Tytułowy idiota to różniący się od przeciętnych i "normalnych" osób książę Myszkin. Wyróżnia go
niezwykła dobroć, niekiedy na granicy naiwności, współczucie, szlachetność i mądrość, które to
cechy potrafią docenić tylko nieliczni. Dla większości jest on tylko idiotą, nieprzystosowanym do

życia, zbyt mało sprytnym i egoistycznym, by radzić sobie w społeczeństwie. Powieść rozpoczyna
się w momencie, gdy bohater wraca do Rosji po długoletnim pobycie w Szwajcarii, gdzie lecząc
nadwrażliwe nerwy, spędził większość swego życia. Odnajduje daleką krewną, generałową
Jepanczyn, i próbuje rozpocząć nowe życie w nowym środowisku, jednak zostaje wplątany w

różne intrygi, jest wykorzystywany i ośmieszany. Dostojewski wzorowa! księcia Myszkina na

Chrystusie, człowieku dobrym i uduchowionym, który musi się zmierzyć ze złem obecnym w innych
ludziach i w świecie. Agłaja przyrównuje też Myszkina do Don Kichota, a jego dobroć - do wałki z
wiatrakami. Walka wydaje się przegrana, bo czy jeden człowiek może zbawić świat?

czyta Wojciech Pszoniak
Czas odtwarzania: 28 godz. 20 min