwego Boga tak, że będzie jeden pasterz i jedna owczarnia.
Wtedy nastąpi termin sądu i dnia ostatecznego. Ażeby ludziom dad znad o tym,
żeby przygotowali się i byli gotowi do sądu powszechnej sprawiedliwości
żywych i zmarłych, na niebie ukażą się różne znaki, świadczące o bliskim koocu,
zarówno na niebie jak i na ziemi, a potem dopiero rozbrzmi ryk trąb,
oznaczający koniec wszystkiemu, co żyje, a zejdzie Mesjasz i czynid będzie sąd
nad żywymi i umarłymi każdemu według zasług lub grzechów. Tu skooczyła
królowa Saby swoje proroctwa i wyszła ze swego pałacu.

Na Salomonie mowa jej zrobiła ogromne wrażenie. Pod wpływem słów jej
począł rozmyślad. Po czym rzekł do siebie: Nie należy puszczad tego w
niepamięd, niechaj pisarz mój zapisze to wszystko do ksiąg, a ja postaram się,
żeby się od Sybilli więcej proroctw dowiedzied.

K

K

S

S

I

I

Ę

Ę

G

G

A

A

D

D

R

R

U

U

G

G

A

A

Na drugi dzieo przyszła Sybilla do Salomona, a on prosił ją, żeby mu powiedziała
o tym, co się dziad będzie ze wszystkimi ziemiami i paostwami przed Sądem
Dnia Ostatecznego.

Sybilla rzekła na to: Królu wielki, przy twoim panowaniu wszystkim ziemiom i
krajom będzie się dobrze powodzid. A zaś wtedy, gdy w dziejach świata pojawi
się Tarkwinjusz Prisk i przez cały szereg lat nastąpi król tego samego imienia -
siódmy, wtedy to wszystko dobre pożyteczne i bogobojne zamieni się na złe i
bezbożne. Ostatni zaś tego imienia będzie się wznosił ponad drugich, przeto
nazwany będzie pysznym.

Lud rzymski będzie jeden z pierwszych, którzy uwierzą i przyjmą prawdziwą
naukę Mesjasza, ale potem swe życie świątobliwe i stateczne zmieni na złe,
odbiegnie od tej jedynej wiary i wtedy nastanie okres klęsk i niepowodzeo, Bóg
Rzym opuści, będzie on oblężony przez nieprzyjaciół, a lud wybity. Lecz potem
przyjmie znów wiarę Mesjasza i pierwszy człowiek powstanie z tego narodu.
Lecz wrogów mied będzie zawsze, od zachodu różni królowie kusid się będą o
zawładnięcie nim i wiele przecierpied będzie musiał, a wszystko to przetrzyma
w imię świętej wiary Mesjaszowej. Gdy przyjdzie dwanaście stuleci od śmierci
Mesjasza, cała Europa zostanie objęta pożarem ogromnym i ciągłych wojen,
książęta i królowie powstaną przeciw sobie, bo każdy będzie chciał, opanowany
dumą i chciwością, stad się panem nad wszystkimi. Nie będzie spokoju, ani
wytchnienia, ziemia krwią się zleje. I tak trwad będzie długo, bo gdy jeden
ogłosi pokój i zadowoli się tym, co posiądzie, drugi wojnę mu wytoczy, chciwy
władania większych zdobyczy, a że rodzaj ludzki nieprzyjaźnią napełniony
będzie, podniesie Bóg rękę swą gniewną i nie da deszczu przez długi czas.

W innych częściach świata również będą ognie wewnętrzne, trzęsienia ziemi,
tak, że wielkie szkody ludziom poczynią a nawet wiele ziemi zgoła przepadnie i
pogrąży się w morze. A chod ludzie lękiem będą napełnieni i widzied w tym
będą rękę karzącą Boga za grzechy, jednak się nie poprawią, a trwad będą w
nieprawości i grzechu.

Gdy skooczyła królowa spytał ją Salomon: A wiara w Mesjasza czy
rozpowszechni się i czy przybywad będzie ciągle nowych wyznawców?

Na to Sybilla poczęła mówid tak: Chrześcijaostwo, to jest wiara w naukę
Mesjasza, dosięgnie takiej potęgi, że naznaczad będzie cesarzy i króli na trony, a
nic się bez wiedzy kapłanów chrześcijaoskich dziad nie będzie. Natomiast naród
żydowski będzie zniszczony i tuład się będzie po całym świecie a moc wszelka i
władza będzie im odjęta i oddana chrześcijanom. Wtedy zaś, gdy dojdą do tej
potęgi chrześcijanie zaniedbają swe obowiązki i zamiast cnót grzechy tylko
posiewad będą. Dlatego też w czternaście wieków po śmierci Mesjasza ukaże
się znak na niebie, widziany nawet gołym okiem, znakiem tym będzie kometa,
czyli gwiazda z ogonem, jakby pawi ogon. Po znaku tym przez cztery lata
chrześcijaostwo cierpied będzie klęski wszelkie, od których dużo zła zaznają. W
tym czasie rozpowszechnią się wszelkie grzechy ludzkie, jak: grabieże, mordy,
wojny, a znaki gniewu Bożego ciągle się będą ukazywad na niebie.

W sześddziesiąt jeden lat, potem chrześcijaostwo upadnie bardzo nisko: wiary
swej używad będą dla wyłudzania, kradzieży i mordów i wszelkich podłości, zła
najgorsze czynid się będą w imię nauki Mesjasza. Nie będzie wstydu, ani cnoty,
gdyż, jako cnotę uważad będą ludzie haobę, zło i grzech. A między ludźmi dziad
się będą krzywdy, wołające o pomstę do nieba: ponownie każdego, kto z

prośbą o sprawiedliwośd przyjdzie, odepchną, śmiejąc się i bawiąc biednym,
powstanie brat przeciwko bratu, ojciec przeciwko synowi, syn przeciwko ojcu,
świeccy przeciwko duchownym wśród pośmiewiska nadętej pychy, mocniejszy
będzie panował nad słabszymi i gorzej niż psa traktował. Potężne przedtem
paostwo Rzymskie ciągle gnębione, zdobywane będzie i pustoszone, a wkrótce
tak zrujnowane, że nikt nie pozna je od poprzedniego, zaś nikt rządzid w nim nie
będzie chciał, a ten, kto zechce, nie będzie umiał.

Zamiast nieśd naukę między ludy dzikie i oświecad je, ugrzęźnie w brudzie,
grzechu, rozpuście, rozwielmożni się zwyczaj składania fałszywych przysiąg.
Rozgniewa się wówczas Bóg i ześle na nich napomnienia surowe, kary ostre i
utrapienia, by odciągnąd ludzi od zła. Na lud padną nieznane przedtem okropne
choroby, boleści, które ukrócą żywot ich i sprzykrzą, cztery żywioły, to jest
woda, ziemia, ogieo i wiatr, wszystko to będzie przeciwko nim, wielkie szkody
czynid będzie przez burze, niesłychanie olbrzymie pożary, powodzie i
gradobicia. Ludy wszystkie pójdą do oręża, nastaną wojny, ziemia zapłonie, nie
uprawiana przez nikogo, stad będzie, nastanie głód i brak pierwszych potrzeb
do życia, gdyż rolnik opuści ziemię, rzemieślnik warsztat, a każdy chwyci za broo
i pożądad będzie krwi swych współbraci, mężowie opuszczą żony, dzieci i domy,
żony podjudzad swych mężów na drugich będą i długo tak ludzkośd w
nieprawościach tonąd będzie.

Lud niższy, przeznaczony do pracy cięższej, stanie się skłonny do zazdrości,
chciwości i pychy, a pragnąd będzie zysków dużych, a nie mogąc ich uzyskad,
będzie burzył i walił to, co ludzkośd tyle stuleci wypracowała, pycha, obżarstwo,
pijaostwo, rozpusta zapanuje powszechnie.

Rozmyślad będą tylko nad formą i kolorem szat swoich, zmieniając je ciągle i
strojąc się w próżności bez zmiany, jedni nosid będą długie, inni krótkie, tamci
pstre, owi fałdziste, itd. Na słowa i nawoływania duchowieostwa nikt zważad
nie będzie owszem znieważą stan kapłaoski i wyśmiewad się z grzechów
kapłanów będą. Bowiem każdy będzie chciał sobie panem byd i swoją wolę
posiadad, ale prawda wszelka zniknie z powierzchni ziemi, gdyż język będzie
kłamał myślom, a usta będą mówiły nie to, co serce czud będzie, a głowa
myśled. Sprawiedliwośd znowu będzie tylko ze słyszenia, gdyż sądy będą
opłacone, a biednemu zawsze sąd niekorzystny, przeto wypadnie. Waga będzie
fałszowana, o łokied skrócony. Bogatym życie przyjemne będzie, ubogi zaś
będzie przenosił najcięższe utrapienia, przeciwności i złą wolę, w biedzie swej
opuszczony przez wszystkich. Gwałt i niesprawiedliwośd zapanują
wszechwładnie w duszach ludzkich i rozpanoszą się do najwyższego stopnia.

Małżeostwo w nieposzanowaniu ludzie mied będą, a wszyscy brnąd będą w
okropnej rozpuście, wszeteczeostwie i lubieżności. W szatach trudno, będzie

rozróżnid ludzi od siebie, Bóg będzie ciągle zsyłał napomnienia ludziom, by
opamiętali się i wrócili na drogę cnoty - znaki na niebie ukazywad będzie ciągle,
ale ludzie pozostaną zatwardziali w grzechach, a serce ich pozostanie nieczułe
na dobro i cnotę. Więc gdy minie czas pewien i ludzie poprawy nie ukażą, Bóg
surowo ukarze trzecią częśd ludzkości.

Wtedy dopiero pod wpływem strachu pozostała częśd wróci na prawowitą
drogę cnoty i zacznie żyd jak głoszą przykazania - a Bóg im ześle swe
błogosławieostwo.

Więc spytał się Salomon, jakim sposobem ukarze Bóg tą trzecią częśd ludzkości i
kiedy to nastąpi.

Mądry królu - odpowiedziało królowa Michalda - gdy to się dziad będzie, już ani
mnie ani ciebie nie będzie i ludzie o nas zapomną, stanie się to w wiele, wiele
lat po śmierci Mesjasza. Ale gdy czas kary Bożej będzie miał nastąpid,
ukazywad się będą na niebie znaki widoczne, oznajmiając ludowi, co go czeka.
 A pierwszym tym znakiem będzie to, że ludzie już się w głąb ziemi dostaną i

stamtąd sobie żywnośd dobywad będą, a kopiąc głęboko na trzysta sążni,
dobywad będą węgiel, rudę, kamienie i za pomocą tych materiałów
budowad będą różne przyrządy żelazne, a węglem je poruszad.

 Drugim znakiem będzie ten, że handel i przemysł zakwitną, jak nigdy, ludzie

będą towary wozid z jednej ziemi do drugiej i wszyscy tylko o tym myśled
będą, żeby jak najwięcej niedobrego i taniego towaru sprzedad jak
najdrożej. Dlatego też powstaną nowe prawa, a jeden drugiego z domu i z
ziemi usuwad będzie, opanowany chciwością bezgraniczną.

 Trzecim znakiem będzie ten, że zniknie między ludźmi miłośd i prawda, a w

sercach zagnieździ się tylko fałsz, obłuda i podstęp, a nikt drugiemu prawdy
nie powie, zaś starad się będzie oszukad go na każdym kroku.

 Czwarty znak nastąpi wówczas, gdy pieniądz zapanuje nad światem i stanie

się wielkim, jak Bóg, a człowiek nauczy się tylko dłoo wyciągad po niego.
Wówczas przyjdzie największe zło. Cesarstwo Rzymskie zmieni się tak
bardzo, że ludziom wydawad się to będzie dziwnym.

 Gdy Bóg ześle ludziom piąty znak, w Europie powstanie mąż z rodu

królewskiego, a za niego dziwne dziad się będą rzeczy na świecie. Mąż ten
zgładzi króla w jednym z zachodnich krajów, sam zajmie jego miejsce,
wzmocni się i będzie królował. Ucisk wtedy pojawi się na ziemi okropny i
krew poleje się obficie, ludy powstaną przeciwko ludom, niektóre paostwa
znikną z powierzchni, mąż zaś ten wzniesie się walecznością i mądrością
wysoko, potem, nasycony wiarą w Mesjasza, wojnę utworzy z cesarstwem
Rzymskim i pozyska sławę bezgraniczną. Mąż ten, jako rózga od Boga
zesłana, a przez proroków przepowiadana, spadnie na ludy i krew ich

przelewając, karad za grzechy będzie. Jednak w koocu bezmierna pycha
ogarnie króla tego wielu krajów i wówczas straci to wszystko, co posiadał.
W czas jego panowania ludy się wzburzą i niesfornośd pojawi się wszędzie
taka, jakiej od początku świata nie było. Wtedy powstaną języki, o jakich
teraz nikt nie słyszał i pomieszają się, rozbrzmiewając na obydwóch
częściach ziemi. Wiele dzieci, które opuszczą swoje domy ojczyste powrócą
pod dach rodzinny z wieloma językami, swego zapomniawszy, a jeszcze
więcej będzie takich, które zaginą i ojców swych więcej nie zobaczą.

Wojny wszelkie trwad będą, a z jednej powstawad będzie druga tak, że kooca
ich nie będzie. Wojska niezliczone ilości przechodzid będą z kraju do kraju, ale
liczba ich tak będzie wielka, że nie mogę ich określid. Lecz wojska te potężne
będą, nieugięci, zakuci w żelaza rycerze walczyd będą przeciwko sobie, a duch
ludzki wymyślad będzie coraz potężniejsze przyrządy do zabijania służące. Lecz
w narodzie i w ludzie mądrośd życiowa wielka będzie w ciągłym czuwaniu nad
swoim dobrem w ciągłej trosce i obawie wydwiczy się myśl ludzka. Powstaną
tacy sędziowie pogaoscy, którzy chod sami kłamcami i łotrami będą, jednak
sądzid będą i o sprawiedliwości dużo i mądrze mówid. Całą korzyśd ze sprawy,
albo już, co najmniej połowę, sędziowie zabierad będą. A liczba ich będzie
wielka i praw nowych napiszą wiele, chod sami będą lichwiarzami i kłamcami.
Do tego zaś wszystkiego doprowadzi mąż ów, gdyż on natworzy nowych praw i
wielu sędziów ustanawiad będzie. Mąż ten będzie miał jedną zasadę w życiu i
czynach.

Jeden Bóg na niebie jeden cesarz na ziemi. I przeto będzie się wywyższał nad
innych, a żądzą jego będzie zagarnąd pod swe panowanie wszystkie ludy i
wszystkie kraje. I oto słuchaj, wielki Salomonie, za to Bóg poniży stolicę jego,
odbierze mu to, co zdobył ręką paoską i odbierze mu wszystkie godności.
Zagnieździ się zło największe, bo Rzymianie złym przykładem ludowi świecid
będą, lichwą się zajmowad i biednych uciskad. Zaś, gdy prosty lud zobaczy
niesprawiedliwośd i żądzę zysków ze strony sędziów, a nic, prócz chciwości
nienasyconej, sam odstąpi ad przykazao bożych, a źle, podług przykładu z góry
idącego, czynid będzie. Pomsta Boża spadnie jak grom karzący na lud. Wtedy to
nastąpi spis ludności, gdyż będą chcieli widzied ilośd ludzi na ziemi, a to nie z
prostej ciekawości, jeno żeby wojska móc okrutnie wystawid. Spis ten czynid się
będzie szczegółowo i pilnie w całym kraju i stąd to narody ze wschodu i
zachodu zejdą się i powstanie wojna wielka, krew bratnia się poleje, a wiele
ludów zginie. A do wojny więcej zapału będzie mied kraj zachodni, prowadząc
wojny lądowe i morskie i starając się zgnębid ludy wschodnie. Wtedy to jedna z
królewien panujących zgrozą przejęta, ofiaruje się żeby kres położyd laniu się
krwi, lecz, chod spełni się jej ofiara, jednak wojny nie ustaną i we wszystkich
chęciach ludy tylko orężem posługiwad się będą, bitwami i mordami żyjąc. I nikt

już w tej powszechnej zawierusze nie pozna rodaka, ani brata, wszyscy się będą
mied za obcych, każdy będzie się obawiał w dzieo i w nocy o życie swoje, nie
odpinając broni. Taka to pomsta Boża będzie za wszelkie grzechy i nieprawości,
za fałsz, niesprawiedliwośd, lichwę, rozpustę. A diabeł próżnowad nie będzie,
wymyśli coraz to nowe stroje i mody, niewiasty zamiast bogobojnie żyd, dzieci
wychowywad i mężów kochad, o niczym innym myśled nie będą, a to nie tylko u
bogatych, ale i wśród biednych. Biedni równością stroju dumni będą, a
porównywad się ze zwierzchnikami i nad innych wynosid, gdyż nikt nie odróżni
bogatego od biednego.

Zwierzchnośd zaś nie uczyni przeciw nim nic, nie będzie mogła, bowiem od niej
to spływad będzie przykład zła i rozpusty. Ale przebierze się miara cierpliwości
boskiej nie zdoła już Bóg patrzed spokojnie na bezeceostwo ludzkie, więc ześle
anioła, który potężnym głosem uderzy w trąbę, oznajmiając ludziom gniew
Boży, a wkrótce potem spadnie morowa zaraza na cały świat i zamieni w śmierd
trzecią częśd ludności. Wtedy dopiero opamiętają się ludzie, wojny ustaną, a na
tych, co przy życiu zostaną spadnie smutek wielki i rozpacz i żal, zrozumieją
gniew Boga, uznają jego słusznośd, posypią głowę popiołem i wszyscy razem
pokutę odbywad będą, by uniknąd i zapobiec dalszym objawom pomsty Bożej.

Ale zupełnie nie powrócą ludzie na drogę cnoty, nie będą spełniad przykazao i
praw Bożych, nie napełnią się serca ich miłością bliźniego i Boga - wiele
nieprawości zostanie jeszcze, nim nadejdzie dzieo sądu ostatecznego i Sodoma i
Gomora wśród ludzi panowad będzie. Antychryst wielką władzę nad ludźmi
mied będzie i do grzechu skutecznie namawiad, więc Bóg ześle swoich
wysłaoców, którzy wejdą między lud i prawowitą wiarę głosid i
rozpowszechniad będą. I gdy się ludzie nawrócą, gdy wejdą na drogę cnoty i
chwały, wtedy zbliży się dzieo ostateczny. Dzieo ten strasznym będzie dla
wszystkich stworzeo, wtedy powstaną istoty z ziemi, ognia i wody.

Zadumał się Salomon nad obrazem okropnym, jaki Sybilla roztoczyła mu przed
oczami jego. Swym wieszczym duchem i rzekł cicho: Okropna trwoga napełni
serce ludzkie w dzieo sądu ostatecznego.

K

K

S

S

I

I

Ę

Ę

G

G

A

A

T

T

R

R

Z

Z

E

E

C

C

I

I

A

A

Trzeciego dnia Sybilla sama przyszła do Salomona i poczęła mu mówid rzeczy
przyszłe, które widziała wieszczym swym duchem. Lecz im prorokowad zaczęła
rzekła: Mądry Salomonie, zawołaj tu pisarza swego, niech on spisuje w księgi,

to, co ja mówid będę, a księgi te niechaj pozostaną aż do kooca świata, żeby
ludzie sprawdzid mogli iż nie ma kłamstwa w ustach moich.

Salomon, przeto rozkazał zawoład pisarza, a gdy ten przybył, siedli wszyscy
naprzeciwko słooca, które właśnie wschodziło i złotymi promieniami oświetlało
ziemię. Chwilę siedzieli wszyscy w milczeniu, aż gdy słooce padło wprost na
twarz Sybilli, że rozgorzała, i zdawało się, że stoi w świętej aureoli, jak
jutrzenka, królowa poczęła trząśd się z wzruszenia, które nękało jej ducha.

Wówczas Salomon przestraszył się i rzekł: Twarz twoja, królowo w złocie
gorejącym cała, a ciało wzruszeniem ducha słabe -powiedz, co tobie jest?

Sybilla chwilkę milczała, słów nie mogąc na razie zebrad, poczym
odpowiedziała: Królu Salomonie, wiele ci już powiedziałam, ale wiele jeszcze
dowiesz się nowego. Bo oto w tej chwili, gdyś ty się mnie pytał, zstąpił na mnie
Duch Święty.

Przeto opowiem ci dużo o ludziach tych, co będą dopiero, co urodzą się wtedy,
gdy nas już pamiętad nie będą, o wielu królach, książętach i możnych, którzy
panowad będą w wiele wieków po nas.

W piętnaście i osiemnaście wieków po śmierci Mesjasza powstanie lud mężny,
waleczny i jako lew zajadły. A wielu z tych, którzy przeczytają te proroctwa
moje, unikną ręki karzącej Boga, lecz więcej będzie takich, którzy wyśmiewad
się będą z tych słów moich, lecz pomsta ich nie minie i wtedy dopiero rzekną:
Pełne prawdy i mądrości były rozmowy Króla Salomona z królową Michaldą i
usta jej prorocze nie splamiły się nigdy kłamstwem. O, jak byliśmy
lekkomyślni my i nasi przodkowie, że mając i znając te proroctwa, czynili
inaczej i ściągali, przeto słuszną karę Bożą.

Po chwili królowa dalej mówid zaczęła: Królu, powiem ci, bo wiem, że cię pycha
nie zgubi, że mądrością cię Bóg taką obdarzył, że nie będzie równego ci i nie
było. A jeśli chcesz znad ilośd krajów na świecie, jakie będą to policz wszystkie
cesarstwa i królestwa, jakie dotąd były i są a do liczby tej dodaj dziewięciu
cesarzy i pięddziesięciu siedmiu królów, a dowiesz się, ile będzie na ziemi
paostw i krajów. Ludzie zaś rozmnożą się nad miarę, wiec żywności i środków
zabraknie dla wszystkich, przeto rozpuszczą j się w lasy i puszcze nieznane, tam
zamieszkają tam gospodarstwo uprawiad będą w trudzie i znoju. Później, gdy
ludnośd ta rozpleni się i znacznie powiększy, paostwo swoje w tych lasach
założą i królów ustanawiad będą. Wtedy też będzie na ziemi dziewięciu cesarzy i
pięddziesięciu siedmiu królów, a z nich wszystkich jeden będzie największy,
najpotężniejszy i najbogatszy, gdyż ziemia jego będzie najurodzajniejszą, a
naród najmądrzejszy. Ziemia ta rodzid będzie w wielkiej obfitości wino i chmiel.
Leżed ona będzie pomiędzy południem a północą, a sławę wielką pozyska przez

duchowieostwo, które tam potężne, sprawiedliwością i cnotą zasłynie. Gdy
królestwo to powstanie, zasiądą na tronie królowie święci, więc kwitnąd z
pomocą Bożą będzie, lecz później gorzej dziad się będzie, a na tronach zasiądą
królowie źli i grzeszni.

Lud na ziemi tej będzie wiele budował, postawi dużo miast i wsi a jedno miasto
składad się będzie z wielkiej ilości, bo aż czterech tysięcy domów. Lecz to
miasto, tak wielkie, będące stolicą kraju, przemieni się potem w siedlisko
szatana, uzyska nazwę Sodomy i Gomory, a potem ściągnie za grzechy swe
pomstę boga. Król tam jeden będzie mądry i cnotliwy, który uczyni, iż do miasta
tego wiele pogan przychodzid będzie, a on ich wszystkich nawracad do
prawdziwej nauki i wiary Mesjaszowej będzie, czym pozyska łaskę i pomoc
Boga, a panowanie jego będzie pełne szczęśliwości i dobrobytu. Lecz gdy król
ten umrze, zrodzi się w tej ziemi dużo innych wiar, a lud chętnie je przyjmowad
będzie. Szatan zapanuje całkowicie w sercach narodu i razem z cudzymi
wiarami pełnid się będzie grzech, wszelka nieprawośd i fałsz. Bóg ukarze ich za
to dotkliwie, gdy nastaną czasy zła, które wiele szkody wszystkim poczynią, a
nieprzyjaciele gnębid naród ten poczną bez litości. Jednak lud ten się nie
poprawi, a brnąd dalej będzie za diabłem, wówczas Bóg odbierze im króla ich, a
wstąpi na tron jeden z Rzymian, który żadnej litości nad podwładnymi mied nie
będzie, a gnębid ich i prześladowad okrutnie, wówczas lud żałowad będzie
poprzedniego króla, którego w zaślepieniu odrzucił. A w niedługi czas naród ten
podbity zostanie przez cesarza Rzymskiego, ziemia zdobyta i wiele, wiele lat
będzie w niewoli haobiącej i srogiej. Wówczas wielka pycha rozszerzy się w
ludzkiej naturze, każdy będzie się wywyższał nad innych, a strojami każdy
zechce dorównad wyższemu, żeby nie było żadnej różnicy. Wiar nowych i
starych zgromadzi się i powstanie wielka moc, a każdy będzie innej wiary, lub
też zgoła wielu będzie takich, którzy żadnej wiary mied nie będą, a szukad tylko
doczesnych uciech i rozkoszy, grzęznąd w brudzie, fałszu i niezliczonych
błędach. Do ziemi tej przybędzie też wiele innych narodów i tam zamieszkają,
przez co wiele złego powstanie, gdyż nikt nie będzie wiedział, do jakiego narodu
należy i jaką wiarę wyznaje, wielkie zamieszanie między ludźmi nastąpi. Gdyby
tego czasu znalazł się nagle dawniejszy człowiek wprost nie pozna swego kraju i
swych rodaków.

Młodzież nawet zepsucie ogarnie, o strojach tylko, o zabawach

myśląc, życie swe w rozpuście spędzad będzie, kobiety wszystkie również tylko
o strojach i zbytkach myśląc, w nieporządności tonąc, pogrążad się będą.
Małżeostwa będą żyły niezgodnie, gdyż mąż będzie żonie wyrzucał niemożliwe
postępki, a żona mężowi.

Bóg zaś często zsyład będzie znaki groźne dla opamiętania się w grzechu, ale lud
za nic to będzie miał, a cnotą pogardzał. Królowie Rzymscy zupełnie nie będą
myśled o dobro swego ludu, przeciwnie tylko do władzy dążąc, a uciechom się

oddając, lud gnębid i trapid różnymi sposobami. Dojdzie do takiego ucisku, że
lud będzie traktowany jak zwierzęta i pracowad będzie panu cztery dni w
tygodniu, sobie zaś tylko dwa. Po pewnym czasie w narodzie tym panowad
będzie król rzymski, który wiele rzeczy wielkich zamierzy, ale nie dokona. Król
ten z początku będzie obiecywał zmienid prawa i urządzenia, tak, żeby poprawid
dolę ludziom biednym. Jednak w wykonanie ich nie wprowadzi, przez co lud ten
będzie pokrzywdzony.

Wiele rzeczy będzie chciał przedsięwziąd, lecz prawie niczego nie spełni. On też
ogłosi nowe prawa, że za jego panowania każdy może wyznawad wiarę, jaką
chce, sam on będzie stad po stronie przełożonych, ponieważ zepsucie zalęgnie
się w nim więcej, niż gdziekolwiek i od tej pory mając przeciw sobie lud i króla,
chylid się będzie do upadku, a poprzednia jego sława przemieni się w upadek.
Ale gdy król stanie po stronie biednych i zechce ludowi pomóc, wówczas możni
panowie i książęta oburzą się na niego i oddzielą posiadłości swe od ziemi
swych poddanych miedzami i drogami. Lasy zaś otoczą płotem wysokim, a
bramy pozamykają na kłódki. A w oburzeniu na króla trwając, uciskad lud
jeszcze więcej będą. Gdy król rzymski się o tym dowie, każe lud uwolnid od
ciężkich robót, otoczy go opieką i rozkaże zmierzyd grunta, żeby je
sprawiedliwie rozdzielid. Lecz podczas tych zmian umrze nagłą śmiercią, nie na
wojnie, jak jego przodkowie, a na łóżku, a lud nie doczeka się poprawy bytu.
Nagła śmierd króla wyda się ludowi podejrzaną i wątpid będzie, przeto wielu
mied go będzie za żywego. Po pewnym czasie, kiedy na tron wstąpi król
następny, lud będzie gnębiony, jak nigdy. Poprzednie zamiary króla będą
usunięte zupełnie, a przeciwnie, lud nie tylko nic nie zyska, lecz będzie musiał
płacid podatki cztery razy większe. Tego króla panowanie srogie długo trwad nie
będzie, po nim wstąpi na tron syn jego, młody jeszcze.

Za panowania tego króla powstaną znów wielkie wojny, a głód w całym kraju i
nędza tak się rozpowszechni, że lud będzie musiał swe zboże oddawad darmo.
Prócz tego, wszystkich młodych mężczyzn będą brad do wojska, tak, że zostaną
się tylko starzy i kobiety, i będą musieli sami uprawiad rolę. Lud zbiednieje i
popadnie w nędzę z powodu wielkich nieurodzajów. I grzechy wielu pokoleo
mścid się straszliwie będą, bo oprócz tego, Bóg ześle jeszcze nieurodzaje, długie
lata trwające, powodzie, ognie i grady. Jednakże znękany i zbiedniały do szczętu
naród będzie narzekał, ale się nie poprawi, w ogólnym tym zniszczeniu fałszywa
wiara, zepsucie i bezeceostwo panoszyd się będą w zatwardziałych sercach
ludzkich. Na skutek tych wojen, nieurodzajów, gradów, ciągłych burz i śnieżyc
nastanie drożyzna, jakiej dawno nie bywało przedtem i niesłychana nędza
rozpanoszy się w kraju. To wszystko, jako pomstę spuści Bóg na niepoprawny
rodzaj ludzki za rozpustę, niesprawiedliwośd, fałsz, wszeteczeostwo, a głównie
za kłamliwą wiarę w cudze bogi. Zaś ci, którzy trwad będą przy prawdziwej

wierze Mesjasza, ci zostaną wtrąceni do więzieo i tam zhaobieni i umęczeni
śmiercią przepłacą swą sprawiedliwośd. Znaki oznajmiające i grożące ludziom
przyszłymi sroższymi karami, jeśli się nie poprawią, Bóg ukazywad będzie ciągle.
Głód nędza i rozpacz z roku na rok cięższe będą, aż w koocu niemożliwym
stanie się życie, szczególniej dla ubogich. A wiedz o tym, królu Salomonie, że to
wszystko się spełni, następne pokolenia będą mogły się o tym dowiedzied na
własne oczy. Lecz na tym jeszcze się nie skooczy kara Boża za grzechy tak
niezmierzone i wielkie. Wojny trwad będą ciągle, aż zabraknie żołnierzy i
ojcowie ostatnich swych synów, często zbyt młodych jeszcze, posyład będą na
obronę ojczyzny, a rzemieślnicy opuszczą warsztaty i pozostawią rodziny na los
szczęścia, a imając się oręża. Lecz lud będzie pełen nadziei, gdyż nieprzyjaciel
nie zdoła jeszcze wstąpid na ich ziemię. Zaś pozostali w kraju, zamiast myśled o
odsunięciu niebezpieczeostwa, o poprawie obyczajów i o pojednaniu się z
Bogiem, zajęci będą jedynie wymyślaniem coraz to nowych szat. A stanie się, że
jeden lud będzie wybierał mody, a wszystkie inne naśladowad go będą i
zmieniad formę szat często. Głowy swe stroid będą jakby pawimi ogonami, tak,
że włosów wcale widad nie będzie, a kobiety przewyższą kaprysami swych
ubiorów wszystko, co dotychczas było używane.

Biedni będą naśladowad

bogatych i nie będzie można rozróżnid pana od sługi, wyrobnika od możnego.
Wiele szczególniej kobiet, jeśd nie będzie miała, co, i dzieciom chleba dawad nie
będzie, byle się tylko modnie i ładnie ubrad.

Później jeszcze niewiasty na głowy sadzad będą ogromne kukły, a w szaty
męskie się ubierad, a potem strzyc się i coraz nowe szaty zmieniając, oddawad
będą wszystkie pieniądze na mody, które śmieszne i nierozważne; same
śmiesznymi i nierozważnymi

kobiety czynid będą.

I tak, ziemia w tych czasach napełni się takim bezeceostwem i grzechami, jak
nigdy przedtem nigdzie nie było. Bóg z tronu najwyższego uniesie się wielkim
gniewem, bowiem przepełni się miara cierpliwości jego, więc karad pocznie lud
ten zarozumiały, pyszny i rozpustny surowo. Jeżeli w ziemiach tych Tabór, Austi,
Sobesław, Melnik nie dadzą się pociągnąd w otchłao grzechu, jeśli potrafią
oprzed się zgubnym wpływom szatana, wtedy unikną ogólnego losu i Bóg
oszczędzi je w gniewie swym, jeśli zaś nie zaniechają złości i nieprawości, wtedy
poniosą karę surową nad miarę, ziemia ich tak zniszczona będzie, że tylko
zwierzęta będą tam miały swoje nory i legowiska.

Góra Etna zapadnie się. Zaś miasta królewskie i wiele innych, zniszczy
nieprzyjaciel doszczętnie, a ludnośd wybije, wytępi rozproszy. Zaś stolica ziemi
tej, jako przykładem będąca dla ludu złych uczynków, złości niesprawiedliwości,
jako siedlisko szatana, jako nowy Babilon pyszny, a grzechów nad miarę pełny,
będzie ukarana srożej i okrutniej od innych, gdyż nawiedzi ją ogieo olbrzymi,

który strawi wiele domów, a mieszkaoców zostawi bez dachu, potem zaleje je
powódź, unosząc chudobę ludzką i nawet ludzi, wreszcie nieprzyjaciel okrutny
oblegnie ją, zdobędzie, zniszczy, rozwali, mieszkaoców wymorduje, zgnębi i
wiele z dymem puści. Zaś, ledwo ta plaga ustanie, ześle Bóg straszliwą chorobę,
przed którą nie będzie ratunku, a ona wielkie spustoszenie czynid będzie i
więcej, niźli od wojny zginie od niej. A zmarłych tak wielka moc będzie, że nie
będzie, komu ich pogrzebad, a trwoga śmiertelna wstąpi w ludzi tak wielka, ze
uciekad będą jedni przed drugimi. Ludzie przejmą się rozpaczą i smutkiem,
patrząc na gniew Boży, na to, jak grzeszni giną, tracąc ciągle obywateli, jak
nieprzyjaciel zuchwałą ręką, widząc niepowodzenia, sięgad będzie już miasta,
jak ostatkami sił istnied będzie lud i paostwo. Tam gdzie przedtem wznosiły się
wielkie budynki, leżed będą smutne zwaliska kamieni, obrośniętych zielskiem i
chwastami. Miasto z wolna rozsypie się w gruzy, w których gnieździd się będą
lisy, wilki i inne drapieżne zwierzęta, a po norach straszyd będą upiory, widma i
diabelski ponury śmiech.

Smutny to będzie widok i tam gdzie ongi wznosiły się dumne wieże bogate
domy i pałace, tam mech rosnąd będzie, a gruzy i kamienie świadczyd będą o
minionej chwale i potędze. A gdzieś z boków, pozostanie kilka ubogich chat,
gdzie ludzie wspominad będą minione dni wielkości. Ale, zanim nastąpi ta
ostateczna sroga kara, Bóg przedtem zsyład będzie dla upomnienia mniejsze,
jak głód, choroby, ognie, powodzie, burze, a w koocu i wielkie i nagłe urazy,
mrozy w lecie, tak, że kwiaty zwiędną, a nasiona w ziemi pozamarzają i
zniszczeją - to przyniesie olbrzymie szkody, gdyż nastanie nieurodzaj, głód i
straszna drożyzna. Ludzie zaś będą mieli ukrócone życie przez najrozmaitsze
choroby - starzed się będą wcześnie i wcześnie umierad. Słooce stanie się
chłodniejsze, przestanie ludzi ogrzewad i dawad im otuchę do pracy, zaledwie
skooczy się zima i nastąpi krótka wiosna, już uczyni się zimno na świecie, tak, że
cały rok ludzie będą musieli chodzid w futrach i kożuchach. Te ciągłe chłody i
mrozy wpłyną na nieurodzaje, gdyż wszelkie owoce, rośliny i zboże przed
czasem zamarznie, zwiędnie i zniszczeje, wskutek tego będzie ciągły brak
żywności, głód doprowadzający ludzi do rozpaczy.

Nim jednak pomsta Boża spadnie na ziemię to, ukaże się na niebie i ziemi
dwanaście znaków, zesłanych od Boga w celu opamiętania ludzi i nawrócenia
ich na drogę poprawy.

 Pierwszym znakiem będzie ten, że ludzie pracując ciężko cały tydzieo, będą

zmuszeni, żeby nie umrzed z głodu i zapobiec nieurodzajom, pracowad i w
dnie świąteczne i niedziele.

 Drugim znakiem okaże się ten, że ludzie, mając czternaście i piętnaście lat

za mąż wychodzid i żenid się będą tak młodo, lecz spokoju w małżeostwie
nie będzie, stąd kłótnie, nieporozumienia i częste rozwody.

 Trzeci znak nastąpi ten, że na świecie ludzie oddają się całkowicie sprawom

ziemskim, więc zakwitnie sztuka, jak nigdy przedtem, posuną się nauki i
umiejętności naprzód, handel i przemysł rozwinie się do ogromnych
rozmiarów.

 Czwartym znakiem będzie, gdy umiejętnośd ludzka, rozwinąwszy się

pocznie z małego kawałka ziemi czerpad dochody ogromne, tak duże, że
przedtem by to czarami nazwane było.

 Piątym znakiem będzie rozpanoszenie się niewiary, kłamstwa i bezbożności,

tak, że ludzie, zamiast uczciwości, pieniądz umiłują, jego czcid, szanowad i za
swego boga uważad będą.

 Szósty znak nastąpi ten, gdy ziemia podrożeje niesłychanie, będą ją

sprzedawad drogo, a przez to wytworzy się handel ziemią.

 Siódmy znak będzie, gdy ludzie nie pozostawią ani kawałka ziemi

nieuprawnej, będą szczepid wino, sadzid chmiel, a pomimo to chleb będzie
drogi.

 Ósmy znak, to ten gdy w każdym paostwie będą wybijad inne monety,

ustanowią różne cła, daniny, prawa, żeby jedno paostwo nie wwoziło
swoich towarów do drugiego itp.

 Dziewiątym znakiem będzie, gdy wyjątkowo będzie taki krótki mięsopust,

że ludzie nie zadowolą się nim i przeciągną go na cały post, tak, że postu w
tym roku wcale nie było.

 Dziesiąty znak nastąpi wówczas, gdy ludzie wyjdą kosid siano, suche już od

letniego słooca, a tymczasem znajdą śnieg, bowiem, w nocy spadnie obfity,
jak to nigdy przedtem nie było.

 Jedenasty znak będzie to, gdy Bóg ześle żarłocznych owadów, jak za czasów

Faraona, robactwo to obsiądzie rośliny i drzewa wszelkie, a szkody ogromne
poczyni, ogałacając drzewa z liści.

 Dwunasty znak Bóg ześle ten, że wszystkie drzewa tak leśne jak i owocowe

poschną, po czym nastąpi głód wielki.

Tych oto dwanaście znaków ześle Bóg na ludzi, dla opamiętania ich i
nawrócenia do prawdziwej cnoty. Jeśli poprawa nie nastąpi wtedy Bóg pocznie
karad ludzi straszliwie, jak jeszcze od stworzenia świata nie karał. I cały świat
podlegnie pomście Bogu za swe niepoprawne grzechy i bezbożnośd.

A że wiele nie uwierzy tym oto słowom tym gorzej dla nich, gdyż kara Boża
spotka ich nie przygotowanymi i srożej karani będą, zaś prawdy tych słów
dowiodą pokolenia przyszłe, patrząc własnymi oczami na to, co tu
przepowiedziane. Jeżeli zaś wszyscy ludzie, lub oddzielnie jakieś ludy na znaki

te, które Bóg ześle, żadnej uwagi nie zwrócą i nie zastanowią nad bliską karą,
Bóg wyśle króla przeciwko królowi i ludy te w wojnach wielkich uczestniczyd
będą musiały, aż się dużo krwi przeleje. Wojny powstawad będą jedne za
drugimi, jedna z drugiej, że żadnej przerwy nie będzie a przez to wycieoczony
lud dokładad będzie zmuszony coraz cięższe daniny i podatki. Jeśli zaś, kto
płacid nie będzie w stanie, wtrąconym zostanie do więzienia.

Dlatego też cierpied najgorzej będzie lud biedny, gdyż z powodu nieurodzajów
pieniądze będą trudne i rzadkie. Ale gdy przebierze się miara cierpliwości
wówczas kilku panów rzymskich, w sercach, których rozetli się iskierka litości,
zwołają ogólną radę paostwa, żeby postanowid, co dalej czynid należy - rada ta
zbierze się za króla, który będzie panował po siedmiu poprzednikach tego
samego imienia. Rada ta będzie zwołana i rozgłoszona na całe paostwo, żeby
każdy, co zechce, mógł byd na niej, by przypatrzed się i dowiedzied, co
postanowi król ze swym dworem i rządem. Na skutek ogłoszenia tego zbierze
się wielka moc różnego ludu, żołnierzy, obywateli i rzemieślników, a wszyscy
przybędą z ciekawości i w nadziei, że los ich się może zmieni na lepsze.

Po paru dniach narad rząd rzymski ogłosi szereg praw, których pod karą
natychmiastowej śmierci nikt przekroczyd nie będzie mógł. Prawa zaś te
brzmiały surowo dla ludu i nakazywały obłożyd go jeszcze większymi
podatkami. Wówczas za nieposłuszeostwo i bunt rządcy chwytad będą
przywódców, winnych i niewinnych wtrącad do więzienia, uciskad, gnębid. A że
ludowi wyda się to ostrą niesprawiedliwością, więc rozpoczną się krwawe
bratobójcze walki, mordy i grabieże, wielu ludzi zginie, wielu z możnych
wymarnują - a ulice pełne będą krwi przelanej i trupów, których nikt sprzątad
nie będzie. Zaś pospólstwo rozwścieczone tylu latami męki i nędzy, rzucad się
będzie na wszystkich, nie uważając na śmierd, gdyż, czy umrzed z głodu, czy od
szabli, będzie im wszystko jedno.

Zrozpaczony lud nie będzie znał umiarkowania, ni granic. Ludem tym kierowad
będzie karząca ręka Boga, karząca panów, pysznych, złych i chciwych, iż tyle lat
wyciskali ostatnie chudoby biedaków, iż nie mieli zmiłowania nad wdowami i
sierotami, iż miast byd przykładem dla podwładnych, byli wzorem wszelkiego
plugastwa i wszeteczeostwa. Kara straszna, mściwym tłumem wykonywana, ale
zasłużona będzie. Któż to przeliczy te wszystkie grzechy, jakimi pełni byli możni i
bogaci, bezbożnośd lub fałszywe wiary, łamanie przysiąg, rozpusta,
niesprawiedliwośd, pycha, stroje przesadne, a mające na celu przywabienie
mężczyzn, łamanie postów, bluźnierstwa, fałsz, kłamstwo, obłuda. Przewodnicy
rzymscy zamiast byd pomocą dla biednych, a oporem dla nadużyd bogatym,
również ugrzęzną w grzechu wszelkim.

Bóg ześle i na nich zasłużoną karę. Bowiem stracą oni wszystko, co dotychczas
nabyli, zarówno dobra materialne, jak i powagę swego stanu, a na miejsce ich
przybędą nowe mnichy żeoskie, które z oburzeniem wygnają ich precz z
kościołów. Przy powszechnej wzgardzie zmuszeni będą uciekad wkrótce
zupełnie z kraju. Zaś złośd na nich w ludzie tak ogromna będzie, że by ich nikt
nie poznał szaty będą zmieniad, a kryd się ze swym stanem swoim, a rzemiosła i
pługa imad się nie będą, gdyż nikt im nic nie da, a nawet z domu wypędzi.

Znajdzie się wtedy człowiek, który ich ochroni - lecz wkrótce drugi stanie
przeciw nim, a że potężny będzie, więc zmuszeni będą uciekad. Gdy pójdą dalej,
lud złorzeczeniami ich obrzuci a nowe złości swej folgę dając, kijami obije -
szczególniej zaś niewiasty dokuczad będą za grzechy, za niemiłosiernośd,
chciwośd, lichwę, zły przykład i większe upodobanie do kobiet, aniżeli do służby
Bożej...- Zaś to wszystko poprzedzi wielka niebywała wojna. Aby doszczętnie
zgubid i ukarad naród ten, za sprawą Boga wyjdą na niego ze czterech stron
świata wojska nieprzyjacielskie: od wschodu, zachodu, południa i północy.

Wszystkie te wojska przekroczą granice i nie spotykając wielkiego oporu ze
względu na brak, wojska obronnego, pokryją i wezmą całą tę ziemię, pustosząc i
grabiąc straszliwie. Długi czas wojska te plądrowad tylko będą ziemię, aż
pewnego dnia zbiorą się z szybkością nadzwyczajną a niespodziewaną,
podstąpią pod mury miasta i oblegną stolicę ową. Ale między tymi czterema
wojskami zakradnie się nieprzyjaźo i wszystkie cztery wyruszą na siebie, bijąc
się w mieście i pod miastem przez siedem dni.

Po tej wielkiej bitwie miasto tak zniszczeje, że nawet połowy go nie zostanie.
Poczym wojsko wyruszy dalej, a doszedłszy do góry Blanik, ponownie zacznie
się wielka bitwa, poczym ułoży się na swoje miejsce. Jak opisuje wiele proroków
i jak głoszą księgi, miejsce to znajdzie się między górą Blanik, a Naczerodem
blisko wsi Bejkowie.

I wtedy cała ta ziemia tak straszliwie spustoszona i splądrowana będzie, że kto
będzie tylko mógł, ten z niej ucieknie. I wtedy Bóg ześle widoczny znak, cud ten
mianowicie, że dobrzy i sprawiedliwi będą oddzieleni od złych i
niesprawiedliwych, a tych pierwszych otoczy tak gęsty obłok z mgły, że zasłoni
ich przed nieprzyjacielem i życie uratuje. Wszyscy zaś źli i bezbożni zginą, co do
jednego, gdyż, chociaż nawet ukryją się w lesie, to stamtąd wygonią go żmije i
drapieżne zwierzęta, a wróg go schwyta i zamorduje bez litości. Straszna będzie
pomsta Boża, gdyż trzy czwarte ludności zginie wtedy, a pozostanie tylko jedna
czwarta częśd ludzi sprawiedliwych. Każdy człowiek dobry, którego Bóg
postanowił uchronid od zagłady, znajdzie się tego dnia o dziesięd lub dwanaście
mil od tego miasta, a wojska nieprzyjacielskie udają się tam, gdzie zbierze się
ostatnia garstka bezbożników, ocalałych na razie od miecza.

W okolicy tej, gdzie odbędzie się ta wielka bitwa, znajdowad się będzie staw,
dotychczas zupełnie suchy, a po tej bitwie napełni się po brzegi krwią
grzeszników. Od bitwy tej, chrzęstu zbroi, brzęku broni, tętentu koni, krzyku
zabijających, zgiełk powstanie tak wielki, że słychad go będzie o dwadzieścia
cztery mile wokoło. Bitwa ta trwad będzie dwanaście dni, aż wszystkie rzeki
koloru czerwonego nabędą, zaś trzynastego dnia Bóg ześle tym, którzy w jego
imieniu i z nim walczyd będą, ogromne zwycięstwo, bowiem w ostatniej chwili z
góry Blanik zejdzie ogromne wojsko na pomoc wiernym, a będzie go wielka
moc i waleczności pełna, piechota, strzelcy i konnica. Gdy to wojsko Boże się
ukaże tylko, przeraźliwa panika i trwoga wstąpi w serca żołnierzy, tak, że się
sami wspólnie zabijad będą.

Wojsko zaś Boże popędzi całą tę chmarę żołnierzy przelęknionych aż do Rzymu i
Kolinu. Dopiero tam wszyscy nieprzyjaciele będą zabici, co do jednego i
wówczas Boże wojsko zniknie, a do góry Blanik nie powróci.

A w szesnaście dni dopiero po tej bitwie, staw ten, napełniony po brzegi krwią
wyschnie i pozostanie suchym na zawsze. Od tego czasu, no pamiątkę tej
wielkiej bitwy, na środku stawu znajdzie się ogromny kamieo, ale widoczny
tylko ludziom uczciwym i sprawiedliwym.

I dopiero w szesnaście dni po bitwie schodzid się poczną z lasów i kryjówek
wierni, których Bóg od śmierci uchroni, a znalazłszy się radowad się będą i
chwalid Pana, opowiadając wzajemnie, gdzie się ukrywali i czym się żywili.
Wszyscy oni opowiadad sobie będą, jak znaleźli kryjówki i żywili się korzonkami.

Wkrótce potem ujrzą mnogie ciała zabitych i trupów kooskich w stawie, gdyż
nie było nikogo, kto by to wszystko uprzątnął i pogrzebał, a na kamieniu tym,
który Bóg na pamiątkę tych strasznych dni postawi, tam zbudują ołtarz i kapłan
odprawi dziękczynne nabożeostwo. Po czym chwaląc Boga sprawiedliwych,
powrócą do domów swych i wtedy spostrzegą straszne spustoszenia, jakie
wojna ta przyniosła.

Miasta i wsie spalone i zrujnowane na drogach sterczed będą, wszędy leżące
ciała zabitych, od głodu i chorób poległych. A iż rozproszą się wszyscy, przeto
mąż żony szukad będzie, żona dzieci, rodziców, dzieci brata...

Ale też od tej pory zakwitnie miłośd prawdziwa między ludźmi i kochad się będą
sercem nie kłamiąc, a obłudy nie używając. Lecz gdy mieszkaocy Pragi zamkną
przed nimi bramy i nie chcąc ich wpuścid rozgniewają tym nieprzyjaciół na
siebie, że zbiorą wielkie wojsko, przybędą i wielkie miasto zburzą znów, ale tak,
że tylko kamienie pozostaną na tych miejscach gdzie przedtem stały domy.

I tak nad miastem owym, nieczystości fałszywej wiary rozpusty i
wszeteczeostwa pełnym, dopełni się okrutna, lecz sprawiedliwa pomsta Boża,

jak ongi nad również złym bezbożnym i pysznym Babilonem. Miasto owe już
więcej z gruzów nie powstanie, a zwaliska gruzy, kamienie leżed będą aż do
dnia sądu ostatecznego, by dopełniło się to, co było przeznaczone. Zaś
pozostały lud będzie jeszcze miał dni szczęścia i sławy, a mając dobrego i
mądrego króla, podniesie się i istnied będzie w łasce Bożej i szczęśliwości cnoty.

Jak już mówiłam, Salomonie, do narodu przybędzie król za panowania, którego
odnowi Bóg stolicę Mesjasza. Duchowieostwo pozbędzie się wad swoich i
zasłynie cnotami, pobożnością i miłosierdziem. Wszyscy: król, rząd, panowie,
lud nawrócą się do prawdziwej wiary, a wszyscy wejdą na drogę prawego życia
służby Bożej i odepchną od siebie szatana. Zakwitnie też paostwo
miłosierdziem, dobrymi uczynkami i miłością bliźniego. Powróciwszy na
prawowitą drogę cnoty, Bóg okaże im swą łaskę i pomoc, zsyład będzie
błogosławieostwa przez pięddziesiąt lat żyznych, w których rodzid się będzie
wszystko w trójnasób.

Wskutek tego zapanuje niesłychana przedtem taniośd, tak, że każdy biedak
liczyd się będzie za człowieka zamożnego, korzec żywności kosztowad będzie 7
groszy, a funt mięsa grosz, wszelkich zaś produktów i artykułów żywności
obfitośd będzie tak nadzwyczajną, że ludzie po prostu nie będą wiedzieli gdzie
to wszystko podziewad. Ziemia rodzid wprost cudownie będzie, bez trudu i
wysiłku.

W imieniu i z pomocą Bożą król ów zbierze ogromne wojsko, natchnione
walecznością i zapałem, z nim pociągnie do grobu Mesjasza, do strony pogan,
którzy grób ten strzec będą. Wojna o świętą ziemię trwad będzie dziewiętnaście
lat, gdyż król ten będzie chciał nawrócid ich na wiarę chrześcijaoską, po czym
Bóg mu dopomoże i zdobędzie Jerozolimę, a z nią grób Mesjasza i wiele miejsc,
które potomnośd świętymi nazywad będzie.

Pomnij Salomonie, na wszechmocnośd Mesjasza i wiedz, że dąb, który teraz stoi
w tym miejscu, będzie ten sam, na którym ubiczują i ukrzyżują Mesjasza - dąb
ten uschnie, lecz z chwilą zdobycia grobu świętego od pogan, pokryje się
świeżymi liśdmi. W dębie tym ukrywad będą poganie swe proroctwa i święte
naczynia, a gdy król ten przybędzie do Jerozolimy, pod tym się drzewem z
wojskiem rozłoży, a potem kapłan dla wszystkich nabożeostwo pod nim
odprawi. A gdy po skooczonym nabożeostwie król ten bogobojny podejdzie i
powiesi na nim hełm swój, wtedy dąb ten zakwitnie, wypuści pączki zapach
upojny z siebie roztaczad pocznie.

Gdy wiadomośd o tym dojdzie do wszystkich pogan, Turków i Żydów poruszą
się serca ich trwożnym i słodkim uczuciem i wszyscy przyjmą wówczas wiarę
Mesjasza, że będzie jeden pasterz i jedna owczarnia.

Fakty historyczne:

< (Znajdujemy w książce pewnego mędrca wiadomośd, że

dąb ten słynął u pogan, jako cudotwórczy, mieli go w wielkiej czci i strzegli
pilnie, bowiem kawałek drzazgi z niego wystarczało, żeby się z najcięższej
choroby nagle wyleczyd. Podanie to, czy fakt prawdziwy wielu było znane, gdyż
spotykamy je też u Bernarda z Bretenbachu, który w swej książce w rozdziale
trzynastym mówi, że drzewo to pilnie jest strzeżone przez pogan, bowiem
posiada wielką siłę, u żydowskiego pisarza historyka również wzmianka: drzewo
to jest bardzo stare i grube w obwodzie, bowiem wynosi osiem i pół łokcia.
Gdzie indziej też wiadomośd podobno, że w dębie tym Turcy i poganie
przechowują swe proroctwa i księgi święte, a także znajdują się następujące
słowa: Nasz wielki prorok Mahomet uczy, że w Moszei, to jest w kościele
tureckim, nastąpią wielkie zmiany, gdy zazieleni się to wielkie drzewo.

Gdyż wiedzą, że Bóg jest potężny i wszystko uczynid jest w stanie, a wtedy by
nauka Mahometa upaśd musiała. Także czytamy u Bachura Belliega:, Gdy
utwierdzonym będzie kościół, ziemia urodzajnośd swą wielką okaże nawet na
kamieniu, a błogosławieni będą ludzie, którzy żyd w tych czasach będą, bo
wtedy wszystkie skarby ukryte w ziemi, wyjdą na powierzchnię ziemi, bod
wszak i poganie tych czasów doczekają.

Nawet Chrystus Pan powiedział w rozdziale trzynastym, wierszu czterdziestym
drugim: Królowa od południa (tj. Saby) powstanie na sąd z tym to pokoleniem i
potęgi jej całe. Przyjechała ona do kraju żydowskiego, do Jerozolimy, aby
słuchad mądrości Salomona, a zaś Żydzi, Turcy, poganie, nie zechcą słuchad
mądrości Chrystusa Pana.) >

A teraz przejdźmy da tego, co Sybilla dalej Salomonowi mówiła: Po tych
straszliwych walkach, jak powiedziałam, nastąpi drogą łaski Bożej, pięddziesiąt
lat żyznych i urodzajnych a dobrobytem obfitujących, gdyż ludzie bogobojnie
żywot prowadzid będą i przez to zasłużą sobie na przychylnośd Bożą, a z jej
pomocą otworzą się podziemia i na powierzchni ziemi wydobędą się na wierzch
wszystkie skarby, oczom ludzkim od początku świata zakryte. Rok tysiąc
osiemset dziewięddziesiąty szósty po śmierci Mesjasza zaznaczy się niezwykłym
dobrobytem, wszyscy ludzie będą bogaci nie będzie biednych, na świecie
zapanują ciepła i mrozów prawie nie będzie, przeto owoce rodzid się będą
obficie. Lecz to trwad będzie za panowania jednego króla, który jego lud
zapomni o swych obowiązkach i znów wstąpi na drogę bezbożności i grzechu.

Za to, co dał im Bóg, niewdzięczne pokolenie tak odpłacad się będzie. Gdyż
doczesne bogactwo dające ludziom możnośd używania rozkoszy i przyjemności
cielesnych, odciągnęły myśl i uczucie od Boga, od praw i przykazao, a natomiast
napełniły dusze ludzkie pychą i zarozumiałością. Ale pozostanie im pamięd o
dniu ostatecznym, którego przyjścia lękad się będą. Zaś, jako znaki gniewu

Bożego, księżyc, gwiazdy i słooce świecid inaczej będzie, ale ludzie mocy już
mied nie będą, żeby wejśd na prawą drogę obowiązków i cnoty - grzęznąd
natomiast będą w grzechach, aż się doczekają straszliwej zapłaty - dnia
ostatecznego. Gdy nadejdzie bliski termin tego, skruszą się i żałowad będą, ale
już za późno będzie.

Tu Salomon prosid jął Sybilli, żeby mu oznajmiła, jak daleko do sądu
ostatecznego i jak długo świat istnied będzie.

Na to królowa Saby odpowiedziała:

Królu Salomonie, tego nikt wiedzied nie

może, prócz Boga jedynego, gdyż Bóg nawet aniołom swoim tego nie
powiedział.

Tobie powiem to tylko, o czym sama wiem, a powiem ci, bowiem

mądry jesteś i sprawiedliwy. Powiedz mi królu, jaka zapłata jest za uczynki
dobre, a jaka za złe.

Dobrym ludziom za dobro odpłaca się dobrem, a za złe uczynki złem - odrzekł
Salomon.

Dobrześ to, królu Salomonie, powiedział i tak byd powinno. Tak samo też Bóg
najwyższy z ludźmi postępowad będzie. Jeśli dobrze czynid będą i Bogu
posłuszeostwo oddadzą, On doda im lat, jeśli zaś Boga obrażad będą i w
grzechach brnąd, Bóg odpłaci im się i skróci liczbę lal istnienia świata. Dlatego
też ludzie wiedzied nie mogą, kiedy nastąpi dzieo sądu ostatecznego, wiadome
są nam te znaki i cuda, jakie przedtem objawiad będą. Zaś mogę, ci królu
powiedzied to tylko, o czym sama wiem, że przed koocem świata objawi się
ludziom siedem znaków, objawiając ludziom wolę Bożą, że skooczyd się ma
życie na ziemi i nastąpi to, co komu będzie przeznaczone.
 A pierwszym znakiem będzie ten, że wszystkie stworzenia, które żyją,

poczną się krwią pocid tak, że krople krwi całe ciało obsiądą i spływad będą z
cierpieniem wielkim połączone to będzie.

 Drugi znak nastąpi wówczas, gdy przemieni się księżyc i pocznie od

wschodu się pokazywad, budząc lęk i przestrach w sercach ludzkich, iż
pokutę czynid będą i modły odprawiad.

 Trzecim znakiem będzie, gdy słooce księżyc i gwiazdy blaskiem czerwonym

zalśnią, jako krew, a ludzie w rozpaczy ręce załamywad będą i oczy z żałości
ku niebu podnosid zaczną, jak okazanie żalu.

 Jako czwarty znak; Bóg ześle posuchę na ziemię tak wielką, że drzewa i

wszelkie rośliny wyschną zupełnie, a rozpacz bezbrzeżna ogarnie lud, który
w lęku i trwodze pokutowad będzie.

 Piątym znakiem będzie ten, gdy ziemia w wielu miejscach, zapadad się

zacznie, w miejscach zapadłych zaś wyjdą ognie i dymy, ludzie zaś zwątpią o
wszystkim i śmierci czekad będą.

 Szósty znak, gdy wody wystąpią z brzegów i żywym płomieniem palid

zaczną, a ludzie umierad będą ze strachu, nie mogąc umrzed naprawdę.

 Siódmym i ostatnim znakiem będzie ten, gdy poruszy się powierzchnia

ziemi, gdy góry i pagórki równad się będą i zapadad, a ludzie nie będą
wiedzieli nawet, gdzie się znajdują i w przestrachu kręcid się poczną jak
błędne owce.

I zaprawdę powiem ci królu Salomonie, że przed koocem świata istotnie siedem
tych znaków objawi się ludowi, wieszcząc o zbliżającym się sądzie ostatecznym.
Wielu wydawad się będzie jeszcze straszniejsze, a będą to najwięksi grzesznicy.

Przed koocem świata urodzi się na ziemi Antychryst, potomek Diabła i
Lucypera.

Ten urodzi się z jednej niewiasty Babilonu, znanym będzie na całym

świecie, gdy chodzid po ziemi będzie, nauczad i rozpowszechniad swoją naukę
diabelską, a ludzi kusid i odciągad od prawdziwej wiary Mesjasza. Zadziwiad
będzie ludzi mnogimi cudami nadzwyczajnymi, iż wielu mniemad będzie, że
moc ta pochodzenia niebieskiego będzie, a właściwie Lucyper go nią obdarzy.
Zaś ci, którzy nie zechcą przyłączyd Się do niego, tych ścigad pocznie,
prześladowad i męczyd.

Tym sposobem wielu ludzi ku sobie nakłoniwszy z piekłem całym wielkiej
nadziei oddawad się będzie, wówczas Bóg dla uratowania i dania ludziom
pomocy ześle na ziemię dwóch kaznodziejów, którzy uczyd będą lud i ukazywad
im sidła, jakie na dusze ich nastawił szatan i opętał. A nazywad się będą ci dwaj
Enoch i Eljasz, którzy złotoustą wymową od Boga obdarzeni, lud z błędnych
dróg sprowadzą. Ci wskażą na pochodzenie Antychrysta piekielne i śmiało z nim
walczyd poczną. Wtedy Antychryst zapała wielkim gniewem, rozkaże pojmad
ich, uśmiercid i zwłoki zostawid na ulicy nie pogrzebane przez cztery dni. Na
czwarty dzieo rozlegnie się głos z nieba i cudownie powstaną dwaj nauczyciele.

A w promiennym obłoku w górę się uniosą. I wówczas roztworzą się nieba,
błyskawice przelatywad będą, siedem tysięcy ludu zabije, dziesiątą częśd
Jerozolimy spali, a ci z ludzi, którzy pozostaną nawrócą się do prawdziwego
Boga.

Wówczas św. Archanioł Michał zejdzie z nieba, powstanie przeciwko
Antychrystowi i wtrąci go wraz z pomocnikami do otchłani piekielnych, jak
przy początku świata Lucypera. A na stolicy Mesjaszowej zasiądzie święty Piotr
Papież i drugi rzymianin również Piotr. Bowiem apostoł Piotr będzie pierwszym
Papieżem, pasącym trzodę chrześcijaoską, a ostatnim papieżem, który
dokooczy będzie też Piotr.

Wtedy ostatni poganie, Żydzi i Turcy widząc, Anioła Michała i dwóch
kaznodziejów czyniących cuda na ziemi, nawrócą się wejdą na drogę cnoty i

poczną żywot bogobojny. I wtedy, przyjdzie na ludzi dzieo sądu, dzieo gniewu
Paoskiego.

Rozlegnie się najpierw złożony z siedmiu piorunów grzmot straszliwy, trwający
siedem dni, a który moc tak wielką posiadad będzie, iż miasta, mury, fortece i
zamki walid się będą w gruzy. Jednakże z ludzi nie umrze nikt, a wtedy dopiero,
gdy będzie przeznaczone, iż wszystko ma się skooczyd.

Poczym rzeknie Mesjasz do tych, co po lewicy się znajdą, skały popękają, a
nieprzejrzane ciemności ogarną go. Po ciemności tej wzejdzie ogromne słooce
na niebo, złożone z pięciu olbrzymich gwiazd, a ktokolwiek spojrzy w nie, nagłą
śmiercią zginie.

Wtedy Bóg ześle aniołów swych z trąbami na ziemię, a ci zatrąbią:
Niechaj umarli powstaną z grobów swoich i niech każda dusza zjawi się na sąd
ostateczny przed oblicze Sędziego Najwyższego. A po prawej stronie zasiądzie
Mesjasz i sądzid będzie żywych i umarłych.

Wtedy powstaną z grobu dawno umarli i pójdą na sąd, a każdy będzie miał swe
uczynki dobre i złe wpisane na czole.

Najpierw pójdzie Adam i Ewa, Abel i Kain, za nim wszyscy, a dobrych Bóg
oddzieli na prawą stronę wraz z Ablem, a złych na lewą stronę wraz z Kainem.

Potem rzeknie Mesjasz do tych, co po lewicy się znajdują: Wy idźcie do otchłani
piekielnych, do paostwa Lucypera, któregoście słuchali za życia, tam będzie
płacz i zgrzytanie zębów.

Zaś do tych po prawicy rzeknie: Wy, którzyście wybrali ciernistą i trudną drogę
dobrą, idźcie do Raju to jest do Królestwa mego.

Wówczas sprawiedliwi udadzą się przed Tron Najwyższego i hymnem chwalid
go będą.

Niech tak się stanie - Amen - królu Salomonie, bowiem tak się stad musi.
Abyśmy i my mogli wejśd do nieba i przed obliczem Boga wiecznej szczęśliwości
zaznad.

Tak skooczyła królowa Michalda swe proroctwa.