z10.indd

Cykl sprawnościowy „Przyjaciel zwierząt”

opracowała pwd. Elżbieta Tkaczyk,

drużynowa 29 Gromady Zuchowej, Hufiec Warszawa Praga Południe

Zbiórka 1

Temat: Nasze ukochane
zwierzàtka

1. Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki

(przyjęte w gromadzie).

2. Gry i zabawy

Po Êladach zwierzàt

Zuchy chodząc szóstkami po Śladach zwierząt trafiają

do punktów, na których wykonują zadania związane z

danym zwierzakiem.

1) kotek – opowiedzieć lub ułożyć wierszyk o kotku

2) wiewiórka – zuchy muszą zebrać i policzyć rozrzucone na punkcie orzeszki i z

powrotem je rozrzucić

3) piesek – ułożyć okrzyk pod tytułem „pies najlepszym przyjacielem człowieka”

4) królik – należy pokonać ułożony tor przeszkód za pomocą króliczych skoków

5) chomik – zuchy zbierają ziarna do woreczka w czasie gdy druh/na liczy do 10

(która szóstka zbierze więcej)

6) kanarek – każda szóstka Śpiewa znany pląs o zwierzątku

3. Gawęda

– opowiadanie drużynowego o swoim ulubionym zwierzątku

4. Krąg Rady

– podjęcie decyzji czy chcemy być prawdziwymi opiekunami

zwierząt i zdobyć sprawnoŚć Przyjaciela Zwierząt. Nauka okrzyku obrzędowego:

Zwierzę jt naszym przyjacielem,

Z nim w życiu ludziom jt weselej.

5. Piosenki i pląsy

– nauka pląsu „Kum, kum” lub piosenki „Psie smutki”

„Kum, kum zakumkała zielona żabka”

Kum, kum zakumkała zielona żabka x 3

Zakumkała ona kum, kum, kum.

A ja wiem, że żabki tańczą

Sialalalala, sialalala x 2

I Śpiewają sobie kum, kum, kum

Kwa, kwa powiedziała puchata kaczka x 3

Powiedziała ona kwa, kwa, kwa

A ja wiem, że kaczki tańczą...

Mu, mu powiedziała łaciata krówka x 3

Powiedziała ona mu, mu, mu

A ja wiem, że krówki tańczą...

Bzy, bzy powiedziała pstrokata żmijka x 3

Powiedziała ona bzy, bzy, bzy

A ja wiem, że żmijki tańczą

Chrum, chrum powiedziała różowa Świnka x3

Powiedziała ona chrum, chrum, chrum

A ja wiem, że Świnki tańczą...

6. Majsterka

– lepienie zwierzątek z plasteliny oraz wystawa wykonanych prac

i wyjaŚnienia zuchów, dlaczego wykonały właŚnie to zwierzątko.

7. Zadanie międzyzbiórkowe

– dowiedzieć się, co można kupić w sklepie

zoologicznym oraz przyprowadzić swoje pupilki na następną zbiórkę.

8. Obrzędowe zakończenie zbiórki

– okrzyk.

Zbiórka 2

Temat: Wystawa zwierzàt

(na zbiórk´ mo˝na zaprosiç rodziców
lub zaprzyjaênionà gromad´ zuchowà)

1. Obrzędowe rozpoczęcie

(okrzyk z poprzedniej zbiórki i piosenka).

2. Gawęda

– dlaczego organizowane są wystawy zwierząt oraz instrukcja do

majsterki i zabawy.

3. Majsterka

– przygotowanie stoisk wystawowych, tzn. ustawienie stołów,

wykonanie kartek informacyjnych o zwierzątkach, przygotowanie przyborów do

pielęgnacji zwierząt itp.

5. Zabawa tematyczna

– wystawa zwierząt – zuchy, które przyprowadziły

swoje zwierzątka, stają przy stoiskach, a pozostali odwiedzają je i dowiadują się

ciekawych rzeczy o opiece nad zwierzętami.

6. Piosenki i pląsy

– pląs „Zajączek” („Idziemy gromadą z zuchową piosen-

ką” s. 128), nauka pląsu

„Stary Donald”

I. Stary Donald fermę miał, ija, ija o.
Na tej fermie kury miał, ija, ija o.
Cip, cip tu, cip, cip tam, tu cip, tam cip
Wszędzie cip, cip.

II. Stary Donald fermę miał, ija, ija o.
Na tej fermie kaczki miał, ija, ija o.
Cip, cip tu, cip, cip tam, tu cip, tam cip
Wszędzie cip, cip.
Kwa, kwa tu, kwa, kwa tam, tu kwa, tam kwa,
Wszędzie kwa, kwa.
(w następnych zwrotkach powtarza się początek i dodaje kolejno:
gęsi – gę, gę
kozy – me, me
pieska – hau, hau
owce – be, be
krowy – mu, mu
indyki – gul, gul itp.)

7. Krąg Rady

– podzielenie się wrażeniami z wystawy i podziękowanie zuchom,

które prowadziły stoiska wystawowe.

8. Zadanie międzyzbiórkowe

– przynieŚć na następną zbiórkę pudełka po

kefirach, lodach, styropianowe tacki, sznurek, drucik, okruchy chleba, ziarna, sło-
ninkę, itp.

9. Obrzędowe zakończenie zbiórki

– jak wczeŚniej.

Zbiórka 3

Temat: Pomagamy bezdomnym zwierz´tom

1. Obrzędowe rozpoczęcie

2. Gawęda

– opowiadanie drużynowego o bezdomnym piesku wałęsającym

się po okolicy. (według pomysłu drużynowego).

3. Krąg Rady

– podjęcie decyzji o pomocy głodnym zwierzętom.

4. Gry i ćwiczenia

– tor przeszkód – dzielimy gromadę na dwie grupy i usta-

wiamy na linii mety:

�

Drużyny pokonują tor przeszkód ułożony przez drużynowego, a na końcu każda

osoba wpisuje na kartkę jedną literę, tak aby litery utworzyły nazwę zwierzątka

spotykanego na ulicach miast. JeŚli napisana zostanie jedna nazwa, a tor się nie

skończy, zuchy zaczynają kolejną nazwę. Wygrywa drużyna, która napisała swoje

nazwy bezbłędnie.

�

Drużyny pokonują tor, przenosząc ranne zwierzątko (pluszaki przyniesione

przez drużynowego): jeden zuch zanosi zwierzaka do weterynarza, a kolejny

zuch odbiera go i przekazuje kolejnemu.

�

Zuchy pokonują tor przeszkód, a podczas biegu zbierają pokarm dla zwierzątek

(rozsypane kawałki papieru). Biegnąc w jedną stronę zbierają pokarm, a wracając

rozsypują go dla zwierząt. Każdy zuch wykonuje to samo zadanie. Wygrywa szóst-

ka, która szybciej wykona zadanie.

5. Majsterka

– z przyniesionych przez zuchy materiałów zuchy wykonują karm-

niki dla ptaków (wzory w 4 numerze „Zuchmistrza” s. 58).

6. Piosenki i pląsy

– nauka piosenki „Jak rozmawiać trzeba z psem” lub „

Kun-

del bury”

Gdy był mały, to znalazłem go w ogródku

I wyglądał jak 49 smutków.

Taki mały, taki chudy,

Nie miał domu, nie miał budy,

Więc go wziąłem przygarnąłem no i jest.

Ref. Razem ze mną kundel bury

Penetruje wszystkie dziury,

Kundel bury, kundel bury

Kundel bury fajny pies.

Gdy jest obiad, to o kundlu najpierw myŚlę.

Gdy jest brudny, to go latem kąpię w WiŚle.

Ma miseczkę i obrożę

I wygląda nienajgorzej

I najlepszym przyjacielem teraz jest.

Ref...

7. Obrzędowe zakończenie zbiórki

, wspólne wyjście i zawieszenie karmni-

ków w pobliżu szkoły czy zuchówki.

Zbiórka 4

Temat: W zagrodzie

1. Obrzędowe rozpoczęcie:

– Szyk:

Okrzyk:

Drużynowy – konie!

Zuchy – hej, wiśta wio!

Drużynowy – krowy!

Zuchy – mu, mu, mu!

Drużynowy – kurki!

zuchy – ko, ko, ko!

- Pląs „Furman” (śpiewnik „Idziemy z gromadą... ” s. 118)

Sprawdzenie obecności i odszukanie patyczka ze swoim imieniem wśród wiązki,

którą trzyma przyboczny i włożenie go do pojemnika szóstki (patrz majsterka).

- Szóstki przyjmują nazwy zwierząt domowych: koniki, pieski, kotki, gąski itp...

2. Gawęda

: „Jak człowiek udomowił niektóre zwierzęta?”.

Dzikie zwierzęta w naturalnym środowisku reagują najczęściej na niebezpie-

czeństwo ucieczką. Kiedy jednak dziko żyjące zwierzę przez dłuższy czas przebywa

w pobliżu człowieka i nie jest niepokojone, oswaja się z jego obecnością, zanikają

reakcje obronne, agresja, a w końcu zwierzę samo szuka jego towarzystwa. Nie

wiemy dokładnie, kiedy człowiek zaczął hodować zwierzęta, ale zapewne stało

się to na Bliskim Wschodzie i w Azji Południowej, stamtąd też pochodzi najwięcej

udomowionych gatunków.

Pierwsze prawdopodobnie służyły człowiekowi

owce i kozy zaŚ liczne szczątki

wskazują, że pierwszym udomowionym zwierzęciem był

pies. Większość danych

wskazuje, że pies pochodzi od wilka, choć niektórzy badacze twierdzą, że przodka-

mi psa mógł być szakal lub kojot.

Bydło domowe pochodzi od tura, gatunek ten wymarł całkowicie. Najdłużej utrzy-

mywał się w Polsce, gdzie był otaczany prawną ochroną przez naszych królów.

Ostatni okaz tura na świecie został zabity przez kłusownika w roku 1627 koło Socha-

czewa.

Świnia pochodzi od dzika, zaś koń domowy prawdopodobnie od tarpana.

W epoce lodowcowej żyły one w całej Europie. Najdłużej przetrwały na stepach

Ukrainy, gdzie zostały wytępione w XIX w.

konie

woênica

Gołąb domowy wywodzi się od gołębia skalnego, a gęś domowa od gęsi gęgawej.
Powszechnie hodowanym ptakiem jest

kura domowa. Jej przodkiem był żyjący w

Indiach kurak bankwia.
Świnka morska udomowiona w Imperium Inków była hodowana na mięso, dziś
służy jedynie jako zwierzątko laboratoryjne lub domowe
Co najmniej 2 tysiące lat p.n.e. użytkowano już

słonie indyjskie, zaś w starożytno-

Ści używano

słoni afrykańskich w celach wojennych.

Wieki temu w Egipcie miało miejsce udomowienie

osła, używanego głównie do

transportu.
Ssaki hodowane dostarczają nam nie tylko mięsa, ale także mleka, wełny, skór, ptaki
jaj i strzegą ludzi, ich stad i domostw.
Na przestrzeni setek lat człowiek dobierając do rozrodu zwierzęta o korzystnych
dla niego cechach wyhodował tysiące nowych ras.

3. Gry i zabawy

Gàski, gàski do domu

2 dzieci gra rolę wilków i chowa się po obu stronach placu gry. Pozostałe dzieci
udają gąski. Drużynowy staje naprzeciw stada i woła:
D. – Gąski, gąski do domu!
G. – Boimy się!
D. – Czego!
G. – Wilka złego!
D. – A gdzie on jest!
G. – Za płotem!
D. – Co robi!
G. – Zęby ostrzy!
D. – Co jada!
G. – Kosteczki!
D. – Gę, gę gąseczki, do domu!
Dzieci biegną, a wilki łapią. Złapane zuchy dołączają do wilków.

Labirynt

– powielić dla każdej szóstki (w worku z tworzywem).

Konie i kozy

Linia startu i sędzia. Zawodnicy dzielą się na dwie grupy, które ustawiają się w szere-
gu, plecami do siebie. Każdy zawodnik opiera się o plecy przeciwnika. Jedna grupa
to konie, druga – kozy. W odległości 4–5 metrów od linii startu należy zaznaczyć
dwie linie, które będą ograniczać pola obu grup. Sędzia zaczyna zabawę wykrzyku-
jąc „Ko-nie” lub „Ko-zy”, a wtedy zawodnicy wezwanej grupy biegną do linii mety.
Przeciwnicy odwracają się i starają się zatrzymać kolegę. Schwytany zawodnik prze-
chodzi na stronę przeciwników.

Sadzenie ziemniaków

Ustawiamy zuchów-ogrodników szóstkami. Każdy ogrodnik trzyma w dłoni ziem-

niak. Na sygnał pierwszy ogrodnik z każdej szóstki biegnie na linię mety i „sadzi”

swojego ziemniaka. Następnie wraca, dotyka kolegę, który musi wykonać to

samo zadanie. Wygrywają ci ogrodnicy, którzy pierwsi zasadzą swoje ziemniaki.

4. Majsterka

– każda szóstka wykonuje pojemnik na wodę dla ptactwa domo-

wego.

5. Krąg Rady

– podsumowanie postaw zuchów i zadań podejmowanych na

zbiórce.

6. Piosenki i pląsy

– o zwierzętach.

7. Obrzędowe zakończenie zbiórki

- okrzykiem jak na początku zbiórki, bądź

- wg tradycji gromady.

Zbiorka 5

Temat: Wizyta w ZOO (lub u weterynarza)
– zwiad–wycieczka

(nale˝y wczeÊniej powiadomiç

rodziców, o godzinie powrotu zuchów oraz o przygotowaniu
zuchom pieni´dzy na bilet do ZOO oraz zapewniç opiek´ ze stro-
ny rodziców).

1. Obrzędowe rozpoczęcie
2. Gawęda

– przypomnienie zuchom zasad bezpiecznego poruszania się po

drogach oraz zapoznanie z celem wycieczki – zaobserwujemy warunki życia i

opieki nad zwierzętami w ZOO lub dowiemy się na czym polega praca wetery-

narza.

3. Zwiad – wycieczka

– do ZOO lub do weterynarza.

4. Krąg Rady

– podsumowanie pracy zuchów na zbiórkach, zachowania na

wycieczce oraz podjęcie decyzji o nadaniu sprawnoŚci.

5. Obrzędowe nadanie sprawności

– sprawności nadaje pracownik ZOO

lub weterynarz (po wczeŚniejszym uzgodnieniu przez drużynowego).

6. Piosenki i pląsy

– dziękujemy pracownikowi ZOO lub weterynarzowi za

opowiadanie o zwierzętach i zapraszamy do wspólnej zabawy – śpiewamy znane

pląsy i piosenki o zwierzętach.

7. Obrzędowe zakończenie

i powrót do domu.

Piosenki

Przyjaciel zwierząt

s∏. Janina Cho∏ost, muz. Gra˝yna Gliwka

W mięciutkim koszyczku śpi kotek łaciaty,

A piesek się schował pod łóżkiem.

Znalazłem je głodne, zmarznięte przed laty

I kocham je całym serduszkiem.

Ref. CoŚ w mym życiu się zmieniło,

Jakoś wszystko pojaśniało,

Dwóch przyjaciół mi przybyło

Dwóch przyjaciół jakich mało.

Koteczek mi mruczy cichutko do spania

A rano pies budzi szczekaniem

Przynosi mi buty, przynosi ubrania

Na spacer chce iść przed śniadaniem.

Ref. CoŚ w mym życiu...

Psie smutki

s∏ J. Brzechwa, muz. A. Korzyƒski

Na brzegu błękitnej rzeczki

Mieszkają małe smuteczki.

Ten pierwszy jest z tego powodu,

że nie wolno wchodzić do ogrodu,

Drugi — że woda nie chce być sucha,

Trzeci — że mucha wleciała do ucha,

A jeszcze, że kot musi drapać,

że kura nie daje się złapać,

że nie można gryźć w nogę sąsiada

I że z nieba kiełbasa nie spada,

A ostatni smuteczek jest o to,

że człowiek jedzie, a pies musi biec piechotą.

Lecz wystarczy pieskowi dać mleczko

I już nie ma smuteczków nad rzeczką.