Medytacja "Kim jestem?"
| Drukuj |
Napisał: Kraina Zen
sobota, 12 kwiecie
ń
2008
„Wszyscy na tym świecie szukają szczęścia na zewnątrz, a nikt nie rozumie swojego własnego wnętrza. KaŜdy
mówi "ja", "ja chcę tego", "ja jestem jak tamto". Ale nikt nie rozumie tego "ja". Gdy się urodziłeś to skąd
przyszedłeś? Gdy umrzesz, dokąd pójdziesz?
JeŜeli będziesz uczciwie pytał: "Kim jestem?" wtedy wcześniej czy później trafisz na ścianę, gdzie całe
myślenie jest odcięte. Nazywamy to "umysłem nie-wiem". Zen jest utrzymywaniem tego umysłu "nie-wiem"
zawsze i wszędzie.”
Mistrz Zen Seung Sahn
Rodzimy się i Ŝyjemy w społeczeństwie - jesteśmy powiązani róŜnymi więziami społecznymi. ToteŜ juŜ małe
dziecko na pytanie: "kim jesteś?", poda jako odpowiedŜ swoje imię, które jest jak "identyfikator" społeczny.
PóŜniej doda do tego jeszcze nazwisko, a jeŜeli będziemy je nadal konsekwentnie pytać "kim jesteś?", zacznie
ono odpowiadać "synem mojej mamy", "synem mojego taty", "bratem mojej siostry"... Następnie pójdzie ono
do szkoły i zacznie odpowiadać "uczniem", "Polakiem", "Europejczykiem", itd. Nasz umysł będzie w
nieskończoność szukał odpowiedzi tego typu. Umysł boi się tego co nieznane, więc ciągle się uczymy,
odwiedzamy obce kraje, studiujemy obce kultury i religie, chcemy nawet wiedzieć z czego dokładnie składa się
nasze ciało, co do komórki. Umysł boi się nieznanego, więc ciągle dąŜy do poznawania. DąŜy on jednak do
poznania tego, co na zewnątrz, gdyŜ wszystko co na zewnątrz nas okazuje się poznawalne, nawet jeśli jeszcze
kilkadziesiąt czy kilkaset lat wstecz było zagadką nie do rozwiązania. Wnętrze zaś okazuję się wciąŜ zagadką.
Nasz umysł boi się wnętrza, gdyŜ nie potrafi on ogarnąć i logicznie wytłumaczyć tego, co tam spotyka, a nawet
jeśli zaczyna to pojmować, to stara się na wszelkie moŜliwe sposoby odwieść nas od medytacji, ciągle skupiając
naszą uwagę na byle drobiazgach. Dlatego na początku praktyki polecam wszystkim medytację "kim jestem",
która pomaga nam odkryć nasze wnętrza, jakby zrzucić nam klepki z oczu, odkrywając przed nami prawdę oraz
przezwycięŜyć strach. Okazuje się jednak wtedy, Ŝe wszystko, co nam dotychczas mówiono, jest nieprawdą.
Dochodzi wtedy do czegoś, co ludzie Zen nazywają "Wielką Śmiercią", gdyŜ doświadczenie tej medytacji jest
porównywalne ze śmiercią. Nie chce tu jednak nikogo przestraszyć tym porównaniem, a jedynie ukazać, jak
waŜna moŜe się dla nas okazać ta właśnie medytacja, która pozwala nam "narodzić się na nowo". Jednak nie
jestem w stanie opisać tego doświadczenia. To trzeba przeŜyć samemu.
Medytacja "kim jestem?"
Na początek naleŜy przygotować sobie wszystko tak, aby nikt nam nie przeszkadzał podczas medytacji:
wyłączyć telefon, powiedzieć domownikom, Ŝeby ci nie przeszkadzali przez godzinkę, itd. Następnie naleŜy zająć
wygodną pozycję. Obojętnie czy leŜącą, czy siedzącą, byleby było nam wygodnie (nie moŜna dawać umysłowi
jako pretekstu do zakończenia medytacji tego, Ŝe jest nam niewygodnie). Tak więc naleŜy się wygodnie połoŜyc
albo rozsiąść i zrelaksować. Na zrelaksowanie się jest wiele sposobów. Ja osobiście odliczam od 1 do 10 zgodnie
z moim oddechem: 1-wdech; 2-wydech; 3-wdech; 4-wydech; i tak do 10. Kiedy doliczę do 10 zaczynam liczyć
od nowa, aŜ nie poczuję się zrelaksowany. Oddech powinnien być powolny, głęboki i w równym tempie. Kiedy
juŜ się zrelaksujemy, naleŜy zapytać siebie "kim jestem?". Na pewno od razu nasuną się nam odpowiedzi typu
"człowiekiem", "imieniem", "mazwiskiem", o których pisałem na początku tego artykułu. JeŜeli więc odpowiemy
sobie "Jestem Polakiem", zapytajmy siebie: "Jeśli nie jestem Polakiem, to kim zatem jestem?". I naleŜy odciąć
tę relację - państwa to tylko wymysł człowieka, one nie istnieją wewnątrz nas. I pytamy się dalej "kim jestem?"
i następna odpowiedź takŜe okaŜe się tylko częścią naszej toŜsamości (równieŜ sztucznie wytworzonej przez
społeczeństwo), naleŜy ją więc odciąć, jak poprzednią.
Pewnego razu natrafimy na pewnego rodzaju ścianę, mur nie do przebicia. OkaŜe się, Ŝe umysł nie moŜe juŜ
znaleźć odpowiedzi na nasze pytanie - to jest właśnie to, czego umysł boi się najbardziej: brak odpowiedzi;
niewiedza. Jeśli nie trafimy na nią za pierwszym razem, naleŜy powtarzać tę medytację przez dłuŜszy okres
czasu.
Wystarczy, Ŝe choć raz na chwilę doprowadzi nas ona do tego muru, do bezjaźnowości, gdzie znika nasza
toŜsamość, wszystkie sztuczne relacje i jesteśmy tylko my w najczystszej postaci, aby zrozumieć tę
bezjaźniowość, pustkę, aby przezwycięŜyć strach. Po dotarciu do tego muru jesteśmy gotowi na dalszą drogę
medytacji, na drogę do pełniejszego poznania siebie...
Komentarze
Szukaj
Tylko zarejestrowani uŜytkownicy mogą pisać komentarze!
Powered by
!JoomlaComment 3.26
Strona 1 z 2
Kraina Zen - Buddyzm ZEN
2009-04-10
http://kraina-zen.eu/index2.php?option=com_content&task=view&id=67&pop=1&pa...
