1.
Obliczyć:
]
m
[
E
B
EI
2
L
3
s
P
G
(zapewne wyjdzie ok. 4m …)
i dalej
P
G
P
G
L
2
L
,
L
2
B
β
2.
Najpierw należy sprawdzić, czy belka należy do kategorii „belek długich”. Załączone
wykresy Gorbunowa-
Posadowa mają zastosowanie tylko w tym przypadku (dla „belek
krótkich” są one trochę inne).
Musi być spełniony jeden z trzech warunków:
0,01 < ≤ 0,15 oraz > 1,0
albo
0,15 < ≤ 0,30 oraz > 2,0
albo
0,30 < ≤ 0,50 oraz > 3,5.
3.
Dla wyznaczonej wartości parametru należy odnaleźć przedział, w której się ona
mieści. Np. dla = 0,18 będzie to przedział Beta 0.1-0.2 (de facto korzysta się
wówczas –
z małym błędem – z wykresów dla = 0,15). Pozostałe pakiety wykresów
M, Q, p, y (dla innych przedziałów Beta) nie są wówczas potrzebne.
4. Przy zastosowaniu metody Bleicha
wykorzystuje się w pakiecie jedynie wykresy
Gorbunowa-Posadowa
dla belki dwustronnie nieskończenie długiej, tj. dla
współczynnika = +.
5.
Dla każdego przekroju w odległości od siły skupionej P odczytuje się bezwymiarowe
współczynniki z kreską u góry i na ich podstawie oblicza się wielkości przekrojowe w
sposób następujący:
momenty:
100
L
P
)
(
M
)
(
M
P
G
siły poprzeczne:
P
)
(
Q
)
(
Q
reakcje podłoża:
P
G
L
10
P
)
(
p
)
(
p
osiadania belki:
P
G
s
L
P
E
1
)
(
Y
)
(
y
.
6.
Jeśli odległość przekroju jest duża, tj. rzędna > 0 nie mieści się na wykresach,
wartość danego współczynnika można przyjąć równą zeru.
7. Dla przekrojów
na lewo od siły skupionej proszę nie zapomnieć, o zmianie znaku siły
poprzecznej –
wykres Q jest funkcją nieparzystą!
Created with novaPDF Printer (
). Please register to remove this message.