Ćwiczenie 6. 

 

 

CYNK 

 

WSTĘP 

 

•  Cynk należy do tych mikroelementów, których występowanie w glebie nie zawsze 

powoduje pojawienie się ich w wodach naturalnych. Jony cynku są silnie sorbowane i 
zatrzymywane przez glebę. W częstych wypadkach cynk może pochodzić z gruntu w 
pobliżu pokładów rud cynkowych lub innych złóż bogatych w związki cynku. W 
wodach powierzchniowych cynk może być pochodzenia wtórnego na skutek 
zanieczyszczenia  ściekami i pyłami przemysłowymi. W wodach ujętych do celów 
przemysłowych, dla zasilania wodociągów itp., cynk prawie zawsze jest obecny, 
szczególnie jeżeli do ujmowania, przesyłania i przechowywania wody używa się rur, 
urządzeń cynkowych lub ocynkowanych. 

 

•  Cynk dość  łatwo rozpuszcza się w wodach zawierających agresywny dwutlenek 

węgla, zwłaszcza w obecności znacznych ilości chlorków. Zawartość cynku w wodach 
stykających się z materiałami zawierającymi cynk może przekroczyć znacznie 
dopuszczalne granice i dochodzić nawet do 50 mg Zn /dm

3

. 

 

Jakkolwiek cynk należy do mikroelementów potrzebnych dla rozwoju organizmu, jego 
obecność w wodzie do picia nie jest pożądana ze względu na metaliczny smak i mętnienie 
wody podczas gotowania. 
Ponadto cynk w wodzie w ilościach ponad 15 mg/dm

3

 może wywołać zaburzenia w 

przewodzie pokarmowym. Cynk, przy stężeniu 0,1 mg/dm

3

, jest toksyczny dla ryb, a w 

szczególności narybku.  
Dopuszczalne zawartości cynku w wodach w mg/dm

3

 są następujące: 

-  w wodzie do picia – 5,0; 
-  w wodach powierzchniowych: w klasie I – 0,01, II – 0,1 i III – 0,2. 

 

METODY OZNACZANIA CYNKU 

Do oznaczania cynku można stosować 2 metody kolorymetryczne, w zależności od ilości 
zawartego cynku: 

a) ditizonową, przy zawartości cynku w wodzie mniejszej od 1mg Zn/dm

3

; 

b)  z fioletem krystalicznym, przy zawartości cynku w wodzie powyżej 1mg Zn/dm

3

. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  

 

1