Dziennik Ustaw Nr 5

— 653 —

Poz. 31

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 27 kwiet-

nia 2001 r. — Prawo ochrony Êrodowiska (Dz. U.
z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z póên. zm.

3)

) zarzàdza si´, co

nast´puje:

§ 1. Rozporzàdzenie okreÊla:

1) metody i zakres dokonywania oceny poziomów

substancji w powietrzu;

2) górne i dolne progi oszacowania dla niektórych

substancji w powietrzu oraz dopuszczalne cz´sto-
Êci przekraczania progów oszacowania;

3) zakresy wymaganych pomiarów, z podzia∏em na

pomiary ciàg∏e oraz okresowe;

4) kryteria lokalizacji punktów poboru próbek sub-

stancji;

5) minimalnà liczb´ sta∏ych punktów pomiarowych;

6) przypadki, gdy ocena jakoÊci powietrza:

a) powinna byç dokonywana metodami pomiaro-

wymi,

b) mo˝e byç dokonywana:

— przy zastosowaniu kombinacji metod pomia-

rowych i metod modelowania,

— metodami modelowania lub innymi metoda-

mi szacowania;

7) metodyki referencyjne oraz wymagania dotyczàce

jakoÊci pomiarów;

8) zakres dokumentacji dotyczàcej uzasadnienia lo-

kalizacji punktów pomiarowych.

§ 2. 1. Oceny poziomów substancji w powietrzu

dokonuje si´ w strefach, o których mowa w art. 87
ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. — Prawo
ochrony Êrodowiska, w odniesieniu do:

1) dopuszczalnych poziomów substancji w powie-

trzu powi´kszonych o margines tolerancji;

2) dopuszczalnych poziomów substancji w powie-

trzu okreÊlonych dla terenu kraju ze wzgl´du na
ochron´ zdrowia ludzi oraz ze wzgl´du na ochro-
n´ roÊlin, a tak˝e w odniesieniu do alarmowych
poziomów niektórych substancji;

3) docelowych poziomów substancji w powietrzu;

4) poziomów celów d∏ugoterminowych substancji

w powietrzu.

2. Oceny poziomów substancji w powietrzu ze

wzgl´du na ochron´ zdrowia w zakresie dwutlenku
siarki, dwutlenku azotu, tlenku w´gla, py∏u zawieszo-
nego PM10, benzenu i ozonu w powietrzu oraz o∏o-
wiu, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu w pyle za-
wieszonym PM10 dokonuje si´ w strefach na terenie
ca∏ego kraju, z wy∏àczeniem:

1) terenów zak∏adów pracy;

2) miejsc, do których obowiàzuje zakaz wst´pu;

3) jezdni dróg i pasów rozdzielczych dróg, z wyjàt-

kiem sytuacji, w której piesi majà dost´p do pasa
rozdzielczego.

3. Oceny poziomów substancji w powietrzu ze

wzgl´du na ochron´ roÊlin w zakresie dwutlenku siar-
ki, tlenków azotu i ozonu dokonuje si´ w strefach na
terenie ca∏ego kraju, z wy∏àczeniem obszarów miast
lub miejsc, o których mowa w ust. 2.

§ 3. 1. Metodami dokonywania oceny poziomów

substancji w powietrzu sà pomiary ciàg∏e, pomiary
okresowe oraz metody szacowania, w szczególnoÊci
modelowanie matematyczne.

2. Dla potrzeb ustalania metod oceny poziomów

substancji w powietrzu, odpowiednio do przypadków,
o których mowa w § 11, okreÊla si´ górne i dolne pro-
gi oszacowania.

31

ROZPORZÑDZENIE MINISTRA ÂRODOWISKA

1)

z dnia 17 grudnia 2008 r.

w sprawie dokonywania oceny poziomów substancji w powietrzu

2)

———————

1)

Minister Ârodowiska kieruje dzia∏em administracji rzàdo-
wej — Êrodowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporzà-
dzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r.
w sprawie szczegó∏owego zakresu dzia∏ania Ministra Âro-
dowiska (Dz. U. Nr 216, poz. 1606).

2)

Niniejsze rozporzàdzenie dokonuje w zakresie swojej re-
gulacji wdro˝enia postanowieƒ:

1) dyrektywy Rady 96/62/WE z dnia 27 wrzeÊnia 1996 r.

w sprawie oceny i zarzàdzania jakoÊcià otaczajàcego
powietrza (Dz. Urz. WE L 296 z 21.11.1996, str. 55,
z póên. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 15, t. 3, str. 95);

2) dyrektywy Rady 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r.

odnoszàcej si´ do wartoÊci dopuszczalnych dla dwu-
tlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz py-
∏u i o∏owiu w otaczajàcym powietrzu (Dz. Urz. WE L 163
z 29.06.1999, str. 41, z póên. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 164);

3) dyrektywy 2000/69/WE Parlamentu Europejskiego i Ra-

dy z dnia 16 listopada 2000 r. dotyczàcej wartoÊci do-
puszczalnych benzenu i tlenku w´gla w otaczajàcym
powietrzu (Dz. Urz. WE L 313 z 13.12.2000, str. 12,
z póên. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 15, t. 5, str. 262);

4) dyrektywy 2002/3/WE Parlamentu Europejskiego i Ra-

dy z dnia 12 lutego 2002 r. odnoszàcej si´ do ozonu
w

otaczajàcym powietrzu (Dz. Urz. WE L

67

z 09.03.2002, str. 14, z póên. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 497);

5) dyrektywy 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego

i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie arsenu, kad-
mu, rt´ci, niklu i wielopierÊcieniowych w´glowodorów
aromatycznych w otaczajàcym powietrzu (Dz. Urz.
UE L 23 z 26.01.2005, str. 3, z póên. zm.).

3)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zosta∏y
og∏oszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138,
poz. 865, Nr 154, poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199,
poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505.

Dziennik Ustaw Nr 5

— 654 —

Poz. 31

§ 4. 1. Górne i dolne progi oszacowania dla benze-

nu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki,
ozonu, tlenku w´gla i py∏u zawieszonego PM10 oraz
o∏owiu, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu w pyle
zawieszonym PM10, a tak˝e dopuszczalne cz´stoÊci
ich przekraczania okreÊla za∏àcznik nr 1 do rozporzà-
dzenia.

2. Próg oszacowania uznaje si´ za dotrzymany

w przypadku:

1) benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwu-

tlenku siarki, o∏owiu w pyle zawieszonym PM10,
py∏u zawieszonego PM10 i tlenku w´gla, je˝eli
podczas pi´ciu poprzednich lat by∏ on przekracza-
ny co najwy˝ej w dwóch odr´bnych latach;

2) ozonu, je˝eli podczas pi´ciu poprzednich lat nie

by∏ on przekraczany w ˝adnym roku;

3) arsenu, kadmu, niklu, benzo(a)pirenu, je˝eli pod-

czas pi´ciu poprzednich lat by∏ on przekraczany co
najwy˝ej w dwóch odr´bnych latach.

3. W przypadku braku danych pomiarowych

z okresu poprzednich pi´ciu lat, do okreÊlenia dotrzy-
mania progu oszacowania, o którym mowa w ust. 2,
wykorzystuje si´ dane z krótszego okresu pomiarowe-
go, je˝eli pomiary by∏y prowadzone w czasie i w miej-
scach o najwy˝szych poziomach substancji w powie-
trzu, w po∏àczeniu z wynikami inwentaryzacji emisji
i modelowania matematycznego.

§ 5. 1. Przy ocenie poziomów substancji w powie-

trzu ze wzgl´du na ochron´ zdrowia ludzi wykorzystuje
si´ w szczególnoÊci wyniki pomiarów z punktów pobo-
ru próbek substancji spe∏niajàcych warunki okreÊlone
w § 6 ust. 1 i 3—5.

2. Przy ocenie poziomów substancji w powietrzu

ze wzgl´du na ochron´ roÊlin wykorzystuje si´
w szczególnoÊci wyniki pomiarów z punktów poboru
próbek substancji spe∏niajàcych warunki okreÊlone
w § 6 ust. 2 i 5.

3. Pomiary poziomów substancji, które przyczy-

niajà si´ do tworzenia ozonu przyziemnego w powie-
trzu, obejmujàce co najmniej tlenki azotu, tlenek w´-
gla i lotne zwiàzki organiczne, prowadzi si´ w co naj-
mniej jednym punkcie pomiarowym w kraju.

4. Wykaz substancji, które przyczyniajà si´ do two-

rzenia ozonu przyziemnego w powietrzu, okreÊla za-
∏àcznik nr 2 do rozporzàdzenia.

5. Pomiary poziomu py∏u zawieszonego PM2,5

w powietrzu prowadzi si´ w co najmniej jednym punk-
cie pomiarowym w aglomeracji powy˝ej 250 000 miesz-
kaƒców. Stanowiska pomiarowe py∏u zawieszonego
PM2,5 powinny byç zainstalowane na stacjach t∏a miej-
skiego, w których jest mierzony py∏ zawieszony PM10.

6. W celu okreÊlenia udzia∏u benzo(a)pirenu

w wielopierÊcieniowych w´glowodorach aromatycz-
nych obecnych w powietrzu oprócz pomiarów ben-
zo(a)pirenu w pyle zawieszonym PM10 prowadzi si´
pomiary zawartoÊci benzo(a)antracenu, benzo(b)flu-

orantenu, benzo(j)fluorantenu, benzo(k)fluorantenu,
indeno(1,2,3-cd)pirenu, dibenzo(a,h)antracenu w pyle
zawieszonym PM10 na jednej stacji pomiarowej t∏a
miejskiego w województwie.

7. Pomiary ca∏kowitej rt´ci w stanie gazowym,

arsenu, kadmu, niklu, benzo(a)pirenu, benzo(a)antra-
cenu, benzo(b)fluorantenu, benzo(j)fluorantenu,
benzo(k)fluorantenu, indeno(1,2,3-cd)pirenu, diben-
zo(a,h)antracenu w pyle zawieszonym PM10 oraz ca∏-
kowitej depozycji tych zanieczyszczeƒ prowadzi si´ na
co najmniej trzech stacjach t∏a w kraju.

§ 6. 1. Punkty poboru próbek substancji przy pro-

wadzeniu pomiarów poziomów benzenu, dwutlenku
azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, o∏owiu, arse-
nu, kadmu, niklu, benzo(a)pirenu, py∏u zawieszonego
PM10 i tlenku w´gla w powietrzu ze wzgl´du na
ochron´ zdrowia ludzi powinny byç zlokalizowane tak,
aby:

1) dostarcza∏y danych z obszarów stref o najwy˝-

szych poziomach substancji w powietrzu, na które
ludnoÊç b´dzie nara˝ona przez okres odpowiedni
do okresu uÊredniania wyników pomiarów, dla
którego okreÊlono poziomy dopuszczalne, pozio-
my docelowe lub poziomy celów d∏ugotermino-
wych substancji w powietrzu;

2) dostarcza∏y danych z innych obszarów stref ni˝

okreÊlone w pkt 1, dotyczàcych nara˝enia ogó∏u
ludnoÊci;

3) by∏y reprezentatywne dla:

a) obszaru o powierzchni co najmniej 200 m

2

w przypadku pomiarów prowadzonych z uwagi
na oddzia∏ywanie transportu,

b) obszaru o powierzchni kilku km

2

w przypadku

pomiarów t∏a miejskiego,

c) obszaru o powierzchni co najmniej 250 m

× 250 m

w przypadku pomiarów arsenu, kadmu, niklu lub
benzo(a)pirenu prowadzonych z uwagi na oddzia-
∏ywanie przemys∏u,

d) podobnych lokalizacji nieznajdujàcych si´ w bez-

poÊrednim sàsiedztwie.

2. Punkty poboru próbek substancji przy prowa-

dzeniu pomiarów poziomów tlenków azotu i dwutlen-
ku siarki w powietrzu ze wzgl´du na ochron´ roÊlin
powinny byç zlokalizowane:

1) w odleg∏oÊci ponad 20 km od aglomeracji powy-

˝ej 250 000 mieszkaƒców lub ponad 5 km od in-
nych obszarów zabudowanych, instalacji i g∏ów-
nych szlaków komunikacyjnych;

2) tak, aby by∏y reprezentatywne dla obszaru o po-

wierzchni co najmniej 1000 km

2

.

3. Punkty poboru próbek substancji przy prowa-

dzeniu pomiarów ze wzgl´du na oddzia∏ywanie trans-
portu powinny byç lokalizowane co najmniej w odleg-
∏oÊci 25 m od kraƒca g∏ównych skrzy˝owaƒ i nie dalej
ni˝ 10 m od kraw´˝nika najbli˝szej jezdni.

Dziennik Ustaw Nr 5

— 655 —

Poz. 31

4. Co najmniej jeden punkt poboru próbek arsenu,

kadmu, niklu i benzo(a)pirenu przy prowadzeniu po-
miarów ze wzgl´du na oddzia∏ywanie przemys∏u po-
winien znajdowaç si´ po stronie zawietrznej instalacji
na najbli˝szym terenie mieszkalnym.

5. Kryteria lokalizacji punktów poboru próbek do

oceny poziomu ozonu okreÊla za∏àcznik nr 3 do rozpo-
rzàdzenia.

§ 7. Wyboru lokalizacji punktów pomiarowych na-

le˝y dokonaç w taki sposób, aby:

1) przep∏yw powietrza wokó∏ czerpni nie by∏ ograni-

czony ˝adnymi przeszkodami;

2) czerpnia by∏a umieszczona w odleg∏oÊci kilku me-

trów od budynków, drzew i innych przeszkód,
z tym ˝e w przypadku:

a) pomiarów benzenu, dwutlenku azotu, tlenków

azotu, dwutlenku siarki, o∏owiu, arsenu, kadmu,
niklu, benzo(a)pirenu, py∏u zawieszonego PM10
i tlenku w´gla prowadzonych ze wzgl´du na od-
dzia∏ywanie transportu w punktach reprezenta-
tywnych dla jakoÊci powietrza na linii zabudo-
wy — w odleg∏oÊci co najmniej 1 m od najbli˝-
szego budynku,

b) pomiarów ozonu — w odleg∏oÊci nie mniejszej

ni˝ dwukrotna ró˝nica wysokoÊci przeszkody
i czerpni oraz w odleg∏oÊci co najmniej 10 m od
najbli˝szej drogi, tym wi´kszej im wi´ksze jest
nat´˝enie ruchu drogowego;

3) czerpnia znajdowa∏a si´ na wysokoÊci od 1,5 m do

4 m powy˝ej poziomu gruntu; dopuszcza si´ usy-
tuowanie czerpni do 8 m w przypadkach, gdy
punkt poboru próbek ma byç reprezentatywny dla
wi´kszego obszaru;

4) uniknàç ponownego zasysania przez czerpni´ po-

wietrza odprowadzanego z punktu pomiarowego;

5) uniknàç bezpoÊredniego zasysania przez czerpni´

substancji przed ich dostatecznym wymieszaniem
z powietrzem.

§ 8. 1. Minimalnà liczb´ sta∏ych punktów pomiaro-

wych przy prowadzeniu pomiarów poziomów benze-
nu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki,
py∏u zawieszonego PM10 i tlenku w´gla w powietrzu
oraz o∏owiu, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu
w pyle zawieszonym PM10 w strefach, w których sub-
stancje te sà wprowadzane w sposób niezorganizo-
wany lub z ma∏ych instalacji rozumianych jako wyma-
gajàce pozwolenia instalacje zaliczane do przedsi´-
wzi´ç mogàcych znaczàco oddzia∏ywaç na Êrodowi-
sko, dla których raport o oddzia∏ywaniu przedsi´wzi´-
cia na Êrodowisko mo˝e byç wymagany, okreÊla za-
∏àcznik nr 4 do rozporzàdzenia.

2. Je˝eli benzen, dwutlenek azotu, tlenki azotu,

dwutlenek siarki, o∏ów, py∏ zawieszony PM10 i tlenek
w´gla wprowadzane sà tak˝e z du˝ych instalacji rozu-
mianych jako instalacje mogàce znaczàco oddzia∏y-
waç na Êrodowisko, dla których wymagany jest ra-
port o oddzia∏ywaniu przedsi´wzi´cia na Êrodowisko,
co najmniej jeden punkt pomiarowy w strefie powi-

nien byç zlokalizowany po stronie zawietrznej instala-
cji dla dominujàcego kierunku lub kierunków wiatru,
na najbli˝szym obszarze zabudowy mieszkaniowej,
tak aby umo˝liwia∏ monitorowanie oddzia∏ywania in-
stalacji.

3. W przypadku braku danych na temat poziomu

t∏a dodatkowy punkt pomiarowy powinien byç zloka-
lizowany w dominujàcym kierunku wiatru.

4. Przy prowadzeniu pomiarów arsenu, kadmu, ni-

klu i benzo(a)pirenu, ze wzgl´du na oddzia∏ywanie in-
stalacji wymagajàcych pozwoleƒ zintegrowanych,
punkt pomiarowy powinien byç zlokalizowany w spo-
sób umo˝liwiajàcy monitorowanie zastosowania
w tych instalacjach najlepszych dost´pnych technik.

5. Minimalna liczba sta∏ych punktów pomiaro-

wych przy prowadzeniu pomiarów poziomów tlen-
ków azotu i dwutlenku siarki w powietrzu ze wzgl´du
na ochron´ roÊlin wynosi:

1) jeden na 20 000 km

2

, je˝eli poziomy tych substan-

cji w powietrzu przekraczajà górny próg oszaco-
wania;

2) jeden na 40 000 km

2

, je˝eli poziomy tych substan-

cji w powietrzu nie przekraczajà górnego progu
oszacowania i sà wy˝sze od dolnego progu osza-
cowania.

6. Minimalna liczba sta∏ych punktów pomiaro-

wych, o których mowa w ust. 1—4, dotyczy przypad-
ku, gdy pomiary stanowià jedyne êród∏o informacji
o jakoÊci powietrza.

§ 9. 1. Minimalnà liczb´ sta∏ych punktów pomiaro-

wych przy prowadzeniu pomiarów poziomu ozonu
w powietrzu, gdy pomiary stanowià jedyne êród∏o in-
formacji, okreÊla za∏àcznik nr 5 do rozporzàdzenia.

2. W strefach, w których pomiary poziomów ozo-

nu sà wymagane, prowadzi si´ tak˝e pomiary ciàg∏e
poziomów dwutlenku azotu i tlenków azotu w powie-
trzu, z tym ˝e liczba sta∏ych punktów pomiarowych
dla prowadzenia pomiarów dwutlenku azotu i tlenków
azotu mo˝e byç o po∏ow´ mniejsza ni˝ okreÊlona
w za∏àczniku nr 5 do rozporzàdzenia.

3. W strefie, w której jest tylko jeden sta∏y punkt

pomiarowy, powinny byç równoczeÊnie prowadzone
pomiary poziomów dwutlenku azotu i tlenków azotu,
z wyjàtkiem stanowiska pozamiejskiego (wiejskie-
go).

§ 10. W strefach, w których wymagane sà pomia-

ry poziomów substancji w powietrzu, liczba sta∏ych
punktów pomiarowych mo˝e byç mniejsza ni˝ okreÊ-
lona w § 8 i 9, je˝eli wyniki pomiarów sà uzupe∏niane
danymi z innych êróde∏, takich jak modelowanie ma-
tematyczne, inwentaryzacje emisji lub pomiary okre-
sowe, i pod warunkiem ˝e dane te umo˝liwià dokona-
nie rzetelnej oceny poziomów substancji w powie-
trzu.

§ 11. 1. Oceny poziomu substancji w powietrzu

w strefach, w których poziom substancji przekracza
górny próg oszacowania, dokonuje si´ na podstawie

Dziennik Ustaw Nr 5

— 656 —

Poz. 31

pomiarów ciàg∏ych rozumianych jako pomiary auto-
matyczne lub jako pomiary manualne prowadzone
w sposób systematyczny, odpowiednio do metodyk
referencyjnych, o których mowa w § 12, w sta∏ych
punktach pomiarowych. Przy dokonywaniu ocen
mo˝na dodatkowo wykorzystaç metody modelowania
matematycznego.

2. Oceny poziomu substancji w powietrzu w stre-

fach, w których poziom substancji nie przekracza
górnego progu oszacowania, dokonuje si´ na pod-
stawie kombinacji pomiarów w sta∏ych punktach po-
miarowych i metod szacowania, w szczególnoÊci
modelowania matematycznego oraz pomiarów okre-
sowych.

3. Oceny poziomu substancji w powietrzu w stre-

fach, w których poziom substancji nie przekracza dol-
nego progu oszacowania, mo˝na dokonaç wy∏àcznie
na podstawie modelowania matematycznego, innych
metod szacowania lub pomiarów okresowych.

4. Oceny poziomu dwutlenku siarki, dwutlen-

ku azotu i ozonu na terenie aglomeracji powy˝ej
250 000 mieszkaƒców dokonuje si´ na podstawie po-
miarów ciàg∏ych w sta∏ych punktach pomiarowych.

§ 12. Metodyki referencyjne oraz wymagania do-

tyczàce jakoÊci pomiarów okreÊla za∏àcznik nr 6 do
rozporzàdzenia.

§ 13. Zakres dokumentacji dotyczàcej uzasadnie-

nia lokalizacji punktów pomiarowych okreÊla za∏àcz-
nik nr 7 do rozporzàdzenia.

§ 14. Traci moc rozporzàdzenie Ministra Ârodowi-

ska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie oceny pozio-
mów substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 87, poz. 798).

§ 15. Rozporzàdzenie wchodzi w ˝ycie po up∏ywie

14 dni od dnia og∏oszenia.

Minister Ârodowiska: M. Nowicki

Dziennik Ustaw Nr 5

— 657 —

Poz. 31

Za∏àczniki do rozporzàdzenia Ministra Ârodowiska

z dnia 17 grudnia 2008 r

. (poz. 31)

Za∏àcznik nr 1

GÓRNE I DOLNE PROGI OSZACOW

ANIA DLA BENZENU, DWUTLENKU AZOTU, TLENKÓW AZOTU, DWUTLENKU SIARKI, OZONU, TLENKU W¢GLA

I PY¸U ZA

WIESZONEGO PM10 ORAZ O¸OWIU, ARSENU, KADMU, NIKLU I BENZO(A)PIRENU W PYLE ZA

WIESZONYM PM10, A T

AK˚E DOPUSZCZALNE

CZ¢STOÂCI ICH PRZEKRACZANIA

T

abela

1.

Górne i dolne progi oszacowania dla benzenu, dwutlenku azotu, tlenków azotu, dwutlenku siarki, o∏owiu, py∏u zawieszon

ego PM10 i tlenku w´gla

oraz dopuszczalne cz´stoÊci ich przekraczania

Dziennik Ustaw Nr 5

— 658 —

Poz. 31

Tabela 2. Górne i dolne progi oszacowania dla arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu

Tabela 3. Górne i dolne progi oszacowania dla ozonu

O b j a Ê n i e n i a :

1)

Poziom dopuszczalny ze wzgl´du na ochron´ zdrowia ludzi.

2)

Poziom dopuszczalny ze wzgl´du na ochron´ roÊlin.

3)

Poziom celu d∏ugoterminowego ze wzgl´du na ochron´ zdrowia ludzi.

4)

Poziom celu d∏ugoterminowego ze wzgl´du na ochron´ roÊlin.

Dziennik Ustaw Nr 5

— 659 —

Poz. 31

Za∏àcznik nr 2

WYKAZ SUBSTANCJI, KTÓRE PRZYCZYNIAJÑ SI¢ DO TWORZENIA OZONU PRZYZIEMNEGO

W POWIETRZU

Dziennik Ustaw Nr 5

— 660 —

Poz. 31

Za∏àcznik nr 3

KRYTERIA LOKALIZACJI PUNKTÓW POBORU PRÓBEK DO OCENY POZIOMU OZONU

Punkty pomiarowe do oceny poziomu ozonu

w powietrzu ze wzgl´du na:

1) ochron´ zdrowia ludzi w stanowisku miejskim po-

winny:

a) uwzgl´dniaç ocen´ nara˝ania ludnoÊci na ozon

(byç zlokalizowane na obszarach z du˝à g´sto-
Êcià zaludnienia i stosunkowo wysokimi st´˝e-
niami ozonu),

b) reprezentowaç obszar kilku km

2

,

c) byç zlokalizowane z dala od wp∏ywu êróde∏ emi-

sji lokalnych, w szczególnoÊci ruchu samocho-
dowego i stacji benzynowych,

d) byç zlokalizowane w miejscach przewietrza-

nych,

e) byç zlokalizowane na obszarach z zabudowà

mieszkaniowà, w szczególnoÊci na osiedlach
i terenach handlowych w obr´bie miast (w od-
powiedniej odleg∏oÊci od drzew)

1)

;

2) ochron´ zdrowia ludzi i roÊlin w stanowisku:

a) podmiejskim powinny:

— uwzgl´dniaç ocen´ nara˝ania ludnoÊci i roÊ-

lin na obrze˝ach aglomeracji powy˝ej
250 000 mieszkaƒców, tam gdzie poziomy
ozonu wykazujà wartoÊci najwy˝sze,

— reprezentowaç obszar kilkudziesi´ciu km

2

,

— byç zlokalizowane w pewnej odleg∏oÊci od

obszaru emisji maksymalnych, po stronie za-
wietrznej dla dominujàcego kierunku lub kie-
runków wiatru wyst´pujàcych w warunkach
sprzyjajàcych powstawaniu wysokich st´˝eƒ
ozonu,

—

byç zlokalizowane w

miejscach pobytu

ludzi oraz wyst´powania wra˝liwych upraw

lub naturalnych ekosystemów zlokalizowa-
nych na obrze˝ach aglomeracji powy˝ej
250 000 mieszkaƒców, nara˝onych na wyso-
kie poziomy ozonu,

— byç zlokalizowane po nawietrznej stronie

miasta w obszarach podmiejskich w celu
okreÊlenia regionalnego t∏a st´˝eƒ ozonu,

b) pozamiejskim (wiejskim) powinny:

—

uwzgl´dniaç ocen´ nara˝ania ludnoÊci,
upraw i naturalnych ekosystemów na st´˝e-
nia ozonu,

— reprezentowaç obszar kilku km

2

,

—

byç zlokalizowane na terenie niewielkich
osiedli lub na obszarach, gdzie wyst´pujà na-
turalne ekosystemy, lasy lub uprawy,

— byç zlokalizowane z dala od bezpoÊredniego

wp∏ywu êróde∏ emisji lokalnych, takich jak
zak∏ady przemys∏owe i drogi,

— byç zlokalizowane na terenach otwartych, ale

nie na szczytach górskich,

c) t∏a regionalnego:

— powinny byç zlokalizowane na terenach o ni-

skiej g´stoÊci zaludnienia, w szczególnoÊci
w obr´bie naturalnych ekosystemów, lasów,
w odleg∏oÊci co najmniej 20 km od terenów
miejskich i przemys∏owych i z dala od lokal-
nych êróde∏ emisji,

— powinny reprezentowaç obszar od 1000 do

10 000 km

2

,

— nie powinny byç zlokalizowane na terenach

nara˝onych na wyst´powanie lokalnej inwer-
sji atmosferycznej, na szczytach wy˝szych
gór oraz na obszarach nadmorskich ze
stwierdzonà lokalnà cyrkulacjà powietrza
w cyklu dobowym.

O b j a Ê n i e n i e :

1)

Nale˝y braç pod uwag´ szerokie ulice i skwery z bardzo ograniczonym ruchem samochodów lub zamkni´te dla ruchu
ulicznego, obszary otwarte, takie jak boiska, tereny sportowe i rekreacyjne.

Dziennik Ustaw Nr 5

— 661 —

Poz. 31

O b j a Ê n i e n i a :

1)

Co najmniej jedno stanowisko podmiejskie w miejscu, gdzie wyst´puje najwi´ksze nara˝enie ludnoÊci. W przypadku
aglomeracji powy˝ej 250 000 mieszkaƒców co najmniej po∏ow´ liczby sta∏ych punktów pomiarowych powinny stanowiç
stanowiska podmiejskie.

2)

Je˝eli populacja strefy jest mniejsza ni˝ 249 000 mieszkaƒców, a w strefie przekraczany jest górny próg oszacowania,
to koordynacja dzia∏aƒ mi´dzy tymi strefami powinna zapewniç w∏aÊciwà ocen´ poziomu ozonu w oparciu o stanowisko
pozamiejskie (wiejskie).

Za∏àcznik nr 4

MINIMALNA LICZBA STA¸YCH PUNKTÓW POMIAROWYCH PRZY PROWADZENIU POMIARÓW POZIOMÓW

BENZENU, DWUTLENKU AZOTU, TLENKÓW AZOTU, DWUTLENKU SIARKI, PY¸U ZAWIESZONEGO PM10

I TLENKU W¢GLA W POWIETRZU ORAZ O¸OWIU, ARSENU, KADMU, NIKLU I BENZO(A)PIRENU

W PYLE ZAWIESZONYM PM10 W STREFACH, W KTÓRYCH SUBSTANCJE TE SÑ WPROWADZANE

W SPOSÓB NIEZORGANIZOWANY LUB Z MA¸YCH INSTALACJI

O b j a Ê n i e n i e :

1)

W przypadku benzenu, benzo(a)pirenu, arsenu, kadmu, niklu, dwutlenku azotu, py∏u zawieszonego PM10 i tlenku w´gla
nale˝y uwzgl´dniç przynajmniej jeden punkt pomiaru t∏a miejskiego. W przypadku benzenu, benzo(a)pirenu, dwutlenku
azotu, py∏u zawieszonego PM10 i tlenku w´gla nale˝y tak˝e uwzgl´dniç jeden punkt pomiarowy do oceny poziomu
substancji w rejonie oddzia∏ywania ruchu drogowego, je˝eli nie spowoduje to zwi´kszenia liczby punktów poboru
próbek

.

Za∏àcznik nr 5

MINIMALNA LICZBA STA¸YCH PUNKTÓW POMIAROWYCH PRZY PROWADZENIU POMIARÓW POZIOMU

OZONU W POWIETRZU, GDY POMIARY STANOWIÑ JEDYNE èRÓD¸O INFORMACJI

Dziennik Ustaw Nr 5

— 662 —

Poz. 31

Za∏àcznik nr 6

METODYKI REFERENCYJNE ORAZ WYMAGANIA DOTYCZÑCE JAKOÂCI POMIARÓW

Tabela 1. Metodyki referencyjne poboru próbek i analiz poziomów substancji

1)

Dziennik Ustaw Nr 5

— 663 —

Poz. 31

T

abela 2.

2)

Wymagania, jakie powinny spe∏niaç wyniki pomiarów ciàg∏ych

3)

T

abela 3.

2)

Wymagania, jakie powinny spe∏niaç wyniki pomiarów okresowych

T

abela 4. Wymagania, jakie powinny spe∏niaç wyniki modelowania

Dziennik Ustaw Nr 5

— 664 —

Poz. 31

T

abela 5. Wymagania, jakie powinny spe∏niaç inne metody szacowania

ObjaÊnienia

:

1)

St´˝enia substancji w powietrzu ustala si´ w przypadku:

1) substancji gazowych — w warunkach temperatury 293 K i ciÊnieniu atmosferycznym 101,3 kPa;

2) py∏u zawieszonego i substancji zawartych w pyle — w warunkach otoczenia pod wzgl´dem temperatury i ciÊnienia atmosferycznego

w dniu pomiaru.

2)

Udzia∏y procentowe podane sà dla pojedynczych pomiarów uÊrednionych odpowiednio do okresu uÊredniania wyników pomiarów

, dla któ

rego okreÊlono poziomy

dopuszczalne, poziomy docelowe lub poziomy celów d∏ugoterminowych substancji w powietrzu, dla 95

% przedzia∏u ufnoÊci.

Wymagania co do minimalnej iloÊci wa˝nych danych nie uwzgl´dniajà utraty danych z powodu regularnej kalibracji lub normalnej ko

nserwacji sprz´tu.

3)

Pomiary ciàg∏e oznaczajà w przypadku benzenu, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu pomiary systematyczne.

4)

Na stacjach mierzàcych st´˝enia ozonu.

5)

NiepewnoÊç pomiaru definiowana jest w PN-ISO 5725:2002 Dok∏adnoÊç (poprawnoÊç i precyzja) metod pomiarowych i wyników pomiarów

, a tak˝e w Przewodniku „Wyra˝anie

niepewnoÊci pomiaru” (G∏ówny Urzàd Miar

, 1999).

6)

Pomiary systematyczne roz∏o˝one równomiernie w ciàgu roku, reprezentatywne dla ró˝nych warunków meteorologicznych i komunikacyj

nych.

7)

Jeden pomiar tygodniowo w sposób losowy

, równomiernie w ciàgu roku, lub osiem tygodni równomiernie w ciàgu roku.

8)

NiepewnoÊç modelowania lub oszacowania definiowana jako maksymalne odchylenie mierzonych i obliczanych poziomów substancji odpo

wiednio do okresu uÊredniania

wyników pomiarów

, dla którego okreÊlono poziomy dopuszczalne, poziomy docelowe lub poziomy celów d∏ugoterminowych substancji w

powietrzu.

Dziennik Ustaw Nr 5

— 665 —

Poz. 31

Za∏àcznik nr 7

ZAKRES DOKUMENTACJI DOTYCZÑCEJ UZASADNIENIA LOKALIZACJI PUNKTÓW POMIAROWYCH

Dokumentacja stacji pomiarowej (punktu pomia-

rowego) powinna zawieraç:

1) dane o stacji:

a) nazwa stacji,

b) krajowy kod stacji,

c) mi´dzynarodowy kod stacji,

d) adres stacji,

e) wspó∏rz´dne geograficzne w uk∏adzie WGS84

(szerokoÊç N: dd°mm’ss.ss”; d∏ugoÊç E:
dd°mm’ss.ss”),

f) wspó∏rz´dne p∏askie prostokàtne w uk∏adzie

PUWG 1992,

g) wysokoÊç n.p.m.,

h) typ obszaru, na którym znajduje si´ stacja:

— obszar miejski,

— obszar podmiejski,

— obszar pozamiejski,

i) typ stacji:

— komunikacyjna,

— w strefie oddzia∏ywania przemys∏u lub zak∏a-

du,

— t∏o miejskie,

— t∏o podmiejskie,

— t∏o regionalne,

— t∏o ponadregionalne,

— nieokreÊlony,

j) data uruchomienia stacji,

k) w∏aÊciciel stacji;

2) dane o otoczeniu stacji:

a) zdj´cia otoczenia stacji w co najmniej czterech

podstawowych kierunkach od wlotu czerpni po-
wietrza,

b) dok∏adna mapa otoczenia stacji, z zaznacze-

niem lokalizacji stacji i wszystkich obiektów
znajdujàcych si´ w jej bezpoÊrednim otoczeniu,
w tym drzew i zaroÊli

1)

;

3) dane o êród∏ach zanieczyszczeƒ:

a) kategoria êróde∏ zanieczyszczeƒ o najwi´kszym

wp∏ywie na otoczenie stacji (wed∏ug klasyfika-
cji SNAP),

b) êród∏a emisji zanieczyszczeƒ:

— nazwa obiektu,
— odleg∏oÊç obiektu,
— azymut,
— wysokoÊç g∏ównych emitorów,
— emitowane zanieczyszczenia,

c) informacje o ruchu drogowym, w przypadku

stacji komunikacyjnych:

— odleg∏oÊç od drogi,
— Êrednie nat´˝enie ruchu;

4) informacje na temat stanowisk pomiarowych:

a) mierzone zanieczyszczenia,

b) mierzone parametry meteorologiczne,

c) metody pomiaru lub analizy.

O b j a Ê n i e n i e :

1)

Miejsca lokalizacji stacji powinny podlegaç regularnej kontroli, z wykorzystaniem sporzàdzonej dokumentacji, w celu
stwierdzenia, czy kryteria wyboru pozostajà aktualne.