Język grecki:

 greka form. się w II tys. wskutek ewolucji j. z rodziny indoeurop., który przynieśli z sobą najeźdźcy pod koniec

III tys. (przyp. dotarła do Grecji tuż przed 2000r. p.n.e., potwierdzenie arch. nowej kult., którą stworzyli
przyp. przodkowie myk. Greków)

 język podbitej ludności był nieindoeurop. i został wyparty, ale mamy pewne słowa w greckim stąd ,

powstałe w III tys. a zachowane do czasów hist. – np. niektóre terminy ozn. instytucje, przedmioty
użytku codz., rośliny, określenie „morza” i liczne toponimy

 niewiadomo jak wpłynęła greka na ten starszy, ale j. tabliczek z myk. pismem linearnym B to już

greka

 poświadczenia greki:

 po raz I na tabliczkach glin. z pismem sylabicznym (linearnym B) z pocz. XIV i z końca XIII w., teksty

ubogie i jednorodne (mieszczą się w grupie wsch. dialektów)

 od VIII w. mamy już różnorodne teksty, pisane pismem alfabetycznym (m.in. inskrypcje, a od IV w.

też papirusy) i mamy albo kopie albo oryginały

 pierwsze dialekty:

 teksty z II poł. II tys. – d. achajski
 teksty I tys. – dialekty zach. i pn-zach, dialekty doryckie oraz dialekty wschodnie (d. attycko-jońskie,

eolskie, arkado-cypryjskie)

Dialekty jońskie:

 wynik ewolucji ze wspólnego pnia językowego
 na Eubei i innych wyspach M. Egejskiego, z wyj. pd, doryckich i eolskiej Lesbos
 w śr. cz. wybrz. zach. Azji Mn.
 w Attyce, środk. Cykladach

Rozmieszczenie dialektów greckich:

 dialekty pn-zach:

 w Akarnanii, Lokrydzie, Fokidzie, Dorydzie i w Elidzie

 dialekty doryckie:

 na Peloponezie (tj. gdzie kiedyś było centrum św. myk: Sparta, Argos, etc.) z wyj. Elidy i Arkadii
 w Megarze
 na Krecie
 na pd cz. zach. wybrz. Anatolii
 na wyspach pd M. Egejskiego (gł. Melos, Thera, Kos, Rodos)
 w miastach zał. przez miasta doryckie w czasie Wlk. Kol.

 dialekt attycki:

 jest tylko 1, mówiono nim w Attyce
 podobne do niego są dialekty jońskie
 silnie oddziaływał na sposób mówienia i pisania ludzi wykszt. Grecji, bo Ateny były w V-IV w. wzorem

dla innych

 dialekty eolskie:

 w Tesalii, Beocji
 na Lesbos
 na pn-zach wybrz. Azji Mn.

 dialekt arkadyjsko-cypryjski (greka arch.):

 tylko w górzystej Arkadii i na Cyprze
 n. b. zbliżony do greki Myk.

Koncepcja Johna Chadwicka dot. powstania dialektów z I tys.:

 wg niej od XII w., po rozpadzie cywilizacji, której zawdzięczamy teksty achajskie, dialekty doryckie się rozprz.

na część obszarów Peloponezu i centralnej Grecji, gdzie poprzedno dialekty typu achajskiego

 te ostatnie, jak nie zanikły zupełnie, to przekszt. się pod wpł. tych doryckich w nowe dialekty, a z tych

wywodzą się d. attycki i dialekty jońskie I tys.

 w XI-IX w. były wielkie przemieszczenia ludności i dialekty jońskie i doryckie rozprz. się na wyspy i wybrz. Azji

Mn.

Napisy w piśmie alfabetycznym:

 pojawiają się od II poł. VIII w. qż do ostatniej ćwierci IV w.
 teksty nieliterackie – pisane zawsze w lokalnym dialekcie danego miasta
 teksty literackie – w j. poetyckim, nikt nigdy nigdzie się nim nie posługiwał w życiu codziennym, to wytwór

tradycji ustnej poezji epickiej

 podst. tego języka są dialekty jońskie używane w życiu codz.
 I dzieła takie to „Iliada” i „Odyseja” i poematy Hezjoda, all w j. homerowym, bo to j. epiki
 a j. prozy lit. był bliższ dialektom życia codz.

o I utwory prozą są z VI w. w dialekcie jońskim, dopiero potem mamy Tukidydesa w V w. i

dialekt attycki

o attycyzm –tendencja do naśladowania prozy attyckiej końca V i IV w., pod koniec I w. była

 od końca IV w. do końca staroż. mamy w adm., życiu codz. i polityce język naddialektalny grecki
 kome – język wspólny, pospolity