Boże coś Polskę

Boże! coś P o lsk ę p rz ez tu k lic z n e w ieki

O ta c z a ł b las k ie m p o tęg i i c h w a ły ,

Coś j ą z a s ła u ia ł ta r c z ą sw ej opieki

O d n ie s z c z ę ść , k tó r e p rz y g n ę b ić j ą m iały ,

P rz e d T w e o łta rz e zanosim b ła g a n ie :

O jc zy z n ę, w olność ra c z nam w ró c ić P an ie!

T y , k tó ry ś p o tem tk n ię ty j e j u p a d k ie m ,

W s p ie ra ł w a lc z ą c y c h z a n a jś w ię ts z ą sp ra w ę ;

A ch cą c ś w ia t c a ły m ieć j e j m ęstw a św ia d k iem ,

W śró d n ieszc zę ść n a w e t p o m n a ż a ł j e j sła w ę ;

P rz e d T w e o łta r z e zanosim b łag a n ie:

O jc z y z n ę , w o ln o ść ra c z nam w ró cić P an ie!

W róć b ied n e j P o ls c e św ie tn o ść s ta ro ży tn ą!

U ż y ź n ia j, pola s p u s to s z a łe łan y ;

N iecli szczęście, p o k ó j n a no w o z a k w itn ą ;

P rz e s ta ń n a s k a ra ć , Boże z a g n ie w a n y !

P rz e d T w e o łta r z e zanosim b ła g a n ie :

O jczy zn ę, w olność ra c z nam w ró cić P a n ie!

N ie d aw n o ś w o ln o ść z a b r a ł z P o ls k ie j zieini

A ju ż k rw i n aszej p o p ły n ę ły rz e k i —

O ja k ż e m usi być o k ropnie z tym i,

K tó ry m O jc zy z n ę o d b ie ra sz n a w ie k i,

P rz e d T w e o łta rz e zanosim b ła g a n ie :

O jc zy z n ę, w olność ra c z nam w ró cić P an ie!

B oże, k tó re g o ra m ię s p ra w ie d liw e

Ż e la z n e b e rła w ła d có w ś w ia ta k ru s z y

S k a rć n a sz y ch w ro g ó w z a m ia ry sz k o d liw e ,

O budź n a d z ie ję w p o lsk iej n a sz e j duszy,

P rz e d T w e o łta rz e zan o sim b ła g a n ie :

O jczy zn ę, w olność ra c z nam w ró c ić P a n ie!

Bożo N a jśw ię ts zy ! p rz e z T w e w ie lk ie cudy

O d d alaj od n as k lęsk i m o rd u , boju;

P o łą c z w o ln o ści w ęzłem T w o je lud y ,

IJod je d n o b e rło a n io ła poko ju .

P r z e d T w e o łta rz e zanosim b ła g a n ie :

O jc zy z n ę, w olność ra c z nam w ró c ić P anie!

Bożo N a jśw ię tszy ! p rzez C h ry stu sa rany!

Ś w ieć w ie k u iście n ad b ra ć m i zm a rły m i —

S p o jrz y j n a lud T w ój n iew o lą z n ę k a n y ;

P rz y jm ij o fia ry z sy n ó w p o lsk iej ziem i.

P rz e d T w e o łta rz e zan o sim b łag a n ie:

O jc z y z n ę , w oln o ść ra c z nam w ró cić P a n ie !

G dy n a ró d p o lsk i d z isia j w e łz a c h to n ie,

Z a n aszy ch b ra ci p o leg ły c h b ła g a m y ,

B y ich m ęc z e ń stw e m u w ień czo n e sk ro n ie ,

N am do w olności o tw o rz y ły b ram y .

P r z e d T w e o łta rz e zanosim b ła g a n ie :

O jc z y z n ę , w olność ra c z nam w ró sić P a n i e ! ,

B oże N a jśw ię ts z y , od k tó re g o woli

Is tn ie n ie ś w ia ta c a łe g o z a le ż y ,

W y rw ij lud polski z ty ra n ó w niew o li,

W sp ie ra j sz la c h e tn e z a m ia ry m łodzieży!

P rz e d T w e o łta rz e zanosim b łag a n ie:

O jc zy z n ę, w o ln o ść ra c z nam w ró cić Panie!

J e d n o T w e sło w o , w ie lk i n ieb io s P a n ic ,

W ch w ili nas z p ro ch ó w w s k rz e sić b ę d zie zd cln o .

A g d y z as łu ż y m n a T w e u k a ra n ie ,

O b ró ć nas w p ro c h y ,— a le w p ro c h y w olne!...

P rz e d T w e o ł ta r t e zanosim b łag a n ie:

O jc zy z n ę, w o ln o ść ra c z nam w ró cić P an ie!

Alojzy Feliński

(N u ta .S e rd e c z n a m a tk o “).

Chorał

„Z dymem pożarów”

Z dym em p o ż aró w , z k u rz em k r w i b ra tn ie j,

D o C iebie, P a n ie , bij o ten g ło s;

S k a rg a to s tra s z n a , j ę k to o sta tn i,

Od tak ic h m odłów b ie le je w łos.

My ju ż bez s k a rg i nie z n am y śp ie w u ,

W ien iec cie rn io w y w ró s ł w n a s z ą sk ro ń

W ie cz n ie j a k po m u ik T w o je g o gniew u,

S te rc z y ku T o b ie b ła g a ln a d ło ń .

I le ż to ra z y T y ś n as nie sm a g a ł,

A m y nie zm yci ze św ie ż y c h ra n ,
Z now u w ołam y: O n się p r z e b ła g a ł,

Bo O n nasz O jciec, bo On nasz Pan!

I zn ó w p o w s ta je m w ufności sz czersi,

L ec z z a T w ą w o lą z g n ia ta n a s w róg,

I śm iech nam rz u ca j a k g ła z n a p iersi:

„A g d zież te n O jciec, a g d z ie ż te n Bóg!

1 p a trz y m w n iebo, c zy z jo g o sz c z y tu

S to sło ń c nio sp a d n ie w rogom na z n a k ;

C icho i cich o ... p o śró d b łę k itu

J a k d a w n iej b u ja sw o b o d n y p tak .

O w óż w z w ą tp ie n ia s tra s z n e j ro z te rc e ,

N im n a sz ą w ia rę ocucim znów ,

B lu ż n ią ci u s ta , choć p ła c ze se rc e ,

S ą d ź n as po se reu , nio w e d łu g słów !

O P a n ie , P an ie! ze z g ro z ą św ia ta

O k ro p n e d z ie je p rz y n ió s ł nam czas;

S yn z a b ił o jca, b r a t z a b ił b r a ta ,

M nóstw o K ainów j e s t p ośród n a s:

A le o P a n ie oni n iew in n i,

C hoć n a s z ą p rz y s z ło ś ć c o fn ę li w s te c z ,

In n i s z a ta n i byli tam c zy n n i;

O ! rę k ę k a r a j, n ie śle p y m iecz !

P a trz ! m y w n ieszc zę śc iu z a w s z e je d n a c y

N a T w o je łono, do T w o ich g w iazd

M o d litw ą p ły n iem j a k se n n i p tac y ,

Co lec ą sp ocząć wśród w łasn ych gniazd.

O słoń n a s , osło ń o jc o w sk ą d ło n ią,

D a j nam w id z e n ie p rz y sz ły c h T w y ch ła s k ;

N iech k w ia t m ęc z e ń sk i uśpi n a s w onią,

N iech n a s n ie b ia ń sk i o to czy blask!

I z a rc h a n io łe m T w oim n a c z e le

P ó jd z ie m y w szy scy na s tra s z n y bój,

,

I na d rg a ją c e m s z a ta n a c ie le

Z a tk n iem y s z ta n d a r z w y c ię s k i T w ój!

Z b łą k an y m b racio m o tw o rz y m se rea .

W in ę ich zm y je w o ln o ści c h rze st;

W te n c z a s u sły szy p o d ły b łn ź n ie rc a

O dpow iedź n a sz ą: „Bóg był i jest“

Kornel Ujejski.

Jeszcze Polska nie zginęła

J e s z c z e P o ls k a nie z g in ę ła , k ied y my ż yjem y,

Co nam obca moc w y d a rła , m o cą o d b ierz em y .

Co w s z c z ę ła ro z p ac z, to do k o n a m ęstw o ,

M ars*, m arsz P o la c y ! Bóg nam d a zw y cięstw o !

O jc zy z n a z g ro b u w s ta ją c a , w o ła do sw y ch d z ie ci:

K to mój sy n , k to p ra w y P o la k , niech do boju leci!

O M atko n asza! o O jczy zn o św ięta!

My tw o je d z ie ci, my s k ru s z y m tw e pęta!

Z a w olność, z a k ra j ro d z in n y spieszm y do o rę ż a ,

W sz a k b ra c ia n ie w ie lk a lic zb a, locz m ęstw o z w y c ię ż a .

H o n o r i s ła w a są po n a sz ej stro n ie;

S łodko j e s t z g in ą ć w O jczy z n y obronie!

Z ieino n aszy ch p ra p ra d z ia d ó w , ziem io k rw ią ich z la n a .

J u ż e ś n a sz a, ju ż obcego nie b ęd ziesz m ieć p a u a .

Do b roni b racia! do broni! do broni!

P o d św ię ty m z n ak iem O rła i P o g o n i.

Z n aszy m w odzem n ieb e zp ie cz eń s tw ż ad n y ch się nie stra sz y m ,

W o ln o ść, je d n o ś ć , ufność, zgoda b ę d ą h asłem n aszem .

Co w s z c z ę ła ro z p a c z , to do k o n a m ęstw o ,

M arsz, m arsz P o la cy ! B óg nam d a zw y cię stw o !

Stefan Buszt/Aslci

9

\

_____________________________________________

o / 2 3 7 —D ru k a rn ia P a ń stw o w a pod z arz ąd e m D e p a rt. W o js k .

N. K. N. w P io trk o w ie .

Ll€ZJ