Porady komputerowe 43.doc

Pobieranie filmów z Youtube bezpośrednio z Chrome

Oto prosty trik, dzięki któremu można w prosty sposób pobierać klipy wideo z popularnego
serwisu Youtube.com. Wystarczy stworzyć w Chrome nową zakładkę, nazwać ją, np.
"Pobierz plik z Youtube.com", a w polu URL wpisać odpowiedni kod.

Kod, który należy wpisać, to:
javascript:window.location.href = '

http://youtube.com/get_video?video_id=

' +

swfArgs['video_id']+ "&fmt=18" + "&l=" + swfArgs['l'] + "&sk=" + swfArgs['sk'] +
'&fmt_map' + swfArgs['fmt_map'] + '&t=' + swfArgs['t'];

Po utworzeniu takiej zakładki pobieranie filmów jest proste - wystarczy odwiedzić serwis
Youtube.com, rozpocząć odtwarzanie wybranego klipu, a następnie kliknąć zakładkę Pobierz
plik z Youtube.com. Pobieranie pliku automatycznie powinno rozpocząć się

Czasem może się zdarzyć, że film zostanie zapisany bez rozszerzenia - wtedy przed
odtwarzaniem należy dodać po kropce dopisać rozszerzenie FLV.

Wygodne pobieranie plików z Rapidshare i podobnych serwisów

Z serwisów hostingowych pobiera się najczęściej duże, często kilkugigabajtowe zbiory
danych. Ze względu na ograniczenia nakładane przez serwisy co do maksymalnej wielkości
plików (np. do 500 MB), zbiory takie muszą być podzielone na kilka mniejszych plików.
Chcąc pobrać jakieś dane, musisz więc zapisać sobie, np. kilkanaście linków do
poszczególnych części i po kolei je pobierać.

JDownloader

http://jdownloader.org/download/index

to bezpłatny (open source) program,

służący do zautomatyzowania pobierania plików z serwisów hostingowych. Wśród
najważniejszych serwisów obsługiwanych przez JDowloader są RapidShare, Hotfile,
Speedyshare oraz Megaupload.com.Ta aplikacja umożliwia przede wszystkim:

•

pobieranie plików z kilku serwisów jednocześnie,

•

rozpoznawanie kodów CAPTCHA,

•

automatyczne rozpakowywanie plików po ich pobraniu,

•

podejmowanie próby pobrania pliku od razu po upływie narzuconego limitu czasu.

Po uruchomieniu programu musisz przeprowadzić wstępną konfigurację, np. wybrać język
interfejsu (jest dostępny polski).

Gdy na stronie internetowej podającej linki do Rapidshare (czy do innego, podobnego
serwisu) zaznaczysz, np. 10 linków do plików, to skopiuj je, a następnie w zakładce Zbieracz
linków kliknij klawisz Dodaj adres(y) URL. Zostanie automatycznie wklejona zawartość
schowka. Wystarczy teraz wcisnąć klawisz Przetwórz adres(y) URL i poczekać chwilę.
JDownloader sprawdzi w tym czasie czy linki są prawidłowe, czy są skrótami do linków
hostingowych, do jakich serwisów prowadzą, czy pliki są dostępne online (np. nie zostały
skasowane) i jaką mają objętość. Dzięki temu możesz od razu zorientować się, czy jest sens
pobierać wybrane pliki.

Teraz wystarczy tylko kliknąć prawym klawiszem myszki wolne miejsce (np. pod linkami) i z
menu Usuń wybrać Usuń wszystkie offline, aby wyczyścić listę ze zbędnych linków.
Następnie wciśnij przycisk Dodaj wszystkie znajdujący się pod listą plików, aby dodać
poprawne linki do kolejki pobierania.

Wygodne pobieranie dużych plików z Internetu

Coraz więcej użytkowników pobiera pliki nie tylko z sieci P2P, ale również z tzw. serwisów
hostingowych. Duże serwisy, jak rapidshare.net czy sendspace.com, pozwalają na
umieszczanie za darmo dużych plików (nawet po kilkaset megabajtów), takich jak filmy,
muzyka czy zbiory zdjęć. Jednak z wielu powodów pobieranie danych z tych serwisów nie
jest już tak proste.

JDownloader

to bezpłatny (open source) program, służący do zautomatyzowania pobierania

plików z serwisów hostingowych. Wśród najważniejszych serwisów obsługiwanych przez
JDowloader są RapidShare, Hotfile, Speedyshare oraz Megaupload.com.Ta aplikacja
umożliwia przede wszystkim:

•

pobieranie plików z kilku serwisów jednocześnie,

•

rozpoznawanie kodów CAPTCHA,

•

automatyczne rozpakowywanie plików po ich pobraniu,

•

podejmowanie próby pobrania pliku od razu po upływie narzuconego limitu czasu.

Co więcej, JDownloader umożliwia wskazywanie w jakiej kolejności chcesz pobierać pliki,
ustawiać ich ważność (priorytet). Możesz także zostawić aplikację na noc aby pobierała pliki i
wskazać, że ma wyłączyć komputer po zakończeniu ściągania wszystkich plików z listy.

Po uruchomieniu programu musisz przeprowadzić wstępną konfigurację, np. wybrać język
interfejsu (jest dostępny polski).

Puste miejsce w oknie programu w zakładce Pobieranie to lista plików, które zostały, są lub
będą pobierane. Drugą zakładką jest Zbieracz linków, czyli podgląd na skopiowane linki. Gdy
na stronie internetowej zaznaczysz, np. 10 linków do plików, to skopiuj je, a następnie w
zakładce Zbieracz linków kliknij klawisz Dodaj adres(y) URL. Zostanie automatycznie
wklejona zawartość schowka. Wystarczy teraz wcisnąć klawisz Przetwórz adres(y) URL i
poczekać chwilę. JDownloader sprawdzi w tym czasie czy linki są prawidłowe, czy są
skrótami do linków hostingowych, do jakich serwisów prowadzą, czy pliki są dostępne online
(np. nie zostały skasowane) i jaką mają objętość. Dzięki temu możesz od razu zorientować
się, czy jest sens pobierać wybrane pliki.

Rys. Pierwsze 5 plików zostało już usuniętych z serwera i nie można ich pobrać. Dostępne są
natomiast pliki PT114.part.1rar i PT114.part2.rar z serwisu filesonic.com

Zmienny adres IP, a szybsze pobieranie plików

Serwis takie jak Rapidshare ograniczając liczbę jednocześnie pobieranych plików w
przypadku użytkowników z darmowymi kontami. Mechnizm ten bazuje na adresach IP
komputerów, które pobierają pliki. Można wykorzystać tę właściwość i po każdym pobranym
pliku zmienić swój adres IP, żeby móc od razu pobierać kolejny plik.

Funkcje automatycznej zmiany adresu IP oferuje bezpłatny program JDownloader.

http://jdownloader.org/download/index

Po zainstalowaniu programu, jeżeli masz łącze ze

zmiennym adresem (np. Neostrada, Netia, Orange), wykonaj poniższe czynności:

1. Na zakładce Ustawienia wybierz po lewej stronie opcję Moduły/Ponowne połączenie.
2. Kliknij przycisk Utwórz skrypt ponownego połączenia, zaloguj się do routera (tak jak

to robisz przy łączeniu się z Internetem) i ręcznie zrestartuj połączenie. Program
rejestruje Twoje czynności od momentu naciśnięcia przycisku, nauczy się dzięki temu
sam restartować modem i ustanawiać nowe połączenie. Jeżeli w trakcie rejestrowania
program nie znajdzie adresu IP routera, będziesz musiał go podać (np. 192.168.1.1),
podobnie jak login i hasło do routera.

3. Na końcu powinieneś zobaczyć komunikat Ponowne nawiązanie połączenia powiodło

się. Czy chcesz zapisać akcję? Odpowiedz Tak.

4. Teraz na dole strony z ustawieniami JDownloadera znajdziesz przycisk Zmień adres

IP. Jeżeli po jego wciśnięciu po prawej stronie zobaczysz uśmiechniętą buzię – to
wszystko się udało.

Blokowanie wybranych stron WWW w przeglądarce Firefox

Firefox udostępnia użytkownikom szereg dodatków – niewielkich aplikacji – rozszerzających
funkcjonalność przeglądarki i pozwalających dostosować ją do indywidualnych potrzeb
każdego z nas. Część z tych dodatków służy blokowaniu stron internetowych o niechcianych
treściach. Takie dodatki możesz z powodzeniem zastosować jako jedną z metod kontroli
rodzicielskiej.

ProCon Latte jest jednym z wielu takich dodatków, umożliwiającym blokowanie dostępu do
stron WWW zawierających niepożądane treści. Aby z niego skorzystać:

1. Wejdź na stronę

https://addons.mozilla.org/pl/firefox/addon/procon-latte

2. Na stronie dodatku ProCon Latte kliknij Dalej – otworzy się strona instalacji. Na niej

kliknij Akceptuję, zainstaluj.

3. W górnej części przeglądarki pojawi się pasek z pytaniem o zgodę na instalację –

kliknij Zezwól.

4. Po kilku sekundach otworzy się okno instalatora, w którym kliknij Zainstaluj –

rozpocznie się pobieranie i instalacja dodatku.

5. Następnie kliknij Uruchom ponownie program Firefox – okno przeglądarki się

zamknie i uruchomi ponownie z zainstalowanym dodatkiem ProCon Latte.

Gdy już zainstalowałeś dodatek, musisz jeszcze poświęcić chwilę na jego konfigurację.
Poniżej przedstawiamy przykład takiej konfiguracji w kilku prostych krokach:

1. Kliknij Narzędzia w pasku menu przeglądarki, następnie wybierz Dodatki, wyszukaj

ProCon Latte i kliknij Opcje.

2. Najpierw ustaw hasło, które pozwoli Ci na późniejsze zarządzanie i konfigurowanie

dodatkiem – tylko osoba znająca hasło będzie mogła w przyszłości zmienić
ustawienia, wyłączyć lub odinstalować ProCon Latte.

3. W zakładce Ogólne w menu Narzędzia dodatku „ProCon” zaznacz następujące pola:

Nie wyświetlaj, Zablokuj dostęp do dodatków oraz Zablokuj dostęp do „Edytora
ustawień” (

about:config

4. W sekcji opcje prawego przycisku myszy zaznacz pole Dodawanie do listy witryn

dozwolonych.

5. W zakładce Filtrowanie, w sekcji Filtrowanie zaznacz Włącz filtrowanie.
6. Przycisk Edytuj pozwoli Ci na dodawanie wszelkich fraz i witryn, które mają być

blokowane.

7. W zakładce Filtr słów możesz wpisywać wszelkie słowa, które wpisane w

wyszukiwarkę zablokują stronę, do której będą kierowały.

Wycinanie fragmentów filmów za pomocą bezpłatnego programu

Wycięcie danego fragmentu filmu pozwoli Ci usunąć niepożądane sceny w materiale. Do tego
celu nie potrzebujesz rozbudowanego, drogiego narzędzia do edycji wideo. Wystarczy
bezpłatny Avidemux.

W

Avidemux

http://avidemux.sourceforge.net/download.html

zaznaczenie fragmentu

odbywa się przez podanie początkowej (A) i końcowej klatki (B). W tym celu:

1. Przewiń film za pomocą suwaka do miejsca początku zaznaczenia i wciśnij przycisk A

na pasku nawigacyjnym.

2. Następnie przewiń film na koniec zaznaczenia i wciśnij przycisk B.
3. Teraz naciśnij przycisk [DEL] na klawiaturze lub z menu Edit wybierz polecenie Cut.

Aby precyzyjnie oznaczyć początkowy i końcowy punkt zaznaczenia, użyj przycisków
oznaczonych strzałkami w lewo i prawo. Każde kliknięcie jednego z tych przycisków
spowoduje przewinięcie filmu o dokładnie jedną klatkę.

Łączenie plików wideo w jeden film

Jeśli nagrywasz filmy, np. aparatem cyfrowym czy telefonem, każde ujęcie zostaje zapisane w
oddzielnym pliku. Jeśli chcesz połączyć te krótkie filmiki w całość, potrzebujesz
odpowiedniego programu do edycji wideo.

Za pomocą bezpłatnego programu Avidemux

http://avidemux.sourceforge.net/

jest to bardzo

łatwe:

1. Otwórz pierwszy plik, wybierając z menu File polecenie Open.
2. Dodaj kolejne filmy za pomocą komendy Append z menu File. Plik otwarty jako drugi

w kolejności zostanie dodany na końcu pierwszego pliku.

Tak zmontowany długi film możesz zapisać, klikając File/Save / Save video.

Zauważ przy okazji, że menu File/Save umożliwia także zapisanie pojedynczej klatki filmu
jako pliku graficznego BMP lub JPEG. W przypadku zaznaczenia sekwencji klatek możesz
także zapisać je wszystkie „za jednym zamachem” do szeregu plików JPEG (Save Selection
as JPEG Images).

Automatyczna konwersja filmów

Czasami zachodzi potrzeba przerobienia jakiegoś filmu znajdującego się w komputerze tak,
żeby dało się go poprawnie odtwarzać w innym urządzeniu. Wtedy musisz ręcznie ustawiać
odpowiednie kodeki i inne parametry, szukając optymalnego rozwiązania.

Program

Avidemux

http://avidemux.sourceforge.net/

potrafi zrobić to automatycznie:

1. Z menu Auto wybierz interesujące Cię przeznaczenie filmu. Może to być np. Apple

iPhone, Apple iPod, DVD, Super Video CD czy przenośna konsola Sony Playstation
Portable.

2. Teraz zostaniesz zapytany o kilka podstawowych kwestii, jak rozdzielczość filmu czy

aspect ratio (proporcje obrazu). Program daje do wyboru kilka charakterystycznych
dla danego urządzenia opcji, np. dla iPhone'a możesz wybrać tylko pomiędzy
rozdzielczościami 320x240 i 640x480.

3. Kliknij OK., aby potwierdzić wybór. Zauważ, że zostały zmienione ustawienia po

lewej stronie okna programu. w polach Video i Audio a także Format. Avidemux sam
dobrał odpowiednie kodeki i ich parametry tak, aby w najlepszy sposób odpowiadały
przeznaczeniu Twojego filmu.

4. Teraz wystarczy już tylko z menu File wybrać polecenie Save as aby zapisać plik w

nowym formacie. Zostanie to poprzedzone konwertowaniem filmu, które może trochę
potrwać.

Rys. Opcje wyboru automatycznej konwersji dla Apple iPhone

Dobór parametrów kompresji filmu, a objętość pliku

Jeśli chcesz skompresować film, np. w formacie DivX, musisz wskazać m.in. parametr
bitrate, który pośrednio określa stopień kompresji. Od tego parametru zależy również objętość
pliku wideo. Jeśli chcesz uzyskać pliki o określonej objętości, musisz odpowiednio dobrać
wartość tego parametru.

Avidemux

http://avidemux.sourceforge.net/

oferuje wbudowany kalkulator, dzięki

któremu obliczysz, tzw. video bitrate czyli jakość obrazu (dokładnie ilość danych na
sekundę). Pozwoli Ci to tak określić ustawienia konwersji, aby uzyskać plik wideo o zadanej
wielkości – kalkulator wyliczy więc jaką jakość może mieć film, aby zmieścić się w
wyznaczonej wielkości pliku.

Aby uruchomić kalkulator, wciśnij klawisz [F7], kliknij jego ikonę na głównym (górnym)
pasku narzędziowym lub z menu Tools wybierz polecenie Calculator. W polu Medium
wybierz Custom i w polu Custom Size wpisz żądaną wielkość pliku wideo. Teraz określ
format pliku (np. AVI) oraz audio bitrate (jakość dźwięku - wartości 128 kbps lub 192 kbps są
typowe i wystarczające w większości przypadków). Kalkulator przeliczy od razu podane
wartości wskazując na wartość video bitrate, którą powinieneś określić w ustawieniach
kodeka, aby uzyskać żądaną wielkość pliku.

W polu Medium możesz także wybrać jedną z predefiniowanych pozycji aby ustalić jakie
parametry należy zadeklarować, aby plik po konwersji zmieścił się np. na płytę CD czy DVD.

Dodawanie efektów specjalnych do filmów

Jedną z ciekawych opcji jest możliwość wzbogacenia filmu o szereg efektów. Mowa nie tylko
wizualnych „wodotryskach” dodawanych do materiału wideo, ale także przydatne
przekształcenia obrazu służące, np. poprawie jego jakości.

Wszystkie te możliwości w

Avidemux

kryje polecenie Filters z menu Video. Po jego

wybraniu otworzy się okno podzielone na 3 zasadnicze pola. Pierwsze z nich po lewej stronie
zawiera filtry pogrupowane ze względu na ich funkcje. Znajdziesz tu takie kategorie, jak filtry
kolorów, napisów, usuwania zakłóceń czy różnego rodzaju transformacji. Po wybraniu jednej
z nich w drugim oknie pojawia się lista konkretnych filtrów z danej kategorii.

Prześledźmy dodawanie filtra na konkretnym przykładzie, tj. poprzez dodanie czarnych
ramek wokół materiału wideo:

1. Kliknij kategorię Transform i wybierz pierwszy filtr Add Black borders. Teraz kliknij

zieloną ikonę plusa znajdującą się na dole okna, aby dodać filtr do listy filtrów, jakie
chcesz zastosować (listę tę stanowi trzecie, ostatnie okno).

2. Zostaniesz zapytany o szerokość poszczególnych ramek w pikselach. Wpisz dowolne

wartości, np. 50 pikseli z boków i 20 pikseli z góry i z dołu. Potwierdź, klikając OK.

3. Zauważ, że na liście aktywnych filtrów pojawiła się informacja, że obraz z pierwotnej

rozdzielczości np. 1280x960 zwiększył rozmiary do 1380x1000. Zawsze możesz
zmienić ustawienia danego filtra poprzez jego zaznaczenie na liście aktywnych filtrów
i kliknięcie przycisku Configure.

Jeżeli chcesz usunąć dany filtr z listy, zaznacz go i wciśnij pierwszą ikonę z prawej strony
(czerwony krzyżyk).

Jeżeli chcesz mieć ramkę nie na całym filmie, ale tylko od klatki 100 do 300, zaznacz dodany
filtr i wciśnij przycisk Partial. W nowym oknie dialogowym możesz wpisać zakres klatek.

Uwaga: jeżeli po użyciu Partial będziesz chciał zmienić zakres klatek, nie wciskaj ponownie
Partial,lecz Configure. Dostęp do podstawowych opcji filtra (w naszym przypadku
szerokości ramek) uzyskasz, wciskając kolejno Configure oraz w nowym oknie Configure
child.

Dodawanie filtrów do listy w określonej kolejności czasem ma znaczenie. Aby zmieniać
pozycję filtrów, użyj przycisków ze strzałkami w górę i w dół.

Ostatnią, bardzo praktyczną, możliwością okna filtrów jest zapisywanie i wczytywanie
skryptów. Przyznasz, że dodając ramki do szeregu filmów z ostatniego weekendowego
wypadu, chciałbyś nie musieć ustawiać listy filtrów po każdym wczytaniu kolejnego filmiku?
W takiej sytuacji, ustawiwszy filtry w pierwszym filmie, kliknij przycisk Save Script As i
zapisz ustawienia na dysku. Po wczytaniu kolejnego wideo możesz za jednym kliknięciem
Open Script przywrócić zapisane ustawienia.

Wciśnięcie przycisku Preview pozwoli uzyskać podgląd na wideo z zastosowanymi efektami.

Konwersja filmów do formatu DVD

Sam plik filmu zapisywany przez kamerę czy pobierany z Internetu najczęściej ma format
AVI lub MPG. Jest to wygodne z punktu widzenie edycji materiału. Kiedy jednak chcesz
zapisać efekt pracy na płycie DVD, żeby obejrzeć film na domowym odtwarzaczu DVD,
trzeba go zapisać w odpowiednim formacie.

Prawidłowo stworzona płyta DVD zostanie otwarta przez każdy odtwarzacz, natomiast nie
każdy może sobie poradzić z wybranym przez Ciebie, innym formatem pliku.

Najprościej jest do tego celu zaprząc automat, np. program

Avidemux:

1.  Z menu Auto rozwiń menu Optical Disc i wybierz DVD.
2.  Potwierdź aspekt ratio jako 1:1 klikając OK.
3.  W oknie po lewej stronie zostanie ustawiony kodek MPEG-2 (avcodec). Kliknij

Configure poniżej i upewnij się, że w polu Encoding mode jest zaznaczona opcja Two
pass – Average bitrate.

4. Teraz możesz już zapisać DVD na dysku, klikając File/Save/Save video.

Pamiętaj, że rozdzielczość filmu, aby była zgodna ze standardem DVD, musi wynosić dla
systemu PAL 352x576, 720x576 lub 704x576 pikseli.

Przeskalowując film, nie możesz tego robić „na ślepo”, nie patrząc na aspect ratio. Jeżeli
zmienisz ten parametr, to film zostanie rozciągnięty lub ściśnięty – co najlepiej widać na
postaciach, który np. stają się nienaturalnie chude i wysokie. Zmieniając rozdzielczość wideo
o innym aspect ratio niż standardy rozdzielczości DVD, trzeba się liczyć się z pojawieniem
się czarnych marginesów po bokach filmu.

Z kolei dźwięk DVD ma parametry 48 kHz w formacie AC3, MP2 lub LPCM (WAV LPCM).
Zauważ, że po skorzystaniu z opcji Auto kodek dźwięku zmienił się właśnie na MP2.

Wyszukiwanie napisów do filmów

Załóżmy, że masz DVD ze swoim ulubionym filmem w wersji z polskim lektorem – jak to
często bywa w przypadku płyt kupowanych w sklepach. Pozyskawszy z sieci wersję
angielskojęzyczną masz ochotę zaopatrzyć się w polskie napisy do niej. Jak tego dokonać?

Pierwszym sposobem jest skorzystanie z doskonałego programu do wyszukiwania napisów do
filmów – NapiProjekt. W tym celu:

1. Wejdź na stronę

http://pobierz.napiprojekt.pl

i kliknij Pobierz Program.

2. Zapisz plik na Pulpicie, a następnie zamknij przeglądarkę internetową i kliknij

pobrany plik dwukrotnie aby zainstalować NapiProjekt.

3. Po uruchomieniu NapiProjekt w zasobniku systemowym w prawym dolnym rogu

ekranu pojawi się okienko programu. Kliknij je prawym klawiszem myszy i wybierz z
menu Napisy pozycję Pobierz.

4. Wskaż film, do którego potrzebujesz napisy i wciśnij OK. Możesz wskazać na raz

kilka filmów w tym samym katalogu, klikając je kolejno jednocześnie trzymając
wciśnięty klawisz [Ctrl].

5. Po pobraniu napisów możesz już zamknąć program i włączyć swój ulubiony

odtwarzacz wideo obsługujący filmy z napisami.

Rys. Okienko NapiProjekt informujące o poprawnym pobraniu polskich napisów do filmu
Epoka Lodowcowa 2

Drugi sposób zdobycia napisów do filmów to ręczne wyszukiwanie ich w następujących
serwisach internetowych:

•

zagranicznych:

www.opensubtitles.com

www.opensubtitles.org

www.allsubs.org

www.divxsubtitles.net

www.subscene.com

•

polskich:

Zapisywanie samej ścieżki dźwiękowej z pliku filmowego

Niekiedy możesz być zainteresowany zapisaniem samego dźwięku, bez obrazu wideo, np.
jeżeli Twój film zawiera nagranie z koncertu. Wydobycie dźwięku z pliku filmowego nie jest
trudnym zadaniem.

W takiej sytuacji warto sięgnąć po oprogramowanie do edycji wideo, np. bezpłatny
Avidemux

http://avidemux.sourceforge.net/

i wykonać w programie poniższe czynności:

1. Po wczytaniu filmu wybierz w panelu po lewej stronie (pole Audio) pożądane

parametry pliku dźwiękowego.

2. Teraz z menu Audio wybierz Save i wpisz nazwę pliku.

Pamiętaj, aby podać także rozszerzenie, odpowiednie do wybranego kodeka audio. Jeżeli na
przykład zdecydowałeś się w polu Audio w panelu po lewej stronie na MP3 (lame), to
zapisując plik nadaj mu konsekwentnie rozszerzenie MP3.

Automatyczna edycja plików filmowych

Jeśli korzystasz z programu Avidemux, możesz stosować tzw. pliki wsadowe o rozszerzeniu
BAT, zawierające instrukcje przekazywane programowi co do tego, jak ma postąpić z danym
plikiem. Dzięki temu możliwe będzie, np. skonwertowanie wielu plików wideo za pomocą
tylko dwukrotnego kliknięcia myszki.

Pliki wsadowe uruchamia się podobnie, jak inne pliki wykonywalne (COM, EXE) – należy
kliknąć je dwukrotnie. Na przykład, poniższy plik wsadowy skonwertuje wszystkie pliki MP4
znajdujące się w katalogu z plikiem BAT do formatu AVI (Xvid i MP3):

set avidemux="C:\Program Files\Avidemux 2.5\avidemux2.exe"
set videocodec=Xvid
set audiocodec=MP3
for %%f in (*.mp4) do %avidemux% --video-codec %videocodec% --audio-codec
%audiocodec% --force-alt-h264 --load "%%f" --save "%%f.avi" --quit

Pamiętaj, aby zmienić ścieżkę w parametrze avidemux na prawidłową w Twoim przypadku.

Oryginalne pliki nie zostaną skasowane, a nowe będą miały nazwę w stylu film.mp4.avi.

Szczegółowy opis wszystkich możliwych parametrów Avidemuksa podawanych z linii
poleceń znajdziesz na stronie

www.avidemux.org/admWiki/doku.php?id=using:command_line_usage

Problemy ze skasowaniem plików

Masz problem z usuwaniem plików z komputera. Gdy chcesz je wykasować, pojawia się
komunikat, że plik używany jest przez inny program i nie można go usunąć? W jaki sposób
pozbyć się z dysku twardego plik, które system nie chce skasować?

Aby skasować taki oporny plik, należy zajrzeć do rejestru:

1.  Uruchom Edytor rejestru (przejdź do Start/Uruchom i wpisz regedit).
2.  Przejdź do klucza HKEY_CLASSES_ROOT\SystemFileAssociations\.avi\shellex.
3.  Usuń klucz PropertyHandler, klikając go prawym przyciskiem myszy i z menu

wybierając pozycję Usuń.

4. Potwierdź opcję usunięcia klucza. Od teraz będziesz mógł usuwać pliki.

Rys. Usuwanie klucza PropertyHandler w Edytorze rejestru

Naprawa plików systemowych

Narzędzie Kontroler plików systemu Windows(System File Checker) w systemie Windows
pozwala sprawdzić poprawność wersji wszystkich chronionych plików systemu operacyjnego.
W razie znalezienia niepoprawnych kopii, pliki są zastępowane właściwymi wersjami. Jeśli

masz problemy z brakiem bibliotek, niestabilnością systemu i podejrzewasz, że niektóre pliki
Windows mogły zostać zastąpione, możesz skorzystać z tego narzędzia.

Aby przywrócić prawidłowe wersje plików:

1.  Kliknij Start/Uruchom.
2.  Wpisz cmd i kliknij przycisk OK.
3.  Wydaj polecenie sfc /Scannow.
4.  Naciśnij przycisk [Enter].

Rys. Korzystanie z mechanizmu Kontroler plików systemu Windows

Do wykonania tej operacji może być potrzebna płyta instalacyjna systemu Windows.

Włączanie Windows w trybie awaryjnym

Zaawansowane opcje startowe Windows (w postaci menu tekstowego) pojawiają się przy
starcie systemu w określonych okolicznościach, np. po nieudanej instalacji nowego
urządzenia, sterownika lub oprogramowania, a także, gdy system nie został zamknięty w
sposób bezpieczny (nastąpił zanik napięcia w sieci lub użytkownik użył resetu).

Opcji tych jest sporo i niezaznajomiony z nimi użytkownik może mieć problem z wyborem
właściwej. W przypadku wystąpienia problemów domyślnie zaznaczona opcja Uruchom
system Windows normalnie nie prowadzi do rozwiązania: Windows przerywa proces
uruchamiania, przestaje reagować lub wyświetla komunikat o błędzie. Przy kolejnym
uruchomieniu sytuacja powtarza się.

W takiej sytuacji nam tryb awaryjny (i jego warianty). Pozwala on na uruchomienie systemu
bez większości sterowników, z podstawowymi urządzeniami i minimalną konfiguracją.
Uruchomienie Windows w trybie awaryjnym pozwala się zorientować, co się dzieje: jeżeli
Windows nie działa w trybie normalnym, a pracuje w awaryjnym, to znaczy, że przyczyną
problemów jest wczytywany sterownik, program, usługa lub (błędne) ustawienia.

W trybie awaryjnym masz możliwość usunięcia, ponownej instalacji lub wyłączenia każdego
z tych elementów. Menu zaawansowanych opcji uruchamiania Windows możesz wywołać
również wtedy, gdy wszystko działa poprawnie. W tym celu zrestartuj komputer i poczekaj,
aż BIOS zakończy procedurę startową (sprawdzanie pamięci itd.). Następnie, zanim pojawi
się ekran uruchamiania Windows, wciśnij i przytrzymaj klawisz [F8] (albo naciśnij go parę
razy).

Czas na naciśnięcie [F8] jest krótki: jeśli przegapisz właściwy moment, system Windows
uruchomi się normalnie (i trzeba będzie ponownie zrestartować maszynę). Jeżeli jednak go
nie przegapisz, to powinieneś ujrzeć menu rozszerzonych opcji startowych pokazane na
rysunku.

Jeśli na Twoim komputerze są zainstalowane dwa lub więcej systemy operacyjne, które
wybierasz z menu, naciśnij [F8] po ukazaniu się tego ostatniego (lub od razu po wybraniu
uruchamiania Windows – jest to zależne od typu menu).

Rys. Aby uruchomić Windows w trybie awaryjnym, konieczne jest przywołanie menu
zaawansowanych opcji startowych

Wyszukiwanie problemowego sterownika w trybie awaryjnym

Jeśli wszystkie ustawienia zdają się być w porządku, a Windows daje się uruchomić tylko w
trybie awaryjnym, jedyną metodą jest usunięcie wadliwego sterownika bądź ustawień z
procedury uruchamiania Windows. Musisz ustalić źródło błędu, wypróbowując różne
konfiguracje startowe.

Gdy Windows XP uruchomi się w trybie awaryjnym, sprawdź po kolei polecenia startowe,
żeby stwierdzić, czy jakiekolwiek urządzenia lub sterowniki zostały wczytane nieprawidłowo.
Pozwoli Ci to wykryć nieprawidłowy wpis lub błędną konfigurację.

W tym celu wykonaj następujące czynności:

1. Przejdź do Start/Uruchom i wpisz polecenie MSCONFIG, po czym kliknij OK

(rysunek 2).

2. W oknie Narzędzia konfiguracji systemu zaznacz opcję Uruchamianie selektywne.

Teraz po ponownym uruchomieniu możesz przetestować różne opcje startowe na
poszczególnych kartach Narzędzia konfiguracji systemu.

Żeby ograniczyć obszar poszukiwania błędu, wykonaj następujące czynności:

1. Uruchom narzędzie konfiguracji systemu poleceniem MSCONFIG.
2. Przejdź do karty WIN.INI.

3. W Windows XP odhacz poszczególne pozycje, żeby nie były uwzględniane przy

kolejnym uruchomieniu systemu.

4. Kliknij przycisk OK.
5. W oknie z pytaniem o ponowne uruchomienie kliknij przycisk Uruchom ponownie.

Uruchom ponownie Windows. Jeśli system wczyta się prawidłowo, będzie to znaczyło, że
przyczyną problemu jest program uruchamiany parametrem Load lub Run w plikach WIN.INI
lub SYSTEM.INI. Następnie z wykorzystaniem narzędzia konfiguracji systemu włączaj krok
po kroku kolejne wpisy w plikach WIN.INI i SYSTEM.INI.

Po każdej zmianie uruchamiaj ponownie system. Dzięki temu, gdy błąd się powtórzy,
będziesz wiedział, który wpis w plikach systemowych jest jego przyczyną. Po wyłączeniu
tego wpisu system Windows będzie działać prawidłowo.

Podstawowe sposoby rozwiązywania problemów z uruchamianiem Windows

Problemy z uruchamianiem Windows są często uporczywe, ale można je stosunkowo szybko
rozwiązać. Windows oferuje nam bowiem kilka narzędzi, na wypadek gdyby system nie
chciał się uruchomić.

Użycie trybu awaryjnego i jego wariantów pozwala na szybką naprawę; system uruchamia się
w nim tylko z niezbędnymi komponentami. Zastosowanie tego trybu jest szczególnie
przydatne, gdy przyczyną problemów z uruchamianiem Windows jest nowo zainstalowany
sterownik. W trybie awaryjnym możesz korzystać z narzędzi do naprawy i poprawiania
ustawień Windows, takich jak Menedżer urządzeń czy narzędzia konfiguracji systemu
(uruchamiane z wiersza poleceń komendą MSCONFIG). Jak włączyć Windows w trybie
awaryjnym, przeczytasz w artykule powyżej.

Jeśli użycie trybu awaryjnego nie rozwiązuje problemów z uruchamianiem Windows, użyj
konsoli odzyskiwania. W tym celu musisz uruchomić komputer z płyty instalacyjnej
Windows XP i na pierwszym ekranie wybrać uruchomienie konsoli odzyskiwania (klawisz
[R]). Konsola ta pozwala korzystać z narzędzi działających w trybie tekstowym. Umożliwia
też uruchamianie i zatrzymywanie usług oraz daje dostęp do lokalnego twardego dysku.

Jeśli zarówno tryb awaryjny, jak i konsola odzyskiwania zawiodą, skorzystaj z funkcji
odzyskiwania systemu. W tym celu możesz użyć płyty instalacyjnej Windows lub specjalnie
wcześniej przygotowanej dyskietki do przywrócenia plików systemowych.

Jeśli zawiodą wszystkie środki, to pozostaje jedynie ponowna instalacja Windows. Podczas
tego procesu ważne pliki systemowe poprzedniej instalacji zostaną naprawione; niestety,
ponowna instalacja wiąże się często z utratą wszystkich ustawień.

Problemy z uruchomieniem komputera po zmianach ustawień w BIOS

Może się zdarzyć, że po zmianach w BIOS’ie, szczególnie tych związanych z podkręcaniem
procesora i pamięci, komputer w ogóle się nie uruchomi. Jak wtedy wrócić do wcześniejszych
ustawień?

Jest kilka sposobów, które umożliwiają zresetowanie BIOS’u, czyli powrót do fabrycznych
ustawień. Wtedy komputer powinien już uruchomić się prawidłowo. Oto one:

- Sprawdź w instrukcji obsługi płyty głównej, gdzie znajduje się zworka do resetowania
BIOS’u (najczęściej nosi nazwę Clear CMOS Memory lub Clear CMOS Data). Na chwilę
ustaw ją według opisu zamieszczonego w instrukcji. Spowoduje do odcięcia zasilania i w
efekcie wymazanie Twoich ustawień w BIOS’ie. Następnie ustaw zworkę w pozycji
wyjściowej.

Rys. Niektóre płyty główne mają zworkę do resetowania BIOS’u wykonaną w sposób
odróżniający ją od pozostałych zworek

- Odszukaj na płycie głównej baterię zasilającą i wyjmij ją na chwilę, po czym włóż
ponownie.
- Odłącz komputer od zasilania, wyjmując wtyczkę z gniazdka. To czasem pomaga,
szczególnie jest masz słabą baterię na płycie głównej.

Po wykonaniu jednej z powyższych czynności spróbuj włączyć komputer. Jeśli teraz na
monitorze wreszcie pojawi się obraz, wejdź do BIOS’u i skoryguj ustawienia.

Bezpieczne logowanie jednym hasłem do wielu osobistych kont online

Przeciętny użytkownik Internetu ma do zapamiętania wiele haseł. Im więcej kont, tym więcej
haseł do zapamiętania. Niektórzy z tego powodu używają tylko jednego, najczęściej prostego
hasła do wszystkich kont, ale taka metoda jest nieroztropna i niebezpieczna, bo w przypadku
wycieku lub przechwycenia takiego hasła intruz od razu uzyska dostęp do wszystkich kont.

RndPhrase

https://addons.mozilla.org/pl/firefox/addon/176002/

to małe, ale bardzo

pożyteczne rozszerzenie popularnych przeglądarek Mozilla Firefox i Google Chrome (wersja
online

http://rndphrase.appspot.com/

pracuje z każdą przeglądarką), które pozwala

wspólnym hasłem zabezpieczyć wszystkie osobiste konta. Dzięki temu użytkownik ma do
zapamiętania tylko jedno hasło.

RndPhrase wykorzysta hasło w połączeniu z nazwą odwiedzanej strony i wygeneruje w
czasie rzeczywistym unikalne dla każdej domeny i trudne do złamania (nie mówiąc już o

zapamiętaniu) 64 bitowe nowe hasło. Nawet jeśli intruz (haker, keylogger) zdoła przechwycić
w jakiś sposób hasło do jednego konta, to w innych będzie ono bezużyteczne, a użytkownik
nie musi od razu zmieniać głównego hasła. Nie musi też pamiętać tych losowo generowanych
i skomplikowanych haseł, ani przechowywać ich na dysku czy gdziekolwiek zapisywać.
Wystarczy, że zapamięta hasło główne.

Po zainstalowaniu dodatku w Firefoksie wchodzimy do jego ustawień, czyli Narzędzia/
Dodatki/Rozszerzenia. Odszukujemy RndPhrase, klikamy Opcje, a dalej w odpowiednie pole
wprowadzamy swoje osobiste hasło. I to wszystko.

Teraz logując się na dowolnej witrynie wystarczy w miejscu hasła wpisać to uniwersalne,
poprzedzając go przedrostkiem @ (małpa), aby aktywować rozszerzenie. Pole logujące
zmieni kolor, a RndPhrase "w locie" przekształci wprowadzane hasło i w takiej formie
zostanie ono przesłane na serwer logujący, np. do portalu

nk.pl

z wejściowym hasłem Porady

otrzymamy wygenerowane hasło fh4ngsdd5k8m, a do innego vtrz4kxg1llsc0 mimo, iż do
obydwu logujemy się tym samym hasłem itd.

UWAGA! Rozszerzenie nie zmienia już używanych haseł na portalach! Jeśli na każdym
koncie masz inne hasło wtyczka na nic się nie przyda. Wpierw należy pozmieniać wszystkie
hasła używanych kont na jedno, a dopiero potem go używać. Z nowymi kontami nie ma
problemu, rejestrujemy się już tym uniwersalnym

RndPhrase

nie jest menadżerem haseł i nie przechowuje ich przed, ani po logowaniu.

Natomiast to uniwersalne (Seend) jest szyfrowane w przeglądarce.

Więcej technicznych szczegółów uzyskasz na

https://github.com/brinchj/RndPhrase/wiki/

blogu

Źródło:

http://poradyisztuczki.blogspot.com

Poprawianie chłodzenie laptopa

Zwłaszcza w przypadku starszych laptopów (z zamontowanymi energochłonnymi
procesorami nie różniącymi się niczym od ich stacjonarnych odpowiedników) zdarza się, że
zaprojektowane chłodzenie nie wystarcza i obudowa laptopa mocno się nagrzewa.

Dzieje się tak zwłaszcza przy dłuższym obciążeniu komputera, np. w czasie grania czy
kodowania sygnału wideo.W takiej sytuacji możesz, m.in. pobrać program SpeedswitchXP
(

www.diefer.de/speedswitchxp

). Dzięki niemu przełączysz procesor w tryb energooszczędny

nawet wówczas, gdy komputer będzie działał na zasilaniu z gniazdka. Wolniejsza praca
procesora to mniejsze zużycie energii i mniej wydzielonego ciepła, ale jednocześnie również
gorsza wydajność komputera.

Jeżeli nie przenosisz zbyt często komputera z miejsca na miejsce, możesz kupić podstawkę
chłodzącą, np. Aeolus firmy Enermax (cena do 200 zł). Jest ona wyposażona w wiatraczki,
które chłodzą laptopa od spodu.

Rys. Podstawka chłodząca pozwoli również znaleźć dogodniejsze ustawienie laptopa - z
uwzględnieniem Twoich zmęczonych nadgarstków

Niepożądana hibernacja w momencie zamknięcia laptopa

Domyślna konfiguracja pracy laptopa ma zapewniać optymalne zużycie energii. Niestety,
niektóre akcje dotyczące systemu operacyjnego Windows XP są dość uciążliwe dla
użytkowników. Chodzi głównie o hibernację w momencie zamykania pokrywy przenośnego
komputera. Każdorazowe wznawianie systemu, a co za tym idzie, odblokowywanie
komputera, jest męczące po chwilowej przerwie w pracy.

Aby zmienić to zachowanie systemu:

1. Prawym przyciskiem myszy kliknij w pustym miejscu pulpitu i z podręcznego menu

wybierz polecenie Właściwości.

2. W wyświetlonym oknie przejdź do zakładki Wygaszacz ekranu i kliknij przycisk

Zasilanie.

3. W kolejnym oknie uaktywnij zakładkę Zaawansowane.
4. Rozwiń listę noszącą nazwę Kiedy pokrywa komputera zostanie zamknięta i wybierz

opcję Nic nie rób.

5. Zatwierdź ustawienia, klikając OK.

W ten sposób unikniesz czasochłonnego wznawiania systemu.

Rys. Dostosuj ustawienia w oknie opcji zasilania

Powiadamianie o nowej poczcie w usłudze Gmail

Gmail Notifier Pro to niewielka aplikacja, która przyda się niejednemu użytkownikowi poczty
Gmail. Gdy tylko pojawi się nowa wiadomość powiadomi nas efektownym okienkiem w
pobliżu zegara systemowego. Wszystkie konta pocztowe można wyróżnić kolorem
(motywem) tak, że już na pierwszy rzut oka można zorientować się skąd nadchodzi i czego
dotyczy wyświetlana informacja.

Aby przeczytać, odpisać, usunąć czy napisać nowy list nie potrzeba uruchamiać żadnego
klienta pocztowego, ani używać przeglądarki internetowej. Gmail Notifier Pro

http://www.gmailnotifier.se/

zawiera wszystkie te podstawowe funkcje, łatwo dostępne z

menu kontekstowego. Obsługuje też kontakty używane w Gmailu.

Z pozoru konfiguracja wygląda na skomplikowaną, ale nie jest trudna. Tuż po instalacji (lub
uruchomieniu wersji portable) należy odpowiednio skonfigurować konta pocztowe. W wersji
bezpłatnej (niezarejestrowanej) program ma jednak ograniczenia i pozwala ustawić tylko dwa
konta. Nie dotyczy to jednak wiadomości z zewnętrznych kanałów. Tych ostatnich może być
więcej.

•

Dwukrotnie kliknij ikonke (kopercie Gmail) w obszarze powiadomień wywołując tym
samym główne okno programu. Jeśli pierwszy raz konfigurujesz konta okno będzie
puste. U góry (w pasku narzędzi) wybierz funkcję Manage Acconts.

•

Z lewej strony okna zaznacz Konta (Accounts) i kliknij przycisk Dodaj (Add)...

•

W kolejnym oknie do dyspozycji masz cztery rodzaje kont: Wybierz Gmail Atom i w
odpowiednie pola wprowadź dane. Właściwie tylko nazwę (opis) konta np. Porady, a
potem adres email i hasło. To wszystko. Możesz jeszcze dostosować kolor (motyw)
dla tego konta. Informacje będą wyświetlane właśnie w tym kolorze.

Jeśli w ustawieniach poczty Gmail masz włączoną obsługę protokołu IMAP, możesz wybrać
ten typ konta. Tu będziesz mieć więcej możliwości zarządzania listami i folderami na
serwerze (np. bezpośrednie usuwanie listu).

Jeśli już ustawiliśmy dwa konta pocztowe, to w wersji darmowej nie możesz użyć kalendarza
Google. Jest on traktowany jak konto, więc musimy z czegoś zrezygnować.

Aby program automatycznie uruchamiał się z systemem Windows, w ustawieniach General
należy zaznaczyć Autostart when Windows starts. W dalszych opcjach program pozwala
dostosować zachowanie i wygląd wyświetlanych komunikatów (przeźroczystości, czasu
wyświetlania informacji, odgrywania dźwięku, albo wyboru określonej przeglądarki
internetowej IE, Firefox Chrome itd.). Nie jest to trudne.

UWAGA! Program do prawidłowej pracy wymaga środowiska NET Framework 3 lub
wyższego.

Źródło:

http://poradyisztuczki.blogspot.com/

Wyszukiwanie lub w zabezpieczeniach serwerów WWW

Jeśli chcesz sprawdzić, czy serwer WWW, na którym działa Twoja strona internetowa, jest
dobrze zabezpieczony, nie musisz dysponować fachową wiedzą. Możesz do tego celu
posłużyć się łatwym w obsłudze oprogramowaniem.

Znalezienie luk w bezpieczeństwie serwerów i aplikacji WWW może być jeszcze prostsze –
atakujący musi tylko posłużyć się jednym z komercyjnych skanerów zabezpieczeń, na
przykład N-Stalker. Darmową, przeprowadzającą ograniczoną liczbę testów wersję tego
programu można, po zarejestrowaniu się, pobrać ze strony

http://nstalker.com/products/free

W najprostszym przypadku wymaga od użytkownika jedynie wpisania adresu atakowanej
strony WWW.

Kontrola rodzicielska w systemie Windows Vista

System Windows Vista jako pierwszy wyposażony został w funkcje kontroli rodzicielskiej,
dzięki którym masz możliwość monitorowania sposobu, w jaki Twoje dzieci korzystają z
komputera.

System Windows Vista umożliwia generowanie szczegółowych raportów, które dokładnie
pokazują Ci czynności wykonywane przez Twoje dziecko przy komputerze. Zawierają
między innymi informacje o uruchamianych grach i programach oraz odwiedzanych
witrynach internetowych.

Wraz z systemem Windows Vista dostarczana jest bezpłatna usługa online, która umożliwia
nałożenie ograniczeń dotyczących typów stron WWW, które dziecko może odwiedzać.
Ograniczenia te mogą być oparte o kategorie, do których należą witryny, na przykład
pornografia lub hazard, lub o określone adresy stron WWW. Ograniczenia te działają z
większością przeglądarek internetowych.

Aby uruchomić kontrolę rodzicielską w Windows Vista, należy najpierw włączyć funkcję
Kontrola rodzicielska dla konta dziecka. Następnie dostosować ustawienia internetowe, limity
czasu, klasyfikację gier oraz ograniczenia dotyczące używania programów dla jego konta.

Kontrolę rodzicielską można zastosować jedynie w odniesieniu do standardowych kont
użytkowników. Najpierw należy więc sprawdzić, czy dzieci posiadają takie konta, ponieważ
Kontroli rodzicielskiej nie można zastosować w odniesieniu do konta z uprawnieniami
administratora.

Aby skonfigurować kontrolę rodzicielską dla dziecka, musisz zalogować się na komputerze
przy użyciu konta z uprawnieniami administratora, a następnie:

1. Kliknij przycisk Start, przejdź do Panel sterowania/Konta użytkowników i wybierz

opcję Konfigurowanie ustawień kontroli rodzicielskiej. Jeśli wyświetli się zapytanie o
hasło administratora lub potwierdzenie, wpisz hasło lub potwierdź.

2. Kliknij nazwę konta, dla którego chcesz skonfigurować kontrolę rodzicielską.
3. Kliknij opcję Włączona, egzekwuj bieżące ustawienia, a następnie kliknij przycisk OK.

Blokowanie wyświetlania stron WWW w Internet Explorerze

Przeglądarka Internet Explorer jest wyposażona w funkcje blokowania niechcianych stron
internetowych, np. zawierających pornografię. Wystarczy odpowiednia konfiguracja
przeglądarki, a takie stron nie zostaną wyświetlone.
W tym celu:

1. W otwartym oknie Internet Explorera w pasku menu kliknij Narzędzia, następnie

Opcje internetowe.

2. W oknie Opcji internetowych wybierz zakładkę Zawartość i w polu Klasyfikator treści

kliknij Włącz…

3. Otworzy się kolejne okno z aktywną zakładką Klasyfikacje, w którym zobaczysz

tabelkę z kategoriami (Język, Nagość, Namawianie do dyskryminacji…, Przemoc i
wiele innych), a pod nią suwak z czterema pozycjami: Brak, Ograniczone, Niektóre
oraz Bez ograniczeń. W tabelce zaznaczaj kolejno kategorie, które chcesz blokować, a
suwakiem poziom blokady. Na dole okna znajdziesz pole Opis, w którym będzie
wyjaśnione, co i w jakim stopniu będzie blokowane po wprowadzeniu przez Ciebie
ustawień dla każdej z wybranych kategorii treści.

4. W zakładce Witryny zaakceptowane możesz utworzyć listę wyjątków – witryn

internetowych, które niezależnie od wcześniej ustawionej przez Ciebie klasyfikacji
będą blokowane lub udostępniane. W polu Zezwalaj na tę witrynę sieci Web wpisz
adres strony internetowej, która ma być wyjątkiem w klasyfikacji. Kliknij po prawej
stronie Zawsze,jeśli chcesz, aby witryna nie była blokowana, lub Nigdy, jeżeli ma być
blokowana. Po kliknięciu adres witryny znajdzie się w tabeli poniżej oznaczony
odpowiednim symbolem zależnym od wybranej przez Ciebie opcji (zielony – zawsze
dozwolona lub czerwony – zawsze blokowana).

5. W zakładce Ogólne masz możliwość utworzenia hasła w celu ominięcia wcześniej

wprowadzonych restrykcji. Aby to zrobić:

•

Kliknij Utwórz hasło w polu Hasło opiekuna.

•

W nowym oknie Tworzenie hasła opiekuna w odpowiednie pola wpisz wybrane przez
Ciebie hasło, a następnie je potwierdź, wpisując ponownie.

•

W polu poniżej możesz wpisać wskazówkę, która przypomni Ci ustalone hasło, w
przypadku gdybyś zapomniał, jak ono brzmi, i kliknij OK.

Następnie kolejno w pozostałych (wcześniej otwartych oknach dialogowych) klikaj OK, aby
zatwierdzić ustawienia.

Rys. Okno Klasyfikatora treści Internet Explorera

Konfiguracja wyświetlania stron w kartach w Internet Explorerze

Dzięki kartom możliwe jest przeglądanie wielu różnych stron WWW w jednym oknie
przeglądarki i łatwe przełączanie się pomiędzy nimi. W programie Internet Explorer istnieje
możliwość dostosowania sposobu wyświetlania stron w kartach, dzięki czemu praca z nimi
staje się bardziej wygodna.

W celu zmiany sposobu wyświetlania stron w kartach:

1.  Kliknij menu Narzędzia, a następnie wybierz Opcje internetowe.
2.  W nowym oknie kliknij przycisk Ustawienia widniejący w obszarze Karty.
3.  Teraz zaznacz pola wyboru, przy ustawieniach, które chcesz zastosować.
4.  Kliknij przycisk OK.

Ograniczanie dostępu do stron internetowych w Windows Vista

Po włączeniu kontroli rodzicielskiej dla konta dziecka możesz skonfigurować funkcje
raportowania aktywności, filtrowania stron internetowych, limitów czasowych, a także
ograniczeń dotyczących programów i gier.

Aby kontrolować witryny sieci Web, jakie są dostępne dla Twoich dzieci, oraz programy
możliwe do pobrania przez dzieci, w obszarze Ustawienia systemu Windows kliknij opcję
Filtr sieci Web systemu Windows Vista.

Możesz wprowadzić następujące ograniczenia dostępu do stron internetowych:

1. Wybrać opcję Blokuj niektóre witryny lub treści w sieci Web, aby zablokować

konkretne witryny internetowe.

2. Wybrać opcję Zezwalaj tylko na witryny sieci Web znajdujące się na liście

dozwolonych, aby blokować wszystkie strony internetowe z wyjątkiem tych, które
zostały specjalnie dopuszczone.

3. Użyj wbudowanego filtra do automatycznego blokowania treści w Internecie w

oparciu o klasyfikację. Poziom ograniczeń można dostosować w obszarze Zablokuj
zawartość sieci Web automatycznie.

4. Zablokuj możliwość pobierania dowolnych plików.

Możesz wybrać poziom ograniczeń dla każdego profilu oddzielnie.

Kopiowanie plików z telefonu do komputera

Jeżeli pliki, które chcesz przenieść z komputera do telefonu, są zapisane na karcie pamięci
Twojego telefonu, możesz użyć czytnika kart pamięci.

Wiele notebooków jest wyposażonych w taki czytnik - to jedna lub kilka wąskich szczelin
pozwalających na wsunięcie w nie karty. Jeżeli Twój komputer nie ma czytnika kart, możesz
dokupić taki czytnik w sklepie z akcesoriami komputerowymi (podłącza się go do złącza
USB). Gdy masz czytnik kart pamięci, wystarczy tylko umieścić w nim kartę pamięci, żeby
odczytywać i zapisywać pliki.

Rys. Czytnik kart pamięci podłączany do portu USB

Czasem potrzebny jest specjalny adaptera, żeby dało się umieścić kartę w czytniku (dotyczy
to szczególnie kart microSD i Memorystick micro). Taki adapter zazwyczaj dołączony jest
przez producenta do każdej wymagającej tego karty.

Testowanie wydajności dysków twardych

Większość benchmarków mierzy szybkość dysków twardych w warunkach przypominających
laboratoryjne. Syntetyczne dane na temat czasu dostępu czy szybkości przesyłania danych nie
zawsze jednak odzwierciedlają to, jak dysk twardy będzie działał w warunkach codziennej
pracy.

Tego typu testy przeprowadza

DiskBench

http://nodesoft.com/DiskBench

który mierzy

czas wykonania czynności, do której dyski twarde po prostu zostały stworzone – kopiowania
plików.

Po uruchomieniu programu (nie wymaga instalacji) zobaczysz prosty interfejs, umożliwiający
uruchomienie jednego z kilku testów:

•

Copy File – kopiowanie pliku,

•

Create File i Create File Batch – tworzenie pliku,

•

Read File – odczyt pliku.

Rys. DiskBench testuje wydajności dysków twardych pod kątem wykonywania typowych
czynności, np. kopiowania plików

Ponieważ program korzysta z Twojego system plików, wyniki będą gorsze, jeżeli system
plików jest silnie fragmentowany. Dzięki temu jesteś jednak w stanie nie tylko porównać
różne dyski twarde, ale także ocenić faktyczną wydajność Twojego dysku i sprawdzić, czy
defragmentacja daje pozytywne rezultaty.

Graficzny raport o wykorzystaniu dysku twardego

Jeśli chcesz wiedzieć, które pliki i katalogi zajmują na Twoim dysku najwięcej miejsca, czeka
cię żmudna praca. Możesz jednak ułatwić sobie życie, korzystając z programu, który
przeanalizuje zawartość twardego dysku, a zebrane informacje przedstawi w formie
przejrzystego wykresu.

Scanner

http://www.steffengerlach.de/freeware/

to niewielki, bezpłatny, nie wymagający

instalacji program, który w efektowny sposób przedstawia wykorzystanie miejsca na dyskach
twardych lub innych nośnikach. Po przeskanowaniu dysków na wykresie widoczne są
wszystkie pliki i foldery we wszystkich poziomach jednocześnie.

Scanner przedstawia wykres w postaci koncentrycznych pierścieni w których zewnętrzne
segmenty reprezentują katalogi głębszych poziomów. Podczas przesuwania kursorem po
kolorowych segmentach otrzymasz bardziej szczegółowe informacje o nich. Po kliknięciu
prawym przyciskiem myszy na segmencie z menu kontekstowego możesz wybrać
podstawowe operacje takie jak Otwórz, Ukryj, Szczegóły, Przenieś do kosza czy Usuń.
Aplikacja komunikuje się z nami automatycznie w języku polskim, nie trzeba jej instalować,
wystarczy ją uruchomić z dowolnego miejsca.

Rys. Scanner szybko analizuje zawartość dysku twardego

Źródło:

http://poradyisztuczki.blogspot.com

Wykrywanie uszkodzeń płyt CD/DVD

Płyty CD/DVD to delikatny nośnik, który łatwo ulega uszkodzeniom, przede wszystkim
zarysowaniem. Jednak nie każda rysa na płycie musi skutkować brakiem dostępu do danych.
W celu dokładnego sprawdzenia warto posłużyć się specjalnym programem.

Pomoże w tym bezpłatny program do testowania dysków CD/DVD

: CDCheck

http://www.kvipu.com/CDCheck/download.php

. Występuje w dwóch wersjach: instalacyjnej

i ZIP (tylko do rozpakowania, bez instalacji). CDCheck skupia się głównie na wykrywaniu
błędów i profilaktyce.

Jeżeli masz płyty CD z zapisanymi kopia zapasowymi ważnych plików, warto od czasu do
czasu sprawdzić je CDCheckiem, aby upewnić się, czy nadają się do odczytu. Będziesz mógł
wtedy, zanim będzie za późno, skopiować takie płyty na nowe nośniki. Odzyskasz także,
m.in. te pliki, których nie pokazuje już, z racji ich uszkodzeń, Eksplorator Windows.

Gdy uruchomisz program, zauważysz u góry ikony z podstawowymi funkcjami, np. Check do
sprawdzania błędów, Compare do porównania dwóch katalogów plików (najczęściej płyty i
katalogu na dysku twardym) czy Recover (do odzyskania uszkodzonych plików).

Jeśli wolisz posługiwać się językiem polskim, kliknij ikonę Options w prawym górnym rogu i
na zakładce Language wybierz język polski.

Nieco poniżej znajdziesz opcję CD Info umożliwiającą przedstawienie w formie graficznej
stanu nośnika i rozmiaru szkód.

Rys. Opcja Recover w CDCheck z zaznaczonymi podstawowymi ustawieniami, które warto
dostosować do swoich potrzeb

Czym są kontakty i autoryzacje w Skype

Kontakt to nazwa użytkownika Skype, inaczej login. Każdy z użytkowników Skype’a musi
się zarejestrować, tworząc swój unikalny login. Kontakty to użytkownicy Skype, których
dodałeś do własnej listy kontaktów, co ułatwia porozumiewanie się z tymi osobami. Dzięki
temu, aby rozpocząć czat, rozmowę czy wideokonferencję wystarczy jedno lub dwa kliknięcia
myszką.

Natomiast autoryzacja to umożliwienie drugiej osobie śledzenia Twojego statusu obecności.
Dzięki temu wiadomo, czy dana osoba jest obecna przy Skypie, czy ma ochotę porozmawiać,
czy jest zajęta itp. Aby poznać status kontaktu dodanego do listy Skype potrzebna jest zgoda
(autoryzacja) danego użytkownika.

Gdy inny użytkownik doda Cię do swojej listy kontaktów, po zalogowaniu się do Skype’a
pojawi się okienko z pytaniem, czy udzielasz autoryzacji. Jeżeli się zgodzisz, kliknij Dodaj do
kontaktów i od tej pory ta osoba będzie wiedziała, kiedy korzystasz ze Skype. Gdy klikniesz
Ignoruj,to użytkownik nie tylko nie będzie widział Twoich statusów, ale nawet nie będzie
wiedział czy odmówiłeś mu autoryzacji czy też po prostu nigdy nie zalogowałeś się na
Skype’a od czasu wysłania prośby o autoryzację

Problemy z logowaniem do Skype

Jeżeli zawsze bez problemów dostawałeś się do Skype’a wraz z uruchomieniem programu, a
teraz jest to niemożliwe, przyczynami może być kilka. Najpierw sprawdź, czy na pewno
wpisujesz prawidłowy login i hasło do konta.

Jeżeli nie pamiętasz swojego hasła, Skype oferuje funkcję przypominania zapomnianego
hasła. Jeżeli podajesz prawidłowe dane do logowania, najprawdopodobniej są jakieś

problemy z połączeniem internetowym. Przede wszystkim sprawdź, czy masz dostęp do
Internetu. Nawet jeżeli otwierają się strony internetowe, nie oznacza to jeszcze, że Twój
dostawca Internetu czy pracodawca nie zablokował połączeń Skype’a.

Dzieje się tak często w sieciach hotelowych lub w miejscu pracy. Jeżeli pierwszy raz
korzystasz z Internetu w nowym miejscu, zapytaj administratora o możliwość wykonywania
połączeń Skype

Sprawdź także, czy używasz najnowszej wersji Skype’a – jeśli nie, zaktualizuj program i
zrestartuj komputer. Jeżeli masz w domu router czy korzystasz z modemu bezprzewodowego
na laptopie (np. sieci komórkowe) – zrestartuj połączenie.

Sprawdź także czy firewall został wyłączony. Jeżeli korzystasz z wbudowanej zapory
systemu Windows, warto usunąć być może błędnie skonfigurowany wyjątek dla Skype’a,
żeby Windows nie blokował połączeń z tym programem. W tym celu:

1. Z menu Start wybierz Ustawienia a następnie Panel sterowania oraz Zapora systemu

Windows.

2.  Odhacz opcję Nie zezwalaj na wyjątki.
3.  Na karcie Wyjątki usuń pozycję Skype, jeżeli taka występuje.
4.  Teraz uruchom Skype – Windows zapyta, czy zezwalasz tej aplikacji na połączenie z

Internetem. Zgódź się.

Rys. Odznaczony wyjątek dla Skype’a

Interaktywna praca z rozmówcą w Skype

Jedną z ciekawych możliwości Skype są, tzw. dodatki (Extras). Umożliwiają one
wzbogacenie Twojego Skype'a o nowe funkcje. Tak jest, m.in. z uSeeToo, pozwalającym na
wspólną pracę nad obrazami czy tekstem. Dzięki temu możesz nie tylko bawić się w
kalambury, ale na bieżąco uwzględniać poprawki Twojego znajomego do wspólnie pisanego
referatu.

Aby zainstalować dodatki w Skype, z menu Narzędzia wybierz opcję Dodatki/Pobierz
dodatki. W polu Przeszukaj dodatki wpisz uSeeToo.Jak jednak zauważysz, ten akurat dodatek
nie jest dostępny w Skype'owym katalogu dodatków. UseeToo zainstalujesz, wchodząc na
stronę

https://extras.skype.com/122/view

i klikając Get it here. Na kolejnej stronie zaznacz I

accept i kliknij Go. Wybierz Download i kliknij link just install uSeeToo+Java, aby
zainstalować a później uruchomić dodatek.

Brak głosu w Skype

Jeżeli prowadzisz z kimś rozmowę i słyszysz tę osobę, ale ona nie słyszy Ciebie, problem
pomoże rozwiązać Echo123. Jest to specjalny kontakt na Twojej liście o nazwie Echo / Sound
Test Service.

Zadzwoń do Echo / Sound Test Service. Jeżeli słyszysz własny głos, oznacza to, że Twoje
urządzenie odtwarzające dźwięk (np. głośniki) działa poprawnie. W takiej sytuacji przyczyną
problemu może być albo zbyt wolne połączenie internetowe (ale wtedy raczej Twój
rozmówca słyszałby dźwięk przerywany, a nie zupełną ciszę) lub źle skonfigurowany dźwięk
u Twojego rozmówcy.

Jeżeli usunąłeś kiedyś ten kontakt lub nigdy go nie miałeś, wyszukaj w katalogu Skype nazwy
echo123 i dodaj go do listy.

Jeśli z kolei nie słyszałeś swojego głosu, sprawdź czy mikrofon jest włączony. Z menu Start
wybierz Programy/Akcesoria/Rozrywka/Regulacja głośności.Przesuń maksymalnie w górę
wszystkie suwaki i upewnij się, że nic nie jest wyciszone.

Rys. Głośność w Windows Vista: od lewej ikona w zasobniku systemowym (dolny prawy róg
ekranu), pojawiający się po jej naciśnięciu pojedynczy suwak. Jeżeli na suwaku klikniesz
Mikser, otworzy się cały mikser wraz ze specjalnym polem głośności Skype’a

Rozmowa z kilkoma osobami na raz Skype

Często zdecydowanie łatwiej jest porozmawiać na określony temat z kilkoma
zainteresowanymi osobami na raz. Jeżeli chcesz uruchomić telekonferencję, musisz
uruchomić tzw. czat grupowy.

Czat grupowy to prowadzenie równoczesnej rozmowy nawet z 200 osobami na raz. Aby
rozpocząć czat grupowy:

1.  Wciśnij i przytrzymaj klawisz [CTRL].
2.  Klikaj kolejno wybranych uczestników czatu grupowego na Twojej liście kontaktów.
3.  Po wybraniu użytkowników, kliknij Rozmowa grupowa. Zostanie otwarty ekran

rozmowy z wszystkimi wybranym osobami.

Możesz dodawać kolejnych użytkowników w trakcie trwania czatu. Kliknij po prostu Dodaj
osoby z menu Konwersacja.

Rys. Nowe osoby do telekonferencji możesz dodać za pomocą ikony plusa. Obok znajduje się
przycisk umożliwiający zapisanie na przyszłość listy osób biorących udział w rozmowie

Sterowniki urządzeń - automatyczna aktualizacja

Sterowniki urządzeń warto mieć zawsze w najnowszej wersji, ponieważ są najczęstszą
przyczyną braku stabilności lub nawet awarii systemu. Również producenci sprzętu
wypuszczają coraz to nowsze wersje z usuniętymi błędami lub dodatkowymi funkcjami, co
poprawia ogólną stabilność nie tylko określonych urządzeń, ale także całego systemu.

Device Doctor

http://www.devicedoctor.com/device-doctor-download.php

jest bardzo

prostym i łatwym w użyciu bezpłatnym narzędziem wyręczającym użytkownika od ciągłego
pamiętania o aktualizacji sterowników różnych urządzeń zainstalowanych w komputerze,
także tych nieznanych, a widocznych w systemowym Menadżerze urządzeń.

W jego bazie znajduje się ponad 13 mln. sterowników różnego sprzętu, w tym coraz więcej
przewidzianych dla Windows 7. Program błyskawicznie przeskanuje system, sprawdzi
dostępność nowszych wersji i wyświetli listę tych, które okazały się nieaktualne. Wystarczy
kliknąć na przycisk Download update tego sprzętu, którego sterownik chcemy uaktualnić, aby
pobrać najnowszy plik instalacyjny, który następnie wystarczy uruchomić.
Niektóre ściągnięte pliki są spakowane (ZIP, RAR), zatem najpierw należy je rozpakować, a
następnie odszukać i uruchomić plik Install.exe, Install.msi, lub w przypadku ich braku plik
INI na którym klikamy prawym przyciskiem myszy i z menu wybieramy Zainstaluj.

Źródło:

http://poradyisztuczki.blogspot.com

Monitorowanie czynności wykonywanych przez użytkownika

Bezpłatny Visikid jest bardzo ciekawą propozycją wśród programów do kontroli
rodzicielskiej. Nie blokuje żadnych stron internetowych i nie ogranicza dostępu do Internetu
czy jakichkolwiek aplikacji, ale zbiera informacje o wszystkim, co robi użytkownik przy
komputerze.

Według twórców rolą programu Visikid

http://www.visikid.pl/

jest prowokowanie rozmów

edukacyjnych rodziców ze swoimi dziećmi i skłanianie ich do zmian w przypadku
ewentualnego niewłaściwego używania komputera ich dziecka nie tylko w Internecie.
Funkcją programu jest monitorowanie niemal wszystkiego, co dziecko robi, używając
komputera, i informowanie o tym rodziców. Visikid sprawdza i zapisuje, jak długo i w jakich
godzinach dziecko korzysta z komputera, jakie strony internetowe odwiedza i jakie aplikacje
uruchamia. Oferuje monitoring komputera w każdej chwili – za pośrednictwem innych
komputerów lub telefonów komórkowych, a także przysyła na wskazany przez Ciebie adres
e-mail cotygodniowy raport na temat aktywności Twojego dziecka.

Aby korzystać z programu, musisz zarejestrować się na stronie

www.visikid.pl

. Następnie

pobierz i zainstaluj program na komputerze dziecka. Od tej chwili możesz sprawdzać, co robi
Twoje dziecko w komputerze z dowolnego miejsca przy użyciu przeglądarki internetowej
(logując się do wcześniej utworzonego profilu na witrynie programu).