background image

 

Seria ćwiczeń I 

Ćwiczenie 4 

TEMAT: POMIARY ENERGII (CZYNNEJ) W UKŁADZIE 

JEDNOFAZOWYM  

1. CEL ĆWICZENIA 

Celem ćwiczenia jest poznanie specyfiki pomiaru energii elektrycznej licznikami indukcyjnymi. 

2. PODSTAWY TEORETYCZNE 

2.1. Wprowadzenie 

2.2. Pomiary energii czynnej licznikami indukcyjnymi 

w układach jednofazowych 

Energia czynna prądu elektrycznego zmiennego określona jest wzorem 

 

T

0

dt

)

t

(

p

A

 

(23) 

Dla  sinusoidalnego  napięcia  i  prądu,  przy  stałej  wartości  mocy  P  (w  okresie),  energię  czynną  wyraża 

wzór 

 

A = P  T 

(24) 

Jednostką  energii  czynnej  jest  kilowatogodzina  [kWh].  Do  pomiaru  energii  elektrycznej  służą  liczniki 

energii. 

Budowane 

są 

liczniki 

energii 

czynnej, 

biernej 

i pozornej. Licznik mierzy

 

moc i całkuje ją w czasie.

 

W

 

licznikach energii

 

stosowa- ne są przetworniki elek-

tromechaniczne (elektrodynamiczny, indukcyjny) i elektroniczne (halotronowe i magnetorezystancyjne). 

2.4.1. Pomiar energii elektrycznej licznikiem indukcyjnym 

jednofazowym 

W  liczniku  indukcyjnym  stosuje  się  przetwornik  indukcyjny  wielostrumieniowy  (rys.  5).  Licznik  ma 

dwa uzwojenia - napięciowe i prądowe, wzbudzające odpowiednio strumienie magnetyczne 

u

 i 

i

 

background image

 

 

Rys. 5. Schemat ustroju licznika indukcyjnego 

Organem ruchomym licznika jest okrągła tarcza aluminiowa, przez którą przenikają te strumienie, indu-

kując w niej prądy wirowe, które oddziałując ze strumieniami magnetycznymi, powodują powstanie nastę-
pujących momentów napędowych: 
–  momentu pochodzącego od oddziaływania strumienia 

i

 na prądy wzbudzane przez strumień 

u

–  momentu pochodzącego od oddziaływania strumienia 

u

 na prądy wzbudzane przez strumień 

i

Oba momenty napędowe mają zgodny kierunek, zatem w każdej chwili dodają się. Są także proporcjonalne 
do 

wartości 

strumieni 

składowych 

i

u

 

sinusa 

kąta 

fazowego 

pomiędzy 

nimi. 

Stąd 

wypadkowy 

moment 

napędowy 

(średni) 

będzie 

również 

proporcjonalny 

do 

tych 

strumieni 

oraz 

kąta 

fazowego 

pomiędzy 

nimi 

i określony jest równaniem 

 

M

n

 = k

m

    

i

  

u

  sin

)

,

(

u

i

 

(25) 

gdzie: 
 k

m

 - stała konstrukcyjna, 

   - pulsacja strumieni. 

Ponieważ strumień prądowy jest proporcjonalny do wzbudzającego go prądu 

 

i

 = k

i

  I 

(26) 

podobnie i strumień napięciowy

 

jest proporcjonalny

 

do

 

prądu

 

w

 

cewce napięciowej 

 

u

 = k

u

  I

u

 

(27) 

gdyż 

 

u

u

Z

U

I 

 

(28) 

a także przyjmując, że indukcyjność cewki napięciowej jest duża, czyli R

u

 << L

u

, stąd z pewnym przybli-

żeniem jej impedancja jest równa reaktancji. Zatem otrzymuje się: 

 

u

u

u

L

U

k

 

(29) 

 

)

,

(

sin

I

U

k

M

u

i

n

 

(30) 

przy czym 

 

m

u

i

u

k

k

k

k

L

 

(31) 

background image

 

Aby  moment  napędowy  był  proporcjonalny  do  mocy  czynnej  przepływającej  przez  licznik musi być speł-
niony warunek

 

 

)

,

(

sin

u

i

= sin(90°  ) = cos

 

 

(32) 

w którym  jest kątem fazowym pomiędzy prądem a napięciem. 

Wiedząc, że strumienie magnetyczne są względem siebie przesunięte o blisko 90 stopni, czyli zachodzi 

warunek (32) i obowiązuje zależność 

 

M

n

 = k  U  I  cos

 

 = k  P 

(33) 

Oprócz  momentu  napędowego  w  liczniku  indukcyjnym  występuje  także  moment  hamujący  równoważący 
moment  napędowy.  Powstaje  on  głównie  na  skutek  ruchu  obrotowego  tarczy  wirnika  w  polu  magnetycz-
nym 

magnesu 

trwałego. 

tarczy 

indukują się prądy wirowe proporcjonalne do strumieni magnetycznych przecinających tarczę i do prędko-
ści 

wirowania. 

Oddziaływanie 

strumieni 

wyinduko- 

wanymi 

prądami 

powoduje 

wytworzenie 

momentu 

obrotowego 

skierowanego 

przeciwnie do kierunku wirowania. Powstały więc moment hamujący jest proporcjonalny do prędkości wi-
rowania i do kwadratu strumienia magnetycznego 

2

n

dN

M

c

dt

  

 

gdzie c - stała konstrukcyjna. 

Główna  składowa  momentu  hamującego  pochodzi  od  stałego  w  czasie  strumienia  magnesu  trwałego; 

pozostałe 

składowe 

pochodzą 

od 

strumieni 

napięciowego 

prądowego. 

Oprócz 

dwóch 

głównych 

momentów: 

napędowego 

hamującego 

w liczniku indukcyjnym występuje dodatkowo trzeci moment - moment tarcia, powstający w łożyskach i li-
czydle mechanicznym. Aby zapobiec wpływowi tego momentu na pomiar, wytwarza się w liczniku dodat-
kowo (przez rozdzielenie strumienia roboczego 

u

 na dwie składowe, przesunięte względem siebie w fazie 

i  przestrzeni)  tzw.  moment  kompensujący.  Elementem  regulacyjnym  jest  tu  odpowiedni  wkręt  mosiężny 
(bolec) wkręcany w rozdzielony odcinek magnetowodu napięciowego. 

Jedną z wielkości charakteryzujących każdy licznik jest stała licznika

Stała licznika C

n

 jest to liczba obrotów tarczy odpowiadająca 1 kWh. Energia wskazana przez licznik jest 

zgodna ze wzorem 

 

n

C

n

A 

 [kWh] 

(34) 

Biorąc pod uwagę wzór (23) o postaci 

 

A = P  t 

otrzymuje się 

 

t

P

n

C

n

 [obr/Ws]    lub   

6

n

3, 6 10

n

C

P t

 [obr/kWh] 

(35) 

Oznaczenia w ostatnich wzorach: 
 A - energia [kWh], 
 n - liczba obrotów tarczy licznika w czasie t, 
C

n

  - stała licznika [obr/kWh], 

 P - moc odbiornika [W], 
  t - czas pobierania mocy przez odbiornik [s]. 

background image

 

Wyznaczenie  błędu  względnego  licznika  wymaga  określenia  wartości  poprawnej  stałej  C

p

  licznika.  W 

tym celu mierzy się watomierzem przepływającą przez licznik moc P, o stałej wartości w czasie pomiaru t

p

w którym tarcza wykonała n obrotów, wtedy 

 

p

3

p

p

t

P

n

10

3600

A

n

C

 

(36) 

Na  podstawie  stałej  znamionowej  licznika  C

n

  (umieszczonej  na  tabliczce  znamionowej)  można  obliczyć 

tzw. czas „znamionowy” w sekundach 

n

3

n

C

P

n

10

3600

t

  [s] 

Błąd względny licznika oblicza się na podstawie stałych C

p

 i C

n

 lub na podstawie czasów t

n

 i t

p

 

 

p

n

n

p

L

n

p

C

C

t

t

A

100

100%

C

t

 

(37) 

 

Rys. 6. Układ do badania licznika jednofazowego 

Błędy licznika klasy 2 przy napięciu nominalnym nie powinny być większe od następujących wartości: 
–  dla mocy P = 100%, cos= 1   2% 
–  dla mocy P = 50%, cos = 1   2,5% 
Prąd rozruchu nie powinien przekraczać 1,5% prądu nominalnego dla cos = 1 przy nominalnym napięciu. 

Bieg 

jałowy 

licznika 

sprawdza 

się 

przy 

rozłączonym 

obwodzie 

prądowym 

i  przy  podwyższonym  napięciu  o  10%  w  stosunku  do  napięcia  nominalnego.  W  takich  warunkach  tarcza 
licznika powinna wykazywać tendencje do kręcenia się, jednak nie może wykonać pełnego obrotu, ale po-
winna być zatrzymana przez tzw. „hamulczyki”. 

 

 

 

background image

 

3. REALIZACJA PRAKTYCZNA ĆWICZENIA - POMIARY 

3.1. Program badań - zadania do realizacji 

a)  W układzie jak na

 

(rys.

 

6)

 

włączyć licznik indukcyjny

 

i zmierzyć

 

czas t

p

 

odpowiadający 30

 

obrotom tar-

czy

 

i porównać

 

go

 

z

 

obliczonym czasem t

n

.

 

Obliczyć błąd pomiaru,

 

korzystając z zależności (36). Pomia-

ry 

wykonać 

dla 

20% 

I

n

 

i dla I = 100% I

n

b) Wyznaczyć:

 

stałą  licznika  C

p

,

 

wartość  prądu  rozruchu,

 

sprawdzić  bieg  jałowy

 

licz-  nika,  wyznaczyć 

błędy wskazań dla wartości prądów I = 20% I

n

 oraz I = 100% I

n

c)  Wyniki pomiarów i obliczeń z pkt. i oraz j zamieścić w tabeli 4. 

Tabela 4. Wyniki pomiarów licznikami indukcyjnym i elektronicznym 

I · 10

3

 

C

P

 

t

t

n

 

A

Lp. 

obr/kWh 

lub 

imp/kWh 

obr 
lub 

imp 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4. PYTANIA I ZAGADNIENIA DO WERYFIKACJI 

WIEDZY ĆWICZĄCYCH 

1.  Co to jest moc elektryczna i jakie jej rodzaje rozróżnia się? 
2.  Co to jest energia elektryczna? 
3.  Co to jest stała watomierza? 
4.  Co to jest stała licznika, od czego zależy i jak ją wyznaczyć? 
5.  Jakie momenty występują w liczniku indukcyjnym? 
6.  Jak sprawdza się bieg jałowy i prąd rozruchu licznika? 
 
 
 

LITERATURA 

[1]  Metrologia elektryczna - ćwiczenia laboratoryjne. Części 1 i 2. Praca zbiorowa pod red. Z. Biernackiego. Wyd. 

Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 2000. 

[2]  A. Chwaleba, M. Poniński, A. Siedlecki: Metrologia elektryczna, WNT, Warszawa 1998, 2001. 

[3]  Laboratorium  elektrotechniki  i  elektroniki.  Praca  zbiorowa  pod  red.  Z.  Biernackiego.  Politechnika  Często-

chowska, Częstochowa 1981. 

[4]  K.  Bielański,  Z.  Biernacki,  W.  Bronikowski,  T.  Pabjańczyk:  Laboratorium  metrologii  elektrycznej  i  elektro-

nicznej. Części I i II. Politechnika Częstochowska, Częstochowa 1978, 1981. 

[5]  Z.  Biernacki,  W.  Bronikowski,  R.  Janiczek:  Laboratorium  miernictwa  elektroenergetycznego.  Politechnika 

Częstochowska, Częstochowa 1978, 1981. 

[6]  L.  Kiełtyka:  Laboratorium  podstaw metrologii elektrycznej. Wyd. Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 

1994.