zakres 1 - geodezyjne pomiary

sytuacyjno-wysokościowe

Zakładanie i aktualizacja mapy zasadniczej

PRZEPISY PRAWNE

USTAWA z dnia 17 maja 1989 r.

Prawo geodezyjne i kartograficzne

Definicja: Art.2 pkt. 7

mapa zasadnicza - jest to wielkoskalowe opracowanie

kartograficzne, zawierające aktualne informacje o
przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólno-
geograficznych oraz elementach ewidencji gruntów i
budynków, a także sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych,
naziemnych i podziemnych.

Mapa zasadnicza

1. Dla obszaru całego kraju sporządza się i aktualizuje ewidencję gruntów i

budynków,

mapę zasadniczą

oraz mapy topograficzne, stanowiące podstawę do

wykonywania innych rodzajów map.

<1a. Dla obszaru całego kraju zakłada się i prowadzi w systemie teleinformatycznym
bazy danych, obejmujace zbiory danych przestrzennych infrastruktury informacji
przestrzennej, dotyczące:
1) państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i
magnetycznych;
2) ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości);
3) geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu;
4) państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych
kraju;
5) państwowego rejestru nazw geograficznych;
6) ewidencji miejscowości, ulic i adresów;
7) rejestru cen i wartości nieruchomości;
8) obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie
standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:10 000 – 1:100 000, w
tym kartograficznych opracowań numerycznego modelu rzeźby terenu

Mapa zasadnicza

9) obiektów ogólnogeograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie
standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:250 000 i mniejszych,
w tym kartograficznych opracowań numerycznego modelu rzeźby terenu;
10) szczegółowych osnów geodezyjnych;
11) zobrazowań lotniczych i satelitarnych oraz ortofotomapy i numerycznego
modelu terenu.

1b

. Dla terenów miast oraz zwartych zabudowanych i przeznaczonych pod

zabudowę

obszarów wiejskich zakłada się i prowadzi w systemie teleinformatycznym bazy
danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie
standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:500 – 1:5000,
zharmonizowane z bazami danych, o których mowa w ust. 1a.

1e

. Standardowymi opracowaniami kartograficznymi, tworzonymi na podstawie

odpowiednich zbiorów danych zawartych w bazach danych, o których mowa w ust.
1a i 1b, są:
1) mapy ewidencyjne w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000;
2) mapy zasadnicze w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000;
3) mapy topograficzne w skalach: 1:10 000, 1:25 000, 1:50 000, 1:100 000;
4) mapy ogólnogeograficzne w skalach: 1:250 000, 1:500 000, 1:1 000 000.>

Mapa zasadnicza

2.

Dla terenów zamkniętych, zamiast mapy zasadniczej

,

sporządza się odrębne mapy zawierające w swojej treści

również sieć podziemnego uzbrojenia terenu. Sporządzanie i

aktualizowanie tych map oraz ustalanie granic terenów

zamkniętych należy do właściwych ministrów i kierowników

urzędów centralnych.

2a. Tereny zamknięte są ustalane przez właściwych ministrów i

kierowników urzędów centralnych w drodze decyzji. W

decyzji tej określane są również granice terenu zamkniętego.

Dokumentacja geodezyjna określająca przebieg granic i

powierzchnię terenu zamkniętego przekazywana jest przez

organy wydające decyzje o zamknięciu terenu właściwym

terytorialnie starostom w trybie art. 22.

Mapa zasadnicza

Art.4 cd…

3. Koszty zakładania osnów geodezyjnych, sporządzania

mapy zasadniczej, ewidencji gruntów i budynków oraz
map topograficznych, a także systemu informacji o terenie,
pokrywa się z budżetu państwa oraz ze środków Funduszu
Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. W
kosztach tych, celem realizacji zadań własnych, mogą
uczestniczyć jednostki samorządu terytorialnego lub inni
inwestorzy.

Mapa zasadnicza

Art. 7d.

Do zadań starosty należy w szczególności:

1) prowadzenie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym

ewidencji gruntów i budynków, gleboznawczej klasyfikacji gruntów i

geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz dysponowanie

środkami powiatowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i

Kartograficznym,

2) uzgadnianie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu,

3)

zakładanie osnów szczegółowych

,

4)

zakładanie i aktualizacja mapy zasadniczej,

5) przeprowadzanie powszechnej taksacji nieruchomości oraz opracowywanie

i prowadzenie map i tabel taksacyjnych dotyczących nieruchomości,

6) ochrona znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,

7) prowadzenie powiatowych baz danych wchodzących w skład krajowego

systemu informacji o terenie.

Instrukcje techniczne

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z dnia 24 marca 1999 r.

w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego

systemu informacji o terenie.

(Dz.U. nr 30 z dnia 12 kwietnia 1999 r. poz. 297

)

8. Instrukcja techniczna "K-1 Mapa zasadnicza", wprowadzona do

stosowania zarządzeniem Prezesa GUGiK z dnia 9 lutego 1979 r.,

zmieniona zarządzeniem nr 1 Prezesa GUGiK z dnia 24 lutego 1984

r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 1, poz. 1). *)

11. Instrukcja techniczna "K-1 Podstawowa mapa kraju",

wprowadzona do stosowania przez Głównego Geodetę Kraju

pismem z dnia 16 maja 1995 r. *)

12. Instrukcja techniczna "K-1 Mapa zasadnicza", wydana w 1998 r.

przez Głównego Geodetę Kraju.

*) Przepisy obowiązują tylko przy aktualizacji istniejącej mapy zasadniczej, wykonanej

według tych przepisów, do czasu jej modernizacji i przekształcenia do postaci

numerycznej.

Instrukcja K-1 1998 r.

Przedmiot instrukcji i definicje ogólne

§ 1

Niniejsza instrukcja podaje zasady opracowania podstawowej

mapy kraju, zwanej dalej mapą zasadniczą, w postaci

klasycznej lub numerycznej.

§ 2

Edycję mapy zasadniczej wykonuje się w skalach:

1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000, zwanych dalej skalami bazowymi.

§ 3

Przepisy niniejszej instrukcji ustalają:

- pojęcie mapy zasadniczej, jej przeznaczenie i funkcje,

- pojęcie metryki mapy,

- skale mapy i zasady ich doboru,

- treść mapy,

- formę mapy,

- prowadzenie mapy,

- wymagania w stosunku do systemów informatycznych.

§ 4

Odwzorowanie, obowiązujący układ współrzędnych i podział

mapy na arkusze ustalają przepisy instrukcji O -1 i O -2.

Instrukcja K-1 1998 r.

§ 5

Jeśli dla określonego obszaru mapa zasadnicza jest już

prowadzona w odwzorowaniu innym niż obowiązujące
i w lokalnym układzie współrzędnych, to może ona być
prowadzona nadal w tym odwzorowaniu i układzie, do
czasu zakończenia prac nad przekształceniem jej do
postaci numerycznej. Wówczas powinna zostać
przetransformowana do obowiązującego odwzorowania
i układu współrzędnych oraz włączona do jednolitego
państwowego Systemu Informacji o Terenie. Sposób i tryb
tego postępowania określa Główny Geodeta Kraju.

Pojęcie mapy zasadniczej, jej

przeznaczenie i funkcje

§ 6

Mapa zasadnicza - zgodnie z art.2, p.7 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne - jest

to wielkoskalowe opracowanie kartograficzne zawierające aktualne informacje

o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólnogeograficznych oraz elementach

ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych,

naziemnych i podziemnych.

§ 7

Mapa zasadnicza stanowi:

1. podstawowy element państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

w rozumieniu art. 40 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne,

2. podstawowy materiał kartograficzny, wykorzystywany do zaspokojenia

różnorodnych potrzeb gospodarki narodowej, a w szczególności zagospodarowania

przestrzennego, katastru nieruchomości i powszechnej taksacji,

3. źródłowe opracowanie kartograficzne do sporządzania map pochodnych i innych

wielkoskalowych map tematycznych oraz aktualizacji mapy topograficznej w skali

1:10 000 (1:5000).

§ 8

Mapa zasadnicza służy do celów administracyjnych, prawnych, ewidencyjnych

i projektowych oraz stanowi część składową krajowego systemu informacji o terenie

(SIT).

Metryka mapy zasadniczej

§ 9

Metryka mapy zasadniczej jest podstawowym dokumentem obrazującym przebieg

opracowania mapy, przechowywanym w Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej

i Kartograficznej.

Metryka dla mapy prowadzonej metodą klasyczną zakładana jest dla każdego arkusza.

Metryka mapy prowadzonej techniką numeryczną zakładana jest dla każdego

obrębu. Metryka dla obu technik prowadzenia mapy zasadniczej ma formę

dokumentu pisanego, uwierzytelnianego odręcznymi podpisami. Wzór metryki

i procedury jej prowadzenia ustala Główny Geodeta Kraju.

§ 10

Celem metryki mapy jest podanie podstawowych informacji źródłowych o cechach

mapy i ogólnym stopniu jej aktualności. Metrykę zakłada się dla mapy w momencie

jej opracowania i uzupełnia w miarę wprowadzanych zmian.

§ 11

Metryka mapy zasadniczej zawiera następujące dane:

- dla mapy prowadzonej metodą klasyczną: tytuł, skalę, numer ewidencyjny, godło

arkusza,

- dla mapy prowadzonej techniką numeryczną: nazwę obrębu, jego numer i skalę

bazową,

- określenie układu współrzędnych,

- opis metod opracowania mapy, daty i otrzymane dokładności,

- wykonawców mapy odpowiedzialnych za jej opracowanie,

- informacje dotyczące aktualizacji mapy.

Skale mapy i zasady ich doboru

§ 12

Najmniejszą jednostką obszaru, dla którego określa się skalę bazową mapy

zasadniczej (§ 2) zarówno przy postaci klasycznej jak i numerycznej jest obręb

ewidencji gruntów i budynków. W wyjątkowo uzasadnionych przypadkach

dopuszcza się odmienną skalę bazową dla części obrębu.

§ 13

Skalę bazową ustala się na podstawie:

1. stopnia zagęszczenia na mapie elementów stanowiących jej treść,

2. przewidywanych zamierzeń inwestycyjnych.

§ 14

Jako wytyczne do ustalania skali bazowej przyjmuje się, że niżej wymienione skale

powinny być stosowane odpowiednio:

- skala 1:500 - dla terenów o znacznym obecnym lub przewidywanym

zainwestowaniu,

- skala 1:1000

- dla terenów małych miast, aglomeracji miejskich

i przemysłowych, oraz terenów osiedlowych wsi będących siedzibami gmin,

- skala 1:2000

- dla pozostałych zwartych terenów osiedlowych, terenów rolnych

o drobnej, nieregularnej szachownicy stanu władania oraz większych zwartych

obszarów rolnych i leśnych na terenach miast,

- skala 1:5000

- dla terenów o rozproszonej zabudowie wiejskiej oraz gruntów

rolnych i leśnych na obszarach pozamiejskich.

Treść mapy zasadniczej

§ 15

Treść mapy dzieli się na treść obligatoryjną oraz treść fakultatywną.

§ 16

Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią:

punkty osnów geodezyjnych, elementy ewidencji gruntów i budynków, elementy sieci

uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne.

§ 17

Do elementów ewidencji gruntów i budynków zalicza się, zgodnie z Rozporządzeniem

Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministra Rolnictwa i Gospodarki

Żywnościowej z dn. 17 grudnia 1996 w sprawie ewidencji gruntów i budynków § 23 p.3:

granice jednostek terytorialnego podziału państwa,

granice jednostek ewidencyjnych,

granice obrębów,

granice działek,

opisy i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,

opisy i kontury klas gleboznawczych,

usytuowanie budynków,

stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,

numery ewidencyjne działek,

numery porządkowe budynków,

numery ewidencyjne budynków,

numery punktów załamania linii granicznych,

nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych,

Treść mapy zasadniczej

§ 18

Do elementów sieci uzbrojenia zalicza się, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra

Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 26 sierpnia 1991 w sprawie

szczegółowych zasad i trybu zakładania i prowadzenia geodezyjnej ewidencji

sieci uzbrojenia terenu oraz uzgodnień i współdziałania w tym zakresie:

urządzenia inżynieryjno-techniczne nadziemne,

urządzenia inżynieryjno-techniczne naziemne, w tym punkty położenia armatury

naziemnej przewodów uzbrojenia technicznego,

linie przebiegu przewodów i elementów uzbrojenia terenu

§ 19

Obiekty nie należące do treści obligatoryjnej stanowią treść fakultatywną mapy

zasadniczej. Treść fakultatywna mapy zasadniczej stanowi zbiór otwarty, zależny

od potrzeb i zamierzeń inwestycyjnych administracji państwowej, samorządowej

i podmiotów gospodarczych.

§ 20

Szczegółowe definicje obiektów stanowiących treść obligatoryjną i fakultatywną

mapy zasadniczej określa Załącznik nr 1 do niniejszej instrukcji: Katalog

Obiektów Mapy Zasadniczej.

§ 21

W celu zachowania jednolitości mapy na obszarze kraju, wprowadzenie definicji

nowego obiektu następuje po uzgodnieniu z Głównym Geodetą Kraju.

Forma mapy zasadniczej

§ 22

Mapa zasadnicza prowadzona jest w formie

numerycznej lub klasycznej. (

Klasyczna – omówiona w 8.

Instrukcja techniczna "K-1 Mapa zasadnicza", wprowadzona do
stosowania zarządzeniem Prezesa GUGiK z dnia 9 lutego 1979 r.,
zmieniona zarządzeniem nr 1 Prezesa GUGiK z dnia 24 lutego 1984
r. (Dz. Urz. GUGiK Nr 1, poz. 1).

§ 23

Mapa zasadnicza w jej formie numerycznej jest mapą

wektorową i obiektową.

Forma mapy zasadniczej

§ 27
Na obszarach, gdzie istnieją założone arkusze mapy

w formie klasycznej, do czasu założenia mapy

numerycznej ich dalszą aktualizację należy wyko-

nywać zgodnie z poprzednio obowiązującymi

przepisami i znakami umownymi. Jeśli na obszarze

nie istnieje mapa w określonej skali i zdecydowano
założyć nowe arkusze w formie tradycyjnej, należy
stosować znaki i symbole zgodne z niniejszą
instrukcją.

Niedopuszczalne jest stosowanie na

jednym arkuszu mapy klasycznej znaków i
symboli poprzednich i nowych przepisów

Symbolika mapy

Jeżeli mapa zasadnicza prowadzona jest nadal w

sposób tradycyjny w oparciu o znaki instrukcji K-1

Mapa zasadnicza z roku 1981, to należy obiekty

wykazywać na mapie znakami umownymi tej

instrukcji, odpowiadającymi merytorycznie

znakom standardu K-1 Mapa zasadnicza z roku

1998.

Prowadzenie mapy

§ 38

Systemy wspomagające prowadzenie mapy numerycznej muszą być zdolne do

zasilania Systemu Informacji o Terenie następującymi informacjami:

- kod obiektu wg Załącznika nr 1, przy czym dopuszcza się używanie zamiennie

kodów literowych i kodów liczbowych,

- identyfikator obiektu,

- kształt geometryczny obiektu,

- lista współrzędnych punktów lokalizujących obiekt w terenie,

- przewidziane instrukcją atrybuty obiektu,

- źródło danych o położeniu obiektu,

- datę utworzenia obiektu,

- datę ostatniej modyfikacji obiektu,

- nr KERG opracowania, z którego pochodzą dane o obiekcie.

§ 39

Niezależnie od stopnia generalizacji koniecznej do przedstawienia obiektu na

graficznym obrazie mapy system informatyczny wspomagający prowadzenie

mapy numerycznej powinien przechowywać pełen opis geometrii i atrybutów

obiektu.

§ 40

System informatyczny wspomagający prowadzenie mapy numerycznej powinien

zapewnić identyfikację danych źródłowych stanowiących podstawę zmiany treści

mapy.

§ 41

System informatyczny prowadzący mapę numeryczną powinien pozwalać na

uzyskanie klasycznej formy mapy zgodnej z przepisami niniejszej instrukcji.

FORMULARZ DEFINICJI OBIEKTU

Charakter obiektu: obligatoryjny (O) lub fakultatywny (F)

Nazwa obiektu

Kod:

cyfry

Kod:

litery

GEOMETRIA:

ATRYBUTY OPISOWE

NAZWA

WARTOŚCI DOPUSZCZALNE

PRZEDSTAWIENIE GRAFICZNE

UWAGI

ELEMENTY PRZEDSTAWIENIA GRAFICZNEGO

WYMIARY W SKALI:

ELEMENT

OPIS ELEMENTU

1:500 1:1000 1:2000 1:5000

Przykład obiektu

Budynek

O 312 BUD

GEOMETRIA: Obszar spójny ograniczony zbiorem łamanych uogólnionych zamkniętych

ATRYBUTY OPISOWE

NAZWA

WARTOŚCI DOPUSZCZALNE

Przeważająca funkcja budynku

BFN

pusta, b, g, h, i, k, m, p, s, t, z

Numer najwyższej kondygnacji

BKN

pusty, liczba naturalna

PRZEDSTAWIENIE GRAFICZNE

UWAGI

i3

Budynek z atrium, nawisem i podporami nawisu. Obrys
nawisu jest osobnym obiektem. Gdy popdpory w skali
mapy są mniejsze od 1.0 x 1.0 należy użyć symboli.
Nie kreślić pilastrów < 1.0 w skali mapy. Podpory wliczać
do liczby kondygnacji np. budynek trójkondygnacyjny
podparty na słupach dwukondygnacyjnych oznaczać jako
pięć kondygnacji.

ELEMENTY PRZEDSTAWIENIA GRAFICZNEGO

WYMIARY W SKALI:

ELEMENT

OPIS ELEMENTU

1:500 1:1000 1:2000 1:5000

linia obrysu przyziemia

0.5

0.35

0.35

0.25

i3

tekst (funkcja, nr najw. kondygn.)

2.5

1.8

1.8

1.5

Mapa numeryczna - zasadnicza

Mapa hybrydowa

Edycja mapy zasadniczej

1. Mapa w postaci klasycznej.
Przy prowadzeniu mapy w postaci klasycznej pierworys

mapy zasadniczej wykonywany jest na arkuszach formatu
A1. Do użytku dopuszcza się papier kreślarski podklejony
planszą aluminiową oraz folię kreślarską i inne materiały,
których zmiany wymiarów pod wpływem zmian
wilgotności i temperatury powietrza nie przekraczają
0.2 wzdłuż ramek arkusza mapy.

Treść mapy zasadniczej może też być prowadzona w formie

nakładek tematycznych na folii.

Kopie mapy wykonywane są stosownie do potrzeb na

różnym materiale, mogą zawierać niepełną treść (wybrane
nakładki) i mogą mieć różny poziom kartometryczności.

Edycja mapy zasadniczej

2. Mapa w postaci numerycznej.

Przy prowadzeniu mapy w postaci numerycznej nie

istnieje pierworys. Treść mapy może być

prowadzona w sposób rozwarstwiony - w zbiorach

warstw lub zbiorach obiektów. Kopie mapy

tworzonej numerycznie są sporządzane stosownie

do potrzeb użytkownika:

na różnym materiale, za pośrednictwem różnych

urządzeń (drukarki, plotery, naświetlarki) mogą

zawierać niepełną treść (wybrane warstwy lub

zbiory obiektów, pominięcie niektórych atrybutów

opisowych) mogą mieć różny poziom

kartometryczności

K-1 mapa zasadnicza (1981)

Mapa zasadnicza powinna być utrzymywana w stanie

aktualności.

Aktualizacja mapy może być:
bieżąca - dokonywana w miarę zachodzących zmian -

polegająca na wnoszeniu na mapę wyników pomiarów
poinwentaryzacyjnych, pomiarów zmian granic działek
oraz zmian granic i rodzajów użytków,

okresowa - wykonywana w określonych odstępach czasu,

mająca na celu ujawnienie zmian nie zgłoszonych lub
nie wykazywanych w trybie aktualizacji bieżącej.

K-1 mapa zasadnicza (1981)

Znaki - symbole określające przedmioty sytuacyjne, należy wykreślać w taki sposób,

aby położenie przedmiotu w terenie i znaku na mapie było określone przy

pomocy następujących elementów:

gdy przedmiot jest rysowany symbolem o kształcie foremnej figury geometrycznej

(koło, kwadrat, prostokąt, trójkąt, gwiazda), środek geometryczny takiej figury

odpowiada środkowi przyziemia przedmiotu terenowego,

gdy znak - symbol jest rysowany jedną linią lub dwiema liniami równoległymi

(droga, rów, grobla itp.) - linia, względnie oś znaku odpowiada położeniu osi

przedmiotu terenowego,

w pozostałych znakach - symbolach - dolny punkt, względnie środek podstawy figury

znaku odpowiada w terenie punktowi środkowemu przyziemia przedmiotu,

znaki - symbole, których kształt nie jest związany z kierunkiem usytuowania

określonych przedmiotów, umieszcza się prostopadle do południowej ramki

arkusza mapy np. krzyże, figury, kapliczki itp.; w innych przypadkach rysunek

znaku - symbolu należy zorientować w kierunku określonego przedmiotu np.

symbol kultu religijnego - wzdłuż osi głównej budynku świątyni.

 

Dla wszystkich wykreślanych elementów treści mapy należy przyjąć zasadę, że

minimalna wielkość "światła" między liniami sąsiednimi nie powinna być

mniejsza od 0,3 mm.

K-1 mapa zasadnicza (1981)

W miejscach przylegania lub nakładania się znaków

należy kreślić rysunek mapy tylko jednym

znakiem, oddając pierwszeństwo:

rysunkowi mapy - przed opisami, z wyjątkiem cech

wysokości warstwic,

znakom - symbolom - przed znakami konturów

sytuacyjnych oraz przed liniami (znakami) siatki

kwadratów, z wyjątkiem znaków pojedynczych

drzew; w tym przypadku znaki - symbole

wykreślić w pierwszej kolejności,

liniom ciągłym - przed liniami przerywanymi,

liniom grubszym - przed liniami cieńszymi

K-1 mapa zasadnicza (1981)

§ 67

Na mapie w skalach 1 : 500 i 1 : 1 000 ulice i place

opisuje się małymi literami (bez skrótu "ul") np.

Henryka Sienkiewicza

Pl. Rewolucji Październikowej

 

§ 68

Na mapie w skalach 1 : 2 000 i 1 : 5 000 ulice i place

opisuje się dużymi literami (bez skrótu "ul") np.

- H. SIENKIEWICZA

- PL. REWOLUCJI PAŹDZIERNIKOWEJ

K-1 mapa zasadnicza (1981)

Nazwa arkusza mapy

Nazwę arkusza mapy utożsamia się z nazwą główną miejscowości.

Pierwszeństwo nazwy głównej mają nazwy miast nad nazwami gmin

bez względu na wielkość obszaru objętego miastem na arkuszu

mapy.

W przypadku gdy na arkuszu mapy położone są obszary w granicach

administracyjnych dwóch, trzech miast, podaje się nazwę tego

miasta, którego powierzchnia zajmuje większą część arkusza

mapy.

Przy nazwie miast nie opisuje się skrótu "m" oraz nie opisuje się nazwy

województwa przy miastach będących siedzibą urzędów

wojewódzkich.

Nazwy pozostałych miast oraz nazwy gmin opisuje się łącznie z nazwą

województwa stosując następujące skróty dla opisu gminy i

województwa "gm" i "woj.".

W przypadku gdy na arkuszu mapy znajdują się dwie lub więcej gmin,

opisuje się jako nazwę główną tej gminy, która zajmuje większy

obszar na arkuszu mapy.

K-1 mapa zasadnicza (1981)

Nazwa arkusza mapy

Nazwę arkusza mapy utożsamia się z nazwą główną miejscowości.

Pierwszeństwo nazwy głównej mają nazwy miast nad nazwami gmin

bez względu na wielkość obszaru objętego miastem na arkuszu

mapy.

W przypadku gdy na arkuszu mapy położone są obszary w granicach

administracyjnych dwóch, trzech miast, podaje się nazwę tego

miasta, którego powierzchnia zajmuje większą część arkusza

mapy.

Przy nazwie miast nie opisuje się skrótu "m" oraz nie opisuje się nazwy

województwa przy miastach będących siedzibą urzędów

wojewódzkich.

Nazwy pozostałych miast oraz nazwy gmin opisuje się łącznie z nazwą

województwa stosując następujące skróty dla opisu gminy i

województwa "gm" i "woj.".

W przypadku gdy na arkuszu mapy znajdują się dwie lub więcej gmin,

opisuje się jako nazwę główną tej gminy, która zajmuje większy

obszar na arkuszu mapy.

Mapy do celów projektowych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA

GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I

BUDOWNICTWA

z dnia 21 lutego 1995 r.

w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-

kartograficznych oraz czynności geodezyjnych

obowiązujących w budownictwie.

(Dz.U.nr 25 z dnia 13 marca 1995 r.poz.133)

Opracowania geodezyjno-kartograficzne do celów projektowych

§ 3. Opracowania geodezyjno-kartograficzne do celów projektowych

obejmują przygotowanie dokumentacji geodezyjnej niezbędnej do

wykonania projektu budowlanego.

§ 4. 1. Projekt zagospodarowania działki lub terenu należy sporządzić

na kopii aktualnej mapy zasadniczej. Dopuszcza się dwukrotne

pomniejszenie lub powiększenie tej mapy.

2. W razie braku mapy zasadniczej w odpowiedniej skali, projekt

sporządza się na mapie jednostkowej, przyjętej do państwowego

zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

3. W razie budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji,

usytuowanych w granicach jednej nieruchomości, dopuszcza się

wykonanie mapy jednostkowej, o której mowa w ust. 2, w układzie

lokalnym dla danej inwestycji. W takim wypadku punkty, na

których będzie oparty pomiar, należy utrwalić znakami z trwałego

materiału oraz sporządzić dla nich opisy topograficzne w

nawiązaniu do istniejących trwałych szczegółów sytuacyjnych.

Treść mapy do celów projektowych

§ 5. Mapy, o których mowa w § 4, zwane dalej "mapami do celów

projektowych", powinny obejmować również obszar otaczający

teren inwestycji w pasie co najmniej 30 m, a w razie konieczności

ustalenia strefy ochronnej - także teren tej strefy.

§ 6. 1. Treść mapy do celów projektowych, poza elementami

stanowiącymi treść mapy zasadniczej łącznie z granicami władania

(własności) nieruchomości (działek), powinna zawierać:

1) opracowane geodezyjnie linie rozgraniczające tereny o różnym

przeznaczeniu, linie zabudowy oraz osie ulic, dróg itp., jeżeli zostały

ustalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

lub w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania

terenu,

2) usytuowanie zieleni wysokiej ze wskazaniem pomników

przyrody,

3) usytuowanie innych obiektów i szczegółów wskazanych przez

projektanta, zgodnie z celem wykonywanej pracy.

Geodezyjne wyznaczanie obiektów

budowlanych w terenie

§ 8. 1. Projekt zagospodarowania działki lub terenu należy

opracować geodezyjnie, w celu określenia danych liczbowych

potrzebnych do wytyczenia w terenie położenia poszczególnych

elementów projektowanych obiektów budowlanych. W

szczególności dane te powinny dotyczyć: punktów głównych

budowli, przebiegu osi, linii rozgraniczających, linii zabudowy,

usytuowania obiektów budowlanych, jak również

projektowanego ukształtowania terenu.

2. Opracowanie geodezyjne projektu zagospodarowania działki lub

terenu należy opierać na osnowie geodezyjnej.

3. W wypadku, o którym mowa w § 4 ust. 3, dane liczbowe

potrzebne do wytyczenia mogą być wyznaczone tylko w

stosunku do trwałych szczegółów sytuacyjnych uwidocznionych

na mapie.

§ 9. Sposób i tryb ochrony znaków geodezyjnych regulują odrębne

przepisy.

Geodezyjne wyznaczanie obiektów

budowlanych w terenie

§ 10. 1. Geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych w terenie

służy przestrzennemu usytuowaniu tych obiektów zgodnie z

projektem budowlanym, a w szczególności zachowaniu

przewidzianego w projekcie położenia wyznaczanych obiektów

względem obiektów istniejących i wznoszonych oraz względem

granic nieruchomości.

2. Wytyczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie, zgodnie z

wymaganiami projektu budowlanego, podlegają geodezyjne

elementy określające usytuowanie w poziomie oraz

posadowienie wysokościowe budowanych obiektów, a w

szczególności:

1) główne osie obiektów budowlanych naziemnych i

podziemnych,

2) charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,

3) stałe punkty wysokościowe - repery.

§ 11. Wykonawca prac geodezyjnych stwierdza wykonanie

czynności, o których mowa w § 10, przez dokonanie

odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy.

Czynności geodezyjne w toku budowy

§ 12. 1. Czynności geodezyjne w toku budowy obejmują:

1) geodezyjną obsługę budowy i montażu obiektu budowlanego,

2) pomiary przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz pomiary

odkształceń obiektu,

3) geodezyjną inwentaryzację powykonawczą obiektów lub

elementów obiektów, o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy -

Prawo budowlane.

2. Czynności określone w ust. 1 pkt 1 i 2 wykonuje się, jeżeli są one

przewidziane w projekcie budowlanym lub na wniosek uczestnika

procesu budowlanego.

§ 13. Geodezyjna obsługa budowy i montażu obiektu budowlanego

obejmuje tyczenie i pomiary kontrolne tych elementów obiektu,

których dokładność usytuowania bez pomiarów geodezyjnych nie

zapewni prawidłowego wykonania obiektu.

Czynności geodezyjne w toku budowy

§ 14. W celu zapewnienia bezpieczeństwa budowy obiektu

budowlanego oraz bezpieczeństwa jego utrzymywania wykonuje się

czynności geodezyjne związane z geodezyjnym wyznaczeniem

przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz pomiary odkształceń

obiektu.

§ 15. 1. Wykonanie czynności geodezyjnych, o których mowa w § 12,

wykonawca prac geodezyjnych potwierdza wpisem do dziennika

budowy lub montażu.

2. Wykonawca prac geodezyjnych przekazuje kierownikowi budowy

kopie szkiców tyczenia i kontroli położenia poszczególnych

elementów obiektu budowlanego, zawierające dane geodezyjne

umożliwiające wznowienie lub kontrolę wyznaczenia.

§ 16. W razie stwierdzenia rozbieżności między wynikami pomiarów a

ustaleniami projektu budowlanego, fakt ten należy odnotować w

dzienniku budowy lub dzienniku montażu oraz udokumentować

szkicami.

Aktualizacja -mapy do celów projektowych

Zasady opracowywania map do celów projektowych

Podstawą opracowywania map do celów projektowych są przepisy

rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa

z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań

geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych

obowiązujących w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 25, poz.

133).

Zgodnie z § 4 ust.1 wyżej wymienionego rozporządzenia projekt

zagospodarowania działki lub terenu należy sporządzić na kopii

aktualnej mapy zasadniczej.

Kolejność działań powinna być następująca:

-zaktualizowanie mapy zasadniczej w tym o dane ewidencji gruntów

i budynków

-sporządzenie kopii mapy zasadniczej

-wniesienie treści mapy do celów projektowych.

Mapy sporządzane do celów projektowych powinny obejmować na

podstawie § 5 tego rozporządzenia również obszar otaczający

teren inwestycji w pasie co najmniej 30 m.

Natomiast treść mapy do celów projektowych zgodnie z § 6 wyżej

wymienionego rozporządzenia powinna zawierać elementy

stanowiące treść mapy zasadniczej oraz inne elementy

wymienione w tym rozporządzeniu.

Aktualizacja -mapy do celów projektowych

Ponieważ treścią mapy zasadniczej są na podstawie art. 2 pkt. 7 ustawy z dnia 17

maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r., Nr 100, poz.

1086, ze zm.) aktualne informacje o elementach ewidencji gruntów i  budynków 

oraz  o  przestrzennym  rozmieszczeniu  obiektów  ogólnogeograficznych, więc i

mapa do celów projektowych powinna zawierać te informacje.

Szczegółowy zakres informacji objętych ewidencją gruntów i budynków został

określony w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i

Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków

(Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454). Zakres ten obejmuje również dane dotyczące

użytków gruntowych i klas gleboznawczych.

Z powyższego wynika, iż mapa opracowywana dla celów projektowych powinna

zawierać aktualne informacje o wszystkich danych ewidencyjnych odnoszących

się zarówno do obszaru projektowanego terenu inwestycji, jak i do obszaru

otaczającego ten teren w pasie co najmniej 30 metrów.

Ujawnienie na mapie zasadniczej a następnie na mapie do celów projektowych

aktualnych danych ewidencyjnych, w tym dotyczących granic użytków

gruntowych i klas gleboznawczych, może nastąpić po uprzednim ujawnieniu tych

danych w operacie ewidencyjnym.

Z tego względu żądanie organu dostarczenia odpowiednich materiałów

umożliwiających aktualizację operatu ewidencyjnego a następnie mapy

zasadniczej jest uzasadnione.

Aktualizacja -mapy do celów projektowych

Należy ponadto podkreślić, iż zgodnie z § 46

rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków,

opracowania geodezyjne i kartograficzne przyjęte do

państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

zawierające wykazy zmian danych ewidencyjnych

stanowią podstawę do aktualizacji operatu ewidencyjnego.

O formie i zakresie aktualizacji decyduje organ

prowadzący ewidencje gruntów i budynków, a nie

podmiot przygotowujący opracowania geodezyjne i

kartograficzne.

Pomiar użytków dla określonej działki powinien

odzwierciedlać wyłącznie stan faktyczny na gruncie.

Osoba kierująca pracami

geodezyjnymi i

kartograficznymi do celów projektowych oraz

geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi obiektów

budowlanych powinna posiadać uprawnienia zawodowe w

dziedzinie geodezji i kartografii, o których mowa w art. 43

pkt. 1 lub też w art. 43 pkt. 4 ustawy Prawo geodezyjne i

kartograficzne.

Aktualizacja -mapy do celów projektowych

Ponadto, geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza obiektów

budowlanych, w tym również dokumentacja geodezyjno –

kartograficzna, o której mowa w § 20 rozporządzenia w sprawie

rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno – kartograficznych oraz

czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie, powinna

zawierać dane umożliwiające wniesienie zmian na mapę zasadniczą,

do ewidencji gruntów i budynków oraz do ewidencji sieci

uzbrojenia terenu. W związku z powyższym dokumentacja ta

powinna zawierać wykaz zmian danych ewidencyjnych.

W zakresie elementów ewidencji gruntów i budynków prace te

powinny być kierowane przez osoby posiadające uprawnienia z

zakresu o którym mowa w art. 43 pkt. 2.

Wyjątek od tej zasady stanowi opracowanie dokumentacji niezbędnej

do aktualizacji operatu ewidencyjnego przy wykonywaniu

geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej obiektów budowlanych.

W tych przypadkach pracami geodezyjnymi i kartograficznymi

mogą również kierować osoby z uprawnieniami z zakresu art. 43

ust. 1 i 4.