Leśne wspomnienie

Kiedyś, a było to,

Bardzo wiele lat temu,

Szlam przez las Bielański,

O zimowym cieniu.

I aż się zatrzymałam,

Gdyż zachwytu nawał

Był o niebo większy,

Niż w Brazylii karnawał.

Piękno żyło w pięknie…

Jak gdyby oszalałe,

A równać mu się mogły,

- Tylko –petersburskie bale.

Całe dziesiątki sosen,

Pod ciężarem śniegu,

Grały ateńskich sportowców,

Pochylonych w biegu.

A gdzie indziej świerki,

Szronem otulone,

Stały proste – jak wojsko,

W niebo zapatrzone.

A cienie wydłużone,

Szarym błękitem – wszędzie – się kładły,

Wzajemnie się krzyżując,

Wolno, wolno bladły.

Natomiast przede mną,

Małymi łukami - droga - się w dal wiła,

I w zachodzącym słońcu,

Łososiem barwiła.

……………………………………………………………………………………………………..

Takie oto wspomnienie,

Na papier przelałam,

Kiedy przy lasku bielańskim,

Z osiem lat mieszkałam.

I. Iwańska

Warszawa 2016-02-25