20
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
Katedra Psychologii
Klinicznej i Sądowej,
Uniwersytet Śląski
w Katowicach
dr n. hum.
Bernadetta Izydorczyk
adiunkt
mgr Adriana
Rybicka-Klimczyk
absolwentka Wydziału
Pedagogiki i Psychologii
Uniwersytetu Śląskiego
w Katowicach
Środki masowego przekazu i ich rola
w kształtowaniu wizerunku ciała
u zróżnicowanych wiekiem życia kobiet
polskich (analiza badań własnych)
Mass media and its influence on body image development among
Polish women in different age (authors’ own research)
Bernadetta Izydorczyk, Adriana Rybicka-Klimczyk
Słowa kluczowe:
mass media, obraz ciała, lęk-cecha, lęk-stan, EDI-2, EAT, teoria rozbieżności Ja
Key words:
mass media, body image, anxiety, EDI-2, EAT, self-discrepancy theory
Streszczenie:
Obraz własnego ciała jest kształtowany w dużym stopniu przez sygnały z otoczenia. Obecny
od wielu lat w kulturze zachodniej wizerunek kobiety, zwracający dużą uwagę na masę ciała i szczupłość syl-
wetki, jest silnie wzmacniany przez środki masowego przekazu, zwłaszcza telewizję. W Polsce i innych krajach
Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku obserwuje się wśród innych zmian kulturowych także zmianę ról spo-
łecznych pełnionych przez kobiety, ale także nasilenie zaburzeń psychicznych związanych z jedzeniem (anorek-
sja i bulimia). Celem badania było stwierdzenie, czy w poszczególnych grupach wiekowych polskich kobiet doszło
do zmian w wizerunku ciała oraz czy zmiany w obrazie ciała w badanych grupach wiekowych kobiet mogą być
uwarunkowane oddziaływaniem środków masowego przekazu. Badaniem objęto 140 kobiet (16–50 lat, średni
wiek 28,5 roku). Badano ocenę własnego ciała, postawy emocjonalne, behawioralne oraz społeczno-kulturowe przy
użyciu specjalistycznych, walidowanych kwestionariuszy. Analiza wyników pokazuje, że kobiety starsze mają bar-
dziej realistyczne postrzeganie własnego ciała oraz że istnieje liniowa zależność między wiekiem a strukturami Ja
w Teście Rysowania Sylwetki. Zaobserwowano dużą rozbieżność między Ja realnym i Ja idealnym w grupie ado-
lescentek. Najwyższe natężenie lęku-stanu zaobserwowano w grupie studentek i kobiet dojrzałych. Internaliza-
cja przekazów medialnych była najwyższa w grupie adolescentek i studentek. Paradoksalnie, osoby z największą
internalizacją przekazu medialnego cechują się największym zadowoleniem z własnego ciała. Według Autorów,
aby uniknąć zaburzeń psychicznych związanych z fałszywym postrzeganiem swojego ciała, konieczne są wielopo-
ziomowe działania edukacyjne – także w gabinecie lekarza rodzinnego.
Abstract:
Self body-image is shaped in large proportion by environmental signals. Low weight and thin body
shape as an ideal of woman has been promoted in Western culture for many decades, especially in mass-media like
TV. Dynamic change of social roles played by women and growing number of eating disorders (bulimia and ano-
rexia nervosa) have been observed in Poland and other Central and Eastern European countries since 1989. The
aim of the study was to assess whether self body-image in different age groups of Polish women changed in past years
and what is the level of influence of mass-media on it. 140 women (aged 16–50, mean age 28.5) participated in
the study. Body self-image perception, emotional, behavioral and socio-cultural attitudes as well as internalization
of mass-media communicates were assessed with special, validated questionnaires. The results showed linear rela-
tionship between age and body perception in Contour Drawing Test, giving more realistic image of body in group
of older women. Large discrepancy of perception of real-Self and ideal-Self was observed in group of adolescents.
The highest intensity of fear as a state was observed in young adults (students) and older women. Internalisation of
mass-media signals was strongest in young women (adolescents and students). Women with higher grade of inter-
nalisation had paradoxically highest level of self body-image satisfaction. The Authors believe that multiple educa-
tional activities on different levels (in Family Doctor’s office too) must be undertaken to avoid disorders bound to
false self body-image perception.
(Probl Med Rodz 2009;3(28):20–32)
Wstęp
Rozwój wizerunku ciała jest uwarunkowany
oddziaływaniem wielu czynników. Wśród nich
można wymienić zmienne osobowościowe, poznaw-
otrzymano:
05.09.2009 r. Przyjęto: 09.09.2009 r.
adres do korespondencji:
dr n. hum. Bernadetta Izydor-
czyk, Katedra Psychologii Klinicznej i Sądowej, Uniwersytet
Śląski w Katowicach, ul. Grażyńskiego 53, 40-125 Katowi-
ce; e-mail: b.izydorczyk@interia.pl
21
Prace oryginalne
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
piękna”
6
. Internalizacja komunikatów medialnych
powoduje, że mit piękna staje się integralną częścią
kobiecej tożsamości, która w rzeczywistości zostaje
zredukowana do jej cielesnej powłoki. W konse-
kwencji kobiety skoncentrowane na własnym ciele
nie są w stanie swobodnie realizować swych potrzeb
i aspiracji zawodowych, bowiem liczy się przede
wszystkim wygląd, który wciąż jest podstawowym
kryterium ich oceny.
Sprzeczność komunikatów przekazywanych przez
mass media dotyczy nie tylko sfery intelektualnej
kobiet i wzorca urody, ale również lansowanego
przez kulturę ideału szczupłej sylwetki, który wiąże
się przede wszystkim z samodyscypliną wobec ciała
oraz kontrolowaniem emocji, głodu i seksualno-
ści. Według Bordo
7
dyskurs szczupłego ciała ma
podwójne znaczenie: jest efektywną formą dyscypli-
nowania tożsamości kobiet, a także jednym z naj-
bardziej efektywnych instrumentów różnicowania
ludzi, wytwarzania bariery ja–inni, my–oni. Poza
tym przymus posiadania we współczesnej kultu-
rze krajów wysoko uprzemysłowionych szczupłego
ciała jako źródła sukcesu w życiu wywołuje często
u kobiet poczucie nieadekwatności ich ciała do pro-
pagowanego i lansowanego wizerunku szczupło-
ści (chudości). Media przyczyniają się do wywoły-
wania u kobiet przepaści między ciałem idealnym
i własnym, co staje się źródłem ciągłego niepokoju
o wygląd i wagę ciała.
Kolejna sprzeczność, z jaką spotykają się kobiety
w komunikatach przesyłanych przez mass media,
dotyczy dyskursu jedzenia. W tych samych czasopi-
smach, które propagują szczupłość, stosowanie diet
czy środków odchudzających, równocześnie spotkać
można dziesiątki reklam wspaniałych restauracji,
a także setki atrakcyjnych przepisów kulinarnych
z kolorowymi zdjęciami. W konsekwencji kobiety
czytając te czasopisma i oglądając reklamy są jed-
nocześnie atakowane dwoma sprzecznymi typami
przekazu „jedz” i „nie jedz”. W pułapce dwóch dys-
kursów kobieta może czuć się całkowicie bezradna
– nie potrafi rozwiązać sprzeczności między zale-
ceniem panowania nad biologicznym pragnieniem
głodu po to, aby spełnić kulturowe oczekiwania
wobec wyglądu, a zaleceniem ulegania im po to,
aby zaspokoić podstawowe potrzeby
7
.
czo-behawioralne, intrapsychiczne, indywidualne
doświadczenia jednostki, wpływy społeczno-kultu-
rowe. Badania prowadzone na gruncie psychologii
społecznej wykazały istotne znaczenie czynników
społeczno-kulturowych dla procesu rozwoju i kształ-
towania się obrazu ciała. Czynniki kulturowe dostar-
czają norm, które wyznaczają standardy atrakcyjno-
ści oraz określają, jakie cech fizyczne są społecznie
cenione, a także jakie konsekwencje wiążą się z ich
posiadaniem lub brakiem
1
. Jak pokazują badania
Tiggemann, sygnały te są szeroko rozpowszechniane
i wzmacniane przez media
2,3
. Przekazy kulturowe
i medialne nie tylko tworzą i przekazują wartości
związane z atrakcyjnością, ale również wyrażają
oparte na płci kulturowej oczekiwania, które wiążą
„kobiecość” i „męskość” z pewnymi cechami fizycz-
nymi. Kultura przekazuje szereg informacji i spo-
sobów wywołania zmian w obrazie ciała, tak aby
odpowiadało ono standardom atrakcyjności i speł-
niało oczekiwania społeczne. Kulturowe wartości,
poprzez proces internalizacji, są przyswajane przez
poszczególne jednostki tworząc ich podstawowe
odniesienia do wizerunku ciała, a to z kolei decy-
duje o specyficznym sposobie ich interpretowania
i reagowania na zdarzenia życiowe
4
. Taki sposób
przekazywania wartości kulturowych powoduje, że
współczesna kobieta staje przed koniecznością roz-
wiązania sprzeczności, jaką jest jednoczesne speł-
nienie obowiązków i oczekiwań związanych z tra-
dycyjną rolą kobiety-matki i lansowaną w kulturze
rolą kobiety sukcesu.
Kolejna sprzeczność, z jaką spotykają się kobiety
w środkach masowego przekazu, dotyczy komu-
nikatów o charakterze tzw. podwójnego wiązania.
Z jednej strony, kobiety otrzymują komunikaty,
które popierają i wzmacniają kobiecą niezależ-
ność, aspiracje i realizację ambicji zawodowych.
W ten sposób propagowany jest przez media wzo-
rzec kobiety sukcesu, niezależnej i wykształconej,
która osiąga sukcesy w sferze publicznej i występuje
w rolach, które tradycyjnie uważane są za męskie.
Z drugiej zaś strony, komunikaty wysyłane przez
media promują i wartościują wzorzec kobiecej urody
i sylwetki ciała, który jest ściśle określony, narzuca
kobietom nakaz umartwiania się poprzez stosowanie
różnych diet, kosmetyków czy ideę fitness
5
. Kobiety
czerpiące informacje z tych komunikatów w efekcie
zostają poddane temu, co Wolf nazwała „terrorem
22
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
średnio przez 7 godzin dziennie, przy czym każdy
domownik ogląda TV przez 3–4 godzin dziennie.
Przez cały rok dzieci i młodzież poświęcają więcej
czasu na oglądanie TV niż na jakąkolwiek inną
czynność
2
.
Za pośrednictwem mediów dorośli oraz dzieci uczą
się ról płciowych. Filmowi bohaterowie prezentują
modele idealnego mężczyzny lub idealnej kobiety,
a także typowych przedstawicieli płci. Są oni zazwy-
czaj piękni i szczupli. Dorosłe kobiety oglądając
medialne ideały piękności często mówią, że modelki
są zdecydowanie za szczupłe. Można zatem sądzić,
że mają one świadomość, iż ciała modelek są niere-
alnie piękne, a ich fotografie zamieszczone w prasie
kobiecej podlegają obróbce komputerowej. Pomimo
to większość z nich dąży do zmiany własnej sylwetki
zgodnie z lansowanym przez media ideałem. Idealny
obraz ciała zostaje zinternalizowany przez młode
kobiety i staje się celem, do którego zmierzają przez
programowanie transformacji swojego ciała w taki
sposób, aby upodobnić się do obowiązującego stan-
dardu
9
. Ponadto chudość jako ideał kobiecego ciała
nie jest tylko pustym hasłem, ale częścią zespołu
przekazu kulturowego, który wiąże szczupłość
i atrakcyjność ze szczęściem i dobrą pozycją spo-
łeczną. Zaakceptowanie tego schematu kulturowego
– gdzie cielesność i szczupłość są szczególnie istotne
dla osiągnięcia sukcesu i pełni szczęścia – oznacza,
że ocena własnej wartości równa się ocenie własnej
atrakcyjności
2
.
Kolorowe magazyny są również źródłem informa-
cji dla dzieci. Z badań Field i współpracowników
10
wynika, że 25% uczennic wyższych klas szkoły
podstawowej czyta je średnio dwa razy w tygodniu.
Dziewczynki, które porównują swój wygląd z wyglą-
dem modelek, są z tych efektów porównań nieza-
dowolone i częściej koncentrują się na wadze włas-
nego ciała. Podobne reakcje obserwuje się zarówno
u nastolatków
11
, jak i u dorosłych
12
. Niektóre badania
pokazują jednak, iż porównania z idealnymi mode-
lami mogą prowadzić do wzrostu poziomu zadowo-
lenia, jeżeli tylko – zgodnie z zasadą podobieństwa
– kobiety dostrzegą, że ich wygląd nie odbiega od
obowiązującego standardu. Kluczem do zrozumie-
nia tych rozbieżności jest wskaźnik BMI. Im niż-
szy wskaźnik, tym większe zadowolenie z własnego
wyglądu po dokonaniu porównania z modelem ide-
alnym. Kobiety o średnim (19–23) i wysokim (>23)
Społeczno-kulturowe
mechanizmy wpływu na proces
internalizacji ideału szczupłej
sylwetki u współczesnych kobiet
Kultura masowa za pośrednictwem mass mediów
wylansowała społecznie pożądany ideał kobiecej
sylwetki ciała, który jest niemożliwy do osiągnię-
cia dla większości kobiet. Pomimo tej świadomości
wiele z nich podejmuje desperackie próby jego zdo-
bycia. Sytuacja, w jakiej znalazły się współcześnie
kobiety, jest niezwykle trudna, ponieważ są one stale
bombardowane sprzecznymi komunikatami wysy-
łanymi przez kulturę. Z jednej strony oczekuje się
od kobiety, aby była szczupła i sprawowała kontrolę
nad swoim ciałem, z drugiej strony jest zachęcana
przez środki masowego przekazu do nieograniczo-
nej konsumpcji. Taki przekaz kulturowy stawia
kobietę w sytuacji konfliktu pomiędzy jej natural-
nymi, biologicznymi popędami a społecznym przy-
kazem utrzymywania kontroli nad sobą i swoim cia-
łem. Kobiety przyswajają sobie i podporządkowują
się społeczno-kulturowym standardom głównie
poprzez mechanizm internalizacji, nacisk komuni-
katów medialnych, który wywierany jest przez efekt
częstości, z jaką kobiety oglądają na billboardach,
w reklamach i gazetach szczupłe sylwetki kobie-
cego ciała oraz poprzez zawartość informacyjną tych
komunikatów, które najczęściej łączą szczupłą syl-
wetkę z osobistym i zawodowym sukcesem. Media
posługując się powyższymi technikami wpływu
wyznaczają i decydują o standardach atrakcyjności
kobiecego ciała.
Środki masowego przekazu są silnym nośnikiem
socjokulturowego standardu atrakcyjności. Nie
mogą one samoistnie wywołać zaburzeń w obrazie
ciała, ale stanowią istotny czynnik ryzyka rozwoju
zaburzeń wizerunku ciała i w interakcji z innymi
zmiennymi (Body Mass Index, płeć, wpływ oto-
czenia rodzinnego, społecznego) mogą wywołać
zaburzenia w percepcji własnego ciała, a w dalszej
perspektywie przyczynić się do rozwoju zaburzeń
odżywiania się.
W krajach wysoko rozwiniętych środki masowego
przekazu są najpotężniejszym nośnikiem informacji
dotyczących standardów społeczno-kulturowych.
Badania mediów wykazują, że praktycznie każde
gospodarstwo domowe posiada telewizję, włączoną
23
Prace oryginalne
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
BMI są z efektów porównań niezadowolone
9
. Model
rozwoju poczucia niezadowolenia z własnego ciała
Smolaka i Thompsona wyraźnie wskazuje, że płeć
i BMI są czynnikami, które mogą sprzyjać częst-
szemu pojawianiu się negatywnych komentarzy na
temat wyglądu ze strony rówieśników i rodziców.
Co więcej, mogą one również zwiększać ryzyko
molestowania seksualnego. Następne dwa ważne
elementy to niski poziom autonomii i skoncentro-
wanie się na wadze ciała oraz kształcie sylwetki. Jeśli
dodamy do tego wpływ mediów oraz modelowanie
jednostki przez otoczenie, to otrzymamy schemat
sprzyjający powstawaniu niezadowolenia z ciała
8
.
Ideał szczupłej sylwetki został wykreowany i zin-
ternalizowany przez społeczeństwo powojennych
Stanów Zjednoczonych. Przyczyną, dla której Ame-
rykanie zaczęli rozpowszechniać image szczupłego
ciała, było przekonanie, że społeczeństwo amery-
kańskie jest nadmiernie otyłe, posiada złe nawyki
żywieniowe oraz prowadzi niezdrowy tryb życia, co
w konsekwencji negatywnie wpływa na ich ciała oraz
osobowość. W rozszerzającej się panice, że Ameryka
stanie się fizycznie i psychicznie „otyła”, dieta i ćwi-
czenia zaczęły być traktowane jako swoiste pana-
ceum. Opracowano koncepcję idealnej wagi, która
miała zapewnić optymalne zdrowie. Uznano, że
instrumenty walki z nadwagą są łatwo dostępne, stąd
redukcja wagi była postrzegana przez pryzmat silnej
woli. Kult szczupłej sylwetki nabrał więc charakteru
egalitarnego
13
. W latach sześćdziesiątych ideologia
szczupłego ciała zaczęła nabierać coraz większego
znaczenia, szczególnie w odniesieniu do wyglądu
kobiet. Badania prowadzone przez Garnera i Gar-
finkela nad standardami atrakcyjności wykazały, że
w ciągu dwudziestu lat uległy one zmianie w jed-
nym kierunku – coraz szczuplejszej sylwetki ciała.
W rezultacie kobiety, które jeszcze dekadę wcześniej
uznawane były za szczupłe, dzisiaj zostałyby okre-
ślone jak „okrągłe”. Co więcej, szczupła sylwetka,
która jeszcze niedawno była wyłącznie atrybutem
modelek, dziś jest dominującym image dla dziew-
cząt ze szkół średnich i uniwersytetu
14
.
W krajach Europy Środkowej i Wschodniej ideał
szczupłej sylwetki rozpowszechnił się dopiero po
1989 roku. Badania porównawcze prowadzone
w krajach takich jak Polska
15
, Czechy, Węgry
i Austria
16
pod względem epidemiologii zaburzeń
odżywiania wykazały, że wskaźnik zachorowalności
na bulimię i anoreksję jest w tych krajach podobny
i nie różni się istotnie od wskaźnika zachorowal-
ności w krajach wysoko rozwiniętych, tj. USA czy
Wielkiej Brytanii. Zauważono natomiast inną, zna-
czącą różnicę. Okazało się, że pomimo iż wskaźnik
zachorowalności na zaburzenia odżywiania w kra-
jach Wschodu i Zachodu jest podobny, to najczęściej
chorują na nie dziewczyny ze szkół średnich i stu-
dentki. Potwierdziły to badania Katarzyny Wło-
darczyk-Bisagi, która przebadała za pomocą testów
EAT – Eating Attitudes Test i BIT – Bulimia Investi-
gatory Test dwie grupy Polek – studentki oraz kobiety
pracujące w fabrykach. Wyniki badań wykazały, że
u studentek poziom nasilenia objawów bulimicznych
i zaburzonych postaw wobec jedzenia był pięcio-
krotnie wyższy niż u kobiet pracujących w fabry-
kach
17
. Studentki stanowią zatem grupę wyższego
ryzyka zachorowalności na bulimię lub anoreksję
psychiczną, co wielu badaczy społecznych tłumaczy
nadmierną identyfikacją tych kobiet z napływają-
cymi z Zachodu wzorcami i standardami atrakcyj-
ności oraz lansowanym medialnie ideałem szczupłej
sylwetki. Ideał szczupłego ciała jest rozpowszech-
niany przede wszystkim przez media, które kreują
obraz pożądanej sylwetki, kształtu i wagi ciała.
Propagując określony model w tym zakresie dyscy-
plinują spojrzenie telewidza, tworząc powszechne
standardy i oczekiwania w tej sferze. Mają przy tym
oczywiście decydujący wpływ na postrzeganie włas-
nego ciała przez kobiety
13
. Analizy treści przekazów
z mass mediów wskazują, że przeciętna modelka,
tancerka lub aktorka jest szczuplejsza niż 95% popu-
lacji kobiet. Badania nad 33 programami w telewizji
amerykańskiej wykazały, że 69% postaci kobiecych,
które w nich występują, było bardzo szczupłych,
a jedynie 5% kobiet posiadało ciało z nadwagą. Obli-
czono również, że przeciętny amerykański telewidz
ogląda rocznie około 5260 przekazów dotyczących
pożądanej atrakcyjności kobiecego ciała, średnio 14
razy na dzień. Bez wątpienia istnieje „kumulacyjny
efekt” takich przekazów mający na celu zaszczepić
w umysłach młodych kobiet ideał szczupłego ciała.
Przekaz ten jest dodatkowo wzmacniany przez przy-
pisywanie szczupłym osobom takich pozytywnych
cech jak sukces, zdrowie, posiadanie kontroli czy
atrakcyjność seksualna
13
.
Zmiana standardów wyglądu kobiecego ciała
powoduje, że wzrasta liczba osób, które są postrze-
24
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
czasu i energii emocjonalnej kobiety. Kobieta, która
myśli głównie o wadze swojego ciała, jest w mniej-
szym stopniu zainteresowana edukacją, polityką
czy karierą. Hesse-Biber uważa, że nacisk ruchów
kobiecych na przełomie lat sześćdziesiątych i siedem-
dziesiątych na konieczność zwiększenia autonomii
i samorealizacji kobiet wywołał reakcję w postaci
dyscyplinowania kobiet w kierunku osiągania ide-
ału szczupłej sylwetki
13
.
Również Kilbourne uważa, że tyrania szczupłego
ciała jest bezpośrednio związana z dążeniem do ogra-
niczenia aspiracji kobiet w sferze posiadania władzy
społecznej. Rozpowszechnianie nieosiągalnych dla
większości kobiet ideałów i rytuałów ciała stanowi
reakcję na możliwość zmiany stosunków płci we
współczesnym społeczeństwie. Kilbourne uważa,
że problem ten należy rozważać przede wszystkim
w kontekście odpowiedzi dominującej męskiej ide-
ologii na zagrożenia, jakie niesie dla niej wyzwole-
nie kobiet. Kobieta, która skoncentrowana jest na
kontrolowaniu swojej wagi i wyglądu, ma mniej
autonomii. Badania wykazują, że jest ona społecznie
pasywna, pełna niepokoju, skłonna do niskiej samo-
oceny i hiperemocjonalna. W ten sposób dominu-
jące dyskursy neutralizują możliwość rozszerzenia
wpływów kobiet na sferę publiczną
13
.
W polskiej literaturze psychologicznej rzadko spo-
tykamy się z publikacjami, które badałyby i opi-
sywały wizerunek ciała wśród zdrowych kobiet,
u których nie postawiono diagnozy zaburzeń odży-
wiania się. Najczęściej przedmiotem zainteresowa-
nia badaczy są dziewczęta już chorujące na anorek-
sję czy bulimię psychiczną. Dlatego interesujące
wydało się przeprowadzenie badań na tzw. zdrowej
(niechorującej na anoreksję czy bulimię psychiczną)
populacji młodych kobiet polskich po to, aby pod-
jąć próbę naukowej weryfikacji wpływu wybranych
czynników socjokulturowych (szczególnie mass
mediów) na kształtowanie się właściwego w tej gru-
pie badawczej wizerunku ciała zdeterminowanego
obserwowanym w społeczeństwie terrorem piękna
(kultem chudości).
cele badania
Czy w poszczególnych grupach wiekowych
1.
polskich kobiet doszło do zmian w wize-
runku ciała?
gane jako otyłe. Z badań Meyersa i Biocci wynika,
że 95% kobiet nieposiadających zaburzeń odżywia-
nia przecenia wagę swojego ciała o około ¼, z czego
40% przecenia wielkość jednej z części swojego
ciała (policzki, talię, biodra, uda) o przynajmniej ½.
Z kolei Bordo podaje, że w przeprowadzonych
w 1984 roku badaniach 75% z 33 tysięcy kobiet
uważało, że są otyłe, mimo że jedynie 25% miało
nadwagę według standardów medycznych, a 30%
miało niedowagę. Występuje tu bardzo wyraźne zja-
wisko zaburzenia percepcji własnego ciała. Środki
masowego przekazu odniosły więc ogromny suk-
ces w promowaniu wizerunku szczupłego ciała.
Większość młodych Amerykanek, przeglądając się
w lustrze, widzi osobę z nadwagą i żywi przekona-
nie, że posiadanie idealnej szczupłej sylwetki stanowi
gwarancję życiowego sukcesu
13
.
Zgodnie z poglądami feministek, ideał szczupłej
sylwetki zmieniał się na przestrzeni czasu w zależno-
ści od społecznej, politycznej i ekonomicznej sytu-
acji kobiet oraz ról społecznych, które pełniły one
w systemie rodzinnym i społecznym. Jak spostrzegła
Wolf w latach dwudziestych, kiedy kobiety uzyski-
wały prawa wyborcze, nacisk na utrzymywanie diety
i szczupłej sylwetki był znacznie większy niż w latach
poprzednich, co potwierdzają analizy zawartości cza-
sopism i przekazów medialnych dotyczących diety
i zdrowego odżywiania się. Nieco później, w latach
pięćdziesiątych akceptacja bardziej krągłej sylwetki
była możliwa z uwagi na fakt, iż kobieta była w tym
czasie utożsamiana z gospodarstwem domowym.
Jednak gdy w okresie późniejszym zdecydowanie
zaczęła ona wchodzić w sfery aktywności zarezer-
wowane dotychczas dla mężczyzn, ideał kobiecego
szczupłego ciała znowu stał się obowiązujący
13
.
W latach sześćdziesiątych najsłynniejszą modelką
była super szczupła Twiggy, której ciało stało się sym-
bolem wyzwolenia od idei „kobiety-reproduktora”.
Z drugiej strony stanowiło ono jednak potwierdze-
nie kobiecej wiotkości i słabości. Media eksponowały
dziecięce cechy Twiggy, a w lansowanym przez nią
modelu kobiecości występowała swoista erotyzacja
roztrzepania, infantylizmu, bezradności, dziew-
częcości, braku kontroli i równowagi
13
. Podobne
stanowisko zajmuje Hesse-Biber. Uważa ona, że
ideał szczupłego ciała uosabia interesy patriarchatu.
Dążenie do jego uzyskania wymaga koncentro-
wania uwagi na diecie i pochłania ogromną ilość
25
Prace oryginalne
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Czy zmiany w obrazie ciała w badanych grupach
2.
wiekowych kobiet są uwarunkowane oddzia-
ływaniem środków masowego przekazu?
charakterystyka badanej grupy
W badaniach wzięło udział 140 kobiet, wybranych
z populacji w wieku od 16 do 50 lat. Średnia wieku
badanych kobiet wyniosła 28,5 roku (SD=10,8),
a średnia wskaźnika wagowo-wzrostowego (BMI)
wyniosła 22,2 (od 15,4 do 34,3; SD=3,6). Zgodnie
z przyjętymi normami dla wskaźnika BMI w bada-
nej grupie 5% kobiet jest wychudzonych (N=7), 6%
ma niedowagę (N=9), 69% utrzymuje wagę w nor-
mie (N=97), 16% ma nadwagę (N=23), a 2% to
kobiety otyłe (N=4). Badaną grupę 140 polskich
kobiet analizowano pod względem weryfikowanych
zmiennych, dzieląc je umownie na pięć podgrup.
Kierowano się kryterium rozwojowym i zadaniami
związanymi z rozwojem i zróżnicowanymi rolami
społecznymi u dorastającej dziewczyny i kobiety.
Były to: adolescentki, młode dorosłe – studentki
pozostające w sytuacji uczenia się, zdobywania wie-
dzy i pozostawania na utrzymaniu rodziców, rów-
nie młode kobiety z tzw. wczesnej dorosłości, ale
pozostające w innej sytuacji społecznej w związku
z podjętą już samodzielnością i pracą zawodową,
średnia dorosłość, tzw. wiek dojrzały kobiet pracu-
jących i wychowujących swoje dzieci, jak i późna
dorosłość, gdzie średnia wieku kobiet wyniosła 46
lat i wiązała się z innymi zadaniami życiowymi
(dojrzałość zawodowa, rodzinna, związana z psy-
chologiczną problematyką bilansu życiowego, tzw.
pustego gniazda w związku z separacją od własnych
dzieci). W związku z tym z 140-osobowej badanej
grupy kobiet wyodrębniono w celach dokonania
analizy porównawczej 5 podgrup (Tabela I). Grupę
I stanowiło 26 adolescentek (średnia wieku 17,4
roku – w codziennym funkcjonowaniu dominacja
roli córki i uczennicy), grupę II tworzyło 53 „mło-
dych dorosłych” w całości pozostających w systemie
edukacji szkół wyższych (średnia wieku 22,07 roku
– dominacja roli studentki, dziewczyny w związku
partnerskim), grupa III to 10 kobiet tzw. wczesnej
dorosłości (młode kobiety pracujące, posiadające już
co najmniej jedno dziecko, w tej podgrupie znala-
zły się kobiety w wieku 26 do 30 lat), grupa IV to
22 kobiety w tzw. średniej dorosłości (średni wiek
badanych kobiet wynosił 34,3 roku), a grupa V to
29 kobiet z tzw. późnej dorosłości (średni wiek w tej
grupie wynosił 46,5 roku).
Materiał i metoda badania
Celem odpowiedzi na pytanie badawcze, czy
w poszczególnych grupach wiekowych polskich
kobiet doszło do zmian w wizerunku ciała, doko-
nano pomiaru zmiennej wizerunku ciała w jej
wymiarze poznawczym, emocjonalnym i behawio-
ralnym w zróżnicowanych wiekowo 5 podgrupach
kobiet. W dalszej kolejności weryfikowano wpływ
środków masowego przekazu na wizerunek ciała
w badanych podgrupach.
Pomiaru poznawczego i emocjonalnego wymiaru
wizerunku ciała w poszczególnych grupach wie-
kowych kobiet dokonano posługując się kilkoma
narzędziami. W wymiarze poznawczym analizie
jakościowej poddano charakterystykę struktury Ja
cielesnego (Ja realne, Ja idealne i Ja powinnościowe)
oraz istniejące pomiędzy nimi rozbieżności w zależ-
ności od tego, jakiej z pięciu podgrup kobiet doty-
czą. Zbadano je Testem Sylwetek (Contour Drawing
Rating Scale – CDRS) opracowanym przez Thomp-
sona i Graya
18
. Test przedstawia 9 sylwetek kobie-
cych i męskich, które uporządkowane są od bardzo
szczupłych do bardzo otyłych. Zadaniem osób bada-
nych jest wskazanie postaci, która odzwierciedla ich
aktualną sylwetkę ciała, postaci, która przedstawia
idealną sylwetkę ciała oraz postaci, która przedsta-
wia sylwetkę ciała, jaką powinna posiadać kobieta.
Tabela I. Charakterystyka badanych grup kobiet polskich według kryterium wieku i BMI
nazwa grupy
grupa i
adolescencja
(n=26)
grupa ii
Młody dorosły
(n=53)
grupa iii
Wczesna dorosłość
(n=10)
grupa iV
Średnia dorosłość
(n=22)
grupa V
Późna dorosłość
(n=29)
M
SD
M
SD
M
SD
M
SD
M
SD
Wiek w latach
17,40
1,12
22,07
1,38
21,47
1,04
34,3
3,17
46,50
3,16
BMI
19,04
1,77
20,98
2,19
21,47
2,89
23,03
2,34
26,90
3,20
26
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
Uzyskane wyniki pozwalają określić stopień rozbież-
ności pomiędzy Ja idealnym, Ja realnym i Ja powin-
nościowym oraz preferowane przez kobiety i męż-
czyzn sylwetki ciała
18
. Autorki, stosując test sylwetek
do badań własnych, dokonały analizy jakościowej
otrzymanych wyników badań, poddając je potem
analizie statystycznej. Nie porównywano otrzy-
manych danych z populacją, a wyniki odnoszono
wyłącznie do badanej grupy osób.
Pomiaru wymiaru emocjonalnego wizerunku ciała
dokonano diagnozując: poziom niezadowolenia
z ciała, wykorzystując w tym celu Skalę Niezado-
wolenia z Ciała (Body Dissatisfaction – BD), Inwen-
tarz Zaburzeń Odżywiania (Eating Disorder Inven-
tory) autorstwa Garnera, Olmsteda i Polivy)
19
oraz
poziom nasilenia lęku wobec wyglądu swojego ciała.
Wykorzystano w tym celu Skalę Lęku-Cechy i Lęku-
Stanu Kwestionariusza Lęku-Stanu i Leku-Cechy
Wobec Wyglądu Fizycznego PASTAS (Physical
Appearance State and Trait Anxiety Scale) w opraco-
waniu Thompsona
18
. Skale te nie posiadają polskich
norm, dlatego otrzymane dane poddano analizie
jakościowej, nie dokonując porównań z populacją.
W instrukcji kwestionariusza prosi się osoby badane,
aby określiły, w jakim stopniu czują się aktualnie
(lęk-stan) / generalnie (lęk-cecha) zaniepokojone
wyglądem i częściami swojego ciała. Badani muszą
ustosunkować się i określić stopień nasilenia lęku
w odniesieniu do szesnastu części ciała: pierwsze sie-
dem stwierdzeń dotyczy dolnych partii ciała, które
kojarzone są z gromadzeniem się tkanki tłuszczowej
(uda, pośladki, biodra, talia, brzuch, nogi i jędr-
ność mięśni), osiem kolejnych dotyczy części ciała,
które najczęściej nie są spostrzegane jako otyłe (uszy,
usta, dłonie, ręce, czoło, szyja, podbródek, stopy).
Badani odpowiadają przy użyciu pięciostopniowej
skali Likerta
20
.
Pomiaru wymiaru behawioralnego (wyodrębniono
dwie zmienne: dietę i aktywność fizyczną) dokonano
posługując się Skalą Diety Kwestionariusza Postaw
wobec Jedzenia
21
(Eating Attitudes Test – EAT)
Garnera i Garfinkela oraz Skalą Ćwiczeń Fizycz-
nych Kwestionariusza Zachowań Wobec Ciała
22
,
który został opracowany na potrzeby prowadzonych
badań. Skala Ćwiczeń Fizycznych obejmuje 9 punk-
tów, których treść została sformułowana w oparciu
o kryterium częstości i ilości uprawianych ćwiczeń
oraz kompulsji, która w tym przypadku rozumiana
jest jako przymus do wykonywania określonej liczby
i rodzaju ćwiczeń z lęku przed przybraniem na
wadze. W celu określenia walorów psychometrycz-
nych skali przeprowadzono badania pilotażowe na
grupie 140 kobiet. W badaniu zastosowano ana-
lizę czynnikową, która pozwoliła na wyodrębnie-
nie macierzy czynnikowej oraz wartości ładunków
dla poszczególnych punktów. Współczynnik rze-
telności
α Cronbacha dla tej skali osiągnął wartość
0,86. Ze względu na zadowalające wyniki Skala
Ćwiczeń Fizycznych została wykorzystana w dal-
szych analizach.
Pomiaru stopnia oddziaływania środków maso-
wego przekazu na kształtowanie się wizerunku ciała
w badanej grupie 140 polskich kobiet dokonano
posługując się Kwestionariuszem Postaw Socjokul-
turowych Wobec Wyglądu Fizycznego Thompsona
i Heinberga
23
.
SATAQ (Sociocultural Attitudes Towards Appear-
ance Questionnaire) został opracowany przez autorów
w 1995 roku w celu pomiaru stopnia internalizacji
i świadomości standardów atrakcyjności promowa-
nych przez środki masowego przekazu
3
. Kwestiona-
riusz składa się z 24 punktów, które są przyporządko-
wane do trzech skal: (1) Skali Internalizacji, (2) Skali
Presji, (3) Skali Informacji. Skala Internalizacji bada
świadome bądź nieświadome przyswajanie standar-
dów atrakcyjności kobiecego ciała, które określane
są przez wzorce społeczno-kulturowe i promowane
przez środki masowego oddziaływania, takie jak
mass media, reklama. Skala Presji bada siłę wpływu
informacji zawartych w komunikatach medialnych
na proces kształtowania się wizerunku ciała, nato-
miast Skala Informacji definiowana jest jako wia-
domość pod postacią komunikatu dźwiękowego
i/lub wizualnego, która posiada swojego nadawcę
i odbiorcę, a jej podstawową rolą jest wpływ na
osąd i zachowanie odbiorcy
18
. Badani odpowiadają
na stwierdzenia kwestionariusza za pomocą pięcio-
stopniowej skali Likerta, gdzie 1 oznacza zdecydo-
wanie nie zgadzam się, a 5 zdecydowanie zgadzam
się. Standaryzacja testu została przeprowadzona
przez Thompsona, Smolaka i współpracowników
na grupie 150 studentek. Współczynnik rzetelności
α Cronbacha osiągnął wartość na poziomie 0,9118.
Kwestionariusz SATAQ nie posiada polskich norm
i standaryzacji. W celu określenia wartości dla wyni-
ków wysokich i niskich przeprowadzono badania
27
Prace oryginalne
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
pilotażowe na grupie 140 kobiet. Zastosowane sta-
tystyki pozwoliły określić normy dla wszystkich
trzech skal. W Skali Internalizacji wynik wysoki
otrzymują osoby, które uzyskały powyżej 21 punk-
tów, w Skali Informacji wynik wysoki otrzymują
osoby, które uzyskały 28 punktów i więcej, a w Skali
Presji wysoki wynik odnotowuje się powyżej 18
punktów.
Wyniki
Analiza wyników badania (Tabela II) przedsta-
wia nam różnice w wizerunku ciała w zależno-
ści od wieku badanych kobiet. Wizerunek ciała
jest zmienną złożoną opisywaną w wielu wymia-
rach. W pierwszej kolejności poddano interpretacji
poznawczy wymiar obrazu ciała, który zbadano za
pomocą Testu Sylwetek. Wyniki testu ujawniły ist-
nienie liniowej zależności pomiędzy wiekiem kobiet
a strukturami Ja. Rycina 1 szczegółowo obrazuje róż-
nice między średnią strukturą Ja a wiekiem bada-
nych kobiet.
Wraz z wiekiem kobiet rośnie natężenie zmiennej
Ja realne, Ja idealne i Ja powinnościowe. Wynika
z tego, że im starsze są kobiety, tym bardziej są świa-
dome rzeczywistego wyglądu swojego ciała, ideału
kobiecej sylwetki, do którego dążą oraz tego, jak
powinna wyglądać ich sylwetka zgodnie z obowią-
zującymi w kulturze standardami atrakcyjności.
Najniższe wyniki uzyskały kobiety młode: ado-
lescentki i tzw. młode dorosłe – studentki z pod-
grupy II. Niską świadomość rzeczywistego wyglądu
swojego ciała (Ja realne) u adolescentek i studentek
z podgrupy II można tłumaczyć teorią samoobiek-
tywizacji, która zakłada, że ciągła koncentracja na
wyglądzie wpływa negatywnie na percepcję sygna-
łów płynących z wnętrza organizmu. Tym samym
zmniejsza się świadomość wnętrza ciała i dla doj-
rzewających dziewcząt zaczyna liczyć się jedynie
zewnętrzna powłoka.
Analizie jakościowej i statystycznej poddano rów-
nież rozbieżności pomiędzy Ja idealnym, Ja realnym
i Ja powinnościowym w stosunku do własnego wize-
runku ciała u badanych kobiet i dziewcząt. Wyniki
badania w tym zakresie przedstawione zostały
w Tabeli IV. Najwyższy stopień rozbieżności Ja
o charakterze życzeniowym (Ja realne / Ja idealne)
odnotowano w grupie adolescentek (podgrupa I)
i studentek (podgrupa II). Rozbieżność tego typu
Tabela II. Charakterystyka wyników badania w zakresie wartości średnich rang zmiennych wizerunku ciała
(Ja realne, Ja idealne, Ja powinnościowe i rozbieżności między nimi) w poszczególnych grupach bada-
nych kobiet. N=140
grupa badanych
kobiet i ich wiek
i
16–19 lat
ii
20–25 lat
iii
26–29 lat
iV
30–39 lat
V
40–50 lat
chi
2
df
p
ŚR
EDN
IA
R
ANG
N
26
53
10
22
29
Ja realne
41,61538
64,0566
66,25
76,56818
105,0345
37,10746
4
0,001
Ja idealne
44,15385
63,32075
56,55
83,18182
102,431
36,16575
4
0,001
Ja powinnościowe
42,57692
69,9717
68,55
77,5
91,86207
22,93394
4
0,001
Ja realne /
Ja idealne
86,42
74,73
62,90
71,64
50,26
16,17407
4
0,003
Ja realne /
Ja powinnościowe
55,76923
63,68868
65,5
75,22727
94,2931
16,17337
4
0,003
Niezadowolenie
z ciała
82,46154
62,25472
64,55
67,31818
79,31034
6,245414
4
0,182
Lęk-cecha
50,11538
80,83962
51,5
72,38636
75
13,57379
4
0,009
Lęk-stan
53,55769
78,49057
47,8
76,40909
74,43103
11,27372
4
0,024
Dieta
77
64,79245
41,4
70,97727
80,77586
10,64767
4
0,031
Ćwiczenia
fizyczne
66,98077
71,78302
66,23
77,68182
67,32759
1,56563
4
0,815
28
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
może stać się źródłem przeżywania emocji o charak-
terze depresyjnym, takich jak smutek, przygnębienie,
zniechęcenie i niezadowolenie
24
. Badania przepro-
wadzone przez Thompsona i Altabe ujawniły taką
zależność
25
. W badaniach autorskich w podgrupie
I, tj. adolescentek, odnotowano najwyższy poziom
niezadowolenia z ciała, przy czym hipoteza mówiąca
o zależności pomiędzy wiekiem kobiet a niezado-
woleniem z ciała okazała się nieistotna statystycz-
nie. Na tej podstawie trudno jest wnioskować, czy
wysoki poziom niezadowolenia z ciała u nastolatek
ma swoje podłoże w dużej rozbieżności pomiędzy
Ja realnym a Ja idealnym.
Drugi typ rozbieżności pomiędzy strukturami Ja
nazywany jest rozbieżnością powinnościową i doty-
czy Ja realnego oraz Ja powinnościowego. Aktywa-
cja rozbieżności Ja o charakterze powinnościowym
wytwarza dyskomfort emocjonalny w postaci syn-
dromu chronicznego dystresu obejmującego emocje
lękowe: obaw, niepokoju, napięcia, zdenerwowania,
a także jest wskaźnikiem motywacji lękowej, która
hamuje samorealizację podmiotu i pozytywną moty-
wację osiągnięć
24
.
W badanej próbie 140 osób najwyższy stopień roz-
bieżności o charakterze powinnościowym odnoto-
wano w podgrupie V, tj. najstarszych kobiet w wieku
od 40 do 50 lat. Analiza statystyczna ujawniła rów-
nież wysokie natężenie lęku-cechy i lęku-stanu
w tej podgrupie badanych. Uczucie napięcia i nie-
pokoju dotyczyło głównie tych części ciała, które
kojarzone są z odkładaniem się tkanki tłuszczowej
(brzuch, talia, mięśnie) oraz z częściami ciała, które
z wiekiem tracą jędrność i elastyczność (czoło, dło-
nie, podbródek, szyja, ręce). Ta grupa kobiet była
również najsłabiej zmotywowana do podejmowa-
nia działań modelujących sylwetkę ciała, jak na
przykład ćwiczenia fizyczne, co można tłumaczyć
działaniem motywacji lękowej powstałej na skutek
dużej rozbieżności o charakterze powinnościowym.
Podsumowując, im większa jest rozbieżność pomię-
dzy Ja realnym a Ja powinnościowym, tym słabsza
jest motywacja osiągnięć i chęć do podejmowania
działań o charakterze korygującym sylwetkę ciała
u dojrzałych kobiet.
W wymiarze emocjonalnym obrazu ciała badano
poziom niezadowolenia z ciała oraz nasilenie lęku-
cechy i lęku-stanu. Zależność pomiędzy wiekiem
kobiet a poziomem niezadowolenia z ciała okazała
się nieistotna statystycznie, niemniej jednak analiza
jakościowa wyników sugeruje, że najbardziej nieza-
dowolone z ciała były adolescentki z podgrupy I,
młode kobiety – studentki z podgrupy II oraz badane
kobiety podgrupy V znajdujące się pomiędzy 40 a 50
rokiem życia. Analizy statystyczne ujawniły również
istnienie zależności pomiędzy wiekiem kobiet a nasi-
leniem lęku-cechy i lęku-stanu. Natężenie leku jako
Rycina 1. Różnice średnich struktury Ja w zależności od wieku badanych 140 polskich kobiet
16–19
0
20
40
60
80
100
20–25
26–29
30–39
40–50
W
ar
to
śc
i ś
re
dn
ich r
an
g
Wiek kobiet
Ja realne
Ja idealne
Ja powinnościowe
120
Struktura „JA”
29
Prace oryginalne
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
aktualnie istniejącego stanu okazało się wyższe niż
lęku-cechy. Najwyższe natężenie lęku-stanu odnoto-
wano w podgrupie II (studentek) i podgrupie V tzw.
dojrzałych kobiet. Badane podgrupy kobiet także
różniły się pod względem obszarów ciała, których
wygląd budził uczucie napięcia i niepokoju. Źródłem
tych emocji były głównie dolne partie ciała, w któ-
rych gromadzi się tkanka tłuszczowa i które są spo-
strzegane przez kobiety jak otyłe, czyli uda, biodra,
brzuch, talia, pośladki. Uwagę zwraca również fakt,
że analiza statystyczna ujawniła istnienie zależności
pomiędzy wiekiem kobiet a częściami ciała, które nie
są związane z odkładaniem się tkanki tłuszczowej,
takimi jak: czoło, szyja, podbródek, ręce i dłonie.
Istnienie tej zależności można tłumaczyć procesami
starzenia się ciała. Wraz z wiekiem kobiet ich ciało
traci elastyczność i jędrność, a pierwsze oznaki sta-
rzenia najczęściej są najbardziej widoczne na twarzy
(czoło) i w jej okolicach (szyja, podbródek).
Analiza wyników zawartych w Tabeli II oraz
Tabeli III wskazała, że najwyższą średnią w skali
internalizacji komunikatów medialnych (świado-
mego bądź nieświadomego przyswajania standar-
dów atrakcyjności kobiecego ciała, które określane
są przez wzorce społeczno-kulturowe i promowane
przez środki masowego oddziaływania jak mass
media czy reklama) uzyskały dziewczęta (adole-
scentki) z grupy pierwszej 24,6 (SD=7) i podgrupy
drugiej (młode dorosłe – studentki) 24,7 (SD=8,52).
W pozostałych grupach średnia była niższa od śred-
niej obliczonej dla całej grupy badawczej (N=140).
Z zaprezentowanych w Skali Informacji SATAQ
danych wynika, że dla adolescentek, studentek
i młodych dorosłych kobiet media są ważnym źró-
dłem informacji o standardach atrakcyjności kobie-
cego ciała. Średnia w tych grupach była najwyższa
i osiągnęła odpowiednio dla grupy pierwszej 28,65
(SD=4,65), dla grupy drugiej 28,15 (SD=7,48) i dla
grupy trzeciej 27,8 (SD=9,55). Natomiast wyniki
w Skali Presji sugerują, że adolescentki z podgrupy
I oraz studentki z podgrupy II najsilniej odczuwają
presję komunikatów przekazywanych przez media.
Średnia w tych dwóch grupach była najwyższa i osiąg-
nęła w grupie nastolatek wartość 19,08 (SD=5,43),
a w grupie studentek 17,75 (SD=6,89). We wszyst-
kich trzech skalach zauważalny jest liniowy trend
spadkowy: im starsze kobiety, tym słabiej odczu-
wają presję wywieraną przez komunikaty medialne.
Wyniki przeprowadzonych badań potwierdziły ist-
nienie zależności pomiędzy internalizacją komuni-
katów medialnych a wymiarem poznawczym obrazu
ciała. Zgodnie z przyjętymi założeniami kobiety sil-
nie internalizujące treści przekazywane przez mass
media cechują się słabszą percepcją wizerunku ciała.
Oznacza to, że im silniejszy jest proces internali-
zacji, tym niższa jest świadomość własnego ciała
i płynących z niego bodźców. Podobnie przedsta-
wiają się rezultaty otrzymane w badaniu rozbieżno-
ści w strukturze Ja. Kobiety silnie internalizujące
komunikaty przekazywane przez środki masowego
przekazu cechują się większym nasileniem rozbież-
ności o charakterze życzeniowym, natomiast kobiety
słabo internalizujące informacje przesyłane przez
mass media cechują się większą rozbieżnością o cha-
rakterze powinnościowym.
Wnioski
Na podstawie analizy otrzymanych wyników
badań możemy wysunąć następujące wnioski:
Istnieją istotne różnice w percepcji i odczu-
1.
waniu wizerunku ciała przez badane kobiety
Tabela III. Charakterystyka wyników badań w zakresie wartości średnich kwestionariusza w SATAQ
internalizacja
informacja
Presja
grupa
i
ii
iii
iV
V
i
ii
iii
iV
V
i
ii
iii
iV
V
N
26
52
10
22
29
26
52
10
22
29
26
52
10
22
29
M
24,62 24,7
19,2
16,0
14,76 28,65 28,15 27,8 22,23 17,76 19,08 17,75 16,3
16,77 15,86
SD
7,03
8,52
8,65
7,16
7,65
4,65
7,48
9,55 7,17
5,92
5,43
6,89
5,95
7,26 6,50
N=140
M=20,78
SD=8,99
M=25,45
SD=8,19
M=17,29
SD=6,58
30
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
w zależności od ich wieku. Im starsze wie-
kiem kobiety, tym bardziej są świadome rze-
czywistego wyglądu swojego ciała, ideału
kobiecej sylwetki, do którego dążą oraz tego,
jak powinna wyglądać ich sylwetka, zgodnie
z obowiązującymi w kulturze standardami
atrakcyjności. Niska świadomość rzeczywi-
stego wyglądu swojego ciała (Ja realnego)
dominuje u adolescentek i młodych kobiet.
One funkcjonują zgodnie z obrazem ciała
według Ja idealnego (jak chciałabym wyglą-
dać, a nie jak wyglądam realnie). Tym samym
zmniejsza się świadomość wnętrza ciała i dla
dojrzewających dziewcząt zaczyna liczyć się
jedynie „zewnętrzna powłoka” (to, co widać
z pominięciem istotności przeżyć, wartości
i świata wewnętrznego).
Najwyższy stopień rozbieżności o charakte-
2.
rze powinnościowym (jaka powinnam być)
odnotowano w podgrupie V, tj. najstarszych
kobiet w wieku od 40 do 50 lat. Analiza sta-
tystyczna ujawniła również wysokie natęże-
nie lęku-cechy i lęku-stanu w tejże podgru-
pie badanych. Przeżywany przez te badane
kobiety lęk i niezadowolenie z ciała mają swoje
konsekwencje nie tylko w wymiarze emocjo-
nalnym i poznawczym obrazu ciała, ale rów-
nież w wymiarze behawioralnym (w podej-
mowanych zachowaniach wobec ciała takich
jak diety, zabiegi plastyczne itp.).
Analiza statystyczna wykazała istnienie zależ-
3.
ności pomiędzy wiekiem kobiet a stosowa-
niem przez nie diet. Dieta jako sposób na
modelowanie sylwetki jest najczęściej stoso-
wana przez adolescentki, które cechuje naj-
wyższy poziom niezadowolenia z ciała i roz-
bieżność o charakterze życzeniowym, oraz
przez dojrzałe kobiety z podgrupy V, cechujące
się najwyższym nasileniem lęku i dominacją
motywacji o charakterze powinnościowym
(jaka powinnam być).
Dla adolescentek, studentek i młodych doro-
4.
słych kobiet media są ważnym źródłem infor-
macji o standardach atrakcyjności kobiecego
Tabela IV. Charakterystyka zależności pomiędzy komponentami (Ja realne, Ja idealne, Ja powinnościowe, lęk jako
cecha i stan, dieta, ćwiczenia fizyczne) wizerunku ciała a skalami kwestionariusza SATAQ w badanej
grupie 140 polskich kobiet
Zmienna skali
kwestionariusza
SaTaQ
internalizacja
informacja
Presja
Wynik
niski Wysoki chi
2
p
niski Wysoki chi
2
p
niski Wysoki chi
2
p
n
71
69
–
–
77
63
–
–
71
69
–
–
Ja realne
80,87
59,82
9,67
0,002
80,29 58,53
10,23
0,001
70,21
70,79
0,007 0,931
Ja idealne
60,94
79,78
8,05
0,005
81,04
57,61 12,32
0,000
72,10
68,84
0,240 0,624
Ja powinnościowe 77,24 63,55
4,34
0,037
77,95
61,38
6,296 0,012 72,81 68,12
0,509 0,476
Ja realne /
Ja idealne
64,04
77,14
3,93
0,047
66,08 75,90
3,92
0,047
73,10
67,83
0,636 0,425
Ja realne /
Ja powinnościowe 78,33 62,43
5,66
0,017
77,40 62,06
5,220 0,022 67,87 73,20
0,636 0,425
Niezadowolenie
z ciała
73,12
67,80
0,60
0,435 76,71 62,90
4,065 0,044 68,93 72,11
0,218
0,640
Lęk-cecha
27,07 68,88
0,23
0,630 67,09
74,65
1,296 0,255 68,50 72,55
0,377 0,539
Lęk-stan
70,32 70,68
0,02
0,957 66,29 75,64
1,983 0,159 67,34 73,74
0,938 0,333
Dieta
73,33
67,58
11,0
0,001
75,83 63,98
3,009 0,083 69,64 71,38
0,065 0,798
Ćwiczenia
fizyczne
71,07
69,90
0,03
0,847 73,48 66,85
1,180
0,277 68,96 72,08
0,263 0,608
Średnia rang
Średnia rang
Średnia rang
31
Prace oryginalne
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
ciała. W sposób znaczący odczuwają presję
komunikatów przekazywanych przez media
w związku ze zobowiązującym je wizerun-
kiem, jak ma wyglądać ich ciało.
Uzyskane wyniki wyraźnie sugerują istnie-
5.
nie odwróconej zależności pomiędzy inter-
nalizacją ideału szczupłej sylwetki a percepcją
wizerunku ciała: im silniejsza internalizacja,
tym słabsza percepcja obrazu własnego ciała.
Oznacza to, że badane kobiety w znaczącym
stopniu internalizują standardy atrakcyjno-
ści kobiecego ciała, które określane są przez
wzorce społeczno-kulturowe i promowane
przez środki masowego oddziaływania jak
mass media, reklama, natomiast wyraźnie
gorzej (słabiej) percypują swoje ciała w opar-
ciu o własne potrzeby i doświadczenie.
Mówiąc inaczej, nie nadają wartości temu,
co same przeżywają, myślą o sobie i swoim
ciele, jak i temu, jakie są ich potrzeby w tym
względzie, tylko kierują się tym, co płynie
z wymagań i standardów społecznego świata
zewnętrznego. Potwierdza to znaczącą rolę
mass mediów w kształtowaniu wizerunku
ciała u badanych kobiet polskich kobiet na
przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat.
Wyniki badań wykazały również istnienie
6.
zależności pomiędzy informacjami przeka-
zywanymi przez mass media a wymiarem
poznawczym i emocjonalnym wizerunku
ciała. Kobiety, dla których środki masowego
oddziaływania są ważnym źródłem informa-
cji, cechują się słabszą percepcją wizerunku
ciała we wszystkich trzech obszarach Ja oraz
paradoksalnie są bardziej zadowolone z ciała
niż kobiety, dla których środki masowego
przekazu nie stanowią ważnego źródła infor-
macji o standardach atrakcyjności. Wysoki
poziom satysfakcji z wyglądu swojego ciała
można tłumaczyć efektem częstości ekspo-
zycji. Im częściej kobiety oglądają w mediach
i prasie zdjęcia prezentujące ideał szczupłej syl-
wetki, tym bardziej oswajają się z nim i z cza-
sem staje się on dla nich mniej znaczący
26
.
Wyniki badań mogą stanowić negatywną
7.
prognozę na przyszłość co do roli socjokul-
turowego wzorca i przekazu dla kobiet, jak
ma wyglądać ich ciało, żeby mogły one osiąg-
nąć sukces w życiu (być zaakceptowane).
Wydaje się istotne, aby w procesie szkol-
nych programów oddziaływań prozdrowot-
nych, profilaktycznych, szczególnie wobec
młodzieży, uwzględniać tematykę wpływu
roli środków masowego przekazu na to, jak
młoda osoba buduje swój wizerunek ciała,
jak będzie widziała jego rolę w kształtowa-
niu swojego poczucia wartości jako osoby.
Wydaje się również ważne, aby tematyka ta
zaistniała w postępowaniu diagnostycznym
lekarza rodzinnego, szczególnie wówczas gdy
po pomoc zgłasza się młoda osoba, nieak-
ceptująca swojego wizerunku. Kiedy młoda,
dorastająca osoba przychodząc do lekarza
mówi: nie lubię siebie i tego, jak wyglądam,
moja waga jest nie do zaakceptowania, muszę
schudnąć itp., byłoby ważne zapytać ją, jak
doświadcza ona swego ciała, jaki ma jego
obraz, czy je lubi, jaki wpływ na to, jak widzi
i myśli o swoim wyglądzie zewnętrznym, mają
czytane przez nią gazety, oglądane programy
telewizyjne itp. Może się okazać, że presja
wzorca „chudości” jako symbolu sukcesu
i akceptacji społecznej i rówieśniczej jest bar-
dzo znacząca dla danej osoby. Na ten czas nie
możemy jeszcze stwierdzić u niej obecności
objawów anoreksji psychicznej, ale możemy
przewidywać możliwość rozwoju ukrytych
mechanizmów anorektycznego myślenia
i przeżywania obrazu ciała i osoby.
6. Wolf N. The Beauty Myth: How Images of Beauty Are Used Against Women. Harper
Collins: New York, 2002.
7. Bordo S. Unbearable Weight: Feminism, Western Culture, and the Body. University
of California Press: 1995, s. 99–277.
8. Smolak L, Levine MP. Body image in children [w:] Body Image, Eating Disorders,
and Obesity in Youth. Assessment, Prevention, and Treatment (red. Thompson JK,
Smolak L). American Psychological Association: Washington, 2001, s. 41–66.
9. Głębocka A, Kulbat J. Czym jest wizerunek ciała? [w:] Wizerunek ciała: Portret
Polek (red. Głębocka A, Kulbat J). Wydawnictwo UO: Opole, 2005, s. 9–28.
10. Field A, Cheung L, Wolf A, Herzog D, Grotmaker S, Colditz G. Exposure to the
mass media and weight concerns among girls. Pediatrics 1999;103:36.
11. Jones DK. Social comparison and body image: attractiveness comparisons to models
and peers among adolescent girls and boys. Sex Roles 2001;45:645–664.
12. Ogden J, Mundray K. The effect of the media on body satisfaction: The role of gen-
Piśmiennictwo:
1. Jackson LA. Physical attractiveness: A sociocultural perspective [w:] Body Image.
A Handbook of Theory, Research, and Clinical Practice (red. Cash TF, Pruzinsky T).
The Guilford Press: New York–London, 2002, s. 13–22.
2. Tiggemann M. Media influences on body image development [w:] Body Image. A
Handbook of Theory, Research, and Clinical Practice (red. Cash TF, Pruzinsky T).
The Guilford Press: New York–London, 2002, s. 91–98.
3. Tiggemann M. Media exposure, body dissatisfaction and disordered eating: tele-
vision and magazines are not the same. Eur Eat Disord Rev 2003;11:418–430.
4. Cash TF. Cognitive-behavioral perspectives on body image [w:] Body Image. A
Handbook of Theory, Research, and Clinical Practice (red. Cash TF, Pruzinsky T).
The Guilford Press: New York–London, 2002, s. 38–47.
5. Kowalczyk I. Uwięzione w ciele – ideał ciała w pismach kobiecych [w:] Kobieta
w kulturze popularnej (red. Zierkiewicz E, Kowalczyk I). Wydawnictwo Konsola:
Poznań, 2002, s. 17–30.
32
PROBLEMY MEDYCYNY RODZINNEJ, PAŹDZIERNIK 2009, VOL. XI, Nr 3
Prace oryginalne
der and size. Eur Eat Disord Rev 1996;4(3):171–182.
13. Melosik Z. Tożsamość, ciało, władza. Teksty kulturowe jako (Kon)teksty pedagogiczne.
Wydział Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Pozna-
niu: Poznań–Toruń, 1996, s. 139–157.
14. Gordon RA. Eating Disorders. Anatomy of a Social Epidemic. Blackwell Publishers:
Cambridge, 2000, s. 117–140.
15. Włodarczyk-Bisaga K, Dolan B. A two-stage epidemiological study of abnormal
eating attitudes and their prospective risk factors in Polish schoolgirls. Psychol Med
1996;26:1021–1032.
16. Rathner G, Tury F, Szabo P, Geyer H, Runpold G, Forgaces A, Sollner W, Plott-
ner G. Prevalence of eating disorders and minor psychiatric morbidity in Central
Europe before the political changes in 1989: A cross-cultural study. Psychol Med
1995;25:1027–1035.
17. Włodarczyk-Bisaga K, Dolan B, McCluskey S, Lacey H. Disordered eating be-
havior and attitudes towards weight and shape in Polish women. Eur Eat Disord
Rev 1995;3:205–216.
18. Thompson JK. Assessing body image disturbance: Measure, methodology, and
implementation [w:] Body Image, Eating Disorders, and Obesity. An Integrative Guide
for Assessment and Treatment (red. Thompson JK). American Psychological Associa-
tion: Washington, DC, 1996, s. 49–83.
19. Garner DM. Eating Disorder Inventory-2 Manual. Psychological Assessment Re-
sources: Florida, 1991.
20. Thompson JK, Berg P. Measuring body image attitudes among adolescents and adults
[w:] Body Image. A Handbook of Theory, Research, and Clinical Practice (red. Cash
TF, Pruzinsky T). The Guilford Press: New York–London, 2002, s. 142–153.
21. Garner DM, Garfinkel PE. Eating Attitudes Test. Satellite Teleconference: February
25, 1999. http://www.ace-network.com/eatdis/EATtest.htm
22. Rybicka-Klimczyk A. Czynniki socjokulturowe a zmiany w obrazie ciała i postaw
wobec odżywiania się u zróżnicowanych wiekiem życia kobiet polskich. Niepubliko-
wana praca magisterska.
23. Heinberg LJ, Thompson JK (1995). The Sociocultural Attitudes Towards Appearance
Questionnaire 3. http://bodyimagedisturbance.usf.edu/sat/index.htm
24. Wojdyło K. Skala pomiaru rozbieżności Ja (SkRAP) – konstrukcja narzędzia i wstępna
charakterystyka psychometryczna. Nowiny Psychologiczne 2004;4:27–46.
25. Thompson JK, Altabe MN. Psychometric qualities of the figure rating scale. Int J
Eat Disord 1991;5:615–619.
26. Aronson E, Wilson TD, Akert RM. Postawy i zmiana postaw: wpływanie na myśli
i uczucia [w:] Aronson E, Wilson TD, Akert RM. Psychologia społeczna. Serce i umysł.
Zysk i S-ka Wydawnictwo: Poznań, 1997.