background image

CHOROBY WEWNĘTRZNE

WETERYNARIA W PRAKTYCE

54

www.weterynaria.elamed.pl

MAJ • 5/2011

bich lub z ziemi zanieczyszczonej tymi 
odchodami. Grzyb jest pasażowany przez 
przewód pokarmowy ptaków, które są jego 
bezobjawowymi nosicielami. Do zakaże-
nia dochodzi przez inhalację zarodni-
ków z wysychających odchodów ptasich 
(w świeżych odchodach, ze względu na 
kwaśne pH grzyb nie może się namnażać) 
oraz przez kontakt z chorymi zwierzętami. 
Zarodniki kolonizują jamę nosową i mogą 
rozprzestrzeniać się poprzez blaszkę si-
tową do centralnego układu nerwowego 
(OUN). U psów do uogólnienia zakażenia 
dochodzi drogą hematogenną.

Objawy kliniczne obserwowane u ko-

tów wynikają z kolonizacji grzyba w pew-
nych, tzw. predylekcyjnych, miejscach: 
jama nosowa, zatoki przynosowe, OUN, 
gałki oczne, skóra i tkanka podskór-
na. Dlatego charakterystyczne objawy 
to uporczywe kichanie, przewlekły wy-
pływ śluzowo-ropny z nosa (może być 
z krwią), apatia i brak łaknienia. Poja-
wia się chrapliwy oddech i zmiany w ko-
ściach twarzoczaszki powodujące wy-
stąpienie „rzymskiego profi lu” – nasada 
nosa grubieje. Lusterko nosowe ulega 
wrzodziejącemu zapaleniu, mogą poja-
wiać się objawy z OUN: ślepota, drgawki 
i niezborność ruchowa. U psów najczę-
ściej występuje postać rozsiana oraz ob-
jawy związane z zakażeniem OUN i gałki 
ocznej. U obu gatunków często dochodzi 
do zajęcia płuc. Ziarniniaki w płucach 
mają charakter wieloogniskowy, z obec-
nością białych, galaretowatych złogów. 
Nie występują kaszel i duszności. Zmia-
ny mogą wystąpić także w innych narzą-
dach wewnętrznych, kościach i oponach 
mózgowych (2, 6, 8). 

D

IAGNOSTYKA

 

KRYPTOKOKOZY

 

Każdy praktykujący lekarz weterynarii 
wie doskonale, że najtrudniejszą spra-
wą związaną z grzybicami narządowymi 
jest ich diagnostyka. Oczywiście w każ-
dym podręczniku i artykule napisane jest, 

Grzybice jamy nosowej u psów i kotów 
są wywoływane głównie przez grzyby 
z rodzaju Cryptococcus  i  Aspergillus, zali-
cza się je do grzybic narządowych (głębo-
kich, tzw. endomikoz). Na początku war-
to przypomnieć, że zarodniki grzybów, 
a zwłaszcza pleśni, są wszechobecne i sta-
ły kontakt z nimi, ich obecność na skó-
rze, w jamie ustnej i przewodzie pokar-
mowym jest zjawiskiem fi zjologicznym. 
Dość częste jest zjawisko tzw. „chorych 
budynków” – budynki stare, wilgotne, ale 
także te o zamkniętej cyrkulacji powietrza 
(czyli mające klimatyzację) są „ulubionym 
siedliskiem” grzybów pleśniowych, pro-
dukujących miliardy zarodników i miko-
toksyny. Osobnik ze sprawnie funkcjonu-
jącym układem odpornościowym, mimo 
ciągłej kolonizacji, jest odporny na zaka-
żenie, stąd najczęściej grzybice (w tym 
jamy nosowej) pojawiają się w wyniku 
spadku odporności – zakażenia FIV lub 
FeLV, wyniszczenia chorobami ogólno-
ustrojowymi, długotrwałej terapii anty-
biotykami i glukokortykoidami, chemio-
terapii itp. (3). 

E

TIOPATOGENEZA

 

KRYPTOKOKOZY

 

Kryptokokoza dotyczy przede wszystkim 
kotów (choć opisywano ją u wielu ga-
tunków zwierząt) w każdym wieku (naj-
częściej dorosłych samców) i młodych 
psów dużych ras (2, 8). Cryptococcus neo-
formans
 jest grzybem drożdżopodobnym, 
szeroko rozpowszechnionym w przyro-
dzie. Wyróżnia się dwie odmiany grzyba: 
Cryptococcus neoformans var. Gatti – po-
woduje zakażenia u małych przeżuwa-
czy i ptaków oraz Cryptococcus neoformans 
var. neoformans, 
który ma cztery seroty-
py: A, B, C, D. Serotypy A i D występu-
ją na całym świecie, serotyp C występuje 
głównie w obu Amerykach, a B jest bar-
dzo rzadko spotykany (3). 

Cryptococcus neoformans var. neoformans 

najczęściej izoluje się z odchodów gołę-

dr n. wet. Piotr Sławuta, Paulina Uruska*

Katedra Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu
*Studentka III roku Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu

Abstract

Nasal cavity mycoses classifi ed as organ 
mycoses induced by immunity impair-
ment are mainly caused by fungi of the 
genera Cryptococcus and Aspergillus
Cryptococcus neoformans is a yeast-like 
fungus transmitted by the alimentary 
tract in birds. The clinical symptoms 
in cats are associated with the coloni-
zation site. In dogs the most common 
form is disseminated aspergillosis with 
symptoms resulting from CNS and ey-
eball infection. In dogs and cats Asper-
gillus 
grows in the nasal cavity and para-
nasal sinuses and can develop in a pul-
monary or disseminated form. 

Key words

nasal cavity mycoses, dogs, cats 

Streszczenie

Grzybice jamy nosowej są wywoływane 
przez grzyby z rodzaju Cryptococcus 
i Aspergillus
. Zalicza się je do grzybic 
narządowych, które pojawiają się w wy-
niku spadku odporności. Cryptococcus 
neoformans 
jest grzybem drożdżopo-
dobnym, który jest pasażowany przez 
przewód pokarmowy ptaków. Objawy 
kliniczne u kotów wynikają z miejsca 
kolonizacji grzyba. U psów najczęściej 
występuje postać rozsiana i objawy 
związane z zakażeniem OUN oraz gał-
ki ocznej. U psów i kotów Aspergillus 
atakuje jamę nosową i zatoki przyno-
sowe; może przejść w postać płucną 
lub rozsianą. 

Słowa kluczowe

grzybice, jama nosowa, psy, koty 

NASAL CAVITY DISEASES IN DOGS AND CATS – MYCOSES

Choroby jamy 
nosowej psów i kotów

Grzybice jamy nosowej

background image

CHOROBY WEWNĘTRZNE

WETERYNARIA W PRAKTYCE

55

www.weterynaria.elamed.pl

MAJ • 5/2011

że rutynowo (czyli od razu) należy wyko-
nać badania laboratoryjne i nie można le-
czyć „na ślepo” antybiotykami, ale szacu-
nek i umiłowanie prawdy, jak i znajomość 
praktyki dnia codziennego, każą wątpić 
w wykonywanie posiewu i antybiogramu 
u każdego zakatarzonego psa czy kota. 
Każdy z nas musi odpowiedzieć sobie sam 
na pytanie, kiedy należy przerwać dotych-
czasowe leczenie „kataru kociego”, zrobić 
wymaz i posiać pobrany materiał. Rozpo-
znanie stawia się na podstawie wyników 
badań mikologicznych, obejmujących 
barwienie negatywne (szuka się obecno-
ści komórek drożdżopodobnych w nie-
wybarwionych kapsułach), hodowlę grzy-
ba na podłożach i badań serologicznych 
(lateksowy test aglutynacji, który wykry-
wa obecność i ustala miano przeciwciał 
przeciwko antygenom kapsuły). 

Z uwagi na to, że diagnostyka labora-

toryjna tego rodzaju wykonywana jest 
w specjalistycznych laboratoriach, a nie 
w gabinecie weterynaryjnym, jej dokład-
ne opisywanie jest bezcelowe. Pamiętać 
należy, że materiał pobierać można w for-
mie wymazu z błony śluzowej jamy no-
sowej i płynu gałki ocznej oraz aspiratów 
z przewodów nosowo-łzowych (3). Ma-
teriał powinien być jak najszybciej ode-
słany do laboratorium, by uniknąć jego 
wyschnięcia (w probówce z podłożem 
może być przechowywany maksymal-
nie 48 h). Grzyby, zależnie od gatunku, 
„rosną” 14-21 dni 

T

ERAPIA

 

KRYPTOKOKOZY

 

Terapia opiera się na stosowaniu itra-
conazolu przez 30 dni wg następującego 
schematu (jest to oczywiście jeden z sys-
temów): 5 mg/kg m.c., per os co 12 go-
dzin przez 3 kolejne dni, potem 4-dnio-
wa przerwa i znowu 3 kolejne dni terapii 
(czyli w praktyce oznacza to podawanie 
leku przez 3 kolejne dni tygodnia i 4 dni 
przerwy) (10). Konieczna jest okresowa 
kontrola stanu wątroby w trakcie i po te-
rapii (około 30 dni), należy również po-
informować właściciela o potencjalnych 
działaniach niepożądanych leku: wymio-
ty, biegunka, reakcje alergiczne, obrzęki. 
Istnieją też doniesienia o możliwościach 
terapeutycznych  innej pochodnej triazo-
lowej – voriconazolu (8) (najbardziej sku-
teczny przeciwko Candida), ale wg wie-
dzy autorów, lek ten nie wyszedł poza fazę 
eksperymentów, więc  nie jest on jeszcze 
dostępny na rynku polskim. Z literatury 
wiadomo, że wzrost grzybów na podłożu 
hamuje rozcieńczenie 0,5 μg/ml.

E

TIOPATOGENEZA

 

ASPERGILLOZY

 

Grzyby  Aspergillus  są kosmopolityczne 
i zasiedlają prawie każde środowisko. 

Izoluje się je z gleby, roślin, powietrza, 
a nawet z pomieszczeń zamkniętych. 
Są saprofagami rozkładającymi martwą 
materię organiczną do prostych związ-
ków. Jako grzyby strzępkowe uwalniają 
miliardy zarodników, które wraz z po-
wietrzem dostają się do układu odde-
chowego. Rodzaj Aspergillus liczy ponad 
150 gatunków, z czego około 20 jest cho-
robotwórczych. U psów i kotów Aspergil-
lus
 atakuje jamę nosową i zatoki przyno-
sowe, ale może przejść w postać płucną 
lub rozsianą. Szczególnie narażone są psy 
młode, przed ukończeniem trzeciego 
roku życia, oraz psy ras „długonosych”. 
Czynnikami sprzyjającymi kolonizacji 
są: niedobory mikroelementów i wita-
min, ciąża, cukrzyca, nowotwory, po-
dawanie leków immunosupresyjnych, 
długotrwała terapia antybiotykowa i ste-
roidowa (3). 

U psów i kotów aspergilloza jamy no-

sowej często jest powikłaniem prze-
wlekłego idiopatycznego limfocytar-
no-plazmocytarnego zapalenia jamy 
nosowej. W przebiegu tej choroby do-
chodzi do upośledzenia funkcji rzęsek 
błony śluzowej nosa, co ułatwia kolo-
nizację (1, 7, 9, 11). Charakterystycz-
nym objawem aspergillozy jamy noso-
wej jest wrażliwość na dotykanie kości 
nosa i jego okolicy, depigmentacja oraz 
owrzodzenie lusterka nosowego. Pojawia 
się wypływ z nozdrzy – jedno- lub obu-
stronny, o charakterze śluzowo-ropnym, 
zielonkawy bądź krwisty. Na powierzch-
ni błony śluzowej jamy nosowej tworzą 
się płytki pleśni w postaci tzw. „zma-
towień grzybiczych”, z czasem pacjen-
ci zaczynają kichać, a oddech staje się 
chrapliwy. Mogą pojawić się deformacje, 
związane z ubytkami przegrody nosowej, 
grzyb może również kolonizować oko-
liczne tkanki, np oczodoły. Bardzo rzad-
ko spotykana jest aspergilloza układowa 
(zwykle po infekcji Aspergillus terreus), 
przebiegająca w postaci grzybniaka kro-
pidlakowego (aspergilloma) – umiejsco-
wionego w zatokach nosowych i prze-
wodach słuchowych lub jako infekcja 
systemowa z zapaleniem płuc, martwi-
cą w jamie nosowej i zapaleniem ucha, 
która rozprzestrzenia się przez krążenie 
(aspergillosis invasiva). W obu postaciach 
rokowanie jest złe (1, 2, 3, 7). 

D

IAGNOSTYKA

 

ASPERGILLOZY

 

Ogólne zasady diagnostyki są identycz-
ne jak podane przy kryptokokozie. W ba-
daniu rhinoskopowym można stwierdzić 
nadżerki w małżowinach nosowych i bia-
łe lub zielone naloty pleśniowe na błonie 
śluzowej jamy nosowej (płytki grzybicze). 
Potwierdzenie uzyskujemy, wykonując 
badanie cytologiczne i posiew materiału 

(z wymazu lub biopsji), który należy po-
brać z kilku miejsc, z uwagi na wieloogni-
skowy charakter zakażenia. W badaniu 
radiografi cznym (podejrzenie grzybnia-
ka) widoczne są dobrze odgraniczone ob-
szary zwiększonej przezierności w jamie 
nosowej i zmniejszone wysycenie cienia 
w części donosowej. Czasami u psów 
z zaawansowaną chorobą może dojść 
do zniszczenia lemiesza, kości trzewio-
czaszki lub blaszki sitowej oraz martwicy 
rozpływnej kości zatoki czołowej. W za-
toce czołowej można stwierdzić groma-
dzenie się płynu (3). 

T

ERAPIA

 

ASPERGILLOZY

 

Terapia polega na podawaniu leków prze-
ciwgrzybiczych ogólnie (per os) lub miej-
scowo (tak jak w przypadku kryptokokozy 
obowiązuje monitoring czynności wątro-
by). Ogólnie stosuje się itraconazol w daw-
ce 5 mg/kg m.c. co 12 h przez minimum 
60 dni lub 10 mg/kg m.c. co 24 h/60 dni. 
Są także doniesienia o stosowaniu z bar-
dzo dobrym skutkiem terbinafi ny w daw-
ce 5 mg/kg m.c. co 24 h przez mini-
mum 3 tygodnie i posaconazolu 5 mg/
kg m.c. co 12 h/3 tygodnie (4). Terapia 
miejscowa jest dość kłopotliwa – po-
lega na stosowaniu wlewów klotryma-
zolu (bądź enilkonazolu) do jamy noso-
wej. Lek wprowadza się do jamy nosowej 
przez sondę w znieczuleniu ogólnym, za-
tykając nozdrza tylne i przednie. Roztwór 
(dostępny w handlu 1%) pozostawia się 
na około godzinę (2 razy na dobę przez 
1-2 tygodnie). Jeśli po 2 tygodniach ob-
jawy nie ustępują, zabieg należy powtó-
rzyć. 

W przypadku stwierdzenia (RTG, 

TK) obecności ziarniniaka grzybicze-
go w zatoce czołowej usuwa się go, tre-
panując zatokę i wprowadza roztwór 
klotrymazolu. Pamiętać należy, że te-
rapia miejscowa może mieć dwa bar-
dzo groźne, bo najczęściej śmiertelne, 
powikłania: zachłystowe zapalenie płuc 
oraz zapalenie mózgu i opon mózgo-
wo-rdzeniowych, które rozwija się, kie-
dy roztwór przedostanie się do mózgu 
przez uszkodzoną blaszkę sitową. Opi-
sano również nowotworzenie w obrębie 
zatok nosowych, będące odległym (13, 
22 i 30 miesięcy po wyleczeniu) następ-
stwem terapii miejscowej (5). 

Piśmiennictwo dostępne w redakcji.

dr n. wet. Piotr Sławuta

Katedra Chorób Wewnętrznych z Kliniką 

Koni, Psów i Kotów

Wydział Medycyny Weterynaryjnej

Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

50-366 Wrocław

pl. Grunwaldzki 47


Document Outline