Programowanie równoległe i współbieżne

Ćwiczenie:

Ćwiczenie 7

Data oddania:

13.5.2013

Imię, Nazwisko:

Dawid Misiniec

Ocena:

Uwagi:

1.

Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia było wykonanie programu, który liczy średnią, sumę oraz normę wektora

wartości, wygenerowanego przez podział wektora głównego na n części.

2.

Przebieg ćwiczenia

Napisany przez nas program przyjmował na wstępie wektor 20 elementowy, wypełniony
kolejnymi liczbami. Następnie program dzielił główny wektor na n części (zależne od ilości
procesów) i każdy z procesów wykonywał obliczenia średniej i normy wektora dla swojego
fragmentu danych oraz wyniki prezentował na ekranie każdy z procesów. Po wykonaniu
obliczeń wyniki były wysyłane do procesu o numerze 0, scalane (suma globalna) oraz
wyświetlane (norma globalna oraz średnia -> suma globalna/wielkość wektora
początkowego).

Wektor początkowy: 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
Wektor procesu 0:

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Wektor procesu 1:

10 11 12 13 14 15 16 17 18 19

Tabela 1 Wektory wykorzystane do obliczeń

Wynikiem obliczeń dla poszczególnych wektorów było:
Suma lokalna 0: 45
Suma lokalna 1: 145
Suma globalna: 190
Średnia: 9,5
Norma lokalna 0:

16,88194

Norma lokalna 1:

46,74398

Norma globalna:

49,69909

Norma globalna obliczana była, jako suma kwadratów poszczególnych norm lokalnych.

3. Wnioski



Podział obliczeń między kilka procesów przyspieszył wykonywanie działań, nie
zmieniając poprawności wyników,



Dokładność wykonywanych obliczeń na wielu procesach, jest taka sama jak
dokładność obliczeń na jednym procesie,



Dla większej ilości danych, czas potrzebny do obliczeń jest o wiele krótszy w
przypadku podziału obliczeń na mniejsze fragmenty i rozdzielenie zadań dla
kilku procesów