M INISTE RST WO OBRO NY NARO DOWEJ
SZTAB GENERALNY WOJSKA POLSKIEGO
INSTRUKCJA
O PRZEWOZACH WOJSK
TRANSPORTEM KOLEJOWYM
DD/4.4.1(A)
WARSZAWA
2007
Szef. Kom. 171/2007
2
ROZKAZ Nr 908/Log./IW SZ
SZEFA SZTABU GENERALNEGO WP
z dnia 27 sierpnia 2007 r.
w sprawie wprowadzenia do użytku w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
„Instrukcji o przewozach wojsk transportem kolejowym” DD/4.4.1 (A)
Na podstawie § 7 ust. 3 regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony
Narodowej, stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 40/MON Ministra Obrony Narodowej
z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony
Narodowej (Dz. Urz. MON Nr 21, poz.270)
rozkazuję:
1. Wprowadza się do użytku w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej z dniem
01.01.2008 r. „Instrukcję o przewozach wojsk transportem kolejowym” DD/4.4.1(A).
2. Traci moc rozkaz Nr 563/Log/P4 szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 01 lipca 2005r.
w sprawie wprowadzenia do użytku w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
„Instrukcji o przewozach wojskowych transportem kolejowym” DD/4.4.1.
3. Rozkaz wchodzi w życie z dniem podpisania.
S Z E F
(-) generał Franciszek GĄGOR
SZTAB GENERALNY WP
3
SPIS TREŚCI
Strona
WSTĘP
7
ROZDZIAŁ 1. OGÓLNE ZASADY PRZEWOZÓW KOLEJOWYCH
8
1.1. Cel i zakres stosowania instrukcji
8
1.2. Podstawowe pojęcia z przewozów wojsk transportem
kolejowym
8
1.3. Zasady wykorzystania transportu kolejowego do przewozów
wojskowych
10
1.4. Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa
11
ROZDZIAŁ 2. PLANOWANIE PRZEWOZÓW SIŁ ZBROJNYCH RP
15
2.1. Ogólne zasady planowania
15
2.2. Planowanie przewozów na obszarze kraju
16
2.2.1. Planowanie szczegółowe
16
2.2.2. Terminy składania zapotrzebowań
17
2.2.3. Rozdział planów przewozów
17
2.3. Planowanie przewozów w komunikacji międzynarodowej
18
2.3.1. Sporządzanie i rozdział planów przewozów
19
2.3.2. Sprawy celne i kontroli ruchu granicznego
20
2.4. Zmiany w planach wojskowych przewozów kolejowych
21
2.5. Kompetencje i zadania komórek organizacyjnych
Sił Zbrojnych RP
21
2.5.1 Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych
21
2.5.2. Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych
21
2.5.3. Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk-Centrum Koordynacji
Ruchu Wojsk
22
2.5.4. Rodzaj Sił Zbrojnych
23
2.5.5. Okręg Wojskowy
23
2.5.6. Wojskowa Komenda Transportu
24
2.5.7. Dowództwo Związku Organizacyjnego (równorzędne)
25
2.5.8. Jednostka Wojskowa
26
2.6. Zadania przewoźników kolejowych
27
4
ROZDZIAŁ 3. KOORDYNACJA PRZEWOZÓW KOLEJOWYCH WOJSK
OBCYCH NA OBSZARZE KRAJU
29
ROZDZIAŁ 4. STACJE, ŚRODKI ŁADUNKOWE I WAGONY STOSOWANE
PRZY PRZEWOZACH WOJSKOWYCH
31
4.1. Stacje załadowania i wyładowania, punkty ładunkowe
31
4.2. Środki
ładunkowe
32
4.3. Wagony i urządzenia wykorzystywane do przewozów
wojskowych
32
4.4. Zasady zestawiania składu pociągu wojskowego
33
ROZDZIAŁ 5. ORGANIZACJA ZAŁADOWANIA, PRZEWOZU
I WYŁADOWANIA TRANSPORTÓW WOJSKOWYCH
35
5.1. Zamawianie i podstawianie wagonów do załadunku
35
5.2. Załadunek transportów operacyjnych i zaopatrzenia
36
5.2.1. Ładowanie i wyładowanie wozów bojowych oraz pojazdów
specjalnych
39
5.2.2. Ładowanie i wyładowanie sprzętu artyleryjskiego
39
5.2.3. Ładowanie i wyładowanie kontenerów
40
5.3. Dokumenty
przewozowe
40
5.4. Obowiązki stanu osobowego
41
5.5. Obowiązki osób funkcyjnych i służb dyżurnych
42
5.5.1. Prawa i obowiązki komendanta transportu
44
5.5.2. Zastępca komendanta transportu
46
5.5.3. Pomocnik komendanta transportu do spraw ochrony wojsk
i transportu
46
5.5.4. Pomocnik komendanta transportu do spraw zaopatrzenia
46
5.5.5. Pomocnik komendanta transportu do spraw medycznych
47
5.5.6. Dowódca pododdziału
47
5.5.7. Dowódca zespołu ładunkowego
48
5.5.8. Dowódca drużyny rozpoznania skażeń
48
5.5.9. Dowódca drużyny ochrony przeciwpożarowej
49
5.5.10. Starszy wagonu dla ludzi
49
5.5.11. Służba wewnętrzna transportu
50
5.5.12. Zasady ochrony i obrony
52
5.5.13. Zasady zabezpieczenia materiałowego
52
5.5.14. Zabezpieczenie medyczne transportu operacyjnego
53
5.6. Wyładowanie transportów operacyjnych i zaopatrzenia
53
5
ROZDZIAŁ 6. ROZLICZANIE OPŁAT ZA PRZEWOZY WOJSK KOLEJĄ
55
ROZDZIAŁ 7. OGÓLNE ZASADY PRZEWOZU TOWARÓW
NIEBEZPIECZNYCH I PRZESYŁEK NADZWYCZAJNYCH
56
7.1. Ogólne zasady przewozu towarów niebezpiecznych
56
7.2. Zasady
konwojowania
58
7.2.1. Obowiązki dowódcy konwoju
59
7.2.2. Zasady przewozu przesyłek nadzwyczajnych
59
ROZDZIAŁ 8. PRZEPISY MOCOWANIA UZBROJENIA I SPRZĘTU
WOJSKOWEGO NA WAGONACH KOLEJOWYCH
63
8.1. Postanowienia
ogólne
63
8.2. Środki do mocowania
64
8.3. Sposoby mocowania na pojedynczych wagonach i grupach
wagonów
73
8.4. Sposoby mocowania na wagonach w zwartych pociągach
84
8.5. Zabezpieczenie urządzeń podnoszenia, części odchylnych
i plandek
87
Literatura
Załączniki:
Załącznik A
Wykaz terminów definicji i skrótów
Załącznik B
Wzór zapotrzebowania na wojskowe przewozy kolejowe na
obszarze kraju
Załącznik C
Wniosek o zgodę dyplomatyczną na przewóz Sił Zbrojnych RP w
komunikacji międzynarodowej
Załącznik D
Wzór zapotrzebowania na środki transportu lądowego - kolejowego
Załącznik E
Powiadomienie o przemieszczaniu
Załącznik F
Rozmieszczenie Wojskowych Komend Transportu
Załącznik G
Wzór zamówienia na wagony
Załącznik H
Charakterystyka wagonów normalnotorowych PKP używanych do
przewozów wojskowych
Załącznik I
Rysunek skrajni ładunkowej PKP
Załącznik J
Rysunek skrajni ładunkowej UIC
Załącznik K
Rysunek skrajni ładunkowej SMGS
Załącznik L
Wykaz kolejowych przejść granicznych
Załącznik M
Normy czasu potrzebnego na załadowanie i wyładowanie transportu
operacyjnego
Załącznik N
Plan przewozów kolejowych
6
Załącznik O
Model obiegu informacji w procesie realizacji wojskowych
przewozów kolejowych – w czasie pokoju
Załącznik P
Wniosek o zezwolenie na przemieszczenie do Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego
7
WSTĘP
Przemieszczenie to rodzaj działalności sił zbrojnych, którego celem jest zmiana
lokalizacji całych jednostek wojskowych, grup lub pojedynczych żołnierzy, a także
uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz zapasów. Cel ten osiąga się poprzez transport
(przewóz) przemieszczanych wojsk środkami transportu lotniczego, wodnego (morskiego
i śródlądowego) oraz lądowego (kolejowego i drogowego) lub marsz (ruch) etatowego
uzbrojenia i sprzętu wojskowego o własnym napędzie, albo sposobem mieszanym. Z całą
pewnością można stwierdzić, że przemieszczenie wojsk jest zawsze związane z ich
transportem albo ruchem.
Zdolność związków organizacyjnych do szybkiego przemieszczenia w celu
rozśrodkowania lub koncentracji sił wymaga szerokiego wykorzystania różnych rodzajów
transportu. W toku prowadzonej operacji przemieszczenie sił i zapasów stanowić będzie
podstawowy środek manewru wojsk, dowozu uzbrojenia, środków materiałowo
-technicznych oraz ewakuacji rannych i uszkodzonego sprzętu z teatru działań. Spełnienie
tych wymagań jest możliwe pod warunkiem przygotowania procedur użycia przez siły
zbrojne wszystkich rodzajów transportu na okres pokoju, kryzysu i wojny.
Członkostwo Polski w NATO zobowiązuje Siły Zbrojne RP do posiadania zdolności
przerzutu sił narodowych w ramach wspólnego działania w operacjach sojuszniczych oraz
ćwiczeniach. Stwarza to konieczność stosowania rozwiązań zgodnych z przyjętymi jako
wspólne przez Sojusz, w dokumentach standaryzacyjnych. Na szczeblu narodowym
wymagane jest ustanowienie bardziej szczegółowych procedur, a w szczególności określenie
zadań i zakresów kompetencji dla przemieszczanych jednostek wojskowych oraz
zabezpieczających to przedsięwzięcie komórek organizacyjnych Sił Zbrojnych RP. W tym
celu opracowano „Instrukcję o przewozach wojsk transportem kolejowym” DD/4.4.1 (A).
Istotą dokumentu jest spójność obowiązujących w NATO zasad oraz procedur planowania
i realizacji wojskowych przewozów kolejowych z przepisami narodowymi.
8
ROZDZIAŁ 1.
OGÓLNE ZASADY PRZEWOZÓW KOLEJOWYCH
1.1.
CEL I ZAKRES STOSOWANIA INSTRUKCJI
1000. Celem niniejszej instrukcji jest dostarczenie wytycznych na temat zasad
i procedur planowania oraz realizacji przewozu Sił Zbrojnych RP w komunikacji
krajowej i międzynarodowej, a także koordynacji przemieszczania wojsk obcych
na terytorium Polski transportem kolejowym.
1001. Niniejsza instrukcja ma zastosowanie do całości przewozów kolejowych planowanych
przez Siły Zbrojne RP w ramach przedsięwzięć narodowych, jak również
potencjalnych operacji i ćwiczeń NATO oraz Unii Europejskiej w czasie pokoju,
kryzysu i wojny.
1002. W czasie pokoju Siły Zbrojne RP zabezpieczają potrzeby przewozów kolejowych
na zasadach komercyjnych, poprzez zawieranie porozumień lub umów
z przewoźnikami cywilnymi.
1003. W okresie podwyższenia gotowości obronnej państwa i wojny minister właściwy
do spraw transportu przygotowuje, w ramach świadczeń obronnych, niezbędne ilości
pojazdów kolejowych do zabezpieczenia przewozów Sił Zbrojnych RP i przyjęcia sił
wzmocnienia Sojuszu. Zasady planowania i wykorzystania transportu kolejowego
na potrzeby obronne państwa regulują odrębne przepisy
1
.
1.2.
PODSTAWOWE POJĘCIA Z PRZEWOZÓW WOJSK TRANSPORTEM
KOLEJOWYM
1004. W rozumieniu instrukcji poniższe określenia oznaczają:
1) wojsko - żołnierzy oraz towarzyszący personel cywilny sił zbrojnych wraz
z uzbrojeniem i sprzętem oraz środkami materiałowymi i technicznymi;
2) organy transportu i ruchu wojsk - komórki organizacyjne sił zbrojnych właściwe
do spraw transportu wojskowego;
3) dowództwa przewożonych wojsk – dowództwa lub sztaby jednostek
organizacyjnych Sił Zbrojnych RP, które w swoim regulaminie działania
są upoważnione do planowania przewozów transportem kolejowym;
4) wojska obce - żołnierzy oraz towarzyszący personel cywilny państw obcych
przebywających czasowo na terytorium Polski wraz z uzbrojeniem, sprzętem oraz
środkami materiałowymi i technicznymi;
1
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 lutego 2004r. w sprawie warunków i sposobu przygotowania
i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa, a także jego ochrony w czasie wojny, oraz
właściwości organów w tych sprawach /Dz. U., Nr 34, poz. 294/.
9
5) strona wysyłająca – państwo do którego należą wojska obce, albo organizację
międzynarodową, pod którego dowództwem wojska te pozostają;
6) organy wojskowe strony wysyłającej - organy wojskowe państwa albo organizacji
międzynarodowej, które na mocy prawa tego państwa, statutu organizacji
międzynarodowej lub umowy międzynarodowej są właściwe względem żołnierzy
wojsk obcych lub ich personelu cywilnego;
7) wojskowy transport operacyjny - całopociągowy skład lub grupa wagonów użyte
do przewozu oddziału lub pododdziału wojskowego wraz z wyposażeniem.
Za transport operacyjny uważa się także: pociąg sanitarny, dezynfekcyjny lub
z uzbrojeniem i sprzętem wojskowym;
8) wojskowy transport zaopatrzenia - całopociągowy skład wagonów, grupa
wagonów lub wagony pojedyncze, użyte do przewozu zaopatrzenia,
a w szczególności: uzbrojenia, amunicji, żywności, materiałów pędnych i smarów
lub innych ładunków stanowiących własność wojska.
1005. Przewóz wojsk transportem kolejowym realizuje się w składzie odrębnego pociągu,
jeżeli masa brutto wynosi 800 ton i więcej. Maksymalna masa pociągu wojskowego
uzależniona jest od warunków techniczno – eksploatacyjnych linii kolejowych
na trasie przewozu. W przypadku szczególnym skład pociągu może być mniejszy.
1006. Masa brutto pociągu składa się z masy przewożonego stanu osobowego, sprzętu,
środków zaopatrzenia oraz masy własnej pojazdów kolejowych. Masę sprzętu
wojskowego, ładunków i stanu osobowego przewidzianego do przewozu oblicza
przewożona jednostka wojskowa, którą podaje w zapotrzebowaniu, a organ planujący
określa ogólną masę brutto pociągu.
1007. Długość pociągu wojskowego nie powinna przekraczać 600 mb.
1008. Całopociągowe wojskowe transporty operacyjne i zaopatrzenia uruchamia się według
specjalnie opracowanych indywidualnych rozkładów jazdy.
1009. Transporty wojskowe w pojedynczych wagonach lub grupach wagonowych przewozi
się pociągami stałego kursowania lub dodatkowymi. Na podstawie pisemnego
wniosku przewożonej jednostki wojskowej do przewoźnika, transporty mogą być
przewożone za dodatkową opłatą jako pociągi specjalne, według indywidualnego
rozkładu jazdy.
1010. Podstawę obliczenia ilości potrzebnych do przewozu pociągów i składu wagonów
stanowią:
1) ilość żołnierzy i towarzyszącego im personelu cywilnego;
2) ilość, wymiary oraz masa sprzętu i uzbrojenia;
3) normy ładunkowe sprzętu i uzbrojenia na wagony (pojazdy kolejowe);
10
4) dopuszczalna masa i długość pociągu.
1011. Potrzeby wagonów do przewozu sprzętu nie ujętego w normach ładunkowych planuje
się na podstawie wymiarów i masy oraz możliwości załadowczych.
1012. W składzie transportu operacyjnego może być przewożony sprzęt wojskowy
z przekroczoną skrajnią ładunkową, o ile stopień przekroczenia skrajni nie spowoduje
wydłużenia drogi przewozu lub czasu przejazdu. Jeżeli w składzie transportu
operacyjnego będzie się znajdował sprzęt niespełniający powyższych warunków,
to należy go wysłać oddzielnie jako wojskowy transport zaopatrzenia lub transportem
drogowym chyba, że z analizy kosztów lub potrzeby wykonania przemieszczenia
w określonym terminie, uzasadniony jest przewóz w składzie transportu operacyjnego.
Szczegółowe zasady przewozu sprzętu wojskowego z przekroczoną skrajnią
ładunkową zawarto w podrozdziale 7.2.2 niniejszej instrukcji.
1013. Każdy transport wojskowy ma nadany przez planujący organ transportu i ruchu wojsk
oddzielny numer, który zachowuje przez cały czas trwania przewozu, od stacji
załadowania do wyładowania. W przypadku przeładowania transportu na inne wagony
numer nie zmienia się.
1014. W przypadku połączenia w składzie pociągu kilku transportów, każdy z nich
zachowuje swoją organizację i przydzielony numer.
1015. Przewóz sprzętu nie będącego na wyposażeniu jednostek wojskowych w składzie
wojskowego transportu jest niedozwolony.
1.3.
ZASADY WYKORZYSTANIA TRANSPORTU KOLEJOWEGO
DO PRZEWOZÓW WOJSK
1016. Siły zbrojne powinny utrzymywać wysoką zdolność do wykonania przewozów
transportem kolejowym.
1017. Wybór rodzaju transportu powinien być poprzedzony analizą kosztów
i możliwości wykonania przemieszczenia w wymaganym terminie.
1018. Transport kolejowy w Siłach Zbrojnych RP jest wykorzystywany
stosownie do potrzeb operacyjnych, szkoleniowych i logistycznych z uwzględnieniem
kalkulacji kosztów przewozów, a także technicznych możliwości zabezpieczenia
pojazdów kolejowych i dostępu do infrastruktury kolejowej.
1019. Minimalna odległość przewozu transportem kolejowym wynosi:
1) przy przewozie przesyłek ładowanych lub wyładowywanych na bocznicach
i ciężkiego sprzętu gąsienicowego – 50 km;
11
2) przy przewozie przesyłek wagonowych ładowanych na torach ogólnego
przeznaczenia – 100 km.
1020. Przewóz na krótsze odległości może być realizowany w przypadku braku możliwości
zabezpieczenia innych rodzajów transportu.
1021. Przewozy wojsk wykonuje się zgodnie z planami, opracowanymi przez organa
transportu i ruchu wojsk na podstawie zapotrzebowań składanych przez dowództwa
lub sztaby przewożonych wojsk. Zmiany w planach przewozów mogą być
dokonywane w uzasadnionych przypadkach, jedynie po uprzednim uzgodnieniu
z organami, które te plany sporządziły.
1022. Zarządzenia osób funkcyjnych organów transportu i ruchu wojsk, dotyczące
wojskowych przewozów transportem kolejowym, muszą być ściśle i terminowo
wykonywane przez przewożone wojska oraz pojedyncze osoby wojskowe,
a w szczególności:
1) osoby wojskowe w czasie przewozów transportem kolejowym nie mają prawa
ingerowania w działalność służbową organów transportu i ruchu wojsk oraz
przewoźnika, a także wydawania im jakichkolwiek rozkazów w zakresie
wykonywania przewozu;
2) zagadnienia dotyczące wykonania przewozów rozstrzygane są przez osoby
funkcyjne transportu, za pośrednictwem organów transportu i ruchu wojsk;
3) bezpośrednie uzgadnianie zmian pomiędzy przedstawicielami przewożonych
wojsk i przewoźnikiem mogą mieć miejsce tylko w tym przypadku, gdy na danej
stacji nie ma przedstawiciela organów transportu i ruchu wojsk.
1.4.
PRZESTRZEGANIE ZASAD BEZPIECZEŃSTWA
1023. Dowódcy przewożonych jednostek ponoszą pełną odpowiedzialność za ścisłe
przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa przez podległych żołnierzy w czasie
realizacji przewozów transportem kolejowym.
1024. W czasie przebywania na terenie kolejowym, a zwłaszcza podczas załadowania,
przejazdu i wyładowania transportów wojskowych należy zwracać uwagę
na zachowanie osobistego bezpieczeństwa, a w szczególności przestrzegać
następujących postanowień:
1) przed przejściem przez tory sprawdzić i upewnić się, czy nie ma przeszkód
i przechodzić prostopadle do osi torów, (nie wolno przechodzić po główkach szyn
i rozjazdach);
12
2) nie wolno przebywać na międzytorzu i ławach torowiska w czasie przejazdu
pociągów po torze, w odległości mniejszej niż 2 m od główki zewnętrznej szyn,
a także chodzić po torach;
3) nie wolno przechodzić pod pojazdami kolejowymi, po zderzakach i sprzęgach
wagonów, (nie wolno przebywać podczas ruchu pojazdów kolejowych
na zderzakach i sprzęgach wagonów);
4) przy przechodzeniu przez tory zastawione pojazdami kolejowymi należy korzystać
z pomostów hamulcowych, przerw między stojącymi wagonami (o ile odległość
między nimi wynosi, co najmniej 20 m) lub obejść stojące pojazdy kolejowe,
przechodząc tor w odległości, co najmniej 10 m od ostatniego wagonu;
5) nie wolno przechodzić przez tory przed nadjeżdżającym pociągiem lub pojazdami
kolejowymi, jak również bezpośrednio za przejeżdżającym pociągiem lub
pojazdami kolejowymi;
6) nie wolno chodzić między rampami, magazynami, wagami, itp. a torem
kolejowym, na którym są prowadzone manewry oraz miedzy obiektami
przylegającymi do tego toru;
7) nie wolno stać lub chodzić po materiałach zgromadzonych na międzytorzach
do wymiany nawierzchni względnie budowy urządzeń oraz po materiałach
i przedmiotach pozostałych po prowadzonych robotach, jak również po kopcach
śniegu, lodu, piasku, żwiru, kamieni, itp.;
8) jeżeli pojazdy kolejowe znajdują się na torze, nad którym zawieszona jest sieć
trakcyjna, nie wolno wchodzić ani przebywać na dachach wagonów, zbiornikach
cystern, czołgach, wozach bojowych i pojazdach, a także na ładunkach
przewożonych wagonami odkrytymi, jeżeli wysokość ładunku jest większa niż l m
(licząc od podłogi wagonu). Nie wolno przebywać na pomostach, których
wysokość jest większa niż l m od poziomu podłogi wagonu;
9) zabrania się dotykania przewodów wysokiego napięcia (trakcyjnych),
a również zbliżania na odległość mniejszą niż 1,5 m, jakiejkolwiek części ciała,
strumienia wody, strumienia z gaśnic, narzędzi i wszelkiego rodzaju innych
przedmiotów; nie wolno także wchodzić na konstrukcje wsporcze (słupy)
z zawieszonymi przewodami trakcyjnymi sieci jezdnej;
10) nie wolno zbliżać się do zerwanych przewodów sieci trakcyjnej lub energetycznej
leżących na ziemi, jak również do innych przewodów, co do których istnieje
podejrzenie, że mogą znajdować się pod napięciem;
11) przed prowadzeniem prac ładunkowych lub przejazdem po torach z zawieszoną
siecią trakcyjną, należy zdjąć długie anteny, które w pozycji pionowej mogłyby
13
zbliżyć się na niebezpieczną odległość do sieci albo zbliżać się na taką odległość
do sieci nad sąsiednimi torami z powodu kołysania pojazdu w czasie jazdy;
12) nie oddalać się z miejsca prowadzenia prac ładunkowych i nie chodzić bez
potrzeby po torach stacyjnych;
13) w czasie postoju transportu wojskowego na stacjach służba wartownicza
(konwojowa) powinna znajdować się na międzytorzu;
14) zabrania się kierowcom (operatorom) przebywania w kabinach samochodów lub
pod podniesionym ładunkiem, gdy sprzęt jest ładowany dźwigiem;
15) stan osobowy podczas wykonywania manewrów transportu powinien znajdować
się w miejscu zbiórki;
16) przy otwartych drzwiach przestrzegać bezwzględnego umocowania drążków
zaporowych w wagonach typu xKl i xKch;
17) sprawdzić stan mocowania piecyka do podłogi przy przyjmowaniu przez nadawcę
wagonów xKl;
18) kategorycznie zabrania się przedłużania rur w celu lepszego odprowadzania dymu
z pieców w czasie palenia w wagonach xKl i xKch przez otwór w dachu, gdyż
grozi to dotknięciem sieci trakcyjnej na odcinkach zelektryfikowanych
w miejscach, gdzie sieć obniża się (pod mostami, wiaduktami, kładkami itp.).
1025. W czasie przejazdu pociągu wartownicy (konwojenci) lub obserwatorzy znajdujący
się na platformach ze sprzętem powinni być zabezpieczeni przed wypadnięciem przez
wykonanie barier, poręczy oraz doraźnych ogrodzeń.
1026. Dla zachowania własnego bezpieczeństwa przewożonym żołnierzom, zabrania się:
1) siedzenia na burtach platform lub schodkach;
2) wychylania się z wagonu przez drzwi i otwory okienne, które nie są zabezpieczone
przed samoczynnym zamknięciem;
3) opierania się o drążki zaporowe w drzwiach wagonów towarowych;
4) stania przy otwartych drzwiach wagonów osobowych i w przejściach między
wagonami;
5) stania na wystających częściach platform i innych częściach wagonów
towarowych, takich jak: ramy, wsporniki, zderzaki;
6) siedzenia na podłodze w otwartych drzwiach z nogami opuszczonymi na zewnątrz
wagonu;
7) wskakiwania lub wyskakiwania do/z pojazdów kolejowych w ruchu;
8) siadania na rampach i peronach z opuszczonymi na tor nogami.
1027. W przypadku konieczności podania sygnału „stój" przez oddanie strzału z broni
strzeleckiej „w górę” należy upewnić się czy ta czynność nie spowoduje uszkodzeń
14
zabezpieczenia ruchu kolejowego, a na liniach zelektryfikowanych zerwania sieci
trakcyjnej.
1028. Utrzymanie oraz zachowanie skrytości przewozów jest obowiązkiem przewożonych
wojsk, organów transportu i ruchu wojsk oraz przewoźników.
1029. Zachowanie skrytości przewozów osiąga się przez:
1) przestrzeganie zasad ochrony tajemnicy w okresie planowania i przewozu;
2) rozśrodkowanie, ukrycie i maskowanie wojsk w rejonach załadowania oraz
maskowanie przewożonego sprzętu wojskowego;
3) organizowanie ochrony w czasie załadunku, przewozu i wyładunku;
4) ograniczenie ilości osób związanych z planowaniem i organizacją przewozu;
5) przestrzeganie tajemnicy służbowej wynikającej z postanowień ustawy
o ochronie informacji niejawnych, przepisów o posługiwaniu się technicznymi
środkami łączności w wojsku;
6) ograniczenia do minimum wychodzenia stanu osobowego z wagonów na postoju;
7) zakaz przewozu osób postronnych.
15
ROZDZIAŁ 2.
PLANOWANIE PRZEWOZÓW SIŁ ZBROJNYCH RP
2.1.
OGÓLNE ZASADY PLANOWANIA
2000. Planowanie przewozów wojskowych transportem kolejowym jest odrębną, ale
integralną częścią planowania logistycznego w zakresie zaspokojenia potrzeb
transportowych Sił Zbrojnych RP oraz przemieszczania się wojsk obcych na obszarze
Polski, wynikających z założeń planów operacyjnych, zaopatrywania oraz ćwiczeń
i programów szkolenia wojsk.
2001. Celem planowania przewozów kolejowych jest wyznaczenie stacji za/wyładowania,
ustalenie ilości i rodzaju pojazdów kolejowych potrzebnych do wykonania przewozu,
terminów realizacji oraz dokonanie stosownych uzgodnień w tym zakresie
z przewoźnikiem.
2002. Plany przewozów należy sporządzać w sposób przejrzysty i prosty.
2003. W planowaniu należy uwzględniać:
1) wymagany termin osiągnięcia przez wojska, uzbrojenie i sprzęt wojskowy lub
środki zaopatrzenia rejonów operacyjnego (ostatecznego) przeznaczenia;
2) możliwości przewoźników w zabezpieczeniu odpowiednich pojazdów kolejowych
oraz dostęp do infrastruktury transportowej, w tym punktów za/wyładowania;
3) warunki techniczno-eksploatacyjne infrastruktury kolejowej, aktualne
ograniczenia w ruchu kolejowym oraz możliwości użycia sprzętu i prowadzenia
prac przeładunkowych;
4) przepisy regulujące przewóz ładunków niebezpiecznych i z przekroczoną skrajnią
ładunkową;
5) efektywność ekonomiczną realizacji przewozu transportem kolejowym;
6) minimalną odległość przewozu transportem kolejowym.
2004. Dla ustalenia potrzebnej ilości wagonów należy posługiwać się „Normami
ładunkowymi”, „Katalogiem skrajni pojazdów i sprzętu wojskowego” zwanego dalej
„Szkicownikiem” oraz charakterystyką techniczno-eksploatacyjną wagonów. Przy
przewozie ładunków nie objętych normami ładunkowymi należy wykonać odrębną
kalkulację załadunku, dążąc do maksymalnego wykorzystania możliwości
ładunkowych wagonów.
16
PLANOWANIE PRZEWOZÓW NA OBSZARZE KRAJU
2005. Wojskowe przewozy kolejowe realizowane na obszarze kraju pod względem zasięgu
dzielą się na:
1) centralne – planowane dla jednostek wojskowych Sił Zbrojnych RP, a droga
przewozu przebiega na obszarze dwóch okręgów wojskowych. Organem
planującym dla tych przewozów jest Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk
–Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk;
2) okręgowe – planowane dla przewozu na obszarze jednego okręgu wojskowego.
Organami planującym dla tych przewozów są właściwe komórki
do spraw transportu i ruchu wojsk okręgów wojskowych.
2006. Plany wojskowych przewozów kolejowych opracowuje się na podstawie
zapotrzebowań składanych drogą służbową przez dowództwa przewożonych
jednostek wojskowych do organów planujących, o których mowa w pkt. 2005. Model
obiegu informacji w procesie realizacji wojskowych przewozów kolejowych przez
PKP CARGO S.A. w czasie pokoju przedstawia załącznik O.
2.2.1. PLANOWANIE SZCZEGÓŁOWE
2007. Planowanie szczegółowe jest to przedstawienie w określonym terminie
zapotrzebowań na wojskowe przewozy kolejowe organom planującym, które po
przeprowadzeniu analizy wykonują plany, nadają transportom numery i dokonują
uzgodnień z przewoźnikami. Planowanie szczegółowe wykonuje się miesięcznie oraz
dekadowo.
2008. Analiza zapotrzebowań przez organ planujący obejmuje sprawdzenie:
1) poprawności wyboru stacji za/wyładowania;
2) terminów realizacji;
3) wykorzystania możliwości ładunkowych wagonów oraz zgodności z ustalonymi
normami ładunkowymi i przepisami o przewozie kolejami;
4) możliwości techniczno-eksploatacyjnych linii kolejowych;
5) ekonomicznego uzasadnienia przewozu.
2009. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości organ planujący uzgadnia
ze składającym zmiany i wnosi stosowne poprawki lub poleca złożyć nowe
zapotrzebowanie.
17
2.2.2. TERMINY SKŁADANIA ZAPOTRZEBOWAŃ
2010. Zapotrzebowania na przewozy centralne właściwe rodzajów sił zbrojnych, związków
organizacyjnych lub samodzielnych jednostek wojskowych składają odpowiednio
do Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk,
w następujących terminach:
1) miesięczne – do 15 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc planowany;
2) na II dekadę – do 25 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc planowany;
3) na III dekadę – do 5 dnia miesiąca planowanego.
2011. Zapotrzebowania na przewozy okręgowe właściwe dowództwa rodzajów sił
zbrojnych, związków organizacyjnych lub samodzielnych jednostek wojskowych
składają do komórek ds. transportu i ruchu wojsk okręgów wojskowych
w następujących terminach:
1) miesięczne – do 14 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc planowany;
2) na II dekadę – do 24 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc planowany;
3) na III dekadę - do 4 dnia miesiąca planowanego.
2012. Wzór zapotrzebowania na wojskowe przewozy kolejowe na obszarze kraju
przedstawia załącznik B.
2.2.3. ROZDZIAŁ PLANÓW PRZEWOZÓW
2013. Wykonane plany przewozów Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum
Koordynacji Ruchu Wojsk rozsyła do:
1) przewoźnika kolejowego realizującego przewóz;
2) dowództw składających zapotrzebowanie;
3) dyżurnych służb operacyjnych Sił Zbrojnych RP oraz Inspektoratu Wsparcia Sił
Zbrojnych;
4) właściwych terytorialnie komórek transportu i ruchu wojsk okręgów wojskowych
oraz Wojskowych Komend Transportu.;
5) Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej – przewozy z udziałem żołnierzy
i towarów niebezpiecznych.
2014. Plany są przesyłane do adresatów w następujących terminach:
1) miesięczne – do 20 dnia każdego miesiąca na miesiąc następny;
2) II dekada – do ostatniego dnia każdego miesiąca na miesiąc następny;
3) III dekada – do 10 dnia każdego miesiąca na miesiąc bieżący.
2015. Do wspomagania procesu planowania przewozów kolejowych, prowadzenia ewidencji
i sprawozdawczości, organy planujące wykorzystują system informatyczny „LOGIS –
18
– KOL”. Funkcje ww. systemu umożliwiają bezpośrednią transmisję danych
pomiędzy organami planującymi, a pozostałymi użytkownikami systemu w Siłach
Zbrojnych RP. System „LOGIS-KOL” obejmuje swoim zakresem wszystkie
przewozy uruchamiane na potrzeby Sił Zbrojnych RP na obszarze kraju.
2.3.
PLANOWANIE PRZEWOZÓW W KOMUNIKACJI MIĘDZYNARODOWEJ
2016. Przewóz jednostek wojskowych oraz uzbrojenia i sprzętu wojskowego stanowiącego
własność Sił Zbrojnych RP w komunikacji międzynarodowej jest realizowany
w specjalnie uruchamianych wojskowych pociągach osobowych, towarowych lub
mieszanych.
2017. Przewozy Sił Zbrojnych RP koleją w komunikacji międzynarodowej planuje
i uzgadnia z państwem przyjmującym oraz państwami tranzytowymi Szefostwo
Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk. W planowaniu
przewozów należy stosować, jak to możliwe przepisy NATO i międzynarodowe.
2018. Każdorazowe przekroczenie przez Siły Zbrojne RP granicy innego państwa wymaga
uzyskania zgody dyplomatycznej na tranzyt lub pobyt na ich terytorium, zwanej dalej
„zgodą”. Wcześniejsze uzyskanie zgody jest szczególnie istotne w przypadku
planowania przemieszczania przez obszar państw, nie będących stronami umowy
NATO SOFA
2
Niektóre państwa wymagają wystąpienia z wnioskiem o zgodę
z wyprzedzeniem 30 dni przed planowaną datą wjazdu na swój obszar.
2019. Zgoda może być wyrażona w porozumieniu (umowie) zawartym z właściwymi
organami państwa przyjmującego (tranzytowego), wynikać z zatwierdzonego planu
ćwiczenia wojskowego lub być wydana jako odrębne zezwolenie na wniosek Sił
Zbrojnych RP.
2020. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w pkt. 2019 zgłasza do państwa
przyjmującego oraz wszystkich państw tranzytowych w drodze dyplomatycznej
Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk.
Podstawą zgłoszenia wniosku jest wystąpienie dowódcy przewożonej jednostki
wojskowej na formularzu, wg wzoru określonego w załączniku C.
2
Umowa między Państwami – Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotycząca statusu ich sił zbrojnych,
sporządzona w Londynie dnia 19 czerwca 1951r. (Dz. U. z 2000r. Nr 21, poz. 257, z późn. zm.)
19
2.3.1. SPORZĄDZANIE I ROZDZIAŁ PLANÓW PRZEWOZÓW
2021. Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk
na podstawie otrzymanych zapotrzebowań opracowuje i uzgadnia plany wojskowych
przewozów kolejowych w komunikacji międzynarodowej, wg załącznika N.
2022. Zapotrzebowania, o których mowa w pkt 2021 składają właściwe komórki
do spraw transportu i ruchu wojsk rodzajów sił zbrojnych oraz okręgów wojskowych
w poniższych terminach, przed wymaganą datą załadunku transportu:
1) do 35 dni roboczych – na ładunki nie przekraczające kolejowej skrajni
ładunkowej;
2) do 65 dni roboczych – na ładunki przekraczające kolejową skrajnię ładunkową
oraz na przewóz towarów niebezpiecznych.
2023. Wzór zapotrzebowania przedstawia załącznik D.
2024. Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk po
otrzymaniu zapotrzebowania przeprowadza analizę wykonania przewozu i nadaje
transportom numery.
2025. Analiza zapotrzebowania obejmuje sprawdzenie:
1) stacji za/wyładowania;
2) terminu realizacji;
3) wykorzystania możliwości ładunkowych wagonów, zgodnie z ustalonymi
normami ładunkowymi i przepisami o przewozie kolejami;
4) możliwości techniczno-eksploatacyjnych linii kolejowych na drodze przewozu;
5) ograniczeń ruchu kolejowego na przejściach granicznych;
6) zabezpieczenia na czas przewozu żywienia i warunków socjalno-bytowych stanu
osobowego;
7) ekonomicznego uzasadnienia przewozu.
2026. Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk
przydziela każdemu oddzielnemu pociągowi międzynarodowy numer identyfikacyjny
obowiązujący na całej drodze przewozu. W numerze transportu są zawarte informacje
o priorytecie, relacji przewozu, terminie wyjazdu oraz kraju właścicielu ładunku.
Przykład:
Międzynarodowy numer pociągu „ 3-PL-0507-PL06501-GE” oznacza:
1) 3 - priorytet ruchu (w skali od 1 do 3);
2) PL (Polska) – kraj na obszarze, którego ładowany jest transport;
3) 0507 (siódmego maja) – data uruchomienia;
4) PL06501 – kraj właściciela ładunku i narodowy numer pociągu;
20
5) GE (Niemcy) – kraj przeznaczenia (wyładowania) pociągu.
2027. Uzgodnione plany z przewoźnikiem kolejowym oraz państwami tranzytowymi
i państwem przyjmującym Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum
Koordynacji Ruchu Wojsk przekazuje do właściwych komórek organizacyjnych
celem zabezpieczenia przewozu lub do informacji.
2028. Niezależnie od czynności w pkt 2027 Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk
– Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk sporządza „Powiadomienie o przemieszczeniu”
(wg wzoru – załącznik E) i przesyła do wszystkich narodowych Centrów Koordynacji
Ruchu Wojsk (ang. National Movement Co-ordinaton Centres - NMCCs) na drodze
przewozu, celem:
1) zapewnienia wymiany informacji między zainteresowanymi państwami;
2) zgłoszenia rozkładu jazdy i czasu przekraczania granic państwowych;
3) uzyskania - w wymaganym zakresie - wsparcia od organów transportu i ruchu
wojsk państw tranzytowych i państwa przyjmującego.
2.3.2. SPRAWY CELNE I KONTROLI RUCHU GRANICZNEGO
2029. Siły Zbrojne RP mogą przekraczać granice innych państw wyłącznie
na wyznaczonych przejściach granicznych.
2030. Personel, sprzęt i uzbrojenie wojskowe, a także inne towary do wyłącznego użytku Sił
Zbrojnych RP, zwane dalej wyposażeniem, mogą przekraczać granice
Rzeczypospolitej Polskiej na warunkach określonych w stosownych przepisach
administracyjnych
3.
2031. Za właściwe i terminowe przygotowanie wymaganych dokumentów celnych
i granicznych odpowiada dowódca przemieszczanej jednostki (kontyngentu).
Dokumenty przewozi oraz przedstawia władzom celnym i granicznym na przejściach
granicznych komendant transportu.
2032. Stan osobowy przewożonego transportu wojskowego ma obowiązek przestrzegać
prawa państw tranzytowych i państwa przyjmującego. Komendanci transportów
ponoszą odpowiedzialność za podjęcie niezbędnych działań w celu egzekwowania
przepisów w tym zakresie.
2033. Wojskowa Komenda Transportu zobowiązana jest posiadać wzory dokumentów
wymaganych do przemieszczania Sił Zbrojnych RP w komunikacji międzynarodowej,
3
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004r w sprawie sposobu i warunków wykonywania
kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego w odniesieniu do okrętów wojennych i wojskowych
statków powietrznych oraz wyposażenia i sprzętu jednostek wojskowych, a także wyposażenia i sprzętu
jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U. Nr 286, poz. 2879).
21
w tym celnych i granicznych. Na wniosek dowódcy przemieszczanej jednostki
wojskowej właściwy terytorialnie Komendant Wojskowej Komendy Transportu
organizuje szkolenie w wymaganym zakresie oraz udziela pomocy w wypełnieniu
dokumentów celnych i granicznych.
2034. Dowódca okręgu wojskowego może powołać Grupę Kontroli Ruchu, na bazie
podległej Wojskowej Komendy Transportu, celem zabezpieczenia odprawy
na przejściu granicznym.
2.4.
ZMIANY W PLANACH WOJSKOWYCH PRZEWOZÓW KOLEJOWYCH
2035. Zmianę planu przewozu może dokonać tylko organ planujący, w uzgodnieniu
z przewoźnikiem.
2036. Dokonane zmiany organ planujący przekazuje w trybie natychmiastowym
do wszystkich instytucji zaangażowanych w organizację i zabezpieczenie wojskowych
przewozów kolejowych.
2.5.
KOMPETENCJE I ZADANIA KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH
SIŁ ZBROJNYCH RP
2.5.1. DOWÓDZTWO OPERACYJNE SIŁ ZBROJNYCH
2037. Zadania i kompetencje:
1) ustala wymagania operacyjne dla przemieszczanych jednostek wojskowych poza
granice kraju;
2) wydaje Inspektoratowi Wsparcia Sił Zbrojnych oraz rodzajom sił zbrojnych
wytyczne operacyjne do planowania przewozów, a w szczególności priorytety
przewozów, rejony załadowania i wyładowania oraz rejony przeznaczenia
operacyjnego i terminy realizacji;
3) wspiera - kiedy jest to konieczne - działania Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk
– Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk w zakresie uzyskania zgody dyplomatycznej
państw tranzytowych na przewóz koleją Sił Zbrojnych RP przez ich terytoria;
4) zatwierdza plany przewozów kolejowych w obszarze odpowiedzialności
operacyjnej.
2.5.2. INSPEKTORAT WSPARCIA SIŁ ZBROJNYCH
2038. Zadania i kompetencje:
1) planuje środki finansowe na wojskowe przewozy kolejowe Sił Zbrojnych RP;
22
2) sprawuje ogólny nadzór nad planowaniem i realizacją wojskowych przewozów
kolejowych na potrzeby operacyjne, logistyczne i szkoleniowe;
3) udziela wytycznych w procesie planowania oraz akceptuje propozycje Szefostwa
Transportu i Ruchu Wojsk –Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk
w zakresie wymagań logistycznych do planowania przewozów kolejowych na
potrzeby logistyczne i szkoleniowe.
2.5.3. SZEFOSTWO TRANSPORTU I RUCHU WOJSK -CENTRUM
KOORDYNACJI RUCHU WOJSK
2039. Zadania i kompetencje:
1) pełni rolę narodowego punktu kontaktowego dla Sojuszniczego Centrum
Koordynacji Transportu i Ruchu Wojsk (ang. Allied Movement Coordination
Centre - AMCC) oraz narodowych Centrów Koordynacji Ruchu Wojsk
(ang. National Movement Co-ordination Centre – NMCC) innych państw;
2) reprezentuje Siły Zbrojne RP na organizowanych przez AMCC konferencjach
planowania przemieszczeń w ramach operacji i ćwiczeń NATO;
3) planuje dla Sił Zbrojnych RP kolejowe przewozy centralne na obszarze kraju
i w komunikacji międzynarodowej;
4) przedstawia szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych propozycje porozumień
lub umów z przewoźnikami cywilnymi na świadczenie usług transportu
kolejowego na potrzeby Sił Zbrojnych RP;
5) koordynuje wykorzystanie wydzielanych przez przewoźników środków transportu
do zabezpieczenia wojskowych przewozów kolejowych w komunikacji krajowej
i międzynarodowej;
6) uzyskuje zgody dyplomatyczne państw tranzytowych i państwa przyjmującego na
przekraczanie granic państwowych przez transporty kolejowe Sił Zbrojnych RP;
7) uzgadnia i koordynuje z państwami tranzytowymi przekraczanie granic przez
transporty kolejowe Sił Zbrojnych RP oraz z państwem przyjmującym
(gospodarzem) wy/załadunek transportów, w komunikacji międzynarodowej;
8) uzgadnia z państwami sąsiednimi przekraczanie przez transporty kolejowe wojsk
obcych granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej;
9) koordynuje oraz kieruje przewozami kolejowymi wojsk własnych i państw obcych
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
10) wydziela (wg potrzeb) oficerów łącznikowych do AMCC oraz NMCC innych
państw do koordynacji przewozów Sił Zbrojnych RP poza granicami kraju;
23
11) określa zadania wymagane do realizacji przez rodzaje sił zbrojnych w zakresie
zabezpieczenia przewozów kolejowych wojsk własnych i obcych;
12) wprowadza do realizacji określane przez szefa Inspektoratu Wsparcia Sił
Zbrojnych priorytety przewozów kolejowych oraz wnioski i wytyczne
transportowe.
2.5.4. RODZAJ SIŁ ZBROJNYCH
2040. Zadania i kompetencje:
1) zgłasza do właściwych organów planistycznych zapotrzebowania na przewóz
podległych jednostek wojskowych w komunikacji krajowej (wg wzoru
w załączniku B) i międzynarodowej (wg wzoru w załączniku D);
2) wprowadza do realizacji w podległych jednostkach wojskowych określane przez
Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk -Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk
priorytety przewozów oraz wytyczne transportowe, a także przedstawia wnioski
i propozycje w zakresie zabezpieczenia przewozów wojsk własnych
i obcych;
3) zgłasza do Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w ramach rocznego planowania
budżetowego potrzeby środków finansowych na opłaty za przewozy kolejowe dla
podległych jednostek wojskowych;
4) dostarcza do Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk -Centrum Koordynacji Ruchu
Wojsk wymagane informacje dotyczące warunków i sposobu przemieszczania
koleją podległych jednostek wojskowych.
2.5.5. OKRĘG WOJSKOWY
2041. Zadania i kompetencje:
1) planuje okręgowe przewozy kolejowe;
2) składa do Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk -Centrum Koordynacji Ruchu
Wojsk zapotrzebowania na przewozy centralne podległych jednostek wojskowych
(wg wzoru w załączniku B) i międzynarodowej (wg wzoru w załącznik D);
3) wprowadza do realizacji przez podległe organy transportu i ruchu wojsk priorytety
przewozów oraz wytyczne transportowe Szefostwa Transportu i Ruchu Wojsk -
-Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk;
4) przedstawia Szefostwu Transportu i Ruchu Wojsk -Centrum Koordynacji Ruchu
Wojsk wnioski i propozycje w zakresie zabezpieczenia przewozów wojsk
własnych i obcych;
24
5) określa zadania do realizacji przez podległe Wojskowe Komendy Transportu oraz
jednostki wojskowe w zakresie zabezpieczenia za/wyładunków transportów na
stacjach kolejowych (punktach ładunkowych);
6) prowadzi szkolenie podległych organów transportu i ruchu wojsk oraz sprawuje
nadzór nad szkoleniem jednostek wojskowych przez podległe Wojskowe
Komendy Transportu w zakresie przewozów transportem kolejowym;
7) doradza i pomaga jednostkom wojskowym w sprawach planowania
i organizowania transportu kolejowego;
8) organizuje za/wyładunek towarów niebezpiecznych na stacjach kolejowych
(punktach ładunkowych) oraz ich przewóz;
9) dostarcza Szefostwu Transportu i Ruchu Wojsk -Centrum Koordynacji Ruchu
Wojsk wymagane informacje i dane w zakresie kolejowej infrastruktury
transportowej;
10) organizuje - w przypadku stwierdzenia potrzeb - ochronę rejonów wyczekiwania,
załadowania i wyładowania transportów kolejowych;
11) sprawuje merytoryczny nadzór i podejmuje działania kontrolno-szkoleniowe
w zakresie dyscypliny realizacji przewozów.
2042. Powyższe zadania okręg wojskowy realizuje na obszarze odpowiedzialności
terytorialnej.
2.5.6. WOJSKOWA KOMENDA TRANSPORTU
2043. Zadania i kompetencje:
1) monitoruje składane przez jednostki wojskowe do przewoźnika zamówień na
wagony, zgodnie z otrzymanym planem przewozów;
2) organizuje wspólnie z przewoźnikiem zabezpieczenie wagonów oraz
przygotowanie i zabezpieczenie punktów ładunkowych pod względem techniczno-
-eksploatacyjnym, zgodnie z otrzymanymi planami przewozów;
3) wprowadza do realizacji określone przez okręg wojskowy priorytety przewozów
oraz wytyczne transportowe;
4) udziela wytycznych i pomocy jednostkom wojskowym w przygotowaniu
dokumentacji przewozowej, celnej i granicznej;
5) udziela instruktażu dla komendanta transportu i dowódcy konwoju transportów
wojskowych w zakresie bezpieczeństwa i warunków przewozu;
25
6) sprawuje fachowy nadzór w zakresie za/wyładunków na stacjach kolejowych
(punktach ładunkowych) transportów operacyjnych oraz z towarami
niebezpiecznymi;
7) prowadzi co najmniej raz w roku szkolenie w jednostkach wojskowych w zakresie
organizacji przewozów transportem kolejowym;
8) na wniosek dowódcy jednostki wojskowej udziela wszechstronnej pomocy
w przeprowadzeniu przez jednostkę szkolenia teoretycznego i praktycznego
w zakresie przewozów transportem kolejowym;
9) na polecenie okręgu wojskowego rozwija Grupy Kontroli Ruchu na wskazanych
stacjach za/wyładowania lub przejściach granicznych;
10) przedstawia do okręgu wojskowego wnioski i propozycje w zakresie
zabezpieczenia przewozów wojsk własnych i obcych;
11) prowadzi kontrole transportów operacyjnych i zaopatrzenia, w zakresie
przestrzegania bezpieczeństwa i przepisów przewozu;
12) prowadzi ewidencję realizacji przewozów kolejowych;
13) dostarcza - wg potrzeb - dla okręgu wojskowego informacje o funkcjonowaniu
kolei pod względem eksploatacyjno - ruchowym i dane w zakresie kolejowej
infrastruktury transportowej;
14) monitoruje przewozy kolejowe oraz składa meldunki, zgodnie z wytycznymi
okręgu wojskowego;
15) powiadamia jednostki wojskowe o zgłoszeniu się żołnierzy odłączonych od
transportów kolejowych i uzgadnia sposób ich odbioru lub informuje o włączeniu
do kolejnego transportu;
16) organizuje wyładunek transportów, które z powodu awarii lub zniszczeń
infrastruktury kolejowej nie mogą kontynuować przewozu.
2044. Powyższe zadania Wojskowa Komenda Transportu realizuje na obszarze
odpowiedzialności terytorialnej.
2.5.7. DOWÓDZTWO ZWIĄZKU ORGANIZACYJNEGO (RÓWNORZĘDNE)
2045. Zadania i kompetencje:
1) składa, drogą służbową zapotrzebowanie na wojskowe przewozy kolejowe
w komunikacji krajowej (wg wzoru w załączniku B) i międzynarodowej
(wg wzoru w załączniku D);
2) uzgadnia z właściwą terytorialnie Wojskową Komendą Transportu drogi dojazdu
i rejony zbiórek na stacjach załadowania, dla przewożonych jednostek;
26
3) organizuje rekonesans dróg dojazdowych oraz stacji załadowania;
4) nadzoruje złożenie do przewoźnika zamówień na wagony (wg wzoru w załączniku
G) oraz rysunków na sprzęt z przekroczoną skrajnią lub wykazów ładunków
niebezpiecznych;
5) wprowadza do realizacji w podległych jednostkach wojskowych priorytety
przewozów oraz otrzymane od przełożonego wytyczne transportowe;
6) w przypadku załadunku na jeden pociąg żołnierzy oraz uzbrojenia i sprzętu z kilku
oddziałów wyznacza jednostkę wojskową odpowiedzialną za przygotowanie
ładunków oraz wykonanie dokumentacji przewozowej, celnej i granicznej;
7) przedstawia przełożonemu wnioski i propozycje w zakresie zabezpieczenia
przewozów.
2046. Powyższe zadania związek organizacyjny (równorzędny) realizuje w stosunku
do podległych jednostek wojskowych.
2.5.8. JEDNOSTKA WOJSKOWA
2047. Zadania i kompetencje:
1) składa, drogą służbową, zapotrzebowanie na wojskowe przewozy kolejowe
w komunikacji krajowej (wg wzoru w załączniku B) i międzynarodowej
(wg wzoru w załączniku D);
2) uzgadnia z właściwą terytorialnie Wojskową Komendą Transportu plan
załadowania transportu – przed złożeniem na stacji załadowania zamówienia na
wagony;
3) składa na stacji załadowania:
a) zamówienie na wagony (wg wzoru w załączniku G) oraz w razie potrzeby
podaje numer karty z Katalogu skrajni pojazdów i sprzętu wojskowego
„Szkicownika” lub rysunki na sprzęt z przekroczoną skrajnią ładunkową
i wykaz towarów niebezpiecznych,
b) wniosek na indywidualny rozkład jazdy (IRJ) – nie później niż 10 dni przed
uruchomieniem transportu;
4) zapewnia udział komendantów transportów w instruktażu organizowanym przez
Wojskową Komendą Transportu;
5) prowadzi rekonesans stacji załadowania i dróg dojazdowych;
6) planuje w uzgodnieniu z właściwą terytorialnie Wojskową Komendą Transportu
przemieszczenie wojsk i ładunków z miejsca stałej dyslokacji (MSD) na stacje
załadowania lub do rejonu wyczekiwania;
27
7) przygotowuje sprzęt i uzbrojenie oraz dokumentację do przewozu transportem
kolejowym;
8) zabezpiecza środki do mocowania uzbrojenia i sprzętu wojskowego na wagonach
kolejowych oraz niezbędny sprzęt do prowadzenia prac przeładunkowych;
9) wydaje komendantowi transportu lub dowódcy konwoju dziennik działania,
a po zakończeniu przewozu przechowuje go w kancelarii;
10) zgłasza do Wojskowej Komendy Transportu propozycję terminów szkolenia
w zakresie przewozów kolejowych.
2.6.
ZADANIA PRZEWOŹNIKÓW KOLEJOWYCH
2048. Przewoźnik kolejowy realizuje przewozy wojskowe na zasadach i warunkach
określonych w zawartej umowie lub porozumieniu.
2049. Przy zawieraniu umów lub porozumień należy powierzyć przewoźnikom wykonanie
niżej wymienionych usług:
1) przedstawienie, na wniosek nadawcy, rozkładów jazdy pociągów;
2) udostępnianie użytkowanych przez przewoźnika kolejowych punktów
ładunkowych do prowadzenia czynności za/wyładunkowych;
3) zabezpieczenie terminowego podstawienia próżnych wagonów i zestawienia
składów pociągów zgodnie ze złożonym zamówieniem;
4) dokonanie przed odjazdem pociągu wspólnie z przedstawicielem Wojskowej
Komendy Transportu i komendantem transportu przeglądu załadowania,
rozmieszczenia oraz umocowania uzbrojenia i sprzętu na wagonach;
5) udzielanie wskazówek nadawcy dotyczących załadunku zgodnie z przepisami
ładunkowymi, o przewozie towarów niebezpiecznych i z przekroczoną skrajnią
ładunkową;
6) zabezpieczenie prac manewrowych wagonów na stacjach załadowania
i wyładowania;
7) udzielanie informacji organom transportu i ruchu wojsk, o położeniu transportów
wojskowych;
8) wyznaczanie pracownika do nadzorowania na punkcie za/wyładowania
transportów w celu:
a) usuwania usterek zauważonych w podstawionych do załadunku wagonach,
b) udzielania wskazówek przy otwieraniu ścian wagonów i kłonic oraz przy
załadowaniu zdjętych części na właściwe miejsca na wagonach,
28
c) udzielania wskazówek w zakresie prawidłowego rozmieszczania i ładowania
sprzętu na wagonach.
2050. Faktury z opłatami za wykonane usługi przewozowe przewoźnik przesyła do nadawcy
przesyłki, w trybie i na zasadach określonych w umowie lub porozumieniu.
29
ROZDZIAŁ 3.
KOORDYNACJA PRZEWOZÓW KOLEJOWYCH WOJSK
OBCYCH NA OBSZARZE KRAJU
3000. Organy transportu i ruchu wojsk Sił Zbrojnych RP stanowią podstawowy element
systemu koordynacji przewozów wojsk obcych na obszarze Polski. W ramach tych
czynności dokonują uzgodnień z właściwymi organami strony wysyłającej
i komórkami organizacyjnymi resortu Obrony Narodowej oraz cywilną administracją,
w zakresie warunków korzystania z infrastruktury transportowej i przekraczania
granicy państwowej.
3001. Przemieszczanie wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, odbywa się
na zasadach wynikających z przepisów prawa wewnętrznego
4
oraz określonych
przepisami umowy NATO-SOFA.
3002. Zgodę na pobyt lub tranzyt wojsk obcych na (przez) terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, zwaną dalej „zgodą”, w zależności od liczby żołnierzy i okresu przebywania
wydają:
1) Rada Ministrów RP;
2) Minister Obrony Narodowej;
3) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
4) dowódcy rodzajów sił zbrojnych.
3003. Zgoda może być wydana w trybie oddzielnego zezwolenia, wyrażona
w porozumieniu zawartym z właściwymi organami państwa wysyłającego albo
organem organizacji międzynarodowej, pod którego dowództwem wojska
te pozostają lub zatwierdzonego przez Ministra Obrony Narodowej planu ćwiczeń
wojskowych.
3004. Podstawę wydania zezwolenia stanowi wniosek (załącznik P) organu państwa
wysyłającego lub organizacji międzynarodowej, pod którego dowództwem wojska
obce pozostają. Szczegółowe zasady udzielania zgody określa decyzja Ministra
Obrony Narodowej
5
.
3005. Czynności techniczne związane z przygotowaniem i przekazaniem zezwolenia do
wnioskodawcy, o którym mowa w pkt 3004, a także właściwych wojskowych oraz
4
Ustawa z dnia 23 września 1999r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
zasadach ich przemieszczania przez to terytorium (Dz. U Nr 93, poz. 1063 z późn. zm.);
5
Decyzja Nr 65/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2006r. w sprawie wydawania zgody
na przemieszczanie się wojsk obcych transportem lądowym przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. Urz. MON Nr 4, poz. 49);
30
cywilnych komórek organizacyjnych na terenie RP realizuje Szefostwo Transportu
i Ruchu Wojsk – Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk.
3006. Podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wojska obce są zobowiązane
do przestrzegania prawa polskiego. W przypadku stwierdzenia naruszeń organa
transportu i ruchu wojsk powiadamiają o tym fakcie Żandarmerię Wojskową oraz
przełożonych.
3007. Opłaty z tytułu przewoźnego oraz korzystania z cywilnej i wojskowej infrastruktury
transportowej pokrywają realizujące przewóz wojska obce, na zasadach określonych
w zawartych umowach lub kontraktach z przewoźnikami i właścicielami
infrastruktury.
3008. Sprzęt, uzbrojenie i inne towary do wyłącznego użytku przez wojska obce mogą być
wwożone na teren RP, na zasadach określonych w przepisach prawa celnego
6
.
6
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004r w sprawie sposobu i warunków wykonywania
kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego w odniesieniu do okrętów wojennych i wojskowych
statków powietrznych oraz wyposażenia i sprzętu jednostek wojskowych, a także wyposażenia i sprzętu
jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U z 2004r. Nr 286, poz. 2879).
31
ROZDZIAŁ 4.
STACJE, ŚRODKI ŁADUNKOWE I WAGONY STOSOWANE
PRZY PRZEWOZACH WOJSKOWYCH
4.1.
STACJE ZAŁADOWANIA I WYŁADOWANIA, PUNKTY ŁADUNKOWE
4000. Stacją za/wyładowania nazywa się zespół kolejowych obiektów eksploatacyjnych do
prowadzenia załadunku lub wyładunku transportów wojskowych oraz wykonywania
czynności ekspedycyjno - przewozowych związanych z pracami manewrowymi
i odprawą transportów.
4001. Punktem ładunkowym nazywa się miejsce na stacji kolejowej, bocznicy lub na szlaku,
które jest położone bezpośrednio przy torze i wyznaczone do wykonywania czynności
ładunkowych, wyposażone w rampę oraz niezbędne środki i urządzenia ładunkowe.
Punkty ładunkowe mogą być:
1) całopociągowe - o froncie ładunkowym długości do 600 m;
2) półpociągowe - o froncie ładunkowym długości ok. 300 m;
3) częściowe - o froncie ładunkowym długości poniżej 300 m.
4002. Punkty ładunkowe powinny znajdować się przy skrajnych torach, bocznicach lub
żeberkach, możliwie najbardziej oddalone od obiektów stacyjnych oraz posiadać:
1) połączenie z torami stacyjnymi i szlakiem kolejowym;
2) rampę lub plac ładunkowy z możliwością budowy ramp prowizorycznych;
3) plac ładunkowy o szerokości 10-15m i długości zbliżonej do całkowitej długości
pociągu;
4) urządzenia techniczne i specjalne, do których należą:
a) punkty zaopatrywania w wodę (hydranty, zbiorniki z wodą),
b) toalety (stałe lub prowizoryczne),
c) oświetlenie,
d) urządzenia łączności,
e) środki ładunkowe,
f) dźwigi,
g) posiadać dogodne drogi dojazdowe oraz warunki do maskowania, ochrony
i ukrycia.
4003. Przy masowych przewozach mogą być organizowane tymczasowe punkty ładunkowe
z wykorzystaniem: ramp stałych, prowizorycznych i metalowych ramp składanych,
peronów oraz punktów zerowych na szlaku, posiadające plac ładunkowy w jednym
32
poziomie z torem o szerokości, co najmniej 10 m oraz dogodne dojazdy do dróg
samochodowych.
4004. Zdolność załadowczą punktu ładunkowego stanowi ilość transportów, która może być
załadowana na tym punkcie w ciągu doby.
4005. Rejonem załadowania lub wyładowania nazywa się obszar obejmujący dwie i więcej
stacji załadowania lub wyładowania.
4006. W zależności od wielkości wykonywanych przewozów wyznacza się odpowiednio
rejony lub stacje załadowania (wyładowania), w tym:
1) dla dywizji – 1-2 rejony obejmujący 4-5 stacji zasadniczych oraz 3-4 zapasowe;
2) dla brygady lub pułku - rejon obejmujący 2-3 stacje zasadnicze oraz
1-2 zapasowe;
3) dla batalionu – po jednej stacji zasadniczej oraz zapasowej.
4.2.
ŚRODKI ŁADUNKOWE
4007. Środkami ładunkowymi nazywa się urządzenia ruchome służące do ładowania lub
umożliwiające załadowanie stanu osobowego oraz uzbrojenia i sprzętu wojskowego
na wagony kolejowe.
4008. Do środków ładunkowych zalicza się:
1) metalowe, składane i prowizoryczne rampy załadowcze;
2) urządzenia dźwigowe;
3) podnośniki i przenośniki;
4) mostki załadowcze;
5) pochylnie z szyn.
4009. Przy załadunku na danym punkcie ładunkowym wykorzystuje się wszystkie dostępne
środki ładunkowe nadawcy oraz wynajęte od zarządcy lub przewoźnika kolejowego.
4.3.
WAGONY I URZĄDZENIA WYKORZYSTYWANE DO PRZEWOZÓW
WOJSKOWYCH
4010. Do przewozów wojskowych używane są wagony:
1) osobowe klasy I i II;
2) towarowe – kryte, platformy, cysterny, węglarki, specjalne oraz przystosowane
wyłącznie do przewozu stanu osobowego - wagony kryte typu xKl i przewozu
czynnych kuchni polowych - xKch.
33
4011. W przypadku użycia wagonów typu XKl do przewozu stanu osobowego w okresie
niskich temperatur, opał do piecyków, będących na wyposażeniu wagonu,
zabezpiecza nadawca.
4012. Charakterystykę wagonów osobowych i towarowych stosowanych do przewozów
wojskowych przedstawia załącznik H.
4.4.
ZASADY ZESTAWIANIA SKŁADU POCIĄGU WOJSKOWEGO
4013. Skład pociągu dla transportu operacyjnego lub zaopatrzenia zestawia się według
następujących zasad:
1) wagony osobowe i kryte towarowe z ludźmi, wagon izolator oraz wagon z czynną
kuchnią polową umieszcza się w środku transportu, a wagony z uzbrojeniem
i sprzętem wojskowym – po obu stronach wagonów dla ludzi;
2) wagony z amunicją i materiałami wybuchowymi powinny być oddzielone od
wagonów z ludźmi, co najmniej 3 – ma wagonami ochronnymi;
3) wagony osobowe w okresie niskich temperatur umieszcza się za lokomotywą,
w celu umożliwienia ogrzewania;
4) wagony z amunicją, materiałami wybuchowymi oraz środkami zapalającymi
i łatwopalnymi, a także inne załadowane towarami niebezpiecznymi nie mogą
znajdować się jako ostatnie w składzie pociągu. Ostatni wagon w składzie pociągu
powinien spełniać wymagania dla wagonu ochronnego;
5) wagony z amunicją i materiałami wybuchowymi powinny być oddzielone
od lokomotywy lub wagonów z samodzielnym ogrzewaniem (wagonów
z czynnymi kuchniami) i wagonów z ludźmi co najmniej 12 osiami wagonów
ochronnych z ładunkiem obojętnym;
6) wagony z etatowymi środkami obrony przeciwlotniczej umieszcza się w przedniej
i końcowej części pociągu;
7) w celu prowadzenia skutecznego ognia, platformy ze środkami obrony
przeciwlotniczej oddziela się od lokomotywy i wagonów z wysokimi ścianami
co najmniej 1 platformą z ładunkiem niskim.
4014. Dla warty (konwoju) wydziela się oddzielne przedziały w wagonie osobowym
lub wagon xKl, gdzie w razie potrzeby przewozi się sztandar oddziału i skrzynie
z dokumentami.
4015. Pociągi z transportami wojskowymi są uruchamiane według kolejności ustalonej
w planie przewozów.
34
4016. Przeprowadzanie czynności techniczno-eksploatacyjnych przez pracowników kolei
przy pojazdach kolejowych zajętych przez transport wojskowy (oględziny techniczne,
smarowanie części biegowych oraz inne czynności obsługi pociągu) odbywa się za
wiedzą oficera dyżurnego transportu.
35
ROZDZIAŁ 5.
ORGANIZACJA ZAŁADOWANIA, PRZEWOZU
I WYŁADOWANIA TRANSPORTÓW WOJSKOWYCH
5.1.
ZAMAWIANIE I PODSTAWIANIE WAGONÓW DO ZAŁADUNKU
5000. Jednostka wojskowa realizująca przewóz, zwana dalej nadawcą zobowiązana jest
przygotować stan osobowy, uzbrojenie, sprzęt wojskowy oraz środki mocowania
sprzętu na wagonach kolejowych, a także dokumenty do przewozu transportem
kolejowym, zgodnie z otrzymanym planem.
5001. Nadawca składa na stacji załadowania zamówienie na wagony - wg wzoru
określonego w załączniku G - nie później niż w poniższych terminach przed
planowanym załadunkiem:
1) siedem dni roboczych, na wagony osobowe;
2) pięć dni roboczych, na wagony szerokotorowe do przewozu w komunikacji
międzynarodowej;
3) trzy dni robocze, na wagony: platformy z zagłębioną podłogą, platformy do
przewozu ciężkiego sprzętu wojskowego, wagony kryte typu xKl i xKch, oraz do
przewozu towarów niebezpiecznych;
4) dwa dni robocze, na wagony chłodnie i pozostałe;
5) w dniu załadunku, jeżeli przewoźnik dysponuje wagonami na stacji nadania.
5002. Jeżeli przewoźnik kolejowy wykonał czynności związane z przygotowaniem
i podstawieniem zamówionych wagonów na punkt ładunkowy, a nadawca
nie wykorzystał ich w całości lub części, wówczas ponosi koszty wykonanych prac,
zgodnie z taryfą przewoźnika.
5003. W razie potrzeby dowódca przewożonej jednostki wojskowej zwraca się do właściwej
dla stacji załadowania Wojskowej Komendy Transportu, o udzielenie pomocy
w sporządzeniu dokumentów przewozowych, przygotowaniu i załadunku towarów
niebezpiecznych lub innych sprawach. Nie później niż siedem dni roboczych przed
planowaną datą załadunku komendant transportu lub dowódca konwoju uzgadnia
z Wojskową Komendą Transportu.:
1) ilość i rodzaj wagonów ;
2) ilość środków do mocowania sprzętu;
3) ilość i rodzaj dokumentów przewozowych;
4) potrzebną ilość środków ładunkowych.
36
5004. Zaplanowane i nie załadowane transporty kolejowe podlegają skreśleniu z planu
w tym:
1) operacyjne - po upływie 24 godzin;
2) zaopatrzenia - w ostatnim dniu planowanego miesiąca.
5005. Skreślenia z planu dokonuje się automatycznie bez uzgadniania z organami
planującymi bez powiadamiania zainteresowanych jednostek.
5006. Skład pociągu przeznaczony do załadowania transportu wojskowego przewoźnik
podstawia na punkt ładunkowy w uzgodnionym terminie, jednak nie później niż
60 minut przed rozpoczęciem ładowania.
5007. Urządzenia oraz wyposażenie wagonów sprawdzają i przyjmują osoby wyznaczone
przez komendanta transportu, który po przyjęciu meldunków potwierdza odbiór.
5008. Jeżeli w jednym pociągu znajdować się będzie kilka transportów operacyjnych,
to odbiór urządzeń wagonowych potwierdzają poszczególni komendanci transportów
na oddzielnych wykazach.
5009. W czasie prowadzenia załadunku poza obszarem kraju nadawca powinien postępować
zgodnie z przepisami i procedurami prawa lokalnego, międzynarodowego lub NATO.
Zasady te należy określić w umowie lub porozumieniu z przewoźnikiem.
5010. Na wniosek dowódcy PKW/PJW z kraju może być skierowany zespół (oficer)
ds. transportu kolejowego, celem udzielenia pomocy w zabezpieczeniu przewozu.
5.2.
ZAŁADUNEK TRANSPORTÓW OPERACYJNYCH I ZAOPATRZENIA
5011. Polecenie przystąpienia do rozpoczęcia ładowania stanu osobowego oraz sprzętu
i uzbrojenia wojskowego na wagony kolejowe wydaje komendant transportu,
po uzgodnieniu z przedstawicielem Wojskowej Komendy Transportu, a w razie jego
nieobecności przedstawicielem przewoźnika.
5012. Bezpośrednio przed załadowaniem, sprzęt doprowadza się do położenia
transportowego i zabezpiecza elementy ruchome przed niekontrolowaną zmianą ich
położenia.
5013. Pododdziały na transport operacyjny ładują się z zasady na szerokim froncie,
wykorzystując wszystkie dostępne środki i urządzenia ładunkowe.
5014. W czasie ładowania transportów operacyjnych przedstawiciel Wojskowej Komendy
Transportu nadzoruje, a komendant transportu kieruje prawidłowym rozmieszczeniem
i umocowaniem ładunków na platformach.
5015. Ruch ładowanych pojazdów po rampach, środkach ładunkowych i wagonach
kolejowych powinien odbywać się na pierwszym biegu, bez nagłych przyspieszeń
37
i ostrych skrętów. Załadowaniem i wyładowaniem pojazdów powinni kierować
dowódcy pojazdów przez przekazywanie sygnałów kierowcom (operatorom).
5016. W czasie załadowania i wyładowania transportów operacyjnych należy przestrzegać
następujących zasad bezpieczeństwa:
1) osoba otwierająca lub zdejmująca ściany wagonów powinna znajdować się
w miejscu uniemożliwiającym uderzenie przez opadająca ścianę;
2) w pojazdach najeżdżających na rampy i wagony kolejowe mogą przebywać tylko
kierowcy;
3) zabrania się kierowcom pojazdów jazdy po wagonach kolejowych i po środkach
ładunkowych bez otrzymania sygnału od dowódcy pojazdu ;
4) zabrania się przebywania osobom pomiędzy załadowanym pojazdem,
a dojeżdżającym do niego drugim pojazdem;
5) przy wykorzystaniu dźwigu podczas prac ładunkowych zabrania się przebywania
osobom pod wysięgnikiem, a operator dźwigu przed rozpoczęciem pracy powinien
podać ostrzegawczy sygnał dźwiękowy;
6) wykonywanie ruchów obrotowych lufami środków bojowych oraz wysięgnikami
dźwigów załadowanych na wagony nie powinno zagrażać bezpieczeństwu ruchu
pociągów po sąsiednim torze i może być realizowane po uprzednim wyłączenia
napięcia w sieci nad torem załadunkowym i torach sąsiednich;
7) na linach z włączonych napięciem w sieci trakcyjnej zabrania się wchodzenia
na sprzęt i uzbrojenie załadowane na platformach oraz na dachy wagonów, a także
rozwijanie anten, których końce mogą się znaleźć bliżej niż 1,5 m
od przewodów trakcyjnych;
8) na liniach zelektryfikowanych załadowywanie (wyładowywanie) za pomocą
dźwigów może być wykonywane jedynie po uprzednim wyłączeniu dopływu
prądu do sieci trakcyjnej;
9) przed załadowywaniem stanu osobowego do wagonów, broń powinna być
rozładowana z amunicji, a magazynki odłączone;
10) przy załadunku uzbrojenia i sprzętu wojskowego na platformy kolejowe, odległość
pomiędzy wprowadzającym (dowódca pojazdu, członek zespołu załadowczego)
a wprowadzanym pojazdem powinna stanowić długość co najmniej 1 (jednej)
platformy;
11) zabrania się przebywania osób na platformie podczas wjazdu pojazdu.
5017. W czasie załadowywania (wyładowywania) dowódca zespołu ładunkowego powinien
w sposób ciągły monitorować stan środków ładunkowych (mostki załadowcze, rampy
38
przewoźne, pochylnie szyn, rampy prowizoryczne) w zakresie bezpieczeństwa prac,
a w razie potrzeby skierować zespół awaryjny do naprawy uszkodzeń.
5018. Ciężar ładowanego sprzętu i uzbrojenia nie powinien przekraczać maksymalnej
ładowności oraz być równomiernie rozłożony, a także ustawiony symetrycznie
w stosunku do podłużnej i poprzecznej osi wagonu, o ile karta danej jednostki
sprzętowej Katalogu Skrajni Pojazdów i Sprzętu Wojskowego – „Szkicownika” nie
stanowi inaczej.
5019. Ze względów ekonomicznych należy dążyć do maksymalnego wykorzystania
ładowności wagonów kolejowych.
5020. Odległość między pojazdami umieszczonymi na jednej platformie powinna wynosić:
1) dla pojazdów gąsienicowych - nie mniej niż 100 mm;
2) dla pojazdów kołowych - nie mniej niż 50 mm.
5021. Uzbrojenie i sprzęt wojskowy załadowany na pojazdy kolejowe powinien być
unieruchomiony poprzez włączony pierwszy bieg (za wyjątkiem pojazdów z silnikami
wysokoprężnymi) i hamulec postojowy (pomocniczy), a także umocowany celem
zapobieżenia przesuwania się w kierunku poprzecznym i podłużnym. Zasady
mocowania uzbrojenia i sprzętu wojskowego na wagonach kolejowych zostały
określone w rozdziale 8 niniejszej instrukcji.
5022. Wojskowy transport kolejowy, uważa się za przygotowany do odjazdu, jeżeli:
1) komendant transportu sprawdził, że załadowane pojazdy zostały unieruchomione
poprzez włączony hamulec, silniki zabezpieczone przed samoczynnym
włączeniem, a ramiona urządzeń podnoszenia i obrotowe wieżyczki oraz lufy
armatnie, zostały zabezpieczone za pomocą wewnętrznych i zewnętrznych
urządzeń mocujących;
2) zakończono załadunek stanu osobowego oraz uzbrojenia i sprzętu, a także
sprawdzono przez przedstawiciela Wojskowej Komendy Transportu, komendanta
transportu lub dowódcę konwoju i uprawnionego pracownika przewoźnika
prawidłowości załadowania i mocowania na wagonach;
3) zostały złożone i przyjęte przez przewoźnika dokumenty przewozowe;
4) komendant transportu lub dowódca konwoju zgłosił gotowość do odjazdu
przedstawicielowi Wojskowej Komendy Transportu, a w razie jego nieobecności
przewoźnikowi.
5023. W celu powiadomienia składu osobowego, warty lub konwoju o odjeździe pociągu
podaje się ustalony przez komendanta transportu (dowódcę konwoju) sygnał,
po którym nikt nie ma prawa wychodzić z wagonów.
39
5.2.1. ŁADOWANIE I WYŁADOWANIE WOZÓW BOJOWYCH ORAZ
POJAZDÓW SPECJALNYCH
5024. Wozy bojowe, pojazdy specjalne i transportowe mogą być ładowane poprzez najazd
na platformę z rampy czołowej lub bocznej oraz za pomocą ciągników holowniczych
lub dźwigu.
5025. Przejazd pojazdów kołowych po rampach, mostkach załadowczych i platformach
powinien odbywać się na pierwszym biegu.
5026. Czołgi i pojazdy gąsienicowe ładuje się bez mostków załadowczych, zarówno przy
przejeździe z rampy na platformę, jak i z wagonu na wagon.
5027. Przy ładowaniu ciężkich pojazdów należy zwrócić uwagę na prawidłowość budowy
ramp prowizorycznych pod względem ich nośności. W czasie najazdu konstrukcje
ramp powinny być pod stałą obserwacją, a jazda zwłaszcza ciężkich czołgów i innego
sprzętu powinna być jednostajna, bez nagłych przyspieszeń, skrętów i zatrzymań.
5028. Podczas ładowania z rampy bocznej należy wjeżdżać ukośnie i dopiero po najechaniu
przedniej części pojazdu na platformę wykonywać dalsze zwroty.
5029. Przyczepy ciągnikowe lub samochodowe ładuje się za pomocą ciągników.
5030. Dla efektywnego wykorzystania powierzchni ładunkowej wagonu, przyczepy mogą
być odczepiane od ciągników na wagonach kolejowych i mocowane oddzielnie.
5031. Pływające transportery gąsienicowe i inne pojazdy o wąskich gąsienicach, można
ładować wyłącznie z ramp czołowych lub podwójnych prowizorycznych.
5032. Uzbrojenie i sprzęt wojskowy o małych gabarytach może być ładowany na skrzynie
ładunkowe samochodów ciężarowych lub transporterów pływających, z zachowaniem
skrajni ładunkowej (Załącznik I, J, K).
5033. Jeżeli w miejsce platform będą wykorzystywane węglarki, to należy zdjąć ściany
czołowe, a w przypadku ładowania pojazdów gąsienicowych również ściany boczne.
5.2.2. ŁADOWANIE I WYŁADOWANIE SPRZĘTU ARTYLERYJSKIEGO
5034. Działa artyleryjskie z ciągnikami ładuje się i wyładowuje z ramp stałych bocznych lub
czołowych oraz składanych i przewoźnych.
5035. Efektywne wykorzystanie wagonów kolejowych przy przewozie sprzętu
artyleryjskiego osiąga się przez oddzielne mocowanie dział i ciągników oraz
ustawianie dział w dwa rzędy lub pod kątem do osi podłużnej wagonu.
5036. Środki zabezpieczające obronę przeciwlotniczą stacji (rejonu) załadowania transportu
operacyjnego, ładuje się jako ostatnie.
40
5037. Lufy dział nie mogą wystawać poza skrajnię ładunkową i muszą być zabezpieczone
przed zmianą położenia. Stan ich zabezpieczenia podlega sprawdzeniu przez
komendanta transportu.
5.2.3. ŁADOWANIE I WYŁADOWANIE KONTENERÓW
5038. Kontenery przewozi się na platformach przeznaczonych do transportu tego typu
ładunków.
5039. Za/rozładunek kontenerów może być prowadzony za pomocą dźwigów, podnośników
widłowych lub suwnic. W zależności od uzgodnień w fazie planowania i składania
zamówienia na wagony sprzęt przeładunkowy może być zabezpieczany przez
nadawcę (odbiorcę) lub przewoźnika.
5040. Na liniach zelektryfikowanych załadowywanie (wyładowywanie) za pomocą dźwigów
może być wykonywane jedynie po uprzednim wyłączeniu dopływu prądu do sieci
trakcyjnej.
5.3.
DOKUMENTY PRZEWOZOWE
5041. W komunikacji krajowej wymagane są niżej wymienione dokumenty:
1) przewozowe – przekazywane przewoźnikowi:
a) krajowy list przewozowy,
b) załącznik do listu przewozowego,
c) wykaz przewożonych towarów niebezpiecznych,
d) rysunki sprzętu wojskowego przekraczającego skrajnię kolejową;
2) pomocnicze – posiadane przez komendanta transportu;
a) lista pasażerów,
b) wykaz ilościowy przewożonego sprzętu i uzbrojenia wojskowego,
c) schemat załadowania transportu,
d) dziennik działania komendanta transportu,
e) instrukcje dla osób funkcyjnych transportu,
f) sygnały ostrzegania i alarmowania stosowane na kolei.
5042. W komunikacji międzynarodowej wymagane są niżej wymienione dokumenty:
1) przewozowe – przekazywane przewoźnikowi i okazywane na przejściach
granicznych:
a) międzynarodowy list przewozowy (CIM lub SMGS),
b) wykaz wagonów do listu przewozowego,
c) rozkaz wyjazdu NATO,
41
d) zgoda dyplomatyczna państw tranzytowych i państwa przyjmującego
na przekroczenie granic,
e) wykaz przewożonego uzbrojenia i sprzętu wojskowego z ich wyceną,
f) specyfikacja przewożonych ładunków niebezpiecznych,
g) formularz C – 302,
h) rysunki sprzętu wojskowego przekraczającego skrajnię kolejową;
2) pomocnicze - posiadane przez komendanta transportu:
a) schemat załadowania transportu,
b) dziennik działania komendanta transportu,
c) instrukcje dla osób funkcyjnych transportu,
d) sygnały ostrzegania i alarmowania stosowane na kolei.
5043. Po zakończeniu przewozu dokumenty przewozowe i pomocnicze są przechowywane
w kancelarii jednostki wojskowej.
5044. Wojskowe Komendy Transportu zobowiązane są posiadać aktualne wzory
dokumentów, o których mowa w pkt 5041 i 5042, wraz z instrukcją ich wypełniania.
Na wniosek jednostek wojskowych prowadzą również szkolenie i udzielają pomocy
w zakresie ich wypełniania (sporządzania).
5.4.
OBOWIĄZKI STANU OSOBOWEGO
5045. Podczas przewozu koleją cały stan osobowy transportu jest obowiązany:
1) znać i przestrzegać zasady bezpieczeństwa przewozu wojsk koleją, kolejność
załadowania i wyładowania, numer transportu oraz stopień i nazwisko komendanta
transportu;
2) w kontaktach z osobami funkcyjnymi kolei posługiwać się wyłącznie numerem
transportu;
3) opuszczać wagony tylko na stacjach, gdzie przewidziany jest postój trwający
nie mniej niż 10 minut. Wsiadanie zakończyć na 3 minuty przed odjazdem
pociągu, zezwolenie na opuszczenie wagonów i polecenie wsiadania podają starsi
wagonów na rozkaz oficera dyżurnego transportu;
4) w czasie pobytu na terenie kolejowym, bezwzględnie przestrzegać zasad
bezpieczeństwa oraz stosować się do sygnałów i ostrzeżeń, przekazywanych przez
pracowników kolei;
5) przestrzegać tajemnicy służbowej wynikającej z postanowień ustawy o ochronie
informacji niejawnych oraz przepisów resortowych, w tym zakresie.
42
5046. Podczas przewozu stanowi osobowemu transportu wojskowego zabrania się:
1) ingerować lub utrudniać pracę osób funkcyjnych organów kolejowych;
2) zatrzymywać pociąg na stacjach na czas dłuższy niż to przewiduje rozkład jazdy;
3) zatrzymywać pociąg przy pomocy hamulca bezpieczeństwa lub sygnałów,
z wyjątkiem wypadków zagrażających bezpieczeństwu ruchu lub życiu ludzi;
4) chodzić bez potrzeby po torach podczas postoju pociągu na stacjach;
5) wsiadać i wysiadać przed zatrzymaniem się pociągu i podaniem ustalonego
sygnału lub rozkazu;
6) pozyskiwać samowolnie z rejonu kolei opał, podkłady lub inne mienie;
7) przebywać w czasie jazdy na platformach oraz na dachach wagonów;
8) rozpalać ogień w wagonie bez piecyka i w wagonach załadowanych materiałem
łatwopalnym oraz w ich sąsiedztwie;
9) nalepiać plakaty na zewnętrznych ścianach wagonów, ozdabiać je gałęziami,
wykonywać napisy, z wyjątkiem opisu numeru wagonu wykonywanego białą
kredą;
10) wyrzucać z wagonów śmiecie lub resztki jedzenia a, także załatwiać potrzeby
fizjologiczne w miejscach do tego nie przeznaczonych;
11) wywieszać światła, wymachiwać chorągiewkami, chustkami, czapkami i innymi
przedmiotami, co mogłoby być wzięte przez obsługę pociągu, za sygnał
zatrzymania pociągu;
12) wychylać się i zwieszać nogi na zewnątrz wagonu;
13) korzystać z żurawi wodnych oraz brać wodę do picia i mycia z miejsc
nie wskazanych przez oficera dyżurnego transportu.
5047. Osoby wojskowe, które odłączyły się od transportu powinny natychmiast zgłosić się
do najbliższej Wojskowej Komendy Transportu lub Komendy Garnizonu.
5.5.
OBOWIĄZKI OSÓB FUNKCYJNYCH I SŁUŻB DYŻURNYCH
5048. Rozkazem dowódcy przewożonego oddziału wyznacza się następujące osoby
funkcyjne transportu operacyjnego:
1) komendanta transportu;
2) zastępcę komendanta transportu;
3) pomocnika komendanta transportu do spraw ochrony wojsk i transportu –
– wg potrzeb;
4) pomocnika komendanta transportu do spraw zaopatrzenia;
5) pomocnika komendanta transportu do spraw medycznych.
43
5049. Do osób funkcyjnych transportu zalicza się ponadto:
1) dowódców pododdziałów przewożonych w transporcie operacyjnym;
2) dowódców zespołów i drużyn specjalnych;
3) starszych wagonów dla ludzi.
5050. Zespoły i drużyny specjalne wyznacza komendant transportu, a starszych wagonów –
– dowódcy pododdziałów.
5051. Do zespołów i drużyn specjalnych należą:
1) zespół ładunkowy;
2) drużyna łączności;
3) drużyna rozpoznania skażeń;
4) drużyna ochrony przeciwpożarowej.
5052. Wszystkie osoby funkcyjne transportu oraz zespoły i drużyny specjalne pełnią swe
funkcje przez cały czas trwania przewozu.
5053. Oprócz osób funkcyjnych do pełnienia służby wewnętrznej i wartowniczej na każdą
dobę wyznaczani są przez:
1) komendanta transportu:
a) oficer dyżurny transportu,
b) pomocnik oficera dyżurnego transportu,
c) warta,
d) pododdział alarmowy;
2) dowódcę pododdziału: podoficer dyżurny pododdziału;
3) starszego wagonu:
a) dyżurny wagonu,
b) palacz – w wagonach typu xKl, w czasie palenia w piecu .
5054. W przypadku małej liczebności składu osobowego transportu, ilość osób funkcyjnych,
służb dyżurnych oraz zespołów i drużyn specjalnych może być zmniejszona
lub łączone ich funkcje.
5055. Jeżeli w jednym pociągu znajduje się kilka transportów (a zatem i kilku komendantów
transportów) to Komendant Wojskowej Komendy Transportu wyznacza jednego
z nich na starszego, który odpowiada za bezpieczeństwo, dyscyplinę, porządek,
organizację ochrony i obrony pociągu z transportami wojskowymi.
44
5.5.1. PRAWA I OBOWIĄZKI KOMENDANTA TRANSPORTU
5056. Komendant transportu podlega dowódcy macierzystej jednostki wojskowej oraz
właściwym terytorialnie Komendantom Wojskowych Komend Transportu na stacjach
załadowania, wyładowania, jak również w czasie trwania przewozu.
5057. Komendantowi transportu podlega cały stan osobowy transportu na czas załadowania,
przewozu i wyładowania.
5058. Obowiązki komendanta transportu:
1) określa zadania osobom funkcyjnym transportu i dowódcom pododdziałów
w zakresie czynności przygotowawczych do przewozu oraz sprawdza znajomość
ich obowiązków;
2) odpowiada za przygotowanie stanu osobowego oraz uzbrojenia i sprzętu
wojskowego do przewozu transportem kolejowym;
3) opracowuje we współdziałaniu ze sztabem oddziału niezbędne dokumenty
przewozowe;
4) po uzgodnieniu z Wojskową Komendą Transportu składa w wymaganym termie
na stacji załadowania zamówienie na wagony oraz schemat zestawienia wagonów
w transporcie;
5) określa sposób zabezpieczenia materiałów do mocowania uzbrojenia
i sprzętu wojskowego na wagonach kolejowych oraz środków ładunkowych;
6) uczestniczy w instruktażu, udzielanym komendantom transportów przez dowódcę
oddziału (szefa sztabu);
7) nie później niż na pięć dni przed załadunkiem, uzgadnia podczas instruktażu
w Wojskowej Komendzie Transportu, następujące kwestie:
a) skład pociągu i schemat jego zestawienia,
b) termin podstawienia wagonów oraz rozpoczęcia załadunku,
c) rodzaj i ilość środków ładunkowych,
d) sposób mocowania uzbrojenia i sprzętu wojskowego na wagonach,
e) sposób i termin budowy rampy prowizorycznej – jeśli istnieje potrzeba,
f) drogi dojazdu z MSD do rejonu (stacji) załadowania,
8) uczestniczy w rekonesansie stacji (rejonu) załadowania;
9) dokonuje podziału oraz określa porządek marszu pododdziałów do punktu
ładunkowego, a także nadzoruje załadunek ludzi oraz uzbrojenia i sprzętu
na wagony kolejowe;
10) przechowuje dokumenty przewozowe, celne i graniczne;
45
11) określa i podaje do wiadomości stanowi osobowemu transportu sposób
zabezpieczenia socjalno-bytowego i żywienia na czas transportu;
12) zgłasza przedstawicielowi Wojskowej Komendy Transportu, w razie jego
nieobecności przedstawicielowi przewoźnika zakończenie załadunku i gotowość
transportu do odjazdu oraz wydaje polecenie oficerowi dyżurnemu transportu
o podaniu sygnału wsiadania stanu osobowego do wagonów;
13) kieruje całością przedsięwzięć związanych z organizacją obrony przed bronią
masowego rażenia (OPBMAR) transportu w czasie załadowania, przejazdu
i wyładowania.
5059. W czasie przejazdu komendant transportu znajduje się przez cały czas w transporcie
i zobowiązany jest:
1) meldować dowódcy przewożonej jednostki wojskowej i Komendantom
Wojskowych Komend Transportu o stanie transportu;
2) kontrolować materiałowe i medyczne zabezpieczenie oraz ochronę transportu;
3) nadzorować przestrzeganie przez skład osobowy transportu przepisów
bezpieczeństwa przewozu koleją;
4) podawać oficerowi dyżurnemu transportu stacje, na których może być wydane
zezwolenie na wyjście ludzi z wagonów;
5) przekazywać chorych i rannych, którzy nie mogą dalej jechać w składzie
transportu, do najbliższych szpitali lub jednostek wojskowych;
6) zarządzać i organizować wydawanie posiłków dla składu osobowego transportu;
7) zgłaszać Komendantom Wojskowych Komend Transportu potrzeby uzupełnienia
zaopatrzenia materiałowego i medycznego;
8) w przypadku uszkodzenia załadowanych wagonów i braku możliwości
natychmiastowego ich przeładowania - zachodzi konieczność odczepienia
wagonów. Komendant transportu wyznacza konwój w składzie dowódcy i dwóch,
trzech konwojentów, poczym o zaistniałej sytuacji powiadamia właściwego
terytorialnie Komendanta Wojskowej Komendy Transportu i macierzystą
jednostkę wojskową. Dalszy przewóz uszkodzonego wagonu do stacji
wyładowania organizuje przewoźnik, natomiast Komendant właściwej Wojskowej
Komendy Transportu monitoruje przebieg sytuacji.
5060. W razie nieplanowanych przerw w ruchu pociągu lub awarii uniemożliwiających
kontynuację przewozu, komendant transportu postępuje zgodnie z poleceniem
przełożonych lub Komendanta Wojskowej Komendy Transportu.
5061. Po przybyciu na stacje wyładowania zarządza i kieruje wyładunkiem transportu.
46
5062. Wyładowany stan osobowy oraz sprzęt formuje w kolumnę marszową i kieruje
do rejonu ostatecznego (operacyjnego) przeznaczenia.
5063. Wyznacza zespół do oczyszczenia wagonów i uporządkowania rejonu wyładunku
oraz przekazania (za pokwitowaniem) przewoźnikowi kolejowemu wagonów wraz
z pobranymi środkami ładunkowymi i innym wyposażeniem.
5064. Po przybyciu całości stanu osobowego oraz uzbrojenia i sprzętu do rejonu
ostatecznego (operacyjnego) przeznaczenia komendant transportu składa meldunek
dowódcy o wykonaniu przewozu.
5.5.2. ZASTĘPCA KOMENDANTA TRANSPORTU
5065. Zastępca komendanta transportu wyznaczony jest rozkazem dowódcy przewożonej
jednostki wojskowej i podlega komendantowi transportu. W czasie nieobecności
komendanta zastępuje go i wykonuje nałożone na niego obowiązki.
5.5.3. POMOCNIK KOMENDANTA TRANSPORTU DO SPRAW OCHRONY
WOJSK I TRANSPORTU
5066. Pomocnika komendanta transportu do spraw ochrony wojsk i transportu wyznacza się
rozkazem dowódcy jednostki. Podlega on komendantowi transportu i realizuje jego
wytyczne w zakresie ochrony i obrony transportu w czasie załadowania, przejazdu
i wyładowania.
5.5.4. POMOCNIK KOMENDANTA TRANSPORTU DO SPRAW ZAOPATRZENIA
5067. Pomocnik komendanta transportu do spraw zaopatrzenia jest wyznaczony rozkazem
dowódcy jednostki wojskowej i podlega komendantowi transportu. Odpowiada za
zabezpieczenie socjalno-bytowe i materiałowe stanu osobowego transportu, jest
zobowiązany do:
1) pobrania w oddziale (jednostce zaopatrzenia logistycznego) racje żywnościowe
na czas przewozu oraz niezbędne dokumenty, upoważniające uzupełnienie, w razie
konieczności zapasu żywności oraz przekazanie chorych i rannych na zaopatrzenie
żywnościowe do innych jednostek wojskowych lub szpitali;
2) organizowania dowozu i załadowania do wagonu xKch żywności, kuchni oraz
sprzętu do przygotowania i przenoszenia żywności w czasie przewozu;
3) organizowania, przygotowania i wydawania posiłków dla składu osobowego
transportu w czasie przejazdu;
47
4) prowadzenia ewidencji przychodu i rozchodu otrzymywanych środków
materiałowych;
5) meldowania komendantowi transportu stanu posiadanych zapasów środków
materiałowych.
5.5.5. POMOCNIK KOMENDANTA TRANSPORTU DO SPRAW MEDYCZNYCH
5068. Pomocnik komendanta transportu do spraw medycznych wyznaczony jest rozkazem
dowódcy jednostki wojskowej i podlega komendantowi transportu. Odpowiada za
realizację zadań w zakresie:
1) przed załadowaniem transportu wspólnie z komendantem transportu dokonuje
kontroli pod względem sanitarnym wagonów do przewozu ludzi, kuchni polowych
i środków spożywczych;
2) zabezpieczenia medycznego stanu osobowego transportu, należytej organizacji
profilaktyki i zaopatrzenie w leki;
3) prowadzenia przeglądu lekarskiego całego stanu osobowego transportu w celu
ujawnienia chorych;
4) przedstawiania komendantowi transportu meldunków medycznych oraz
propozycji skierowania zakaźnie chorych do „wagonu – punktu medycznego
z możliwością izolowania chorych zakaźnie” i konieczności kierowania do
szpitala;
5) organizowania oraz prowadzenia w razie konieczności zabiegów sanitarnych;
6) w czasie przewozu sprawdza jakość środków spożywczych, a także prowadzi
kontrolę sanitarną przygotowania posiłków.
5.5.6. DOWÓDCA PODODDZIAŁU
5069. Dowódca pododdziału, przewożonego w składzie transportu operacyjnego, podlega
bezpośrednio swoim przełożonym, a w zakresie przewozu komendantowi transportu.
Wykonuje swoje obowiązki służbowe, a oprócz tego obowiązany jest:
1) przygotować stan osobowy oraz uzbrojenie i sprzęt do przewozu;
2) zaplanować rozmieszczenie pododdziału w wagonach wskazanych przez
komendanta transportu;
3) przeszkolić pododdział w zakresie zasad ładowania, wyładowania i przewozu
transportem kolejowym, ze szczególnym uwzględnieniem zachowania zasad
bezpieczeństwa;
4) wyznaczyć starszych wagonów z ludźmi;
48
5) wydzielić na polecenie komendanta transportu ludzi i środki do zespołów
specjalnych;
6) kierować załadowaniem i mocowaniem sprzętu pododdziału na platformach;
7) w uzgodnieniu z komendantem sprawdzać na postojach stan mocowania sprzętu
na wagonach;
8) kierować wyładowaniem pododdziału oraz niezwłocznie wysyłać sprzęt i ludzi
do rejonu zbiórki.
5.5.7. DOWÓDCA ZESPOŁU ŁADUNKOWEGO
5070. Dowódcę zespołu ładunkowego wyznacza komendant transportu spośród
podoficerów. Podlega on komendantowi transportu i współpracuje z dowódcami
pododdziałów w zakresie załadowania i wyładowania sprzętu należącego do tych
pododdziałów. W celu zabezpieczenia terminowego załadowania (wyładowania)
dowódca zespołu ładunkowego obowiązany jest:
1) pobrać w jednostce narzędzia i materiały niezbędne do prac ładunkowych;
2) udzielić instruktażu zespołowi ładunkowemu w zakresie czynności związanych
z załadowaniem, rozmieszczeniem sprzętu na wagonach, wykorzystaniem
urządzeń ładunkowych oraz przestrzeganiem zasad bezpieczeństwa przy tych
pracach;
3) kontrolować stan ramp prowizorycznych w czasie ładowania oraz organizować
ich naprawę w razie uszkodzenia;
4) dopilnować prawidłowego pokrycia mostkami załadowczymi przerw miedzy
rampą i platformą oraz między platformami;
5) uporządkować rejon i wagony po wyładowaniu oraz założyć ruchome części
wagonowe (kłonice, łańcuchy), pozamykać burty, usunąć elementy mocowania
pojazdów do wagonu, wyjąć z podłóg pozostałe po klinach gwoździe, itp.;
6) meldować komendantowi transportu o wszelkich uszkodzeniach pojazdów
kolejowych oraz sprzętu wojskowego podczas prac ładunkowych.
5.5.8. DOWÓDCA DRUŻYNY ROZPOZNANIA SKAŻEŃ
5071. Na dowódcę drużyny rozpoznania skażeń (w razie potrzeby) wyznacza się podoficera.
Podlega on komendantowi transportu lub pomocnikowi komendanta transportu do
spraw ochrony wojsk i transportu. Dowódca drużyny rozpoznania skażeń
jest odpowiedzialny za:
49
1) sprawdzenie posiadania przez stan osobowy transportu indywidualnych środków
ochrony przed skażeniami;
2) pobranie z magazynów jednostki i utrzymywanie w sprawności przyrządy
do rozpoznania skażeń;
3) wykrywanie skażeń realizowane przy użyciu przyrządów do rozpoznania skażeń;
4) alarmowanie o skażeniach przy użyciu przydzielonych środków technicznych;
5) po ogłoszeniu alarmu powiadomienie komendanta transportu o wykrytych
skażeniach.
5.5.9. DOWÓDCA DRUŻYNY OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ
5072. Na dowódcę drużyny ochrony przeciwpożarowej wyznacza się podoficera. Podlega
komendantowi (pomocnikowi komendanta transportu do spraw ochrony wojsk
i transportu) i zobowiązany jest:
1) dopilnować pobrania z magazynów oddziału etatowego sprzętu
przeciwpożarowego;
2) kontrolować sprawność urządzeń ogrzewczych w wagonach z ludźmi i czynnych
kuchni polowych;
3) zabraniać stanowi osobowemu transportu rozpalania i przenoszenia ognia w inny
sposób niż w urządzeniach do tego przystosowanych;
4) dopilnować przestrzegania przepisów ppoż. przy przewozie ładunków
łatwopalnych i wybuchowych;
5) kierować akcją w wypadku wybuchu pożaru, do czasu przybycia straży pożarnej;
6) w wypadku awarii, katastrofy, podmycia lub zasypania śniegiem torów,
jak również przy wszelkich innych przeszkodach utrudniających dalsza jazdę,
organizować pracę w celu jak najszybszego przywrócenia ruchu pociągu.
5.5.10.STARSZY WAGONU DLA LUDZI
5073. Starszego wagonu wyznacza dowódca przewożonego pododdziału spośród oficerów
lub podoficerów. Podlega on oficerowi dyżurnemu transportu oraz dowódcy
pododdziału. Odpowiada za utrzymanie dyscypliny i porządku w wagonie,
przechowywanie broni i amunicji, a także należyte pełnienie służby przez dyżurnych
wagonu i palaczy. Ponadto zobowiązany jest:
1) posiadać imienny wykaz składu osobowego oraz znać stan ilościowy broni
i amunicji w wagonie;
2) przyjąć i zdać wyposażenie wagonów;
50
3) kierować załadowaniem, rozmieszczeniem i wyładowaniem składu osobowego
w wagonie;
4) wyznaczyć dyżurnych i palaczy wagonu, zgodnie z wytycznymi dowódcy
pododdziału oraz wydzielić na rozkaz oficera dyżurnego transportu żołnierzy
do pobierania posiłków, noszenia wody, opału, itp.;
5) meldować oficerowi dyżurnemu transportu oraz dowódcy pododdziału
o zachorowaniach, odłączeniu od transportu żołnierzy, uszkodzeniach lub
zagubieniu uzbrojenia i sprzętu wojskowego;
6) nie dopuszczać do przewozu w wagonie osób nie należących do składu transportu
oraz jakichkolwiek ładunków, a także środków łatwopalnych ;
7) nadzorować przestrzeganie przez stan osobowy wagonu przepisów
obowiązujących przy przewozach koleją;
8) nie zezwalać stanowi osobowemu na wychodzenie z wagonu w czasie postoju
pociągu przed podaniem sygnału do wysiadania lub bez zezwolenia oficera
dyżurnego transportu;
9) nie dopuszczać do uszkodzenia lub niszczenia wagonu oraz jego wyposażenia;
10) w przypadku wybuchu pożaru przystąpić do gaszenia i podawać sygnały
do zatrzymania pociągu.
5.5.11. SŁUŻBA WEWNĘTRZNA TRANSPORTU
5074. Na oficera dyżurnego transportu wyznacza się oficera młodszego lub podoficera.
Podlega on komendantowi transportu i odpowiada za wewnętrzny porządek
w transporcie oraz za prawidłowe pełnienie służby i warty.
5075. Oficerowi dyżurnemu podlegają:
1) podoficerowie dyżurni pododdziałów;
2) warta i patrole;
3) pododdział alarmowy;
4) starsi wagonów.
5076. Do obowiązków oficera dyżurnego transportu oprócz wynikających z „Regulaminu
Ogólnego Sił Zbrojnych RP” należy:
1) wyznaczenie na stacji załadowania posterunków dla warty i tras patroli;
2) podawanie dowódcom pododdziałów i starszym wagonów stacje, na których
będzie dłuższy postój i sygnały do wysiadania oraz wsiadania;
3) na polecenie komendanta transportu podawać sygnał do wsiadania i wysiadania
na stacjach o dłuższym postoju;
51
4) kontrolowanie pełnienie służby wewnętrznej transportu oraz obecność stanu
osobowego transportu w wagonach, stan umocowania sprzętu na platformach;
5) dopilnowanie przestrzegania dyscypliny i przepisów przewozu koleją;
6) dopilnowanie sprawnego wydawania gorących posiłków i suchego prowiantu;
7) pod nadzorem wartowników dopuszczać pracowników kolejowych do transportu
w celu dokonania prac związanych z obsługą pociągu.
5077. Pomocnika oficera dyżurnego transportu wyznacza się spośród podoficerów
przewożonego pododdziału. Podlega oficerowi dyżurnemu transportu i wykonuje jego
polecenia.
5078. Warta i patrole podlegają oficerowi dyżurnemu transportu. Służbę pełnią zgodnie
z „Regulaminem Ogólnym Sił Zbrojnych RP”.
5079. Pododdział alarmowy podlega oficerowi dyżurnemu transportu i pełni służbę zgodnie
z „Regulaminem Ogólnym Sił Zbrojnych RP”. Skład pododdziału alarmowego ustala
komendant transportu w zależności od ilości ludzi w transporcie.
5080. Podoficer dyżurny pododdziału podlega oficerowi dyżurnemu transportu i jego
pomocnikowi, a także dowódcy i szefowi kompanii. Podlegają mu dyżurni wagonów
dla ludzi z pododdziału, służbę pełni na zasadach określonych w „Regulaminie
Ogólnym Sił Zbrojnych RP”.
5081. Dyżurny wagonu dla ludzi podlega podoficerowi dyżurnemu pododdziału. Na dobę
wyznacza się dwóch dyżurnych, którzy pełnią służbę na zmianę. Dyżurny wagonu ma
obowiązek:
1) nie zezwalać żołnierzom na wychodzenie z wagonu bez rozkazu
oraz nieprzepisowo ubranym;
2) przestrzegać zgodnego z podawanymi sygnałami porządku przy wsiadaniu
i wysiadaniu z wagonu;
3) dopilnować, aby po sygnale do wsiadania wszyscy byli w wagonie;
4) sprawdzać stan ludzi w wagonie po załadowaniu i meldować starszemu wagonu
o nieobecnych;
5) przestrzegać, aby w wagonach xKl były założone drążki zaporowe;
6) nie zezwalać na wychylenie się przez drzwi i okna wagonów oraz na wchodzenie
na dach wagonu;
7) przestrzegać aby w wagonie otwierano drzwi tylko od strony wskazanej przez
oficera dyżurnego transportu oraz nie zezwalać na wysiadanie z wagonów
od strony torów, po których przejeżdżają pociągi;
8) nie zezwalać na wyrzucanie śmieci i resztek jedzenia w miejscach nie
wskazanych;
52
9) dopilnować przestrzegania przepisów przeciwpożarowych.
5082. Dyżurnego wagonu dla ludzi nie wolno zatrudniać do innych prac i powinien stale
znajdować się w wagonie.
5083. Palacza wyznacza się w wagonie typu xKl. Podlega on starszemu i dyżurnemu
wagonu. Odpowiada za palenie w piecu i przestrzeganie przepisów
przeciwpożarowych. Na dobę wyznacza się dwóch palaczy, którzy pełnią służbę
na zmianę. Do obowiązków palacza należy:
1) pobieranie opału do wagonu na polecenie starszego wagonu;
2) palenie w piecu, przestrzegając przepisów przeciwpożarowych i stale
utrzymywanie w wagonie właściwej temperatury;
3) w czasie zbliżania się transportu do stacji wyładowania, zaprzestanie palenia
w piecu i wygaszenie ognia.
5.5.12. ZASADY OCHRONY I OBRONY
5084. Ochronę i obronę transportów kolejowych organizuje się w zależności od oceny
zagrożenia w czasie załadowania, przewozu i wyładowania.
5085. Dowódca okręgu wojskowego, właściwy do miejsca załadowania i wyładowania
transportu, określa zakres oraz sposób prowadzenia ochrony i obrony transportu
na stacjach (w rejonach) za/wyładowania.
5086. W czasie przewozu ochronę i obronę transportu organizuje komendant transportu
na zasadach określonych przez dowódcę macierzystego oddziału.
5.5.13. ZASADY ZABEZPIECZENIA MATERIAŁOWEGO
5087. Zabezpieczenie materiałowe transportów wojskowych polega na zaopatrywaniu
w środki spożywcze, wodę dla przygotowania posiłków i do celów sanitarno -
- higienicznych oraz w oświetlenie i opał.
5088. Transport powinien być zabezpieczony w żywność na cały czas przewozu.
5089. Przygotowanie gorących posiłków dla stanu osobowego w czasie przejazdu powinno
odbywać się w kuchniach polowych przewożonych w wagonach xKch.
5090. Pobieranie gorących posiłków, wody i środków spożywczych z kuchni polowych
transportu oraz oświetlenia i opału powinno odbywać się w czasie postoju transportu
na stacji, nie krótszym niż 15 min. Postoje dla wydawania posiłków należy uzgodnić
z Wojskową Komendą Transportu i przewoźnikiem w celu uwzględnienia ich
w indywidualnym rozkładzie jazdy transportu.
53
5091. Zabrania się pobierania wody do picia z tendrów parowozów, basenów wodnych
oraz żurawi i hydrantów wodnych, na których nie ma tabliczki z napisem „Woda
zdatna do picia”.
5092. W wagonach z ludźmi powinien być wystarczający zapas wody do picia.
5093. Wagony przeznaczone do przewozu czynnych kuchni polowych oraz żywności
wyposaża się w niezbędny sprzęt, na podstawie zarządzenia dowódcy przewożonego
oddziału.
5094. Opał oraz oświetlenie do wagonów typu xKl i xKch, zabezpiecza nadawca
we własnym zakresie.
5095. Do rozpalania w piecach, przystosowanych do opalania drewnem lub węglem,
kategorycznie zabrania się używania benzyny, oleju napędowego lub innych
łatwopalnych płynów.
5.5.14.ZABEZPIECZENIE MEDYCZNE TRANSPORTU OPERACYJNEGO
5096. Zabezpieczenie medyczne stanu osobowego w czasie przewozu organizuje pomocnik
komendanta transportu do spraw medycznych.
5097. Do organizacji zabezpieczenia medycznego transportu w sytuacjach szczególnych
mogą być włączone siły oraz środki wojskowej i cywilnej służby zdrowia.
5098. Przy przewozie mającym trwać dłużej niż 2 doby, do transportu operacyjnego
o składzie, co najmniej 10 wagonów z ludźmi włącza się wagon z przeznaczeniem na
punkt medyczny z możliwością izolowania chorych zakaźnie.
5099. Chorych i rannych, którzy nie mogą odbywać dalszej podróży w składzie transportu,
komendant transportu, na wniosek pomocnika do spraw medycznych, kieruje do
najbliższego szpitala wojskowego lub cywilnego, w uzgodnieniu z Komendantem
Wojskowej Komendy Transportu i Komendantem Obwodu Profilaktyczno
-Leczniczego, na którego terenie odbywa się transport.
5.6.
WYŁADOWANIE TRANSPORTÓW OPERACYJNYCH I ZAOPATRZENIA
50100.Dowódca okręgu wojskowego nadzoruje i odpowiada za przygotowanie punktów
(rejonów) wyładowania transportów wojskowych.
50101.Po zakończeniu prac manewrowych komendant transportu w uzgodnieniu
z przedstawicielem Wojskowej Komendy Transportu, a w przypadku jego
nieobecności, z przedstawicielem przewoźnika, zarządza wyładowanie transportu
i przeprowadza w następującym porządku:
54
1) stan osobowy transportu operacyjnego, nie biorący udziału w wyładowaniu
sprzętu, opuszcza wagony i udaje się do rejonu zbiórki;
2) zespoły wyznaczone do wyładowania sprzętu i materiałów wojskowych udają się
do przydzielonych wagonów, obok których w wyznaczonym miejscu składają
oporządzenie i przystępują do wyładowywania;
3) kierowcy i operatorzy po usunięciu mocowań uruchamiają silniki i na sygnał
dowódców pojazdów zjeżdżają z wagonów kolejowych, kierując się do rejonu
zbiórki pododdziału.
50102.Po zakończeniu wyładowania transportu wagony musza być oczyszczone, a środki
ładunkowe złożone w miejscu wskazanym przez przewoźnika.
50103.Drzwi wagonów krytych zamyka się, ściany platform podnosi, a kłonice zakłada
do gniazd. Piecyki w wagonach z ludźmi wygasza się w okresie zbliżania się
transportu do stacji wyładowania.
50104.Przy rozładunku należy zachować zasady bezpieczeństwa, jak przy załadunku,
o których mowa w pkt. 5016.
50105.Za zdanie wagonów przewoźnikowi odpowiada komendant transportu.
50106.Po wyładowaniu całości stanu osobowego oraz uzbrojenia i sprzętu wojskowego
komendant transportu zarządza formowanie kolumn marszowych w celu
przemieszczenia do rejonu ostatecznego (operacyjnego) przeznaczenia.
50107.W przypadku wyładunku transportu na terytorium obcego państwa prace należy
prowadzić zgodnie z procedurami oraz ustaleniami organów transportu i ruchu wojsk
państwa przyjmującego. Uzgodnień w tym zakresie dokonuje Szefostwo Transportu
i Ruchu Wojsk –Centrum Koordynacji Ruchu Wojsk.
55
ROZDZIAŁ 6.
ROZLICZANIE OPŁAT ZA PRZEWOZY WOJSK KOLEJĄ
6000. Stawki opłat oraz sposób i termin rozliczania należności za przewozy kolejowe
określane są w umowach lub porozumieniach dotyczących zasad realizacji i rozliczeń
finansowych świadczonych przez przewoźników na rzecz resortu Obrony Narodowej.
Umowę z przewoźnikiem zawiera upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej
właściwy szef (dowódca) komórki organizacyjnej resortu Obrony Narodowej.
6001. W przypadku załadunku transportu poza obszarem kraju i braku możliwości realizacji
przewozu przez przewoźnika narodowego, z którym jest zawarta umowa, dowódca
PKW/PJW zawiera odpowiednią umowę przewozu z lokalnych przewoźnikiem.
6002. Za przewozy kolejowe opłaty ponoszą wojskowe jednostki budżetowe nadające
ładunki do przewozu, zwane dalej „płatnikiem”. Opłaty są realizowane w trybie
i formie określonej w umowie.
6003. Płatnik zobowiązany jest do sprawdzenia poprawności przedstawionych przez
przewoźnika naliczeń za przewóz - zgodnie z zamówieniem i wykonaniem usługi.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, co do zasadności naliczonych opłat
płatnik składa reklamację. Tryb i sposób składania reklamacji określa umowa.
6004. Środki finansowe na opłaty za przewozy koleją planują właściwi dysponenci budżetu
w trybie i na zasadach określonych w przepisach dotyczących planowania wydatków
budżetowych w resorcie Obrony Narodowej.
56
ROZDZIAŁ 7.
OGÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE PRZEWOZU TOWARÓW
NIEBEZPIECZNYCH I PRZESYŁEK NADZWYCZAJNYCH
7.1.
OGÓLNE ZASADY PRZEWOZU TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH
7000. Do towarów niebezpiecznych zalicza się przyjmowane do przewozu koleją przesyłki
sklasyfikowane do następujących klas RID:
- Klasa 1. - materiały wybuchowe i przedmioty z materiałem wybuchowym,
- Klasa 2. - gazy,
- Klasa 3. - materiały ciekłe zapalne,
- Klasa 4.1. - materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne oraz materiały stałe
wybuchowe odczulone,
- Klasa 4.2. - materiały samozapalne,
- Klasa 4.3. - materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne,
- Klasa 5.1. - materiały utleniające podtrzymujące palenie (utleniające),
- Klasa 5.2. - nadtlenki organiczne,
- Klasa 6.1. - materiały trujące,
- Klasa 6.2. - materiały zakaźne,
- Klasa 7. - materiały promieniotwórcze,
- Klasa 8. - materiały żrące,
- Klasa 9. - różne materiały i przedmioty niebezpieczne.
7001. W składzie pociągu wojskowego mogą być przewożone towary niebezpieczne
z zachowaniem zasad ładowania i zestawiania składu pociągu zgodnie
z wymaganiami przepisów międzynarodowych i krajowych obowiązujących
w transporcie kolejowym.
7002. Przewóz towarów niebezpiecznych transportem kolejowym może być realizowany
całymi pociągami, grupami wagonów lub pojedynczymi wagonami.
7003. Do przewozu towarów niebezpiecznych nadawca zamawia wagony na stacjach
załadowania (nadania), zgodnie z przeznaczeniem i przepisami przewoźnika.
W zamówieniu należy podać nazwę towaru niebezpiecznego oraz numer
identyfikacyjny UN, masę towaru niebezpiecznego, a także plan załadunku wagonów.
7004. Towary niebezpieczne mogą być również przewożone w komunikacji kombinowanej
kolejowo-drogowej.
Pojazdy drogowe przeznaczone do przewozu
7
Pod pojęciem „komunikacja kombinowana kolejowo-drogowa” rozumie się przewóz pojazdów drogowych na
wagonach kolejowych.
57
w komunikacji kombinowanej, a także ich zawartość powinny odpowiadać
wymaganiom „Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu
drogowego towarów niebezpiecznych (ADR)”.
7005. Załadunek i wyładunek towarów niebezpiecznych może odbywać się na stacjach
i punktach ładunkowych tylko w miejscach określonych w „Regulaminie stacji” przy
zachowaniu szczególnych warunków bezpieczeństwa.
7006. W przypadku prowadzenia załadunku na torach stacyjnych, niezależnie od złożonego
zamówienia na wagony, nadawca zobowiązany jest uzgodnić z przewoźnikiem
terminy rozpoczęcia dowozu towarów niebezpiecznych na punkt ładunkowy
i przystąpienia do ładowania.
7007. Wagony do przewozu towarów niebezpiecznych powinny być wyposażone zgodnie
z przepisami RID oraz czyste, szczelne i bez uszkodzeń. Wewnątrz wagonów
nie powinno być żadnych przedmiotów metalowych nie będących częścią wagonu.
Drzwi i okna wagonów (wywietrzniki) powinny być dobrze zamknięte.
7008. W razie stwierdzenia usterek wagonów podstawionych do załadunku nadawca zgłasza
Wojskowej Komendzie Transportu i przewoźnikowi konieczność naprawy
lub podstawienia innych, w należytym stanie.
7009. Osoby zajmujące w Wojskowych Komendach Transportu i jednostkach wojskowych
etatowe stanowiska do spraw przewozów kolejowych powinny posiadać uprawnienia
doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych,
zwanego dalej „doradcą”. Zasady wydawania uprawnień określają przepisy dotyczące
prowadzenia kursów na uprawnienia dla doradców.
7010. Realizacja przewozu towarów niebezpiecznych powinna być poprzedzona szkoleniem
zespołu za/wyładowczego na stanowiskach pracy przez doradcę. Za przeprowadzenie
szkolenia odpowiadają dowódcy jednostek wojskowych. Jeżeli w danej jednostce
wojskowej nie ma uprawnionego doradcy dowódca występuje do właściwej
terytorialnie Wojskowej Komendy Transportu o skierowanie doradcy do
przeprowadzenia szkolenia.
7011. Wykonywanie związanych z przewozem koleją czynności pakowania, napełniania,
załadunku, rozładunku lub przeładunku towarów niebezpiecznych powinno
być nadzorowane przez doradcę.
7012. Załadunek i wyładunek towarów niebezpiecznych oraz oznakowanie wagonów
z towarami niebezpiecznymi należy do obowiązków nadawcy i odbiorcy.
8
Ustawa z dnia 31 marca 2004r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 967,
z poźn. zm.)
58
7013. Oznakowanie wagonu i wypełnienie listu przewozowego musi odpowiadać przepisom
Regulaminu RID lub załącznikowi 2 do umowy SMGS w zależności od obszaru
realizacji przewozu.
7014. Przewożone wojskowe towary niebezpieczne powinny być ochraniane przez konwój
na całej drodze przewozu. Za zaplanowanie konwoju odpowiada organ planujący,
a za jego wyznaczenie dowódca jednostki wojskowej nadającej ładunki do przewozu.
7.2.
ZASADY KONWOJOWANIA
7015. Dowódca jednostki realizującej przewóz wyznacza konwój do ochrony transportów
z towarami niebezpiecznymi.
7016. W razie potrzeby do składu konwoju mogą być dołączeni specjaliści do spraw
przewożonych towarów niebezpiecznych.
7017. Służba konwojowa winna być pełniona zgodnie z „Regulaminem Ogólnym Sił
Zbrojnych RP”. Skład konwoju zależy od ilości posterunków - ustalanych
w zależności od ilości wagonów w transporcie. Jeden konwojent może ochraniać
do 10 wagonów po jednej stronie. Podczas przewozu szczególnie ważnych ładunków
konwojentom może być przydzielona mniejsza ilość wagonów do ochrony.
7018. Rozprowadzających wyznacza się, gdy skład konwoju liczy 3 i więcej posterunków.
7019. Konwojenci żołnierze, powinni być ubrani w mundury polowe lub ćwiczebne,
a pracownicy służb ochrony (warty), w mundurach pracownika ochrony (warty).
Ponadto wyposażenie w środki łączności, uzbrojenie i żywność na czas przewozu,
określa dowódca jednostki wojskowej, w zależności od sytuacji.
7020. Konwój umieszcza się w wagonie xKl lub osobowym.
7021. Nadawca obowiązany jest poinstruować dowódcę konwoju o właściwościach
przewożonego ładunku, wymaganych środkach bezpieczeństwa i ostrożności przy
przewozie oraz sposobie przekazania ładunku odbiorcy.
7022. Konwojentów należy rozmieszczać w takich miejscach, aby mieli możliwość stałej
i dogodnej obserwacji ochranianych wagonów, a w czasie postoju pociągu wzdłuż
ochranianych wagonów.
7023. Przyjęcie ładunku i dokumentów przewozowych pod ochronę od nadawcy oraz
przekazanie ich odbiorcy należy odnotować w dzienniku działania dowódcy konwoju.
59
7.2.1. OBOWIĄZKI DOWÓDCY KONWOJU
7024. Dowódca konwoju odpowiada za:
1) przygotowanie konwoju pod względem zabezpieczenia łączności, uzbrojenia,
oporządzenia i wyżywienia;
2) przeprowadzenie ze składem konwoju instruktażu na temat zasad bezpieczeństwa
w czasie przewozu koleją oraz pełnienia służby konwojowej;
3) umieszczenie i urządzenie konwoju w wagonie;
4) określenie szczegółowych obowiązków konwojentów na posterunkach,
ich rozmieszczenie oraz sposób pełnienia służby konwojowej;
5) wyznaczenie zmian na posterunkach;
6) organizowanie żywienia konwoju w czasie przejazdu;
7) przyjęcie transportu odpowiednio zabezpieczonego i oplombowanego od osoby;
odpowiedzialnej za załadowanie oraz przekazanie osobie odpowiedzialnej
za rozładunek, z uwzględnieniem pkt. 7023;
8) prowadzenie dziennika działania dowódcy konwoju;
9) złożenie, w trybie natychmiastowym meldunku dowódcy jednostki wojskowej
oraz powiadomienie komendanta Wojskowej Komendy Transportu w sytuacji
zagrożenia napadem lub zaistnienia wypadku kolejowego.
7.2.2. ZASADY PRZEWOZU PRZESYŁEK NADZWYCZAJNYCH
7025. Za przesyłkę nadzwyczajną uważa się uzbrojenie i sprzęt wojskowy, których przewóz
ze względu na kształt, rozmiary lub masę może powodować trudności w transporcie
koleją lub wymaga zachowania szczególnych warunków techniczno-ruchowych.
7026. Przesyłkę nadzwyczajną stanowią w szczególności:
1) sprzęt i uzbrojenie wojskowe:
a) przekraczające kolejową skrajnię ładunkową, po załadowaniu na wagony,
b) wymagające specjalistycznych wagonów, urządzeń zabezpieczenia bądź
organizacji przewozu, ze względu na położenie środka ciężkości lub inne
przyczyny związane z bezpieczeństwem przewozu,
c) wymagające przewozu w wagonach z zagłębioną podłogą,
d) o masie jednej sztuki ponad 60 ton,
e) powodujące obciążenie osi wagonu lub metr bieżący toru większe
od dopuszczalnego choćby w części drogi przewozu,
f) wymagające załadowania co najmniej na dwa wagony z ławami pokrętnymi,
nie połączone ze sobą sprzęgami wagonowymi lub wagonem pośrednim,
60
g) pojazdy kolejowe o przekroczonej skrajni;
2) inne ładunki o długości ponad 36 m ładowane, co najmniej na dwa wagony bez
ław pokrętnych;
3) pojazdy kolejowe toczące się na własnych kołach, nie oznaczone znakami UIC,
RIC lub MC;
4) specjalistyczne pojazdy kolejowe toczące się na własnych kołach, np. dźwigi,
maszyny torowe i drogowe;
5) wagony z kołami o średnicy mniejszej niż 840 mm, w tym również oznaczone
znakami UIC, RIC , MC;
6) pojazdy kolejowe o prześwicie toru innym niż 1435 mm.
7027. Przesyłki nadzwyczajne, przewoźnik przyjmuje do przewozu w miarę możliwości
technicznych i eksploatacyjnych.
7028. Planowanie przewozów z przesyłkami nadzwyczajnymi wymaga przekazania
przewoźnikowi planu z wyprzedzeniem przed zamierzonym terminem załadunku,
co najmniej:
1) w komunikacji na obszarze kraju - 30 dni;
2) w komunikacji międzynarodowej - 60 dni.
7029. W przypadku przewozu przesyłek nadzwyczajnych w sytuacjach „niecierpiących
zwłoki” oraz gdy przewóz uzasadniony jest ważnymi względami obronności lub
bezpieczeństwa państwa, a w szczególności w przypadku wprowadzenia stanu klęski
żywiołowej, podwyższonej gotowości lub stanu wojennego terminy, o których mowa
w pkt. 7028 mogą ulec skróceniu.
7030. W celu ułatwienia procedur uzgadniania przewozu uzbrojenia i sprzętu wojskowego,
przekraczającego skrajnię kolejową należy korzystać z „Katalogu skrajni pojazdów
i sprzętu wojskowego” zwanego dalej „szkicownikiem”. Poszczególne numery kart
szkicownika przedstawiają na tle ładunkowej skrajni kolejowej rysunki usytuowania
sprzętu na wagonach kolejowych. Do umocowania oraz zabezpieczenia przed zmianą
położenia podczas przewozu należy stosować przepisy rozdziału 8 niniejszej
instrukcji. W sytuacjach nie określonych w tej instrukcji, o sposobie zabezpieczenia
sprzętu decyduje przedstawiciel przewoźnika.
7031. W czasie planowania lub składania zapotrzebowań i zamówień na wagony należy
odwoływać się do numeru kodu przypisanego w szkicowniku dla danego rodzaju
sprzętu i uzbrojenia wojskowego.
7032. W przypadku, gdy szkicownik nie zawiera danego typu, a uzbrojenie lub sprzęt
przekracza skrajnię ładunkową ustaloną przez przewoźnika, nadawca powinien
61
dodatkowo wykonać i przekazać przewoźnikowi, w celu określenia i uzgodnienia
warunków przewozu, rysunki w rzutach na trzy płaszczyzny:
1) pionową (rzut główny) w skali 1:30 na tle obrysu skrajni ładunkowej;
2) poziomą (rzut z góry);
3) boczną (rzut prawy lub lewy).
7033. Rzuty na płaszczyznę poziomą i boczną powinny być umieszczone łącznie na arkuszu
formatu A4. Ponadto na rysunku należy przedstawić projekt usytuowania oraz
zabezpieczenia przesyłki na wagonie, jak również zabezpieczenia jej części
ruchomych przed zmianą położenia podczas przewozu, a także umieścić: numer
i skalę rysunku, nazwę, masę, dokładne wymiary przesyłki (łącznie z opakowaniem
i mocowaniem) oraz położenie środka ciężkości.
7034. Jeżeli przesyłkę cechują specjalne właściwości konstrukcyjne lub technologiczne,
powodujące konieczność zastosowania szczególnych warunków załadunku, przewozu,
wyładowania, przeładowania, itp. nadawca określa to przewoźnikowi w instrukcji
transportowej.
7035. Jeżeli masa jednostkowa lub wymiary przesyłki nadzwyczajnej uległy zmianie choćby
tylko w jednym punkcie krytycznym, nadawca składa nowe zgłoszenie przesyłki
do przewozu.
7036. Nadawca jest zobowiązany złożyć nowe zgłoszenie przesyłki, jeżeli minął termin
ważności udzielonego przez kolei zezwolenia na przewóz. Do nowego zgłoszenia
nadawca załącza pełny komplet załączników.
7037. W razie powstania stałej przeszkody w przewozie przewoźnik może przed
podstawieniem wagonu cofnąć zezwolenia na przewóz podając przyczyny.
7038. Przewoźnik może uzależnić wydanie zezwolenia na przewóz wymagający
dostosowania drogi przewozu (np. zatrzymanie ruchu na sąsiednich torach, demontażu
sieci trakcyjnej lub urządzeń sygnalizacyjnych) od wyrażenia przez nadawcę pisemnej
zgody na pokrycie kosztów tych robót.
7039. Przed przyjęciem do przewozu przesyłki nadzwyczajnej przewoźnik sprawdza
w obecności nadawcy spełnienie warunków określonych w decyzji o wyrażeniu zgody
na przewóz, a w szczególności:
1) prawidłowość załadowania, umocowania i zabezpieczenia przesyłki oraz jej
ruchomych części przed zmianą położenia w czasie przewozu;
2) wysokość przesyłki mierzoną od główki szyny i szerokość przesyłki mierzoną od
osi toru;
3) zgodność przesyłki z dostarczoną dokumentacją;
4) uszynienie przesyłki;
62
5) umieszczenie tablic informacyjnych o przekroczonej skrajni ładunkowej przez
nadawcę.
7040. Przyjęcie przesyłki nadzwyczajnej do przewozu odbywa się komisyjnie.
Przewodniczącym komisji jest przedstawiciel przewoźnika, a członkami nadawca
przesyłki i przedstawiciel linii kolejowych. Dopuszczenie przesyłki do przewozu
komisja stwierdza protokolarnie.
7041. W razie stwierdzenia nieprawidłowości przewoźnik może wyznaczyć termin ich
usunięcia przez nadawcę lub nakazać przeładowanie.
7042. Przeładowanie, poprawienie załadowania, uszynienie oraz umocowania przesyłki
nadzwyczajnej należy do nadawcy.
7043. W przypadku przekroczenia skrajni ładunkowej i niepewności wykonania
bezpiecznego przewozu należy przeprowadzić próbną jazdę wagonem z urządzeniem
do pomiarów skrajni budowli albo z makietą przesyłki.
63
ROZDZIAŁ 8.
PRZEPISY MOCOWANIA UZBROJENIA I SPRZĘTU
WOJSKOWEGO NA WAGONACH KOLEJOWYCH
8.1.
POSTANOWIENIA OGÓLNE
8000. Mocowanie wojskowych pojazdów gąsienicowych i kołowych w przewozach na
obszarze Polski oraz państw, które ratyfikowały porozumienie standaryzacyjne NATO
STANAG 2468 regulują przepisy: „Techniczne aspekty przewozu materiałów
wojskowych koleją” (AMovP 4). Poza tym przy załadunku obowiązują postanowienia
„Wytycznych ładowania UIC”.
8001. Wzory zaznaczone cyframi arabskimi, np. „Wzór 3” odnoszą się do środków
mocowania. Natomiast wzory numerowane z użyciem cyfr rzymskich, np. „Wzór III”
odnoszą się do sposobów mocowania.
8002. W niniejszej instrukcji, numeracja rysunków jest zgodna z numeracją zastosowaną
w AMovP-4.
8003. Nadawca odpowiada za realizację następujących przedsięwzięć:
1) przed załadunkiem należy usunąć z wagonu śnieg i lód oraz pozostałości
poprzedniego ładunku oraz elementów zabezpieczających i mocujących;
2) w pojazdach z napędem należy włączyć hamulec, poza tym należy włączyć
pierwszy lub wsteczny bieg lub w przypadku automatycznej skrzyni biegów
należy ją zablokować, jeśli pozwala na to konstrukcja. Nadawca zobowiązany jest
poza tym zabezpieczyć silnik przed samoczynnym włączeniem. W pojazdach bez
napędu należy włączyć hamulec ręczny, jeśli pojazd go posiada;
3) pojazdy należy zabezpieczyć przed niedopuszczalnym przesunięciem za pomocą
środków wymienionych w podrozdziale 8.2., według jednego z opisanych
sposobów zgodnie z podrozdziałem 8.3, chyba że pojazdy są przewożone na
wagonach ze specjalnymi urządzeniami do mocowania, dla których stosuje się
zgłoszenie nowego sposobu ładowania i zabezpieczenia (uzgodnionego
z Kolejowym Przedsiębiorstwem Kolejowym – KPP), zgodnie ze wzorem tomu 1
„Wytycznych ładowania” UIC. Dla przesyłek w zwartych pociągach dozwolone są
odstępstwa zgodnie z podrozdziałem 8.4. Dodatek I zawiera zbiorcze zestawienie
dopuszczalnych środków i sposobów mocowania dla pojedynczych wagonów
i grup wagonów oraz dla zwartych pociągów. Niektóre pojazdy gąsienicowe
z miękkim zawieszeniem muszą być zabezpieczone wg Wzoru III;
64
4) pojazdy kołowe powinny mieć w oponach ciśnienie nominalne, zgodnie
z instrukcją pojazdu;
5) środki mocujące należy umocować do wagonu w sposób gwarantujący pewne
zabezpieczenie przewożonych pojazdów. Przy stosowaniu klinów itp. należy
zwrócić uwagę, by gwoździe lub kolce metalowe nie trafiły na części metalowe
lub w wolne przestrzenie podłogi wagonu;
6) podnośniki, wieżyczki i lufy armat, wysięgniki, obciążniki lub inne unoszone,
odchylne lub przesuwne części należy zabezpieczyć zgodnie z pkt. 8040 w sposób
zapobiegający ich poruszaniu się w pionie lub poziomie;
7) plandeki i siatki maskujące należy mocować na pojazdach w sposób pewny,
zgodnie z pkt. 8041.
8004. Jeśli którekolwiek z postanowień wymienionych w pkt 8003 nie jest spełnione
– transport nie może być uruchomiony, a przy przekroczeniu granicy, przesyłka może
być zwrócona.
8.2.
ŚRODKI DO MOCOWANIA
8005. Do zabezpieczenia pojazdów na wagonach kolejowych w kierunku podłużnym
i poprzecznym dopuszczone są tylko środki mocowania opisane poniżej.
8006. Kliny dla zabezpieczenia podłużnego:
1) kliny stalowe z kolcami:
a) dla pojazdów gąsienicowych i kołowych o ciężarze całkowitym powyżej 6 t,
Wzór 1 (rys. 1),
Rys. 1
65
b) dla pojazdów gąsienicowych i kołowych o ciężarze całkowitym od 8 do 38 t,
Wzór 2 (rys. 2),
c) dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym od 6 do 20 t. Wzór 3 (rys.3),
d) dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym od 8 do 14 t, Wzór 4 (rys.4);
Rys. 2
Rys. 3
Rys. 4
66
2) kliny drewniane:
a) dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym do 6 t, łącznie z naczepami
siodłowymi, Wzór 5 (rys. 5),
b) dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym do 2 t, Wzór 6 (rys. 6),
wymiary takie same jak dla Wzoru 14.
Mocowanie klinów drewnianych
Ciężar pojazdu do
koła niezahamowane
koła zahamowane
2 t
2
2
3 t
2
3
4 t
2
4
5 t
2
5
6 t
3
6
9
Głębokość wbicia gwoździ w podłogę wagonu minimum 40 mm
Rys. 5
Rys. 6
67
8007. Kątowniki i drewniane klocki mocujące. Kliny do zabezpieczenia poprzecznego,
w tym:
1) kątowniki - Wzór 11 (rys. 11):
a) dla pojazdów gąsienicowych i kołowych o ciężarze całkowitym powyżej 6 t,
b) dla pojazdów kołowych o średnicy kół co najmniej 1100 mm,
c) dla pojazdów gąsienicowych o ciężarze całkowitym powyżej 26 t. – Wzór 12
(rys 12);
2) klocki mocujące - Wzór 13 (rys. 13): dla pojazdów gąsienicowych o ciężarze do
32 t i dla podpór nie naładowanych naczep siodłowych;
Rys. 11
Rys. 12
Rys. 13
68
Mocowanie klocków drewnianych:
Ciężar pojazdu do
Ilość gwoździ na
10
klocek
16 t
4
24 t
6
32 t
8
3) kliny drewniane - Wzór 14 (rys. 14):
a) wymiary takie same jak dla Wzoru 6,
b) dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym do 10 t;
4) Mocowanie klinów drewnianych:
a) 2 gwoździe na klin dla pojazdów kołowych poniżej 6 t,
b) 3 gwoździe na klin dla pojazdów kołowych od 6 t do 10 t.
8008. Środki wiążące dla zabezpieczenia podłużnego i poprzecznego:
1) środki wiążące wielokrotnego użytku:
a) łańcuchy ze stali okrągłej,
b) liny stalowe,
c) pasy z tkaniny poliestrowej z rozciągniętego wstępnie materiału rozciągliwości
do 7 % przy dopuszczalnej zdolności do mocowania;
Środki wiążące muszą posiadać elementy naciągania zabezpieczone przed
przypadkowym rozwiązaniem. Na środkach wiązania, na zawieszkach lub etykietach muszą
być oznaczenia: zdolność do mocowania LC = ½ siły rozrywającej oraz najwyższy
10
Głębokość wbicia gwoździ w podłogę wagonu minimum 40 mm
Rys. 14
69
dopuszczalny ciężar pojazdów kołowych i gąsienicowych. Pasy i taśmy w razie potrzeby
należy chronić przed przetarciem.
Dopuszczalna zdolność mocowania środków wiążących wielokrotnego użytku
Dozwolone dla
Dopuszczalna zdolność
mocowania środków
wiązania
11
[kN]
pojazdów kołowych
o ciężarze do [t]
pojazdów gąsienicowych
o ciężarze do [t]
25
8,5
11,0
40
15,0
25,0
80
28,0
52,0
100
38,0
60,0
Uwaga: dopuszczalna zdolność do mocowania – LC = ½ siły rozrywającej
Łańcuchy i linki stalowe należy umiarkowanie napiąć, natomiast pasy z tkaniny
poliestrowej napina się mocno, by uwzględnić różny stopień rozciągania. Do zaczepienia
środków wiążących, w razie braku punktów zaczepienia nadają się haczyki
z przymocowanymi pierścieniami (rys. 15 i 16). Haczyki muszą być pewnie przyczepione do
części nośnych pojazdów lub wagonów towarowych. Pierścienie o kształcie trójkątnym
nadają się szczególnie do przeciągnięcia pasów z tkanin poliestrowych.
11
Pasy z tkaniny poliestrowej z względu na dopuszczalną zdolność mocowania muszą być
podwójnie złożone (jako pętle). Zalecane są łańcuchy o wysokiej jakości.
Rys. 15
Rys.16
70
2) środki wiążące jednorazowego użycia - dopuszczalna zdolność do mocowania dla
środków wiążących jednorazowego użycia:
a) min. 10 kN / pętlę
12
dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym do 3 t,
b) min. 25 kN / pętlę
13
dla pojazdów kołowych o ciężarze całkowitym
3 - 8 t,
Środki wiążące jednorazowego użycia dozwolone są tylko dla pojazdów kołowych
o ciężarze całkowitym do 8 t. Należą do nich pasy jednorazowego użycia i taśmy
zabezpieczające z zaciskami i zamkami. Zakłada się je podwójnie złożone (jako pętle).
Pasy i zabezpieczające taśmy mocujące powinny być napinane przede wszystkim
za pomocą luźnych urządzeń napinających albo dźwignią (rys. 17). Szczegóły patrz rys. 18.
12
) Siła rozrywająca na pętlę min. 20 kN.
13
) Siła rozrywająca ma pętlę min. 50 kN.
Rys. 17
Rys. 18
71
c) wiązanie kół „Y” (rys. 19);
Zezwala się stosować wiązanie kół "Y" (rys.19) dla pojazdów kołowych o ciężarze
całkowitym od 4 do 12t i średnicy kół minimum 1100 mm. Dopuszczalna zdolność
mocowania systemu musi wynosić, co najmniej 25 kN.
3) środki wiążące do zabezpieczenia luf armatnich;
Linki stalowe o minimalnej średnicy 9,5 mm (3/8 cala) i dopuszczalnej zdolności
mocowania 25 kN, z co najmniej trzema zaciskami związane w pętlę. Zaciski linek stalowych
muszą być umocowane w odległości, co najmniej 50 mm jeden od drugiego i od końców
linki. Muszą one być mocno naciągnięte. Jako ochrona przed przetarciem konieczne jest
owinięcie lufy działa materiałem ochronnym (rys. 20).
4) łańcuchy ze stali okrągłej o minimalnej średnicy ogniwa 8 mm
i dopuszczalnej sile zdolności mocowania 25 kN z zaciskami na obu końcach oraz
naciągiem w środku. Na jednym końcu założony jest wąż chroniący lufę armatnią
przed uszkodzeniem przez pętlę (rys. 21);
Rys. 20
Rys. 19
72
5) pasy z tkaniny poliestrowej, pasy jednorazowego użycia lub taśmy mocujące
o dopuszczalnej zdolności mocowania 25 kN na pętlę (rys. 22).
Odstęp "L" w zależności od sprzętu wojskowego wynosi 1100 do 1400 mm.
8009. Podpora pod naczepy siodłowe (rys. 23). Ładowne naczepy siodłowe, które nie ładuje
się na wagony systemu "Huckepack" zamontowanymi podporami, muszą być
w właściwy sposób podparte w strefie płyty naczepy. Jeśli w tym celu wykonana jest
podpora drewniana (koziołek), powinna ona mieć niżej naszkicowaną konstrukcję.
Rys. 23
Rys. 21
Rys. 22
73
8.3.
SPOSOBY MOCOWANIA NA POJEDYNCZYCH WAGONACH I GRUPACH
WAGONÓW
8010. Mocowanie pojazdów gąsienicowych. Wzór I (rys.24):
1) z przodu i tyłu każdej gąsienicy należy umocować stalowe
kliny z kolcami Wzór 1 lub 2, tak by pojazd gąsienicowy stał
między czterema klinami jak w siodle. Kliny Wzoru 2 muszą
być przy tym w miarę potrzeby umocowane dwoma
gwoździami do podłogi w celu zapobiegnięcia przed
przesunięciem w trakcie załadunku;
2) na końcach pojazdu gąsienicowego należy umocować po dwa
wiązania z łańcuchów stalowych, linek stalowych lub pasów
z tkanin poliestrowych (jak w pkt.8008 ). Środki mocujące
należy wiązać na krzyż i poprzecznie do osi podłużnej wagonu,
przy czym w szczególnych przypadkach umocowania środków
wiążących należy przestrzegać przepisów wg Wzoru III.
Sztuk
Wymiary drewna w
(cm)
A
1
10
´ 10 ´ 70
B
2
10
´ 10 ´ 115
C
2
5
´ 15 ´ 110
D
2
10
´ 10 ´ 145
E
2
5
´ 15 ´ 110
F
1
5
´ 10 ´ 175
G
2
5
´ 10 ´ 152
H
4
10
´ 10 ´ 175
I
2
5
´ 15 ´ 360
J
6
5
´ 15 ´ 60
K
2
5
´ 15 ´ 30
74
8011. Mocowanie pojazdów gąsienicowych, wzór II (rys. 25):
1) przed i za każdą gąsienicą należy umocować stalowe
kliny z kolcami Wzoru 1 lub 2, tak by pojazd
gąsienicowy stał między czterema klinami jak
w siodle. Kliny Wzoru 2 muszą być przy tym w miarę
potrzeby umocowane dwoma gwoździami do podłogi
wagonu w celu zabezpieczenia przed przesunięciem w trakcie załadunku;
2) pod gąsienicami w strefie pierwszej i ostatniej rolki należy umocować albo cztery
kątowniki mocujące Wzoru 11 lub 12, albo dla pojazdów gąsienicowych do 32 t
przybić gwoździami do podłogi wagonu wzdłuż gąsienic po każdej stronie
z zewnątrz lub od wewnątrz cztery klocki Wzoru 13. W zwykłym przypadku
wiązanie nie jest wymagane (wyjątki patrz punkt 3) poniżej;
3) dla pojazdów gąsienicowych, które z względu na konstrukcję układu biegowego
przy uderzeniach w czasie manewrów mogą się przesunąć przez kliny podłużne
również przy zaciągniętym hamulcu i ewentualnie włączonym pierwszym biegu
oraz dla pojazdów z uszkodzonym hamulcem należy stosować zabezpieczenie
według Wzoru III.
Rys. 24
75
8012. Umocowanie pojazdów gąsienicowych. Wzór III (rys. 26) - dla specjalnych
przypadków. To mocowanie stosuje się dla pojazdów gąsienicowych, które ze
względu na konstrukcję układu biegowego na skutek uderzeń w czasie manewrów
mogą się przesunąć przez kliny podłużne również przy zaciągniętym hamulcu
ewentualnie włączonym pierwszym biegu. Stosuje się je również dla pojazdów
gąsienicowych z uszkodzonym hamulcem. Pojazdy takie muszą być zgłoszone przez
siły zbrojne.
8013. Przed i za każdą gąsienicą należy umocować stalowe kliny
z kolcami Wzoru 1 lub 2, tak by pojazd gąsienicowy stał między
czterema klinami jak w siodle. Kliny Wzoru 2 muszą być przy tym
w miarę potrzeby przymocowane do podłogi wagonu za pomocą dwóch
gwoździ, dla zapobieżenia przed przesunięciem w trakcie załadunku;
8014. Na końcach pojazdu gąsienicowego należy umocować dwa wiązania za
pomocą łańcuchów ze stali okrągłej, linek stalowych lub pasów z tkaniny
poliestrowej (jak w pkt 8008). Środki mocujące należy wiązać na krzyż
w ten sposób, by mogły przejęć również siły podłużne. W. tym celu muszą
one być napięte w kierunku podłużnym począwszy od ścian czołowych
pojazdów gąsienicowych pod kątem co najmniej 30°.
Rys. 25
76
Wzór IV (pozostaje tymczasowo wolny).
8015. Mocowanie pojazdów kołowych z własnym napędem. Wzór V (rys. 27-29):
1) przed i za każdym kołem, w przypadku podwójnych osi
tylko odpowiednio na zewnątrz, a w przypadku podwójnych
kół tylko odpowiednio pod jedną oponą, należy umocować
kliny Wzór 1 do 6, odpowiadające ciężarowi pojazdu, tak by
pojazd kołowy stał miedzy klinami jak w siodle. Kliny
stalowe z kolcami Wzór 2 i 4 muszą być przy tym
umocowane dwoma gwoździami do podłogi wagonu w celu
zabezpieczenia przed przesunięciem w trakcie załadunku;
2) na końcach każdego pojazdu kołowego należy umocować
odpowiednio 2 wiązania z łańcucha ze stali okrąglej, linek stalowych,
pasów z tkaniny poliestrowej, pasów jednorazowego użycia lub taśm
mocujących. Środki wiążące najlepiej mocować w poprzek do osi
podłużnej wagonu. Jeśli na końcach pojazdów z boku znajdują się
punkty do wiązania, środki wiążące należy skrzyżować i mocować do
nich;
3) sprzęgnięte jednoosiowe przyczepy nie muszą być podklinowane, jednakże
muszą one być zabezpieczone poprzez uwiązanie na końcu w celu
zapobieżenia ruchom poprzecznym i pionowym. Sprzęgnięte i uwiązane w tyle
przyczepy dwu- i wieloosiowe należy podklinować jak pojazdy silnikowe.
Rys. 26
77
Rys. 27
Rys. 28
Rys. 29
78
8016. Mocowanie pojazdów kołowych z własnym napędem. Wzór VI (rys. 30):
1) przed i za każdym kołem, w przypadku podwójnych osi
tylko odpowiednio na zewnątrz a w przypadku
podwójnych kół tylko odpowiednio pod jedną oponą,
należy umocować kliny Wzór 1 do 6 odpowiadające
ciężarowi pojazdu, tak by pojazd kołowy stał między
klinami jak w siodle. Kliny stalowe z kolcami Wzór 2 i 4
muszą być przy tym umocowane do podłogi wagonu
dwoma gwoździami w celu zapobieżenia przed
przesunięciem w trakcie załadunku;
2) z boku kół, w przypadku podwójnych osi tylko przy kołach
zewnętrznej osi, należy umocować albo na zewnątrz albo od
środka kątowniki mocujące Wzór 11 lub kliny Wzór 14 w celu
zabezpieczenia poprzecznego, Wiązanie w normalnych
przypadkach nie jest konieczne (wyjątki patrz pkt 8011).
8017. Nie zezwala się mocować wg Wzoru VI pojazdów:
1) których nie można zabezpieczyć hamulcem ręcznym;
2) z uszkodzonym silnikiem;
3) ze sprzęgniętą przyczepą.
Rys. 30
79
8018. Przy każdym kole pojazdu, w przypadku kół podwójnych tylko przy
zewnętrznych, należy umocować wiązania "Y" z pętlą rozwartą 120
°.
Odciągi do punktów mocowania na wagonie muszą być przy tym
poprowadzone możliwie pionowo tzn., co najmniej pod kątem 60
° do
podłogi wagonu bez zaginania pasów na podniesionych bocznych burtach
wagonu. Wiązania kół "Y" należy umocować do wagonu łańcuchami ze stali
okrągłej i napiąć przy pomocy "grzechotki" (mechanizmu zapadkowego).
8019. Nie zezwala się mocowania wg Wzoru VII pojazdów:
1) których nie można zabezpieczyć hamulcem ręcznym i ewentualnie przez
włączenie pierwszego biegu;
2) z uszkodzonym silnikiem.
8020. Mocowanie pojazdów kołowych z własnym napędem. Wzór VII (rys. 31-33).
Rys. 31
Rys. 32
80
Rys. 33
8021. Mocowanie to stosuje się dla przyczep załadowanych w kierunku osi podłużnej
wagonu. Ładowne przyczepy jednoosiowe oraz przyczepy z podwójną osią i stałym
dyszlem muszą stać poziomo. W tym celu podpora dyszla musi być ustawiona
w odpowiedniej wysokości i zabezpieczona przed opadnięciem. Opróżnione
przyczepy jednoosiowe mogą być załadowane również z opuszczonym dyszlem.
8022. Przed i za każdym kołem, w przypadku podwójnych osi tylko
odpowiednio na zewnątrz, a w przypadku podwójnych kół tylko
odpowiednio pod jedną oponą, należy umocować kliny Wzór 1 do
6 odpowiednie dla ciężaru pojazdu. Jeśli stosuje się kliny-stalowe z
kolcami, w trakcie załadunku musi być do-dyspozycji pojazd
silnikowy, by kolce wcisnąć w podłogę wagonu poprzez najechanie
na kliny. Kliny stalowe z kolcami Wzór 2 i 4 należy przy tym
umocować do podłogi wagonu dwoma gwoździami, by zapobiec przesunięciu
w trakcie załadunku.
8023. Na końcach przyczep należy umocować odpowiednio dwa
wiązania z łańcuchami ze stali okrągłej, linkami stalowymi,
pasami z tkaniny poliestrowej, pasami jednorazowego użycia lub
z taśmy mocującej. Środki wiążące należy mocować na krzyż, tak
by mogły one przejąć zarówno siły podłużne jak
i poprzeczne.
8024. Dyszle muszą być zabezpieczone przed podniesieniem i odchyleniem na
bok za pomocą pasów z tkaniny poliestrowej, pasów jednorazowego
użycia lub taśm mocujących o wytrzymałości na rozciąganie minimum
10 kN/pętlę. Środki wiążące należy w tym celu umocować w ten sposób,
by oddziaływały w kierunku pionowym i poprzecznym do podłużnej osi
wagonu (przywiązanie dyszla do podłogi wagonu).
81
8025. Mocowanie przyczep nie sprzężonych z pojazdem silnikowym. Wzór VIII
(rys. 34 - 37).
Rys. 34
Rys. 35
Rys. 36
Rys. 37
82
8026. Mocowanie naczep siodłowych. Wzór IX (rys. 38-39).
8027. Przed i za każdym kołem, przy kołach podwójnych tylko przy
jednym kole, należy umocować kliny Wzór 1-5 odpowiednio do
ciężaru pojazdu. Jeśli stosuje się kliny stalowe z kolcami,
wystarczy umocować je przed przednimi i za tylnymi kołami.
W celu wciśnięcia kolców stalowych w podłogę wagonu przez
najechanie na kliny musi być zastosowany pojazd silnikowy. Kliny
stalowe z kolcami Wzór 2 i 4 muszą być przy tym umocowane do
podłogi wagonu dwoma gwoździami, by zapobiec przesunięciu
w trakcie załadunku.
8028. W strefie płyty siodłowej i z tyłu naczepy siodłowej należy umocować
wiązania z tkaniny poliestrowej. Pasy należy ewentualnie tak umocować
za pomocą odpowiednich elementów łączących (np. haczyków
i pierścieni trójkątnych), by mogły przejąć siły we wszystkich
kierunkach. Wymagane są cztery pasy w strefie płyty siodłowej, dwa
pasy z tyłu.
8029. Ładowne naczepy siodłowe muszą być podparte
w strefie płyty siodłowej za pomocą koziołka. Następnie
należy odciążyć podpory.
8030. W przypadku próżnych naczep siodłowych, których podpory i dźwigniki nie
wykazują usterek, koziołki nie są wymagane, jeśli podpory maja płyty ślizgowe lub
rolki. Obok płyt lub rolek podpór należy umocować
klocki drewniane Wzór 13 dla bocznego prowadzenia.
Jeśli to konieczne korba podpór musi być dobrze zabezpieczona przed opuszczeniem
przy poziomym położeniu naczepy siodłowej za pomocą dodatkowego wiązania.
83
8031. Wzór X (pozostaje tymczasowo wolny).
Rys. 38 Oparcie na koziołku, podpory odciążone
Rys. 39 Oparcie na podporach dobrze zabezpieczonych przed opuszczeniem
84
SPOSOBY MOCOWANIA NA WAGONACH W ZWARTYCH POCIĄGACH
8032. Niniejsze sposoby mocowania stosuje się pod warunkiem, że wagony załadowane nie
będą poddawane uderzeniom w czasie manewrów.
8033. Mocowanie pojazdów gąsienicowych. Wzór XI (rys. 40).
8034. Przy włączonym ręcznym hamulcu i ewentualnie włączonym pierwszym biegu
można zrezygnować z klinów do zabezpieczenia podłużnego przy mocowaniu
8035. Wzór XII (pozostaje tymczasowo wolny).
8036. Mocowanie pojazdów kołowych z własnym napędem. Wzór XIII (rys. 41-43):
1) przy włączonym hamulcu ręcznym i ewentualnie, włączonym pierwszym biegu
przy stosowaniu:
a) Wzoru V - można zrezygnować całkowicie z klinów zabezpieczenia
podłużnego,
b) Wzoru VI - można zrezygnować częściowo z klinów zabezpieczenia
podłużnego (podklinowanie przed kołami przednimi i za kołami);
2) w przypadku pojazdów kołowych z podwójnymi osiami wiązania kół "Y" wg
Wzoru VII wymagane są tylko do kół pierwszej i ostatniej osi.
Rys. 40
Rys. 41
85
8037. Mocowanie przyczep i naczep siodłowych nie sprzęgniętych z pojazdem silnikowym.
Wzór XIV (rys. 44 - 47):
1) w przypadku przyczep z włączonym hamulcem ręcznym
można zrezygnować z wiązania na końcach wg Wzoru VII,
jeśli po bokach kół, w przypadku podwójnych osi przy kołach
zewnętrznej osi, umocowane są od wewnątrz albo od
zewnątrz kliny Wzór 14 lub dla przyczep o ciężarze
całkowitym 6t Wzór 11. Dyszle należy w każdym przypadku zabezpieczyć za
pomocą wiązania przed podniesieniem i odchyleniem na boki;
Rys. 42
Rys. 43
86
2) w przypadku próżnych naczep siodłowych z włączonym
hamulcem ręcznym można zrezygnować z klinowania wiązania
zabezpieczenia podłużnego wg Wzoru IX. W tym przypadku
wystarczy zabezpieczenie poprzeczne podpór na płytach lub rolek
podpór za pomocą klocków drewnianych Wzór 13 i pod kołami
ostatniej osi kątownikami mocującymi Wzór 11 lub klinami Wzór
14. Nie można zrezygnować z wiązania w strefie płyty siodłowej za pomocą
czterech pasów z tkaniny poliestrowej.
Rys. 44
Rys. 45
Rys. 46
87
8038. Wzór XV (pozostaje tymczasowo wolny).
8039. Jeśli ze zwartego pociągu wyłączony jest z jakiegoś powodu wagon kolejowy,
wówczas przed jego dalszym biegiem jako wagonu pojedynczego muszą być w pełni
zastosowane postanowienia zgodnie z punktem 8.3.
8.5.
ZABEZPIECZENIE URZĄDZEŃ PODNOSZENIA, CZĘŚCI ODCHYLNYCH
I PLANDEK
8040. Zabezpieczenie urządzeń podnoszenia i części odchylnych w tym:
1) urządzenia podnoszenia, wieżyczki i lufy armatnie, wysięgniki, przeciwwagi oraz
inne unoszone, wychylne lub przesuwane części należy tak zabezpieczyć za
pomocą wewnętrznych urządzeń ryglowania pojazdu, by nie mogły one zmienić
swego położenia po załadunku. Ponadto należy wykorzystać zewnętrzne
zabezpieczenia, jeśli się takie znajdują. Pompy hydrauliczne należy wyłączyć, by
nie powstało ciśnienie w przewodach. Przed załadunkiem kierowca musi
sprawdzić sprawne działanie i prawidłową obsługę urządzeń ryglowania pojazdu;
2) jeśli zewnętrzne urządzenia ryglujące nie są w pełni sprawne lub zewnętrzne
zabezpieczenia wykazują uszkodzenia, urządzenia podnoszenia i części
wychylające się muszą być uwiązane. Wiązanie niektórych typów sprzętu może
być konieczne nawet wówczas, gdy ww. zabezpieczenia są sprawne i zostały
użyte;
3) należy zastosować odpowiednio dwa środki wiązania spośród opisanych
w pkt 8041). Po zawiązaniu pętli na lufie armatniej należy umocować wiązanie do
uch podnoszenia z lewej i prawej strony czołgu; należy je napiąć umiarkowanie,
by nie skrzywić lufy (rys. 48).
Rys. 47
88
Rys. 48
8041. Zabezpieczenia plandek i siatek maskujących:
1) krokwie do rozłożenia plandeki muszą być w komplecie oraz muszą one być
mocno włożone do uchwytów pojazdu. Plandeki i siatka maskujące, ich ucha oraz
pierścienie lub haki znajdujące się na ścianach pojazdów oraz linki lub rzemienie
do mocowania plandek, muszą być w dobrym stanie;
2) plandeki i siatki maskujące należy całkowicie opuścić i przymocować do
bocznych ścian pojazdów w sposób pewny. Linki mocujące lub rzemienie muszą
być przeciągnięte przez wszystkie ucha plandek (w przypadku siatek maskujących
odpowiednio często) i mocno napięte. Dotyczy to także powiązania przedniej
i tylnej części plandek z częściami bocznymi na narożnikach plandek. Linki lub
rzemienie muszą być następnie zahaczone do ścian pojazdów za pomocą
karabińczyka albo zabezpieczone za pomocą nie rozwiązujących się samoczynnie
węzłów.
Rys. 48
89
MOCOWANIE POJAZDÓW GĄSIENICOWYCH
Podklinowane
Mocowane
■ - dozwolone środki
mocowania
( ) - ilość na pojazd
w kierunku wzdłużnym
w kierunku poprzecznym
w kierunku wzdłużnym
i poprzecznym
kliny z przebijakiem metalowym
pkt 8006 - 1a), b)
kątowniki unieruchamiające
pkt 8007 – 1a) - 1c)
drewno
unieruchamiające
pkt 8007 – 2
łańcuchy
ze stali
okrągłej
liny stalowe
pasy
z tkaniny
poliestrowej
dopuszczalna siła rozciągająca 25–100 kN
Wzór
Ciężar
pojazdu
[ t ]
Wzór 1
Wzór 2
Wzór 11
Wzór 12
Wzór 13
≥ 6 - 60
■ (4)
■ (4)
■
■
I
pkt 8010
rys. 24
≥ 8 - 38
■ (4)
■
■ (4)
■
■
≥ 6 - 60
■ (4)
■ (4)
■ a)
■ b)
II
pkt 8011
rys. 25
≥ 8 - 38
■ (4)
■
■ (4)
■ a)
■ b)
≥ 6 - 60
■ (4)
■ (4) c)
■ c)
■ c)
Pojed
yncz
e w
agon
y
i grupy
wag
onów
III
pkt 8012
rys. 26
≥ 8 - 38
■ (4)
■ (4) c)
■ c)
■ c)
Z
w
arte
poci
ągi
XI
pkt 8033
rys.40
≥ 6 - 60
■ (4)
■
■
a) pojazdy
o ciężarze nie
mniej niż 26 t
b) pojazdy
o ciężarze nie
więcej niż 32 t
c) środki mocujące muszą być tak napięte, by
przejmować siły podłużne
Dodatek I
Tabela 1
90
MOCOWANIE POJAZDÓW KOŁOWYCH
Podklinowane
Mocowane
w kierunku wzdłużnym
w kierunku poprzecznym
w kierunku wzdłużnym i poprzecznym
łańcuchy
ze stali
okrągłej
liny
stalowe
pasy
z tkaniny
poliestrowej
jednorazowe
pasy
jednorazowe
taśmy
pasy
/taśmy
(różne)
Mocowanie
kół ,,Y”
podpora
kozłowa
■ - dozwolone środki
mocowania
( ) - ilość na pojazd
kliny z przebijakiem metalowym
pkt 8006-1a) – 1d)
kliny drewniane
pkt 8006–2a), 2b)
kątowniki
pkt
8007-1a),
1b)
klocki
mocujące
pkt
8007-2
kliny
drewniane
pkt
8007-3a),
3b)
pkt 8008 - 1
pkt 8008 - 2
pkt
8008
pkt
8008 – 2c)
pkt
8009
dopuszczalna siła rozciągająca
25-100 kN
dopuszczalna siła rozciąg.
10-25 kN
min.10 kN
Wzór
Ciężar
pojazdu
[t]
Wzór 1
Wzór 2
Wzór 3
Wzór 4
Wzór 5
Wzór 6
Wzór 11
Wzór 13
Wzór 14
min.25 kN
≤ 2
■ (8)
■ (4)
■
■
> 2 - 6
■ (4)
■
■
■
■
> 6 -20
■ (8)
■ a)
■
■ b)
■ (4)
■
■
■ c)
■ c)
V
Pojazdy siln.
Pkt 8015
Rys. 27-29
> 20-38
■ (8)
■
■ (4)
■
■
■ (8)
≤ 2
■ (4)
≤ 2 - 6
■ (8)
■ (4)
> 6 -20
■ (8)
■ a)
■
■ b)
■ (4)
VI
Pojazdy siln.
Pkt 8016
Rys. 30
> 20-38
■ (8)
■
■ (4)
VII
Pojazdy siln.
Pkt 8020
Rys. 31-33
4-12
■ (4) ■ (6)
≤ 2
1- osio. przyczepy
■ (4)
■ (4)
■
■
■ (2)
> 2 - 6
■ (8)
■ (4)
■
■
■
■
■ (2)
Pojed
yncz
e
w
agon
y i
grup
y wa
gonów
VIII
Przyczepy
Pkt 8021--
8025
Rys. 34-37
> 6 - 20
■ (8)
■ a)
■
■ b)
■
■
■
■ c)
■ c)
■ (2)
91
■ (4)
> 2 - 6
(naczepy siodł.
próżne)
■ (8)
■ (6), (na każdej płycie bocznej)
■ (1)
> 2 - 6
(naczepy siodł.
załad.)
■
■ (8)
■ (6), (na każdej płycie bocznej)
■ (1)
Naczepy
siodł.
Pkt 8026 -
8030
Rys. 38-39
> 6 - 20
■ (4)
■ a)
■
■ b)
■ (6), (na każdej płycie bocznej)
≤ 8
■ (4)
■
■
■
■
XIII
Pojazdy siln.
Pkt 8036
Rys. 41
> 8 - 38
■ (4)
■
■
≤ 2
■ (4)
> 2 - 6
■ (4)
> 6 - 20
■ (4)
■ a)
■
■ b)
■ (4)
Rys. 42
> 20 - 38
■ (4)
■
■ (4)
■ (4)
Rys. 43
4 - 12
■ (2)
≤ 2
1- osio. przyczepy
■ (4)
■ (4)
■ (2)
> 2 - 6
2- osio. przyczepy
■ (2)
XIV
Pkt 8037
Rys. 44 -
> 6 - 20
■
(4)
■ a)
■
■ b)
■ (4)
■ (2)
Rys. 47
> 2 - 6
naczepy siodłowe
ładowne
■ (4)
■ (2)
■ (4) ■ (na każdej
płycie bocznej)
a) pojazdy o ciężarze nie mniej niż 8 t; b) pojazdy o ciężarze 8 – 14 t; c) pojazdy o ciężarze nie więcej niż 8 t
1
LITERATURA
1. MC 319/1 Kierunki i zasady logistyki w NATO
2. MC 334/1 Kierunki i zasady wsparcia przez państwo-gospodarza w NATO
3. MC – 336/2 Zasady i polityka NATO w zakresie transportu i ruchu wojsk
4. AJP-4 Sojusznicza połączona doktryna logistyczna
5. AJP-4.4 Sojusznicza połączona doktryna transportu i ruchu wojsk
6. AJP-4.5 Sojusznicza połączona doktryna i procedury wsparcia przez państwo
gospodarza
7. AJP-4.6 Doktryna wielonarodowego połączonego centrum logistycznego
8. AJP-4.10 Sojusznicza doktryna połączonego wsparcia medycznego
9. STANAG 2468 – techniczne aspekty przewozu materiałów wojskowych koleją
(AmovP-4)
10. STANAG 2135 LOG Procedury wsparcia logistycznego w nagłych sytuacjach
11. „Regulamin Organizacyjny Ministerstwa Obrony Narodowej”, stanowiący załącznik do
zarządzenia Nr 40/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 listopada 2006 r.
w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej (Dz. Urz.
MON Nr 21, poz. 270)
12. Rozporządzenie Rady Ministrów dnia 3 lutego 2004r. w sprawie warunków
i sposobu przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa,
a także jego ochrony w czasie wojny, oraz właściwości organów w tych sprawach
(Dz. U., Nr 34, poz. 294/
13. Umowa między Państwami – Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotycząca
statusu ich sił zbrojnych, sporządzona w Londynie dnia 19 czerwca 1951r.
(Dz. U. z 2000r. Nr 21, poz. 257, z późn. zm.)
14. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004r w sprawie sposobu
i warunków wykonywania kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego
w odniesieniu do okrętów wojennych i wojskowych statków powietrznych oraz
wyposażenia i sprzętu jednostek wojskowych, a także wyposażenia i sprzętu jednostek
organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U , Nr 286,
poz. 2879)
15. Ustawa z dnia 23 września 1999r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania przez to terytorium
(Dz. U., Nr 93, poz. 1063 z późn. zm.)
16. Decyzja Nr 65/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2006 r.
w sprawie wydawania zgody na przemieszczanie się wojsk obcych transportem
lądowym przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Urz. MON, Nr 4, poz. 49)
17. Ustawa z dnia 31 marca 2004r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych
(Dz.U. Nr 97, poz. 967, z poźn. zm.)
18. Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789,
z poźn. zm.)
19. „Słownik terminów i definicji NATO” – AAP-6
20. „Słownik skrótów używanych w NATO” – AAP-15
21. Ir–10 – „Instrukcja o przewozie przesyłek nadzwyczajnych – PKP PLK”, Warszawa
2004 r.
22. „Katalog skrajni pojazdów i sprzętu wojskowego” – „Szkicownik” cz. I – pojazdy
kołowe
23. „Katalog skrajni pojazdów i sprzętu wojskowego” – „Szkicownik” cz. II – pojazdy
gąsienicowe i półgąsienicowe
24. „Katalog skrajni pojazdów i sprzętu wojskowego” – „Szkicownik” cz. I – przyczepy,
naczepy i inny sprzęt
25. RID – „Regulamin międzynarodowych przewozów koleją materiałów niebezpiecznych
26. TPW – „Taryfa PKP CARGO S.A. dla przewozów wojskowych z dn. 01.01.2003 r.
27. RPW– „Regulamin PKP CARGO S.A. dla przewozów wojskowych z dn. 1. 07.2007 r.
28. Porozumienie w sprawie zasad realizacji i sposobu rozliczeń finansowych za usługi
przewozowe świadczone przez PKP CARGO S.A. na rzecz jednostek organizacyjnych
resortu Obrony Narodowej z dn. 18.07.2002 r.
29. Wytyczne ładunkowe Międzynarodowego Związku Kolei (UIC)
Document Outline
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
katastrofy w transporcie kolejowym
transport kolejowy i lotniczy
Medycyna pracy w transporcie kolejowym
Instrukcja transportu wewn
D20070094Lj o transporcie kolejowym1
Funkcjonowanie rynku transportu kolejowego w Polsce w 2010 roku
Ustawa o transporcie kolejowym, Rozporządzenia, warunki, inne(1)
Przepisy regulujące przewóz towarów w transporcie kolejowym 19-25, Śledzenie przesyłek materiałów wy
instrukcja transport ryzyko id Nieznany
Instrukcja transportu wewn
124 USTAWA o transporcie kolejowym
Akty prawa wspolnotowego obowiazujace w Urzedzie Transportu Kolejowego (1)
Infrastruktura transportu kolejowego, transport i spedycja, Infrastruktura logistyczna
Transport kolejowy i samochodowy na świecie i w Polsce, Nauka, Geografia
Rodzaje transportu, Ustawa Transport kolejowy, USTAWA
więcej podobnych podstron