POŁOŻNICTWO, I rok, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA, ćwiczenia 1 

mgr Anna Dolczewska - Samela

 

 

1

 
 
 

AUTOPREZENTACJA i KIEROWANIE WRAŻENIEM 

 
Autoprezentacja 

-  próba  zakomunikowania  poprzez  nasze  wypowiedzi,  zachowania  niewerbalne  i 

działania, kim jesteśmy albo za kogo chcielibyśmy być uważani przez innych 

Kierowanie  wrażeniem

  –  w  celu  tworzenia  określonego  wizerunku  własnej  osoby  –  świadome  bądź 

nieświadome  aranżowanie  starannie  skonstruowanej  prezentacji  Ja,  która  wytworzy  u  innych  określone 
wrażenie, zgodne z naszymi celami czy potrzebami w interakcji społecznej 
 

 

 

 

cel: panowanie nad tym, jakie Ja demonstrujemy innym 

 

życie społeczne: teatr, w którym przedstawiamy otoczeniu różne Ja (odgrywamy różne role) 

 
 
Strategie autoprezentacji: 

1. 

ingracjacja

  –  proces  polegający  na  schlebianiu  jakiejś  osobie,  często  o  wyższym  statusie, 

wychwalaniu jej oraz wzbudzaniu w niej sympatii do siebie 

2. 

promowanie siebie

 – proces polegający na opisywaniu własnych talentów i manifestowaniu swojej 

wiedzy w celu wywarcia pozytywnego wrażenia na innych 

3. 

pławienie się w cudzej chwale

 – dążenie do poprawienia własnego wizerunku poprzez wiązanie 

się z ludźmi, którzy odnieśli sukces lub są sławni 

4. 

kreowanie  usprawiedliwień  dla  możliwej  porażki

  –  tworzenie  utrudnień  i  wymyślanie 

usprawiedliwień  dla  samego  siebie,  aby  w  wypadku  niepowodzenia  dysponować  gotowym 
wytłumaczeniem; przed jakimś działaniem przygotowujemy sobie zachowanie, cechę czy okoliczność 
zewnętrzną,  do  których  można  by  się  później  odwołać,  żeby  usprawiedliwić  ewentualne 
niepowodzenie 

 
 
W  sytuacji  autoprezentacji istotną  rolę  odgrywa  tzw. 

pierwsze  wrażenie

  –  opinia,  którą  formułujemy  na 

temat drugiej osoby w ciągu pierwszych 10 – 15 sekund kontaktu. Opinia ta jest w znacznym stopniu oparta 
na  komunikacji  niewerbalnej.  Pierwsze  wrażenie  jest  zwykle  bardzo  silne  i  ma  wpływ  na  dalszy  przebieg 
relacji interpersonalnej. 
 
 
 

PODSTAWOWE ZASADY SKUTECZNEJ AUTOPREZENTACJI 

 
 

właściwa postawa ciała i adekwatna gestykulacja 

 

utrzymywanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą 

 

uśmiech 

 

spójność sygnałów na poziomie werbalnym i niewerbalnym 

 

dostosowanie siły głosu do wielkości audytorium 

 

odpowiednia szybkość mówienia 

 

unikanie wypowiedzi typu „czyż nie?”, „prawda?” 

 

używanie języka zrozumiałego dal odbiorcy 

 

nie przepraszanie bez powodu 

 

nie deprecjonowanie swojego wykształcenia, zainteresowań, wykonywanego zawodu 

 

powstrzymanie się od manipulowania drobnymi przedmiotami 

 

zachowywanie odpowiedniego dystansu 

 

 

POŁOŻNICTWO, I rok, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA, ćwiczenia 1 

mgr Anna Dolczewska - Samela

 

 

2

 

Atrakcyjność interpersonalna 

1.  efekt częstości kontaktów – im częściej widzimy i kontaktujemy się z drugą osobą, tym bardziej ją 

lubimy  

2.  efekt  częstej  ekspozycji  –  im  częściej  jesteśmy  wystawieni  na  ekspozycję    bodźca,  tym  bardziej 

jesteśmy skłonni go polubić (eksperymenty z lustrem) 

3.  atrakcyjność  fizyczna  –  bo  przeświadczenie,  że  atrakcyjność  fizyczna  jest  powiązana  z  innymi  

pożądanymi cechami ; stereotyp „to, co piękne, jest i dobre” 

 
▪ samospełniające się proroctwo – sposób, w jaki traktujemy ludzi wpływa na ich zachowanie i na to, co 
myślą o sobie. 
Badania  sugerują,  że  ludzie  atrakcyjni  fizycznie  mogą  myśleć  o  sobie  jako  o  osobach  dobrych,  miłych, 
ponieważ są traktowani w taki sposób.  I odwrotnie. 
Ale: im bardziej kogoś lubimy, tym bardziej przyjemny wydaje nam się jego wygląd. 
 
4.  podobieństwo – bo ludzie podobni dostarczają nam społecznego wsparcia  dla naszych własnych cech, 

poglądów, potwierdzają więc nasze przekonania, że mamy słuszność. 

5.  Stosowanie pochwał i komplementów (ingracjacja), nagradzanie 
6.  Lubimy tych, którzy lubią nas (wzajemne wzmacnianie zachowań), efekt samospełniającego 

się proroctwa  

7.  Efekt zysku-straty  
sytuacja a): 

 zachowanie wyłącznie pozytywne 

sytuacja b):  

zachowanie wyłącznie negatywne 

sytuacja c):  

zachowanie  początkowo    pozytywne,  w  czasie  kolejnych  spotkać  coraz  bardziej  negatywne 
(strata) 

sytuacja c):  

zachowanie początkowo negatywne, po jakimś czasie pozytywne (zysk) 

wnioski: zysk daje lepsze efekty w porównaniu ze stałą pozytywna oceną ,a strata jest bardziej 
dotkliwa niż stała negatywna ocena 
▪ warunki zysku:  
- 

zmiana musi dotyczyć istoty rzeczy, w grę musza wchodzić te same atrybuty (głupi – mądry, nieszczery 
– godny zaufania) 

- 

zmiana postaw musi zachodzić stopniowo 

- 

większe znaczenie maja dla nas opinie osób krytycznych,  przenikliwych, bez przymusu mówienia miłych 
rzeczy   

▪ warunki straty: 
-  warunki  straty  w  porównaniu  z  warunkami  całkowitej  negacji  są  bardziej  dokuczliwe,  bo  przecież  dana 
osoba na początku nas lubiła 
 
 

Teorie atrakcyjności społecznej 

1. 

teoria  wymiany  społecznej

  –  to,  co  ludzie  sądzą  o  swoim  związku  z  inna  osobą  (pozytywnie, 

negatywnie)  zależy od: 
 

tego, jak spostrzegają nagrody, które daje im ten związek 

 

tego, jak spostrzegają koszty, na jakie się narażają 

 

tego, na jaki związek, ich zdaniem, zasługują (to, czy dany związek  jest dla nas satysfakcjonujący, 
czy  nie  zależy  od  poziomu  odniesienia,  czyli  od  tego,  jakiego  efektu  oczekujemy  od    konkretnego 
związku); wysoki poziom odniesienia – oczekiwanie wielu nagród, małych kosztów – brak satysfakcji, 
gdy jest inaczej; i odwrotnie – niski poziom odniesienia – w takim samym związku będą szczęśliwi, 
bo jest dla nich oczywiste, że związki są  kosztowne, bo rodzą trudności. 

 

tego,  jakie  jest  prawdopodobieństwo,  że    nawiążą  lepsze  stosunki  z  kim  innym-  porównawczy 
poziom  odniesienia-  nasza  satysfakcja    z  danego  związku  zależy  od  tego,  jak  spostrzegamy 
prawdopodobieństwo zastąpienia go innym, bardziej satysfakcjonującym 

 
2. 

teoria  równości

  – 

relacje  interpersonalne  oparte  na  równości  wkładów  są  najbardziej  szczęśliwe  i 

stabilne. Teoria ta zakłada, że ludzie czują się najszczęśliwsi w związkach, w których obie strony ponoszą w 
przybliżeniu takie same koszty i zyskują. Pojecie równości stanowi ważną normę społeczną  – ludzie będą w 
końcu czuć się niezręczne, a nawet doświadczać poczucia winy, jeśli otrzymują więcej, niż na to zasłużyli.