Opracowano na podstawie skryptu autorstwa Stefana Zawadzkiego i Karola Kociołka

pt. "Laboratorium z chemii organicznej"

wydanego w Łodzi w roku 2004 nakładem Politechniki Łódzkiej.

BROMEK izo-PROPYLU

(CH

3

)

2

CHOH

+

HBr

(CH

3

)

2

CHBr

+

H

2

O

M.cz. 60,1 80,9 123,0

Substraty:

2-Propanol

10,5 ml (8 g; 0,133 mola)

Kwas bromowodorowy 48%

62 ml (92 g; 0,55 mola)

Kwas solny stęż.

15 ml

Wodorowęglan sodu (5% roztwór)

15 ml

Chlorek wapnia

1–2 g

W kolbie kulistej pojemności 250 ml umieszcza się 10,5 ml alkoholu

izopropylowego i mieszając dodaje 62 ml kwasu bromowodorowego (uwaga 1).

Montuje się zestaw do destylacji prostej z długą chłodnicą Liebiga, dodaje kilka

kamyków wrzennych i mieszaninę destyluje powoli (1–2 krople na sekundę), aż

przedestyluje w przybliżeniu połowa cieczy. Z destylatu oddziela się w

rozdzielaczu dolną warstwę bromku izopropylu, a warstwę wodną poddaje się

ponownej destylacji uzyskując dodatkowo około 1,5 g produktu. Surowy bromek

wytrząsa się w rozdzielaczu kolejno z 15 ml stężonego kwasu solnego, 15 ml

wody, 15 ml 5% roztworu wodorowęglanu sodu i ponownie 15 ml wody. Surowy

bromek suszy się chlorkiem wapnia i destyluje zbierając frakcję o tw. 58–60

o

.

Wydajność reakcji około 11 g (80%). Tw. 59

o

, n

20

D

=1,4252, d=1,310 g/cm

3

.

Czystość produktu można sprawdzić chromatografią gazową (GC).

Uwaga 1. Bromowodór działa silnie drażniąco. Roztwór wodny

bromowodoru powoduje przykre oparzenia.

Opracowano na podstawie skryptu autorstwa Stefana Zawadzkiego i Karola Kociołka

pt. "Laboratorium z chemii organicznej"

wydanego w Łodzi w roku 2004 nakładem Politechniki Łódzkiej.

Literatura:

•

Vogel A.J.: Preparatyka Organiczna. Wyd. II, WNT, Warszawa 1984, str. 327;