Microsoft Word - Gry i zabawy w gimnastyce korekcyjno.doc

Gry i zabawy w gimnastyce korekcyjno – kompensacyjnej dla

klas I – III.

Opracował mgr Zbigniew Szczepaniak nauczyciel wychowania

fizycznego i

gimnastyki korekcyjnej w Szkole Podstawowej w Ł

ęce Opatowskiej,

woj. wielkopolskie

Gry i zabawy stanowi

ą jeden z podstawowych środków wychowania fizycznego,

jedn

ą z najbardziej interesujących form zabawowych dzieci. Wprowadzają radosny

nastrój i dobre samopoczucie dzieci, stwarzaj

ą optymalne warunki do czynnego

wypoczynku. Wzmacniaj

ą ich ogólny rozwój i sprawność fizyczną, wyrabiają pozytywne

cechy charakteru, sprzyjaj

ą odprężeniu i wypoczynkowi.

Gra ruchowa jest wy

ższą formą zabawy o bardziej złożonych przepisach i regułach, w

której zawsze wyst

ępuje współzawodnictwo między grupami, zespołami, drużynami.

Zaj

ęcia gimnastyki korekcyjno – kompensacyjnej prowadzę od wielu lat i zauważyłem,

że prowadzone w formie ścisłej powodują u dzieci znużenie, zmęczenie i brak
zainteresowania korektyw

ą. Nie zawsze przemawia do nich fakt, że ćwiczenia są

potrzebne dla ich zdrowia, dla poprawy sylwetki czy polepszenia sprawno

ści fizycznej.

Aby sytuacja uległa zmianie nale

ży do zajęć gimnastyki korekcyjnej, wprowadzić jak

najwi

ęcej elementów gier i zabaw. Zabawy powinny być różnorodne, często zmieniane i

uatrakcyjniane o nowe elementy. Wprowadzenie zabaw i gier ruchowych do potrzeb
gimnastyki korekcyjnej uatrakcyjniaj

ą zajęcia i mobilizują ćwiczących do większego

wysiłku. Zabawy i gry ruchowe, odpowiednio i wła

ściwie przeprowadzone, mogą

zwłaszcza u dzieci młodszych odegra

ć większą rolę niż perswazje rodziców, lekarza czy

nauczyciela. Dobrze jest, je

śli do zajęć korekcyjnych wprowadzi się elementy rywalizacji.

Rywalizacja uczy dzieci współzawodnictwa, solidarnej i zgodnej współpracy dla dobra
zespołu, a emocje towarzysz

ące wszelkim zawodom podnoszą atrakcyjność ćwiczeń.

Prowadz

ący powinien w najdrobniejszych szczegółach całą organizację zabawy lub gry

ruchowej, przewiduj

ąc sytuacje, jakie w czasie jej trwania mogą wystąpić oraz jaki mogą

przybra

ć charakter.

Dobieraj

ąc zabawę lub grę ruchową do zajęć gimnastyki korekcyjnej należy uwzględnić:

skład i liczebno

ść grupy,

- miejsce

zaj

ęć,

rodzaj i ilo

ść przyborów,

rodzaj wady postawy.

Organizacja zabawy lub gry ruchowej wymaga od nauczyciela:
-

szybkiego ustawienia dzieci na pozycjach wyj

ściowych,

- wła

ściwego ustawienia się względem grupy,

- obja

śnienia zabawy lub gry.

Obja

śnienie nowej zabawy lub gry powinno zawierać:

podanie jej nazwy oraz wyja

śnienie w jakim celu jest organizowana,

- okre

ślenie terenu na którym będzie się odbywała zabawa,

ustalenie nazw i zada

ń drużyn,

- obja

śnienie zasad,

podanie zasad wyłaniania zwyci

ęzców,

- omówienie

bł

ędów.

W zabawach i grach ruchowych zdecydowanie preferuje si

ę dokładność wykonania zadań

korekcyjnych a nast

ępnie szybkość.

Przykłady zabaw i gier z elementami korektywy dla klas I – III.

Nazwa i opis zabawy lub gry.

Znaczenie
korekcyjne.

Uwagi metodyczno –
organizacyjne.

„Berek –

świecznik”

Wybrane dziecko jest berkiem, pozostałe biegaj

ą po sali.

Berek nie mo

że dotknąć dziecka, które zatrzyma się i

przyjmie postaw

ę skorygowaną „świecznik”

„Samochody”
Prowadz

ący trzyma dwa krążki: czerwony i zielony.

Gdy podnosi do góry zielony – samochody (dzieci) je

żdżę

(biegaj

ą). Gdy podnosi czerwony – samochody (dzieci)

zatrzymuj

ą się w pozycji „świecznika”.

„Sło

ńce świeci – deszcz pada”

Na hasło „sło

ńce świec” – dzieci swobodnie biegają. Na

hasło „deszcz pada” – dzieci podbiegaj

ą do ściany i

mocno przylegaj

ą do niej pośladkami, piętami, plecami i

głow

ą. Ręce wzdłuż tułowia.

„Murarz i cegły”
Wybrane dziecko jest „murarzem”. Murarz porusza si

tylko wzdłu

ż linii narysowanej w poprzek sali. Dzieci

(„cegły”) pod jedn

ą ze ścian. Na hasło nauczyciela dzieci

staraj

ą przebiec na drugi koniec sali aby nie zostać

dotkni

ętym przez „murarza”. Dzieci dotknięte siadają na

linii w siadzie skrzy

żnym, z plecami wyprostowanymi i

ękami opartymi na kolanach, tworzą „mur”, a „murarz”

kontroluje czy jego „mur” jest prosty.

„Dzie

ń – noc”

Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły (Noc i Dzie

ń)

stoj

ące naprzeciw siebie na końcach sali. Na hasło „Noc”

Zespół ten przemieszcza si

ę na miejsce „Dnia” i

odwrotnie. Zespół, który pierwszy to zrobi i przyjmie
pozycj

ę skorygowaną, np. „świecznik” otrzymuje punkt.

Dzieci mog

ą przemieszczać się: biegnąc, skacząc jak

„

żabki”, idąc jak „pająki”, jadąc w siadzie klęcznym na

kocykach, jad

ąc w leżeniu przodem na kocykach.

Kształtowanie
nawyku
prawidłowej
postawy

Jak wy

żej.

Jak wy

żej.

Jak wy

żej oraz

przeciwko
kolanom
ko

ślawym

Wzmacnianie

mm grzbietu i
obr

ęczy

barkowej oraz
rozci

ąganie mm

klatki
piersiowej.

„

Świecznik” – ręce

uło

żone w pozycji: ramię

do przedramienia pod
k

ątem 90 stopni oraz ramię

do tułowia pod k

ątem 90

stopni. Tak

że w innych

ćwiczeniach.

Przypominamy zasady
bezpiecznego poruszania
si

ę samochodami oraz

pieszych na ulicy.

Mo

żna powiedzieć, że

przylegaj

ą do ściany aby

„nie zmokły”.

„Murarz” poprawia dzieci
siedz

ące nieprawidłowo.

Pozycja skorygowana w
siadzie kl

ęcznym lub

stoj

ąc.

„Ogonki”
Dzieci wkładaj

ą szarfy za spodenki, w siadzie klęcznym

żdżą na kocykach. Na sygnał dzieci podjeżdżają do

współ

ćwiczących i zabierają szarfy czyli „ogonki”.

Wygrywa ten kto zbierze wi

ęcej szarf.

„Paj

ąki i muchy”

Jedno dziecko porusza si

ę jak pająk. Pozostałe dzieci

żdżą w siadzie klęcznym na kocykach. „Pająk” łapie

„muchy” – dotyka dzieci r

ęką. Złapana „mucha” siada w

siadzie kl

ęcznym i ręce trzyma w pozycji „świecznika”.

„Budujemy mosty”
Dzieci ustawiaj

ą się obok siebie w pozycji chodu pająka.

Tworz

ą w ten sposób most. Każde dziecko po kolei stara

ę w leżeniu przodem na kocyku lub na deskorolce,

przejecha

ć pod tym mostem. Ma tyle czasu ile trwa

powiedzenie przez dzieci wierszyka: „Budujemy mosty dla
pana starosty,
Tysi

ąc koni przepuszczamy a jednego zatrzymamy”.

Dziecko, które nie zd

ąży przejechać w danym czasie, daje

fant a po sko

ńczonej zabawie musi go „wykupić”.

„Stary nied

źwiedź mocno śpi”

W wersji korekcyjnej tej zabawy dzieci zamiast
maszerowa

ć jeżdżą w siadzie klęcznym na kocyku lub na

deskorolce. „Nied

źwiedź” w środku koła przyjmuję

pozycj

ę „ukłonu japońskiego”.

„Je

że”

Dzieci chodz

ą na czworakach. Na hasło „jeże” zwijają się

na podłodze w kł

ębuszki podobnie do jeży.

„Bezradne

żuczki”

Dzieci chodz

ą na czworakach. Na hasło „Bezradne

żuczki” dzieci przewracają się na plecy i wymachują
nogami i r

ękami. Głowa lekko uniesiona.

Wzmacnianie

mm grzbietu i
obr

ęczy

barkowej.

Jak wy

żej.

Jak wy

żej oraz

rozci

ąganie mm

klatki
piersiowej.

Ćwiczenie

wzmacniaj

ące

mm grzbietu i
obr

ęczy

barkowej.

Ćwiczenie

przeciwko
bocznemu
skrzywieniu
kr

ęgosłupa.

Jak wy

żej oraz

ćwiczenia mm
brzucha.

W siadzie kl

ęcznym plecy

dzieci powinny by

ć bardzo

spłaszczone.

Zamiast kocyka mo

żna

wykorzysta

ć deskorolkę.

„Ukłon japo

ński” –

dziecko w siadzie
kl

ęcznym, kładzie ręce na

podłodze i wyci

ąga je

przed siebie. Głowa nisko
pochylona.

„Szczur w le

żeniu na brzuchu”

Dzieci le

żą przodem na podłodze, twarzą do środka koła

ęce wyciągnięte przed siebie, głowa nisko pochylona.

Nauczyciel kr

ęci nisko skakanka dookoła po podłodze.

Zadaniem dzieci jest unie

ść ręce, aby nie dotknąć

skakanki. Dziecko, które dotknie skakanki pełni rol

prowadz

ącego.

„Szczur w le

żeniu na plecach”

Dzieci le

ż ą na plecach, podparte na łokciach, nogi do

środka koła. Gdy skakanka krąży, należy unieść nogi aby
nie dotkn

ąć skakanki.

„Gra w zbijanego”
Uczestnicy zabawy lez

ą na brzuchu na obwodzie koła,

twarz

ą do środka. Nogi wyprostowane i złączone, głowa

uniesiona nad podłog

ą, ręce w pozycji „skrzydełek”.

Przed jednym z zawodników le

ży piłka, w środku koła stoi

jeden zawodnik. Na sygnał le

żąc zawodnicy starają się

trafi

ć piłką w stojącego w środku(poniżej kolan),

wypychaj

ąc piłkę oburącz przed siebie. Trafiony zawodnik

zamienia si

ę miejscem z tym który go trafił. Wygrywa

zawodnik który ma wi

ęcej trafień.

„Traf piłk

ą w przeciwnika”

Uczestnicy zabawy dobrani trójkami. Dwóch zawodników
le

ży na brzuchu twarzami do siebie w odległości dwóch,

trzech kroków. Trzeci znajduje si

ę między nimi w

jednakowej odległo

ści do leżących, w siadzie z nogami

ugi

ętymi i ramionami opartymi o podłogę za biodrami. Na

sygnał prowadz

ącego leżący podają między sobą piłkę

toczeniem po podłodze, wypychaj

ąc ją oburącz przed

siebie. Staraj

ą się trafić siedzącego w biodra. Zawodnik

siedz

ący broni się przed trafieniem unosząc biodra. Po

kilkunastu podaniach zawodnicy zmieniaj

ą się. Wygrywa

ten z trójki, który najmniej zostanie razy trafiony.

„Traf do kosza”
Zawodnicy dobrani w pary. Jeden z pary le

ży na brzuchu z

piłka w dłoniach, drugi siedzi na pi

ętach w pozycji

skorygowanej naprzeciwko le

żącego w odległości kilku

kroków, tworz

ąc z rąk kółko – „kosz”. Na sygnał leżący

stara si

ę trafić piłką do „kosz” bez odrywania klatki

piersiowej od podłogi. Po kilku rzutach zmiana miejsc
zawodników. Wygrywa zawodnik, który ma wi

ęcej trafień

Wzmacnianie

mm grzbietu.

Wzmacnianie

mm brzucha.

Wzmacnianie

mm grzbietu,
po

śladkowych,

ściągających
łopatki,
odci

ążenie

ęgosłupa od

ucisku
osiowego.

Jak wy

żej.

Wzmacnianie

mm grzbietu,

ściągających
łopatki.

.

Jedna piłka np. do
siatkówki.

Jak wy

żej. Trzech

zawodników i
wielokrotno

ść trzech.

Jedna piłka do siatkówki
na dwóch zawodników.

„Gra w paj

ąka”

Zasady gry takie jak w piłce no

żnej. Zawodnicy poruszają

ę jak pająki, a bramkarz w siadzie klęcznym.

„Wrzu

ć woreczek”

Dzieci siedz

ą w siadzie prostym, tyłem do drabinek 1 – 2

kroki od nich. Mi

ędzy stopami każde dziecko trzyma

woreczek. Przetaczaj

ąc się na plecy dzieci starają się

rzuci

ć woreczek nogami jak najwyżej, aby wpadł za

drabink

ę. Rzut jest zaliczony jeżeli dziecko nie ugnie nóg

w czasie rzutu i nie oderwie bioder od podłogi. Wygrywa
dziecko, którego woreczek przeleciał nad najwy

ższym

szczebelkiem drabinki.

„Toczenie piłki po

ścianie”

Dzieci le

ża na plecach przy ścianie z nogami ugiętymi i

stopami opartymi o

ścianę. Między ścianą a stopami

znajduje si

ę piłka. Na sygnał dzieci toczą piłkę stopami po

ścianie w górę i w dół. Piłka nie może upaść na podłogę,
nie wolno jej dotyka

ć rękami. Wygrywa dziecko które w

okre

ślonym czasie zrobi mniej błędów.

„Kto rzuci dalej”
Dzieci siedz

ą w jednym szeregu, trzymają stopami

woreczek. Na sygnał rzucaj

ą woreczek. Kto rzuci dalej

zwyci

ęża.

Wzmacnianie

mm obr

ęczy

barkowej oraz
mm klatki
piersiowej.

Wzmacnianie

mm brzucha i
mm
wysklepiaj

ących

stop

ę.

Wzmacnianie

mm
wysklepiaj

ących

stopy,
odci

ążenie

ęgosłupa od

ucisku
osiowego,
wzmocnienie
mm grzbietu.

Wzmacnianie

mm stopy.

Parzysta liczba

ćwiczących, miękka piłka.

Dla ka

żdego ćwiczącego

woreczek, drabinki
przy

ścienne.

Piłka siatkowa dla
ka

żdego ćwiczącego.

śmiennictwo:

1.Barankiewicz J.: Poradnik nauczyciela wychowania fizycznego.
Kalisz 1992r.
2.Kutzner – Kosi

ńska M.: Korekcja wad postawy.

WSiP Warszawa 1981r.
3.Owczarek S., Bondarowicz M.: Zabawy i gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej.
WSiP Warszawa 2001r,
4.Trze

śniowski R.: Gry i zabawy ruchowe.

WSiP Warszawa 1995r.