kierunki postepowania z osadami Nieznany

background image

dr in

ż

. Łucja Fukas-Płonka

Politechnika

Ś

l

ą

ska

Wydział In

ż

ynierii

Ś

rodowiska i Energetyki

Instytut In

ż

ynierii Wody i

Ś

cieków

Kierunki post

ę

powania z osadami

ś

ciekowymi

1. Wst

ę

p

Produkcja osadu w oczyszczalni zale

ż

y od zawarto

ś

ci w

ś

ciekach zawiesin oraz

st

ęż

enia substancji organicznej. W całym procesie produkcji osadów, zale

ż

nie od

przyj

ę

tej technologii oczyszczania

ś

cieków uzyskuje si

ę

od 0,5 do 1,2 kg s.m. osadu

biologicznego na 1 kg usuni

ę

tego BZT

5

. Nale

ż

y do tego doda

ć

osady powstałe z

sedymentacji zawiesin oraz produkty chemicznego str

ą

cania, co daje w sumie ilo

ść

osadów przekraczaj

ą

c

ą

1,5 kg s.m. osadu na 1 kg usuni

ę

tego BZT

5

. Rozpatruj

ą

c

produkcj

ę

suchej masy osadu surowego mo

ż

na powiedzie

ć

,

ż

e ilo

ś

ci osadów z

osadnika wst

ę

pnego i wtórnego s

ą

porównywalne. Jedynie przy zastosowaniu

str

ą

cania wst

ę

pnego wyst

ę

puje pod tym wzgl

ę

dem zauwa

ż

alna ró

ż

nica, gdy

ż

uzyskuje si

ę

znacznie wi

ę

ksz

ą

ilo

ść

osadu wst

ę

pnego. Osady wst

ę

pne i wtórne

ż

ni

ą

si

ę

znacznie od siebie bior

ą

c pod uwag

ę

zarówno ich skład j ak i uwodnienie,

które dla osadów wst

ę

pnych wynosi 93 – 98%, a dla osadów nadmiernych 98,5 –

99,7%.
Podane warto

ś

ci uwodnienia daj

ą

w efekcie bardzo du

ż

e ró

ż

nice w obj

ę

to

ś

ci osadu

produkowanego w ci

ą

gu doby (osadu nadmiernego powstaje obj

ę

to

ś

ciowo

kilkakrotnie wi

ę

cej). Obj

ę

to

ść

osadu zmniejsza si

ę

po kolejnych procesach maj

ą

cych

na celu maksymalne jego odwodnienie. Działanie takie zdeterminowane jest
konieczno

ś

ci

ą

minimalizowania wysokich kosztów ostatecznego unieszkodliwiania

osadów.
Bilans masy ładunków zanieczyszcze

ń

pozwala zaplanowa

ć

gospodark

ę

ś

ciekow

ą

,

na oczyszczalni i jest podstaw

ą

, do efektywnego prowadzenia procesów

oczyszczania oraz wpływu na ograniczenie ilo

ś

ci produkowanego osadu.

Prawidłowe funkcjonowanie ci

ą

gu oczyszczania

ś

cieków zale

ż

ne jest od przyj

ę

tej

technologii przeróbki osadów. Zdrowa współzale

ż

no

ść

tych dwóch ci

ą

gów daje

obsłudze oczyszczalni mo

ż

liwo

ść

wpływu zarówno na jako

ść

ś

cieków oczyszczonych

jaki ilo

ść

produkowanych osadów. Czynnikami wpływaj

ą

cymi na ilo

ść

wytwarzanego

osadu s

ą

: rodzaj i ilo

ść

stosowanych koagulantów nieorganicznych, regulacja wieku

osadu, wpływ zmian temperatury w zale

ż

no

ś

ci od pory roku, zmiana wła

ś

ciwo

ś

ci

osadów po procesach przygotowania i przeróbki osadów.
Wybór optymalnego ci

ą

gu przeróbki osadów stwarza wiele problemów zarówno

projektantom jaki inwestorom. Wybór technologii powinna poprzedza

ć

wnikliwa

analiza techniczne – ekonomiczna, uwzgl

ę

dniaj

ą

ca takie czynniki jak:

wielko

ść

i charakter zlewni, któr

ą

obsługuje oczyszczalnia,

rodzaj kanalizacji,

wielko

ść

oczyszczalni,

background image

ilo

ść

i skład dopływaj

ą

cych

ś

cieków,

technologia oczyszczania

ś

cieków,

ilo

ść

i skład powstaj

ą

cych osadów,

stopie

ń

niezawodno

ś

ci instalacji,

ż

ywotno

ść

instalacji,

warunki gwarancji i dost

ę

pno

ść

serwisu na rynku polskim,

elastyczno

ść

rozwi

ą

za

ń

, stopie

ń

zautomatyzowania,

koszty inwestycyjne,

koszty eksploatacyjne z uwzgl

ę

dnieniem kosztów utylizacji osadu.

Analiz

ę

techniczno — ekonomiczn

ą

nale

ż

y przeprowadzi

ć

dla całego ci

ą

gu przeróbki

osadów, a nie tylko dla pojedynczych jej elementów, cz

ę

sto bowiem wy

ż

sze nakłady

na jeden z procesów daj

ą

oszcz

ę

dno

ś

ci w procesach s

ą

siednich lub kolejnych, np.

wysoki koszt zakupu prasy do wysokoci

ś

nieniowego odwadniania mo

ż

e si

ę

zwróci

ć

w kosztach eksploatacyjnych suszenia, transportu i składowania produktu
ko

ń

cowego. Ze wzgl

ę

du na wysokie koszty przeróbki osadów w małych

oczyszczalniach

ś

cieków, zagadnienie to powinno by

ć

rozwi

ą

zane dla grupy

s

ą

siaduj

ą

cych ze sob

ą

oczyszczalni.

Celem prowadzenia procesów przeróbki osadów jest uzyskanie osadu o takich
parametrach (wła

ś

ciwo

ś

ciach), które umo

ż

liwiaj

ą

jego dalsze bezpieczne

zagospodarowanie, ewentualnie ostateczne unieszkodliwienie.
Dlatego te

ż

kryterium decyduj

ą

cym o doborze i kolejno

ś

ci zastosowania

poszczególnych procesów technologicznych powinien by

ć

przewidziany i mo

ż

liwy do

zastosowania w konkretnych warunkach prawnych, technicznych, ekonomicznych i
socjologicznych sposób ostatecznego unieszkodliwienia osadów. Równocze

ś

nie

nale

ż

y bra

ć

pod uwag

ę

,

ż

e dobór technologii i urz

ą

dze

ń

do przeróbki osadów b

ę

dzie

miał istotny wpływ na technologi

ę

i eksploatacj

ę

ci

ą

gu oczyszczania

ś

cieków.

2. Charakterystyka osadów

ś

ciekowych

Ilo

ść

i jako

ść

powstaj

ą

cych na oczyszczalni osadów

ś

ciekowych jest zmienna,

przy czym do głównych czynników powoduj

ą

cych zró

ż

nicowanie ich wła

ś

ciwo

ś

ci

nale

żą

:

-

rodzaj

ś

cieków dopływaj

ą

cych na oczyszczalni

ę

,

-

wielko

ść

ładunku zanieczyszcze

ń

,

-

sposób oczyszczania

ś

cieków i stosowane parametry technologiczne, w tym

szczególnie wiek osadu, obci

ąż

enie osadu ładunkiem zanieczyszcze

ń

,

wyst

ę

powanie osadnika wst

ę

pnego,

-

sposób przeróbki osadów.

Osady powstaj

ą

ce na oczyszczalni

ś

cieków mo

ż

emy podzieli

ć

na:

-

osad wst

ę

pny – to zawiesina wytr

ą

cona w osadniku wst

ę

pnym,

-

osad nadmierny – z procesów biologicznego oczyszczania

ś

cieków czyli

nadmiar osadu czynnego lub błony biologicznej usuwanej w osadnikach
wtórnych,

-

osad pokoagulacyjny (chemiczny) – z procesów chemicznego oczyszczania

ś

cieków w zale

ż

no

ś

ci od sposobu i miejsca dawkowania koagulantu, usuwany

jest wspólnie z osadem wst

ę

pnym lub nadmiernym,

-

osad mieszany – osad wst

ę

pny, nadmierny i pokoagulacyjny.

background image

Nie ma typowych osadów

ś

ciekowych, w ka

ż

dej oczyszczalni powstaj

ą

osady o

odmiennych wła

ś

ciwo

ś

ciach fizyko – chemicznych. Wspóln

ą

cech

ą

wszystkich

osadów

ś

ciekowych jest ich wysokie uwodnienie 99 – 95%, du

ż

a zawarto

ść

zwi

ą

zków organicznych, łatwo

ść

zagniwania, wyst

ę

powanie zwi

ą

zków biogennych

(azot, fosfor), zwi

ą

zków specyficznych, zwi

ą

zków chorobotwórczych (bakterie,

wirusy, grzyby, jaja paso

ż

ytów).

Wyst

ę

puj

ą

ce w osadzie zwi

ą

zki organiczne zale

żą

od rodzaju osadu. W osadzie

wst

ę

pnym i pokoagulacyjnym to przede wszystkim martwa masa organiczna, która

łatwo ulega rozkładowi w warunkach tlenowych i beztlenowych. Osad nadmierny
charakteryzuje si

ę

jednorodn

ą

kłaczkowat

ą

struktur

ą

, w której dominuj

ą

ż

ywe

mikroorganizmy oraz zaabsorbowane martwe cz

ą

stki organiczne i koloidy, które nie

zostały zatrzymane w osadniku wst

ę

pnym. Wraz ze wzrostem wieku osadu udział

martwej masy organicznej w osadzie nadmiernym maleje. Jak ju

ż

wspomniano

osady charakteryzuj

ą

si

ę

wysokim uwodnieniem [4].

Rys.1. Rodzaje wody zawartej w osadzie

ś

ciekowym

Woda w osadzie wyst

ę

puje w postaci (rys.1.):

-

wody wolnej, mi

ę

dzy cz

ą

steczkowej, któr

ą

łatwo oddzieli

ć

od cz

ą

stek osadu w

procesie zag

ę

szczania i filtracji,

-

wody półzwi

ą

zanej – tj. wody wewn

ą

trz kłaczków osadu,

-

wody kapilarnej, zwi

ą

zanej w cz

ą

steczkach osadu siłami adhezji i kohezji,

-

woda zwi

ą

zanej fizycznie tj. wody higroskopijnej i koloidalnej, któr

ą

z

cz

ą

steczkami osadu wi

ążą

siły napi

ę

cia powierzchniowego (bardzo trudna do

oddzielenia),

-

Wody biologicznie zwi

ą

zanej, która wyst

ę

puje w komórkach mikroorganizmów

lub w formie biokoloidów otaczaj

ą

cych komórki i tworz

ą

ce kłaczki osadu

czynnego.

background image

Podatno

ść

osadów na odwadnianie oraz mo

ż

liwy do uzyskania graniczny stopie

ń

odwodnienia zale

ż

y od proporcji wyst

ę

puj

ą

cych w osadzie poszczególnych rodzajów

wód. Struktura osadu decyduje o uwodnieniu mi

ę

dzycz

ą

steczkowym, za

ś

natura

cz

ą

stek o ilo

ś

ci i stopniu zwi

ą

zania wody biologicznej, adhezyjnej, adsorpcyjnej itp..

Mikroorganizmy wi

ążą

bardzo du

ż

e ilo

ś

ci wody, która zostaje uwolniona dopiero po

ich obumarciu. Zró

ż

nicowanie i ilo

ś

ciowe oznaczenie poszczególnych rodzajów

cieczy osadowej jest bardzo trudne i nie zostało dotychczas jednoznacznie
okre

ś

lone. Proces przeróbki osadów składa si

ę

z operacji jednostkowych tworz

ą

cych

ci

ą

g technologiczny dopasowany do sposobu ich ostatecznego zagospodarowania.

3. Metody i sposoby przeróbki osadów

ś

ciekowych

Zasadniczym celem przeróbki osadów jest osi

ą

gni

ę

cie nast

ę

puj

ą

cych efektów:

-

zmniejszenia obj

ę

to

ś

ci osadów i usuni

ę

cia z nich wody,

-

stabilizacji osadów (stabilizacja osadów

ś

ciekowych polega na zmniejszeniu

zagniwalno

ś

ci oraz zlikwidowaniu nieprzyjemnych zapachów poprzez

zredukowanie ilo

ś

ci substancji organicznej zawartej w osadzie),

-

higienizacji osadów (higienizacja obejmuje procesy, w wyniku których
nast

ę

puje usuni

ę

cie z osadu organizmów chorobotwórczych i uzyskanie

produktu bezpiecznego sanitarnie),

-

przygotowania osadów do ostatecznej formy zagospodarowania.

Optymalny ci

ą

g przeróbki osadów powinien spełnia

ć

nast

ę

puj

ą

ce warunki:

-

musi odpowiada

ć

wymogom techniczno – technologicznym oczyszczalni,

-

by

ć

najta

ń

szym w kosztach inwestycyjnych i eksploatacyjnych,

-

by

ć

prostym w obsłudze,

-

zapewni

ć

bezpiecze

ń

stwo załodze (poprzez stosowanie technologii nie

wymagaj

ą

cej bezpo

ś

redniego kontaktu z osadem oraz zapewnienie

wysokosprawnych systemów wentylacji wyposa

ż

onych w systemy

dezodoryzacji powietrza),

-

harmonizowa

ć

z otoczeniem poprzez estetyk

ę

rozwi

ą

za

ń

architektonicznych

oraz ich funkcjonalno

ść

,

-

zapewni

ć

koszt przeróbki rosn

ą

cy wolniej od kosztów inflacji,

-

odpowiada

ć

wymaganiom zasady zrównowa

ż

onego rozwoju,

-

uwzgl

ę

dnia

ć

mo

ż

liwo

ść

ostatecznego wykorzystania osadów na terenach

przyległych do oczyszczalni.

Powy

ż

sze warunki sprawiaj

ą

,

ż

e dobór ci

ą

gu operacji jednostkowych nie jest łatwy.

Musi by

ć

oparty na do

ś

wiadczeniach z analizy pracuj

ą

cych układów oraz wynika

ć

z

wszechstronnej wiedzy. Przy projektowaniu technologii przeróbki osadów warto
kierowa

ć

si

ę

kilkoma podstawowymi zasadami podanymi przez prof. Oleszkiewicza

w poradniku omawiaj

ą

cym współczesn

ą

gospodark

ę

osadami [5]. Wskazówki te

pomagaj

ą

w łatwy sposób uzyska

ć

wy

ż

ej podane optymalne efekty, a brzmi

ą

nast

ę

puj

ą

co:

-

nie ma typowych osadów – gdy

ż

prowadzi to do pogorszenia wła

ś

ciwo

ś

ci

osadów (uwalnianie fosfory, zmniejszenie sprawno

ś

ci odwadniania); wyj

ą

tek

stanowi zatrzymanie osadu w zag

ę

szczaczach dla wyprodukowania lotnych

kwasów tłuszczowych (LKT),

background image

-

nie ł

ą

czy si

ę

osadów – mieszanie osadów wst

ę

pnych i nadmiernych zmniejsza

ich odwadnialno

ść

, ujemnie wpływa na proces stabilizacji beztlenowej (osad

nadmierny

ź

le fermentuje ze wzgl

ę

du na obecno

ść

flory bakteryjnej

przystosowanej do warunków tlenowych, zmniejszaj

ą

c ilo

ść

produkowanego

metanu),

-

nie zawraca si

ę

osadów – aby nie wprowadza

ć

z powrotem do ci

ą

gu

oczyszczania

ś

cieków zawiesiny, zwi

ą

zków azotu i fosforu,

-

nale

ż

y dba

ć

o czysto

ść

osadów – chodzi tutaj o zabezpieczenie urz

ą

dze

ń

przed uszkodzeniami i zatykaniem spowodowanym przez piasek,

ż

wir, kapsle,

tłuszcze oraz szczególnie przez szmaty i włosy; nale

ż

y równie

ż

zabezpieczy

ć

przerabiane osady przed wtórnym zaka

ż

eniem przez organizmy

chorobotwórcze.

Kieruj

ą

c si

ę

podanymi wy

ż

ej zasadami mo

ż

na zaprojektowa

ć

nowoczesny i

skuteczny ci

ą

g przeróbki osadów, który w du

ż

ych oczyszczalniach

ś

cieków składa

si

ę

z elementów uło

ż

onych w nast

ę

puj

ą

cej kolejno

ś

ci:

-

zag

ę

szczanie osadów – prowadzone osobno dla osadów wst

ę

pnych i

nadmiernych,

-

stabilizacja biologiczna osadów zag

ę

szczonych,

-

zmniejszenie obj

ę

to

ś

ci osadów przez ich odwadnianie i suszenie,

-

ostateczne unieszkodliwianie osadów.

W ostatnich latach coraz wi

ę

cej uwagi po

ś

wi

ę

ca si

ę

metodom ograniczaj

ą

cym

ilo

ść

osadów wyprowadzanych z oczyszczalni

ś

cieków do

ś

rodowiska oraz

zwi

ę

kszaj

ą

cych efektywno

ść

znanych i stosowanych od dawna metod przeróbki

osadów. Do nowych rozwi

ą

za

ń

nale

ż

y zaliczy

ć

: dezintegracj

ę

osadu, ozonowanie

osadu nadmiernego oraz suszenie.

Zmniejszenie obj

ę

to

ś

ci osadów

ś

ciekowych nale

ż

y do podstawowych zada

ń

przeróbki osadów. Polega ono na obni

ż

eniu zawarto

ś

ci wody w osadzie, a

realizowane jest w procesach zag

ę

szczania, odwadniania i suszenia.

Na rys.2. została pokazana zmiana obj

ę

to

ś

ci osadu przy wzro

ś

cie zawarto

ś

ci

suchej masy. Fakt istotnej zmiany obj

ę

to

ś

ci osadu podczas usuwania z niego wody

wolnej zmusza projektanta do zwrócenia szczególnej uwagi na procesy
zag

ę

szczania i odwadniania, gdy

ż

wła

ś

nie te procesy i ich efektywno

ść

b

ę

dzie mie

ć

powa

ż

ne skutki ekonomiczne.

Zanim jednak osady zostan

ą

poddane wymienionym procesom, musz

ą

by

ć

odpowiednio przygotowane przez szereg zabiegów okre

ś

lanych mianem

kondycjonowania. Ich celem jest zmiana wła

ś

ciwo

ś

ci osadu pozwalaj

ą

ca na szybsze

i bardziej skuteczne usuni

ę

cie z niego wody. Daje to w efekcie uwolnienie cz

ęś

ci

wody zwi

ą

zanej, obni

ż

aj

ą

c w ten sposób całkowity nakład energii potrzebnej do jej

usuni

ę

cia.
Uzyskanie zadowalaj

ą

cego efektu zag

ę

szczania osadu nadmiernego wymaga

zastosowania urz

ą

dze

ń

mechanicznych. Wła

ś

ciwo

ś

ci fizyczne osadu nadmiernego

oraz uwalnianie si

ę

z osadu azotu wskutek denitryfikacji w zag

ę

szczaczach

uniemo

ż

liwia grawitacyjne jego zag

ę

szczanie. Natomiast zag

ę

szczanie mechaniczne

musi by

ć

wspomagane flokulacj

ą

osadu przy u

ż

yciu polielektrolitów, co powoduje

powstawanie du

ż

ych kłaczków osadów, posiadaj

ą

cych liczne pory i mikropory. Osad

nadmierny ma konsystencj

ę

półpłynn

ą

.

background image

Rys.2. Zmiana obj

ę

to

ś

ci osadu podczas jego przeróbki

Niezale

ż

nie od rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych zag

ę

szczacza, cało

ść

instalacji składa

si

ę

z zag

ę

szczacza, urz

ą

dzenia do roztwarzania i dozowania polielektrolitu, pompy

tłocz

ą

cej osad do zag

ę

szczacza, urz

ą

dzenia do mieszania osadu z polielektrolitem

(reaktory szybkiego i wolnego mieszania), pompy osadu zag

ę

szczonego, wanny do

odbioru filtratu (filtrat mo

ż

e by

ć

wykorzystany jako woda technologiczna) oraz

urz

ą

dzenia automatyki i sterowania.

Główne korzy

ś

ci wynikaj

ą

ce ze stosowania mechanicznego zag

ę

szczania osadów

to:

-

odci

ąż

enie hydrauliczne ci

ą

gu przeróbki osadu,

-

zmniejszenie obj

ę

to

ś

ci osadu w komorach stabilizacji osadu,

-

oszcz

ę

dno

ś

ci energetyczne na ogrzewaniu komór fermentacyjnych,

-

uzyskanie wi

ę

kszej produkcji biogazu,

-

zmniejszenie ilo

ś

ci odcieków podczas odwadniania osadu – redukcja

wtórnego obci

ąż

enia ci

ą

gu oczyszczania

ś

cieków zwi

ą

zkami biogennymi,

Koncentracja suchej masy w osadzie nadmiernym zag

ę

szczonym mo

ż

e wynosi

ć

,

w zale

ż

no

ś

ci od zastosowanego urz

ą

dzenia i polielektrolitu od 3 do 8% s.m.. Stopie

ń

rozdziału faz jest znacznie wy

ż

szy w urz

ą

dzeniach posiadaj

ą

cych przegrod

ę

filtracyjn

ą

. Ko

ń

cowy efekt zag

ę

szczania i stopie

ń

rozdziału faz przy zag

ę

szczaniu

mechanicznym tego samego rodzaju osadu, praktycznie nie zale

ż

y od jako

ś

ci

produkowanego osadu, czyli jest niezale

ż

ny od zaburze

ń

w pracy ci

ą

gu

oczyszczania

ś

cieków (np. puchni

ę

cia osadu czynnego). Znacznemu wzrostowi

indeksu osadu nie musi towarzyszy

ć

pogorszenie jako

ś

ci odcieku, ani zmniejszenie

koncentracji suchej masy w osadzie zag

ę

szczonym, je

ż

eli odpowiednio skoryguje si

ę

dawk

ę

polimeru i parametry ruchowe urz

ą

dzenia.

background image

Graniczna warto

ść

uwodnienia, przy której osad zmienia swoj

ą

konsystencj

ę

płynn

ą

na półpłynn

ą

(charakterystyczn

ą

dla osadów zag

ę

szczonych) uzale

ż

niona jest od

wła

ś

ciwo

ś

ci osadów takich jak:

-

proporcje mi

ę

dzy wod

ą

woln

ą

, a wod

ą

zwi

ą

zan

ą

w osadzie,

-

wielko

ść

i budowa cz

ą

stek osadu,

-

udział w suchej masie zwi

ą

zków organicznych i mineralnych,

-

st

ęż

enie polielektrolitu,

-

pH osadu.

Wysokie zag

ę

szczenie osadu nadmiernego, do st

ęż

enia powy

ż

ej 4,5%, wpływa

niekorzystnie na własno

ś

ci reologiczne osadu powoduj

ą

c:

-

trudno

ś

ci w transporcie hydraulicznym – wzrost oporów przepływu osadu,

wy

ż

sze nakłady energetyczne na pompowanie osadów oraz wi

ę

ksze zu

ż

ycie

urz

ą

dze

ń

,

-

niepełne wymieszanie osadu w komorach stabilizacji utrudniaj

ą

ce rozkład w

procesach stabilizacji du

ż

ych i zbitych flokuł osadu – w efekcie mniejsza

wydajno

ść

procesu stabilizacji.

Stosowanie mechanicznego zag

ę

szczania osadu nadmiernego jako procesu

celowego przed stabilizacj

ą

posiada zatem aspekty niekorzystne, których jednak

mo

ż

na unikn

ąć

stosuj

ą

c kolejne nowe procesy obróbki osadów takie jak

homogenizacja i dezintegracja [6].

4. Dezintegracja osadu zag

ę

szczonego

Dezintegracja osadów

ś

ciekowych polega na zniszczeniu struktury osadu dzi

ę

ki

zastosowaniu sił zewn

ę

trznych. Ze wzgl

ę

du na pochodzenie wprowadzonej do

układu energii wyró

ż

nia si

ę

dezintegracj

ę

mechaniczn

ą

, gdzie na komórki osadu

oddziałuje si

ę

mechanicznie za pomoc

ą

sił

ś

cinaj

ą

cych i zmian ci

ś

nienia

powoduj

ą

cych napr

ęż

enia w strukturze osadu oraz dezintegracj

ę

niemechaniczn

ą

, w

której wyró

ż

nia si

ę

metody: fizyczne (obróbka termiczna, wymra

ż

anie, szok

osmotyczny, dekompresja, zastosowanie plazmy), biologiczne (enzymatyczna liza
komórek, autoliza), chemiczne (poddanie działaniu kwasów lub zasad, działanie
detergentami). Dotychczas najbardziej rozwini

ę

te i zastosowane w skali technicznej

zostały metody dezintegracji mechanicznej ultrad

ź

wiekowej oraz termiczna obróbka

osadów [7].
Proces homogenizacji mechanicznej osadu nadmiernego umo

ż

liwia zniszczenie

struktury kłaczkowatej osadu zag

ę

szczonego, uwolnienie wody z mikroporów oraz

uszkodzenie zooglealnych skupisk mikroorganizmów, daj

ą

c w efekcie upłynnienie

osadu.
Oddziaływanie pola ultrad

ź

wi

ę

kowego na o

ś

rodek powoduje skutki o charakterze

mechanicznym oraz sonochemicznym. Ostre warunki (wysoka temperatura i
ci

ś

nienie) w obszarze kawitacji tłumacz

ą

wyst

ę

powanie zmian własno

ś

ci

fizykochemicznych w nad

ź

wi

ę

kawianych układach. Efektem nad

ź

wi

ę

kawiania osadu

nadmiernego jest dezintegracja osadu, w której oprócz dyspersji fazy stałej osadu
uzyskuje si

ę

zniszczenie błon komórkowych mikroorganizmów i uwolnienie do cieczy

osadowej zawartych w komórkach substratów istotnych dla dalszego
biochemicznego rozkładu zwi

ą

zków organicznych [8]. Sonoliza komórek przebiega

background image

intensywniej w osadzie, w którym energia ultrad

ź

wi

ę

kowa nie jest tracona na rozbicie

kłaczków osadu i wzrasta ze stopniem ich rozdrobnienia. Korzystne jest wi

ę

c

stosowanie dwustopniowej dezintegracji mechanicznej - homogenizacji i nast

ę

pnie

dezintegracji ultrad

ź

wi

ę

kowej [9].

Dezintegracja wyra

ź

nie zmniejsza wielko

ść

kłaczków osadu, zwi

ę

kszaj

ą

c udział

cz

ą

stek koloidalnych, a tak

ż

e powoduje uwolnienie materii organicznej do fazy

ciekłej. Stopie

ń

rozbicia struktury osadu zale

ż

y od zastosowanej metody, wło

ż

onej

energii i wła

ś

ciwo

ś

ci osadu. Charakterystycznym dla procesu jest upłynnienie osadu

daj

ą

ce popraw

ę

zdolno

ś

ci transportowych w ruroci

ą

gach osadowych w oczyszczalni

ś

cieków i zwi

ę

kszenie efektywno

ś

ci mieszania w komorach stabilizacji osadu.

Dezintegracj

ę

osadu nadmiernego stosuje si

ę

najcz

ęś

ciej w du

ż

ych oczyszczalniach

ś

cieków wyposa

ż

onych w instalacj

ę

do beztlenowej stabilizacji (fermentacji

metanowej) osadu. Korzy

ś

ci dla tego typu obiektów s

ą

nast

ę

puj

ą

ce [9]:



Wy

ż

szy stopie

ń

mineralizacji osadu - Ubytek substancji organicznej w

procesie stabilizacji powoduje zmniejszenie ogólnej ilo

ś

ci osadu do dalszej

obróbki. Dobrze przefermentowany osad łatwiej si

ę

odwadnia. W efekcie

pozwala to na: zmniejszenie zu

ż

ycia polimerów stosowanych do

kondycjonowania osadu przed odwadnianiem, wzrost zawarto

ś

ci suchej masy

w osadzie odwodnionym (o ok. 2-3%) i zmniejszenie ilo

ś

ci osadu do

zagospodarowania, zmniejszenie kosztów eksploatacyjnych procesu
odwadniania.



Wy

ż

sza produkcja biogazu - Wzrost produkcji biogazu wynika z ubytku masy

organicznej i zale

ż

y od uzyskiwanego stopnia dezintegracji oraz wła

ś

ciwo

ś

ci

fizycznych osadów. Przyrost wydzielania biogazu mo

ż

e osi

ą

gn

ąć

poziom

nawet do 50%, daj

ą

c znacz

ą

ca popraw

ę

bilansu energetycznego całej

oczyszczalni

ś

cieków.



Poprawa własno

ś

ci reologicznych transportu hydraulicznego osadów -

Upłynnienie osadu zmniejsza zu

ż

ycie energii na operacje zwi

ą

zane z

tłoczeniem w ruroci

ą

gach, przepływem przez wymienniki oraz mieszaniem w

komorach fermentacyjnych.



Skrócenie czasu fermentacji - Lepsza hydraulika komór stabilizacji oraz
wy

ż

szy stopie

ń

rozkładu substancji organicznej pozwalaj

ą

na uzyskanie

wymaganego efektu stabilizacji w krótszym czasie, co z kolei umo

ż

liwia

zmniejszenie czasu zatrzymania w komorach fermentacji, a tym samym na
zmniejszenie ich gabarytów, wydajno

ś

ci pomp i innych elementów

wpływaj

ą

cych na koszty inwestycyjne i eksploatacyjne obiektu. Dezintegracja

zapewnia wi

ę

ksz

ą

stabilno

ść

procesu fermentacji i lepsze parametry

higieniczne osadu.

Do wad wynikaj

ą

cych z zastosowania dezintegracji mo

ż

na zaliczy

ć

problemy

zwi

ą

zane z uwalnianiem zwi

ą

zków biogennych z przefermentowanych osadów do

odcieków podczas ich odwadniania.


5. Ozonowanie osadu nadmiernego

Do kolejnych nowych technik pozwalaj

ą

cych na redukcj

ę

ilo

ś

ci powstaj

ą

cych w

procesie oczyszczania

ś

cieków osadów nadmiernych jest ozonowanie. Ozon to silny

utleniacz, który powszechnie stosowany jest w procesach dezynfekcji wody i

background image

powoduj

ą

cy rozpad komórek. Ozon ze składnikami osadu nadmiernego reaguje w

dwojaki sposób; bezpo

ś

redni i po

ś

redni. Obydwie reakcje wyst

ę

puj

ą

jednocze

ś

nie.

Podczas ozonowania wi

ę

kszo

ść

mikroorganizmów osadu czynnego zostaje zabita

(niszczenia błon komórkowych) i przekształcona do rozpuszczalnych zwi

ą

zków

organicznych podatnych na rozkład biologiczny w procesach stabilizacji. Z bada

ń

przeprowadzonych przez Yo Liu [10] wynika,

ż

e pocz

ą

tkowe zu

ż

ycie ozonu przez

osad jest bardzo wysokie i wynosi 0,3 g O

3

/g suchej masy organicznej. Wraz ze

wzrostem zu

ż

ycia ozonu ro

ś

nie podatno

ść

na rozkład biologiczny. Stosunek ChZT

rozpuszczonego do ChZT cz

ą

steczkowego ro

ś

nie proporcjonalnie do stopnia

rozpuszczalno

ś

ci osadu. Wraz ze wzrostem czasu ozonowania rosn

ą

cy stopie

ń

rozpuszczalno

ś

ci osadu spada, co oznacza,

ż

e rozpuszczone zwi

ą

zki organiczne

zostaj

ą

utlenione szybciej ni

ż

trudnoutleniaj

ą

ce si

ę

zwi

ą

zki jak lipidy. W procesie

ozonowania zaobserwowano wzrost rozpuszczonego PO

4

– P., a ilo

ść

rozpuszczonego fosforu ro

ś

nie proporcjonalnie do rozpuszczonego ChZT. Stopie

ń

biologicznego rozkładu suchej masy organicznej w procesie fermentacji beztlenowej
dla osadu nadmiernego wst

ę

pnie ozonowanego wzrasta z 11% do 37%. Wzrasta

równie

ż

podatno

ść

osadów przefermentowanych na odwadnianie. Proces

ozonowania mo

ż

na stosowa

ć

przed stabilizacj

ą

na ci

ą

gu osadu nadmiernego, jak

równie

ż

na osadzie recyrkulowanym w przypadku stosowania tzw. stabilizacji

symultanicznej. Stosowanie ozonowania osadu recyrkulowanego ogranicza przyrost
osadu nadmiernego [10,11].

6. Podsumowanie - Korzy

ś

ci wynikaj

ą

ce z zastosowania dodatkowej obróbki

osadu nadmiernego przed fermentacj

ą

Dodatkowa obróbka osadów

ś

ciekowych to opisane powy

ż

ej procesy

homogenizacji, dezintegracji ultrad

ź

wi

ę

kowej i ozonowania, których zastosowanie

przed fermentacj

ą

intensyfikuje biochemiczny rozkład osadu i usprawnia prac

ę

wydzielonych komór fermentacji, czego efektem s

ą

korzy

ś

ci wynikaj

ą

ce z:

-

wy

ż

szej produkcji biogazu,

-

wy

ż

szego stopnia mineralizacji osadu,

-

poprawy własno

ś

ci reologicznych dla transportu hydraulicznego,

-

skrócenia czasu fermentacji.

Zwi

ę

kszenie produkcji biogazu, które mo

ż

e osi

ą

gn

ąć

poziom nawet 50% oznacza

popraw

ę

bilansu energetycznego komory, a tak

ż

e całej oczyszczalni

ś

cieków (je

ś

li

obiekt posiada agregaty pr

ą

dotwórcze, kotły na biogaz, suszarnie na biogaz itp.).

Obróbka zag

ę

szczonych osadów nadmiernych powoduje ich ponowne

upłynnienie, co wpływa na hydraulik

ę

ZKF-ów - tłoczenie, sprawno

ść

wymienników

ciepła, mieszanie komór.

Uzyskiwany wy

ż

szy stopie

ń

rozkładu substancji organicznych powoduje

zmniejszenie ilo

ś

ci suchej masy przechodz

ą

cej do dalszej obróbki. Osad lepiej

przefermentowany łatwiej si

ę

odwadnia, co pozwala zmniejszy

ć

dawki

polielektrolitów stosowanych do preparowania osadu przed procesem odwadniania
oraz zwi

ę

kszy

ć

wydajno

ść

procesu odwadniania, czyli zmniejszy

ć

gabaryty

urz

ą

dze

ń

, a tak

ż

e zmniejszy

ć

koszty eksploatacyjne instalacji do odwadniania.

Lepsze odwodnienie osadu obni

ż

a koszty procesu suszenia, który coraz cz

ęś

ciej

jest stosowany w ci

ą

gu przeróbki osadu.

background image

Przedstawione metody obróbki osadów nadmiernych wpływaj

ą

równie

ż

na

podniesienie stopnia higienizacji osadów.

Literatura

1. Rocznik GUS „Ochrona

ś

rodowiska“ (2004);

2. Krajowy Plan Gospodarki Odpadami
3. Krajowy Plan Oczyszczania

Ś

cieków Komunalnych

4. Fukas-Płonka Ł., Zielewicz-Madej E.(1999): Aenderung der physikalischen

Klaerschlammeingeschaften aufgrund der Methangarung, 6. Polnisch-Deutsche
Gemeinschaftstagung „Klaerschlammbehanglung und –beseitigung“ Goerlitz,
1999.

5. Oleszkiewicz J. (1998): Gospodarka osadami

ś

ciekowymi – Poradnik decydenta,

LEM, Kraków.

6. Fukas-Płonka Ł., Ku

ś

K., Janik M. (2006): Charakterystyka wła

ś

ciwo

ś

ci fizycznych

osadów mechanicznie zag

ę

szczonych. Sympozjum ogólnokrajowe

Hydroprezentacje IX’2006, NOT, Ustro

ń

7. Arbeitsbericht der ATV-Arbeitgruppe 3.1.6, 2000, Klaerschlammdesintegration –

Teil 1: Verfahren und Anwendungsgebiete der mechanischen
Klaerschlammdesintegration. KA, 4/2000, 570-576.

8. Zielewicz-Madej E., 1997, The Influence of Ultrasonic Field on Fatty Acid

Production and Phosphorus Discharge in Hydrolysis of Sewage Sludge. Mat.
XLIV “Otwarte Sem. Akustyki – OSA”, Gda

ń

sk- Jastrz

ę

bia Góra, 691-694.

9. Zielewicz-Madej E., Fukas-Płonka Ł., 2006, Nowoczesny ci

ą

g technologiczny

przeróbki osadów

ś

ciekowych nadmiernych. Gospodarka odpadami

komunalnymi, Tom 2, Koszalin, 169-186.

10. Yo Liu (2003): Chemically reduced excess sludge production in the activated

sludge process. Chemosphere 50.

11. Saktaywin W., Tsuno H., Nagare H., Soyama T. (2005): Advanced sewage

treatment process with excess sludge reduction and phosphorus recovery. Wat.
Res. 39.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron