Chcę pomalować czas

Ach wy, wy psotne, figlarne dni,

Co cicho - niczym nic – wpadacie do mych rąk,

Tak cicho, że nie wiem kiedy,

Ani tym bardziej skąd.

A każdy – z was – paletę z pędzlem trzyma,

I Rafaela sobą cudownie, cudownie gra,

I na trójwymiarowej przestrzeni,

Maluje, co który w fantazji ma.

A ja podziwiam – wasze – dzieła,

I też chcę malować, lecz tylko, tylko was,

Ale najbardziej pragnę – głębokim różem musnąć -

Biegnący z przeciwka czas.

A dlaczego to mówię wam – właśnie – wam?

Bo czas jest również wasz,

Więc może któregoś ranka – usłyszę:

„ – To o czym skrycie marzyłaś – to oto, oto masz”.

I. Iwańska

Warszawa 2016-02-24