plik

Język polski. Słowa z uśmiechem. Klasa 4



Szkoła podstawowa

Sprawdzian 1

Zadanie 1. (0–3)
Jakie przygody przeżyli bohaterowie podanych niżej utworów?
Wskaż poprawne dokończenie każdego zdania.

I. Gdy bliźnięta Kuba i Buba, bohaterowie fragmentu powieści Bon czy ton… savoir‑vivre

dla dzieci Grzegorza Kasdepke, pokłócili się w czasie wakacyjnego wyjazdu,

A. postanowili skontaktować się z ojcem, który pozostał w domu.

B. przestali odzywać się do siebie i porozumiewali się pisemnie.

II. Bobcio, bohater powieści Małgorzaty Musierowicz Szósta klepka, popełnił gafę w czasie

wizyty niespodziewanych gości w domu swojego wujka, gdyż

A. zdradził sekret pochodzenia serwisu do kawy.

B. głośno zachowywał się przy stole.

III. Bohaterowie powieści Macieja Wojtyszki Bolek i Lolek. Straszne skutki oglądania telewizji

przestraszyli się złoczyńcy i dlatego

A. uciekli z mieszkania przez okno.

B. schowali się w starej szafie.

Zadanie 2. (0–2)
Odszukaj w poniższym fragmencie wszystkie wyrazy rozpoczynające się literą p.
Zapisz je w kolejności alfabetycznej.
Było słoneczne, ciepłe popołudnie. Marcowe powietrze pachniało świeżością i słońcem.

Okna mieszkania przy ulicy Słowackiego były szeroko otwarte. Gdyby ktoś potrafił unieść się

na wysokość drugiego piętra i zajrzeć przez okna do Żaków, zobaczyłby zakurzone jak zwykle

pokoje, a w nich gorączkową krzątaninę.

M. Musierowicz, Szósta klepka, w: E. Horwath, A. Żegleń, Słowa z uśmiechem. Literatura i kultura,

WSiP, Warszawa 2012.




Imię i nazwisko

_____________________________

Klasa

_______

Ocena

_______

Numer zadania

Suma punktów

Liczba punktów

Sprawdzian 1

Język polski. Słowa z uśmiechem. Klasa 4



Szkoła podstawowa

Sprawdzian 1

Zadanie 3. (0–5)
Ile głosek i liter jest w podanych niżej słowach?
Wpisz w lukę obok każdego wyrazu literę przyporządkowaną prawdziwej informacji.

wierzba –

____

jesion –

____

jarzębina –

____

czeremcha –

____

sosna

–

____

A. wyraz ma tyle samo liter i głosek

B. głosek jest o jedną mniej niż liter

C. głosek jest o dwie mniej niż liter

Zadanie 4. (0–3)
Uzupełnij tekst.
Zaznacz w każdym zdaniu literę przyporządkowaną prawdziwej informacji.
Wymyślony przez autora świat, na który składają się wydarzenia przytrafiające się bohaterom

w określonym czasie i miejscu, nazywamy światem  A /  B /  C. O wydarzeniach tych

opowiada postać, również wymyślona przez autora, zwana  D /  E /  F. Wszystkie

postaci i zdarzenia, które są dziełem wyobraźni twórcy, to  G /  H /  I.
A. przygodowym

B. przedstawionym

C. literackim

D. bohaterem

E. czytelnikiem

F. narratorem

G. fikcja literacka

H. świat nierzeczywisty

I. opowieść fantastyczna

Zadanie 5. (0–3)
Jakie zmiany w regulaminie szkoły wprowadził przemieniony w dyrektora uczeń Mikołaj

Twardowski, bohater utworu Joanny Olech Gdzie diabeł mówi… do usług?
a) Wymień trzy zarządzenia nowego dyrektora.

b) Napisz, jak te zarządzenia zostały przyjęte przez innych uczniów oraz przez prawdziwego

dyrektora szkoły, pana Rąbka.

Język polski. Słowa z uśmiechem. Klasa 4



Szkoła podstawowa

Sprawdzian 1

Zadanie 6. (0–2)
Odszukaj w poniższym tekście wszystkie czasowniki w formie osobowej.
Wypisz je i dopisz do każdego z nich bezokolicznik.
Otworzyłam oczy, bo coś wyrwało mnie ze snu. Przez chwilę nasłuchiwałam, ale w domu

panowała całkowita cisza. Zazwyczaj mama wstaje wcześnie i krząta się w kuchni, ale dzisiaj

było inaczej. Wszyscy spali.

G. Bąkiewicz, Ada, strażniczka skarbu, Wydawnictwo Literatura, Łódź 2010.

Zadanie 7. (0–2)
Rozpoznaj narratora w każdym z poniższych fragmentów powieści.
Wskaż te utwory, w których osoba opowiadająca nie bierze udziału w wydarzeniach.

A. Na brzegu dzikiej i pustej wyspy ujrzałem mnóstwo pięknych koni. Jedne biegły

powiewając grzywą, drugie pasły się na bujnej trawie, inne stały w miejscu, dumnie

unosząc ku górze pyski i przyglądając mi się oczyma pełnymi zdziwienia. I ja też ze

zdziwieniem przyglądałem się im z kolei.

B. Leśmian, Przygody Sindbada Żeglarza, Czytelnik, Warszawa 1992.

B. Chłopcy znali dobrze to miejsce i nagle wydało im się ono jedyną szansą na ratunek

przed Prześladowcą. […] Mimo że byli ukryci bardzo głęboko w mrocznej i dusznej

przestrzeni pomiędzy paltami i ubraniami, wcale nie czuli się bezpiecznie.

M. Wojtyszko, Bolek i Lolek. Straszne skutki oglądania telewizji,

w: E. Horwath, A. Żegleń, Słowa z uśmiechem. Literatura i kultura, WSiP, Warszawa 2012.

C. W domu Loraka Bartek pisał list do Airam. Był tak wzruszony i przejęty tym, co usłyszał

na temat swego pochodzenia, że łzy szczęścia kręciły mu się w oczach, a słowa układały

się same, jakby je znał na pamięć.

D. Terakowska, Władca Lewawu, WL, Kraków 2002.

D. Mam na imię Maciek. Nie byłoby w tym nic szczególnego, gdyby nie to, że jestem

duchem. […] Nigdy nie lubiłem nikogo straszyć, łańcuchy obcierały mi pięty, a kula

u nogi wydawała się czymś zbędnym i w najwyższym stopniu kłopotliwym.

A. Onichimowska, Duch starej kamienicy,

w: E. Horwath, A. Żegleń, Słowa z uśmiechem. Literatura i kultura, WSiP, Warszawa 2012.



Język polski. Słowa z uśmiechem. Klasa 4



Szkoła podstawowa

Sprawdzian 1

Zadanie 8. (0–5)
Odszukaj w tekście wszystkie czasowniki i uzupełnij tabelę.
Wpisz w każdą rubrykę tabeli odpowiednie wyrazy.
Budzik zaś nieubłaganie wskazywał za pięć ósmą.

– Wyrzucę cię na złom – obiecał mu Marcin […], po czym chwycił plecak i pognał do komputera

po wydruk.

„Disc error” – powitał go krótki e-liścik na ekranie […].

– Jaki error?! – wściekał się Marcin. – Masz mi wydrukować wypracowanie, słyszysz?!

L. Bardijewska, Dom ośmiu tajemnic, Nasza Księgarnia, 2007.

Czasowniki

w formie

bezokolicznika

w czasie

przeszłym

w czasie

teraźniejszym

w czasie

przyszłym

Zadanie 9. (0–4)
Uzupełnij tekst zgodnie z zasadami pisowni.
Wpisz w każdą lukę rz lub ż.

Ekspres odjeżd

ał o dziesiątej. Jana miała du

o czasu. Poszła na górę i zapakowała

do walizeczki p

ybory toaletowe i paczkę pierników, która le

ała na stole. Zza okien

yglądała się jej groźna ciemność. W szyby dudnił deszcz. Wiatr czuł się samotny wśród

ogołoconych z liści gałęzi wiązów. Dotąd Jana uwa

ała i wiatr, i deszcz za p

yjaciół – dziś

zdawali się wrogami. […] Wło

yła płaszcz i kapelusik, wzięła walizeczkę, poszła do sypialni

matki i p

ypięła do jej poduszki liścik. Potem cichutko zeszła na dół. Marynia i Franciszek

jedli w kuchni kolację, d

wi do kuchni były zamknięte. Jana zadzwoniła po taksówkę

i czekała na jej p

yjazd ju

przed domem. Po raz ostatni wyszła p

ez ponurą

elazną bramę.

– Proszę na Dwo

ec Centralny – oznajmiła taksówka

owi.

L.M. Montgomery, Jana ze Wzgórza Latarni, WL, Kraków 2009, s. 292-293.