Legenda o Królu Arturze

Artur był nieślubnym dzieckiem Utara Pendragona i Igierny, która była małżonką
kornwalijskiego księcia. Przyszły władca Kamelotu wychowywał się z dala od
rodziców. Jego opiekunem był czarodziej - Merlin. To właśnie Merlin podarował
Utarowi słynny okrągły stół wraz ze wspaniałym zamkiem. Jednakże Pendragon

zmarł i wśród rycerzy okrągłego stołu nie było zgody co do
tego, kto ma zostać jego następcą. Decyzję podjął Merlin.
Według jego słów tron należał się temu, który wyciągnie
miecz utkwiony w skale i trzymany w niej magiczną siło.
Miecz ten wcześniej w niewyjaśnionych okolicznościach
pojawił się w Londynie. Wielu próbowało wyjąć miecz ze
skały, ale żadnemu nie udało się dokonać tej sztuki. W tym
czasie Artur przybył do Londynu na turniej rycerski.
Opiekunem młodzieńca miał być jeden z biorących udział w
turnieju rycerzy. Tuż przed walką zorientował się on, że nie
ma przy sobie miecza. Wówczas kazał Arturowi przynieś
jakiś oręż. Ten postąpił zgodnie z poleceniem i wyciągnął
utkwiony w skale Miecz Anglii (tak nazywał się miecz, który
miał zostać wyciągnięty przez następcę Pendragona) i
nieświadom wagi swojego czynu zaniósł go swojemu

opiekunowi. Wtedy dowiedział się, że według legendy powinien zostać królem.
Jednak nie wszyscy rycerze chcieli się zgodzić, żeby Artur był ich królem. Dzięki
pomocy Merlina w końcu objął należny mu tron.
Miecz Anglii został zniszczony. Stało się to w momencie,
gdy porywczy Artur dobył go bez powodu przeciwko
jednemu ze swoich rycerzy. Król przekonał się, że w
dużym stopniu jet zależny od magii. Pogrążony w
czarnych myślach Artur szedł brzegiem jeziora, gdy
wynurzająca się z wody ręka podała mu jego nowy oręż -
słynny miecz, Ekskalibur. Dzięki tej wspaniałej broni i
swej mądrości Artur dokonał wielu chwalebnych czynów
- m.in. udało mu się zjednoczyć Brytanię. Król znalazł
swoją miłość. Jego wybranka Ginerwa była córką
szkockiego króla Leodegransa. Szczęście Artura nie
trwało jednak wiecznie. Ginerwa zakochał się w
Lancelocie - jednym z rycerzy okrągłego stołu. Młodzi
zostali kochankami. Kiedy stało się jasne, że król wie o
zdradzie, Lancelot zbiegł do Bretanii. Artur ruszył w
pościg za zdrajcą. To był początek końca wspaniałego królestwa. Władca oblegał
twierdzę Lancelota. Przerwał jednak oblężenie, gdy dowiedział się, że jego
siostrzeniec zajął Kamelot. Artur zwołał rycerzy do walki z buntownikiem. Zanim
jednak doszło do bitwy, prawowity król i zdrajca spotkali się by omówić warunki

pokoju i zapobiec rozlewowi krwi. Nieufni w stosunku
do siebie wydali obaj wydali rozkaz swoim wojskom,
by rozpocząć walkę gdy tylko choć jeden z
przeciwników dobędzie broni. Pech chciał, że jeden z
rycerzy wyjął miecz by obronić się przed wężem.
Wtedy rozpętało się piekło, z którego żywi wyszli
tylko dwaj rycerze Artura. Wszyscy przeciwnicy
zginęli. Konający król rozkazał wrzucić Ekskalibur do
tego samego jeziora, z którego otrzymał wspaniały
miecz, sam zaś udał się zaczarowaną łodzią do
Awalonu by uleczyć rany. W ostatnich słowach
wspomniał wiernym rycerzom, że kiedyś jeszcze wróci
by

znów

poprowadzić

swój

lud.

Grób Artura znajduje się w Glastonbury. Jest na nim
napis, który głosi:
-Tu leży Artur, który był królemi królem będzie.
Istniej kilka wersji legendy o królu Arturze. Różnią się
one od siebie szczegółami, np. w jednej z wersji,
Merlin podarował okrągły stół nie Pendragonowi, a
samemu Arturowi w dniu ślubu z Ginerwą. Takich
róznic jest jeszcze kilka. Ja w tym artykule oparłem się
na, moim zdaniem, najpopularniejszej wersji tej
legendy.