ZESPÓŁ WZMOŻONEGO CIŚNIENIA SRÓDCZSZKOWEGO
ZESPÓŁ CIASNOTY ŚRÓDCZASZKOWEJ HIPERTENSIO INTRACRANIALIS
EPIDEMIOLOGIA:
•
częściej z przyczyn pozamózgowych
ETIOLOGIA:
•
przyczyny pozamózgowe :
-
choroby serca ze
↓
rzutu minutowego
-
nadciśnienie tetnicze (encefalopatia
nadciśnieniowa)
-
stany przebiegające z bardzo niskim ciśnieniem
krwi doprowadzającym do niedotlenienia mózgu
-
zakażenia ogólnoustrojowe :
→
posocznica
→
czerwonka, dur brzuszny itp.
-
zatrucia :
→
endogenne : niedomoga wątroby, nerek, trzustki,
stany hipoglikemiczne, zatrucia ciążowe itp.
→
egzogenne : środki nasenne, alkohol, metale
ciężkie (ołów, arsen), tlenek węgla itp.
-
procesy alergiczne :
→
choroba posurowicza
→
obrzęk Quinckego
→
encefalopatia poszczepienna
-
zaburzenia endokrynologiczne :
→
przełom nadnerczowy
→
hepatotyreoza
→
nagłe odstawienie przewlekle podawanych
kortykosteroidów
•
przyczyny mózgowe :
-
ostra i przewlekła niedomoga krążenia mózgowego
:
→
udary niedokrwienne
→
udary krwotoczne i krwawienie
podpajęczynówkowe
-
ostre i przewlekłe zakażenia układu nerwowego
-
urazy czaszkowo – mózgowe
→
stłuczenie mózgu
→
krwiaki przymózgowe
→
wodniaki, torbiele
-
nowotwory pierwotne i przerzutowe
-
pasożyty
-
stany padaczkowe
PATOGENEZA:
•
wewnątrz jamy czaszki :
-
mózg i opony (80%)
-
płyn mózgowo – rdzeniowy (10%)
→
120 – 180 ml
-
krew w naczyniach (10%)
→
ok. 100 ml
•
reguła Monro – Kelliego :
-
suma objętości mózgu, płynu mózgowo – rdzeniowego i
krwi w jamie czaszki
jest wielkością stała
-
↑
objętości 1 z wyżej wymienionych czynników powoduje
↓
objętości pozostałych
-
ciśnienie wewnątrzczaszkowe jest wielkością dynamiczną
wynikającą z wzajemnych
relacji między objętością mózgu, wytwarzaniem i
wchłanianiem PMR i ilością krwi
krążącej w danej chwili
-
w warunkach prawidłowych przestrzenie
wewnątrzczaszkowe zajęte przez płyn
mózgowo – rdzeniowy i krążącą krew mają
połączenie z przedziałami
zewnątrzczaszkowymi, co umożliwia wyrównanie
ciśnienia w wąskich granicach
regulacja
szybka
długotrwała
(wymaga czasu)
przemieszczenie części
↓
wytwarzania i
↑
wchłaniania
płynu do okołordzeniowej płynu mózgowo - rdzeniowego
przestrzeni podpajęczynówkowej
(5-10 ml)
może skompensować niewielki
↑
mózgowej objętości krwi krążącej
(
↑
mózgowego przepływu krwi, krwiak),
lub masy mózgu
znaczenie przy procesach
wolno postępujących
1
(np. guzy w obrębie jamy czaszki)
-
wyczerpanie mechanizmów regulacyjnych (załamanie
mechanizmów regulacyjnych)
prowadzi do
↑
ciśnienia śródczaszkowego
-
objętość mózgowa krwi (CBV) zależy od przepływu
mózgowego krwi (CBF)
•
mózgowy przepływ krwi (CBF) :
-
w warunkach fizjologicznych 15% rzutu minutowego serca
(700 – 900 ml/min)
-
prawidłowo jest wypadkową średniego RR (MAP),
średniego ciśnienia
śródczaszkowego (MICP) i mózgowego oporu
naczyniowego (CVR)
CBF = MAP – MICP / CVR
MAP – MICP = mózgowe ciśnienie perfuzyjne
(CPP)
-
przy zachowanej autoregulacji i stałym średnim ciśnieniu
śródczaszkowym
mózgowy przepływ krwi jest utrzymany na stałym
poziomie mimo wahań
średniego RR w granicach fizjologicznych między
50, a 150 mmHg
-
utrzymanie stałego poziomu przepływu możliwe jest dzięki
zmianom mózgowego
oporu naczyniowego w odpowiedzi na zmiany RR
→ ↑
RR
→
↑
oporu
→
mózgowy przepływ krwi nie zmienia
się (pod warunkiem,
że MICP jest na stałym
poziomie)
→ ↑
pCO
2
→
↓
oporu
→
↑
mózgowego przepływu krwi
→ ↓
pCO
2
(hiperwentylacja)
→
↑
oporu
→
↓
mózgowego
przepływu krwi
-
utrata mechanizmu autoregulacji naczyń mózgowych
(regionalna, lub uogólniona):
→
każda zmiana mózgowego ciśnienia perfuzyjnego pociąga
za sobą
zmianę mózgowego przepływy
krwi
→
zmiany RR w krążeniu systemowym wywołują zmiany
mózgowego
ciśnienia perfuzyjnego i
mózgowego przepływy krwi
-
prawidłowe ciśnienie śródczaszkowe wynosi w pozycji
leżącej na wysokości otworu
Monro 5 – 15 mmHg (6 – 20 cmH
2
O), a u dzieci
0 – 10 mmHg
→
> 20 mmHg – patologia
-
puls mózgu :
→
rytmiczne wahania ciśnienia śródczaszkowego
zgodne z rytmem oddechowym i rytmem pracy serca
→
kaszel powoduje
↑
ciśnienia śródpłucnego co upośledza
żylny powrót krwi
z wnętrza czaszki
→
↑
objętości mógowej krwi
powoduje chwilowy
↑
ciśnienia śródczaszkowego
•
obrzęk mózgu :
-
odpowiedź mózgu na uszkodzenie, niezależnie od
charakteru
-
załamanie homeostazy ustrojowej bez względu na
przyczynę prowadzi do zespołu wzmożonego
ciśnienia śródczaszkowego, który poprzez
↑
objętości mózgu powoduje ciasnotę
śródczaszkową
-
maksymalny obrzęk 24 – 48 h od zadziałania czynnika
sprawczego
OBRAZ KLINICZNY:
-
zależy od dynamiki narastania ciśnienia
WOLNO NARASTAJĄCE CIŚNIENIE
ŚRÓDCZASZKOWE :
•
bóle głowy :
-
nasilają się zwłaszcza rano
-
mają charakter tępy
-
mogą
↓
się po wymiotach
-
nasilać je mogą :
→
zmiany pozycji ciała
→
kaszel, kichanie, śmiech
-
intensywność rośnie z czasem w miarę
↑
ciśnienia
-
przeważnie w okolicy czołowej i potylicznej
-
tłumaczy się pociąganiem naczyń i opon
mózgowo –rdzeniowych przez zwiększającą się
objętość mózgu
-
zmiany pozycji ciała, kaszel, kichanie itp. mogą
nasilać ból
•
nudności i wymioty :
-
chlustające
-
najczęściej poranne
-
niezależnie od spożytych pokarmów
2
-
są pewnego rodzaju mechanizmem obronnym
powodującym odwodnienie mózgu
•
spowolnienie psychoruchowe i splątanie :
-
z zakresie myślenia abstrakcyjnego :
→
otępienie
→
chory nie wywiązuje się z
obowiązków
→
nie potrafi planować
-
otępienie emocjonalne :
→
brak syntonii
-
spowolnienie ruchowe :
→
częste leżenie, spanie
→
potem chory zaniedbuje nawet
podstawowe czynności
higieniczne
i jedzenie
•
obrzęk tarczy nerwu wzrokowego :
-
tarcza zastoinowa (oedema papillae n. optici)
-
powstaje na skutek narastającego ciśnienia
śródczaszkowego doprowadzającego
w końcu do zastoju w żyłach wychodzących z
oka oraz do uwypuklenia brodawki
n.II
-
może być przyczyną pogorszenia wzroku (ale
początkowo prawidłowa ostrość)
-
początkowo pojawia się przekrwienie żylne,
następnie granice tarczy ulegają zatarciu,
tarcza uwypukla się, wokół niej pojawiają się
wybroczyny
•
odruch Cushinga :
-
↑
RR gł. skurczowego
-
↓
HR (ale może być
↑
HR)
•
uwypuklenie ciemiączek :
- u nowoodków i niemowląt
•
w procesach zaawansowanych :
-
napady drgawkowe
-
objawy deficytu neurologicznego
→
np. niedowłady, afazja
-
objawy niedomogi pnia mózgu (późno)
SZYBKO WZRASTAJĄCE CIŚNIENIE
ŚRÓDCZASZKOWE :
-
objawy szybko narastają
-
szybko pojawiają się objawy niedomogi pnia
mózgu
-
może dojść do wklinowania
BADANIA DODATKOWE :
•
RTG czaszki :
-
gdy ciśnienie śródczaszkowe długotrwale
↑
-
pogłębienie wycisków palczastych i rowków
naczyniowych
-
spłaszczenie i poszerzenie siodła tureckiego i
piramidy kości skroniowej
-
efekt masy :
→
gdy w sierpie mózgu występują zwapnienia to
można zobaczyć jego przesunięcie
•
CT głowy :
•
pomiar ciśnienia śródczaszkowego :
-
wskazania :
→
po urazie i we wstrząsie z
utrzymującą się utratą świadomości
i pogorszeniem stanu
neurologicznego, z prawidłowym
obrazem CT
→
z uciskiem śródmózgowia i
zbiornika podstawy w badaniu CT
zagrożonym rozwojem wodogłowia
→
gdy postępowanie terapeutyczne spowodowało
↓
ciśnienia śródczaszkowego, ale nie usunęło
niebezpieczeństwa ponownego jego wzrostu
→
u chorych u których stosowanie sedacji, analgezji i
relaksacji (urazy wielonarządowe) ogranicza
możliwosc oceny neurologicznej
-
wewnątrzkomorowy pomiar ciśnienia :
→
po wykonaniu trepanacji i wprowadzeniu do jednej
z komór bocznych drenu
→
połączony z drenem przetwornik odczytuje
ciśnienie wewnątrz słupa cieczy
→
punkt odniesienia przetwornika powinien się
znajdować na wysokości otworu Monro (otworu
słuchowego zawnętrznego)
→
można przez dren dokonywać upustów i pobierać
PMR do badań
→
dokomorowe wprowadzenie drenu móze być
niemożliwe przy szybko narastającym ciśnieniu
śródczaszkowym (szczelinowate komory)
→
niebezpieczeństwo : możliwość zakażenia OUN
→
można ocenić podatność wewnątrzczaszkową : po
podzaniu 1 ml 0,9%NaCl mierzymy ciśnienie i
utrzymuje się ciśnienie (4mmHg) to świadczy to o
możliwościach wyrównawczych, natomiast gdy
ciśnienie rośnie to chory znajduje się w stanie
dekompensacji
-
pomiar podoponowy :
→
umieszczeniu w przestrzeni pod oponą twardą
korka, lub drenu
→
pomiar dokonuje się za pomocą czujnika
umieszczonego bezpośrednio pod oponą, lub za
pomocą przetwornika mierzącego ciśnienie
hydrostatyczne słupa cieczy znajdującej się w
drenie
→
niebezpieczeństwo zakażenia i brak mózliwości
upustów płynu
3
-
pomiar nadoponowy :
→
systemy pomiarowe są wprowadzane do
przestrzeni między kością czaszki, a oponą twardą
→
ciśnienie tkanki mózgowej przenoszonej przez
oponę twardą koreluje z ciśnieniem
wewnątrzkomorowym
→
metoda jest możliwa do zastosowania przy bardzo
wysokim ciśnieniu śródczszkowym
ROZPOZNANIE:
•
RÓŻNICOWANIE:
•
LECZENIE:
•
strategia leczenia :
-
opracowując stategię leczenia należy uwzględnić :
→
przyczynę, która doprowadziła do ciasnoty
śródczaszkowej
→
stopień niedomogi krążenia mózgowego
wynikający z narastania obrzęku mózgu
→
przemieszczenie się tkanki mózgowej (wgłobienie)
związane ze zwiększającą się objętością mózgu
-
strategia leczenia powinna być dobrana
indywidualnie dla każdego chorego
-
przede wszystkim należy usunąć przyczynę która
zaburzyła homeostazę ustrojową
-
leczenie objawów mózgowych wywołanych przez
ciasnotę traktujemy jako działanie osłonowe dla
mózgu pomagające w przetrwaniu do chwili
opanowania niedomogi krążenia mózgowego i
zlikwidowania przyczyny choroby
-
wybór leczenia ściśle koreluje z ustalonym
rozpoznaniem
-
w czasie gdy szukamy przyczynny, lub jesteśmy w
trakcie jej usuwania stosjemy leczenie osłaniające
tkankę mózgową przed zniszczeniem
-
leczenie osłaniające ma za zadanie obniżyć
ciśnienie śródczaszkowe
•
ułożenie :
-
ułożenie wysokie górnej części ciała
→
w stawach biodrowych ok. 30
o
-
unikanie nadmiernych skrętów głową
→
ułatwienie odpływu żylnego z
wnętrza czaszki
→ ↓
wewnątrzczaszkowej obj. krwi
krążącej
→
ułatwia przesunięcie PMR do
przestrzeni rdzeniowej
•
środko osmotycznie czynne :
-
warunkiem skuteczności leczenia jest zachowanie
mechanizmu autoregulacji naczyń mózgowych i
funkcjonalnej bariery krew/mózg
-
infuzja tych środków przy nie uszkodzonym
śródbłonku naczyń mózgowych wytwarza gradient
osmotyczny między krwią, a tkanką mózgową,
który mobilizuje płyn z przestrzeni
śródmiąższowej i obrzękniętych kómórek, a
następnie usuwa go z wnętrza czaszki
-
pociąga to za sobą odwodnienie także zdrowej
tkanki w obszarach z nienaruszoną barierą krew
mózg i zachowaną autoregulacją, co powoduje
↓
ciśnienia śródczaszkowego i wazokonstrykcję w
zdrowych obszarach, powodując redystrybucję
mózgowego przepływu krwi na korzyść
uszkodzonych obszarów
-
nie jest wskazane profilktyczne stosowanie
osmoterapii, zwaszcza u chorych z niejasnym
rozpoznaniem
-
w krwiakach śródmózgowych może dojść do
ponownego krwawienia w wyniku
↓
ciśnienia
śródczaszkowego
-
w pourazowym ostrym przekrwieniu stosowanie
osmoterapii może
↑
przepływ mózgowy krwi i
spowodować
↑
ciśnienia śródczaszkowego
-
w uogólnionym obrzęku naczyniopochodnym
gradient osmotyczny odgrywa mniejszą rolę niż
gradient hemodynamiczny
-
stosowanie osmoterapii może spowodować
przeciązenie krążenia zagrażające
niebezpiecznymi następstwami u chorych z
niewydolnością krążenia i nerek
-
odwadnianie , choć daje na początku bardzo
często poprawę kliniczną, stosowane bez umiaru
powoduje zagęszczenie krwi, a więc pogarsza
krążenie mózgowe
-
długotwałe odwadnianie może spowodować
hipotensję śródczaszkową o objawach podobnych
jak w zespole wzmożenia ciśnienia
śródczaszkowego
-
wskazania :
→
obrzęk cytotoksyczny mózgu
→
urazy czaszkowo – mózgowe (ograniczenie ryzyka
wgłobienia przed przystąpieniem do zabiegu
operacyjnego)
-
efekt z odbicia :
→
prowadzi do niego przewlekłe stosowanie
osmoterapii zwłaszcza w obrzęku
naczyniopochodnym
→
zastosowany środek osmotycznie czynny
przechodzi przez uszkodzoną barierę krew/mózg
do przestrzeni śródmiąższowej
→
zmiana gradientu osmotycznego powoduje
przemieszczenie płynu do przestrzeni
zewnątrzkomorkowej
→
wynikiem tego jest przejściowe
↓
ciśnienia, po
którym następuje gwałtowny
↑
, często
przekraczający wartości wyjściowe
→
z powodu tego zjawiska działanie środków
osmotycznych jest czasowo ograniczone, a kolejne
dawki muszą być coraz większe
-
mannitol 20% :
→
1,5 – 2 ml/kg we wlewie trwającym
ok. 30 minut
→
szczyt działania po 20 minutach
→
pojedyncza dawa działa ok. 4
godziny
-
sorbitol 40% :
→
podlega w wątrobie przemianie we
fruktozę
4
→
w dużych dawkach jest toksyczny
dla nerek
→
w dawce 1ml/kg działa ok. 20 minut
-
glicerol 10% :
→
powoduje najmniejszy efekt z
odbicia
→
może być stosowany w długotrwałych
wlewach z max. szybkością 1 –2
ml/kg/h
→
doustnie 1 – 1,5 g/kg (z sokiem z
cytryny w celu poprawy smaku)
-
plazma :
→
300 – 500 ml
-
dekstran 40000 :
→
ok. 500 ml/dz
-
glukoza 40% :
→
40 – 100 ml (może być kilka razy w
ciągu doby)
-
siarczan magnezu 50% per rectum :
→
50 – 100 ml
-
roztwór albumin 20% :
→
100 ml
•
diuretyki pętlowe :
-
hamują wytwarzanie PMR
-
nierozważne i długotrwałe działanie
odwadniające, zmniejszające w
niewielkim stopniu obrzęk może
doprowadzić do
↓
objętości łożyska
naczyniowego i hipotonii, oraz
niewydolności nerek z ciężkimi
zaburzeniami gosp. wodno –
elektrolitowej
-
np. furosemid :
→
i.v. 40 – 60 mg
•
tris (trójhydroksymetyloaminometan) :
-
↓
ciśnienie sródczaszkowe bez efektu z
odbicia, a przy tym poprawia mózgowy
przepływ krwi
-
mechanizm działania polega prawdop.
na przywróceniu zdolności reagowania
naczyń mózgowych na CO
2
, przez co
hiperwentylacja wywołuje zamierzony
efekt
-
podaje się w dawce 1ml/kg w 10
minutowej infuzji
-
w podanej dawce nie wpływa w istotny
sposób na RKZ i wymianę gazową w
płucach
•
glikokortykosteroidy :
-
zwłaszcza w okołoogniskowym
obrzęku mózgu wywołanym przez guz
→
powodują ustąpienie bólów głowy i
objawów neurologicznych
spowodowanych obrzękiem
-
poprzez wpływ na przemianę
prostaglandym stabilizują błonę
komórkową i uszczelniają śródbłonek
naczyń , co
↓
obrzęk
-
przywracają mechanizmy
autoregulacyjne naczyń
-
powodują szereg objawów
nieporządanych
-
podawać jednocześnie leki chroniące
śluzówkę żołądka i mierzyć poziom
cukru we krwi
-
deksametazon :
→
i.v. 4mg 3x dziennie do 8 mg 4x
dziennie
→
w ciężkich stanach połączonych z ITC
nawet do 60 mg/dz
•
barbiturany :
-
w trudnym do opanowania
↑
ciśnienia
śródczaszkowego
-
w dużych dawkach
-
obniżają ciśnienie śródczaszkowe przez
bezpośrednie działanie
naczyniozszerzające w nie
uszkodzonym obszarze oraz
poprawiają znacznie przepływ krwi w
strefach brzeżnych uszkodzonej tkanki
-
↓
zużycie tlenu (do 50%)
-
następuje stłumienie metabolizmu
aktywacyjnego komórek (EEG w
postaci linii izoelektrycznej)
-
silne działanie przeciwdrgawkowe
(stabilizacja błony komórkowej)
-
wskazania :
→
niepowodzenia w leczeniu tradycyjnym
→
u chorych po urazie czaszkowo – mózgowym z
wysokim ciśnieniem sródczaszkowym wywołanym
przekrwieniem
→
w przypadku stwierdzonej badaniem EEG
gotowości drgawkowej
-
działania uboczne :
→
hipotensja występująca mimo
↑
podaży płynów i
stosowania katecholamin, mogąca prowadzić do
krytycznego
↓
mózgowego ciśnienia perfuzyjnego
→
uniemożliwienie właściwego badania
neurologicznego
→
uogólniona hipotermia (
↓
zużycia tlenu)
-
chory wymaga ciągłego monitorowania ciśnienia
śródczaszkowego, EEG, parametrów układu
krążenia i temperatury
-
tiopental :
→
w ciągłym wlewie z szybkością 3 – 5 mg/kg/h
poprzedzony dawką wstępną 5 – 10 mg/kg
-
metoheksytal :
→
wstępnie 3 mg/kg, potem wlew 1 –2 mg/kg/h
•
kontrolowana hiperwentylacja :
-
↓
paCO
2
poniżej 30 mmHg powoduje max.
zwężenie naczyń mózgowych w obszarach z
zachowaną autoregulacją, co prowadzi do
redystrybucji mózgowego przepływu na korzyść
stref uszkodzenia oraz do poprawy całkowitej
perfuzji mózgu
5
-
skuteczna hiperwentylacja jest ściśle związana z
zachowaną reaktywnością naczyń
-
w razie uogólnionego porażenia naczyń
mózgowych stosowanie hiperwentylacji jest
nieskuteczne
-
obniżenie ciśnienia śródczaszkowego następuje
kilka minut po rozpoczęciu hiperwentylacji
-
kontynuowanie powoduje powolny wzrost
ciśnienia, ale do poziomu zazwyczaj niższego niż
przed rozpoczęciem
-
stosuje się pod ścisłą kontrolą RKZ
-
stosuje się w ostro narastającym ciśnieniu
-
odstawianie od respiratora musi się odbywać
stopniowo i ostrożnie, gdyż nagły
↑
pCO
2
może
↑
mózgową objętość krwi
-
nadmierna hiperwentylacja (pCO
2
< 25 mmHg)
prowazi przez wazokonstrykcję do
↓
przepływu i
zmian niedokrwiennych w obszarach nie
uszkodzonych
•
hipotermia kontrolowana :
-
uogólnione
↓
temperatury ciał poniżej normy
↓
zużycie tlenu przez tkankę nerwową oraz obniża
ciśnienie śródczaszkowe
-
temperaturę obniżamy do 32 - 34
°
C
-
powikłania :
→
uogólnione zaburzenia przepływu krwi
→
zaburzenia rytmu serca
→
martwica odleżynowa
•
leczenie internistyczne :
-
prawidłowa wentylacja
-
leczenie ostrego neurogennego obrzęku płuc
-
zwalczanie zakłuceń ze strony układu krążenia :
-
unikać zbędnych stymulacji związanych z
czynnościami pielęgnacyjnymi (ból, stach,
niepokój) :
→
mogą spowodować wyrzut amin katecholowych
również u chorych nieprzytomnych
-
prowadzić odpowiednią sedację i analgezję
-
w celu
↓
ciśnienia tętniczego :
→
urapidyl (nie powoduje wzrostu mózgowego
przepływu krwi)
→
klonidyna (wywołuje sympatykolizę ośrodkową)
-
w depresji krążenia jeśli nie wynika tylko ze
↓
objętości krwi krążącej podaje się aminy
katecholowe (dopaminę i dobutaminę)
-
wyrównywanie utraty płynów :
→
pod ścisłą kontrolą bilansu płynów, parametrów
układu krążenia, zaburzeń wodno –
elektrolitowych i hematologicznych
→
uważać, aby nie przewodnić
→
nie podować płynów hipoosmolarnych
•
centrofenoksin :
-
i.v., lub i.m. 1 ampułka co 3 godziny
-
w ostrej niedomodze pnia mózgu
-
stymuluje ośrodki naczyniowe pnia sterujące ukrwieniem
półkul mózgowych
POWIKŁANIA:
•
napady drgawkowe :
-
zarówno o charakterze ogniskowym jak i
uogólnionym
-
każdy napad drgawkowy powinien być
intensywnie leczony ponieważ zaburzenia
metabolizmu mózgowego prowadzą do dalszych
uszkodzeń
•
ośrodkowe zaburzenia termoregulacji :
-
w uszkdzeniu podwzgórza
-
zwykle w postaci hipertermii
-
wymaga róznicowania z infekcją bakteryjną
-
zwiększony metabolizm wymaga dodatkowej
podaży energii
-
↑
metabolizm może prowadzić do zaburzeń
płucno – sercowych powodujących
↑
mózgowego przepływu krwi i ciśnienia
śródczaszkowego
-
przy każdym
↑
temp. > 38
°
C powinno się
wdrożyć postępowanie lecznicze
→
zimne okłady na łydki, okolice pach
i pachwiny
→
oziębione infuzje
→
leki przeciwgorączkowe
→
blokada wegetatywna (mieszanka
lityczna : petydyna + fenotiazyna +
fenaktyl w dawce indywidualnej)
-
hipertermia poddająca się tylko wpływowi
czynników zewnętrznych w połączeniu z
ciepłozmiennością wskazuje na całkowitą utratę
funkcji ośrodkwego mechanizmu termoregulacji
•
zaburzenia wodno – elektrolitowe :
-
w uszkodzeniu struktur śródmózgowia często
moczówka prosta
•
zaburzenia układu krzepnięcia :
-
spowodowane wysoką aktywnością
tromboplastyczną tkanki mózgowej (zwłaszcza po
urazach)
-
DIC
•
wgłobienie :
-
nagły obrzęk i
↑
ciśnienia śródczaszkowego
mogą być przyczyną wgłobienia
-
wgłobienie haka hipokampa pod wcięcie
namiotu móżdżku :
→
w guzach nadnamiotowych zwł.
płata skroniowego
→
wgłobiony hak wywiera ucisk na
śródmózgowie
→
objawy kształtują się w zależnosci
od nasilenia wgłobienia
→
na rozpoczynające się wgłobienie wskazuje :
nasilający się ból głowy, wymioty, narastajaca
senność
→
jednocześnie dochodzi do jednostronnego
rozszerzenia źrenicy wynikające z ucisku na n.III
6
→
w dalszym przebiegu senność przechodzi w
śpiączkę,
↑
RR,
↓
częstość oddechów i HR, nerw
III może ulec całkowitemu porażeniu
→
w tym okresie mogą wystąpić objawy całkowitego
odmózdżenia (kończyny górne w wyproście i
nawróceniu do wewnątrz,
↑
napięcia mięśniowego,
prężenia)
→
obustronnie dodatni objaw Babińskiego
→ ↑
ciepłota ciała (hipertermia)
→
zaburzenia oddechu
→
niedowład spojrzenia do góry (gałki oczne
zwrócone ku dołowi – objaw zachodzącego
słońca)
-
wgłobienie zakrętu obręczy pod sierp mózgu :
→
nie wyraża się żadnym konkretnym zespołem
klinicznym
-
w guzach nadnamiotowych jeśli obrzęk jest duży
obok wgłobienia haka zakrętu hipokampa może
wystąpić przemieszczenie pnia mózgu ku dołowi
oraz wklinowanie migdałków móżdżku do
foramen magnum
-
wgłobienie migdałków móżdżku do foramen
magnum :
→
w guzach podnamiotowych wskutek
↑
ciśnienia
śródczaszkowego
→
wywołany tym wgłobieniem ucisk na rdzeń
przedłużony może być przyczyną upośledzenia
oddychania (porażenie oddechu przy zachowanej
AS i RR)
→
głęboka spiączka
→
sztywność karku (?)
→
wiotkość mięśni
→
brak oduchów
→
szerokie sztywne źrenice
-
w guzach móżdżku może wystąpić wgłobienie
jego górnych części na wciecie namiotu:
→
wgłobione części móżdżku wywierają wówczas
nacisk na górną część pnia mózgu
ROKOWANIE:
•
PROFILAKTYKA:
•
PATRZ TEŻ:
•
badanie chorego nieprzytomnego
•
udar niedokrwienny mózgu
7