Historia Kosmetyków:

Historia:

Pierwsze zwierciadło ukazujące odbicie człowieka to tafla
wody,

Człowiek widział wady i zalety swojej urody, pierwsze starał się
ukryć, drugie uwydatnić

Kosmetyka

to "sztuka upiększania, pielęgnowania ciała i włosów, a także
stosowanie środków i zabiegów mających na celu
pielęgnowanie ciała i włosów lub podkreślenie urody

Kosmetyka:

Etymologia, gr.

Cosmeo, cosmetikas – zdobić , upiększać

Rozwija się z początkiem kultury ludzkiej ok. 6000 lat p.n.e.

Egipt:



Starożytny Egipt 3000-300 r. p.n.e

 – przejaw wytwornego stylu życia,



Wprowadzano toksyczne składniki:



Biel ołowianą (



PbCO3





Pb(OH)2 – puder rozjaśniający

cerę



Galenit PbS - do zaczernienia rzęs



Cynober HgS



Ideał urody – Nefretete, żona faraona Echnatona

Na porządku dziennym były :

 kąpiele w mleku,

 maseczki z miodu, żółtek jaj, ziemi okrzemkowej i ziół.

 Makijaż :

 wykonywano bardzo starannie,

 każdego dnia, dokładnie

 do brwi i rzęs używano czarnego jak

węgiel galenitu,

 do ust i policzków cynobrowych past,

 skórę twarzy pokrywano farbą złocistą

lub bielą ołowiową,

 do barwienia włosów wykorzystywano hennę i indygo,

 do wygładzania zmarszczek stosowano mieszanki

wosku, oliwy i cyprysu.

 Pierwsze surowce kosmetyczne:

 Maseczki, perfumy, glinki, kreda,

mleko, olejki, łupi ,mika, indygo,
henna, olejki eteryczne,jaja, miód,
masaże,

 Popularność kosmetyki w starożytności:

 płaskorzeźby ukazujące sceny

upiększania włosów i twarzy,

 Pierwsze przedmioty związane z dbałością o urodę

 grzebienie, pojemniczki na kosmetyki i

cienie, brzytwy.

Chiny i Japonia

 sztuka makijażu stała tam na wysokim poziomie,

 gejsze wykonywały makijaż charakteryzatorski,

 w Japonii kobiety nakładały na twarz gruby puder z

mąki ryżowej oraz ekstraktu kwiatu krokosza
barwierskiego,

 barwiono usta oraz policzki na czerwono.

 Chińczycy wymyślili lakier do włosów, tusz do rzęs,

lakier po paznokci.

Grecja

 Grecja - 1500-150 r. p.n.e.

 Kosmetyka ma na celu upodobnienie swojego ciała do

klasycznego ideału piękna,

 Harmonijne sylwetki uwiecznione w majestatycznych

posągach,

 Ideał – bogini piękna i miłości Afrodyta

Hipokrates 460-370 r. p.n.e

Maści upiększające z wątroby jaszczurek i oliwy i wina,

Depilatory, barwniki do włosów, środki pudrujące,
ścierające(peelingi),matujące.

 Greczynki dbały o swoją urodę mając do dyspozycji

wyszkolone w tym kierunku niewolnice,

 kultywowano wysoko rozwiniętą kulturę kąpieli,

 do łaźni rzymskich chadzał każdy, niezależnie od płci i

statusu społecznego,

 zamożniejsze damy zamawiały kąpiele w mleku – oślim

lub kozim,

 do pielęgnacji ciała wykorzystywano wonne olejki -

prekursory aromaterapii,

Rzym:

 panowała moda na jasne włosy – rumiankowe płukanki

do włosów (owoce pigwy), wcieranie sproszkowanych
ziół, żółtka kurze, mydła zasadowe,

 Depilatory mechaniczne –siarczek wapnia

 wiele rekwizytów służących urodzie – pierwsza w

historii toaletka damska z lustrem,

 wprowadzono szminki z pereł i puder z krokodylego

gnoju.

 Ideał kobiety:

 dojrzała,

 dobrze zbudowana,

 z odsłoniętymi ramionami,

 wydatnymi piersiami,

 fryzowanymi włosami,

 najlepiej jasnymi lub złocistą peruką

Grecja i Rzym:

Publius Ovidius Naso

43 p.n.e. - 17 lub 18 n.e.:

„Niewiasta – jak kamienica –

i od tyłu i od frontu,

jeżeli jest zniszczona,

dopomina się remontu”

Średniowiecze (500-1500 r. n.e.):

odwrót od kosmetyki i pielęgnacji ciała i pielęgnacji twarzy,

wodę uznano za naczelnego wroga zdrowego ciała i ducha,

zajęto się zielarstwem wykorzystywanym do ziołolecznictwa i
do posiłków,

średniowiecze było królestwem podniebienia,

częściej jedzono, niż praktykowano ruch na świeżym powietrzu

Średniowiecze (500-1500 r. n.e.):

 powstał zawód cyrulika

 leczenie ran, usuwanie odcisków,

wypalanie parchów, obcinanie włosów,
golenie, masaże, wyrywanie zębów,

 Upadek higieny i kosmetyki.

 Niemyte ciała smarowano pachnidłami, aby przykryć

odór.

Średniowiecze:

Galen z Pergamonu (129-199 r. n.e.) Opracował zasady wyrobu
preparatów leczniczych i kosmetycznych (galenowe).

Cold- cream – krem biały, lekki, odżywczy, chłodzący; olej z
oliwek, wosk pszczeli, woda różana.

Angielskie damy z XVI wieku zwykły dla nieskazitelnej cery
okładać swe twarze surowym wołowym mięsem,

Niemieckie piękności wykorzystywały do tego celu nawóz
koński.

praktyki kosmetyczne w Europie przypominają wątpliwej klasy
barbarzyństwo.

Bliski Wschód; arabskie i żydowskie kobiety udoskonalały
swoją wiedzę,

Arabscy prekursorzy chemików opracowali metodę destylacji -
wytwarzali perfumowane oleje oraz mikstury na bazie alkoholu
– pierwsze perfumy,

Arabowie w stworzonym podręczniku medycznym opisali
oddzielone zabiegi upiększające od zabiegów medycznych.

Renesans/Barok: Opracowywano przede wszystkim kosmetyki
aromatyczne. Pojawili się liczni sprzedawcy pachnideł.

Higiena nadal była na niskim poziomie. Brak nowych sposobów
dbania o higienę, skoncentrowano się na makijażu kolorowym,
głównie bardzo widocznych różach i szminkach, uważano, że
przez pory w skórze woda może wniknąć do wnętrza ustroju i
zanieczyścić go,nieprzyjemny zapach starano się przytłumić
perfumami,

Barok/Renesans:

 pobielane peruki - naturalne włosy (często zawszone)

zakrywano perukami,

 zmiany alergiczne i pasożytnicze zakrywano pudrem i

pigmentami,

 toksyczne pudry z ołowiem i barem, na mące ryżowej,

powodowały liczne wypryski.

 zmiany skórne zaklejano jedwabnymi płatkami z

jedwabiu.

przylepiano pieprzyki w modzie było bielenie skóry twarzy na
wzór japońskich gejszy, urody dotyczył kobiety i mężczyzn.

XIX wiek:

 zaczęły pojawiać się w sprzedaży gotowe do użycia,

względnie stabilne mikstury, rozprowadzane głównie
przez obwoźnych handlarzy oraz sklepy kolonialne,

 wracają kąpiele lecznicze i kompresy za sprawą księdza

Sebastiana Kneippa, który na nowo naświetlił
pozytywny wpływ kąpieli dla ciała,

 makijaż był mało rozpowszechniony.

 unikano opalania się,

 ceniono cerę jasną,

Prekursorki profesjonalnych gabinetów kosmetycznych –
Elizabeth Arden i Helena Rubinstein,

pierwsze profesjonalne salony otwarto w 1908 i 1910 roku,

idea kompleksowej opieki kosmetologicznej.

w okresie międzywojennym XX wieku rozpoczęła się
eraprzemysłu kosmetycznego.

Powstają pierwsze kosmetyki :

 oparte na środkach syntetycznych,

 z dużą zawartością soli metali ciężkich.,

 silnie inwazyjne np. hormony.

Lata 70-te w profesjonalnej kosmetyce stosowano:

 produkty do oczyszczania w formie peelingów,

 maski emulsyjne,

 kompresy,

 maści i kremy.

pojawia się mezoterapia i masowa produkcja kosmetyków
profesjonalnych.

XX/XXI wiek;

Obecnie kosmetyki profesjonalne :

 wytwarzane są masowo,

 według standaryzowanych receptur,

 zgodnie z wynikami badań dermatologicznych,

 nad produkcją czuwają technolodzy, chemicy oraz

kontrolerzy jakości.

Kosmetyka: upiększa, wspomaga leczenie,jest uzupełnieniem
do medycyny estetycznej,

Ziołolecznictwo (fitoterapia, fitofarmakologia) – dział
medycyny i farmakologii zajmujący się wytwarzaniem leków
ziołowych z naturalnych bądź przetworzonych surowców
uzyskiwanych z roślin leczniczych oraz ich stosowaniem w
profilaktyce i terapii chorób. gałąź medycyny alternatywnej
zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi.

Ziołolecznictwo

 zajmuje się poznaniem właściwości roślin leczniczych, :

 mechanizmów działania leków roślinnych na organizmy

żywe,

 metabolizmu zawartych w nich substancji czynnych

 dawkowania sporządzonych z nich preparatów

 ewentualnych działań niepożądanych

 interakcji zachodzących pomiędzy lekami

syntetycznymi a produktami ziołowymi

poszukiwaniem nowych leków roślinnych, odkrywaniem
nowych zastosowań fitoterapeutycznych znanych już roślin
leczniczych. rozpowszechnione wśród nieuprzemysłowionych
społeczeństw.

Ziołolecznictwo głównym komponentem wszystkich
tradycyjnych systemów medycznych (medycyny ludowej),

 niski koszt pozyskania surowców leczniczych

 ich naturalne występowanie.

Ziołolecznictwo inaczej fitoterapia jest rodzajem leczenia, w
którym znajdują zastosowanie surowce oraz przetwory
roślinne.

Ziołolecznictwo

Plimusz Stary

I wiek n.e.

"Naturalis historia" opisuje aż 1000 gatunków roślin
leczniczych.

Ziołolecznictwo

Paracelsus

/ur. w 1493roku/.

twórca nowej idei w ziołolecznictwie

pragną izolować z rośliny istotę leczniczą,

(aktywną farmakodynamicznie substancję).

Ziołolecznictwo

Paracelsus

/ur. w 1493roku/.

twórca nowej idei w ziołolecznictwie

pragną izolować z rośliny istotę leczniczą, (aktywną
farmakodynamicznie substancję).

Ziołolecznictwo

XIX wiek

 Serturner /1805 / - morfinę z opium

 Derosne -narkotynę.

 Pelletier i Carentou /1818/

 - strychninę z nasion kulczyby,

 /1820/

 - chininę z kory chinowej i kofeinę z kawy.

 Leroux /1830/ salicynę z kory wierzbowej

 /prekursor aspiryny/.

Ziołolecznictwo

Obecnie  powrót do ziołolecznictwa.

 Syntetyczne leki mogą przynieść oprócz korzyści także

duże i nieodwracalne szkody dla organizmu.

 Przyroda potrafi łączyć w niektórych roślinach silnie

działające substancje z innymi łagodzącymi ich
szkodliwe skutki,

 leki pochodzenia roślinnego są nadal niedościgłym

wzorem dla leków syntetyzowanych chemicznie.

Odwary /Decoctum/ - odpowiednią ilość ziół zalewamy wodą i
podgrzewamy aż do wrzenia,następnie gotujemy jeszcze 3-5
minut. w przypadku roślin zawierających trudno rozpuszczalne
substancje czas gotowania należy wydłużyć do 10 i więcej
minut. Odstawiamy odwar na kilkanaście minut i po
przecedzeniu możemy spożywać.

Maceraty / Maceratio/- są to wodne wyciągi na zimno.

Zioła zalewamy zimną wodą i odstawiamy na kilka godzin w
temperaturze pokojowej.

Nalewki /Tincturae/- etanolowodne lub etanolowoesterowe
roztwory otrzymywane przez ekstrakcję, macerację lub
perkolację jednego lub kilku surowców roślinnych np. Tinctura
Gingo bilobae.

Intrakty /Intracta/ - wyciągi podobne z wyglądu do nalewek,

-otrzymywane ze świeżych roślin działaniem wrzącego etanolu,
dzięki czemu zawarte w roślinie enzymy nie powodują rozkładu
pierwotnych substancji czynnych

np. Intractum Crataegi.

Wyciągi /Extracta/ - przetwory otrzymywane przez
wytrawienie surowca roślinnego odpowiednim
rozpuszczalnikiem i częściowe lub całkowite usunięcie
rozpuszczalnika.

wyciągi zawierają 10-krotnie większą zawartość substancji
czynnych niż nalewki np. Extractum Chamomillae fluidum.

Wyciągi:

wyciągi suche /extracta sicca/, z których całkowicie usunięto
rozpuszczalnik, stanowiące proszek lub masę dającą się
sproszkować ,

wyciągi płynne /extracta fluida/, które charakteryzują się tym,
że najczęściej jedna część wyciągu płynnego odpowiada jednej
części surowca roślinnego.

Napary /Infusum/- jest to jedyna z najczęściej stosowanych
form wyciągów z ziół.

Odpowiednią ilość suszonych ziół /np. 1,2 łyżeczki/ zalewamy
wrzątkiem i odstawiamy w naczyniu pod przykryciem na kilka
lub kilkanaście minut. Można je także podgrzewać, ale nie
powinny się gotować.

są nietrwałą postacią leków i powinny być spożyte w dniu
przygotowania.

Sok /Succus/ - wygnieciony ze świeżego surowca, często
stabilizowany alkoholem np. Succus Taraxaci.

Mikstura /Mixtura/ - mieszanina naparów, odwarów, nalewek,
syropów lub wyciągów.

Krople /Guttae/ - wyciągi lub roztwory substancji stosowane w
dawkach określonych liczbą kropli np. Guttae stomachicae T

Syropy /Sirupi/ - wyciągi za świeżych lub suszonych ziół
gotowane w roztworze cukru.

Olejki eteryczne

/Oleum aethereum/ - produkt destylacji surowców
aromatycznych parą wodną.

Granulaty:

Granulaty /Granulata/ - otrzymuje się ze sproszkowanych ziół
zmieszanych z substancją pomocniczą.

Tabletki: Tabletki /Tabulettae/ - sprasowane maszynowo suche
wyciągi z ziół, często powlekane /drażetki/.

Kapsułki /Capsulae/ - sproszkowane zioła, suche ekstrakty z ziół
powleczone otoczką skrobiową lub żelatynową

Bezpieczne stosowanie ziół



Przed podjęciem terapii ziołowej należy skontaktować
się z lekarzem prowadzącym



Większość leków ziołowych działa w łagodniejszy
sposób niż lekarstwa, jednak należy zachować
ostrożność. Niektóre z nich są bardzo silne, dlatego
trzeba zachować należny im szacunek.



Nigdy nie traktuj pochodzenia jakiegoś zioła za coś
oczywistego. Najlepszym sposobem na to, aby być
pewnym użycia właściwego rodzaju zioła jest kupienie
go samemu. Większość z nich jest dostępna w sklepach
zielarskich lub sklepach medycyny naturalnej. Zioła są
dostępne w kapsułkach, wyciągach, płynach,
proszkach, tabletkach i olejkach.



Zanim kupisz jakiś produkt ziołowy, upewnij się, że na
opakowaniu jest jego naukowa nazwa, użyte części
rośliny, daty produkcji oraz przydatności do spożycia
oraz adres producenta.



Zawsze stosuj się do instrukcji podanych na
opakowaniu, nie zmieniaj zalecanych dawek ani czasu
przyjmowania, chyba, że lekarz powie ci co innego.
Podobnie jak leki zioła mogą mieć skutki uboczne.



Pamiętaj, że może upłynąć kilka tygodni zanim
stwierdzisz pierwsze efekty niektórych ziół.



Jeśli cierpisz na jakąś przewlekłą chorobę jak cukrzyca
czy nadciśnienie tętnicze zawsze skonsultuj się z
lekarzem znającym się na ziołolecznictwie zanim sam
zaczniesz stosować tego typu produkty.



Jeśli wystąpią jakieś skutki uboczne, natychmiast
przestań brać zioła.



Nigdy nie stosuj wewnętrznie esencji olejków.



Nie podawaj jakichkolwiek ziół niemowlętom ani
dzieciom. Jeśli jednak kupujesz zioła dla dzieci to
upewnij się, że na opakowaniu wyszczególnione są
dawki dla dzieci.