PRAWO PRYWATNE > PRAWO CYWILNE > Prawo rzeczowe

Dotyczy relacji, które człowiek ma do rzeczy.

Prawo własności:

1) posiadanie rzeczy – własność jest prawem, posiadanie jest stanem aktualnym;
2) korzystanie z rzeczy – korzystać znaczy używać, zużywać (zniszczyć);
3) pobieranie pożytku z rzeczy – pobieranie pożytku, czyli owoców, płodów,

dochodów, które przynosi ta rzecz;

4) rozporządzanie rzeczą – przenoszenie swojej własności na inne osoby, np. umowa.

Jak stajemy się właścicielami rzeczy?

W większości przypadków dlatego, że osoby, które były właścicielami rzeczy
przeniosły własność na nas (umowa, kupno, sprzedaż...).

Zasiedzenie

, czyli nabycie prawa własności poprzez długotrwałe posiadanie samoistne.

Posiadanie samoistne – posiadanie bez zgody właściciela.

Posiadanie zależne – właściciel rzeczy wyraził zgodę na posiadanie rzeczy przez nas.

Nieruchomości

: grunt, działka, budynek, lokal.

- Możemy stać się właścicielami nieruchomości poprzez zasiedzenie, jeżeli
posiadamy ją samoistnie od 20 lat (staliśmy się posiadaczami „w dobrej wierze”)
lub od 30 lat („w złej wierze”).
- Właściciel może zażądać zwrotu nieruchomości nawet w ostatnim dniu tego
okresu (20/30 lat) i zwrot musi nastąpić.
- Jeżeli przez 20/30 lat właściciel nie będzie zainteresowany swoją nieruchomością,
staje się ona nasza.

Ruchomości

: wszystko pozostałe.

- Zasiedzenie może nastąpić już po 3 latach.
- Mamy możliwość zasiedzenia jedynie „w dobrej wierze”. Zasiedzenie ruchomości
„w złej wierze” przeważnie jest kradzieżą.

Poprzez nabycie od osoby nieuprawnionej do rozporządzania rzeczą.

- Jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania cudzą rzeczą ruchomą zbywa rzecz
i wydaje ją nabywcy, wówczas nabywca staje się właścicielem tej rzeczy z chwilą
objęcia jej w posiadanie, chyba, że działa „w złej wierze”, tzn., że wie o tym, że
zbywca nie jest uprawniony do rozporządzania rzeczą albo, że mógłby się tego z
łatwością dowiedzieć.
Jeśli jednak zbycie dotyczy rzeczy kradzionej, wówczas nabywca nie może stać się
jej właścicielem wcześniej, niż z upływem 3 lat od momentu dokonania kradzieży.

- Jeżeli chodzi o nieruchomości, obowiązuje zasada, w myśl której osoba, która
nabywa nieruchomość od osoby wpisanej do księgi wieczystej nabywa własność
nieruchomości nawet wówczas, gdy wpisany do księgi wieczystej w rzeczywistości
właścicielem nieruchomości nie jest.
- Nabycie nie następuje jednak, jeżeli nabywca jest „w złej wierze”, tzn., że wie o
tym, że osoba wpisana do księgi wieczystej jako właściciel w rzeczywistości nim nie
jest lub też, gdy mógłby się o tym z łatwością dowiedzieć.

Księga wieczysta

−

urzędowy, sądowy rejestr nieruchomości,

−

powinna wskazywać prawdę, jednak mogą być przypadki, że wpis w księdze różni
się od rzeczywistości,

−

możesz ufać księdze wieczystej nawet wtedy, kiedy ona kłamie,

−

każdy kto kupi nieruchomość od osoby, która jest wpisana do księgi wieczystej,
ale nie jest właścicielem nieruchomości w rzeczywistości, staje się nabywcą
nieruchomości (za wyjątkiem sytuacji, kiedy działał „w złej wierze”).