**. Pomiar gęstości prawdopodobieństwa
( )
x
f
x
(hipoteza ergodycznośći)
.........................................................
x1
X2
Xn
t
t
t
( )
x
x
t
x
m
m
t
=
∞
∈
∀
,
0
Stacjonarny proces jest procesem ergodycznym jeżeli średnia policzona po zbiorze realizacji
jest taka sama dla wszystkich czasów rzeczywistych i dodatkowo jest równa średniej liczonej
po czasie dla wszystkich realizacji. Dla ergodycznych procesów stochastycznych, gęstość
prawdopodobieństwa i dystrybuantę prawdopodobieństwa można łatwo obliczyć według
następujących schematów.
Obliczenie gęstości prawdopodobieństwa:
( )
x
f
x
∆
t
1
∆
t
2
∆
t
3
∆
t
4
∆
t
5
∆
t
6
t
X(t)
X
X+ X
∆
T
( )
?
x
∆
T
x
∆
T
t
∆
x
f
k
i
T
x
∆
x
=
=
∑
∞
→
→
,
lim
lim
1
0
Czas obserwacji procesu (horyzont czasowy pomiaru) powinien być wystarczająco długi.
Oznacza to przy używaniu powyższego wzoru dla danego
x
, zakończenie obliczeń gdy
wydłużanie czasu obserwacji nie powoduje zmian
( )
x
f
x
.
Obliczenie dystrybuanty:
( )
x
F
x
∆τ
1
∆τ
2
∆τ
3
t
X(t)
X
( )
T
∆
x
F
k
i
T
x
∑
∞
→
=
1
lim
τ
rozkład gaussowski:
( )
(
)
2
2
2
1
x
x
m
x
x
x
e
x
f
σ
σ
π
−
−
=
rozkład dwumianowy
rozkład jednorodny (równomierny)
**. Pomiar gęstości widmowej
( )
ω
j
Φ
xx
Bezpośrednie wyliczenie gęstości widmowej własnej lub wzajemnej jest trudne. Łatwiej
Jest najpierw wyliczyć odpowiednie funkcje korelacji a następnie obliczyć ich transformaty
Fouriera.
Obliczenie funkcji korelacji w oparciu o dane pomiarowe:
( )
( ) ( )
( ) (
)
( )
k∆
k∆
n∆
x
n∆
x
K
N
t
d
t
x
t
x
T
R
T
xx
xx
K
N
0
n
0
R
1
1
1
=
+
⋅
−
+
≅
+
⋅
=
∑
∫
−
=
τ
τ
max
,....
2
,
1
,
0
k
k
=
( )
( )
τ
τ
−
=
xx
xx
R
R
( )
( )
τ
τ
−
≠
xx
xy
R
R
X(t)
t
∆
t
warunki poprawnych obliczeń dla sygnałów ciągłych:
( )
(
)
0
lim
max
=
=
=
∞
→
τ
τ
τ
xx
R
?
?
T
Horyzont czasowy powinien być tak długi aby wydłużanie czasu obliczeń nie powodowało
zmian wartości otrzymywanych funkcji korelacji. Maksymalna wartość przesunięcia
czasowego, powinna być tak duża aby obejmowała czas w którym występuje funkcja
korelacji.
warunki poprawnych obliczeń dla sygnałów próbkowanych z krokiem próbkowania
t
∆ :
max
?
t
∆
?
k
?
N
=
=
=
d
g
g
d
I
T
∆t
∆t
k
T
g
d
ω
ω
ω
π
τ
ω
π
τ
ω
ω
+
=
=
≤
=
⇒
=
≥
1
2
2
max
max
max
Obliczenie na podstawie
( )
( )
τ
τ
xy
xx
R
R
,
funkcji
( )
( )
ω
ω
j
Φ
Φ
xy
xx
,
-metoda trapezów
( )
( )
( ) ( )
( ) ( )
τ
τ
ω
τ
τ
τ
ω
τ
τ
τ
ω
τ
ω
d
R
j
d
R
d
e
R
j
Φ
xy
xy
j
xy
xy
sin
cos
∫
∫
∫
+∞
∞
−
+∞
∞
−
−
+∞
∞
−
−
=
=
wprowadzamy funkcje
i
T
:
T
i
K
i
t
t
i- i
∆
t
i+ i
∆
t
i
( )
( )
∆
+
≥
∆
+
<
<
∆
−
∆
+
+
∆
−
=
∆
−
≤
<
=
0
1
2
2
0
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
t
t
t
t
K
K
p
t
K
T
τ
τ
τ
τ
τ
τ
( )
( )
∑
=
≅
n
i
i
xy
T
R
1
τ
τ
( )
( )
( )
( )
( )
∑ ∫
∑ ∫
∫ ∑
∫ ∑
∫
=
+∞
∞
−
=
+∞
∞
−
+∞
∞
−
=
+∞
∞
−
=
+∞
∞
−
−
−
=
−
≅
=
n
i
i
n
i
i
n
i
i
n
i
i
j
xy
xy
d
T
j
d
T
d
T
j
d
T
d
e
R
j
Φ
1
1
1
1
sin
cos
sin
cos
τ
τ
ω
τ
τ
ω
τ
τ
ω
τ
τ
ω
τ
ω
ωτ
( )
( )
( ) ( )
( )
( ) ( )
∑
∫
∫
∑
∫
∫
=
∆
+
∆
−
∆
−
=
∆
+
∆
−
∆
−
+
−
+
≅
n
i
t
t
i
t
i
n
i
t
t
i
t
i
xy
d
t
p
d
K
j
d
t
p
d
K
j
Φ
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
1
0
1
0
sin
sin
cos
cos
τ
τ
ω
τ
τ
ω
τ
τ
ω
τ
τ
ω
ω
( )
(
)
( ) ( )
∑
=
∆
∆
≅
n
i
i
i
i
i
i
i
xy
t
t
t
K
j
Φ
1
sin
sin
Re
ω
ω
ω
ω
ω
( )
(
)
( ) ( )
∑
=
∆
∆
+
−
−
≅
n
i
i
i
i
i
i
i
i
i
xy
t
t
t
K
K
t
sign
j
Φ
1
cos
cos
)
(
Im
ω
ω
ω
ω
ω
ω