background image

 

Państwo totalitarne - cechy i powstawanie państw totalitarnych 
 
Państwo totalitarne dąŜy do rozciągnięcia kontroli na wszystkie przejawy Ŝycia 
społecznego i osobistego obywateli. Z pomocą środków prawnych dąŜy równieŜ do 
wpływania na nie. MoŜna wyróŜnić kilka charakterystycznych cech państwa totalitarnego. 
  
Cechy państwa totalitarnego: 
- Niepodzielna władza jest skupiona w rękach wąskiego gremium lub jednostki (model 
dyktatorski) oparta na „jedynej i właściwej” ideologii. 
- Rozbudowany zostaje system kontroli nad wszystkimi organizacjami o charakterze 
społecznym. 
- Ingerowanie w róŜne dziedziny Ŝycia obywateli, równieŜ te prywatne jak stosunki 
rodzinne, zachowania społeczne, przekonania i postawy, a nawet gusta. 
- Powszechna indoktrynacja równieŜ za pomocą środków masowego przekazu. 
- Ujednolicenie wszystkich organizacji, instytucji i grup społecznych; tworzenie grup 
integrujących. 
- Centralizacja gospodarki i monopol państwa na broń. 
  
W doktrynie przyjęło się, Ŝe wszystkie cechy państwa totalitarnego spełniały tylko: 
- III Rzesza Adolfa Hitlera, 
- Chiny Mao Zedonga, 
- ZSRR pod wodzą Józefa Stalina. 
  
Po przyjrzeniu się tym dwóm przykładom moŜemy wyliczyć jeszcze inne cechy 
państwa totalitarnego: 
- kult wodza, 
- rozbudowany aparat represyjny, 
- eliminacja opozycji na etapie kształtowania się modelu państwa, 
- istnienie „zewnętrznego wroga” groŜącemu nie tylko systemowi, ale i społeczeństwu, 
- istnienie obozów koncentracyjno - izolacyjnych etc. 
  
Przyczyny powstawania państw totalitarnych: 
Zastanawiające jest, dlaczego w niektórych państwach dochodziło do wyklarowania się 
modelu państwa totalitarnego, w którym władza przejmuje całkowitą kontrolę, równieŜ 
nad sferą prywatną obywateli. W historii przyczynami powstawania państw totalitarnych 
były: 
- istnienie słabej kultury politycznej ludności, 
- rzeczywiste zagroŜenie wewnętrzne, 
- ruch socjalistyczny dąŜący do szlachetnych haseł równości społecznej (ZSRR), 
- zawiedzenie się modelem demokracji i styczność z wadami tego ustroju, 
- społeczna apatia wywołana klęską wojenną i upokorzeniem państwa po traktatach 
pokojowych (III Rzesza) 
 
Państwo autorytarne - cechy państw autorytarnych 
 
Na wstępie warto zaznaczyć, Ŝe ustrój autorytarny nie jest formą mieszaną systemu 
demokracji i totalitaryzmu. Czasami w wyniku procesu demokratyzacji moŜe stanowić 
formę przejściową pomiędzy tymi modelami. Uznaje się jednak, Ŝe ustrój autorytarny to 
samodzielny typ sytemu politycznego. 
  

background image

 

 
Cechami wspólnymi państw autorytarnych są: 
- Ograniczony pluralizm partii politycznych (jedna dominująca z ewentualnie kilkoma 
zaporowymi). 
- Ograniczona zasada samorządności narodu i jego dostępu do sprawowania władzy 
publicznej. 
- Sterowanie nastrojami społecznymi nierzadko przez nieklarowną ideologię państwa 
autorytarnego. 
- Oparcie władzy w państwie autorytarnym na armii i policji, rozbudowany system 
kontroli bez wpływu na Ŝycie prywatne obywateli (jak w przypadku totalitaryzmu). 
  
Sprawowanie rządów w państwie autorytarnym 
Co się tyczy tego modelu sprawowania rządów to moŜe mieć róŜną genezę: 
 
regulacja stosunków społecznych w „trudnych okresach” jako konieczność 
posiadania scentralizowanej władzy. Taka sytuacja dominowała w Europie w 
dwudziestoleciu międzywojennym np. we Włoszech Mussoliniego oraz Hiszpanii gen. 
Franco

 
reŜimy postkolonialne, które w wyniku problemów społeczno-etnicznych, braku kultury 
politycznej i nieefektywnej gospodarki, sztucznie miały tworzyć pojęcie narodu i dąŜyć do 
rozwoju ekonomicznego poprzez centralizację rynku wewnętrznego np. Kongo
 
reŜimy wojskowe, gdzie ambitne jednostki chcąc utrzymać się u władzy, nie mając 
personalnych zdolności (np. charyzmy) zjednują sobie armię i policję, utrzymując swoją 
władzę, dopóki te znajdują w tym swój interes np. Portugalia Solzara
 
państwa socjalistyczne po 1953 r., jako przejaw „utrzymania” reprezentantów klasy 
robotniczej u władzy, 
 
reŜimy rasowe, gdzie ograniczone zostało prawo jedynie części społeczeństwa (RPA i 
Rodezja w okresie apartheidu
), 
 
państwa religijne, gdzie najwyŜsza władza świecka jest zarazem najwyŜszą władzą 
duchowną. Sztandarowym wręcz przykładem jest Iran