POŁOŻNICTWO, I rok, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA, ćwiczenia 1

mgr Anna Dolczewska - Samela

1

AUTOPREZENTACJA i KIEROWANIE WRAŻENIEM

Autoprezentacja

- próba zakomunikowania poprzez nasze wypowiedzi, zachowania niewerbalne i

działania, kim jesteśmy albo za kogo chcielibyśmy być uważani przez innych

Kierowanie wrażeniem

– w celu tworzenia określonego wizerunku własnej osoby – świadome bądź

nieświadome aranżowanie starannie skonstruowanej prezentacji Ja, która wytworzy u innych określone
wrażenie, zgodne z naszymi celami czy potrzebami w interakcji społecznej





cel: panowanie nad tym, jakie Ja demonstrujemy innym



życie społeczne: teatr, w którym przedstawiamy otoczeniu różne Ja (odgrywamy różne role)

Strategie autoprezentacji:

1.

ingracjacja

– proces polegający na schlebianiu jakiejś osobie, często o wyższym statusie,

wychwalaniu jej oraz wzbudzaniu w niej sympatii do siebie

2.

promowanie siebie

– proces polegający na opisywaniu własnych talentów i manifestowaniu swojej

wiedzy w celu wywarcia pozytywnego wrażenia na innych

3.

pławienie się w cudzej chwale

– dążenie do poprawienia własnego wizerunku poprzez wiązanie

się z ludźmi, którzy odnieśli sukces lub są sławni

4.

kreowanie usprawiedliwień dla możliwej porażki

– tworzenie utrudnień i wymyślanie

usprawiedliwień dla samego siebie, aby w wypadku niepowodzenia dysponować gotowym
wytłumaczeniem; przed jakimś działaniem przygotowujemy sobie zachowanie, cechę czy okoliczność
zewnętrzną, do których można by się później odwołać, żeby usprawiedliwić ewentualne
niepowodzenie

W sytuacji autoprezentacji istotną rolę odgrywa tzw.

pierwsze wrażenie

– opinia, którą formułujemy na

temat drugiej osoby w ciągu pierwszych 10 – 15 sekund kontaktu. Opinia ta jest w znacznym stopniu oparta
na komunikacji niewerbalnej. Pierwsze wrażenie jest zwykle bardzo silne i ma wpływ na dalszy przebieg
relacji interpersonalnej.

PODSTAWOWE ZASADY SKUTECZNEJ AUTOPREZENTACJI



właściwa postawa ciała i adekwatna gestykulacja



utrzymywanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą



uśmiech



spójność sygnałów na poziomie werbalnym i niewerbalnym



dostosowanie siły głosu do wielkości audytorium



odpowiednia szybkość mówienia



unikanie wypowiedzi typu „czyż nie?”, „prawda?”



używanie języka zrozumiałego dal odbiorcy



nie przepraszanie bez powodu



nie deprecjonowanie swojego wykształcenia, zainteresowań, wykonywanego zawodu



powstrzymanie się od manipulowania drobnymi przedmiotami



zachowywanie odpowiedniego dystansu

POŁOŻNICTWO, I rok, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA, ćwiczenia 1

mgr Anna Dolczewska - Samela

2

Atrakcyjność interpersonalna

1. efekt częstości kontaktów – im częściej widzimy i kontaktujemy się z drugą osobą, tym bardziej ją

lubimy

2. efekt częstej ekspozycji – im częściej jesteśmy wystawieni na ekspozycję bodźca, tym bardziej

jesteśmy skłonni go polubić (eksperymenty z lustrem)

3. atrakcyjność fizyczna – bo przeświadczenie, że atrakcyjność fizyczna jest powiązana z innymi

pożądanymi cechami ; stereotyp „to, co piękne, jest i dobre”

▪ samospełniające się proroctwo – sposób, w jaki traktujemy ludzi wpływa na ich zachowanie i na to, co
myślą o sobie.
Badania sugerują, że ludzie atrakcyjni fizycznie mogą myśleć o sobie jako o osobach dobrych, miłych,
ponieważ są traktowani w taki sposób. I odwrotnie.
Ale: im bardziej kogoś lubimy, tym bardziej przyjemny wydaje nam się jego wygląd.

4. podobieństwo – bo ludzie podobni dostarczają nam społecznego wsparcia dla naszych własnych cech,

poglądów, potwierdzają więc nasze przekonania, że mamy słuszność.

5. Stosowanie pochwał i komplementów (ingracjacja), nagradzanie
6. Lubimy tych, którzy lubią nas (wzajemne wzmacnianie zachowań), efekt samospełniającego

się proroctwa

7. Efekt zysku-straty
sytuacja a):

zachowanie wyłącznie pozytywne

sytuacja b):

zachowanie wyłącznie negatywne

sytuacja c):

zachowanie początkowo pozytywne, w czasie kolejnych spotkać coraz bardziej negatywne
(strata)

sytuacja c):

zachowanie początkowo negatywne, po jakimś czasie pozytywne (zysk)

wnioski: zysk daje lepsze efekty w porównaniu ze stałą pozytywna oceną ,a strata jest bardziej
dotkliwa niż stała negatywna ocena
▪ warunki zysku:
-

zmiana musi dotyczyć istoty rzeczy, w grę musza wchodzić te same atrybuty (głupi – mądry, nieszczery
– godny zaufania)

-

zmiana postaw musi zachodzić stopniowo

-

większe znaczenie maja dla nas opinie osób krytycznych, przenikliwych, bez przymusu mówienia miłych
rzeczy

▪ warunki straty:
- warunki straty w porównaniu z warunkami całkowitej negacji są bardziej dokuczliwe, bo przecież dana
osoba na początku nas lubiła

Teorie atrakcyjności społecznej

1.

teoria wymiany społecznej

– to, co ludzie sądzą o swoim związku z inna osobą (pozytywnie,

negatywnie) zależy od:


tego, jak spostrzegają nagrody, które daje im ten związek



tego, jak spostrzegają koszty, na jakie się narażają



tego, na jaki związek, ich zdaniem, zasługują (to, czy dany związek jest dla nas satysfakcjonujący,
czy nie zależy od poziomu odniesienia, czyli od tego, jakiego efektu oczekujemy od konkretnego
związku); wysoki poziom odniesienia – oczekiwanie wielu nagród, małych kosztów – brak satysfakcji,
gdy jest inaczej; i odwrotnie – niski poziom odniesienia – w takim samym związku będą szczęśliwi,
bo jest dla nich oczywiste, że związki są kosztowne, bo rodzą trudności.



tego, jakie jest prawdopodobieństwo, że nawiążą lepsze stosunki z kim innym- porównawczy
poziom odniesienia- nasza satysfakcja z danego związku zależy od tego, jak spostrzegamy
prawdopodobieństwo zastąpienia go innym, bardziej satysfakcjonującym

2.

teoria równości

–

relacje interpersonalne oparte na równości wkładów są najbardziej szczęśliwe i

stabilne. Teoria ta zakłada, że ludzie czują się najszczęśliwsi w związkach, w których obie strony ponoszą w
przybliżeniu takie same koszty i zyskują. Pojecie równości stanowi ważną normę społeczną – ludzie będą w
końcu czuć się niezręczne, a nawet doświadczać poczucia winy, jeśli otrzymują więcej, niż na to zasłużyli.