1
Bądź liderem w projektowaniu mechanicznym
Sierpień 2008
Środowisko
modelowania zespołów
W środku ...
kolejna
ćwiczeń
Autodesk
Inventor
2009
część
Autodesk
Inventor
2009
AutoCAD Electrical 2009
jako jeden z
elementów tworzenia
prototypu cyfrowego.
Najważniejsze
powody do
przejścia na
AutoCAD Mechanical 2009
2
Autodesk
®
Inventor™ pozwala na
stworzenie kompletnego cyfrowego
prototypu oraz jego dokładną weryfikację
w każdych warunkach – wszystko aby
poznać jak sprawdzi się w rzeczywistości.
Zakończenie projektu oznacza pełną wiedzę
na temat działania produktu – jeszcze zanim
zostanie zbudowany.
To nie jest tylko projektowanie 3D –
to jest potęga Cyfrowego Prototypowania
Autodesk. Dowiedz się więcej na
www.autodesk.pl/inventor
AUTODESK INVENTOR
POZWALA SPRAWDZIĆ
PROJEKT – ZANIM
COKOLWIEK POWSTANIE
W RZECZYWISTOŚCI
Obraz zamieszczony dzięki uprzejmości Prensa Jundiaí, Brazil
WIADOMOŚCI
kreator
nr 5 sierpień 2008
Wydawca:
Man and Machine Software Sp. z o.o.
Redaktor:
Ewa Kuczma
ewa.kuczma@mum.pl
tel. +48 42 639 23 86
Redakcja:
Man and Machine Software Sp. z o.o.
www.mum.pl
ul. Żeromskiego 52, 90-626 Łódź
tel. +48 42 639 23 70,
fax +48 42 639 23 79
DTP:
indygo - Sławomir Szulc
www.indygo.stone.pl
Druk:
Zakład Poligraficzny DRUK
© 2006 Man and Machine Software
Wszystkie prawa zastrzeżone.
Wszystkie nazwy i znaki użyte w piśmie są
znakami handlowymi zastrzeżonymi przez ich
właścicieli.
Firma Man and Machine nie odpowiada za
treść materiałów powierzonych. Wszystkie
zamieszczone informacje nie są ofertami
w rozumieniu prawa handlowego.
Treści zawarte w niniejszej publikacji nie
stanowią oferty w świetle prawa handlowego.
Man and Machine Software Sp.z o.o. zastrzega
sobie prawo zmiany opublikowanych treści,
będących wynikiem modyfikacji oferty przez
dostawcę.
Spotkanie w Międzyzdrojach
W dniach 27-29 maja w Międzyzdrojach odbyło
się spotkanie zorganizowane przez dystrybutora
rozwiązań mechanicznych w Polsce – Man
and Machine Software oraz producenta
oprogramowania – Autodesk. Podstawowym
celem było zaprezentowanie najnowszych
rozwiązań MSD rodziny 2009 w dostępnych już
polskich wersjach językowych. Na spotkanie
zaproszeni zostali partnerzy handlowi
posiadających akredytację na sprzedaż tego
typu rozwiązań. Podczas dwudniowej sesji
zgromadzeni mogli zapoznać się z nowościami
jakie wnoszą produkty rodziny 2009, w już
rodzimych wersjach. Organizatorzy położyli
szczególny nacisk na przedstawienie możliwie
najszerszego zakresu portfolio produktów
w obszarze Cyfrowego Prototypowania.
Pokazywane były możliwości Autodesk Invetor
Professional 2009 PL, funkcjonalność
i zastosowania rozwiązań Autodesk Inventor
Routed Systems Suite 2009 PL oraz Autodesk
Inventor Simulation Suite 2009 PL. Szczególnym
zainteresowaniem cieszył się pokaz
oprogramowania AutoCAD Electrical. Zebrani
partnerzy w nieco mniej formalnych niż zazwyczaj
okolicznościach wzięli udział w szeregu dyskusji
panelowych, podczas których mogli wymienić się
swoimi poglądami oraz doświadczeniami. Podczas
spotkania podsumowano wspólne działania na
rzecz dalszego intensywnego rozwoju rynku
rozwiązań dla branży mechanicznej Autodesk
w Polsce oraz w jaki sposób podnosząc stale
swoje kwalifikacje i możliwości spełniać rosnące,
wymagania jakie stawiają przed nami nasi
klienci. Tradycyjnie już, najlepsi partnerzy zostali
wyróżnieni przez organizatorów
okolicznościowymi dyplomami. Podobne
spotkanie odbyło się równolegle dla branży ISD.
Str 2
Wiadomości
Str 3
Środowisko modelowania
zespołów
w Autodesk Inventor 2009
Str 6
Ćwiczenie: Kreator wałków
w Autodesk Inventor 2009
Str 11
AutoCAD ELectrical 2009
jako jeden z elementów
tworzenia prototypu
cyfrowego
Str 13
Najważniejsze powody do
przejścia na AutoCAD
Mechanical 2009
Str 15
Autodesk Inventor START!
– nowy podręcznik
Spis treści
3
Środowisko modelowania
zespołów
w
w Autodesk Inventor 2009
2009
Wiązania kątowe
W oknie dialogowym wprowadzania wiązań
dla wiązań kątowych znajdziemy nową, trzecią
opcję Ustalony wektor odniesienia. Została
ona wprowadzona dla takich przypadków, dla
których wskazanie wzajemnej zależności dla tylko
dwóch komponentów nie jest dość jednoznaczne.
Przy zastosowaniu typowego wiązania kątowego,
zdefiniowanego przez dwie płaszczyzny zdaża
się, że kiedy zespół zostaje wprawiony w ruch
np. poprzez przeciąganie, wiązanie kątowe jako
zależność dwóch części zaczyna wykazywać
pewną nieprzewidywalność podczas znajdywania
rozwiązania położenia. W efekcie część potrafi
w sposób niekontrolowany zmienić orientację.
Rozwiązaniem jest trzeci rodzaj wiązania,
pozwalający na wskazanie trzeciego zestawu
geometrii – wektora kierunkowego - jako
odniesienia dla definicji kąta. Tak zdefiniowany
kąt zapewnia stabilność przy zmianie pozycji lub
orientacji zaangażowanych komponentów.
Wiązania iMate
Podczas tworzenia komponentów można
definiować wiązania, zwane iMate, określające
sposób połączenia części i podzespołów podczas
wstawiania ich do zespołu. W oknie dialogowym
wstawiania komponentów obok istniejącej już
ikony Wstaw interaktywnie z iMate pojawiła się
nowa Automatycznie generuj iMate w miejscu.
Włączenie pierwszej z nich uruchamiało podczas
wprowadzania części do zespołu mechanizm
wyszukiwania pasujących par iMates interaktywnie,
czyli przy zatwierdzaniu każdego wiązania przez
użytkownika albo automatycznie (opcja z menu
kontekstowego Wstaw przy wszystkich
odpowiednich iMate). Nowa ikona powoduje
wstawienie tylko jednego wystąpienia komponentu
z automatycznym wyszukaniem pasujących
wiązań, po czym funkcja kończy działanie.
Użytkownicy zyskują w ten sposób trzy różne
warianty wstawiania komponentów z iMates, do
zastosowania zależnie od okoliczności.
Wersja 2009 programu Autodesk
Inventor przynosi szereg udoskonaleń
niemal w każdym module tego
rozbudowanego produktu. Rodzaj
zmian nie jest rewolucyjny, a raczej
ewolucyjny. Z jednej strony poszerzanie
istniejącej funkcjonalności o nowe opcje
i obszary zastosowań przy optymalizacji
interfejsu, z drugiej przystosowanie do
obsługi coraz większych zespołów –
tak można by ogólnie scharakteryzować
kierunek zmian w stosunku do
poprzedniej wersji. Dziś zajmijmy się
tymi zmianami, które wpływają na
sposób i wygodę pracy w środowisku
zespołów.
Wiązanie kątowe można obecnie zdefiniować jednoznacznie poprzez wskazanie dodatkowego wektora kierunkowego.
4
Lokalizacja przez uchwyty
Często podczas ustawiania położenia
poszczególnych komponentów w zespole istnieje
potrzeba precyzyjnego dopasowania (wyrównanie
płaszczyzn, wstawienie w otwór) tak jak podczas
tworzenia wiązań ale jednak bez ich tworzenia.
W niektórych branżach wręcz celowo nie stosuje
się wiązań zwłaszcza w trakcie budowania bardzo
dużych zespołów, ponieważ ich analiza bardzo
obciąża system operacyjny. Nie wprowadzanie
wiązań tam, gdzie nie ma potrzeby budowania
ruchomych zespołów, pozwala na bardzo wydajną
pracę. Oczywiście, można wprowadzić wiązanie
celem ustawienia zależności a potem zamocować
części i usunąć wiązanie, zajmuje to jednak
dodatkowy czas, ponadto nie pozwala swobodnie
pozycjonować komponentów z różnych
poziomów struktury zespołu. W Inventorze 2009
na panelu narzędziowym środowiska zespołów
znajduje się nowa ikona Lokalizacja przez uchwyt.
Narzędzie to posiada rozbudowane możliwości
obejmujące: elastyczny wybór komponentów (po
wybraniu głównego komponentu do przesunięcia,
z klawiszem Ctrl lub oknem wyboru można
wybrać więcej elementów); stopniowe odbieranie
stopni swobody poprzez dopasowywanie w kilku
krokach; tzw. Opcje wyświetlania HUD, które na
bieżąco informują ile i jakie stopnie swobody
pozostały do wykorzystania oraz pozwalające za
każdym razem podać z klawiatury odległości
a także aktywnie modyfikowane przez program
menu ikonowe, w którym użytkownik wybiera
albo przesuwanie swobodne albo też przesuwanie
ograniczone np. wzdłuż wskazanej osi. Menu
ikonowe podaje inne opcje gdy dopasowujemy
punkt, inne gdy krawędź, jeszcze inne gdy otwór
(krawędź łukowa).
Orientacja komponentu przy wstawianiu
Przy zachowaniu domyślnych ustawień programu
pozycja nowo wstawionego komponentu do
zespołu wynika (pomijając oczywiście używanie
iMate) z wzajemnych relacji układów
współrzędnych zespołu i komponentu.
Każdorazowe wstawienie tego samego
komponentu do zespołu pozycjonuje komponent
w identyczny sposób w przestrzeni zespołu.
W obecnej wersji, jeśli umieścimy komponent
w zespole w docelowej pozycji i wywołamy
ponowne jego wstawienie, możemy wymusić
jego orientację startową na wzór istniejącego
ostatniego wystąpienia. Aby tak było należy
w Opcjach aplikacji w zakładce Zespół włączyć
opcję Użyj orientacji ostatniego wystąpienia
w celu wstawienia komponentu.
Środek ciężkości
Już poprzednie wersje programu Inventor
posiadały możliwość wyświetlenia środka
ciężkości w środowisku części i zespołu, jak
również w szkicu. Pozwalało to na kontrolę
wizualną, możliwość pobrania współrzędnych
i porównania ich potem do współrzędnych
innych punktów. Od wersji 2009 znacznik środka
ciężkości jest wyposażony w płaszczyzny XYZ,
które można zaznaczać do rozmaitych pomiarów.
Wyświetlenie na bieżąco obliczanego środka
ciężkości jest możliwe także w środowisku
Menadżera rysunku. Znacznik daje się wybierać
jako punkt zaczepienia wymiarów, co wzbogaca
dokumentację o istotną wartość.
Opcje menu HUD - po wprowadzeniu dopasowania typu Wstawienie pozostanie jeszcze jeden stopien swobody Obrót.
Menu ikonowe po wskazaniu krawędzi łukowej oferuje opcje przesuwania swobodnego oraz kilka wariantów przesuwania
i obrotu w osi.
Środek ciężkości posiada płaszczyzny pozwalające na dokonanie interaktywnych pomiarów.
5
Praca z dużymi zespołami
Użytkownicy programów do projektowania CAD,
pracujący na dużych i skomplikowanych
projektach są zmuszeni stale balansować na
krawędzi możliwości sprzętu i systemu
operacyjnego. Przykładowo projekty maszyn
przemysłowych czy kompleksowych systemów
transportowych osiągają wielkość dziesiątek
a nawet setek tysięcy części. Wprowadzenie
w Inventorze 2007 funkcjonalności Poziomów
szczegółu otworzyło możliwość częściowego
ładowania zespołów bez całkowitego odłączania
subkomponentów. Obecna wersja przynosi szereg
kolejnych zmian, które mają na celu ułatwić
obsługę dużych zespołów. A oto szczegóły.
Obsługa rozkazów 64-bitowych
Stosowanie 64-bitowego sprzętu wraz
z odpowiednim systemem operacyjnym pozwala
przekroczyć barierę maksymalnej obsługi 2GB
pamięci RAM (bądź 3GB po zastosowaniu
systemowego przełącznika). Ale aby skorzystać
z tej możliwości aplikacja inżynierska także
musi być odpowiednio przygotowana. Autodesk
Inventor 2009 jest dostarczany w pakiecie
w postaci dwóch kompilacji: 32- i 64-bitowej,
które są automatycznie wybierane w momencie
instalacji dla systemu operacyjnego, na jakim
program jest instalowany. Więcej pamięci RAM
oznacza możliwość pracy na znacznie większych
zespołach, a także swobodną pracę w Inventor
Studio czy w module Symulacji dynamicznej –
najbardziej “pamięciożernych” częściach pakietu.
Sterowanie wiązaniem do punktu kolizji
Kiedy w programie Autodesk Inventor włączamy
sterowanie wiązania, określamy wielkość kroku
dla przesuwania czy obrotu wiązania. Opcjonalnie
możemy włączyć wykrywanie kolizji dla tej
operacji tak, aby ruch zakończył się w momencie
nastąpienia kolizji. Do wersji 2008 zatrzymanie
ruchu nie następowało faktycznie w momencie
bezpośredniego kontaktu, tylko w następnym
kroku sterowania tuż po jego wystąpieniu.
Wynikowa pozycja zatrzymania była zatem
przybliżeniem. Od bieżącej wersji Inventora
2009 zatrzymanie następuje dokładnie w chwili
zetknięcia elementów, bez potrzeby zwiększania
liczby kroków. Ponadto, podczas sterowania
wiązaniami honorowany jest wybór zestawu
kontaktowego (wybieramy komponenty
w środowisku zespołu i z menu kontekstowego
włączamy opcję Zestaw kontaktowy). Oba te
udoskonalenia znacznie zmniejszają obciążenie
sprzętu podczas dokonywania obliczeń, ponadto
pozwalają na identyfikację komponentów, między
którymi zachodzi kolizja.
Funkcja wykrywania kolizji zatrzmuje się dokładnie w momencie wystąpienia kontaktu.
Podczas pracy z systemem 64-bitowym licznik zużycia pamięci pokazuje rownież ilość pamięci pobraną przez system
operacyjny.
6
Elementy zastępcze
Funkcjonalność Poziomów szczegółu ułatwia
wydajną pracę z dużymi zespołami – poprzez
wyłączenie grafiki zbędnych elementów można
zmniejszyć ilość wyświetlanych szczegółów, co
polepsza przejrzystość modelu i tym samy
zmniejsza obciążenie sprzętu. To, co z jednej
strony jest zaletą, potrafi być też wadą –
jeśli nie widać wszystkich elementów, to łatwo
o błąd konstrukcyjny. Dla wielu czynności
projektowych niezbędna jest reprezentacja
wszystkich komponentów całego zespołu.
Stworzenie uproszczonych wersji podzespołów
w poprzednich wersjach było możliwe poprzez
ręczne utworzenie części jako komponentu
pochodnego zastępującego podzespół.
W Inventorze 2009 zaimplementowano nowy
typ Poziomów Szczegółu o nazwie Zastąpienie
(Substitute). Poziom szczegółu pozwala zastąpić
w zespole nadrzędnym wybrany podzespół jedną
częścią w przyjazny dla użytkownika sposób.
Dla zastąpienia można użyć dowolnej, wybranej
przez użytkownika części, bądź też wykorzystać
mechanizm komponentu pochodnego. Jeden
zespół może posiadać wiele zastąpień o różnym
stopniu uproszczenia. Użycie zastąpień nie
wpływa na parametry iProperties zespołu
(np. ciężar) ani nie naraża na utratę istniejących
wiązań czy nie powoduje przekłamań na liście
części zespołu, nawet jeśli uaktywnimy zastępczy
poziom szczegółu.
Ta nowa funkcjonalność oferuje użytkownikowi
kontrolę nad zużyciem pamięci podczas pracy
z dużą ilością danych. To metoda płynnej
modyfikacji sposobów reprezentacji obiektów
przy zachowaniu wiązań i dokładnej
dokumentacji, dzięki czemu nie ma konieczności
pracy na granicy możliwości sprzętowych.
To daje także możliwość współdzielenia projektu
bez konieczności ładowania u poszczególnych
projektantów całego zestawu plików projektu.
Na zakończenie wspomnę jeszcze
o wprowadzonej w wersji 2009 możliwości
cofania wprowadzonych zmian w tabelach iParts,
iAssemblies i iFeatures. Zmiany w tabelach
są traktowane na równi z innymi operacjami
edycyjnymi w środowisku modelowania.
Wszystkie opisane powyżej udoskonalenia
środowiska tworzenia zespołów są wynikiem
analizy potrzeb użytkowników, werbalizowanej
na listach życzeń i forach użytkowników. Mają
na celu przede wszystkim poprawić wydajność
i ułatwić tworzenie złożonych cyfrowych
prototypów, wystarczająco dokładnych, aby
można było poddawać je analizom. Zapewne ten
kierunek zmian zostanie zauważony i doceniony
przez doświadczonych użytkowników programu,
dla których nie liczą się wodotryski i gadżety, tylko
określona funkcjonalność.
IA MSD Anna Nowak
Man and Machine Software
Tryb zredukowanej pamięci dla komponentów
pochodnych
W oknie dialogowym tworzenia Komponentów
pochodnych dla zespołów znajdziemy nową
opcję Tryb zredukowanej pamięci. Włączenie
trybu zredukowanej pamięci w oknie tworzenia
Komponentów pochodnych pozwala zwolnić
z pamięci informacje o modelu bryłowym
w wynikowym komponencie. Dzięki temu mniej
pamięci potrzeba, aby otworzyć zespół pochodny,
co skutkuje większą wydajnością przy pracy
z zespołem zbudowanym z dużej ilości części
i podzespołów.
Zakres uproszczenia komponentu zastępczego może być różny zależnie od potrzeb. Na dole okna dialogowego jest nowa opcja Tryb zredukowanej pamięci.
7
Kreator wałków
w Autodesk Inventor 2009
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009
Autodesk Inventor 2009 przynosi istotne zmiany w Kreatorze wałów z pakietu Design Accelerator.
Poniższe ćwiczenie w skondensowany sposób prezentuje większość udoskonaleń z zakresu tworzenia
geometrii.
1.
Pierwszy krok to przygotowanie geometrii bazowej dla wałka. Poszczególne kroki zostały
opisane w ramce obok – rysunki od 1 do 8 pokazują przygotowanie uproszczonych modeli piast
krok po kroku.
2.
Uruchamiamy w programie Inventor moduł Design Accelerator>Kreator wału; Klikamy na
ikonkę Resetuje dane obliczeń w prawym górnym rogu okna. Usuwamy trzy ostatnie stopnie
i pozostawiamy jeden bez żadnych modyfikacji. Umiejscowimy teraz wałek. Z sekcji
Umieszczenie klikamy kolejne strzałki (osie, początek, orientacja) i wskazujemy kolejno zgodnie
z poniższymi rysunkami: powierzchnię cylindryczną pierwszej piasty, powierzchnię boczną
pierwszej piasty i z przeglądarki projektu płaszczyznę XZ pierwszej piasty
Rys.1 W nowym zespole tworzymy nową część.
Rys. 2 Wyciągnięcie pierścienia 50 mm.
Rys. 3 Nowy szkic na powierzchni bocznej (okrąg
O 220), wyciągnięcie proste 20 mm.
Rys. 4 Na przeciwległej powierzchni szkic z
okręgiem 200 mm, wyciągnięcie ujemne 40 mm.
3.
Nowa ikonka doboru rozmiaru pozwala wskazać geometrię w rysunku i szyko ustalić
średnicę pierwszego stopnia wałka.
Wskazujemy wewnętrzną powierzchnię cylindryczną łożyska.
4.
Długość pierwszego stopnia również pobierzemy z geometrii – w oknie Kreatora wałów
klikamy dwukrotnie na opisie stopnia Walec 160 x 40; Dla długości stopnia poleceniem Zmierz
wskazujemy dwie przeciwległe powierzchnie boczne piasty.
8
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009
Rys. 5 Z poziomu zespołu polecenie Odbij
komponenty.
Rys.6 Nowe polecenie Lokalizacja przez uchwyt
pozwala rozsunąć piasty (przesunięcie osiowe
drugiej piasty -600 mm).
Rys.7 W obu piastach umieszczamy z Content
Center łożyska toczne igiełkowe ISO 1206 (I)
160x200x40.
Rys.8 Gotowa geometria wyjściowa do
przeprowadzenia ćwiczenia
Po pomiarze uzyskujemy czop o długości 70 mm.
5.
Dodajmy drugi stopień ikoną Wstaw walec – długość określimy tym razem poprzez pomiar
odległości miedzy piastami w okienku wymiarów stopnia (jak w punkcie 4, długość z pomiaru
powinna w efekcie wynosić 600 mm). Średnica 170 mm. Nasz wałek powinien wyglądać
następująco:
6.
Podświetlamy na liście komponentów wałka drugi stopień i korzystamy z nowej funkcjonalności
Podziel wybrany przekrój
- najpierw wydzielimy stopień w odległości
150 mm od początku stopnia, nadając średnicę trzeciemu stopniowi 190 mm.
Podświetlamy tak utworzony trzeci czop i ponownie dzielimy, 150 mm ale od końca, zmiana
średnicy na 170 mm.
9
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009
7.
Podświetlamy pierwszy czop wałka, dodajemy nowy stopień (Wstaw walec), po czym
przeciągamy tak utworzoną kopię stopnia na koniec struktury za pomocą myszy.
8.
Zmienimy długość ostatniego stopnia poprzez dwukrotne kliknięcie na czerwonej
strzałce – wpisujemy wartość 170 mm
9.
Od wersji Autodesk Inventor 2009
możemy za pomocą klawisza
funkcyjnego CTRL zmieniać długość
wewnętrznych stopni nie
zmieniając całkowitej długości
wałka. Aby sprawdzić tę
funkcjonalność podświetlamy drugi
stopień i klikamy na czerwoną
strzałkę przy wciśniętym klawiszu
CTRL. W okienku podajemy długość
170 mm.
Całkowita długość wałka
zostaje przy tym
zachowana, zmienia się
jedynie stopień
sąsiadujący. Długość
środkowego stopnia
zmienimy poprzez
przeciąganie myszą.
Zaznaczamy stopień (o
średnicy 190 mm),
wciskamy CTRL i
przeciągamy do uzyskania
wartości 260 mm.
10.
Na koniec dodamy kilka elementów kształtujących do wałka. Podświetlamy ostatni stopień i rozwijamy listę
modyfikacji końca stopnia.
Na liście znajdują się nowe możliwości wprowadzenia gwintowania, płaskiego
rowka na wpust oraz rowka na wpust z zaokrąglonym końcem. Wybieramy
Gwint, w okienku określamy Długość gwintu 80 mm
10
Autodesk Inventor. Ćwiczenia. Problem 5. Kreator wałków w Autodesk Inventor 2009
11.
Podświetlamy drugi stopień.
Z listy modyfikacji końca
stopnia wybieramy np.
Podcięcie, (jednostki SI,
Podcięcie – A). Takie samo
podcięcie można dodać na
początku czwartego stopnia
wałka.
12.
Dodamy otwór podłużny na jednym z końców wałka. W oknie Kreatora w sekcji Profile z listy
rozwijalnej nad listą komponentów wybieramy Otwór po prawej stronie i dodajemy Wstaw otwór
walcowy (dostępna jest też opcja otworu stożkowego).
13.
Tak wygląda ukończony wałek z dodanym na środkowym stopniu nacięciem
pod klucz kwadraty.
Zmieniamy bezpośrednio na
ekranie długość otworu na 80 mm,
średnicę na 60 mm.
Przy okazji możemy sprawdzić
dostępne opcje dla obu końców
otworu – gwint, zaokrąglenie,
fazowanie. My dodamy Pierścień
zabezpieczający jako modyfikację
przypisaną do nowego otworu.
Odległość od krawędzi niech będzie 3 mm. Po zaznaczeniu opcji
Niestandardowy na dole okna aktywne stają się parametry Szerokość oraz
Średnica rowka. Jeśli nie zaznaczymy tej opcji, można będzie pobrać wymiary
na podstawie elementów z biblioteki części znormalizowanych Content
Center.
11
AutoCAD Electrical 2009
jako jeden z elementów tworzenia
prototypu cyfrowego.
Jednym z etapów tworzenia prototypu
cyfrowego w wielu przypadkach jest
projektowanie jego systemu sterowania a co za
tym idzie struktury okablowania. Nie można się
w tym przypadku ograniczać tylko i wyłącznie
do utworzenia schematu takiego okablowania,
ale trzeba także uwzględnić trasy przewodów
i ich rozmieszczenie w danym urządzeniu. Jest
to szczególnie istotne zagadnienie, jeśli chodzi
o okablowanie elementów w jakimś stopniu
ruchomych. Wówczas należy zwrócić uwagę, aby
projektowane wiązki nie wchodziły w kolizję
z żadnym z elementów danego urządzenia,
co w rezultacie mogłoby doprowadzić do
ich uszkodzenia. Innym zagadnieniem jest
opracowanie optymalnej długości takich wiązek.
Oba te przypadki mają bezpośrednie przełożenie
na fazę produkcyjną a co za tym idzie
mogą powodować konieczność dokonywania
kosztownych poprawek i niepotrzebne
opóźnienia.
Obecnie dostępne są narzędzia ułatwiające
rozwiązywanie wspomnianych wcześniej zadań
projektowych. Można to uczynić korzystając
z dwóch programów firmy Autodesk,
a mianowicie Autodesk Inventor Professional
2009 i AutoCAD Electrical 2009. Pierwszy
z nich umożliwia tworzenie prototypu cyfrowego
od strony jego struktury fizycznej. Drugi
program daje możliwość projektowania
systemów sterowania elektrycznego w oparciu
o zaimplementowany zestaw narzędzi
specyfikowanych do tego rodzaju działań oraz
kontrolę błędów w czasie rzeczywistym. Oba
wymienione pakiety dają możliwość wzajemnej
wymiany informacji o strukturze okablowania, co
pozwala na współpracę inżynierów mechaników
i elektryków podczas tworzeniem prototypu
cyfrowego i przynosi znaczące usprawnienie
całego procesu projektowania.
Proces ten można prześledzić na przykładzie
projektu szlifierki do betonu opracowanego
przez szwedzką firmę HTC.
Jedną z wytycznych podczas tworzenia tej
właśnie maszyny stał się dostęp do różnego
rodzaju miejsc przez dość ograniczone
wymiarami wjazdy i manewrowanie
w niewielkiej przestrzeni. W związku z tym
przednia cześć maszyny, w której znajdują się
głowice szlifujące musiała być zaprojektowana
jako element podnoszony i opuszczany.
Aby zapewnić prawidłową pracę siłowników
podczas podnoszenia i opuszczania głowic
tzn. ustalić ich skrajne położenia konieczne
AutoCAD Electrical 2009
jest zastosowanie łączników krańcowych
i odpowiednie ich okablowanie. W tym miejscu
projektanci elektrycy posługując się programem
AutoCAD Electrical 2009 opracowali konieczne
schematy elektryczne, korzystając ze
standardowych bloków programu (złączek),
poddając je koniecznej parametryzacji.
Następnie utworzono połączenia między
poszczególnymi złączkami, tworząc w ten
sposób gotowy projekt okablowania. Tworzenie
schematu rozpoczyna się od wstawienia złączek
(menu Schematic>Insert Terminal) określając ich
12
orientację, liczbę wtyków i nazwę. Kolejnym
etapem jest dokonanie połączeń pomiędzy
poszczególnymi elementami schematu za
pomocą polecenia Wires>Insert Wires. Następna
czynność to utworzenie warstw zgodnych
z typami przewodów stosowanymi w Autodesk
Inventor Professional 2009 (Create/Edit Wire
Type) i przyporządkowanie ich do odpowiednich
przewodów schematu. Ostatni krok to
numeracja przewodów, którą wprowadzamy
poleceniem Wires>Insert Wire Numbers.
Na zdjęciach poniżej przedstawiono wygląd
takiego schematu. Na pierwszej ilustracji
widoczna jest wersja niekompletna a na drugiej
uzupełniona o brakujące przewody i ich
numerację. Zwłaszcza numeracja przewodów
i nazewnictwo złączek ma kluczowe znaczenie
podczas eksportu danych do Autodesk Inventor
Professional 2009.
W dalszej kolejności można dokonać eksportu
stworzonego w AutoCAD Electrical 2009
schematu do Autodesk Inventor Professional
2009 (plik w formacie XML) i rozpocząć pracę
przy projektowaniu trasy tej wiązki. Plik ten
zawiera dane dotyczące nazw poszczególnych
złączek, połączenie poszczególnych wtyków oraz
nazwy warstw, na których umieszczone zostały
przewody. Zbiór ten tworzy się poleceniem
Projects>Reports>Autodesk Inventor
Professional Export. W tym momencie
przechodzimy do programu Autodesk Inventor
Professional 2009. Pracę należy rozpocząć od
zdefiniowania punktów przyłączeń przewodów,
czyli początku i końca wiązki oraz nazwania
gniazd łączników krańcowych zgodnie
z nazwami złączek zastosowanymi na schemacie
elektrycznym AutoCAD-a Electricala. Kolejnym
etapem będzie import danych z zapisanego
wcześniej pliku w formacie XML i wirtualne
ułożenie przewodów we właściwych miejscach.
Aby wykonać powyższe kroki z poziomu zespołu
otwieramy do edycji interesujące nas elementy
(wtyczki łączników krańcowych) i poleceniem
Części wiązek przewodów>Umieść styk
wstawiamy punkty przyłączenia przewodów.
Po zakończeniu tej czynności poleceniem
Utwórz wiązkę przewodów z panelu zespołu
dodajemy do modelu nowy element typu
Wiązka. Z panelu narzędzi Kable i wiązki
przewodów wybieramy polecenie Importuj dane
wiązki przewodów i wskazujemy utworzony
w AutoCAD Electrical 2009 plik XML. W ten
sposób wstawione zostaną przewody tworzące
naszą wiązkę zgodnie ze zdefiniowanymi
wcześniej parametrami.
Wygląd ich daleki jest jednak od oczekiwań,
co pokazane zostało na powyższej ilustracji.
Jak widać znajdują się one w miejscach,
w których byłyby narażone na uszkodzenia
podczas normalnej pracy maszyny.
Aby ułożyć je w pożądany przez projektanta
sposób trzeba posłużyć się poleceniem Utwórz
segment i podając odległości od poszczególnych
elementów modelu stworzyć właściwą trasę
projektowanej wiązki. Kolejny etap to
przyporządkowanie wstawionych przewodów do
utworzonej trasy (polecenie Trasa, pozwalające
ręcznie kontrolować umieszczanie przewodów
w osłonach lub Trasa automatyczna).
Efekt końcowy widać na poniższych ilustracjach.
Jeśli na tym etapie okazałoby się, że konieczne
jest dodanie przewodu, który został pominięty
w fazie projektowania schematu to również nie
stanowi to problemu. Opisana operacja eksportu
i importu danych działa dwukierunkowo.
Możliwe jest więc przeniesienie danych
z Autodesk Inventor Professional 2009 do
AutoCAD Electrical 2009 poleceniem Eksport
danych wiązki przewodów.
Ze względu na konieczność przygotowania
dokumentacji dla celów produkcyjnych, ważna
jest znajomość długości tych wiązek. Aby
ją uzyskać można dokonać „wyprostowania”
zaprojektowanego wcześniej okablowania
i odpowiedniego jego zwymiarowania. W tym
celu posługujemy się poleceniem Tablica
montażowa, które przenosi wiązki stworzone
w obszarze 3D do arkusza dokumentacji 2D,
gdzie możemy dokonać ich opisu, np.
zwymiarować lub dodać uwagi. Po wykonaniu
tych czynności otrzymujemy rysunek w formie
zaprezentowanej poniżej z naniesionymi
wymiarami.
W ten sposób kooperant, który będzie
w przyszłości dostawcą opisywanych elementów,
otrzymuje niezbędne dane, czyli długość i typ
stosowanych przewodów.
Reasumując, w przedstawiony powyżej sposób
możemy szybko i sprawnie przejść przez
wszystkie niezbędne fazy projektu elektrycznego
przy użyciu dwóch współpracujących ze sobą
programów. Daje to możliwość stworzenie
prototypu urządzenia bez potrzeby angażowania
znacznych środków i koniecznego w takich
przypadkach zaplecza technicznego. Pozwala
również ograniczyć do minimum
prawdopodobieństwo powstawania błędów.
PM MSD Radosław Stusiński
Man and Machine Software
13
Najważniejsze powody do przejścia
na AutoCAD Mechanical 2009
1.
Standard w projektowaniu 2D
AutoCAD
®
Mechanical, który należy do popularnej rodziny
produktowej AutoCAD, jest standardem w projektowaniu 2D
i kreśleniu rysunków w przemyśle produkcji mechanicznej.
2.
Dedykowany do 2D
Firma Autodesk inwestuje znaczące środki w rozwój technologii
projektowania mechaniki w 2D dla branży produkcyjnej.
3.
Społeczność Autodesk
Z liczbą 8 milionów stanowisk, 1700 partnerów i 2700 firmami
tworzącymi dodatkowe oprogramowanie, społeczność
zgromadzona wokół firmy Autodesk jest szeroka, aktywna i posiada
duże doświadczenie.
4.
Potężne narzędzia rysunkowe 2D
AutoCAD Mechanical zapewnia innowacyjne narzędzia do
projektowania i kreślenia rysunków, które są ukierunkowane na
potrzeby użytkowników projektujących w 2D:
• Inteligentne narzędzia do wymiarowania
• Wsparcie dla międzynarodowych standardów rysunkowych
• Opisy, symbole, uwagi i oznaczenia
5.
Dodatkowa funkcjonalność bez dodatkowych
kosztów
AutoCAD Mechanical zawiera w standardzie funkcje, które
w produktach konkurencyjnych są często dostarczane
użytkownikom za dodatkową opłatą:
• Biblioteki ponad 700000 części znormalizowanych
• Zarządzanie zestawieniami materiałowymi
• Zintegrowane zarządzanie danymi
6.
Zautomatyzowane zadania
AutoCAD Mechanical automatyzuje wiele typowych zadań, które
użytkownicy innych aplikacji 2D muszą wykonywać ręcznie:
• Zautomatyzowane ukrywanie linii krawędzi niewidocznych
• Zautomatyzowane zarządzanie warstwami
• Zautomatyzowane generatory komponentów maszynowych
i automatyzacja obliczeń
7.
Autodesk
®
DWG™
Można ochronić wartość wcześniej wykonanych projektów poprzez
wykonanie konwersji do formatu Autodesk® DWG™, który oferuje
najwyższy poziom zgodności danych z dostawcami, parterami
i klientami.
8.
Elastyczne środowisko rysunkowe
AutoCAD Mechanical może być łatwo skonfigurowany tak, aby
spełniał indywidualne wymagania użytkownika lub całej firmy, co
w znaczący sposób redukuje koszty i obsługę ustawień złożonych
konfiguracji.
9.
Pula przeszkolonych użytkowników
Wielu studentów uczelni wyższych, kończących edukację, odbywało
zajęcia z obsługi produktów firmy Autodesk, co pozwala na łatwe
znalezienie odpowiednio przygotowanych pracowników.
10.
Prototypowanie cyfrowe
AutoCAD Mechanical jest częścią rozwiązania firmy Autodesk do
Prototypowania Cyfrowego, które jest skalowalnym, dostępnym
i efektywnym kosztowo rozwiązaniem dla firm produkcyjnych,
pozwalającym sprawdzić i ocenić projekt zanim zostanie wykonany
jego model rzeczywisty.
Potężne narzędzia do
projektowania
mechanicznego
Żeby skutecznie
konkurować i zdobywać
kontrakty na dzisiejszym
globalnym rynku,
inżynierowie i projektanci
muszą tworzyć
i modyfikować rysunki
projektów mechanicznych
szybciej niż kiedykolwiek
wcześniej.
AutoCAD Mechanical to
program AutoCAD
przeznaczony dla branży
mechanicznej. Obejmuje
pełną funkcjonalność
programu AutoCAD oraz
obszerny zestaw narzędzi
stworzonych specjalnie do
przyspieszania procesów
projektowania
mechanicznego. W efekcie
użytkownicy tego
oprogramowania uzyskują
przewagę nad konkurencją
oszczędzając niezliczone
ilości godzin
projektowania i edycji
projektów, co oznacza, że
mają więcej czasu na
wprowadzanie innowacji
i nie tracą go na
rozwiązywanie problemów
związanych z samym
rysowaniem.
Odkryj dlaczego tak wielu
inżynierów i projektantów
przechodzi na pracę
w programie
AutoCAD Mechanical.
14
SpaceNavigator
™
NAVIGATE YOUR 3D WORLD
™
for Notebooks
Przesun w lewo / prawo
Przesun w gore / dol
Przybliz / oddal
Przechyl
Obroc w poziomie
Obroc w pionie
www.3dconnexion.com
3Dx_AD_SNFn_MCAD_210x297_ENUK.in1 1
31.03.2008 10:29:18
SpaceNavigator for Notebooks to myszka 3D,
która zapewnia intuicyjna i łatwa nawigacje pozwalajac na
obracanie, przybliz
.
anie i przesuwanie modelu 3d jednym płynnym
ruchem. We współpracy z ponad 100 popularnymi aplikacjami
szybko staje sie standardem w pracy projektantów.
Wsparcie obejmuje
*Cena promocyjna, nie zawiera podatku VAT. Promocja trwa od 01.08 do 30.09.2008
99
,
-
€
*
Wakacyjna
promocja
Przenos´na myszka 3D
W zestawie ze
stylowym futerałem
,
.
,
,
,
,
, ,
,
,
,,
15
Autodesk Inventor START!
Nowy podręcznik
Podręcznik „Autodesk Inventor START!” stanowi
dobrą podstawę do dalszego samodzielnego
poznawania coraz bardziej zaawansowanych
funkcji programu Inventor. Zestaw ćwiczeń
zamieszczony w tym podręczniku został
opracowany w polskiej wersji językowej programu
Autodesk Inventor 2008, jednakże wszystkie
ćwiczenia można wykonać także w programie
Autodesk Inventor 2009. Istotne różnice
pomiędzy wersjami 2008 i 2009 zostały
wyróżnione i opisane. Podręcznik może być
także z powodzeniem wykorzystany przez
użytkowników starszych wersji programu
Autodesk Inventor.
Więcej informacji o podręczniku „Autodesk
Inventor START!” można znaleźć na stronach
wydawnictwa:
www.expertbooks.pl
Użytkownicy oprogramowania Autodesk Inventor,
którzy właśnie rozpoczynają swoją przygodę z tym
systemem CAD, mogą skorzystać z nowej pozycji
książkowej jaka właśnie pojawiła się na rynku
wydawniczym.
Nowy podręcznik „Autodesk Inventor START!”,
autorstwa Fabiana Stasiaka, skierowany jest
do początkujących użytkowników programu
Autodesk Inventor. Przedstawiony w tym
podręczniku zestaw tematów uczy prawidłowego
podejścia do projektowania mechaniki
w programie Inventor. Zastosowana
w podręczniku forma zestawu kilku prostych
projektów do samodzielnego wykonania,
z dokładnym opisem kroków, pozwala w krótkim
czasie zapoznać się z najważniejszymi
narzędziami programu Inventor oraz prześledzić
prawidłową drogę prowadzenia projektów. Cechą
szczególną tego podręcznika jest brak
przygotowanych wcześniej plików ćwiczeniowych,
co pozwala czytelnikowi na całkowicie
samodzielne wykonanie wszystkich projektów
rozpoczynając pracę nad każdym z nich od zera.
Najważniejsze tematy poruszone w tym
podręczniku to: definiowanie projektów,
konfigurowanie programu Inventor, podstawy
modelowania części, praca w środowisku
zespołów, tworzenie dokumentacji rysunkowej,
modelowanie części z blachy, generator ram
i konstrukcje spawane, adaptacyjność, elementy
iFeature, biblioteki części iPart, parametryczne
zespoły iAssembly, pomocnik projektu.
16
Przesun´ w lewo / prawo
Przesun´ w góry / w dół
Oddal / przybliz
.
Obracaj wg osi X
Obracaj wg osi Y
Obracaj wg osi Z
NAVIGATE YOUR 3D WORLD
™
SpaceExplorer
™
Od pomysłu do realizacji: dzieki myszkom 3D fi rmy 3Dconnexion moz
.
esz projektowac´
i tworzyc´ swoje obiekty i konstrukcje w rekordowo szybkim czasie. Moz
.
esz
manipulowac´ obiektami trójwymiarowymi czy nawet latac´ nad ziemia w GoogleEarth
ze zrecznos´cia i precyzja, której nie da sie osiagnac´ przy uz
.
yciu zwykłej myszki i klawiatury.
SpaceExplorer wspiera ponad 120 aplikacji 3D i jest dostepny u naszych dealerów.
299
,
-
€
*
www.3dconnexion.com
Zaawansowana i ergonomiczna
myszka 3D dla profesjonalistów
* Suger
ow
ana cena detaliczna netto (nie za
wier
a podatku VA
T, 22%)
Kontakt: eesales@3dconnexion.com, Tel. +48-71-343 57 98
Wsparcie dla
Jedynie
3Dx_AD_SpaceExplorer_A4_PL.indd 1
12.11.2007 11:32:06