Państwo a turystyka

działalność państwa i jego organów polegająca na:

•

określaniu celów ekonomicznych, politycznych, społecznych,

kulturalnych i innych, związanych z rozwojem turystyki,

•

uzyskiwaniu wszechstronnych pozytywnych efektów

wynikających z istnienia popytu i podaży,

•

dążeniu do zaspokajania potrzeb społecznych w zakresie

uprawiania turystyki i precyzowaniu środków

niezbędnych do tego.

Polityka turystyczna



początki okres międzywojenny (lata 20.-30. XX wiek)



odchodzenie od zarządzania zhierarchizowanego na partnerskie



łączenie zadań z zakresu polityki społecznej i gospodarczej



odchodzenie od narodowych systemów politycznych państw



masowy ruch turystycznych (lata 50. XX wiek)



demokratyzacja i utrwalanie międzynarodowej polityki propokojowej



internacjonalizacja środowisk społecznych



powstanie Wspólnot Europejskich

Geneza polityki turystycznej

Megaekonomiczny – międzynarodowa polityka turystyczna

Polityka turystyczna krajów Unii Europejskiej

Makroekonomiczny – krajowa (narodowa) polityka turystyczna

Mezoekonomiczny – sektorowa i regionalna polityka turystyczna

Mikroekonomiczny – rynkowa przedsiębiorstw i lokalna polityka

turystyczna

Poziomy polityki turystycznej

Cele polityki turystycznej



oddziaływanie na konkurencyjność
gospodarki turystycznej,



zaspokojenie potrzeb turystycznych

społeczeństwa,



racjonalne wykorzystanie walorów
turystycznych,



kształtowanie wielkości i struktury
ruchu turystycznego,



kształtowanie proturystycznej polityki
transportowej,



podniesienie rangi polityki czasu
wolnego jako stymulatora rozwoju
turystyki,



preferowanie turystyki w polityce
socjalnej,



utrzymanie rosnącej i wysokiej zależności

turystyki od środowiska naturalnego,



podniesienie znaczenia polityki
przestrzennej dla turystyki,



lepsze wykorzystanie wpływu turystyki
na podstawowe sektory gospodarki
narodowej,



wspieranie turystyki zagranicznej za

pomocą środków publicznych,



ustanowienie polityki kulturalnej

ważnym czynnikiem polityki
turystycznej,



zwiększenie zdolności dostosowawczej

ludności do zatrudnienia w gospodarce
turystycznej,



harmonizacja rozbieżnych interesów

podmiotów funkcjonujących w
turystyce,



podniesienie prestiżu turystyki jako

czynnika rozwoju kraju, regionów i gmin
turystycznych,



wspieranie przedsiębiorczości w
turystyce.

Międzynarodowa sytuacja polityczna i społeczna

Ustrój społeczny i gospodarczy państwa

Poziom rozwoju gospodarki narodowej

Długookresowa koniunktura gospodarcza

Miejsce turystyki w gospodarce

Aktywność turystyczna społeczeństwa

Sytuacja w bilansie turystycznym (kraj recepcyjny lub emisyjny)

Polityka turystyczna w innych państwach

Podstawowe czynniki kształtujące

politykę turystyczną

Podmioty

polityki

Adresaci

polityki

organizacje

międzynarodowe

organy centralne

administracja

wojewódzka

interwencjonizm

(ingerencja)

podmioty

bezpośredniej

gospodarki

turystycznej

ruch

turystyczny

świadczone

usługi

samorząd

terytorialny

organizacje
turystyczne

Instrumenty

polityki

Modele
polityki

prawne

liberalizm

mieszane

(deregulacja)

administracyjne

ekonomiczne

organizacyjne

informacyjne

Podmioty polityki (międzynarodowe)



Światowa Organizacja Turystki – UN WTO



Europejska Komisja Turystyki – ETC



Światowa Rada Podróży i Turystyki – WTTC



Międzynarodowe Stowarzyszenie Hoteli i Restauracji
IH&RA



Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju – OECD



Międzynarodowa Organizacja Schronisk Młodzieżowych –
IYHF



Międzynarodowa Federacja Kempingu i Karawaningu -
IFCC



Międzynarodowe Stowarzyszenie Naukowych Ekspertów
Turystyki – IASET

Podmioty polityki (krajowe

– centralne)



organy ustawodawcze (Sejm, Senat, Prezydent)



Rada Ministrów



minister właściwy do spraw turystyki (NTA)



Polska Organizacja Turystyczna (NTO)



Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK)



Najwyższa Izba Kontroli (NIK)

Podmioty polityki (samorząd terytorialny)



gminny (2479, w tym 306 miejskich)



powiatowy (314 powiatów, 65 miast na prawach
powiatów)



wojewódzki (16)

oraz stowarzyszenia:



regionalne organizacje turystyczne (ROT)



lokalne organizacje turystyczne (LOT)



Stowarzyszenie Gmin Uzdrowiskowych RP

Podmioty polityki (samorząd gospodarczy)



Polska Izba Turystyki



Izba Gospodarcza „Uzdrowiska Polskie”



Polskie Zrzeszenie Hoteli



Polska Izba Hotelarstwa



Federacja Turystyki Wiejskiej „Gospodarstwa

Gościnne”

oraz



Polska Agencja Rozwoju Turystyki S.A.



regionalne i lokalne izby branżowe

Podmioty polityki (podmioty niekomercyjne)



Polskie Towarzystwo Turystyczno –
Krajoznawcze - PTTK



Polskie Towarzystwo Schronisk

Młodzieżowych - PTSM



Polskie Stowarzyszenie Turystyki - PST



Polska Federacja Campingu i Caravaningu -
PFCiC



Polski Związek Motorowy – PZMot



Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej
-TKKF

Adresaci polityki turystycznej (przedsiębiorcy)



touroperatorzy



pośrednicy turystyczni



agenci turystyczni



hotelarze



przewodnicy turystyczni



piloci wycieczek

Instrumenty polityki turystycznej (1)



oddziałujące na podaż turystyczną



oddziałujące na popyt turystyczny



skierowane na bezpośrednią gospodarkę turystyczną



skierowane na pośrednią gospodarkę turystyczną
(paraturystyczne)



ogólna polityka państwa



ustawodawstwo turystyczne

Instrumenty polityki turystycznej (2)



ekonomiczne



prawne



administracyjne



organizacyjne



informacyjne



moralne