KODEKS DROGOWY 2006

W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH

GAZETA PRAWNA Nr 17 (1635) 24 STYCZNIA 2006

KODEKS DROGOWY I

Kodeks drogowy powinien być znany
każdemu kierowcy i pieszemu. Nie-
stety liczba wypadków i kolizji poka-
zuje, iż pojawia się wiele pytań
w związku z zasadami, jakie obowią-
zują na drodze. Główne przyczyny
wypadków to m.in.: niedostosowanie
prędkości do warunków ruchu, nie-
przestrzeganie pierwszeństwa prze-
jazdu. Niestety, liczną grupą spraw-
ców wypadków drogowych są piesi.
Kolejnym i niestety nadal bardzo po-
ważnym problemem na naszych dro-
gach są nietrzeźwi kierowcy.

Uprawnienia policjantów
i innych służb

Czy samochody na drogach mogą kontrolować
tylko policjanci czy również funkcjonariusze in-
nych służb?

NIE.

Czuwanie nad bezpieczeństwem i porząd-
kiem ruchu na drogach, kierowanie ruchem

i jego kontrolowanie to przede wszystkim podstawowe
zadania policji. Policjant, w związku z wykonywaniem
przypisanych mu czynności, jest uprawniony m.in. do:
legitymowania uczestnika ruchu i wydawania mu wiążą-
cych poleceń oraz sprawdzania stanu technicznego
i wyposażenia pojazdu. Czynności z zakresu kontroli ru-
chu drogowego mogą wykonywać w zakresie przypisa-
nych im uprawnień: funkcjonariusze Straży Granicznej,
funkcjonariusze celni, strażnicy leśni, funkcjonariusze
Straży Parku, pracownicy zarządów dróg oraz strażnicy
straży gminnych (miejskich). Funkcjonariusze lub pra-
cownicy formacji i służb, o których mowa, mogą wyko-
nywać czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego,
jeżeli posiadają upoważnienie do wykonywania kontroli
ruchu drogowego. Obowiązek uzyskania upoważnienia
do wykonywania kontroli ruchu drogowego nie dotyczy
funkcjonariuszy Straży Granicznej.

Podobnie jak policjanci, również funkcjonariusze lub

pracownicy wymienionych formacji i służb przed przy-
stąpieniem do czynności kontrolnych muszą podać imię
i nazwisko, stanowisko oraz przyczynę przeprowadzenia
czynności kontrolnych, a na żądanie kontrolowanego
okazać legitymację służbową i upoważnienie do wyko-
nywania kontroli ruchu drogowego.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 6, 129 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo
o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Uprawnienia strażników
miejskich

Czy straż miejska może zatrzymywać pojazdy
i kontrolować uczestników ruchu drogowego za
wykroczenia drogowe, w tym np. za przekrocze-
nie prędkości?

TAK.

Ograniczony zakres uprawnień w zakresie
kontroli ruchu drogowego mają również

strażnicy straży gminnych (miejskich), którzy mogą
kontrolować m.in.:

◗

kierujących pojazdami, niestosujących się do zakazu
ruchu w obu kierunkach,

◗

uczestników ruchu naruszających przepisy o: zatrzy-
maniu lub postoju pojazdów, ruchu motorowerów, ro-
werów, pojazdów zaprzęgowych oraz o jeździe wierz-
chem lub pędzeniu zwierząt, a także o ruchu pieszych.

W ramach wykonywania czynności z zakresu kontro-

li ruchu drogowego strażnicy straży gminnych (miej-
skich) są upoważnieni do: zatrzymywania pojazdów,
sprawdzania dokumentów wymaganych w związku
z kierowaniem pojazdem lub jego używaniem. W okre-
ślonych przypadkach strażnicy gminni mogą usuwać,
przemieszczać lub blokować samochody.

Strażnicy straży gminnych (miejskich) są upoważnie-

ni do zatrzymywania kierującego pojazdem na obszarze
zabudowanym przez całą dobę, a poza obszarem zabu-
dowanym tylko od świtu do zmierzchu i wtedy, kiedy
dysponują pojazdem samochodowym oznakowanym
emblematem właściwej straży gminnej (miejskiej).

PODSTAWA PRAWNA

◗

Par. 17 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych
i administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie kon-
troli ruchu drogowego (Dz.U. z 2003 r. nr 14, poz.144).

Fotoradar w rękach
strażników

Czy strażnicy gminni mogą wystawiać mandaty za
nadmierną prędkość i rejestrować wykroczenia
kierowców przy wykorzystaniu np. fotoradarów?

TAK.

Strażnicy gminni mogą rejestrować wykro-
czenia za pomocą obrazu z kamer umiesz-

czonych w miejscach publicznych. Za pomocą urzą-
dzeń rejestrujących prędkość i obraz mogą także karać
za przekroczenie dopuszczalnej prędkości oraz za prze-
jechanie na czerwonym świetle. Strażnicy gminni mają
prawo do kontrolowania tych kierowców, którzy nie sto-
sują się do wskazań sygnalizacji świetlnej oraz przekra-
czających dozwoloną prędkość. Kontrola właściwego
zachowania na światłach oraz przestrzeganie dopusz-
czalnej prędkości przez straż gminną mogą być realizo-
wane wyłącznie przy użyciu urządzeń samoczynnie reje-
strujących przekroczenie dozwolonej prędkości lub nie-
stosowanie się do wskazań sygnalizacji świetlnej. Cho-
dzi tu np. o fotoradary czy kamery.

Jednocześnie wyraźnie należy zaznaczyć, iż funkcjo-

nariusze straży miejskiej nie mają prawa zatrzymywać
pojazdów, w przypadku gdy kierujący przekroczył pręd-
kość lub przejechał na czerwonym świetle. Mandaty
w takich sytuacjach mogą być nakładane jedynie na
podstawie tego, co zarejestrował fotoradar lub kamera
umieszczona na skrzyżowaniu.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Par. 17 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia ministra spraw we-
wnętrznych i administracji z dnia 30 grudnia 2002 r.
w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz.U. z 2003 r. nr
14, poz.144).

Policjant zabiera prawo jazdy

Kiedy podczas kontroli na drodze policjant może
zatrzymać prawo jazdy?

Jeśli dochodzi do poważnego wypadku drogowe-
go, w którym są ofiary, lub gdy jeden z jego

uczestników jest w stanie nietrzeźwym, może dojść do
zatrzymania prawa jazdy. Policjant zatrzyma prawo jaz-
dy za pokwitowaniem m.in. w razie:

◗

stwierdzenia, że kierujący pojazdem znajduje się w sta-
nie nietrzeźwości lub w stanie po spożyciu alkoholu al-
bo środka działającego podobnie do alkoholu,

◗

gdy wobec kierującego pojazdem orzeczono zakaz
prowadzenia pojazdów lub wydano decyzję o cofnię-
ciu prawa jazdy,

◗

przekroczenia przez kierującego pojazdem liczby 24
punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego,

◗

przekroczenia przez kierującego pojazdem, w okresie
1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy,
liczby 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu dro-
gowego.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 135 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ru-
chu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Zatrzymywanie dowodów
rejestracyjnych

Czy możliwe jest zatrzymanie dowodu rejestracyj-
nego ze względu na zły stan techniczny samocho-
du? Czy są konkretne sytuacje, w których może być
zatrzymany przez policję dowód rejestracyjny?

TAK.

Jeśli policjant stwierdzi, iż przyczyną wy-
padku lub kolizji drogowej był np. zły stan

techniczny pojazdu, wówczas może dojść do zatrzyma-
nia dowodu rejestracyjnego.

Policjant zatrzyma dowód rejestracyjny w razie:

◗

stwierdzenia lub uzasadnionego przypuszczenia, że
pojazd zagraża bezpieczeństwu, zagraża porządkowi
ruchu, narusza wymagania ochrony środowiska,

◗

stwierdzenia, że pojazd nie został poddany badaniu
technicznemu w wyznaczonym terminie lub termin
badania nie został wyznaczony prawidłowo,

◗

stwierdzenia zniszczenia dowodu rejestracyjnego (po-
zwolenia czasowego) w stopniu powodującym jego
nieczytelność,

◗

uzasadnionego podejrzenia podrobienia lub przerobie-
nia dowodu rejestracyjnego (pozwolenia czasowego),

◗

stwierdzenia, że badanie techniczne zostało dokonane
przez jednostkę do tego nieupoważnioną,

◗

nieokazania przez kierującego dokumentu stwierdza-
jącego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpiecze-
nia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu
lub nieokazania dokumentu stwierdzającego opłacenie
składki tego ubezpieczenia,

◗

uzasadnionego przypuszczenia, że dane w nim zawar-
te nie odpowiadają stanowi faktycznemu.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 132 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ru-
chu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Pokwitowanie za dowód
rejestracyjny

Czy po zatrzymaniu dowodu rejestracyjnego
można przez jakiś czas poruszać się jeszcze swo-
im samochodem?

TAK.

W razie zatrzymania dowodu rejestracyjnego
(pozwolenia czasowego), policjant wydaje

kierowcy pokwitowanie. W razie uzasadnionego przy-
puszczenia, że pojazd zagraża bezpieczeństwu ruchu lub
narusza wymagania ochrony środowiska, pokwitowanie,
o którym mowa, stanowi jednocześnie skierowanie na do-
datkowe badania techniczne. Pokwitowanie zezwala na
używanie pojazdu przez czas nieprzekraczający 7 dni. Ze-
zwolenie nie może być wydane w przypadkach, gdy do-
wód rejestracyjny został zatrzymany, gdy pojazd zagraża
bezpieczeństwu lub środowisku oraz w przypadku nie-
okazania dowodu zawarcia ubezpieczenia OC. Zwrot za-
trzymanego dokumentu następuje niezwłocznie po usta-
niu przyczyny uzasadniającej jego zatrzymanie.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 132 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ru-
chu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

KONTROLA NA DRODZE

II KODEKS DROGOWY

GAZETA PRAWNA Nr 17 (1635) 24 STYCZNIA 2006

CZY

TELNIC

Y P

YT

AJĄ

EK

SPERT ODPOWIADA

Zasady postępowania
policjantów

Czy policjanci podczas kontroli drogowej mogą
postępować według tylko przez siebie ustalo-
nych zasad?

NIE.

Policjant, w celu przeprowadzenia kontroli
ruchu drogowego, jest uprawniony do wyda-

wania poleceń i sygnałów. Policjant umundurowany
w warunkach dostatecznej widoczności podaje sygnały
tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warun-
kach niedostatecznej widoczności – latarką ze światłem
czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze
światłem odblaskowym lub światłem czerwonym. Nale-
ży pamiętać, że policjant nieumundurowany jest upraw-
niony do zatrzymania kierującego pojazdem wyłącznie
na obszarze zabudowanym.

Policjant jadący pojazdem samochodowym może poda-

wać kierującemu pojazdem polecenia do określonego zacho-
wania się za pomocą urządzeń nagłaśniających, sygnalizacyj-
nych lub świetlnych. Generalną zasadą jest to, aby pojazd
kontrolowany był zatrzymany w miejscu, gdzie jest to dozwo-
lone, nie utrudnia ruchu i nie zagraża bezpieczeństwu.

Policjant po zatrzymaniu pojazdu powinien podać

kierującemu stopień, imię i nazwisko oraz przyczynę za-
trzymania, a ponadto, gdy jest w mundurze – okazać le-
gitymację służbową na żądanie kontrolowanego uczest-
nika ruchu. Gdy policjant jest nieumundurowany, legi-
tymację powinien okazać bez wezwania. Przystępując
do czynności kontrolnych, policjant może wydać pole-
cenie unieruchomienia silnika pojazdu. W przypadkach
uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub uwarun-
kowanych charakterem kontroli, policjant może zażą-
dać od kierowcy lub pasażera opuszczenia pojazdu.

Policjant nie musi okazywać legitymacji w przypadku

zatrzymania pojazdu:

◗

w wyniku prowadzonych działań pościgowych,

◗

co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że po-
chodzi z przestępstwa,

◗

jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że znajdują
się w nim osoby, które popełniły przestępstwo.

Do pojazdu policyjnego kontrolowany uczestnik ru-

chu może być wpuszczony tylko w razie konieczności,
np. udzielenia pomocy choremu lub rannemu, przepro-
wadzenia badania w celu ustalenia zawartości w organi-
zmie alkoholu, okazania przebiegu zarejestrowanego
wykroczenia itp.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Par. 2, 3, 4, 5 rozporządzenia ministra spraw wewnętrz-
nych i administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie
kontroli ruchu drogowego (Dz.U. z 2003 r. nr 14, poz.
144).

Właściwe zachowanie

Czy osoby kontrolowane mogą podczas wykony-
wania czynności przez funkcjonariuszy policji za-
chowywać się zupełnie swobodnie i np. opusz-
czać pojazd?

NIE.

W przypadku konieczności zatrzymania
pojazdu na polecenie, np. policjanta, kieru-

jący tym pojazdem jest obowiązany: zatrzymać po-
jazd, trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z po-
jazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący. Na polece-
nie policjanta trzeba wyłączyć silnik oraz włączyć
światła awaryjne. Policjant może kierować kontrolowa-
nym pojazdem w zakresie posiadanego uprawnienia
do kierowania pojazdami, jeżeli jest to niezbędne np.
dla: dokonania sprawdzenia stanu technicznego pojaz-
du, a w szczególności skuteczności działania hamul-
ców, sprowadzenia pojazdu, którym kierowała osoba
będąca w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nie-
trzeźwości albo będąca pod wpływem środka odurza-
jącego. Z bardziej stanowczym postępowaniem policji
można się spotkać w przypadku zatrzymania samo-
chodu: w wyniku prowadzonych działań pościgowych,
lub co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że
pochodzi z przestępstwa, albo jeżeli zachodzi uzasad-

nione podejrzenie, że w samochodzie znajdują się oso-
by, które popełniły przestępstwo. W takich sytuacjach
policjant może bowiem nakazać kierowcy lub pasaże-
rowi opuścić pojazd, stanąć w rozkroku i oprzeć ręce
na dachu (boku) pojazdu lub położyć się w obrębie pa-
sa drogowego twarzą do ziemi.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Par. 18 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych
i administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie
kontroli ruchu drogowego (Dz.U. z 2003 r. nr 14, poz.
144).

Dokumenty kierowcy

Jakie dokumenty powinien mieć przy sobie
zawsze kierujący pojazdem samochodo-

wym podczas kontroli drogowej?

Kierujący pojazdem jest obowiązany mieć przy sobie

i okazywać na żądanie uprawnionego organu wymagane
dla danego rodzaju pojazdu lub kierującego:

◗

dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania
pojazdem;

◗

dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ru-
chu;

◗

dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązko-
wego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posia-
dacza pojazdu lub stwierdzający opłacenie składki te-
go ubezpieczenia;

◗

w przypadku pojazdu uprzywilejowanego, konieczne
jest zaświadczenie wydane przez pracodawcę, potwier-
dzające zatrudnienie kierowcy oraz spełnienie przez
niego wymagań w zakresie badań lekarskich i psycho-
logicznych,

◗

inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odręb-
nej ustawy.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu
drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

BEZPIECZEŃSTWO NA DRODZE

Obowiązek zapięcia pasów
bezpieczeństwa

Czy pasażer może być ukarany za niezapięte pasy
bezpieczeństwa niezależnie od mandatu, który za
niezapięte pasy otrzymuje kierowca samochodu? Czy
są osoby zwolnione z obowiązku zapięcia pasów?

TAK.

Kierujący i osoby przewożone pojazdem
wyposażonym w pasy bezpieczeństwa są

obowiązani korzystać z nich podczas jazdy. 100 zł man-
datu za niezapięte pasy bezpieczeństwa może zapłacić
zarówno kierowca, jak i pasażer samochodu. Mandat
otrzyma pasażer i kierowca także wtedy, gdy kierowca
ma zapięte pasy, a pasażer nie. Kierowca ponosi bo-
wiem odpowiedzialność za to, że nie dopilnował pasaże-
ra, zaś pasażer, że pasów nie zapiął. Jeśli w samocho-
dzie jedzie bez zapiętych pasów np. trzech pasażerów,
kierowcy grozi jednak jeden mandat na kwotę 100 zł.
Nie ma kumulacji mandatów ze względu na liczbę pasa-
żerów. Również kierowca taksówki nie powinien pozwo-
lić, aby jego klienci nie zapięli pasów bezpieczeństwa.
Jeśli zostanie zatrzymany do kontroli i okaże się, że pa-
sażerowie nie mają zapiętych pasów, będzie musiał za-
płacić 100 zł mandatu. Pasażer taksówki też zostanie
ukarany takim mandatem. Nie każdy musi zapinać pa-
sy. Z obowiązku tego zwolnione są np.: osoby mające
orzeczenie lekarskie o przeciwwskazaniu do używania
pasów, kobiety w widocznej ciąży, kierowca taksówki
osobowej w trakcie jazdy z pasażerem, policjant pod-
czas przewożenia osoby (osób) zatrzymanej.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 39 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu
drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Fotelik w samochodzie

Czy istnieją jakieś kryteria określające, które dzieci
powinny być przewożone w samochodzie w foteliku?

TAK.

Zasadą jest, iż w samochodzie wyposażonym
w pasy bezpieczeństwa dziecko do 12 lat, nie-

przekraczające 150 cm wzrostu, przewozi się w foteliku

ochronnym lub innym urządzeniu do przewożenia dzieci,
odpowiadającym wadze i wzrostowi dziecka oraz warun-
kom technicznym. Za przewożenie dziecka poza foteli-
kiem ochronnym lub w foteliku ochronnym, ale ustawio-
nym tyłem do kierunku jazdy na przednim siedzeniu
w aucie wyposażonym w poduszkę powietrzną, kara wy-
nosi 150 zł. Przepisy przewidują również punkty karne.
Przewożenie dziecka bez fotelika to 3 punkty karne.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo
o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Wypadek drogowy

Czy zawsze do każdego wypadku i kolizji drogo-
wej trzeba wzywać funkcjonariusza policji, aby
ustalił przebieg danego zdarzenia?

NIE.

Do wypadku, w którym nie ma rannych ani za-
bitych, nie trzeba wzywać policji. Coraz czę-

ściej udaje się wezwać zamiast policjanta od razu przedsta-
wiciela firmy ubezpieczeniowej. Trzeba sprawdzić, czy taka
możliwość istnieje w zakładzie ubezpieczeń, w którym po-
siadamy polisę ubezpieczeniową na samochód.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 44 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu
drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Zachowanie po wypadku

Czy istnieją określone zasady postępowania, ja-
kie trzeba zachować, w sytuacji gdy dochodzi do
wypadku drogowego?

TAK.

Jeżeli w wypadku jest zabity lub ranny, kie-
rujący pojazdem jest obowiązany:

◗

udzielić niezbędnej pomocy ofiarom wypadku oraz
wezwać pogotowie ratunkowe i policję,

◗

nie podejmować czynności, które mogłyby utrudnić
ustalenie przebiegu wypadku,

◗

pozostać na miejscu wypadku, a jeżeli wezwanie pogo-
towia lub policji wymaga oddalenia się – niezwłocznie
powrócić na to miejsce.

Zasady postępowania w przypadku wypadku z ran-

nymi lub zabitymi mają zastosowanie odpowiednio
do wszystkich innych osób uczestniczących w wypad-
ku.

Kierujący pojazdem w razie uczestniczenia w wypad-

ku drogowym jest obowiązany:

◗

zatrzymać pojazd, nie powodując przy tym zagrożenia
bezpieczeństwa ruchu drogowego,

◗

przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia
bezpieczeństwa ruchu w miejscu wypadku,

◗

niezwłocznie usunąć pojazd z miejsca wypadku, aby
nie powodował zagrożenia lub tamowania ruchu, jeże-
li nie ma zabitego lub rannego,

◗

podać swoje dane personalne, dane personalne wła-
ściciela lub posiadacza pojazdu oraz dane dotyczą-
ce zakładu ubezpieczeń, z którym zawarta jest umo-
wa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialno-
ści cywilnej, na żądanie osoby uczestniczącej w wy-
padku.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 44 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ru-
chu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908
ze zm.).

Ruch na rondzie

Czy podczas poruszania się samochodem po
rondzie trzeba mieć na uwadze jakieś szczegól-
ne zasady, które obowiązują na skrzyżowaniach
z ruchem okrężnym?

TAK.

Kierujący pojazdem, który zbliża się do
skrzyżowania, powinien odpowiednio wcze-

śniej zająć odpowiednie miejsce na jezdni w zależności
od zamiaru kierunku jazdy. Każda zmiana pasa ruchu
lub kierunku jazdy, także na rondzie, winna być sygna-
lizowana.

Jeśli chodzi o stwierdzenie, że mamy w Polsce różne

ronda, to faktem jest, że jest kilka wersji oznakowania.
Najczęściej spotykane jest rondo oznakowane przed
wjazdem znakiem C-12 („ruch okrężny”) oraz dodatko-
wo znakiem A-7 („ustąp pierwszeństwa”). Oznacza to,
że będący na rondzie mają pierwszeństwo, wobec tych,
którzy zamierzają wjechać na to skrzyżowanie. Jedno-

GAZETA PRAWNA Nr 17 (1635) 24 STYCZNIA 2006

KODEKS DROGOWY III

CZY

TELNIC

Y P

YT

AJĄ

EK

SPERT ODPOWIADA

cześnie takie zestawienie znaków (C-12 + A-7) oznacza,
że kierujący, chcąc zmienić na rondzie pas ruchu, zobo-
wiązany jest ustąpić pierwszeństwa tym, którzy poru-
szają się po pasie, na który zamierza wjechać.

Mamy jeszcze, należące do rzadkości, ronda ozna-

kowane tylko znakami C-12 (ruch okrężny). Na takich
rondach obowiązują zasady ogólne, tzw. reguła prawej
strony. To znaczy, że pierwszeństwo ma ten, kto za-
mierza wjechać na skrzyżowanie, a ci, co po rondzie
jadą, muszą wpuścić tych, co zamierzają się na nie do-
stać.

(Odpowiedź opracowana na podstawie materiałów

udostępnionych przez Komendę Wojewódzką w Rze-
szowie)

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 22, 25 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo
o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Prawa i obowiązki
rowerzystów

Czy to prawda, że rowerzyści na drodze mają
więcej praw, bo są „słabszymi” uczestnikami ru-
chu drogowego?

NIE.

Na przejeździe dla rowerzystów, kierujące-
mu rowerem zabrania się: wjeżdżania bezpo-

średnio przed jadący pojazd oraz zwalniania lub zatrzy-
mywania się bez uzasadnionej przyczyny.

Wjazd rowerzysty z drogi rowerowej na pobocze jest

włączaniem się do ruchu. Dlatego, wjeżdżając na pobo-
cze, rowerzysta musi zachować szczególną ostrożność
i ustąpić pierwszeństwa innym uczestnikom ruchu poru-
szającym się po poboczu. Rowerzysta jest obowiązany
korzystać z drogi dla rowerów i pieszych. Kierujący ro-
werem, korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, jest
obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustępo-
wać miejsca pieszym. W razie braku drogi dla rowerów
i pieszych rowerzysta jest obowiązany korzystać z pobo-

cza, a jeżeli nie jest to możliwe – z jezdni. Dziecko
w wieku do 7 lat może być przewożone na rowerze, pod
warunkiem że jest ono umieszczone na dodatkowym sio-
dełku zapewniającym bezpieczną jazdę. Korzystanie
z chodnika lub drogi dla pieszych przez rowerzystę jest
dozwolone wyjątkowo, gdy: opiekuje się on osobą w wie-
ku do lat 10 kierującą rowerem lub szerokość chodnika
wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów jest dozwolony
z prędkością większą niż 50 km/h, wynosi co najmniej
2 m i brakuje wydzielonej drogi dla rowerów. Kierujący
rowerem, korzystając z chodnika lub drogi dla pieszych,
jest obowiązany jechać powoli, zachować szczególną
ostrożność i ustępować miejsca pieszym.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu
drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

Nie tylko alkomat

Czy można w jakiś sposób zweryfikować wynik
badania alkomatem, który wskazuje zakazany
przez prawo poziom alkoholu we krwi?

TAK.

Osoby, u których przeprowadzono badania na
zawartość alkoholu we krwi alkomatem, mają

prawo żądać od policji przeprowadzenia badania krwi lub
moczu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu.
Ustalenie zawartości w organizmie alkoholu następuje na
podstawie badania krwi lub moczu również wtedy, jeżeli
stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego prze-
prowadzenie alkomatem. Badanie w celu ustalenia zawarto-
ści w organizmie alkoholu może być przeprowadzone rów-
nież w razie braku zgody kierującego, o czym powinien on
być uprzedzony. Podobne zasady obowiązują przy badaniu
kierowców w celu ustalenia w organizmie obecności środka
działającego podobnie do alkoholu, tj. narkotyków.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 126, 127, 128 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo
o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 ze zm.).

Piesi na drodze

Czy pieszy ma zawsze pierwszeństwo?

NIE.

Pieszy, przechodząc przez jezdnię lub torowi-
sko, jest obowiązany zachować szczególną

ostrożność oraz korzystać z przejścia dla pieszych. Ale pie-
szy znajdujący się na tym przejściu ma pierwszeństwo
przed pojazdem. Przechodzenie przez jezdnię poza przej-
ściem dla pieszych jest dozwolone tylko pod warunkiem że
nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrud-
nienia ruchu pojazdów. Pieszy jest obowiązany ustąpić
pierwszeństwa pojazdom i do przeciwległej krawędzi jezd-
ni iść drogą najkrótszą, prostopadle do osi jezdni. Przecho-
dzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest do-
zwolone, gdy odległość od przejścia przekracza 100 m. Je-
żeli jednak skrzyżowanie znajduje się w odległości mniej-
szej niż 100 m od wyznaczonego przejścia, przechodzenie
jest dozwolone również na tym skrzyżowaniu. Generalnie,
jeżeli na drodze znajduje się przejście nadziemne lub pod-
ziemne dla pieszych, pieszy jest obowiązany korzystać
z niego. Jeżeli przejście dla pieszych wyznaczone jest na
drodze dwujezdniowej, przejście na każdej jezdni uważa
się za przejście odrębne. Pieszym zabrania się np. wcho-
dzenia na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd,
w tym również na przejściu dla pieszych, lub spoza pojaz-
du, lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi.
Pieszym nie wolno przechodzić przez jezdnię w miejscu
o ograniczonej widoczności drogi oraz zwalniać kroku lub
zatrzymywać się bez uzasadnionej potrzeby podczas prze-
chodzenia przez jezdnię lub torowisko.

Pieszy idący po lewej stronie jezdni musi ustąpić miej-

sca pojazdom nadjeżdżającym z kierunku przeciwnego.
Również idący po drodze dla rowerów musi ustąpić miej-
sca nadjeżdżającym rowerom (nie dotyczy to osób nie-
pełnosprawnych). Za niewłaściwe zachowanie pieszy
może być ukarany mandatem w wysokości nawet 100 zł.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 11,13,14 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo
o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908).

KARY DLA KIEROWCÓW

Ewidencja punktów karnych

Ile punktów karnych można otrzymać za
wykroczenie drogowe? Kto prowadzi ewi-

dencję punktów karnych? Kiedy usuwane są
punkty karne z konta określonego kierowcy?

Ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu dro-
gowego prowadzi policja. Określonemu naruszeniu przy-
pisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10.
Dokładny wykaz punktów karnych przypisanych do po-
szczególnych wykroczeń drogowych zawarty jest w roz-
porządzeniu ministra spraw wewnętrznych i administra-
cji z dnia 20 grudnia 2002 r. Wpis ostateczny do ewiden-
cji punktów karnych następuje na podstawie m.in. prawo-
mocnego wyroku sądu lub mandatu karnego. Funkcjona-
riusz nakładający grzywnę w drodze mandatu karnego
powinien poinformować sprawcę wykroczenia o liczbie
punktów, które są mu przypisane.

Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane

do ewidencji usuwa się po upływie roku od dnia naruszenia.
Punktów karnych nie usuwa się, gdy przed upływem roku kie-
rowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawo-
mocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekro-
czyłaby dwadzieścia cztery punkty. Dla nowo upieczonych
kierowców graniczna suma punktów karnych to 20. Chodzi
tu o tych kierowców, którzy owe 20 punktów przekroczyli
w okresie roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 130 Prawa o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108,
poz. 908) oraz par. 2–5 rozporządzenia ministra spraw we-
wnętrznych i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w spra-
wie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ru-
chu drogowego (Dz.U. nr 236, poz. 1998 ze zm.).

Więcej niż 10 punktów

Czy podczas jednej kontroli drogowej można
otrzymać większą liczbę punktów karnych niż 10?

TAK.

Trzeba się liczyć z tym, iż w przypadku poważ-
nego naruszenia kilku zasad ruchu drogowego

możemy przy okazji jednego zatrzymania przez policję
otrzymać taką liczbę punktów karnych, która spowoduje
nawet zatrzymanie prawa jazdy. Jeśli nieopatrznie, śpiesząc

się, kierowca naruszy kilka zasad ruchu drogowego naraz,
to w przypadku zatrzymania przez policję na jego konto za-
pisana zostanie taka liczba punktów karnych, jaka przypisa-
na jest do każdego z popełnionych wykroczeń. I tak np. je-
śli kierowca przekroczył dopuszczalną prędkość o 50 km
(10 punktów karnych) i jednocześnie wyprzedzał bezpo-
średnio przed przejściem dla pieszych (9 punktów kar-
nych), a następnie zawracał mimo zakazu (5 punktów kar-
nych), to policjant ma prawo wpisać na konto takiego kie-
rowcy jednorazowo 24 punkty karne.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 130 par. 2 ust. 4 rozporządzenia ministra spraw we-
wnętrznych i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r.
w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi
przepisy ruchu drogowego (Dz.U. nr 236, poz. 1998 ze
zm.).

Odejmowanie punktów
karnych

Jeśli ktoś zbliża się niebezpiecznie do granicy 24
punktów karnych za wykroczenia drogowe, po
przekroczeniu której może być zatrzymane pra-
wo jazdy, to czy jest możliwość zredukowania
przynajmniej części tych punktów?

NIE.

Kierowca wpisany do ewidencji może na wła-
sny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego

odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za na-
ruszenie przepisów ruchu drogowego. Możliwości takiej
nie mają kierowcy, którzy przekraczają 20 punktów kar-
nych w ciągu roku od uzyskania pierwszego prawa jazdy.

Szkolenie, o którym mowa, organizuje dyrektor woje-

wódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Po odbyciu takiego
szkolenia kierowca otrzymuje zaświadczenie. Kopię tego
zaświadczenia dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu
drogowego przesyła policji prowadzącej ewidencję punk-
tów karnych. Odbycie szkolenia i uzyskanie zaświadcze-
nia zmniejsza o 6 liczbę posiadanych punktów karnych.
Punkty te odejmuje się według kolejności wpisów. Trzeba
jednak wiedzieć, że liczba punktów odjętych z tytułu od-
bytego szkolenia nie może być większa od liczby punktów
otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego
przed jego odbyciem. Nie ma co zatem myśleć o odbyciu

szkolenia na zapas. Ponadto odbycie szkolenia nie powo-
duje zmniejszenia liczby punktów karnych wobec osoby,
która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za
które suma punktów przekroczyła 24. Warto zatem zdecy-
dować się na szkolenie zmniejszające liczbę punktów kar-
nych wystarczająco wcześnie. Celem omawianego szkole-
nia jest uświadomienie skutków naruszania przepisów ru-
chu drogowego, zwłaszcza przepisów kształtujących zasa-
dy bezpiecznego zachowania się w tym ruchu. W szkole-
niu tym można uczestniczyć nie częściej niż raz na 6 mie-
sięcy. Szkolenie, po którym odejmowane są punkty karne,
nie jest długie, więc kierowcy posiadający niepokojąco du-
żo punktów karnych raczej powinni wziąć w nim udział.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 130 par. 8 rozporządzenia ministra spraw we-
wnętrznych i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r.
w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi
przepisy ruchu drogowego (Dz.U. nr 236, poz. 1998 ze
zm.).

Sprawdzanie stanu punktów
karnych

Czy można sprawdzić, ile punktów karnych zo-
stało zaliczonych określonemu kierowcy?

TAK.

Ewidencję prowadzi komendant wojewódzki
policji właściwy ze względu na miejsce za-

mieszkania ewidencjonowanych. W odniesieniu do kierow-
ców będących obywatelami polskimi, niemających miejsca
stałego zamieszkania na terytorium Polski, ewidencję pro-
wadzi komendant główny policji. Osoba zainteresowana ma
prawo uzyskać od Policji ustną informację lub zaświadcze-
nie o wpisach ostatecznych lub tymczasowych dotyczących
punktów odpowiadających dokonanym przez siebie naru-
szeniom. Informacji udziela się lub zaświadczenie wydaje
się w siedzibie organu prowadzącego ewidencję lub, w mia-
rę możliwości technicznych, w innej jednostce policji.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Par. 9 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych
i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie po-
stępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu
drogowego (Dz.U. nr 236, poz. 1998 ze zm.).

IV KODEKS DROGOWY

GAZETA PRAWNA Nr 17 (1635) 24 STYCZNIA 2006

CZY

TELNIC

Y P

YT

AJĄ

EK

SPERT ODPOWIADA

Z iloma punktami karnymi
można jeździć

Czy można prowadzić samochód mając na swo-
im koncie więcej niż 24 punkty karne za wykro-
czenia drogowe?

NIE.

Z 24 punktami karnymi można jeszcze jeździć,
ale trzeba pamiętać, że przekroczenie dwudzie-

stu czterech punktów karnych powoduje zatrzymanie pra-
wa jazdy (w przypadku kierowców posiadających prawo
jazdy od roku liczba punktów karnych uzależniających za-
trzymanie prawa jazdy to 20). Graniczne sumy punktów
karnych – 24 i 20 – są o tyle ważne, bo powodują, że ko-
mendant wojewódzki policji występuje do organu właściwe-
go w sprawach wydawania prawa jazdy z wnioskiem albo
o cofnięcie uprawnienia do kierowania pojazdami silniko-
wymi w stosunku do kierowcy, który w ciągu roku od dnia
otrzymania po raz pierwszy prawa jazdy przekroczył liczbę
20 punktów karnych, albo o kontrolne sprawdzenie kwalifi-
kacji kierowcy, w zakresie wszystkich posiadanych przez
niego kategorii prawa jazdy, w razie przekroczenia przez
niego 24 punktów. W takim wypadku komendant woje-
wódzki policji występuje do organu właściwego w sprawach
wydawania prawa jazdy z wnioskiem o:

◗

cofnięcie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowy-
mi w stosunku do kierowcy, który w ciągu roku od dnia
otrzymania po raz pierwszy prawa jazdy przekroczył licz-
bę 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego;

◗

kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy, w za-
kresie wszystkich posiadanych przez niego kategorii
praw jazdy, w razie przekroczenia przez niego 24
punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ru-
chu drogowego.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Par. 7 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych
i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie po-
stępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu
drogowego (Dz.U. nr 236, poz. 1998 ze zm.).

Zakaz prowadzenia pojazdów
na zawsze

Na jak długo może być zatrzymane prawo
jazdy?

Zakaz prowadzenia pojazdów należy do środków karnych
orzekanych na czas od roku do lat 10. Niemniej sąd ma pra-
wo w niektórych przypadkach orzec zakaz prowadzenia
wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze. Dotyczy to
popełnienia przestępstw, których następstwem jest śmierć
innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. Zakaz pro-
wadzenia pojazdów orzeka się również, gdy kierowca był
w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego
lub zbiegł z miejsca zdarzenia. Ponadto obowiązkowo sąd
orzeknie o zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mecha-
nicznych na zawsze w razie ponownego skazania osoby pro-
wadzącej pojazd mechaniczny za wymienione przestępstwa.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 173, 174, 177 par. 2 oraz art. 355 par. 2 kodeksu
karnego.

Powody zatrzymania prawa
jazdy

Czy zakaz prowadzenia samochodu może być
orzeczony również za wykroczenia drogowe, któ-
re nie wiązały się z prowadzeniem pojazdu?

TAK.

Dość często piesi i rowerzyści, uczestnicy
ruchu drogowego, nie zdają sobie sprawy,

że zakaz prowadzenia pojazdów może być orzeczony
także wobec nich.

Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określo-

nego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ru-
chu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komu-
nikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnione-
go przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę
osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.

Kodeks karny nie wprowadza zasady, że za spowodowa-

nie przestępstwa w danej kategorii ruchu można orzec za-
kaz prowadzenia tylko tych pojazdów, które przynależą do
tej kategorii. Decyzja co do orzeczenia zakazu należy
w zasadzie do sądu. Niemniej sąd musi orzec zakaz
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo
pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli
sprawca w czasie popełnienia przestępstwa komunika-
cyjnego był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środ-
ka odurzającego lub zbiegł z miejsca wypadku.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 42 kodeksu karnego.

Zakaz prowadzenia pojazdów
w UE

Czy jeśli ktoś straci prawo jazdy w Polsce, to bę-
dzie mógł prowadzić samochód w innym pań-
stwie Unii Europejskiej?

NIE.

Orzeczenia o utracie prawa jazdy mają
być egzekwowane i uznawane na obszarze

wszystkich państw Unii Europejskiej, o ile wszystkie
te państwa ratyfikują odpowiednią konwencję. Okre-
ślona decyzja o pozbawieniu uprawnień do kierowa-
nia pojazdami powinna obowiązywać na terenie całej
Unii Europejskiej, a nie ograniczać się tylko do tery-
torium jednego państwa członkowskiego, gdzie zapa-
dło orzeczenie o zakazie prowadzenia pojazdu. Reali-
zacji tego celu ma służyć Konwencja o pozbawieniu
uprawnień do kierowania pojazdami (Dz.U. z 2004 r.
nr 238, poz. 2387).

Zasadniczą kwestią tej konwencji jest uznawanie

i wykonywanie orzeczeń pozbawiających sprawców
czynów zabronionych uprawnień do kierowania po-
jazdami mechanicznymi. Konwencję, o której mo-
wa, podpisały wszystkie państwa członkowskie Unii
Europejskiej. Jako jedna z pierwszych ratyfikowała
ją np. Hiszpania. Zgodnie z konwencją, za pozba-
wienie uprawnień do kierowania pojazdami uznane
zostało każde orzeczenie o pozbawieniu lub zawie-
szeniu takich uprawnień, wydane wobec kierowcy
pojazdu mechanicznego przez sąd lub inny upraw-
niony organ, od którego nie przysługuje odwołanie.
Zgodnie z konwencją o pozbawianiu uprawnień do
kierowania pojazdami, każde państwo, które kon-
wencję ratyfikuje, w przypadku popełnienia na jego
terytorium przestępstwa wiążącego się z orzecze-
niem o utracie prawa jazdy, będzie musiało poinfor-
mować o tym państwo, w którym sprawca danego
przestępstwa przebywa.

Nie będzie zatem możliwości, aby np. ktoś,

kto straci prawo jazdy w Polsce, mógł starać się
bez żadnych problemów o prawo jazdy w Hiszpa-
nii.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Ustawa z 27 sierpnia 2004 r. o ratyfikacji Konwencji
o pozbawieniu uprawnień do kierowania pojazdami
(Dz.U. z 2004 r. nr 238, poz. 2387).

Zielona Karta nie zawsze
konieczna

Czy wyjeżdżając samochodem na urlop, zawsze
trzeba posiadać Zieloną Kartę?

NIE.

Jak wynika z informacji Polskiego Biura
Ubezpieczeń Komunikacyjnych, bez Zielonej

Karty można się poruszać po terytorium: Austrii, Belgii,
Chorwacji, Cypru, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Fran-
cji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Islandii, Litwy,
Luksemburga, Łotwy, Malty, Niemiec, Norwegii, Polski,
Portugalii, Szwajcarii, Szwecji, Słowacji, Słowenii, Wiel-
kiej Brytanii, Włoch, Węgier. Mimo że na terenie większo-
ści państw europejskich nie trzeba już posiadać ubezpie-
czenia Zielonej Karty, to jednak należy pamiętać o doku-
mencie potwierdzającym zawarcie obowiązkowego ubez-
pieczenia OC. Kraje, w których nadal obowiązuje Zielona
Karta, to: Albania, Andora, Białoruś, Bośnia i Hercegowi-
na, Bułgaria, Iran, Izrael, Macedonia, Maroko, Mołdawia,
Rumunia, Serbia i Czarnogóra, Tunezja, Turcja, Ukraina.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 120–138 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpie-
czeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komuni-
kacyjnych (Dz.U. z 2003 r. nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Wypadek za granicą

Jak należy się zachować, gdy dojdzie do
wypadku lub kolizji za granicą?

Jak radzi Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyj-
nych, jeżeli za granicą dojdzie do wypadku, którego
sprawcą jest Polak, powinien on podać poszkodowanemu
wszystkie dane dotyczące posiadanej Zielonej Karty lub

ubezpieczenia granicznego, lub krajowej polisy OC. Jeże-
li za granicą dojdzie do wypadku, którego sprawcą jest kie-
rowca pojazdu zarejestrowanego w kraju miejsca kolizji
czy wypadku, należy spisać jego dane osobowe (imię, na-
zwisko i adres) oraz dane posiadanej przez niego polisy
ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych
(numer polisy, okres jej ważności, numer rejestracyjny po-
jazdu, którego dotyczy, nazwę i adres zakładu ubezpie-
czeń, który ją wystawił), a następnie zgłosić się do zakła-
du ubezpieczeń, który ją wystawił i który jest odpowie-
dzialny za likwidację szkody i wypłatę odszkodowania.

Jeżeli za granicą dojdzie do wypadku, którego spraw-

cą jest inny cudzoziemiec posiadający ważną Zieloną
Kartę, należy spisać:

◗

numer Zielonej Karty, rozpoczynający się od literowe-
go wyróżnika, np. BG, TR itd.,

◗

okres ważności Zielonej Karty,

◗

dane osobowe posiadacza pojazdu,

◗

numer rejestracyjny pojazdu i jego markę,

◗

nazwę i adres zakładu ubezpieczeń, który wydał Zielo-
ną Kartę.

W celu zebrania wszelkich informacji o uczestnikach

wypadku lub kolizji najlepiej wypełnić druk „Wspólne-
go zgłoszenia szkody”, którego wzór można wydruko-
wać ze strony internetowej Polskiego Biura Ubezpieczy-
cieli Komunikacyjnych, tj. www.pbuk.com.pl.

Następnie po spisaniu tych danych należy skontakto-

wać się z biurem narodowym kraju, w którym doszło do
wypadku, którego adres znajduje się na odwrocie Zielonej
Karty i które udzieli poszkodowanemu instrukcji co do
dalszego postępowania. Biuro narodowe to zawodowa or-
ganizacja ubezpieczycieli prowadzących w danym kraju
działalność ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego
ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Art. 120–138 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpie-
czeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu

Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komuni-
kacyjnych (Dz.U. z 2003 r. nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Za granicę pożyczonym
samochodem

Czy podczas podróży za granicę pożyczonym sa-
mochodem warto posiadać przy sobie jakieś do-
datkowe dokumenty potwierdzające to, że może-
my korzystać z nie swojego samochodu?

TAK.

Jeśli zamierzamy podróżować za granicę po-
życzonym samochodem – nawet jeśli posiada-

my dowód rejestracyjny – warto zaopatrzyć się w doku-
ment potwierdzający nasze uprawnienia do korzystania
z takiego pojazdu, np. umowę użyczenia. Z wyjaśnień Mi-
nisterstwa Infrastruktury wynika, że kierujący pojazdem sa-
mochodowym w ruchu międzynarodowym powinien mieć
przy sobie ważny dowód stwierdzający rejestrację pojazdu
(dotyczy to również przyczepy), wydany przez właściwy or-
gan danego państwa. Jeżeli pojazd nie jest zarejestrowany
na nazwisko osoby jadącej nim (np. pojazd wypożyczony),
to organy kontroli ruchu drogowego są uprawnione do żą-
dania udowodnienia prawa kierującego do posiadania po-
jazdu. Organy kontroli w tej sytuacji mogą żądać dokumen-
tu odpowiednio do przepisów kodeksu cywilnego. Powyż-
sze wymagania dotyczą również przedsiębiorcy użytkujące-
go pojazd niezarejestrowany na tego przedsiębiorcę. Ozna-
cza to, że w przypadku podróżowania pożyczonym samo-
chodem istnieje możliwość, że ktoś podczas kontroli zażą-
da od nas nie tylko dowodu rejestracyjnego, ale również in-
nego dokumentu świadczącego o naszym prawie do korzy-
stania z pojazdu. Może być to np. umowa użyczenia, którą
regulują przepisy kodeksu cywilnego.

PODSTAWA PRAWNA

◗

Konwencja z dnia 8 listopada 1968 r. o ruchu drogo-
wym (Dz.U. z 1988 r. nr 5, poz. 40).

PODRÓŻ SAMOCHODEM ZA GRANICĘ