1

STYL WESTERN W REKREACJI (CZ. XVII)

Jednym z elementarnych problemów, jakie będziemy spotykać na tym etapie, jest

wprowadzanie co jakiś czas korekty wewnętrzną wodzą przy prowadzeniu konia jedną

ręką, pozycja jego głowy i trudności w przechodzeniu z jednego chodu do drugiego.

Przypomnijmy, że podczas poprzednich etapów szkolenia koń oswoił się z uciskiem (to jest

warunek przejścia do prowadzenia jedną ręką) wywieranym obiema nogami oraz obiema

wodzami. Tak więc ruch do przodu w stępie i w kłusie narzucamy koniowi przez ucisk

obiema nogami. Kiedy koń jest zrelaksowany, rozluźniony i jest podatny na wszelkie zmiany,

wówczas nieznacznie przenosimy w kłusie ciężar ciała na zewnętrzną stronę i wprowadzamy

ucisk zewnętrzną nogą (zewnętrzna strona konia i zewnętrzna noga jeźdźca to strona

np. prawa, gdy będziemy chcieli rozpocząć chód w lewą stronę lub na lewą nogę), natomiast

wewnętrzną nogę odsuwamy od konia. Dodatkowym elementem rozpoczęcia zmiany chodu

może być cmoknięcie, popuszczenie wodzy i pozwolenie koniowi poruszania się kłusem

po łuku lub do przodu.

W pierwszych lekcjach przy prowadzeniu konia na dwie ręce pokazywałem przejście

z pozycji stój do stępa i ze stępa do kłusa przez ucisk obiema nogami. Teraz, aby koń szybciej

pojął, co oznacza przeniesienie ciężaru ciała i docisk zewnętrzną nogą, próbujemy przejścia

ze stępa do kłusa przez balans naszego ciała i docisk zewnętrzną nogą.

Pamiętajmy o zebraniu konia przed i po zmianie chodu, a nie w trakcie pierwszego wykroku.

Dotyczy to wszystkich rozpoczynanych czy też zmienianych chodów. Jeśli koń sprzeciwia się

uciskowi wywieranemu przy pomocy wodzy i podnosi głowę, należy niezwłocznie zatrzymać

2

się i wprowadzić korektę, czyli opanowane przez nas wcześniej ćwiczenia do pozycjonowania

głowy, i powtórzyć ćwiczenie. Należy tu zwrócić szczególną uwagę na umiarkowane

pociągnięcia wodzami, tak aby nie zrazić konia wędzidłem, bo w przeciwnym razie

osiągniemy cel odwrotny od zamierzonego. Jeżeli koń ma trudności ze zmianą tempa, to

znaczy nie chce przyśpieszyć do kłusa lub przejść w galop, wówczas pomocą może okazać się

wprowadzenie pociągnięcia wewnętrzną wodzą w celu zainicjowania szybszego ruchu

do przodu. Gdy opanujemy zmianę tempa, to musimy pamiętać, że jeżeli inicjujemy

rozpoczęcie galopu przez balans ciała na prawo i docisk prawą nogą, a wewnętrzną, czyli

lewą nogę odsuniemy od konia, to koń musi rozpocząć galop na lewą nogę, czyli lewa noga

konia jest nogą prowadzącą, obojętnie czy to odbywa się w galopie po linii prostej, czy

na kole. Jeżeli galop jest na nogę przeciwną, to przechodzimy do stępa z równoczesnym

przejściem do wykonania małego koła w tym kierunku, na jaką nogę powinien koń

zagalopować. Nie oczekujmy od konia cudów. Dopiero wielokrotne powtarzanie ćwiczeń

uświadamia mu, że powinien trzymać łeb w obniżonej pozycji i rozpoczynać galop

na właściwą nogę.

c.d.n.