bliżej przedszkola  4.127 kwiecień 2012

44

Bliżej przedszkola

DoBrEGo

nauczyciela

cechy

Mistrz przechadzający się w świątyni nie daje swej wiedzy,
lecz swą miłość i wiarę.
I jeśli jest mądry, to nie zaprasza was do domu swojej wiedzy,
ale prowadzi was w progi waszego umysłu.

godny zaufania

Dookoła żyje wiele osób, którym nie można zaufać. Ale są i tacy, którym warto zawie-

rzyć. Ufać to znaczy wierzyć, powierzać, oddawać siebie (swoje myśli, działania), po-

kładać nadzieję w kimś, darzyć go miłością (skoro powierzamy i ufamy). Zaufać więc

można temu, kto nie wykorzysta wiedzy o nas przeciwko nam, a to, co do nas mówi,

jak się w stosunku do nas zachowuje jest szczere, prawdziwe, nacechowane miłością,

empatią, odpowiedzialnością.
Można powiedzieć, że człowiek godny zaufania, ten któremu wierzymy, posiada pewne

cechy osobowe. W przypadku nauczyciela do tych cech zaliczyć można wszystkie te,

o których pisałam do tej pory, a więc: znajomość nauczanego przedmiotu, refleksyjność,

akceptację uczniów, kreatywność i twórczość, otwartość, autentyzm, uczciwość, wraż-

liwość i uważność, elastyczność, komunikatywność, zdolność do wnikliwej obserwacji,

stanowczość i konsekwencję, bycie wymagającym, świadomość siebie, realizację pasji

i zainteresowań, bycie szczęśliwym. Nauczyciel, który posiada 90% z wyżej wymienio-

nych cech, buduje zaufanie w sposób naturalny. Ten, który ich nie posiada – powinien

nad sobą popracować, jeśli chce spełniać się w pracy zawodowej i w życiu osobistym.

Praca nie jest łatwa, ale warto podjąć trud, bo efekt jest imponujący – pełnia szczęścia

i harmonii oraz inspirowanie innych do lepszego życia.

Człowiek godny zaufania to prawdziwy mistrz, o którym tak napisał Gibran Khalil:

Mistrz przechadzający się w świątyni nie daje swej wiedzy, lecz swą miłość i wiarę. I jeśli jest

mądry, to nie zaprasza was do domu swojej wiedzy, ale prowadzi was w progi waszego umysłu.

Nieliczni zasługują na miano Mistrzów, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by każdy dążył

do tego, by się nim stać. Wystarczy jedynie popracować – najpierw nad sobą.

bliżej przedszkola  4.127 kwiecień 2012

45

Szczęśliwy

Podczas jednego ze spotkań z grupą przedszkolaków zadałam im pytanie: co to zna-

czy być szczęśliwym? Odpowiedzi było wiele. Większość, jak to dzieci w tym wieku,

łączyła szczęście z otrzymywaniem prezentów, wymarzonych zabawek – czy to przy

jakiejś okazji, czy też bez. Wśród wielu propozycji jedna była dość nietypowa. Pewna

dziewczynka powiedziała, że szczęście jest wtedy kiedy znajdzie się małżę, a w niej perłę.

Wtedy to jest prawdziwe szczęście, bo znalazło się wyjątkowy i rzadki skarb. Pomyślałam wów-

czas, że metaforę perły można przeanalizować z dziećmi w kontekście rozumienia przez

nie szczęścia osób dorosłych. W tym wypadku odpowiedzi były również zaskakująco

szczere i wynikające z wnikliwej dziecięcej obserwacji. Otóż człowiek jest ich zdaniem

szczęśliwy, kiedy: wraca do domu po całym dniu; kupuje coś, o czym marzył; ma dużo pienię-

dzy; znajdzie osobę, która zostanie jej/jego mężem/żoną; ma dzieci/przyjaciół/rodziców; jest zdro-

wy; uśmiecha się do siebie, jak nikt nie widzi; spędza dużo czasu z rodziną (w domu) itp.
Pośród symptomów szczęścia wymienianych przez dzieci, każdy może wskazać swój

własny albo poszerzyć listę. Najważniejsze, by każdy człowiek potrafił znaleźć własną

„perłę”, dzięki której jego życie ma sens. Szczęśliwy człowiek potrafi swoim szczęściem

dzielić się z innymi. W jaki sposób? W bardzo prosty: uśmiechem, życzliwością, op-

tymizmem, radością, pozytywnym nastawieniem do innych, do życia. Małe szczęścia

każdego człowieka procentują szczęśliwym życiem i spełnianiem się w nim oraz do-

strzeganiem sensu we wszystkim, co się dzieje, co go otacza, czego doświadcza.
Doskonałym przepisem na szczęście jest postawa Janusza Korczaka, który napisał kie-

dyś: Nikomu nigdy nie życzę zła. Nie umiem. Nie wiem, jak to się robi... Wszystkim nauczy-

cielom życzę, aby byli szczęśliwi, aby mieli i docenili własne szczęście, a kiedy będzie im

trudno, niech wspomną słowa wybitnego pedagoga. Szczęście przyjdzie samo.



Dr Joanna Łukasik – adiunkt w Instytucie Nauk o Wychowaniu

Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie; autorka pracy

doktorskiej dotyczącej ról zawodowych i rodzinnych nauczycieli.
Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki

życia codziennego nauczycieli, pracy wychowawczej z dziećmi

i współczesną młodzieżą, trójpodmiotowego partnerstwa w wy-

chowaniu, metod aktywizujących w pracy nauczyciela oraz moty-

wowania uczniów do nauki.

blizejprzedszkola.pl

Bibliografia:

Korczak J., Pamiętnik, [w:] J. Korczak, Wybór pism, t. IV, Warszawa 1958.

• Jaki powinien być dobry nauczyciel?
• Co to znaczy, że pedagog jest autorytetem?
• Jakie zadania stoją przed wychowawcą?
• Do jakiego ideału powinien dążyć nauczyciel, by osiągnąć sukces

zarówno w pracy zawodowej, jak i w życiu osobistym?

Odpowiedzi na te pytania szukaliśmy przez ostatnie miesiące na łamach miesięcznika BLIŻEJ PRZEDSZKOLA. Od

października 2011 roku (nr 10.121/2011) do kwietnia 2012 roku (4.127/2012) prezentowaliśmy cechy, którymi powinien

odznaczać się dobry nauczyciel. Opisywaliśmy nauczyciela jako znawcę przedmiotu, osobę refleksyjną, świadomą

siebie, akceptującą uczniów, otwartą i twórczą, autentyczną i uczciwą, elastyczną, uważną i wrażliwą, komunikatyw-

ną, stanowczą i konsekwentną, wymagającą, realizującą swoje pasje i zainteresowania, wreszcie – szczęśliwą i godną

zaufania. Wierzymy, że nasza propozycja stanie się inspiracją lub motywacją do pracy nad sobą i świeżego spojrzenia

na własne „uwikłanie” w edukacyjny świat.