Objawy uszkodzenia

Objawy uszkodzenia

kory

kory

m

m

ó

ó

zgu:

zgu:

•

apraksje (łac. praxis – praktyka) - s

ą

to uszkodzenia okolic ruchowych

•

agnozje (wł. gnosco – wiedzie

ć

, pozna

ć

) - uszkodzenia okolic czuciowych

•

afazje (gr. aphasia - niemota) - korowe uszkodzenia powoduj

ą

ce

zaburzenia mowy

•

astereognozja - niemo

ż

no

ść

rozpoznania przedmiotu za pomoc

ą

dotyku

•

amuzja:

◦

sensoryczna - utrata s

ł

uchu muzycznego

◦

motoryczna - utrata umiej

ę

tno

ś

ci gry na instrumentach

•

akalkulia - utrata umiej

ę

tno

ś

ci liczenia

•

zaburzenia rozpoznawania miejsca dzia

ł

ania bod

ź

ca

••••

zaburzenia dermoleksji - rozpoznawania liter i kszta

ł

tów pisanych na

skórze cia

ł

a

••••

zaburzenia rozpoznawania schematu w

ł

asnego cia

ł

a:

◦

amorfosynteza (uszkodzenie p

ł

ata ciemieniowego w pó

ł

kuli

niedominuj

ą

cej) - zaprzeczanie istnienia drugiej po

ł

owy cia

ł

a, brak

dba

ł

o

ś

ci o ni

ą

;

◦

autotopagnozja - nierozpoznawanie cz

ęś

ci w

ł

asnego cia

ł

a

Stopie

ń

lateralizacji jest ró

ż

ny u poszczególnych osób

Dominacja półkuli mózgowej oznacza jej przewodzenie w konkretnej czynno

ś

ci i

kierowanie (a nie kontrolowanie tej funkcji)

Pomi

ę

dzy półkulami istnieje łaczno

ść

i współpraca, wi

ę

kszo

ść

zada

ń

anga

ż

uje obie

półkule

U wi

ę

kszo

ś

ci ludzi wykształca si

ę

tzw.

preferencja lateralna (stronno

ść

),

zarówno dla r

ę

ki, nogi, oka i ucha. U osób prawor

ę

cznych zazwyczaj wyst

ę

puje

ś

cisłe „przyporz

ą

dkowanie” czynno

ś

ci okre

ś

lonej półkuli. Za mow

ę

oraz inne

funkcje j

ę

zykowe i logiczne odpowiada zawsze lewa strona mózgu, podczas

gdy muzyka, sztuka oraz emocje s

ą

zlokalizowane w prawej półkuli.

U osób lewor

ę

cznych sytuacja jest bardziej skomplikowana. U cz

ęś

ci z nich funkcje

j

ę

zykowe wyst

ę

puj

ą

po stronie lewej (czyli jak u prawor

ę

cznych, 70%), u cz

ęś

ci

osób funkcje j

ę

zykowe zlokalizowane s

ą

po prawej stronie, a jeszcze inni wykazuj

ą

typ mieszany, czyli funkcje j

ę

zykowe zlokalizowane s

ą

po obu stronach mózgu, co

nazywamy lateralizacj

ą

skrzy

ż

owan

ą

(bilateralizacj

ą

) - lewor

ę

czno

ść

nie jest prost

ą

odwrotno

ś

ci

ą

prawor

ę

czno

ś

ci.

Anatomiczne ró

ż

nice budowy mózgu kobiet

Anatomiczne ró

ż

nice budowy mózgu kobiet

i m

ęż

czyzn

i m

ęż

czyzn

• mózg wi

ę

kszy u m

ęż

czyzn ni

ż

u kobiet,

ale stosunek masy mózgu do masy ciała
jest wy

ż

szy u kobiet

• asymetria mi

ę

dzypółkulowa słabiej

zaznacza si

ę

u kobiet (wi

ę

cej włókien w

ciele modzelowatym, a to s

ą

wł.

kojarzeniowe)

• j

ą

dro nadskrzy

ż

owaniowe podwzgórza

wi

ę

ksze u kobiet (te

ż

u osób

homoseksualnych); natomiast j. płciowo-
dwupostaciowe (INAH-3) wi

ę

ksze u

m

ęż

czyzn

• u kobiet wi

ę

ksze s

ą

niektóre obszary

kory limbicznej (zakr

ę

t obr

ę

czy,

hipokamp)

• u m

ęż

czyzn wi

ę

ksze jest ciało

migdałowate

• wytwarzanie serotoniny o 1/3 mniejsze u

kobiet ni

ż

u m

ęż

czyzn

www.mantoos.com

RODZAJE FAL EEG

sen wolnofalowy 2. i 3. stadium

wysokonapięciowa fala

ostra + kilka niższych

oscylacje

<1Hz

zespoły K

szczyt czaszki

sen wolnofalowy 2., 3. też 4.

stadium

synchronizacja

zmienna, narasta i maleje;

około 7 fal

7 - 14

wrzeciona

okolice płatów czołowych

aktywne czuwanie

aktywacja kory mózgowej -

synchronizacja

występuje równolegle z

rytmem theta

niska

40 - 100

nawet do 200

γ

gamma

okolica ciemieniowo-potyliczna i

ś

rodkowa czaszki

u zwierząt w trakcie REM

synchronizacja

występuje równolegle z

rytmem gamma

20 - 60

4 - 7

θ

theta

głęboki sen, zwłaszcza 3. i 4.

stadium

synchronizacja

20 - 300

zwykle

>

75

1 - 5

δ

delta

okolica płatów czołowych

aktywne czuwanie

desynchronizacja

małe napięcie, wysoka

częstotliwość

15 - 60

najczęściej

<

30

10 - 30

β

beta

przy wyłączonej uwadze, relaksacji;

u 10% ludzi brak, albo tylko w

okolicy ciemieniowo-potylicznej;

zanikają po otwarciu oczu

(blokowanie rytmu alfa); dają się

kontrolować - technika medytacji

synchronizacja,

zapis wysokonapięciowy,

wolny; nad półkulą

dominującą - niższy

50 - 60

do 100

8 - 13

(poniżej u

dzieci,

powyżej

rzadko)

α

alfa

występowanie

ogólna

charakterystyka

amplituda

[

µ

V]

częstotliwość

[Hz]

fale

FAZY SNU

(na podstawie rejestracji poligraficznych: EEG, EOG, EMG, EKG)

20-25%

↑↑↑↑

ciśnienia

↑↑↑↑

przepływu mózgowego

wydzielanie kortyzolu;
marzenia senne barwne,
pamiętane; aktywacja kory
limbicznej

szybkie

ruchy gałek

ocznych

zwężenie

źrenic

↑

↑

cz. a. s.

↑

częstości

oddechów,

nieregularne

oddychanie

zanik napięcia

mięśniowego +

skurcze tzw.

twitches

β

+

γ

,

w

głębokich

strukturach

θ

,

przenoszący się

na korę

REM

PS

S3 i S4

łącznie

20%

bardzo głęboki (sen
znużonego),somnambulizm
wydzielanie GH w 1. cyklu
marzenia senne S1-S4
rzeczowe,”wyrozumowane”
słabo pamiętane, po
przebudzeniu dezorientacja;
aktywacja pł. czołowych

δ

S 4

średnio głęboki

δ

+ wrzeciona

S 3

S1 i S2

łącznie

50-55%

płytki sen

wrzeciona +

δ

S 2

5%

płytki sen, wrażenia unoszenia
się, latania

brak lub

wolne

↓

↓

↓

α

+

β

S 1

10 - 20

min

czynnościowa ślepota,
stan wykorzystywany w trakcie
medytacji transcendentalnych

zwolnienie

rozluźnienie

β

+

α

próg snu

% całego

czasu snu

uwagi

ruchy

gałek

ocznych

(EOG)

temperatu

ra ciała

częstość akcji

serca (EKG),

oddech

czynność

mięśni (EMG)

FALE

FAZA/

STADIUM

C

E

C

H

Y

S

N

U

W

O

L

N

O

F

A

L

O

W

E

G

O

(S

W

S

)

C

E

C

H

Y

S

N

U

W

O

L

N

O

F

A

L

O

W

E

G

O

(S

W

S

)

•

w

y

s

t

ę

p

o

w

a

n

ie

w

E

E

G

f

a

l

d

e

lt

a

,

w

rz

e

c

io

n

s

e

n

n

y

c

h

,

z

e

s

p

o

łó

w

K

i

w

o

ln

y

c

h

o

s

c

y

la

c

ji

•

s

p

a

d

e

k

c

z

ę

s

to

ś

c

i

o

d

d

y

c

h

a

n

ia

•

s

p

a

d

e

k

c

i

ś

n

ie

n

ia

k

rw

i

i

c

z

ę

s

to

ś

c

i

a

k

c

ji

s

e

rc

a

•

s

p

a

d

e

k

t

e

m

p

e

ra

tu

ry

c

ia

ła

i

m

ó

z

g

u

•

o

b

n

i

ż

e

n

ie

p

rz

e

m

ia

n

m

e

ta

b

o

li

c

z

n

y

c

h

•

s

p

a

d

e

k

n

a

p

i

ę

c

ia

m

i

ę

ś

n

io

w

e

g

o

•

z

m

ia

n

y

h

o

rm

o

n

a

ln

e

(

w

y

d

z

ie

la

n

ie

h

o

rm

o

n

u

w

z

ro

s

tu

,

p

ro

la

k

ty

n

y

)

•

m

a

rz

e

n

ia

s

e

n

n

e

(

p

o

z

b

a

w

io

n

e

e

m

o

c

ji

,

„

w

y

ro

z

u

m

o

w

a

n

e

”

)

„

..

.p

i

ę

ć

g

o

d

z

in

s

n

u

p

rz

y

s

to

i

s

ta

rc

o

m

i

m

ło

d

z

ie

ż

y

,

s

z

e

ś

ć

g

o

d

z

in

k

u

p

c

o

m

,

s

ie

d

e

m

-

ja

ś

n

ie

p

a

ń

s

tw

u

,

a

l

e

n

ie

i

p

ró

ż

n

ia

k

i

m

o

g

ą

s

p

a

ć

n

a

w

e

t

o

s

ie

m

g

o

d

z

in

d

z

ie

n

n

ie

..

.”

S

tw

o

rz

e

n

ie

E

w

y

z

ż

e

b

ra

A

d

a

m

a

(…

w

y

s

o

k

i

p

ró

g

p

o

b

u

d

li

w

o

ś

c

i

w

S

W

S

…

)

C

E

C

H

Y

S

N

U

P

A

R

A

D

O

K

S

A

L

N

E

G

O

(

P

S

,

R

E

M

)

C

E

C

H

Y

S

N

U

P

A

R

A

D

O

K

S

A

L

N

E

G

O

(

P

S

,

R

E

M

)

•

a

k

ty

w

a

c

ja

c

z

y

n

n

o

ś

c

i

k

o

ry

m

ó

z

g

o

w

e

j

(r

y

tm

y

b

e

ta

i

g

a

m

m

a

)

•

a

to

n

ia

m

i

ę

ś

n

io

w

a

(

z

o

k

re

s

a

m

i

s

k

u

rc

z

ó

w

m

i

ę

ś

n

i,

t

z

w

.

tw

it

c

h

e

s

)

•

s

z

y

b

k

ie

r

u

c

h

y

g

a

łe

k

o

c

z

n

y

c

h

,

ro

z

s

z

e

rz

e

n

ie

ź

re

n

ic

y

A

k

ty

w

a

c

ja

u

k

ła

d

u

a

u

to

n

o

m

ic

z

n

e

g

o

:

•

z

m

ia

n

y

c

z

ę

s

to

ś

c

i

o

d

d

y

c

h

a

n

ia

•

w

z

ro

s

t

c

z

ę

s

to

ś

c

i

a

k

c

ji

s

e

rc

a

i

c

i

ś

n

ie

n

ia

k

rw

i

•

w

z

ro

s

t

te

m

p

e

ra

tu

ry

c

ia

ła

,

m

ó

z

g

u

o

ra

z

m

e

ta

b

o

li

z

m

u

m

ó

z

g

o

w

e

g

o

•

e

re

k

c

ja

p

r

ą

c

ia

u

m

ę

ż

c

z

y

z

n

,

łe

c

h

ta

c

z

k

i

u

k

o

b

ie

t

•

z

m

ia

n

y

h

o

rm

o

n

a

ln

e

(

w

z

ro

s

t

w

y

d

z

ie

la

n

ia

k

o

rt

y

z

o

lu

)

O

ra

z

:

•

o

b

e

c

n

o

ś

ć

f

a

l

m

o

s

to

w

o

-k

o

la

n

k

o

w

o

-

p

o

ty

li

c

z

n

y

c

h

(

P

G

O

)

•

s

y

n

c

h

ro

n

ic

z

n

y

r

y

tm

t

h

e

ta

w

g

ł

ę

b

o

k

ic

h

s

tr

u

k

tu

ra

c

h

k

o

ro

w

y

c

h

•

m

a

rz

e

n

ia

s

e

n

n

e

(

e

m

o

c

jo

n

a

ln

e

,

b

a

ś

n

io

w

e

)

CECHY AGRESJI OFENSYWNEJ:

•

hormonozale

ż

na

•

skierowana przeciw osobnikom tej
samej płci i gatunku

•

skierowana przeciw osobnikom
nieznanym

•

terytorialna

•

słu

ż

y ustaleniu hierarchii

•

wzorzec ruchowy reakcji:

piloerekcja
uderzanie bokiem ciała
atak na bok i tył ciała

CECHY AGRESJI DEFENSYWNEJ:

•

wyst

ę

puje w ka

ż

dym wieku, niezale

ż

nie od

dojrzało

ś

ci hormonalnej

•

skierowana przeciw osobnikom obu płci

•

skierowana przeciw osobnikom znanym i
nieznanym

•

ilo

ś

ciowo podobna u samców i samic

•

wzorzec ruchowy reakcji:

nagły ruch do przodu
gryzienie
atak na głow

ę

Typy reakcji agresywno-
obronnych

REAKCJE OFENSYWNE:

REAKCJE OFENSYWNE:

1. agresja ofensywna -
hormonozale

ż

na

(emocjonalana)
2. agresja łowcza - oparta na
nap

ę

dzie pokarmowym (rola

podwzgórza)

REAKCJE DEFENSYWNE:

REAKCJE DEFENSYWNE:

1. agresja defensywna
(obronna)
2. ucieczka
3. inne formy reakcji
obronnych

Zabicie

ś

limaka w wyniku przypadkowego

nadepni

ę

cia na

ń

nie jest działaniem agresywnym.

Zabicie

ś

limaka, aby przygotowa

ć

ze

ń

wykwintne

danie – b

ę

dzie to agresja łowcza. Zabicie

ś

limaka,

aby uchroni

ć

sałat

ę

w ogródku – jest agresj

ą

obronn

ą

. Rozdeptanie

ś

limaka po to,

ż

eby go zabi

ć

,

dla przyjemno

ś

ci, w my

ś

l zasady “chłop

ż

ywemu nie

przepu

ś

ci” – b

ę

dzie to agresja emocjonalna. Tak

wi

ę

c spowodowana przez nas

ś

mier

ć

nieszcz

ęś

liwego

ś

limaka mo

ż

e by

ć

wynikiem ró

ż

nego

rodzaju agresji, a nawet nie by

ć

z agresj

ą

zwi

ą

zana

Prof. Jerzy Vetulani, Instytut Farmakologii PAN,
Kraków

Obj

ę

to

ść

wyrzutowa serca ludzkiego - ilo

ść

krwi, któr

ą

1 komora

pompuje do t

ę

tnicy w trakcie 1 skurczu serca - w spoczynku

wynosi 60 – 100 (

ś

rednio 80) ml i jest podobna dla obu komór.

Po zako

ń

czeniu wyrzutu pozostaje w komorach pewna ilo

ść

krwi nazywana obj

ę

to

ś

ci

ą

zalegaj

ą

c

ą

(rezydualn

ą

)

Pojemno

ść

minutowa serca - ilo

ść

krwi, któr

ą

1 komora pompuje

do aorty w ci

ą

gu 1 min. W stanie spoczynku wynosi ona około

6 l/

6 l/

min

min

pojemno

ść

minutowa = obj

ę

to

ść

wyrzutowa x cz

ę

sto

ść

skurczów serca na minut

ę

(cz

ę

sto

ść

t

ę

tna), np. 80 ml x 70

sk/min = 5,6 l

W czasie wysiłku fizycznego mo

ż

e ona osi

ą

gn

ąć

a

ż

25 l/

a

ż

25 l/

min!

min!

Regulacja pracy serca:

•

•

automatyzm pracy serca

automatyzm pracy serca

– wynikaj

ą

cy z obecno

ś

ci 2 w

ę

łów zbudowanych z tkanki

bod

ź

cotwórczej o niestabilnym potencjale błonowym (spontaniczna depolaryzacja)

•

•

prawo serca Starlinga

prawo serca Starlinga

– ze wzrostem pocz

ą

tkowej długo

ś

ci włókien m. sercowego ro

ś

nie siła

skurczu (im wi

ę

ksze wypełnienie serca krwi

ą

, tym silniejszy skurcz)

•

•

wp

wp

ł

ł

ywy nerwowe:

ywy nerwowe:

• unerwienie przywspółczulne - gał

ę

zie sercowe górne,

ś

rodkowe i dolne nerwu bł

ę

dnego (X)

• współczulne nerwy sercowe: nerwy szyjne (z 3 zwojów szyjnych) i piersiowe (z 5-6 zwojów

piersiowych pnia wspó

ł

czulnego)

• o

ś

rodki współczulne (II-rz

ę

dowe) w rdzeniu (rogi boczne C8-Th2) – czynne w wysiłku, emocjach

oraz spadku ci

ś

nienia (reakcja z baroreceptorów), spadku pO

2

i wzro

ś

cie CO

2

(reakcja z

chemoreceptorów)

Pobudzenie przywsp

Pobudzenie przywsp

ó

ó

ł

ł

czulne (n b

czulne (n b

ł

ł

ę

ę

dny

dny

)

)

zwalnia i hamuje akcj

zwalnia i hamuje akcj

ę

ę

serca, uk

serca, uk

ł

ł

ad wsp

ad wsp

ó

ó

ł

ł

czulny

czulny

przyspiesza j

przyspiesza j

ą

ą

i nasila

i nasila

–

–

dzia

dzia

ł

ł

ania chrono

ania chrono

-

-

, ino

, ino

-

-

, dromo

, dromo

-

-

i batmo

i batmo

tropowe ujemne i dodatnie

tropowe ujemne i dodatnie

chronos

chronos

–

–

czas, inos

czas, inos

–

–

siła, dromos

siła, dromos

–

–

przewodnictwo, batmo

przewodnictwo, batmo

-

-

pobudliwo

ść

pobudliwo

ść

wp

wp

ł

ł

ywy humoralne

ywy humoralne

–

–

wpływ mediatorów i hormonów (np. pobudza A,NA, tyroksyna, glukagon;

hamuje ACh, adenozyna, kofeina) i jonów (pobudza Ca

+

; hamuje K

-

)

bradykardia – zwolnienie cz.a.s, tachykardia – przyspieszenie cz.a.s (np. po przeci

ę

ciu n. bł

ę

dnego – wagotomia)

UKŁAD NACZYNIOWY (systema vasorum):
•cz

ęść

krwiono

ś

na

•serce
•cz

ęść

chłonna

Cz

ęść

krwiono

ś

na i serce stanowi

ą

układ

kr

ąż

enia

Schemat kr

ąż

enia:

•Serce – 2 przedsionki, 2 komory
•Kr

ąż

enie du

ż

e – lewa komora – aorta (t. główna) – t

ę

tnice, t

ę

tniczki – naczynia włosowate –

ż

yłki,

ż

yły –

ż

. górna i

dolna – prawy przedsionek
•Kr

ąż

enie małe – prawa komora – pie

ń

płucny, t

ę

tnice płucne – naczynia włosowate –

ż

yły płucne – lewy

przedsionek

Uwaga: Krew

wchodz

ą

ca do płuc t

ę

tnicami jest odtlenowana, a wychodz

ą

ca

ż

yłami natleniona

Układ bod

ź

cotwórczo-bod

ź

coprzewodz

ą

cy serca:

• w

ę

zeł zatokowo-przedsionkowy – w okolicy uj

ś

cia

ż

yły głównej do

prawego przedsionka – wyładowania z cz

ę

stotliwo

ś

ci

ą

60-80 c/min

• w

ę

zeł przedsionkowo-komorowy – w przegrodzie przedsionkowo–

komorowej, wyładowania z cz

ę

stotliwo

ś

ci

ą

40-60 c/min

• p

ę

czek przedsionkowo-komorowy (p

ę

czek Hisa) (dwie odnogi i wł.

Purkinjego), wyładowania z cz

ę

stotliwo

ś

ci

ą

20-40 c/min

Ró

ż

nice pomi

ę

dzy t

ę

tnicami i

ż

yłami:

•

t

ę

tnice posiadaj

ą

wzgl

ę

dnie grub

ą

ś

cian

ę

i mniejsze

ś

wiatło,

ż

yły

maj

ą

cienk

ą

ś

cian

ę

i du

żą

ś

rednic

ę

•

napi

ę

cie

ś

ciany t

ę

tnicy wi

ę

ksze ni

ż

ż

yły

•

ż

yły doprowadzaj

ą

krew do serca, a t

ę

tnicami krew wypływa z

serca

•

ż

yły maj

ą

zastawki zapobiegaj

ą

ce cofaniu si

ę

krwi, t

ę

tnice nie

• w t

ę

tnicach ci

ś

nienie jest wy

ż

sze ni

ż

w

ż

yłach

Fazy cyklu sercowego:

Fazy cyklu sercowego:

1. skurcz przedsionków: przepchni

ę

cie krwi do komór = zastawki przedsionkowo–komorowe sa otwarte, t

ę

tnicze –

zamkni

ę

te; gdy ci

ś

nienie w przedsionkach mniejsze niz w komorach, zamykaj

ą

si

ę

zastawki przedsionkowo-

komorowe – I ton serca (skurczowy)

2. skurcz komór: wyró

ż

niamy 2 etapy:

skurcz izowolumetryczny – zastawki przedsionkowo-komorowe ju

ż

zamkniete, t

ę

tnicze jeszcze nie otwarte, ko

ń

czy si

ę

otwarciem zastawek t

ę

tnicy płucnej i aorty

skurcz izotoniczny – otwarcie zastawek, wypieranie krwi (fazy maksymalnego i zredukowanego wyrzutu)
3. rozkurcz przedsionków: odbywa si

ę

prawie równolegle ze skurczem komór

4. rozkurcz komór: rozpoczyna si

ę

, gdy ci

ś

nienie w t

ę

tnicach przewy

ż

szy ci

ś

nienie w komorach, ma 3 okresy

(protodiastoliczny, izowolumetryczny i izotoniczny); w tym 1. zamykaj

ą

si

ę

zastawki t

ę

tnicze – II ton serca

(rozkurczowy)

5. pauza: wolno napływa krew do komór, trwa do kolejnego skurczu przedsionków

Unerwienie naczynioruchowe:

Unerwienie naczynioruchowe:

nerwy naczyniozw

ęż

aj

ą

ce (wazokonstriktory) - tonicznie aktywne (tak

ż

e w spoczynku) pozazwojowe w

ł

ókna

wspó

ł

czulne: przy wy

ż

szej ich aktywno

ś

ci naczynia s

ą

bardziej zw

ęż

one, przy ni

ż

szej - ci

ś

nienie krwi rozszerza

naczynia - dwukierunkowa, jednotorowa regulacja

ś

wiat

ł

a naczy

ń

krwiono

ś

nych

lokalne unerwienie naczyniorozszerzaj

ą

ce (wazodilatatory) - bez aktywno

ś

ci spoczynkowej, dzia

ł

aj

ą

ce tylko okresowo:

•

wspó

ł

czulne (wydzielaj

ą

ce na zako

ń

czeniach nerwowych ACh, DA, histamin

ę

) - unerwiaj

ą

naczynia t

ę

tnicze mi

ęś

ni

szkieletowych, które rozszerzaj

ą

si

ę

w czasie reakcji agresji, obrony, ucieczki

•

przywspó

ł

czulne (wydzielaj

ą

ce na zako

ń

czeniach g

ł

. VIP (vasoactive intestinal peptide), a nie ACh), wyst

ę

puj

ą

ce w

naczyniach

ś

linianek, opon mózgowych, naczyniach wie

ń

cowych i naczyniach przewodu pokarmowego (unerwiane

przez nerwy czaszkowe, zw

ł

. nerw b

łę

dny) i naczyniach miednicy mniejszej i narz

ą

dów p

ł

ciowych zewn

ę

trznych (nerw

miedniczny)

•

somatyczne (wazodilatatory Baylissa) - skórne nerwy czuciowe przewodz

ą

ce antydromowo po podra

ż

nieniu skóry

O

O

ś

ś

rodkowa regulacja kr

rodkowa regulacja kr

ąż

ąż

enia krwi

enia krwi

•

o

ś

rodek sercowy w rdzeniu przed

ł

u

ż

onym (j

ą

dro grzbietowe i j

ą

dro dwuznaczne nerwu b

łę

dnego) -

zmniejszaj

ą

cy prac

ę

serca

•

drugorz

ę

dowy o

ś

rodek sercowy w cz

ęś

ci piersiowej rdzenia kr

ę

gowego - zwi

ę

kszaj

ą

cy prac

ę

serca

•

o

ś

rodek naczynioruchowy w rdzeniu przed

ł

u

ż

onym (cz

ęść

presyjna i depresyjna)

Odruchy

Odruchy

:

:

• odruchy z baroreceptorów - obni

ż

aj

ą

ci

ś

nienie krwi przy jego nadmiernym wzro

ś

cie

• odruchy neurohormonalne - adrenalina, NA, ADH (emocje, utrata krwi)

• uk

ł

ad renina - angiotensyna (angiotensyna II - kilkukrotnie silniejsza od NA) - dzia

ł

a przy spadku ci

ś

nienia w

t

ę

tnicach nerkowych, powoduje wyrównawczy wzrost ci

ś

nienia i obj

ę

to

ś

ci krwi (angiotensyna, noradrenalina,

serotonina, spadek temperatury powoduj

ą

skurcz naczy

ń

)