Do Tadzia

str.-89

Chcę Ci Braciszku podziękować.

Za pamięć i za podarunek.

I chcę w pamięci też zachować.

Ten zagraniczny ekwipunek.

Komplet trzech barwnych długopisów.

Które przywiozłeś mi aż z Węgier.

Starczy by z chaotycznych rysów.

Utworzyć poety tęgie.

Lecz ja nie umiem, nie potrafię.

Dlatego bazgrać tylko będę.

Dlatego przebacz moją gafę.

Jeśli ja gdzieś ją wyprzędę…

Świat barw – słonce, tęcza, zorza.

To błyski gwiazd w nieba granacie.

Rozkołysany szafir morza.

Tam barw harmonia miły bracie.

Trzy długopisy kolorowe.

Każdy z nich symbol w sobie mieści.

Błękit – to pokój. – Sny spokojne.

Gdy ranek życia się niebieści.

Drugi – to zieleń. – On nadzieją.

Bo wiosnę niesie pośród ludzi.

Kiedy zwątpienia nami chwieją.

Wolę wytrwania w sercach budzi

I trzeci wreszcie. Rubinowy.

On przepotężną bywa siłą

Jako krew w żyłach, purpurowy.

Siedlisko uczuć serca - miłość.

Więc dziś, braciszku mój kochany.

Chcę uroczyście, tak – w podzięce.

Niezbyt , misternie zbudowany.

Złożyć ten wiersz na Twoje ręce.

Byś błękit zawsze miał nad sobą.

By zieleń w krąg Cię otaczała.

Miłość niech zawsze będzie z tobą.

Fortuna by Cię w pieczy miała.

1958r.