BHAGAVAD GITA – TAKA JAK

Ą JEST

/…/ Każdy człowiek uwikłany jest w wiele różnych kłopotów /…/, każdy z nas pełen

jest rozterek z powodu materialnej egzystencji. Samo nasze istnienie ma miejsce w atmosfe-
rze nieistnienia. W rzeczywistości nie powinniśmy obawiać się nieistnienia. Nasza egzysten-
cja jest wieczna. Ale w jakiś sposób zostaliśmy umieszczeni w /…/ tym co nie istnieje. Spo-
śród tak wielu ludzkich istot, które cierpią, niewiele jest takich, które rzeczywiście starają się
dowiedzieć jaka jest ich prawdziwa pozycja, kim są, dlaczego znalazły się w tak niefortun-
nym położeniu itd. Dopóki nie zaczną one dociekać źródeł własnego cierpienia, dopóki nie
zdadzą sobie sprawy z tego, że nie chcą cierpieć, a raczej chcą położyć kres wszelkim cier-
pieniom, dopóty nie mogą być one uważane za doskonałe ludzkie istoty. Człowieczeństwo
zaczyna się wtedy, gdy ten rodzaj dociekań budzi się w naszym umyśle. /…/ Dopóki ludzka
istota nie docieka natury Absolutu, każde jej działanie powinno być uznawane za błędne..
zatem ci, którzy zaczynają pytać, dlaczego cierpią, albo skąd pochodzą i gdzie pójdą po
śmierci, są odpowiednimi studentami do poznania prawdy. Szczery student powinien również
mieć niezachwiany szacunek do Najwyższej Osoby Boga. /…/

/…/ Kiedy żywa istota twierdzi, że nie jest kontrolowana, albo że jest wolna, jest wtedy

niespełna rozumu. Żywa istota jest kontrolowana pod każdym względem, przynajmniej w
swoim uwarunkowanym życiu. /…/

/…/ Żywe istoty jakościowo są takie same jak najwyższy kontroler /…/ Materialna na-

tura nie jest niezależna. Działa ona w kierunku Najwyższego Pana. /…/ Gdy obserwujemy
jakieś wspaniałe zjawiska w naturze kosmicznej, powinniśmy wiedzieć, że poza tą kosmiczną
manifestacją istnieje kontroler. Gdyby nie ta kontrola, nic nie mogłoby się zamanifestować.
/…/ żywe istoty zostały uznane przez Pana za jego integralne cząstki./…/ Cząstka złota jest
również złotem, a kropla wody z oceanu jest również słona i podobnie my, żywe istoty, będąc
częścią najwyższego kontrolera /…/ – mamy wszystkie cechy Najwyższego Pana w znikomej
ilości, jako że jesteśmy maleńkimi kontrolerami, kontrolerami uzależnionymi. Próbujemy
kontrolować naturę, tak jak obecnie próbujemy kontrolować przestrzeń czy planety i ta skłon-
ność do kontrolowania istnieje w nas dlatego, że istnieje ona w Panu. Powinniśmy wiedzieć,
że pomimo naszej skłonności do panowania nad naturą materialną, nie jesteśmy najwyższym
kontrolerem. /…/

/…/ Na naturę materialną składają się trzy jakości: (guna) dobroci, (guna) pasji i (guna)

ignorancji. Oprócz tych (gun) istnieje wieczny czas i przez kombinację tych sił natury – pod
kontrolą i w granicach czasu – powstają różne czynności, które nazywane są karmą (działa-
niem) /…/

/…/ Pan, żywa istota, natura, wieczny czas, są wieczne. Manifestacja (zaistnienie) ży-

wej istoty i natury może być tymczasowe, ale nie jest ona fałszywa /…/ manifestacja mate-
rialna powstaje w pewnym przedziale czasowym, trwa przez chwilę i następnie znika. /…/ I
cykl ten trwa wiecznie /…/ materialna natura jest energią Najwyższego Pana, ale jest odsepa-
rowana od Niego. Energią Najwyższego Pana są również żywe istoty, ale te nie są oddzielone
od Niego. Działanie (karma) nie jest wieczna, chociaż skutki działania mogą być bardzo daw-
ne. Cieszymy się rezultatami naszego postępowania albo cierpimy z ich powodu od niepa-
miętnych czasów, ale możemy zmienić rezultaty naszego postępowania, a zmiana ta zależy od
doskonałości naszej wiedzy. /…/

/…/ Pan jest świadomy, tak jak świadoma jest żywa istota, ale żywa istota jest świado-

ma tylko swojego indywidualnego ciała, podczas gdy Pan jest świadomy wszystkich ciał. /…/

Najwyższa Osoba Boga przebywa w sercu każdego jako (isvara) kontroler i daje wskazówki
każdej żywej istocie, aby postępowała zgodnie ze swoimi pragnieniami. Żywa istota zapomi-
na o tym co powinna robić. Najpierw postanawia działać w pewien sposób, a następnie zosta-
je uwikłana w działania i skutki swojej własnej karmy. Po porzuceniu jednego typu ciała
przyjmuje następne , tak jak my wkładamy i zdejmujemy stare ubrania. Wędrując w ten spo-
sób, dusza cierpi z powodu skutków swego własnego postępowania. To postępowanie może
zostać zmienione wówczas, gdy żywa istota znajduje się w (gunie = jakości) dobroci, jest
rozsądna i rozumie jaka linie postępowania powinna obrać. Jeśli to uczyni, wtedy wszystkie
jej działania i skutki jej przyszłych czynów mogą ulec zmianie. /…/

/…/ Świadomość Pana, jak świadomość żywej istoty są transcedentalne. Świadomość

nie jest produktem związków materii. /…/ Świadomość Pana nie ulega materialnym wpły-
wom. /…/ Jednak nasza świadomość jest w obecnym momencie materialnie zanieczyszczona.
Musimy tę materialnie skażoną świadomość oczyścić. W czystej świadomości nasze czyny
będą zgodne z wola Pana i to uczyni nas szczęśliwymi. Nie znaczy to, że powinniśmy porzu-
cić wszelką działalność. Raczej nasze działanie powinno zostać oczyszczone. /…/

/…/ Gdy jesteśmy skażeni materialnie, jesteśmy nazywani „uwarunkowanymi”. Fał-

szywa świadomość manifestuje się w ten sposób, że odnosimy wrażenie, że jesteśmy produk-
tami natury materialnej. Jest to nazywane fałszywym ego. Ten którego myśli skupiają się wo-
kół cielesnych koncepcji życia, nie może zrozumieć swojego położenia. /…/ Należy uwolnić
się od cielesnej koncepcji życia /…/. Ten, kto chce być wolnym, kto pragnie osiągnąć wy-
zwolenie, musi przede wszystkim nauczyć się, że nie jest tym ciałem materialnym (za jakie
się uważał). /…/

/…/ Czym jest ta świadomość ? Ta świadomość to „Ja jestem”. Czym więc je jestem ?

W nieczystej świadomości „ja jestem” oznacza że „ja jestem panem wszystkiego, co znajduje
się w zasięgu mojego wzroku. Ja jestem podmiotem radości”. Świat się kręci, ponieważ każ-
da żywa istota myśli, że ona jest tym panem i stworzycielem tego świata materialnego. Świa-
domość materialna dzieli się na dwie kategorie psychiczne. Jedna, że ja jestem stworzycielem
i druga ja jestem podmiotem radości. W rzeczywistości stworzycielem, jak i podmiotem rado-
ści jest Najwyższy Pan, a żywa istota będąc integralną cząstką Najwyższego Pana, nie jest ani
stworzycielem, ani podmiotem radości, lecz współdziałającym. Jest ona stworzonym i jest
przedmiotem radości. Najwyższy Pan jest stworzycielem i podmiotem radości, a naszym
przeznaczeniem, jako zależnych istot żywych, jest współpraca dla zadowolenia Go. Ta
współpraca faktycznie pomoże nam, tak jak pożywienie pobrane przez żołądek pomoże in-
nym częściom ciała. Jeśli palce ręki będą myślały, że powinny przyjąć pokarm dla siebie,
zamiast dostarczyć go do żołądka, zaszkodzą wtedy sobie. Centralną postacią stworzenia i
radości jest Najwyższy Pan, a żywe istoty są jego współpracownikami i z tej współpracy
czerpią radość. /…/

/…/ kompletna całość obejmuje: najwyższego kontrolera, kontrolowane żywe istoty,

kosmiczna manifestację, wieczny czas i (karmę) działanie. Razem tworzą one kompletną ca-
łość, a ta kompletna całość nazywana jest Najwyższą Absolutną Prawdą. Kompletna całość i
kompletna Absolutna Prawda są Najwyższą Osobą Boga. Wszystkie manifestacje powstały z
Jego różnych energii i On jest kompletną całością. /…/

/…/ Realizacja Osoby Boga, jest realizacją wszystkich cech transcedentalnych wieczno-

ści, wiedzy i szczęścia w kompletnej formie. /…/

/…/ Tak jak my wszyscy jesteśmy indywidualnymi żywymi istotami i posiadamy swoją

indywidualność, również Najwyższa Absolutna Prawda jest ostatecznie osobą, a realizacja

Osoby Boga jest realizacja wszystkich cech transcedentalnych w Jego kompletnej formie.
Kompletna całość nie jest pozbawiona formy. Gdyby był On pozbawiony formy, albo gdyby
brakowało Mu czegoś, nie mógłby być wtedy kompletną całością. Kompletna całość musi
mieć w sobie wszystko to co obejmuje nasze doświadczenie i co znajduje się poza naszym
doświadczeniem, inaczej nie mogłaby być ona kompletna.

Kompletna całość, Osoba Boga, posiada bezgraniczne moce. /…/ Ten świat zjawisko-

wy, czyli świat materialny, w którym jesteśmy umieszczeni, również jest kompletny w sobie.
/…/ Nie ma w nim nic zbędnego, ani niczego mu nie brakuje. Tymczasowa manifestacja ma
swój własny czas,, ustalony przez energię najwyższej całości i kiedy czas jej wypełni się, zo-
stanie unicestwiona przez kompletna aranżację kompletnego. Małe kompletne jednostki, mia-
nowicie żywe istoty, posiadają doskonałe warunki do realizacji całości, a wszelkiego rodzaju
niekompletności doświadczane są w powodu niekompletnej wiedzy o kompletnej całości. /…/

/…/ osoba doczesnego świata posiada cztery wady: (1) na pewno popełnia błędy; (2)

niezmiennie ulega złudzeniu, (3) ma skłonności do oszukiwania innych, (4) jest ograniczona
przez niedoskonałe zmysły. /…/

/…/ Kto bez reszty oddany jest Osobie Boga, ten posiada wszelkie dobre cechy półbo-

gów. Natomiast ten, kto nie jest wielbicielem Pana, ma tylko kwalifikacje materialne, te zaś
niewielką mają wartość. Jest tak dlatego, że unosi się on na planie mentalnym i niewątpliwie
przyciągany jest przez oślepiającą energie materialną. /…/

/…/ Uwarunkowane dusze – nie wiedząc, że ich najwyższym interesem i dobrem jest

(Bóg) skierowują swą uwagę na związki cielesne, mając nadzieję że w nich znajdą szczęście.
Pod wpływem złudzenia zapominają nawet, co jest przyczyną szczęścia materialnego. /…/

/…/ W życiu materialnym każdy pragnie zadawalać swoje własne zmysły i chce, by

Bóg spełnił jego polecenia w tym względzie. Pan zadawala zmysły żywych istot na tyle, na
ile one na to zasługują, ale nie w takim stopniu, jak one mogą tego pragnąć. Jeśli ktoś ma jed-
nak wprost przeciwne nastawienie – mianowicie, gdy próbuje on zadowolić zmysły Pana bez
pragnienia zadowolenia swoich własnych zmysłów, wtedy dzięki Jego Łasce spełniane są
wszelkie pragnienia żywej istoty. /…/

/…/ W zmieniającym się ciele nie ma trwałości. To, że ciało zmienia się każdej chwili,

poprzez reakcje zachodzące w różnych komórkach, jest faktem uznanym przez współczesna
medycynę. W ten sposób odbywa się wzrost i starzenie organizmu. Jednak mimo tych
wszystkich zmian w ciele i umyśle, dusza pozostaje przez cały czas taką samą. W tym tkwi
różnica między materią i duchem. Z natury rzeczy ciało podlega bezustannym zmianom, du-
sza zaś jest wieczna. /…/

/…/ Każdy może bez trudu zrozumieć co jest tym, co przenika całe ciało. Jest to świa-

domość. Każdy świadomy jest bólów i przyjemności odczuwanych przez jakąś część jego
ciała, czy też cały organizm. Zasięg tej świadomości ogranicza się do jednego ciała. Bóle i
przyjemne doznania jednego ciała nie są znane innemu ciału. Zatem każde ciało jest wciele-
niem indywidualnej duszy, a symptomy obecności duszy odbierane są jako indywidualna
świadomość. /…/ iskra duchowości stanowi podstawę ciała materialnego, a działanie jej roz-
przestrzenia się na całe ciało, podobnie jak na całe ciało oddziałowuje czynny składnik jakie-
goś lekarstwa. Ten prąd duszy odczuwany jest w całym ciele jako świadomość i to jest dowód
na obecność duszy. Każdy może zrozumieć, że ciało materialne minus świadomość równa się
martwemu ciału i świadomość ta nie może zostać przywrócona żadnymi środkami material-
nymi. Zatem świadomość nie powstaje poprzez kombinację elementów materialnych, ale jej
źródłem jest dusza. /…/

/…/ Dusza posiada pełną wiedzę, czyli jest zawsze w pełni świadoma. Zatem świado-

mość jest symptomem duszy. Nawet jeśli ktoś nie może dostrzec duszy w głębi serca, gdzie
się ona znajduje, to może wywnioskować o jej obecności na podstawie świadomości wyka-
zywanej przez dane ciało. /…/

/…/ Łudzeni przez energie materialną, ludzie są tak pochłonięci zadawalaniem zmy-

słów, że bardzo niewiele pozostaje im na zrozumienie samorealizacji, mimo iż faktem jest, że
bez samopoznania wszystkie czynności w walce o egzystencję kończą się ostatecznym nie-
powodzeniem. Może więc brakuje tego zrozumienia, że należy myśleć o duszy i w ten sposób
położyć kres kłopotom materialnym. /…/

/…/ Działanie dla Boga, bez pragnienia zadawalania własnych zmysłów, jest najwyższą

transcedentalną jakością pracy. Nawet niewielki zaczątek takiej pracy bez problemu przynie-
sie efekty w przyszłości, ani też ten niewielki początek nie może zostać stracony na żadnym
poziomie. Każda praca materialna rozpoczęta na planie materialnym musi zostać dokończona,
gdyż w przeciwnym razie cała próba będzie porażką. Natomiast każda praca rozpoczęta w
świadomości Boga ma trwałe efekty, nawet jeśli nie została zakończona. Wykonawca takiej
pracy nie traci nic, mimo iż nie udało mu się doprowadzić do końca swego dzieła. Nawet je-
den procent pracy wykonanej w świadomości Boga przynosi trwałe efekty, tak że następny
początek zaczyna się już od dwóch procent. Podczas gdy w działalności materialnej nie ma
żadnej korzyści, jeżeli nie odniosło się sukcesu w stu procentach. /…/

/…/ Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej poniósł

stratę. /…/ Działalność materialna i jej rezultaty kończą się wraz z ciałem. Natomiast praca w
świadomości Boga prowadzi daną osobę ponownie do świadomości Boga, nawet po utracie
tego ciała materialnego. /…/

Wiara oznacza niezachwianą ufność w coś wzniosłego. Ten kto jest zaangażowany w

obowiązki w świadomości Boga, nie musi już działać w zależności od tego świata material-
nego, uwolniony jest od zobowiązań wobec tradycji rodzinnej, ludzkości czy tez narodu.
Czynności spełnione dla korzyści materialnych są działaniami, które mają swe źródło w reak-
cjach na dobre lub złe uczynki przeszłego życia. Kiedy ktoś posiada rozbudzoną świadomość
Boga. Nie potrzebuje już ubiegać się o dobre wyniki swojej pracy. Wszystkie czynności oso-
by świadomej Boga znajdują się na planie absolutnym, jako że nie podlegają one już dłużej
dualizmom, takim jak dobro czy zło. /…/ Najwyższą doskonałością świadomości Boga jest
wyrzeczenie się materialnej koncepcji życia. Stan ten jest automatycznie osiągany wraz z po-
stępem świadomości Boga. /…/ w świadomości Boga można pełnić najwyższą służbę dla
każdego – mianowicie dla siebie, rodziny, społeczeństwa, kraju, ludzkości itd. Jeśli Bóg jest
usatysfakcjonowany czyimś postępowaniem, wtedy zadowolony jest każdy. /…/

/…/ Prawdziwą wolnością od pragnień jest pragnienie zadowolenia Boga, a nie sztucz-

ne wyzbywanie się pragnień. Żywa istota nie może wyzbyć się pragnień ani uczuć, ale musi
ona zmienić jakość tych pragnień. Osoba wolna od pragnień materialnych niewątpliwie wie,
że wszystko należy do Boga i dlatego nie uważa siebie błędnie za właściciela czegokolwiek.
Ta wiedza transcedentalna oparta jest na realizacji duchowej – mianowicie doskonałym ro-
zumieniu, że każda żywa istota jest w swojej tożsamości duchowej wieczną cząstką Boga.
/…/

Świadomość Boga albo egzystencję duchową można osiągnąć od razu, w ciągu jednej

sekundy – albo można nie osiągnąć takiego stanu nawet po milionowych narodzinach. Jest to
tylko kwestia zrozumienia i przyjęcia faktu. /…/ Prawdziwe życie zaczyna się po wypełnieniu
tego życia materialnego. Dla zatwardziałego materialisty wystarczająca jest wiedza, iż musi
on skończyć to życie materialne, ale dla osób zaawansowanych duchowo, po tym życiu mate-
rialnym istnieje inne życie. Jeśli ktoś jest na tyle szczęśliwy, że stanie się świadomym Boga

jeszcze przed zakończeniem tego życia, od razu osiąga taki stan. Nie ma żadnej różnicy po-
między królestwem Boga a służbą oddania się dla Pana. Jako że obie te rzeczy znajdują się na
planie absolutnym, zaangażowanie się w transcedentalną służbę miłości dla Pana jest osią-
gnięciem królestwa duchowego. W świecie materialnym istnieją czynności, które służą zada-
walaniu zmysłów, podczas gdy w świecie duchowym są czynności w świadomości Boga.
Osiągnięcie świadomości Boga, nawet już w tym życiu, jest natychmiastowym osiągnięciem
Boga. A ten, kto osiągnął świadomość Boga, z pewnością już wszedł do królestwa Boga. /…/

/…/ Religia bez filozofii jest sentymentem, albo czasem fanatyzmem, podczas gdy filo-

zofia bez religii jest spekulacją umysłową. /…/

/…/ Kto powstrzymuje zmysły i organy działania, albo którego umysł zaabsorbowany

jest przedmiotami zmysłów, ten z pewnością okłamuje samego siebie. /…/

Zamiast być pseudotranscedentalistą, ze względu na swe rozwiązłe życie i uciech zmy-

słowe, o wiele lepiej jest pozostać przy swoich własnych sprawach i wypełniać cel życia, któ-
rym jest uwolnienie się od materialnej niewoli i wejście do królestwa Boga. /…/

/…/ Można prowadzić kontrolowane życie, oraz kontynuować wykonywanie swoich

zadań bez przywiązywania się do ich efektów i w ten sposób czynić postęp w realizacji du-
chowej. /…/

/…/ Pełni swój przepisany obowiązek, gdyż działanie lepsze jest od bezczynności. Bez

pracy człowiek nie jest w stanie nawet utrzymać swego fizycznego ciała. /…/

/…/ Pan nigdy nie aprobuje tzw. Wyrzeczenia, praktykowanego w tym celu, aby żyć

kosztem innych. Przede wszystkim, każdy musi pracować, aby utrzymać ciało i duszę razem.
Nie powinno się własnowolnie porzucać pracy bez uprzedniego oczyszczenia się ze skłonno-
ści do życia materialistycznego. Niewątpliwie każdy, kto znajduje się w tym świcie material-
nym, posiada nieczyste skłonności do panowania nad naturą materialną, albo innymi słowy,
do zadawalania zmysłów. Należy zatem uwolnić się od tego rodzaju skłonności. Ten, kto tego
nie czyni na drodze nakazanych obowiązków ten nigdy nie powinien próbować zostać trans-
cedentalistą, porzucając pracę i żyjąc na koszt innych. /…/

/…/ Praca wykonywana być musi jako ofiara dla Boga, w przeciwnym razie jest ona

przyczyną niewoli w tym materialnym świecie. Dlatego pełni obowiązki dla zadowolenia
Boga. W ten sposób zawsze pozostaniesz wolnym od przywiązań i niewoli.

Skoro praca konieczna jest nawet dla prostego utrzymania ciała, obowiązki odpowiada-

jące określonej pozycji społecznej i określonym kwalifikacjom zostały w ten sposób ustano-
wione, aby przez spełnianie ich mógł zostać osiągnięty cel. Celem spełniania wszystkich ofiar
jest zadowolenie Pana. /…/ Każda inna praca wykonywana w tym świcie materialnym będzie
przyczyna niewoli, gdyż zarówno dobra, jak i zła praca ma swoje następstwa, a wszelkie na-
stępstwa wiążą wykonawcę danej pracy z tym materialnym światem. Dlatego należy praco-
wać w świadomości Boga, dla zadowolenia Boga. Działając w ten sposób, jest się wyzwolo-
nym. Działanie takie jest wielką sztuką. /…/

/…/ Stworzenie świata materialnego przez Pana wszystkich istot jest szansą daną uwa-

runkowanym duszom, aby mogły powrócić do domu – z powrotem do Boga. /…/

/…/ Należy wiedzieć jednakże, że wszystkie potrzeby życia w społeczeństwie ludzkim

zaspokajane są przez /…/ Pana. Nikt nie może stworzyć niczego sam. Weźmy na przykład
wszelki pokarm spożywany przez społeczeństwo ludzkie. Na pokarm ten składają się zboża,
owoce, mleko /…/ mięso itd. Człowiek nie jest w stanie wyprodukować żadnego z tych pro-
duktów. Jak również nie leży w możliwościach społeczeństwa wyprodukowanie ciepła, świa-
tła, wody, powietrza itd. – bez których życie jest niemożliwe. Gdyby nie Najwyższy Pan, nie

byłoby światła słonecznego, światła księżyca, deszczu, wiatru itd. – bez których życie jest
niemożliwe. Zatem jest to rzeczą oczywistą, że życie nasze zależne jest od rzeczy dostarcza-
nych przez Pana. Nawet dla naszych przemysłowych przedsięwzięć musimy posiadać tak
wiele różnych surowców, jak metal, siarka, rtęć, mangan oraz wiele innych niezbędnych rze-
czy. Wszystko to otrzymujemy od Pana, byśmy zrobili z nich właściwy użytek i abyśmy byli
zdrowi i zdolni do samorealizacji, prowadzącej do ostatecznego celu życia – uwolnienia się
od materialnej walki o egzystencję. Cel życia można osiągnąć poprzez spełnienie woli Pana.
Jeśli jednak zapomnimy o tym celu i będziemy przyjmować różne rzeczy od Pana jedynie dla
zadowolenia zmysłów, coraz bardziej uwikłując się w egzystencję materialną, co nie jest ce-
lem stworzenia, z pewnością będziemy złodziejami. Będziemy zatem musieli zostać ukarani
przez prawo natury materialnej. Społeczeństwo złodziei nigdy nie może być szczęśliwe, jako
że nie ma ono celu w życiu. /…/

/…/ Bycie człowiekiem dobrym czy łagodnym jest sprawą osobistego przywiązania, ale

działanie dla Najwyższego jest działaniem wolnym od przywiązania do rezultatów swojego
wysiłku. /…/

/…/ Chociaż osoba świadoma Boga może nie być zainteresowana tym światem, to jed-

nak pracuje ona, aby uczyć ludzi jak żyć i postępować. /…/

/…/ zarówno z punktu widzenia życia materialnego, jak i duchowego, należy aż do

śmierci trzymać się wyznaczonych sobie obowiązków i nie imitować obowiązków innych
/…/ Każdy musi oczyścić swoje serce przez proces stopniowy, nie zaś nagle. /…/

/…/ Kiedy żywa istota wchodzi w kontakt ze światem materialnym, jaj wieczna miłość

do Boga – pod wpływem pasji – przemienia się w żądzę. Albo, innymi słowy, uczucie miłości
do Boga przemienia się w żądzę. A jeśli żądza ta nie zostanie zaspokojona, wtedy przemienia
się w gniew. Gniew zmienia się w złudzenie, a złudzenie jest przyczyną kontynuacji naszego
życia materialnego. Zaś pożądanie jest największym wrogiem żywej istoty i to jedynie ono
skłania czystą żywą istotę do pozostawania w matni tego materialnego świata. Gniew jest
przejawem ignorancji /…/ Jeśli jednak pasja nie zostanie zdegradowana do ignorancji, ale
dzięki określonemu sposobowi życia i postępowania wzniesie się do dobroci, wtedy można –
dzięki przywiązaniu duchowemu zostać ocalonym od degradacji przez gniew /…/ żywe istoty
/…/ posiadają również częściową niezależność, ale przez niewłaściwe korzystanie z tej swojej
wolności – stają się niewolnikami żądzy. Pan stworzył ten świat materialny w tym celu, aby
ułatwić uwarunkowanym duszom zaspokojenie ich zmysłowych skłonności. I kiedy, po dłu-
gotrwałym zadawalaniu zmysłów, całkowicie zniechęcają się one do czynności zmysłowych,
zaczynają wtedy dociekać swojej prawdziwej pozycji. /…/ Najwyższy jest źródłem wszyst-
kiego. Jest więc również źródłem pożądania. Jeśli zatem żądza zostanie zamieniona w miłość
do Najwyższego wtedy zarówno pożądanie jak i gniew mogą zostać uduchowione./…/

/…/ żądza nigdy nie może zostać zaspokojona żadną ilością uciech zmysłowych, tak jak

nigdy nie zagasi się ognia ciągle dorzucając do niego opał. /…/ żądza jest oznaką ignorancji,
/…/ Ktoś angażujący się w zadawalanie zmysłów może doznawać pewnego uczucia szczę-
ścia, ale w rzeczywistości to tzw. szczęście jest jego największym wrogiem. /…/

/…/ Pożądanie jest jedynie wypaczonym odbiciem miłości do Boga, będąc czymś natu-

ralnym dla każdej żywej istoty. /…/

/…/ Kumulująca się w ciele żądza znajduje ujście w zmysłach. Zatem zmysły są nad-

rzędne w stosunku do całego ciała. /…/ przedmioty zmysłów stoją wyżej od zmysłów, a
umysł przewyższa przedmioty zmysłów. Jeśli zatem umysł jest bezpośrednio i stale zaanga-
żowany w służbę dla Pana, wtedy zmysły nie mają okazji zająć się czymś innym. /…/ Należy
za pomocą inteligencji odkryć konstytucjonalna pozycję duszy i wtedy zawsze angażować

umysł w świadomość Boga. /…/ Mimo iż dusza jest panem inteligencji, umysłu, jak również
zmysłów, to jednak dopóki nie wzmocni się ona przez obcowanie z Bogiem – w świadomości
Boga, zawsze będzie istniała możliwość upadku, gdy tylko umysł zostanie poruszony./…/

/…/ kieruje nas ku świadomości Boga – poprzez poznawanie siebie, jako wiecznego

sługi Najwyższej Osoby Boga i bynajmniej nie uważa bezosobowej próżni za cel ostateczny.
Życiu materialnemu właściwa jest skłonność do zmysłowości i panowania nad zasobami na-
tury materialnej. Pragnienie dominacji i zadawalania zmysłów są największymi wrogami
uwarunkowanej duszy. Jednak poprzez siłę świadomości Boga można kontrolować zmysły
materialne, umysł i inteligencję. Nie powinno się nagle porzucać swojej pracy i obowiązków.
Poprzez stopniowy rozwój świadomości Boga można osiągnąć płaszczyznę transcedentalna,
gdzie – dzięki niewzruszonej inteligencji skierowanej ku własnej, czystej tożsamości – nie
podlega się już wpływom materialnych zmysłów i umysłu. Spekulacje filozoficzne i sztuczne
próby kontrolowania zmysłów, nie mogą pomóc w życiu duchowym człowiekowi, który
znajduje się na niedojrzałym etapie egzystencji materialnej. Musi on, za pomocą wyższej inte-
ligencji zostać wyćwiczony w świadomości Boga. /…/

/…/ Jeśli weźmiemy pod uwagę czynności duchowe, znajdziemy tu dwa podziały, mia-

nowicie zrozumienie własnego ja oraz zrozumienie prawdy o Najwyższej Osobie Boga /…/
Ważną rzeczą we wszystkich zajęciach jest samorealizacja. /…/

/…/ Ludzie uganiają się za zadawalaniem zmysłów, nie wiedząc że to pełne nieszczęść

ciało jest wynikiem karmicznego działania w przeszłości. Chociaż ciało jest krótkotrwałe,
zawsze sprawia ono tak wiele różnych kłopotów. Zatem praca dla zadawalania zmysłów nie
jest dobra. Tak długo, dopóki ktoś nie docieka swojej prawdziwej tożsamości, jego życie jest
porażką. Dopóki nie zna on swojej prawdziwej tożsamości, musi pracować dla osiągnięcia
korzyści, by oddać się przyjemnościom zmysłowym. /…/ Należy działać, ale na płaszczyźnie
duchowej, gdyż w przeciwnym wypadku nie ma ucieczki z niewoli materialnej. /…/

/…/ Prawdziwym celem poszukiwań filozoficznych jest znalezienie ostatecznego celu

życia. /…/ tym ostatecznym celem jest samorealizacja /…/ Poprzez poszukiwania filozoficzne
dochodzi się do wniosku, że żywa istota nie przynależy do tego świata materialnego, ale że
jest ona cząstką najwyższej duchowej całości, a więc, że dusza nie ma nic wspólnego z tym
światem materialnym; jej działanie musi mieć związek z Najwyższym. /…/

/…/ Różnica między osobą świadomą Boga, a osobą o świadomości materialnej jest ta-

ka, że ta pierwsza przywiązana jest do Boga, podczas gdy druga przywiązana jest do owoców
swojej pracy. /…/

/…/ Bóg nie tworzy jakichś szczególnych sytuacji dla żywej istoty, ale to ona sama –

zdezorientowana z powodu swojej niewiedzy – pragnie znajdować się w pewnych warunkach
życia i w ten sposób zaczyna się łańcuch jej czynów i następstw tych czynów. Żywa istota
jest – dzięki swojej wyższej naturze – pełna wiedzy. Niemniej jednak, z powodu swojej ogra-
niczonej siły, z łatwością ulega ona wpływom niewiedzy. Pan jest wszechpotężny, lecz żywa
istota nie jest. Ponieważ jest ona żywą duszą, ma ona wolną rękę, jeśli chodzi o pragnienia.
Takie pragnienia spełniane są tylko dzięki wszechpotędze Pana. A zatem, kiedy żywa istota
posiada jakieś niemądre pragnienia, Pan pozwala je spełniać, ale nigdy nie jest On odpowie-
dzialny za czyny i skutki tych czynów w poszczególnej sytuacji, której żywa istota zapragnę-
ła. Uwarunkowana i zdezorientowana żywa istota utożsamia się z określonym ciałem mate-
rialnym i podlega wpływom przemijających niepowodzeń i szczęścia w życiu. Pan jest bezu-
stannym towarzyszem żywej istoty, a zatem może on znać pragnienia indywidualnej duszy.
Pragnienie jest subtelną formą uwarunkowania żywej istoty. Pan spełnia jej życzenia w takim
stopniu, w jakim ona na to zasługuje. Indywidualna istota nie jest zatem wszechmocna w
spełnianiu swoich pragnień. Pan jednakże może spełnić każde życzenie i będąc bezstronnym

w stosunku do każdego, nie staje on na przeszkodzie pragnieniom drobnych, niezależnych
żywych istot. Jednakże, gdy ktoś pragnie Boga, Pan roztacza nad nim szczególną opiekę i
zachęca go do takich pragnień, aby istota ta mogła Go osiągnąć i być wiecznie szczęśliwa./…/

/…/Podobnymi cechami duszy i Duszy Najwyższej jest to, że obie są świadome, wiecz-

ne i pełne szczęścia. Ale różnica jest taka, że świadomość duszy indywidualnej ogranicza się
do jednego ciała, podczas gdy Dusza Najwyższa świadoma jest wszystkich ciał. Dusza Naj-
wyższa obecna jest we wszystkich ciałach bez wyjątku. /…/

/…/ Spokój umysłu, jest oznaką samorealizacji. To znaczy, że ci, którzy taki stan osią-

gnęli, już pokonali uwarunkowanie materialne – szczególnie narodziny i śmierć. Jak długo
ktoś utożsamia się z ciałem, tak długo uważany jest za duszę uwarunkowaną, ale skoro tylko
osiągnie spokój umysłu – poprzez samorealizację – wyzwala się z uwarunkowanego stanu
życia. /…/

/…/ Pierwszą cechą osoby samozrealizowanej jest to, że jest ona wolna od złudzenia i

nie utożsamia się fałszywie z ciałem materialnym. Wie doskonale, że nie jest tym ciałem, ale
że jest fragmentaryczną cząstką Najwyższej Osoby Boga. Dlatego nigdy nie unosi się rado-
ścią, gdy coś zdobędzie, ani też nie rozpacza, tracąc cokolwiek związanego z ciałem. Ta nie-
wzruszoność umysłu nazywana jest inteligencją jaźni. Taka osoba nigdy nie myli swojego
wulgarnego ciała z duszą, ani nie uważa ciała za wieczne i nie lekceważy duszy. /…/

/…/ Poprzez własny umysł człowiek musi wyzwolić się, a nie degradować. Umysł jest

przyjacielem uwarunkowanej duszy, ale też i jej wrogiem. /…/ Umysł jest dla człowieka za-
równo źródłem niewoli, jak i przyczyną wyzwolenia. Przyczyną niewoli jest wtedy, kiedy
przywiązany jest do przedmiotów zmysłów, a wolny od takiego przywiązania jest przyczyną
wyzwolenia. /…/

/…/ Jeśli chodzi o determinację, to należy naśladować przykład wróbla, który stracił

swe jajeczko w falach oceanu. Złożył je na brzegu, ale zabrały je potężne fale. Wróbel bardzo
się tym zmartwił i poprosił ocean, aby mu oddał jego własność. Ocean nawet nie zwrócił
uwagi na jego prośbę. Więc wróbel postanowił osuszyć ocean. Zaczął czerpać wodę swoim
małym dzióbkiem, a każdy śmiał się z jego nieprawdopodobnego uporu. Wieść o jego pró-
bach rozeszła się daleko i w końcu usłyszał ją Garuda, olbrzymi ptak noszący Pana. Przepeł-
nił się on współczuciem dla swojej małej siostrzyczki i przybył, aby zobaczyć wróbla. Ponie-
waż spodobał mu się upór małego ptaka, obiecał mu pomóc. Natychmiast poprosił ocean o
zwrot jajeczek i zagroził, że sam przejmie pracę wróbla. Przestraszony ocean bezzwłocznie
oddał zabrane jajeczka. W ten sposób dzięki łasce Garudy, wróbel został uszczęśliwiony. po-
dobnie życie w świadomości Boga, również może wydawać się czymś niezwykle trudnym.
Jeśli jednak ktoś przestrzega zasad z wielką determinacją, na pewno otrzyma pomoc od Pana,
gdyż Bóg pomaga tym, którzy pomagają sobie sami. /…/

/…/ Osoba świadoma Pana, widzi Boga zarówno w sercu wierzącego jak i niewierzące-

go. /…/ Pan będąc źródłem wszelkich stworzeń, podobny jest matce i żywicielowi. Tak jak
matka nie jest stronnicza wobec swoich dzieci, takim jest również Najwyższy Ojciec. Dlatego
Dusza Najwyższa jest zawsze obecna w każdej żywej istocie. /…/

/…/ Przyczyna niedoli żywej istoty leży w zapomnieniu jej związku z Bogiem. /…/

/…/ Wielbiciel Pana zawsze bierze pod uwagę dobro wszystkich żywych istot, a zatem

jest prawdziwym przyjacielem każdego. /…/ stara się pomóc innym. Nigdy też nie zazdrości
swoim bliźnim. /…/

/…/ Umysł jest tak silny i uparty, że czasem pokonuje inteligencję, chociaż to on ma

być podległy inteligencji. /…/ Kto czyni dobro, ten nigdy nie zostanie pokonany przez
zło./…/

/…/ Każde działanie nie prowadzące do samorealizacji czyli uwalniania się od mate-

rialnej koncepcji życia nie ma żadnej pozytywnej wartości. /…/

III

3. Spośród wielu tysięcy ludzi, jeden może dąży do doskonałości, a spośród tych, którzy do-

skonałość osiągnęli, zaledwie jeden zna Mnie naprawdę.

4. Ziemia, woda, ogień, powietrze, eter, umysł, inteligencja i fałszywe ego – są Moimi od-

dzielonymi energiami materialnymi.

5. Oprócz tych energii, istnieje Moja wyższa energia, którą są wszystkie żywe istoty wyko-

rzystujące zasoby tej niższej, materialnej natury.

6. Wszystkie stworzone istoty mają swoje źródło w tych dwóch naturach. Ja jestem począt-

kiem i końcem wszystkiego, co materialne i duchowe na tym świecie.

7. Nie masz prawdy wyższej ode Mnie. Wszystko spoczywa na Mnie, tak jak perły nanizane

na nic spoczywają na niej.

8. Ja jestem smakiem wody, światłem słońca i księżyca; Ja jestem dźwiękiem w eterze i

możliwością w człowieku.

9. Ja jestem oryginalną wonią ziemi. Ja jestem ciepłem ognia, życiem wszystkiego co żyje;

Ja jestem pokuta wszystkich ascetów.

10. Ja jestem oryginalnym nasieniem wszelkiego życia, inteligencją inteligentnego i męstwem

wszystkich potężnych ludzi.

11. Ja jestem siłą mocnych, wolnych od pasji i pożądania. Je jestem życiem seksualnym, które

nie jest sprzeczne z zasadami religijnymi.

12. Wszystkie stany istnienia, czy to będące w dobroci, pasji czy też ignorancji – z Mojej ma-

nifestują się energii. W pewnym sensie jestem więc wszystkim, a jednak jestem niezależ-
ny i siły natury materialnej nie mają na Mnie wpływu, lecz – wprost przeciwnie – spo-
czywają one we Mnie.

13. Cały świat omamiony trzema siłami natury materialnej: dobrocią, pasją i ignorancją, nie

zna Mnie, który – niewyczerpanym będąc – jestem ponad tymi siłami. /…/ Pozostające
pod wpływem natury materialnej żywe istoty mają określone typy ciał, specyficzną psy-
chikę i odpowiadające im czynności biologiczne. Są cztery rodzaje ludzi /…/ osoby będą-
ce całkowicie pod wpływem dobroci, pod wpływem pasji, pasji i ignorancji oraz całkowi-
cie pogrążeni w ignorancji. Będący jeszcze niżej są właściwie zwierzętami, albo wiodą
zwierzęce życie. Jednakże te desygnaty nie są wieczne. Bez względu na to pod jakim
wpływem jesteśmy i kimkolwiek jesteśmy – w każdym przypadku życie jest przemijające.
Mimo iż to życie jest tak krótkie i nie wiemy, co z nami będzie dalej, to jednak dziś –
oczarowani energia iluzoryczną – widzimy siebie w świetle cielesnej koncepcji życia.
Schwytani w pułapkę sił natury materialnej, zapominamy o Najwyższej Osobie Boga, któ-
ry jest poza tymi wszystkimi siłami natury.

14. Niełatwo jest przezwyciężyć tę Moją Boską Energię. Ale bez trudu mogą pokonać ją ci,

którzy podporządkowali się Mnie.

/…/ Uwarunkowane dusze są mocno związane sznurami iluzji. Człowiek ze związany-

mi rękoma i stopami nie może rozwiązać się sam. Musi otrzymać pomoc od innej osoby, któ-
ra nie jest związana. /…/

/…/ Służbę miłości dla Najwyższego Pana należy pełnić z pełną życzliwością, bez pra-

gnienia korzyści materialnych i roszczenia sobie prawa do owoców swojej pracy oraz bez
filozoficznych spekulacji. /…/

/…/ Na ogół, kiedy strapieni, ciekawscy, poszukujący wiedzy i ci, którzy potrzebują

pieniędzy, uwolnią się od pragnień materialnych, kiedy w pełni zrozumieją, ze materialne
wyrzeczenie nie ma nic wspólnego z postępem duchowym, wtedy zostają czystymi wielbicie-
lami Pana. /…/

/…/ Głównym czynnikiem w ciele żywej istoty nie jest ani moc mówienia, ani moc wi-

dzenia, ani moc słuchania, ani też moc myślenia. Centrum wszystkich czynności jest ży-
cie./…/

/…/ Bóg dał niezależność każdemu. Jeżeli zatem ktoś pragnie radości materialnych i

pragnie je szczerze otrzymać, Najwyższy Pan przebywający w duszy każdego jako Dusza
Najwyższa, rozumie to i ułatwia to takim osobom. Jako Najwyższy Ojciec wszystkich ży-
wych istot nie ingeruje On w ich niezależność, ale w pełni umożliwia im zaspokojenie ich
pragnień materialnych. Niektórzy mogą zapytać, dlaczego Wszechpotężny Bóg ułatwia ży-
wym istotom korzystanie z tego materialnego świata i w ten sposób pozwala im wpaść w si-
dła energii iluzorycznej. Odpowiedź jest taka, ze gdyby Najwyższy Pan nie dawał takich udo-
godnień, wtedy niezależność nie miałaby żadnego znaczenia. /…/

/…/ kro czci Najwyższego Pana i w tym samym czasie pragnie uciech materialnych, ten

jest sprzeczny w swoich pragnieniach. /…/

/…/ Osobę Najwyższego można zrozumieć tylko dzięki łasce Najwyższego Pana. /…/

/…/ ci, którzy w celu poznania Najwyższej Osoby Boga oddają się spekulacjom, nie są

w stanie Go poznać, nawet gdyby studiowali wiele, wiele lat. /…/

/…/ Narodziny, śmierć, starość i choroby są nierozłącznie związane z tym ciałem mate-

rialnym. Nie dotyczą one ciała duchowego. Dla ciała duchowego nie ma narodzin, śmierci,
starzenia się i chorób, więc ten, kto osiąga ciało duchowe staje się jednym z towarzyszy Naj-
wyższej Osoby Boga i angażuje się w pełnienie wiecznej służby oddania – i ten jest naprawdę
wyzwolonym. /…/

/…/ to, co robimy w ciągu życia, będzie sprawdzone w momencie śmierci. /…/

/…/ Pan nie mówi, że powinniśmy porzucić swoje obowiązki czy zajęcia. Można je

kontynuować, myśląc jednocześnie i Bogu. /…/ Kto medytuje o Mnie jako Najwyższej Oso-
bie Boga, bezustannie pamiętając o Mnie, nie zbaczając ze ścieżki, ten z pewnością Mnie
osiągnie. /…/ Umysł jest bardzo zmienny i dlatego należy siłą zająć go myślami o Bogu. /…/

/…/ Najwyższy nie jest bezosobowy, ani nie jest też próżnią. /…/ Zna On przeszłość, te-

raźniejszość i przyszłość, a zatem zna wszystko. Jest On najstarszą osobą, ponieważ jest źró-
dłem wszystkiego. Wszystko zostało zrodzone z Niego. On jest również najwyższym kontro-
lerem wszechświata, żywicielem i nauczycielem ludzkości. Jest On mniejszym od najmniej-
szego. Żywa istota jest rozmiarów jednej dziesięciotysięcznej czubka włosa, lecz Pan jest tak
niepojecie mały, że wchodzi w serce tej drobiny. Dlatego nazywany jest mniejszym od naj-
mniejszego. Jako Najwyższy może On wniknąć w atom i w serce najmniejszego i kontrolo-
wać go jako Naddusza. Mimo iż tak mały, jest on wszechprzenikający i utrzymuje wszystko.
Przez Niego utrzymywane są wszystkie systemy planetarne. Często dziwimy się, w jaki spo-

sób tak wielkie planety unoszą się w przestrzeni. To Najwyższy Pan dzięki Swoim Niepoję-
tym Energiom, utrzymuje te wszystkie planety i systemy galaktyk. Moc Boga przekracza na-
sze wszelkie wyobrażenia. Nie potrafimy jej ocenić i dlatego nazywana jest ona niepojętą.
Bóg przenika ten świat materialny, a jednak jest poza nim. My nie jesteśmy nawet w stanie
pojąć tego materialnego świata, który jest tak znikomy w porównaniu ze światem duchowym
– więc jak możemy pojąć to, co jest poza nim ? To co jest poza tym światem materialnym, to
czego nasze argumenty, logika i filozoficzne spekulacje nie są w stanie nawet dotknąć – to
jest niepojęte. Dlatego osoba inteligentna, unikając bezużytecznych argumentów i spekulacji
powinna przyjąć to co jest. /…/

/…/ Czyści wielbiciele Najwyższego Pana, będąc całkowicie u podporządkowanymi

duszami, nie dbają o to, kiedy ani też jaką metodą opuszczą swe ciała. Wszystko pozostawiają
w rękach Najwyższego i w ten sposób bez trudu i szczęśliwie powracają do Boga. /…/

/…/ Jak może dusza, będąc tak aktywna w ciele, być bierną po wyzwoleniu się z ciała ?

/…/

moja Nadzieja - Strona startowa