Polityka migracyjna

1

Polityka migracyjna

Polityka migracyjna - całokształt zasad i działań państwa w odniesieniu do migracji zagranicznych z i do państwa

(emigracji i imigracji). U jej źródeł znajdujemy podstawowy dylemat: kogo wpuszczamy na terytorium państwa, a

kogo z niego wypuszczamy. Przyjmując powszechną w stosunkach międzynarodowych definicję państwa, dla

którego istnienia konieczne są trzy elementy: ludność, terytorium i władza. Przez politykę migracyjną rozumiemy

działania władzy, która określa, jaka ludność zamieszkuje w danym czasie dane terytorium.

Modele polityki migracyjnej

1. Model komplementarnej polityki migracyjnej (model polityki migracyjnej zorientowanej na rynek pracy) -

zgoda na imigrację danej osoby jest uzależniona od możliwości znalezienia przez nią zatrudnienia na otwartym

rynku pracy państwa przyjmującego. Państwo traktuje imigrantów jako żródło siły roboczej na krajowym rynku

pracy. Niedobory uzupełniane przez imigrantów muszą mieć jednak podłoże strukturalne. Model ten wyklucza

masową imigrację z powodu selekcji imigrantów pod wzgłedem zdolności do asymilacji i przydatności na rynku

pracy. Państwami, które możnazaliczyć do realizujących komplementarną politykę migracyjną są Australia oraz

Kanada

2. Model kolonialno-humanitarnej polityki migracyjnej - imigranci z niektórych regionów świata mają specjalne

prawa oraz ułatwienia w zakresie uzyskiwania prawa do wjazdu do danego państwa, wynikające najczęściej z

doświadczeń historycznych, głownie z okresu kolonialnego. Państwa w ten sposób niejako rekompensują czas, w

którym kontrolowały tereny swoich kolonii. Państwami typowymi dla tego modelu są Francja, Belgia, Włochy oraz

w pewnym zakresie Wielka Brytania.

3. Model nowych państw imigracyjnych - liberalne podejście do imigracji, stawiające jednak za główny cel

uzupełnienie niedoborów rynku pracy. Rózni się jednak od modelu komplementarnej polityki migracyjnej tym, że

nie stosują systemów punktowych, uznając, iż to sam rynek spowoduje dostosowanie popytu i podaży. Model ten

często prowadzi do zasilania szarej strefy przez cudzoziemców. Typowym przykładem takiego państwa jest

Hiszpania.

4. Model rezydualnej polityki migracyjnej (model asymilacyjnej polityki migracyjnej) - imigracja do państwa

może nastąpić tylko po spełnieniu restrykcyjnych warunków dotyczących przydatkości dla rynku pracy i gospodarki

oraz zdolności do przystosowania się do społeczeństwa (asymilacji). Model ten prowadzi do ograniczenia imigracji z

państw, które różnią się normami kulturowaymi i społecznymi. Charakterystycznymi państwami dla tego modelu są

Austria oraz Japonia.

5. Model wielokulturowej polityki migracyjnej - model uznający konkurencję między kręgami kulturowymi za

korzystną dla rozwoju społecznego i ekonomicznego państwa. Państwo dba o zachowanie jego zdaniem

optymalnych proporcji w zakresie udziału przedstawicieli danych narodów w strumieniach migracyjnych, preferując

imigracje tych osób, które są niedoreprezentowane w społeczeństwie państwa przyjmującego. Charakterystycznym

przykładem są Stany Zjednoczone

Polityka migracyjna

2

Źródła

• Paweł Kaczmarczyk, Marek Okólski: Polityka migracyjna jako instrument promocji zatrudnienia i ograniczania

bezrobocia ISBN 978-83-923898-3-5

[1]

Przypisy

[1] http:/

/

www.

migracje.

uw.

edu.

pl/

download/

publikacja/

191/

Źródła i autorzy artykułu

3

Źródła i autorzy artykułu

Polityka migracyjna  Źródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=29042772  Autorzy: M fojt, 3 anonimowych edycji

Licencja

Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
//creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/