Okrągły stół

Nie dowiadujemy się z mitów ile dokładnie było miejsc przy okrągłym stole -

zdaje się że było ich koło 24 z koleji inni sądzą , że było ich 155 a inni 46 -

ustalmy jednak że było ich 24. Historia ich rozpoczyna się od Króla Artura który

gdy objął tron z pomocą czarownika Merlina powiedział iż będą oni się

spotykać w kręgu gdzie każdy będzie sobie równy że nie będzie podziału na

kategorie z jakich pochodzą rodzin. Wszyscy rycerze w tym kręgu mieli za

zadanie bronić królestwa Camelot . A uprzyjemniać coroczne biesiadowanie

miały opowieści które przeżył któryś z rycerzy . Właśnie z tąd powstały słynne

przygody Króla Artura i rycerzy okrągłego stołu.

Najsłynniejsi rycerze okrągłego stołu:

Bors de Granis - syn króla Bana z Benoic. Kuzyn Lancelota i jeden z

najznamienitszych rycerzy Okrągłego Stołu. Jeden z trójki rycerzy-

poszukiwaczy Graala, którym się powiodło.

Galahad - jeden z trzech rycerzy Graala, którym udało się zdobyć to niezwykłe
naczynie; nieślubny syn Elaine z Corbenic i Lancelota. Był rycerzem o czystym

sercu, niepokonanym w walce. W dokonaniach prześcignął ojca, który przez

grzech cudzołóstwa z Guinevere nie był godzien zobaczyć Graala; stanowi

niejako duchowe przedstawienie Lancelota. Zmarł, ujrzawszy Graala; został

pochowany w Sarras.

Gawain - najstarszy syn Morgause i Lota z Orkney, siostrzeniec Artura. Wiążą

się z jego postacią dwie opowieści:

Gromer Somer Joure, potężna magiczna istota, uwięził kiedyś Artura, a w

zamian za jego wolność zażądał odpowiedzi na pytanie: "Czego pragnie kobieta

najbardziej na świecie?". Pewnej nocy do Artura przyszła do niego okropna

stara kobieta i przedstawiła mu się jako Ragnell. Była to siostra Gromera, który
zaklął ją właśnie w staruchę. Powiedziała mu, że zna odpowiedź na pytanie, ale

powie mu, tylko wtedy, gdy wyjdzie za nią jeden z Rycerzy Okrągłego Stołu.

Zgodził się właśnie Gawain. W noc poślubną Gawain pocałował Ragnell i

zmieniła się ona w piękną kobietę. Oświadczyła mu, że od niego zależy, czy ma

być piękna w nocy i brzydka za dnia, czy piękna za dnia i brzydka w nocy.

Gawain nie mógł się zdecydować i poprosił, by sama podjęła decyzję - w ten

sposób znalazł właściwą odpowiedź: każda kobieta pragnie władzy albo

przeprowadzenia swojej woli.

Zielony rycerz, straszliwa, zielonoskóra postać w zielonym odzieniu. Przybył na

dwór Artura i wyzwał biesiadujących rycerzy na niecodzienny pojedynek: niech

jakiś śmiałek odrąbie mu głowę jego własnym toporem, a w zamian on zada

podobny cios. Gawain przyjął wyzwanie, gdy uderzył w kark zielonoskórego ten

jak gdyby nigdy nic złapał za topór i zażądał, aby teraz Gawain dał sobie zadać

cios. Za wstawiennictwem Artura Gawain otrzymał odroczenie ciosu na rok.

Gawain znalazł schronienie w zamku, gdzie gościła go po królewsku pani

Bertilak. Przed spotkaniem z Zielonym Rycerzem ofiarowała mu pendent, który

miał go przed nim chronić. Gawain nie wiedział, że Zielony Rycerz to jego

gospodarz, pan Bertilak. Gawain wygrał, ale ponieważ haniebnie przyjął pomoc

pani Bertilak, musiał na zawsze umieścić w swym herbie Zielony Pendent, czyli

Zieloną Podwiązkę. Zielony Rycerz wyjawił, kim jest, oraz przyznał, że został

zaczarowany przez Morgan.

Lancelot - największy rycerz arturiańskiej Brytanii, pokonany jedynie przez

własnego syna, Galahada. Jako syn króla Bana z Benoic we Francji był księciem

z urodzenia. Wychowała go Pani z Jeziora. Miał jednak skazę - nie umiał

przezwyciężyć miłości do Guinevere, żony Artura. Grzech ten sprawił, że nie

udało mu się znaleźć Graala, choć później dokonał cudownego wyleczenia

rycerza zwanego panem Urrey z Węgier, którego mógł uzdrowić tylko

najznamienitszy rycerz na świecie. Lancelot był rzeczywiście najsilniejszym z

ludzi, ale nigdy nie osiągnął prawdziwej duchowej rycerskości. Ratując

Guinevere przed stosem, zabił niechcący swego najlepszego przyjaciela,

Garetha z Orkney. Po odejściu Artura schronił się w pustelni i został

świątobliwym mężem. Zmarł i został pochowany w swym zamku Joyous Gard.

Mordred - syn Artura i jego przyrodniej siostry Morgause. Kazirodczy związek

czynił go i synem, i siostrzeńcem Artura - niegdyś, zgodnie z celtyckimi

zasadami obierania króla, była to bardzo silna pozycja, gdyż Celtowie dawali

pierwszeństwo siostrzeńcowi króla, a nie synowi. (Stąd silne związki pomiędzy

Arturem a pozostałymi siostrzeńcami, szczególnie Gawainem, którego rodzina

miała największe prawa do tronu). Większość wersji legendy arturiańskiej

przedstawia Mordreda jako łotra. Gdy Artur pojął, że spał z Morgause, usiłował

zabić chłopca, a wszystkie dzieci narodzone w owym czasie kazał wsadzić do

łodzi i zatopić. Mordred uciekł i wychowywał się z przyrodnimi braćmi

Gawainem, Gaherisem, Agravainem i Garethem. Pod nieobecność

przebywającego na wojnie Artura próbował poślubić Guinevere. W końcu ginie

z ręki ojca, którego śmiertelnie zranił w bitwie pod Camlan.

Palomides - rycerz saraceński na dworze Artura, jeden z najwybitniejszych

rycerzy Okrągłego Stołu. Poświęcił się głównie zaciekłej rywalizacji o Izoldę z

Irlandii, ale po śmierci Pellinore'a brał też udział w poszukiwaniu Ujadającej

Bestii. Lancelot uczynił go księciem Prowansji.

Parsival - wychowany został z dala od jakiejkolwiek cywilizacji. Parcival

prawdopodobnie nigdy nie opuściłby swej matki gdyby nie przypadkowo

spotkani rycerze, a konkretnie Lancelot. Rycerz powiedział Parsiwalowi, że

Król Artur chętnie przyjmie do swego rycerstwa takiego szlachetnego

młodzieńca jak on. Parsirval ucieszony taką odpowiedzią od razu pobiegł do

matki z wiadomością, że ma zamiar zostać rycerzem. Związany jest on z

poszukiwania mi Graala. Po wielu przygodach trafia w końcu do zamku Graal,

gdzie, gdy siedział przy uczcie kolejno ukazały mu się Insygnia Graala, czemu

towarzyszył wielki lament. Parsival podejmował tą próbę dwa razy, za

pierwszym razem po uczcie nie powiedział nic i nie odnalazł Graala, za drugim

odnalazł Graala, gdyż po uczcie zadał pytanie: "Co to znaczy?" Jest to pytanie

odwieczne i odnosi się do wszystkich problemów materialnych i duchowych,

gdyż w ten sposób można je rozwiązać i stawić im czoło.