plik

Budownictwo – zasady opodatkowania

6. Odpowiedzialność solidarna inwestora

i wykonawcy wobec podwykonawcy

Z punktu widzenia inwestora solidarna odpowiedzialność

oznacza, że podwykonawca, który nie uzyskał w terminie umó-
wionego wynagrodzenia, może domagać się zapłaty wprost od
inwestora (np. gdy generalny wykonawca jest niewypłacalny),
także wtedy, gdy inwestor zapłacił już całość wynagrodzenia
generalnemu wykonawcy.

W ciągu zaledwie trzech lat obowiązywania w polskim pra-

wie  art. 647  k.c.,  przewidującego  m.in.  solidarną  odpowiedzial-
ność  inwestora  i wykonawcy  wobec  podwykonawcy,  zarówno
w praktyce,  jak  i w literaturze  prawa  dostrzeżono,  iż  poprawna
wykładnia przedmiotowego przepisu nie jest bynajmniej rzeczą
łatwą.  W szczególności  kontrowersje  wzbudzają  następujące
zagadnienia:
1.   zastosowanie  art. 647  k.c.  do  umów  o tzw.  wykonawstwo

częściowe,

2. minimalna treść projektu umowy z podwykonawcą przed-

stawiana do akceptacji inwestorowi,

3. kwestia zgody inwestora na zmiany w umowie z podwyko-

nawcą,

4. forma zgody inwestora oraz konsekwencje jej nieudzielania

dla bytu prawnego umowy z podwykonawcą,

5. „zasięg” art. 647 k.c., w sensie objęcia nim kolejnych podwy-

konawców zawierających umowy między sobą,

6. odpowiedzialność inwestora głównego wobec podwykonaw-

ców w przypadku powołania inwestora zastępczego,

7. ustanowienie spółki cywilnej (konsorcjum) jako metody

„ucieczki” od angażowania podwykonawców,

8. obowiązek określenia prac do powierzenia podwykonawcom

w umowie o generalne wykonawstwo,

9. możliwość zastrzeżenia przez inwestora bezpośredniej płat-

ności do podwykonawcy z pominięciem generalnego wyko-
nawcy.

Umowy o wykonawstwo częściowe jako

umowy o roboty budowlane

Zgodnie z art. 647 k.c. przez umowę o roboty budowlane

wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umo-
wie  obiektu,  wykonanego  zgodnie  z projektem  i  z  zasadami
wiedzy  technicznej,  a inwestor  zobowiązuje  się  do  dokonania
wymaganych  przez  właściwe  przepisy  czynności  związanych
z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu
budowy  i dostarczenia  projektu  oraz  do  odebrania  obiektu
i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Z cytowanego przepisu wynika, że głównym obowiązkiem

wykonawcy  w ramach  umowy  o roboty  budowlane  jest  „odda-
nie”  określonego  tą  umową  „obiektu”.  K.c.  nie  definiuje  jed-
nocześnie  pojęcia  „obiekt”  ani  też  nie  odsyła  do  szerokiej  defi-
nicji  „obiektu  budowlanego”  zawartej  w art. 3  pkt  1  ustawy
z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r.

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji

kliknij tutaj

Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora

sklepu na którym można

nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji

. Zabronione są

jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z

regulaminem serwisu

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie

internetowym

e-booksweb.pl - audiobooki, e-booki

ROZDZIAŁ I. Usługi budowlane – pojęcia ogólne

nr 207, poz. 2016 ze zm.). Przeważa stanowisko, że na potrzeby
k.c.  przez  termin  „obiekt”  należy  rozumieć  nie  tylko  wykona-
nie określonego budynku (czy budowli), ale także inne rezultaty
prac  budowlanych,  w tym  np.  prac  wykończeniowych  w loka-
lach (np. tynkarsko-malarskich), robót instalacyjnych czy wyko-
nanie fundamentów. Pogląd ten znajduje wsparcie w orzeczeniu
Sądu  Najwyższego  z 11  stycznia  2002 r.  (III  CZP  63/01,  opubl.
OSNC  Nr  9/2002,  poz. 106).  A  zatem  przez  „oddanie  obiektu”
na  potrzeby  k.c.  należy  rozumieć  możliwie  szerokie  spektrum
czynności  o charakterze  budowlanym  (nie  tylko  wykonawstwo
nowego obiektu, ale także m.in. prace polegające na przebudowie
czy nadbudowie, remoncie czy nawet montażu), które prowadzą
do określonego efektu budowlanego.

Należy stwierdzić, że nie tylko umowy o wykonanie całego

obiektu, realizowane na podstawie dostarczonego przez inwe-
stora  projektu  budowlanego,  są  robotami  budowlanymi  obję-
tymi art. 647 k.c., ale także umowy o wykonawstwo częściowe,
gdzie wykonawca „podzleca” określone prace do realizacji pod-
wykonawcom  (np.  instalacyjne,  remontowe  czy  montażowe),
które  mogą  być  wykonywane  na  podstawie  odpowiedniego
fragmentu  projektu  budowlanego  zorganizowanego  przez
wykonawcę.  Taka  interpretacja  ma  doniosłe  skutki  dla  kwe-
stii  odpowiedzialności  inwestora  za  zapłatę  podwykonawcom
wynagrodzenia za prace zlecone im przez wykonawcę. Zgodnie
z uchwałą  SN z dnia  11 lutego  2002 r.  (III CZP  63/01,  opubl.
OSNC  Nr  9/2002,  poz. 106),  roszczenia  z umowy  o roboty
budowlane  przedawniają  się  w terminach  z art. 118  k.c.  Doty-

czy to także roszczeń podwykonawców z umów o wykonaw-
stwo częściowe.

Określenie zakresu robót do powierzenia

podwykonawcom w umowie z inwestorem

Zgodnie z art. 647 § 1 k.c. – w umowie o roboty budowlane,

o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wyko-
nawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót,
które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą
podwykonawców.

Z powyższego wynika, że jednym z koniecznych warunków,

umożliwiających  generalnemu  wykonawcy  powierzenie  okre-
ślonych robót budowlanych podwykonawcom, jest uregulowa-
nie zakresu tych prac w umowie o roboty budowlane zawieranej
z inwestorem.  Realizacja  tego  warunku  w praktyce  nastręcza
wiele  problemów,  gdyż  niejednokrotnie,  na  etapie  zawarcia
umowy  z inwestorem,  generalny  wykonawca  nie  jest  w stanie
przewidzieć,  jakie  prace  będą  wymagały  zaangażowania  pod-
wykonawców.  Remedium  na  taką  sytuację  może  być  ogólne
sformułowanie umowy z inwestorem, zezwalające generalnemu
wykonawcy  powierzenie  wszystkich  prac  objętych  umową
podwykonawcom,  co  jednocześnie  nie  musi  oznaczać,  że  czę-
ści  prac  objętych  umową  generalny  wykonawca  nie  zrealizuje
samodzielnie.  Należy  zwrócić  uwagę,  że  zaniechanie  uregulo-
wania  tej  kwestii  w umowie  z inwestorem  i powierzenie  robót
budowanych do wykonania podwykonawcom będzie stanowiło

Budownictwo – zasady opodatkowania

przypadek  „wykonania  niezgodnego  z umową”,  tj.  nienależy-
tego  wykonania  zobowiązania,  narażający  generalnego  wyko-
nawcę na sankcje odszkodowawcze wobec inwestora, i to nawet
w przypadku  późniejszego  wyrażenia  zgody  przez  inwestora
na  zaangażowanie  podwykonawcy.  Zgoda  inwestora,  o któ-
rej  mowa  w art. 647  §  2  k.c.,  jest  bowiem  odrębnym  (drugim)
warunkiem  powierzenia  prac  przez  generalnego  wykonawcę
podwykonawcy,  uzależnionym  od  spełnienia  warunku  pierw-
szego,  to  jest  uregulowania  dopuszczalności  powierzenia  tych
prac  w umowie  z inwestorem  (art. 647  §  1  k.c.).  Ustawodawca
przyjął zatem konstrukcję osobistego wykonania robót budow-
lanych przez generalnego wykonawcę. Jest to rozwiązanie ana-
logiczne jak przewidziane w niemieckich ogólnych warunkach
robót budowlanych VOB.

Zdarzają się sytuacje, kiedy do danej umowy między inwe-

storem a generalnym wykonawcą załączano listę „dozwolonych
podwykonawców”.  Należy  zauważyć,  że  samo  załączenie  takiej
listy  bez  wskazania  zakresu  prac,  które  mają  (mogą)  być  im
powierzone,  nie  jest  spełnieniem  omawianego  wyżej  warunku
z art. 647 § 1 k.c.

Zgoda inwestora na umowę z podwykonawcą

Zgodnie z art. 647 § 2 k.c. – do zawarcia przez wykonawcę

umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana
zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawie-
nia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu,

wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określo-
nych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub
zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy.

Z powyższego przepisu wynika, że zgoda inwestora na umowę

generalnego  wykonawcy  z podwykonawcą  dotyczy  tylko  umów
o roboty budowlane (nie zaś umów o dzieło czy umów zlecenia
lub  sprzedaży).  Jak  wcześniej  zauważono,  umowy  o wykonaw-
stwo częściowe, zawierane przez generalnego wykonawcę z pod-
wykonawcami,  dotyczące  określonych  prac  przy  realizowanym
przez  generalnego  wykonawcę  obiekcie  (czy  remoncie  obiektu,
jego  rozbudowy,  nadbudowy,  przebudowy  czy  odbudowy)
również  należy  kwalifikować  jako  umowy  o roboty  budowlane.
W literaturze  przedmiotu  podniesiono,  że  umowy  generalnego
wykonawcy zawierane z podwykonawcami przeważnie nie mają
charakteru umów o roboty budowlane i powinny być kwalifiko-
wane jako umowy o dzieło, których przedmiotem jest wykonanie
określonych robót budowlanych. Należy jednak zwrócić uwagę,
że przy takiej kwalifikacji umów zawieranych z podwykonawcami
istniałaby, w większości przypadków, możliwość „ucieczki” inwe-
stora od ryzyka solidarnej odpowiedzialności poprzez stwierdze-
nie, że dana umowa jest umową o dzieło, a nie umową o roboty
budowlane,  a zatem  nie  może  być  mowy  o odpowiedzialności
inwestora za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy. Przy takiej
interpretacji  wprowadzone  do  k.c.  rozwiązanie  ochronne  dla
podwykonawców stałoby się przepisem martwym. Tymczasem,
niewątpliwie,  nie  jest  celem  omawianej  regulacji  wykreowanie
ochrony jedynie pozornej.

ROZDZIAŁ I. Usługi budowlane – pojęcia ogólne

UWAGA!!!

Warunkiem udzielenia przez inwestora zgody jest
przedłożenie mu przez generalnego wykonawcę
umowy z podwykonawcą lub jej projektu wraz z czę-
ścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót okre-
ślonych w umowie lub projekcie.

W doktrynie prawa wyrażono pogląd, że projekt umowy

powinien  obejmować  wszystkie  elementy  składające  się  na
treść  planowanej  umowy  o roboty  budowlane,  inaczej  mówiąc
– powinna to być kompletna treść umowy bez podpisów stron.
Zdaniem  autora  niewątpliwe  jest,  że  projekt  musi  obejmować
cenę  uzgodnioną  z podwykonawcą,  gdyż  to  za  zapłatę  tej  ceny
inwestor  będzie  ponosił  solidarną  odpowiedzialność.  Inwestor
powinien znać kwotę, do jakiej może odpowiadać. Gdyby przy-
jąć odmienne założenie, wówczas po akceptacji przez inwestora
umowy niewskazującej ceny, generalny wykonawca mógłby tam
wpisać dowolną kwotę (np. dwukrotnie wyższą niż ta z umowy
pomiędzy nim a inwestorem), za której zapłatę wobec podwyko-
nawcy odpowiadałby inwestor.

Zmiany i uzupełnienia umowy

z podwykonawcą a zgoda inwestora

Kwestia zgody inwestora na zmiany czy uzupełnienia

w umowach już zawartych z podwykonawcami wzbudza liczne
wątpliwości. Zdaniem autora, biorąc pod uwagę możliwe kon-

sekwencje w postaci nieważności zmian lub uzupełnień, w inte-
resie  podwykonawcy  (pragnącego  niewątpliwie  zachować
możliwość pozwania inwestora o zapłatę), każda zmiana umowy
wpływająca  na  zmianę  ceny  winna  być  zaakceptowana  przez
inwestora. Jeżeli jednak inwestor w umowie z generalnym wyko-
nawcą  określił  pewien  zakres  zmian  niewymagających  zgody
(np. zamiana jednego z materiałów na inny, gdy lista materiałów
do  wykorzystania  na  budowie  przewiduje  wybór  spośród  kilku
albo wydłużenie terminu realizacji w granicach do 10 dni, albo
uzupełnienie  umowy  poprzez  poddanie  sporów  z niej  wynika-
jących  pod  rozstrzygnięcie  sądu  arbitrażowego  czy  zwiększenie
ceny o maksymalnie 10%), wówczas wydaje się, że zgoda taka nie
będzie konieczna. W innych przypadkach, pomimo uciążliwości
związanych z takim rozwiązaniem, zalecić by należało uzyskiwa-
nie zgody na każdą zmianę czy uzupełnienie.

Odpowiedzialność solidarna

Zgodnie z art. 647 § 5 k.c. – zawierający umowę z podwy-

konawcą  oraz  inwestor  i wykonawca  ponoszą  solidarną  odpo-
wiedzialność  za  zapłatę  wynagrodzenia  za  roboty  budowlane
wykonane  przez  podwykonawcę.  Cytowany  przepis  przewiduje
zatem  solidarną  odpowiedzialność  inwestora  i generalnego
wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy,
ustalonego w umowie pomiędzy generalnym wykonawcą a pod-
wykonawcą. Co więcej, w przypadku gdy podwykonawca zawrze
umowę  z kolejnym  podwykonawcą,  wówczas  za  zapłatę  wyna-
grodzenia  kolejnemu  podwykonawcy  odpowiadają  solidarnie

Budownictwo – zasady opodatkowania

pierwszy podwykonawca wraz z inwestorem i generalnym pod-
wykonawcą,  o ile  zarówno  inwestor,  jak  i generalny  podwyko-
nawca wyrazili zgodę na taką umowę (art. 647 § 3 k.c.). Z punktu
widzenia inwestora solidarna odpowiedzialność oznacza, że pod-
wykonawca, który nie uzyskał w terminie umówionego wynagro-
dzenia, może domagać się zapłaty wprost od inwestora (np. gdy
generalny wykonawca jest niewypłacalny), także wtedy gdy inwe-
stor zapłacił już całość wynagrodzenia generalnemu wykonawcy.
Inwestor,  który  pragnie  zachować  kontrolę  nad  płatnościami
pomiędzy  generalnym  wykonawcą  a podwykonawcami,  może
w umowie  z generalnym  wykonawcą  zobowiązać  go  do  przed-
kładania faktur podwykonawców i dalszych podwykonawców za
zrealizowane roboty budowlane oraz ich oświadczeń, że zapłata
za  te  faktury  wyczerpuje  ich  roszczenia  z tytułu  wykonanych
robót,  jak  i wprowadzić  klauzulę  upoważniającą  inwestora  do
zapłaty wynagrodzenia bezpośrednio na rzecz podwykonawców
w części  dla  nich  przypadającej  na  zasadzie  przekazu  (art. 921-
-921 k.c.), zgodnie z ich załączonymi fakturami.

Choć art. 647 § 5 k.c. nie stanowi wprost, że solidarna

odpowiedzialność  będzie  się  rozciągała  na  dalszych  podwyko-
nawców  zawierających  kolejne,  cząstkowe  umowy  z innymi
podwykonawcami,  jednak  powołanej  w przepisie  solidarnej
odpowiedzialności  nie  należy  ograniczać  tylko  do  inwestora,
generalnego  wykonawcy  i pierwszego  podwykonawcy  wobec
dalszego podwykonawcy. A zatem jeśli podwykonawca A zawrze
umowę  dotyczącą  wykonania  robót  budowlanych  związanych
z zamierzoną  przez  inwestora  inwestycją  z podwykonawcą  B,

z kolei B zawrze taką umowę z C, a C z D, wówczas podmiot D
będzie  mógł  pozwać  o zapłatę  (swojego  wynagrodzenia  ustalo-
nego  w umowie  z C)  każdego  z poprzedników,  nie  wyłączając
inwestora, o ile każdy z nich wyraził zgodę na zawarcie umowy
C z D. Zgodnie z art. 647 § 3 k.c. – do zawarcia przez podwyko-
nawcę  umowy  z dalszym  podwykonawcą  jest  wymagana  zgoda
inwestora  i wykonawcy.  Stąd  należy  wywieść,  że  dalsze  umowy
w „przedmiotowym łańcuchu powiązań” będą wymagały zgody
poprzedników,  odpowiadających  wówczas  solidarnie.  W  okre-
ślonych  stanach  faktycznych,  np.  gdy  na  umowę  pomiędzy
podwykonawcą B a C wyraził zgodę tylko inwestor, nie ma zaś
zgody  podwykonawcy  A  i generalnego  wykonawcy,  powstaną
wątpliwości, czy taka umowa zachowuje swą ważność, wyłącza-
jąc odpowiedzialność poprzedników, którzy nie wyrazili zgody.
Rozstrzygnięcie  tego  i wielu  innych  stanów  faktycznych  pozo-
staje jednak poza zakresem niniejszego opracowania.

Inwestor może podjąć próbę uniknięcia odpowiedzialno-

ści  solidarnej,  angażując  tzw.  inwestora  zastępczego.  Umowa
pomiędzy  inwestorem  zastępczym  a inwestorem  faktycznym
nie  miałaby  charakteru  umowy  o roboty  budowlane,  ale  raczej
umowy o świadczenie usług, opartej na art. 750 k.c. Można przy-
jąć,  że  inwestor  faktyczny  nie  ponosi  odpowiedzialności  wobec
generalnego wykonawcy i dalszych podwykonawców za zapłatę,
gdyż  z inwestorem  zastępczym  nie  łączy  go  umowa  o roboty
budowlane.  Naturalnie  inwestor  faktyczny  będzie  odpowiadał
wobec  inwestora  zastępczego,  a zastępczy  wobec  pozostałych

ROZDZIAŁ I. Usługi budowlane – pojęcia ogólne

podwykonawców  (o  ile  wyrazi  na  ich  zaangażowanie  zgodę).
Niemniej  w przypadku  powołania  przez  inwestora  faktycznego
spółki celowej do pełnienia funkcji inwestora zastępczego i upa-
dłości inwestora zastępczego na etapie realizacji inwestycji pod-
wykonawcy mogą mieć znaczne trudności z wyegzekwowaniem
zapłaty od inwestora faktycznego. W zasadzie, dopiero cesja praw
z inwestora zastępczego na faktycznego prowadziłaby do odpo-
wiedzialności  tego  ostatniego.  Oczywiście,  wiele  będzie  także
zależało od treści umowy o zastępstwo inwestycyjne.

Problemy z odpowiedzialnością solidarną inwestora można

także  ograniczyć  poprzez  założenie  przez  generalnego  wyko-
nawcę  wespół  z podwykonawcami,  których  zaangażowanie  jest
niezbędne dla realizacji powierzonej przez inwestora inwestycji,
spółki  cywilnej  (podpisanie  stosownej  umowy  konsorcjalnej),
tak  aby  inwestor  zawarł  umowę  o roboty  budowlane  z jednym
podmiotem  (powołaną  dla  tego  celu  spółką  cywilną),  zdolnym
przeprowadzić samodzielnie całą inwestycję. Z punktu widzenia
inwestora byłoby to dodatkowo korzystne, gdyż wspólnicy spółki
cywilnej z mocy prawa byliby wobec niego za realizowaną inwe-
stycję  solidarnie  odpowiedzialni.  Solidarną  odpowiedzialność
wykonawców wobec inwestora można także wykreować nie się-
gając do konstrukcji spółki cywilnej. Otóż, poprzez odpowiednie
zapisy w umowie z generalnym wykonawcą, w tym zapisy obligu-
jące do wprowadzenia analogicznych rozwiązań w umowach mię-
dzy generalnym wykonawcą a podwykonawcami, inwestor może
umownie  kształtować  solidarną  odpowiedzialność  wykonawcy
i podwykonawców  wobec  inwestora  za  jakość  robót  budowla-

nych. A zatem możliwe jest, że inwestor będzie solidarnie odpo-
wiedzialny  za  zapłatę  wobec  podwykonawcy,  a podwykonawca
wespół  z generalnym  wykonawcą  za  jakość  wykonanych  przez
siebie  robót.  W  przypadku  wad  w powierzonej  mu  części  prac
inwestor mógłby, przeciw roszczeniom podwykonawcy o zapła-
tę, podnosić wzajemne roszczenia o odszkodowanie za wady (czy
zapłatę kary umownej).

Wątpliwe jest natomiast, aby podwykonawca, poprzez pisemne

oświadczenie,  mógł  zwolnić  inwestora  z długu  (tj.  zapłaty  należ-
nego podwykonawcy wynagrodzenia) w trybie art. 508 k.c. Można
by  to  traktować  jako  próbę  obejścia  art. 647  k.c.;  gdyby  bowiem
zaakceptować taką możliwość, to inwestorzy mogliby warunkować
zgodę  na  zaangażowanie  podwykonawcy  w inwestycję,  z jedno-
czesnym zawarciem umowy z inwestorem o zwolnienie z długu.

7. PKWiU dotyczące usług budowlanych

SEKCJA F
ROBOTY BUDOWLANE
DZIAŁ 45
ROBOTY BUDOWLANE

1) Dział ten obejmuje:
(a) prace polegające na wznoszeniu nowych budynków miesz-

kalnych i niemieszkalnych oraz budowli, począwszy od przy-
gotowania terenu, przez zróżnicowany zakres robót ziem-
nych, fundamentowych (stan zerowy), wykonywanie ele-

Budownictwo – zasady opodatkowania

mentów nośnych, przegród budowlanych, układanie i pokry-
wanie dachów (stan surowy), do robót montażowych, insta-
lacyjnych i wykończeniowych,

(b) w dziale tym mieszczą się prace związane z przebudową, roz-

budową,  nadbudową,  modernizacją,  rozbiórką,  odbudową,
remontem  i konserwacją  już  istniejących  budynków  miesz-
kalnych  i niemieszkalnych  oraz  budowli,  prace  związane
z inżynierią lądową i wodną,

montaż i wznoszenie konstrukcji stalowych.

2) Dział ten nie obejmuje:
(a) usług w zakresie wydobywania gazu i ropy naftowej, sklasyfi-

kowanych w kategorii 11.20.1;

(b) wynajmowania rusztowań bez ich ustawiania i demontażu,

wynajmu maszyn i urządzeń budowlanych i burzących bez
obsługi, wynajmu sprzętu dźwigowego bez operatorów, skla-
syfikowanych w podkategorii 71.32.10;

74.70.15;

(d) projektowania, prac geologicznych i geodezyjno-kartogra-

ficznych, objętych sekcją K.

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji

kliknij tutaj

Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora

sklepu na którym można

nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji

. Zabronione są

jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z

regulaminem serwisu

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie

internetowym

e-booksweb.pl - audiobooki, e-booki