plik

ITY NA TEMAT

OŚCIOŁA W

„W

IELKIM

OJU

”

Ten post będzie polemika z twierdzeniami Ellen Withe pochodzącymi z jej książki „Wielki bój”
dotyczących Kościoła katolickiego (konkretnie chodzi o rozdział 35 „Dążenie papiestwa”). Cytaty z
książki wyróżnione są wcieciem.

Był czas, gdy protestanci wysoko cenili wolnośd sumienia, którą tak drogo kupili. Ostrzegali
swe dzieci przed zwiedzeniami Rzymu i byli przekonani, że dążenie do pogodzenia się z
papiestwem jest równoznaczne z niewiernością wobec Boga.

Protestanci domagali się „wolności wyznania” dla siebie , niestety w krajach gdzie wyznania
reformowane stały się religią paostwową odmawiano katolikom nie tylko swobody kultu ,ale nawet
pozbawiano zwykłych praw obywatelskich. Dobrym przykładem takich poczynao jest Anglia i Genewa

Wielu uważa, że niesłusznie osądza się dzisiejszy Kościół na podstawie okrucieostwa i
niesprawiedliwości, które cechowały jego panowanie w średniowieczu. Sytuację tę tłumaczy
się surowością ówczesnych czasów twierdząc, że wpływ nowoczesnej cywilizacji zmienił
niewłaściwy stan rzeczy.

Idąc tokiem rozumowania autorki należałoby w ogóle odrzucid religię chrześcijaoska. Wystarczy
poczytad Księgę Liczb czy Jozuego. Wydarzenia tam opisane w dzisiejszych czasach nie zostałyby
określone inaczej jak ludobójstwo!

Kościół papieski nigdy nie wyrzeknie się swych pretensji do nieomylności.

„Przyganiał kocioł garnkowi” pani Withe jakoś umknął fakt, że zapisując swoje prywatne przemyślenia
zachowuje się tak jak dyby sama była nieomylna.

Niech ludzie tylko usuną ograniczenia nałożone przez prawo świeckie i pozwolą Rzymowi
odzyskad jego pierwotną potęgę, a natychmiast okaże swe prawdziwe oblicze tyrana i
prześladowcy.

Zwykłe gdybanie co by było gdyby było. Historia zna inną kobietę reformatorkę, posiadającą
nieograniczona władzę –Elżbietę I. Jej rządy przysporzyły Kościołowi wielu męczenników.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych gwarantuje wolnośd sumienia. Jest to podstawowe prawo
każdego obywatela. Natomiast papież Pius IX powiedział w swojej encyklice z dnia 15 VIII
1854 roku: "Niedorzeczne i błędne nauki lub inne brednie broniące wolności sumienia są
największym błędem, zarazą najbardziej dla paostwa niebezpieczną". Ten sam papież w
encyklice z dnia 8 XII 1864 r. rzucił klątwę na wszystkich, którzy stoją w obronie wolności
sumienia i wiary, jak również tych, którzy twierdzą, że Kościół nie powinien używad przemocy"

Szkoda, że autorka nie podała tytułów tych dokumentów byłoby łatwiej stwierdzid czy są one
prawdziwe. Skoro Withe popiera taką wolnośd, która pozwalała by człowiekowi wierzyd lub nie
wierzyd w co mu się podoba, to głosiłaby ona rzeczywista „wolnośd zatracenia”, przyznającą
człowiekowi stworzonemu przez Boga odrzucenia Jego Objawienia.(por. Bł. Pius IX encyklika „Quanta
cura”)

Herezja i ateizm są przestępstwem w krajach chrześcijaoskich, takich jak Włochy lub
Hiszpania, gdzie wszyscy są katolikami i gdzie przepisy religii katolickiej stanowią istotną
częśd prawa tych krajów, herezja karana jest tam na równi z innymi przestępstwami

Brak obiektywizmu. Szkoda że autorka była taka krótkowzroczna i niedostrzegana ograniczeo
narzucanych Kościołowi w Anglii, w krajach Skandynawskich, czy w Prusach.

Każdy kardynał, arcybiskup i biskup w Kościele katolickim składa papieżowi przysięgę, w
której wypowiada następujące słowa: "Heretyków, schizmatyków i buntowników
sprzeciwiających się naszemu panu (papieżowi) lub jego następcom, będę prześladował ze
wszystkich sił

Jest to jawne kłamstwo. Rzeczywisty tekst brzmi inaczej „wszystkich herezji przez Kościół
potępionych, odrzuconych i wyklętych ja również nie uznaję, potępiając je, odrzucając i

wyklinając.”(trydenckie wyznanie wiary). tak więc Kościół nie nakazywał pod przysięga nikogo
prześladowad. Kościół potępiał herezje a nie heretyków, a to duża różnica.

To prawda, że wśród katolików także znajdują się prawdziwi chrześcijanie. Tysiące
wyznawców służy Bogu według najlepszego światła, jakie otrzymali. Nie mają dostępu do
Słowa Bożego i dlatego nie znają prawdy, nie dostrzegają różnicy między żywą służbą serca a
zbiorem formalnych ceremonii. Bóg jednak ze współczuciem spogląda na tych, którzy
wychowani są w błędnej wierze, nie dającej prawdziwego zadowolenia. Sprawi, że promienie
światła dostaną się przez otaczającą ich ciemnośd. Bóg objawi im prawdę o Jezusie Chrystusie
i wielu jeszcze przyłączy się do Jego ludu.

I niby tym prawdziwym „światłem” miały byd nauki pani Withe. Co za skromnośd i pokora.

Używa rozmaitych sposobów, aby rozszerzyd swój wpływ i spotęgowad swą moc w
przygotowywaniu się do okrutnego i zdecydowanego boju w celu odzyskania władzy nad
światem, ponownego wprowadzenia prześladowao oraz zniszczenia wszystkiego, czego
dokonał protestantyzm.

Reformacja była tylko okaleczona wersja chrześcijaostwa, a to że się rozpowszechniła była wynikiem
zachłanności królów i szlachty, którzy wprowadzali reformacja po to aby zagarnąd kościelny majątek.
Nic dziwnego, że gdy w różnych krajach zaczęto wprowadzad „wolnośd kultu wielu ludzi powracało
do katolickiej jedności. Dobrym przykładem był tzw. „ruch oksfordzki”.

Nabożeostwa Kościoła rzymskiego wywierają na człowieka duże wrażenie. Bogato
zdobione wnętrza kościołów i uroczyste obrzędy oczarowują ludzi i uciszają głos rozsądku.
Wzrok jest całkowicie pochłonięty. Wspaniałe procesje, wielkie kościoły, złote monstrancje,
relikwie ozdobione drogimi kamieniami, kolorowe malowidła i wyszukane płaskorzeźby
przemawiają do uczestników nabożeostwa. Ucho jest także zachwycone. Głębokie tony
organów, współgrające z melodią wielu głosów i rozbrzmiewające pod wysokimi
sklepieniami oraz między filarami wspaniałych świątyo, napełniają ludzi zachwytem i czcią.

Tu się zgodzę piękno liturgii Kościoła zachwyca i pociąga. Jednak to nie na zewnętrznych walorach
polega jej wspaniałośd. Liturgia katolicka i liturgie wschodnie zachwycają, ponieważ ukazują
tajemnicę Misterium Paschalnego – Uobecnienie Ofiary Krzyża. I to właśnie odrzucenie przez
reformację ofiarniczego charteru Eucharystii pozbawiło protestanckie obrzędy sensu. Ktoś powiedział
,że protestancka liturgia to Msza z której wyrwano serce.

Ponieważ Kościół uzurpuje sobie prawo do przebaczania grzechów, katolik sądzi, że może
swobodnie grzeszyd, instytucja spowiedzi, bez której Kościół nie daje rozgrzeszenia, również
prowadzi do szerzenia się zła.

Bzdura. Władzę odpuszczania grzechów Kościół otrzymał od Jezusa „J 20:23 BT "Którym
odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane." A co do rzekomego
zezwalania na czynienia zła polecałbym lekturę autorów duchowych np. : św. Franciszek Sazezy ,św.
Ludwig z Grenady czy mistyków karmelitaoskich.

Jak Żydzi formalnie czcili zakon, tak rzymscy katolicy czczą krzyż.

Przypomniał mi się stary dowcip. Pewna hrabina nie zadowolona z żadnej religii postanowiła założyd
własną i pewnego razu ktoś zadał jej pytanie „czy to prawda że tylko pani i pani służąca będziecie
zbawione”. „Co do służącej to jeszcze nie mam pewności” odpowiada.

Dostojnicy kościelni wymyślali pod kierownictwem szatana, swego mistrza, sposoby
zabijania ludzi, które powodowały największe męczarnie, a jednak nie uśmiercały ofiary.
Torturowano do granic ludzkiej wytrzymałości, aż w koocu opuszczały siły, a cierpiący witał
śmierd jako najsłodsze wybawienie. Taki był los przeciwników Rzymu.

A na przykład w protestanckiej Anglii katolików żywcem patroszono i wrzucano wnętrzności do ognia.
A wielko reformator z Genewy – Kalwin miał perwersyjny hobby polegające na przyglądaniu się jak
jego przeciwnicy w męczarniach konają na stosie.

Starania podejmowane w Stanach Zjednoczonych, mające na celu uzyskanie poparcia
paostwa dla postanowieo i praktyk kościelnych, dowodzą, że protestanci idą w ślady
katolików. Więcej nawet, otwierają papiestwu bramy dla zdobycia w protestanckiej Ameryce
władzy, którą Rzym stracił w Europie. Tym, co dodaje owym staraniom większego znaczenia
jest fakt, że głównym ich celem jest sprawa zaostrzenia nakazu święcenia niedzieli - zwyczaju
zapoczątkowanego w Rzymie, zwyczaju, który według własnych słów papiestwa jest znakiem
jego mocy. Jest to prawdziwy duch papiestwa - duch dostosowania się do ziemskich
zwyczajów, duch respektowania ludzkich tradycji zamiast przykazao Bożych - który przenika
protestanckie Kościoły i doprowadza je do wywyższania niedzieli, jak już wcześniej uczyniło to
papiestwo. Królewskie zarządzenia, sobory powszechne oraz dekrety kościelne popierane
przez władze świeckie były stopniami, po których pogaoskie święto wstępowało na zaszczytne
miejsce w chrześcijaoskim świecie. Pierwszym publicznym zarządzeniem, które nakazywało
święcenie niedzieli, był edykt Konstantyna Wielkiego z roku 321 po Chr. Edykt ten nakazywał
mieszkaocom miast odpoczywad "w czcigodny dzieo słooca", pozwalał jednak pracowad
mieszkaocom wsi. Chod w swej istocie było to pogaoskie zarządzenie, cesarz wprowadził je w
życie już po formalnym przyjęciu chrześcijaostwa. Kiedy nakazy soborów okazały się
niedostateczne, poproszono władze świeckie, aby wydały edykt, który napełniłby serca ludzi
strachem i zmusił ich do zaniechania pracy w niedzielę. Na synodzie w Rzymie nie tylko
potwierdzono wszystkie poprzednie decyzje, ale nadano im jeszcze większą moc i powagę.
Włączono je do przepisów kościelnych, a władze świeckie zmuszały ich do przestrzegania
prawie we wszystkich krajach chrześcijaoskich

Kol 2:16-17 BT „Niechaj więc nikt o was nie wydaje sądu co do jedzenia i picia bądź w sprawie święta
czy nowiu, czy szabatu.(17) Są to tylko cienie spraw przyszłych, a rzeczywistośd należy do Chrystusa.”
Pisma pisarzy z I i II w potwierdzają praktykę święcenia Dnia Paoskiego jako powszechną regułę :
"Didache”- Nauka Dwunastu Apostołów"(14,1):
"W dniu Pana w Niedziele ,gromadźcie się razem, by łamad chleb i składad dziękczynienie."
Ignacy z Antiochii :"List do Kościoła w Magnezji"(9,1)
"Tak więc nawet ludzie żyjący dawniej w starym porządku rzeczy doszli do nowej nadziei i nie
zachowują już szabatu ,ale odchodzą dzieo Paoski." (wynika z tego, że i nawróceni Żydzi porzucali
szabat)
"List Barnaby"(15,9):
"Dlatego też świętujemy z radością dzieo ósmy: w tym dniu Jezus powstał z martwych"

Kościół rzymskokatolicki wraz ze wszystkimi swoimi odgałęzieniami tworzy na całym świecie
potężną organizację, kierowaną i utworzoną w celu służenia stolicy papieskiej. Milionom
wyznawców tego Kościoła we wszystkich krajach świata stale przypomina się, by
zachowywali poddaoczą wiernośd papieżowi.

  Mt 16:19    BT    "I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie
związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie."
  Lk 22:32    BT    "ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj
twoich braci."
  J 21:16    BT   "I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?
Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje."
J 21:15    BT   "A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy
miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do
niego: Paś baranki moje."
J 21:17   BT   "Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr,
że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty
wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje."

Należy pamiętad, że wyniosłośd Rzymu nigdy się nie zmienia. Zasady Grzegorza VII i
Innocentego III są nadal zasadami Kościoła rzymskokatolickiego. Gdyby tylko posiadał
władzę, zastosowałby swoje stare metody, których używał w przeszłych wiekach. Protestanci
nie zdają sobie sprawy z tego, co czynią, przyjmując pomoc Rzymu w sprawie wywyższenia
niedzieli. Podczas gdy dążą oni do realizacji tego zamiaru, Rzym stara się odzyskad swoją
utraconą moc i pozycję. Gdy tylko zasady te zostaną ugruntowane w Stanach Zjednoczonych,
Kościół będzie mógł kontrolowad władzę świecką i korzystad z jej pomocy. Paostwo będzie
wymuszad przestrzeganie przepisów religijnych. W krótkim czasie władza kościelna i
paostwowa będzie panowała nad sumieniami i wtedy papiestwo zatriumfuje w tym kraju.
Słowo Boże ostrzega przed zbliżającym się niebezpieczeostwem, ale gdy nie weźmie się pod
uwagę tego ostrzeżenia, Kościoły protestanckie przekonają się, jakie są prawdziwe zamiary
Rzymu. Niestety dowiedzą się o nich, gdy już będzie za późno, żeby uwolnid się z sideł
papiestwa, które powoli nabiera mocy. Jego nauki wywierają wpływ na rządy, Kościoły i serca
ludzi. Wznosi ono potężne budowle, w których powtórzą się dawne prześladowania.
Potajemnie i bez wzbudzania podejrzeo Rzym wzmacnia swoje siły, aby osiągnąd zamierzone
cele, gdy nadejdzie stosowny do tego czas. Pragnie jedynie władzy, a ta już obecnie jest mu
przekazywana. Wkrótce ujrzymy i odczujemy skutki tego, co Rzym zamierza. Kto będzie
posłuszny i wierny Słowu Bożemu, ściągnie na siebie prześladowanie i potępienie.

Jako podsumowanie zacytuje artykuł s. Zofia Klimowskiej AVD   z czasopisma "EFFATHA-Otwórz się!"
49/1996 str.71-72

  Działalnośd wszystkich sekt skierowana jest przeciw Kościołowi. Walka stała się ich naczelnym
programem, która jest przez nie realizowana na różne sposoby. Ogromna ilośd sekt nie przebiera w
środkach i żywi nadzieję, że Kościół wkrótce przestanie istnied. Ich zdaniem sam Bóg stanął w
opozycji do Kościół, wydając potępiający na niego wyrok. Swoją nienawiśd do Kościoła przewrotnie
usprawiedliwiają Słowem Bożym, starając się dowieśd, że to Bóg używa takich określeo pod
adresem Kościoła na przykład: "Wielki Babilon" (Ap 14:8; 16:19; 17:5), "Wielka Nierządnica" (Ap
17:1.6), "Niewiasta Cudzołożna" i inne nieprzyjemnie brzmiące słowa. Wielki Babilon - Kościół to
"macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi" (Ap 17:5), który przez wieki upajał się "krwią świętych i
krwią świadków Jezusa" (Ap 17:6; 19:2), dlatego on właściwie już upadł (Ap 18:2).

  Nieznający i nierozumiejący Pisma Świętego łatwo przyjmują takie dowodzenie, które nauczyciele
sekt sprytnie popierają powielanymi w nieskooczonośd negatywnymi przykładami, zaczerpniętymi z
życia słabo wierzących katolików.

Określenia "Wielki Babilon", "Wielka Nierządnica" dotyczą przede wszystkim starożytnego Rzymu, w
którym pogaoska arystokracja i cały dwór cesarski żyli rozpustnie, a nadto przelewali krew
niewinnych. Kiedy chrześcijaostwo zaczęło się rozszerzad wokół basenu morza Śródziemnego, w tym
także i w zepsutym Rzymie, chrześcijanie stali się przedmiotem srogich prześladowao. "Wielki
Babilon" i "Wielka Nierządnica" są synonimami wszelkiego zła: nierządu, rozpusty, pijaostwa,
mordów, wróżbiarstwa, nieuczciwości i mogą dotyczyd każdej społeczności istniejącej w każdym
czasie, w której takie rzeczy się dzieją.

  Zaś w odniesieniu do Kościoła, który jest dziełem Chrystusa, Pismo św. używa następujących
określeo:
Lud Bazy (l P 2:10), "Lud wybrany, który jest Jego własnością" (Tt 2:14) nabyty krwią Boga (Dz.Ap.
20:28), Jego Lud

(Ap 21:3), świątynia Boga żywego (2 Kor 6:16; l Kor 3:16; Ef 2:21; Ap 3:12), duchowa świątynia (1 P
2:5), mieszkanie Boga (Ef 2:21), Dom Bazy.
Św. Paweł poucza swego ucznia pisząc do niego:
"Byś wiedział, jak należy postępowad w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i
podporą prawdy" (1 Tm 3:15).
"Kościół jest wybranym plemieniem, królewskim kapłaostwem" (1 P 2:9),
"Niewiastą obleczoną w słooce" (Ap 12:1).
Słoocem jest Bóg, który swoją świętością przyoblókł swój Kościół przez Jezusa Chrystusa. Kościół to
"Mój Lud" -
mówi Bóg (Ap 18:4),jest Ciałem Chrystusa (1 Kor 6:15; 12:12 n), którego On "jest Głową" (Kol 1:18),
Oblubienicą zdobną
w klejnoty dla swego męża - Baranka (Ap 21:2.9; por. Ps 45:10 n).
Jezus użył też określeo zaczerpniętych ze ST, a także z codziennego życia ówczesnych ludzi, jak:
Owczarnia (J 10:16.26),
w której znajdują się Jego owce. On jest Wielkim Pasterzem owiec (Hbr 13:20) i Dobrym. Pasterzem (J
10:11) oraz Bramą Owczarni (J 10:7).Obrazem Kościoła jest też winnica (Mat 20:4; 21:40; Łuk 20:9)
oraz latorośle tkwiące w winnym krzewie
(J 15:1.5; Rzym. 11:24.17).
W eschatologii Kościół porównany jest do świętego miasta - Nowego Jeruzalem (Ap 21,2).
Chrystus jest ściśle związany ze swoim Ludem i poszczególni ludzie ze sobą (1 Korl2:13).
Jezus żyje w Kościele w Jego członkach (l Kor 10:3n), kocha go miłością oblubieoczą, za którego
przelał własną krew.
To przebywanie Jezusa w Ludzie Bożym - Kościele nazywa się "mistycznym". Kościół jest mistyczną
jednością, która przewyższa wszelkie instytucje znajdujące się poza nim.

Czy ci, którzy przy pomocy Pisma św, mącą w umysłach i sercach ludzi wierzących, głoszą
Ewangelię? Czy oni rozumieją tę Księgę, której czynią się wielkimi znawcami? Czy opowiadają się za
Chrystusem, który pragnie ich przyprowadzid do swojej Owczarni (J 1O:16)?
NALEŻY SIĘ DUŻO MODLID O BOŻE ŚWIATŁO DLA UMYSŁÓW FAŁSZYWYCH PROROKÓW, BY
POZNALI ŚWIATŁO PRAWDY I NIE WALCZYLI Z KOŚCIOŁEM CHRYSTUSOWYM.