Imię Boże

w literaturze polskiej

„ (…)niech będzie uświęcone twoje imię”. Mat.6,9

Alfabetycznie

Chronologicznie

Bogusław Adamowicz

Konstanty Ildefons Gałczyński

Jacek Kaczmarski

Wespazjan Kochowski

Ludwik Kondratowicz

Maria Konopnicka

Zygmunt Krasiński

Teofil Lenartowicz

Tadeusz Miciński

Adam Mickiewicz

Cyprian Kamil Norwid

Adolf Nowaczyński

Bolesław Prus

Mieczysław Romanowski

Władysław Sebyła

Henryk Sienkiewicz

Juliusz Słowacki

Leopold Staff

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Kornel Ujejski

Karol Wojtyła - Papież Jan Paweł II

1633 - 1700 Wespazjan Kochowski

1798 - 1855 Adam Mickiewicz

1809 - 1849 Juliusz Słowacki

1812 - 1859 Zygmunt Krasiński

1821 - 1883 Cyprian Kamil Norwid

1822 - 1893 Teofil Lenartowicz

1823 - 1862 Ludwik Kondratowicz

1823 - 1897 Kornel Ujejski

1833 - 1863 Mieczysław Romanowski

1842 - 1910 Maria Konopnicka

1846 - 1916 Henryk Sienkiewicz

1847 - 1912 Bolesław Prus

1865 - 1940 Kazimierz Przerwa-Tetmajer

1870 - 1944 Bogusław Adamowicz

1873 - 1918 Tadeusz Miciński

1876 - 1944 Adolf Nowaczyński

1878 - 1957 Leopold Staff

1902 - 1940 Władysław Sebyła

1905 - 1953 Konstanty Ildefons Gałczyński

1920 - 2005 Karol Wojtyła - Jan Paweł II

1957 - 2004 Jacek Kaczmarski

www.jehowa.info

eugenes@102.pl

Bogusław ADAMOWICZ

Krew Abla do Jehowy

- (wiersz)

Krew Abla do

Jehowy

Kain był pyszny i srogie miał serce,
Abel cnotliwy i godzien nagrody...
- I otoś przeklął Kaina - mordercę:

Kain, przeklęty, pobudował grody
Z żelaza... sługi ma liczne i żony,
I mnogie synów zeń idą narody...

(...)

Konstanty Ildefons GAŁCZYŃSKI

Ulica szarlatanów

- (wiersz)

Ulica szarlatanów

(...)

Wymyślili swe tablice szmaragdowe.
Krwią dziewicy wypisali charaktery.
Strachy w liczbach: 18, 3 i 4.
Przeklinamy Jezu-Chrysta i

Jehowę

(...)

Jacek KACZMARSKI

Ballada o spalonej synagodze - (wkrótce więcej informacji)

Opowieść pewnego emigranta

- (wiersz, piosenka)

Opowieść pewnego emigranta

(...)
Jak ja powiem

Jehowie

- Za mną, Jahwe, stań,

Z tą Polską związanym pępowiną hańb!

Jak ja powiem

Jehowie

- Za mną, Jahwe, stań,

Z tą Polską związanym pępowiną hańb!

Wespazjan KOCHOWSKI

Niepróżnujące próżnowanie

- (zbiór wierszy)

Wespazyjana z Kochowa Kochowskiego
Nieprożnujące prożnowanie ojczystym rymem na liryka i epigramata (...)

Lyricorum polskich księgi I

(...)

Pieśń XIX

(...)
Niech się zlękną, niech się wstydzą,
Pohańbienie swoje widzą,
Niech pozna ich harda głowa,
Żeś najwyższy Ty,

Jehowa

(..)

Lyricorum polskich księgi II

(...)

Pieśń XXII

(...)
Bo kto wdzięcznym być za łaską się wzdryga,
Nic nadeń ziemia gorszego nie dźwiga:
Dasz psu chleba,
Gdy potrzeba,
Jako chętny
I pamietny,
Choć niemym stworzony.
Dopieroż człowiek winien z każdej miary
Wysławiać wzięte od

Jehowy

dary.

Ja-ć zamilczę
Bystrą Pilczę,
W której tonie;
W chwilę onę
Już nadzieje mało.
(...)

Ludwik KONDRATOWICZ

(pseudomim literacki: Władysław Syrokomla)

Stare wrota - (wkrótce więcej informacji)

W doli narodów, nim burza

Jehowy

O ściany kraju uderzy

w zapędzie,

Bóg najprzód miesza stary ład domowy,
Żywioły bytu porozprzęga wszędzie,

Maria KONOPNICKA

Mojżesz

- (wiersz)

Mojżesz

(...)

Ucichło. Tylko pustynia łkająca
Tarza się w bólach jako lwica płowa,
Co ma porodzić lwa, króla tych piasków...
A blade widmo umarłego słońca
W koronie swoich przygaszonych blasków
Z grobu chmur czarnych powstaje...

Jehowa

!...

Jehowa

!... Wróć się!...

Cisza. Z burzy proga

Pan wstąpił w wiecznych błękitów swych gmachy
I tylko w dali mdlejące przestrachy

Niosą tęczowy płaszcz Boga.

(…)

Z sennych namiotów dolata westchnienie...
Do stóp mych gwiazda zabłąkana spada...
W szumach się orłów porywa gromada...
W dali gdzieś łuna gore piorunowa...
Oto czuję twoje tchnienie...
Idziesz...

Jehowa

!...

Jehowa

!...

Zygmunt KRASIŃSKI

Nie-Boska komedia

- (powieść dramatyczna)

Nie-Boska komedia

(...)

Część trzecia

(...)
PRZECHRZTA
Bracia moi podli, bracia moi mściwi, bracia kochani,
ssajmy karty Talmudu jako pierś mleczną, pierś żywotną,
z której siła i miód płynie dla nas, dla nich gorycz i trucizna
CHÓR PRZECHRZTÓW

Jehowa

pan nasz, a nikt inny.

On nas porozrzucał wszędzie,
On nami gdyby splotami niezmiernej gadziny oplótł świat czcicieli Krzyża,
panów naszych, dumnych, głupich, niepiśmiennych.
Potrzykroć pluńmy na zgubę im - po trzykroć przekleństwo im.
(...)
PRZECHRZTA
Chwil kilka jeszcze, jadu żmii kropel kilka jeszcze - a świat nasz, nasz, o bracia moi.
CHÓR

Jehowa

Pan Izraela, a nikt inny.

Potrzykroć pluńmy na zgubę ludom - potrzykroć przekleństwo im.
(...)
CHÓR PRZECHRZTÓW
Powrozy i sztylety, kije i pałasze, rąk naszych dzieło,
wyjdziecie na zatratę im - oni panów zabiją po błoniach,
rozwieszą po ogrodach i borach - a my ich potem zabijem, powiesim.
- Pogardzeni wstaną w gniewie swoim, w chwałę

Jehowy

się ustroją;

słowo Jego zbawienie, miłość jego dla nas, zniszczeniem dla wszystkich.
Pluńmy potrzykroć na zgubę im, potrzykroć na zgubę im, potrzykroć przekleństwo im!
(...)
PRZECHRZTA
na stronie
Bluźnierce

Jehowy

, po trzykroć pluję na zgubę wam.

(...)

Psalmy Przyszłości

- (psalmy)

Psalmy Przyszłości

(...)

IV. Psalm Żalu

Część I

(...)

Jakbym zląkł się - na stolicy

Z gwiazd i tęcz, Bogarodzicy

Widnej w widzeń błyskawicy

A mówiącej sprośne słowa,

- Samby zląkł się i

Jehowa

! -

Tak się lękam i truchleję,

Kiedy w polsce spaść ma dzieje

Mord i srom!...

Lepszy grom!

(...)

Część II

Moc

Jehowy

- nie gniew,

Zlana z myślą Chrysta

W jeden wiew

Iskra wiekuista,

Wiew bez końca

Wskroś przez ziemie - słońca -

I oddech ten

Taki jak sen, -

I przepływa

I porywa

I ciągnie za sobą

Okryte żałobą

Wszystkie wieki

Jak kaleki,

Jak trupów rząd

Gwar - jęk - i szum -

Wlecze się tłum: -

Będzie sąd! -

(...)

Część III (...)

Bez koron na głowie,

Lecz z rózgą ze stali, -

I służą

Jehowie

Lub z schizmy powstali!

(...)

Teofil LENARTOWICZ

Izrael

- (wiersz)

Izrael

Jehowa

mocny, strzeż, żeby dzieci tej ziemi

Nie poszły z Polski precz, jak my z Jerozolimy,
By studni ludy swych nie zamknęły przed niemi,
Gdy środkiem wielkich miast iść będą te pielgrzymy;
A tu z zaułków ulic i spod miejskich ratuszy,
Od placów głupi lud i spod budy okrytej,
Co oni widzą? nic... co im nakładą w uszy,
Kamienie wezmą rwać a krzyczeć: "Jezuity!..."

Jehowa

, nie daj to, by oczy me widziały,

Jak strasznie miejskie psy ich szarpać będą szaty;
I tak, niestety, już po Europie całej
Co Polak - biedny, ach! - to jakby trędowaty,
I kamień ostry nań i brudna leci ślina;
Niech ten przepadnie dzień i niech się nie zaczyna.
(...)
Królowie, dla was śmierć i ludy dla was krzyczą,
I zrozpaczeni wy, lecz Pan wybrane zbierze
I oni wezmą świat i ziemię odziedziczą,
Za nami mury miast, za nami pójdą wieże,

Jehowah

! ach

Jehowah

Elohim Sabaoth, ach! ach...

Tadeusz MICIŃSKI

Białe róże krwi...

- (wiersz)

Białe róże krwi...

(...)

Zaklinam go w dawne imiona anielskie -
przypomina - budzi się, jak ze snu -
uśmiecha się, jak

Jehowa

, spoza mgławicy,

a strumień piany toczy się po zoranych ustach.

(...)

Adam MICKIEWICZ

Hymn na dzień Zwiastowania N. P. Maryi

- (wiersz)

Hymn na dzień Zwiastowania N. P. Maryi

Pokłon Przeczystej Dziewicy!
Nad niebiosa Twoje skronie,
Gwiazdami Twój wieniec płonie

Jehowie

na prawicy.

(...)
Pójrzal

Jehowah

i w Niej upodobał sobie;

Pękły niebios zwierciadła,
Biała gołąbka spadła
I nad Syjonem w równi trzyma skrzydła obie,
I srebrzystej pierzem tęczy
Niebianki skronie uwięczy.
(...)

Cyprian Kamil NORWID

Modlitwa

- (wiersz)

Modlitwa

(...)
Sam głosu nie mam - Panie - dałeś słowo,
Lecz wypowiedzieć któż ustami zdoła?
Przez Ciebie - prochów stałem się

Jehową

Twojego w piersiach mam i czczę anioła -
To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła.

Pożegnanie

- (wiersz)

Pożegnanie

(...)
Gdy zaś wedle słów

Jehowy

Siedmiobarwna niebios wstęga,
Jako świt popotopowy,
Dotrzymuje, co przysięga,
Może również - kto wie - może
I ta moich przeczuć tęcza,
Wysnowana w imię Boże,
Uskuteczni, co zaręcza -
(...)

Pół-listu

- (list, poezja i polemika)

Pół-listu

(...)

Słowotwór

Druk - g o c k a litera,
Litera umiera...
Tyś rzekł, o! Panie.

Jehowo

Wracamy w Twe Słowo:
My bo Słowianie.
To słowo w bez-mowie,
Choć z niego przysłowie
I zmartwychwstanie!...

(...)

Rzecz o wolności słowa

- (poemat, dramat)

Rzecz o wolności słowa

(...)

Rozdział dwunasty

(...)
Dziejów sąd ma u siebie tę straszną potęgę,
Że może słowa nie rzec i utworzyć księgę,
Skoro nie gwałcąc zdania ani rzeczy biegu,
Postawi tylko trumnę przy trumnie w szeregu,
A wiatr kątami owych zaświśnie w te słowa:
„Nie rzekłem nic... czytajcie! co zmówił

Jehowa

(...)

Adolf NOWACZYŃSKI

Skotopaski sowizdrzalskie

- (zbiór aforyzmów i satyr staropolskich)

Skotopaski sowizdrzalskie - 1904

(...)

Jehowy

począwszy każdy artysta znajduje na początku tylko chaos.

Rzadko który jednak ma ostatniego dnia czas spoczynku. (...)

Bolesław PRUS

(właściwie Aleksander Głowacki)

Faraon

- (powieść historyczna)

Faraon

(...)

Rozdział dwudziesty

(...)
Purpurowa kotara na ołtarzu zachwiała się,

a jej fałdy przybrały taką formę,

jak gdyby spoza niej chciał wyjść człowiek.

- Bądźcie świadkami - wołam zmienionym głosem Chaldejczyk

- niebieskie i piekielne moce.

A kto by nie dotrzymał umowy albo zdradził jej tajemnicę, niech będzie przeklęty...

- "Przeklęty!..." - powtórzył jakiś głos.

- "I zniszczony..."

- W tym widzialnym i tamtym niewidzialnym życiu.

Przez niewysłowione imię

Jehowa

, na dźwięk którego ziemia drży,

może cofa się, ogień gaśnie, rozkładają się elementy natury...

(...)

Mieczysław ROMANOWSKI

Rabin

- (wiersz)

Rabin

(...)
Słucha ich rabin i rzecze: „Posłowie,
Na sądzie Pana przeniewiercom biada!
Jak się tu zrodził, tu służąc

Jehowie

Zginę, gdy zginie braci mych gromada”.
„Rabinie! - poseł niemiecki odpowie -
Nie miotaj darów, które-ć kraj nasz składa;
Zważ: przyjaciółmi nam królowie świetni,
A przy tej Polsce kto stoi?"
"Szlachetni".

1862

Władysław SEBYŁA

Jehowa

- (wiersz)

Jehowa

(...)

Byłeś panem ponad ziemią, niebem, morzem...

W pas kłaniały ci się zioła, zboża, dęby;

Teraz kłamią i mordują w imię boże,

Oszukują, wycierają sobie gęby.

(...)

Henryk SIENKIEWICZ

Quo Vadis

- (powieść)

Quo Vadis

(...)

Rozdział pięćdziesiąty

(...)

Kapłani pobledli jeszcze mocniej; starszy znów zabrał głos:

- Słowa twoje, panie, są słodkie, jak grono winnej macicy i jako figa dojrzała,

albowiem

Jehowa

napełnił dobrocią serce twoje.

Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem,

a jednak wysłańcy nasi nie nazywali go bogiem, przekładając śmierć samą nad obrazę
Zakonu.

- I Kaligula kazał ich rzucić lwom?

- Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu

Jehowy

I podnieśli głowy, albowiem imię potężnego

Jehowy

dodało im odwagi.

Ufni w moc jego, śmielej już patrzyli w oczy Nerona.

(...)

Juliusz SŁOWACKI

Anhelli

- (poemat)

Anhelli

(...)

Rozdział czternasty

Około więc onego czasu, gdy ziemia zaczyna się od słońca odwracać i zasypia w
ciemnościach.

Zawołał

Jehowa

dwa odwieczne cherubiny przed tron swój i rzekł: Idźcie na równinę Syberii.

A patrząc w światło boże zrozumieli aniołowie, jaką była wola Pana,

i zeszli w krainę mglistą ukrywszy w sobie światłość.

I przyszli na miejsce, gdzie była posieleńców szopa,

lecz nie znaleźli śladu jej, wicher ją był bowiem powalił.

(...)

Beniowski

- (poemat)

Beniowski

(...)

Pieśń trzecia

(...)

"I niechaj będzie jakoby stoletnie...

Lecz nie... O! Boże! nie słuchaj,

Jehowa

Tu zamilkł: oczy mu błyszczały świetnie

I pięknym srebrem uwieńczona głowa

Pośród głów młodych błyszczała szlachetnie

Jak księżyc, kiedy się nad rankiem chowa

Za morze, albo za Egejskie skały;

Nadzwyczaj wtenczas smutny, wielki, biały...

(...)

Pieśń piąta

(...)

Znajdzie - ja sądzę, że znajdzie - i życzę

Ludziom małego serca, kornej wiary,

Spokojnej śmierci. -

Jehowy

oblicze

Błyskawicowe jest ogromnej miary!

Gdy warstwy ziemi otwartej przeliczę

I widzę koście, co jako sztandary

Wojsk zatraconych, pod górnemi grzbiety

Leżą - i świadczą o Bogu - szkielety -

Widzę: że nie jest On tylko robaków

Bogiem, i tego stworzenia, co pełza. (...)

Godzina myśli

- (poemat)

Godzina myśli

Głuche cierpiących jęki, śmiech ludzi nieszczery
Są hymnem tego świata - a ten hymn posępny,
Zbłąkanymi głosami wiecznie wniebowstępny,
Wpada między grające przed

Jehową

sfery

Jak dźwięk niesfornej struny. Ziemia ta przeklęta,
Co nas takim piastunki spiewem w sen kołysze.
Szczęśliwy, kto się w ciemnych marzeń zamknął ciszę,
Kto ma sny i o chwilach prześnionych pamięta. (...)

Kordian

- (dramat)

Kordian

Przygotowanie

(...)

Archanioł

Onego czasu, jedna z gwiazd wiecznego gmachu

Obłąkała się w drodze, jam ją zgonił lotem,

Czułem w dłoni jej serce bijące z przestrachu,

Jak serce ptaka ludzkim dotkniętego grotem;

I drzącą położyłem przed tronem

Jehowy

A Bóg rzekł do mnie świato-tworzącemi słowy:

Krew ludzka skrzydła twoje rumieni.

Padłem twarzą na Boskie podnoże,

Na proch gwiazd, na kobierce z promieni...

Boże! Boże! Boże!

(...)

Akt trzeci

(...)

Scena czwarta

(...)

Lecz dajcie mi w ręce zamiast trzymać berło

Niechaj piastuję siłę olbrzymią narodu!

A koronę

Jehowy

przyozdobię perłą

Ludu zmartwychwstałego... Dajcie mi się w ręce!

Ani mię duma wstrzyma, ani sny zwierzęce,

Póki długiej wolności nie zaszczepię wieki,

Niechaj się sen do moich powiek nie przybliża.

(...)

Na drzewie zawisł wąż...

- (wiersz)

Na drzewie zawisł wąż...

Na drzewie zawisł wąż,
I rzekł szatan do Ewy:
"Patrz, pod ciemnymi drzewy
We śnie leży twój mąż.

"Jemu mówił

Jehowa

Tajemnicę stworzenia
Ze świata i z promienia,
Z miłości i ze słowa.

"Ja ci dam tajemnicę
Duchów,

Jehowy

sług,

Że Duch w Trójcy to Bóg
Słowo - trzy błyskawice.

(...)

Leopold STAFF

S. W.

- (wiersz)

In Memoriam

S. W.

(...)
Kiedy Polsce męczeńskiej, a nie tracącej nadziei,
Jako z rąk ascetycznych przeświętej twej Salomei,
Upuszczona, wypadła złota, królewska korona,
A Ojczyzny duch wznosząc krwawe w stygmatach ramiona
Wił się, jako u boku onej wybranej wśród mniszek
W krzaku cierni cierpiący boleśnie święty Franciszek:
Tam naprzeciw, wśród gromów i wśród twórczego burz Słowa,
Nowy świat już wyłaniał stwórca, potężny

Jehowa

I zwalczony jest chaos i starych piekieł zasadzki
Wśród hejnału, co trąbi na triumf z Wieży Mariackiej!

Kazimierz PRZERWA-TETMAJER

Nowina

- (wiersz)

Nowina

(...)
A tam:

Jehowa

... Bóg, co stworzył słońce,

utwierdził gwiazdy na niebieskim sklepie
i stworzył glistę pełzającą w stepie,
i stworzył lilię, i z dumną postawą
stworzył człowieka na swe podobieństwo,
i rzucił w raju na niego przekleństwo,
i za żywota cel dał mu swe prawo...
(...)
W całej twej dumie i całej twej sile
w obliczy Jego jesteś mniej niż owy
płód ziemi, który depce twoja noga -
jesteś igraszką, źdźbłem w rękach

Jehowy

(...)
Miłość poczęła go - do tej Miłości
wróci... Już nie drży przed groźnym

Jehową

Ten Bóg, co dziś się objawia ludzkości,
Błogosławieństwem i Łaską jest cały...
(...)
Patrz, o

Jehowo

! Patrz!... Czyś tam przed wieki

krążąc w bezmiarze widział to Widzenie!?
(...)

Przebudzenie Jehowy

- (wiersz)

Przebudzenie

Jehowy

Jehowa

się przebudził i spojrzał dookoła:

wszystko było, jak wówczas, gdy zamknął powieki
przed czasem, który tylko On sam zmierzyć zdoła.

(...)

Zasłoń ramieniem pierś Twą, nim zaśniesz,

Jehowa

niech złom planety w serce się Twoje nie wwierci,
bo każdy pył jej w sobie tyle jadu chowa,

że, nieśmiertelny, próżno z bólu zwalczał śmierci!...

Sen Rzeczywisty

- (wiersz)

(...)

Wszyscy zwieszoną mieli na pierś głowę
i szli powoli. Przed pochodem owem
dwaj starcy: jeden, jak sobie

Jehowę

wyobrażamy - - kto drugi był, nie wiem?...
Orszak w milczeniu sunął się grobowcem
w jakąś głęboką i ciemną ulicę...
Nagle

Jehowa

wzniósł w górę prawicę

i dym się skłębił gęściej nad zarzewiem,
a płomień buchnął złotym słupem w górę,
miecąc na wieżę blasków błyskawice
i na strop ciemny purpurę.
(...)

Lecz znów wzniósł rękę

Jehowa

do góry

i znów tak samo trąby zahuczały,
i pierwszy obraz powtórzył się cały - -
i rękę dźwignął znowu starzec wtóry,
i wstrzymał wszystko... Lecz gdy po raz trzeci

Jehowa

znak dał, a w oczach mu świeci

skra złowróżąca: starzec ów już ręki
nie wzniósł i spojrzał tak ku orszakowi,
jakoby rzec chciał: Oto się już moja
moc wyczerpała... (...)
Zaś ci, co byli za

Jehową

, chcieli

jakoby biec tam, gdzie w ziemskiej gardzieli
ich nadzy bracia w płomieniach ginęli...
Ale

Jehowa

rozpostarł ramiona,

a moc z nich biła wielka, nieskończona,

nieprzejednana i niezwyciężona...
I spuścił ręce, i w ulicę ową
wiódł niemy orszak... Tu wszystko ściemniało - -
ogień gdzieś zniknął z nagą rzeszą całą,
tylko widziałem jeszcze za

Jehową

idący orszak długo i słyszałem
jeszcze trąb grzmoty brzmiące coraz ciszej - -
aż wreszcie nic już nie mąciło ciszy
i ciemno stało się w przestworzu całkiem.

Kornel UJEJSKI

Hagar na puszczy

- (wiersz)

Hagar na puszczy

Od słońca pożaru sczerniała mi głowa,
A wkoło pustynia; - do Ciebie,

Jehowa

Podnoszę płaczący mój głos
Spraw Panie! by niebo nade mną wychłódło,
I skały granitu zmień, Panie, na źródło,
A piasek czerwony na wrzos.

I nigdyż,

Jehowa

! i nigdyż do zgonu

Nie ujrzę już dolin kwiecistych Hebronu,
Ni miejsca, gdzie pan mój i ród?
(...)

Jehowa