Historia Kosmetyków:
Historia:
Pierwsze zwierciadło ukazujące odbicie człowieka to tafla
wody,
Człowiek widział wady i zalety swojej urody, pierwsze starał się
ukryć, drugie uwydatnić
Kosmetyka
to "sztuka upiększania, pielęgnowania ciała i włosów, a także
stosowanie środków i zabiegów mających na celu
pielęgnowanie ciała i włosów lub podkreślenie urody
Kosmetyka:
Etymologia, gr.
Cosmeo, cosmetikas – zdobić , upiększać
Rozwija się z początkiem kultury ludzkiej ok. 6000 lat p.n.e.
Egipt:
Starożytny Egipt 3000-300 r. p.n.e
– przejaw wytwornego stylu życia,
Wprowadzano toksyczne składniki:
Biel ołowianą (
PbCO3
Pb(OH)2 – puder rozjaśniający
cerę
Galenit PbS - do zaczernienia rzęs
Cynober HgS
Ideał urody – Nefretete, żona faraona Echnatona
Na porządku dziennym były :
kąpiele w mleku,
maseczki z miodu, żółtek jaj, ziemi okrzemkowej i ziół.
Makijaż :
wykonywano bardzo starannie,
każdego dnia, dokładnie
do brwi i rzęs używano czarnego jak
węgiel galenitu,
do ust i policzków cynobrowych past,
skórę twarzy pokrywano farbą złocistą
lub bielą ołowiową,
do barwienia włosów wykorzystywano hennę i indygo,
do wygładzania zmarszczek stosowano mieszanki
wosku, oliwy i cyprysu.
Pierwsze surowce kosmetyczne:
Maseczki, perfumy, glinki, kreda,
mleko, olejki, łupi ,mika, indygo,
henna, olejki eteryczne,jaja, miód,
masaże,
Popularność kosmetyki w starożytności:
płaskorzeźby ukazujące sceny
upiększania włosów i twarzy,
Pierwsze przedmioty związane z dbałością o urodę
grzebienie, pojemniczki na kosmetyki i
cienie, brzytwy.
Chiny i Japonia
sztuka makijażu stała tam na wysokim poziomie,
gejsze wykonywały makijaż charakteryzatorski,
w Japonii kobiety nakładały na twarz gruby puder z
mąki ryżowej oraz ekstraktu kwiatu krokosza
barwierskiego,
barwiono usta oraz policzki na czerwono.
Chińczycy wymyślili lakier do włosów, tusz do rzęs,
lakier po paznokci.
Grecja
Grecja - 1500-150 r. p.n.e.
Kosmetyka ma na celu upodobnienie swojego ciała do
klasycznego ideału piękna,
Harmonijne sylwetki uwiecznione w majestatycznych
posągach,
Ideał – bogini piękna i miłości Afrodyta
Hipokrates 460-370 r. p.n.e
Maści upiększające z wątroby jaszczurek i oliwy i wina,
Depilatory, barwniki do włosów, środki pudrujące,
ścierające(peelingi),matujące.
Greczynki dbały o swoją urodę mając do dyspozycji
wyszkolone w tym kierunku niewolnice,
kultywowano wysoko rozwiniętą kulturę kąpieli,
do łaźni rzymskich chadzał każdy, niezależnie od płci i
statusu społecznego,
zamożniejsze damy zamawiały kąpiele w mleku – oślim
lub kozim,
do pielęgnacji ciała wykorzystywano wonne olejki -
prekursory aromaterapii,
Rzym:
panowała moda na jasne włosy – rumiankowe płukanki
do włosów (owoce pigwy), wcieranie sproszkowanych
ziół, żółtka kurze, mydła zasadowe,
Depilatory mechaniczne –siarczek wapnia
wiele rekwizytów służących urodzie – pierwsza w
historii toaletka damska z lustrem,
wprowadzono szminki z pereł i puder z krokodylego
gnoju.
Ideał kobiety:
dojrzała,
dobrze zbudowana,
z odsłoniętymi ramionami,
wydatnymi piersiami,
fryzowanymi włosami,
najlepiej jasnymi lub złocistą peruką
Grecja i Rzym:
Publius Ovidius Naso
43 p.n.e. - 17 lub 18 n.e.:
„Niewiasta – jak kamienica –
i od tyłu i od frontu,
jeżeli jest zniszczona,
dopomina się remontu”
Średniowiecze (500-1500 r. n.e.):
odwrót od kosmetyki i pielęgnacji ciała i pielęgnacji twarzy,
wodę uznano za naczelnego wroga zdrowego ciała i ducha,
zajęto się zielarstwem wykorzystywanym do ziołolecznictwa i
do posiłków,
średniowiecze było królestwem podniebienia,
częściej jedzono, niż praktykowano ruch na świeżym powietrzu
Średniowiecze (500-1500 r. n.e.):
powstał zawód cyrulika
leczenie ran, usuwanie odcisków,
wypalanie parchów, obcinanie włosów,
golenie, masaże, wyrywanie zębów,
Upadek higieny i kosmetyki.
Niemyte ciała smarowano pachnidłami, aby przykryć
odór.
Średniowiecze:
Galen z Pergamonu (129-199 r. n.e.) Opracował zasady wyrobu
preparatów leczniczych i kosmetycznych (galenowe).
Cold- cream – krem biały, lekki, odżywczy, chłodzący; olej z
oliwek, wosk pszczeli, woda różana.
Angielskie damy z XVI wieku zwykły dla nieskazitelnej cery
okładać swe twarze surowym wołowym mięsem,
Niemieckie piękności wykorzystywały do tego celu nawóz
koński.
praktyki kosmetyczne w Europie przypominają wątpliwej klasy
barbarzyństwo.
Bliski Wschód; arabskie i żydowskie kobiety udoskonalały
swoją wiedzę,
Arabscy prekursorzy chemików opracowali metodę destylacji -
wytwarzali perfumowane oleje oraz mikstury na bazie alkoholu
– pierwsze perfumy,
Arabowie w stworzonym podręczniku medycznym opisali
oddzielone zabiegi upiększające od zabiegów medycznych.
Renesans/Barok: Opracowywano przede wszystkim kosmetyki
aromatyczne. Pojawili się liczni sprzedawcy pachnideł.
Higiena nadal była na niskim poziomie. Brak nowych sposobów
dbania o higienę, skoncentrowano się na makijażu kolorowym,
głównie bardzo widocznych różach i szminkach, uważano, że
przez pory w skórze woda może wniknąć do wnętrza ustroju i
zanieczyścić go,nieprzyjemny zapach starano się przytłumić
perfumami,
Barok/Renesans:
pobielane peruki - naturalne włosy (często zawszone)
zakrywano perukami,
zmiany alergiczne i pasożytnicze zakrywano pudrem i
pigmentami,
toksyczne pudry z ołowiem i barem, na mące ryżowej,
powodowały liczne wypryski.
zmiany skórne zaklejano jedwabnymi płatkami z
jedwabiu.
przylepiano pieprzyki w modzie było bielenie skóry twarzy na
wzór japońskich gejszy, urody dotyczył kobiety i mężczyzn.
XIX wiek:
zaczęły pojawiać się w sprzedaży gotowe do użycia,
względnie stabilne mikstury, rozprowadzane głównie
przez obwoźnych handlarzy oraz sklepy kolonialne,
wracają kąpiele lecznicze i kompresy za sprawą księdza
Sebastiana Kneippa, który na nowo naświetlił
pozytywny wpływ kąpieli dla ciała,
makijaż był mało rozpowszechniony.
unikano opalania się,
ceniono cerę jasną,
Prekursorki profesjonalnych gabinetów kosmetycznych –
Elizabeth Arden i Helena Rubinstein,
pierwsze profesjonalne salony otwarto w 1908 i 1910 roku,
idea kompleksowej opieki kosmetologicznej.
w okresie międzywojennym XX wieku rozpoczęła się
eraprzemysłu kosmetycznego.
Powstają pierwsze kosmetyki :
oparte na środkach syntetycznych,
z dużą zawartością soli metali ciężkich.,
silnie inwazyjne np. hormony.
Lata 70-te w profesjonalnej kosmetyce stosowano:
produkty do oczyszczania w formie peelingów,
maski emulsyjne,
kompresy,
maści i kremy.
pojawia się mezoterapia i masowa produkcja kosmetyków
profesjonalnych.
XX/XXI wiek;
Obecnie kosmetyki profesjonalne :
wytwarzane są masowo,
według standaryzowanych receptur,
zgodnie z wynikami badań dermatologicznych,
nad produkcją czuwają technolodzy, chemicy oraz
kontrolerzy jakości.
Kosmetyka: upiększa, wspomaga leczenie,jest uzupełnieniem
do medycyny estetycznej,
Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia) – dział
medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków
ziołowych z naturalnych bądź przetworzonych surowców
uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w
profilaktyce i terapii chorób. gałąź medycyny alternatywnej
zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi.
Ziołolecznictwo
zajmuje się poznaniem właściwości roślin leczniczych, :
mechanizmów działania leków roślinnych na organizmy
żywe,
metabolizmu zawartych w nich substancji czynnych
dawkowania sporządzonych z nich preparatów
ewentualnych działań niepożądanych
interakcji zachodzących pomiędzy lekami
syntetycznymi a produktami ziołowymi
poszukiwaniem nowych leków roślinnych, odkrywaniem
nowych zastosowań fitoterapeutycznych znanych już roślin
leczniczych. rozpowszechnione wśród nieuprzemysłowionych
społeczeństw.
Ziołolecznictwo głównym komponentem wszystkich
tradycyjnych systemów medycznych (medycyny ludowej),
niski koszt pozyskania surowców leczniczych
ich naturalne występowanie.
Ziołolecznictwo inaczej fitoterapia jest rodzajem leczenia, w
którym znajdują zastosowanie surowce oraz przetwory
roślinne.
Ziołolecznictwo
Plimusz Stary
I wiek n.e.
"Naturalis historia" opisuje aż 1000 gatunków roślin
leczniczych.
Ziołolecznictwo
Paracelsus
/ur. w 1493roku/.
twórca nowej idei w ziołolecznictwie
pragną izolować z rośliny istotę leczniczą,
(aktywną farmakodynamicznie substancję).
Ziołolecznictwo
Paracelsus
/ur. w 1493roku/.
twórca nowej idei w ziołolecznictwie
pragną izolować z rośliny istotę leczniczą, (aktywną
farmakodynamicznie substancję).
Ziołolecznictwo
XIX wiek
Serturner /1805 / - morfinę z opium
Derosne -narkotynę.
Pelletier i Carentou /1818/
- strychninę z nasion kulczyby,
/1820/
- chininę z kory chinowej i kofeinę z kawy.
Leroux /1830/ salicynę z kory wierzbowej
/prekursor aspiryny/.
Ziołolecznictwo
Obecnie powrót do ziołolecznictwa.
Syntetyczne leki mogą przynieść oprócz korzyści także
duże i nieodwracalne szkody dla organizmu.
Przyroda potrafi łączyć w niektórych roślinach silnie
działające substancje z innymi łagodzącymi ich
szkodliwe skutki,
leki pochodzenia roślinnego są nadal niedościgłym
wzorem dla leków syntetyzowanych chemicznie.
Odwary /Decoctum/ - odpowiednią ilość ziół zalewamy wodą i
podgrzewamy aż do wrzenia,następnie gotujemy jeszcze 3-5
minut. w przypadku roślin zawierających trudno rozpuszczalne
substancje czas gotowania należy wydłużyć do 10 i więcej
minut. Odstawiamy odwar na kilkanaście minut i po
przecedzeniu możemy spożywać.
Maceraty / Maceratio/- są to wodne wyciągi na zimno.
Zioła zalewamy zimną wodą i odstawiamy na kilka godzin w
temperaturze pokojowej.
Nalewki /Tincturae/- etanolowodne lub etanolowoesterowe
roztwory otrzymywane przez ekstrakcję, macerację lub
perkolację jednego lub kilku surowców roślinnych np. Tinctura
Gingo bilobae.
Intrakty /Intracta/ - wyciągi podobne z wyglądu do nalewek,
-otrzymywane ze świeżych roślin działaniem wrzącego etanolu,
dzięki czemu zawarte w roślinie enzymy nie powodują rozkładu
pierwotnych substancji czynnych
np. Intractum Crataegi.
Wyciągi /Extracta/ - przetwory otrzymywane przez
wytrawienie surowca roślinnego odpowiednim
rozpuszczalnikiem i częściowe lub całkowite usunięcie
rozpuszczalnika.
wyciągi zawierają 10-krotnie większą zawartość substancji
czynnych niż nalewki np. Extractum Chamomillae fluidum.
Wyciągi:
wyciągi suche /extracta sicca/, z których całkowicie usunięto
rozpuszczalnik, stanowiące proszek lub masę dającą się
sproszkować ,
wyciągi płynne /extracta fluida/, które charakteryzują się tym,
że najczęściej jedna część wyciągu płynnego odpowiada jednej
części surowca roślinnego.
Napary /Infusum/- jest to jedyna z najczęściej stosowanych
form wyciągów z ziół.
Odpowiednią ilość suszonych ziół /np. 1,2 łyżeczki/ zalewamy
wrzątkiem i odstawiamy w naczyniu pod przykryciem na kilka
lub kilkanaście minut. Można je także podgrzewać, ale nie
powinny się gotować.
są nietrwałą postacią leków i powinny być spożyte w dniu
przygotowania.
Sok /Succus/ - wygnieciony ze świeżego surowca, często
stabilizowany alkoholem np. Succus Taraxaci.
Mikstura /Mixtura/ - mieszanina naparów, odwarów, nalewek,
syropów lub wyciągów.
Krople /Guttae/ - wyciągi lub roztwory substancji stosowane w
dawkach określonych liczbą kropli np. Guttae stomachicae T
Syropy /Sirupi/ - wyciągi za świeżych lub suszonych ziół
gotowane w roztworze cukru.
Olejki eteryczne
/Oleum aethereum/ - produkt destylacji surowców
aromatycznych parą wodną.
Granulaty:
Granulaty /Granulata/ - otrzymuje się ze sproszkowanych ziół
zmieszanych z substancją pomocniczą.
Tabletki: Tabletki /Tabulettae/ - sprasowane maszynowo suche
wyciągi z ziół, często powlekane /drażetki/.
Kapsułki /Capsulae/ - sproszkowane zioła, suche ekstrakty z ziół
powleczone otoczką skrobiową lub żelatynową
Bezpieczne stosowanie ziół
Przed podjęciem terapii ziołowej należy skontaktować
się z lekarzem prowadzącym
Większość leków ziołowych działa w łagodniejszy
sposób niż lekarstwa, jednak należy zachować
ostrożność. Niektóre z nich są bardzo silne, dlatego
trzeba zachować należny im szacunek.
Nigdy nie traktuj pochodzenia jakiegoś zioła za coś
oczywistego. Najlepszym sposobem na to, aby być
pewnym użycia właściwego rodzaju zioła jest kupienie
go samemu. Większość z nich jest dostępna w sklepach
zielarskich lub sklepach medycyny naturalnej. Zioła są
dostępne w kapsułkach, wyciągach, płynach,
proszkach, tabletkach i olejkach.
Zanim kupisz jakiś produkt ziołowy, upewnij się, że na
opakowaniu jest jego naukowa nazwa, użyte części
rośliny, daty produkcji oraz przydatności do spożycia
oraz adres producenta.
Zawsze stosuj się do instrukcji podanych na
opakowaniu, nie zmieniaj zalecanych dawek ani czasu
przyjmowania, chyba, że lekarz powie ci co innego.
Podobnie jak leki zioła mogą mieć skutki uboczne.
Pamiętaj, że może upłynąć kilka tygodni zanim
stwierdzisz pierwsze efekty niektórych ziół.
Jeśli cierpisz na jakąś przewlekłą chorobę jak cukrzyca
czy nadciśnienie tętnicze zawsze skonsultuj się z
lekarzem znającym się na ziołolecznictwie zanim sam
zaczniesz stosować tego typu produkty.
Jeśli wystąpią jakieś skutki uboczne, natychmiast
przestań brać zioła.
Nigdy nie stosuj wewnętrznie esencji olejków.
Nie podawaj jakichkolwiek ziół niemowlętom ani
dzieciom. Jeśli jednak kupujesz zioła dla dzieci to
upewnij się, że na opakowaniu wyszczególnione są
dawki dla dzieci.