Pytanie 89 : Zakres badań stanu istniejącego fundamentów

Badanie stanu istniejącego konstrukcji obejmuje:



Opis i diagnostykę rys ,



Sprawdzenie pionowości poszczególnych ścian i słupów ,



Niwelację ( np. cokołu budynku),



Obliczenie naprężeń w pasmach odcinków murów zagrożonych lub już

spękanych

(połączenie ścian poprzecznych z podłużnymi, filarki międzyokienne i między

drzwiowe, słupy, podłoże gruntowe bezpośrednio pod fundamentami),



Ocenę wytrzymałości materiałów konstrukcyjnych,



Uwzględnienie warunków eksploatacyjnych obiektu.

90. Zabezpieczenie obiektu budowlanego podczas wzmacniających robót
fundamentowych.

Roboty prowadzone poniżej fundamentu powinny być poprzedzone jego
odciążeniem. Wynika to z niedostatecznej wytrzymałości i stateczności podłoża
gruntowego i fundamentów na odcinkach podlegających wzmocnieniu oraz
niewystarczającej wytrzymałości podłoża i fundamentów sąsiednich odcinków
(nieodciążenie mogłoby grozić powstaniem dodatkowych, nierównomiernych
osiadań w czasie prowadzonych prac).

91. Powiększanie ław i stup fundamentowych

Ławy fundamentowe można poszerzyć w wyniku dobudowanie obustronnych lub

jednostronnych elementów do istniejącego fundamentu:

a – z odsadzkami
b – bez odsadzek
c – jednostronnie
dobudowany element, przy
ścianie sąsiedniego budynku

lub dzięki podbudowaniu ławą o większej szerokości. Wzmacniająca ława musi mieć
znaczną grubość.

Przy wysokim poziomie wód gruntowych grubość tę można zmniejszyć, należy

jednak wykonać wcięcia w istniejącym murze:

Sposoby poszerzania fundamentów z kamieni polnych:

Poszerzanie ław fundamentowych ze wstępnym zagęszczeniem gruntu:

Dźwignikami hydraulicznymi:

Na rysunku:

1 – dobudowana ława
2 – kątownik
3 – cięgna
4 – śruba rzymska

a – niezalecane – obustronne
wycięcie części ściany
b – obustronne ścięcie podstawy
ściany umożliwiające uzyskanie
dobrej powierzchni docisku i
ścinania

Na rysunku:
1 – kotew
2 – nowe ławy
3 – podklinowanie
4 – belka poprzeczna
5 – ubity grunt

Dźwignikami Freyssineta:

Sposobem Strabachina:

Ławy fundamentowe wzmocnione płytą:

92. Wymiana starych fundamentów na nowe

Na rysunku:
1 – istniejąca ława
2 – belki stalowe
3 – dźwigniki
4 – kliny
5 – nowe odcinki ławy
6 – wypełnienie betonem

Na rysunku:
1 – istniejąca ława
2 – nowe odcinki ławy
3 – strzępia w ławie
4 – beleczki
5 – płaskie prasy, dźwigniki
6 – rura do wprowadzania mieszanki lub
zaprawy

Na rysunku:
1 – istniejący fundament
2 – wolna przestrzeń wypełniona betonem
3 – blok prefabrykowany
4 – kotew stalowa
5 – otwór na kotew wypełniony zaczynem po
montażu

Na rysunku:
1 – Belki główne
2 – płyta
3 – belki drugorzędne

Wymianę fundamentów należy rozpocząć w tych miejscach, gdzie fundamenty są

najbardziej osłabione, a ściany pozostają w najlepszym stanie i mają mniej otworów. Gdy
ściana jest zbyt słaba, należy ją wzmocnić zabetonowując w murach podłużne belki
stalowo, osadzone tuż nad górną powierzchnią fundamentu, po uprzednim wybiciu bruzd
poziomych.

Osadzenie belek stalowych w murze:

Kolejność osadzania belek:

Na czas wymiany fundamentu należy wykonać konstrukcje podtrzymującą mur

np.:

Na rysunku:
1 – pierwsza wprowadzona belka stalowa
2 – zaprawa cementowa
3 – zaprawa cementowa wilgotna
4 – łączniki poprzeczne
5 – druga wprowadzona belka stalowa

Na rysunku:
1 – kołek dębowy długości ok. 50cm
2 – zastrzały



25cm co 1,25-2,0m

3 – klocek dębowy
4 – kliny dębowe
5 – belka 22x22cm
6 – pal



25cm

Przy bardziej niekorzystnych warunkach konstrukcja ta może być bardziej

złożona.

Kolejność prac związanych z wymiana starego fundamentu na nowy:

1) Obudowa fundamentu
przed podmurowaniem
1 – istniejący fundament
2 – bale 5x15cm
3 – rozpórka
4 – słupek

2) Usunięcie starego
fundamentu

3) Wykonanie nowego
fundamentu
1 – nowy fundament

Podczas wykonywania wszelkich czynności związanych z pogłębianiem lub

wzmacnianiem istniejących fundamentów należy przestrzegać poniższych zasad:



nie naruszać naturalnej struktury podłoża gruntowego poza odcinkiem

przeznaczonym do podmurowania,



prace wykonywać tylko na krótkich odcinkach, ponieważ ściana nad usuniętym
odcinkiem fundamentu pracuje, jak sklepienie, przekazując zwiększone
naprężenia na boczne partie muru nie usuniętego,



połączenie nowego fundamentu ze starym musi być mocne i starannie wykonane
(podmurówkę lub podbetonowanie nowego fundamentu zakończyć ok. 7cm przed
starym, a w powstałą szczelinę wbić kliny stalowe lub dębowe powodując
wstępne obciążenie nowej ławy; pozostałą wolną przestrzeń wypełnić bardzo
mocno ubitym, wilgotnym betonem).

93. PODMUROWYWANIE FUNDAMENTÓW.

Zabezpieczenie ściany na czas prowadzenia prac.

Przy dobrym stanie murów (bez spękań i przy
niewielkim obciążeniu) można wzmacniać fundament
bez zabezpieczania.
Podmurowywanie filarów wymaga bezwzględnego
zabezpieczenia prowizorycznego.
Przy prowizorycznym podparciu konstrukcji stosuje się
drewniane stemplowanie pionowe i ukośne z dobrym i
dokładnym podklinowaniem.
Można zastosować również dźwigary dwuteowe lub
dźwigniki hydrauliczne.

Kolejność wykonywania prac zalecana w Polsce:
1. Ławę dzieli się na 5 odcinków długości 1-1,50 m.
2. Podmurowuje się kolejno 1,3,5 odcinek.
3. Następnie 2 i 4.

Zasady prowadzenia prac:



Prace wykonywać tylko na krótkich odcinkach (1,0-1,50 m) – powstaje sklepienie i
przekazywane są większe obciążenia na sąsiednie fragmenty ławy



Nie wolno podkopać więcej niż 20% powierzchni fundamentu



Nie należy naruszyć naturalnej struktury podłoża gruntowego poza wykonywanym
odcinkiem – wykopy dobrze i mocno obudowane, co zabezpiecza przed usuwaniem
ziemi spod innych fragmentów



Wykopu odcinka nie doprowadzać do końca, zmniejszać zagłębienie w gruntach
niespoistych o 10 cm



Prace należy prowadzić tak długo, aż zostanie podmurowany rozpoczęty odcinek



Nowy fundament z istniejącym należy połączyć starannie i mocno – pozostawia się
między nimi szczelinę5-7 cm, gdzie wbija się kliny (wstępne obciążenie ławy) a
pozostałą przestrzeń wypełnia bardzo mocno ubitym wilgotnym betonem.

94. WZMACNIANIE FUNDAMENTÓW BETONEM EKSPANSYWNYM

Betony ekspansywne znajdują coraz szersze zastosowanie w przebudowie i

wzmacnianiu fundamentów. Podbudowa z tych betonów:



umożliwia wywieranie wstępnych nacisków na grunt



sprzyja uzyskaniu odpowiedniego docisku między nowymi i starymi elementami

konstrukcji, szczególnie przy łączeniu starego betonu z nowym (rys 2 - 22).

Nowa część fundamentu (poszerzona płyta, pale) wywiera wstępny nacisk na

grunt za pośrednictwem dźwigników lub działających ekspansywnie elementów
betonowych. Efektem tego nacisku jest dodatkowe osiadanie gruntu. Zjawisko to
powstaje w skutek zwiększenia zasięgu krzywych naprężeń pod fundamentem.

Tak zagęszczany grunt nie będzie w przyszłości osiadał, a więc konstrukcja

zostanie zabezpieczona przed dodatkowymi odkształceniami. Wstępny nacisk przyjmuje
się o 50% większy od odporu granicznego podłoża.

95. Wzmocnienie fundamentów poprzez oparcie ich na palach

Istnieje metoda polegająca na oparciu fundamentu na palach wierconych lub

wtłaczanych stosowana w gruntach słabych i nawodnionych. Rozmieszcza się je
możliwie najbliżej ław fundamentowych, rozstawiając po obu stronach ściany, w
przybliżeniu jeden na przeciw drugiego. W murach fundamentowych wybija się poziome
otwory między każdą parą pali i w te otwory wprowadza się stalowe belki oparte na
głowicach pali. Przy małym rozstawie belek ( 2-3 m ) mur między nimi można uważać za
belkę ciągłą, przenoszącą na pale ciężar stojącej na niej konstrukcji. Jeśli mur jest za
słaby aby traktować go jak belkę ciągłą, to wycina się w nim poziome wnęki, w które
następnie zabetonowuje się stalowe belki podłużne. Tego rodzaju konstrukcje
wzmacniającą należy dokładnie przeliczyć uwzględniając naciski w poszczególnych
miejscach oraz wytrzymałość każdego pala. Przed przekazaniem obciążenia
rzeczywistego na pale należy poddać je 1,5 raza większemu obciążeniu wstępnemu.

Wzmacnianie fundamentów za pomocą pali typu MEGA

Nadają się szczególnie do rekonstrukcji starych fundamentów posadowionych na ławach,
gdyż są ekonomiczne, łatwe w wykonaniu, a nośność jest samoczynnie sprawdzana. Pale
Mega składają się z odcinków długości 60, 80 i 100 cm, które wciska się dźwignikiem
hydraulicznym w podłoże. Nośność pali typu Mega, zależnie od rodzaju gruntu oraz
konstrukcji średnicy pala dochodzi do 500 kN.

Od wielu lat wzmacnia się fundamentu, szczególnie pod obiektami zabytkowymi,
przy użyciu pali stalowych, wciskanych dźwignikami hydraulicznymi (podobnie jak pale
typu Mega). Pale składają się z krótkich odcinków rur. Pierwszy fragment o ostrzu
pełnym wciska się w grunt, a następnie spawając łączy z odcinkiem następnym.

Popularną metodą wzmacniania fundamentów są pale wiercono-iniekcyjne.

96. Wzmacnianie fundamentów posadowionych na palach
Stan
zaawansowania
robót
budowlanych

Przyczyny
wzmocnienia

Możliwe sposoby wzmacniania w zależności od fazy realizacji

robot

Pale zabite
częściowo lub
całkowicie:
brak
fundamentu

Pale zabite
całkowicie:
fundament
wykonany

Stan zerowy wykonany:
budynek zrealizowany
częściowo lub całkowicie

Stan zerowy
budynku
płytowego o
ścianach
poprzecznych
nośnych

Pale niedobite do
warstwy nośnej –
rozbite głowice

Zabicie
dodatkowych
pali

Zabicie
dodatkowych
pali:
poszerzenie
fundamentu

Zależnie od liczby niedobitych
pali z rozbitymi głowicami
możliwe poszerzenie
fundamentu w celu przekazania
obciążeń bezpośrednio na grunt

Stan zerowy
budynku
murowanego z
podłużnymi
ścianami
nośnymi (pale
w jeden rząd
lub dwa rzędy)

Pale zabite wg
projektu: nośność
niedostateczna
(ostrza nie sięgają
warstwy nośnej)

Zabicie pali
dodatkowych
lub dobicie pali
zagubionych do
warstwy nosnej

jw.

Przy już gotowych
fundamentach na palach
możliwe wykonanie
dodatkowych fundamentów na
rzędnej posadzki i oparcie go na
gruncie, którego nośność jest
wystarczająca; po wykonaniu
stanu zerowego koniecznie
dodanie silniejszych wieńców
żelbetowych na wysokość
poszczególnych stropów; w obu
przypadkach należy obserwować
osiadanie

Budynek
ramowy (pale
grupowe)

Grupowe
przesuniecie pali
w stosunku do
projektu
(przekracza
wartości

Zabicie pali dodatkowych lub
połączenie fundamentu z
konstrukcjami przyległymi (dla
uniknięcia momentów
spowodowanych
przesunięciem pali)

Po wykonaniu stanu zerowego –
wykonanie wzmocnionych
wieńców żelbetowych na
wysokość poszczególnych
stropów; należy obserwować
osiadanie fundamentu

dopuszczalne)

Fundament
palowy

Wysadziny pali i
fundamentu
(niezabezp. na
zimę przed
przemarzaniem)

Dobicie pali do
projektowanego
wpędu
(likwidacja
„luzu” miedzy
gruntem a
ostrzem pali

Dociążenie
fundamentu
palowego w
celu
usunięcia
„luzu” pod
ostrzem pali

Po wykonaniu stanu zerowego –
na wysokości stropów
wykonanie wzmocnionego
wieńca żelbetowego; niezale-
żnie od stopnia wzniesienia
budynku należy obserwować
osiadanie i określić potrzebę
wzmocnienia

Budynek
zdeformowany
(odkształcony)

Zagłębienie
dolnych końców
pali w iły, torfy,
gliny piaszczyste
o konsystencji
płynnej itp.

Wprowadzenie stalowych pali rurowych lub żelbetowych
prefabrykowanych odcinkowych za pomocą dźwigników
hydraulicznych, wykonane mury i fundamenty wykorzystuje się
jako podpory dźwigników; ciężar murów i stropów dających
oparcie dźwignikom należy uwzględniać ze współczynnikiem 0,9

Uwagi:

1) rysy poziome w palach mogą znikać w czasie pogrążania. Jeśli rys poziomych jest wiele i na

róznych wysokościach, to takich pali nie można zastosować

2) jeżeli rysy pionowe występują w górnej części pala, to wzmacnia się je obejmą żelbetową
3) pale z głowicami uszkodzonymi w pierwszej fazie wbijania, przy ich niewielkiej liczbie mogą

być wzmocnione obejmami żelbet.; jeżeli uszkodzenie nastąpiło z powodu zbyt małej
wytrzymałości betonu, to pale nie nadają się do użycia

4) we wszystkich przypadkach gdy głowice uległy uszkodzeniu, a dolne końce pali zagłębiły się w

słabych gruntach (nad warstwą nośną), konieczne jest zabicie dodatkowych pali

Metoda Pawluka - Kondina

Metoda ta jest stosowana przy fundamentach pod maszyny o niskich częstościach

drgań.
Polega ona na przyłączaniu do fundamentu żelbetowej płyty wzmacniającej,
posadowionej na górnej warstwie podłoża gruntowego. Połączenie wykonuje się z jednej
lub dwóch stron istniejącego fundamentu, zgodnie z kierunkiem działania sił
wymuszających..

Jedna z zalet tej metody jest możliwość zwiększania tłumienia fundamentu w

wyniku przedłużania płyt a w pewnych sytuacjach wysunięciem ich poza ściany budynku
przy zachowaniu dylatacji umożliwiających przekazywanie drgań między płytą a
istniejącą ścianą. W celu wyeliminowania niejednakowego osiadania styk między
fundamentem a płytą zaleca się wykonać ze sztywnego elementu przenoszącego
podłużne od drgań oraz przesuwy pionowe umożliwiające osiadanie
W przypadku fundamentów typu podpiwniczonego bardziej efektownym rozwiązaniem
jest zwiększenie wymiarów podeszwy fundamentu
98. Metoda łączenia fundamentów we wspólny blok.

Skutecznym sposobem wzmocnienia kilku jednakowych odrębnych

fundamentów, przejmujących obciążenia dynamiczne poziome, spowodowane pracą
maszyn wolnoobrotowych, jest zastosowanie wspólnej płyty. Mimo sumowania się sił
wzbudzających sztywność wspólnego fundamentu, jak również oddziaływanie podłoża
gruntowego wzrasta tak znacznie, że amplitudy drgań wymuszonych zmniejszają się.
Zamierzony efekt osiągany, gdyż:
- odległość w świetle miedzy poszczególnymi blokami fundamentowymi wynosi max.
2,0-2,5m,
- wspólna płyta ma grubość co najmniej 0,8m.

Obliczenia dynamiczne dla wspólnego fundamentu przeprowadza się według

wzoru:

1

1

3

3

3

1

2

2

2

1

1

...

n

n

i

A

n

n

i

A

n

n

i

A

i

A

A

i

i

i

zast











,

Gdzie: n

1

,n

2,

n

3

, …n

i

- prędkości obrotowe maszyn,

A

1,

A

2

, A

3

, …, A

n

- amplitudy drgań poziomych.

Jeżeli maszyn są ustawione na oddzielnych blokach fundamentowych

znajdujących się w niewielkich odległościach od siebie, nie przekraczających miedzy
krawędziami podstaw fundamentowych połowy odległości miedzy osiami maszyn, to w
obliczeniach fundamentu trzeba brać pod uwagę wpływ drgań podłoża gruntowego od
pracy sąsiednich fundamentów. To oddziaływanie uwzględnia się, mnożąc obliczoną
amplitudę drgań pojedynczego fundamentu przez współczynnik zależny od rodzaju
gruntu i liczby sąsiednich fundamentów.
Wsp. Uwzględniające wpływ drgań przenoszonych z sąsiednich fundamentów:

Rodzaj podłoża gruntowego

Współczynnik zwiększający przy ogólnej liczbie fundamentów

2

3

4

5 i więcej

Miękkoplastyczne grunty

spoiste

1,5

1,8

1,9

2

Plastyczne grunty spoiste,

Nawodnione piaski

1,2

1,3

1,4

1,5

Piaski wilgotne, żwir,rumosz

1,1

1,15

1,2

1,25

99. Fundamenty pod maszyny samoregulujące częstość i amplitudę drgań

Zastosowania:
1)Stosuje się je w celu wyeliminowania rezonansu w układzie maszyna – fundament.
Przykład takiego fundamentu:

Stosowane rozwiązania (tak jak na rys2.31)



Pale zaglębione poza obrysem elementu



Między palami a fundamentem zamontowano tężniki- funkcja tłumików w
poziomie i pionie



Zamontowano urządzenie do regulacji drgań tłumików które powinny być
różne(częstość i amplituda) od drgań maszyny

Rozwiązanie z rys 2.32



Wykorzystuje się fakt że wytrzymałość gruntu jest proporcjonalna do naprężeń
ściskających więc pod wpływem obciążenia poprawiają się własności tłumiące
gruntu



W wyniku przyłożenia do rozmieszczonych elementów różnego obc.
Zewnętrznego można regulować częstość drgań rezonansowych

2)Gdy problemem jest długotrwałe oddziaływanie obciążeń dynamicznych-w
podłożu powstają szczeliny niewypełnione gruntem-wtedy nie bierze on udziału w
tłumieniu drgań bocznych układu--------->zmienia się charakterystyka układu: grunt-
fundament-maszyna

Rysunek przedstawia regulację drgań poz. Fundamentu:



Wzdłuż ścian fundamentu zamontowano płyty oporowe połączone z
fundamentem przegubowo



Między płyty a fundament wprowadza się kliny, następnie zasypuje się i ubija
warstwy gruntu poza płytami



Wolne przestrzenie między fundamentem a podłożem wypełnia się zasypką----
>kliny opuszcza się w dół co powoduje stały jednostkowy rozpór oddziaływujący

na płytę i zasypkę------->powstaje tarcie między powierzchniami bocznymi
fundamentu a gruntem



Pionowe ustawienie klinów zmienia siłę przycisku płyty do gruntu wykopu------>
stabilizacja i regulacja wielkości drgań poziomych

100. DYNAMICZNY TŁUMIK DRGAŃ

Schemat dynamicznego tłumika drgań

Efekt tłumienia charakteryzuje stopień tłumienia



( nie piszę wszystkich wzorów bo są długie i męczące)

1

)

1

(

x

x





gdzie x

(1)

– równanie drgań wymuszonych układu podstawowego zależne od

P

0

– siła wymuszająca

Co – współczynnik sztywności układu podstawowego

M – ciężar układu podstawowego

x

1

- równanie drgań wymuszonych układu podstawowego z przyłączonym

tłumikiem drgań zależne od j.w. oraz od:

C – współczynnik sztywności tłumika z układem podstawowym

M – ciężar przyłączonego tłumika

- Przy

1









dąży do nieskończoności i drgania będą całkowicie wytłumione

(gdzie

m

C





)

- Przy

1







ale bliskich jedności wielkość



może osiągać wyniki przy których efekt

tłumienia będzie niewielki a nawet ujemny

- Wartość



=m/M należy przyjmować tak aby przy zadanych odchyleniach



zapewnić tłumienie

STOSOWANIE TŁUMIKA

- Można stwierdzić, że ciężar tłumika powinien być tym większy im większy jest

pożądany stopień tłumienia



i czym większe jest odchylenie liczby obrotów od

założonej

Tłumik drgań

Układ podstawowy

Na Układ podstawowy działa siła P
P=Po*sin



t

- Najbardziej korzystne warunki zastosowania dynamicznego tłumika drgań

zachodzą gdy drgania układu podstawowego są bliskie rezonansu

- W przypadku gdy częstość drgań wzbudzającej siły jest niższa od częstości drgań

układu podstawowego, zastosowanie dynamicznego tłumika drgań jest bardzo
trudne ze względu na konieczność przyjęcia tłumika znacznych wymiarów

101. WZMACNIANIE FUNDAMENTÓW OBCIĄŻONYCH DYNAMICZNIE

102. PRZEBUDOWA I WZMACNIANIE FUNDAMENTÓW POD

MASZYNY (PRZYCZYNY POWSTAWANIA USZKODZEŃ,
ICH NAPRAWA BĄDŹ PRZEBUDOWA)

Przyczyny występowania uszkodzeń lub usterek w pracy fundamentów:

W większości przypadków uszkodzenia lub wadliwa praca fundamentów mogą być spowodowane:



błędami projektowania fundamentu:

- pomyłki projektowe
- nieprawidłowe ukształtowanie fundamentu (zbyt małe wymiary, oddzielenie

fundamentu pod silnik od części pod blokiem

- pominięcie obciążeń dynamicznych
- niewłaściwe zastosowanie wibroizolacji
- nieuwzględnienie wpływu pracy maszyn w sąsiedztwie
- nieodpowiednie zbrojenie fundamentów
- brak zabezpieczeń od wpływu nierównomiernego nagrzania, oddziaływania środków

chemicznych i wstrząsów



błędami wykonania fundamentu:

- zła jakość betonu
- wadliwie przeprowadzone betonowanie (segregacja)
- niekontrolowane przerwy robocze
- niestaranne wykonanie robót zbrojarskich
- nadmierne odchyłki wymiarowe
- złe przygotowanie podłoża i nieodpowiednia gospodarka wodna
- niestaranny montaż maszyny



nieprawidłową eksploatacją maszyny i fundamentu:

- zmiana reżimu pracy maszyny np. zwiększenie energii uderzeniem młota
- zaniedbania ochrony maszyny przed wyciekami itp.
- braku konserwacji fundamentu
- przeciążenia z uwagi na zły stan maszyny,



awarią maszyny:

- urwanie śrub fundamentowych
- nadmierne drgania
- uszkodzenia na skutek pożaru

Wskazówki konstrukcyjne dotyczące naprawy uszkodzeń:

Stosunkowo najłatwiej jest poprawić wadliwe podbetonowane płyty oporowe, wykazujące obecność

miejsc pustych. Zazwyczaj płyty oporowe są zdejmowane, beton usuwany a płyty ponownie
podbetonowane (w płytach ciężkich wypełnienie bez zdejmowania poprzez wiercenie lub odkucie i
wprowadzenie pod ciśnieniem mieszanek epoksydowych).

W podobny sposób naprawia się wszelkiego rodzaju pęknięcia i zarysowania fundamentu. Jednakże

trwałość tych napraw jest prawdopodobnie mniejsza niż w elementach obciążanych w sposób statyczny.

Najbardziej kłopotliwy jest przypadek złej jakości betonu (zaniżonej klasy). Decyzja o przydatności

czy wykonania ewentualnych wzmocnień zależy głównie od producenta maszyny oraz ewentualności
późniejszych problemów.

Ponieważ usterki powstają przeważnie w wyniku niedbałego wykonania i braku nadzoru a naprawa

fundamentów żelbetowych jest trudna i kosztowna.

Wskazówki konstrukcyjne dotyczące przebudowy fundamentów:

Potrzeba przebudowy lub wzmocnienia istniejącego fundamentu pod maszynę występuje, gdy trzeba:



wykorzystać istniejący fundament do ustawienia na nim innej maszyny



poprawić pracę fundamentu w przypadku wystąpienia nadmiernych drgań (lub pojawienia się
pęknięć fundam.)



usunąć skutki wad projektu lub złego wykonania fundamentu, jeżeli nie wystarcza
przeprowadzenie napraw miejscowych

Każda propozycja wzmocnienia lub przebudowy fundamentu powinna być poparta dokładnym

obliczeniem wykazującym jej celowość ze względu na wymagania dynamiczne i wytrzymałościowe.
Bardzo ważne jest sprawdzenie maszyny przed podjęciem decyzji, ponieważ wadliwe działanie układu
może być spowodowane przez nią.

Jeżeli wielkość fundamentu istniejącego jest dostateczna do zapewnienia właściwej jego pracy przy

nowych obciążeniach dynamicznych, to zagadnienie sprowadza się tylko do przystosowana górnej części
fundamentu do nowej maszyny (nowe otwory kotwiące, usunięcie części starego fundamentu lub
dobetonowanie części itp.)

Ważną rzeczą jest połączenie starego fragmentu z nowym, do czego pozostawia się zbrojenie istniejące

itd. (temat rzeka).

Wykonanie nowych otworów poprzez wiercenie większych otworów, czyszczenie i montaż na

żywicach epoksydowych. Bądź też, jeżeli jest możliwość przepuszczenie przez przez elem. konstrukcyjny i
zakotwienie od spodu.
Często stosuje się również ramy stalowe, połączone z fundamentem na starym połączeniu maszyny a nowe
urządzenie montuje się do ramy.

Nadmierne drgające fundamenty blokowe wzmacnia się poprzez wykonanie obramowania

żelbetowego dolnej jego części, bądź też połączenia kilku bloków fundamentowych za pomocą płyty
łączące je w jeden zespół.