dr in
ż
. Łucja Fukas-Płonka
Politechnika
Ś
l
ą
ska
Wydział In
ż
ynierii
Ś
rodowiska i Energetyki
Instytut In
ż
ynierii Wody i
Ś
cieków
Kierunki post
ę
powania z osadami
ś
ciekowymi
1. Wst
ę
p
Produkcja osadu w oczyszczalni zale
ż
y od zawarto
ś
ci w
ś
ciekach zawiesin oraz
st
ęż
enia substancji organicznej. W całym procesie produkcji osadów, zale
ż
nie od
przyj
ę
tej technologii oczyszczania
ś
cieków uzyskuje si
ę
od 0,5 do 1,2 kg s.m. osadu
biologicznego na 1 kg usuni
ę
tego BZT
5
. Nale
ż
y do tego doda
ć
osady powstałe z
sedymentacji zawiesin oraz produkty chemicznego str
ą
cania, co daje w sumie ilo
ść
osadów przekraczaj
ą
c
ą
1,5 kg s.m. osadu na 1 kg usuni
ę
tego BZT
5
. Rozpatruj
ą
c
produkcj
ę
suchej masy osadu surowego mo
ż
na powiedzie
ć
,
ż
e ilo
ś
ci osadów z
osadnika wst
ę
pnego i wtórnego s
ą
porównywalne. Jedynie przy zastosowaniu
str
ą
cania wst
ę
pnego wyst
ę
puje pod tym wzgl
ę
dem zauwa
ż
alna ró
ż
nica, gdy
ż
uzyskuje si
ę
znacznie wi
ę
ksz
ą
ilo
ść
osadu wst
ę
pnego. Osady wst
ę
pne i wtórne
ró
ż
ni
ą
si
ę
znacznie od siebie bior
ą
c pod uwag
ę
zarówno ich skład j ak i uwodnienie,
które dla osadów wst
ę
pnych wynosi 93 – 98%, a dla osadów nadmiernych 98,5 –
99,7%.
Podane warto
ś
ci uwodnienia daj
ą
w efekcie bardzo du
ż
e ró
ż
nice w obj
ę
to
ś
ci osadu
produkowanego w ci
ą
gu doby (osadu nadmiernego powstaje obj
ę
to
ś
ciowo
kilkakrotnie wi
ę
cej). Obj
ę
to
ść
osadu zmniejsza si
ę
po kolejnych procesach maj
ą
cych
na celu maksymalne jego odwodnienie. Działanie takie zdeterminowane jest
konieczno
ś
ci
ą
minimalizowania wysokich kosztów ostatecznego unieszkodliwiania
osadów.
Bilans masy ładunków zanieczyszcze
ń
pozwala zaplanowa
ć
gospodark
ę
ś
ciekow
ą
,
na oczyszczalni i jest podstaw
ą
, do efektywnego prowadzenia procesów
oczyszczania oraz wpływu na ograniczenie ilo
ś
ci produkowanego osadu.
Prawidłowe funkcjonowanie ci
ą
gu oczyszczania
ś
cieków zale
ż
ne jest od przyj
ę
tej
technologii przeróbki osadów. Zdrowa współzale
ż
no
ść
tych dwóch ci
ą
gów daje
obsłudze oczyszczalni mo
ż
liwo
ść
wpływu zarówno na jako
ść
ś
cieków oczyszczonych
jaki ilo
ść
produkowanych osadów. Czynnikami wpływaj
ą
cymi na ilo
ść
wytwarzanego
osadu s
ą
: rodzaj i ilo
ść
stosowanych koagulantów nieorganicznych, regulacja wieku
osadu, wpływ zmian temperatury w zale
ż
no
ś
ci od pory roku, zmiana wła
ś
ciwo
ś
ci
osadów po procesach przygotowania i przeróbki osadów.
Wybór optymalnego ci
ą
gu przeróbki osadów stwarza wiele problemów zarówno
projektantom jaki inwestorom. Wybór technologii powinna poprzedza
ć
wnikliwa
analiza techniczne – ekonomiczna, uwzgl
ę
dniaj
ą
ca takie czynniki jak:
−
wielko
ść
i charakter zlewni, któr
ą
obsługuje oczyszczalnia,
−
rodzaj kanalizacji,
−
wielko
ść
oczyszczalni,
−
ilo
ść
i skład dopływaj
ą
cych
ś
cieków,
−
technologia oczyszczania
ś
cieków,
−
ilo
ść
i skład powstaj
ą
cych osadów,
−
stopie
ń
niezawodno
ś
ci instalacji,
−
ż
ywotno
ść
instalacji,
−
warunki gwarancji i dost
ę
pno
ść
serwisu na rynku polskim,
−
elastyczno
ść
rozwi
ą
za
ń
, stopie
ń
zautomatyzowania,
−
koszty inwestycyjne,
−
koszty eksploatacyjne z uwzgl
ę
dnieniem kosztów utylizacji osadu.
Analiz
ę
techniczno — ekonomiczn
ą
nale
ż
y przeprowadzi
ć
dla całego ci
ą
gu przeróbki
osadów, a nie tylko dla pojedynczych jej elementów, cz
ę
sto bowiem wy
ż
sze nakłady
na jeden z procesów daj
ą
oszcz
ę
dno
ś
ci w procesach s
ą
siednich lub kolejnych, np.
wysoki koszt zakupu prasy do wysokoci
ś
nieniowego odwadniania mo
ż
e si
ę
zwróci
ć
w kosztach eksploatacyjnych suszenia, transportu i składowania produktu
ko
ń
cowego. Ze wzgl
ę
du na wysokie koszty przeróbki osadów w małych
oczyszczalniach
ś
cieków, zagadnienie to powinno by
ć
rozwi
ą
zane dla grupy
s
ą
siaduj
ą
cych ze sob
ą
oczyszczalni.
Celem prowadzenia procesów przeróbki osadów jest uzyskanie osadu o takich
parametrach (wła
ś
ciwo
ś
ciach), które umo
ż
liwiaj
ą
jego dalsze bezpieczne
zagospodarowanie, ewentualnie ostateczne unieszkodliwienie.
Dlatego te
ż
kryterium decyduj
ą
cym o doborze i kolejno
ś
ci zastosowania
poszczególnych procesów technologicznych powinien by
ć
przewidziany i mo
ż
liwy do
zastosowania w konkretnych warunkach prawnych, technicznych, ekonomicznych i
socjologicznych sposób ostatecznego unieszkodliwienia osadów. Równocze
ś
nie
nale
ż
y bra
ć
pod uwag
ę
,
ż
e dobór technologii i urz
ą
dze
ń
do przeróbki osadów b
ę
dzie
miał istotny wpływ na technologi
ę
i eksploatacj
ę
ci
ą
gu oczyszczania
ś
cieków.
2. Charakterystyka osadów
ś
ciekowych
Ilo
ść
i jako
ść
powstaj
ą
cych na oczyszczalni osadów
ś
ciekowych jest zmienna,
przy czym do głównych czynników powoduj
ą
cych zró
ż
nicowanie ich wła
ś
ciwo
ś
ci
nale
żą
:
-
rodzaj
ś
cieków dopływaj
ą
cych na oczyszczalni
ę
,
-
wielko
ść
ładunku zanieczyszcze
ń
,
-
sposób oczyszczania
ś
cieków i stosowane parametry technologiczne, w tym
szczególnie wiek osadu, obci
ąż
enie osadu ładunkiem zanieczyszcze
ń
,
wyst
ę
powanie osadnika wst
ę
pnego,
-
sposób przeróbki osadów.
Osady powstaj
ą
ce na oczyszczalni
ś
cieków mo
ż
emy podzieli
ć
na:
-
osad wst
ę
pny – to zawiesina wytr
ą
cona w osadniku wst
ę
pnym,
-
osad nadmierny – z procesów biologicznego oczyszczania
ś
cieków czyli
nadmiar osadu czynnego lub błony biologicznej usuwanej w osadnikach
wtórnych,
-
osad pokoagulacyjny (chemiczny) – z procesów chemicznego oczyszczania
ś
cieków w zale
ż
no
ś
ci od sposobu i miejsca dawkowania koagulantu, usuwany
jest wspólnie z osadem wst
ę
pnym lub nadmiernym,
-
osad mieszany – osad wst
ę
pny, nadmierny i pokoagulacyjny.
Nie ma typowych osadów
ś
ciekowych, w ka
ż
dej oczyszczalni powstaj
ą
osady o
odmiennych wła
ś
ciwo
ś
ciach fizyko – chemicznych. Wspóln
ą
cech
ą
wszystkich
osadów
ś
ciekowych jest ich wysokie uwodnienie 99 – 95%, du
ż
a zawarto
ść
zwi
ą
zków organicznych, łatwo
ść
zagniwania, wyst
ę
powanie zwi
ą
zków biogennych
(azot, fosfor), zwi
ą
zków specyficznych, zwi
ą
zków chorobotwórczych (bakterie,
wirusy, grzyby, jaja paso
ż
ytów).
Wyst
ę
puj
ą
ce w osadzie zwi
ą
zki organiczne zale
żą
od rodzaju osadu. W osadzie
wst
ę
pnym i pokoagulacyjnym to przede wszystkim martwa masa organiczna, która
łatwo ulega rozkładowi w warunkach tlenowych i beztlenowych. Osad nadmierny
charakteryzuje si
ę
jednorodn
ą
kłaczkowat
ą
struktur
ą
, w której dominuj
ą
ż
ywe
mikroorganizmy oraz zaabsorbowane martwe cz
ą
stki organiczne i koloidy, które nie
zostały zatrzymane w osadniku wst
ę
pnym. Wraz ze wzrostem wieku osadu udział
martwej masy organicznej w osadzie nadmiernym maleje. Jak ju
ż
wspomniano
osady charakteryzuj
ą
si
ę
wysokim uwodnieniem [4].
Rys.1. Rodzaje wody zawartej w osadzie
ś
ciekowym
Woda w osadzie wyst
ę
puje w postaci (rys.1.):
-
wody wolnej, mi
ę
dzy cz
ą
steczkowej, któr
ą
łatwo oddzieli
ć
od cz
ą
stek osadu w
procesie zag
ę
szczania i filtracji,
-
wody półzwi
ą
zanej – tj. wody wewn
ą
trz kłaczków osadu,
-
wody kapilarnej, zwi
ą
zanej w cz
ą
steczkach osadu siłami adhezji i kohezji,
-
woda zwi
ą
zanej fizycznie tj. wody higroskopijnej i koloidalnej, któr
ą
z
cz
ą
steczkami osadu wi
ążą
siły napi
ę
cia powierzchniowego (bardzo trudna do
oddzielenia),
-
Wody biologicznie zwi
ą
zanej, która wyst
ę
puje w komórkach mikroorganizmów
lub w formie biokoloidów otaczaj
ą
cych komórki i tworz
ą
ce kłaczki osadu
czynnego.
Podatno
ść
osadów na odwadnianie oraz mo
ż
liwy do uzyskania graniczny stopie
ń
odwodnienia zale
ż
y od proporcji wyst
ę
puj
ą
cych w osadzie poszczególnych rodzajów
wód. Struktura osadu decyduje o uwodnieniu mi
ę
dzycz
ą
steczkowym, za
ś
natura
cz
ą
stek o ilo
ś
ci i stopniu zwi
ą
zania wody biologicznej, adhezyjnej, adsorpcyjnej itp..
Mikroorganizmy wi
ążą
bardzo du
ż
e ilo
ś
ci wody, która zostaje uwolniona dopiero po
ich obumarciu. Zró
ż
nicowanie i ilo
ś
ciowe oznaczenie poszczególnych rodzajów
cieczy osadowej jest bardzo trudne i nie zostało dotychczas jednoznacznie
okre
ś
lone. Proces przeróbki osadów składa si
ę
z operacji jednostkowych tworz
ą
cych
ci
ą
g technologiczny dopasowany do sposobu ich ostatecznego zagospodarowania.
3. Metody i sposoby przeróbki osadów
ś
ciekowych
Zasadniczym celem przeróbki osadów jest osi
ą
gni
ę
cie nast
ę
puj
ą
cych efektów:
-
zmniejszenia obj
ę
to
ś
ci osadów i usuni
ę
cia z nich wody,
-
stabilizacji osadów (stabilizacja osadów
ś
ciekowych polega na zmniejszeniu
zagniwalno
ś
ci oraz zlikwidowaniu nieprzyjemnych zapachów poprzez
zredukowanie ilo
ś
ci substancji organicznej zawartej w osadzie),
-
higienizacji osadów (higienizacja obejmuje procesy, w wyniku których
nast
ę
puje usuni
ę
cie z osadu organizmów chorobotwórczych i uzyskanie
produktu bezpiecznego sanitarnie),
-
przygotowania osadów do ostatecznej formy zagospodarowania.
Optymalny ci
ą
g przeróbki osadów powinien spełnia
ć
nast
ę
puj
ą
ce warunki:
-
musi odpowiada
ć
wymogom techniczno – technologicznym oczyszczalni,
-
by
ć
najta
ń
szym w kosztach inwestycyjnych i eksploatacyjnych,
-
by
ć
prostym w obsłudze,
-
zapewni
ć
bezpiecze
ń
stwo załodze (poprzez stosowanie technologii nie
wymagaj
ą
cej bezpo
ś
redniego kontaktu z osadem oraz zapewnienie
wysokosprawnych systemów wentylacji wyposa
ż
onych w systemy
dezodoryzacji powietrza),
-
harmonizowa
ć
z otoczeniem poprzez estetyk
ę
rozwi
ą
za
ń
architektonicznych
oraz ich funkcjonalno
ść
,
-
zapewni
ć
koszt przeróbki rosn
ą
cy wolniej od kosztów inflacji,
-
odpowiada
ć
wymaganiom zasady zrównowa
ż
onego rozwoju,
-
uwzgl
ę
dnia
ć
mo
ż
liwo
ść
ostatecznego wykorzystania osadów na terenach
przyległych do oczyszczalni.
Powy
ż
sze warunki sprawiaj
ą
,
ż
e dobór ci
ą
gu operacji jednostkowych nie jest łatwy.
Musi by
ć
oparty na do
ś
wiadczeniach z analizy pracuj
ą
cych układów oraz wynika
ć
z
wszechstronnej wiedzy. Przy projektowaniu technologii przeróbki osadów warto
kierowa
ć
si
ę
kilkoma podstawowymi zasadami podanymi przez prof. Oleszkiewicza
w poradniku omawiaj
ą
cym współczesn
ą
gospodark
ę
osadami [5]. Wskazówki te
pomagaj
ą
w łatwy sposób uzyska
ć
wy
ż
ej podane optymalne efekty, a brzmi
ą
nast
ę
puj
ą
co:
-
nie ma typowych osadów – gdy
ż
prowadzi to do pogorszenia wła
ś
ciwo
ś
ci
osadów (uwalnianie fosfory, zmniejszenie sprawno
ś
ci odwadniania); wyj
ą
tek
stanowi zatrzymanie osadu w zag
ę
szczaczach dla wyprodukowania lotnych
kwasów tłuszczowych (LKT),
-
nie ł
ą
czy si
ę
osadów – mieszanie osadów wst
ę
pnych i nadmiernych zmniejsza
ich odwadnialno
ść
, ujemnie wpływa na proces stabilizacji beztlenowej (osad
nadmierny
ź
le fermentuje ze wzgl
ę
du na obecno
ść
flory bakteryjnej
przystosowanej do warunków tlenowych, zmniejszaj
ą
c ilo
ść
produkowanego
metanu),
-
nie zawraca si
ę
osadów – aby nie wprowadza
ć
z powrotem do ci
ą
gu
oczyszczania
ś
cieków zawiesiny, zwi
ą
zków azotu i fosforu,
-
nale
ż
y dba
ć
o czysto
ść
osadów – chodzi tutaj o zabezpieczenie urz
ą
dze
ń
przed uszkodzeniami i zatykaniem spowodowanym przez piasek,
ż
wir, kapsle,
tłuszcze oraz szczególnie przez szmaty i włosy; nale
ż
y równie
ż
zabezpieczy
ć
przerabiane osady przed wtórnym zaka
ż
eniem przez organizmy
chorobotwórcze.
Kieruj
ą
c si
ę
podanymi wy
ż
ej zasadami mo
ż
na zaprojektowa
ć
nowoczesny i
skuteczny ci
ą
g przeróbki osadów, który w du
ż
ych oczyszczalniach
ś
cieków składa
si
ę
z elementów uło
ż
onych w nast
ę
puj
ą
cej kolejno
ś
ci:
-
zag
ę
szczanie osadów – prowadzone osobno dla osadów wst
ę
pnych i
nadmiernych,
-
stabilizacja biologiczna osadów zag
ę
szczonych,
-
zmniejszenie obj
ę
to
ś
ci osadów przez ich odwadnianie i suszenie,
-
ostateczne unieszkodliwianie osadów.
W ostatnich latach coraz wi
ę
cej uwagi po
ś
wi
ę
ca si
ę
metodom ograniczaj
ą
cym
ilo
ść
osadów wyprowadzanych z oczyszczalni
ś
cieków do
ś
rodowiska oraz
zwi
ę
kszaj
ą
cych efektywno
ść
znanych i stosowanych od dawna metod przeróbki
osadów. Do nowych rozwi
ą
za
ń
nale
ż
y zaliczy
ć
: dezintegracj
ę
osadu, ozonowanie
osadu nadmiernego oraz suszenie.
Zmniejszenie obj
ę
to
ś
ci osadów
ś
ciekowych nale
ż
y do podstawowych zada
ń
przeróbki osadów. Polega ono na obni
ż
eniu zawarto
ś
ci wody w osadzie, a
realizowane jest w procesach zag
ę
szczania, odwadniania i suszenia.
Na rys.2. została pokazana zmiana obj
ę
to
ś
ci osadu przy wzro
ś
cie zawarto
ś
ci
suchej masy. Fakt istotnej zmiany obj
ę
to
ś
ci osadu podczas usuwania z niego wody
wolnej zmusza projektanta do zwrócenia szczególnej uwagi na procesy
zag
ę
szczania i odwadniania, gdy
ż
wła
ś
nie te procesy i ich efektywno
ść
b
ę
dzie mie
ć
powa
ż
ne skutki ekonomiczne.
Zanim jednak osady zostan
ą
poddane wymienionym procesom, musz
ą
by
ć
odpowiednio przygotowane przez szereg zabiegów okre
ś
lanych mianem
kondycjonowania. Ich celem jest zmiana wła
ś
ciwo
ś
ci osadu pozwalaj
ą
ca na szybsze
i bardziej skuteczne usuni
ę
cie z niego wody. Daje to w efekcie uwolnienie cz
ęś
ci
wody zwi
ą
zanej, obni
ż
aj
ą
c w ten sposób całkowity nakład energii potrzebnej do jej
usuni
ę
cia.
Uzyskanie zadowalaj
ą
cego efektu zag
ę
szczania osadu nadmiernego wymaga
zastosowania urz
ą
dze
ń
mechanicznych. Wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne osadu nadmiernego
oraz uwalnianie si
ę
z osadu azotu wskutek denitryfikacji w zag
ę
szczaczach
uniemo
ż
liwia grawitacyjne jego zag
ę
szczanie. Natomiast zag
ę
szczanie mechaniczne
musi by
ć
wspomagane flokulacj
ą
osadu przy u
ż
yciu polielektrolitów, co powoduje
powstawanie du
ż
ych kłaczków osadów, posiadaj
ą
cych liczne pory i mikropory. Osad
nadmierny ma konsystencj
ę
półpłynn
ą
.
Rys.2. Zmiana obj
ę
to
ś
ci osadu podczas jego przeróbki
Niezale
ż
nie od rozwi
ą
za
ń
konstrukcyjnych zag
ę
szczacza, cało
ść
instalacji składa
si
ę
z zag
ę
szczacza, urz
ą
dzenia do roztwarzania i dozowania polielektrolitu, pompy
tłocz
ą
cej osad do zag
ę
szczacza, urz
ą
dzenia do mieszania osadu z polielektrolitem
(reaktory szybkiego i wolnego mieszania), pompy osadu zag
ę
szczonego, wanny do
odbioru filtratu (filtrat mo
ż
e by
ć
wykorzystany jako woda technologiczna) oraz
urz
ą
dzenia automatyki i sterowania.
Główne korzy
ś
ci wynikaj
ą
ce ze stosowania mechanicznego zag
ę
szczania osadów
to:
-
odci
ąż
enie hydrauliczne ci
ą
gu przeróbki osadu,
-
zmniejszenie obj
ę
to
ś
ci osadu w komorach stabilizacji osadu,
-
oszcz
ę
dno
ś
ci energetyczne na ogrzewaniu komór fermentacyjnych,
-
uzyskanie wi
ę
kszej produkcji biogazu,
-
zmniejszenie ilo
ś
ci odcieków podczas odwadniania osadu – redukcja
wtórnego obci
ąż
enia ci
ą
gu oczyszczania
ś
cieków zwi
ą
zkami biogennymi,
Koncentracja suchej masy w osadzie nadmiernym zag
ę
szczonym mo
ż
e wynosi
ć
,
w zale
ż
no
ś
ci od zastosowanego urz
ą
dzenia i polielektrolitu od 3 do 8% s.m.. Stopie
ń
rozdziału faz jest znacznie wy
ż
szy w urz
ą
dzeniach posiadaj
ą
cych przegrod
ę
filtracyjn
ą
. Ko
ń
cowy efekt zag
ę
szczania i stopie
ń
rozdziału faz przy zag
ę
szczaniu
mechanicznym tego samego rodzaju osadu, praktycznie nie zale
ż
y od jako
ś
ci
produkowanego osadu, czyli jest niezale
ż
ny od zaburze
ń
w pracy ci
ą
gu
oczyszczania
ś
cieków (np. puchni
ę
cia osadu czynnego). Znacznemu wzrostowi
indeksu osadu nie musi towarzyszy
ć
pogorszenie jako
ś
ci odcieku, ani zmniejszenie
koncentracji suchej masy w osadzie zag
ę
szczonym, je
ż
eli odpowiednio skoryguje si
ę
dawk
ę
polimeru i parametry ruchowe urz
ą
dzenia.
Graniczna warto
ść
uwodnienia, przy której osad zmienia swoj
ą
konsystencj
ę
płynn
ą
na półpłynn
ą
(charakterystyczn
ą
dla osadów zag
ę
szczonych) uzale
ż
niona jest od
wła
ś
ciwo
ś
ci osadów takich jak:
-
proporcje mi
ę
dzy wod
ą
woln
ą
, a wod
ą
zwi
ą
zan
ą
w osadzie,
-
wielko
ść
i budowa cz
ą
stek osadu,
-
udział w suchej masie zwi
ą
zków organicznych i mineralnych,
-
st
ęż
enie polielektrolitu,
-
pH osadu.
Wysokie zag
ę
szczenie osadu nadmiernego, do st
ęż
enia powy
ż
ej 4,5%, wpływa
niekorzystnie na własno
ś
ci reologiczne osadu powoduj
ą
c:
-
trudno
ś
ci w transporcie hydraulicznym – wzrost oporów przepływu osadu,
wy
ż
sze nakłady energetyczne na pompowanie osadów oraz wi
ę
ksze zu
ż
ycie
urz
ą
dze
ń
,
-
niepełne wymieszanie osadu w komorach stabilizacji utrudniaj
ą
ce rozkład w
procesach stabilizacji du
ż
ych i zbitych flokuł osadu – w efekcie mniejsza
wydajno
ść
procesu stabilizacji.
Stosowanie mechanicznego zag
ę
szczania osadu nadmiernego jako procesu
celowego przed stabilizacj
ą
posiada zatem aspekty niekorzystne, których jednak
mo
ż
na unikn
ąć
stosuj
ą
c kolejne nowe procesy obróbki osadów takie jak
homogenizacja i dezintegracja [6].
4. Dezintegracja osadu zag
ę
szczonego
Dezintegracja osadów
ś
ciekowych polega na zniszczeniu struktury osadu dzi
ę
ki
zastosowaniu sił zewn
ę
trznych. Ze wzgl
ę
du na pochodzenie wprowadzonej do
układu energii wyró
ż
nia si
ę
dezintegracj
ę
mechaniczn
ą
, gdzie na komórki osadu
oddziałuje si
ę
mechanicznie za pomoc
ą
sił
ś
cinaj
ą
cych i zmian ci
ś
nienia
powoduj
ą
cych napr
ęż
enia w strukturze osadu oraz dezintegracj
ę
niemechaniczn
ą
, w
której wyró
ż
nia si
ę
metody: fizyczne (obróbka termiczna, wymra
ż
anie, szok
osmotyczny, dekompresja, zastosowanie plazmy), biologiczne (enzymatyczna liza
komórek, autoliza), chemiczne (poddanie działaniu kwasów lub zasad, działanie
detergentami). Dotychczas najbardziej rozwini
ę
te i zastosowane w skali technicznej
zostały metody dezintegracji mechanicznej ultrad
ź
wiekowej oraz termiczna obróbka
osadów [7].
Proces homogenizacji mechanicznej osadu nadmiernego umo
ż
liwia zniszczenie
struktury kłaczkowatej osadu zag
ę
szczonego, uwolnienie wody z mikroporów oraz
uszkodzenie zooglealnych skupisk mikroorganizmów, daj
ą
c w efekcie upłynnienie
osadu.
Oddziaływanie pola ultrad
ź
wi
ę
kowego na o
ś
rodek powoduje skutki o charakterze
mechanicznym oraz sonochemicznym. Ostre warunki (wysoka temperatura i
ci
ś
nienie) w obszarze kawitacji tłumacz
ą
wyst
ę
powanie zmian własno
ś
ci
fizykochemicznych w nad
ź
wi
ę
kawianych układach. Efektem nad
ź
wi
ę
kawiania osadu
nadmiernego jest dezintegracja osadu, w której oprócz dyspersji fazy stałej osadu
uzyskuje si
ę
zniszczenie błon komórkowych mikroorganizmów i uwolnienie do cieczy
osadowej zawartych w komórkach substratów istotnych dla dalszego
biochemicznego rozkładu zwi
ą
zków organicznych [8]. Sonoliza komórek przebiega
intensywniej w osadzie, w którym energia ultrad
ź
wi
ę
kowa nie jest tracona na rozbicie
kłaczków osadu i wzrasta ze stopniem ich rozdrobnienia. Korzystne jest wi
ę
c
stosowanie dwustopniowej dezintegracji mechanicznej - homogenizacji i nast
ę
pnie
dezintegracji ultrad
ź
wi
ę
kowej [9].
Dezintegracja wyra
ź
nie zmniejsza wielko
ść
kłaczków osadu, zwi
ę
kszaj
ą
c udział
cz
ą
stek koloidalnych, a tak
ż
e powoduje uwolnienie materii organicznej do fazy
ciekłej. Stopie
ń
rozbicia struktury osadu zale
ż
y od zastosowanej metody, wło
ż
onej
energii i wła
ś
ciwo
ś
ci osadu. Charakterystycznym dla procesu jest upłynnienie osadu
daj
ą
ce popraw
ę
zdolno
ś
ci transportowych w ruroci
ą
gach osadowych w oczyszczalni
ś
cieków i zwi
ę
kszenie efektywno
ś
ci mieszania w komorach stabilizacji osadu.
Dezintegracj
ę
osadu nadmiernego stosuje si
ę
najcz
ęś
ciej w du
ż
ych oczyszczalniach
ś
cieków wyposa
ż
onych w instalacj
ę
do beztlenowej stabilizacji (fermentacji
metanowej) osadu. Korzy
ś
ci dla tego typu obiektów s
ą
nast
ę
puj
ą
ce [9]:
Wy
ż
szy stopie
ń
mineralizacji osadu - Ubytek substancji organicznej w
procesie stabilizacji powoduje zmniejszenie ogólnej ilo
ś
ci osadu do dalszej
obróbki. Dobrze przefermentowany osad łatwiej si
ę
odwadnia. W efekcie
pozwala to na: zmniejszenie zu
ż
ycia polimerów stosowanych do
kondycjonowania osadu przed odwadnianiem, wzrost zawarto
ś
ci suchej masy
w osadzie odwodnionym (o ok. 2-3%) i zmniejszenie ilo
ś
ci osadu do
zagospodarowania, zmniejszenie kosztów eksploatacyjnych procesu
odwadniania.
Wy
ż
sza produkcja biogazu - Wzrost produkcji biogazu wynika z ubytku masy
organicznej i zale
ż
y od uzyskiwanego stopnia dezintegracji oraz wła
ś
ciwo
ś
ci
fizycznych osadów. Przyrost wydzielania biogazu mo
ż
e osi
ą
gn
ąć
poziom
nawet do 50%, daj
ą
c znacz
ą
ca popraw
ę
bilansu energetycznego całej
oczyszczalni
ś
cieków.
Poprawa własno
ś
ci reologicznych transportu hydraulicznego osadów -
Upłynnienie osadu zmniejsza zu
ż
ycie energii na operacje zwi
ą
zane z
tłoczeniem w ruroci
ą
gach, przepływem przez wymienniki oraz mieszaniem w
komorach fermentacyjnych.
Skrócenie czasu fermentacji - Lepsza hydraulika komór stabilizacji oraz
wy
ż
szy stopie
ń
rozkładu substancji organicznej pozwalaj
ą
na uzyskanie
wymaganego efektu stabilizacji w krótszym czasie, co z kolei umo
ż
liwia
zmniejszenie czasu zatrzymania w komorach fermentacji, a tym samym na
zmniejszenie ich gabarytów, wydajno
ś
ci pomp i innych elementów
wpływaj
ą
cych na koszty inwestycyjne i eksploatacyjne obiektu. Dezintegracja
zapewnia wi
ę
ksz
ą
stabilno
ść
procesu fermentacji i lepsze parametry
higieniczne osadu.
Do wad wynikaj
ą
cych z zastosowania dezintegracji mo
ż
na zaliczy
ć
problemy
zwi
ą
zane z uwalnianiem zwi
ą
zków biogennych z przefermentowanych osadów do
odcieków podczas ich odwadniania.
5. Ozonowanie osadu nadmiernego
Do kolejnych nowych technik pozwalaj
ą
cych na redukcj
ę
ilo
ś
ci powstaj
ą
cych w
procesie oczyszczania
ś
cieków osadów nadmiernych jest ozonowanie. Ozon to silny
utleniacz, który powszechnie stosowany jest w procesach dezynfekcji wody i
powoduj
ą
cy rozpad komórek. Ozon ze składnikami osadu nadmiernego reaguje w
dwojaki sposób; bezpo
ś
redni i po
ś
redni. Obydwie reakcje wyst
ę
puj
ą
jednocze
ś
nie.
Podczas ozonowania wi
ę
kszo
ść
mikroorganizmów osadu czynnego zostaje zabita
(niszczenia błon komórkowych) i przekształcona do rozpuszczalnych zwi
ą
zków
organicznych podatnych na rozkład biologiczny w procesach stabilizacji. Z bada
ń
przeprowadzonych przez Yo Liu [10] wynika,
ż
e pocz
ą
tkowe zu
ż
ycie ozonu przez
osad jest bardzo wysokie i wynosi 0,3 g O
3
/g suchej masy organicznej. Wraz ze
wzrostem zu
ż
ycia ozonu ro
ś
nie podatno
ść
na rozkład biologiczny. Stosunek ChZT
rozpuszczonego do ChZT cz
ą
steczkowego ro
ś
nie proporcjonalnie do stopnia
rozpuszczalno
ś
ci osadu. Wraz ze wzrostem czasu ozonowania rosn
ą
cy stopie
ń
rozpuszczalno
ś
ci osadu spada, co oznacza,
ż
e rozpuszczone zwi
ą
zki organiczne
zostaj
ą
utlenione szybciej ni
ż
trudnoutleniaj
ą
ce si
ę
zwi
ą
zki jak lipidy. W procesie
ozonowania zaobserwowano wzrost rozpuszczonego PO
4
– P., a ilo
ść
rozpuszczonego fosforu ro
ś
nie proporcjonalnie do rozpuszczonego ChZT. Stopie
ń
biologicznego rozkładu suchej masy organicznej w procesie fermentacji beztlenowej
dla osadu nadmiernego wst
ę
pnie ozonowanego wzrasta z 11% do 37%. Wzrasta
równie
ż
podatno
ść
osadów przefermentowanych na odwadnianie. Proces
ozonowania mo
ż
na stosowa
ć
przed stabilizacj
ą
na ci
ą
gu osadu nadmiernego, jak
równie
ż
na osadzie recyrkulowanym w przypadku stosowania tzw. stabilizacji
symultanicznej. Stosowanie ozonowania osadu recyrkulowanego ogranicza przyrost
osadu nadmiernego [10,11].
6. Podsumowanie - Korzy
ś
ci wynikaj
ą
ce z zastosowania dodatkowej obróbki
osadu nadmiernego przed fermentacj
ą
Dodatkowa obróbka osadów
ś
ciekowych to opisane powy
ż
ej procesy
homogenizacji, dezintegracji ultrad
ź
wi
ę
kowej i ozonowania, których zastosowanie
przed fermentacj
ą
intensyfikuje biochemiczny rozkład osadu i usprawnia prac
ę
wydzielonych komór fermentacji, czego efektem s
ą
korzy
ś
ci wynikaj
ą
ce z:
-
wy
ż
szej produkcji biogazu,
-
wy
ż
szego stopnia mineralizacji osadu,
-
poprawy własno
ś
ci reologicznych dla transportu hydraulicznego,
-
skrócenia czasu fermentacji.
Zwi
ę
kszenie produkcji biogazu, które mo
ż
e osi
ą
gn
ąć
poziom nawet 50% oznacza
popraw
ę
bilansu energetycznego komory, a tak
ż
e całej oczyszczalni
ś
cieków (je
ś
li
obiekt posiada agregaty pr
ą
dotwórcze, kotły na biogaz, suszarnie na biogaz itp.).
Obróbka zag
ę
szczonych osadów nadmiernych powoduje ich ponowne
upłynnienie, co wpływa na hydraulik
ę
ZKF-ów - tłoczenie, sprawno
ść
wymienników
ciepła, mieszanie komór.
Uzyskiwany wy
ż
szy stopie
ń
rozkładu substancji organicznych powoduje
zmniejszenie ilo
ś
ci suchej masy przechodz
ą
cej do dalszej obróbki. Osad lepiej
przefermentowany łatwiej si
ę
odwadnia, co pozwala zmniejszy
ć
dawki
polielektrolitów stosowanych do preparowania osadu przed procesem odwadniania
oraz zwi
ę
kszy
ć
wydajno
ść
procesu odwadniania, czyli zmniejszy
ć
gabaryty
urz
ą
dze
ń
, a tak
ż
e zmniejszy
ć
koszty eksploatacyjne instalacji do odwadniania.
Lepsze odwodnienie osadu obni
ż
a koszty procesu suszenia, który coraz cz
ęś
ciej
jest stosowany w ci
ą
gu przeróbki osadu.
Przedstawione metody obróbki osadów nadmiernych wpływaj
ą
równie
ż
na
podniesienie stopnia higienizacji osadów.
Literatura
1. Rocznik GUS „Ochrona
ś
rodowiska“ (2004);
2. Krajowy Plan Gospodarki Odpadami
3. Krajowy Plan Oczyszczania
Ś
cieków Komunalnych
4. Fukas-Płonka Ł., Zielewicz-Madej E.(1999): Aenderung der physikalischen
Klaerschlammeingeschaften aufgrund der Methangarung, 6. Polnisch-Deutsche
Gemeinschaftstagung „Klaerschlammbehanglung und –beseitigung“ Goerlitz,
1999.
5. Oleszkiewicz J. (1998): Gospodarka osadami
ś
ciekowymi – Poradnik decydenta,
LEM, Kraków.
6. Fukas-Płonka Ł., Ku
ś
K., Janik M. (2006): Charakterystyka wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych
osadów mechanicznie zag
ę
szczonych. Sympozjum ogólnokrajowe
Hydroprezentacje IX’2006, NOT, Ustro
ń
7. Arbeitsbericht der ATV-Arbeitgruppe 3.1.6, 2000, Klaerschlammdesintegration –
Teil 1: Verfahren und Anwendungsgebiete der mechanischen
Klaerschlammdesintegration. KA, 4/2000, 570-576.
8. Zielewicz-Madej E., 1997, The Influence of Ultrasonic Field on Fatty Acid
Production and Phosphorus Discharge in Hydrolysis of Sewage Sludge. Mat.
XLIV “Otwarte Sem. Akustyki – OSA”, Gda
ń
sk- Jastrz
ę
bia Góra, 691-694.
9. Zielewicz-Madej E., Fukas-Płonka Ł., 2006, Nowoczesny ci
ą
g technologiczny
przeróbki osadów
ś
ciekowych nadmiernych. Gospodarka odpadami
komunalnymi, Tom 2, Koszalin, 169-186.
10. Yo Liu (2003): Chemically reduced excess sludge production in the activated
sludge process. Chemosphere 50.
11. Saktaywin W., Tsuno H., Nagare H., Soyama T. (2005): Advanced sewage
treatment process with excess sludge reduction and phosphorus recovery. Wat.
Res. 39.