tytuł prezentacji

IZOLACJE WODOCHRONNE

Zawilgocenie budowli może być spowodowane przez:



wody atmosferyczne,



wody gruntowe,



wody powierzchniowe (np. rzeki),



wody budowlane (technologiczne),



wody powstałe na skutek kondensacji pary wodnej.

Wody gruntowe występują w postaci:



wód błonkowych,



wód kapilarnych,



wód gruntowych wolnych -» wywołują parcie hydrostatyczne.

Podciąganie kapilarne

Wysokość podciągania kapilarnego zależy od rodzaju gruntu, np.:



w żwirach

- 3-5 cm,



w piaskach średnioziarnistych - 15 - 30 cm,



w piaskach drobnoziarnistych - 30 - 50 cm,



w piaskach pylastych

- 50 - 200 cm,



w pyłach - 2 - 5 m,



w glinach- 5 - 15 m,



w iłach - 15 - 50 m.

Podciąganie kapilarne

Najwyższy poziom wód gruntowych wolnych występuje

na wiosnę

Wody gruntowe wolne

mogą występować poniżej lub

powyżej poziomu posadowienia budowli.

W przypadku posadzek piwnic, należy w nich wykonać

izolację wodochronną gdy istnieje możliwość

bezpośredniego

działania wód wolnych lub

pośredniego

ich oddziaływania poprzez podciąganie kapilarne.

Materiały stosowane do wykonywania

izolacji wodochronnych:

1) Materiały bitumiczne



asfalty,



smoły i paki,



papy,



lepiki i preparaty gruntujące,



asfaltowe kity i pasty uszczelniające,



asfaltowe taśmy uszczelniające, uszczelki gąbczaste, sznury

uszczelniające.

Materiały stosowane do wykonywania

izolacji wodochronnych:

2) Materiały z tworzyw sztucznych



folie z pcw, polietylenowe, poliizobutylenowe (oppanolowe),



kleje i lepiszcza do folii,



taśmy dylatacyjne i uszczelniające,



kity uszczelniające (olejowe, polistyrenowe, silikonowe,

poliuretanowe),



żywice (epoksydowe, poliestrowe, silikonowe).

MATERIAŁY DO WYKONYWANIA

IZOLACJI WODOCHRONNYCH

Materiały bitumiczne

Materiały z tworzyw sztucznych

Materiały mineralne

Roztwory asfaltowe

Emulsje asfaltowe

Emulsyjne pasty asfaltowe

Lepiki asfaltowe

Lepiki smołowe

Izolacyjne masy asfaltowe

Laminaty polimerobitumiczne

Papy

Kity asfaltowe

Masy zalewowe

stosowane na zimno

stosowane na gorąco

jednoskładnikowe

dwuskładnikowe

Folie (materiały rolowe)

Bentonity

Płynne folie uszczelniające

Powłoki żywiczne

Kity uszczelniające

Taśmy dylatacyjne

Środki do hydrofobizacji

Wyprawy uszczelniające

Tynki zaporowe

Beton ni przepuszczający wody

Napływ wody na ścianę

Rodzaj podłoża i woda gruntowa

Napływ wody (l/sm)

Zakres

grunty bardzo słabo przepuszczalne, bez wody

spiętrzonej, brak wody powierzchniowej

< 0,05

mały

grunty słabo przepuszczalne z woda.

infiltracyjną, brak wody powierzchniowej

> 0,05-0,10

średni

grunty z wodą warstwową, wodą spiętrzoną,

trochę wody powierzchniowej

> 0,10-0,30

duży

podłoże z warstwami wodonośnymi, obszary

źródeł, woda powierzchniowa

> 0,30-0,50

ekstremalny

Napływ wody na płytę fundamentową

Rodzaj podłoża i woda gruntowa

Napływ wody (l/sm

)

Zakres

grunty bardzo słabo przepuszczalne

< 0,001

mały

grunty słabo przepuszczalne

0,001 -0,005

średni

grunty przepuszczalne

> 0,005-0,010

duży

grunty silnie przepuszczalne

> 0,010 - 0,020

ekstremalny

Rodzaje izolacji wodochronnych

a) lekkie

ochraniające budowlę przed przenikaniem
wody w kierunku poziomym (bocznym), np.
wody spływającej po ścianach
fundamentowych.
Są to izolacje bitumiczne bez wkładek,
izolacje z mas powłokowych lub środki
uszczelniające

powierzchnię

materiału

ściany.

Rys. Wykonywanie izolacji typu lekkiego:

1— izolacja pozioma układana na ławach,

2— izolacja pozioma pod stropem,

3 — gruntowanie powierzchni,

4 — izolacja powłokowa z lepiku

Rodzaje izolacji wodochronnych

Schematy zastosowania izolacji
typu średniego:

a), b) izolacja dachów przed wodą
spływającą na zewnątrz lub przez
wnętrze budynku,

c) izolacja pionowa ściany
zewnętrznej budynku przed
przesączającą się wodą,

d) izolacja tarasów, przepustów,
zbiorników podziemnych i in. przed
przesączającą się wodą

1 — izolacja typu średniego,
2 — izolacja typu ciężkiego

Rodzaje izolacji wodochronnych

Rys. Schematy zastosowania
izolacji typu ciężkiego:

a) izolacja zewnętrzna budowli

przed

wodą

gruntową

naporową,

b) izolacja zewnętrzna budowli

przed

wodą

zaskórną

naporową,

c) izolacja wewnętrzna budowli

przed wodą gruntową lub
zaskórną naporową,

d) izolacja wewnętrzna

zbiornika

Drenaż

Woda

spiętrzona, warstwowa i infiltracyjna występująca w gruncie stanowi

ciągłe zagrożenie dla zewnętrznych ścian piwnic.

Wg statystyk 90%

szkód budowlanych w obrębie piwnic spowodowanych

jest przez zawilgocenie.

Przeciwwodne

powłoki

izolacyjne

budynków

są

wystarczającym

zabezpieczeniem przed

wilgocią gruntową pod warunkiem, że woda nie

spiętrzy się powyżej poziomu płyty fundamentu.

Drenaż

Zabezpieczeniem przed

spiętrzaniem się wody przy ścianach piwnicznych

budynków jest właściwie dobrany system

drenażu*

który może przejąć

nadmiar

zalegającej

wody

odprowadzić

kanalizacji

ogólnospławnej.

Przy projektowaniu

drenażu należy poznać warunki hydrogeologiczne a w

szczególności

ilość napływającej wody

Przybliżone wielkości określa

tabela.

Drenaż jest nieskuteczny praktycznie tylko w przypadku, kiedy woda

gruntowa

występuje pod ciśnieniem - niezbędne jest wówczas wykonanie

budynku

drogiej

skomplikowanej

izolacji

przeciwwodnej

typu

ciężkiego.

Izolacja wodoszczelna

W celu zmniejszenia ilości wody działającej bezpośrednio na budowlę można
stosować drenaże opaskowe.

Rys.

Izolacja

wodoszczelna

ścian

posadzki

podziemia

budynku

podpiwniczonego przy obniżeniu poziomu wody za pomocą drenażu

Długość

drenażu

opaskowego

średnica i spadek rur odpływowych przy napływie wody na ścianę

średni

duży

ekstremalny

< 50

01OO/>O,5%

0125/>O,5%

0 200 / > 0,5%

0 200 / > 1,0%

<75

0 125/> 0,5%

0 160/> 0,5%

0 2OO/> 1,0%

0 200 / > 2,0%

< 100

0 125/ 0.5%

0 160/> 0,5%

0 200 / > 2,0%

<150

0 160 / : 0,5%

0 200 / > 0,5%

<200

0 160 / - 0.5%

0 200 / > 1,0%

W zależności od ilości napływającej wody określa się przekroje rur
drenażowych, odpływowch i sposób ułożenia instalacji drenarskiej.

Dobór rur odpływu do kanalizacji (od najniższego punktu drenażu do
kanału ogólnospławnego).

Drenaż opaskowy - elementy

rury drenarskie - wymagają atestu na zdolność wchłaniania wody przy
spiętrzeniu wody do 0,2 m powyżej dna rury;

studzienki płucząco-kontrolne - instalowane przy każdej zmianie
kierunku instalacji drenarskiej (we wszystkich narożnikach budynku),
aby zawsze istniała możliwość przepłukania drenażu wodą na całej
długości; minimalna średnica 300 mm;

płyty drenarskie (sączące) - płyty osłaniające izolację wodoszczelną
ścian piwnicznych, które zapobiegają tworzeniu się zastoin wody przy
ścianie; mogą być wykonane z materiału porowatego o dużej
przepuszczalności dla wody, z polistyrenu ekstrudowanego z rowkami od
zewnętrznej strony, pokrytymi włókniną filtracyjną, itp.

włóknina filtracyjna - zapobiega zamuleniu żwirowej obsypki drenażu;
układana z 10 cm zakładem rozdziela żwir od ziemi w zasypie.

Drenaż Opaskowy - Odpływ (na podstawie systemu FRÄNKISCHE,

opti-drän")

średnica

rury

[mm]

maksymalna długość rury [m] przy napływie wody na ścianę

mały

średni

duży

ekstremalny

DN 100

DN 125

100

DN 160

200

100

DN 200

300

150

Drenaż
opaskowy

Drenaż powierzchniowy

W drenażu opaskowym woda spod płyty fundamentowej odprowadzana
jest do opasujących budynek rur drenarskich przez otwory o średnicy 50
mm wykonane w ławach fundamentowych.

Warstwą drenującą pod płytą fundamentową powinien być płukany żwir o
uziarnieniu 8/16, ułożony w warstwie grubości co najmniej 15 cm i
oddzielony od gruntu włókniną filtracyjną. Warstwę żwiru należy od góry
zakryć folią, co zabezpiecza przed napłynięciem betonu podczas
wykonywania płyty fundamentowej.

Przy dużym napływie wody na płytę fundamentową drenaż opaskowy
może nie być wystarczający dla odprowadzenia piętrzącej się pod płytą
wody. Konieczne jest w takiej sytuacji uzupełnienie instalacji drenarskiej na
obwodzie budynku rurami odwadniającymi powierzchnię pod płytą
fundamentową. Drenaż powierzchniowy wykonuje się z rur o średnicy 100
mm, układanych ze spadkiem 0,5 %.

Drenaż
powierzchniowy

Drenaż powierzchniowy - odstępy w ułożeniu rur (na przykładzie systemu FRÄNKISCHE

"opti-drän")

warstwa drenująca pod płytą

fundamentową

maksymalne odstępy w ułożeniu rur [m]

przy napływie wody na płytę fundamentową

uziarnienie

grubość

warstwy

mały

średni

duży

ekstremalny

0/32

30 cm

8,0

4,0

2,5

2,0

8/16 z flzelina.

15 cm

40,0

18,0

12,0

9,0

Zawilgocenie ścian i cokołów

Rys.

Zawilgocenie cokołów i ścian budynków rozpryskami wody deszczowej

a) cokół wysunięty, w ścianie ze zwykłym tynkiem,
b) cokół cofnięty w ścianie z okładziną kamienną,
c) cokół z gzymsem kamiennym,
1 – ściana, 2 - tynk zewnętrzny, 3 - okładzina kamienna, 4 - gzyms kamienny, 5 -

opaska chodnikowa.

Najbardziej narażone na zawilgocenie od wód opadowych są cokoły budynku i
ściany zewnętrzne piwnic (ściany fundamentowe).

Izolacja budynków niepodpiwniczonych

a) w gruntach przepuszczalnych o poziomie wody gruntowej poniżej

poziomu posadowienia fundamentów;

b) w gruntach nieprzepuszczalnych o poziomie wody jw.;

1   - poziom terenu
2   - ława fundamentowa
3   - ściana fundamentowa
4   - izolacja pozioma
5   - izolacja pionowa
6 - zasypka wykopów

fundamentowych

7   – drenaż poziomy
8   – izolacja podposadzkowa
9   - poziom wody zaskórnej
10 - poziom wody qruntowej
11 - opaska chodnikowa
12 - warstwy konstr. podłogi

Izolacja budynków podpiwniczonych

Rys. Schematy zabezpieczeń przeciwwilgociowych i przeciwwodnych:
a) przy położeniu stropu powyżej 30 cm nad poziomem terenu;
b) przy położeniu stropu poniżej 30 cm nad poziomem terenu;

1 — izolacja pionowa powłokowa,
2 — izolacja pozioma z papy,
3 — drenaż,
4 — zasypka filtracyjna,
5 — warstwa odsączająca,
6 — piasek,
7 — przestrzeń wentylowana,
8 — podłoga drewniana na
legarach i słupkach murowanych,
9 — gruzobeton,
10— otwór wentylacyjny
zabezpieczony kratką mosiężną.

Wykonanie izolacji ław fundamentowych i
płyty podłogowej jednocześnie

Rozwiązanie

fundamentów

izolacji

przyziemia

budynku.

Zamiast wylewki z chudego betonu wykonywanej między ławami
fundamentowymi w rozwiązaniu tym zastosowana jest płyta
żelbetowa, oparta na ławach fundamentowych, wchodząca pod
zewnętrzne ściany konstrukcyjne.

Zachodząca

pod

ściany

fundamentowe

płyta

żelbetowa

zapobiega

ścinaniu

izolacji

przeciwwodnych

skutek

nierównomiernego osiadania ław fundamentowych i wylewek
podłogowych.

Drenaż

opaskowy

wokół

budynku

zapobiega

tworzeniu

się

zastoin

wody

opadowej

styku

ław

fundamentowych i ścian piwnicznych.

W pomieszczeniach piwnicznych zakładana
jest pozioma izolacja przeciwwodna, łącząca
się z izolacją założoną pod ścianami nośnymi.
Pionową izolację przeciwwodna najlepiej jest
zabezpieczyć przed uszkodzeniami
mechanicznymi materiałem termoizolacyjnym
do stosowania w styku z gruntem.

Na dnie wykopu wykonuje się warstwę
drenującą z grubego żwiru, zabezpieczoną
przed zamuleniem włókniną filtrującą. Na
poziomej izolacji przeciwwodnej
wykonywane są warstwy podłogowe -
najczęściej stanowi je tzw. podłoga
pływająca - izolacja termiczna z wełny
skalnej i wylewka betonowa.

Wykonanie izolacji ław fundamentowych i
płyty podłogowej

Do izolacji fundamentów używane są folie grubości co najmniej 0,38 mm.

Wykonuje się z nich zarówno izolacje pionowe na bocznych ścianach

fundamentów, jak i poziome układane na ławach oraz na ścianach

fundamentowych przed wymurowaniem ścian parteru.

Cieńsze folie wykorzystuje się do izolowania podłóg na gruncie.

Zwykle do izolowania fundamentów używa się folii z polietylenu (wysokiej

gęstości - HDPE lub niskiej - LDPE) albo polichlorku winylu (PCW).

W sprzedaży są również folie z kauczuku syntetycznego (EPDM).

Do wykonania izolacji przeciwwilgociowych i średnich izolacji

przeciwwodnych polecane są folie z PCW oraz polietylenowe.

Do ciężkich izolacji przeciwwodnych zaleca się stosowanie jednej

warstwy folii EPDM.

Przy użyciu tych folii wykonuje się też izolacje poziome na ławach

fundamentowych, układając je przed wymurowaniem ścian

fundamentowych, a także pomiędzy zagłębioną w ziemi ścianą

fundamentową a ścianą parteru znajdującą się pod ziemią.

Folia tak ułożona w pełni zabezpiecza nośne ściany nadziemne przed

kapilarnym podciąganiem wody.

Obecnie są już na rynku folie płaskie (nazywane membranami),
które przykleja się do układanego na nich betonu.

Mają powłokę z tworzywa sztucznego, którą należy oderwać przed
ułożeniem zbrojenia i zabetonowaniem.

Rozwiązanie to pozwala zminimalizować ryzyko dostania się wody
do betonu konstrukcyjnego lub muru, gdy wykonawca popełni jakiś
błąd.

Folie tego typu zalecane są przede wszystkim do izolacji poziomej
płyty leżącej na gruncie.

Izolacja fundamentów z folii płaskiej

To, w którym miejscu zostanie
wykonana

izolacja

termiczna

fundamentów, wpływa na wybór
folii mającej chronić podziemne
części

domu

przed

wodą

wilgocią.

Jeżeli

izolację

termiczną ułożono od strony
zewnętrznej,

wystarczającym

zabezpieczeniem przed wilgocią
będzie folia płaska między ścianą
fundamentu

termoizolacja

odporną na zawilgocenie. Gdy
izolację termiczną zrobiono od
wewnętrznej strony fundamentu,
zewnętrzną jego ścianę trzeba
koniecznie

zaizolować

masą

bitumiczną

zabezpieczyć

membraną kubełkową.

Izolacja fundamentów z folii tłoczonej

Podłoża, na których ma być ułożona
folia

płaska,

powinny

być

odpowiednio

przygotowane.

Betonowe

lub

zaprawy

cementowo-piaskowej

muszą być

wygładzone, a tak zwane gruntowe
- utwardzone i w razie potrzeby
zagęszczone. Arkusze folii należy
układać na zakłady,

które nie

powinny

być mniejsze niż 10 cm.

Miejsce

połączenia

może

być

zgrzewane

albo

sklejane.

Jeżeli

folia nie ma warstwy

klejącej, trzeba

zastosować specjalne taśmy lub
kleje. Tylko wtedy, gdy folia jest
układana

20-centymetrowy

zakład, jej arkuszy nie trzeba
sklejać ani zgrzewać.

Podstawowymi klejami mocującymi folię do podłoża są lepiki asfaltowe
na zimno i kleje używane do łączenia tworzyw termoplastycznych.

Można też przymocować folię do podłoża betonowego w obrębie
zakładów, na przykład kołkami rozporowymi o długości nie mniejszej
niż 35 mm, stosując przy tym podkładki o średnicy około 40 mm.

Folii nie trzeba mocować do podłoża, gdy znajduje się na niej warstwa
dociskowa (na przykład murek dociskowy z cegły albo warstwa betonu).

Gdy folia płaska ma być izolacją podłogi na gruncie, układa się ją pod
warstwą ocieplenia, a gdy podłoga jest ocieplana wełną, również nad
nią.

Izolacja ścian i fundamentów z folii płaskiej
połączona z izolacją podłogi

Folie tłoczone powinny być wykorzystywane do robienia średnich i ciężkich izolacji
przeciwwodnych. Folie tłoczone są wykonywane z wysokoudarowego polietylenu
(HDPE) modyfikowanego przeciwutleniaczem i środkami utrudniającymi palenie.
Wytłoczenia mają kształt kubełków bądź guziczków, dlatego folie są nazywane
kubełkowymi lub guziczkowymi. Ścianki wytłoczeń nie mają przewężeń, dzięki czemu
folia przenosi duże naprężenia.

Folie tłoczone mają grubość od 0,4 do 1 mm, przy czym wysokość
wytłoczeń wynosi najczęściej 8 mm.

Tylko najgrubsze folie mają głębsze wytłoczenia - nawet 20 mm.

Folie te są produkowane w różnych szerokościach: 1; 1,5; 2; 2,5; 3;
3,5; 4 m i sprzedawane w zrolowanych arkuszach długości 20 m.

Folie tłoczone mogą być układane bezpośrednio na ścianach tylko
wtedy, gdy dom jest wznoszony na gruncie o dużej
przepuszczalności (piaski, żwiry).

Jednak nawet wtedy nie jest możliwe wykonanie u dołu na tyle
szczelnego połączenia folii z murem, by podnosząca się woda nie
była w stanie wniknąć między nią a mur.

Dlatego konieczne staje się dodatkowe zabezpieczenie dolnej części
fundamentu izolacją z mas bitumicznych przynajmniej do wysokości
50 cm.

W gruntach spoistych ścianę fundamentową najpierw trzeba
zaizolować masą bitumiczną, a dopiero potem ułożyć folię tłoczoną.

Po pierwsze, zabezpiecza ona bitumiczną powłokę przed
uszkodzeniem podczas zasypywania wykopów, a po drugie,
wytłoczenia neutralizują ruchy gruntu i umożliwiają szybkie
odwadnianie zaizolowanych masami fundamentów.

Niektóre folie mają niezwykle wytrzymałą warstwę zewnętrzną z
siatki w postaci geowłókniny poliestrowej, umożliwiającą powstanie
kanału odpływowego, który skutecznie odprowadza wodę gruntową.

Mocowanie folii tłoczonych

Folie tłoczone są odporne na znajdujące
się w gruncie roztwory soli, kwasy
nieorganiczne, ługi, działanie grzybów,
bakterii, przerastanie korzeni, radon.
Choć są wykorzystywane przede wszystkim
do izolacji pionowych, można z nich
zrobić także izolację podłogi na gruncie.
Doskonale sprawdzają się również jako
izolacja zawilgoconych ścian piwnic.
Ułożona od strony pomieszczenia oddziela
wilgotną ścianę od warstwy
wykończeniowej (na przykład tynku, płyty
gipsowo-kartonowej). Do tego celu służą
folie z wtopioną jednostronnie ażurową
tkaniną poliestrową, która pełni funkcję
podkładu tynkarskiego. Pozwalają one na
otynkowanie zawilgoconych ścian, a
wytworzona szczelina powietrzna
umożliwia wysychanie ścian zagrożonych
działaniem wilgoci.

Rys. Sposób

mocowania folii
tłoczonej

a) z profilem
b) z pasem bez

wytłoczeń

Izolacja podłogi na gruncie

Rys. Izolacja w drewnianej podłodze

Rys. Izolacja w betonowej podłodze

Folie kubełkowe - zarówno na powierzchniach
pionowych, jak i poziomych - łączy się na zakład,
wkładając wytłoczenia jednej folii w wytłoczenia
drugiej (na zatrzask). Szerokość zakładu powinna
wynosić nie mniej niż 20-30 cm - od sześciu do
dziesięciu wytłoczeń. Jest wprawdzie możliwość
bardziej ekonomicznego wykorzystania folii przez
zmniejszenie szerokości zakładów do 10-15 cm, ale
konieczne jest wtedy zastosowanie specjalnej
uszczelki butylowej lub folii, która na brzegach ma
paski kleju. Zakłady poszczególnych pasm folii
powinny być przesunięte względem siebie o 50 cm.
Folie tłoczone mocuje się do izolowanego podłoża
kołkami rozporowymi lub gwoździami, pod którymi
umieszcza się podkładki uszczelniające
dopasowane do kształtu wytłoczeń. Górna krawędź
folii jest mocowana za pomocą specjalnych listew.
Są w nich otwory wentylacyjne pozwalające na
usuwanie wilgoci spod folii. Należy uważać, aby nie
zamknąć tych otworów podczas dalszych prac
budowlanych, na przykład tynkowania elewacji.

Izolacja wodochronna STYROZOL

zastosowanie



do wykonywania poziomych i pionowych izolacji wodochronnych w budynkach

niepodpiwniczonych i podpiwniczonych,



do izolacji podłóg układanych na gruncie,



do izolacji tarasów dla ruchu pieszego, dla ruchu samochodowego i tzw. tarasów

zielonych,



do wykonywania izolacji w balkonach i loggiach,



do sklejania folii, a nawet papy między sobą i do podłoża,



w pomieszczeniach "mokrych" do izolowania podłóg i ścian (kuchnie, łazienki,

natryski, baseny, pomieszczenia z mokrą produkcją),



izolacja ze STYROZOLU tworzy bardzo dobrą paroizolację (opór równoważny 6

m) układana np. na powierzchni stropów żelbetowych,



jako warstwy bezspoinowe eliminują możliwość powstawania nieszczelności,

jakie mogą wystąpić na połączeniach materiałów rolowych,



przyklejając płyty izolacji termicznej (po przeschnięciu izolacji z masy), np. ze

styropianu czy wełny mineralnej, dobrze je stabilizują na ułożonej (często
pochyłej) powierzchni.



materiał sprawdza się bardzo dobrze także w remontach nawierzchni,

wykonanych z płytek terkoty itp.

Izolacja ma dobre właściwości techniczne które przewyższają właściwości innych materiałów
izolacyjnych:
– wodoszczelność materiału określona została na 1,2 MPa (co odpowiada 120 m słupa wody, przy
grubości warstwy 0,2–0,3 mm. Inne masy izolacyjne mają określoną wodoszczelność na poziomie 0,2–0,7
MPa, przy grubości warstw 2 - 6 mm,
– wydłużenie względne przy rozciąganiu nowej izolacji wynosi 425–560%, podczas gdy dla innych mas
izolacyjnych wynosi 20–300%,
– adhezja (przyczepność do podłoża) betonowego i ceglanego warstwy gruntującej (STYROZOL G) wynosi
1,5–2,2 MPa, a masy powłokowo-klejącej (STYROZOL P) 1,4–1,5 MPa.

Hydroizolacja bezpowłokowa - wodoszczelne
fundamenty, ściany i dachy

Budowa obiektu w taki sposób, aby do wnętrza nie dostawała się wilgoć,

jest jednym z podstawowych wymogów, jakie inwestor stawia przed

projektantem i wykonawcą. Właściwe wykonanie hydroizolacji decyduje o

trwałości budynku i jego prawidłowej eksploatacji.

Rozwiązania standardowe przy dużym i długotrwałym obciążeniu wodą

gruntową okazują się niewystarczające i awaryjne, a usuwanie usterek

hydroizolacji i skutków ich wystąpienia jest zawsze bardzo kosztowne i

niezwykle trudne do wykonania. Na szczęście branża budowlana dysponuje

dziś technologiami, które umożliwiają zabezpieczenie budynków przed

wilgocią sposób trwały i niezmienny w czasie. Jedna z nich opiera się na

wykorzystaniu betonu wodoszczelnego i gwarantuje szczelność.

Podstawową cechą tego systemu zwanego potocznie "białą wanną" jest

przeniesienie funkcji bariery przeciwwodnej w masę elementu

konstrukcyjnego. Proponowana technologia daje gwarancję szczelności i

odporności na wody gruntowe i opady atmosferyczne niezależnie od

klimatu, temperatury oraz warunków gruntowych. Inżynierowie

uwzględniają wszystkie te czynniki w planowaniu konstrukcji, oraz

opracowują szczegóły technologii wykonania robót budowlanych. W

połączeniu z odpowiednim zbrojeniem, uszczelnieniem dylatacji oraz

zastosowaniem dodatkowych akcesoriów powstaje szczelna konstrukcja.

Hydroizolacja bezpowłokowa - wodoszczelne
fundamenty, ściany i dachy

Rozwiązanie w postaci tzw.
"białej wanny" stosowane jest
przykładowo jako zabezpieczenia:



obiektów posadowionych poniżej
wód gruntowych,



tarasów i dachów płaskich,



parkingów podziemnych,



niecek basenów.

Technologia betonu wodoszczelnego sprawdza się także w
elementach takich jak:



zbiorniki retencyjne i p.poż.,



oczyszczalnie ścieków.

Izolacje wodochronne - przykłady

1 – Płyta fundamentowa
2 – Bloczki betonowe ścian fundamentowych
3 - Izolacja przeciwwilgociowa
4 – Membrana systemu hydroizolacyjnego
5 – Alternatywnie membrana systemu hydroizolacyjnego

(z geowłókniną)

6 – Listwa wykończeniowa
7 - Rura drenażowa

Rys. Przejście pionowej izolacji trzywarstwowej

w dwuwarstwową (przykład)

Rys. Izolacja przeciwwilgociowa – falista płyta
bitumiczna (przykład)

Izolacje wodochronne - przykłady

połączenia izolacji przeciwwilgociowej
z powierzchniami poziomymi i pionowymi;

izolacja przeciwwilgociowa ocieplonej

ściany piwnicznej.

podkład betonowy

izolocja przeciwwilgociowa izolacji poziomej

membrana

konstrukcja żelbetowa

izolacja przeciwwilgociowa izolacji pionowej

ścionkd pochyło

izolocja termiczna

mocowanie izolacji termicznej

Zamocowanie listwy wykończeniowej

10. fartuch ochronny
11. opaska betonowa

Izolacje wodochronne - przykłady

MOŻLIWOŚCI ZASTOSOWANIA MEMBRAN HDPE

Odporność na ciśnienie - 150–180 KN/m2

Wytrzymałość na temperatury - –50°C do 80°C

Izolacja płyt fundamentowych

Wielofunkcyjna membrana izolacyjna

Izolacja pozioma ław fundamentowych

5. Wytłaczana folia polietylenowa o wysokiej gęstości do wykonywania

poziomej izolacji fundamentów

Izolacja zewnętrznych ścian fundamentowych

Wielofunkcyjna membrana izolacyjna (w przypadku niewystępowania

wód gruntowych na odcinku budowy)

Membrana z zewnętrzną warstwą z geowłókniny poliestrowej,

przeznaczona na fundamenty i ściany (w przypadku niewystępowania

wód gruntowych na odcinku budowy)

Izolacja ścian wewnętrznych

Membrana umożliwiająca tynkowanie zawilgoconych ścian

Wielofunkcyjna membrana izolacyjna

Izolacja płyt stropowych

Membrana do izolacji stropodachów, stropów, tarasów i podłóg.

Dodatkowa warstwa podkładowa z pianki polietylenowej poprawia

izolacyjność dźwiękową i termiczną

Izolacja tarasów

Wielofunkcyjna membrana izolacyjna

Membrana do izolacji stropodachów, stropów, tarasów i podłóg.

Dodatkowa warstwa podkładowa z pianki polietylenowej poprawia

izolacyjność dźwiękową i termiczną

Izolacje wodochronne

W starych budynkach były często wykonywane izolacje wodochronne ścian

fundamentowych w postaci warstwy trudnoprzepuszczalnej, ubijanej gliny przy
samej ścianie fundamentowej.

Zniszczoną lub brakującą izolację przeciwwilgociową ścian piwnic można

odtworzyć lub wykonać poprzez:



metodą mechaniczną, poprzez podcięcie muru i włożenie wkładki z papy

lub blachy,



metodą chemiczną, poprzez wykonanie blokady chemicznej w ścianie

fundamentowej (poprzez hydrofobizację i uszczelnienie materiału ściany na
całej szerokości przekroju).

Nie wolno wykonywać izolacji pionowej zawilgoconych ścian

fundamentowych, gdyż powoduje to podniesienie poziomu podciągania
kapilarnego wody w ścianie. Przed wykonywaniem izolacji należy ściany
fundamentowe (piwnic) osuszyć. Dobrym częściowym rozwiązaniem jest
odkrycie ścian piwnic w celu zwiększenia powierzchni odparowywania wilgoci.
Odkrycie to można wykonać np. płytami falistymi lub specjalną folią
fundamentową (groszkowaną).

MATERIAŁY BENTONITOWE

Odmienną grupę materiałów tworzą izolacje, w których zastosowano
bentonit sodowy - chemicznie obojętny ił pochodzenia wulkanicznego.
Bentonit staje się materiałem izolacyjnym dopiero w momencie kontaktu
z wodą. Pozostawiony swobodnie bentonit pęcznieje i zwiększa objętość
nawet 12 - 16 krotnie. Przy ograniczaniu swobody pęcznienia pod
wpływem wody z sypkiego bentonitu tworzy się nieprzepuszczalny żel,
który uniemożliwia przenikanie zarówno pary wodnej, jak i wody.
Najważniejszym warunkiem uzyskania szczelnej warstwy izolacyjnej jest
ograniczenie

materiałom

bentonitowym

możliwości

pęcznienia.

Właściwości bentonitu stwarzają możliwość samonaprawiania uszkodzeń
izolacji spowodowanych osiadaniem budowli lub skurczem betonu.

Budynków zabezpieczonych materiałami bentonitowymi nie trzeba otaczać drenażem

Izolacje przeciwwodne w renowacji
starych budynków

Do najczęściej stosowanych materiałów i technologii w
renowacji przyziemia starych budynków należą:

• preparaty iniekcyjne do wykonania przepony poziomej -
preparaty na bazie związków krzemu
-np. AQUAFIN

–F

• cementowe zaprawy wodoszczelne do wykonania izolacji
pionowych

• roztwory przekształcające sole rozpuszczalne znajdujące
się w murze, preparaty grzybobójcze, itp.

• paroprzepuszczalne mineralne tynki renowacyjne