Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

Miód - Ajurwedyjskie leczenie miodem
Miód pszczeli już od najdawniejszych lat należy do najbardziej cenionych środków
spożywczych. Był poszukiwanym środkiem używanym do słodzenia napojów. Stosowano
go już od tysiącleci, a świadczą o tym rysunki na skałach, w grotach, pochodzące z epoki
kamiennej. Najstarszy wizerunek zbieracza miodu liczy sobie prawie piętnaście tysięcy lat
i został odkryty w 1919 roku w jaskini w pobliżu hiszpańskiego miasta Walencja. Podobne
rysunki znaleziono w Afryce Południowej i Indiach.

Miód i jego właściwości

Miód produkowany jest przez pszczoły z nektarów kwiatowych lub spadzi (spadź - to
substancja wydalana przez mszyce żerujące na drzewach). Pszczoły gromadzą go w
plastrach i tam dojrzewa. Na wytworzenie 1 kg miodu robotnice (rodzina pszczela składa
się z królowej, trutni i robotnic w liczbie od 40-50 tysięcy) muszą zebrać nektar z kilku
milionów kwiatów oraz poddać ten nektar, już w ulu, szeregowi zabiegów. Świeży miód
jest płynny, nazywamy go patoką. Po pewnym czasie zależnym od gatunku miód ulega
krystalizacji i nazywa się wówczas krupcem.
Miód - Leczenie miodem

miodekPodstawową dawką miodu dla wszystkich jest jedna łyżka stołowa (20 gramów)
dziennie. Pracownicy fizyczni, a zwłaszcza ci, którzy są narażeni na wdychanie różnych
pyłów węglowych, krzemowych, mącznych, tytoniowych i innych, które grożą pylicą mogą
spożywać dawkę podwyższoną. Robotnicy zagrożeni pylicą, którzy stale zażywają miód
zapadają na pylicę średnio o 10 lat później niż inni. Górnikom pracującym w kopalniach
uranu podaje się miód spadziowy, gdyż przeciwdziała on skutkom napromieniowania.
Kuracja miodowa wpływa dodatnio na osoby przemęczone pracą umysłową,
zestresowane, apatyczne. W psychiatrii stosowanie miodu powoduje u wszystkich
leczonych pacjentów regenerację sił psychicznych. Dobrze też leczy się miodem osoby
opanowane apatią, lenistwem, "nicnierobieniem", brakiem aktywności życiowej.

Miód zmniejsza trujące działanie używek takich jak herbata, kawa, tytoń czy alkohol.
Zwiększone dawki miodu, od 40-100 gramów (2-5 łyżek stołowych) dziennie są zalecane
osobom w starszym wieku, rekonwalescentom, zwłaszcza po leczeniu antybiotykami!
Stosuje się leczenie serca kuracją miodową, gdyż miód jest bardzo dobrą odżywką dla
serca. Leczenie miodem pomaga również bardzo przy schorzeniach wątroby. Miód
powinien być stosowany we wszystkich chorobach infekcyjnych jak grypa, katar,
przeziębienie, biegunka i podobne. Miód jest także dobrym lekiem na katary sienne.
Profilaktycznie radzi się żuć plasterki miodu przez 5 dni 1-2 razy dziennie na 2 miesiące
przed spodziewanym atakiem kataru siennego, który po takiej kuracji profilaktycznej
zwykle już nie występuje.

Jeśli będziemy podawać miód niemowlętom, będą się dzięki temu lepiej rozwijały. Błony
przewodu pokarmowego niemowlęcia są jednak delikatne i miód zwykle musi być
podawany w postaci płynnej. Niemowlętom i w ogóle dzieciom do lat czterech podajemy
zwykle nie więcej niż 7 gramów (łyżeczka od herbaty) miodu dziennie. Dzieciom w wieku
4-16 lat podajemy leczniczo zwykle nie więcej niż 15-40 gramów (3/4 - 2 łyżek stołowych)
miodu w zależności od rodzaju kuracji. Miód jest sycący i nadmiar może spowodować

Strona 1

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

utratę apetytu oraz może wywołać cukromocz miodowy. Niektóre osoby po spożyciu
miodu odczuwają ból żołądka, ciężar lub podrażnienie (nie tolerują drożdżaków i kwasów
organicznych) i wtedy powinny zawsze spożywać miód rozpuszczony w wodzie. Najlepiej
pić wtedy miód w naparze siemienia lnianego.

Plastry mioduPoleca się w ogóle bardzo picie wody miodowej czyli spożywanie miodu w
roztworze przegotowanej wody, co Ajurweda zwie napojem SOMA. Stosując diety
odchudzające zwykle nie należy rezygnować z leczniczych dawek miodu. Woda miodowa
(Soma) dobrze jak przez kilka godzin naciąga tak jak napar, co zwiększa aktywność
miodowych enzymów. Najlepiej wodę miodową wypijać małymi łyczkami rano na czczo.
Terapeuci zalecają pić roztwór miodu w wodzie na ciepło, więc gdy całkiem ostygnie,
należy go podgrzać, ale do temperatury nie większej niż 41 stopni. W miodzie występuje
21 biopierwiastków takich jak wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan i inne.
Glukoza i fruktoza zawarte w miodzie to cukry proste, łatwo przyswajalne przez organizm i
nietoksyczne jak sacharoza w zwykłym cukrze białym. Soma miodowa jest ulubionym
napojem mitycznego Indradewa, patrona medyków, szczególnie zielarzy oraz wojowników
dodającym wnikliwości i odwagi.

Miody zawierające dużo glukozy:

    * miód wielokwiatowy
    * miód rzepakowy
    * miód malinowy

- będą najlepsze dla osób o chorym sercu czy wątrobie.

Miody zawierające dużo fruktozy a mało glukozy:

* miód akacjowy

- są odpowiednie dla diabetyków.

Miody zasobne w biopierwiastki:

* miód spadziowy

* miód gryczany

- polecamy dzieciom, osobom anemicznym, rekonwalescentom po operacjach.

Miody zawierające najmniej aminokwasów i biopierwiastków:

* miód rzepakowy
* miód akacjowy

- są najodpowiedniejsze dla osób ze schorzeniami nerek i przewodu moczowego.

Strona 2

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

Miody o dużej zawartości inhibin:

* miód lipowy
* miód gryczany

* miód koniczynowy

- są najlepsze dla osób gorączkujących i w schorzeniach infekcyjnych takich jak grypa czy
przeziębienie.

Miody dla regeneracji i rewitalizacji:

* miód wrzosowy

- polecany jest dla osób starszych, po 40 roku życia.

Najwszechstronniejsze zastosowanie lecznicze posiada jednak miód lipowy, co jest
powszechnie znane w leczniczych systemach medycyny indoeuropejskiej. Miód bywa
także dobrym lekiem przeciwko uczuleniom, bezsenności, stanom lękowym, stresom i
nerwicom, (alergiom). Amatorom ostrego miodu należy polecić miód gryczany, a
amatorom łagodniejszego miodu, miód wielokwiatowy.

Złocisty kolor miodów kojarzony jest z energią słońca skumulowaną w tym leku oraz z
przekazem słonecznej mądrości i rozwijaniem intuicji. Miód jest jednym z pięciu
podstawowych nośników leków czyli tak zwanym ANUPANAM jako substancja z którą
miesza się sproszkowane minerały, metale czy zioła celem ich spożycia. Zamiast odwaru
ziołowego, należy łyżkę stołową ziół sproszkowanych, przetartych, zmieszać z łyżką
stołową odpowiedniego miodu i spożyć małym kęsami dokładnie przeżuwając. Tak
podany lek jest częstokroć o wiele skuteczniejszy niż jego odwar, szczególnie przy
chorobach powstałych na wskutek wilgoci lub zimna (wychłodzenia).

Anupanam działają profilaktycznie zapobiegając wielu schorzeniom. Bardzo dobre leki to
także pyłek kwiatowy, mleczko pszczele, jad pszczeli i propolis warte jednak może
osobnego omówienia. Kuracja miodowa, podobnie i pyłkowa w poważniejszych

Strona 3

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

przypadkach winna trwać 2-3 miesiące jeśli leczenie ma być naprawdę skuteczne. Dobrą
kuracją jest też post na wodzie miodowej pitej rano, dodajemy wówczas trochę soku z
cytryny do napoju.

Miód zawiera łatwo przyswajalne cukry proste, kwasy organiczne, minerały (sole wapnia,
potasu i magnezu), enzymy, a także substancję hamujące rozwój drobnoustrojów,
inhibinę. Dzięki tym składnikom miód, zwłaszcza miód spadziowy, ma właściwości
lecznicze. Wspomaga leczenie bardzo wielu schorzeń: przyśpiesza gojenie się ran,
oparzeń i odmrożeń, łagodzi zapalenia spojówek, reguluje pracę serca, rozszerza
naczynia wieńcowe serca, obniża ciśnienie krwi polepsza krążenie. Zmniejsza napięcie
nerwowe, polepsza sen i ogólne samopoczucie. Działa uspokajająco, poprawia nastrój.
Leczy chrypkę, kaszel i katar. Poprawia przemianę materii, przyśpiesza gojenie wrzodów,
pobudza perystaltykę, skraca czas trwania biegunek. Zmniejsza szkodliwe działanie
używek - tytoniu, alkoholu, kawy, herbaty.
Miód - Rodzaje miodów

Miody nektarowe - czyli miody, dla których podstawą był nektar. Rozróżniamy miody
gatunkowe oraz wielokwiatowe. Miody gatunkowe - ich cechy fizyczne i skład chemiczny
są zależne od źródła ich pochodzenia, z czym wiąże się też ich wartość odżywcza i
lecznicza. O tym z jakich roślin miody pochodzą i jakie jest ich geograficzne położenie,
informują zawarte w nich pyłki kwiatowe. Zazwyczaj w miodzie znajdują się pyłki różnych
gatunków roślin. W takich przypadkach miody takie określa się miodami wielokwiatowymi.

Miody gatunkowe - to miody powstałe z nektaru wyłącznie jednego gatunku roślin, jak
również miody, które w ogólnej ilości zawartego w nich pyłku kwiatowego wykazują
powyżej 45% pyłku jednego gatunku rośliny. Do najbardziej znanych miodów
gatunkowych należą: Miód akacjowy, miód lipowy, miód akacjowy, miód gryczany, miód
rzepakowy i inne.

Miody

Miody jasne:

* MIÓD AKACJOWY – barwa jasnokremowa, delikatny w smaku, bardzo słodki, lubiany
przez dzieci. Zawiera dużą ilość fruktozy dlatego powoli się krystalizuje. Stosowany jest w
leczeniu nadkwasoty żołądka jak i zaburzeń przewodu pokarmowego, nerek i dróg
moczowych.

Strona 4

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

* MIÓD LIPOWY - posiada bardzo intensywny zapach kwiatów lipy, barwę herbacianą
lub zielonkawo-jasnobursztynową, smak trochę pikantny, ostry. Zawiera olejki eteryczne,
składniki o działaniu napotnym, przeciwgorączkowym. Działa uspokajająco, lekko
nasennie i antyseptycznie. Tradycyjnie stosowany przy przeziębieniach, chorobach płuc i
w stanach niepokoju. Stosuje się go też podczas leczenia przewlekłych przeziębień,
grypy, kaszlu, bezsenności, schorzeniach ginekologicznych. Posiada dużą aktywność
antybiotyczną, działa wykrztuśnie, likwiduje obrzęki. W celu wzmocnienia efektu
leczniczego powinno się go przyjmować po rozpuszczeniu w ciepłym naparze z kwiatów
lipy, owocu maliny lub z sokiem z cytryny albo z mlekiem, a przy kaszlu z naparem z
kwiatów malwy. Z uwagi na dużą zawartość fruktozy może być z ograniczeniem
stosowany przez chorych na cukrzycę niezależną od insuliny.

* MIÓD KONICZYNOWY - z koniczyny białej - barwa słomkowa o słodkim smaku, z
koniczyny czerwonej - kolor łososiowy, lekko kwaśny. Charakteryzuje się słabym
zapachem kwiatów koniczyny. W miodzie tym jest dużo glikozydów, alkaloidów,
kurmaryny, witamin i barwników. Działa uspakajająco, stosowany jest w wyczerpaniu
nerwowym i anemii. Miód koniczynowy skutecznie jest stosowany w profilaktyce
ginekologicznej (w postaci tamponów). Leczy stany zapalne pochwy, erozje, mięśniaki.

* MIÓD MALINOWY - barwy złocistomalinowej, jasnożółtawej, o zapachu malin i lekko
kwaśnym smaku. Po skrystalizowaniu żółto kremowy, prawie biały o konsystencji
drobnokrystalicznej, niemal smalcowatej. Jest bardzo lubiany przez dzieci. Zawiera dużo
kwasów organicznych w tym salicylowy, garbniki, witaminy, dużo pektyn i witamin oraz
sporo mikroelementów. Wykazuje działanie napotne, przeciwgorączkowe i antyseptyczne.
Pomaga podczas grypy, niezastąpiony w stanach zapalnych jamy ustnej i infekcji płuc.
Działa napotnie, podawany jest również w niedokrwistości i miażdżycy oraz w stanach
nieżytu żołądka. Jest doskonałym produktem odżywczym dla dzieci i dorosłych.

* MIÓD Z FACELII - jest jasnożółtawy, delikatnie pachnący, o przyjemnym, lekko
kwaskowym smaku. Po skrystalizowaniu miód uzyskuje jasnokremowy lub nawet biały
odcień. Stanowi dużą rzadkość, bowiem ta roślina jest bardzo rzadko uprawiana. Miód
pomaga przy przeziębieniach, chorobach jelit i w nieżytach żołądka.

* MIÓD BŁAWATKOWY - barwa złocistożółta, zapach bławatka, miód o ostrym,
charakterystycznym smaku.

* MIÓD RZEPAKOWY - w stanie płynnym kolor słomkowy, o zapachu kwitnącego
rzepaku, raczej nieprzyjemny, z czasem woń się osłabia. Krystalizuje się szybko, w ciągu
kilku dni po odbiorze. Po skrystalizowaniu jest biały lub kremowy o konsystencji
drobnoziarnistej, mazistej. W smaku bardzo słodki. Miód o największej ilości glukozy i
aminokwasów.

Miody ciemne:

* MIÓD WIELOKWIATOWY - najczęściej dostępny o łagodnym smaku. Pochodzi z
wielu rodzajów kwiatów, roślin uprawnych i ziół. Charakteryzuje się barwą od
jasnokremowej do herbacianej, ciemnobrązowej. W smaku jest łagodny, słodki, a zapach
zależy od zebranego nektaru. Polecany jest przy alergiach i katarze siennym. Miód
wielokwiatowy jest zazwyczaj bardzo aromatyczny. W smaku jest zróżnicowany. Miód z

Strona 5

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

nektaru roślin wiosennych ma delikatny zapach i łagodny słodki smak. Natomiast miód z
nektaru kwiatów letnich odznacza się często korzennym smakiem i zapachem. Po
skrystalizowaniu miód zmienia zabarwienie na białe aż do jasnobrązowego. Krystalizacja
może być drobno, średnio lub gruboziarnista. Pod względem składu chemicznego miód
wielokwiatowy charakteryzuje się dużą różnorodnością. Miody wiosenne zawierają
szczególnie dużo cukrów prostych: glukozy i fruktozy. Ponadto miody pochodzące z pełni
lata i jesienne są bogatsze w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciw
drobnoustrojowym oraz zawierają dużo krzemu. Wzmacnia organizm poprawiając jego
odporność, dodaje energii. Jest stosowany w leczeniu przeziębień, alergii, chorób serca,
anemii, reguluje pracę jelit, jest dobrym antyseptykiem. Miód wielokwiatowy stosowany
jest w żywieniu, profilaktyce i lecznictwie. Zastosowanie znajduje w chorobach
alergicznych dróg oddechowych jak astma oskrzelowa alergenna lub katar sienny.
Pochodzący z wiosennego zbioru miód wykorzystywany jest szeroko jako środek
leczniczy i zapobiegawczy w chorobach serca i naczyń krwionosnych oraz wątroby,
woreczka żółciowego i innych. Miód letni znajduje zastosowanie w zapobieganiu i
leczeniu grypy, przeziębienia oraz chorobach dolnych dróg oddechowych. Miody
wielokwiatowe po pewnym czasie ulegają krystalizacji tzn. ze stanu ciekłego (patoki)
przechodzą w stan stały (krupiec), zmieniając barwę na jaśniejszą. Jest to naturalny
proces fizyczny nie mający żadnego wpływu na wartość miodu. Podgrzewając go np. w
wodzie do temp. max 45 ° C doprowadzamy bez szkody do stanu płynnego. Miód
wielokwiatowy jest najczęściej spożywaną odmianą. Ze względu na duże walory odżywcze
i smakowe zaleca się codzienne spożywanie przez dorosłych i dzieci, a zwłaszcza w
stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego organizmu.

* MIÓD GRYCZANY - koloru bursztynowego lub brązowego, o silnym zapachu kwiatów
gryki i ostrym, lekko piekącym smaku. Zawiera dużo magnezu i witamin. Stosowany w
schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, nieżytach górnych dróg oddechowych,
osłabieniu pamięci, a także po złamaniach. Jest najlepszym antyseptykiem. Skuteczny w
leczeniu chorób skóry: przewlekłe owrzodzenia, gnojące się rany, czyraki (stosowany jest
do wewnątrz, jak i na zewnątrz w postaci kompresów). Zawartość magnezu pomaga przy
kuracji nowotworowej oraz leczy z chorób układu krążenia. Najlepszy w profilaktyce
przeciwmiażdżycowej. Miód należy spożywać przy zapaleniu opłucnej i leczeniu jaskry.

* MIÓD WRZOSOWY – Król Miodów, koloru brunatnego, o galaretowatej konsystencji i
silnym zapachu kwiatów wrzosu i ostrym, gorzkawym smaku. Jest najtrudniejszym do
uzyskania. Enzymatyczny, posiadający wysokie właściwości bakteriobójcze, dość szybko
się krystalizuje, a po krystalizacji przybiera barwę pomarańczową lub ciemnobrunatnej i
konsystencji drobnoziarnistej. Zawiera arbustynę, dużo soli mineralnych, kwasy
organiczne i garbniki. Jest dobry na zapalenia dróg moczowych, kamicę nerkową oraz
zapalenie jelit. Pomaga w leczeniu chorób układu płciowego, łagodzi bóle reumatyczne.

* MIÓD MANUKOWY - w stanie płynnym, kolor dość ciemny. Jest to miód uzyskiwany
na Nowej Zealndii z kwiatów rośliny manuka. Ostry w smaku , intensywny w zapachu ma
bardzo cenione właściwości lecznicze.Jako jedyny chyba naturalny antybiotyk działa na
Helicobacter Pylori i można nim zastąpić wyniszczającą terapię antybiotykową.

* MIÓD Z DRZEW OWOCOWYCH - barwa złocistożółta o zapachu płatków kwiatowych
i łagodnym smaku.

Strona 6

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

* MIÓD ZIOŁOWY (GÓRSKI) - barwa ciemnożółta do pomarańczowo-żółtej, zapach
intensywny. Miód o smaku korzennym.

* MIÓD ŁĄKOWY - barwa od kremowej aż do herbacianej, enzymatyczny, o dużej ilości
olejków eterycznych. Wspomaga przemianę materii. Zalecany przy schorzeniach: angina,
grypa, kaszel, schorzenia górnych grup oddechowych, wzmacnia organizm.

Ul
Miody spadziowe:

Miód spadziowy jest gęstszy od miodu nektarowego, o różnym zabarwieniu, przeważnie
ciemnobrunatnym, brunatno-zielonkawym lub prawie czarnym, o smaku mało słodkim,
łagodnym lekko żywicznym, nieco gorzkawym, o słabym lekko korzennym lub żywicznym
aromacie. Krystalizuje wolno, w grudkach, drobno lub średnioziarniście. Jest miodem
bardzo cenionym leczącym z wielu schorzeń.

* MIÓD ZE SPADZI DRZEW IGLASTYCH - zazwyczaj szarozielony, o zapachu
korzennym i delikatnym smaku, mało słodki. Występuje w nim cukier spadziowy -
melicytoza, oraz dużo detoksyn, związków azotowych i mikroelementów. Działa
przeciwzapalnie, wykrztuśnie i antyseptycznie. Stosowany przy obniżonej odporności
organizmu, schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego. Przeciwdziała
promieniowaniu jonizującemu. Polecany dla dzieci.

* MIÓD ZE SPADZI DRZEW LIŚCIASTYCH - głównie lipy, klonu, jawora. Kolor od
zielonkawozłocistego do szarozielonego i jest cierpki w smaku. Ma właściwości
moczopędne, żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące, pomocny przy leczeniu
chorób górnych dróg oddechowych i w leczeniu z chorób krążenia (miażdżycy)

* MIÓD MIESZANY SPADZIOWO-NEKTAROWY - produkt pszczół zbierających
jednocześnie i nektar i spadź. Posiada konsystencje o brunatno-zielonym kolorze, różnym
smaku, przeważnie korzennym, mało słodki o dużej aktywności antybiotycznej.

Miód spadziowy z drzew iglastych:

Miód spadziowy z drzew iglastych pozyskiwany jest przez pszczoły ze spadzi roslin
iglastych takich jak: jodła świerk, sosna i modrzew. W skałdzie miodu spadziowego
znajdują się zazwyczaj niewielkie ilości miodu nektarowego. W Polsce przeważają miody
ze spadzi jodłowej i świerkowej. Miód płynny ze spadzi iglastej ma barwę ciemną, od
zgniło-zielonej, poprzez brązową do prawie czarnej.

Miody spadziowe wiosenne są zwykle jaśniejsze od miodów spadziowych letnich. Po
skrystalizowaniu miody spadziowe przybierają barwę ciemnobrązową z odcieniem szarym
lub zielonkawym. Miody spadziowe charakteryzują się dużą lepkością i większą gęstością
(są cięższe) w porównaniu z miodami nektarowymi. Krystalizują trudno i nierównomiernie
przyjmując postać drobnokrystaliczną lub grudkowatą - dotyczy to miodów o zabarwieniu
jaśniejszym. Natomiast miody ciemnobrunatne mają konsystencję niejednorodną tzn.
ulegają rozwarstwieniu na część stałą i płynną. Odmiany miodu spadziowego różnią się
od siebie szybkością krystalizacji wpływ na to ma zawartość trójcukru melecytozy
zwanego też cukrem spadziowym. Im więcej tego cukru tym krystalizacja jest szybsza.

Strona 7

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

Według Polskiej Normy zawartość tego cukru łącznie z sacharozą nie może przekraczać
10 %. Melecytoza ma ograniczoną rozpuszczalność w wodzie. Przy suchej i ciepłej
pogodzie miód spadziowy zawierający dużo melecytozy może skrystalizować już w
plastrach przybierając szare zabarwienie. Z tego powodu miód taki pszczelarze nazywają
miodem kamiennym lub cementowym. W smaku miody spadziowe są dość łagodne, mało
słodkie, czasem mogą być gorzkawe lub kwaśne. Często miody spadziowe letnie
zawierają domieszkę miodu gryczanego nadającego mu specyficzny smak i zapach.

Skład chemiczny miodów spadziowych zależy od rodzaju pożytku spadziowego i okresu
zbioru. W porównaniu z miodem nektarowym odznaczają się z reguły wyższą zawartością
związków azotowych, mineralnych, dekstryn, enzymów, kwasów organicznych i substancji
antybiotycznych. Oprócz dominujących cukrów prostych (nie mniej niż 60 %) glukozy i
fruktozy oraz sacharozy i melecytozy występują inne rodzaje cukrów, w tym niekorzystne
dla pszczól jak: rafinoza, galaktoza i mannoza, stąd miody spadziowe nie stanowią
dobrego pokarmu dla pszczół. Miody spadziowe z drzew iglastych odznaczają się
aktywnością antybiotyczną, dotyczy to zwłaszcza spadzi jodłowej i świerkowej. Ze
względu na wysoką zawartość biopierwiastków makro i mikrośladowych miód ten
powinien być stosowany jako odżywka w okrsie rekonwalescencji, u osób z
hiperwitaminozą, anemią oraz pracujących w warunkach szkodliwych dla zdrowia.
Ponadto działa w stanach zapalnych dolnych dróg oddechowych, w chorobach przemiany
materii, chorobach przewodu pokarmowego, chorobach serca, naczyń krwionośnych,
miażdżycy oraz schorzeniach nerek, chorobach reumatycznych i schorzeniach skóry.
Miód spadziowy z drzew liściastych:

Miód spadziowy z drzew liściastych pszczoły pozyskują z takich drzew jak: topola, klon,
brzoza, dąb, osika, wierzba, leszczyna, głóg oraz inne rośliny zielne. Miód płynny ze
spadzi drzew liściastych ma barwę od zielonkawo-herbacianej do jasnobrązowej. Po
skrystalizowaniu staje się ciemniejszy o zabarwieniu szarobrązowym z odcieniem
szarozielonym do brązowego Po skrystalizowaniu jest średnioziarnisty. Odznacza się
słabym lekkokorzennym zapachem. W smaku jest zazwyczaj łagodny, czsem z
cierpkawym lub żywicznym posmakiem. Miód ze spadzi liściastej zawierać powinien nie
mniej niż 60 % cukrów prostych: glukozy i fruktozy oraz do 10 % sacharozy z melecytozą.
Bywają jednak miody zawierające znacznie wyższą ilość melecytozy. Ponadto miody te
zawierają znaczną ilość biopierwiastków, kwasów organicznych i enzymów, które to
składniki decydują o wysokich walorach leczniczych tego produktu. Miód ze spadzi drzew
liściastych jest mniej aktywny antybiotycznie od miodu ze spadzi drzew iglastych. Miody
spadziowe po skrystalizowaniu się mają konsystencję grudek. Są najbardziej zasobne w
biopierwiastki, dekstryny i białko. Stosowane przy zaburzeniach przemiany materii, astmie
i kamicy nerkowej.
Miód - Inne rodzaje miodów:

* MIÓD GORCZYCOWY - wyprowadza z organizmu substancje trujące, szlaki,
stymuluje pracę nerek.

* MIÓD GÓRSKI - posiada tonizujące właściwości. Jest bardzo dobry na osłabione
płuca i układ pokarmowy.

* MIÓD NOSTRZYKOWY - posiada barwę jasną, po skrystalizowaniu białą, lub żółtą i
odznacza się przyjemnym waniliowym zapachem. Jest zaliczany do jednych z najlepszych

Strona 8

Ajurwedyjskie Leczenie Miodem

miodów. Bardzo dobry jako środek rozwalniający. Zalecany jest przy zaniku (atrofi) jelit, a
także w chorobach naczyniowo-wieńcowych.

* MIÓD ŻEŃSZENIOWY - najlepszy z miodów. Zwiększa odporność na zmęczenie,
poprawia sen, wzrok, apetyt, zwalcza bóle głowy, szum w uszach i jest wspaniałym
środkiem tonizującym.

* MIÓD LUCERNOWY - pozytywnie wpływa na wątrobę, sprzyja wydzielaniu żółci.
Obniża cholesterol.

* MIÓD OSTOWY - zalecany dla chorych po przewlekłych operacjach, osobom
starszym i dzieciom dla wzmocnienia wyczerpanego organizmu.

* MIÓD SŁONECZNIKOWY - normalizuje w organizmie wszystkie przemiany materii.

* MIÓD Z WIELOSIŁU BŁĘKITNEGO - stosuje się w chorobach
naczyniowo-wieńcowych, oraz jako środek uspokajający w nerwicach i bezsenności.

* MIÓD Z ESPARCETY - pozytywnie wpływa na układ krążenia, wzmacnia naczynia
kapilarne, ma właściwości moczopędne i napotne.

* MIÓD Z MNISZKA LEKARSKIEGO - miód wiosenny o delikatnym smaku. Zalecany
przy chorobach wątroby, dróg żółciowych, leczy z chorób żołądka, poprawia trawienie,
polepsza przemianę materii.

* MIÓD LEŚNY - najczęściej kupowany "dziki miód", nie rolniczy, najcenniejszy z
miodów! Skupia w sobie działanie ziół z nektaru z których powstaje (różne smaki w
zależności od terminu zbiorów). Połączone "siły" mniszka lekarskiego, maliny, kruszyny,
szałwii lekarskiej, dziurawca i rumianku powodują, że miód leśny, jest prawdziwym
panaceum na wielorakie dolegliwości a smakuje wybornie. Skutecznie leczy z chorób
górnych dróg oddechowych i przeziębień. Poprawia przemianę materii.

* MIÓD Z KRUSZYNY - delikatny, łagodny, zalecany dla dzieci i mlodzieży i osób
starszych. Leczy z zaburzeń pracy serca, skuteczny w leczeniu przeziębień.

Miód - Praktyczne Porady:

    * Kupuj miód skrystalizoway. Miód "lejący się" od nieznanego sprzedawcy zwykle bywa
sfałszowany.
    * Nie podgrzewaj miodu i nie dodawaj do napojów o temperaturze powyżej 40 stopni.
    * Trzymaj miód w temperaturze ok. 14 stopni, szczelnie zakręcony, bez dostępu światła
i w miejscu suchym.
    * Miód przechowywany w temperaturze ponad 20 stopni może się na wierzchu
krystalizować.
    * Krystalizacja miodu musi być jednolita.
    * Miód o konsystencji ciągliwej "lejącej się" jest zwykle fałszywy.
    * Miód zbyt długo lejący się - może być uprzednio sfałszowany przez podgrzanie.
    * Najlepiej spożywaj miód rano - rozpuszczony wieczorem w zimnej wodzie.
    * Nie używaj do kontaktu z miodem metalowych łyżek!

Strona 9